REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Roland Szymczykiewicz

Dołącz do grona ekspertów
Roland Szymczykiewicz

Adwokat

Roland Szymczykiewicz - adwokat prowadzący kancelarię w Warszawie, wykładowca akademicki. Ekspert z zakresu prawa karnego (w tym procedury karnej, prawa wykroczeń, prawa karnego wykonawczego) oraz prawa cywilnego.
Przepisy procedury karnej ustanawiają szereg ograniczeń dotyczących możliwości wniesienia kasacji. Związane są one z udziałem strony w postępowaniu sądowym, rodzajem wydanego wyroku sądowego, a także wymogami formalnymi, które muszą być spełnione, aby kasacja była skutecznie wniesiona.
Kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który przysługuje stronom od prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji do Sądu Najwyższego. Mogą ją wnieść podmioty wskazane w art. 521 Kodeksu postępowania karnego od każdego prawomocnego orzeczenia sądowego.

REKLAMA

Kasacja nadzwyczajna to kasacja wnoszona na podstawie przepisu art. 521 Kodeksu postępowania karnego. Kasację nadzwyczajną może wnieść Rzecznik Praw Obywatelskich, Prokurator Generalny oraz Naczelny Prokurator Wojskowy. Kasację nadzwyczajną uprawnione podmioty mogą wnieść zarówno z własnej inicjatywy, jak i na wniosek stron.
Wznowienie postępowania karnego jest drugim (obok kasacji) nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie. Co do zasady wznowienie postępowania następuje na wniosek strony, ale ustawa przewiduje możliwość podjęcia postępowania również z urzędu.

REKLAMA

W postępowaniu karnym regułą jest to, że wyroki w sprawach karnych zapadają po przeprowadzeniu rozprawy. Zasada ta dotyczy zarówno procedowania sądu w pierwszej jak i w drugiej instancji. Wyjątkiem od wskazanej zasady jest sytuacja wydawania przez sąd wyroków na posiedzeniu.
Kasacja jako nadzwyczajny środek zaskarżenia nie może być traktowana jako środek uruchamiający „trzecią instancję” sądową. Kasacja to środek o charakterze wyjątkowym. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 Kodeksu postępowania karnego lub innego rażącego naruszenia prawa, jeśli mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.
Rozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania następuje co do zasady w sądzie wyższej instancji nad tym, który orzekał jako ostatni w sprawie. Należy wskazać, iż aby wniosek taki był przyjęty musi on spełniać określone wymogi formalne. Rozpatrzenie wniosku następuje co do zasady na posiedzeniu niejawnym.
Wyrok sądu wydawany w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej jest kluczowym rozstrzygnięciem zapadającym w postępowaniu karnym. Należy wskazać, iż przepisy procedury karnej przewidują kilka sytuacji procesowych, w których zapada wyrok. Różny może być przedmiot wyrokowania. W związku z powyższym należy przedstawić klasyfikację rodzajów wyroków zapadający w postępowaniu karnym.
Przepisy procedury karnej zawierają zamknięty katalog podstaw wznowienia postępowania karnego. Z podstawami wznowienia wiąże się tzw. kierunek wznowienia postępowania.
Ustawodawca w ramach ochrony własności prywatnej obok wykroczenia niszczenia lub przywłaszczania cudzego mienia oraz szalbierstwa wyodrębnił oddzielny typ wykroczenia polegający na samowolnym używaniu cudzej rzeczy ruchomej.
W ramach prawnokarnej ochrony własności prywatnej ustawodawca penalizuje zachowanie polegające na umyślnym niszczeniu cudzej rzeczy, uszkadzaniu jej lub czynieniu jej niezdatną do użytku.
W ramach ochrony prawnokarnej przyrody ustawodawca zdecydował się objąć ochroną las oraz drzewa w nim rosnące. W związku z powyższym zabroniony jest czyn polegający na wyrębie, kradzieży lub przywłaszczeniu drzewa.
Kradzież lub przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej jest zawsze czynem zabronionym pod groźbą kary. Przestępstwo kradzieży cudzej rzeczy ruchomej penalizowane jest w art. 278 § 1 kodeksu karnego i zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, natomiast przestępstwo przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat trzech.
W ramach konstrukcji przepisów chroniących prywatne mienie ustawodawca zdecydował, iż wykroczeniem będzie bezprawny zabór mienia z ogrodu w postaci nieznacznej ilości owoców, warzyw lub kwiatów. Za wskazane wykroczenie sprawcy może grozić kara grzywny do 250 zł lub kara nagany.
Wyłudzanie świadczeń to wykroczenie (zwane również szalbierstwem), które w praktyce występuje dość często. Ustawodawca pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny penalizuje w art. 121 Kodeksu wykroczeń szereg zachowań polegających na uzyskaniu nienależnego świadczenia.
Wbrew powszechnie powtarzanemu przysłowiu „iż znalezione, jest niekradzione”, które sugeruje niekaralność braku zwrotu znalezionej rzeczy istnieje prawny obowiązek zwrotu znalezionej rzeczy. Uczciwemu znalazcy należy się „znaleźne” w wysokości do 1/10 wartości przedmiotu.
Oskarżony w stosunku do którego ustawa nie przewiduje obowiązku posiadania obrońcy, (tzw. obrony obligatoryjnej) a którego nie stać na wyznaczenie adwokata z wyboru może wystąpić do sądu o wyznaczenie adwokata z urzędu jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Uwaga ta dotyczy również strony, której nie stać na ustanowienie w sprawie pełnomocnika. Należy podkreślić, iż niezależnie od sposobu jego umocowania obrońca lub pełnomocnika zawsze mają obowiązek dołożenia należytej staranności w prowadzeniu danej sprawy.
W procesie karnym w ramach prawa do obrony mieści się prawo oskarżonego do ustanowienia swojego obrońcy w sprawie. Zasadą jest, iż jest to uprawnienie, z którego oskarżony może dobrowolnie skorzystać (zależnie od swojej woli), nie zaś obowiązek oskarżonego. Wyjątkiem od tej reguły jest występowanie w procedurze karnej sytuacji, w których z mocy samej ustawy oskarżony musi posiadać obrońcę. Takie sytuacje nazywa się sytuacjami obligatoryjnej obrony.
W zależności od etapu postępowania karnego istnieją różne uregulowania dotyczące konieczności sporządzenia przez sąd uzasadnienia wyroku i doręczenia go stronie. Najważniejszą regułą, którą należy znać jest to, iż co do zasady wyrok sądu zapadły w pierwszej instancji będzie uzasadniony i doręczony stronie tylko wówczas, gdy strona złoży o to wniosek w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku. Ostrożność procesowa nakazywałaby stronie zawsze składanie takiego wniosku, co pozwoli uniknięcia przykrych sytuacji procesowych.
Karalność paserstwa ustanawia przepis art. 122 Kodeksu wykroczeń. Ustawodawca wyróżnia w nim dwie formy paserstwa: umyślne oraz nieumyślne, za które przewiduje zróżnicowane rodzaje kar. Należy podkreślić, że karalna jest nie tylko forma sprawcza tych czynów, czyli samo paserstwo, ale również usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo.

REKLAMA