Akty ujednolicone - rok 2001 nr 341 poz. 29

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1670/2000 (²), w szczególności jego art.  26 ust. 3 i art. 29 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1374/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania ustaleń dotyczących przywozu i otwarcia kontyngentów taryfowych na mleko i przetwory mleczne (³), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 594/2001 (⁴), zostało kilkakrotnie zmienione w znacznym stopniu. Ponieważ przewiduje się wprowadzenie dalszych zmian, niniejsze rozporządzenie powinno w celu uczynienia go bardziej przejrzystym i skuteczniejszym zostać ponownie sformułowane w celu włączenia również przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2967/79 z dnia 18 grudnia 1979 r. ustanawiającego warunki, zgodnie z którymi mają być produkowane niektóre sery, korzystające z przywozu na zasadach preferencyjnych (⁵), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1599/95 (⁶), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2508/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania wobec mleka i przetworów mlecznych projektów przewidzianych w Układach Europejskich zawartych między Wspólnotą i Republiką Węgier, Rzeczpospolitą Polską, Republiką Czeską, Republiką Słowacji, Bułgarią, Rumunią i Słowenią oraz w porozumieniach o wolnym handlu między Wspólnotą a państwami bałtyckimi (⁷), ostatnio zmienionymi rozporządzeniem (WE) nr 2856/2000 (⁸) i rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2414/98 z dnia 9 listopada 1998  r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania uzgodnień stosowanych w przywozie przetworów mlecznych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (kraje AKP) i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 1150/90 (⁹).

(2)  Artykuły 26 i 29 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowią, że Komisja ma zagwarantować, aby wydano pozwolenia na przywóz wszystkim wnioskodawcom bez względu na to, gdzie we Wspólnocie prowadzą działalność gospodarczą, oraz, aby przestrzegano zasad o niedyskryminacji między importerami, biorąc pod uwagę wszystkie stosowne przepisy.

(3) W celu zwrócenia uwagi na niektóre szczególne cechy dotyczące przywozu przetworów mlecznych należy przyjąć dodatkowe przepisy oraz, tam gdzie wystąpi taka konieczność, odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu refundacji dla produktów rolnych (¹⁰), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2299/2001 (¹¹).

(4)  Istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów szczególnych dotyczących przywozu do Wspólnoty przetworów mlecznych po obniżonej stawce celnej w ramach ulg celnych przewidzianych w dokumentach:

a) koncesje wymienione w wykazie CXL sporządzonym w wyniku wielostronnych negocjacji handlowych podczas Rundy Urugwajskiej oraz negocjacji przeprowadzonych na mocy art. XXIV.6 GATT po przystąpieniu do Wspólnoty Europejskiej Austrii, Finlandii i Szwecji (zwanym dalej „wykazem CXL”);

b) Porozumienie taryfowe ze Szwajcarią dotyczące niektórych serów wymienionych w pozycji ex 0404 Wspólnej Taryfy Celnej, zawarte w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 69/352/EWG (¹²), ostatnio zmienione Umową w formie wymiany listów między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, z jednej strony i Konfederacją Szwajcarii z drugiej strony dotyczącą niektórych produktów rolnych, zatwierdzoną decyzją Rady 95/582/WE (¹³) (zwane dalej „Porozumieniem ze Szwajcarią” );

c) Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Królestwem Norwegii dotyczące niektórych produktów rolnych, zatwierdzone decyzją 95/582/WE (zwane dalej „Porozumieniem z Norwegią”);

d) decyzja nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja z dnia 25 lutego 1998 r. w sprawie systemu wymiany towarowej produktów rolnych (¹⁴);

e)  rozporządzenie Rady (WE) nr 1706/98 z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie uzgodnień dla produktów rolnych oraz towarów uzyskanych dzięki przetworzeniu produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 715/90 (¹⁵);

f) Porozumienie w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Południowej Afryki z drugiej strony, tymczasowo stosowane na mocy Umowy w formie wymiany listów zawartej między Wspólnotą Europejską a RPA i zatwierdzone decyzją Rady 1999/753/WE (¹⁶) (zwane dalej „Porozumieniem z RPA”);

g)  rozporządzenia Rady (WE) nr 1349/2000 (¹⁷), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2677/2000 (¹⁸), (WE) nr 1727/2000 (¹⁹), (WE) nr 2290/2000 (²⁰), (WE) nr 2341/2000 (²¹), (WE) nr 2433/2000 (²²), (WE) nr 2434/2000 (²³), (WE) nr 2435/2000 (²⁴), (WE) nr 2475/2000 (²⁵), (WE) nr 2766/2000 (²⁶) oraz (WE) nr 2851/2000 (²⁷) ustanawiające niektóre koncesje w formie kontyngentów taryfowych Wspólnoty na niektóre produkty rolne i przewidujące dostosowanie, jako środek autonomiczny i przejściowy, niektórych koncesji rolnych przewidzianych w Układzie Europejskim odpowiednio z Estonią, Węgrami, Bułgarią, Łotwą, Republiką Czeską, Republiką Słowacji, Rumunią, Słowenią, Litwą i Rzeczpospolitą Polską;

h)  Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Cypru podpisany dnia 19 grudnia 1972 r., zawarty w imieniu Wspólnoty rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1246/73 (²⁸), w szczególności Protokół ustanawiający warunki i procedury wprowadzania w życie drugiego etapu Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Cypru podpisany dnia 19 grudnia 1987  r. i zawarty decyzją Rady 87/607/EWG (²⁹) (zwany dalej „Układem z Cyprem”).

(5)  Wykaz CXL przewiduje niektóre kontyngenty taryfowe w ramach uzgodnień dotyczących bieżącego i minimalnego dostępu. Należy przyznać niniejsze kontyngenty oraz ustanowić przepisy nimi rządzące.

(6) W celu zagwarantowania właściwego i sprawiedliwego zarządzania kontyngentami taryfowymi dla państw o niewyszczególnionym pochodzeniu wymienionych w wykazie CXL oraz kontyngentami taryfowymi dla przywozu po obniżonej stawce celnej z krajów Europy Środkowo-Wschodniej, kraje AKP, Turcji oraz Republiki Południowej Afryki wnioski o wydanie pozwolenia powinny podlegać złożeniu większego zabezpieczenia niż to, które jest wymagane w przypadku zwykłego przywozu towarów, oraz należy ustanowić przepisy dotyczące składania wniosków. Kontyngenty powinny zostać rozłożone w skali roku oraz należy ustanowić procedurę dotyczącą przyznawania pozwoleń oraz określania ich terminu ważności.

(7)  W celu zagwarantowania, że wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz są oryginalne, zapobiegania spekulacji oraz zapewnienia maksymalnego wykorzystania przyznanych kontyngentów należy ograniczyć wnioski indywidualne do 10 % danych kontyngentów, wnioskodawcom nie powinno dłużej przysługiwać prawo odrzucania pozwoleń, w przypadkach gdy wskaźnik przydziału wynosi poniżej 0,8, kontyngenty należy przyznawać tylko importerom, którzy przywieźli lub wywieźli produkty objęte niniejszymi kontyngentami, należy ustanowić kryteria ograniczające zdolności do ubiegania się o pozwolenia, żądając, aby wszyscy wnioskodawcy dostarczyli dokumenty poświadczające ich status oraz regularną działalność handlową, a każdemu importerowi powinno być wolno złożyć tylko jeden wniosek o pozwolenie przypadający na kontyngent. W celu ułatwienia wyboru władzom państwowym i przyjmowania wnioskodawców spełniających kryteria należy wprowadzić procedurę zatwierdzającą wnioskodawców spełniających kryteria oraz sporządzić wykaz zatwierdzonych wnioskodawców ważny na okres jednego roku. W celu zapewnienia, że ograniczenia dotyczące liczby składanych wniosków są skuteczne, należy wprowadzić karę, stosowaną wówczas, gdy nie przestrzega się niniejszych ograniczeń.

(8)  Produkty podlegające operacjom obejmującym uszlachetnianie czynne i bierne nie są ani przywożone, a w rezultacie uwolnione do swobodnego obrotu, ani wywożone, a zatem nigdy nie brano ich pod uwagę w celu ustanowienia zdolności wnioskodawców, o której mowa w uzgodnieniach podlegających rozporządzeniu (WE) nr 1374/98. W celu nadania niniejszym operacjom przejrzystego charakteru należy wyszczególnić, że nie można ich brać pod uwagę podczas obliczania odnośnych ilości, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

(9) Do celów zarządzania kontyngentami taryfowymi przyznanymi państwom ustalonymi w wykazie CXL oraz kontyngentami na mocy Porozumienia z Norwegią, w szczególności kontroli, czy produkty przywożone odpowiadają kryteriom opisu danego towaru oraz kontyngentu taryfowego, należy wykorzystać uzgodnienia, w których ramach pozwolenia na przywóz są wydawane w zaleconej formie przy okazywaniu świadectwa IMA 1 (uzgodnienia dotyczące kontrolowania wewnętrznego), za co odpowiedzialnością obarcza się kraj wysyłający. Niniejsze uzgodnienia, w których ramach kraj wysyłający wydaje zapewnienie, że wywożone produkty zgadzają się ze swoim opisem, znacznie upraszczają procedurę przywozową. Są również wykorzystywane przez państwa trzecie do kontrolowania zgodności z kontyngentami taryfowymi.

(10) W celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty należy dokonać przeglądu deklaracji w ramach uzgodnień świadectwa IMA 1 na poziomie Wspólnoty poprzez losowe pobieranie próbek partii towaru oraz wykorzystywanie uznanych na skalę międzynarodową testów i metod statystycznych.

(11)  Istnieje potrzeba wprowadzenia dodatkowych szczegółowych zasad wdrażania systemu świadectwa IMA 1, w szczególności dotyczących wypełniania, wydania, unieważnienia, zmiany i wymiany świadectw przez organ wydający, okresu ważności świadectw oraz warunków ich wykorzystywania z odpowiednim pozwoleniem na przywóz. Należy również sporządzić przepisy dotyczące zamknięcia roku, związane z normalnym czasem przewozowym, w celu uwolnienia do swobodnego obrotu produktów objętych świadectwem IMA 1 oraz planowanych do przywozu w następnym roku. W celu zagwarantowania zgodności z kontyngentem powinno się kontrolować zgłoszenia przywozowe oraz należy przeprowadzać kontrolę urzędową na zamknięcie roku.

(12)  Należy przeprowadzać identyfikację masła przywożonego z Nowej Zelandii w ramach obecnie dostępnego kontyngentu w celu zagwarantowania, że nie jest płacona pełna refundacja wywozowa oraz niektóre kwoty pomocy. W tym celu należy sporządzić definicje wraz z instrukcjami dotyczącymi wypełniania świadectwa IMA 1, sprawdzania wagi i zawartości tłuszczu oraz wskazówkami, jaką procedurę zastosować w przypadku sporu dotyczącego składu masła.

(13) W drodze wyjątku od rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywóz masła nowozelandzkiego w ramach obecnie dostępnego kontyngentu powinien również podlegać dodatkowym warunkom, w szczególności połączenia ilości objętej świadectwem IMA 1 z tą, którą obejmuje odpowiednie pozwolenie na przywóz, oraz wymogu, aby oba dokumenty były używane tylko raz, razem z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

(14) Kanadyjski cheddar jest obecnie jedynym produktem objętym systemem świadectwa IMA 1, dla którego trzeba przestrzegać ceny franco granica. W tym celu nabywca oraz docelowe Państwo Członkowskie muszą być wskazani na świadectwie IMA 1.

(15) W wyniku niewłaściwego zarządzania przez organy wydające świadectwa IMA 1 w Norwegii, które doprowadziło do przekroczenia kontyngentu, Norwegia poprosiła o zastąpienie dwóch organów wydających wskazanych w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 1374/98 jednym organem podlegającym bezpośrednio Ministerstwu Rolnictwa. Należy zatem dokonać niezbędnych zmian w celu spełnienia prośby Norwegii.

(16) Importerzy, którzy zamierzają przywozić niektóre sery pochodzące ze Szwajcarii, muszą zobowiązać się do przestrzegania warunków minimalnej ceny franco granica w celu korzystania z preferencyjnego traktowania przewidzianego dla tych serów. W przeszłości takie zobowiązanie znajdowało się w polu 17 obowiązkowego świadectwa IMA 1, jednakże obecnie zostało to zmienione. Zatem w interesie przejrzystości leży, aby pojęcie ceny franco granica oraz warunki zapewniające jego przestrzeganie powinny zostać wyszczególnione w inny sposób.

(17)  W przypadku przepisów szczególnych związanych z preferencyjnym przywozem niepodlegającym kontyngentom, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1706/98, załącznik I do protokołu 1 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE– Turcja, załącznik IV do Porozumienia z RPA oraz w ramach Porozumienia ze Szwajcarią należy wyszczególnić, że obniżona stawka celna ma być stosowana tylko w razie okazania dowodu pochodzenia określonego w stosownych protokołach do tych porozumień.

(18)  W celu lepszej ochrony zasobów własnych Wspólnoty oraz w świetle zdobytego doświadczenia niezbędne są szczegółowe zasady dotyczące kontroli przywozu. W szczególności należy określić procedurę, której należy przestrzegać w niektórych przypadkach, kiedy partia objęta deklaracją o dopuszczeniu do swobodnego obrotu nie zgadza się z tą deklaracją, w celu zagwarantowania odpowiedniego nadzoru ilości w rzeczywistości uwolnionych do swobodnego obrotu w ramach kontyngentów.

(19)  Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Z wyjątkiem przypadków gdzie postanowiono inaczej, niniejszy tytuł stosuje się do całego przywozu do Wspólnoty każdego z produktów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 (zwanych dalej „przetworami mlecznymi”), włączając towary przywożone bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym oraz zwolnionych od cła i opłat o skutku równoważnym w ramach wyjątkowych środków handlowych przyznanych przez Wspólnotę niektórym państwom i terytoriom.

Artykuł 2

Bez uszczerbku dla tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 cały przywóz przetworów mlecznych podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.

Artykuł 3

1. Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 10 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

2. Ośmiocyfrowy kod Nomenklatury Scalonej (zwanej dalej „kodem CN”), poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, zostaje umieszczony w polu 16 zarówno we wnioskach o pozwolenie na przywóz, jak i samych pozwoleniach. Pozwolenia są ważne tylko dla produktów określonych w ten sposób.

3.  Pozwolenia są ważne od rzeczywistego dnia wydania w rozumieniu art.  23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca upływającego od daty wydania.

4. Pozwolenia są wydawane nie później niż pierwszego dnia roboczego następującego po dniu, w którym złożono wniosek.

Artykuł 4

1. Kod CN 0406 90  01 obejmujący sery do przetworzenia ma zastosowanie tylko wobec towarów przywożonych.

2. Kody od CN 0406 90 02 do 0406  90 06, 0406 20 10 oraz 0406 90 19 mają zastosowanie tylko względem produktów przywożonych, pochodzących i przywożonych ze Szwajcarii zgodnie z art. 20.

TYTUŁ 2

PRZEPISY SZCZEGÓLNE W SPRAWIE PRZYWOZU PO OBNIŻONEJ STAWCE CELNEJ

ROZDZIAŁ I

Towary przywożone w ramach kontyngentów przyznanych przez Wspólnotę na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Sekcja 1

Artykuł 5

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do przetworów mlecznych przywożonych w ramach następujących kontyngentów taryfowych:

a) kontyngenty dla państw o niewyszczególnionym pochodzeniu określone w wykazie CXL;

b) kontyngenty przewidziane w rozporządzeniach (WE) nr 1349/2000, 1727/2000, 2290/2000, 2341/2000, 2433/2000, 2434/2000, 2435/2000, 2475/2000, 2766/2000 i 2851/2000;

c) kontyngenty przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1706/98;

d) kontyngenty określone w załączniku I do protokołu 1 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja;

e) kontyngenty przewidziane w załączniku IV do Porozumienia z RPA.

Artykuł 6

Załącznik I do niniejszego rozporządzenia określa kontyngenty taryfowe, cła, które mają być stosowane, maksymalne ilości, które mają być przywożone każdego roku, 12-miesięczne okresy przywozowe (zwane dalej „rokiem przywozowym”) oraz ich podział na dwie równe części obejmujące okresy sześciomiesięczne.

Ilości określone w załączniku I część B i D na każdy rok przywozowy zostają podzielone na dwie równe części obejmujące okresy sześciomiesięczne liczone od 1 lipca i 1 stycznia każdego roku.

Sekcja 2

Artykuł 7

Wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenia na przywóz muszą zostać zatwierdzeni z wyprzedzeniem przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym prowadzą działalność gospodarczą.

Dana władza przydziela numer identyfikacyjny każdemu zatwierdzonemu importerowi.

Artykuł 8

1. Zatwierdzenie będzie przyznane wszystkim importerom, którzy złożą wniosek do właściwych organów przed 1 kwietnia razem z następującymi dokumentami:

a)  dowodem stwierdzającym, że w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego przywozili do i/lub wywozili ze Wspólnoty co najmniej 25 ton przetworów mlecznych objętych rozdziałem 04 Nomenklatury Scalonej w co najmniej czterech oddzielnych transportach;

b) wszelkimi dokumentami i informacjami potwierdzającymi ich tożsamość i status handlowy, w szczególności:

i) dokumentami związanymi z księgami handlowymi i/lub zeznaniami podatkowymi sporządzonymi zgodnie z prawem krajowym; oraz

o ile przewidziano w prawie krajowym:

ii) ich numerem VAT;

iii) ich rejestracją w rejestrze handlowym.

2. Dla celów dowodu wymaganego w ust. 1 lit. a):

a) bierze się pod uwagę tylko zgłoszenia celne zawierające nazwę (nazwisko) i adres wnioskodawcy w polu 8 zgłoszenia przywozowego i w polu 2 zgłoszenia wywozowego;

b) operacje czynnego i biernego uszlachetniania nie są uważane za przywóz lub wywóz.

Artykuł 9

Przed 15 czerwca właściwy organ powiadamia wnioskodawców o wynikach procedury zatwierdzającej i ich numerze identyfikacyjnym w przypadku, gdy zachodzi taka potrzeba. Zatwierdzenie jest ważne przez okres jednego roku.

Artykuł 10

Przed upływem 20 czerwca każdego roku właściwe władze Państw Członkowskich wysyłają swoje wykazy zatwierdzonych importerów Komisji, która odsyła je właściwym organom pozostałych Państw Członkowskich. Tylko importerzy, którzy znajdują się na wykazie, zostają upoważnieni do ubiegania się o pozwolenia w okresie od 1 lipca do 30 czerwca następnego roku, zgodnie z art. 11–14.

Sekcja 3

Artykuł 11

Wnioski o wydanie pozwolenia mogą być złożone tylko w Państwie Członkowskim wydającym zatwierdzenie i muszą zawierać numer identyfikacyjny importera.

Artykuł 12

Każdy importer może złożyć tylko jeden wniosek o wydanie pozwolenia na ten sam kontyngent w Zintegrowanej Taryfie Wspólnoty Europejskiej (Taric) (dalej zwany „numerem kontyngentu”).

Wnioski o wydanie pozwolenia uznawane są za dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy wnioskodawcy dołączą pisemną deklarację stwierdzającą, że nie złożyli i zobowiązują się nie składać żadnych innych wniosków o ten sam kontyngent w ramach ustaleń dotyczących przywozu objętych niniejszym rozdziałem w bieżącym okresie.

Jeżeli wnioskodawca składa więcej niż jeden wniosek o ten sam kontyngent, wszystkie wnioski złożone przez wnioskodawcę o kontyngenty objęte tytułem 2 rozdział I zostają odrzucone na sześciomiesięczny okres przywozowy.

Artykuł 13

1. Wnioski o wydanie pozwolenia mogą zawierać jeden lub więcej kodów CN na ten sam kontyngent, wymienionych w załączniku I, oraz muszą wskazywać żądaną ilość przypadającą na każdy kod.

Jednakże na każdy kod wydaje się oddzielne pozwolenie.

2. Wnioski o wydanie pozwolenia odnoszą się do co najmniej 10 ton i do nie więcej niż 10 % ilości dostępnej w ramach kontyngentu na okres sześciomiesięczny zgodnie z art. 6.

Jednakże w przypadku kontyngentów określonych w art. 5 lit. c), d) i e) wnioski o wydanie pozwolenia odnoszą się do co najmniej 10 ton i do ilości nie większej niż ilości ustalonej na każdy okres zgodnie z art. 6.

Artykuł 14

1. Wnioski o wydanie pozwolenia mogą zostać złożone tylko podczas pierwszych dziesięciu dni każdego okresu sześciomiesięcznego.

2.  Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 35 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

Sekcja 4

Artykuł 15

1. Piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych dla każdego z danych produktów. Powiadomienia zawierają wykaz wnioskodawców, ich numery identyfikacyjne oraz ilości, o jakie się ubiegają w ramach każdego kodu CN, w podziale według krajów pochodzenia w przypadku załącznika I część A.

2. Wszystkie powiadomienia, włączając powiadomienia stwierdzające, że nie złożono żadnych wniosków, są wykonywane za pomocy teleksu, faksu lub poczty elektronicznej w dniu roboczym ustalonym zgodnie ze wzorem w załączniku VI w przypadku, gdy nie złożono żadnych wniosków, oraz ze wzorami w załącznikach VI i VII w przypadku, gdy wnioski zostały złożone.

3. Powiadomienia zostają wykonane na oddzielnych formularzach dla każdego z kontyngentów wymienionych w załączniku I oraz na oddzielnych formularzach dla każdego kraju pochodzenia w przypadku kontyngentów wymienionych w załączniku 1 część B pkt 2 i 3.

Artykuł 16

1. Komisja podejmuje tak szybko jak to możliwe decyzję o tym, do jakiego stopnia można zaakceptować wnioski, oraz powiadamia Państwa Członkowskie o swojej decyzji.

Pozwolenia wydaje się wnioskodawcom, których wnioski zostały zgłoszone zgodnie z art. 15 nie później niż pięć dni roboczych po tym, jak Państwa Członkowskie zostały powiadomione o decyzji określonej w pierwszym akapicie.

2. W przypadku gdy całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie przekracza ilość ustaloną, Komisja stosuje wskaźnik przydziału do ilości, o które złożono wnioski.

W przypadku gdy całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie jest mniejsza od ilości dostępnej, Komisja ustala pozostałą ilość, która zostaje dodana do ilości dostępnej na kolejny okres tego samego roku przywozowego.

3. Pozwolenia na przywóz są ważne przez 150 dni od daty ich wydania zgodnie z art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Jednakże pozwolenia nie są ważne po upływie roku przywozowego, na który zostały wydane.

4. Pozwolenia na przywóz wydane zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być przekazane tylko osobom fizycznym lub prawnym zatwierdzonym zgodnie z sekcją 2. Kiedy pozwolenia są przekazywane, osoba przekazująca powiadamia organ wydający o numerze identyfikacyjnym osoby odbierającej pozwolenie.

Artykuł 17

W drodze wyjątku od art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 ilości przywożone zgodnie z niniejszym rozdziałem nie mogą przekraczać ilości wskazanych w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwolenia.

Artykuł 18

1. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

a)  kraj pochodzenia w polu 8;

b) w polu 15:

i) dla towarów przywożonych z Turcji: szczegółowy opis produktu według załącznika I część D;

ii) dla pozostałych towarów przywożonych: szczegółowy opis produktu, w szczególności wykorzystane surowce i wagowa zawartość tłuszczu (w %). Dla produktów objętych kodem CN 0406 wagowa zawartość tłuszczu (%), wagowa zawartość substancji suchych i wody (%) muszą być również wskazane w substancjach beztłuszczowych;

c) kod CN, jak wskazano dla danego kontyngentu, poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, w polu 16;

d) w polu 20 kontyngent i jedno z następujących:

– Reglamento (CE) n^o 2535/2001, artí culo 5,

– Forordning (EF) nr. 2535/2001, artikel 5,

– Verordnung (EG) Nr. 2535/2001, Artikel 5,

– Κανονισ μός (ΕΚ) αριθ 2535/2001, ά ρθρο 5,

– Article 5 of Regulation (EC) No 2535/2001,

– Règlement (CE) n^o 2535/2001, article 5,

–  Regolamento (CE) n. 2535/2001, articolo 5,

–  Verordening (EG) nr 2535/2001, artikel 5,

–  Regulamento (CE) n^o 2535/2001 artigo 5.^o,

– Asetus (EY) N:o 2535/2001 artikla 5,

–  Förordning (EG) nr 2535/2001 artikel 5.

2. W pozwoleniach znajduje się zobowiązanie do przywozu z państwa wskazanego w polu 8, z wyjątkiem towarów przywożonych w ramach kontyngentów, określonych w załączniku I część A.

3. Pole 24 w pozwoleniach wskazuje stawkę stosowanego cła lub stawkę cła wyrażoną jako procent cła podstawowego lub stawkę obniżki cła wyrażoną w procentach zgodnie z załącznikami.

Artykuł 19

1. Obniżoną stawkę celną stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz oraz, w przypadku towarów przywożonych, określonych poniżej, dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z następującymi protokołami:

a)  protokołem 4 do Układów Europejskich zawartych między Wspólnotą a Węgrami (³⁰), Polską (³¹), Republiką Czeską (³²), Republiką Słowacji (³³), Rumunią (³⁴), Bułgarią (³⁵) i Słowenią (³⁶);

b) protokołem 3 do Układów Europejskich zawartych między Wspólnotą a Łotwą (³⁷), Estonią (³⁸) i Litwą (³⁹);

c) protokołem 1 do załącznika IV do Umowy o Partnerstwie AKP–WE podpisanej w Cotonou dnia 23 czerwca 2000 r., stosowanym na mocy decyzji nr 1/2000 Rady Ministrów AKP–WE (⁴⁰) (dalej zwanego „Umową o Partnerstwie AKP– WE”);

d) protokołem 3 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja;

e) protokołem 1 do Porozumienia z RPA.

2. Dopuszczenie do swobodnego obrotu produktów przywożonych w ramach porozumień określonych w ust. 1 lit. a) i b) podlega albo okazaniu świadectwa EUR.1 albo deklaracji eksportera zgodnie z wymienionymi protokołami.

ROZDZIAŁ II

Towary niepodlegające kontyngentom przywożone na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Artykuł 20

1. Niniejszy rozdział ma zastosowanie do preferencyjnych towarów przywożonych niepodlegających kontyngentom, określonych w następujących porozumieniach i aktach:

a)  rozporządzeniu (WE) nr 1706/98;

b) załączniku I do protokołu 1 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja;

c) załączniku IV do Porozumienia z RPA;

d)  Porozumieniu ze Szwajcarią.

2. Załącznik II do niniejszego rozporządzenia wyszczególnia produkty, o których mowa, oraz stawki stosowanego cła.

Artykuł 21

1. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

a) kraj pochodzenia w polu 8;

b) w polu 15:

i)  dla towarów przywożonych z Turcji i Szwajcarii: szczegółowy opis produktu, jak wskazano odpowiednio w załączniku II część B i D;

ii) dla pozostałych towarów przywożonych: szczegółowy opis produktu, w szczególności wykorzystywane surowce i wagowa zawartość tłuszczu (%). Dla produktów objętych kodem CN 0406 wagowa zawartość tłuszczu (%), wagowa zawartość substancji suchej i wody (%) muszą być wykazane w substancjach beztłuszczowych;

c) kod CN, jak wskazano w odpowiednim załączniku, poprzedzone przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, w polu 16;

d) w polu 20 jedno z następujących:

–  Reglamento (CE) n^o 2535/2001 artículo 20,

– Forordning (EF) nr 2535/2001, artikel 20,

– Verordnung (EG) Nr. 2535/2001, artikel 20,

– Κανονισμ ός (ΕΚ) αριθ. 2535/2001, ά ρθρο 20,

– Article 20 of Regulation (EC) nr 2535/2001,

– Rè glement (CE) n^o 2535/2001, article 20,

–  Regolamento (CE) n. 2535/2001, articolo 20,

–  Förordning (EG) nr. 2535/2001, artikel 20,

–  Regulamento (CE) n^o 2535/2001, artigo 20,

–  Asetus (EY) N:o 2535/2001, artikla 20,

–  Förordning (EG) nr 2535/2001, artikel 20.

2. W pozwoleniach znajduje się zobowiązanie do przywozu z państwa wskazanego w polu 8.

3. Pole 24 w pozwoleniach wskazuje stawkę stosowanego cła lub stawkę cła wyrażoną jako procent cła podstawowego albo stawkę obniżki cła wyrażoną w procentach.

Artykuł 22

Obniżoną stawkę celną stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz oraz dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z następującymi protokołami:

a) protokołem 1 do załącznika V do Umowy o Partnerstwie AKP– WE;

b) protokołem 3 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja;

c) protokołem 1 do Porozumienia z RPA;

d) protokołem 3 do Porozumienia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarii podpisanego w Brukseli dnia 22 lipca 1972  r. (⁴¹), zmienionym decyzją nr 1/2001 Wspólnego Komitetu WE–Szwajcaria z dnia 24 stycznia 2001 r. (⁴²).

Artykuł 23

Pozwolenia na przywóz są wydawane dla produktów pochodzących ze Szwajcarii i wymienionych w załączniku II część D z numerami seryjnymi 3–10 tylko w przypadku, gdy do wniosków dołączona jest pisemna deklaracja wnioskodawcy oświadczająca, że będzie spełniał wymóg ceny franco granica, określonej w załączniku II część D.

Na żądanie właściwych organów wnioskodawcy dostarczają wszelkie informacje oraz dodatkową, potwierdzającą dokumentację, które wymienione organy mogą uznać za niezbędne w celu wykazania zgodności z ceną franco granica, oraz wyrażają zgodę na rewizję ksiąg rachunkowych wymaganą przez niniejsze organy. Nie wolno im przyjmować żadnych zniżek, refundacji czy innych rabatów, które mogą prowadzić do obniżenia wartości danego produktu do poziomu niższego od ceny franco granica wartości przywozowej ustalonej dla tego produktu.

Nieprzestrzeganie ceny franco granica przy cle przywozowym określonym w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (⁴³) podlega karze w wysokości 25  % kwoty cła.

ROZDZIAŁ III

Towary przywożone w ramach pozwolenia na przywóz objęte wewnętrznym systemem kontroli świadectwa (IMA 1)

Sekcja 1

Artykuł 24

1. Niniejszą sekcję stosuje się do towarów przywożonych w ramach:

a)  kontyngentów dla wyszczególnionych krajów pochodzenia wymienionych w wykazie CXL;

b) kontyngentów przewidzianych w Porozumieniu z Norwegią;

c) Porozumienia z Cyprem.

2.  Załącznik III do niniejszego rozporządzenia ustala cła, które mają być stosowane w przypadku towarów przywożonych, jak określono w ust. 1 lit. a) i b), maksymalne ilości, które mają być przywożone każdego roku oraz roku przywozowego.

Artykuł 25

1. Pozwolenia na przywóz na produkty wymienione w załączniku III ze wskazaną stawką celną są wydawane tylko po okazaniu odpowiedniego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość netto w nim wskazaną.

Świadectwa IMA 1 muszą spełniać wymagania ustanowione w art. 40 ust. 1 dla masła w ramach kontyngentu 09.4589 określonego w załączniku III część A (dalej zwanego „masłem nowozelandzkim” ) oraz w art. 29–33 pozwolenia na przywóz dla pozostałych produktów. Pozwolenia na przywóz muszą zawierać numer i datę wydania odpowiedniego świadectwa IMA 1.

2. Poza masłem nowozelandzkim i obniżonym cłem na towary przywożone określone w załączniku III część C pozwolenia na przywóz mogą być wydawane tylko po tym, jak właściwy organ stwierdzi, że przestrzegano art. 33 ust. 1 lit. e).

Organy wydające pozwolenie przesyłają Komisji faksem kopię świadectwa IMA 1 złożonego z każdym wnioskiem o wydanie pozwolenia na przywóz nie później niż do godziny 18.00 (czasu brukselskiego) w dniu, w którym został złożony.

Organy wydające pozwolenie wydają pozwolenia na przywóz czwartego dnia roboczego z rzędu, o ile Komisja nie podjęła żadnych szczególnych środków przed tą datą.

Właściwy organ wydający pozwolenie na przywóz zachowuje kopię każdego okazanego świadectwa IMA 1.

Artykuł 26

1. Świadectwa IMA 1 są ważne od daty wydania aż do końca ósmego miesiąca z rzędu, ale w żadnym przypadku nie mogą pozostać ważne przez okres dłuższy niż odpowiednie pozwolenie na przywóz lub po 31 grudnia roku przywozowego, na który zostały wydane.

2. Od 1 listopada każdego roku świadectwa IMA 1 ważne od 1 stycznia następnego roku mogą być wydawane dla ilości objętych kontyngentem na ten rok przywozowy. Jednakże wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz można składać tylko od pierwszego dnia roboczego roku przywozowego.

3. Załącznik VIII do niniejszego rozporządzenia określa okoliczności, w których świadectwa IMA 1 mogą zostać unieważnione, zmienione, zastąpione lub poprawione.

Artykuł 27

Jako wyjątek od art. 8 ust.  4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywożona ilość nie może przekroczyć tej, która widnieje w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwoleń.

Artykuł 28

1. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

a) w polach 7 i 8 kraj produkcji i kraj pochodzenia;

b) w polu 15 opis produktu według załącznika III;

c) w polu 16 kod CN według załącznika III, poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba;

d)  w polu 20, w przypadku gdy stosuje się numer kontyngentu, numer świadectwa IMA 1 oraz jego data wydania, według jednego ze wzorów:

–  Válido si va acompañado del certificado IMA 1 n° ... expedido el...

– Kun gyldig ledsaget af IMA 1-certifikat nr...., udstedt den...

–  Nur gültig in Verbindung mit der Bescheinigung IMA 1 Nr...., ausgestellt am...

– Έγκυρο μόνο εφόσον συ νοδεύεται από το πιστοποιητ ικό IMA l αριθ.... που εξεδόθη στις...

– Valid if accompanied by the IMA 1 certificate No... issued on …

– Valable si accompagné du certificat IMA n°..., délivré le...

–  Valido se accompagnato dal certificato IMA 1 n...., rilasciato il...

– Geldig indien vergezeld van een certificaat IMA nr.... dat is afgegeven op...

– Vá lido quando acompanhado do certificado IMA 1 com o número... emitido...

– Voimassa vain... myönnetyn IMA 1-todistuksen N:o.. kanssa

– Gäller endast tillsammans med IMA 1-intyg nr... utfärdat den...

2. Pozwolenia muszą zawierać zobowiązanie do przywozu z kraju pochodzenia wskazanego w polu 8.

3. Pole 24 pozwolenia pokazuje stosowaną stawkę celną.

Artykuł 29

1. Świadectwa IMA 1 są sporządzane na formularzach według wzoru w załączniku IX, z wyjątkiem gdy chodzi o masło nowozelandzkie, oraz zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszym rozdziale.

2.  Nie wypełnia się pola 3 świadectwa IMA 1 odnoszącego się do nabywcy oraz pola 6 odnoszącego się do kraju przeznaczenia, z wyjątkiem gdy chodzi o ser cheddar, przewidzianego na mocy kontyngentu nr 09.4513 w załączniku III.

Artykuł 30

1. Wymiary formularza określone w art. 29 wynoszą 210 × 297 mm. Wykorzystywany w tym celu papier ma ważyć co najmniej 40 g/m² i ma być biały.

2.  Formularze są drukowane i wypełniane w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wysyłającego.

3. Formularz wypełnia się maszynowo albo odręcznie. W przypadku wypełniania odręcznego formularz należy wypełniać drukowanymi literami.

4. Na każdym świadectwie IMA 1 musi widnieć numer seryjny przyznany przez organ wydający.

Artykuł 31

1. Należy sporządzić osobne świadectwo IMA 1 dla każdego typu produktu określonego w załączniku III i dla każdej formy prezentacji w nim zawartej.

2. Świadectwa IMA 1 muszą zawierać szczegółowe dane wymienione w załączniku XI dla każdego rodzaju produktu i każdej formy prezentacji, z wyjątkiem masła nowozelandzkiego.

Artykuł 32

1. Oryginał świadectwa IMA 1 jest okazywany razem z odpowiednim pozwoleniem na przywóz i produktami, do których się odnoszą, władzom celnym przywożącego Państwa Członkowskiego w czasie składania deklaracji o dopuszczeniu do swobodnego obrotu. Bez uszczerbku dla przepisów art. 26 ust.  1 przedstawia się go w czasie trwania jego ważności, z wyjątkiem przypadków zaistnienia siły wyższej.

Jednakże w przypadku zagubienia oryginału lub, gdy stał się on niezdatny do użytku, można przedstawić organom wydającym pozwolenia i właściwym władzom celnym kopię należycie poświadczoną i odpowiednio oznaczoną przez organ wydający.

2. Świadectwa IMA 1 są ważne tylko, jeżeli są poprawnie wypełnione i poświadczone przez organ wydający wymieniony w załączniku XII.

3. Świadectwa IMA 1 są uznane za należycie poświadczone w przypadku, gdy widnieje na nich data i miejsce wydania, są podstemplowane przez organ wydający i znajduje się na nich podpis lub podpisy osoby lub osób upoważnionych do składania podpisów.

Artykuł 33

1. Organy wydające mogą być wymienione w załączniku XII tylko, jeżeli:

a) są uznane przez kraj wysyłający;

b) zobowiązują się do zweryfikowania pozycji w świadectwach;

c) zobowiązują się dostarczyć Komisji i Państwom Członkowskim, na ich wniosek, wszelkich informacji, których można zażądać w celu oszacowania szczegółowych danych wymienionych w świadectwach;

d) zobowiązują się wydać świadectwo IMA 1 dla produktów wymienionych w załączniku III część A na całkowitą ilość w nim przewidzianą, zanim produkt objęty świadectwem opuści terytorium kraju wydania;

e) zobowiązują się przesłać Komisji faksem kopię każdego poświadczonego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość przewidzianą w dniu wydania lub w ciągu najpóźniej siedmiu dni od tej daty i, gdy zajdzie taka potrzeba, powiadomienie o wszelkim unieważnieniu, korekcie lub zmianie;

f) w przypadku produktów objętych kodem CN 0406 zobowiązują się powiadamiać Komisję do dnia 15 stycznia, osobno dla każdego kontyngentu, o:

i) numerze świadectw IMA 1 wydanych na poprzedni rok kontyngentowy wraz z numerem identyfikacyjnym każdego z nich oraz ilością nim objętą, wraz z całkowitą liczbą wydanych świadectw i całkowitą ilością nimi objętą na dany rok kontyngentowy, oraz

ii) unieważnieniu, poprawie lub zmianie świadectw IMA 1 lub wydaniu kopii świadectw IMA 1 zgodnie z załącznikiem VIII ust. 1– 5 i art. 32 ust. 1 oraz wszystkimi odpowiednimi szczegółami w nich zawartymi.

2. Załącznik XII zostaje poddany przeglądowi, kiedy wymóg określony w ust. 1 lit. a) nie jest już dłużej spełniony lub kiedy organ wydający nie wypełni jednego ze zobowiązań, które podjął.

Sekcja 2

Artykuł 34

1. Niniejszą sekcję, o ile nie postanowiono inaczej w sekcji 1, stosuje się do masła nowozelandzkiego.

2. Wyrażenie „co najmniej sześciotygodniowe” w opisie kontyngentu na masło nowozelandzkie oznacza co najmniej sześciotygodniowe w dniu, kiedy władzom celnym zostaje przedstawiona deklaracja o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

Artykuł 35

1. Zabezpieczenie, określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 5 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

2. Wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane tylko w Zjednoczonym Królestwie.

Zjednoczone Królestwo kontroluje wszystkie wydane, unieważnione, zmienione, poprawione świadectwa IMA 1 lub te, za które wydano kopie. Zapewnia, że całkowita ilość, na którą wydane są pozwolenia na przywóz, nie przekracza kontyngentu na rok przywozowy.

3. Pozwolenia na przywóz potwierdzone zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 są wykorzystywane do jednego zgłoszenia celnego o dopuszczeniu do swobodnego obrotu i obejmują jedną partię towaru. Jeżeli ilość dopuszczona do swobodnego obrotu jest mniejsza od ilości wskazanej w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz, zabezpieczenie odnoszące się do części niedopuszczonej zostaje utracone, a pozwolenie, o którym mowa, nie może być wykorzystywane do przywożenia jakichkolwiek dodatkowych ilości.

Artykuł 36

W przypadku gdy masło nowozelandzkie nie spełnia wymogów dotyczących składu, cała partia towaru nie jest traktowana na warunkach preferencyjnych.

Po ustaleniu niezgodności, w przypadku gdy została przyjęta deklaracja dopuszczenia do swobodnego obrotu, władze celne pobierają cło przywozowe ustalone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87, przypisują ilość wskazaną w polu 29 pozwolenia na przywóz i wysyłają pozwolenie organowi wydającemu, który zmienia je z zamiarem przekształcenia go w pozwolenie na przywóz podlegające pełnemu ocleniu.

Artykuł 37

W ramach odstępstwa od art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 właściwy organ wydający pozwolenia potwierdza pozwolenie w polu 20 jednym z następujących sformułowań:

– Certificado de importación con tipo reducido para el producto con el número de orden... que se ha convertido en un certificado de importación con tipo pleno para el que se adeudaba, y se ha abonado, el tipo de derecho de.../100 kg; certificado ya anotado,

– Ændret fra en importlicens med nedsat toldsats for et produkt under nr... til en importlicens med fuld toldsats, hvor den skyldige importtold på.../100 kg er betalt; licensen er allerede afskrevet,

– Umwandlung einer Einfuhrlizenz zum ermäßigten Zollsatz für das Erzeugnis mit der lfd. Nr... in eine Einfuhrlizenz zum vollen Zollsatz von.../100 kg, der entrichtet wurde; Lizenz abgeschrieben,

– Μετα τροπή από πιστ οποιητικό εισ αγωγής με μειω μένο δασμό για προϊόν βάσει τ ου αύξοντος αρ ιθμού... σε πιστ οποιητικό εισ αγωγής με πλήρ η δασμό για το ο ποίο το ποσοστ ό δασμού ποσού .../100 kg οφείλετο κα ι πληρώθηκε? το πιστοποιητικ ό ήδη χορηγήθη κε,

– Converted from a reduced duty import licence for product under order No... to a full duty import licence on which the rate of duty of.../100 kg was due and has been paid; licence already attributed,

– Certificat d'importation à droit réduit pour le produit correspondant au contingent..., converti en un certificat d'importation à taux plein, pour lequel le taux du droit applicable de.../100 kg a été acquitté; certificat déjà imputé,

– Conversione da un titolo d'importazione a dazio ridotto per il prodotto corrispondente al contingente... ad un titolo d'importazione a dazio pieno, per il quale è stata pagata l'aliquota di.../100 kg; titolo già imputato,

– Invoercertificaat met verlaagd recht voor onder volgnummer... vallend product omgezet in een invoercertificaat met volledig recht waarvoor het recht van.../100 kg verschuldigd was en is betaald; hoeveelheid reeds op het certificaat afgeschreven,

– Obtido por conversã o de um certificado de importação com direito reduzido para o produto com o número de ordem... num certificado de importaç ão com direito pleno, relativamente ao qual a taxa de direito aplicá vel de.../100 kg foi paga; certificado já imputado,

–  Muutettu etuuskohteluun oikeuttavasta kiintiötuontitodistuksesta vakiotuontitodistutseksi tavaralle, joka kuuluu järjestysnumeroon... ja josta on kannettu tariffin mukainen tulli.../100 kg; vähennysmerkinnä t tehty,

– Omvandlad från importlicens med sä nkt tull för produkt med löpnummer... till importlicens med hel tullavgift för vilken gällande tullsats.../100 kg har betalats. Redan avskriven licens.

Organ wydający pozwolenia uzupełnia wszelkie dane księgowe w celu wzięcia pod uwagę niniejszej zmiany. Władze celne mają zapewnić, aby wymiana towarowa i własne systemy księgowe były odpowiednio poprawione.

Artykuł 38

Obok wymogów określonych w art.  33 lit. a)–e) organy wydające mogą być wymienione w załączniku XII tylko, jeżeli:

a) zobowiązują się powiadamiać Komisję o typowym procesie standardowego odchylenia zawartości tłuszczu, określonego w załączniku IV pkt 1 e), w maśle nowozelandzkim wytwarzanym przez każdego producenta, określonym w załączniku IV pkt 1 a) według specyfikacji zakupu dla każdego produktu;

b) zobowiązują się wysłać faksem właściwemu organowi wydającemu pozwolenia w Zjednoczonym Królestwie kopię każdego poświadczonego świadectwa IMA 1 obejmującego całkowitą ilość, w dniu wydania lub najpóźniej w ciągu siedmiu dni od tej daty, i, jeżeli zachodzi taka potrzeba, powiadomić o jakimkolwiek unieważnieniu, korekcie lub zmianie;

c) zobowiązują się przekazywać następujące informacje organowi wydającemu pozwolenia w Zjednoczonym Królestwie do dziesiątego dnia następnego miesiąca za każdy miesiąc w okresie od stycznia do października oraz do piątku następnego tygodnia za każdy tydzień lub jego część w listopadzie i grudniu, osobno dla świadectw IMA 1 wydanych na bieżący i kolejny rok kontyngentowy:

i) liczbę świadectw IMA 1 wydanych w danym miesiącu lub tygodniu, zależnie od przypadku, wraz z ich numerami identyfikacyjnymi oraz ilościami, które obejmują, wraz z całkowitą liczbą wydanych świadectw i ilościami, które obejmują na dany rok kontyngentowy, oraz

ii) unieważnienie, korektę lub zmianę tych świadectw IMA 1, lub wydanie kopii świadectw IMA 1, jak przewidziano w załączniku VIII ust. 1, 2, 4 i 5 oraz w art. 32 ust. 1, jak również wszystkie odpowiednie szczegóły w nich zawarte.

Artykuł 39

1. Do celów kontrolowania ilości masła nowozelandzkiego należy zwrócić uwagę na wszystkie ilości, dla których przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu w danym okresie kontyngentowym.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję do 31 stycznia po upływie danego roku kontyngentowego o ostatecznych ilościach miesięcznych oraz całkowitej ilości masła, dla którego deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu zostały przyjęte na ten rok kontyngentowy w ramach kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 podczas poprzedniego roku kontyngentowego. Miesięczne notyfikacje należy sporządzać do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, na który deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu zostały przyjęte.

3. Do 28 lutego każdego roku Zjednoczone Królestwo powiadamia Komisję o ilości masła w poprzednim roku kontyngentowym, za które wniesiono zabezpieczenie, oraz ilości masła dopuszczonego do swobodnego obrotu zwolnionego od wniesienia zabezpieczenia. Jeżeli kompletne dane nie są dostępne 28 lutego, muszą zostać uzupełnione bez przesadnej zwłoki.

Do 31 stycznia po upływie każdego roku kontyngentowego Zjednoczone Królestwo przesyła Komisji spis inwentarza za rok kontyngentowy w oparciu o dane, określone w art.  38 lit. c), wyszczególniając każde wydane świadectwo IMA 1, jego numer identyfikacyjny oraz ilość, którą obejmuje wraz z całkowitą liczbą świadectw i całkowitą ilością, którą obejmują na rok. Inwentarz zawiera wszelkie istotne szczegóły dotyczące wszystkich unieważnień, korekt lub poprawek wniesionych do jakichkolwiek świadectw IMA 1 i do jakichkolwiek wydanych kopii.

Artykuł 40

1. Załącznik IV do niniejszego rozporządzenia określa zasady, według których należy postępować przy wypełnianiu świadectw IMA 1 oraz kontrolowaniu wagi i zawartości tłuszczu w maśle, jak również konsekwencje takiego kontrolowania.

Typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu, określony w załączniku IV pkt 1 e), i, o którym powiadomiono zgodnie z art. 38 lit. a), jest zatwierdzany przez Komisję, a wykaz jest przekazywany Państwom Członkowskim razem z datą wejścia w życie, do celów wydania świadectw IMA 1.

Typowy proces standardowego odchylenia jest ważny przez okres co najmniej jednego roku, o ile wyjątkowe okoliczności poddane uwadze Komisji przez nowozelandzki organ wydający uzasadniają zmianę, którą musi zatwierdzić Komisja.

Każdy zmieniony lub dodatkowy typowy proces standardowego odchylenia zatwierdzony przez Komisję jest przekazywany Państwom Członkowskim razem z datą wejścia w życie do celów wydania świadectw IMA 1.

2.  Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję do dziesiątego dnia następnego miesiąca o wynikach kontroli przeprowadzonej za każdy kwartał w ramach załącznika IV, wykorzystując standardowy formularz wymieniony w załączniku V.

Artykuł 41

1. Na wszystkich etapach obrotu masła nowozelandzkiego przywożonego do Wspólnoty na warunkach określonych w niniejszym rozdziale pochodzenie nowozelandzkie musi być oznaczone na opakowaniu oraz na odpowiedniej fakturze lub fakturach.

2.  W ramach odstępstwa od ust. 1 w przypadku gdy masło nowozelandzkie jest wymieszane z masłem wspólnotowym i w przypadku gdy mieszane masło jest przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i pakowane po 500 gramów lub mniej, pochodzenie nowozelandzkie mieszanego masła musi być oznaczone tylko na odpowiedniej fakturze.

3. W przypadkach, określonych w ust. 1 i 2, faktury muszą również stwierdzać:

„ Masło przywożone w ramach sekcji 2 rozdziału III rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001: nie przysługuje pomoc odnośnie do masła na mocy art.  1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 429/90 lub na mocy art.  1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 2571/97 ani dopłata wywozowa na mocy art. 31 ust. 10 i 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999, poza przypadkiem przewidzianym w art. 31 ust. 12 tego rozporządzenia lub w art. 7a rozporządzenia Komisji (WE) nr 1222/94.”

Artykuł 42

Świadectwa IMA 1 są sporządzane według wzoru z załącznika X, zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszej sekcji i w art. 40 ust.  1 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IV

Kontrola towarów przywożonych po obniżonej stawce celnej

Artykuł 43

1. W przypadku deklaracji dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu urzędy celne Wspólnoty szczegółowo badają dokumenty przedłożone w celu uzyskania deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu upoważniającej do obniżonej należności celnej.

Przeprowadzają również fizyczną kontrolę produktów w oparciu o wymienione dokumenty.

2. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu utworzenia systemu przeprowadzania fizycznych kontroli w ramach ust. 1 akapit drugi bez uprzedniego ostrzeżenia, w oparciu o ocenę analizy ryzyka.

Jednakże do końca 2003 r. system ma zagwarantować, że co najmniej 3 % deklaracji dopuszczających do swobodnego obrotu przypadających na Państwo Członkowskie na rok kalendarzowy jest fizycznie skontrolowanych.

Obliczając minimalny wskaźnik kontroli fizycznych, które mają być przeprowadzone, Państwa Członkowskie mogą wybrać opcję pomijania zgłoszeń przywozowych obejmujących ilości nieprzekraczające 500 kg.

Artykuł 44

1. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 (⁴⁴) stosuje się w związku z metodami odsyłającymi, które mają być wykorzystywane do analizy produktów, jak przewidziano w niniejszym rozporządzeniu, w celu stwierdzenia, czy ich skład jest zgodny z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2. Każdy urząd celny sporządza szczegółowe sprawozdanie kontrolne z każdej przeprowadzonej kontroli fizycznej. Sprawozdanie, w którym musi znajdować się data kontroli, musi zostać zachowany przez co najmniej trzy lata kalendarzowe.

3. W przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną, pole 32 pozwoleń na przywóz lub pole na wiadomości w pozwoleniach elektronicznych zawiera jedno z następujących haseł:

– Se ha realizado el control material [Reglamento (CE) no 2535/2001,

– Fysisk kontrol [forordning (EF) nr.2535/2001,

– Warenkontrolle durchgefü hrt [Verordnung (EG) Nr 2535/2001,

– Π ραγματοποιήθ ηκε φυσικός έλ εγχος [Κανονισ μός (ΕΚ) αριθ. 2535/2001,

– Physical check carried out [Regulation (EC) No 2535/2001,

– Contrôle physique effectué [règlement (CE) n^o 2535/2001,

–  Controllo fisico effettuato [regolamento (CE) n. 2535/2001,

– Fysieke controle uitgevoerd [Verordening (EG) nr. 2535/2001,

– Controlo físico em conformidade com [Regulamento (CE) n^o 2535/2001,

–  Fyysinen tarkastus suoritettu [asetus (EY) N:o 2535/2001,

– Fysisk kontroll utförd [förordning (EG) nr 2535/2001.

Władze celne oceniają wyniki pierwszej analizy w ciągu 20 dni roboczych od daty, w której przeprowadzono kontrolę fizyczną. W przypadku gdy ostateczne wyniki wykażą niezgodność, niniejsze wyniki i, jeśli zachodzi taka potrzeba, pozwolenie są odsyłane właściwemu organowi wydającemu pozwolenia w terminie dziesięciu dni roboczych od daty, w której ustalono wyniki.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 248 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁴⁵) w przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną składu przed pokazaniem zatwierdzonego pozwolenia na przywóz na mocy art. 33 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, zabezpieczenie zostaje wydane.

4. O każdym przypadku niezgodności z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu powiadamia się Komisję w terminie dziesięciu dni roboczych od momentu ustalenia takiej niezgodności przez władze celne, wyszczególniając, w jaki sposób produkty nie spełniają przepisów, oraz stawkę cła zastosowanego w wyniku wykrycia niezgodności.

Artykuł 45

1. Do celów kontrolowania ilości w ramach kontyngentów taryfowych należy wziąć pod uwagę wszystkie ilości, dla których przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu w danym okresie kontyngentowym.

2. Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję do 15 marca za poprzedni rok kontyngentowy upływający 31 grudnia i do 15 września za rok kontyngentowy upływający 30 czerwca, osobno dla każdego kontyngentu i kraju pochodzenia, z wyjątkiem masła nowozelandzkiego, o ostatecznej całkowitej ilości na rok kontyngentowy, za który przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu.

TYTUŁ 3

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 46

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu sprawdzenia, że system pozwoleń i świadectw wprowadzony przez niniejsze rozporządzenie działa właściwie.

Artykuł 47

Zatwierdzenie przewidziane w art.  7 nie jest wymagane na okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2002 r.

Wnioski o wydanie pozwolenia na kontyngenty objęte rozdziałem I tytułu 2 mogą być wnoszone na ten okres tylko w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, i zostają przyjęte tylko, jeżeli zostaje przedstawiony dowód, określony w art. 8 ust. 1 lit. a), spełniający oczekiwania właściwych władz, u których wniosek jest składany.

Ograniczenia przewidziane w art. 16 ust.  4 nie dotyczą przekazywania pozwoleń na przywóz, jak określono w rozdziale I tytułu 2, wydanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002  r.

Na okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002 r. oraz od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2002 r. rok, określony w art.  8 ust. 1 lit. a) jest rokiem 2001 lub rokiem 2000, jeżeli dany importer potrafi udowodnić, że nie był w stanie przywozić lub wywozić wymaganych ilości mleka w roku 2001 na skutek wyjątkowych okoliczności.

Artykuł 48

Rozporządzenia (EWG) nr 2967/79, (WE) nr 2508/97, (WE) nr 1374/98 i (WE) nr 2414/98 niniejszym tracą moc.

Mają wciąż zastosowanie do pozwoleń, o które złożono wnioski przed dniem 1 stycznia 2002 r.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń są traktowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 49

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Stosuje się ono do pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski od dnia 1 stycznia 2002 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2001 r.

(¹)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48.

(²)   Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 10.

(³)  Dz.U. L 185 z 30.6.1998, str. 21.

(⁴)  Dz.U. L 88 z 28.3.2001, str. 7.

(⁵)  Dz.U. L 336 z 29.12.1979, str. 23.

(⁶)  Dz.U. L 151 z 1.7.1995, str. 10.

(⁷)   Dz.U. L 345 z 16.12.1997, str. 31.

(⁸)  Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 49.

(⁹)  Dz.U. L 299 z 10.11.1998, str. 7.

(¹⁰) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

(¹¹) Dz.U. L 308 z 27.11.2001, str. 19.

(¹²) Dz.U. L 257 z 13.10.1969, str. 3.

(¹³) Dz.U. L 327 z 30.12.1995, str. 17.

(¹⁴) Dz.U. L 86 z 20.3.1998, str. 1.

(¹⁵) Dz.U. L 215 z 1.8.1998, str. 12.

(¹⁶) Dz.U. L 311 z 4.12.1999, str. 1.

(¹⁷) Dz.U. L 155 z 28.6.2000, str. 1.

(¹⁸) Dz.U. L 308 z 8.12.2000, str. 7.

(¹⁹) Dz.U. L 198 z 4.8.2000, str. 6.

(²⁰) Dz.U. L 262 z 17.10.2000, str. 1.

(²¹) Dz.U. L 271 z 24.10.2000, str. 7.

(²²) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 1.

(²³) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 9.

(²⁴) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 17.

(²⁵) Dz.U. L 286 z 11.11.2000, str. 15.

(²⁶) Dz.U. L 321 z 19.12.2000, str. 8.

(²⁷) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 7.

(²⁸) Dz.U. L 133 z 21.5.1973, str. 1.

(²⁹) Dz.U. L 393 z 31.12.1987, str. 1.

(³⁰) Dz.U. L 347 z 31.12.1993, str. 1.

(³¹) Dz.U. L 348 z 31.12.1993, str. 1.

(³²) Dz.U. L 360 z 31.12.1994, str. 1.

(³³) Dz.U. L 359 z 31.12.1994, str. 1.

(³⁴) Dz.U. L 357 z 31.12.1994, str. 1.

(³⁵) Dz.U. L 358 z 31.12.1994, str. 1.

(³⁶) Dz.U. L 51 z 26.2.1999, str. 1.

(³⁷) Dz.U. L 26 z 2.2.1998, str. 1.

(³⁸) Dz.U. L 68 z 9.3.1998, str. 3.

(³⁹) Dz.U. L 51 z 20.2.1998, str. 1.

(⁴⁰) Dz.U. L 195 z 1.8.2000, str. 46.

(⁴¹) Dz.U. L 300 z 31.12.1972, str. 189.

(⁴²) Dz.U. L 51 z 21.2.2001, str. 40.

(⁴³) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1.

(⁴⁴) Dz.U. L 37 z 7.2.2001, str. 1.

(⁴⁵) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.

ZAŁĄCZNIK I

I.  A

KONTYNGENTY TARYFOWE NIEWYSZCZEGÓLNIONE WEDŁUG KRAJU POCHODZENIA

I.  B

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH UKŁADÓW EUROPEJSKICH MIĘDZY WSPÓLNOTĄ A REPUBLIKĄ WĘGIER I RZECZPOSPOLITĄ POLSKĄ, REPUBLIKĄ CZESKĄ, REPUBLIKĄ SŁOWACJI, BUŁGARIĄ, RUMUNIĄ, SŁOWENIĄ I PAŃSTWAMI BAŁTYCKIMI

I. C

KONTYNGENTY TARYFOWE OKREŚLONE W ART. 7 UST. 1 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1706/98

I. D

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH PROTOKOŁU 1 DO DECYZJI NR 1/98 RADY STOWARZYSZENIA WE-TURCJA

I. E

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH ZAŁĄCZNIKA IV DO POROZUMIENIA MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A REPUBLIKĄ POŁUDNIOWEJ AFRYKI

ZAŁĄCZNIK II

II. A

KONCESJE OKREŚLONE W ART. 7 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1706/98

II. B

PREFERENCYJNE USTALENIA DOTYCZĄCE PRZYWOZU – TURCJA

II. C

PREFERENCYJNE USTALENIA DOTYCZĄCE PRZYWOZU – REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

II. D

PREFERENCYJNE USTALENIA DOTYCZĄCE PRZYWOZU – SZWAJCARIA

ZAŁĄCZNIK III

III. A

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH POROZUMIEŃ GATT/WTO WEDŁUG KRAJU POCHODZENIA

III. B

KONTYNGENTY TARYFOWE USTALONE ZGODNIE Z DECYZJĄ 95/582/WE W RAMACH POROZUMIENIA Z NORWEGIĄ

III. C

PREFERENCYJNE UZGODNIENIA PRZYWOZOWE – INNE

ZAŁĄCZNIK IV

SPRAWDZANIE WAGI NETTO I ZAWARTOŚCI TŁUSZCZU W MAŚLE POCHODZĄCYM Z NOWEJ ZELANDII, PRZYWOŻONYM NA MOCY ART. 2 UST. 1 LIT. a) ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

1. DEFINICJE

Do celów niniejszego załącznika stosuje się definicje określone poniżej:

a) „producent”: pojedynczy zakład przemysłowy lub fabryka, w których produkuje się masło w celu wywozu do Wspólnoty w ramach kontyngentów taryfowych określonych w załączniku IIIA, z numerem kontyngentu 09.4589;

b) „cyfra”: ilość masła produkowanego zgodnie ze specyfikacją zakupu jednego produktu w jednym zakładzie produkcyjnym podczas jednej serii produkcyjnej;

c)  „partia”: ilość masła objęta świadectwem IMA 1 oraz odpowiednim pozwoleniem na przywóz, które zostało wydane na identyczny produkt i ilość jak IMA 1, okazane właściwym organom celnym w celu uwolnienia do swobodnego obrotu w ramach kontyngentu taryfowego określonego w załączniku IIIA z numerem kontyngentu 09.4589;

d) „właściwe władze”: władze w Państwach Członkowskich odpowiedzialne za kontrolę przywożonych produktów;

e) „typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu”: standardowe odchylenie zawartości tłuszczu w maśle odnotowane przez organ wydawania świadectw IMA 1;

f) „wykaz identyfikacyjny produktów” : wykaz, który identyfikuje, dla każdej partii, numer kontyngentu odpowiadającego świadectwu IMA 1, zakładowi produkcyjnemu lub fabryce oraz cyfrę lub cyfry, oraz która również dostarcza opisu masła. Może także zidentyfikować specyfikację, według której masło zostało wyprodukowane, okres produkcyjny, liczbę kartonów odpowiadających każdej cyfrze, całkowitą liczbę kartonów, nominalną wagę kartonów, numer seryjny eksportera, środek transportu z Nowej Zelandii do Wspólnoty Europejskiej oraz numer rejsu.

2. WYPEŁNIANIE I SPRAWDZANIE ŚWIADECTWA IMA 1

2.1. Świadectwo IMA 1 obejmuje masło wyprodukowane zgodnie ze specyfikacją zakupu jednego produktu w jednym zakładzie. Może obejmować więcej niż jedną cyfrę tej samej specyfikacji zakupu produktu z tego samego zakładu.

2.2. Świadectwo IMA 1 uznaje się za należycie wypełnione w rozumieniu art. 32 ust.  2 tylko, jeżeli zawiera wszystkie następujące informacje:

a)  w polu 1: nazwisko (nazwę) i adres sprzedawcy;

b)  w polu 2: wydany numer kontyngentu identyfikujący kraj pochodzenia, uzgodnienia przywozowe, produkt, rok kontyngentowy oraz numer własny świadectwa, począwszy znowu od jednego każdego roku;

c) w polu 4: numer i datę wydania faktury;

d) w polu 5: „Nowa Zelandia”;

e) w polu 7:

–  odsyłacz do wykazu identyfikacyjnego produktów (wykaz ID produktów), który musi być dołączony,

– kod CN poprzedzony przedrostkiem „ex” oraz szczegółowy opis, jak wskazano w załączniku IIIA,

– identyfikacja specyfikacji zakupu produktu oraz data ostatniej zmiany,

– numer rejestracyjny fabryki,

– data produkcji masła, i

– średnia arytmetyczna wagi tary opakowania;

f) w polu 8: waga brutto w kilogramach;

g) w polu 9:

– nominalna waga netto na karton,

– całkowita waga netto w kilogramach,

– liczba kartonów,

–  średnia arytmetyczna wagi netto kartonów oznaczona symbolem „ µ”,

– standardowe odchylenie wagi netto kartonów oznaczone symbolem „σ”;

h)  w polu 10: z mleka lub śmietany;

i) w polu 13:

– nie mniej niż 80 %, ale mniej niż 82  % tłuszczu,

– typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu w maśle, wykonany do specyfikacji zakupu produktu i w fabryce wskazanej w polu 7, oraz jego data wejścia w życie w celu wydania świadectwa IMA 1;

j) w polu 16: „ kontyngent na masło nowozelandzkie na... (rok) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr.../...”;

k) w polu 17:

–  data, według której ostatnio wyprodukowane masło objęte świadectwem IMA 1 miało lub będzie miało sześć tygodni,

–  całkowity kontyngent na rok, o którym mowa,

–  data wydania i, gdzie zachodzi taka potrzeba, ostatni dzień ważności,

– podpis i pieczęć organu wydającego;

l)  w polu 18: dokładny adres oraz kontakt do organu wydającego.

2.3.  Weryfikacja przez organ wydający świadectwa IMA 1 procentowej zawartości tłuszczu w polu 13 na mocy art. 23 ust. 1 lit. b) musi objąć analizę od 10 do 25 próbek na cyfrę w celu sprawdzenia średniej arytmetycznej procentowej zawartości tłuszczu stwierdzonej przez producenta.

Weryfikacja musi wykazać, że średnia arytmetyczna nie przekracza M (maksymalnej średniej zawartości tłuszczu w mleku w próbce), gdzie:

M = 81,99 – 1,645 σ

gdzie σ oznacza typowy proces standardowego odchylenia.

3. KONTROLA WAGI

3.1.  Kontrole wspólnotowe

Kontrole są przeprowadzane na jednej partii przez właściwe władze.

Właściwe władze pobierają losową próbkę z partii. Próbka jest określana zgodnie z następującym wzorem:

n = ∛N

gdzie

n jest rozmiarem próbki; i

N jest liczbą kartonów w partii.

Jednakże minimalny rozmiar próbki n wynosi 10.

Właściwe władze obliczają średnią arytmetyczną i standardowe odchylenie wagi netto uzyskane z próbki.

Właściwe władze przeprowadzają odpowiednie kontrole w celu zweryfikowania informacji dotyczącej wagi tara danej na podstawie świadectwa IMA 1, co może dotyczyć również porównania z wagą plastikowych opakowań używanych we Wspólnocie, czy kontroli świadectwa producenta opakowań plastikowych wykorzystanych w partii towaru.

3.2.  Wykładnia wyników kontroli – standardowe odchylenie

Standardowe odchylenie wagi netto kartonów wyszczególnionych w świadectwie IMA 1 jest sprawdzane zgodnie z następującą procedurą.

Wskaźnik s/σ jest porównywany z minimalnym wskaźnikiem wyszczególnionym dla danego rozmiaru próbki w poniższej tabeli, gdzie s jest standardowym odchyleniem próbki, a σ jest standardowym odchyleniem wagi netto kartonów wyszczególnionych w świadectwie IMA 1.

W przypadku gdy wskaźnik jest niższy niż właściwy wskaźnik minimalny w odsyłającej tabeli danych, wówczas s jest wykorzystywane, kiedy wyniki kontroli są interpretowane zgodnie z pkt 3.3 raczej niż σ.

Wskaźnik minimalny (*) s/σ dla danego rozmiaru próbki (n)

3.3. Wykładnia wyników kontroli – średnia arytmetyczna

Właściwe władze porównują wyniki pobierania próbek z informacjami zawartymi w świadectwie IMA 1 przy użyciu następującego wzoru:

W przypadku gdy w spełnia wymagania powyższego wzoru, wykorzystuje się średnią wagi netto wyszczególnioną w świadectwie IMA 1 (W) w celu określenia wagi netto partii przywożonej do Wspólnoty.

W przypadku gdy w nie spełnia wymagań powyższego wzoru, w jest wykorzystywane do określenia wagi netto partii przywożonej do Wspólnoty. Zadeklarowana waga zostaje wpisana do części 2 kolumny 29 pozwolenia na przywóz, a nadwyżka zadeklarowanej wagi jest przywożona zgodnie z art.  26 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999.

4. SPRAWDZANIE ZAWARTOŚCI TŁUSZCZU

4.1. Kontrole wspólnotowe

Właściwe władze sprawdzają procentową zawartość tłuszczu w połowie kartonów, z których zostały pobrane próbki w pkt 3. Jednakże minimalny rozmiar próbki n wynosi 5.

Wykorzystywaną metodą pobierania próbek jest Standard Międzynarodowej Federacji ds. Nabiału – standard (MFN) 50C/1995.

Metodą określania zawartości tłuszczu jest metoda określona w załącznikach IX, X i XI do rozporządzenia Komisji (WE) nr 213/2001 (Dz.U. L 37 z 7.2.2001).

4.2. Wykładnia wyników kontroli – standardowe odchylenie

Standardowe odchylenie zawartości tłuszczu w maśle wyszczególnione w świadectwie IMA 1 jest sprawdzane zgodnie z następującą procedurą.

Wskaźnik s/σ jest porównywany z maksymalnym wskaźnikiem wyszczególnionym dla danego rozmiaru próbki w poniższej tabeli, gdzie s jest standardowym odchyleniem próbki, a σ jest standardowym odchyleniem zawartości tłuszczu w maśle wyszczególnionych w świadectwie IMA 1.

W przypadku gdy wskaźnik s/σ jest wyższy niż właściwa referencyjna wartość w odsyłającej tabeli danych, wówczas s jest wykorzystywane, kiedy wyniki kontroli są interpretowane zgodnie z pkt 4.3 raczej niż σ .

Maksymalny wskaźnik (*) s/σ dla danego rozmiaru próbki (n)

4.3. Wykładnia wyników kontroli – średnia arytmetyczna

Przyjmuje się zgodność z wymogami dotyczącymi zawartości tłuszczu, jeżeli średnia arytmetyczna wyników próbek (x) nie przekracza M, gdzie :

M = 81,99 – 1,645 σ

gdzie σ oznacza typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu wyszczególniony w świadectwie IMA 1. Jednakże wykorzystuje się standardowe odchylenie próbki zawartości tłuszczu (s) zamiast σ, gdzie zachodzi taka konieczność w pkt 4.2.

4.4.  Dalsza kontrola

W przypadku gdy średnia arytmetyczna wyników próbek przekracza wartość M określoną w pkt 4.3, wówczas należy przeprowadzić dalsze obliczenia w celu ustalenia warunków przywozu dla danej partii.

W niniejszym rachunku średnia arytmetyczna wyników testu x jest porównywana z M przy użyciu następującego wzoru:

x ≤ M + 1,645σ_x

gdzie σ_x otrzymuje się przy użyciu następującego wzoru:

gdzie σ jest typowym procesem standardowego odchylenia zawartości tłuszczu wyszczególnionym w świadectwie IMA 1.

Jeżeli x spełnia wymagania powyższego wzoru, wówczas można przywieźć partię w ramach kontyngentów określonych w załączniku IIIA z numerem kontyngentu 09.4589.

Jeżeli x nie spełnia wymagań powyższego równania, wówczas ustala się niezgodność z wymogami dotyczącymi zawartości tłuszczu. W takim przypadku partia jest przywożona zgodnie z art.  36.

Właściwe władze powiadamiają Komisję bez zwłoki o każdym przypadku rozpatrywanym w niniejszym punkcie.

4.5. Wyniki sporne

Importer może nie zgodzić się z wynikami analizy uzyskanymi w laboratorium właściwych władz w terminie siedmiu dni roboczych od otrzymania takich wyników, zobowiązując się do pokrycia kosztów testowania kopii próbek. W takim przypadku właściwe władze przesyłają zapieczętowane kopie próbek analizowanych w ich laboratorium drugiemu laboratorium. Drugie laboratorium otrzymuje upoważnienie od Państwa Członkowskiego do przeprowadzenia oficjalnych analiz oraz Państwo Członkowskie uznaje kompetencje tego laboratorium do stosowania metody określonej w pkt 4.1, polegającej na spełnieniu kryterium powtarzalności podczas analizy kopii przeznaczonych do użytku wewnętrznego i poprzez udany udział w fachowych testach.

Drugie laboratorium powiadamia bezzwłocznie właściwe władze o wynikach swojej analizy.

Procedura określona w pkt 4.6 ma zastosowanie w ocenie wyników uzyskanych w dwóch laboratoriach. Wynik tej analizy jest bezzwłocznie przekazywany importerowi przez właściwe władze.

4.6.  Procedura, którą należy zastosować, kiedy wyniki analizy są sporne:

a) w przypadku gdy przestrzega się wymogu namnażalności dla każdej jednostki próbnej:

Dla każdej jednostki próbnej średnia arytmetyczna wyników testu uzyskanych w obu laboratoriach jest odnotowywana jako wynik końcowy. Uzyskane w ten sposób wyniki końcowe są wykorzystywane w celu sprawdzania zgodności, jak opisano w pkt 4.2, 4.3 i 4.4. Przyjmuje się jedną niezgodność z granicą namnażalności na dziesięć jednostek próbnych.

y: średnia arytmetyczna wszystkich wyników uzyskanych w obu laboratoriach

R: granica namnażalności (R = 0,36 %)

b) w przypadku gdy nie przestrzega się wymogu namnażalności w więcej niż jednym przypadku (więcej niż jedna jednostka próbna na dziesięć jednostek próbnych analizowanych):

Partia towaru zostaje ostatecznie odrzucona, jeżeli wyniki z obu laboratoriów doprowadziły do tego wniosku. W przeciwnym wypadku partia towaru zostaje przyjęta.

ZAŁĄCZNIK V

STOSOWANIE ART. 40 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VI

STOSOWANIE ART. 15

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VII

STOSOWANIE ART. 15 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VIII

OKOLICZNOŚCI, W KTÓRYCH MOŻNA UNIEWAŻNIĆ, ZMIENIĆ, ZASTĄPIĆ LUB POPRAWIĆ ŚWIADECTWO IMA 1 LUB JEGO CZĘŚĆ

1. Unieważnienie świadectwa IMA 1, kiedy należy się i jest uiszczona pełna opłata celna za niezgodność z wymogami składu.

W przypadku kiedy uiszcza się pełne cło za partię, ponieważ nie spełniono wymogów maksymalnej zawartości tłuszczu, odpowiednie świadectwo IMA 1 może zostać unieważnione, a organ wydający świadectwa IMA 1 może dodać dane ilości do tych, dla których można wydać świadectwo IMA 1 na ten sam rok kontyngentowy. Władze celne zatrzymują odpowiednie pozwolenie na przywóz i odsyłają je do organu wydającego pozwolenia na przywóz, który je zmienia w celu przekształcenia na pozwolenie na przywóz podlegające pełnej opłacie celnej, opiewającej na ilość zgodną z art.  36.

2. Produkty uszkodzone lub nienadające się do sprzedaży.

Organy wydające świadectwa IMA 1 mogą unieważnić świadectwo albo jego część, jeżeli ilość, którą obejmuje, jest uszkodzona lub nie nadaje się do sprzedaży ze względu na okoliczności, na które eksporter nie ma wpływu. W przypadku gdy uszkodzona lub nienadająca się do sprzedaży jest część ilości, można wydać świadectwo zastępcze na pozostałą część. W przypadku masła nowozelandzkiego określonego w załączniku IIIA z numerem kontyngentu 09.4589 wykorzystuje się w tym celu wykaz identyfikacyjny oryginalnego produktu. Świadectwo zastępcze jest ważne tylko do tego samego dnia co oryginał. W tym wypadku pole 17 świadectwa zastępczego IMA 1 powinno zawierać wyrażenie „ważny do 00.00.0000”.

W przypadku gdy jest uszkodzona lub nie nadaje się do sprzedaży ze względu na okoliczności, na które eksporter nie ma wpływu, cała lub część ilości objętej świadectwem IMA 1, organ wydający świadectwa IMA 1 może dodać te ilości do tych, dla których można wydać świadectwo IMA 1 na ten sam rok kontyngentowy.

3. Zmiana Państwa Członkowskiego przeznaczenia.

Jeżeli eksporter jest zobowiązany do zmiany Państwa Członkowskiego przeznaczenia wskazanego w świadectwie IMA 1 przed wydaniem odpowiedniego pozwolenia na przywóz, organ wydający świadectwa IMA 1 może zmienić oryginalne świadectwo IMA 1. Zmieniony oryginał świadectwa IMA 1, należycie poświadczony i właściwie oznaczony przez organ wydający, można okazać władzom wydającym pozwolenia i władzom celnym.

4. W przypadku gdy odkryto błąd pisarski lub techniczny w świadectwie IMA 1 przed wydaniem odpowiedniego pozwolenia na przywóz, organ wydający może wprowadzić poprawki do oryginalnego świadectwa. Poprawiony oryginał świadectwa IMA 1 można okazać władzom wydającym pozwolenia oraz władzom celnym.

5. W przypadku gdy w wyjątkowych okolicznościach niezależnych od eksportera, produkt, który ma być przywieziony w danym roku, jest niedostępny i jedynym sposobem wypełnienia kontyngentu, w świetle normalnego czasu przewozowego z kraju pochodzenia, jest zastąpienie go produktem, który początkowo miał być przywieziony w następnym roku, organ wydający może wydać nowe świadectwo IMA 1 na ilość zastępczą, szóstego dnia roboczego po przekazaniu Komisji należnego powiadomienia o szczegółach świadectwa IMA 1 lub jego części, które mają być unieważnione na dany rok, i o pierwszym świadectwie IMA 1 lub jego części wydanych na następny rok i które mają być unieważnione.

Jeżeli Komisja uzna, że przepis nie ma zastosowania do okoliczności w danym przypadku, może się sprzeciwić w ciągu pięciu dni roboczych, podając powód sprzeciwu. W przypadku gdy ilość, która ma być zastąpiona, jest większa niż ta, którą obejmuje pierwsze świadectwo IMA 1 wydane na następny rok, żądaną ilość można otrzymać, unieważniając dodatkowe świadectwa IMA 1, po kolei lub ich część, jeżeli zachodzi taka konieczność.

Wszystkie ilości związane ze świadectwami IMA 1 lub ich częścią, które zostały unieważnione na dany rok, zostają dodane do ilości, na które można wydać świadectwa IMA 1 na ten rok kontyngentowy.

Wszystkie ilości przeniesione z następnego roku, na który świadectwo lub świadectwa IMA 1 zostały unieważnione, zostają dodane z powrotem do ilości, na które można wydać świadectwa IMA 1 na ten rok kontyngentowy.

ZAŁĄCZNIK IX

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK X

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK XI

ZASADY WYPEŁNIANIA ŚWIADECTW

Poza polami 1, 2, 4, 5, 9, 17 i 18 świadectwo IMA 1 należy wypełnić w sposób następujący:

A. W związku z serami cheddar wyszczególnionymi z numerem kontyngentu 09.4513 w załączniku IIIA i objętymi kodem CN ex 0406 90  21:

1) pole 3, wyszczególniając nabywcę;

2) pole 6, wyszczególniając państwo przeznaczenia;

3) pole 7, wyszczególniając, gdzie zachodzi taka potrzeba:

– całe sery cheddar

–  sery cheddar inne niż całe sery, o wadze netto nie mniejszej niż 500  g

– sery cheddar inne niż całe sery, o wadze netto mniejszej niż 500 g

4) pole 10, wyszczególniając „wyłącznie niepasteryzowane, domowej produkcji mleko krowie” ;

5) pole 11, wyszczególniając „co najmniej 50 %”;

6) pole 14, wyszczególniając „ co najmniej dziewięciomiesięczne”;

7) pola 15 i 16, wyszczególniając okres, na który kontyngent jest ważny.

B.  W związku z serami cheddar wyszczególnionymi z numerami kontyngentu 09.4514 i 09.4521 w załączniku IIIA i objętymi kodem CN ex 0406 90  21:

1) pole 7, wyszczególniając „całe sery cheddar”;

2) pole 10, wyszczególniając „ krowie mleko wyłącznie domowej produkcji”;

3)  pole 11, wyszczególniając „co najmniej 50 %”;

4)  pole 14, wyszczególniając „co najmniej trzymiesięczne”;

5) pole 16, wyszczególniając okres, na który kontyngent jest ważny.

C. W związku z serami cheddar, które mają być topione, wyszczególnionymi pod numerami kontyngentu 09.4515 i 09.4522 w załączniku IIIA i objętymi kodem CN ex 0406 90 01:

1)  pole 7, wyszczególniając „całe sery cheddar”;

2)  pole 10, wyszczególniając „krowie mleko wyłącznie domowej produkcji” ;

3) pole 16, wyszczególniając okres, na który kontyngent jest ważny.

D. W związku z serami innymi niż ser cheddar, które mają być topione, wyszczególnionymi pod numerami kontyngentu 09.4515 i 09.4522 w załączniku IIIA i objętymi kodem CN ex 0406 90  01:

1) pole 10, wyszczególniając „krowie mleko wyłącznie domowej produkcji”;

2) pole 16, wyszczególniając okres, na który kontyngent jest ważny.

E.  W związku z serami kashkaval wyszczególnionymi pod numerem seryjnym 1 w załączniku IIIC i objętymi kodem CN ex 0406 90 29:

1) pole 7, wyszczególniając „ser kashkaval, wyprodukowany z mleka owczego, dojrzewający przez co najmniej dwa miesiące, o minimalnej wagowej zawartości suchej masy 58 %, w całych serach nieprzekraczających 10 kg netto, bez względu na to, czy są owinięte w plastik, czy nie” ;

2) pole 10, wyszczególniając „owcze mleko wyłącznie domowej produkcji”;

3) pole 11.

F. W związku z serami z mleka owczego lub bawolego w pojemnikach zawierających solankę, lub w butlach z owczej lub koźlej skóry, oraz serem „halloumi”, wyszczególnionymi pod numerami seryjnymi 2 i 3 w załączniku IIIC i objętymi kodami CN ex 0406 90 31, ex  0406 90 50, ex 0406 90 86, ex 0406 90  87 i ex 0406 90 88:

1) pole 7, wyszczególniając, gdzie zachodzi taka potrzeba, „ser z mleka owczego” lub „ ser z mleka bawolego” i „w pojemnikach zawierających solankę” , lub „w butlach z owczej lub koźlej skóry”, lub ser „ halloumi”, który ma być przedstawiony w indywidualnych plastikowych opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg lub w metalowych lub plastikowych pojemnikach o zawartości netto nieprzekraczającej 12 kg;

2) pole 10, wyszczególniając, gdzie zachodzi taka potrzeba, „owcze mleko wyłącznie domowej produkcji” lub „ bawole mleko wyłącznie domowej produkcji”, lub w przypadku sera „ halloumi” „mleko domowej produkcji”;

3)  pola 11 i 12.

G. W związku z serami jarlsberg i ridder wyszczególnionymi pod numerem kontyngentu 09.4597 w załączniku IIIB i objętymi kodami CN ex 0406 90 39, ex 0406 90 86, ex 0406  90 87 i ex 0406 90 88:

1) pole 7, wyszczególniając:

albo „ser jarlsberg” i, gdzie zachodzi taka potrzeba:

– całe sery ze skórką, o wadze netto nie mniejszej niż 8, ale nie większej niż 12 kg,

– prostokątne kostki o wadze netto nie większej niż 7 kg,

lub

– sztuki pakowane próżniowo lub gazem obojętnym, o wadze netto co najmniej 150 g i nie większej niż 1 kg,

lub „ser ridder” i, gdzie zachodzi taka potrzeba:

– całe sery ze skórką o wadze od 1 kg do 2 kg,

lub

–  sztuki pakowane próżniowo lub gazem obojętnym, ze skórką na co najmniej jednej stronie, o wadze netto co najmniej 150 g;

2)  pole 11, wyszczególniając, gdzie zachodzi taka potrzeba, „co najmniej 45 %” lub „co najmniej 60 %”;

3)  pole 14, wyszczególniając, gdzie zachodzi taka potrzeba, „co najmniej trzymiesięczny” lub „co najmniej czteromiesięczny”.

H. W związku z serami z serwatki wyszczególnionymi pod numerem kontyngentu 09.4665 w załączniku IIIB i objętymi kodami CN ex 0406  10 20 i ex 0406 10 80:

1) pole 7, wyszczególniając „ser z serwatki”.

ZAŁĄCZNIK XII

ORGANY WYDAJĄCE