Dzienniki Urzędowe - rok 2002 nr 11 poz. 70

Na podstawie art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731 i Nr 115, poz. 996) zarządza się, co następuje:

1. Ustala się normy wyposażenia w przedmioty zaopatrzenia mundurowego, sprzęt techniki policyjnej i biurowej, sprzęt działu żywnościowego i kwaterunkowego, przysługujące jednostkom, komórkom organizacyjnym Policji i policjantom, niezbędne do wykonywania czynności służbowych, zwane dalej „wyposażeniem”.

2. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:

1) odzież i obuwie,

2) oporządzenie,

3) środki ochrony indywidualnej,

4) sprzęt techniki policyjnej i biurowej,

5) sprzęt działu żywnościowego,

6) sprzęt kwaterunkowy,

1. Wyposażenie przyznawane jest nieodpłatnie w celu umożliwienia i usprawnienia wykonywania czynności służbowych oraz zabezpieczenia policjantów przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników.

2. Wyposażenie wydane do użytkowania stanowi własność Policji z wyjątkiem przedmiotów, które na podstawie dalszych przepisów przechodzą na własność użytkownika.

1. Wyposażenie przydziela się jednostkom i komórkom organizacyjnym Policji oraz policjantom wykonującym stałe czynności służbowe:

1) których realizacja jest możliwa wyłącznie lub między innymi przy wykorzystaniu tego wyposażenia,

2) w warunkach działania czynników niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia lub w warunkach narażenia umundurowania lub odzieży cywilnej na intensywne niszczenie lub brudzenie,

3) w związku z którymi zachowanie szczególnych wymagań higieniczno-sanitarnych jest warunkiem uzyskania prawidłowego wyniku.

Jednostkom i komórkom organizacyjnym Policji oraz policjantom wyposażenie wydają komórki organizacyjne Policji prowadzące gospodarkę kwatermistrzowską, zwane dalej „jednostkami zaopatrującymi”, właściwe dla siedziby jednostki.

1. Wyposażenie przyznaje się na podstawie zestawów określających normy wyposażenia dla jednostek i komórek organizacyjnych Policji oraz policjantów wykonujących czynności służbowe, z tytułu których przysługuje wyposażenie,

2. Zestawy norm należności wyposażenia stanowią podstawę do:

1) planowania potrzeb przedmiotów wyposażenia,

2) zaopatrywania użytkowników w przedmioty wyposażenia,

3) rozliczania użytkowników z przedmiotów wyposażenia.

1. Szczegółowe zasady przydzielania i rozliczania jednostek, komórek organizacyjnych Policji i policjantów w zakresie wyposażenia mundurowego określa załącznik nr 1 do zarządzenia.

2. Normy należności przedmiotów wyposażenia mundurowego określa załącznik nr 2 do zarządzenia.

3. Szczegółowe zasady przydzielania, gospodarowania i rozliczania jednostek i komórek organizacyjnych Policji w zakresie wyposażenia w sprzęt żywnościowy określa załącznik nr 3 do zarządzenia.

4. Normy należności sprzętu żywnościowego określa załącznik nr 4 do zarządzenia.

5. Szczegółowe zasady przydzielania, gospodarowania i rozliczania jednostek i komórek organizacyjnych Policji w zakresie wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy określa załącznik nr 5 do zarządzenia.

6. Normy należności sprzętu kwaterunkowego określa załącznik nr 6 do zarządzenia.

7. Szczegółowe zasady przydzielania, gospodarowania i rozliczania jednostek i komórek organizacyjnych Policji w zakresie wyposażenia w sprzęt techniki policyjnej i biurowej określa załącznik nr 7 do zarządzenia.

8. Normy należności sprzętu techniki policyjnej i biurowej określa załącznik nr 8 do zarządzenia.

Traci moc zarządzenie nr 7 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 marca 1998 r. w sprawie określenia norm wyposażenia jednostek, komórek organizacyjnych Policji i policjantów oraz szczegółowych zasad jego przyznawania i użytkowania (Dz. Urz. KGP z 1999 r. Nr 2, poz. 4 i Nr 16, poz. 113).

Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

Komendant Główny Policji:

gen. insp. Antoni Kowalczyk

Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA I ROZLICZANIA WYPOSAŻENIA MUNDUROWEGO

§ 1

1. Uprawnienie policjanta do przedmiotów wyposażenia powstaje z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe lub w chwili powierzenia czynności służbowych i wygasa z dniem zwolnienia ze służby, przeniesienia na inne stanowisko lub do innej jednostki oraz zakończenia czynności służbowych, w związku i którymi przyznano te przedmioty.

2. Okres używalności przedmiotów wyposażenia liczy się od dnia ich wydania pracownikowi.

§ 2

1. Przedmioty wyposażenia po upływie okresu używalności nie przechodzą na własność użytkownika i podlegają zwrotowi.

2. Przedmioty wyposażenia o nieustalonym okresie używalności użytkowane są do czasu utraty wartości użytkowych i podlegają zwrotowi, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.

3. Przedmioty wyposażenia jednorazowego użytku o nieustalonym okresie używalności nie podlegają zwrotowi.

§ 3

Na czas wykonywania okresowo lub incydentalnie czynności służbowych, których realizacja jest możliwa wyłącznie lub między innymi przy wykorzystaniu wyposażenia, należy przydzielać używane przedmioty tego wyposażenia.

§ 4

1. Jednostka zaopatrująca może wydać nowy przedmiot wyposażenia przed upływem okresu używalności uprzednio wydanego przedmiotu w przypadkach:

1) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub utraty przedmiotu z przyczyn niezależnych od użytkownika, w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

2) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub utraty przedmiotu z winy użytkownika.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt. 1, nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie przyjmując okres używalności od daty jego wydania.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, nowy przedmiot wydaje się po uiszczeniu jego wartości według ceny detalicznej, obowiązującej w dniu wydania nowego przedmiotu, za czas, jaki pozostał do końca okresu jego używalności.

§ 5

1. Jednostka zaopatrująca może wydać nowy przedmiot wyposażenia o nieustalonym okresie używalności w przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 1.

2. W przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt. 1, nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie przyjmując okres użytkowania od dnia jego wydania,

3. W przypadkach, o których mowa w 5 4 ust. 1 pkt. 2, nowy przedmiot wydaje się po uiszczeniu jego wartości według ceny detalicznej w następującej wysokości:

1) użytkowanych przez okres do 12 m-cy – 80 % wartości,

2) użytkowanych ponad 12 m-cy – 50 % wartości.

4. Okres użytkowania wydanych przedmiotów liczy się od dnia ich wydania użytkownikowi.

§ 6

Jednostka zaopatrująca może wydać nieodpłatnie przedmiot wyposażenia przed terminem powstania uprawnienia do tego przedmiotu w przypadku utraty wartości użytkowej przedmiotu wskutek stwierdzonych wad produkcyjnych, przyjmując okres używalności od daty wydania przedmiotu.

§ 7

1) W przypadku, gdy użytkownikowi przysługuje uprawnienie do przedmiotów wyposażenia z kilku zestawów, powtarzające się w tych zestawach przedmioty wydawane są tylko na podstawie jednego zestawu. 

2. W przypadku powstania uprawnienia do innego zestawu wydaje się przedmioty nie objęte poprzednim zestawem.

§ 8

Używane przedmioty wyposażenia, o ile posiadają wartość użytkową, mogą być wydane na połowę, okresu używalności.

§ 9

1. Zmiana okresu używalności przedmiotów wyposażenia może nastąpić poprzez nabycie uprawnienia do innego zestawu, w którym wymieniony jest ten sam przedmiot, lecz o innym okresie używalności.

2. W przypadku zmiany okresu używalności w odniesieniu do przedmiotów uprzednio wydanych, których okres używalności nie upłynął, należy stosować nowy okres używalności określony w nowym zestawie. W razie skrócenia okresu używalności uprawnienie użytkownika do przyznania nowego przedmiotu powstaje z dniem powstania uprawnienia do nowego zestawu.

§ 10

Policjanci zwalniani ze służby, wyznaczeni na inne stanowiska służbowe oraz przeniesieni do innej jednostki Policji zobowiązani są zwrócić przedmioty wyposażenia – z wyjątkiem przedmiotów wydanych jednorazowo.

§ 11

W razie odmowy uiszczenia przez policjanta należności powstałych z tytułu określonego w § 4 ust. 1 pkt. 2 i ust. 3 uraz § 5 ust. 2 i ust. 3 kierownik jednostki zaopatrującej podejmuje czynności określone w przepisach o postępowaniu w przypadku szkód w majątku resortu spraw wewnętrznych.

§ 12

1. Policjantom zawieszonym w czynnościach służbowych nie wydaje się wyposażenia, które przysługiwałoby w związku z upływem okresu używalności wyposażenia uprzednio wydanego.

2. Policjantów zwolnionych ze służby po okresie zawieszenia w czynnościach służbowych rozlicza się z wyposażenia według zasad określonych w § 10 i § 11.

§ 13

1. Wyposażenie nie przysługuje policjantom w okresie urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego powyżej 6 miesięcy.

2. Okres używalności przedmiotów wyposażenia wydanych policjantom przed rozpoczęciem urlopu bezpłatnego lub wychowawczego przedłuża się o czas trwania tego urlopu.

§ 14

1. Czyszczenie i naprawę przedmiotów wyposażenia przeprowadza jednostka zaopatrująca.

2. Jednostka zaopatrująca, która nie ma możliwości czyszczenia i naprawy przedmiotów wyposażenia, wypłaca policjantom ryczałt pieniężny na wykonanie tych czynności,

3. Komendant Główny Policji określa wysokość ryczałtu, o którym mowa w ust. 2.

4. W razie korzystania z więcej niż jednego zestawu wyposażenia wypłaca się tylko jeden ryczałt, korzystniejszy dla policjanta.

§ 15

Wyposażenie nosi się do ubioru służbowego lub ćwiczebnego, a w przypadkach określonych przez Komendanta Głównego Policji do ubioru cywilnego.

§ 16

Zabrania się policjantom:

1) używania przedmiotów wyposażenia niezgodnie z ich przeznaczeniem lub obowiązującymi normami,

2) noszenia przedmiotów wyposażenia, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność policjanta,

3) noszenia przedmiotów wyposażenia w miejscach publicznych, jeżeli nie wymagają tego okoliczności służby.

Załącznik nr 2 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI PRZEDMIOTÓW WYPOSAŻENIA MUNDUROWEGO

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 3 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA, GOSPODAROWANIA I ROZLICZANIA SPRZĘTU ŻYWNOŚCIOWEGO

§ 1

1. Określa się szczegółowe zasady gospodarowania sprzętem działu żywnościowego w jednostkach Policji, tj.:

1) zasady sporządzania tabel należności,

2) sposób oznaczania oraz ewidencjonowania sprzętu,

3) podział na kategorie,

4) warunki przechowywania,

5) sposób wycofywania sprzętu z użytkowania.

2. Użyte poniżej określenia oznaczają:

1) „jednostka zaopatrująca” – komórkę organizacyjną prowadzącą gospodarkę żywnościową w jednostkach Policji.

2) „gospodarka żywnościowa” – ogół czynności związanych z zaopatrzeniem w sprzęt działu żywnościowego, m. in. ewidencje, sprzętu, magazynowanie, wycofywanie z użytkowania,

3) „sprzęt” – sprzęt i wyposażenie działu żywnościowego przewidziany na zaopatrzenie pomieszczeń oraz miejsc zbiorowego żywienia w jednostkach według norm należności.

§ 2

1. Jednostka zaopatrująca sporządza tabele należności sprzętu dla zaopatrywanych przez siebie jednostek organizacyjnych oraz tabelę zbiorczą dla całego województwa na podstawie norm należności sprzętu działu żywnościowego, określonych w zestawach stanowiących załącznik nr 4.

2. Tabele należności należy weryfikować w przypadku zaistniałych w jednostce zmian w zakresie pomieszczeń, miejsc zbiorowego żywienia oraz ilości żywionych.

3. Sporządzone tabele należności podlegają zatwierdzeniu przez:

1) zbiorcza tabela należności: dla województwa – Komendanta Wojewódzkiego Policji, dla szkół Policji – Komendanta Szkoły Policji, dla Komendy Głównej Policji – Dyrektora BLP KGP.

2) tabele należności dla jednostek terenowych – kierownika jednostki szczebla terenowego /równorzędnego/.

§ 3

1. Zatwierdzone tabele należności stanowią podstawę do planowania i dokonywania zakupów należnego danej jednostce sprzętu.

2. Jednostka zaopatrująca planuje zakupy biorąc pod uwagę ilości sprzętu wynikające z zatwierdzonych tabel oraz aktualnych stanów ewidencyjnych.

3. Na podstawie sporządzonego planu zakupów jednostka zaopatrująca dokonuje zakupu sprzętu przeznaczonego dla potrzeb jednostek zaopatrywanych.

4. Wyboru dostawcy (producenta) dokonuje się na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

5. Przy wyborze typu i rodzaju sprzętu należy kierować się dążeniem do ujednolicenia wzorów sprzętu znajdującego się na wyposażeniu jednostek zaopatrywanych.

§ 4

1. Jednostka zaopatrująca zapewnia pomieszczenie magazynowe do przechowywania sprzętu.

2. Magazyn sprzętu powinien spełniać podstawowe warunki składowania, a przede wszystkim pomieszczenie powinno być suche, wolne od kurzu, a temperatura bez względu na porę roku dodatnia.

3. Składowany sprzęt powinien być posegregowany na poszczególne kategorie, określone w § 7 ust. 1.

§ 5

1. Sprzęt podlega oznakowaniu bezzwłocznie po jego zakupieniu lub remoncie, przed wydaniem do użytkownika.

2. Obowiązek oznakowanie sprzętu spoczywa na jednostce zaopatrującej.

3. Oznakowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlega drobne wyposażenie kuchenne oraz naczynia szklane, porcelanowe i z tworzyw sztucznych.

§ 6

1. Sprzęt będący na stanie jednostki podlega ewidencjonowaniu.

2. Ewidencję sprzętu prowadzi się w odpowiednich urządzeniach ewidencyjnych.

§ 7

1. Sprzęt działu żywnościowego klasyfikuje się w czterech kategoriach użytkowych:

1) kategoria I – sprzęt nowy,

2) kategoria II – sprzęt używany nie wymagający naprawy,

3) kategoria III – sprzęt używany wymagający naprawy,

4) kategoria IV – sprzęt nie nadający się do użytku i naprawy, przeznaczony do wycofania.

2. Wstępną klasyfikację sprzętu do kategorii II, III, lub IV dokonuje magazynier odpowiedzialny za gospodarkę, tym sprzętem.

3. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 2, podlega komisyjnej weryfikacji w trakcie przeglądu sprzętu przeznaczonego do wycofania.

4. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje naczyń porcelanowych, szklanych i z tworzyw sztucznych.

§ 8

1. Wycofaniu z użytkowania podlega sprzęt:

1) zakwalifikowany do IV kategorii użytkowej,

2) którego ilość przekracza ustalone normy i wskaźniki należności oraz zapas przekraczający obowiązujące normatywy magazynowe, bez perspektywy zagospodarowania w ciągu 12 miesięcy,

3) naczynia szklane, porcelanowe i z tworzyw sztucznych nie spełniające w użytkowaniu warunków bezpieczeństwa i higienicznych.

2. Decyzję o wycofaniu sprzętu podejmuje kierownik jednostki zaopatrującej na wniosek komisji weryfikującej.

3. Wniosek zawiera:

1) spis sprzętu zakwalifikowanego do wycofania z uwzględnieniem okresu jego użytkowania,

2) krótki ogólny opis stanu technicznego sprzętu,

3) okres użytkowania sprzętu,

4) propozycje dotyczące dalszego postępowania.

4. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wycofuje się i spisuje z ewidencji na zasadach określonych w § 11.

§ 9

Kolejność postępowania ze sprzętem wycofanym z użytkowania na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 jest następująca:

1) przekazanie sprzętu innej jednostce Policji,

2) sprzedaż lub nieodpłatne przekazanie innym jednostkom organizacyjnym resortu spraw wewnętrznych i administracji,

3) sprzedaż poza resort spraw wewnętrznych i administracji,

4) oddanie w najem (dzierżawę),

5) nieodpłatne przekazanie innej jednostce organizacyjnej albo osobie prawnej lub fizycznej na cele związane z pomocą i opieką społeczną albo na cele szkoleniowe.

§ 10

1. Sprzęt, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt. 1 do 5 lub został zakwalifikowany do wycofania na podstawie § 8 ust. 1 pkt. 1, podlega wybrakowaniu.

2. Jeżeli przyczyną zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania było jego zniszczenie lub inne okoliczności /np. umyślne zniszczenie lub uszkodzenie, przedwczesne zużycie wskutek nieprawidłowego użytkowania/, a nie normalne zużycie, sprzęt ten może być przedmiotem wybrakowania po zakończeniu postępowania szkodowego.

§ 11

1. Naczynia porcelanowe, szklane i z tworzyw sztucznych, o których mowa w § 8 ust. 1 pkl 3, wycofywane są na bieżąco przez bezpośredniego użytkownika. Spisu z ewidencji dokonuje się na podstawie orientacyjnej miesięcznej normy zużycia, ustalanej oddzielnie dla poszczególnych naczyń.

2. Orientacyjną miesięczną normę zużycia, wyrażoną w liczbach całkowitych, oblicza się mnożąc wskaźnik zużycia przez liczbę stanowiącą normę należność wyposażenia oraz dzieląc wynik przez 100.

3. Wskaźnik zużycia o którym mowa w pkt 2 ustala się w procentach, dzieląc 100% przez okres używalności wyrażony w miesiącach. W jednostkach wydających posiłki co najmniej na dwie zmiany (gdy w drogiej zmianie jest zajętych ponad 50% miejsc) wskaźnik zużycia powiększa się o 3%.

4. Jednostki prowadzące żywienie dokonują okresowych ocen faktycznego zużycia naczyń. Oceny dokonuje komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej.

5. Do obowiązków komisji, o której mowa w ust. 4, należy:

1) ustalenie różnicy pomiędzy faktyczną ilością naczyń znajdujących się na wyposażeniu /kuchni, stołówki/ a stanem ewidencyjnym,

2) ustalenie ilości naczyń wycofanych, nie nadających się do dalszego użytku, oraz pozbawienie je cech używalności /np. potłuczenie, zgniecenie/,

3) obliczenie orientacyjnej normy zużycia naczyń za okres objęty oceną i porównanie z taktycznym zużyciem,

4) w przypadku stwierdzenia, że faktyczne zużycie jest większe od obliczonej orientacyjnej normy zużycia, zbadanie przyczyn nadmiernego zużycia naczyń.

6. Komisja z dokonanych czynności sporządza protokół, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki stanowi podstawę do spisania z ewidencji faktycznej ilości wycofanego sprzętu.

7. W przypadku stwierdzenia przez komisję nadmiernego zużycia naczyń wskutek oczywistego niedbalstwa, przywłaszczenia lub innego czynu niedozwolonego kierownik jednostki podejmuje czynności przewidziane w przepisach o odpowiedzialności i postępowaniu w sprawach szkód w majątku Policji.

§ 12

1. Wybrakowaniu podlega sprzęt:

1) zbędny, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt 1 do 5,

2) który utracił całkowicie wartość użytkową,

3) którego naprawa jest nieopłacalna, niecelowa lub niemożliwa.

2. Przypadki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, muszą być potwierdzone pisemną ekspertyzą przez specjalistę uprawnionego do jej wydawania.

§ 13

Wybrakowanie sprzętu przeprowadza komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej, który określa miejsce przeprowadzenia wybrakowania, termin wybrakowania, ilość osób delegowanych do prac komisji oraz postanowienie o zwolnieniu tych osób od wykonywania innych obowiązków służbowych.

§ 14

1. Do podstawowych obowiązków komisji przeprowadzającej wybrakowanie należy:

1) ocena wartości użytkowej sprzętu przedstawionego do wybrakowania,

2) dokładne przeliczenie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

3) sprawdzenie ekspertyz o stanie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

4) nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowywanego sprzętu,

5) nadzór nad przewożeniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do punktu surowców wtórnych lub miejsca zniszczenia,

6) nadzór nad przekazaniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do wykorzystania w jednostce.

§ 15

1. Każdy wybrakowany sprzęt należy pozbawić cech używalności. Pozbawienie sprzętu cech używalności należy dokonać w taki sposób, ażeby nie uległy zniszczeniu te elementy, które po demontażu mogą stanowić materiały naprawkowe.

2. Materiały naprawkowe, uzyskane z wybrakowania, winny być wykorzystane w pierwszej kolejności dla potrzeb własnych jednostki z przeznaczeniem dla warsztatów do naprawy innych przedmiotów (części zamienne podlegają zaewidencjonowaniu).

§ 16

1. Materiały niewykorzystane zgodnie z § 15 pkt 2 należy zbywać osobom prawnym i fizycznym według cen umownych ustalonych przez kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Materiały, które nie mogą być wykorzystane do celów gospodarczych oraz nie są przedmiotem skupu, podlegają komisyjnemu zniszczeniu.

§ 17

Komisja po dokonaniu wybrakowania sporządza protokół klasyfikacji i wybrakowania, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji stanowi podstawę do przeprowadzenia odpowiednich zmian w ewidencji materiałowej.

Załącznik nr 4 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI SPRZĘTU ŻYWNOŚCIOWEGO

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 5 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA, GOSPODAROWANIA I ROZLICZANIA SPRZĘTU KWATERUNKOWEGO

§ 1

1. Określa się szczegółowe zasady gospodarowania sprzętem kwaterunkowym w jednostkach Policji, tj.:

1) zasady sporządzania tabel należności,

2) procedurę wyboru dostawcy,

3) sposób oznaczania oraz ewidencjonowania sprzętu,

4) podział na kategorie,

5) warunki przechowywania,

6) sposób wycofywania sprzętu z użytkowania.

2. Użyte poniżej określenia oznaczają:

1) „jednostka zaopatrująca” – komórkę organizacyjną prowadzącą gospodarkę kwaterunkową w jednostkach Policji,

2) „gospodarka kwaterunkowa” – ogół czynności związanych z zaopatrzeniem osób oraz wyposażeniem pomieszczeń w przedmioty zaopatrzenia kwaterunkowego, m. in. ewidencję sprzętu, magazynowanie, wycofywanie z użytkowania,

3) „przedmioty zaopatrzenia kwaterunkowego” – sprzęt i materiały kwaterunkowe przewidziane na wyposażenie indywidualne i zbiorowe według norm należności.

§ 2

1. Jednostka zaopatrująca sporządza tabele należności sprzętu kwaterunkowego dla zaopatrywanych przez siebie jednostek organizacyjnych oraz tabelę zbiorczą dla całego województwa na podstawie norm należności sprzętu kwaterunkowego określonych w załączniku nr 6,

2. Sporządzone tabele należności podlegają zatwierdzeniu przez:

1) zbiorcza tabela należności: dla województwa – Komendanta Wojewódzkiego Policji, dla szkół Policji – Komendanta Szkoły Policji, dla Komendy Głównej Policji – Dyrektora BLP KGP.

2) tabele należności dla jednostek terenowych – kierownika jednostki szczebla terenowego /równorzędnego/.

3. Tabele należności należy weryfikować w przypadku zaistniałych w jednostce zmian stanów etatowych oraz ilości i przeznaczenia pomieszczeń.

4. Zawarte w tabelach należności są należnościami docelowymi i nie mogą być przekraczane.

§ 3

1. Wartości finansowe sprzętu określonego ilościowo w zestawach nie mogą przekroczyć limitów wyliczonych dla tych zestawów w załączniku nr 6 do niniejszego Zarządzenia.

2. Limity, o których mowa w ust. 1, nie obejmują wartości przedmiotów, w które wyposaża się pomieszczenia „wg potrzeb”.

§ 4

1. Zatwierdzone tabele należności stanowią podstawę do planowania i dokonywania zakupów należnego danej jednostce sprzętu kwaterunkowego.

2. Jednostka zaopatrująca planuje zakupy biorąc pod uwagę ilości sprzętu wynikające z zatwierdzonych tabel oraz aktualnych stanów ewidencyjnych z zastrzeżeniem postanowień § 3 ust. 1.

3. Na podstawie sporządzonego planu zakupów jednostka zaopatrująca dokonuje zakupu sprzętu wyposażenia przeznaczonego dla potrzeb jednostek zaopatrywanych.

4. Wyboru dostawcy (producenta) sprzętu dokonuje się na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

6. Przy wyborze typu i rodzaju sprzętu należy kierować się dążeniem do ujednolicenia wzorów sprzętu znajdującego się na wyposażeniu jednostek zaopatrywanych.

§ 5

1. Jednostka zaopatrująca zapewnia pomieszczenie magazynowe do przechowywania sprzętu kwaterunkowego.

2. Magazyn sprzętu powinien spełniać podstawowe warunki składowania, a przede wszystkim pomieszczenie powinno być suche, wolne od kurzu, a temperatura bez względu na pory roku nie może być ujemna.

3. Sprzęt powinien być posegregowany na poszczególne kategorie, określone w § 8 ust. 1.

§ 6

1. Sprzęt kwaterunkowy podlega oznakowaniu bezzwłocznie po jego zakupieniu lub remoncie, przed wydaniem użytkownikowi,

2. Obowiązek oznakowania sprzętu spoczywa na jednostce zaopatrującej.

§ 7

1. Sprzęt będący na stanie jednostki podlega ewidencjonowaniu.

2. Ewidencję sprzętu prowadzi się w odpowiednich urządzeniach ewidencyjnych.

§ 8

1. Sprzęt kwaterunkowy klasyfikuje się w czterech kategoriach użytkowych:

1) kategoria I – sprzęt nowy,

2) kategoria II – sprzęt używany nie wymagający naprawy,

3) kategoria III – sprzęt używany wymagający naprawy,

4) kategoria IV – sprzęt nie nadający się do dalszego użytkowania ze względu na stan techniczny, a jego naprawa jest ekonomicznie nieopłacalna – sprzęt przeznaczony do wycofania.

2. Wstępną klasyfikację sprzętu do kategorii II, III, lub IV przeprowadza magazynier odpowiedzialny za gospodarkę tym sprzętem.

3. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 2, podlega komisyjnej weryfikacji w trakcie przeglądu sprzętu przeznaczonego do wycofania.

§ 9

1. Wycofaniu z użytkowania podlega sprzęt kwaterunkowy:

1) zakwalifikowany do IV kategorii użytkowej,

2) którego ilość przekracza ustalone normy i wskaźniki należności oraz zapas przekraczający obowiązujące normatywy magazynowe, bez perspektywy zagospodarowania w ciągu 12 miesięcy,

2. Decyzję o wycofaniu sprzętu podejmuje kierownik jednostki zaopatrującej na wniosek komisji weryfikującej.

3. Wniosek o wycofanie zawiera:

1) spis sprzętu zakwalifikowanego do wycofania, z uwzględnieniem okresu jego użytkowania,

2) krótki ogólny opis stanu technicznego sprzętu,

3) okres użytkowania sprzętu,

4) propozycje dotyczące dalszego postępowania.

§ 10

Kolejność postępowania ze sprzętem wycofanym z użytkowania na podstawie § 9 ust. 1 pkt 2jest następująca:

1) przekazanie sprzętu innej jednostce Policji,

2) sprzedaż lub nieodpłatne przekazanie innym jednostkom organizacyjnym resortu spraw wewnętrznych i administracji,

3) sprzedaż poza resort spraw wewnętrznych i administracji,

4) oddanie w najem (dzierżawę),

5) nieodpłatne przekazanie innej jednostce organizacyjnej albo osobie prawnej lub fizycznej na cele związane z pomocą i opieką społeczną albo na cele szkoleniowe.

§ 11

1. Sprzęt, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 10 pkt 1 do 5 lub został zakwalifikowany do wycofania na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1, podlega wybrakowaniu,

2. Jeżeli przyczyną zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania było jego zniszczenie lub inne okoliczności /np. umyślne zniszczenie lub uszkodzenie, przedwczesne zużycie wskutek nieprawidłowego użytkowania/, a nie normalne zużycie, sprzęt ten może być przedmiotem wybrakowania po zakończeniu postępowania szkodowego.

§ 12

1. Wybrakowaniu podlega sprzęt:

1) zbędny, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt 1 do 5,

2) który utracił całkowicie wartość użytkową,

3) którego naprawa jest nieopłacalna, niecelowa lub niemożliwa.

2. Przypadki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, muszą być potwierdzone pisemną ekspertyzą przez specjalistę uprawnionego do jej wydawania.

§ 13

Wybrakowanie sprzętu przeprowadza komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej, który określa miejsca przeprowadzenia wybrakowania, termin wybrakowania, ilość osób delegowanych do prac komisji oraz postanowienie o zwolnieniu tych osób od wykonywania innych obowiązków służbowych.

§ 14

1. Do podstawowych obowiązków komisji przeprowadzającej wybrakowanie należy:

1) ocena wartości użytkowej sprzętu przedstawionego do wybrakowania,

2) dokładne przeliczenie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

3) sprawdzenie ekspertyz o stanie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

4) nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowywanego sprzętu,

5) nadzór nad przewożeniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do punktu surowców wtórnych lub miejsca zniszczenia,

6) nadzór nad przekazaniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do wykorzystania w jednostce.

§ 15

1. Każdy wybrakowany sprzęt należy pozbawić cech używalności. Należy tego dokonać w taki sposób, ażeby nie uległy zniszczeniu te elementy, które po demontażu mogą stanowić materiały naprawkowe.

2. Materiały naprawkowe, uzyskane z wybrakowania, winny być wykorzystane w pierwszej kolejności dla potrzeb własnych jednostki z przeznaczeniem dla warsztatów do naprawy innych przedmiotów (części zamienne podlegają zaewidencjonowaniu).

§ 16

1. Materiały niewykorzystane zgodnie z § 15 pkt 2 należy zbywać osobom prawnym i fizycznym według cen umownych ustalonych przez kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Odpady materiałów, które nie mogą być wykorzystane dla potrzeb własnych jednostki oraz nie są przedmiotem skupu, podlegają komisyjnemu zniszczeniu.

§ 17

Komisja po dokonaniu wybrakowania sporządza protokół klasyfikacji i wybrakowania, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji stanowi podstawę do przeprowadzenia odpowiednich zmian w ewidencji materiałowej,

Załącznik nr 6 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI SPRZĘTU KWATERUNKOWEGO

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 7 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA, GOSPODAROWANIA I ROZLICZANIA SPRZĘTU I MATERIAŁÓW TECHNIKI POLICYJNEJ I BIUROWEJ

§ 1

1. Określa się szczegółowe zasady gospodarowania sprzętem techniki policyjnej i biurowej w jednostkach Policji, tj.:

1) zasady sporządzania tabel należności,

2) procedurę wyboru dostawcy,

3) sposób oznaczania oraz ewidencjonowania sprzętu,

4) podział na kategorie,

5) warunki przechowywania,

6) sposób wycofywania sprzętu z użytkowania.

2. Użyte poniżej określenia oznaczają:

1) „jednostka zaopatrująca” – komórkę organizacyjną prowadzącą gospodarkę sprzętem techniki policyjnej i biurowej w jednostkach Policji,

2) „gospodarka sprzętem techniki policyjnej i biurowej” – ogół czynności związanych z zaopatrzeniem osób oraz wyposażeniem jednostek organizacyjnych Policji w sprzęt techniki policyjnej i biurowej, m. in. ewidencja sprzętu, magazynowanie, wycofywanie z użytkowania,

3) „sprzęt techniki policyjnej i biurowej” – sprzęt przewidziany na wyposażenie indywidualne i zbiorowe według norm należności.

§ 2

1. Jednostka zaopatrująca sporządza tabele należności sprzętu techniki policyjnej i biurowej dla zaopatrywanych przez siebie jednostek organizacyjnych oraz tabelę zbiorczą dla całego województwa, na podstawie norm należności sprzętu techniki policyjnej I biurowej określonych w załączniku nr 8.

2. Sporządzone tabele należności podlegają zatwierdzeniu przez:

1) zbiorcza tabela należności: dla województwa – Komendanta Wojewódzkiego Policji, dla szkół Policji – Komendanta Szkoły Policji, dla Komendy Głównej Policji – Dyrektora BLP KGP.

2) tabele należności dla jednostek terenowych – kierownika jednostki szczebla terenowego (równorzędnego).

3. Tabele należności należy weryfikować w przypadku zaistniałych w jednostce zmian stanów etatowych oraz ilości i przeznaczenia pomieszczeń.

4. Zawarte w tabelach należności są należnościami docelowymi i nie mogą być przekraczane.

§ 3

1. Zatwierdzone tabele należności stanowią podstawę, do planowania i dokonywania zakupów sprzętu techniki policyjnej i biurowej należnego danej jednostce.

2. Jednostka zaopatrująca planuje zakupy biorąc pod uwagę ilości sprzętu wynikające z zatwierdzonych tabel oraz aktualnych stanów ewidencyjnych.

3. Na podstawie sporządzonego planu zakupów jednostka zaopatrująca dokonuje zakupu sprzętu przeznaczonego dla potrzeb jednostek zaopatrywanych.

4. Wyboru dostawcy (producenta) sprzętu dokonuje się na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

5. Przy wyborze typu i rodzaju sprzętu należy kierować się dążeniem do ujednolicenia wzorów sprzętu znajdującego się na wyposażeniu jednostek zaopatrywanych.

§ 4

1. Jednostka zaopatrująca zapewnia pomieszczenie magazynowe do przechowywania sprzętu techniki policyjnej i biurowej.

2. Magazyn sprzętu powinien spełniać podstawowe warunki składowania, a przede wszystkim pomieszczenie powinno być suche, wolne od kurzu, a temperatura bez względu na pory roku nie może być ujemna.

3. Sprzęt powinien być posegregowany na poszczególne kategorie, określone w § 7 ust. 1.

§ 5

1. Sprzęt techniki policyjnej i biurowej podlega oznakowaniu bezzwłocznie po jego zakupieniu lub remoncie, przed wydaniem użytkownikowi.

2. Obowiązek oznakowania sprzętu spoczywa na jednostce zaopatrującej.

§ 6

1. Sprzęt będący na stanie jednostki podlega ewidencji.

2. Ewidencję sprzętu prowadzi się w odpowiednich urządzeniach ewidencyjnych.

§ 7

1. Sprzęt techniki policyjnej i biurowej klasyfikuje się w czterech kategoriach użytkowych:

1) kategoria I – sprzęt nowy,

2) kategoria II – sprzęt używany nie wymagający naprawy,

3) kategoria III – sprzęt używany wymagający naprawy,

4) kategoria IV – sprzęt nie nadający się do dalszego użytkowania ze względu na stan techniczny, którego naprawa jest ekonomicznie nieopłacalna, i przeznaczony do wycofania,

2. Wstępną klasyfikację sprzętu do kategorii II, III, lub IV przeprowadza magazynier odpowiedzialny za gospodarkę tym sprzętem.

3. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 2, podlega komisyjnej weryfikacji w trakcie przeglądu sprzętu przeznaczonego do wycofania.

§ 8

1. Wycofaniu z użytkowania podlega sprzęt techniki policyjnej i biurowej:

1) zakwalifikowany do IV kategorii użytkowej,

2) którego ilość przekracza ustalone normy i wskaźniki należności oraz zapas przekraczający obowiązujące normatywy magazynowe, bez możliwości zagospodarowania w ciągu 12 miesięcy.

2. Decyzję o wycofaniu sprzętu podejmuje kierownik jednostki zaopatrującej na wniosek komisji weryfikującej.

3. Wniosek o wycofanie zawiera:

1) spis sprzętu zakwalifikowanego do wycofania z uwzględnieniem okresu jego użytkowania,

2) opis stanu technicznego sprzętu,

3) okres użytkowania sprzętu,

4) propozycje dotyczące dalszego postępowania.

§ 9

Kolejność postępowania ze sprzętem wycofanym z użytkowania na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 jest następująca:

1) przekazanie sprzętu innej jednostce Policji,

2) sprzedaż lub nieodpłatne przekazanie innym jednostkom organizacyjnym resortu spraw wewnętrznych i administracji,

3) sprzedaż poza resort spraw wewnętrznych i administracji,

4) oddanie w najem (dzierżawę),

5) nieodpłatne przekazanie innej jednostce organizacyjnej albo osobie prawnej lub fizycznej na cele związane z pomocą i opieką społeczną albo na cele szkoleniowe.

§ 10

1. Sprzęt, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt 1 do 5 lub też który został zakwalifikowany do wycofania na podstawie § 8 1 ust 1 pkt 1, podlega wybrakowaniu.

2. Jeżeli przyczyną zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania było jego zniszczenie lub inne okoliczności /np. umyślne zniszczenie lub uszkodzenie, przedwczesne zużycie wskutek nieprawidłowego użytkowania/, a nie normalne zużycie, sprzęt ten może być przedmiotem wybrakowania po zakończeniu postępowania szkodowego.

§ 11

1. Wybrakowanie organizuje jednostka zaopatrująca.

2. Termin wybrakowania ustala się w zależności od rzeczywistych potrzeb.

3. Wybrakowanie przeprowadza komisja powołana zarządzeniem kierownika jednostki zaopatrującej. Zarządzenie określa:

1) osoby wyznaczone do komisji.

2) termin wybrakowania,

3) osoby upoważnione do sprawowania nadzoru z ramienia kierownictwa jednostki zaopatrującej budżetowej,

4) miejsce przeprowadzenia wybrakowania,

5) spis sprzętu przewidzianego do wybrakowania.

4. W komisji wybrakowującej uczestniczyć musi przedstawiciel organu finansowego. W skład komisji nie może wchodzić pracownik bezpośrednio odpowiedzialny za ewidencję i gospodarkę sprzętem techniki policyjnej i biurowej.

5. Osoby uczestniczące w wybrakowaniu należy zapoznać z przepisami niniejszego zarządzenia.

§ 12

1. Do podstawowych obowiązków komisji powołanej na podstawie postanowień § 11 ust. 3 należy:

1) ocena wartości użytkowej sprzętu przedstawionego do wybrakowania m.in. na podstawie opisów stanu technicznego sprzętu,

2) dokładne przeliczenie sprzętu,

3) sprawdzenie dokumentów stwierdzających bezskuteczność prób zagospodarowania sprzętu, 41 nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowywanego sprzętu,

5) określenie sposobu wykorzystania uzyskiwanych z wybrakowania materiałów.

6) sporządzenie protokółu wybrakowania zawierającego wykaz sprzętu wybrakowanego i uzyskanych z wybrakowania materiałów oraz ocenę sposobu przygotowania i przebiegu wybrakowania.

2. Pozbawianie cech używalności musi obejmować każdy wybrakowany sprzęt. Pozbawiania sprzętu cech używalności należy dokonać w taki sposób, ażeby nie uległy zniszczeniu te elementy, które po demontażu można wykorzystać jako materiał naprawczy.

3. Materiały uzyskane z wybrakowania jeśli nie mogą być wykorzystane dla potrzeb własnych jednostki, należy sprzedać placówkom zajmującym się ich skupem (np. złom metalowy).

4. Odpady materiałów, które nie mogą być wykorzystane dla potrzeb własnych jednostki oraz nie są przedmiotem skupu podlegają zniszczeniu.

§ 13

Komisja po dokonaniu wybrakowania sporządza protokół klasyfikacji i wybrakowania, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji stanowi podstawę do wprowadzenia odpowiednich zmian w ewidencji.

Załącznik nr 8 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI SPRZĘTU TECHNIKI POLICYJNEJ I BIUROWEJ

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj