Dziennik Ustaw - rok 1989 nr 31 poz. 167

Na podstawie art. 212 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co następuje:

2. Tymczasowo aresztowany obowiązany jest przekazać do depozytu dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty, których posiadanie jest niedozwolone ze względu na bezpieczeństwo lub ustalony w areszcie śledczym porządek, oraz potwierdzić przekazanie własnoręcznym podpisem.

2. Obowiązek umieszczenia w celi przejściowej nie dotyczy tymczasowo aresztowanych przetransportowanych z innych aresztów śledczych, zakładów karnych albo ośrodków przystosowania społecznego, jeżeli byli już poddani badaniom i zabiegom, o których mowa w ust. 1.

2. Tymczasowo aresztowanemu nie wolno uczestniczyć w grupach organizowanych bez zgody administracji aresztu śledczego, używać wyrazów albo zwrotów wulgarnych lub obelżywych, dokonywać niedozwolonych transakcji i zakładów oraz uprawiać gier hazardowych, spożywać alkoholu albo środków odurzających lub psychotropowych, dokonywać samouszkodzeń, wykonywać tatuaży i zezwalać na ich wykonywanie na sobie, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów, porozumiewać się z osobami postronnymi oraz osadzonymi w innej celi, a także samowolnie zmieniać stanowiska pracy, miejsca wykonywania zleconej czynności i miejsca wyznaczonego do spania.

3. Tekst regulaminu oraz ustalonego w areszcie śledczym porządku powinien znajdować się w każdej celi.

2. Zwracając się do osób, o których mowa w § 4, tymczasowo aresztowany używa zwrotu „obywatelu” z wymienieniem stanowiska lub stopnia służbowego.

3. Zasady zachowania się tymczasowo aresztowanego, określone w ust. 1 i 2, obowiązują również wobec osób wizytujących areszt śledczy.

4. Osoby, o których mowa w § 4, zwracają się do tymczasowo aresztowanego używając zwrotu „obywatelu”.

2. Osadzenie tymczasowo aresztowanego w celi jednoosobowej może nastąpić tylko po zasięgnięciu opinii lekarza lub psychologa.

2. W każdej celi wieloosobowej wyznacza się spośród tymczasowo aresztowanych starszego celi, za jego zgodą. Do obowiązku starszego celi należy dbanie o przestrzeganie przez tymczasowo aresztowanych ustalonego w areszcie śledczym porządku oraz obowiązków określonych w ust. 1, a także informowanie osób, o których mowa w § 4, o potrzebach bytowych i zdrowotnych tymczasowo aresztowanych.

2. Tymczasowo aresztowany ma prawo posiadać w celi artykuły żywnościowe, środki higieny osobistej, przedmioty osobistego użytku, z wyjątkiem brzytwy, listy, fotografie, materiały piśmienne, osobiste notatki i zapiski oraz książki i gry świetlicowe dostarczone za pośrednictwem administracji aresztu śledczego, a za zezwoleniem naczelnika lub organu, do którego dyspozycji pozostaje – również inne przedmioty, w tym także podnoszące estetykę pomieszczenia lub będące wyrazem kulturalnych zainteresowań i potrzeb tymczasowo aresztowanego.

3. Naczelnik może na czas określony ograniczyć posiadanie przedmiotów wymienionych w ust. 2, jeżeli wymagają tego względy sanitarne, porządku lub bezpieczeństwa.

2. Tymczasowo aresztowany może, za zgodą organu, do którego dyspozycji pozostaje, korzystać z indywidualnej posługi religijnej w odpowiednim pomieszczeniu określonym przez naczelnika.

2. Tymczasowo aresztowany ma prawo wypożyczać z biblioteki aresztu śledczego książki i gry świetlicowe oraz zakupywać je z własnych środków pieniężnych.

3. Tymczasowo aresztowany ma prawo korzystać z prasy dostarczanej przez administrację aresztu śledczego, zakupywać prasę z własnych środków pieniężnych, a także posiadać ją w celi, jeżeli organ, do którego dyspozycji pozostaje, nie sprzeciwia się temu.

2. Kontrola może być i przeprowadzana w każdym czasie. W razie konieczności dopuszczalne jest uszkodzenie kontrolowanych przedmiotów w niezbędnym zakresie.

3. Kontrolę tymczasowo aresztowanego oraz odzieży i bielizny na nim przeprowadza osoba tej samej płci.

4. Znalezione w czasie kontroli przedmioty, których posiadanie jest niedozwolone, podlegają zatrzymaniu, a notatki i zapiski, jeżeli ich treść zawiera znamiona przestępstwa, przekazaniu do prokuratora. Znalezione pieniądze, jeżeli nie ustalono ich właściciela, podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa.

1) czas i sposób przeprowadzania apelu porannego i wieczornego,

2) czas przeznaczony na spoczynek, pracę, naukę, zajęcia własne i kulturalno-oświatowe i sportowe,

3) czas i miejsce spożywania posiłków,

4) zasady poruszania się po terenie aresztu,

5) sposób odbywania spacerów,

6) ilość i rodzaj posiadanych w celi przedmiotów oraz sposób ich przechowywania,

7) terminy i miejsce przyjmowania tymczasowo aresztowanych przez osoby, o których mowa w § 4, oraz lekarza,

8) terminy, miejsce i porządek przeprowadzania widzeń,

9) terminy, miejsce i sposób dokonywania zakupów.

2. Cele i inne pomieszczenia w areszcie śledczym, w których tymczasowo aresztowani przebywają lub pracują, są wizytowane przez naczelnika co najmniej raz w miesiącu.

2. Powierzchnia celi mieszkalnej przypadająca na tymczasowo aresztowanego powinna wynosić nie mniej niż 3 m². W celach wieloosobowych powierzchnia ta może być zmniejszona nie więcej niż o 0,5 m² na tymczasowo aresztowanego, łącznie jednak nie więcej niż o 3 m² powierzchni celi.

3. Na każdą tymczasowo aresztowaną kobietę powinno przypadać nie mniej niż 4 m² powierzchni celi. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W miarę możliwości należy uwzględniać prośby tymczasowo aresztowanych niepalących o nieumieszczanie ich w jednej celi z palącymi.

5. Cele mieszkalne powinny być wyposażone w łóżka dla każdego tymczasowo aresztowanego, stoły, szafki, taborety, niezbędne urządzenia sanitarne i środki do utrzymania czystości w celi oraz głośniki, radiowe. Urządzenia sanitarne powinny być usytuowane w celi w sposób zapewniający ich niekrępujące użytkowanie.

2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje z aresztu śledczego odzież i obuwie, jeżeli własna odzież i obuwie są niezdatne do użytku lub nieodpowiednie ze względu na porę roku albo gdy wymagają tego względy sanitarne, bezpieczeństwa lub potrzeba zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego.

3. W czasie dokonywania czynności procesowych oraz w innych uzasadnionych wypadkach tymczasowo aresztowany korzysta poza terenem aresztu śledczego z własnej odzieży, bielizny i obuwia, chyba że są one nieodpowiednie ze względu na porę roku lub zniszczone albo przemawiają przeciwko temu względy bezpieczeństwa lub organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, temu się sprzeciwi.

2. Jeżeli wymaga tego stan zdrowia tymczasowo aresztowanego, otrzymuje on wyżywienie dietetyczne według wskazań lekarza.

2. Tymczasowo aresztowany zatrudniony nieodpłatnie może otrzymać co miesiąc nagrodę pieniężną, której wysokość jest uzależniona od wyników pracy.

2. Kwota udzielonej zapomogi nie może jednorazowo przekraczać wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy. Kwot przekazanych osobom uprawnionym nie zalicza się na poczet zasądzonych alimentów.

2. W razie potrzeby tymczasowo aresztowany może dokonywać zakupów odzieży, bielizny i obuwia.

3. Tymczasowo aresztowanemu umożliwia się dokonanie pierwszego zakupu nie później niż trzeciego dnia od przyjęcia do aresztu śledczego.

1) otrzymana od osób najbliższych, odpowiadająca wysokości 50% najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy, przez okres jednego miesiąca od daty otrzymania,

2) niezbędna na pokrycie kosztów przejazdu tymczasowo aresztowanego z aresztu śledczego do miejsca zamieszkania i na wyżywienie w ciągu najbliższych dni po zwolnieniu, odpowiadająca wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy.

2. Kwotą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, tymczasowo aresztowany nie może dysponować.

2. W paczkach nie mogą być dostarczane artykuły, których sprawdzenie jest niemożliwe bez naruszenia w istotny sposób ich substancji, ani też artykuły w opakowaniach utrudniających kontrolę ich zawartości.

2. Tymczasowo aresztowany chory korzystający z diety może dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i otrzymywać paczki z żywnością wyłącznie według wskazań lekarza.

2. Paczki o wadze przekraczającej 3 kg, a także paczki zawierające przedmioty, których posiadanie w areszcie śledczym jest niedozwolone, lub artykuły, o których mowa w § 23 ust. 2, podlegają zwrotowi na koszt nadawcy. W uzasadnionym wypadku paczka przekraczająca dopuszczalną wagę może być doręczona tymczasowo aresztowanemu, a jej nadwaga zaliczona na poczet następnej paczki. Decyzje w tych sprawach podejmuje naczelnik.

3. Artykuły żywnościowe nie nadające się do spożycia podlegają zniszczeniu w obecności tymczasowo aresztowanego.

2. Tymczasowo aresztowanego leczonego w celi naczelnik może, na wniosek lekarza, zwolnić od przestrzegania określonych przepisów regulaminu oraz ustalonego w areszcie śledczym porządku. Przy podejmowaniu decyzji należy mieć na względzie konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego.

2. W czasie spaceru tymczasowo aresztowani nie mogą porozumiewać się z tymczasowo aresztowanymi spoza grupy spacerowej i osobami postronnymi oraz przekazywać im jakichkolwiek przedmiotów.

3. Naczelnik lub organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może zarządzić odbywanie spacerów w sposób inny niż określony w ust. 2, z zachowaniem względów porządku i bezpieczeństwa oraz konieczności zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego.

4. Spacer tymczasowo aresztowanych chorych odbywa się według wskazań lekarza, z zachowaniem względów, o których mowa w ust 3.

2. Organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może ze względu na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego zakazać tymczasowo aresztowanemu dokonywania zmiany dotychczasowego wyglądu.

3. Tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej raz w tygodniu z ciepłej kąpieli. Tymczasowo aresztowana kobieta korzysta co najmniej raz dziennie z ciepłej wody i dwa razy w tygodniu z ciepłej kąpieli. Tymczasowo aresztowany zatrudniony przy pracach brudzących korzysta z częstszych kąpieli. Kąpiel tymczasowo aresztowanego chorego odbywa się według wskazań lekarza.

2. Korespondencja tymczasowo aresztowanego podlega cenzurze organu, do którego dyspozycji pozostaje, chyba że organ ten zarządzi inaczej.

3. Tymczasowo aresztowany nie posiadający środków pieniężnych otrzymuje od administracji aresztu śledczego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na cztery listy w miesiącu.

2. Widzenia powinny odbywać się w sposób zabezpieczający prawidłowy tok postępowania karnego; odbywają się one pod nadzorem, w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą, i trwają nie dłużej niż 60 minut.

3. Organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może zezwolić na udzielenie widzenia w inny sposób oraz przedłużyć czas jego trwania.

4. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego lub osobę go odwiedzającą ustalonego sposobu odbywania widzenia, widzenie może być przerwane lub zakończone przed czasem na nie przeznaczonym.

5. Zasady i sposób odbywania widzeń podaje się do wiadomości osobom odwiedzającym.

2. Jeżeli organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, zastrzeże przy widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej, widzenie odbywa się w sposób wskazany przez ten organ.

3. Tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma prawo do prowadzenia korespondencji z właściwym urzędem konsularnym, a w razie braku takiego urzędu – z właściwym przedstawicielstwem dyplomatycznym, oraz do korespondencji i widzeń z urzędnikiem konsularnym, a w razie jego braku – z pracownikiem przedstawicielstwa dyplomatycznego.

4. Tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma prawo, niezwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, zawiadomić o miejscu swego pobytu urząd lub osobę, o których mowa w ust. 3.

5. Przepisy § 33 i 34 stosuje się odpowiednio.

2. Składanie próśb, skarg i wniosków zbiorowych, jak również przez poszczególnych tymczasowo aresztowanych w imieniu ogółu lub grupy tymczasowo aresztowanych jest niedozwolone.

3. Prośby, skargi i wnioski nie związane z działalnością aresztu śledczego przesyła się adresatowi za pośrednictwem organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.

2. Nagrody są następujące:

1) zezwolenie na dłuższy spacer,

2) zezwolenie na otrzymanie dodatkowej paczki żywnościowej,

3) zezwolenie na częstsze dokonywanie zakupów,

4) zezwolenie na dłuższe widzenie,

5) nagroda rzeczowa lub pieniężna,

6) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych.

2. Nagrody mogą być przyznawane indywidualnie, jednorazowo lub na czas określony. Nagrody przyznane na czas określony mogą być przez naczelnika cofnięte, jeżeli uległy zmianie podstawy ich przyznania.

3. Decyzje o przyznaniu lub cofnięciu nagrody wydaje się na piśmie i podaje do wiadomości nagrodzonego.

2. Kary dyscyplinarne są następujące:

1) pozbawienie wszystkich lub niektórych nie wykorzystanych przez tymczasowo aresztowanego nagród,

2) pozbawienie prawa otrzymania paczki żywnościowej,

3) pozbawienie lub ograniczenie prawa dokonywania zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych przez okres do 3 miesięcy,

4) twarde łoże w osobnej celi przez okres do 14 dni.

3. O wymierzeniu kary dyscyplinarnej określonej w ust. 2 pkt 2 zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.

4. Wobec młodocianych oraz kobiet ciężarnych i karmiących nie stosuje się kar dyscyplinarnych określonych w ust. 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem pozbawienia lub ograniczenia prawa zakupu wyrobów tytoniowych, a wobec kobiet ciężarnych i karmiących – ponadto kary dyscyplinarnej określonej w ust. 2 pkt 4;

2. Ponowne wymierzenie kary dyscyplinarnej nie może nastąpić w taki sposób, aby była ona bezpośrednim przedłużeniem odbywanej takiej samej kary, chyba że łączny okres trwania wymierzonych kar nie przekracza przewidzianej w regulaminie granicy czasu trwania tej kary.

3. W uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza gdy tymczasowo aresztowany popełnił przekroczenie po raz pierwszy albo jeżeli nie naruszyło ono w poważnym stopniu ustalonego porządku, można odstąpić od ukarania dyscyplinarnego i poprzestać na zwróceniu tymczasowo aresztowanemu uwagi.

2. Przed wymierzeniem kary dyscyplinarnej wysłuchuje się wyjaśnień obwinionego tymczasowo aresztowanego, a jeżeli zachodzi potrzeba – również wyjaśnień składającego wniosek o ukaranie lub innych osób.

2. Terminy określone w ust. 1 nie biegną w okresie przebywania tymczasowo aresztowanego poza aresztem śledczym w wyniku ucieczki lub leczenia związanego z samouszkodzeniem, a także w okresie odroczenia, zawieszenia lub przerwania wykonania kary dyscyplinarnej.

2. Jeżeli stan zdrowia tymczasowo aresztowanego uniemożliwia odbycie wymierzonej kary dyscyplinarnej w całości lub w części, wykonanie jej należy odroczyć lub przerwać albo zamienić na taką karę dyscyplinarną, którą tam czasowo aresztowany może odbyć. Decyzję w tym względzie podejmuje naczelnik po zasięgnięciu opinii lekarza.

2. Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej tymczasowo aresztowany dopuścił się ponownie przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że naczelnik postanowi inaczej. Po upływie okresu zawieszenia ukaranie uważa się za niebyłe.

3. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody nie znane przedtem, wskazujące na to, iż ukarany jest niewinny, ukaranie dyscyplinarne podlega anulowaniu, a naczelnik podejmuje stosowną decyzję mającą na celu uchylenie jego skutków.

2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje świadectwo zwolnienia, informacją o wynikach dodatkowych badań lekarskich oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego, a wymagający leczenia – również świadectwo lekarskie.

2. O pozostawieniu osoby zwolnionej na leczeniu w areszcie śledczym administracja aresztu zawiadamia niezwłocznie organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostawał, organy sprawujące nadzór penitencjarny, właściwego prokuratora oraz osobę najbliższą dla tymczasowo aresztowanego lub osobę przez niego wskazaną.

3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli osoba zwolniona sprzeciwia się dalszemu leczeniu w areszcie śledczym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w dokumentacji lekarskiej.

1) wstrzymać lub ograniczyć dokonywanie zakupów,

2) wstrzymać widzenia lub ograniczyć czas ich trwania,

3) wstrzymać spacery lub ograniczyć czas ich trwania,

4) ograniczyć ilość i rodzaj artykułów żywnościowych przesyłanych w paczkach lub wstrzymać przyjmowanie paczek,

5) zabronić posiadania w celi niektórych przedmiotów.

2. O decyzji podjętej w sprawach, o których mowa w ust. 1, naczelnik zawiadamia organy, do których dyspozycji tymczasowo aresztowani pozostają, organy nadzoru penitencjarnego oraz inne zainteresowane osoby.

2. Przy podejmowaniu decyzji, o których mowa w ust. 1, należy mieć na względzie konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego; o podjętej decyzji powiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.

Minister Sprawiedliwości: Ł. Balcer