Monitor Polski - rok 1974 nr 21 poz. 123

Na podstawie art. 55 ust. 4 i art. 64 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 21, poz. 117) zarządza się, co następuje:

2. Jeżeli żołnierz w chwili zwolnienia z czynnej służby wojskowej przebywa na leczeniu w wojskowym zakładzie leczniczym, obowiązek pouczenia go o przysługujących mu uprawnieniach spoczywa na komendancie tego zakładu; jeżeli jednak żołnierz przebywa na leczeniu w zakładzie leczniczym innym niż wojskowy, obowiązek pouczenia go spoczywa na dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ostatnio pełnił służbę.

3. Jeżeli okoliczności uzasadniające ubieganie się o przyznanie zaopatrzenia inwalidzkiego zostaną stwierdzone po zwolnieniu żołnierza ze służby wojskowej, obowiązek pouczenia go o przysługujących mu uprawnieniach spoczywa na szefie właściwego powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) szabu wojskowego.

1) że organem rentowym upoważnionym do ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 21, poz. 117), zwanej dalej „ustawą”, oraz do przyznania tych świadczeń jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do którego należy zgłosić wniosek o przyznanie świadczenia,

2) w sprawie ewentualnie przysługujących żołnierzowi dodatków do renty:

a) rodzinnego lub z tytułu utrzymywania małżonka,

b) z tytułu odznaczenia,

3) że żołnierz zwolniony ze służby wojskowej z powodu czasowej niezdolności do tej służby, który w chwili powołania do służby wojskowej był pracownikiem, powinien - przed ubieganiem się o przyznanie zaopatrzenia inwalidzkiego - zgłosić się do zakładu pracy, w którym był ostatnio zatrudniony, w celu ustalenia prawa do zasiłku chorobowego.

1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia służby wojskowej oraz datę zwolnienia go z tej służby,

2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty inwalidzkiej, obliczonej stosownie do zarządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 31 maja 1974 r. w sprawie składników uposażenia wchodzących w skład podstawy wymiaru renty dla inwalidów wojskowych i ich rodzin (Monitor Polski Nr 21, poz. 124).

2. Jeżeli żołnierz doznał uszkodzenia zdrowia wskutek wypadku, który nastąpił w okolicznościach określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342), dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, wydaje zaświadczenie przewidziane w § 18 ust. 1 zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 stycznia 1973 r. w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków dla celów związanychz przyznawaniem żołnierzom i ich rodzinom świadczeń odszkodowawczych i rentowych (Monitor Polski Nr 4, poz. 30).

3. Zaświadczenia wymienione w ust. 1 i 2 oraz dwa egzemplarze orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej dowódca jednostki wojskowej przesyła wraz z dokumentami ewidencyjnymi żołnierza zwolnionego ze służby wojskowej do powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza.

2. Obowiązki określone w ust. 1 ciążą na komendancie wojskowego zakładu leczniczego, w którym żołnierz przebywał na leczeniu po zwolnieniu ze służby wojskowej.

2. Odbiór dokumentów wymienionych w ust. 1 żołnierz powinien pisemnie potwierdzić.

1) w stosunku do studentów i osób wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy - na kierownikach studiów wojskowych,

2) w stosunku do osób wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy - na szefach powiatowych (miejskich, dzielnicowych) sztabów wojskowych.

2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, lub szef powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego jest obowiązany na żądanie organu rentowego przesłać niezwłocznie temu organowi:

1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia czynnej służby wojskowej oraz datę śmierci żołnierza,

2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty (§ 3 ust. 1 pkt 2),

3) zaświadczenie przewidziane w zarządzeniu wymienionym w § 3 ust. 2 , jeżeli śmierć żołnierza nastąpiła wskutek wypadku zaistniałego w okolicznościach wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342),

4) zaświadczenie stwierdzające, czy śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli nastąpiła w innych okolicznościach niż wymienione w pkt 3.

3. Jeżeli śmierć żołnierza nastąpiła w wojskowym zakładzie leczniczym, zaświadczenie dotyczące związku śmierci żołnierza ze służbą wojskową (ust. 2 pkt 3 i 4) wydaje i przesyła organowi rentowemu komendant tego zakładu.

4. W razie ubiegania się o rentę rodzinną przez członków rodzin osób wymienionych w art. 40 ust. 1 ustawy, szef powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego albo kierownik studium wojskowego wydaje odpowiednio zaświadczenia:

1) o przyjęciu na naukę do podoficerskiej szkoły zawodowej lub orkiestry wojskowej,

2) o odbywaniu zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,

3) o powołaniu do czynnej służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby,

4) stwierdzające śmierć osoby wymienionej w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy wskutek wypadku powstałego bez jej winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa lub z powrotem,

5) wymienione w ust. 2 pkt 2-4.

Minister Obrony Narodowej: w z. J. Urbanowicz

Minister Spraw Wewnętrznych: S. Kowalczyk