Dzienniki Urzędowe - rok 2009 nr 6 poz. 31

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1

W zarządzeniu nr 323 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 marca 2008 r. w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz. Urz. KGP Nr 9, poz. 48) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 6:

a) ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) poseł, senator, sędzia trybunału Konstytucyjnego, sędzia Trybunału Stanu, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej – policjant, o ile zastosowanie środków oddziaływania wychowawczego wobec osoby korzystającej z immunitetu jest niewystarczające, poprzestaje na sporządzeniu notatki urzędowej, zwanej dalej „notatką", zawierającej szczegółowy opis zdarzenia oraz dane identyfikujące sprawcę wykroczenia, którą wraz z materiałami, zebranymi bez udziału osoby posiadającej immunitet, przekazuje dyżurnemu jednostki organizacyjnej Policji właściwej dla miejsca zdarzenia;",

b) dodaje się ust. 4a-4c w brzmieniu:

„4a. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, gdy sprawcą wykroczenia jest poseł lub senator, właściwy dla miejsca zdarzenia organ Policji występuje, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego do Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej lub Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, z wnioskiem o wyrażenie zgody na pociągnięcie sprawcy wykroczenia do odpowiedzialności karnej, z zachowaniem wymogów określonych w art. 10b ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2135 z późn. zm.²⁾), sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 1a do zarządzenia.

4b. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, gdy sprawcą wykroczenia jest sędzia Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Stanu, właściwy dla miejsca zdarzenia organ Policji występuje do Przewodniczącego Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Stanu z wnioskiem o wyrażenie zgody na pociągnięcie sprawcy wykroczenia do odpowiedzialności karnej, sporządzonym odpowiednio według wzoru stanowiącego załącznik nr 1a do zarządzenia.

4c. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, gdy sprawcą wykroczenia jest Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych lub Prezes Instytutu Pamięci Narodowej, właściwy dla miejsca zdarzenia organ Policji występuje do Marszałka Sejmu z wnioskiem o wyrażenie zgody na pociągnięcie sprawcy wykroczenia do odpowiedzialności karnej, sporządzonym odpowiednio według wzoru stanowiącego załącznik nr 1a do zarządzenia.”,

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. W przypadku popełnienia wykroczenia związanego z wypełnianiem obowiązków służbowych przez wiceprezesa, dyrektora generalnego i pracownika Najwyższej Izby Kontroli nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne – policjant ogranicza czynności wyjaśniające do czynności niecierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a następnie materiały z tych czynności przekazuje dyżurnemu jednostki organizacyjnej Policji właściwej dla miejsca zdarzenia. Następnie właściwy dla miejsca zdarzenia organ Policji kieruje do Prezesa Najwyższej Izby Kontroli wniosek o wyrażenie przez Kolegium Najwyższej Izby Kontroli zgody na pociągnięcie sprawcy wykroczenia do odpowiedzialności karnej, sporządzony odpowiednio według wzoru stanowiącego załącznik nr 1a do zarządzenia.”;

2) w § 7:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku popełnienia wykroczenia przez funkcjonariusza albo żołnierza Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, policjant ogranicza czynności wyjaśniające do czynności niecierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a następnie materiały z tych czynności przekazuje dyżurnemu jednostki Policji właściwej dla miejsca zdarzenia. Materiały te w celu dalszego prowadzenia sprawy o wykroczenie przekazuje się właściwemu szefowi służby lub agencji albo w przypadku żołnierza prokuratorowi wojskowemu z jednoczesnym powiadomieniem Żandarmerii Wojskowej.”,

b) dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu:

„4. W przypadku, gdy żołnierz w czynnej służbie wojskowej popełnił wykroczenie w okolicznościach określonych w art. 97 § 1 k.w. i odmówił mandatu karnego, organ Policji właściwy dla miejsca zdarzenia zawiadamia o tym prokuratora wojskowego. Prokuratora wojskowego zawiadamia się także w przypadku, gdy żołnierz nie uiści w terminie grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego zaocznego.

5. W przypadku ujawnienia wykroczenia popełnionego przez sprawcę, o którym mowa w art. 10 k.p.w., w sytuacji niecierpiącej zwłoki policjant zabezpiecza ślady i dowody wykroczenia przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, powiadamiając o podjęciu tych czynności Żandarmerię Wojskową. Materiały z czynności wyjaśniających przeprowadzonych w trybie niecierpiącym zwłoki należy niezwłocznie przekazać właściwemu miejscowo prokuratorowi wojskowemu.

6. W przypadku popełnienia przez żołnierza wykroczenia innego, niż określone w art. 10 k.p.w. w okolicznościach niedających podstaw do zastosowania postępowania mandatowego, policjant prowadzi wobec sprawcy wykroczenia postępowanie na ogólnych zasadach, czyli wykonuje niezbędne czynności wyjaśniające, kieruje wniosek o ukaranie do sądu powszechnego oraz występuje przed tym sądem w charakterze oskarżyciela publicznego, a także składa środki odwoławcze.

7. Przepisy ust. 4-6 mają zastosowanie także w stosunku do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli wykroczenie pozostaje w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.”;

3) w § 85:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

3. W przypadku, gdy z okoliczności sprawy lub posiadanych informacji wynika, że doszło do uchybień wskazanych w art. 104 § 1 k.p.w. lub innego rażącego naruszenia prawa mogącego mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, organ Policji sporządza projekt wystąpienia do Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego z wnioskiem o złożenie kasacji, na formularzu sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do zarządzenia, który wraz z zebranymi w sprawie dokumentami, stanowiącymi podstawę wniosku o wniesienie kasacji, przekazuje komendantowi wojewódzkiemu/Stołecznemu Policji.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Komendant wojewódzki/Stołeczny Policji po uprzednim uzyskaniu opinii radcy prawnego co do zasadności wystąpienia z wnioskiem o złożenie kasacji, kieruje do Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego wniosek o złożenie kasacji.”.

4) dodaje się załączniki nr 1a i 9 do zarządzenia stanowiące załączniki nr 1 i 2 do niniejszego zarządzenia.

§ 2

Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 57, poz. 390, Nr 120, poz. 818, Nr 140, poz. 981 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 86, poz. 521, Nr 171, poz. 1065 i Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120.

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1202 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 48, poz. 446 i Nr 169, poz. 1414 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708.

Załączniki do zarządzenia nr 429 Komendanta Głównego Policji
z dnia 17 kwietnia 2009 r.

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2