Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 44 poz. 194

2. Jednostkami badawczo—rozwojowymi są:

1) instytuty naukowo—badawcze,

2) ośrodki badawczo—rozwojowe, centralne laboratoria i inne jednostki organizacyjne, których podstawowym zadaniem jest prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1.

3. Jednostki badawczo—rozwojowe posiadają osobowość prawną.

4. Jednostki badawczo—rozwojowe mają prawo używania okrągłej pieczęci z wizerunkiem godła Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą jednostki badawczo—rozwojowej w otoku.

5. Przepisów ustawy nie stosuje się do instytutów naukowych szkół wyższych i placówek Polskiej Akademii Nauk.

2. Do zadań jednostek badawczo—rozwojowych w szczególności należy:

1) prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz przystosowywanie ich wyników do wdrażania w praktyce,

2) upowszechnianie wyników badań naukowych i prac rozwojowych,

3) podejmowanie działalności w zakresie doskonalenia metod prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych,

4) prowadzenie działalności uzupełniającej, a w szczególności w zakresie szkolenia, informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej,

5) opracowywanie analiz i ocen dotyczących stanu i rozwoju poszczególnych dziedzin nauki i techniki, a także propozycji w zakresie wykorzystywania w kraju osiągnięć światowej nauki i techniki.

3. Jednostki badawczo—rozwojowe mogą prowadzić produkcję aparatury i urządzeń, a także podejmować inną działalność gospodarczą bądź usługową na potrzeby kraju i eksportu w zakresie objętym przedmiotem ich działania.

3a. Jednostki badawczo—rozwojowe prowadzące badania naukowe lub prace rozwojowe w dziedzinie nauk medycznych uczestniczą w systemie ochrony zdrowia.

4. Jednostki badawczo—rozwojowe posiadające uprawnienia do nadawania stopni naukowych oraz odpowiednie warunki materialno—techniczne mogą prowadzić studia podyplomowe.

1) zaistnieje potrzeba prowadzenia w danej dziedzinie działalności, o której mowa w art. 2 ust. 2,

2) zostanie zapewniona niezbędna, odpowiadająca przedmiotowi i zakresowi jej działania:

a) liczba pracowników o odpowiednich kwalifikacjach,

b) aparatura badawcza, laboratoryjna, potencjał informacyjny oraz sprzęt techniczny i inne niezbędne warunki materialno—techniczne.

2. Organ tworzący jednostkę badawczo—rozwojową wyposaża ją w środki niezbędne do prowadzenia działalności określonej w akcie o utworzeniu jednostki.

3. Szczegółowy przedmiot i zakres działania jednostki badawczo—rozwojowej określa statut uchwalony przez radę naukową po zaopiniowaniu przez zakładowe organizacje związkowe i zatwierdzony przez organ sprawujący nadzór nad tą jednostką.

3a. Pierwszy statut nowo utworzonej jednostce badawczo-rozwojowej oraz statut jednostce badawczo-rozwojowej powstałej w wyniku połączenia lub podziału jednostek badawczo-rozwojowych nadaje organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową. Pierwszy statut obowiązuje do czasu zatwierdzenia przez organ sprawujący nadzór statutu uchwalonego w trybie ust. 3.

4. Strukturę organizacyjną jednostki badawczo—rozwojowej odpowiadającą jej przedmiotowi i zakresowi działania określa regulamin organizacyjny ustalony przez dyrektora, po zasięgnięciu opinii rady naukowej oraz zakładowych organizacji związkowych.

2. Rada Główna działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu.

3. Kadencja Rady Głównej trwa 3 lata.

4. Rada Główna składa się z 31 członków wybieranych przez elektorów.

5. Elektorzy wybierani są przez rady naukowe jednostek badawczo—rozwojowych spośród pracowników tych jednostek. Rada naukowa jednostki badawczo—rozwojowej zatrudniającej do 300 pracowników wybiera jednego elektora, a jednostki zatrudniającej powyżej 300 pracowników — dwóch elektorów.

6. Rada Główna opracowuje opinie i postulaty w sprawach polityki naukowej i naukowo—technicznej państwa oraz w sprawach warunków i zasad działania jednostek badawczo—rozwojowych, które przedstawia w szczególności Radzie Ministrów, Komitetowi Badań Naukowych oraz innym naczelnym organom administracji rządowej.

2. Właściwy minister w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw nauki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych tworzy, w drodze rozporządzenia, inne jednostki badawczo-rozwojowe niż określone w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów art. 3 i art. 4 ust. 1 i 2.

2. Organ, który utworzył jednostkę badawczo-rozwojową, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, z własnej inicjatywy po zaopiniowaniu przez radę naukową jednostki albo na wniosek dyrektora lub rady naukowej jednostki badawczo-rozwojowej, w drodze rozporządzenia, przeprowadza jej połączenie, podział, reorganizację, likwidację lub przekształcenie w przedsiębiorstwo państwowe albo włączenie do przedsiębiorstwa państwowego, po uzgodnieniu z organem założycielskim tego przedsiębiorstwa, z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 1.

3. Jeżeli połączenie, podział, reorganizacja, likwidacja lub przekształcenie jednostki badawczo-rozwojowej jest dokonywane z inicjatywy własnej organu sprawującego nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową lub na wniosek dyrektora, rada naukowa opiniuje ten wniosek.

4. Jeżeli organ, który utworzył jednostkę badawczo-rozwojową, już nie istnieje lub na podstawie art. 6 ustawy nie jest właściwy do utworzenia jednostki badawczo-rozwojowej, jej połączenie, podział, reorganizację, likwidację, przekształcenie w przedsiębiorstwo państwowe lub włączenie do tego przedsiębiorstwa przeprowadza, w drodze rozporządzenia, minister sprawujący nadzór nad tą jednostką badawczo-rozwojową, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

2. Wykreślenie jednostki badawczo—rozwojowej z Krajowego Rejestru Sądowego następuje z urzędu z chwilą wpisania do tego rejestru przedsiębiorstwa państwowego powstałego w wyniku przekształcenia tej jednostki.

3. Wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego jednostki badawczo—rozwojowej włączonej do przedsiębiorstwa państwowego następuje na wniosek tego przedsiębiorstwa.

4. Do przedsiębiorstwa państwowego powstałego w wyniku przekształcenia jednostki badawczo—rozwojowej stosuje się odpowiednio przepisy o przedsiębiorstwach państwowych.

5. Majątek jednostki badawczo—rozwojowej przekształconej w przedsiębiorstwo państwowe lub włączonej do przedsiębiorstwa państwowego wchodzi w skład funduszu założycielskiego takiego przedsiębiorstwa.

2. (skreślony).

3. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przekształceniem jednostki badawczo—rozwojowej w przedsiębiorstwo państwowe lub przed jej włączeniem do przedsiębiorstwa państwowego, odpowiada to przedsiębiorstwo.

1) przekształcona w instytut Polskiej Akademii Nauk – po podjęciu uchwały w tej sprawie przez Prezydium Polskiej Akademii Nauk, w trybie określonym w art. 38 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz.U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484),

2) włączona do państwowej szkoły wyższej – po uzgodnieniu z właściwymi organami szkoły wyższej oraz z ministrem sprawującym nadzór nad tą szkołą,

3) włączona do instytutu Polskiej Akademii Nauk – po uzgodnieniu z dyrektorem tego instytutu oraz z Prezesem Polskiej Akademii Nauk.

2. Przekształcenie jednostki badawczo-rozwojowej w instytut Polskiej Akademii Nauk lub jej włączenie do państwowej szkoły wyższej albo do instytutu Polskiej Akademii Nauk przeprowadza organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową z własnej inicjatywy albo na wniosek dyrektora lub rady naukowej tej jednostki.

3. Wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego jednostki badawczo-rozwojowej:

1) przekształconej w instytut Polskiej Akademii Nauk lub włączonej do takiego instytutu – następuje na wniosek dyrektora instytutu Polskiej Akademii Nauk,

2) włączonej do państwowej szkoły wyższej – następuje na wniosek rektora tej szkoły.

4. Do jednostki badawczo-rozwojowej przekształconej w instytut Polskiej Akademii Nauk, włączonej do państwowej szkoły wyższej lub do instytutu Polskiej Akademii Nauk stosuje się odpowiednio przepisy art. 8 ust. 1, art. 9 oraz przepisy o łączeniu jednostek badawczo-rozwojowych.

2. Do komercjalizacji i prywatyzacji jednostki badawczo-rozwojowej stosuje się przepisy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a, 4 oraz art. 10a i 10b.

3. Komercjalizacja jednostki badawczo-rozwojowej może nastąpić na wniosek:

1) dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, złożony po zasięgnięciu opinii rady naukowej,

2) organu, który sprawuje nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową, po zasięgnięciu opinii rady naukowej

– złożony w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki.

3a. Decyzję o prywatyzacji bezpośredniej jednostki badawczo-rozwojowej może podjąć z własnej inicjatywy albo na wniosek dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, złożony po zasięgnięciu opinii rady naukowej, organ, który sprawuje nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki.

4. Do pracowników jednostki badawczo-rozwojowej przekształconej w spółkę handlową stosuje się art. 23¹ Kodeksu pracy.

1) przedkładanie władzom spółki propozycji perspektywicznych kierunków działalności naukowej, rozwojowej i wdrożeniowej,

2) przeprowadzanie postępowania o nadanie tytułu naukowego na zasadach określonych w odrębnych przepisach,

3) przeprowadzanie przewodów doktorskich i habilitacyjnych w zakresie posiadanych uprawnień,

4) opiniowanie kierunkowych planów tematycznych i finansowych spółki,

5) opiniowanie regulaminu organizacyjnego spółki,

6) opiniowanie kwalifikacji osób zatrudnionych na stanowiskach pracowników naukowych i naukowo-technicznych oraz dokonywanie okresowej oceny dorobku naukowego i technicznego tych osób.

2. Do rady naukowej spółki stosuje się art. 24 ust. 3–5 i art. 25–27.

2. Jednostka badawczo—rozwojowa uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.

2. Nadanie statusu państwowego instytutu badawczego może być dokonane na wniosek ministra sprawującego nadzór nad instytutem naukowo-badawczym, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw nauki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć ocenę dotychczasowej działalności instytutu naukowo-badawczego, ze szczególnym uwzględnieniem informacji o prowadzonych badaniach naukowych i pracach rozwojowych oraz o ich wynikach, liczbie zatrudnionych pracowników i ich kwalifikacjach oraz o stanie majątkowym tego instytutu, umożliwiającym właściwą realizację zadań, o których mowa w art. 12b.

4. Państwowy instytut badawczy, na zasadzie wyłączności, używa w nazwie określenia „Państwowy Instytut Badawczy”.

5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, dokonuje nadania instytutowi naukowo-badawczemu statusu państwowego instytutu badawczego, uwzględniając w szczególności wymagania, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, oraz określając zakres zadań tego instytutu, źródła finansowania i wskazując dysponentów środków budżetowych przeznaczonych na realizację tych zadań.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może dokonać pozbawienia statusu państwowego instytutu badawczego, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające nadanie tego statusu albo gdy instytut nie wykonuje powierzonych mu zadań.

1) zadań określonych w art. 2 ust. 2 oraz

2) zadań szczególnie ważnych dla planowania i realizacji polityki państwa, których wykonanie jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, obronności i bezpieczeństwa kraju, działania wymiaru sprawiedliwości oraz dziedzictwa narodowego, edukacji i kultury oraz jakości życia obywateli, dotyczących:

a) opracowywania i opiniowania standardów w zakresie rynku pracy, ochrony pracy i zabezpieczenia społecznego, ochrony zdrowia, ochrony środowiska, gospodarki żywnościowej, gospodarki przestrzennej, gospodarki bogactwami i zasobami naturalnymi, bezpieczeństwa technicznego, energetycznego i bezpieczeństwa transportu oraz standardów produktów, procesów i usług, a także warunków przestrzegania tych standardów,

b) monitoringu i zapobiegania skutkom zjawisk i wydarzeń mogących stwarzać zagrożenie publiczne, w tym zapobiegania skutkom katastrof naturalnych lub technicznych, noszących znamiona klęski żywiołowej.

2. Zakres zadań państwowego instytutu badawczego, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala Rada Ministrów w wieloletnich programach, ustanawianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550 i Nr 95, poz. 1041).

2. (skreślony).

3. W przypadku likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 1 ust. 1, jej majątek, po zaspokojeniu wierzytelności, staje się własnością Skarbu Państwa, a o jego przeznaczeniu decyduje organ sprawujący nadzór nad tą jednostką badawczo-rozwojową, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Nie zaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki badawczo-rozwojowej obciążają Skarb Państwa.

4. Jednostka badawczo-rozwojowa może zbywać środki trwałe, stosując przepisy dotyczące państwowych osób prawnych.

5. Podstawą gospodarki jednostki badawczo—rozwojowej jest plan rzeczowo—finansowy ustalany przez dyrektora, po zaopiniowaniu przez radę naukową.

6. Sprawozdanie finansowe jednostki badawczo-rozwojowej zatwierdza organ sprawujący nadzór nad tą jednostką.

2. Jednostka badawczo—rozwojowa pokrywa koszty bieżącej działalności z uzyskiwanych przychodów.

3. Jednostka badawczo—rozwojowa odpowiada za swoje zobowiązania.

4. Jednostka badawczo—rozwojowa nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa ani innych osób prawnych. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania jednostki badawczo—rozwojowej, z zastrzeżeniem przepisu art. 13 ust. 3.

5. Jednostka badawczo—rozwojowa może osiągać przychody z tytułu wdrażania i upowszechniania wyników swojej działalności oraz uczestniczyć w efektach ekonomicznych powstałych z tego tytułu na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

6. Jednostka badawczo—rozwojowa może uzyskiwać przychody z dotacji budżetowej zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem ust. 7.

7. Państwowy instytut badawczy otrzymuje dotację celową na dofinansowywanie realizacji zadań, o których mowa w art. 12b ust. 1 pkt 2. Wysokość dotacji jest określana w ustawie budżetowej, na wniosek właściwych dysponentów części budżetowych.

2. Jednostka badawczo—rozwojowa tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2a. Jednostka badawczo-rozwojowa tworzy zakładowy fundusz nagród.

3. Jednostka badawczo—rozwojowa może tworzyć fundusz wdrożeniowy ze środków przekazanych jej na podstawie umów przez przedsiębiorców wdrażających wyniki prac naukowych lub prac rozwojowych tej jednostki.

4. Nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym środki funduszów jednostki badawczo—rozwojowej przechodzą na rok następny.

2. Zwolnieniu nie podlega działalność, o której mowa w art. 2 ust. 3.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do użytkowania wieczystego gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Jednostki badawczo—rozwojowe, z tytułu użytkowania wieczystego tych gruntów, ponoszą opłaty określone w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

1) dyrektor,

2) rada naukowa.

1) ustala plany działalności jednostki badawczo—rozwojowej,

2) realizuje politykę kadrową,

3) zarządza mieniem i odpowiada za wyniki działalności jednostki badawczo—rozwojowej,

4) reprezentuje jednostkę badawczo—rozwojową,

5) podejmuje decyzje we wszystkich sprawach dotyczących jednostki badawczo—rozwojowej, z wyjątkiem należących do zakresu działania rady naukowej.

2. Dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej powołuje organ sprawujący nadzór nad tą jednostką spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu, po zasięgnięciu opinii rady naukowej. Dyrektor jest powoływany na okres 5 lat. W razie powołania na funkcję dyrektora osoby nie będącej pracownikiem jednostki badawczo—rozwojowej, powołanie na tę funkcję powoduje równocześnie nawiązanie stosunku pracy w jednostce badawczo—rozwojowej.

3. Funkcję dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej może pełnić osoba:

1) posiadająca wyższe wykształcenie,

2) posiadająca predyspozycje do organizowania pracy naukowej i badawczej.

4. Wyłonienie kandydata na funkcję dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej następuje w drodze konkursu zarządzanego przez organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo—rozwojową.

5. Konkurs rozstrzyga komisja konkursowa, powołana przez organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo—rozwojową.

6. W skład komisji konkursowej wchodzą trzy osoby zatrudnione w jednostce badawczo—rozwojowej w pełnym wymiarze czasu pracy, wskazane przez jej radę naukową, oraz po dwie osoby wskazane przez ministra właściwego do spraw nauki i przez organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo—rozwojową.

7. Minister właściwy do spraw nauki określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania konkursowego, uwzględniając w szczególności sposób ogłaszania konkursu, zadania komisji konkursowej, tryb postępowania tej komisji i sposób wyłaniania przez nią kandydatów na funkcje dyrektora.

2. Głównego księgowego oraz kierowników komórek organizacyjnych, nie wymienionych w ust. 1, zatrudnia dyrektor.

3. Zastępcą dyrektora do spraw naukowych może być tylko osoba posiadająca tytuł naukowy lub stopień naukowy.

4. Statut jednostki badawczo—rozwojowej może przewidywać:

1) stanowisko sekretarza naukowego jednostki badawczo—rozwojowej, do którego przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio,

2) powołanie kolegium lub innych organów opiniodawczo—doradczych dyrektora; członków tych organów powołuje i odwołuje dyrektor.

5. Dyrektor jednostki badawczo—rozwojowej może ustanawiać pełnomocników do realizacji określonych zadań i ustalać zakres i czas ich umocowania.

2. W szczególności do zadań rady naukowej należy:

1) uchwalanie statutu jednostki badawczo—rozwojowej,

2) występowanie z wnioskami do organu sprawującego nadzór nad jednostką badawczo—rozwojową o powołanie lub odwołanie dyrektora tej jednostki,

3) ustalanie perspektywicznych kierunków działalności naukowej, rozwojowej i wdrożeniowej jednostki badawczo-rozwojowej, z tym że w odniesieniu do państwowych instytutów badawczych wymaga to uzgodnienia z organem sprawującym nadzór nad jednostką,

4) występowanie z wnioskami w sprawie połączenia, podziału, reorganizacji lub likwidacji jednostki badawczo—rozwojowej oraz inicjowanie przekształcenia tej jednostki,

5) opiniowanie kierunkowych planów tematycznych i finansowych jednostki badawczo—rozwojowej oraz rocznych sprawozdań jej dyrektora z wykonania zadań tej jednostki,

6) opiniowanie wniosków dotyczących połączenia, podziału lub reorganizacji jednostki badawczo—rozwojowej oraz stałej współpracy tej jednostki z innymi osobami prawnymi,

7) opiniowanie regulaminu organizacyjnego jednostki badawczo—rozwojowej,

8) opiniowanie kandydatów na funkcje dyrektora, zastępców dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, sekretarza naukowego oraz kierowników komórek organizacyjnych wskazanych w regulaminie organizacyjnym,

9) opiniowanie kwalifikacji osób na stanowiska pracowników naukowych i badawczo—technicznych oraz dokonywanie okresowej oceny dorobku naukowego i technicznego tych pracowników,

10) opiniowanie wniosków o przyznawanie stypendiów naukowych,

11) przeprowadzanie postępowania o nadanie tytułu naukowego na zasadach określonych w odrębnych przepisach,

12) przeprowadzanie przewodów doktorskich i habilitacyjnych w zakresie posiadanych uprawnień.

3. Prawo głosu w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 9 i 10, posiadają tylko członkowie rady naukowej ze stopniem naukowym lub tytułem naukowym.

4. Prawo głosu w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 11 i 12, posiadają tylko członkowie rady naukowej ze stopniem naukowym doktora habilitowanego lub tytułem naukowym.

5. Rada naukowa jest uprawniona do zajmowania stanowiska we wszystkich sprawach dotyczących działalności jednostki badawczo—rozwojowej.

2. W skład rady naukowej, z zastrzeżeniem ust. 4, wchodzą:

1) pracownicy jednostki badawczo—rozwojowej ze stopniem naukowym lub tytułem naukowym, zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy, w liczbie stanowiącej nie mniej niż 30% i nie więcej niż 50% składu rady naukowej,

2) pracownicy badawczo-techniczni jednostki badawczo-rozwojowej zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy, w liczbie stanowiącej nie więcej niż 30% składu rady naukowej,

3) osoby spoza jednostki badawczo-rozwojowej posiadające tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora habilitowanego, a także osoby wyróżniające się zasobem wiedzy i praktycznym dorobkiem w dziedzinie objętej zakresem działania jednostki badawczo-rozwojowej, w liczbie stanowiącej nie mniej niż 20% i nie więcej niż 50% składu rady naukowej.

3. (skreślony).

4. W skład rady naukowej jednostki uprawnionej do nadawania stopni naukowych wchodzą osoby z tytułem naukowym lub stopniem naukowym doktora habilitowanego w liczbach nie mniejszych niż określone przepisami w sprawie uprawnień jednostek organizacyjnych do nadawania stopni naukowych oraz reprezentujące dziedziny nauki i dyscypliny naukowe odpowiednie do posiadanych przez jednostkę uprawnień; nie mniej niż połowę tych osób powinni stanowić pracownicy danej jednostki badawczo—rozwojowej.

4a. Członkowie rady naukowej zatrudnieni poza jednostką są obowiązani do nieujawniania uzyskanych informacji, stanowiących tajemnicę jednostki badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

5. Rada naukowa działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu.

2. Przewodniczącym rady naukowej może być tylko osoba posiadająca tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora habilitowanego.

3. Funkcja przewodniczącego rady naukowej nie może być łączona z funkcją dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej lub jego zastępcy.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do zastępców przewodniczącego.

5. W posiedzeniach rady naukowej biorą udział dyrektor, przedstawiciele zakładowych organizacji związkowych oraz inne osoby zaproszone przez przewodniczącego rady naukowej.

1) rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia,

2) zwolnienia z pracy na podstawie orzeczenia komisji dyscyplinarnej.

2. Członkowi rady naukowej nie można bez zgody rady naukowej zmienić warunków pracy i płacy na jego niekorzyść w czasie określonym w ust. 1.

3. Działalność w radzie naukowej ma charakter społeczny.

4. Członek rady naukowej zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy z powodu pełnienia swoich zadań w godzinach pracy.

2. Organ sprawujący nadzór dokonuje kontroli i oceny działalności jednostki badawczo—rozwojowej oraz pracy dyrektora.

3. Organ sprawujący nadzór w razie stwierdzenia, że decyzja dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej jest sprzeczna z prawem, wstrzymuje jej wykonanie oraz zobowiązuje dyrektora do jej zmiany lub cofnięcia.

4. Decyzja organu sprawującego nadzór, o której mowa w ust. 3, może być zaskarżona do sądu administracyjnego na zasadach i w trybie przewidzianym w Kodeksie postępowania administracyjnego.

5. W razie stwierdzenia, że decyzja dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej lub zaniechanie podjęcia decyzji spowodowało stratę finansową, organ sprawujący nadzór nad tą jednostką może ustalić odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie pracy.

6. Przepis ust. 5 nie wyklucza zastosowania przepisów dotyczących odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ sprawujący nadzór zapewnia jednostce badawczo—rozwojowej środki do wykonania zadania, chyba że wykonanie zadania następuje odpłatnie na podstawie umowy, zawieranej ze stroną finansującą wykonanie zadania, o którym mowa w ust. 1.

3. W razie doznania szkody przez jednostkę badawczo—rozwojową z powodu wykonania zadania nałożonego przez organ sprawujący nadzór, organ ten jest obowiązany do jej naprawienia.

1) pracowników naukowych,

2) pracowników badawczo—technicznych,

3) pracowników inżynieryjno—technicznych,

4) pracowników administracyjno—ekonomicznych,

5) pracowników bibliotecznych i pracowników dokumentacji naukowej,

6) pracowników służby zdrowia,

7) pracowników na stanowiskach robotniczych,

8) pracowników obsługi i innych.

1) art. 32–48, z wyjątkiem przepisów dotyczących nawiązania stosunku pracy na podstawie mianowania,

2) art. 56, 59–61.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Państwowej Straży Pożarnej, powołanych na podstawie odrębnych przepisów na stanowiska naukowe i badawczo-techniczne w państwowych i spółdzielczych jednostkach organizacyjnych oraz w spółkach handlowych.

3. (skreślony).

4. W jednostkach organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, może być powołana rada naukowa.

2. Podstawowym obowiązkiem pracownika naukowego jest realizacja celów i zadań jednostki badawczo—rozwojowej, a w szczególności prowadzenie działalności naukowej i rozwojowej, zapewniającej stały rozwój nauki i techniki.

1) profesora,

2) docenta,

3) adiunkta,

4) asystenta.

2. Osoby zajmujące stanowisko profesora kontraktowego i docenta kontraktowego nie mogą pełnić funkcji zastępcy dyrektora do spraw naukowych oraz sekretarza naukowego jednostki badawczo—rozwojowej.

3. Na stanowisku docenta można zatrudnić osobę posiadającą stopień naukowy doktora habilitowanego.

4. Na stanowisku profesora można zatrudnić osobę posiadającą tytuł naukowy.

5. Na stanowisku profesora lub docenta, za zgodą rady naukowej, można zatrudnić na podstawie umowy o pracę na czas określony:

1) osobę posiadającą tytuł naukowy – na stanowisku profesora, a osobę posiadającą stopień naukowy doktora habilitowanego – na stanowisku docenta,

2) osobę nie będącą obywatelem polskim, posiadającą kwalifikacje równorzędne z określonymi w pkt 1, z zachowaniem wymagań określonych w odrębnych przepisach dotyczących cudzoziemców.

6. Do osób, o których mowa w ust. 5 pkt 2, w zakresie ich praw i obowiązków stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zatrudniania na stanowiskach nauczycieli akademickich osób nie będących obywatelami polskimi.

2. Dyplomowani bibliotekarze i dyplomowani pracownicy dokumentacji naukowej są zatrudniani odpowiednio na stanowiskach:

1) starszego kustosza dyplomowanego lub starszego dokumentalisty dyplomowanego,

2) kustosza dyplomowanego lub dokumentalisty dyplomowanego,

3) adiunkta bibliotecznego lub adiunkta dokumentacji naukowej,

4) asystenta bibliotecznego lub asystenta dokumentacji naukowej.

2. Pracownika naukowego na stanowisko profesora lub docenta mianuje się na czas nie określony, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 5; mianowania dokonuje organ sprawujący nadzór, na wniosek dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej.

3. Stosunek pracy z innymi pracownikami naukowymi niż określeni w ust. 2 nawiązuje się przez zawarcie umowy o pracę.

4. Nawiązanie stosunku pracy z pracownikiem naukowym, dla którego jednostka badawczo—rozwojowa jest dodatkowym miejscem pracy lub miejscem pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, następuje na podstawie umowy o pracę.

5. Pracownicy naukowi podlegają okresowym ocenom dorobku naukowego i technicznego, dokonywanym przez radę naukową.

5a. Minister właściwy do spraw nauki określa, w drodze rozporządzenia, sposób dokonywania okresowych ocen dorobku naukowego i technicznego pracowników naukowych zatrudnionych w jednostkach badawczo-rozwojowych, uwzględniając w szczególności okresy zatrudnienia, po upływie których dokonuje się oceny pracownika naukowego, tryb dokonywania oceny i wyznaczania przez radę naukową zespołów oceniających oraz tryb rozpatrywania wniosków o dokonanie ponownej oceny, jeżeli pracownik naukowy nie zgadza się z oceną zespołu oceniającego.

6. Odwołanie pracownika naukowego z powierzonej mu funkcji w jednostce badawczo—rozwojowej nie powoduje rozwiązania stosunku pracy.

1) twórczą działalność naukową polegającą na rozwiązywaniu problemów naukowych na użytek praktyki społecznej i gospodarczej,

2) wprowadzanie do praktyki wyników badań naukowych,

3) podnoszenie swoich kwalifikacji,

4) upowszechnianie osiągnięć nauki, w tym poprzez publikacje oraz aktywny udział w życiu naukowym,

5) kształcenie kadry naukowej,

6) udział w pracach organizacyjnych jednostki badawczo—rozwojowej związanej z pracami naukowymi oraz działalnością dydaktyczną lub artystyczną, a w jednostce badawczo—rozwojowej nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia – także udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakładzie opieki zdrowotnej prowadzonym przez tę jednostkę.

2. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowisku asystenta.

3. (skreślony).

4. (skreślony).

1) trwałej niezdolności do pracy naukowej, spowodowanej chorobą,

2) (skreślony),

3) otrzymania dwukrotnej negatywnej oceny w trybie określonym w art. 35 ust. 5 i 5a,

4) likwidacji jednostki badawczo—rozwojowej lub jej reorganizacji, połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia.

2. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym ulega rozwiązaniu bez wypowiedzenia:

1) w razie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej choroby przekracza rok; w szczególnie uzasadnionych przypadkach, po stwierdzeniu przez komisję lekarską poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, okres nieobecności w pracy spowodowanej chorobą może być przedłużony ponad rok, nie dłużej jednak niż do dwóch lat,

2) z końcem roku kalendarzowego, w którym pracownik kończy 70 rok życia,

3) w razie rażącego niewywiązywania się pracownika z podstawowych obowiązków pracownika naukowego, stwierdzonego w trybie określonym w przepisie art. 35 ust. 5.

3. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może ulec rozwiązaniu w każdym czasie za zgodą stron.

4. Rozwiązania stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym, z zachowaniem 3—miesięcznego okresu wypowiedzenia lub bez wypowiedzenia, dokonuje organ, który dokonał mianowania, na wniosek dyrektora jednostki badawczo—rozwojowej, zaopiniowany przez radę naukową.

1) ukarania w trybie dyscyplinarnym karą zwolnienia z pracy,

2) skazania na karę pozbawienia praw publicznych albo prawa wykonywania zawodu,

3) pozbawienia tytułu naukowego,

4) skazania na karę pozbawienia wolności — po upływie miesiąca od dnia skazania,

5) (skreślony).

1) upomnienie,

2) nagana,

3) nagana z pozbawieniem od roku do trzech lat prawa pełnienia funkcji kierowniczych w jednostkach badawczo-rozwojowych,

4) wydalenie z pracy.

2. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 1 pkt 4 powoduje wygaśnięcie stosunku pracy oraz zakaz ubiegania się o zatrudnienie w jednostce badawczo-rozwojowej przez okres pięciu lat.

1) w pierwszej instancji — komisje dyscyplinarne powoływane przez organy sprawujące nadzór,

2) w drugiej instancji — wyższa komisja dyscyplinarna powoływana przez ministra właściwego do spraw nauki.

2. Członków komisji dyscyplinarnych, w tym przewodniczącego i zastępców przewodniczącego, powołuje się na okres 4 lat.

3. Komisje dyscyplinarne działają w zespołach trzyosobowych.

3a. Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie dyscyplinarne z dniem zgłoszenia przez rzecznika dyscyplinarnego wniosku o wszczęcie tego postępowania.

3b. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy, z zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnicy ustawowo chronionej. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia z pracy, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę spośród mianowanych pracowników naukowych.

3c. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy.

3d. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej jednostki badawczo-rozwojowej strony mogą odwołać się do wyższej komisji dyscyplinarnej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

3e. Od orzeczeń wyższej komisji dyscyplinarnej przysługuje odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Od orzeczenia Sądu Apelacyjnego kasacja nie przysługuje.

3f. Do rozpatrzenia odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji.

4. Minister właściwy do spraw nauki, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady powoływania i organizacji komisji dyscyplinarnych, zasady wyznaczania składów orzekających, rzeczników dyscyplinarnych, tryb postępowania dyscyplinarnego, wykonywania kar dyscyplinarnych oraz ich darowania i zatarcia.

1) głównego specjalisty badawczo—technicznego,

2) starszego specjalisty badawczo—technicznego,

3) specjalisty badawczo—technicznego.

2. Na stanowisku głównego specjalisty badawczo—technicznego można zatrudnić osobę posiadającą stopień naukowy doktora lub specjalizację zawodową II stopnia albo posiadającą uprawnienia określone ustawą o rzecznikach patentowych.

3. Na stanowisku starszego specjalisty badawczo—technicznego można zatrudnić osobę, która posiada:

1) specjalizację zawodową I stopnia — w zawodach, w których specjalizacja została wprowadzona odrębnymi przepisami, lub

2) dyplom ukończenia szkoły wyższej i odpowiednio udokumentowany znaczny dorobek badawczy lub projektowy, patentowy, osiągnięcia organizacyjne, ekonomiczne, artystyczne bądź równorzędne — w zawodach, w których specjalizacja nie została wprowadzona, oraz co najmniej 5—letni staż pracy w danej specjalności.

4. Na stanowisku specjalisty badawczo—technicznego można zatrudnić osobę, która posiada:

1) dyplom ukończenia szkoły wyższej i odpowiednio udokumentowany dorobek badawczy lub projektowy, konstrukcyjny, technologiczny, patentowy, osiągnięcia organizacyjne, ekonomiczne, artystyczne bądź równorzędne oraz

2) 5—letni staż pracy w danej specjalności.

1) współuczestniczenie w rozwiązywaniu problemów naukowych realizowanych przez jednostkę badawczo—rozwojową,

2) przystosowywanie rezultatów badań do potrzeb praktyki,

3) prowadzenie prac w dziedzinie projektów, konstrukcji, technologii, organizacji, metod leczniczych i udział we wprowadzaniu ich do praktyki,

4) prowadzenie prac doświadczalnych,

5) prowadzenie prac związanych z ochroną własności przemysłowej, praw autorskich i wynalazczości,

6) uczestniczenie w pracach organizacyjnych związanych z działalnością, o której mowa w pkt 1—4.

2. Do obowiązków pracowników inżynieryjno—technicznych należy w szczególności:

1) uczestniczenie w prowadzeniu prac rozwojowych realizowanych przez jednostkę badawczo—rozwojową,

2) wykonywanie zadań związanych z obsługą prac wynikających z działalności jednostki badawczo—rozwojowej,

3) wykonywanie zadań związanych z remontami i konserwacją aparatury naukowo—badawczej i innych urządzeń technicznych będących w posiadaniu jednostki badawczo—rozwojowej.

2. Do obowiązków pracowników administracyjno—ekonomicznych w szczególności należy:

1) administrowanie majątkiem jednostki badawczo—rozwojowej,

2) rozwiązywanie problemów ekonomicznych jednostki badawczo—rozwojowej oraz prowadzenie spraw związanych z kształtowaniem stosunków prawnych z innymi podmiotami,

3) wykonywanie prac związanych z planowaniem, finansowaniem i sprawozdawczością w zakresie działalności jednostki badawczo—rozwojowej,

4) obsługa administracyjna i socjalna pracowników jednostki badawczo—rozwojowej.

2. Do obowiązków pracowników, o których mowa w ust. 1, należy wykonywanie zadań ustalonych odrębnymi przepisami albo wynikających z ich specjalności zawodowych lub określonych w regulaminie organizacyjnym jednostki badawczo—rozwojowej.

3. Kwalifikacje pracowników, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy lub przepisy o wynagradzaniu.

2. Pracownikom jednostki badawczo—rozwojowej przysługuje dodatek za wysługę lat:

1) dla pracowników naukowych i badawczo—technicznych — w wysokości 3% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 3 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20% po 20 latach pracy,

2) dla pozostałych pracowników jednostki badawczo—rozwojowej — w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20% po 20 latach pracy.

3. (skreślony).

4. Za wieloletnią pracę pracownikom jednostek badawczo—rozwojowych przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) po 20 latach pracy — 75% wynagrodzenia miesięcznego,

2) po 25 latach pracy — 100% wynagrodzenia miesięcznego,

3) po 30 latach pracy — 150% wynagrodzenia miesięcznego,

4) po 35 latach pracy — 200% wynagrodzenia miesięcznego,

5) po 40 latach pracy — 300% wynagrodzenia miesięcznego,

6) po 45 latach pracy — 400% wynagrodzenia miesięcznego.

5. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do dodatku za wysługę lat oraz do nagrody jubileuszowej ustala się w obowiązującym w jednostce badawczo-rozwojowej układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania.

2. Do czasu pracy pracowników jednostek badawczo—rozwojowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia, o których mowa w art. 36 ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy o czasie pracy pracowników zakładów społecznej służby zdrowia.

3. Rozkład czasu pracy określa regulamin pracy uzgodniony ze związkami zawodowymi działającymi w jednostce.

4. Jeżeli wymagają tego potrzeby jednostki badawczo—rozwojowej, pracownicy mogą być zatrudniani poza godzinami pracy, a w szczególnych przypadkach — także w nocy oraz w dni wolne od pracy, na zasadach określonych w Kodeksie pracy.

5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do kobiet w ciąży oraz osób opiekujących się dziećmi w wieku do 8 lat.

2. Pracownikowi jednostki badawczo—rozwojowej przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego, ostatnio pobieranego, wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli okres jego zatrudnienia wynosi co najmniej 10 lat.

3. Okres uprawniający do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów zatrudnienia uprawniających do dodatków za wysługę lat.

2. Włączone do jednostek badawczo—rozwojowych zakłady doświadczalne stają się zakładami tych jednostek, samodzielnie sporządzającymi bilans.

3. Organy założycielskie, o których mowa w ust. 1, określają zasady i tryb włączenia zakładów doświadczalnych do jednostek badawczo—rozwojowych.

4. Do zakładów doświadczalnych stosujących przepisy o gospodarce finansowej państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, od dnia 1 stycznia 1991 r. stosuje się przepisy o gospodarce finansowej jednostek badawczo—rozwojowych.

5. Do pracowników zakładów doświadczalnych stosuje się przepisy Kodeksu pracy o układach zbiorowych pracy lub regulaminach wynagradzania, z tym że organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo—rozwojową, w której skład wchodzi zakład doświadczalny, może na pracowników naukowych i badawczo—technicznych takiego zakładu rozciągnąć w całości bądź w części przepisy niniejszej ustawy dotyczące tych pracowników.

1) grunty będące własnością Skarbu Państwa lub gmin, pozostające w zarządzie jednostki badawczo—rozwojowej, stają się przedmiotem użytkowania wieczystego tej jednostki,

2) budynki i urządzenia związane trwale z gruntami państwowymi pozostającymi w zarządzie jednostki badawczo—rozwojowej stają się jej własnością,

3) pozostałe składniki mienia jednostki badawczo—rozwojowej stają się jej własnością.

2. Przepisy ust. 1 nie naruszają praw osób trzecich, z wyłączeniem Skarbu Państwa.

1) w użytkowanie wieczyste – grunty będące własnością Skarbu Państwa lub gminy pozostające w dniu 1 stycznia 2001 r. w ich posiadaniu, jeżeli grunty te są niezbędne do prowadzenia w sposób ciągły badań naukowych lub prac rozwojowych określonych w statutach tych jednostek,

2) na własność – pozostające w jej posiadaniu w dniu 1 stycznia 2001 r. budynki i urządzenia związane trwale z gruntami, o których mowa w pkt 1, oraz pozostałe składniki mienia jednostki.

2. Nabycie mienia, o którym mowa w ust. 1, następuje nieodpłatnie.

3. Z mienia nabytego na własność przez jednostki badawczo-rozwojowe nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej wyłącza się przydzielone mienie wojskowe, które nie podlegało zaliczeniu do funduszu jednostki badawczo-rozwojowej.

4. Przepisy ust. 1 nie naruszają praw osób trzecich, z wyłączeniem Skarbu Państwa lub gminy.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób stwierdzania stanu posiadania mienia, o którym mowa w ust. 1, z uwzględnieniem w szczególności dowodów potwierdzających posiadanie tego mienia.

6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jednostki badawczo-rozwojowe nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych, które mogą nabyć mienie wymienione w ust. 1, po udokumentowaniu stanu posiadania tego mienia w sposób określony w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5.

7. Jednostka badawczo-rozwojowa wskazana w rozporządzeniu Rady Ministrów nabywa mienie, o którym mowa w ust. 1, na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez wojewodę albo zarząd gminy, na wniosek tej jednostki złożony nie później niż w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie odwołania osoby pełniącej funkcję dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, a także gdy funkcja dyrektora pozostaje nieobsadzona z innych przyczyn.

2. Osoby określone w ust. 1, które w dniu wejścia w życie ustawy ukończyły: mężczyźni 50 lat i kobiety 45 lat, zachowują to stanowisko.

2. Warunkiem powołania żołnierzy w czynnej służbie wojskowej oraz funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Państwowej Straży Pożarnej na stanowiska przewidziane dla pracowników naukowych i badawczo—technicznych jest posiadanie kwalifikacji określonych w niniejszej ustawie i odrębnych przepisach.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do spółki handlowej, powstałej w wyniku komercjalizacji i prywatyzacji jednostki badawczo-rozwojowej.

3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb nadawania i pozbawiania jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, statusu jednostki badawczo-rozwojowej, uwzględniając w szczególności wymagania dotyczące wniosku o nadanie lub pozbawienie statusu jednostki badawczo-rozwojowej, sposób stwierdzania, czy jednostka organizacyjna spełnia wymagania określone w art. 3, oraz wyznaczając ministra właściwego do spraw nauki do załatwiania spraw dotyczących nadawania i pozbawiania statusu jednostki badawczo-rozwojowej, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym ze względu na rodzaj działalności prowadzonej przez jednostkę organizacyjną.

4. Spółka handlowa powstała w wyniku komercjalizacji lub prywatyzacji jednostki badawczo-rozwojowej otrzymuje status jednostki badawczo-rozwojowej na okres do dnia rozpatrzenia jej wniosku o nadanie tego statusu, bez konieczności zachowania warunków określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie ust. 3.

5. Przepis ust. 4 ma zastosowanie pod warunkiem złożenia przez spółkę wniosku w terminie 60 dni od dnia przekształcenia. W przypadku gdy wniosek nie zostanie uwzględniony, spółka jest obowiązana do zapłaty podatków, opłat i ceł należnych za okres zwolnienia w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji w sprawie wniosku.