Akty ujednolicone - rok 2004 nr 362 poz. 4

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny(¹), w szczególności jego art. 32 ust. 1 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi (²) (zwana dalej „ Umową”), która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty decyzją 2002/309/WE, Euratom, ustanawia bezcłowy przywóz suszonego mięsa wołowego bez kości, objętego kodem CN ex0210 20 90 w wysokości 1 200 ton na rok.

(2) W związku z kryzysem spowodowanym przez BSE strony oświadczyły we wspólnej deklaracji dotyczącej sektora mięsa zawartej w akcie końcowym Umowy (³), że w drodze wyjątku Wspólnota może ustanowić roczny niezależny kontyngent w wysokości 700 ton wagi netto suszonego mięsa wołowego podlegającego stawce celnej ad valorem i zwolniony z cła specyficznego aż do chwili zniesienia ograniczeń przywozowych nałożonych na Szwajcarię przez niektóre Państwa Członkowskie. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2424/1999 z dnia 15 listopada 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania kontyngentu taryfowego na przywóz suszonej wołowiny bez kości przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2249/1999 (⁴) ustanowiło wspólnotowy kontyngent taryfowy na przywóz suszonej wołowiny bez kości ze Szwajcarii na okres wieloletni w wysokości 700 ton na rok, począwszy od 1 lipca do 30 czerwca następnego roku.

(3) Na trzecim posiedzeniu 4 grudnia 2003 r. w Brukseli Wspólny Komitet ds. Rolnictwa stwierdził, że biorąc pod uwagę przyjęcie przez Wspólny Komitet Weterynaryjny powołany na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi z dnia 25 listopada 2003 r. decyzji nr 2/2003 zmieniającej dodatki 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 11 do załącznika 11 do Umowy (⁵) oraz wynikające z nich zniesienie przez Państwa Członkowskie środków ograniczających w odniesieniu do Szwajcarii, należy, tak szybko jak to jest możliwe, zastosować koncesje przewidziane w Umowie. Jednak za względu na zmianę reguł pochodzenia obie strony uznały za konieczne zapewnienie operatorom wystarczającego czasu na dostosowanie się i podjęcie odpowiednich kroków w odniesieniu do ewentualnych zapasów. Dlatego też zgodzono się na wprowadzenie nowych koncesji od 1 stycznia 2005 r.

(4) Szczegółowe przepisy dotyczące bezcłowego przywozu suszonego mięsa wołowego bez kości pochodzącego ze Szwajcarii, objętego kodem CN ex 0210 20 90, winny zostać zatem ustanowione na okres wieloletni w wysokości 1 200 ton na rok, począwszy od 1 stycznia 2005 r.

(5) Aby kwalifikować się do skorzystania z wymienionego kontyngentu taryfowego, przedmiotowe produkty muszą pochodzić ze Szwajcarii, zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 4 Umowy. Należy dokładnie zdefiniować produkty kwalifikujące się. Dla przywozu w ramach tego kontyngentu powinno zostać do celów kontroli przedłożone świadectwo autentyczności stwierdzające, że mięso dokładnie odpowiada definicji kwalifikowania się. Konieczne jest zatem opracowanie wzoru takiego świadectwa i ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących jego stosowania.

(6) Instrumentami tymi powinno się zarządzać z wykorzystaniem pozwoleń na przywóz. W tym celu konieczne jest ustanowienie zasad składania wniosków oraz zasad dotyczących informacji podawanych we wnioskach i w pozwoleniach, tam gdzie to niezbędne, w drodze odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁶) oraz od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 (⁷).

(7) W celu zapewnienia odpowiedniego zarządzania przywozem przedmiotowych produktów należy ustanowić przepisy uzależniające wydawanie pozwoleń na przywóz w szczególności od sprawdzenia wpisów w świadectwach autentyczności.

(8) Rozporządzenie (WE) nr 2424/1999 powinno zostać uchylone.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Wołowego i Cielęcego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym ustanawia się wolnocłowy kontyngent taryfowy przywozu do Wspólnoty suszonego mięsa wołowego bez kości objętego kodem CN ex0210 20 90, pochodzącego ze Szwajcarii, na okres wieloletni w wysokości 1 200 ton na rok na okres od 1 stycznia do 31 grudnia następnego roku (zwany dalej „kontyngentem”).

Numer porządkowy kontyngentu to 09.4202.

2. Reguły pochodzenia stosowane do towarów określonych w ust. 1 są te same co w art. 4 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi.

3. Do celów niniejszego rozporządzenia „suszone mięso bez kości” oznacza kawałki zadniej części bydła w wieku przynajmniej 18 miesięcy, bez widocznego tłuszczu śródmięśniowego (od 3% do 7%) oraz o pH zawartym pomiędzy 5,4 a 6,0; solone, przyprawione, sprasowane, suszone jedynie świeżym powietrzem i rozwijające szlachetną pleśń (rozkwit mikroskopijnych grzybów) . Waga produktu końcowego wynosi między 41% a 53% surowca przed soleniem.

Artykuł 2

1. Do przywozu ilości określonych w art. 1 ust. 1 wymagane jest przedłożenie pozwolenia na przywóz w chwili wprowadzenia do swobodnego obrotu.

2. Oryginał świadectwa autentyczności sporządzony zgodnie z art. 3 oraz jego kopia są przedkładane właściwemu organowi razem z wnioskiem o pierwsze pozwolenie na przywóz związane z tym świadectwem autentyczności.

Oryginał świadectwa autentyczności jest przechowywany przez ten organ.

3. Świadectwo autentyczności może być wykorzystywane do wystawiania więcej niż jednego pozwolenia na przywóz dla ilości nieprzekraczających ilości podanych w świadectwie. Jeśli wystawione zostanie więcej niż jedno pozwolenie w odniesieniu do świadectwa, wówczas właściwy organ zatwierdza świadectwo autentyczności, wykazując przydzieloną ilość.

4. Właściwe władze mogą wystawić pozwolenie na przywóz jedynie po upewnieniu się, że wszystkie dane zawarte w świadectwie autentyczności odpowiadają danym przekazywanym w tej sprawie przez Komisję każdego tygodnia. Świadectwa są wystawiane niezwłocznie po tym fakcie.

Właściwe władze mogą jednak w wyjątkowych przypadkach oraz na należycie uzasadniony wniosek wystawić pozwolenie na przywóz na podstawie stosownego świadectwa autentyczności, zanim otrzymają dane od Komisji. W takich przypadkach zabezpieczenie pozwolenia na przywóz jest równe kwocie odpowiadającej pełnej stawce cła w ramach Wspólnej Taryfy Celnej. Po otrzymaniu danych odnoszących się do świadectwa Państwa Członkowskie zastępują to zabezpieczenie zabezpieczeniem określonym w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1445/1995.

5. Rubryka 20 we wniosku o świadectwo i w samym świadectwie zawiera jedną z adnotacji określonych w załączniku I.

Artykuł 3

1. Świadectwa autentyczności, o których mowa w art. 2, wystawia się według wzoru z załącznika II, drukuje i wypełnia w jednym z języków urzędowych Wspólnoty w oryginale i dwóch kopiach. Świadectwo może być również wydrukowane i wypełnione w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych kraju wywozu.

Właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym wniosek o pozwolenie na przywóz jest składany, mogą wymagać tłumaczenia świadectwa.

2. Świadectwo ma format 210×297 mm. Waga użytego papieru wynosi nie mniej niż 40 g/ m2. Oryginał jest biały, pierwsza kopia – różowa, a druga – żółta.

3. Zarówno oryginał świadectwa, jak i jego kopie mogą być wypełnione maszynowo lub odręcznie. W tym ostatnim przypadku muszą one być wypełnione czarnym tuszem i dużymi literami.

4. Każde świadectwo ma indywidualny numer seryjny, po którym następuje nazwa kraju wystawiającego świadectwo.

Kopie noszą ten sam numer seryjny i tę samą nazwę co oryginał.

5. Definicja suszonego mięsa bez kości określona w art. 1 ust. 3 jest wyraźnie podana w świadectwie.

6. Świadectwa są ważne, wyłącznie jeżeli są należycie potwierdzone przez organ wystawiający wymieniony w załączniku III.

Świadectwa uważa się za należycie wypełnione, gdy zawierają datę i miejsce wydania i gdy posiadają pieczęć organu wystawiającego oraz podpis osoby lub osób upoważnionych do składania takiego podpisu.

Artykuł 4

1. Organy wystawiające, których wykaz znajduje się w załączniku III, muszą:

a) być uznane jako takie przez zainteresowany kraj wywozu;

b) zobowiązać się do kontrolowania wpisów w świadectwach;

c) zobowiązać się do przesyłania do Komisji co najmniej raz w tygodniu każdej informacji umożliwiającej kontrolowanie wpisów w świadectwach autentyczności, w szczególności tych, które dotyczą numeru świadectwa, eksportera, odbiorcy, kraju przeznaczenia, produktu, wagi netto, dnia podpisania.

2. Wykaz zawarty w załączniku III może być zmieniony przez Komisję, gdy wymóg określony w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu nie jest już dłużej spełniany lub gdy organ wystawiający nie dopełnił któregoś ze swoich obowiązków.

Artykuł 5

Świadectwa autentyczności i pozwolenia na przywóz są ważne przez trzy miesiące od daty ich wystawienia. Okres ich ważności wygasa jednak 31 grudnia następującego po dacie ich wystawienia.

Artykuł 6

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 i (WE) nr 1445/95 mają zastosowanie z zastrzeżeniem postanowień niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Władze państwa wywozu przekazują Komisji wzory pieczęci stosowane przez ich organy wystawiające oraz nazwiska i wzory podpisów osób upoważnionych do składania takiego podpisu. Jakakolwiek zmiana pieczęci lub nazwisk musi być przekazana do wiadomości Komisji tak szybko, jak to jest możliwe. Komisja przekazuje te informacje właściwym władzom Państw Członkowskich.

Artykuł 8

Uchyla się rozporządzenie (WE) nr 2424/1999.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

(¹) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1899/2004 (Dz.U. L 328 z 30.10.2004, str. 67).

(²) Dz.U. L 114 z 30.4.2002, str. 132.

(³) Dz.U. L 114 z 30.4.2002, str. 352.

(⁴) Dz.U. L 294 z 16.11.1999, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1118/2004 (Dz.U. L 217 z 17.6.2004, str. 10).

(⁵) Dz.U. L 23 z 28.1.2004, str. 27.

(⁶) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 636/2004 (Dz.U. L 100 z 6.4.2004, str. 25).

(⁷) Dz.U. L 143 z 27.6.1995, str. 35. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1118/2004.

ZAŁĄCZNIK I

Adnotacje określone w art. 2 ust. 5

ZAŁĄCZNIK II

WZÓR ŚWIADECTWA AUTENTYCZNOŚCI

ZAŁĄCZNIK III

Wykaz właściwych organów w krajach wywozu upoważnionych do wystawiania świadectw autentyczności

SZWAJCARIA:

– Office vétérinaire federal/Bundesamt für Veterinärwesen/Ufficio federale di veterinaria