Dzienniki Urzędowe - rok 2015 poz. 58

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2015 r. poz. 355 i 529) zarządza się, co następuje:

1) metodykę czynności dochodzeniowo-śledczych policjantów w zakresie przekazywania materiałów lub akt pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Policji, zwanymi dalej „jednostkami Policji” oraz zlecania czynności innym jednostkom Policji i wykonywanych w ramach postępowań prowadzonych na podstawie:

a) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.¹⁾), zwanej dalej „k.p.k.”,

b) ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186, z późn. zm.²⁾), zwanej dalej „k.k.s.”,

c) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2014 r. poz. 382), zwanej dalej „u.p.n.”;

2) formy planowania w postępowaniu przygotowawczym oraz powoływania i organizacji grupy śledczej;

3) formy sprawowania nadzoru w komórkach organizacyjnych Policji, w których prowadzone są postępowania na podstawie przepisów wymienionych w pkt 1, zwanych dalej „postępowaniem”;

4) sposób ewidencjonowania i przechowywania dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych;

5) sposób dokumentowania wydatków w postępowaniu;

6) sposób prowadzenia urządzeń ewidencyjnych;

7) sposób zakładania i prowadzenia akt postępowania.

2. Plan, o którym mowa w ust. 1, sporządzony zgodnie z udzielonymi wytycznymi, po aprobacie przez właściwego przełożonego, przedstawia się prokuratorowi w określonym przez niego terminie.

3. Można sporządzić plan poszczególnych czynności powierzonych Policji w śledztwie lub dochodzeniu, przy czym plan ten, po aprobacie przez właściwego przełożonego, przedstawia się prokuratorowi na jego żądanie.

4. W dochodzeniu wszczętym przez Policję, plan dochodzenia sporządza się tylko wówczas, jeżeli uzasadnia to charakter dochodzenia, w szczególności stan jego skomplikowania faktycznego lub prawnego i wynikająca z niego potrzeba wielokierunkowych działań.

5. Plan dochodzenia zatwierdza kierownik komórki organizacyjnej Policji, w której prowadzone jest postępowanie.

6. Nie sporządza się planu w dochodzeniach, o których mowa w art. 325f § 1 i art. 517b § 1 k.p.k. oraz dochodzeniach o wykroczenia skarbowe, a także w sprawach prowadzonych na podstawie przepisów u.p.n.

2. Plan, o którym mowa w ust. 1, zatwierdza przełożony uprawniony do dysponowania środkami osobowymi i rzeczowymi zaplanowanymi do czynności, a w przypadku śledztwa lub dochodzenia powierzonego Policji do przeprowadzenia w całości lub w określonym zakresie, plan przedstawia się także prokuratorowi na jego żądanie.

2. Plany, o których mowa w § 2 i 3, przechowuje się w aktach kontrolnych postępowania.

1) zapewnienie prawidłowej organizacji prowadzenia czynności;

2) wskazanie środków niezbędnych do osiągnięcia celów czynności lub postępowania;

3) zapewnienie systematyczności czynności w postępowaniu;

4) wskazanie sposobu postępowania i środków niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa policjantom dokonującym czynności oraz osobom uczestniczącym w tych czynnościach.

1) analizę materiałów postępowania;

2) w zależności od sytuacji wszystkie możliwe, nawet wzajemnie się wykluczające, wersje zdarzenia i wynikające z nich kierunki działań;

3) wykaz planowanych czynności, z podaniem sposobów i terminów realizacji oraz ich wykonawców, a w razie potrzeby także ze wskazaniem niezbędnych środków rzeczowych.

2. Plany aktualizuje się stosownie do ujawnionych nowych okoliczności.

2. Grupę śledczą powołuje Komendant Główny Policji albo kierownik jednostki Policji wyznaczonej do prowadzenia postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 1, z inicjatywy własnej albo na wniosek kierownika podległej jednostki lub komórki organizacyjnej Policji.

3. Decyzja o powołaniu grupy śledczej określa:

1) cel powołania, zadania i strukturę oraz o ile jest to możliwe, okres funkcjonowania grupy śledczej;

2) kierownika grupy śledczej i ewentualnie jego zastępcę lub zastępców;

3) przełożonego, któremu grupa śledcza podlega;

4) zakres zwolnienia poszczególnych członków grupy śledczej z ich dotychczasowych obowiązków;

5) jednostkę lub komórkę organizacyjną Policji zobowiązaną do zapewnienia grupie śledczej niezbędnych pomieszczeń i innych środków.

4. Kierownika grupy śledczej wyznacza się spośród policjantów posiadających przygotowanie i doświadczenie zawodowe, które w świetle okoliczności danej sprawy dają rękojmię prawidłowego kierowania grupą śledczą i realizacji jej zadań.

5. Policjanci włączani są w skład grupy śledczej odpowiednio po:

1) delegowaniu ich przez właściwego przełożonego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości;

2) powierzeniu im obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejscowości;

3) zmianie zakresu zadań (obowiązków) w karcie opisu stanowiska pracy, o ile zachodzi taka potrzeba.

6. W skład grupy śledczej można włączyć pracowników Policji, z zastrzeżeniem, że nie mogą im być zlecane do wykonania czynności wymagające korzystania z uprawnień przysługujących jedynie policjantom.

1) zewnętrznemu – sprawowanemu przez prokuratora, a w sprawach nieletnich przez sąd rodzinny;

2) służbowemu o charakterze ogólnym – obejmującemu całokształt zagadnień dochodzeniowo-śledczych albo szczególnym – obejmującemu poszczególne postępowania.

2. Nadzór określony w ust. 1 pkt 2 sprawowany jest jako:

a) funkcyjny nadzór służbowy przełożonych w ramach jednostki lub komórki organizacyjnej Policji, w której postępowanie jest prowadzone,

b) zwierzchni nadzór służbowy policjantów z jednostki Policji wyższego szczebla.

3. Nadzór służbowy jest sprawowany niezależnie od zewnętrznego z poszanowaniem dyspozycji wydawanych przez uprawnione podmioty w ramach tego nadzoru.

4. Czynności podejmowane w ramach funkcyjnego nadzoru służbowego o charakterze szczególnym dokumentuje się na piśmie poprzez sporządzanie dekretacji, adnotacji, notatek urzędowych lub służbowych, zapisków i innych podobnych dokumentów lub dokonywanie wpisów w karcie nadzoru postępowania przygotowawczego, zwanej dalej „kartą nadzoru”. W karcie nadzoru można także dokumentować czynności podejmowane w ramach zwierzchniego nadzoru służbowego o charakterze szczególnym.

5. Kartę nadzoru zakłada przełożony w przypadkach, gdy uzna to za celowe ze względu na indywidualne predyspozycje i kwalifikacje zawodowe policjanta prowadzącego postępowanie albo porządek organizacyjny ukształtowany w danej jednostce lub komórce organizacyjnej Policji.

6. Wzór karty nadzoru stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia.

1) bezpośredni przełożony policjantów komórki, w której prowadzone jest postępowanie;

2) kierownik komórki organizacyjnej wyższego szczebla, w której prowadzone jest postępowanie;

3) kierownik jednostki Policji lub jego zastępca.

2. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, czynności nadzorcze realizuje poprzez:

1) zapoznawanie się z materiałami postępowań;

2) żądanie ustnych lub pisemnych informacji o przebiegu czynności w poszczególnych sprawach i w razie potrzeby wydawanie poleceń dotyczących kierunków postępowania lub poszczególnych czynności, z zastrzeżeniem uwzględniania dyspozycji wydawanych przez uprawnione podmioty w ramach nadzoru zewnętrznego;

3) udzielanie pisemnych lub ustnych uwag policjantowi prowadzącemu postępowanie;

4) kontrolowanie poziomu merytorycznego dokonywanych czynności procesowych.

1) równomiernego, adekwatnego do umiejętności obciążania zadaniami policjantów prowadzących postępowania;

2) udzielania bezpośredniej pomocy w określaniu kierunków czynności i wynikających z nich przedsięwzięć, zwłaszcza we wstępnej fazie postępowania;

3) okresowych ocen prowadzonych postępowań, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju i czasu podjęcia czynności oraz ich skuteczności, systematyczności, zgodności z obowiązującymi przepisami i wytycznymi prokuratora albo sądu rodzinnego;

4) udziału w dokonywaniu ważniejszych lub trudniejszych czynności;

5) doskonalenia umiejętności policjantów w zakresie praktycznego rozwiązywania problemów wyłaniających się w toku postępowania;

6) egzekwowania zaplanowanych czynności oraz poleceń prokuratora lub sądu.

2. Przełożony sprawujący funkcyjny nadzór służbowy aprobuje:

1) notatki urzędowe zawierające uzasadnienie odstąpienia od wszczęcia postępowania przygotowawczego po zakończeniu postępowania sprawdzającego podjętego na podstawie anonimowego zawiadomienia o przestępstwie;

2) postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw oraz o umorzeniu dochodzenia w sprawie.

3. Przełożony sprawujący funkcyjny nadzór służbowy podpisuje, zgodnie z porządkiem organizacyjnym ukształtowanym w danej jednostce lub komórce organizacyjnej Policji, pisma przekazujące sporządzone przez prowadzącego postępowanie, wnioski lub wystąpienia do prokuratora albo sądu, w szczególności o:

1) rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym;

2) wszczęcie śledztwa;

3) przedłużenie okresu trwania śledztwa lub dochodzenia;

4) zastosowanie, zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego;

5) wydanie zarządzenia o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu osoby podejrzanej lub podejrzanego;

6) wydanie postanowienia o zatrzymaniu rzeczy lub danych informatycznych albo przeszukaniu;

7) przesłuchanie pokrzywdzonego lub świadka w trybie określonym w art. 185a–185c k.p.k.;

8) wydanie postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym;

9) podjęcie lub wznowienie umorzonego albo zawieszonego postępowania;

10) orzeczenie przepadku po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw (art. 323 § 3 w zw. art. 325a § 2 i art. 325e § 2 k.p.k.);

11) zakończenie postępowania lub dalsze jego prowadzenie przez inny właściwy organ.

4. Aprobata lub jej odmowa następuje poprzez zamieszczenie na projekcie pisma procesowego odpowiedniej adnotacji, daty i podpisu oraz odciśnięcie pieczęci służbowej lub też w formie elektronicznej. W razie odmowy aprobaty informuje się policjanta, który sporządził projekt pisma procesowego o powodach tej decyzji i udziela mu wskazówek co do sposobu załatwienia sprawy lub usunięcia stwierdzonych uchybień. Aprobowany projekt pisma procesowego włącza się do akt kontrolnych postępowania.

1) w Komendzie Głównej Policji i na obszarze kraju kierownik komórki organizacyjnej właściwej dla służby kryminalnej Policji oraz wyznaczeni przez niego kierownicy komórek niższego szczebla tej komórki – w odniesieniu do postępowań prowadzonych przez policjantów służby śledczej i służby kryminalnej, z wyjątkiem postępowań prowadzonych w komórkach organizacyjnych właściwych do spraw wewnętrznych;

2) w komendach wojewódzkich (Stołecznej) Policji zgodnie z obszarem właściwości terytorialnej:

a) kierownicy komórek dochodzeniowo-śledczych, a jeżeli takiej komórki w strukturze komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji nie utworzono, wyznaczeni przez komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji kierownicy innych komórek służby kryminalnej,

b) kierownicy innych wyspecjalizowanych komórek służby kryminalnej, jeżeli w tych komórkach są prowadzone postępowania;

3) w komendach powiatowych (miejskich, rejonowych) Policji – kierownicy komórek organizacyjnych służby kryminalnej, w odniesieniu do policjantów podległych oraz prowadzących postępowania w nadzorowanych komisariatach.

2. Zwierzchni nadzór służbowy o charakterze ogólnym nad postępowaniem z dowodami rzeczowymi będącymi środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich preparatami oraz prekursorami kategorii 1, w Centralnym Biurze Śledczym Policji, zwanym dalej „CBŚP”, w Biurze Spraw Wewnętrznych Komendy Głównej Policji, zwanej dalej „KGP” oraz w jednostkach i komórkach organizacyjnych Policji podległych komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu) Policji sprawuje kierownik komórki do walki z przestępczością narkotykową komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji, jeżeli zadania określone dla tej komórki organizacyjnej obejmują także prowadzenie postępowań.

3. Funkcyjny nadzór służbowy nad postępowaniem z dowodami rzeczowymi w CBŚP i Biurze Spraw Wewnętrznych KGP sprawuje bezpośredni przełożony kierownika komórki organizacyjnej, w której prowadzone jest dane postępowanie lub dokonywane są czynności w ramach postępowania.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do przechowywanych w składnicy dowodów z dokumentów oraz elektronicznych nośników danych, o których mowa w art. 147 k.p.k.

2. W uzasadnionych przypadkach ze względu na szczególny charakter sprawy albo powzięcie informacji o istotnych nieprawidłowościach w postępowaniu, Komendant Główny Policji może powierzyć sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego o charakterze szczególnym policjantowi pełniącemu służbę w komórce organizacyjnej właściwej dla służby kryminalnej KGP.

3. Sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego o charakterze szczególnym polega przede wszystkim na:

1) zapoznawaniu się z materiałami postępowania;

2) uzyskiwaniu ustnych lub pisemnych informacji o przebiegu postępowania bądź kopii wybranych dokumentów z akt sprawy, w tym również w postaci elektronicznej;

3) udzielaniu pisemnych lub ustnych konsultacji policjantowi prowadzącemu postępowanie, w szczególności w przedmiocie wykładni obowiązującego prawa, kierunków i zakresu postępowania, w tym efektywnego wykonywania czynności.

4. Policjant prowadzący postępowanie obowiązany jest przedstawić policjantowi sprawującemu zwierzchni nadzór służbowy o charakterze szczególnym, na jego żądanie pisemną lub ustną informację o przebiegu postępowania, a także akta postępowania w oryginale lub wyjątkowo w kopiach albo w formie zapisów na nośnikach elektronicznych. Przedstawienie akt nie może tamować postępowania.

5. O ustaleniach poczynionych w toku zwierzchniego nadzoru służbowego, w tym o stwierdzonych uchybieniach, odpowiednio kierownicy, o których mowa w § 12 pkt 1 lub przełożony, o którym mowa w § 14 ust. 1, informują kierownika właściwej jednostki lub komórki organizacyjnej Policji.

2. Kierownik jednostki Policji wyższego szczebla może zwrócić się do kierownika podległej jednostki Policji o przedstawienie informacji dotyczącej postępowania w każdej sprawie, określając zakres żądanej informacji.

1) systematycznym zbieraniu i analizowaniu materiałów, w tym danych dotyczących form, kierunków i dynamiki przestępczości, sposobu działania sprawców przestępstw oraz okoliczności sprzyjających ich popełnianiu oraz danych statystycznych;

2) prowadzeniu badań akt spraw dotyczących określonej kategorii przestępstw oraz opracowywaniu, przy uwzględnieniu danych, o których mowa w pkt 1, sprawozdań i raportów o stanie przestępczości;

3) opracowywaniu i wdrażaniu do praktyki policyjnej metodyk prowadzenia postępowań dotyczących wybranych kategorii przestępstw.

2. W przypadku skargi na działalność Policji w zakresie czynności dochodzeniowo-śledczych, zawierającej także zarzuty odnoszące się do działalności innych organów, Policja rozpoznaje ją w zakresie swojej właściwości i niezwłocznie przekazuje odpis skargi właściwemu organowi.

1) bezpośrednio właściwej jednostce Policji lub innemu organowi uprawnionemu do prowadzenia postępowania, zwanemu dalej „organem” – jeżeli właściwą formą postępowania będzie dochodzenie;

2) właściwemu prokuratorowi – jeżeli właściwą formą postępowania będzie śledztwo.

2. Kopię pisma przekazującego sprawę prokuratorowi, innej jednostce Policji lub innemu organowi według właściwości doręcza się osobie zawiadamiającej o popełnieniu przestępstwa, ustalonemu pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi, jeżeli został ustanowiony.

3. Przed przekazaniem sprawy do innej jednostki Policji lub do innego organu, jednostka Policji przekazująca występuje do prokuratora o zatwierdzenie czynności, które tego wymagają w myśl przepisów k.p.k.

4. Do czasu przejęcia sprawy przez prokuratora, inną jednostkę Policji lub inny organ, czynności w sprawie wykonuje jednostka Policji przekazująca sprawę.

2. Jednostka Policji, której zwrócono sprawę w okolicznościach wskazanych w ust. 1 może wszcząć spór o właściwość miejscową lub rzeczową.

3. Spór o właściwość miejscową w sprawach nieobjętych nadzorem prokuratora rozstrzyga:

1) między jednostkami Policji działającymi w terytorialnym zasięgu działania jednej komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji – kierownik komórki właściwej w sprawach dochodzeniowo-śledczych nadrzędnej jednostki Policji;

2) między jednostkami Policji działającymi w terytorialnym zasięgu działania różnych komend powiatowych (miejskich, rejonowych), w ramach jednego województwa – kierownik komórki właściwej w sprawach dochodzeniowo-śledczych komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji;

3) między komendami wojewódzkimi (Stołeczną) Policji lub jednostkami Policji działającymi w terytorialnym zasięgu działania różnych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji – kierownik komórki właściwej dla służby kryminalnej KGP.

4. Spór o właściwość rzeczową pomiędzy komórkami organizacyjnymi CBŚP a jednostką lub komórką organizacyjną komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji rozstrzyga kierownik komórki właściwej dla służby kryminalnej KGP.

5. Jeżeli prokurator powierzył prowadzenie postępowania jednostce Policji niewłaściwej miejscowo lub rzeczowo, jednostka ta występuje do prokuratora o zmianę rozstrzygnięcia uzasadniając właściwość innej jednostki Policji albo innego organu.

6. Przekazanie sprawy prowadzonej przez jednostkę Policji w formie dochodzenia, zarejestrowanej w prokuraturze, następuje po uzgodnieniu z prokuratorem prowadzącym lub nadzorującym dochodzenie albo wykonującym czynności incydentalne w tym dochodzeniu.

1) większość czynności będzie dokonywana w terytorialnym zasięgu działania jednostki Policji, do której przekazuje sprawę;

2) znaczne obciążenie sprawami w jednostce właściwej nie gwarantuje zachowania terminów procesowych;

3) wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 47 k.p.k.

2. Jeżeli przekazanie sprawy, o którym mowa w ust. 1, nastąpiło z własnej inicjatywy kierownika jednostki Policji – o przekazaniu informuje się prokuratora nadzorującego postępowanie albo wykonującego czynności incydentalne w tym postępowaniu.

2. Jeżeli w toku realizacji czynności, o których mowa w ust. 1, wyłoni się potrzeba wykonania innych czynności, jednostka Policji powinna niezwłocznie je wykonać oraz poinformować o tym jednostkę zlecającą.

3. O wykonanie czynności występują:

1) komisariat lub komenda powiatowa (miejska, rejonowa) Policji – odpowiednio do innego komisariatu lub komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji;

2) komenda wojewódzka (Stołeczna) Policji – do innej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub bezpośrednio do jednostki Policji, w której terytorialnym zasięgu działania będą wykonywane czynności;

3) komórka służby śledczej do innej właściwej komórki tej służby, a wyjątkowo do komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub bezpośrednio do jednostki Policji, w której terytorialnym zasięgu działania będą wykonywane czynności;

4) komórka organizacyjna Policji właściwa do spraw wewnętrznych do innej komórki właściwej do spraw wewnętrznych, a wyjątkowo do komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub bezpośrednio do jednostki Policji, w której terytorialnym zasięgu działania będą wykonywane czynności.

4. Wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje w terminie wyznaczonym przez zlecającą jednostkę Policji, a gdy termin ten nie jest wyznaczony – nie później niż w ciągu 14 dni od daty wpływu zlecenia. W razie niezrealizowania czynności w terminie, zlecająca jednostka Policji powiadamiana jest o przyczynach uniemożliwiających bądź utrudniających ich wykonanie.

2. Zlecenie czynności do wykonania innym jednostkom Policji wiążące się ze znacznym obciążeniem, następuje po uzgodnieniu możliwości realizacyjnych. W razie konieczności, jednostka zlecająca przeprowadzenie czynności deleguje policjanta lub policjantów.

3. Kierownik jednostki Policji udziela niezbędnej pomocy policjantom z innej jednostki Policji wykonującym czynności w terytorialnym zasięgu działania podległej jednostki Policji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nakaz przeszukania lub zatrzymania rzeczy albo danych informatycznych wydaje kierownik jednostki Policji, która ma wykonać czynność.

3. O zatwierdzenie czynności, o której mowa w ust. 1, Policja występuje do prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru nad postępowaniem, w ramach którego czynność została wykonana.

4. W przypadku istnienia zagrożenia dla dotrzymania terminu zatwierdzenia czynności lub terminu doręczenia osobie postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia czynności, jednostka Policji wykonująca czynność może wystąpić z wnioskiem o jej zatwierdzenie do prokuratora właściwego dla miejsca wykonania czynności po uzyskaniu przez jednostkę Policji zlecającą czynność zgody prokuratora, o którym mowa w ust. 1.

5. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zlecenia zatrzymania osoby.

1) służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa,

2) zachowały na sobie ślady przestępstwa w szczególności w postaci substancji, deformacji, odkształceń, odwzorowań, cech zjawiskowych,

3) pochodzą bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa,

4) których posiadanie bez zezwolenia jest zabronione

– zwane dalej „dowodami rzeczowymi”.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ujawnionych śladów przestępstwa po ich przeniesieniu i utrwaleniu przy pomocy odpowiedniej techniki kryminalistycznej na innym właściwym dla danego śladu przestępstwa nośniku, zwanych dalej „śladami kryminalistycznymi”.

2. Przy zlecaniu do wykonania innym jednostkom Policji czynności, o których mowa w rozdziale 6, z akt przesyłanego postępowania wyłącza się dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne, jeżeli będą one zbędne w prawidłowej realizacji zleconych czynności i przechowuje się je w odpowiednio zabezpieczonym miejscu. Włącza się je ponownie do akt po ich zwrocie.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku przesyłania akt do innego organu.

2. Dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne przekazuje się do składnicy dowodów rzeczowych w opakowaniach gwarantujących prawidłowe przechowanie i zachowanie ich właściwości. W miarę możliwości dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne zabezpieczone w postępowaniu przechowuje się w jednym opakowaniu zbiorczym.

3. Na opakowaniach, o których mowa w ust. 2, oznacza się nazwę jednostki Policji, sygnaturę akt postępowania oraz numer porządkowy księgi dowodów rzeczowych pod jakim dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne zostały zarejestrowane.

2. Podczas prowadzenia postępowania dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne można czasowo przechowywać w pomieszczeniu służbowym użytkowanym przez policjanta prowadzącego postępowanie lub w odpowiednio zabezpieczonym innym pomieszczeniu.

2. W przypadku braku zgody, o której mowa w ust. 1, lub wystąpienia innych okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia podmiotom, o których mowa w ust. 1, zwierzę może zostać przekazane innej osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej albo osobie fizycznej, która zapewni mu właściwą opiekę.

3. Podczas przekazywania zwierząt właściwym podmiotom Policja współdziała z organizacjami społecznymi, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.

4. Z przekazania zwierzęcia sporządza się protokół, który zawiera:

1) datę przekazania zwierzęcia;

2) nazwę i siedzibę osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej albo imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby fizycznej, której zwierzę jest przekazywane;

3) w miarę możliwości określenie gatunku, wieku, płci oraz informację o stanie zdrowia zwierzęcia.

2. Znajdujące się czasowo w jednostce Policji rzeczy wartościowe oraz pieniądze obiegowe polskie i zagraniczne, a także dokumenty stwierdzające tożsamość osób przechowuje się w odpowiednio zabezpieczonym miejscu.

3. Przed złożeniem depozytu wartościowego w banku lub oddaniem na przechowanie właściwej instytucji w miarę potrzeb, sporządza się kopie bądź fotografie dowodów rzeczowych. Depozyt należy przekazać do banku lub instytucji niezwłocznie po uzyskaniu dowodu rzeczowego.

4. Rzeczy wartościowe przekazywane do banku należy komisyjnie zapakować w sposób trwały, uniemożliwiający wyjęcie zawartości bez widocznego uszkodzenia opakowania, a opakowanie dodatkowo zabezpieczyć pieczęciami lub stemplami. Ponadto sposób opakowania i zabezpieczenia depozytu należy dostosować do wymagań banku, w którym będzie on przechowywany.

5. Na opakowaniu depozytu wpisuje się nazwę i adres składającego depozyt, numer deklaracji depozytowej oraz określa zawartość depozytu. Należy także sporządzić w trzech jednobrzmiących egzemplarzach protokół zapakowania depozytu, którego jeden egzemplarz umieszcza się wewnątrz opakowania depozytu, a następne umieszcza w aktach postępowania przygotowawczego i aktach kontrolnych.

6. Na dowód przyjęcia depozytu bank wydaje składającemu dowód depozytowy. Kopie dowodu depozytowego załącza się do akt postępowania przygotowawczego i akt kontrolnych.

7. Składający depozyt obowiązany jest wypełnić deklarację depozytową, w co najmniej pięciu jednobrzmiących egzemplarzach: dwa dla banku, jeden do umieszczenia wewnątrz opakowania, po jednym do akt głównych i kontrolnych postępowania. Jeśli składający depozyt określi w deklaracji depozytowej podmiot, do którego dyspozycji depozyt jest składany, przekazuje temu podmiotowi kolejny egzemplarz deklaracji depozytowej wraz z dowodem depozytowym. Deklarację depozytową podpisuje upoważniony policjant lub pracownik Policji, którego wzór podpisu znajduje się w banku.

8. W przypadku zmiany podmiotu, do którego dyspozycji depozyt został złożony, należy niezwłocznie pisemnie zawiadomić bank o tej zmianie. Pismo podpisuje policjant, którego wzór podpisu został złożony w banku. Na podstawie tego pisma bank sporządza odpowiednią adnotację w książce depozytów i na deklaracji depozytowej. Przekazania dowodu depozytowego i deklaracji depozytowej nowemu podmiotowi dysponującemu dokonuje podmiot dotychczas dysponujący depozytem.

9. Wydanie depozytu następuje na podstawie pisemnego polecenia wydania depozytu za zwrotem dowodu depozytowego. Pisemne polecenie wydania depozytu podpisuje policjant, o którym mowa w ust. 8.

10. Depozyt zapakowuje się i rozpakowuje komisyjnie. W skład komisji wchodzą co najmniej trzy osoby, w tym policjant lub pracownik Policji wyznaczony przez kierownika jednostki Policji prowadzącej postępowanie.

2. Niebezpieczne materiały mikrobiologiczne bez przywożenia do jednostki Policji przekazuje się odpowiedniemu podmiotowi. Jeżeli ten podmiot odmawia przyjęcia, Policja występuje do prokuratora o skierowanie do sądu wniosku o natychmiastowe zniszczenie z uwagi na brak możliwości przechowywania.

1) wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych;

2) księga dowodów rzeczowych;

3) dowód wpłaty na konto sum depozytowych;

4) deklaracja depozytowa i dowód depozytowy;

5) protokół oddania rzeczy na przechowanie osobie godnej zaufania;

6) dokumenty przyjęcia, wydania lub przekazania rzeczy;

7) protokoły zdawczo-odbiorcze;

8) protokoły okresowych inwentaryzacji dowodów rzeczowych.

2. Wykaz sporządza się w Elektronicznym Rejestrze Czynności Dochodzeniowo-Śledczych.

3. W wykazach, z zastrzeżeniem ust. 4, ujmuje się także wszystkie inne dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne zabezpieczone w toku postępowania, niezależnie od miejsca i sposobu ich przechowywania.

4. Sporządza się odrębne wykazy dotyczące dowodów rzeczowych będących bronią palną lub amunicją albo będących środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich preparatami oraz prekursorami kategorii 1.

5. Wydruku wykazu dokonuje się, w co najmniej w trzech egzemplarzach z przeznaczeniem:

1) egzemplarz nr 1 – akta postępowania;

2) egzemplarz nr 2 – akta kontrolne postępowania;

3) egzemplarz nr 3 i kolejne – do wykorzystania jako pokwitowanie w przypadku przekazywania dowodów rzeczowych lub śladów kryminalistycznych do sądu, prokuratury, innej jednostki Policji lub innego organu albo instytucji.

2. Depozytariusz, przyjmując dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne każdorazowo sprawdza ich zgodność z opisem w wykazie oraz ich oznaczeniami na opakowaniach bądź na przymocowanych do nich metryczkach, a także inne cechy pozwalające na ich identyfikację.

3. Jeżeli zachodzi potrzeba pobrania dowodu rzeczowego lub śladu kryminalistycznego ze składnicy, pobierający sporządza pokwitowanie, a depozytariusz odnotowuje pobranie w odpowiedniej kolumnie księgi dowodów rzeczowych. W księdze dowodów rzeczowych odnotowuje się również zwrot pobranego dowodu rzeczowego lub śladu kryminalistycznego.

2. W przypadku zwrotu dowodu rzeczowego (rzeczy, dokumentu) osobie uprawnionej policjant odnotowuje ten fakt w wykazie, a do akt postępowania dołącza pokwitowanie uzyskane od osoby uprawnionej.

2. Dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne w sprawach zakończonych kierowanych do sądu Policja przekazuje prokuratorowi lub po uzgodnieniu z prokuratorem bezpośrednio sądowi. Przepis ust. 1 zdanie 2 stosuje się odpowiednio.

3. Dowody rzeczowe lub ślady kryminalistyczne przekazuje się za pokwitowaniem odbioru, uwzględniając przepis § 37 ust. 5 pkt 3. Jeżeli te dowody lub ślady nie są włączone do akt postępowania, należy je przekazać w odpowiednim zbiorczym opakowaniu.

2. Rzeczy wielkogabarytowe lub w znacznych ilościach przekazuje się w miejscu wskazanym przez organ przejmujący i w terminie z nim uzgodnionym.

2. Dowody rzeczowe i ślady kryminalistyczne w dochodzeniach umorzonych w trybie art. 325f § 1 k.p.k., dochodzeniach umorzonych wobec niewykrycia sprawców przestępstwa na podstawie art. 322 k.p.k. oraz w sprawach umorzonych na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. Policja przechowuje w składnicy dowodów rzeczowych do czasu upływu terminu przedawnienia karalności.

3. W sprawach umorzonych na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. dowody rzeczowe, Policja zwraca osobom uprawnionym lub przesyła do sądu wniosek o ich przepadek.

4. Po upływie terminu wskazanego w ust. 2 Policja akta dochodzenia umorzonego na podstawie art. 322 k.p.k. lub art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. wraz z dowodami rzeczowymi i śladami kryminalistycznymi przekazuje prokuratorowi w celu podjęcia dalszych decyzji.

5. Po upływie terminu wskazanego w ust. 2 dowody rzeczowe i ślady kryminalistyczne w dochodzeniach umorzonych w trybie art. 325f § 1 k.p.k. Policja przechowuje do czasu brakowania akt. Komisja brakująca przedkłada kierownikowi jednostki Policji listę dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych dotyczących brakowanych akt w celu podjęcia stosownych decyzji.

6. Ślady kryminalistyczne oraz nieprzedstawiające wartości materialnej dowody rzeczowe, o których mowa w ust. 5, jako integralna część akt postępowania podlegają przepisom ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698, z późn. zm.⁴⁾). W odniesieniu do innych rzeczy (przedmiotów) mają zastosowanie przepisy o likwidacji niepodjętych depozytów.

2. Kierownik komórki organizacyjnej KGP właściwej do spraw wewnętrznych może zarządzić inwentaryzację, o ile uzna taką potrzebę. Przepisy ust. 3–9 stosuje się odpowiednio.

3. W zarządzeniu określa się skład komisji inwentaryzacyjnej ze wskazaniem przewodniczącego oraz terminu jej przeprowadzenia. W skład komisji nie może wchodzić osoba odpowiedzialna za prowadzenie składnicy dowodów rzeczowych, a także osoby ją zastępujące w zakresie prowadzenia tej składnicy w okresie objętym inwentaryzacją.

4. Inwentaryzacja powinna się zakończyć sporządzeniem protokołu najpóźniej w terminie 45 dni od czasu jej zarządzenia, który przekazuje się kierownikowi jednostki Policji. W przypadku, gdy w danej jednostce lub komórce organizacyjnej Policji jest więcej niż jedna składnica dowodów rzeczowych, dokumentację inwentaryzacji sporządza się oddzielnie dla każdej składnicy.

5. Kierownicy jednostek Policji podległych komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu) Policji i kierownicy komórek komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji, w których prowadzone są postępowania, przekazują jeden egzemplarz protokołu inwentaryzacji odpowiednio kierownikowi komórki, o którym mowa w § 13 ust. 1 i 2. W służbie śledczej protokół z inwentaryzacji przekazuje się kierownikowi komórki, o którym mowa w § 13 ust. 3.

6. W protokole wskazuje się okres prowadzenia czynności inwentaryzacyjnych, określa stopień zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym oraz zamieszcza ewentualne uwagi co do sposobu przechowywania dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych lub prowadzenia dokumentacji. W protokole z inwentaryzacji magazynu środków odurzających i substancji psychotropowych dodatkowo wskazuje się łączną liczbę przechowywanych depozytów i sygnaturę sprawy depozytu najstarszego.

7. W przypadku stwierdzenia przez komisję braku pełnej zgodności pomiędzy stanem faktycznym i stanem ewidencyjnym w protokole dokładnie opisuje się stwierdzone niezgodności. Kierownik jednostki Policji podejmuje niezwłocznie czynności zmierzające do ich wyjaśnienia.

8. Inwentaryzacji dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych przechowywanych w składnicy dokonuje się również w przypadku zaistnienia zdarzenia, które mogło spowodować ich utratę lub zniszczenie oraz w przypadku zmiany osoby odpowiedzialnej za prowadzenie składnicy.

9. Kierownik jednostki Policji może zarządzić przeprowadzenie inwentaryzacji w innych przypadkach niż określone w ust. 1.

2. W systemie nie przetwarza się danych oznaczonych klauzulą tajności w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2015 r. poz. 21).

1) rejestr śledztw i dochodzeń (e-RSD);

2) rejestr postępowań sprawdzających (e-RPS);

3) księga dowodów rzeczowych (e-KDRz);

4) rejestr wystąpień sądu lub prokuratora, o których mowa w art. 20 § 2 k.p.k. i art. 326 § 4 k.p.k. (e-RW);

5) rejestr wydanych postanowień o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego (e-RPB);

6) rejestr podejrzanych, wobec których zastosowano środek zapobiegawczy w postaci dozoru Policji (e-Dozory);

7) rejestr czynności techniczno-kryminalistycznych (e-RCTK);

8) skorowidz podejrzanych;

9) skorowidz pokrzywdzonych.

2. Postępowań, których do końca roku kalendarzowego nie załatwiono, nie przenosi się do rejestrów dotyczących kolejnego roku kalendarzowego.

3. Postępowania wpisuje się do rejestrów z datą i w kolejności, w jakiej wpływają dokumenty stanowiące podstawę wpisu.

4. Wpis dotyczący danego postępowania uzupełnia się niezwłocznie po uzyskaniu danych podlegających wpisowi.

5. Jeżeli dla czynności w określonym urządzeniu ewidencyjnym brak odpowiedniego pola, istotne z punktu widzenia prowadzenia rejestru wpisy, zamieszcza się w polu „Uwagi”, w szczególności:

1) w rejestrze śledztw i dochodzeń w tym polu odnotowuje się dane o wyłączeniu materiałów, połączeniu postępowań, przedłużaniu okresu postępowania, zmianie formy postępowania;

2) w rejestrze postępowań sprawdzających w tym polu odnotowuje się dane o:

a) zwrocie postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa bez zatwierdzenia przez prokuratora, rodzaju polecenia prokuratora w związku z niezatwierdzeniem postanowienia, nazwie i sygnaturze prokuratury, numerze RSD, jeżeli prokurator sam wszczął lub polecił Policji wszczęcie postępowania,

b) zwrocie akt postępowania sprawdzającego zakończonego odmową wszczęcia dochodzenia po rozpatrzeniu zażalenia przez prokuratora albo sąd (rodzaj poleceń prokuratora w związku z przychyleniem się do zażalenia lub poleceń sądu, nazwie i sygnaturze prokuratury, numerze RSD, jeżeli prokurator sam wszczął lub polecił Policji wszczęcie postępowania).

2. Dane do urządzeń ewidencyjnych, o których mowa w § 47, wprowadzają policjanci lub pracownicy Policji wyznaczeni przez kierownika jednostki lub komórki organizacyjnej Policji.

3. Nadzór nad prawidłowością wprowadzania danych do urządzeń ewidencyjnych sprawuje kierownik jednostki lub komórki organizacyjnej Policji, w której urządzenie jest prowadzone, o ile sam go nie prowadzi.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio w komórkach organizacyjnych CBŚP i Biura Spraw Wewnętrznych KGP. Nadzór, o którym mowa w ust. 3, sprawuje naczelnik zarządu lub wydziału, w którym prowadzone są postępowania.

1) postępowania przygotowawcze z wyłączeniem dochodzeń i śledztw własnych prokuratora;

2) postępowania w niezbędnym zakresie, o których mowa w art. 308 k.p.k.;

3) materiały zebrane w trybie art. 32e § 1 u.p.n. przekazane sądowi rodzinnemu;

4) postępowania wszczęte przez sąd rodzinny i powierzone Policji w określonym zakresie, o ile Policja uprzednio nie wykonywała w tej samej sprawie czynności, o których mowa w art. 32e § 1 u.p.n.;

5) materiały wyłączone z postępowania do odrębnego prowadzenia o poszczególne czyny lub względem poszczególnych osób.

1) identyfikacji postępowania;

2) policjanta prowadzącego postępowanie;

3) uczestników postępowania:

a) zawiadamiającego o popełnieniu przestępstwa,

b) pokrzywdzonego,

c) podejrzanego;

4) opisu czynu lub treści zarzutu;

5) dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych, w tym dotyczące rodzaju, miejsca przechowywania oraz decyzji podejmowanych w związku z dowodem rzeczowym;

6) rodzaju czynności procesowych i dokonywanych w ich toku czynności technicznych;

7) rzeczy ruchomych stanowiących mienie odzyskane;

8) rzeczy ruchomych, nieruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych, stanowiących przedmiot tymczasowego zajęcia mienia ruchomego albo zabezpieczenia majątkowego;

9) środków przymusu procesowego;

10) powołanego w sprawie biegłego, instytucji naukowej lub specjalistycznej;

11) opłat i innych wydatków poniesionych w postępowaniu;

12) czynności podejmowanych w postępowaniu dotyczących:

a) daty wszczęcia postępowania albo daty dokonania pierwszej czynności procesowej przed jego wszczęciem,

b) podstawy wszczęcia i formy postępowania,

c) daty i rodzaju wniosku skierowanego do prokuratora o podjęcie decyzji kończącej śledztwo albo dochodzenie, z wyłączeniem zakończenia dochodzenia umorzeniem w sprawie,

d) daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw albo o umorzeniu dochodzenia w sprawie,

e) doręczenia uprawnionym osobom postanowienia o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw lub o umorzeniu dochodzenia,

f) zażalenia na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw lub o umorzeniu dochodzenia w sprawie,

g) uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw lub postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie,

h) czynności podjętych w trybie art. 323 § 3 k.p.k. w zw. z art. 325e § 2 k.p.k.;

13) wystąpień sądu lub prokuratora, o których mowa w art. 20 § 2 k.p.k. i 326 § 4 k.p.k.;

14) sygnatury archiwalnej.

2. Rejestracja danych osób i instytucji, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 10, następuje poprzez wskazanie imienia i nazwiska osoby bądź nazwy instytucji oraz innych informacji identyfikujących te podmioty.

1) zawiadomienia o przestępstwie niezwłocznie po podjęciu decyzji o wydaniu postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania bez przeprowadzenia postępowania sprawdzającego;

2) zawiadomienia o przestępstwie niezwłocznie po podjęciu decyzji o przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego.

2. Wpisy, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować, w szczególności dane dotyczące:

1) daty wpływu zawiadomienia o przestępstwie do organu uprawnionego do prowadzenia postępowania przygotowawczego i jego rodzaju (pisemne lub ustne);

2) daty wpływu zawiadomienia o przestępstwie do jednostki Policji dokonującej wpisu do rejestru;

3) zawiadamiającego o popełnieniu przestępstwa poprzez wskazanie imienia i nazwiska osoby bądź nazwy instytucji oraz innych informacji identyfikujących te podmioty;

4) identyfikacji postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania lub postępowania sprawdzającego;

5) policjanta wydającego postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania lub prowadzącego postępowanie sprawdzające;

6) opisu czynu objętego postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania;

7) podstawy faktycznej odmowy wszczęcia postępowania;

8) czynności podejmowanych w postępowaniu sprawdzającym dotyczące:

a) daty wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania,

b) przekazania postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa prokuratorowi,

c) doręczenia postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia uprawnionym osobom,

d) zażalenia na postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia,

e) uprawomocnienia się postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia.

2. Decyzję o prowadzeniu karty sprawdzeń mienia podejmuje policjant prowadzący postępowanie, o ile uzna, że będzie ona dla niego niezbędna w samokontroli realizacji zadań, o których mowa w ust. 1. Wyjątkowo prowadzenie karty sprawdzeń mienia może polecić przełożony, w przypadku, gdy uzna to za celowe ze względu na indywidualne predyspozycje lub kwalifikacje zawodowe policjanta prowadzącego postępowanie.

3. Wzór karty sprawdzeń mienia stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia.

2. Zestawienie sporządza się w systemie w dacie zakończenia postępowania przez Policję.

3. W zestawieniu wykazuje się:

1) należności biegłych i innych pracowników instytucji naukowej lub specjalistycznej;

2) koszty stawiennictwa świadka oraz osoby towarzyszącej świadkowi, jeżeli świadek nie mógł stawić się na wezwanie bez opieki tej osoby;

3) opłaty za parkingi, przystanie lub hangary oraz za przewożenie lub holowanie zabezpieczonych pojazdów, statków wodnych lub powietrznych, albo innych przedmiotów;

4) koszty przechowywania zabezpieczonych i zajętych rzeczy oraz dowodów rzeczowych;

5) należności za konwojowanie;

6) wynagrodzenia tłumaczy;

7) wydatki poniesione w związku z przejazdami policjantów lub innych osób z powodu czynności postępowania;

8) inne uzasadnione wydatki udokumentowane w materiałach postępowania.

3. Wysokość wydatków wykazuje się przez dołączenie do materiałów postępowania faktur, rachunków lub obliczeń należności.

4. Policjant prowadzący postępowanie wykazuje wysokość wydatków na przejazdy poprzez ich opisanie w notatce urzędowej zawierającej zestawienie kosztów podróży, którą akceptuje bezpośredni przełożony albo poprzez dołączenie zestawienia kosztów delegacji służbowych w związku z prowadzonym postępowaniem, sporządzonego przez komórkę finansową jednostki Policji.

2. Po skierowaniu do sądu wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym lub po przekazaniu akt sprawy prokuratorowi albo innemu organowi, przesyła się w ślad za sprawą dokumenty dotyczące opłat i wydatków otrzymane przez Policję.

1) wydatki wynikające z realizacji czynności zleconych wykładane są przez jednostkę Policji zlecającą wykonanie czynności;

2) jeżeli należność uregulowała jednostka Policji wykonująca czynności, na podstawie noty księgowej obciąża poniesionymi wydatkami jednostkę Policji zlecającą;

3) jednostka Policji wykonująca czynności przesyła dokumentację dotyczącą należności wraz z materiałami lub w ślad za nimi, niezwłocznie po uzyskaniu noty księgowej.

2. Jeżeli wydatki w sprawach, o których mowa w ust. 1, uregulowała w całości jednostka Policji, która przejęła postępowanie albo jednostka Policji, która prowadziła sprawę przed zmianą, uregulowała wydatki w tych sprawach po połączeniu lub przekazaniu, rozliczenie między jednostkami następuje na podstawie not księgowych.

2. Policja, z zastrzeżeniem § 76 ust. 3, do prowadzenia akt postępowania przygotowawczego wykorzystuje obwolutę przeznaczoną dla akt postępowania przygotowawczego, której wzór określa kierownik komórki organizacyjnej Prokuratury Generalnej z zakresu organizacji pracy.

2. W jednostkach Policji, w których postępowanie prowadzone jest w więcej niż jednej komórce organizacyjnej, sygnaturę akt poprzedza wyznacznik literowy oznaczający komórkę organizacyjną, przykładowo D RSD 300/2015, KR RSD 300/2015, KR RPS 100/2015.

2. Do zbiorów tych należy zaliczyć:

1) postanowienia i zarządzenia dotyczące podejrzanych w rozumieniu art. 71 § 1 k.p.k., oznaczony literą A;

2) inne postanowienia i zarządzenia, oznaczony literą B;

3) protokoły przesłuchania świadków, oznaczony literą C;

4) dane niezbędne do sporządzenia list z art. 333 § 3 k.p.k. wraz z załącznikiem adresowym, oznaczony literą D;

5) protokoły przesłuchania podejrzanych z postanowieniami o przedstawieniu oraz zmianie i uzupełnieniu zarzutów, ich dane osobowe w rozumieniu art. 332 § 1 pkt 1 k.p.k. i dane o karalności, oznaczony literą E;

6) protokoły przesłuchania biegłych i specjalistów oraz sporządzone przez nich opinie i dokumenty, oznaczony literą F;

7) opinie i dokumenty urzędowe i prywatne, oznaczony literą G;

8) protokoły z innych czynności i pozostałe materiały mogące podlegać ujawnieniu w postępowaniu sądowym, oznaczony literą H.

3. Załączniki adresowe mogą być prowadzone odrębnie dla dokumentów wytworzonych w toku postępowania (np. związane z przesłuchaniem świadka), a odrębnie dla dokumentów, których kserokopie wykonano w celu usunięcia danych o miejscu zamieszkania lub pracy.

4. Zbiory dotyczące podejrzanych mogą być dzielone na podzbiory osobowe.

5. Protokoły konfrontacji z udziałem podejrzanego dołącza się do zbioru dotyczącego podejrzanego, a w przypadku niewnioskowania o przesłuchanie świadka, który był konfrontowany z podejrzanym lub nieobjęcia jednego z konfrontowanych podejrzanych aktem oskarżenia, uwierzytelniony odpis protokołu dołącza się do zbioru protokołów przesłuchania tego świadka lub podejrzanego. Odpowiednio gromadzi się protokoły z innych czynności, które zawierają wyjaśnienia, zeznania i oświadczenia uczestników postępowania, mające znaczenie prawne.

6. W sprawach, w których gromadzone są protokoły przesłuchania w charakterze świadka lub w aktach znajdują się dane osobowe świadków i pokrzywdzonych podlegające ochronie, czy też inne dane osobowe zastrzeżone na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów, zbiory C i D prowadzi się w odrębnych tomach.

2. Od podziału akt na zbiory, za wyjątkiem zbioru C, można również odstąpić w przypadku podjęcia przez prokuratora w innych sytuacjach decyzji o skierowaniu do sądu wszystkich materiałów postępowania przygotowawczego.

2. Tomy w zakresie poszczególnych zbiorów numeruje się cyframi rzymskimi po kropce umieszczonej po literze oznaczającej dany zbiór i ewentualnie cyfrze arabskiej oznaczającej wątek osobowy lub przedmiotowy (np. C1.II).

3. Akta połączonych postępowań dołącza się w sposób przewidziany dla podziału i oznaczenia na wątki, bądź jako kolejne tomy danego zbioru lub sprawy.

2. Nośniki, o których mowa w ust. 1, przed dołączeniem do akt zabezpiecza się przed ich uszkodzeniem.

2. Uwierzytelnienie kserokopii dokumentów lub ich części wskazane w art. 148 § 2b k.p.k. następuje poprzez umieszczenie pod tekstem z lewej strony klauzuli „kserokopię sporządzono w trybie art. 148 § 2b k.p.k.”, a także daty, podpisu i stanowiska służbowego osoby uwierzytelniającej.

2. W przypadku, gdy pisma w aktach układane są w porządku chronologicznym, kolejne tomy akt w ramach danego zbioru zachowują ciągłość numeracji kart.

3. Jeżeli liczba kart dokumentacji dotyczącej działalności podmiotów gospodarczych objętych postępowaniem, a w szczególności faktur, innych dokumentów księgowych, dokumentów celnych oraz innej dokumentacji przekracza 100 kart, dla dokumentów tych zakłada się odrębne teczki, które stanowią załączniki do określonych tomów akt postępowania przygotowawczego, przykładowo załącznik nr 1 do tomu IVC akt RSD 300/2015.

2. W aktach na oryginale postanowienia lub zarządzenia wskazanego w ust. 1 dokonuje się adnotacji o zakresie dokonanego doręczenia i w miarę potrzeby dacie dokonanego doręczenia.

2. W toku trwania i po zakończeniu postępowania karnego, z zastrzeżeniem § 76 ust. 4, nie zmienia się numeracji kart materiałów zgromadzonych w toku postępowania przygotowawczego.

2. Pisma lub dokumenty w aktach postępowań, o których mowa w ust. 1, zwane dalej „materiałami postępowania” układa się w kolejności dat sporządzenia lub wpływu, albo wątkami. Przepis § 73 stosuje się odpowiednio.

3. Materiały postępowania umieszcza się w opatrzonej pieczęcią z nazwą jednostki Policji obwolucie, na której oznacza się sygnaturę akt oraz przedmiot postępowania.

4. Materiały postępowania w aktach numeruje się poprzez dokonanie zapisu lub nadruku trwałym środkiem kryjącym w prawym górnym rogu. W przypadku zmiany numeracji poprzedni zapis lub nadruk przekreśla się trwałym środkiem kryjącym koloru czerwonego.

5. Do każdego tomu akt sporządza się kartę przeglądową w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Jeden egzemplarz karty przeglądowej załącza się do akt, drugi do akt kontrolnych.

6. Do akt dochodzenia zakończonego umorzeniem i wpisaniem sprawy do rejestru przestępstw kartę przeglądową sporządza się w jednym egzemplarzu, włączanym do tych akt.

7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w postępowaniu sprawdzającym.

2. Pismami lub dokumentami mogącymi stanowić element akt kontrolnych, są:

1) karta nadzoru postępowania przygotowawczego;

2) odręczna notatka prokuratora, o której mowa w § 67 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 września 2014 r. – Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. poz. 1218, z późn. zm.⁵⁾);

3) pisma z wytycznymi, poleceniami i uwagami prokuratora sprawującego nadzór nad postępowaniem przygotowawczym albo sądu rodzinnego;

4) plany, o których mowa w rozdziale 2;

5) decyzje dotyczące grupy śledczej;

6) karta lub karty sprawdzeń mienia, jeżeli były prowadzone;

7) materiały rejestracyjno-sprawdzające, jeżeli nie określono innego sposobu ich gromadzenia;

8) kopie lub odpisy postanowień o przedstawieniu zarzutów;

9) kopie wystąpień o zastosowanie, zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego;

10) kopie lub odpisy dokumentów związanych z zabezpieczeniem i przechowywaniem dowodów rzeczowych lub śladów kryminalistycznych albo innych rzeczy;

11) projekty, o których mowa w § 11 ust. 2, o ile aprobata miała formę pisemną;

12) kopia lub odpis sporządzonego przez Policję wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym lub aktu oskarżenia;

13) kopie zestawienia opłat i innych wydatków wykładanych i ponoszonych w postępowaniu przygotowawczym;

14) notatki urzędowe, o których mowa w § 82 ust. 4 i § 83 ust. 4;

15) kopie lub odpisy kart przeglądowych akt postępowania przygotowawczego;

16) kopie pism do prokuratora lub innych organów, w szczególności z wnioskiem o zakończenie postępowania.

1) postępowaniu sprawdzającym zakończonym odmową wszczęcia postępowania o przestępstwo, dla którego właściwą formą postępowania przygotowawczego jest dochodzenie,

2) dochodzeniu, o którym mowa w art. 325f § 1 k.p.k.,

3) innym dochodzeniu prowadzonym w sprawie,

4) dochodzeniu w sprawie o wykroczenie skarbowe

– gromadzi się w wyodrębnionym zbiorze dokumentów dołączanym do akt. Przepis § 76 ust. 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. Zbiór, o którym mowa w ust. 1, wyłącza się z akt po wpłynięciu zażalenia na odpowiednie postanowienie, po wydaniu postanowienia o podjęciu na nowo, a także w każdym przypadku, gdy strona lub inny uprawniony podmiot zwróci się o udostępnienie wglądu w akta.

2. Przed udostępnieniem akt do wglądu sprawdza się tożsamość osoby uprawnionej.

3. Policja może ujawnić i udostępnić dane adresowe w trybie art. 148 § 2c k.p.k. i art. 156a k.p.k. wyłącznie w zakresie i w sposób określony w pisemnym zarządzeniu prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie.

2. Skopiowany zapis dźwięku albo obrazu i dźwięku wydaje się na podstawie pisemnego zarządzenia policjanta lub prokuratora.

2. Za wydanie na wniosek osób uprawnionych oraz za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze lub prokuratora kopii dokumentów z akt pobiera się opłaty kancelaryjne w wysokości określonej przepisami rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Opłaty kancelaryjnej nie pobiera się od osoby, której należy doręczyć odpis postanowienia lub zarządzenia z urzędu (art. 100 § 4 k.p.k. w zw. z art. 16 k.p.k.) bądź na żądanie (art. 157 § 1 k.p.k.).

4. O wydaniu dokumentów, uwierzytelnionych ich odpisów lub kopii z akt oraz o wysokości pobranych opłat sporządza się adnotację na drugiej stronie okładki akt kontrolnych lub notatkę urzędową, którą załącza się do akt kontrolnych.

5. Osoba otrzymująca uwierzytelniony odpis dokumentu lub innego pisma ich odbiór potwierdza podpisem i datą.

2. Policjant lub pracownik Policji prowadzący czynności służbowe w ramach zwierzchniego nadzoru służbowego, kontroli lub innego badania akt występuje z wnioskiem o udostępnienie lub przekazanie obrazów elektronicznych lub kopii akt albo niektórych dokumentów, dołączając do niego nośnik odpowiedni dla czynności technicznych mających mieć zastosowanie podczas realizowania wniosku.

3. Policjant realizujący wniosek, o którym mowa w ust. 2, sporządza notatkę urzędową, zawierającą informacje o zakresie i sposobie jego realizacji, którą dołącza do akt kontrolnych postępowania.

4. Osoby, o których mowa w ust. 2, pisemnie powiadamiają policjanta prowadzącego postępowanie o samodzielnym utworzeniu z udostępnionych im akt ich elektronicznych obrazów, bądź skopiowaniu poszczególnych dokumentów lub akt, w tym o zakresie i sposobie dokonania tych czynności.

5. W przypadkach wskazanych w ust. 2 i 4 nośnik zawierający obrazy elektroniczne akt postępowania lub poszczególnych dokumentów, policjant lub pracownik Policji prowadzący czynności, o których mowa w ust. 2, dołącza do akt właściwych dla danego rodzaju czynności służbowych.

2. Na podstawie zarządzenia kierownika powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, o którym mowa w § 215 ust. 3 zarządzenia Nr 48 /2015 Prokuratora Generalnego z dnia 24 czerwca 2015 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów oraz innych działów administracji w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury, można odstąpić od stosowania niniejszego zarządzenia w zakresie prowadzenia akt w sprawach karnych – w przypadku postępowań przygotowawczych wszczętych w okresie od dnia 8 kwietnia 2015 r. do dnia 30 czerwca 2015 r., jeżeli zostaną zakończone do dnia 31 grudnia 2015 r.

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307, z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678, Nr 142, poz. 829, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1430, 1431 i 1438, Nr 279, poz. 1645, z 2012 r. poz. 886, 1091, 1101, 1327, 1426, 1447 i 1529, z 2013 r. poz. 480, 765, 849, 1247, 1262, 1282, 1436 i 1650, z 2014 r. poz. 85, 384, 694, 1375 i 1556 oraz z 2015 r. poz. 21, 290 i 396.

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1036, 1149, 1247 i 1304 oraz z 2014 r. poz. 312, 1215 i 1328 oraz z 2015 r. poz. 396.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 183 i 1195 oraz z 2015 r. poz. 211 i 702.

⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 171 poz. 1016, z 2014 r. poz. 822 oraz z 2015 r. poz. 566 i 978).

⁵⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały opublikowane w Dz. U. z 2014 r. poz. 1962 oraz z 2015 r. poz. 923.

Załączniki do zarządzenia nr 25 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 lipca 2015 r.

Załącznik nr 1

WZÓR – KARTA NADZORU POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

Załącznik nr 2

WZÓR – KARTA SPRAWDZEŃ MIENIA