Zadośćuczynienie rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956-1989

Zadośćuczynienie rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956-1989

Zadośćuczynienie przysługuje członkom rodzin osób, które na skutek działań wojska, milicji i innych organów aparatu bezpieczeństwa poniosły śmierć w związku z wystąpieniami wolnościowymi na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności, niepodległości oraz respektowania praw człowieka i obywatela w czerwcu 1956 r. w Poznaniu, w październiku 1957 r. w Warszawie, w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu (w Elblągu, Gdańsku, Gdyni i Szczecinie), w czerwcu 1976 r. w Radomiu, w okresie stanu wojennego trwającego od dnia 13 grudnia 1981 r. do dnia 22 lipca 1983 r. oraz w trakcie tłumienia manifestacji lub strajków w latach 1983 - 1989.

Zadośćuczynienie polega na przyznaniu jednorazowego świadczenia pieniężnego.

Do członków rodzin osób, które poniosły śmierć w związku z wystąpieniami wolnościowymi, zalicza się ich:

- małżonka,

- dzieci własne oraz dzieci przysposobione,

- rodziców oraz osoby przysposabiające.

Każdemu członkowi rodziny przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości 50.000 zł.

Przyznanie świadczenia następuje na wniosek członka rodziny złożony Kierownikowi Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w terminie 10 lat od dnia wejścia w życie ustawy.

Prawo do świadczenia pieniężnego przysługujące członkowi rodziny jest ściśle związane z jego osobą i niezbywalne. W przypadku śmierci członka rodziny po złożeniu wniosku, prawo do świadczenia należy do spadku po tej osobie.

Wypłaty świadczenia dokonuje Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Wypłacone kwoty świadczenia pieniężnego są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.