Akty ujednolicone - rok 1976 nr 262 poz. 71

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego artykuł 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

wymagania techniczne, jakim muszą odpowiadać pojazdy mechaniczne na mocy ustawodawstw krajowych, dotyczą między innymi kierunkowskazów;

w związku z różnicami, jakie istnieją między przepisami krajowymi poszczególnych Państw Członkowskich, zachodzi konieczność przyjęcia przez wszystkie te państwa w uzupełnieniu do ich obowiązujących obecnie przepisów krajowych lub w miejsce tych przepisów jednolitych regulacji, które pozwolą na objęcie wszystkich typów pojazdów homologacją EWG, będącą przedmiotem dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji pojazdów mechanicznych i ich przyczep (³), która ma być wprowadzona w przypadku każdego typu pojazdu;

dyrektywą 76/756/EWG (⁴) Rada ustanowiła wspólne wymagania dotyczące instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na pojazdach mechanicznych i ich przyczepach;

ujednolicone procedury homologacji typu kierunkowskazów umożliwiają każdemu Państwu Członkowskiemu kontrolę zgodności z wymaganiami dotyczącymi jednolitej konstrukcji oraz z wymaganiami zawartymi w testach oraz informowanie innych Państw Członkowskich o swoich wynikach poprzez wysyłanie kopii sporządzonego świadectwa homologacji typu elementu dla każdego typu kierunkowskazów; umiejscowienie znaku homologacji typu EWG elementu na wszystkich kierunkowskazach wyprodukowanych zgodnie z typem posiadającym homologację zapobiega potrzebie kontroli technicznych tych kierunkowskazów w innych Państwach Członkowskich;

należy wziąć pod uwagę wymagania techniczne przyjęte przez Europejską Komisję Gospodarczą NZ w jej regulacji nr 6 („Jednolite przepisy dotyczące homologacji kierunkowskazów pojazdów mechanicznych (z wyjątkiem motocykli) i ich przyczep” (⁵)), które są załączone do Układu z dnia 20 marca 1958 r. dotyczącego stosowania jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów mechanicznych;

zbliżenie ustawodawstw krajowych odnoszących się do pojazdów mechanicznych uprawnia do wzajemnego uznawania przez Państwa Członkowskie przeprowadzonych przez nie testów opartych na wspólnych wymaganiach,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Każde Państwo Członkowskie przyznaje homologację typu każdym kierunkowskazom spełniającym wymagania dotyczące konstrukcji oraz te dotyczące testów, ustalone w załącznikach 0, I, III, IV i V.

2.  Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu EWG elementu, podejmuje środki wymagane w celu sprawdzenia, czy modele produkcyjne są zgodne z typem posiadającym homologację, tak dalece jak jest to konieczne i w przypadku zaistnienia potrzeby wypływającej ze współpracy z innymi Państwami Członkowskimi. Taka kontrola jest ograniczona do kontroli na miejscu.

Artykuł 2

Dla każdego typu kierunkowskazów, dla którego przyznały homologację typu zgodnie z art. 1, Państwa Członkowskie wydają producentowi lub jego uprawnionemu przedstawicielowi znak homologacji typu EWG, którego przykład jest przedstawiony w załączniku III.

Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki zapobiegające użyciu znaków mogących spowodować pomylenie kierunkowskazów z innymi przyrządami, które uzyskały homologację zgodnie z art. 1.

Artykuł 3

1. Żadne Państwo Członkowskie nie może zabronić wprowadzenia na rynek kierunkowskazów na podstawie ich konstrukcji lub metod działania, w przypadku kiedy posiadają one znak homologacji typu.

2. Jednakże Państwo Członkowskie może zabronić wprowadzenia na rynek kierunkowskazów posiadających znak homologacji typu elementu, które w sposób ciągły nie odpowiadają zatwierdzonemu typowi.

Państwo to powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję o podjętych środkach, przedstawiając powody swojej decyzji.

Artykuł 4

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego w ciągu jednego miesiąca przesyłają właściwym władzom pozostałych Państw Członkowskich kopię świadectwa homologacji typu elementu, którego przykład podany jest w załączniku II, wypełnionego dla każdego typu kierunkowskazów, które zostały zatwierdzone lub których wniosek o homologację odrzucono.

Artykuł 5

1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu EWG elementu, stwierdzi, że pewna liczba kierunkowskazów posiadających ten sam znak homologacji typu nie jest zgodna z typem, który uzyskał homologację, podejmuje konieczne środki mające na celu zagwarantowanie, że modele produkcyjne odpowiadają typowi, który uzyskał homologację. Właściwe władze tego państwa służą radą innym Państwom Członkowskim co do przyjętych środków, które w przypadku stałego braku zgodności z typem mogą powodować cofnięcie homologacji. Wspomniane władze podejmują takie same środki, jeśli zostały poinformowane przez właściwe władze innego Państwa Członkowskiego o takim braku zgodności.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich w ciągu miesiąca powiadamiają się wzajemnie o cofnięciu homologacji typu EWG elementu oraz o powodach podjęcia takich środków.

Artykuł 6

Każda decyzja podjęta zgodnie z przepisami przyjętymi przy wprowadzaniu w życie niniejszej dyrektywy, dotycząca odmowy lub cofnięcia homologacji typu EWG kierunkowskazów lub zabraniająca wprowadzania ich na rynek lub ich użycia powinna szczegółowo określać powody, na których została oparta. O tej decyzji jest informowana zainteresowana strona, która jednocześnie jest powiadamiana o odszkodowaniach przysługujących jej zgodnie z obowiązującym w Państwach Członkowskich prawem, a także o ograniczonym czasie na uzyskanie takich odszkodowań.

Artykuł 7

Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić przyznania homologacji EWG lub homologacji krajowej pojazdu mechanicznego na podstawie ich kierunkowskazów, jeśli posiadają one znak homologacji typu EWG elementu i są zainstalowane zgodnie z wymaganiami ustanowionymi dyrektywą 76/756/EWG.

Artykuł 8

Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić lub zabronić sprzedaży, rejestracji lub wprowadzenia do użytku dowolnego pojazdu na podstawie kierunkowskazów, jeśli posiadają one znak homologacji EWG oraz są zainstalowane zgodnie z wymaganiami ustanowionymi dyrektywą 76/756/EWG.

Artykuł 9

Do celów niniejszej dyrektywy „pojazd” oznacza pojazd mechaniczny przeznaczony do użytkowania na drogach, z lub bez karoserii, posiadający przynajmniej cztery koła i o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej przekraczającej 25 km/h oraz jego przyczepę, z wyjątkiem pojazdów, które poruszają się na szynach, ciągników stosowanych w rolnictwie i leśnictwie oraz maszyn i sprzętu do robót publicznych.

Artykuł 10

Wszelkie zmiany konieczne do dostosowania wymagań załączników celem uwzględnienia postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art.  13 dyrektywy 70/156/EWG.

Artykuł 11

1. Do dnia 1 lipca 1977 r. Państwa Członkowskie przyjmują i publikują przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy oraz niezwłocznie informują o tym Komisję. Przepisy te stosuje się nie później niż od dnia 1 października 1977 r.

2. Z chwilą podania niniejszej dyrektywy do wiadomości Państw Członkowskich gwarantują one informowanie Komisji w czasie umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag o wszelkich projektach przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 1976 r.

(¹)  Dz.U. 28 z 17.2.1967, str. 458/67.

(²)  Dz.U. 224 z 5.12.1966, str. 3802/66.

(³)  Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

(⁴)   Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 1.

(⁵)  Europejska Komisja Gospodarcza, dokument E/ECE/324, uzupełnienie 5 z dnia 22 maja 1967 r.

Spis załączników

ZAŁĄCZNIK 0

DEFINICJE, SPECYFIKACJE OGÓLNE, NATĘŻENIE WYSYŁANEGO ŚWIATŁA, PROCEDURA TESTU, BARWA WYSYŁANEGO ŚWIATŁA, ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

1. DEFINICJE

1.1. Kierunkowskaz

„Kierunkowskaz” oznacza lampę stosowaną do wskazania innym użytkownikom drogi zamiaru kierowcy zmiany kierunku jazdy w prawo lub w lewo.

2.)

3.)

4.)

5. SPECYFIKACJE OGÓLNE

5.1. Każda próbka powinna spełniać specyfikacje ustalone w działach 6 i 8.

5.2.  Kierunkowskazy powinny być tak zaprojektowane i skonstruowane, aby w normalnych warunkach ich stosowania, pomimo wibracji, którym mogą podlegać podczas użytkowania, gwarantowały zadowalające działanie i zachowały opisane w niniejszej dyrektywie właściwości.

6. NATĘŻENIE WYSYŁANEGO ŚWIATŁA

6.1. Natężenie na osi odniesienia światła wysyłanego przez dwie próbki musi być nie mniejsze niż natężenie minimalne i nie większe niż maksymalne natężenie określone poniżej:

6.2. Poza osią odniesienia w obszarze określonym na wykresach ustawienia w załączniku I natężenie światła wysyłanego przez każdą z dwu próbek musi spełniać następujące warunki:

6.2.1. W dowolnym kierunku odpowiadającym punktom znajdującym się w tabeli rozkładu natężenia światła odtworzonego w załączniku IV musi być nie mniejsze niż wartość przedstawiona we wspomnianej tabeli dla danego kierunku, wyrażone jako procent wartości minimalnej określonej w ppkt  6.1.

6.2.2. W dowolnym kierunku w przestrzeni, z którego widoczny jest kierunkowskaz, nie przekracza maksimum określonego w ppkt 6.1.

6.2.3. Ponadto:

6.2.3.1. dla obszarów określonych na wykresach w załączniku I natężenie światła wysyłanego nie może być mniejsze niż 0,3 cd dla przyrządów objętych kategorią 1, 2 i 5;

6.2.3.2. w przypadku przyrządów objętych kategorią 1 natężenie wysyłanego światła w kierunkach odpowiadających punktom pomiaru znajdującym się w tabeli rozkładu natężenia światła innego niż od 0 do 5° w prawo i od 0 do 5° w lewo nie może przekraczać 400 cd;

6.2.3.3. muszą być przestrzegane wymagania ppkt  2.2 załącznika IV dotyczącego miejscowych kombinacji natężenia.

6.3.  Natężenie mierzone jest dla żarówek stale zaświeconych oraz w świetle barwnym.

6.4. Załącznik IV wymieniony w ppkt 6.2.1 przedstawia szczegóły stosowanych metod pomiaru.

7. PROCEDURA TESTU

7.1.  Wszystkie pomiary są przeprowadzane przy użyciu standardowych bezbarwnych żarówek typu zalecanego dla przyrządów, wyregulowanych w taki sposób, by wysyłały strumień światła opisany dla tego typu lamp.

(7.2.)

8. BARWA WYSYŁANEGO ŚWIATŁA

Przyrząd musi wysyłać światło o barwie brunatnej. Barwa wysyłanego światła mierzona przy użyciu źródła światła o temperaturze barwy 2854 K, odpowiadającej oświetleniu A Międzynarodowej Komisji ds. Oświetlenia (CIE), musi mieścić się w granicach współrzędnych opisanych w załączniku V.

9. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Każdy kierunkowskaz posiadający znak homologacji typu EWG musi odpowiadać typowi z homologacji i spełniać warunki fotometryczne ustalone w działach 6 i 8. Jednakże w przypadku kierunkowskazów wziętych losowo z serii produkcji wymagania dotyczące minimum natężenia wysyłanego światła (mierzonego przy użyciu standardowej żarówki, jak wymieniono w dziale 7) są ograniczone w każdym głównym kierunku do 80 % minimalnej wartości określonej w ppkt 6.1 i 6.2.

(10.)

(11.)

(12.)

ZAŁĄCZNIK I

KATEGORIE LAMP KIERUNKOWSKAZÓW

KĄTY MINIMALNE WYMAGANE PRZY ROZSYŁCE ŚWIATŁA W PRZESTRZENI (*)

We wszystkich przypadkach minimalne kąty wierzchołkowe rozsyłki światła kierunkowskazów w przestrzeni wynoszą 15° powyżej i 15° poniżej poziomu.

Minimalne kąty poziome przy rozsyłce światła w przestrzeni

Kategoria 1: Kierunkowskazy z przodu pojazdu

Kategoria 2: Kierunkowskazy z tyłu pojazdu

Kategoria 5: Powtarzające się boczne wskaźniki do użytku w pojazdach wyposażonych w kierunkowskazy kategorii 1 i 2

(*) Kąty ukazane w tych ustawieniach są odpowiednie dla kierunkowskazów montowanych z prawej strony pojazdu. Strzałki na rysunku wskazują przód pojazdu.

ZAŁĄCZNIK II

PRZYKŁAD ŚWIADECTWA HOMOLOGACJI TYPU EWG

(Maksymalny format: A 4 (210 × 297 mm))

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK III

HOMOLOGACJA TYPU EWG ORAZ WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

1.  SKŁADANIE WNIOSKÓW O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG

1.1. Wnioski o homologację typu EWG są składane przez posiadacza nazwy handlowej lub znaku handlowego lub przez jego uprawnionego przedstawiciela.

1.2. W przypadku każdego typu kierunkowskazów we wniosku powinno się znajdować:

1.2.1.  wskazanie, do której kategorii należy przyrząd: 1, 2 czy 5;

1.2.2.  krótki opis techniczny określający typ żarówki lub opisanych lamp;

1.2.3. rysunki (w trzech kopiach), na tyle szczegółowe, aby pozwalały na identyfikację typu lampy i kategorii, przedstawiające w sposób geometryczny pozycję, w jakiej umieszczone są przyrządy na pojeździe, osie obserwacji wzięte jako osie odniesienia w testach (kąt poziomy = 0°, kąt wierzchołkowy = 0°) oraz punkt stanowiący w wymienionym teście środek odniesienia;

1.2.4. dwie próby typu kierunkowskazów, nawet jeśli próby lamp stwarzają możliwość ich ponownego zainstalowania jedynie na jednej stronie pojazdu, to przedstawione dwie próbki lamp mogą być identyczne i odpowiednie dla umieszczenia jedynie po prawej stronie lub jedynie po lewej stronie pojazdu.

2. ZNAKOWANIE

2.1. Przyrządy przedstawione do homologacji typu EWG elementu muszą:

2.1.1.  posiadać nazwę handlową lub znak wnioskującego, który musi być czytelny i niedający się zetrzeć;

2.1.2. posiadać oznakowanie czytelne i niedające się zetrzeć wskazujące typ lub typy zalecanych żarówek;

2.1.3. zawierać przestrzeń wystarczającą, aby umieścić w niej znak homologacji typu oraz dodatkowe symbole opisane w rozdziale 4, przestrzeń ta jest wskazana na rysunku wspomnianym w pkt 1.2.3.

3.  HOMOLOGACJA TYPU EWG ELEMENTU

3.1. Jeśli wszystkie próbki złożone zgodnie z działem 1 spełniają wymagania załączników 0, I, III, IV i V, przyznawana jest homologacja typu EWG oraz przydzielony zostaje znak homologacji typu EWG elementu.

3.2. Numer ten nie jest przydzielany żadnemu innemu typowi kierunkowskazów.

3.3. W przypadku gdy homologacja typu EWG jest wymagana dla typu oświetlenia i przyrządu wysyłającego światło, obejmującego kierunkowskazy i inne lampy, znak homologacji typu elementu może zostać wydany, pod warunkiem że kierunkowskaz spełnia wymagania niniejszej dyrektywy oraz że wszystkie inne lampy tworzące część oświetlenia oraz przyrząd wysyłający światło, dla którego wymagany jest znak homologacji typu EWG elementu, spełniają wymagania szczególnej dyrektywy mającej do nich zastosowanie.

4. ZNAKI

4.1. Każdy kierunkowskaz odpowiadający typowi przyjętemu zgodnie z niniejszą dyrektywą powinien posiadać znak homologacji typu EWG elementu.

4.2. Znak ten składa się z prostokąta otaczającego małą literę „e”, po której następuje numer lub litery charakterystyczne dla Państwa Członkowskiego, które przyznało homologację typu EWG elementu:

1 Niemcy,

2 Francja,

3 Włochy,

4 Niderlandy,

6 Belgia,

11 Zjednoczone Królestwo,

13 Luksemburg,

DK Dania,

IRL Irlandia.

Musi on również obejmować numer homologacji typu EWG elementu odpowiadający numerowi świadectwa homologacji typu EWG wydanego dla danego typu kierunkowskazu.

4.3. Znak homologacji typu EWG elementu powinien mieć następujące dodatkowe symbole:

4.3.1. jeden lub więcej numerów, np. 1, 2 lub 5, zgodnie z którymi przyrząd należy do jednej lub więcej kategorii o nr 1, 2 lub 5, jak określono w ppkt 1.2.1, numery są umieszczane powyżej prostokąta;

4.3.2.  strzałka wskazująca, w jakiej pozycji numer ma być umieszczony na przyrządzie, który może być umieszczony jedynie po jednej stronie pojazdu. Strzałka jest skierowana na zewnątrz pojazdu w przypadku przyrządu kategorii 1 i 2 oraz do przodu pojazdu w przypadku kategorii 5.

4.4. Numer homologacji typu EWG elementu musi być umieszczony w odpowiednim miejscu blisko prostokąta otaczającego literę „e”.

4.5.  Znak homologacji typu EWG elementu oraz dodatkowy(-e) symbol(e) muszą być dołączone do soczewki lampy lub jednej z soczewek w sposób trudno ścieralny i czytelny, nawet jeśli kierunkowskaz jest przymocowany do pojazdu.

4.6. Przykład znaku homologacji typu EWG oraz dodatkowy symbol są wskazane w dodatku.

4.7. W przypadku wydania dla typu oświetlenia oraz przyrządu wysyłającego światło obejmującego kierunkowskaz i inne lampy jednolitej homologacji typu EWG elementu zgodnie z ppkt 3.3 dołączyć można tylko jeden znak homologacji EWG typu elementu składający się z:

– prostokąta otaczającego literę „e” , po której następuje litera(-y) lub numery charakterystyczne dla państwa, które przyznało homologację typu EWG elementu,

–  numeru homologacji typu EWG,

– dodatkowego symbolu wymaganego przez różne dyrektywy, zgodnie z którymi wydawana jest homologacja typu EWG.

4.8. Rozmiary różnych składników znaku nie powinny być mniejsze niż największy minimalny rozmiar określony dla indywidualnego znakowania określonego w niniejszym załączniku.

Dodatek

PRZYKŁAD ZNAKU HOMOLOGACJI TYPU EWG

Przyrząd noszący znak homologacji typu EWG wskazany powyżej jest kierunkowskazem kategorii 5 zatwierdzonym w Niemczech (e 1) pod nr 1471. Strzałki wskazują położenie przyrządu, który może być zamontowany wyłącznie na jednej stronie pojazdu. Strzałki wskazują przód pojazdu.

ZAŁĄCZNIK IV

POMIARY FOTOMETRYCZNE

1. METODY POMIARU

1.1. Wystąpieniu podczas pomiarów fotometrycznych odbicia rozproszonego zapobiega się za pomocą odpowiedniego maskowania.

1.2. W przypadku zakwestionowania wyników pomiarów pomiary należy przeprowadzić w taki sposób, aby spełniały następujące wymagania:

1.2.1. odległość pomiaru powinna zezwalać na zastosowanie prawa odwrotności kwadratu odległości;

1.2.2. sprzęt pomiarowy powinien być taki, aby apertura kątowa odbiornika widziana ze środka odniesienia światła była zawarta między 10' a 1°;

1.2.3. wymóg natężenia dla określonego kierunku obserwacji jest uważany za spełniony, jeśli wymóg ten odpowiada kierunkowi różniącemu się od kierunku obserwacji o nie więcej niż 15'.

2. TABELA STANDARDOWEGO ROZŁOŻENIA NATĘŻENIA ŚWIATŁA

2.1. Kierunek h = 0° i V = 0° odpowiada osi odniesienia (na pojeździe jest on poziomy, równoległy do środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i zorientowany w wymaganym kierunku widzialności). Przechodzi on przez środek odniesienia. Wartości przedstawione w tabeli dla różnych kierunków pomiaru przedstawiają minimalne natężenia jako procent minimum wymaganego na osi dla każdej lampy (w kierunku h = 0° i V = 0°).

2.2.  Jeśli badanie wzrokowe światła ujawni znaczące miejscowe różnice natężenia, należy dokonać kontroli gwarantującej, że natężenie mierzone między dwoma kierunkami pomiaru wymienionego powyżej jest:

2.2.1. poniżej 50 % niższego z dwóch natężeń minimalnych zalecanych dla tych kierunków pomiarów w przypadku minimalnej specyfikacji;

2.2.2. powyżej niższego z dwóch maksymalnych natężeń zalecanych dla tych kierunków pomiarów, zwiększonych o ułamek wyrażony jako funkcja liniowa różnicy między natężeniami zalecanymi dla wymienionych kierunków pomiaru w przypadku specyfikacji maksymalnej.

ZAŁĄCZNIK V

BARWA WYSYŁANEGO ŚWIATŁA

WSPÓŁRZĘDNE TRÓJCHROMATYCZNE

Aby dokonać kontroli właściwości kolorymetrycznych, należy użyć źródła światła o temperaturze barwy 2854 K odpowiadającej środkowi oświetlającemu A Międzynarodowej Komisji ds. Oświetlenia (CIE).