Monitor Polski - rok 2003 nr 24 poz. 341

Umawiające się Strony,

biorąc pod uwagę wzajemne potrzeby ich wymiany kulturalnej, turystycznej i handlowej oraz w związku z tym

dążąc do rozwoju współpracy w dziedzinie międzynarodowych przewozów samochodowych między Umawiającymi się Stronami i tranzytem przez ich terytoria,

postanowiły zawrzeć niniejszą umowę.

Artykuł 1

1. Każda z Umawiających się Stron przyznaje przewoźnikom drugiej Umawiającej się Strony prawo wykonywania zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy przewozów podróżnych i ładunków między obu Państwami oraz tranzytem przez ich terytoria pojazdami samochodowymi, zarejestrowanymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Prawo, o którym mowa w ustępie 1, przyznaje się tylko przewoźnikom, którzy są uprawnieni do wykonywania na terytorium swojego Państwa przewozów podróżnych i ładunków przewidzianych w niniejszej umowie.

Przewozy podróżnych

Artykuł 2

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony mogą wykonywać regularne przewozy podróżnych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i tranzytem przez to terytorium pod warunkiem otrzymania uprzedniego zezwolenia właściwych władz drugiej Umawiającej się Strony.

2. Za "przewóz regularny" uważa się przewóz na linii autobusowej, wykonywany zgodnie z ogłoszonymi warunkami umowy przewozu, taryfą i rozkładem jazdy na określonej trasie, z wyznaczonymi na niej miejscami (przystankami) dla wsiadania i wysiadania podróżnych.

3. Właściwe władze Umawiających się Stron uzgadniają tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ustępie 1.

Artykuł 3

Wykonywanie przewozów podróżnych innych niż przewozy regularne nie wymaga zezwolenia właściwych władz drugiej Umawiającej się Strony.

Przewozy ładunków

Artykuł 4

1. Przewozy ładunków między obu Państwami oraz tranzytem przez ich terytoria, z wyjątkiem przewozów wymienionych w artykule 5 niniejszej umowy, podlegają systemowi zezwoleń.

2. Właściwe władze Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie in blanco zezwolenia na wykonywanie przewozów ładunków w granicach określonych we wzajemnym porozumieniu kontyngentów. Władze te również określają we wzajemnym porozumieniu rodzaje stosowanych zezwoleń.

3. Zezwolenia, o których mowa w ustępie 2, wydawane są przewoźnikom przez właściwe władze Państwa rejestracji pojazdu samochodowego.

4. Zezwolenie na przewóz ładunków między obu Państwami daje również prawo do wykonania przewozu w przeciwnym kierunku z terytorium drugiej Umawiającej się Strony do kraju przewoźnika.

Artykuł 5

1. Nie wymagają zezwoleń:

a) przewozy rzeczy przesiedlenia,

b) przewozy ładunków na i z międzynarodowych targów i wystaw,

c) przewozy zwierząt, pojazdów i innego sprzętu sportowego na imprezy sportowe,

d) przewozy aparatury dla zdjęć filmowych, nagrań radiowych i telewizyjnych,

e) przewozy dekoracji i rekwizytów teatralnych, instrumentów muzycznych i akcesoriów na imprezy artystyczne,

f) przejazdy próżnych samochodów jednej Umawiającej się Strony, które mają zastąpić środki transportowe uszkodzone na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub na terytorium państwa trzeciego - pod warunkiem, że kierowcy tych samochodów złożą odpowiednie oświadczenia władzom granicznym drugiej Umawiającej się Strony,

g) przewozy zwłok,

h) inne przewozy w przypadkach przewidzianych w przepisach wewnętrznych Umawiających się Stron.

2. Zwolnienie przewozów wymienionych w ust. 1 pod literami c), d), e) od wymogu zezwoleń stosuje się pod warunkiem, że przewożony ładunek zostanie z powrotem wywieziony.

Artykuł 6

Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo wymagania na swoim terytorium, oprócz zezwoleń, o których mowa w artykule 4 niniejszej umowy, specjalnych zezwoleń na przewozy wykonywane pojazdami samochodowymi, których ciężar lub rozmiary, z ładunkiem lub bez ładunku, przekraczają ciężar lub rozmiary dopuszczone na tym terytorium, jak również na przewozy materiałów niebezpiecznych.

Artykuł 7

Wymagane zezwolenia przewozowe powinny znajdować się w pojazdach samochodowych każdej Umawiającej się Strony znajdujących się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i być okazywane na żądanie jej właściwych organów.

Artykuł 8

Przy zarobkowym przewozie ładunków między terytoriami obu Umawiających się Stron stosuje się postanowienia artykułów 1-41 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), podpisanej w Genewie dnia 19 maja 1956 r.

Postanowienia różne

Artykuł 9

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są uprawnieni do wykonywania przewozów podróżnych lub ładunków między dwoma miejscami położonymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, chyba że uzyskają na to specjalne zezwolenie drugiej Umawiającej się Strony.

2. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są uprawnieni do wykonywania przewozów podróżnych lub ładunków między terytorium drugiej Umawiającej się Strony a państwem trzecim, z wyjątkiem przewozów wykonywanych tranzytem przez kraj rejestracji pojazdu samochodowego lub przewozów, na które zostało wydane zezwolenie drugiej Umawiającej się Strony.

3. W przypadku przewozu ładunków między terytorium drugiej Umawiającej się Strony a państwem trzecim, wykonywanego tranzytem przez kraj rejestracji pojazdu samochodowego, znajduje zastosowanie system zezwoleń przewidziany w artykule 4 niniejszej umowy.

Artykuł 10

Pojazdy samochodowe każdej Umawiającej się Strony, kierowcy, a także przewożone osoby i ładunki będą korzystać z niezbędnej pomocy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 11

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony, wykonujący na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przewozy przewidziane w niniejszej umowie, uiszczają obowiązujące na tym terytorium podatki i opłaty.

2. Właściwe władze Umawiających się Stron mogą wzajemnie uzgodnić zastosowanie częściowego lub całkowitego zwolnienia od tych podatków i opłat związanych z wykonywaniem przewozów przewidzianych w niniejszej umowie oraz z wydawaniem na nie zezwoleń.

Artykuł 12

Prawa jazdy, wydane przez właściwą władzę jednej Umawiającej się Strony i ważne na jej terytorium, będą uznawane za ważne na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 13

Paliwo zawarte w zwykłych zbiornikach pojazdów będzie wolne od opłat celnych.

Artykuł 14

Przewoźnicy i ich personel obowiązani są przestrzegać postanowień prawnych, w szczególności postanowień dotyczących przewozów i ruchu drogowego, obowiązujących na terytorium każdej z Umawiających się Stron.

Artykuł 15

Rozliczenia i płatności wynikające z wykonywania niniejszej umowy będą dokonywane zgodnie z umowami płatniczymi obowiązującymi między Umawiającymi się Stronami.

Artykuł 16

Właściwe władze Umawiających się Stron tworzą Komisję Mieszaną w celu zapewnienia wykonywania niniejszej umowy.

Komisja Mieszana zbiera się w razie potrzeby na żądanie właściwej władzy jednej z Umawiających się Stron, na przemian na terytorium każdej z Umawiających się Stron.

Artykuł 17

Traci moc Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Ludowej Republiki Bułgarii o międzynarodowej komunikacji samochodowej, podpisana w Sofii dnia 3 października 1964 r.

Artykuł 18

Umowa niniejsza podlega zatwierdzeniu przez Rządy Umawiających się Stron i wejdzie w życie w dniu wymiany not stwierdzających to zatwierdzenie. Umawiające się Strony zgadzają się na prowizoryczne stosowanie postanowień niniejszej umowy od dnia jej podpisania.

Artykuł 19

Umowa niniejsza zawarta jest na okres jednego roku. Ulega ona automatycznemu przedłużaniu na dalsze okresy jednoroczne, jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na trzy miesiące przed upływem danego okresu.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Sofii dnia 22 grudnia 1972 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i bułgarskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.