Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 43 poz. 489

– eliminacja zagrożeń stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia użytkowników i konsumentów oraz dla mienia lub środowiska,

– znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwianie międzynarodowego obrotu towarowego,

– stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty, nie powodujących nadmiernych obciążeń dla przedsiębiorców.

1) przepisy określające wymagania oraz specyfikacje techniczne dotyczące wyrobów oraz procesów ich wytwarzania,

2) podmioty: Polskie Centrum Akredytacji, jednostki certyfikujące, laboratoria i jednostki kontrolujące, o których mowa w ustawie,

3) normy regulujące działania, dotyczące instytucji wymienionych w pkt 2.

1) zasadnicze wymagania, określone w przepisach, o których mowa w art. 6, albo

2) szczegółowe wymagania, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 7.

2. Ocena zgodności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązkowa przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu.

1) wyroby nie objęte obowiązkową oceną zgodności, o której mowa w art. 3,

2) systemy zarządzania jakością, środowiskiem, bezpieczeństwem,

3) usługi,

4) kompetencje personelu.

2. Dobrowolna ocena zgodności lub jej systemy kształtowane są przez zainteresowane strony z możliwością uwzględnienia norm regulujących działania instytucji uczestniczących w procesie oceny zgodności.

1) wyrobie – należy przez to rozumieć rzecz ruchomą, bez względu na stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do wprowadzania do obrotu, z wyjątkiem nieprzetworzonych produktów rolnych, hodowlanych oraz pochodzących z rybołówstwa lub łowiectwa,

2) wprowadzeniu do obrotu – należy przez to rozumieć przekazanie wyrobu po raz pierwszy w kraju: użytkownikowi, konsumentowi bądź sprzedawcy przez producenta, jego przedstawiciela lub importera,

3) sprzedawcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, który uczestniczy w obrocie handlowym,

4) znaku zgodności – należy przez to rozumieć zastrzeżony znak, nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, wskazujący, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania, iż dany wyrób lub proces są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi,

5) jednostce kontrolującej – należy przez to rozumieć jednostkę dokonującą sprawdzenia zgodności projektu wyrobu, wyrobu lub procesów ich wytwarzania z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi,

6) certyfikacie zgodności – należy przez to rozumieć dokument wykazujący, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania, iż należycie zidentyfikowany wyrób lub proces jego wytwarzania są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi,

7) certyfikacji zgodności – należy przez to rozumieć działanie trzeciej strony – jednostki certyfikującej – niezależnej od podmiotów wymienionych w pkt 2, zmierzające do wykazania, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania, iż wyrób, proces jego wytwarzania są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi,

8) akredytacji – należy przez to rozumieć formalne uznanie przez krajową jednostkę akredytującą kompetencji jednostki certyfikującej, jednostki kontrolującej lub laboratorium, do wykonywania określonych działań,

9) notyfikacji – należy przez to rozumieć upoważnienie udzielone przez ministra właściwego ze względu na przedmiot oceny zgodności akredytowanej jednostce certyfikującej, akredytowanej jednostce kontrolującej lub akredytowanemu laboratorium do podejmowania działań z zakresu oceny zgodności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1,

10) laboratorium – należy przez to rozumieć laboratorium badawcze, laboratorium wzorcujące lub laboratorium pomiarowe,

11) zasadniczych wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania, które spełniać musi wyrób wprowadzany do obrotu, które to wymagania określają dyrektywy UE, uchwalone zgodnie z zasadami zawartymi w uchwale Rady Wspólnot Europejskich z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej oraz normalizacji, zwanych dyrektywami nowego podejścia,

12) szczegółowych wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania lub specyfikacje techniczne, którym musi odpowiadać wyrób wprowadzany do obrotu, między innymi wymaganiom lub specyfikacjom określonym w dyrektywach UE innych niż dyrektywy nowego podejścia,

13) specyfikacjach technicznych – należy przez to rozumieć dokumenty określające cechy, które wyrób powinien posiadać w zakresie jakości, parametrów technicznych, bezpieczeństwa lub wymiarów, w tym w odniesieniu do nazewnictwa, symboli, badań i metodologii badań, opakowania, znakowania i oznaczania wyrobu.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, wymagania zasadnicze dla wyrobów podlegających ocenie zgodności, warunki i tryb dokonywania oceny zgodności oraz sposób znakowania tych wyrobów, o ile nie zostały one określone w odrębnych przepisach.

3. Rada Ministrów, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 2, określi, w której fazie tworzenia wyrobu następuje ocena zgodności, stopień indywidualizacji tej oceny oraz procedury oceny zgodności (moduły). W zależności od stopnia zagrożenia stwarzanego przez wyrób, dotyczy to oceny:

1) zgodności wyrobów z zasadniczymi wymaganiami, przeprowadzanej przez producenta, jego przedstawiciela lub importera,

2) próbek lub prototypów wyrobów, przeprowadzanej przez jednostkę notyfikowaną,

3) właściwości wyrobu i kontroli, czy wyrób jest zgodny z obowiązującymi wobec niego zasadniczymi wymaganiami, przeprowadzanych przez jednostkę notyfikowaną,

4) systemu jakości u przedsiębiorcy, w tym w stadium projektowania wyrobu, przeprowadzanej przez jednostkę notyfikowaną, oraz sprawowania nadzoru przez tę jednostkę nad prawidłowym działaniem tego systemu,

5) zgodności wyrobów z certyfikowanym typem wyrobu lub z zasadniczymi wymaganiami, przeprowadzanej przez producenta, importera lub jednostkę notyfikowaną w odniesieniu do każdego egzemplarza wyrobu lub na statystycznie wybranej próbce,

6) zgodności każdego egzemplarza wyrobu z zasadniczymi wymaganiami, przeprowadzanej przez jednostkę notyfikowaną,

7) zgodności wyrobów z zasadniczymi wymaganiami w stadium projektowania oraz produkcji, przeprowadzanej przez jednostkę notyfikowaną,

8) zgodności wyrobów z zasadniczymi wymaganiami w stadium projektowania i produkcji oraz oceny systemu jakości produkcji, przeprowadzonej przez jednostkę notyfikowaną.

2. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określi, w zależności od rodzaju wyrobów, w szczególności:

1) procedury pobierania próbek,

2) sposoby identyfikacji i znakowania wyrobów,

3) metody sprawdzania składników w wyrobie,

4) opis sprzętu i wyposażenia zalecanego do stosowania w trakcie certyfikacji.

2. Centrum Akredytacji jest jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną.

3. Nadzór nad Centrum Akredytacji sprawuje Prezes Rady Ministrów.

4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz tryb działania Centrum Akredytacji.

5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się postanowienia Polskich Norm dotyczących jednostki akredytującej.

1) akredytowanie jednostek certyfikujących,

2) akredytowanie laboratoriów,

3) akredytowanie jednostek kontrolujących,

4) sprawowanie nadzoru nad jednostkami akredytowanymi i laboratoriami akredytowanymi w zakresie przestrzegania przez nie warunków akredytacji,

5) prowadzenie wykazu jednostek, którym udzielono akredytacji,

6) organizowanie szkoleń i prowadzenie działalności wydawniczej w zakresie systemu akredytacji.

2. Centrum Akredytacji może zawierać z zagranicznymi jednostkami akredytującymi porozumienia o wzajemnym uznawaniu kompetencji akredytowanych jednostek i laboratoriów.

2. Przychodami Centrum Akredytacji są:

1) wpływy z działalności,

2) dotacje budżetowe, o ile wpływy z działalności nie pokrywają wydatków.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania konkursu.

3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, określa się kryteria doboru i oceny kandydatów, skład, sposób powoływania i działania komisji konkursowej.

4. Prezes Rady Ministrów odwołuje Dyrektora przed upływem okresu, na który został powołany, w przypadku;

1) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań,

2) naruszenia podstawowych obowiązków.

5. Prezes Rady Ministrów może odwołać Dyrektora przed upływem okresu, na który został powołany, w przypadku popełnienia przestępstwa stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu oraz na wniosek Rady do Spraw Akredytacji w przypadku określonym wart. 16 ust. 3.

6. Do zadań Dyrektora należy:

1) reprezentowanie Centrum Akredytacji,

2) podejmowanie decyzji w sprawach dotyczących działalności Centrum Akredytacji,

3) współpraca z Radą do Spraw Akredytacji, w tym zasięganie opinii Rady w sprawach, o których mowa wart. 16 ust. 2 pkt 1–3,

4) przedkładanie Radzie do Spraw Akredytacji rocznych sprawozdań z działalności Centrum Akredytacji.

7. Wynagrodzenie Dyrektora ustala Prezes Rady Ministrów.

8. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników Centrum Akredytacji.

2. Do zadań Rady należy w szczególności opiniowanie:

1) stanu i kierunków rozwoju akredytacji,

2) działalności merytorycznej Centrum Akredytacji,

3) wewnętrznych procedur i instrukcji związanych z akredytacją prowadzoną przez Centrum Akredytacji,

4) rocznych sprawozdań z działalności Centrum Akredytacji.

3. W przypadku negatywnej oceny działalności Centrum Akredytacji Rada może wystąpić do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o odwołanie Dyrektora.

4. Kadencja Rady trwa 5 lat.

5. Rada liczy nie więcej niż 25 osób. W skład Rady wchodzą proporcjonalnie, w liczbie zapewniającej brak dominacji którejkolwiek ze stron, osoby reprezentujące organy administracji rządowej, krajową jednostkę normalizacyjną oraz ogólnopolskie organizacje: konsumenckie, pracodawców, gospodarcze i naukowo-techniczne.

6. Prezes Rady Ministrów na wniosek odpowiednich stron, o których mowa w ust. 5, powołuje oraz odwołuje członków Rady.

7. Przewodniczącego i jego dwóch zastępców wybiera Rada spośród swego grona.

8. Organizację i tryb pracy Rady określa regulamin uchwalony przez Radę.

2. Komitet Odwoławczy powoływany jest przez Radę na okres jej kadencji. Równocześnie Rada wyznacza Przewodniczącego Komitetu Odwoławczego.

3. Członkami Komitetu Odwoławczego mogą być osoby posiadające wysoki stopień wiedzy z zakresów objętych akredytacją – eksperci.

4. W przypadku gdy rozpatrzenie odwołania wymaga szczególnej wiedzy lub w rozpatrywanej dziedzinie nie ma ekspertów wśród stałych członków Komitetu Odwoławczego, Przewodniczący może powołać w skład zespołu rozpatrującego sprawę dodatkowego eksperta.

5. Szczegółowy tryb działania Komitetu Odwoławczego, sposób powoływania i odwoływania poszczególnych jego członków oraz tryb rozpatrywania odwołań określi regulamin uchwalony przez Radę.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) oznaczenie jednostki lub laboratorium ubiegających się o akredytację, ich siedzibę i adres,

2) numer w rejestrze właściwym dla jednostki wnioskującej lub laboratorium,

3) określenie wnioskowanego zakresu akredytacji.

3. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1.

4. Centrum Akredytacji dokonuje czynności sprawdzających, czy wnioskodawca spełnia wymagania określone w Polskich Normach.

5. Dokumentem potwierdzającym udzielenie akredytacji jest certyfikat akredytacji.

6. Certyfikat akredytacji, o którym mowa w ust. 5, zawiera:

1) oznaczenie jednostki udzielającej akredytacji,

2) oznaczenie jednostki albo laboratorium, ich siedziby i adresu,

3) numer i oznaczenie certyfikatu akredytacji,

4) wskazanie Polskiej Normy, która była podstawą wydania certyfikatu,

5) zakres udzielonej akredytacji oraz okres jej ważności,

6) datę wydania i podpis Dyrektora.

7. W okresie ważności certyfikatu akredytacji Centrum Akredytacji sprawuje nadzór nad jednostką akredytowaną lub laboratorium akredytowanym w zakresie udzielonej akredytacji.

2. Na ważność akredytacji nie wpływa zmiana statusu prawnego akredytowanej jednostki lub laboratorium, o ile te zmiany nie wpływają na wykonywanie czynności objętych akredytacją.

2. Ograniczenie zakresu akredytacji następuje, jeżeli jednostka akredytowana lub laboratorium akredytowane nie spełnia niektórych wymagań określonych w certyfikacie akredytacji, natomiast jest w stanie wykonywać inne czynności objęte akredytacją.

3. Zawieszenie akredytacji następuje, jeżeli jednostka akredytowana lub laboratorium akredytowane nie jest w stanie okresowo prowadzić działalności w zakresie udzielonej akredytacji.

4. Cofnięcie akredytacji następuje w przypadku rażącego naruszenia przez jednostkę akredytowaną lub laboratorium akredytowane wymagań określonych w certyfikacie akredytacji.

2. Odwołanie może dotyczyć także ustalonego okresu ważności akredytacji.

3. Odwołanie wnosi się do Komitetu Odwoławczego, o którym mowa w art. 17, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o odmowie udzielenia, ograniczeniu zakresu, zawieszeniu, cofnięciu akredytacji lub ustaleniu okresu jej ważności.

4. Nadanie pisma z odwołaniem w polskim urzędzie pocztowym lub w polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do Komitetu Odwoławczego.

2. Komitet Odwoławczy zapewnia stronom udział w postępowaniu i umożliwia przeprowadzenie dowodów oraz wypowiedzenie się w sprawie przed jej rozstrzygnięciem.

3. Zespół ekspertów powinien rozpatrzyć odwołanie w ciągu 60 dni od dnia jego doręczenia Komitetowi Odwoławczemu.

2. Notyfikacji udziela, odpowiednio, minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności lub Szef Urzędu Ochrony Państwa, zwani dalej Ministrem, w drodze decyzji administracyjnej.

3. Notyfikacja może być udzielona na wniosek jednostki lub laboratorium, które spełniają łącznie następujące warunki:

1) posiadają akredytację udzieloną przez Centrum Akredytacji, w zakresie określonym we wniosku o udzielenie notyfikacji,

2) posiadają ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej dla ryzyka związanego z prowadzoną działalnością,

3) odpowiadają wymaganiom, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 2, lub wymaganiom określonym w odrębnych przepisach.

4. Warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie dotyczy jednostek akredytowanych i laboratoriów wykonujących czynności w zakresie wyrobów wykorzystywanych na cele obronności i bezpieczeństwa Państwa oraz służących do ochrony informacji niejawnych.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

1) oznaczenie jednostki lub laboratorium ubiegających się o notyfikację, ich siedziby i adresu,

2) numer w rejestrze właściwym dla wnioskującej jednostki lub laboratorium,

3) określenie wnioskowanego zakresu notyfikacji.

6. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w ust. 3.

7. Minister może odmówić udzielenia notyfikacji ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa lub obronności Państwa lub innego ważnego interesu publicznego.

8. W przypadku stwierdzenia przez Ministra naruszenia warunków notyfikacji, o których mowa w ust. 3, w zależności od charakteru i znaczenia naruszenia, Minister może, w drodze decyzji administracyjnej, ograniczyć zakres notyfikacji lub cofnąć notyfikację.

9. Informacje o udzieleniu i cofnięciu notyfikacji, zakresie notyfikacji oraz wszelkich jego zmianach podlegają ogłoszeniu w drodze obwieszczenia Ministra w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski".

10. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 9, Minister powiadamia o decyzji odpowiednie instytucje zagraniczne w zakresie wynikającym z zobowiązań międzynarodowych.

2. Czynności kontrolne przeprowadza się na podstawie upoważnienia wydanego przez Ministra.

3. Osoby upoważnione przez Ministra do dokonania kontroli są uprawnione w szczególności do:

1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu jednostki notyfikowanej lub laboratorium notyfikowanego, w dniach i godzinach ich pracy,

2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów związanych z działalnością objętą notyfikacją.

4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.

5. Minister może upoważnić do dokonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, inny organ wyspecjalizowany w przeprowadzaniu kontroli działalności objętej notyfikacją.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych kosztów.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne wysokości opłat, o których mowa w ust. 1.

2. Sprawdzenie, o którym mowa w ust. 1, musi odpowiadać co najmniej warunkom modułu, określonego w przepisach, o których mowa w art. 6 ust. 2 i 3, lub w odrębnych przepisach.

2. Sprawdzenia zgodności wyrobów z wymaganiami dokonują notyfikowane jednostki kontrolujące.

3. Certyfikacji wyrobów dokonują notyfikowane jednostki certyfikujące. Pozytywny wynik oceny zgodności dokonanej przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą stanowi podstawę do wydania certyfikatu zgodności.

2. Tej samej karze podlega ten, kto bez wymaganych uprawnień nadaje znak zgodności.

1) art. 217 otrzymuje brzmienie:

„Art. 217. Niedopuszczalne jest wyposażanie stanowisk pracy w maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności określonych w odrębnych przepisach.”

2) w art. 237⁶:

a) skreśla się § 2,

b) § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.”

3) w art. 283 w § 2 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3) wbrew obowiązkowi wyposaża stanowiska pracy w maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności,

4) wbrew obowiązkowi dostarcza pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności.”

1) w art. 2 w ust. 3 skreśla się wyraz „normami" i następujący po tym wyrazie przecinek;

2) w art. 5 skreśla się wyraz „normami" i następujący po tym wyrazie przecinek;

3) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. 1. Dokumentacja techniczna, na której podstawie będą wytwarzane urządzenia techniczne z zamiarem wprowadzenia ich do obrotu, wymaga uzgodnienia z właściwym organem dozoru technicznego.

2. Uzgadniając dokumentację, ustala się formę wykonywania dozoru technicznego.”

4) w art. 8 w ust. 2 skreśla się wyrazy „przeprowadzeniu niezbędnych badań i”

5) skreśla się art. 10;

6) w art. 12 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Jeżeli bezpieczeństwo eksploatacji urządzenia technicznego uzasadnia zmianę formy wykonywania dozoru technicznego, organ dozoru technicznego może ustalić dla tego urządzenia inną formę wykonywania dozoru technicznego, która uwzględniać będzie warunki eksploatacji tego urządzenia.”

7) w art. 23:

a) w pkt 1 skreśla się wyrazy „i norm”,

b) w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:

„10) wykonywanie innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw gospodarki.”

8) w art. 33 dodaje się ust. 3–5 w brzmieniu:

„3. Dokumenty potwierdzające kompetencje wytwarzającego do wytwarzania urządzeń technicznych, jak również materiałów i elementów stosowanych do ich budowy, wydane za granicą, mogą być uznane przez organ dozoru technicznego, jeżeli będą spełniały wymagania bezpieczeństwa.

4. Dokumenty wydane za granicą, stwierdzające wykonanie badań budowy i przeprowadzenie kontroli stanu urządzenia technicznego, mogą być uznane przez organ dozoru technicznego, jeżeli:

1) przewidują to odpowiednie porozumienia, zawarte między Urzędem Dozoru Technicznego a właściwą w danym państwie instytucją wykonującą funkcję dozoru technicznego, lub

2) wymagania techniczne, na których podstawie urządzenie zostało zaprojektowane i wytworzone, zapewniają bezpieczeństwo nie mniejsze niż polskie przepisy w zakresie dozoru technicznego.

5. Uznanie dokumentów, o których mowa w ust. 3 i 4, nie zwalnia od obowiązku określonego wart. 12 ust. 1.”

9) w art. 34 skreśla się ust. 3 i 4.

„3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, standardy postępowania i procedury medyczne wykonywane w zakładach opieki zdrowotnej w celu zapewnienia właściwego poziomu i jakości świadczeń zdrowotnych.”

„Art. 12. Prezes Urzędu może powierzyć uwierzytelnianie określonych przyrządów pomiarowych akredytowanym laboratoriom.”

1) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. Do zadań Centrum należy w szczególności:

1) organizowanie i nadzorowanie systemu badań i certyfikacji,

2) certyfikowanie systemów jakości u dostawców,

3) certyfikowanie auditorów,

4) kontrolowanie certyfikowanych systemów jakości u dostawców w zakresie stawianych im wymagań,

5) organizowanie szkoleń i doskonalenie kadr na potrzeby badań i certyfikacji.”

2) w art. 11 w ust. 1 oraz w art. 12 w pkt 1 i 3 skreśla się wyraz „akredytacji,”

3) w art. 21 skreśla się ust. 4;

4) w art. 22 skreśla się ust. 3;

5) w art. 25:

a) skreśla się ust. 2,

b) w ust. 3 skreśla się wyraz „akredytacją,”.

„2) znakiem zgodności w rozumieniu ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489),”.

„18) wyrobie budowlanym – należy przez to rozumieć wyrób w rozumieniu przepisów o ocenie zgodności, wytworzony w celu wbudowania, wmontowania, zainstalowania lub zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym.”

1) skreśla się ust. 3;

2) w ust. 4 w pkt 2 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „oraz wzory etykiet”.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki ustali, do dnia 31 października 2000 r., mienie Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji, które przejmie Polskie Centrum Akredytacji.

3. Polskie Centrum Akredytacji przejmie, z dniem 1 stycznia 2001 r., odpowiednio do zakresu swego działania:

1) pracowników oraz wierzytelności i zobowiązania Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji,

2) pracowników oraz wierzytelności i zobowiązania Głównego Urzędu Miar oraz sprawy należące do właściwości Prezesa Głównego Urzędu Miar – w zakresie akredytacji laboratoriów pomiarowych.

4. Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji powoła na okres do dnia 31 grudnia 2002 r. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki. Przepisu art. 15 ust. 1 nie stosuje się.

5. Pierwsza kadencja Rady do Spraw Akredytacji trwa do dnia 31 grudnia 2002 r.

2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa utworzy, do dnia 31 października 2002 r., jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą Polskie Centrum Badań i Certyfikacji.

3. Do zakresu działania spółki, o której mowa w ust. 2, należeć będzie badanie i certyfikacja wyrobów, certyfikacja systemów zarządzania, szkolenie i certyfikacja personelu.

4. Spółka, o której mowa w ust. 2, przejmie odpowiednio do zakresu swojego działania pracowników oraz wierzytelności i zobowiązania po Polskim Centrum Badań i Certyfikacji.

1) dotychczasowe certyfikaty, w tym akredytacji, wydane na podstawie odrębnych przepisów, do upływu określonego w nich terminu ważności,

2) porozumienia o wzajemnym uznawaniu raportów z badań i certyfikatów, zawarte przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji z zagranicznymi organizacjami,

3) zweryfikowane deklaracje zgodności producentów stwierdzające na ich wyłączną odpowiedzialność, że wyroby, procesy lub usługi są zgodne z określoną normą lub z przepisami odrębnymi.

2. Prawa i zobowiązania objęte porozumieniami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przechodzą na jednoosobową spółkę Skarbu Państwa Polskie Centrum Badań i Certyfikacji.

2. Z dniem 1 stycznia 2003 r. spółka, o której mowa w art. 49 ust. 2, odpowiednio do zakresu swojego działania przejmuje postępowania wszczęte i nie zakończone przed tym dniem, prowadzone przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji.

3. W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Ocena na podstawie Polskich Norm oraz właściwych przepisów prawnych, o której mowa w ust. 1, odbywa się w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji.

1) art. 3–8 i art. 48 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,

2) art. 47 i 53, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski