Dzienniki Urzędowe - rok 2007 nr 6 poz. 30

Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

1) ustawa – ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.);

2) rozporządzenie w sprawie sposobu oznaczania materiałów – rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 października 2005 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów, umieszczania na nich klauzul tajności, a także zmiany nadanej klauzuli tajności (Dz. U. Nr 205, poz. 1696);

3) rozporządzenie w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony materiałów – rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 września 2005 r. w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony materiałów zawierających informacje niejawne (Dz. U. Nr 200, poz. 1650);

4) zarządzenie Prokuratora Generalnego – zarządzenie Prokuratora Generalnego z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu realizacji kompetencji Prokuratora Generalnego i prokuratorów okręgowych w zakresie kontroli operacyjnej i innych czynności operacyjno-rozpoznawczych dokonywanych przez uprawnione organy (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 8, poz. 35, z późn. zm. );

5) kancelaria – kancelarię tajną w Ministerstwie Sprawiedliwości lub w jednostce organizacyjnej resortu sprawiedliwości;

6) oddział kancelarii – oddział kancelarii tajnej Ministerstwa Sprawiedliwości, oddział kancelarii tajnej jednostki organizacyjnej lub oddział kancelarii tajnej utworzony w podległej jednostce organizacyjnej;

7) kierownik kancelarii – pracownika pionu ochrony, który organizuje i koordynuje pracę osób zatrudnionych w kancelarii, zgodnie z określonym zakresem zadań i obowiązków;

8) pracownik kancelarii – pracownika pionu ochrony zatrudnionego w kancelarii;

9) osoba upoważniona – osobę posiadającą odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa, upoważniające do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych odpowiednią klauzulą tajności, i przeszkoloną w zakresie ochrony informacji niejawnych oraz sędziów i asesorów sądowych pełniących czynności sędziowskie, a także prokura torów i asesorów prokuratorskich pełniących czynności prokuratorskie oraz inne osoby, których dostęp do informacji niejawnych regulują odrębne przepisy;

10) sporządzający – osobę upoważnioną opracowującą merytorycznie dokument niejawny,

11) wykonawca – osobę upoważnioną do wykonania dokumentu niejawnego przez odręczne napisanie, z wykorzystaniem mechanicznej maszyny do pisania, systemu lub sieci teleinformatycznej, kserowanie, kreślenie itp.;

12) dokument niejawny – każdą utrwaloną informację niejawną, w szczególności na piśmie, mikrofilmach, negatywach i fotografiach, nośnikach do zapisów informacji w postaci cyfrowej i na taśmach elektromagnetycznych, także w formie mapy, wykresu, rysunku, obrazu, grafiki, fotografii, broszury, książki, kopii, odpisu, wypisu, wyciągu i tłumaczenia dokumentu, zbędnego lub wadliwego wydruku, odbitki, kliszy, matrycy i dysku optycznego, kalki, taśmy atramentowej, jak również informację niejawną utrwalona na elektronicznych nośnikach danych;

13) dokument przetwarzany – dokument niejawny o klauzuli „ściśle tajne”, „tajne” lub „poufne” wchodzący, wychodzący, wytwarzany lub przechowywany.

2. W uzasadnionych przypadkach tworzy się oddziały kancelarii funkcjonujące zgodnie z zasadami i na warunkach przewidzianych dla kancelarii.

3. Kancelaria jest odpowiedzialna za właściwy obieg dokumentów niejawnych w jednostce organizacyjnej.

4. Do zadań realizowanych w kancelarii należy w szczególności:

1) prowadzenie ewidencji dokumentów niejawnych otrzymanych, wysyłanych lub wydawanych;

2) powiadamianie adresata o otrzymaniu dokumentu niejawnego;

3) udostępnianie lub wydawanie dokumentów niejawnych osobom upoważnionym;

4) przekazywanie dokumentów niejawnych i egzekwowanie ich zwrotu;

5) wysyłanie dokumentów niejawnych;

6) zapewnienie należytej ochrony dokumentów niejawnych przechowywanych w kancelarii;

7) kompletowanie dokumentów niejawnych oraz przygotowywanie i przekazywanie ich do archiwum;

8) wykonywanie prac techniczno-ewidencyjnych związanych z rejestrowaniem i kopiowaniem dokumentów niejawnych lub zmianą albo zniesieniem klauzuli tajności;

9) sprawowanie nadzoru nad dokumentami niejawnymi, pozostającymi w dyspozycji jednostki organizacyjnej, a znajdującymi się poza kancelarią.

5. Czas pracy kancelarii powinien być uregulowany w sposób zapewniający wydawanie i przyjmowanie dokumentów niejawnych, jak również pracę własną kancelarii, tj ewidencjonowanie dokumentów niejawnych, kontrole itp.

2. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej może powołać zastępcę kierownika kancelarii.

3. Oddziałem kancelarii kieruje wyznaczony przez pełnomocnika ochrony pracownik pionu ochrony, zwany dalej kierownikiem oddziału kancelarii.

4. W jednostkach organizacyjnych, w których przetwarza się niewielką liczbę dokumentów niejawnych, oddziałem kancelarii może kierować inny pracownik wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej, na wniosek pełnomocnika ochrony.

5. Kierownik kancelarii koordynuje pracę podległych oddziałów kancelarii.

6. Na stanowisko kierownika kancelarii, zastępcy kierownika kancelarii, pracowników kancelarii, kierownika oraz pracowników oddziału kancelarii wyznacza się osoby, które posiadają poświadczenie bezpieczeństwa odpowiednie dla najwyższej klauzuli tajności dokumentów przetwarzanych w kancelarii i odbyły przeszkolenie w zakresie ochrony informacji niejawnych oraz wykonywania czynności kancelaryjnych, potwierdzone stosownymi zaświadczeniami.

1) nadzór nad obiegiem dokumentów niejawnych;

2) udostępnianie lub wydawanie dokumentów niejawnych osobom do tego upoważnionym;

3) egzekwowanie zwrotu dokumentów niejawnych;

4) planowanie, organizowanie i kontrola wykonywania zadań przez pracowników kancelarii;

5) prowadzenie bieżącej kontroli w zakresie postępowania z dokumentami niejawnymi, ich właściwego oznaczania i rejestrowania w kancelarii, a także rejestrowania zmian lub znoszenia klauzul tajności w urządzeniach ewidencyjnych;

6) informowanie pełnomocnika ochrony o wszelkich nieprawidłowościach związanych z ochroną informacji niejawnych;

7) sprawowanie nadzoru nad przygotowaniem dokumentów niejawnych do przekazania do archiwum;

8) udział w niszczeniu dokumentów niearchiwalnych kategorii Bc;

9) nadzór nad pracą oddziałów kancelarii.

2. Pracownik pionu ochrony, o którym mowa w § 4 ust. 2–4, wykonuje obowiązki kierownika kancelarii określone w ust. 1 pkt 1–8.

2. W przypadku zmiany na stanowisku kierownika kancelarii sporządza się protokół zdawczo-odbiorczy.

3. Protokół zdawczo-odbiorczy sporządza się w obecności kierownika kancelarii zdającego obowiązki, osoby przejmującej obowiązki kierownika oraz pełnomocnika ochrony. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach: pierwszy egzemplarz przechowywany jest w kancelarii, drugi – u pełnomocnika ochrony.

4. Protokół zdawczo-odbiorczy powinien zawierać:

1) dane dotyczące zgodności ze stanem ewidencyjnym faktycznego stanu dokumentów niejawnych znajdujących się w kancelarii;

2) ewentualne uwagi lub wnioski osoby przejmującej obowiązki kierownika kancelarii, dotyczące nieprawidłowości ujawnionych w zakresie ewidencjonowania i obiegu dokumentów niejawnych.

5. Wzór protokołu zdawczo-odbiorczego określa załącznik nr 1.

1) kierownik jednostki organizacyjnej;

2) pracownicy kancelarii;

3) pełnomocnik ochrony;

4) osoby uprawnione do zapoznania się z dokumentami niejawnymi;

5) osoby upoważnione przez pełnomocnika ochrony.

2. Po zakończeniu pracy kierownik kancelarii lub upoważniony pracownik kancelarii jest obowiązany sprawdzić prawidłowość zamknięcia szaf i pomieszczeń kancelarii.

2. Naruszenie zasad, o których mowa w ust. 1, należy niezwłocznie zgłaszać pełnomocnikowi ochrony.

1) powinna być zlokalizowana w strefie bezpieczeństwa;

2) ściany i stropy pomieszczeń kancelarii powinny być wykonane z materiałów niepalnych, spełniających wymagania w zakresie klasy odporności pożarowej oraz nośności granicznej odpowiadającej co najmniej konstrukcji murowanej z cegły pełnej o grubości 250 mm;

3) drzwi do kancelarii wyposażone w zamek drzwiowy wielopunktowy powinny spełniać co najmniej wymagania, o których mowa w Polskiej Normie PN-90/B-92270; w przypadku gdy w kancelarii będą przechowywane dokumenty niejawne zawierające tajemnicę państwową, drzwi należy wyposażyć w zamek drzwiowy dodatkowy, o którym mowa w Polskiej Normie PN-90/B-92270;

4) okna kancelarii w pomieszczeniach o architekturze umożliwiającej dostęp do nich, w szczególności gdy dolna krawędź okna znajduje się na wysokości poniżej 5 m od poziomu otaczającego terenu lub górna krawędź 3 m od poziomu dachu – powinny być zabezpieczone stalowymi kratami zewnętrznymi lub wewnętrznymi z prętów o przekroju co najmniej 16 mm, o oczkach nie większych niż 150 mm na 150 mm; dopuszcza się inne zabezpieczenia posiadające odporność na włamanie nie mniejszą niż krata;

5) okna powinny być zabezpieczone przed obserwacją z zewnątrz.

2. Kraty, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być rozsuwane lub otwierane pod warunkiem ich zabezpieczenia co najmniej jedną kłódką klasy 5 według Polskiej Normy PN-EN-12320.

3. W przypadku innego usytuowania okien niż określone w ust. 1 pkt 4, okna zabezpiecza się siatką wykonaną z drutu stalowego lub innego materiału o podobnych właściwościach, o grubości nie mniejszej niż 2 mm, o oczkach nie większych niż 20 mm na 20 mm, lub innym zabezpieczeniem posiadającym odporność na włamanie nie mniejszą niż siatka.

4. W pomieszczeniach kancelarii, w których są przechowywane dokumenty niejawne zawierające tajemnicę państwową, powinny być ponadto zainstalowane co najmniej:

1) system sygnalizacji pożarowej;

2) system sygnalizacji włamania i napadu;

3) systemy nadzoru wizyjnego wraz z rejestracją obrazu, wyłącznie do obserwacji wejścia do pomieszczeń kancelarii – w przypadku przechowywania w kancelarii dokumentów oznaczonych klauzulą „ściśle tajne”.

5. Instalowane systemy i urządzenia alarmowe powinny odpowiadać co najmniej klasie SA 3 według Polskiej Normy PN-93 E-08390/14.

2. Czytelnia powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający stały nadzór ze strony pracowników kancelarii.

3. W czytelni zabrania się instalowania systemu nadzoru wizyjnego.

1) „poufne” – w szafach stalowych klasy A;

2) „tajne” – w szafach stalowych klasy B;

3) „ściśle tajne” – w szafach stalowych klasy C.

2. Klasyfikację i wymagania techniczne urządzeń do ochrony dokumentów niejawnych określa załącznik nr 2.

3. Dokumenty lub materiały niejawne mogą być przechowywane poza szafami stalowymi w pomieszczeniach spełniających następujące wymagania, w zależności od nadanej tym dokumentom i materiałom klauzuli tajności:

1) „poufne” – odpowiadające co najmniej klasie 0 odporności na włamanie według Polskiej Normy PN-EN 1143-1;

2) „tajne” – odpowiadające co najmniej klasie I odporności na włamanie według Polskiej Normy PN-EN 1143-1;

3) „ściśle tajne” – odpowiadające co najmniej klasie I odporności na włamanie według Polskiej Normy PN-EN 1143-1.

4. Drzwi do pomieszczeń, o których mowa w ust. 3, zabezpiecza się dodatkowo odpowiednim zamkiem szyfrowym.

2. Po opracowaniu dokumentu niejawnego w wersji roboczej sporządzający przekazuje go do wykonania operatorowi lub wykonuje dokument samodzielnie.

3. Każdy wykonany dokument niejawny jest przekazywany pracownikowi kancelarii celem zarejestrowania w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów. Po podpisaniu przez osobę upoważnioną dokument niejawny jest pozostawiany do dyspozycji osób upoważnionych lub rejestrowany w dzienniku korespondencji.

4. Dokumenty niejawne wymagające podpisu kierownika jednostki organizacyjnej lub innej upoważnionej przez niego osoby, po opracowaniu i wykonaniu oraz parafowaniu przez sporządzającego, są przekazywane pracownikowi kancelarii celem nadania dalszego biegu sprawie.

5. Luźne karty, na których sporządzono wersję roboczą dokumentu niejawnego, są niszczone przez pracownika kancelarii w obecności sporządzającego zaraz po podpisaniu lub parafowaniu przez niego dokumentu niejawnego, tylko w przypadku posiadania zgody właściwego archiwum państwowego.

2. Nadawanie klauzuli tajności dokumentowi niejawnemu dokonuje się poprzez klasyfikowanie informacji zawartych w tym dokumencie, stosownie do ustaleń określonych w ustawie, z uwzględnieniem:

1) wykazu rodzajów informacji niejawnych, które mogą stanowić tajemnicę państwową, określonego w załączniku nr 1 do ustawy;

2) wykazu rodzajów informacji niejawnych, które mogą stanowić tajemnicę służbową, wprowadzonego do użytku wewnętrznego przez kierownika jednostki organizacyjnej.

3. Nie dopuszcza się klasyfikowania i oznaczania klauzulą tajności dokumentów niejawnych oraz zmiany ich klauzuli tajności przez wykonawcę.

4. W przypadku niewłaściwego zaklasyfikowania dokumentu niejawnego, zmiana klauzuli tajności dokonywana jest na zasadach, o których mowa w § 6 rozporządzenia w sprawie sposobu oznaczania materiałów.

2. Przy przyjmowaniu przesyłki sprawdza się:

1) prawidłowość adresu;

2) nienaruszenie pieczęci i opakowania;

3) zgodność odcisku pieczęci na opakowaniu z nazwą jednostki organizacyjnej nadawcy;

4) zgodność numerów na przesyłce z numerami w wykazie przesyłek nadanych lub w książce doręczeń.

2. Po otwarciu przesyłki:

1) sprawdza się, czy zawartość przesyłki odpowiada wyszczególnionym na niej numerom ewidencyjnym;

2) ustala się, czy liczba załączników, stron lub innych jednostek miary jest zgodna z liczbą oznaczoną na poszczególnych dokumentach.

3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w wyniku czynności, o których mowa w ust. 2, kierownik kancelarii lub pracownik kancelarii sporządza w dwóch egzemplarzach protokół z otwarcia przesyłki zawierający opis nieprawidłowości; pierwszy egzemplarz dołącza się do dokumentu niejawnego i przechowuje wraz z nim w kancelarii, drugi przekazuje się do kancelarii nadawcy.

4. Kierownik lub pracownik kancelarii odnotowuje fakt sporządzenia protokołu, o którym mowa w ust. 3, w odpowiednim dzienniku lub rejestrze, w rubryce „Uwagi”.

2. Na opakowaniu przesyłek, o których mowa w ust. 1, wpisuje się datę wpływu i kolejny numer zapisu, pod którym zarejestrowano przesyłkę w dzienniku korespondencji. Przesyłkę przekazuje się bezpośrednio adresatowi, a w razie jego nieobecności osobie przez niego upoważnionej do odbioru –za pokwitowaniem w dzienniku korespondencji.

3. Przesyłki oznaczone „do rąk własnych”, po wykorzystaniu, zwraca się do kancelarii w stanie otwartym lub zamkniętym.

4. W przypadku zwrotu do kancelarii przesyłki „do rąk własnych” w stanie otwartym kierownik lub pracownik kancelarii uzupełnia dane dotyczące przesyłki w dzienniku korespondencji.

5. Jeżeli adresat podjął decyzję o przechowywaniu przesyłki „do rąk własnych” w kancelarii w stanie zamkniętym, kierownik lub pracownik kancelarii nie dokonuje czynności, o których mowa w ust. 4. Przesyłka jest w takim przypadku przechowywana w formie zapieczętowanego pakietu, a fakt ten odnotowuje się w rubryce „Uwagi”.

2. Dla każdego dokumentu niejawnego zawierającego tajemnicę państwową, z chwilą zarejestrowania, zakłada się kartę zapoznania się z dokumentem, którą dołącza się do dokumentu. Podobną kartę można załączyć do dokumentu zawierającego informacje oznaczone klauzulą „poufne”.

3. Do zbioru dokumentów niejawnych załącza się jedną kartę zapoznania się z dokumentem.

4. Zarejestrowane dokumenty niejawne kierownik lub pracownik kancelarii przekazuje albo udostępnia adresatowi lub upoważnionej osobie za pokwitowaniem.

2. Dokumenty niejawne wymagające decyzji kierownika jednostki organizacyjnej lub jego zastępców dostarczane są wymienionym osobiście przez pracownika kancelarii, w wyjątkowych wypadkach przez pełnomocnika ochrony, w specjalnych teczkach.

3. Zapoznawanie się z dokumentami niejawnymi i ich dekretacja odbywa się w obecności osoby przedstawiającej te dokumenty. Nie dotyczy to zapoznawania się z dokumentami niejawnymi przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego.

4. Dokumenty niejawne, o których mowa w ust. 2, mogą być dostarczane przez osobę, o której mowa w § 4 zarządzenia Prokuratora Generalnego lub pełnomocnika ochrony – odpowiednio do zakresu powierzonych zadań i czynności.

2. Przygotowanie do przesłania teczek lub zbiorów dokumentów niejawnych do innej jednostki organizacyjnej wymaga:

1) zarejestrowania w rejestrze dzienników, książek ewidencyjnych i teczek;

2) dołączenia opisu spraw znajdujących się w teczce, którego wzór określają załączniki nr 3 i 4;

3) dołączenia wykazu zmian dokonanych w teczce dokumentów (wydawnictw), którego wzór określa załącznik nr 5;

4) dołączenia karty zapoznania się z dokumentem, której wzór określa załącznik nr 6;

5) ponumerowania wszystkich stron bez opisu spraw i wykazu zmian;

6) ponumerowania, przesznurowania, opieczętowania i opisania liczby stron teczki, której wzór określa załącznik nr 7.

3. Przed zapakowaniem przesyłki należy sprawdzić prawidłowość oznakowania dokumentu niejawnego oraz zgodność liczby wysyłanych egzemplarzy i stron załączników z liczbą określoną w dokumencie.

1) rejestr dzienników, książek ewidencyjnych i teczek (rejestr jawny);

2) dziennik korespondencji (dla dokumentów o klauzuli „ściśle tajne” – dziennik oznaczony klauzulą „ściśle tajne” lub „tajne”, dla dokumentów o klauzuli „tajne” – dziennik oznaczony klauzulą „tajne”, dla dokumentów o klauzuli „poufne” – dziennik oznaczony klauzulą „poufne”);

3) dziennik ewidencji wykonanych dokumentów, oznaczonych klauzulą „ściśle tajne”, „tajne” i „poufne” (dziennik oznaczony klauzulą „tajne”);

4) karty zapoznania się z dokumentem zawierającym tajemnicę państwową (karty jawne);

5) książkę doręczeń przesyłek miejscowych (książka jawna);

6) wykaz przesyłek nadanych (wykaz jawny).

1) rejestr wydanych dokumentów (rejestr jawny);

2) skorowidz rejestru wydanych dokumentów (skorowidz jawny);

3) książka ewidencji wydawnictw – dokumentacji technicznej (książka oznaczona klauzulą „tajne”);

4) inne urządzenia ewidencyjne.

1) dla dokumentów o klauzuli „ściśle tajne” i „tajne” – urządzenia oznaczone klauzulą „tajne”;

2) dla dokumentów o klauzuli „poufne” – urządzenia oznaczone klauzulą „poufne”.

2. Do każdego nośnika, o którym mowa w ust. 1, dołącza się metrykę nośnika, a do nośników zawierających tajemnicę państwową dodatkowo zakłada się kartę zapoznania się z dokumentem.

3. Wzór metryki nośnika niejawnego, danych dotyczących zapisu na nośnik oraz danych dotyczących odtwarzania określa załącznik nr 8 lub dokumenty szczególnych wymagań bezpieczeństwa i procedury bezpiecznej eksploatacji systemu lub sieci teleinformatycznej do przetwarzania informacji niejawnych.

2. Na przesznurowanych stronach rejestru dzienników, książek ewidencyjnych i teczek umieszcza się kolejne numery, wpisując na ostatniej stronie adnotację o liczbie stron rejestru, potwierdzoną datą i pieczęcią „do pakietów” oraz imieniem i nazwiskiem osoby prowadzącej rejestr.

3. W rejestrze ewidencjonuje się:

1) dziennik korespondencji;

2) dziennik ewidencji wykonanych dokumentów;

3) książkę ewidencji wydawnictw – dokumentacji technicznej;

4) teczki tematyczne;

5) akta postępowań karnych oraz akta nadzoru nad tymi postępowaniami, a także akta postępowań dyscyplinarnych;

6) rejestr dzienników, książek ewidencyjnych i teczek z oddziału kancelarii;

7) rejestry kontrolne;

8) inne urządzenia.

4. Każdy tom urządzenia ewidencyjnego, teczki tematycznej, akt postępowań karnych oraz akt nadzoru nad tymi postępowaniami, a także akt postępowań dyscyplinarnych, o których mowa w ust. 3, rejestruje się pod odrębną pozycją.

5. W rejestrze dzienników, książek ewidencyjnych i teczek nie rejestruje się powtórnie teczek tematycznych rejestrowanych w latach poprzednich, jeżeli są one nadal prowadzone i zostały zarejestrowane w tym rejestrze.

6. Numer ewidencyjny dokumentu zarejestrowanego w rejestrze dzienników, książek ewidencyjnych i teczek składa się ze skróconej nazwy rejestru, oznaczenia klauzuli tajności, pozycji zapisu w rejestrze łamanej przez rok kalendarzowy, w którym dokument zarejestrowano.

7. Rejestr dzienników, książek ewidencyjnych i teczek podlega przekazaniu do archiwum jedynie w przypadku likwidacji kancelarii.

8. Wzór rejestru dzienników, książek ewidencyjnych i teczek określa załącznik nr 9.

2. Po wykorzystaniu wszystkich stron dziennika korespondencji zakłada się następny tom i zachowuje ciągłość dotychczasowej numeracji.

3. Zarejestrowanie otrzymanego dokumentu niejawnego w dzienniku korespondencji polega na:

1) opatrzeniu otrzymanego dokumentu niejawnego pieczęcią wpływu na jego pierwszej stronie oraz odciśnięciu pieczęci „Załącznik nr ... do pisma nr ... z dnia ...” na pierwszej stronie załącznika, z zastrzeżeniem, iż pieczęci „Załącznik nr...” nie używa się do załączników w formie dokumentów personalnych, wydawnictw oraz dokumentów przesłanych do akceptacji (zatwierdzenia) lub podpisu;

2) wpisaniu pod kolejnymi numerami zapisu dziennika korespondencji:

a) oznaczenia klauzuli tajności dokumentu i numeru porządkowego, który jest jednocześnie numerem ewidencyjnym,

b) danych ewidencyjnych dokumentu niejawnego (numeru i daty) oraz daty rejestracji dokumentu,

c) liczby stron lub innych jednostek miary dokumentu niejawnego wraz z załącznikami,

d) liczby załączników i liczby stron lub innych jednostek miary załączników oraz wypełnieniu pozostałych rubryk dziennika korespondencji;

3) wpisaniu danych wymienionych w pkt 2 ppkt a–d na dokumencie niejawnym w odpowiednich polach odcisków pieczęci wpływu.

4. Zarejestrowanie dokumentu wysyłanego odbywa się na zasadach określonych w ust. 3, z tym że zamiast pieczęci wpływu używa się pieczęci nagłówkowej, a w odpowiednich rubrykach dziennika korespondencji wpisuje się nazwę adresata, liczbę stron lub innych jednostek miary dokumentu wraz z załącznikami, liczbę załączników oraz stron lub innych jednostek miary załączników przesłanych do adresata.

5. Dokumenty niejawne sporządzone w jednostce organizacyjnej na potrzeby własne ewidencjonuje się w dzienniku korespondencji jak dokumenty wysyłane, z tym że w rubryce przeznaczonej do określenia adresata wpisuje się wyraz „własne”.

6. W przypadku odłączenia od pisma przewodniego jednego lub więcej załączników, w rubryce „Uwagi” dziennika korespondencji zamieszcza się adnotację, potwierdzoną czytelnym podpisem osoby dokonującej wpisu wraz z datą jego dokonania, zawierającą jedną z następujących informacji:

1) nazwę urządzenia ewidencyjnego oraz numery pozycji, pod którymi zarejestrowano odłączone załączniki;

2) numer wychodzący z dziennika korespondencji, za którym załączniki odesłano do innej jednostki organizacyjnej;

3) numer i pozycję protokołu zniszczenia.

7. W przypadku znacznej liczby dokumentów niejawnych rejestrowanych w kancelarii dopuszcza się prowadzenie odrębnych dzienników korespondencji dla poszczególnych klauzul tajności.

8. Wzór dziennika korespondencji określa załącznik nr 10.

2. Dodatkowo wytworzony dokument niejawny, w szczególności odpis, kopię lub reprodukcję, rejestruje się każdorazowo pod kolejnym numerem zapisu dziennika ewidencji wykonanych dokumentów.

3. Dziennik ewidencji wykonanych dokumentów rejestruje się w rejestrze dzienników, książek ewidencyjnych i teczek.

4. Wzór dziennika ewidencji wykonanych dokumentów określa załącznik nr 11.

2. Do akt nadzoru prokuratorskiego i teczek tematycznych dotyczących ustaw, o których mowa w § 31, zakładana jest jedna karta zapoznania się z dokumentem, a nie z poszczególnymi dokumentami.

3. Dopuszcza się zakładanie karty zapoznania się z dokumentem dla dokumentów niejawnych zawierających tajemnicę służbową o klauzuli „poufne”.

4. Kartę zapoznania się z dokumentem dołącza się do dokumentu niejawnego i przechowuje wraz z nim w teczce tematycznej.

5. Karty zapoznania się z dokumentem archiwizuje się wraz z dokumentem niejawnym albo pismem przewodnim pozostającym w aktach.

6. Przed przekazaniem dokumentu niejawnego z kancelarii Ministerstwa Sprawiedliwości lub jej oddziałów do innej jednostki organizacyjnej wykonuje się kopię karty zapoznania się z dokumentem.

7. Kopie kart zapoznania się z dokumentem w kancelarii Ministerstwa Sprawiedliwości lub jej oddziałach gromadzi się w teczkach tematycznych, których okres przechowywania jest taki sam jak urządzenia ewidencyjnego, o którym mowa w § 29 pkt 2.

8. Wzór karty zapoznania się z dokumentem określa załącznik nr 6.

2. Dopuszcza się rejestrowanie przekazywania dokumentów niejawnych, o których mowa w zarządzeniu Prokuratora Generalnego, przez pracowników kancelarii ich odbiorcom.

3. Książkę doręczeń przesyłek miejscowych rejestruje się w rejestrze wydanych dokumentów, o którym mowa w § 42.

4. Książkę doręczeń przesyłek miejscowych wykorzystuje się aż do zapisania wszystkich stron.

5. Wzór książki doręczeń przesyłek miejscowych określa załącznik nr 12.

2. Zasady stosowania wykazu przesyłek nadanych w obiegu zewnętrznym określa rozporządzenie w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony materiałów.

3. Kancelaria przekazuje wykazy przesyłek nadanych do archiwum w teczce prowadzonej zgodnie z rzeczowym wykazem akt.

4. Wzór wykazu przesyłek nadanych określa załącznik nr 13.

2. W rejestrze wydanych dokumentów rejestruje się między innymi:

1) materiały pomocnicze do wykonania dokumentu niejawnego:

a) zeszyty pracy służące do wykonywania czystopisów,

b) kalki, taśmy maszynowe i taśmy karbonizowane jednorazowego użytku itp.;

2) dokumenty niejawne w postaci nośników do zapisów informacji w postaci cyfrowej i inne;

3) urządzenia ewidencyjne – zbroszurowane – dokumentów niejawnych niepodlegające przekazaniu do archiwum, a prowadzone przez kancelarię;

4) załączniki odłączone od pism przewodnich, niepodlegające ewidencji w innych urządzeniach ewidencyjnych.

3. W rejestrze wydanych dokumentów rejestruje się również udostępnianie wykonawcom dokumentów niejawnych:

1) zarejestrowanych w innych urządzeniach ewidencyjnych, jeżeli:

a) rubryka tego urządzenia ewidencyjnego przeznaczona do pokwitowania dokumentu niejawnego została całkowicie wykorzystana,

b) rodzaj dokumentu niejawnego albo dekretacja na nim wskazują, że będzie on udostępniony większej liczbie osób;

2) w formie wydawnictw, dokumentacji technicznej, map, teczek i innych dokumentów niejawnych, dla których nie przewiduje się możliwości pokwitowania pobrania i zwrotu dokumentu niejawnego.

4. Na dokumentach niejawnych zarejestrowanych w rejestrze wydanych dokumentów nanosi się i poświadcza pieczęcią kancelarii tajnej „do pakietów” numer ewidencyjny, który składa się z numeru, o którym mowa w § 43 ust. 2, łamanego przez oznaczenie klauzuli tajności, kolejny numer zapisu w tym rejestrze i dwie ostatnie cyfry roku kalendarzowego (RWD 5/0–17/07).

5. Karty rejestru wydanych dokumentów niszczy się komisyjnie, dokonując adnotacji o zniszczeniu w skorowidzu rejestru wydanych dokumentów.

6. Czasokres przechowywania kart rejestru wydanych dokumentów zależy od okresu przechowywania urządzeń ewidencyjnych, o których mowa w ust. 3.

7. Wzór rejestru wydanych dokumentów określa załącznik nr 14.

2. Numerem ewidencyjnym karty rejestru wydanych dokumentów jest numer porządkowy, pod którym została ona zarejestrowana w skorowidzu rejestru wydanych dokumentów.

3. Wzór skorowidza rejestru wydanych dokumentów określa załącznik nr 15.

1) wydawnictw fachowych;

2) materiałów szkoleniowych i informacyjnych;

3) dokumentacji technicznej (rysunki, mapy, schematy);

4) gotowych materiałów filmowych itp.

2. Kancelaria rejestruje dokumenty niejawne, o których mowa w ust. 1, wpisując:

1) numer porządkowy, nazwę lub tytuł dokumentu niejawnego otrzymanego lub wytwarzanego na potrzeby jednostki organizacyjnej wg kolejności ich wpływu;

2) liczbę dokumentów niejawnych i numery egzemplarzy;

3) numer i datę pisma przewodniego, faktury lub asygnaty, za którym został przesłany.

3. Numer porządkowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest jednocześnie numerem ewidencyjnym egzemplarzy danego tytułu.

4. Pisma przewodnie, faktury, asygnaty, za którymi przesłano dokumenty niejawne, o których mowa w ust. 1, opatruje się numerem, pod którym zarejestrowano pierwszy z wymienionych w nich materiałów.

5. Książka ewidencji wydawnictw – dokumentacji technicznej zachowuje ciągłość numeracji bez względu na lata rejestracji.

6. Wzór książki ewidencji wydawnictw – dokumentacji technicznej określa załącznik nr 16.

2. Teczkom nadaje się klauzule tajności odpowiednio do najwyższej klauzuli znajdujących się w nich dokumentów niejawnych.

3. Zarządzenia i wytyczne można kompletować w jednej teczce przez kilka lat przy zachowaniu wymogów określonych w ust. 7. Praktykę tę można stosować również do innych dokumentów niejawnych.

4. W teczkach nie gromadzi się kopert, opakowań itp. korespondencji wchodzącej, chyba że stanowią one dowód zachowania terminu nadania przesyłki bądź jej otwarcia przez osobę nieupoważnioną.

5. Materiałów dowodowych w postaci kaset, płyt CD itp., ze względu na możliwość uszkodzenia, nie wszywa się do akt sądowych lub prokuratorskich. Stanowią one załącznik do tych akt.

6. Dokumenty niejawne, które nie mogą być włączone do teczek tematycznych w danym roku kalendarzowym, można przerejestrować do dziennika korespondencji roku następnego, dokonując odpowiedniej adnotacji w ewidencji i na dokumencie.

7. Strony każdej teczki tematycznej numeruje się, na oddzielnym arkuszu wpisuje się liczbę stron lub innych jednostek miary i datę zszycia, opieczętowuje i potwierdza podpisem kierownika kancelarii. Prace związane z kompletowaniem teczek kończy się w terminie do 31 grudnia każdego roku.

8. Teczka tematyczna nie może zawierać więcej niż 200 arkuszy (400 stron). Odstąpienie od tej zasady możliwe jest tylko w razie konieczności.

9. Opis na zewnętrznej stronie teczki tematycznej powinien zawierać:

1) pełną nazwę jednostki i komórki organizacyjnej;

2) na górze i dole teczki, po prawej stronie – klauzulę tajności;

3) bezpośrednio pod klauzulą tajności, na górze strony tytułowej – oznaczenie kategorii archiwalnej dokumentów niejawnych zawartych w teczce, zgodnie z rzeczowym wykazem akt;

4) z lewej strony na górze – symbol klasyfikacyjny z rzeczowego wykazu akt;

5) pośrodku teczki – tytuł, tzn. hasło klasyfikacyjne z rzeczowego wykazu akt właściwe dla spraw złożonych w teczce, uzupełnione o bliższe wyjaśnienia opisujące zawartość teczki;

6) z lewej strony od dołu – numer z rejestru dzienników, książek ewidencyjnych i teczek, pod którym teczka została zarejestrowana;

7) z prawej strony u dołu – daty skrajne, tj. roczną datę rozpoczęcia pierwszej i ostatniej sprawy oraz liczbę stron dokumentów lub w przypadku teczki zawierającej jedną sprawę – analogicznie roczną datę wpięcia do teczki pierwszego i ostatniego dokumentu oraz liczbę stron dokumentów.

10. W razie konieczności dołączenia lub wyłączenia dokumentu niejawnego z zakończonej teczki tematycznej lub akt sprawy wypełnia się odpowiednie rubryki w wykazie zmian, którego wzór określa załącznik nr 5.

11. Dopuszcza się przechowywanie dokumentu jawnego w zbiorze dokumentów niejawnych, jeżeli ma on ścisły związek z tym zbiorem.

2. Dokumenty niejawne, o których mowa w ust. 1, mogą być przechowywane w jednej szafie pod warunkiem ich fizycznego oddzielenia. W takim przypadku szafa musi spełniać wymagania określone w § 14, odpowiednie dla najwyższej klauzuli tajności przechowywanych w niej dokumentów niejawnych.

3. Dokumenty niejawne oznaczone różnymi klauzulami tajności mogą być przechowywane poza szafami, o których mowa w ust. 1 i 2, w jednym pomieszczeniu, pod warunkiem ich fizycznego oddzielenia. W takim przypadku pomieszczenie musi spełniać wymagania określone w § 14 ust. 3.

2. Wzór spisu zdawczo-odbiorczego określa załącznik nr 17.

3. Jeżeli w jednostce organizacyjnej nie ma odpowiednio zabezpieczonego archiwum zakładowego, dokumenty niejawne są przechowywane w kancelarii lub innym pomieszczeniu zapewniającym ich ochronę, odpowiednio do przyznanej im klauzuli tajności. Decyzję w tej sprawie podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej.

4. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą niejawnych akt sądowych lub wyłączonych z nich niejawnych protokołów zeznań, dla których czas przechowywania w kancelarii określają inne przepisy, oraz urządzeń ewidencyjnych prowadzonych w kancelarii.

2. W przypadku dokumentów niejawnych kat. Be wykorzystywanych do użytku wewnętrznego, takich jak zeszyty pracy, zbędne kopie pojedynczych dokumentów niejawnych itp., można wystąpić do właściwego archiwum państwowego o uzyskanie generalnej zgody na brakowanie.

3. Po uzyskaniu generalnej zgody dokumenty wymienione w ust. 2 mogą być niszczone po stwierdzeniu ich nieprzydatności do bieżącej pracy przez komisję powołaną przez kierownika jednostki organizacyjnej na wniosek pełnomocnika ochrony.

4. Protokół dokumentów niejawnych zakwalifikowanych do zniszczenia sporządza kierownik kancelarii, a zatwierdza kierownik jednostki organizacyjnej.

5. Wzór protokołu zniszczenia dokumentów niejawnych określa załącznik nr 18.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, może wykonywać również komisja powołana przez kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 57.

3. Na wniosek komisji, o której mowa w ust. 1, kierownik jednostki organizacyjnej występuje do właściwego archiwum państwowego o uzyskanie zezwolenia na zniszczenie zakwalifikowanych dokumentów niejawnych, którego wzór określa załącznik nr 21.

4. Niszczenie procesowych dokumentów niejawnych bez zgody właściwego archiwum państwowego regulują odrębne przepisy.

2. Do czasu ostatecznego zniszczenia dokumenty niejawne zabezpiecza się, przechowując je w kancelarii.

3. Fakt zniszczenia dokumentów niejawnych poświadcza się podpisami odpowiednio:

1) w urządzeniach ewidencyjnych;

2) na piśmie przewodnim w razie zniszczenia jedynie załączników do tego pisma;

3) w dzienniku korespondencji w razie zniszczenia pisma przewodniego, od którego odłączono załączniki;

4) na pierwszym egzemplarzu dokumentu niejawnego w razie zniszczenia pozostałych egzemplarzy.

2. Dokumenty niejawne w postaci nośników do zapisów informacji w postaci cyfrowej i innych kierownik kancelarii niszczy fizycznie w obecności członków komisji, o której mowa w § 53, zgodnie z zasadami określonymi w dokumentach szczególnych wymagań bezpieczeństwa i procedurach bezpiecznej eksploatacji systemu teleinformatycznego do przetwarzania informacji niejawnych.

1) dyrektor Biura Ochrony Informacji Niejawnych i Spraw Obronnych oraz osoby przez niego upoważnione;

2) pełnomocnik ochrony lub komisja powołana przez kierownika jednostki organizacyjnej na wniosek pełnomocnika ochrony;

3) uprawnione organy na mocy odrębnych przepisów.

z upoważnienia Ministra Sprawiedliwości:

Sekretarz Stanu
Beata Kempa

Załączniki do zarządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 27 lipca 2007 r. (poz. 30)

Załącznik nr 1

PROTOKÓŁ ZDAWCZO-ODBIORCZY

Załącznik nr 2

KLASYFIKACJA I WYMAGANIA TECHNICZNE URZĄDZEŃ DO OCHRONY DOKUMENTÓW NIEJAWNYCH

I. SZAFA STALOWA KLASY A

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane z blachy ze stali konstrukcyjnej, o grubości co najmniej 1 mm, zabezpieczonej przed korozją. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić mu dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe wyposażone w mechanizm dźwigniowy, blokujący je co najmniej na trzech krawędziach.

4. Szafa musi być wyposażona w zamek mechaniczny kluczowy wielozastawkowy z możliwością wyjęcia klucza tylko w pozycji zamkniętej, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem.

5. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W podstawie powinien znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający zakotwiczenie jej do podłoża. Konstrukcja dna szafy musi wytrzymać siły minimum 50 kN.

6. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy A.

7. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą, zamontowaną na wewnętrznej górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

a) nazwę wyrobu,

b) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu,

c) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu,

d) masę.

II. SZAFA STALOWA KLASY B

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane z blachy ze stali konstrukcyjnej, o grubości co najmniej 3 mm, zabezpieczonej przed korozją. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić mu dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe wyposażone w mechanizm dźwigniowy, blokujący je co najmniej na czterech krawędziach.

4. Mechanizm dźwigniowy rygli w drzwiach musi być zabezpieczony przed uruchomieniem dwoma zamkami posiadającymi wymagane w swojej grupie certyfikaty, oddzielnie blokującymi mechanizm ryglujący, w tym:

a) zamek mechaniczny kluczowy wielozastawkowy z możliwością wyjęcia klucza tylko w pozycji zamkniętej, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem,

b) zamek mechaniczny szyfrowy o zmiennym nastawieniu szyfrowym, co najmniej trzytarczowy, o cichym przesuwie, skali nastawień nie większej niż półtorej działki i posiadający minimum 100 podziałek na pokrętle (minimum 1 000 000 kombinacji). Zmiana kombinacji powinna być blokowana i uaktywniana kluczem od tyłu obudowy zamka. Zamek powinien być zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem. Z szafą powinny być dostarczone dwa komplety kluczy do zmiany kodu. Dopuszcza się również stosowanie zamka elektronicznego szyfrowego, pod warunkiem spełnienia przez niego takich samych wymagań odporności na włamanie co zamek mechaniczny szyfrowy.

5. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W podstawie powinien znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający zakotwiczenie jej do podłoża. Konstrukcja dna szafy powinna wytrzymać siły minimum 50 kN.

6. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy B.

7. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą, zamontowaną na wewnętrznej górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

a) nazwę wyrobu,

b) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu,

c) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu,

d) masę.

III. SZAFA STALOWA KLASY C

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane ze stali konstrukcyjnej wyższej jakości, o grubości minimum 5 mm, a w przypadku konstrukcji wielopłaszczowej grubość płaszcza zewnętrznego powinna wynosić minimum 3 mm. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe wyposażone w mechanizm dźwigniowy, blokujący je co najmniej na czterech krawędziach.

4. Mechanizm dźwigniowy rygli w drzwiach powinien być zabezpieczony przed uruchomieniem dwoma zamkami posiadającymi wymagane w swojej grupie certyfikaty, oddzielnie blokującymi mechanizm ryglujący, w tym:

a) zamek mechaniczny kluczowy wielozastawkowy z możliwością wyjęcia klucza tylko w pozycji zamkniętej, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem,

b) zamek mechaniczny szyfrowy o zmiennym nastawieniu szyfrowym, co najmniej trzytarczowy, o cichym przesuwie, skoku nastawień nie większym niż jedna działka i posiadający minimum 100 podziałek na pokrętle (minimum 1 000 000 kombinacji). Czas otwarcia zamka przez osobę nieuprawnioną drogą wybierania kolejnych kombinacji powinien wynosić nie mniej niż 20 roboczogodzin. Zamek powinien być zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem i prześwietleniem radiologicznym (promieniowanie co najmniej 10 curie, Co-60 z odległości 760 mm). Zmiana kombinacji powinna być blokowana i uaktywniana kluczem od tyłu obudowy zamka. Szafa powinna być wyposażona w dwa komplety kluczy do ustawiania szyfru. Dopuszcza się również stosowanie zamka elektronicznego szyfrowego, pod warunkiem spełnienia przez niego takich samych wymagań odporności na włamanie co zamek mechaniczny szyfrowy.

5. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W podstawie powinien znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający zakotwiczenie jej do podłoża. Konstrukcja dna szafy powinna wytrzymać siły minimum 50 kN.

6. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy C.

7. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą, zamontowaną na wewnętrznej górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

a) nazwę wyrobu,

b) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu,

c) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu,

d) masę.

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

WYKAZ ZMIAN DOKONANYCH W TECZCE DOKUMENTÓW (WYDAWNICTW)

Załącznik nr 6

KARTA ZAPOZNANIA SIĘ Z DOKUMENTEM OZNACZONYM KLAUZULĄ „ŚCIŚLE TAJNE”/„TAJNE”

Załącznik nr 7

Załącznik nr 8

(strona 1)

(strona 2)

Załącznik nr 9

REJESTR DZIENNIKÓW, KSIĄŻEK EWIDENCYJNYCH I TECZEK

Załącznik nr 10

DZIENNIK KORESPONDENCJI

Załącznik nr 11

DZIENNIK EWIDENCJI WYKONANYCH DOKUMENTÓW

Załącznik nr 12

KSIĄŻKA DORĘCZEŃ PRZESYŁEK MIEJSCOWYCH

Załącznik nr 13

WYKAZ PRZESYŁEK NADANYCH

Załącznik nr 14

REJESTR WYDANYCH DOKUMENTÓW NR ...

Załącznik nr 15

SKOROWIDZ REJESTRU WYDANYCH DOKUMENTÓW

Załącznik nr 16

KSIĄŻKA EWIDENCJI WYDAWNICTW – DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ

Załącznik nr 17

SPIS ZDAWCZO-ODBIORCZY

Załącznik nr 18

PROTOKÓŁ ZNISZCZENIA DOKUMENTÓW NIEJAWNYCH

Załącznik nr 19

PROTOKÓŁ OCENY DOKUMENTACJI NIEARCHIWALNEJ

Załącznik nr 20

PROTOKÓŁ DOKUMENTACJI NIEARCHIWALNEJ (AKTOWEJ) PRZEZNACZONEJ DO ZNISZCZENIA

Załącznik nr 21