Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 89 poz. 991

1) wprowadzania do obrotu nawozów i ich stosowania,

2) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów,

3) agrochemicznej obsługi rolnictwa.

1) nawozy – produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych i zwiększania żyzności gleb,

2) nawozy mineralne – nawozy uzyskiwane w drodze procesów chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe,

3) nawozy naturalne – odchody zwierząt, obornik, gnojówkę i gnojowicę, przeznaczone do rolniczego wykorzystania,

4) nawozy organiczne – substancje organiczne i ich mieszaniny, w tym komposty zawierające składniki pokarmowe roślin,

5) nawozy organiczno-mineralne – mieszaniny nawozów mineralnych i organicznych,

6) wymagania jakościowe nawozów – zawartość składników nawozowych oraz parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne nawozów określone w zezwoleniu, o którym mowa w art. 5, albo w załączniku do ustawy,

7) konfekcjonowanie nawozów – pakowanie nawozów lub ich przepakowywanie,

8) wprowadzenie do obrotu – oferowanie w celu sprzedaży oraz sprzedaż nawozu wyprodukowanego w kraju albo przywiezionego z zagranicy.

1) nawozy, w których zanieczyszczenia nie przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń:

a) odpowiadające typom nawozów mineralnych określonym w załączniku do ustawy,

b) powstałe ze zmieszania nawozów, o których mowa w lit. a),

2) nawozy naturalne pochodzące od kur lub zwierząt jednokopytnych, które spełniają wymagania weterynaryjne określone w odrębnych przepisach.

2. Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne inne niż te, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być wprowadzane do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.

3. Na polski obszar celny mogą być przywożone z zagranicy nawozy mineralne, które można wprowadzać do obrotu i których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia przywozu, wynosi co najmniej 6 miesięcy, a ponadto spełniają wymagania zawarte w art. 8 ust. 2–5.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych oraz tranzytu nawozów przez obszar Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Do wniosku należy dołączyć wyniki badań i opinie, o których mowa w ust. 3, oraz projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu.

3. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu opinii upoważnionej jednostki organizacyjnej, wydanej na podstawie przeprowadzonych badań, stwierdzających, że nawóz:

1) jest przydatny do nawożenia roślin i gleb lub rekultywacji gleb,

2) po prawidłowym zastosowaniu nie wykazuje bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,

3) spełnia wymagania jakościowe,

4) nie zawiera zanieczyszczeń powyżej wartości dopuszczalnych.

4. Producent lub importer nawozu jest obowiązany dostarczyć upoważnionej jednostce organizacyjnej, przeprowadzającej badania i wydającej opinie, szczegółową dokumentację dotyczącą nawozu.

5. Koszty badań i koszty związane z wydawaniem opinii, o których mowa w ust. 3, ponosi producent lub importer nawozu.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa odmawia wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, jeżeli nie spełnia on wymagań, o których mowa w ust. 3.

1) nazwę nawozu i jego producenta lub importera oraz symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a w wypadku nawozów pochodzących z importu – również kod Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN),

2) wymagania jakościowe,

3) treść instrukcji stosowania i przechowywania nawozu sporządzoną w języku polskim.

2. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu podlega cofnięciu w razie nieprzestrzegania wymagań jakościowych określonych w zezwoleniu lub ujawnienia szkodliwego oddziaływania nawozu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko.

3. W razie cofnięcia zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu producent lub importer nawozu jest obowiązany wycofać nawóz z obrotu w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.

2. Na każdym opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu wprowadzanego do obrotu, a w przypadku nawozów luzem – w zbiorze dokumentów towarzyszących, należy zamieścić w szczególności:

1) informację dotyczącą identyfikacji nawozu, obejmującą:

a) typ nawozu, zgodnie z załącznikiem do ustawy, lub numer zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 2,

b) dane o zawartości składników nawozowych,

c) dane dotyczące formy składników nawozowych i ich rozpuszczalności,

d) nazwę handlową nawozu, w przypadku jej nadania,

e) nazwę producenta lub importera nawozu i adres jego siedziby lub miejsce zamieszkania,

2) informację o masie nawozu netto lub jego objętości,

3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu,

4) informację o okresie przydatności nawozu do stosowania.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2, sporządza się w języku polskim i wykonuje w sposób zapewniający ich trwałość i czytelność oraz umieszcza się w widocznym miejscu, przy czym informację określoną w pkt 1 lit. d) oraz instrukcję, o której mowa w pkt 3, należy wyraźnie wyodrębnić od innych informacji.

4. Etykietę dołączoną do nawozu włącza się w system zamknięcia opakowań.

5. W przypadku nawozów luzem jeden egzemplarz dokumentów towarzyszących, zawierający informacje, o których mowa w ust. 2, dołącza się do nawozu w sposób umożliwiający dostęp do tych informacji.

1) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań i wydawania opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, posiadające odpowiedni potencjał badawczy,'

2) szczegółowy zakres badań nawozów oraz wymagania dotyczące opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, umożliwiających stwierdzenie spełnienia warunków niezbędnych do wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu,

3) szczegółowy zakres dokumentacji dotyczącej nawozów, niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii,

4) wymagania dotyczące treści instrukcji stosowania i przechowywania nawozów, niezbędnej do bezpiecznego ich stosowania,

5) dopuszczalne rodzaje zanieczyszczeń i ich wartości, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska.

1) szczegółowy sposób zamieszczania informacji dotyczącej identyfikacji nawozów, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz sposób pakowania nawozów umożliwiający ochronę ich jakości i zapobieganie niekorzystnemu wpływowi nawozu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,

2) dopuszczalne tolerancje zawartości składników nawozowych, wynikające ze zmienności parametrów produkcji,

3) sposób pobierania próbek i metody badań nawozów mineralnych na potrzeby kontroli jakości, zapewniające odzwierciedlenie parametrów fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych nawozów oraz wartości zanieczyszczeń.

2. Nawozy należy stosować w sposób, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska.

3. Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu (N) w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych.

1) sprzęt ten jest wyposażony w specjalne, służące do tego celu, urządzenia,

2) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s, a wilgotność względna powietrza wynosi co najmniej 60%,

3) powierzchnia upraw, na której stosuje się nawozy, wynosi co najmniej 30 ha i jest umiejscowiona w odległości co najmniej 500 m od dróg publicznych, budynków i obiektów inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, obszarów ochrony uzdrowiskowej oraz innych obiektów i obszarów chronionych na podstawie odrębnych przepisów, w stosunku do których obowiązuje zakaz stosowania środków chemicznych.

1) na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm,

2) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10%,

3) naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.

2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

1) szczegółowy sposób stosowania nawozów, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska,

2) jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń z zakresu stosowania nawozów, dysponujące odpowiednim potencjałem technicznym i kadrą posiadającą wiedzę w tym zakresie.

2. Nawozy w postaci płynnej powinny być przewożone w zamkniętych opakowaniach lub w cysternach.

2. Nawozy, o których mowa w ust.1, mogą być również przechowywane luzem w pryzmach formowanych na utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu, po ich przykryciu materiałem wodoszczelnym, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy saletry amonowej i nawozów zawierających azotan amonowy w ilości, która odpowiada zawartości azotu całkowitego powyżej 28%.

4. Nawozy w postaci płynnej należy przechowywać w zamkniętych opakowaniach lub w szczelnych, przystosowanych do tego celu zbiornikach.

2. Nawóz naturalny w postaci płynnej należy przechowywać wyłącznie w szczelnych zbiornikach o pojemności umożliwiającej gromadzenie co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu.

2. Stacja jest jednostką budżetową.

3. Zadania Stacji w terenie realizują jej oddziały.

4. Stacją kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

1) wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych,

2) doradztwo w sprawach nawożenia,

3) wykonywanie badań i ocena jakości nawozów,

4) wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii dotyczących prawidłowego zastosowania nawozów,

5) prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w zakresie, o którym mowa w pkt 1–4.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może powierzyć Stacji wykonywanie innych zadań z zakresu stosowania nawozów, ochrony środowiska oraz badania jakości płodów rolnych i leśnych.

2. Właściwy ze względu na siedzibę lub adres zamieszkania wprowadzającego do obrotu nawozy wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych stwierdza, w drodze decyzji, wprowadzenie nawozu do obrotu niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3 oraz określa termin jego wycofania z obrotu, ilość sprzedanego nawozu oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.

2. W razie niespełnienia obowiązku wniesienia opłaty sankcyjnej wynikającego z decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 1, właściwy urząd skarbowy zawiadamia o tym wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, który wystawia tytuł wykonawczy, stanowiący podstawę do przymusowego ściągnięcia tej opłaty w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

1) konfekcjonuje nawozy bez zgody producenta lub importera i nie uzgadnia z nim rodzaju opakowań,

2) na opakowaniu nawozu lub etykiecie, a w przypadku nawozów luzem – w dokumentach towarzyszących, nie zamieszcza w widocznym miejscu sporządzonych w języku polskim, w sposób zapewniający trwałość i czytelność informacji dotyczących identyfikacji nawozu, jego masy lub objętości, instrukcji stosowania i przechowywania, okresu przydatności do stosowania oraz nie włącza w system zamknięcia opakowań etykiet dołączonych do nawozu,

3) wprowadza do obrotu nawozy niespełniające wymagań jakościowych,

4) wprowadza do obrotu nawozy, w których zanieczyszczenia przekraczają dopuszczalne wartości zanieczyszczeń,

5) stosuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi warunkami i zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,

6) wykonuje prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów, nie posiadając uprawnień w tym zakresie,

7) przewozi lub przechowuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi w tym zakresie zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,

8) nie wycofa nawozu wprowadzonego do obrotu wbrew obowiązkowi określonemu w art. 6 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 29 ust. 2 i 3

– podlega karze grzywny.

2. W sprawach o czyny określone w ust. 1 orzeka się na podstawie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) wstępu na grunty oraz do pomieszczeń przeznaczonych na skup, przetwórstwo i składowanie towarów, a także do środków transportowych przeznaczonych do transportu towarów, zwierząt rzeźnych i drobiu;"

2) pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) nieodpłatnego pobierania prób gleb, roślin i towarów;".

„1) ściekach – rozumie się przez to wprowadzane do wód lub do ziemi substancje i energie, które ze względu na swój skład lub stan mogą zanieczyszczać wody, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w przepisach o nawozach i nawożeniu; przez ścieki rozumie się także wody zanieczyszczone wprowadzone do urządzeń kanalizacyjnych,".

„8) nawozów w rozumieniu przepisowo nawozach i nawożeniu."

„3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) oraz ustawy z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991)."

2. Nawozy, których nie można wprowadzać do obrotu i co do których nie wystąpiono z wnioskiem wymienionym w ust. 1, mogą pozostawać w obrocie nie dłużej niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy; po upływie tego terminu obowiązek wycofania tych nawozów z obrotu ciąży na producencie lub importerze nawozu.

3. Jeżeli po złożeniu wniosku, o którym mowa w ust.1, minister właściwy do spraw rolnictwa odmówi wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, nawóz ten powinien być wycofany z obrotu przez producenta lub importera w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja o odmowie wydania zezwolenia stała się ostateczna.

1) art. 14 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia,

2) art. 18, który wchodzi w życie po upływie 8 lat od dnia ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Załącznik do ustawy
z dnia 26 lipca 2000 r. (poz. 991)

Typy nawozów mineralnych

Tabela 1 – Nawozy azotowe stałe