Akty ujednolicone - rok 2000 nr 169 poz. 1

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 77/93/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (³) była wielokrotnie zmieniana merytorycznie (⁴) za względów przejrzystości i racjonalności. W związku z tym rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2) Produkcja roślinna zajmuje we Wspólnocie bardzo ważne miejsce.

(3) Wydajność tej produkcji jest stale obniżana na skutek obecności organizmów szkodliwych.

(4) Ochrona roślin przed organizmami szkodliwymi jest absolutnie konieczna, nie tylko, aby nie dopuścić do zmniejszania wydajności rolnictwa, ale również, aby przyczynić się do jej zwiększenia.

(5) Działania mające na celu systematyczne zwalczanie organizmów szkodliwych we Wspólnocie ustanowione przez system ochrony roślin stosowany we Wspólnocie, jako przestrzeni bez granic wewnętrznych, miałyby jedynie ograniczoną skuteczność, jeżeli środki ochronne przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do Wspólnoty nie byłyby stosowane jednocześnie.

(6) Potrzeba stosowania tych środków, która została dawno uznana i stała się przedmiotem wielu przepisów krajowych oraz konwencji międzynarodowych, łącznie z Międzynarodową Konwencją Ochrony Roślin (IPPC) z dnia 6 grudnia 1951 r. zawartą w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), która ma charakter ogólnoświatowy.

(7) Jednym z najważniejszych środków jest sporządzenie spisu szczególnie niebezpiecznych organizmów szkodliwych, których wprowadzanie do Wspólnoty powinno być zakazane, oraz organizmów szkodliwych, których wprowadzanie do Państw Członkowskich, w drodze przenoszenia przez niektóre rośliny lub produkty roślinne, powinno być również zakazane.

(8) Obecność niektórych z tych organizmów szkodliwych przy wprowadzaniu roślin i produktów roślinnych z państw, w których występują te organizmy, nie może być skutecznie kontrolowana. Konieczne staje się zatem ustanowienie, w niezbędnym zakresie, przepisów dotyczących zakazu wprowadzania niektórych roślin i produktów roślinnych lub zapewniających specjalne kontrole w krajach będących ich producentami.

(9) Takie kontrole fitosanitarne powinny być ograniczone do wprowadzania produktów pochodzących z państw nieczłonkowskich i do przypadków, w których istnieją poważne dowody na to, że naruszono jeden z przepisów fitosanitarnych.

(10) Konieczne jest ustanowienie, pod pewnymi warunkami, przepisów umożliwiających odstąpienie od stosowania niektórych przepisów. Jednakże doświadczenie wykazało, że potrzeba zastosowania odstąpienia od stosowania niektórych przepisów, w określonych przypadkach, może być tak samo pilna, jak zastosowanie środków ochronnych. W celu umożliwienia stosowania tych odstąpień procedura nadzwyczajna, przewidziana w niniejszej dyrektywie, powinna być również możliwa do zastosowania.

(11) Tymczasowe środki ochronne, które nie są przewidziane w niniejszej dyrektywie, powinny być przyjęte przez Państwo Członkowskie, w którym pojawi się problem, w przypadku grożącego niebezpieczeństwa wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych. Komisja powinna być informowana o wszystkich przypadkach, które wymagają przyjęcia środków ochronnych.

(12) Uwzględniając znaczenie handlu roślinami i produktami roślinnymi między francuskimi departamentami zamorskimi a resztą Wspólnoty, pożądane jest stosowanie do nich przepisów niniejszej dyrektywy. Uwzględniając specyficzny charakter produkcji rolnej francuskich departamentów zamorskich, właściwe jest zapewnienie dodatkowych środków ochronnych uzasadnionych względami ochrony fitosanitarnej. Przepisy niniejszej dyrektywy należy również rozszerzyć na środki ochrony przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do francuskich departamentów zamorskich z pozostałych części Francji.

(13) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1911/91 z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie stosowania przepisów prawa wspólnotowego w odniesieniu do Wysp Kanaryjskich (⁵) włącza Wyspy Kanaryjskie do obszaru celnego Wspólnoty oraz do wspólnych polityk. Na mocy art. 2 i 10 niniejszego rozporządzenia stosowanie wspólnej polityki rolnej uzależnione jest od wejścia w życie szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw. Stosowaniu temu muszą ponadto towarzyszyć szczególne środki dotyczące produkcji rolnej.

(14) Decyzja Rady 91/314/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. ustanawiająca program opcji szczególnych dla Wysp Kanaryjskich (Poseican) ze względu na oddalenie i wyspiarski charakter (⁶) określa ogólne zarysy rozwiązań, które mają być wprowadzone w celu uwzględnienia szczególnych problemów i ograniczeń, z którymi spotykają się te wyspy.

(15) W związku z tym, uwzględniając specyficzne warunki fitosanitarne Wysp Kanaryjskich, należy rozszerzyć stosowanie niektórych środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie na okres kończący się sześć miesięcy po upływie terminu, do którego Państwa Członkowskie zobowiązane byłyby wprowadzić w życie przyszłe przepisy dotyczące załączników do niniejszej dyrektywy w celu ochrony francuskich departamentów zamorskich i Wysp Kanaryjskich.

(16) Do celów niniejszej dyrektywy należy przyjąć wzory świadectw zatwierdzonych w ramach Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin, zmienione dnia 21 listopada 1979 r., w formie ujednoliconej, które zostały opracowane w ścisłej współpracy z organizacjami międzynarodowymi. Należy również określić niektóre zasady dotyczące warunków, zgodnie z którymi takie świadectwa mogą być wydawane, niektóre zasady stosowania, w okresie przejściowym, wcześniejszych wzorów oraz wymogów dotyczących wydawania świadectw w przypadku wprowadzania roślin i produktów roślinnych pochodzących z państw trzecich.

(17) W przypadku przywozu z państw trzecich roślin lub produktów roślinnych władze odpowiedzialne w tych krajach za wydawanie świadectw powinny być, w zasadzie władzami uprawnionymi do ich wydawania na mocy IPPC. Pożądane byłoby ustalenie listy tych władz dla nieumawiających się państw trzecich.

(18) Należy uprościć procedurę stosowaną w przypadku wprowadzania zmian w załącznikach do niniejszej dyrektywy.

(19) Należy dokładnie określić zakres stosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do „drewna”. W szczególności użyteczne jest odniesienie się do szczegółowych opisów „drewna” znajdujących się w rozporządzeniach Wspólnoty.

(20) Niektóre nasiona nie są włączone do roślin, produktów roślinnych lub innych produktów, wymienionych w załącznikach do niniejszej dyrektywy, które muszą zostać poddane badaniom fitosanitarnym w państwie pochodzenia lub wysyłki, przed udzieleniem zezwolenia na wprowadzenie do Wspólnoty lub do handlu we Wspólnocie.

(21) Właściwe jest zapewnienie, w niektórych przypadkach, przeprowadzania urzędowych kontroli roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich przez Komisję w państwie trzecim, będącym krajem pochodzenia.

(22) Wspólnotowe kontrole powinny być przeprowadzane przez biegłych zatrudnionych przez Komisję, jak również przez biegłych zatrudnionych przez Państwa Członkowskie, którzy będą pracować dla Komisji. Należy określić rolę tych biegłych w związku z działaniami prowadzonymi w ramach systemu ochrony roślin Wspólnoty.

(23) Zakres stosowania wspomnianego systemu nie powinien być ograniczony do handlu między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi, ale powinien być rozszerzony na obrót w każdym pojedynczym Państwie Członkowskim.

(24) Zasadą jest, że wszystkie części Wspólnoty powinny korzystać z takiego samego poziomu ochrony przed organizmami szkodliwymi. Należy jednak uwzględnić zróżnicowanie warunków ekologicznych i rozmieszczenie niektórych organizmów szkodliwych. W konsekwencji należy zdefiniować pojęcie „stref chronionych”, w których występuje szczególne zagrożenie zdrowotności roślin, i objąć je szczególną ochroną na warunkach zgodnych z rynkiem wewnętrznym.

(25) Stosowanie wspólnotowego systemu ochrony roślin wobec Wspólnoty jako obszaru bez granic wewnętrznych i tworzenie stref chronionych powoduje konieczność rozróżnienia wymogów stosowanych wobec produktów wspólnotowych od tych stosowanych wobec produktów sprowadzanych z państw trzecich oraz określenia organizmów szkodliwych o istotnym znaczeniu dla stref chronionych.

(26) Najwłaściwszym miejscem do przeprowadzania kontroli fitosanitarnych jest miejsce produkcji. W przypadku produktów wspólnotowych kontrole te powinny być przeprowadzane obowiązkowo w miejscu produkcji i powinny obejmować wszystkie mające znaczenie rośliny i produkty roślinne tam uprawiane, produkowane, wykorzystywane lub tam obecne, jak również wykorzystywane do uprawy roślin podłoże uprawowe. Dla zapewnienia skuteczności systemu kontroli wszyscy producenci powinni zostać urzędowo zarejestrowani.

(27) W celu zapewnienia bardziej skutecznego stosowania wspólnotowego systemu ochrony roślin na rynku wewnętrznym konieczne jest, dla potrzeb kontroli fitosanitarnych, stworzenie możliwości wykorzystania innych pracowników administracji oprócz reprezentujących służby ochrony roślin Państw Członkowskich, których szkolenie powinno być koordynowane i wspierane finansowo przez Wspólnotę.

(28) Jeżeli wyniki kontroli są zadawalające, zamiast świadectwa fitosanitarnego używanego w handlu międzynarodowym produkty wspólnotowe będą nosić uzgodnione oznaczenie (paszport roślin) dostosowany do rodzaju produktu, w celu zapewnienia ich swobodnego przepływu w całej Wspólnocie lub w tych jej częściach, w których jest on ważny.

(29) Należy określić urzędowe środki, które powinny być podejmowane, w przypadku gdy wyniki kontroli okażą się niezadowalające.

(30) W celu zapewnienia zgodności ze wspólnotowym systemem ochrony roślin w kontekście rynku wewnętrznego należy ustanowić system urzędowych kontroli podczas wprowadzania produktów do obrotu. System ten powinien być w stopniu, w jakim jest to możliwe, niezawodny i jednolity w całej Wspólnocie, a także powinien wykluczać szczególną kontrolę na granicach między Państwami Członkowskimi.

(31) W ramach rynku wewnętrznego produkty pochodzące z państw trzecich powinny, co do zasady, podlegać kontroli fitosanitarnej przy ich pierwszym wprowadzeniu do Wspólnoty. Jeżeli wyniki kontroli okażą się zadawalające, należy wydać tym produktom paszport roślin, który umożliwi im swobodny przepływ w taki sam sposób jak produktom wspólnotowym.

(32) Aby stawić czoła sytuacji powstałej w wyniku urzeczywistniania rynku wewnętrznego ze wszystkimi niezbędnymi gwarancjami, konieczne jest wzmocnienie infrastruktury kontroli fitosanitarnej na szczeblu krajowym i wspólnotowym na granicach zewnętrznych Wspólnoty, przywiązując szczególną wagę do tych Państw Członkowskich, w których ze względu na położenie geograficzne znajdują się punkty wejścia do Wspólnoty. W tym celu Komisja zaproponuje włączenie niezbędnych środków do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

(33) W celu poprawy skuteczności wspólnotowego systemu ochrony roślin w kontekście rynku wewnętrznego Państwa Członkowskie powinny ujednolicić metody pracy personelu odpowiedzialnego za ochronę zdrowotności roślin. Komisja przedstawia do dnia 1 stycznia 1993 r. wspólnotowy kodeks praktyk fitosanitarnych.

(34) Państwa Członkowskie nie mają możliwości uchwalania szczególnych przepisów fitosanitarnych dotyczących wprowadzania na ich terytorium roślin lub produktów roślinnych pochodzących z innych Państw Członkowskich. Wszystkie przepisy określające wymagania fitosanitarne odnoszące się do roślin i produktów roślinnych powinny być uchwalane na poziomie Wspólnoty.

(35) Konieczne jest stworzenie wspólnotowego systemu pomocy finansowej w celu pokrycia, na poziomie wspólnotowym, ryzyka, które może wystąpić w handlu w ramach wspólnotowego systemu ochrony roślin.

(36) Aby zapobiec zakażeniom wywoływanym przez organizmy szkodliwe pochodzące z państw trzecich, należy wprowadzić wspólnotowe wkłady finansowe przeznaczone na wzmocnienie infrastruktury kontroli fitosanitarnej na granicach zewnętrznych Wspólnoty.

(37) System ten powinien również przewidywać odpowiedni udział w niektórych wydatkach dotyczących szczególnych środków przyjętych przez Państwa Członkowskie w celu kontrolowania i, gdzie to właściwe, zwalczania zakażeń wywoływanych przez organizmy szkodliwe pochodzące z państw trzecich lub innych obszarów Wspólnoty oraz, o ile będzie to możliwe, naprawienia wyrządzonych przez nie szkód.

(38) Szczegółowe zasady działania mechanizmu udzielania wspólnotowej pomocy finansowej zostaną ustanowione z zastosowaniem przyspieszonej procedury.

(39) Należy zapewnić, aby Komisja była dokładnie informowana o możliwych przyczynach wprowadzenia omawianych organizmów szkodliwych.

(40) W szczególności Komisja powinna nadzorować prawidłowe stosowanie wspólnotowego systemu ochrony roślin.

(41) Należy ustalić, czy wprowadzenie organizmów szkodliwych spowodowane zostało niewłaściwie przeprowadzonymi badaniami lub kontrolami. W odniesieniu do skutków zastosowanie powinny znaleźć przepisy wspólnotowe, z uwzględnieniem pewnych szczególnych środków.

(42) Państwa Członkowskie i Komisja powinny ze sobą ściśle współpracować w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, ustanowionego na mocy decyzji Rady 76/894/EWG (⁷).

(43) Niniejsza dyrektywa nie wpływa na zobowiązania Państw Członkowskich dotyczące terminów transpozycji i stosowania określonych w załączniku VIII część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu do Państw Członkowskich z innych Państw Członkowskich lub państw trzecich organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych.

Dotyczy również:

a) z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. – środków ochronnych przeciwko rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych we Wspólnocie w drodze przemieszczania roślin, produktów roślinnych i innych pokrewnych produktów w Państwach Członkowskich;

b) środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do francuskich departamentów zamorskich z innych części Francji oraz przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do innych części Francji z francuskich departamentów zamorskich;

c) środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych na Wyspy Kanaryjskie z innych części Hiszpanii oraz przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do innych części Hiszpanii z Wysp Kanaryjskich.

2. Z zastrzeżeniem warunków, które zostaną określone w celu ochrony sytuacji fitosanitarnej w niektórych regionach Wspólnoty, uwzględniając zróżnicowanie warunków rolnych i ekologicznych, środki ochronne uzasadnione względami ochrony fitosanitarnej roślin we francuskich departamentach zamorskich i na Wyspach Kanaryjskich, będące środkami dodatkowymi w stosunku do środków ustanowionych niniejszą dyrektywą, mogą być określone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18.

3. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do Ceuty i Melilli.

4. Każde Państwo Członkowskie tworzy lub wyznacza jeden centralny organ, znajdujący się pod kontrolą rządu krajowego, odpowiedzialny w szczególności za koordynację i kontakty w kwestiach związanych ze sprawami fitosanitarnymi wchodzącymi w zakres niniejszej dyrektywy. Wyznaczone do tego powinny być urzędowe służby ochrony roślin, powołane na mocy Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin. Państwa Członkowskie i Komisja powinny być informowane o organie centralnym i wszelkich późniejszych zmianach.

5. W odniesieniu do środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu do pozostałych części Francji oraz pozostałych Państw Członkowskich organizmów szkodliwych z francuskich departamentów zamorskich oraz przeciwko ich rozprzestrzenianiu się we francuskich departamentach zamorskich terminy określone w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 2 i 4, art. 5 ust. 2 i 4, art. 6 ust. 5 i 6, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 13 ust. 8, 10 i 11 zastępuje się terminem odpowiadającym upływowi sześciomiesięcznego okresu, następującego po terminie, do którego Państwa Członkowskie zobowiązane są wprowadzić w życie przyszłe przepisy odnoszące się do załączników I– V w celu ochrony francuskich departamentów zamorskich. Z mocą od tej samej daty uchyla się ust. 1 lit. b) i ust. 2 niniejszego artykułu.

6. W odniesieniu do środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu do pozostałych części Hiszpanii oraz pozostałych Państw Członkowskich organizmów szkodliwych z Wysp Kanaryjskich oraz przeciwko ich rozprzestrzenianiu się na Wyspach Kanaryjskich terminy określone w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 2 i 4, art. 5 ust. 2 i 4, art. 6 ust. 5 i 6, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 13 ust. 8, 10 i 11 zastępuje się terminem odpowiadającym upływowi sześciomiesięcznego okresu, następującego po terminie, do którego Państwa Członkowskie zobowiązane są wprowadzić w życie przyszłe przepisy odnoszące się do załączników I–V w celu ochrony Wysp Kanaryjskich. Z mocą od tej samej daty uchyla się ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „rośliny” oznaczają rośliny żyjące oraz żyjące części roślin, łącznie z nasionami;

żyjące części roślin obejmują:

– owoce, w sensie botanicznym, inne niż głęboko zamrożone,

– warzywa, inne niż głęboko zamrożone,

– bulwy, bulwocebulki, cebulki, kłącza,

– kwiaty cięte,

– gałęzie z liśćmi,

– drzewa ścięte z zachowanym listowiem,

– roślinne hodowle tkankowe.

nasiona oznaczają nasiona w botanicznym rozumieniu tego terminu, inne niż nasiona, które nie są przeznaczone do siewu;

b) „produkty roślinne” oznaczają produkty pochodzenia roślinnego, nieprzetworzone lub poddane podstawowemu przetworzeniu, o ile nie są to rośliny;

c) „sadzenie” oznacza każdą czynność sadzenia roślin w celu zapewnienia ich późniejszego wzrostu, rozmnażania lub rozprzestrzeniania;

d) „rośliny przeznaczone do sadzenia” oznaczają:

– rośliny już zasadzone i mające rosnąć lub zostać ponownie zasadzone po ich wprowadzeniu, lub

– rośliny jeszcze niezasadzone w chwili ich wprowadzania, ale przeznaczone do zasadzenia po wprowadzeniu;

e) „organizmy szkodliwe” oznaczają szkodniki roślin lub produktów roślinnych, które należą do królestwa zwierząt lub roślin, lub które są wirusami, mikoplazmą lub innymi patogenami;

f) „paszport roślin” oznacza urzędową etykietę potwierdzającą, że przestrzegane są przepisy niniejszej dyrektywy w zakresie norm fitosanitarnych i wymogów szczególnych, który jest w tym celu:

– znormalizowany na poziomie Wspólnoty dla poszczególnych rodzajów roślin lub produktów roślinnych, oraz

– sporządzany przez urzędowy organ odpowiedzialny Państwa Członkowskiego oraz wydawany zgodnie z przepisami wykonawczymi regulującymi szczegółowo procedurę wydawania paszportów roślin.

Dla określonych rodzajów produktów mogą zostać przewidziane, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, urzędowo ustalone oznaczenia, inne niż etykieta.

Standaryzacji dokonuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18. W ramach standaryzacji ustala się różne oznaczenia dla paszportów roślin, które nie są ważne, zgodnie z art. 10 ust. 1 akapit drugi, we wszystkich częściach Wspólnoty;

g) „urzędowe organy odpowiedzialne Państwa Członkowskiego” oznaczają:

i) urzędowe służby ochrony roślin Państwa Członkowskiego, określone w art. 1 ust. 4; lub

ii) jakikolwiek organ krajowy ustanowiony:

– na poziomie krajowym,

– albo na poziomie regionalnym, pod nadzorem władz krajowych, w granicach określonych konstytucją danego Państwa Członkowskiego.

Odpowiedzialne organy urzędowe Państwa Członkowskiego mogą zgodnie z ustawodawstwem krajowym delegować wykonywanie swoich zadań, określonych w niniejszej dyrektywie, na ich odpowiedzialność i pod ich nadzorem, jakiejkolwiek osobie prawnej prawa publicznego lub prywatnego, której zgodnie z urzędowo zatwierdzonym statutem zostało powierzone wyłącznie wykonywanie szczególnych zadań publicznych, pod warunkiem że taka osoba prawna ani jej członkowie nie mają osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez nich działań.

Państwa Członkowskie zapewniają ścisłą współpracę między organami określonymi w akapicie pierwszym ppkt ii) i i).

Ponadto zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 jakakolwiek osoba prawna powołana w imieniu organu lub organów określonych w akapicie pierwszym ppkt i) oraz działająca z upoważnienia i pod nadzorem takiego organu może zostać zatwierdzona, pod warunkiem, że nie ma ona osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez siebie działań.

Jeden organ centralny, określony w art. 1 ust. 4, informuje Komisję o urzędowych organach odpowiedzialnych danego Państwa Członkowskiego. Komisja przekazuje te informacje pozostałym Państwom Członkowskim;

h) „strefa chroniona” oznacza strefę we Wspólnocie:

– w której jeden lub więcej organizmów szkodliwych wymienionych w niniejszej dyrektywie, których występowanie stwierdzono w jednej lub kilku częściach Wspólnoty, nie występują lokalnie ani nie występują w ogóle pomimo istnienia tam korzystnych dla nich warunków,

– w której istnieje niebezpieczeństwo osiedlenia się niektórych organizmów szkodliwych ze względu na korzystne warunki ekologiczne dla niektórych szczególnych upraw, chociaż organizmy te nie są endemiczne ani nie występują we Wspólnocie,

które to niebezpieczeństwo zostało uznane, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, za spełniające warunki określone w tiret pierwszym i drugim i, w przypadku określonym w tiret pierwszym, na wniosek zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich oraz na podstawie wyników stosownych inspekcji, które były nadzorowane przez biegłych określonych w art. 21, zgodnie z procedurą ustanowioną w tym artykule, które dostarczą dowodu na to, że zagrożenie takie nie występuje. W przypadku określonym w tiret drugim przeprowadzenie inspekcji jest fakultatywne.

Uznaje się, że organizm szkodliwy występuje w regionie, jeżeli stwierdzono tam jego istnienie i nie podjęto żadnych urzędowych środków w celu jego zwalczenia lub jeżeli środki takie okazały się nieskuteczne w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat.

W przypadku określonym w akapicie pierwszym tiret pierwsze zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie przeprowadzają regularne i systematyczne urzędowe badania obecności organizmów, ze względu na występowanie których utworzono strefę chronioną. O każdym przypadku wystąpienia takich organizmów należy niezwłocznie powiadomić Komisję. Ryzyko związane ze stwierdzonym wystąpieniem organizmów szkodliwych oceniane jest przez Stały Komitet ds. Zdrowia Roślin i podejmowane są odpowiednie działania zgodnie z procedurą określoną w art. 18.

Szczegóły dotyczące badań, określonych w pierwszym i trzecim akapicie mogą zostać ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 18, na podstawie rzetelnych zasad naukowych i statystycznych.

Komisja informowana jest o wynikach omawianych powyżej badań. Komisja przekazuje te informacje pozostałym Państwom Członkowskim.

Do dnia 1 stycznia 1998 r. Komisja przedstawia Radzie raport na temat funkcjonowania systemu stref chronionych razem, o ile zaistnieje taka potrzeba, ze stosownymi wnioskami;

i) „oświadczenie” lub „ środek” uznaje się za urzędowe, jeżeli oświadczenie jest złożone lub środek powzięty, z zastrzeżeniem przepisów art. 21:

– przez przedstawiciela urzędowej służby ochrony roślin Państwa Członkowskiego lub, na jego odpowiedzialność, przez innych urzędników państwowych w przypadku oświadczeń lub środków związanych z wydawaniem świadectw określonych w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 2,

– przez takich przedstawicieli lub urzędników państwowych albo przez wykwalifikowanych pracowników zatrudnionych przez jeden z odpowiedzialnych organów urzędowych Państwa Członkowskiego we wszystkich innych przypadkach, pod warunkiem że pracownicy ci nie mają osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez nich działań i posiadają podstawowe wymagane kwalifikacje.

Państwa Członkowskie zapewniają posiadanie przez ich urzędników i wykwalifikowanych pracowników kwalifikacji niezbędnych do właściwego stosowania niniejszej dyrektywy. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 mogą zostać określone wytyczne dotyczące takich kwalifikacji.

Komisja, działając w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, sporządza wspólnotowe programy, których wykonanie nadzoruje, dotyczące dalszego szkolenia urzędników państwowych i wykwalifikowanych pracowników w celu podniesienia wiedzy i doświadczenia zdobytego na szczeblu krajowym do poziomu wspomnianych powyżej kwalifikacji. Uczestniczy ona w finansowaniu dalszych szkoleń i przedstawia wnioski dotyczące włączenia potrzebnych na to środków do budżetu Wspólnoty.

2. Z zastrzeżeniem wyraźnych odmiennych postanowień przepisy niniejszej dyrektywy dotyczą drewna wyłącznie, gdy zachowuje ono w całości lub częściowo swoją naturalną zaokrągloną powierzchnię, z korą lub bez, lub jeżeli występuje ono w formie wiórów, cząstek, trocin, odpadków i pozostałości drzewa.

Z zastrzeżeniem przepisów dotyczących załącznika V niniejsza dyrektywa dotyczy drewna, niezależnie od tego, czy spełnia ono warunki określone w akapicie pierwszym, jeżeli występuje w formie oszalowania, przegród, palet lub materiałów opakowaniowych, które są rzeczywiście wykorzystywane w transporcie wszelkiego rodzaju produktów, pod warunkiem że przedstawia ono zagrożenie fitosanitarne.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zakazują wprowadzania na swoje terytorium organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku I część A.

2. Państwa Członkowskie zakazują wprowadzania na swoje terytorium roślin i produktów roślinnych wymienionych w załączniku II część A, jeżeli są one zakażone przez organizmy szkodliwe wymienione w tej części załącznika.

3. Zgodnie z warunkami, które mogą zostać określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku lekkiego zakażenia roślin, innych niż rośliny przeznaczone do zasadzenia, przez organizmy szkodliwe wymienione w załączniku I część A lub załączniku II część A i które zostały uprzednio wybrane w porozumieniu z organami reprezentującymi Państwa Członkowskie w sprawach fitosanitarnych.

4. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. Państwa Członkowskie zapewniają, że ust. 1 i 2 stosuje się również do rozprzestrzeniania się omawianych organizmów szkodliwych poprzez przemieszczanie roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów na terytorium Państwa Członkowskiego.

5. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. Państwa Członkowskie zakazują wprowadzania i rozprzestrzeniania w strefach chronionych:

a) organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku I część B;

– roślin i produktów roślinnych wymienionych w załączniku II część B, jeżeli są one zakażone przez organizmy szkodliwe, określone w tej części załącznika.

– Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18:

– organizmy szkodliwe wymienione w załącznikach I i II klasyfikuje się w następujący sposób:

b) organizmy, których obecności nie stwierdzono w żadnej części Wspólnoty, mające istotne znaczenie dla całego obszaru Wspólnoty umieszcza się odpowiednio w załączniku I część A sekcja I i w załączniku II część A sekcja I,

6. Organizmy, których obecność została stwierdzona, ale nie lokalnie lub w całej Wspólnocie, mające istotne znaczenie dla całej Wspólnoty, umieszcza się odpowiednio w załączniku I część A sekcja II i w załączniku II część A sekcja II,

a) pozostałe organizmy umieszcza się odpowiednio w załączniku I część B i w załączniku II część B dla odpowiednich obszarów chronionych, dla których te organizmy mają istotne znaczenie;

b) organizmy szkodliwe endemiczne lub występujące w jednej lub kilku częściach Wspólnoty są wykreślone, z wyjątkiem organizmów określonych w lit. a) tiret drugie i trzecie;

c) tytuły załączników I i II, jak również ich poszczególne części i sekcje dostosowane są do lit. a) i b).

7. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, z zastrzeżeniem wyraźnych odmiennych postanowień, można zdecydować, że Państwa Członkowskie postanowią, że:

a) wprowadzanie i rozprzestrzenianie na ich terytorium określonych organizmów, pojedynczo lub nie, które uważane są za szkodliwe dla roślin lub produktów roślinnych, ale nie są wymienione w załącznikach I i II, jest zakazane lub wymaga specjalnego pozwolenia, zgodnie z warunkami określonymi według tej samej procedury;

b) wprowadzanie i rozprzestrzenianie na ich terytorium określonych organizmów, które wymienione są w załączniku II, ale których występowanie stwierdzono na innych roślinach niż rośliny wymienione w tym załączniku i które uważane są za szkodliwe dla roślin lub produktów roślinnych, jest zakazane lub wymaga specjalnego pozwolenia, zgodnie z warunkami określonymi według tej samej procedury;

c) wprowadzanie i rozprzestrzenianie na ich terytorium określonych organizmów, które wymienione są w załącznikach I i II, ale których występowanie stwierdzono w stanie wyizolowanym i które są uważane za szkodliwe dla roślin lub produktów roślinnych, jest zakazane lub wymaga specjalnego pozwolenia, zgodnie z warunkami określonymi według tej samej procedury;

Akapit pierwszy stosuje się również do tych organizmów, jeżeli nie odnosi się do nich dyrektywa Rady 90/220/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych (⁸) lub inne szczególne wspólnotowe przepisy dotyczące organizmów genetycznie zmodyfikowanych.

Zgodnie z warunkami, które zostaną określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, nie stosuje się ust. 1 i ust. 5 lit. a) oraz ust. 2 i ust. 5 lit. b), jak również ust. 4 do badań lub do celów naukowych oraz do prac prowadzonych na selekcji odmianowej.

Pomimo przyjęcia środków przewidzianych w lit. a) przepisów tej litery nie stosuje się, zgodnie z warunkami określonymi stosownie do procedury ustanowionej w art. 18, do badań lub do celów oraz do prac prowadzonych na selekcji odmianowej.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie zakazują wprowadzania na swoje terytoria roślin lub produktów roślinnych wymienionych w załączniku III część A, jeżeli pochodzą one z państw wymienionych w tej części załącznika.

2. Państwa Członkowskie zapewniają wprowadzenie od dnia 1 czerwca 1993 r. zakazu wprowadzania do stref chronionych znajdujących się na ich terytorium roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w załączniku III część B.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 załącznik III zostanie skorygowany w celu zawarcia w części A roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów stwarzających zagrożenie fitosanitarne dla wszystkich części Wspólnoty, a w części B roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów stwarzających zagrożenie fitosanitarne tylko dla stref chronionych. Określa się tam strefy chronione.

4. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. ust. 1 nie stosuje się do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących ze Wspólnoty.

5. Zgodnie z warunkami określonymi stosownie do procedury ustanowionej w art. 18, ust. 1 i 2 nie stosuje się do badań lub do celów naukowych oraz do prac prowadzonych na selekcji odmianowej.

6. Pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, Państwo Członkowskie może określić, że przepisy ust. 1 i 2 nie będą stosowane w pojedynczych szczególnych przypadkach do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, które są uprawiane, produkowane lub używane w jego bezpośredniej strefie przygranicznej z państwem trzecim i wprowadzanych do tego Państwa Członkowskiego w celu przetworzenia w pobliskich miejscowościach w strefie przygranicznej jego terytorium.

W przypadku korzystania z takiego odstępstwa Państwo Członkowskie określa miejsce oraz imię i nazwisko zajmującej się tym osoby. Dane te, regularnie aktualizowane, dostępne są Komisji.

Roślinom, produktom roślinnym i innym przedmiotom będącym przedmiotem odstępstwa na mocy akapitu pierwszego towarzyszą dokumenty potwierdzające miejsce w danym państwie trzecim, z którego przytoczone rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty pochodzą.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie zakazują wprowadzania na swoje terytorium roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wymienionych w załączniku IV część A, jeśli nie zostaną spełnione szczególne wymogi określone w tej części załącznika.

2. Państwa Członkowskie z dniem 1 czerwca 1993 r. zakazują wprowadzania i przemieszczania w strefach chronionych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wymienionych w załączniku IV część B, jeśli nie zostaną spełnione szczególne wymogi określone w tej części załącznika.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 dokonuje się zmian załącznika IV na podstawie kryteriów ustanowionych w art. 3 ust. 6.

4. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. Państwa Członkowskie zapewniają, że ust. 1 stosuje się również do przemieszczania na terytorium Państwa Członkowskiego roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, jednakże z zastrzeżeniem art. 6 ust. 7. Niniejszego ustępu oraz ust. 1 i 2 nie stosuje się do przemieszczania niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych, artykułów żywnościowych lub paszy zwierzęcej, jeżeli są one przeznaczone do wykorzystania przez ich właściciela lub odbiorcę do celów nieprzemysłowych i niehandlowych lub zużycia w czasie transportu, pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych.

5. Zgodnie z warunkami określonymi stosownie do procedury ustanowionej w art. 18, ust. 1, 2 i 4 nie stosuje się do badań lub do celów naukowych oraz do prac prowadzonych na selekcji odmianowej.

6. Pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, Państwo Członkowskie może zapewnić, że ust. 1, 2 i 4 nie stosuje się w pojedynczych szczególnych przypadkach do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, które są uprawiane, wytwarzane lub użytkowane w jego bezpośredniej strefie przygranicznej z państwem trzecim i wprowadzanych do tego Państwa Członkowskiego w celu przetworzenia w pobliskich miejscowościach w strefie przygranicznej jego terytorium.

W przypadku korzystania z takiego odstępstwa Państwo Członkowskie określa miejsce oraz imię i nazwisko zajmującej się tym osoby. Dane te, regularnie aktualizowane, dostępne są Komisji.

Roślinom, produktom roślinnym i innym przedmiotom będącym przedmiotem odstępstwa na mocy akapitu pierwszego towarzyszą dokumenty potwierdzające miejsce danego państwa trzeciego, z którego te rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty pochodzą.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie ustanawiają, co najmniej w odniesieniu do wprowadzania do innego Państwa Członkowskiego roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wymienionych w załączniku V część A, obowiązek ich bardzo szczegółowego urzędowego badania, jak również badania ich opakowań w taki sam sposób, w całości lub reprezentatywnej próbki oraz, w razie zajścia takiej konieczności, obowiązek urzędowego badania pojazdów używanych do ich transportu, w celu upewnienia się, że:

a) nie są zakażone przez organizmy szkodliwe wymienione w załączniku I część A;

b) w przypadku roślin i produktów roślinnych wymienionych w załączniku II część A, nie są zakażone przez organizmy szkodliwe wymienione w tej części załącznika;

c) w przypadku roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w załączniku IV część A, spełniają szczególne wymogi wymienione w tej części załącznika.

2. Po niezwłocznym przyjęciu środków, przewidzianych w art. 3 ust. 6 lit. a) i art. 5 ust. 3 ustęp pierwszy niniejszego artykułu stosuje się wyłącznie w odniesieniu do załącznika I część A sekcja II, załącznika II część A sekcja II i załącznika IV część A sekcja II. Jeżeli, w trakcie badań przeprowadzanych zgodnie z niniejszym przepisem, zostaną wykryte organizmy szkodliwe wymienione w załączniku I część A sekcja I lub w załączniku II część A sekcja I, warunki określone w art. 10 uważa się za niespełnione.

3. Państwa Członkowskie ustanawiają środki kontroli określone w ust. 1 w celu zapewnienia zgodności z art. 3 ust. 4, 5 i 7 lub art. 5 ust. 2, w przypadku gdy Państwo Członkowskie miejsca przeznaczenia korzysta z jednej z możliwości wymienionej w poprzednich artykułach.

4. Państwa Członkowskie wprowadzają obowiązek urzędowego badania nasion określonych w załączniku IV część A, które mają być wprowadzone do innego Państwa Członkowskiego, w celu upewnienia się, że spełniają one szczególne wymogi określone w tej części załącznika.

5. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. i z zastrzeżeniem ust. 7 przepisy ust. 1, 3 i 4 stosuje się również do przemieszczania na terytorium Państwa Członkowskiego roślin, produktów roślinnych lub innych produktów. Przepisów ust. 1, 3 i 4 nie stosuje się w odniesieniu do organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku I część B lub w załączniku II część B i szczególnych wymogów wymienionych w załączniku IV część B, do przemieszczania roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów na terenie lub poza strefą chronioną.

Urzędowe badania określone w ust. 1, 3 i 4 przeprowadzane są zgodnie z następującymi przepisami:

a) badaniu poddawane są także rośliny lub produkty roślinne, które są uprawiane, produkowane lub wykorzystywane przez producenta lub w innych celach obecne w jego zabudowaniach, jak również wykorzystywane w tym celu podłoże;

b) przeprowadzane są na miejscu, najlepiej w miejscu produkcji;

c) przeprowadzane są regularnie we właściwym czasie, co najmniej raz w roku i przynajmniej poprzez obserwację wzrokową, z zastrzeżeniem szczególnych wymogów wymienionych w załączniku IV; dalsze działania mogą być podejmowane, jeżeli zostało to przewidziane na mocy ust. 8.

Każdy producent, od którego wymaga się, zgodnie z ust. 1–4, poddania się urzędowemu badaniu określonemu w akapicie drugim, wpisywany jest do urzędowego rejestru pod numerem rejestracyjnym umożliwiającym jego identyfikację. Takie urzędowe rejestry udostępniane są Komisji na jej wniosek.

Producent podlega pewnym obowiązkom ustanowionym zgodnie z ust. 8. W szczególności powinien on niezwłocznie powiadomić odpowiedzialny organ urzędowy zainteresowanego Państwa Członkowskiego o każdym nietypowym pojawieniu się organizmów szkodliwych, objawach lub wszystkich innych anomaliach dotyczących roślin.

Przepisów ust. 1, 3 i 4 nie stosuje się do przemieszczania niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych, artykułów żywnościowych lub paszy zwierzęcej, jeżeli są one przeznaczone do wykorzystania przez ich właściciela lub odbiorcę do celów nieprzemysłowych i niehandlowych lub zużycia w trakcie transportu, pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych.

6. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. Państwa Członkowskie zapewniają, że producenci niektórych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów niewymienionych w załączniku V część A, określonych zgodnie z ust. 8, lub domy składowe, lub punkty wysyłki znajdujące się w strefie produkcji są również umieszczane w lokalnych, regionalnych lub krajowych rejestrach urzędowych, zgodnie z ust. 5 akapit trzeci. Mogą one zostać w każdej chwili poddane badaniom przewidzianym w ust. 5 akapit drugi.

Zgodnie z ust. 8 można ustalić system umożliwiający, o ile zaistnieje taka potrzeba i w miarę możliwości, ustalenie pochodzenia niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, z uwzględnieniem charakteru warunków produkcji lub handlu.

7. Państwa Członkowskie, o ile nie zachodzi obawa rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, mogą zwolnić z obowiązku:

– rejestracji przewidzianej w ust. 5 i 6 małych producentów lub przetwórców, których cała produkcja i sprzedaż roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów jest przeznaczona do ostatecznego wykorzystania na rynku lokalnym przez osoby niezajmujące się zawodowo produkcją roślinną (obrót lokalny),

– poddawania urzędowym badaniom wymaganym na mocy ust. 5 i 6 lokalnego przemieszczania roślin, produktów roślinnych lub innymi produktów pochodzących od producentów w ten sposób zwolnionych.

Przed dniem 1 stycznia 1998 r. przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące obrotu lokalnego zostają ponownie zbadane przez Radę na podstawie wniosku Komisji oraz w świetle zdobytych doświadczeń.

8. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 przyjmuje się przepisy wykonawcze dotyczące:

– mniej rygorystycznych warunków dotyczących przemieszczania roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w strefie chronionej utworzonej dla tych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów ze względu na występowanie jednego lub większej liczby organizmów szkodliwych,

– zabezpieczenia dotyczącego przemieszczania roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w strefie chronionej utworzonej dla tych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów ze względu na występowanie jednego lub większej liczby organizmów szkodliwych,

– częstotliwości i terminów urzędowych badań, włączając dalsze działania określone w ust. 5 akapit drugi lit. c),

– obowiązków dotyczących zarejestrowanych producentów, określonych w ust. 5 akapit czwarty,

– specyfikacji produktów określonych w ust. 6 oraz produktów, dla których przewidziany jest system wprowadzony w ust. 6,

– innych wymogów dotyczących zwolnień określonych w ust. 7, w szczególności związanych z pojęciami „małych producentów” i „rynku lokalnego” oraz związanych z tym procedur.

9. Zasady stosowania przepisów dotyczących procedury rejestracji i numeru rejestracyjnego określone w ust. 5 akapit trzeci mogą być przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

Artykuł 7

1. Jeżeli na podstawie badania przewidzianego w art. 6 ust. 1 i 3 stwierdzi się, że określone tam warunki są spełnione, można wydać świadectwo fitosanitarne zgodne ze wzorem znajdującym się w załączniku VII część A, sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych Wspólnoty i wypełnione w całości, z wyjątkiem pieczęci i podpisu, drukowanymi literami lub pismem maszynowym, najlepiej w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia.

Botaniczną nazwę roślin należy wpisywać w języku łacińskim. Niepoświadczone zmiany lub skreślenia powodują unieważnienie świadectwa. Odpisy świadectwa wydawane są tylko z wydrukowanym lub naniesionym za pomocą pieczęci określeniem „odpis” lub „duplikat” .

2. Państwa Członkowskie ustanawiają, że rośliny, produkty roślinne lub inne produkty wymienione w załączniku V część A mogą nie być wprowadzone do innego Państwa Członkowskiego, jeżeli nie jest do nich załączone świadectwo fitosanitarne wydane zgodnie z ust. 1. Świadectwo fitosanitarne nie może być wystawione wcześniej niż czternaście dni przed dniem opuszczenia przez rośliny, produkty roślinne lub inne produkty wysyłającego Państwa Członkowskiego.

3. Działania podejmowane przez Państwa Członkowskie w celu wprowadzenia w życie art. 6 ust. 3 w przypadku nasion określonych w załączniku IV część B i art. 6 ust. 4 powinny zostać określone, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, do dnia 31 grudnia 1991 r.

Artykuł 8

1. Jeżeli nie wystąpią przypadki określone w ust. 2, Państwa Członkowskie ustanawiają, że rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty wymienione w załączniku V część A, które zostały wprowadzone na ich terytorium z Państwa Członkowskiego i mają być wprowadzone na terytorium innego Państwa Członkowskiego, zwolnione są z ponownego badania zgodnego z przepisami art. 6, jeżeli towarzyszy im świadectwo fitosanitarne Państwa Członkowskiego wystawione zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku VII część A.

2. Jeżeli rośliny, produkty roślinne lub inne produkty z jednego Państwa Członkowskiego zostały rozdzielone lub przechowywane, lub ich opakowanie zostało zmienione w drugim Państwie Członkowskim, a następnie zostały wprowadzone do trzeciego Państwa Członkowskiego, to drugie Państwo Członkowskie nie jest zobowiązane do przeprowadzania nowej kontroli zgodnej z art. 6, jeżeli zostało urzędowo stwierdzone, że nie były one narażone na jakiekolwiek ryzyko na jego terytorium, które mogłoby poddać w wątpliwość przestrzeganie warunków ustanowionych w art. 6. W takim przypadku wystawiane jest w jednym oryginalnym egzemplarzu świadectwo fitosanitarne dalszej wysyłki, zgodne ze wzorem określonym w załączniku VII część B, sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych Wspólnoty i wypełnione w całości, z wyjątkiem pieczęci i podpisu, drukowanymi literami lub pismem maszynowym, najlepiej w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia. Świadectwo to powinno być dołączone do świadectwa fitosanitarnego wydanego przez pierwsze Państwo Członkowskie lub do poświadczonego odpisu tego świadectwa. Świadectwo to może zostać nazwane „świadectwem fitosanitarnym ponownego wywozu” . Przepisy art. 8 ust. 1 akapit drugi stosuje się mutatis mutandis.

Świadectwo fitosanitarne dalszej wysyłki nie może być wystawione wcześniej niż 14 dni przed dniem opuszczenia przez rośliny, produkty roślinne lub inne produkty państwa, z którego dokonuje się dalszej wysyłki.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w przypadku, gdy rośliny, produkty roślinne lub inne produkty są stopniowo wprowadzane do kilku Państw Członkowskich. Jeżeli w takim przypadku wystawione zostało więcej niż jedno świadectwo fitosanitarne dalszej wysyłki, produktom powinny towarzyszyć następujące dokumenty:

a) ostatnie świadectwo fitosanitarne lub jego uwierzytelniony odpis;

b) ostatnie świadectwo sanitarne dalszej wysyłki;

c) świadectwa fitosanitarne dalszej wysyłki wcześniejsze niż świadectwo określone w lit. b) lub ich uwierzytelnione odpisy.

Artykuł 9

1. W przypadku roślin, produktów roślinnych lub innych produktów, w stosunku do których stosuje się szczególne wymogi określone w załączniku IV część A, urzędowe świadectwo fitosanitarne wymagane zgodnie z art. 7 powinno być wydane w państwie, z którego pochodzą rośliny, produkty roślinne lub inne produkty, z zastrzeżeniem:

– w przypadku drewna, jeżeli na mocy szczególnych wymogów określonych w załączniku IV część A wystarczy, że będą okorowane,

– w pozostałych przypadkach, gdy mogą być spełnione szczególne wymogi określone w załączniku IV część A, w innych miejscach niż w miejscu pochodzenia.

2. Ustęp 1 stosuje się również do wprowadzania roślin i produktów roślinnych wymienionych w załączniku IV część B do Państw Członkowskich wymienionych w tej części załącznika obok tych produktów.

Artykuł 10

1. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r., jeżeli w wyniku badania przewidzianego w art. 6 ust. 1, 3 i 4 przeprowadzonego zgodnie z art. 6 ust. 5 stwierdzi się, że warunki określone w tych ustępach są spełnione, stosownie do przepisów, które mogą być przyjęte na mocy ust. 4 niniejszego artykułu wydaje się paszport roślin zamiast świadectw fitosanitarnych określony w art. 7 lub 8.

Jeżeli badanie nie odnosi się do warunków dotyczących stref chronionych lub gdy okaże się, że warunki nie są spełnione, wydany paszport roślin nie jest ważny w odniesieniu do tych stref i powinien być oznaczony w sposób przewidziany dla takich przypadków zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. f).

2. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty wymienione w załączniku V część A sekcja I nie mogą być przemieszczane we Wspólnocie inaczej niż lokalnie w rozumieniu art. 6 ust. 7, jeżeli tym roślinom, produktom roślinnym lub innym produktom, ich opakowaniu lub pojazdom je transportującym nie towarzyszy paszport roślin ważny na danym terytorium, wydany zgodnie z ust. 1.

Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty wymienione w załączniku V część A sekcja II nie mogą być wprowadzane do określonych stref chronionych ani przemieszczane w ich obszarze, jeżeli tym roślinom, produktom roślinnym i innym przedmiotom, ich opakowaniu lub pojazdom, którymi są transportowane nie towarzyszy paszport roślin ważny dla tej strefy i wydany zgodnie z ust. 1. Niniejszego akapitu nie stosuje się, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 6 ust. 8, dotyczące transportu przez strefy chronione.

Akapitu pierwszego i drugiego nie stosuje się do przemieszczenia niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych, artykułów żywnościowych lub paszy zwierzęcej, jeżeli są one przeznaczone do wykorzystania przez ich właściciela lub odbiorcę do celów nieprzemysłowych i niehandlowych lub zużycia w trakcie transportu, pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych.

3. Paszport roślin może zostać później zastąpiony i w każdej części Wspólnoty innym paszportem roślin zgodnie z następującymi przepisami:

– zastąpienie paszportu roślin może nastąpić tylko w przypadku podziału przesyłek lub połączenia kilku przesyłek bądź ich części, lub zmiany statusu fitosanitarnego przesyłek, z zastrzeżeniem szczególnych wymogów przewidzianych w załączniku IV lub w innych przypadkach określonych zgodnie z ust. 4,

– zamiana może mieć miejsce tylko na wniosek osoby fizycznej lub prawnej, niezależnie od tego czy jest producentem, wpisanej do urzędowego rejestru zgodnie z przepisami art. 6 ust. 5 akapit trzeci mutatis mutandis,

– paszport zastępczy może zostać wystawiony jedynie przez urzędowy organ odpowiedzialny regionu, w którym znajduje się miejsce prowadzenia działalności przez wnioskodawcę, i tylko w przypadku gdy może być zapewniona tożsamość danego produktu oraz brak zagrożenia zakażeniem przez organizmy szkodliwe wymienione w załącznikach I i II po dokonaniu wysyłki przez producenta,

– procedura zastąpienia paszportu powinna być zgodna z przepisami, które mogą być przyjęte na mocy ust. 4,

– na paszporcie zastępczym powinien być umieszczony, zgodnie z ust. 4, specjalny znak, na którym znajduje się numer producenta oraz, w przypadku zmiany statusu fitosanitarnego, podmiotu odpowiedzialnego za zmianę.

4. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 mogą zostać przyjęte przepisy wykonawcze dotyczące:

– szczegółowych procedur wydawania paszportów roślin przewidzianych w ust. 1,

– warunków zastąpienia paszportu roślin, zgodnie z ust. 3 tiret pierwsze,

– szczegółów procedury wydawania paszportów zastępczych przewidzianej w ust. 3 tiret trzecie,

– specjalnego znaku wymaganego na paszporcie zastępczym przewidzianego w ust. 3 tiret piąte.

Artykuł 11

1. Jeżeli badanie przewidziane w art. 6 ust. 1, 3 i 4, przeprowadzone zgodnie z art. 6 ust. 5, nie pozwala na stwierdzenie, czy warunki określone w tych ustępach zostały spełnione, nie wydaje się paszportu roślin, z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu.

2. W szczególnych wypadkach, gdy na podstawie rodzaju ustaleń dokonanych podczas przeprowadzania badania okaże się, że część roślin lub produktów roślinnych uprawianych, produkowanych lub wykorzystywanych przez producenta lub obecnych z innych powodów w miejscu prowadzenia przez niego działalności bądź część wykorzystywanego podłoża nie może być źródłem zagrożenia rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, ust. 1 nie stosuje się do tej części.

3. W zakresie stosowania ust. 1 dane rośliny, produkty roślinne lub podłoże stają się przedmiotem jednego lub kilku następujących środków:

– odpowiednich zabiegów, następujących po wydaniu stosownego paszportu roślin zgodnie z art. 10, jeżeli zostanie stwierdzone, że w wyniku tych zabiegów warunki są spełnione,

– pozwolenia na przemieszczanie, pod urzędową kontrolą, do stref, gdzie nie stanowią dodatkowego zagrożenia,

– pozwolenia na przemieszczanie, pod urzędową kontrolą, do miejsc przetwórstwa przemysłowego,

– zniszczenia.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 mogą być przyjęte przepisy wykonawcze dotyczące:

– warunków, zgodnie z którymi powinien być przyjęty lub nie jeden lub kilka środków określonych w akapicie pierwszym,

– szczególnego charakteru i warunków dotyczących tych środków.

4. W zakresie stosowania ust. 1 działalność producenta zostaje, w całości lub w części, zawieszona, aż do czasu, gdy zostanie stwierdzone, że nie ma już zagrożenia rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych. W okresie zawieszenia działalności producenta nie stosuje się art. 10.

5. Jeżeli na podstawie urzędowego badania przeprowadzonego zgodnie z art. 6 ust. 6 stwierdzono, że produkty określone w art. 6 ust. 6 nie są wolne od organizmów szkodliwych wymienionych w załącznikach I i II, przepisy ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 12

1. Państwa Członkowskie nie wymagają żadnych dodatkowych oświadczeń w sprawie świadectw fitosanitarnych określonych w art. 7, 8 lub 9.

2. Jeżeli stwierdzono, że część przesyłki roślin, produktów roślinnych lub innych produktów jest zakażona przez organizmy szkodliwe wymienione w załącznikach I i II, wprowadzenie pozostałej części nie jest zabronione, pod warunkiem że nie ma podejrzeń, że część ta została zakażona i jeżeli wydaje się, że rozprzestrzenienie się organizmów szkodliwych nie jest możliwe.

3. Państwa Członkowskie ustanawiają, że świadectwa fitosanitarne lub świadectwa fitosanitarne dalszej wysyłki wydawane przy wprowadzaniu na ich terytorium roślin, produktów roślinnych lub innych produktów opatrzone są pieczęcią wejścia właściwego organu, na której widnieje przynajmniej jego nazwa i data wejścia.

4. Państwa Członkowskie zapewniają, aby ich organizacje ochrony roślin informowały odpowiednie służby Państwa Członkowskiego, z którego dokonywane jest dalsze przekazanie, o wszystkich przypadkach przejęcia roślin, produktów roślinnych lub innych produktów przywiezionych z tego Państwa Członkowskiego ze względu na obowiązujące zakazy lub ograniczenia fitosanitarne. Informacja ta nie wpływa na środki, których podjęcie wymienione powyżej organizacje ochrony roślin mogą uznać za konieczne w odniesieniu do przejętej przesyłki i są przekazywane tak szybko jak to możliwe, aby dana organizacja ochrony roślin mogła zbadać sytuację, w szczególności pod względem podjęcia niezbędnych działań dla zapobieżenia dalszym, podobnym wypadkom oraz, o ile zaistnieje taka potrzeba i w miarę możliwości, podjęcia w odniesieniu do zajętej przesyłki środków adekwatnych do stopnia zagrożenia w danym przypadku. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 może zostać ustanowiony znormalizowany system informacyjny.

5. Z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r. Państwa Członkowskie organizują urzędowe kontrole w celu zapewnienia przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy, w szczególności art. 10 ust. 2. Kontrole te przeprowadzane będą wyrywkowo i bez jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na pochodzenie roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz zgodnie z następującymi przepisami:

– okazjonalne kontrole w każdym terminie i w każdym miejscu, gdzie przemieszczane są rośliny, produkty roślinne lub inne produkty,

– okazjonalne kontrole w miejscach, gdzie rośliny, produkty roślinne lub inne produkty są uprawiane, produkowane, przechowywane lub oferowane na sprzedaż, jak również w miejscach, w których prowadzą działalność kupujący,

– okazjonalne kontrole, w tym samym czasie, co każda inna kontrola dokumentów przeprowadzana z powodów innych niż fitosanitarne.

Kontrole powinny być przeprowadzane regularnie w miejscach prowadzenia działalności wpisanych do urzędowego rejestru zgodnie z art. 10 ust. 3 i art. 13 ust. 8 i mogą być przeprowadzane regularnie w miejscach prowadzenia działalności wymienionych w urzędowym rejestrze zgodnie z art. 6 ust. 6.

Kontrole mogą być selektywne, jeżeli uzyskane informacje skłaniają do przypuszczeń, że nie przestrzegano jednego lub więcej przepisów niniejszej dyrektywy.

6. Osoby nabywające w celach handlowych rośliny, produkty roślinne lub inne produkty powinny przechowywać, jako końcowi użytkownicy zawodowo zajmujący się produkcją roślinną, ich paszporty roślin przez okres co najmniej jednego roku i wpisywać dotyczące ich informacje do ich rejestrów.

Kontrolerzy mają dostęp do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów na każdym etapie produkcji i obrotu. Upoważnieni są do prowadzenia wszelkich niezbędnych postępowań w ramach omawianych urzędowych kontroli, włączając kontrole dotyczące paszportów roślin i rejestrów.

7. Przy przeprowadzaniu urzędowych kontroli Państwa Członkowskie mogą być wspierane przez ekspertów określonych w art. 21.

8. Jeżeli w wyniku urzędowych kontroli przeprowadzanych zgodnie z ust. 5 i 6 stwierdzi się, że rośliny, produkty roślinne lub inne produkty stwarzają zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, zgodnie z art. 11 ust. 3 stosuje się wobec nich środki urzędowe.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie, co najmniej w odniesieniu do wprowadzania na ich terytorium roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich wymienionych w załączniku V część B, ustanawiają, że:

a) przeprowadzane są drobiazgowe urzędowe kontrole roślin, produktów roślinnych lub innych produktów oraz ich opakowań, całościowe lub reprezentatywnej próbki i, w zależności od potrzeb, obowiązek przeprowadzania dokładnej kontroli pojazdów używanych do ich transportu, w celu upewnienia się, na tyle na ile jest to możliwe, że:

– nie są zakażone przez organizmy szkodliwe wymienione w załączniku I część A,

– w przypadku roślin i produktów roślinnych wymienionych w załączniku II część A nie są one zakażone przez organizmy szkodliwe wymienione w tej części załącznika,

– w przypadku roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w załączniku IV część A spełniają one szczególne wymogi wymienione w tej części załącznika;

b) towarzyszą im świadectwa określone w art. 7 lub 8 oraz że świadectwo fitosanitarne nie może być wystawione wcześniej niż 14 dni przed dniem opuszczenia przez rośliny, produkty roślinne lub inne produkty państwa wysyłającego. Świadectwa określone w art. 7 lub 8 powinny zawierać informacje zgodnie ze wzorem określonym w Załączniku do IPPC zmieniona dnia 21 listopada 1979 r., niezależnie od jego formy, oraz powinny być wydawane przez organy upoważnione do tego na mocy IPPC lub, w przypadku państw niebędących stronami konwencji, na podstawie krajowych ustaw lub rozporządzeń. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 można ustalić wykazy organów upoważnionych przez różne państwa trzecie do wydawania świadectw.

W drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego świadectwo fitosanitarne wydane zgodnie ze wzorem określonym w Załączniku do IPPC w swojej wersji oryginalnej może być wykorzystywane w okresie przejściowym. Data upływu tego okresu może zostać określona zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

2. Przepisy ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w przypadkach określonych w art. 6 ust. 4 i art. 7 ust. 3.

3. Państwa Członkowskie mogą również wprowadzić obowiązek przeprowadzania urzędowej kontroli przesyłek z państw trzecich, które zgodnie ze zgłoszeniem nie zawierają roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w załączniku V część B, w przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że nastąpiło naruszenie obowiązujących w tej materii zasad.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17:

– mogą zostać określone przypadki, w których należy przeprowadzać takie kontrole,

– mogą zostać określone sposoby przeprowadzania takich kontroli.

Jeżeli po zakończeniu kontroli pozostają wątpliwości co do tożsamości przesyłki, w szczególności dotyczące gatunku, rodzaju lub pochodzenia, uznaje się, że w przesyłce znajdują się rośliny, produkty roślinne lub inne produkty wymienione w załączniku V część B.

4. Z zastrzeżeniem, że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych:

– ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, w przypadku gdy rośliny, produkty roślinne lub inne produkty są przewożone bezpośrednio z jednego do drugiego miejsca we Wspólnocie przez terytorium państwa trzeciego,

– ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu i art. 4 ust. 1 nie stosuje się w przypadku tranzytu przez Wspólnotę,

– ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się w przypadku przemieszczania niewielkich ilości roślin produktów roślinnych, artykułów żywnościowych lub paszy zwierzęcej, jeżeli są one przeznaczone do wykorzystania przez ich właściciela lub odbiorcę do celów nieprzemysłowych i niehandlowych lub zużycia w trakcie transportu.

5. Zgodnie z warunkami, które zostają określone stosownie do procedury przewidzianej w art. 18, przepisów ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do badań i do celów naukowych oraz prac prowadzonych na selekcji odmianowej.

6. Pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, Państwo Członkowskie zapewnia, że przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w pojedynczych szczególnych przypadkach do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, które są uprawiane, wytwarzane lub wykorzystywane w jego bezpośredniej strefie przygranicznej z państwem trzecim i wprowadzanych do tego Państwa Członkowskiego w celu przetworzenia w pobliskich miejscowościach w strefie przygranicznej jego terytorium.

W przypadku korzystania z takiego odstępstwa Państwo Członkowskie określa miejsce oraz imię i nazwisko zajmującej się tym osoby. Dane te, regularnie aktualizowane, dostępne są Komisji.

Roślinom, produktom roślinnym i innym przedmiotom będącym przedmiotem odstępstwa na mocy pierwszego akapitu towarzyszą dokumenty potwierdzające miejsce w danym państwie trzecim, z którego te rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty pochodzą.

7. Można uzgodnić w drodze uzgodnień o charakterze technicznym zawartych między Komisją a właściwymi organami niektórych państw trzecich i zatwierdzonych zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, że działania związane z kontrolami określonymi w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu mogą być również przeprowadzane z upoważnienia Komisji i zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 21 w danym państwie trzecim, we współpracy z urzędową organizacją ochrony roślin tego państwa.

8. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. ust. 1 lit. a) stosuje się, w przypadku przesyłki skierowanej do strefy chronionej, do organizmów szkodliwych oraz do wymogów szczególnych wymienionych odpowiednio w części B załączników I, II, IV. Z mocą od tego samego dnia ust. 1 stosuje się przy pierwszym wprowadzeniu do Wspólnoty danych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, z zastrzeżeniem szczególnych umów zawartych w tej materii między Wspólnotą a niektórymi państwami trzecimi.

Państwa Członkowskie zapewniają obowiązek wpisu do urzędowego rejestru importerów, niezależnie od tego, czy są producentami, zgodnie z art. 6 ust. 5 mutatis mutandis.

Kontrole, w przypadku kontroli dokumentów lub tożsamości, oraz kontrole zmierzające do zapewnienia przestrzegania przepisów art. 4 powinny być przeprowadzane w tym samym czasie i miejscu co inne administracyjne formalności dotyczące przywozu, włączając formalności celne.

W przypadku kontroli fitosanitarnych przeprowadzane są one w miejscach, w których przeprowadzane są kontrole określone w akapicie trzecim lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie. Właściwe władze Państw Członkowskich przekazują Komisji oraz pozostałym Państwom Członkowskim wykaz punktów wejścia. Jednakże w tych szczególnych przypadkach kontrole fitosanitarne mogą być przeprowadzane w miejscu przeznaczenia, w przypadku gdy transport roślin, produktów roślinnych lub innych produktów został w szczególny sposób zabezpieczony. Przepisy wykonawcze, które mogą określać podstawowe warunki, są przyjmowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18. Kontrole fitosanitarne stanowią integralną część formalności określonych w akapicie trzecim.

Państwa Członkowskie mogą wprowadzać odstępstwa od przepisów niniejszego artykułu tylko na mocy warunków określonych w ramach uzgodnień o charakterze technicznym określonych w ust. 7.

9. Przewiduje się finansową pomoc Wspólnoty dla Państw Członkowskich w celu wzmocnienia infrastruktury kontroli fitosanitarnej, o ile kontrola ta przeprowadzana jest zgodnie z ust. 8 akapit czwarty.

Celem tej pomocy jest poprawa na punktach kontroli, innych niż znajdujące się w miejscu przeznaczenia, stanu wyposażenia i urządzeń niezbędnych do przeprowadzania kontroli i badań i, w razie konieczności, stosowania środków przewidzianych w ust. 11, ponad poziom już osiągnięty dzięki przestrzeganiu podstawowych warunków określonych w przepisach wykonawczych zgodnie z ust. 8 akapit czwarty.

Komisja przedstawia wnioski włączenia stosownych środków do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

W granicach dostępnych środków przeznaczonych na te cele udział Komisji pokrywa 50 % wydatków dotyczących bezpośrednio poprawy wyposażenia i urządzeń.

Szczegółowe zasady określa się w rozporządzeniu wykonawczym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

Decyzję o przyznaniu pomocy finansowej Wspólnoty i jej kwocie podejmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, na podstawie informacji i dokumentów przedłożonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie i, w zależności od przypadku, wyników postępowań przeprowadzonych z upoważnienia Komisji przez ekspertów, określonych w art. 21 oraz w zależności od dostępnych na te cele środków.

10. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r. przepisy art. 10 ust. 1 i 3 stosuje się w ten sam sposób do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, o ile są one wymienione w załączniku V część A, i jeżeli wyniki kontroli przewidzianej w ust. 8 wykazały, że warunki określone w ust. 1 są spełnione.

11. Z mocą od dnia 1 czerwca 1993 r., jeżeli na podstawie wyników kontroli przewidzianych w ust. 8 nie stwierdzono, że warunki określone w ust. 1 są spełnione, niezwłocznie powinien zostać zastosowany jeden lub kilka z następujących urzędowych środków:

– odpowiednie zabiegi, jeżeli stwierdzi się, że w wyniku tych zabiegów warunki zostaną spełnione,

– usunięcie zakażonej/zaatakowanej partii,

– zarządzenie kwarantanny do chwili poznania wyników urzędowych badań lub testów,

– odmowa pozwolenia wysłania produktów do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą,

– zniszczenie.

Przepis art. 11 ust. 3 akapit drugi stosuje się mutatis mutandis.

W przypadku usunięcia określonego w akapicie pierwszym tiret drugie lub odmowy określonej w akapicie pierwszym tiret czwarte Państwa Członkowskie wprowadzają obowiązek unieważniania przez odpowiednie odpowiedzialne organy urzędowe świadectw fitosanitarnych lub świadectw fitosanitarnych dalszej wysyłki wystawianych przy zgłaszaniu roślin, produktów roślinnych lub innych produktów przy wprowadzeniu na ich terytorium. W przypadku unieważnienia wspomniane organy umieszczają na pierwszej stronie dokumentu, w widoczny sposób, trójkątną czerwoną pieczęć z napisem „świadectwo unieważnione” oraz wskazującą co najmniej nazwę organu i datę odmowy. Napis ten powinien być wykonany drukowanymi literami w co najmniej jednym z języków urzędowych Wspólnoty.

Artykuł 14

Rada, działając na wniosek Komisji, przyjmuje wszelkie zmiany, które mają być wprowadzone do załączników.

Jednakże poniższe zmiany przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17:

a) dodatkowe pozycje w załączniku III dotyczące niektórych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów pochodzących z określonych państw trzecich, pod warunkiem że:

i) pozycje te są wprowadzane na wniosek Państwa Członkowskiego, w którym obowiązują już specjalne zakazy dotyczące wprowadzania tych produktów z państw trzecich;

ii) organizmy szkodliwe występujące w państwie pochodzenia stwarzają zagrożenie fitosanitarne w całej Wspólnocie lub jej części; i

iii) ich ewentualna obecność w danych produktach nie może zostać skutecznie wykryta w chwili ich wprowadzania;

b) dodatkowe pozycje w pozostałych załącznikach dotyczące niektórych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów pochodzących z określonych państw trzecich, pod warunkiem że:

i) pozycje te są wprowadzane na wniosek Państwa Członkowskiego, w którym obowiązują już zakazy lub ograniczenia dotyczące wprowadzania tych produktów z państw trzecich; i

ii) organizmy szkodliwe występujące w państwie pochodzenia stwarzają w całej Wspólnocie lub jej części zagrożenie fitosanitarne dla niektórych upraw, w którym to przypadku nie można przewidzieć skali możliwych szkód;

c) każda zmiana w części B załączników, w porozumieniu z zainteresowanym Państwem Członkowskim;

d) każda inna zmiana w załącznikach dokonywana w świetle postępów wiedzy naukowej i technicznej.

Artykuł 15

1. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 lub w przypadkach nie cierpiących zwłoki zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 19 Państwa Członkowskie mogą być na wniosek upoważnione do odstępstw od:

– artykułu 4 ust. 1 i 2 w odniesieniu do załącznika III część A i B, z zastrzeżeniem przepisów art. 4 ust. 5, oraz od art. 5 ust. 1 i 2 i art. 13 ust. 1 lit. a) tiret trzecie w odniesieniu do wymogów określonych w załączniku IV część A sekcja I i w załączniku IV część B,

– artykułu 7 ust. 2 i art. 13 ust. 1 lit. b) w przypadku drewna, jeżeli przedstawione zostaną równoważne zabezpieczenia,

pod warunkiem że ustalono, iż zagrożeniu rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych zapobiega co najmniej jeden z następujących czynników:

– pochodzenie roślin lub produktów roślinnych,

– poddanie odpowiednim zabiegom,

– zastosowanie szczególnych środków ostrożności przy używaniu roślin i produktów roślinnych.

Zagrożenie ocenia się na podstawie dostępnych danych naukowych i technicznych; jeżeli informacje te okażą się niewystarczające, należy je uzupełnić w drodze dodatkowych badań lub, w zależności od przypadku, postępowań przeprowadzanych z upoważnienia Komisji i zgodnie ze stosownymi przepisami art. 21 w państwie pochodzenia danych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów.

Każde upoważnienie stosuje się pojedynczo do całego lub części terytorium Wspólnoty na mocy warunków, które uwzględniają zagrożenie rozprzestrzenienia przez dany produkt organizmów szkodliwych w strefach chronionych lub w niektórych regionach uwzględniających zróżnicowanie warunków rolnych i ekologicznych. W takich przypadkach zainteresowane Państwa Członkowskie zwolnione są wyraźnie z niektórych obowiązków wynikających z powyższych przepisów w decyzji zawierającej upoważnienie.

Zagrożenie ocenia się na podstawie dostępnych danych naukowych i technicznych. Jeżeli informacje te okażą się niewystarczające, należy je uzupełnić w drodze dodatkowych badań lub, w zależności od przypadku, postępowań przeprowadzanych przez Komisję w państwie pochodzenia danych roślin, produktów roślinnych lub innych produktów.

2. W przypadku odstępstw przewidzianych w ust. 1 wymagane jest urzędowe oświadczenie, że warunki zastosowania odstępstwa są spełnione w każdym poszczególnym przypadku.

3. Państwa Członkowskie informują Komisję o odstępstwach, które zastosowały zgodnie z ust. 1. Każdego roku Komisja informuje pozostałe Państwa Członkowskie o tych powiadomieniach.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 Państwa Członkowskie mogą być zwolnione z obowiązku informowania.

Artykuł 16

1. Każde Państwo Członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o obecności na swoim terytorium wszystkich organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku I część A sekcja I lub w załączniku II części A sekcja I lub o pojawieniu się na części jego terytorium, w której do tej pory nie występowały, organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku I część A sekcja II lub w części B tego załącznika, bądź w załączniku II część A sekcja II lub w części B tego załącznika.

Państwo Członkowskie podejmuje wszelkie niezbędne środki w celu zwalczenia lub, jeżeli nie jest to możliwe, powstrzymania rozprzestrzeniania się danych organizmów szkodliwych. O podjętych działaniach informuje Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie.

2. Każde Państwo Członkowskie niezwłocznie informuje Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie o faktycznym lub podejrzewanym pojawieniu się organizmów szkodliwych niewymienionych w załączniku I lub załączniku II, których obecność wcześniej nie była stwierdzona na jego terytorium. Państwo to informuje również Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o środkach ochronnych, które podjęło lub które zamierza podjąć. Środki te powinny, między innymi, zapobiegać zagrożeniu rozprzestrzenienia się danych organizmów szkodliwych na terytorium pozostałych Państw Członkowskich.

W odniesieniu do przesyłek roślin, produktów roślinnych lub innych produktów z państw trzecich, które uważane są za stwarzające zagrożenie wprowadzenia lub rozprzestrzenienia organizmów szkodliwych określonych w ust. 1 i w akapicie pierwszym tego ustępu, zainteresowane Państwo Członkowskie niezwłocznie podejmuje środki niezbędne do ochrony obszaru Wspólnoty przed tym niebezpieczeństwem i informuje o tym Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie.

Jeżeli Państwo Członkowskie stwierdzi, że istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo, inne niż to określone w akapicie drugim, niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o środkach, jakie przewiduje przyjąć. Jeżeli stwierdzi, że środki te nie zostały przyjęte w odpowiednim czasie, aby nie dopuścić do wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych na jego terytorium, może tymczasowo podjąć jakiekolwiek dodatkowe środki, które uzna za konieczne, do czasu przyjęcia przez Komisję środków zgodnie z ust. 3.

Do dnia 31 grudnia 1992 r. Komisja przedstawia Radzie raport dotyczący stosowania tego przepisu razem z ewentualnymi wnioskami.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 Komisja, tak szybko jak jest to możliwe, bada sytuację w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin. Mogą zostać przeprowadzone z upoważnienia Komisji kontrole na miejscu, zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 21. Mogą zostać przyjęte konieczne środki, łącznie ze środkami, na podstawie których podejmowane są decyzje, czy należy uchylić lub zmienić środki przyjęte przez Państwa Członkowskie, na mocy procedury ustanowionej w art. 19. Komisja śledzi rozwój sytuacji i, z zastosowaniem tej samej procedury, zmienia lub uchyla wspomniane środki w zależności od rozwoju sytuacji. Do czasu przyjęcia środków na mocy przytoczonej procedury Państwo Członkowskie może kontynuować stosowanie środków, które przyjęło.

4. Szczegółowe zasady stosowania ust. 1 i 2 przyjmuje się, w miarę potrzeby, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

Artykuł 17

1. W przypadkach, w których procedura przewidziana w niniejszym artykule ma być zastosowana, przewodniczący Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, zwanego dalej „Komitetem”, przekazuje niezwłocznie, z jego inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, sprawę Komitetowi.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które mają być przyjęte. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego z uwzględnieniem pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością ustanowioną w art. 205 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada jest zobowiązana podjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie waży się w sposób określony w wyżej wymienionym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. W przypadku gdy środki są zgodne z opinią Komitetu, Komisja przyjmuje je i niezwłocznie wprowadza w życie. Jeżeli przewidywane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wnioski dotyczące środków, które mają być podjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła środków w terminie trzech miesięcy od dnia, w której sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, z wyjątkiem gdy Rada odrzuciła wspomniane środki zwykłą większością głosów.

Artykuł 18

1. W przypadkach, w których procedura przewidziana w niniejszym artykule ma być zastosowana, przewodniczący Komitetu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, przekazuje niezwłocznie sprawę Komitetowi.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które mają być przyjęte. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego z uwzględnieniem pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością ustanowioną w art. 205 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada jest zobowiązana podjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie waży się w sposób określony w wyżej wymienionym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. W przypadku gdy środki są zgodne z opinią Komitetu, Komisja przyjmuje je i niezwłocznie wprowadza w życie. Jeżeli przewidywane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wnioski dotyczące środków, które mają być podjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła środków w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki.

Artykuł 19

1. W przypadkach, w których procedura przewidziana w niniejszym artykule ma być zastosowana, przewodniczący Komitetu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, przekazuje niezwłocznie sprawę Komitetowi.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które mają być przyjęte. Komitet wydaje opinię dotyczącą projektu w terminie dwóch dni. Opinia wydawana jest większością ustanowioną w art. 205 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada jest zobowiązana podjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie waży się w sposób określony w wyżej wymienionym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. W przypadku gdy środki są zgodne z opinią Komitetu, Komisja przyjmuje je i niezwłocznie wprowadza w życie. Jeżeli przewidywane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wnioski dotyczące środków, które mają być podjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła środków w terminie 15 dni od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, z wyjątkiem przypadku gdy Rada odrzuciła omawiane środki zwykłą większością głosów.

Artykuł 20

1. Niniejsza dyrektywa nie narusza w żaden sposób wspólnotowych przepisów dotyczących wymogów fitosanitarnych roślin i produktów roślinnych, z wyjątkiem przypadków gdy przewiduje lub wyraźnie dopuszcza stosowanie bardziej rygorystycznych wymogów w tej materii.

2. Zmiany niniejszej dyrektywy niezbędne do zapewnienia spójności z przepisami wspólnotowymi, określonymi w ust. 1, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

3. W celu wprowadzenia na swoje terytorium roślin lub produktów roślinnych, w szczególności wymienionych w załączniku VI, oraz ich opakowań i pojazdów używanych do ich transportu, Państwa Członkowskie mogą podjąć specjalne środki fitosanitarne przeciwko organizmom szkodliwym, które atakują głównie rośliny lub produkty roślinne podczas ich przechowywania.

Artykuł 21

1. W celu zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy oraz z zastrzeżeniem kontroli przeprowadzanych z upoważnienia Państw Członkowskich Komisja może ze swojego upoważnienia zlecić ekspertom przeprowadzenie kontroli zadań wymienionych w ust. 3, na miejscu lub nie, zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

W przypadku gdy kontrole te przeprowadzane są w Państwie Członkowskim, powinny być przeprowadzane we współpracy z urzędowym organem ochrony roślin tego Państwa Członkowskiego, zgodnie z ust. 4 i 5 oraz zgodnie z procedurą określoną w ust. 7.

2. Eksperci określeni w ust. 1 mogą być:

– zatrudnieni przez Komisję,

– zatrudnieni przez Państwa Członkowskie i do dyspozycji Komisji przez pewien czas lub ad hoc.

Powinni oni posiadać, co najmniej w jednym Państwie Członkowskim, kwalifikacje wymagane od osób odpowiedzialnych za przeprowadzanie i nadzorowanie urzędowych kontroli fitosanitarnych.

3. Kontrole określone w ust. 1 mogą być przeprowadzane w odniesieniu do następujących zadań:

– nadzorowanie badań stosownie do art. 6,

– nadzorowanie lub, w ramach przepisów ustanowionych w akapicie piątym niniejszego ustępu, wykonywanie we współpracy z Państwami Członkowskimi kontroli stosownie do art. 13 ust. 1,

– prowadzenie działalności określonej w uzgodnieniach o charakterze technicznym określonych w art. 13 ust. 7,

– prowadzenie postępowań określonych w art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 3,

– wspieranie Komisji w sprawach określonych w ust. 6,

– wykonywanie wszystkich innych, wyznaczonych przez Radę stanowiącą kwalifikowaną większością głosów, na wniosek Komisji, obowiązków ekspertów.

4. W celu wypełnienia zadań wymienionych w ust. 3 eksperci określeni w ust. 1 mogą:

– odwiedzać szkółki, gospodarstwa i inne miejsca, w których rośliny, produkty roślinne lub inne produkty są lub były uprawiane, produkowane, przetwarzane lub przechowywane,

– odwiedzać miejsca, w których przeprowadza się badania określone w art. 6 lub kontrole określone w art. 13,

– konsultować się z urzędnikami urzędowych organów ochrony roślin Państw Członkowskich,

– towarzyszyć krajowym inspektorom Państw Członkowskich przy przeprowadzaniu działań mających na celu wykonanie niniejszej dyrektywy.

5. W ramach współpracy wymienionej w ust. 1 akapit drugi urzędowy organ ochrony roślin danego Państwa Członkowskiego powinien zostać poinformowany, z odpowiednim wyprzedzeniem, o zadaniu, aby umożliwić dokonanie niezbędnych ustaleń.

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia, że realizacja celów i skuteczność kontroli nie są zagrożone. Powinny zapewnić, aby biegli mogli bez przeszkód wykonywać swoje zadania, i podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu udostępnienia im, na ich wniosek, dostępnego niezbędnego wyposażenia, łącznie ze sprzętem i personelem laboratoryjnym. Komisja zapewnia zwrot kosztów wynikających z takich wniosków, w granicach dostępnych środków, które zostały przeznaczone na ten cel w budżecie ogólnym Unii Europejskiej.

We wszystkich przypadkach, w których wymagają tego przepisy krajowe, biegli powinni posiadać odpowiednie umocowanie urzędowej organizacji fitosanitarnej zainteresowanego Państwa Członkowskiego i przestrzegać zasad i procedur, które obowiązują urzędników tego Państwa Członkowskiego.

Jeżeli zadanie polega na nadzorowaniu badań określonych w art. 6, nadzorowaniu kontroli określonych w art. 13 ust. 1 lub prowadzeniu postępowań określonych w art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 3, żadne decyzje nie mogą być podejmowane na miejscu. Biegli przedstawiają Komisji sprawozdanie ze swojej działalności oraz swoje uwagi.

Jeżeli zadanie polega na przeprowadzaniu kontroli określonych w art. 13 ust. 1, kontrole te powinny być włączone do ustalonego programu kontroli i być zgodne z zasadami postępowania ustanowionymi przez zainteresowane Państwo Członkowskie; jednakże w przypadku wspólnej kontroli zainteresowane Państwo Członkowskie zezwala na wprowadzenie przesyłki do Wspólnoty tylko, jeżeli organizacja ochrony roślin tego państwa i Komisja wyrażą na to zgodę. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 warunek ten może zostać rozszerzony na inne niepodlegające odwołaniu wymogi stosowane do przesyłek przed ich wprowadzeniem do Wspólnoty, jeżeli doświadczenie pokazuje, że takie rozszerzenie jest konieczne. W przypadku różnicy zdań między biegłymi Wspólnoty a inspektorem krajowym zainteresowane Państwo Członkowskie w oczekiwaniu na ostateczną decyzję podejmuje niezbędne środki o charakterze tymczasowym.

We wszystkich przypadkach krajowe przepisy postępowania karnego i sankcji administracyjnych stosuje się zgodnie ze zwykłymi procedurami. Jeżeli biegli nabiorą uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy, informują o tym właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

6. Komisja:

– tworzy sieć do celów powiadamiania o pojawieniu się organizmów szkodliwych,

– przygotowuje zalecenia w celu opracowania wytycznych dla biegłych i inspektorów krajowych dotyczących wykonywanych przez nich zadań.

W celu wsparcia Komisji w wykonaniu drugiego z zadań Państwa Członkowskie informują Komisję o obowiązujących procedurach krajowych kontroli fitosanitarnych.

7. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, łącznie z zasadami współpracy, przytoczonymi w ust. 1 akapit drugi.

8. Komisja przedstawia Radzie, nie później niż do dnia 31 grudnia 1994 r., raport z doświadczeń zdobytych w związku ze stosowaniem przepisów niniejszego artykułu. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, na wniosek Komisji, przyjmuje środki niezbędne do zmiany tych przepisów w świetle zdobytych doświadczeń.

Artykuł 22

W przypadku pojawienia się lub podejrzeń pojawienia się organizmów szkodliwych w wyniku ich wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się we Wspólnocie Państwa Członkowskie mogą otrzymać pomoc finansową od Wspólnoty na mocy „kontroli fitosanitarnej” , zgodnie z art. 23 i 24, na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z niezbędnymi środkami, które zostały podjęte lub mają być podjęte w celu zwalczenia organizmów szkodliwych, aby je wytępić lub, jeżeli nie jest to możliwe, powstrzymać ich rozprzestrzenienie się. Komisja przedstawia wniosek dotyczący włączenia stosownych środków do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

Artykuł 23

1. Zainteresowane Państwo Członkowskie może uzyskać, po przedstawieniu wniosku, pomoc finansową Wspólnoty, określoną w art. 22, jeżeli stwierdzono, że dany organizm szkodliwy, wymieniony lub nie w załącznikach I i II:

– był przedmiotem powiadomienia, zgodnie z art. 16 ust. 1 lub art. 16 ust. 2 akapit pierwszy, i

– stwarza w całej Wspólnocie lub jej części bezpośrednie zagrożenie z powodu swojego pojawienia się na obszarze, w którym do tej pory nie występował lub w którym został wytępiony, lub był tępiony, oraz

– został wprowadzony do tego obszaru z państwa trzeciego lub innej części Wspólnoty z przesyłką roślin, produktów roślinnych lub innych produktów.

2. Niezbędne środki w rozumieniu art. 22 obejmują:

a) zniszczenie, dezynfekcję, dezynsekcję, sterylizację, czyszczenie lub jakiekolwiek inne zabiegi dokonywane urzędowo lub na urzędowy wniosek w odniesieniu do:

i) roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów będących częścią przesyłki lub przesyłek, z którymi wprowadzone zostały na dany obszar organizmy szkodliwe i które uznano za zakażone lub zagrożone zakażeniem;

ii) roślin, produktów roślinnych lub innych produktów, które zostały uznane za zakażone lub zagrożone zakażeniem przez wprowadzone organizmy szkodliwe, które zostały wyhodowane z roślin z danej przesyłki lub przesyłek, pochodzą z roślin z danej przesyłki bądź przesyłek, lub które znajdowały się w pobliżu roślin, produktów roślinnych lub innych produktów z tej przesyłki bądź roślin, które zostały z nich wyhodowane;

iii) substratów upraw i terenów, które uznano za zakażone lub zagrożone zakażeniem przez dane organizmy szkodliwe;

iv) materiałów służących do produkcji, pakowania i przechowywania, pomieszczeń magazynowych lub pomieszczeń, w których produkty te są pakowane, oraz środków transportu, które miały styczność z wszystkimi lub częścią roślin, produktów roślinnych lub innych określonych powyżej produktów;

b) kontrole lub testy przeprowadzane urzędowo lub na urzędowy wniosek w celu sprawdzenia występowania lub skali zakażenia, spowodowanego przez wprowadzone organizmy szkodliwe;

c) zakazy lub ograniczenia dotyczące użycia substratów upraw, obszarów uprawnych lub pomieszczeń, jak również roślin, produktów roślinnych lub innych produktów, innych niż materiały pochodzące z danej przesyłki lub przesyłek lub te, które zostały z nich wyhodowane, w przypadku gdy wynikają z urzędowych decyzji podjętych w związku z zagrożeniem fitosanitarnym dotyczącym wprowadzonych organizmów szkodliwych.

3. Opłaty realizowane ze środków publicznych przeznaczone na:

– pokrycie wszystkich lub części kosztów środków określonych w ust. 2 lit. a) i b), z wyjątkiem dotyczących stałych wydatków bieżących na funkcjonowanie danego odpowiedzialnego organu urzędowego, lub

– pokrycie wszystkich lub części strat finansowych, innych niż utrata wpływów wynikających bezpośrednio z jednego lub kilku środków określonych w ust. 2 lit. c),

uważa się za wydatki bezpośrednio związane z niezbędnymi środkami określonymi w ust. 2.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego tiret drugie rozporządzenie wykonawcze może określić, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, przypadki, w których pokrycie straty zysków traktowane jest jako wydatek bezpośrednio związany z niezbędnymi środkami, z zastrzeżeniem warunków określonych w tym celu w ust. 5, jak również ograniczeń czasowych stosowanych w takich wypadkach, przy czym maksymalny termin wynosi trzy lata.

4. W celu uzyskania pomocy finansowej ze Wspólnoty i z zastrzeżeniem art. 16 zainteresowane Państwo Członkowskie składa wniosek Komisji, najpóźniej do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym wykryto pojawienie się organizmów szkodliwych, i niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o:

– danych dotyczących powiadomienia, przewidzianych w ust. 1 tiret pierwsze,

– rodzaju i skali pojawienia się organizmów szkodliwych określonych w art. 22 oraz kiedy, gdzie i jak zostały wykryte,

– tożsamości przesyłki określonej w ust. 1 tiret trzecie, wraz z którą organizmy szkodliwe zostały wprowadzone,

– niezbędnych środkach, które zostały podjęte lub mają być podjęte, w stosunku do których złożono wniosek o przyznanie pomocy, razem z ich harmonogramem oraz

– uzyskanych wynikach oraz rzeczywistych lub szacunkowych kosztach wydatków poniesionych lub przewidywanych oraz części tych wydatków, które zostały lub będą pokryte ze środków publicznych przeznaczonych przez Państwo Członkowskie na podjęcie niezbędnych środków.

Jeżeli występowanie organizmów szkodliwych zostało wykryte przed dniem 30 stycznia 1997 r., datę tę uznaje się za datę wykrycia w rozumieniu niniejszego ustępu i ust. 5, z zastrzeżeniem, że rzeczywisty dzień wykrycia nie jest wcześniejszy od dnia 1 stycznia 1995 r. Jednakże przepisu niniejszego nie stosuje się do pokrycia utraty zysków, określonych w ust. 3 akapit drugi, z zastrzeżeniem w wyjątkowych przypadkach, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym określonym w ust. 3, do strat, które nastąpiły później.

5. Z zastrzeżeniem art. 24 decyzja o przyznaniu i kwocie pomocy finansowej Wspólnoty podejmowana jest zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, na podstawie informacji i dokumentów przedłożonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie zgodnie z ust. 4 i, w zależności od przypadku, zgodnie z wynikami postępowań przeprowadzonych z upoważnienia Komisji przez ekspertów określonych w art. 21, zgodnie z art. 16 ust. 3 akapit pierwszy oraz z uwzględnieniem skali zagrożenia, zgodnie z ust. 1 tiret drugie, i w zależności od dostępnych, przeznaczonych na te cele środków.

W granicach dostępnych środków przeznaczonych na te cele pomoc finansowa Wspólnoty obejmuje do 50 %, a w przypadku pokrycia straty zysków określonych w ust. 3 akapit drugi do 25 % wydatków bezpośrednio związanych z niezbędnymi środkami określonymi w ust. 2, pod warunkiem że zostały one podjęte w terminie nieprzekraczającym dwóch lat od dnia wykrycia obecności organizmów szkodliwych, określonych w art. 22, lub zostały zaplanowane na ten okres.

Z zastosowaniem takiej samej procedury powyższy termin może zostać przedłużony, jeżeli analiza danej sytuacji doprowadzi do wniosku, że cel podjętych środków zostanie osiągnięty w dodatkowym rozsądnym terminie. Pomoc finansowa Wspólnoty będzie się zmniejszała w następnych latach kalendarzowych.

Jeżeli Państwo Członkowskie nie jest w stanie, zgodnie z ust. 4 tiret trzecie, dostarczyć wymaganych informacji dotyczących tożsamości przesyłek, wskazuje przypuszczalne źródła pojawienia się organizmów szkodliwych i przyczyny, ze względu na które nie można było zidentyfikować przesyłek. Przyznanie pomocy finansowej może zostać zatwierdzone zgodnie z tą samą procedurą, w zależności od wyników oceny tych informacji.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego ustępu ustala się w rozporządzeniu wykonawczym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18.

6. Uwzględniając rozwój sytuacji we Wspólnocie, może zostać, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 lub 19, podjęta decyzja, że dalsze działania będą prowadzone lub że środki podjęte lub przewidziane przez zainteresowane Państwo Członkowskie będą przedmiotem pewnych wymogów lub dodatkowych warunków, jeżeli okażą się one konieczne do realizacji zamierzonych celów.

Decyzja o przyznaniu udziału finansowego Wspólnoty na takie dalsze działania, wymogi lub warunki podejmowana jest zgodnie z tą samą procedurą. W granicach dostępnych środków przeznaczonych na te cele pomoc finansowa Wspólnoty może obejmować do 50 % wydatków bezpośrednio związanych z danymi dalszymi działaniami, wymogami lub warunkami.

W przypadku gdy głównym celem takich dalszych działań, wymogów lub warunków jest ochrona terytoriów Wspólnoty, innych niż terytorium danego Państwa Członkowskiego, zgodnie z tą samą procedurą, może zostać podjęta decyzja, że przyznana pomoc finansowa Wspólnoty obejmie ponad 50 % wydatków.

Pomoc finansowa Wspólnoty przyznawana jest na pewien okres i zmniejsza się w następnych latach kalendarzowych.

7. Decyzja o przyznaniu pomocy finansowej Wspólnoty pozostaje bez wpływu na roszczenia, które zainteresowane Państwo Członkowskie lub osoby fizyczne mogą zgłaszać wobec osób trzecich, włączając inne Państwa Członkowskie w przypadkach określonych w art. 24 ust. 3, w celu zwrotu wydatków, wyrównania strat lub innych szkód, na mocy przepisów krajowych, prawa wspólnotowego lub prawa międzynarodowego. Uprawnienia wynikające z tych roszczeń są przedmiotem przeniesienia, dokonanego zgodnie z prawem, na Wspólnotę, z mocą od chwili wypłaty pomocy finansowej przez Wspólnotę, do wysokości, w jakiej te wydatki, straty lub inne szkody są pokrywane z tej pomocy.

8. Pomoc finansowa Wspólnoty może być wypłacana w kilku ratach.

Jeżeli okaże się, że przyznana pomoc finansowa Wspólnoty nie jest już dłużej uzasadniona, stosuje się, co następuje:

Kwota pomocy finansowej Wspólnoty przyznana danemu Państwu Członkowskiemu zgodnie z ust. 5 i 6 może być zmniejszona lub zawieszona, jeżeli na podstawie informacji dostarczonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie, wyników postępowań prowadzonych z upoważnienia Komisji przez ekspertów, określonych w art. 21 lub wyników stosownych badań prowadzonych przez Komisję zgodnie z procedurami analogicznymi do procedur przewidzianych w art. 39 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego ogólne przepisy dotyczące funduszy strukturalnych (⁹), stwierdzono, że:

– zaniechanie wykonania w całości lub w części niezbędnych środków podjętych na mocy ust. 5 lub 6 lub nieprzestrzeganie zasad lub terminów wyznaczonych zgodnie z tymi przepisami lub wymogami celów, które zamierzano osiągnąć, nie jest uzasadnione, lub

– środki nie są już niezbędne, lub

– ujawniona została sytuacja opisana w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999.

9. Artykuły 8 i 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (¹⁰) stosuje się mutatis mutandis.

10. Zainteresowane Państwo Członkowskie zwraca Wspólnocie całość lub część kwot, które zostały mu przekazane w formie pomocy finansowej Wspólnoty przyznanej zgodnie z ust. 5 i 6, jeżeli korzystając ze źródeł wymienionych w ust. 8, stwierdzono, że:

a) niezbędne środki uwzględnione na podstawie ust. 5 lub 6:

a) nie zostały wprowadzone w życie; lub

b) nie zostały wprowadzone w życie w sposób zgodny z zasadami lub terminami określonymi zgodnie z tymi przepisami lub wymogami celów, które zamierzano osiągnąć;

lub

b) wypłacone kwoty wykorzystane zostały na cele inne, niż te, na które przekazano pomoc finansową;

lub

c) ujawniona została sytuacja opisana w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999.

Uprawnienia określone w ust. 7 zdanie drugie będą przedmiotem przeniesienia, dokonywanego zgodnie z prawem, ponownie na zainteresowane Państwo Członkowskie, z mocą od chwili dokonania zwrotu, w zakresie, w jakim objęte są tym zwrotem.

Odsetki za opóźnienie płatności pobiera się od niezwróconych kwot zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego i ustaleniami przyjętymi przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

Artykuł 24

1. W odniesieniu do przyczyn pojawienia się organizmów szkodliwych określonych w art. 22 stosuje się, co następuje:

Komisja sprawdza, czy pojawienie się organizmów szkodliwych na danym obszarze spowodowane było skierowaniem do tego obszaru jednej lub większej liczby przesyłek przenoszących szkodliwe organizmy, i ustala, z którego Państwa Członkowskiego lub kolejnych Państw Członkowskich przybyła ta przesyłka lub przesyłki.

Państwo Członkowskie, z którego pochodzi przesyłka lub przesyłki zawierające organizmy szkodliwe, niezależnie od tego, czy dotyczy to wyżej wymienionego Państwa Członkowskiego, niezwłocznie informuje Komisję na jej wniosek o wszystkich szczegółach dotyczących pochodzenia przesyłki lub przesyłek oraz związanych z tym działaniach administracyjnych, włączając badania, inspekcje i kontrole przewidziane w niniejszej dyrektywie w celu ustalenia, dlaczego temu Państwu Członkowskiemu nie udało się wykryć niezgodności przesyłki lub przesyłek z przepisami niniejszej dyrektywy. Państwo Członkowskie informuje również Komisję na jej wniosek o miejscu przeznaczenia wszystkich pozostałych przesyłek wysłanych z tego samego miejsca pochodzenia w określonym okresie.

W celu uzupełnienia informacji może zostać przeprowadzone postępowanie z upoważnienia Komisji przez ekspertów określonych w art. 21.

2. Informacje zdobyte zgodnie z niniejszymi przepisami lub przepisami art. 16 ust. 3 badane są przez Komitet w celu określenia luk we wspólnotowej legislacji z zakresu ochrony roślin lub jej stosowania oraz środków, które mogą te luki wypełnić.

Informacje określone w ust. 1 wykorzystywane są również w celu ustalenia, zgodnie z Traktatem, czy Państwo Członkowskie, z którego przesyłka lub przesyłki pochodzą, nie wykryło ich niezgodności, co spowodowało pojawienie się organizmów szkodliwych na danym obszarze, ponieważ Państwo Członkowskie nie wypełniło jednego ze swoich obowiązków wynikających z Traktatu lub z przepisów niniejszej dyrektywy dotyczących w szczególności badań przewidzianych w art. 6 lub kontroli przewidzianych w art. 13 ust 1.

3. W przypadku gdy konkluzje określone w ust. 2 dotyczą Państwa Członkowskiego określonego w art. 23 ust. 1, Wspólnota nie przyznaje mu pomocy finansowej lub, jeżeli pomoc już została przyznana, nie wypłaca środków finansowych, lub, jeżeli środki te zostały już wypłacone, zwraca się je Wspólnocie. W tym ostatnim przypadku stosuje się art. 23 ust. 10 akapit trzeci.

Jeżeli konkluzje określone w ust. 2 odnoszą się do innego Państwa Członkowskiego, stosuje się przepisy prawa wspólnotowego, uwzględniając art. 23 ust. 7 zdanie drugie.

Artykuł 25

W przypadku pomocy finansowej określonej w art. 13 ust. 9 Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, na wniosek Komisji, przyjmuje przepisy dotyczące wyjątkowych przypadków, w których wyższy interes Wspólnoty uzasadnia pomoc wspólnotową, wynoszącą do 70 % wydatków dotyczących bezpośrednio poprawy stanu wyposażenia i urządzeń, w granicach dostępnych środków przeznaczonych na te cele i pod warunkiem że nie wpłynie to na decyzje podjęte zgodnie z art. 23 ust. 5 lub 6.

Artykuł 26

Najpóźniej do dnia 20 stycznia 2002 r. Komisja bada rezultaty stosowania art. 13 ust. 9 oraz art. 22, 23 i 24 i przedstawia Radzie raport razem z ewentualnymi wnioskami zmian.

Artykuł 27

Z zastrzeżeniem obowiązków Państw Członkowskich dotyczących terminów transpozycji i stosowania określonych w załączniku VIII część B dyrektywa 77/93/EWG zmieniona aktami wymienionymi w załączniku VIII część A, traci moc.

Odniesienia do dyrektywy, która utraciła moc, traktowane są tak jak odniesienia do niniejszej dyrektywy i odczytywane są zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 28

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie 20. dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 29

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 maja 2000 r.

(¹) Opinia wydana 15 lutego 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(²) Dz.U. C 129 z 27.4.1998, str. 36.

(³) Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 1999/53/WE (Dz.U. L 142 z 5.6.1999, str. 29).

(⁴) Patrz załącznik VIII część A.

(⁵) Dz.U. L 171 z 29.6.1991, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2674/1999 (Dz.U. L 326 z 18.12.1999, str. 3).

(⁶) Dz.U. L 171 z 29.6.1991, str. 5.

(⁷) Dz.U. L 340 z 9.12.1976, str. 25.

(⁸) Dz.U. L 117 z 8.5.1990, str. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 97/35/WE (Dz.U. L 169 z 27.6.1997, str. 72).

(⁹) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1.

(¹⁰) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

ZAŁĄCZNIK I

Organizmy szkodliwe, których wprowadzanie i rozprzestrzenianie jest zakazane we wszystkich państwach członkowskich

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK II

Organizmy szkodliwe, których wprowadzanie i rozprzestrzenianie się jest zakazane we wszystkich państwach członkowskich, w przypadku gdy występują one na niektórych roślinach lub produktach roślinnych

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK III

Rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty objęte zakazem wprowadzania we wszystkich państwach członkowskich

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK IV

Szczególne wymogi, które powinny być ustanowione przez wszystkie państwa członkowskie dotyczące wprowadzania i przemieszczania roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów we wszystkich państwach członkowskich [1]

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK V

Rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty, które należy poddać kontroli fitosanitarnej (w miejscu produkcji, jeżeli pochodzą ze wspólnoty, przed przemieszczaniem we wspólnocie – w państwie pochodzenia lub państwie wysyłającym, jeżeli pochodzą spoza wspólnoty) przed pozwoleniem na wprowadzenie do wspólnoty

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VI

Rośliny i produkty roślinne, wobec których mogą być stosowane szczególne ustalenia

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VII

Wzory świadectw

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VIII

Uchylona dyrektywa i jej kolejne zmiany

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK IX

Tabela korelacji

Dokument w formacie PDF