Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 101 poz. 1178

2. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1.

3. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1.

1) organ koncesyjny – organ administracji rządowej lub organ jednostki samorządu terytorialnego upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji,

2) organ zezwalający – organ administracji rządowej lub organ jednostki samorządu terytorialnego upoważniony na podstawie ustawy do wydawania, odmowy wydania i cofania zezwolenia,

3) osoba zagraniczna:

a) osobę fizyczną mającą stałe miejsce zamieszkania za granicą,

b) osobę prawną z siedzibą za granicą,

c) niemającą osobowości prawnej spółkę osób wymienionych w lit. a) lub lit. b), z siedzibą za granicą,

4) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą,

5) rejestr przedsiębiorców – rejestr przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, utworzonym na podstawie ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 769 i z 1998 r. Nr 155, poz. 1015),

6) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej wykonywaną przez przedsiębiorcę poza głównym miejscem wykonywania działalności (zakładem głównym),

7) oznaczenie przedsiębiorcy – firmę lub nazwę przedsiębiorcy ze wskazaniem formy prawnej, a w przypadku osoby fizycznej – imię i nazwisko przedsiębiorcy oraz nazwę, pod którą wykonuje działalność gospodarczą.

2. Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Polskę nie stanowią inaczej, osoby zagraniczne mogą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach, jak przedsiębiorcy mający miejsce pobytu stałego lub siedzibę w Polsce.

3. W przypadku braku zasady wzajemności, osoby zagraniczne dla podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą tworzyć wyłącznie spółki komandytowe, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne, a także przystępować do takich spółek oraz obejmować bądź nabywać ich udziały i akcje.

2. Zewnętrzne oznaczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy,

2) zwięzłe określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej.

1) oznaczenia przedsiębiorcy,

2) numeru, pod którym przedsiębiorca wpisany jest do rejestru przedsiębiorców, wraz z oznaczeniem sądu rejestrowego,

3) siedziby i adresu przedsiębiorcy.

2. Przedsiębiorca jest obowiązany do zamieszczania na towarach lub na ich opakowaniach wprowadzanych do obrotu informacji w języku polskim zawierających:

1) oznaczenie przedsiębiorcy – producenta towaru i jego adres,

2) nazwę towaru,

3) inne oznaczenia i informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

1) dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego tego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca, a jednorazowa wartość należności lub zobowiązań przekracza równowartość 3000 EURO albo równowartość 1000 EURO, gdy suma wartości tych należności i zobowiązań powstałych w miesiącu poprzednim przekracza równowartość 10000 EURO, przeliczanych na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonywane są operacje finansowe,

2) zawiadomienia urzędu skarbowego, właściwego ze względu na podatek dochodowy, o posiadaniu rachunku bankowego związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą, a w razie posiadania więcej niż jednego rachunku – do wskazania jednego z nich jako rachunku podstawowego i zawiadomienia o tym banku, w którym rachunek jest otwarty, oraz właściwego urzędu skarbowego; zawiadamiając urząd skarbowy, należy podać nazwę i adres banku oraz numer rachunku bankowego albo podstawowego rachunku bankowego,

3) zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego oraz banku, w którym otwarty jest podstawowy rachunek bankowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą, o posiadaniu rachunków bankowych w innych bankach, informując o nazwach i adresach banków oraz o numerach rachunków bankowych,

4) zawiadomienia banków, w których otwarte są inne rachunki bankowe tego przedsiębiorcy, o nazwie i adresie banku, w którym otwarty jest rachunek podstawowy tego przedsiębiorcy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej może realizować obowiązki określone w ust. 1 pkt 1 za pośrednictwem rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej. W takim przypadku w zawiadomieniach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, należy podać numer rachunku przedsiębiorcy oraz nazwę i adres spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej.

3. W razie zmiany stanu faktycznego w stosunku do zawiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2, przedsiębiorca jest obowiązany do zgłoszenia tych zmian w terminie 14 dni od daty ich powstania.

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze złóż, bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych,

2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,

3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią,

4) ochrony osób i mienia,

5) transportu lotniczego oraz wykonywania innych usług lotniczych,

6) [2] budowy i eksploatacji albo wyłącznie eksploatacji autostrad płatnych oraz dróg ekspresowych, do których stosuje się przepisy o autostradach płatnych,

7) zarządzania liniami kolejowymi oraz wykonywania przewozów kolejowych,

8) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych.

2. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy.

3. Zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.

2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji administracyjnej.

3. Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat.

4. Minister właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej zwraca się o opinię do Ministra Obrony Narodowej w przypadku zamiaru udzielenia, zmiany lub cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności w zakresie określonym w art. 14 ust. 1 pkt 2.

5. Zasady koncesjonowania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 6, określają przepisy o autostradach płatnych.

6. Zasady koncesjonowania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 8, określają przepisy o radiofonii i telewizji.

2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu przedsiębiorcy szczegółową informację o szczególnych warunkach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.

3. W dziedzinach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2, organ koncesyjny może uzależnić udzielenie koncesji od ubezpieczenia się przedsiębiorcy od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu.

1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres,

2) numer w rejestrze przedsiębiorców,

3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja,

4) informacje określone w przepisach odrębnych ustaw.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokumenty określone w przepisach odrębnych ustaw oraz w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.

3. Minister właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty wymagane przy składaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1.

4. W przepisach wydanych na podstawie ust. 3 należy określić dokumenty wskazujące na możliwość spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych zapewniających prawidłowe wykonywanie działalności objętej koncesją oraz wskazujące na posiadanie możliwości jej finansowania.

1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej,

2) dokonać kontrolnego sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być wydana koncesja,

2) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być wydana koncesja, o ile organ koncesyjny przewiduje określenie w koncesji szczególnych warunków wykonywania działalności gospodarczej,

3) termin składania wniosków o udzielenie koncesji,

4) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe.

3. Jeżeli wnioski o udzielenie koncesji złożyło kilku przedsiębiorców, organ koncesyjny prowadzi jedno postępowanie, w ramach którego przeprowadza rozprawę administracyjną.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca przekazujący informacje mające istotne znaczenie dla jego pozycji konkurencyjnej na rynku może zgłosić uzasadniony wniosek, aby informacjom tym była nadana klauzula poufności.

5. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca:

1) przekazując informacje uzasadni swoje żądanie,

2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania.

6. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego informacje.

1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub szczególnych warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom w trybie art. 16 lub art. 19 ust. 1,

2) ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa Państwa,

3) ze względu na inny ważny interes publiczny,

4) jeżeli w wyniku przeprowadzonej rozprawy, o której mowa w art. 19 ust. 3, udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom.

2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na przyczyny wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3, ogłaszając o tym w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją,

2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 3 i art. 16 ust. 1,

3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli lub innego ważnego interesu publicznego.

2. Czynności kontrolne przeprowadza się na podstawie upoważnienia wydanego przez organ koncesyjny.

3. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do:

1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach, w których jest wykonywana lub powinna być wykonywana ta działalność,

2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli.

4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego, osoby zastępującej kontrolowanego lub przez niego zatrudnionej, a w razie nieobecności tych osób – w obecności przywołanego świadka.

5. Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie.

6. Organ koncesyjny może upoważnić do dokonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, inny organ administracji wyspecjalizowany w kontroli danego rodzaju działalności. Przepisy ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.

1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją,

2) przedsiębiorca nie podjął działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

2. Organ koncesyjny cofa koncesję lub zmienia jej zakres w przypadku, gdy przedsiębiorca:

1) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją,

2) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa.

3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję lub zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub innego ważnego interesu publicznego.

2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące udzielenia koncesji.

3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy.

4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:

1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy albo

2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków podanych w promesie,

3) ujawniły się okoliczności, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–3.

2. Wysokość opłaty skarbowej za udzielenie lub zmianę koncesji oraz za udzielenie promesy określają przepisy o opłacie skarbowej.

2. Organy zezwalające oraz wszelkie warunki wykonywania działalności objętej zezwoleniami, a także tryb wydawania, odmowy wydania i cofania zezwoleń określają przepisy odrębnych ustaw, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.

2. Przed podjęciem decyzji w sprawie wydania zezwolenia organ zezwalający:

1) wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej,

2) może dokonać kontrolnego sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie zezwolenia w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem,

3. W przypadku gdy wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej wszystkim wnioskodawcom spełniającym warunki nie jest możliwe – zgodnie z obowiązującymi przepisami regulującymi wykonywanie danego rodzaju działalności gospodarczej – organ zezwalający przeprowadza rozprawę administracyjną. Przepisy art. 19 stosuje się odpowiednio.

2. Zezwolenie może być wydane na czas oznaczony:

1) na wniosek przedsiębiorcy,

2) jeżeli przepisy odrębne tak stanowią.

3. Zezwolenie wydaje się na czas oznaczony w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 3.

1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem,

2) przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu,

3) przedsiębiorca nie usunął, w wyznaczonym przez organ wydający zezwolenie terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami prawa regulującymi działalność gospodarczą objętą zezwoleniem.

2. Organ zezwalający może cofnąć zezwolenie w przypadku, gdy:

1) przepisy odrębne tak stanowią,

2) przedsiębiorca nie podjął, mimo wezwania organu zezwalającego, lub zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, na którą uzyskał zezwolenie, w przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 3.

2. Organ zezwalający jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie przestrzegania warunków działalności gospodarczej objętej zezwoleniem. Przepisy art. 21 ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.

3. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi zezwalającemu wszelkie zmiany danych określone w zezwoleniu.

4. Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie z przyczyn, o których mowa w art. 32 ust. 1, może ponownie wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu zezwolenia.

2. Wysokość opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia oraz za wydanie promesy zezwolenia określają przepisy o opłacie skarbowej.

1) podać imię i nazwisko oraz adres w Polsce osoby upoważnionej w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego,

2) dołączyć poświadczony notarialnie wzór podpisu osoby upoważnionej w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego,

3) dołączyć zaświadczenie, o którym mowa w art. 86,

4) [3] jeżeli działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu – złożyć je do akt rejestrowych oddziału wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów należy wskazać ten oddział, w którym złożono wskazane dokumenty, wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze,

5) [4] jeżeli istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru – złożyć do akt rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski,

6) [5] jeżeli jest spółką i nie podlega prawu jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej – złożyć oświadczenie, jaka część kapitału zakładowego (akcyjnego) została wpłacona, jeżeli prawo miejsca siedziby spółki zezwala na częściowe wniesienie kapitału.

1) używać nazwy przedsiębiorcy zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”,

2) prowadzić oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości,

3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie zmiany okoliczności, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.

1) oddział rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 40 pkt 3,

2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem,

3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu i obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu.

2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia przedsiębiorcę zagranicznego o obowiązku likwidacji oddziału w oznaczonym terminie.

2. Wpisu do ewidencji dokonuje, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego ze względu na przedmiot wykonywanej działalności przedsiębiorcy zagranicznego, organ, o którym mowa w ust. 1, na podstawie złożonego wniosku i zgodnie z jego treścią.

1) nazwę, siedzibę i formę prawną przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,

2) wysokość kapitału lub innych funduszy założycielskich przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,

3) przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,

4) imię, nazwisko oraz adres w Polsce osoby upoważnionej w przedstawicielstwie do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego,

5) adres przedstawicielstwa w Polsce.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:

1) akt założycielski (umowę, statut) przedsiębiorcy zagranicznego,

2) wypis z rejestru handlowego lub jego odpowiednika,

3) oświadczenie przedsiębiorcy zagranicznego o ustanowieniu przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4) oświadczenie przedsiębiorcy zagranicznego będącego spółką, jaka część kapitału zakładowego (akcyjnego) została wpłacona, jeżeli prawo miejsca siedziby spółki zezwala na częściowe wniesienie kapitału.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządzone w języku obcym, należy przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.

2. Ewidencja jest jawna.

1) utworzenie przedstawicielstwa zagrażałoby bezpieczeństwu i obronności państwa lub ochronie tajemnicy państwowej albo innemu ważnemu interesowi publicznemu,

2) wniosek, o którym mowa w art. 45 ust. 2, dotyczy działalności wykraczającej poza zakres określony w art. 44 albo zawiera braki, które nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, a także gdy do wniosku nie zostały dołączone dokumenty wymienione w art. 46 ust. 2.

2. Odmowa wpisu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga uzasadnienia faktycznego.

1) używać nazwy przedsiębiorcy zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „przedstawicielstwo w Polsce”,

2) prowadzić oddzielną rachunkowość zgodnie z przepisami o rachunkowości,

3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych, o których mowa w art. 46 ust. 1 i ust. 2 pkt 4, oraz o rozpoczęciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego i jej ukończeniu, a także o utracie przez przedsiębiorcę zagranicznego prawa wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń; do zgłoszenia zmian stosuje się odpowiednio przepisy art. 46.

1) przedstawicielstwo rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 49 pkt 3,

2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył przedstawicielstwo, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem,

3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego lub przedstawicielstwa zagraża bezpieczeństwu i obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu.

2. Do likwidacji przedstawicielstwa stosuje się odpowiednio przepis art. 41 ust. 2.

2. Po zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze decyzji, wykreśla przedstawicielstwo z ewidencji.

1) inicjowanie zmian stanu prawnego sprzyjających rozwojowi małych i średnich przedsiębiorców, w tym dotyczących dostępu do środków finansowych pochodzących z kredytów i pożyczek oraz poręczeń kredytowych,

2) wspieranie instytucji umożliwiających finansowanie działalności gospodarczej na dogodnych warunkach,

3) wyrównywanie warunków wykonywania działalności gospodarczej ze względu na obciążenia publicznoprawne,

4) ułatwianie dostępu do informacji, szkoleń oraz doradztwa,

5) wspieranie instytucji i organizacji lokalnych oraz regionalnych działających na rzecz małych i średnich przedsiębiorców,

6) promowanie współpracy małych i średnich przedsiębiorców z innymi przedsiębiorcami polskimi i zagranicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem przedsiębiorczości lokalnej.

1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz

2) osiągnął przychód netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nie przekraczający równowartości w złotych 7 milionów EURO lub suma aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec poprzedniego roku obrotowego nie przekroczyła równowartości w złotych 5 milionów EURO.

2. Nie uważa się jednak za małego, przedsiębiorcy, w którym przedsiębiorcy inni niż mali posiadają:

1) więcej niż 25% wkładów, udziałów lub akcji,

2) prawa do ponad 25% udziału w zysku,

3) więcej niż 25% głosów w zgromadzeniu wspólników (akcjonariuszy).

1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz

2) osiągnął przychód netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nie przekraczający równowartości w złotych 40 milionów EURO lub suma aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec poprzedniego roku obrotowego nie przekroczyła równowartości w złotych 27 milionów EURO.

2. Nie uważa się jednak za średniego, przedsiębiorcy, w którym przedsiębiorcy inni niż mali i średni posiadają:

1) więcej niż 25% wkładów, udziałów lub akcji,

2) prawa do ponad 25% udziału w zysku,

3) więcej niż 25% głosów w zgromadzeniu wspólników (akcjonariuszy).

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może podwyższyć kwoty, o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 55 ust. 1 pkt 2.

2. W przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż rok, jego przewidywany roczny przychód netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych, a także przewidywane średnioroczne zatrudnienie oszacowuje się na podstawie danych za ostatni okres, udokumentowany przez przedsiębiorcę.

2. Samorząd gospodarczy nie może podejmować działań ograniczających zakres wykonywanej przez przedsiębiorców działalności gospodarczej lub godzących w zasadę konkurencji.

2. Organizacja samorządu gospodarczego nie może odmówić członkostwa przedsiębiorcy, który spełnia warunki określone w statucie tej organizacji.

1) promowanie przedsiębiorczości na terenie gminy, powiatu i województwa,

2) prowadzenie działalności informacyjnej i oświatowej, w tym organizowanie szkoleń w zakresie rozwoju przedsiębiorczości,

3) współdziałanie z samorządem gospodarczym, organizacjami pracodawców oraz innymi organizacjami przedsiębiorców.

1) wydawanie, odmowa wydania i cofanie zezwoleń i koncesji, o ile przepisy odrębnych ustaw tak stanowią,

2) kontrola przestrzegania przepisów prawa przez przedsiębiorców w zakresie, o którym mowa w art. 63,

3) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.

2. Do szczegółowych zadań organów samorządu terytorialnego w powiecie i w województwie należy wydawanie, odmowa wydania i cofanie zezwoleń i koncesji, o ile przepisy odrębnych ustaw tak stanowią.

3. Zadania określone w ust. 2 są wykonywane jako zadania z zakresu administracji rządowej.

2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o podjętych czynnościach.

3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może nakazać w drodze decyzji wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3 dni.

4. Decyzji, o której mowa w ust. 3, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynów określonych w ust. 1, działając za osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

2. Kto wbrew obowiązkom określonym w art. 13 ust. 1 pkt 2–4 i ust. 2 nie dokonuje zawiadomień określonych w tych przepisach albo wbrew obowiązkowi określonemu w art. 13 ust. 3 nie dokonuje zgłoszenia, o którym mowa w tym przepisie, podlega karze grzywny do 3000 złotych.

1) art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Art. 1. Wyrób, rozlew, oczyszczanie, skażanie i odwadnianie spirytusu oraz wydzielanie spirytusu z innego wytworu, a także wyrób i rozlew wódek – wymaga zezwolenia udzielonego w trybie określonym w przepisach – Prawo działalności gospodarczej.”

2) w art. 3 w ust. 1 wyrazy „Kto bez wymaganej koncesji” zastępuje się wyrazami „Kto bez wymaganego zezwolenia”.

„8) jednostkach organizacyjnych – rozumie się przez to przedsiębiorców w rozumieniu przepisów –Prawo działalności gospodarczej oraz jednostki organizacyjne nieprowadzące działalności gospodarczej, a także osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego oraz osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki,”.

1) w art. 11 w ust. 2 skreśla się pkt 4;

2) skreśla się art. 51–54 i art. 56;

3) w art. 57 skreśla się wyrazy „, a Przewodniczący Komitetu – także wysokość opłat za udzielanie upoważnień, o których mowa w art. 51 ust. 2, art. 52 ust. 4 i art. 53 ust. 4”

4) skreśla się rozdział 7.

1) art. 11c otrzymuje brzmienie:

„Art. 11c. Statut spółki akcyjnej i jego poniższe zmiany przed jej zarejestrowaniem oraz następujące zmiany statutu wymagają zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych: podwyższenie lub obniżenie kapitału akcyjnego, zmiany dotyczące przedmiotu przedsiębiorstwa, terytorialnego i rzeczowego zakresu działalności spółki, jej siedziby, uprzywilejowania akcji i uprawnień przyznanych akcjonariuszom osobiście oraz tworzenie w ciężar kosztów funduszy, rezerw i rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.”

2) w art. 11d w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „odpowiednio 25%, 33%, 50%, 66%, 75%" zastępuje się wyrazami „odpowiednio 25%, 50%, 75%”.

„Art. 24a. Notariusz nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów – Prawo działalności gospodarczej.”

1) skreśla się art. 22;

2) w art. 24:

a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a po wyrazach „aktywów kasy” dodaje się wyrazy „z zastrzeżeniem ust. 2”,

b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. W przypadku pożyczek i kredytów udzielanych na cele związane z działalnością gospodarczą łączna kwota takich pożyczek i kredytów udzielonych jednemu członkowi nie może przekraczać 15% zasadniczych funduszy własnych kasy.”

3) dodaje się art. 25a w brzmieniu:

„Art. 25a. Łączna kwota pożyczek i kredytów udzielonych wszystkim członkom na cele związane z działalnością gospodarczą nie może przekraczać 150% zasadniczych funduszy własnych kasy.”

4) w art. 40 w pkt 3 wyrazy „z przepisami art. 21–25” zastępuje się wyrazami „z przepisami art. 21, art. 23–25a”.

„6) wytwarzających odpady – rozumie się przez to przedsiębiorców w rozumieniu przepisów – Prawo działalności gospodarczej, osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego oraz osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki, a także jednostki organizacyjne nie prowadzące działalności gospodarczej, które prowadzą działalność powodującą powstawanie odpadów,

7) odbiorcach odpadów – rozumie się przez to przedsiębiorców w rozumieniu przepisów – Prawo działalności gospodarczej, osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, którym wytwarzający odpady zlecili wykonywanie obowiązków usuwania odpadów z miejsc ich powstawania, wykorzystywania lub ich unieszkodliwiania,”.

1) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu towarami z zagranicą, określonymi w przepisach, o których mowa w ust. 2, wymaga uzyskania zezwolenia.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga uzyskania zezwolenia.”

2) art. 23 otrzymuje brzmienie:

„Art. 23. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu usługami z zagranicą, określonymi w przepisach, o których mowa w ust. 2, wymaga uzyskania zezwolenia.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wykaz usług, którymi obrót z zagranicą wymaga uzyskania zezwolenia.”

2. Ilekroć używa się:

1) w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100),

2) w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 83, poz. 931 ),

3) w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062),

4) w ustawie z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802 i Nr 78, poz. 875)

terminu „rachunek bankowy”, w odniesieniu do przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 niniejszej ustawy, należy przez to rozumieć także rachunek tego przedsiębiorcy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.

3. Przepisy art. 82 § 2 i 3, art. 182 § 1 pkt 1 i 3, art. 275 § 2 i art. 296 § 1 ustawy wymienionej w ust. 2 pkt 3 stosuje się odpowiednio do spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych.

2. Ewidencja działalności gospodarczej jest jawna.

3. Ewidencję działalności gospodarczej prowadzą gminy jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej.

2. Zgłoszenie o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej powinno zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy,

2) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy, a jeżeli stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania – również wskazanie siedziby i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego miejsca, o którym mowa w art. 11 ust. 1,

3) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej,

4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.

3. Do zgłoszenia należy dołączyć dokument potwierdzający tytuł prawny przedsiębiorcy do lokalu (nieruchomości) stałego miejsca wykonywania działalności, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Organ ewidencyjny doręcza z urzędu przedsiębiorcy zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia.

1) zgłoszenie dotyczy działalności gospodarczej nieobjętej przepisami ustawy,

2) zgłoszenie zawiera braki formalne, które mimo wezwania nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie,

3) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej w zgłoszeniu działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

1) zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej,

2) o którym mowa w art. 88c pkt 1 lub 3.

2. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej podlega wykreśleniu także w przypadku, gdy organ ewidencyjny dokonał go z naruszeniem prawa. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące wznowienia postępowania i stwierdzenia nieważności decyzji.

3. Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej następuje w drodze decyzji administracyjnej.

2. Osoby obowiązane do dokonania zgłoszenia do rejestru przedsiębiorców składają oświadczenie, że wkład podmiotu zagranicznego do spółki w rozumieniu art. 6 niniejszej ustawy jest zgodny z przepisem ust. 1.

3. Spółki prowadzące działalność na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, uznaje się za spółki utworzone na podstawie art. 6 niniejszej ustawy, jeżeli złożą odpowiednie oświadczenie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do spółek, o których mowa w art. 92, jeżeli spółki te nie podjęły działalności gospodarczej i nie wystawiły pierwszej faktury do dnia 31 marca 1994 r.

3. W razie zgłoszenia likwidacji lub ogłoszenia upadłości spółek, o których mowa w art. 92, w okresie zwolnienia od podatku oraz w ciągu trzech lat od upływu okresu zwolnienia, spółki te są obowiązane do zapłaty tego podatku za okres objęty zwolnieniem. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wpisania do rejestru handlowego otwarcia likwidacji spółki lub z chwilą ogłoszenia jej upadłości.

2. Jeżeli w okresie korzystania przez spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego udzielonego na podstawie art. 6 ustawy, o której mowa w ust. 1, oraz w ciągu dwóch lat od upływu okresu zwolnienia podatkowego następuje otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości spółki lub obniżenie jej kapitału zakładowego (akcyjnego), spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku.

3. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 2, powstaje z chwilą otwarcia likwidacji spółki, ogłoszenia upadłości spółki lub obniżenia jej kapitału zakładowego (akcyjnego).

1) przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi i kamieniami szlachetnymi,

2) przetwórstwa i obrotu metalami nieżelaznymi,

3) obrotu dobrami kultury powstałymi przed dniem 9 maja 1945 r.,

4) usług paszportowych,

5) dokonywania przenoszenia zapisu dźwięku lub dźwięku i obrazu na taśmy, płyty, kasety, wideokasety i wideopłyty,

6) produkcji, opracowywania, dystrybucji i rozpowszechniania filmów,

7) [18] (skreślony),

8) prowadzenia targowisk,

9) transportu morskiego oraz zarządzania portami morskimi innymi niż porty o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej,

10) usług turystycznych, z wyjątkiem organizowania imprez turystycznych i pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych,

11) sportu profesjonalnego,

12) poszukiwania i wydobywania surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin,

nie wymaga uzyskania koncesji lub zezwolenia.

2. Działalność gospodarcza niewymieniona w ust. 1 i w art. 14, a objęta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy koncesjonowaniem, na podstawie:

1) ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1991 r. Nr 107, poz. 460 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) w zakresie wyrobu, rozlewu, oczyszczania, skażania i odwadniania spirytusu oraz wydzielania spirytusu z innego wytworu, a także wyrobu i rozlewu wódek,

2) ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, N r 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401 i Nr 41, poz. 412) w zakresie:

a) wytwarzania wyrobów tytoniowych,

b) usług detektywistycznych,

c) produkcji i dystrybucji tablic rejestracyjnych pojazdów,

d) zarządzania lotniskami,

3) ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984 oraz z 1999 r. Nr 47, poz. 461) w zakresie:

a) usług kurierskich, a także pocztowych usług o charakterze powszechnym, polegających na przewozie i doręczaniu w obrocie krajowym i zagranicznym przesyłek listowych i listów wartościowych o masie powyżej 2000 g, oraz

b) usług telekomunikacyjnych,

4) ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 778) w zakresie wytwarzania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, prowadzenia aptek ogólnodostępnych, hurtowni farmaceutycznych, hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt, składów celnych i konsygnacyjnych środków farmaceutycznych i materiałów medycznych,

5) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 751) w zakresie konfekcjonowania i obrotu środkami ochrony roślin,

6) ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554, Nr 110, poz. 715 i Nr 133, poz. 884, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401 ) w zakresie:

a) obrotu w kraju i z zagranicą zwierzyną żywą, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terenie kraju,

b) obrotu w kraju i z zagranicą tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terenie kraju,

c) sprzedaży usług turystycznych obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców i polowania za granicą,

7) ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117 i Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i N r 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) w zakresie prowadzenia agencji celnej,

8) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 124, poz. 783) w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich,

9) ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr 55, poz. 587) w zakresie obrotu z zagranicą towarami i usługami określonymi na podstawie odrębnych przepisów,

z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy staje się działalnością gospodarczą objętą wymogiem uzyskania zezwolenia. Dotychczasowe organy koncesyjne stają się organami zezwalającymi.

3. Koncesje i zezwolenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie ustaw odrębnych w dziedzinach, w których utrzymuje się udzielanie koncesji lub wydawanie zezwoleń, zachowują ważność lub stają się zezwoleniami w rozumieniu przepisów ust. 2 na czas, na który zostały wydane.

4. Koncesje wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677 i z 1999 r. Nr 32, poz. 310) stają się licencjami przewozowymi i zachowują ważność na czas, na który zostały wydane.

2. [20] Jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie zostaną ustawowo określone zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej oraz wydawania zezwoleń, o których mowa w art. 96 ust. 2, oraz w ustawach odrębnych, jak też nie zostaną wskazane informacje i dokumenty wymagane do złożenia wniosków o wydanie zezwolenia, z mocy prawa wygasa obowiązek uzyskania zezwolenia.

3. Jeżeli w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie zostaną ustawowo określone zakres i warunki udzielania licencji przewozowej na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, o której mowa w art. 96 ust. 4, jak też nie zostaną wskazane informacje i dokumenty wymagane do złożenia wniosków o wydanie takich licencji, z mocy prawa wygasa obowiązek uzyskania licencji przewozowej.

4. W terminie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy utrzymuje się w mocy przepisy ustaw odrębnych, na podstawie których wydawane są zezwolenia, o których mowa w art. 96 ust. 2 oraz w ustawach odrębnych, o ile okres ten nie zostanie przedłużony w odrębnej ustawie.

1) dekret z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U. Nr 41, poz. 312, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1998 r. Nr 121, poz. 770),

2) ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23 poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401 i Nr 41, poz. 412),

3) ustawa z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i z 1999 r. Nr 49, poz. 484), z wyjątkiem art. 42.