Dziennik Ustaw - rok 1987 nr 17 poz. 101

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

„W dniu 2 listopada 1973 r. sporządzona została w Londynie Międzynarodowa konwencja, o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, wraz z załącznikami I, II, III, IV i V, a w dniu 17 lutego 1978 r. sporządzony został w Londynie Protokół z 1978 r. dotyczący Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, wraz załącznikiem I.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją wraz z załącznikami I, II, III, IV i V oraz protokołem z 1978 r. dotyczącym tej konwencji i z załącznikiem I do niego Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja wraz z załącznikami I, II, III, IV i V oraz wymieniony protokół wraz z załącznikiem I są przyjęte, ratyfikowane j potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 13 lutego 1986 r.

Przewodniczący Rady Państwa: w z. K. Barcikowski

L. S.

Minister Spraw Zagranicznych: M. Orzechowski

Załącznik do Dz.U.1987.17 (poz. 101)

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973

sporządzona w Londynie dnia 2 listopada 1973 r.

Przekład

Strony konwencji,

świadome konieczności ochrony środowiska człowieka w ogóle, a środowiska morskiego w szczególności,

uznając, że rozmyślne, spowodowane niedbalstwem lub przypadkowe usunięcie ze statków oleju lub innych substancji szkodliwych stanowi poważne źródło zanieczyszczenia,

uznając również doniosłość Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza olejami z 1954 r., jako pierwszego wielostronnego aktu prawnego, zawartego w celu ochrony środowiska, i doceniając znaczny wkład tamtej konwencji w ochronę mórz oraz środowiska przybrzeżnego przed zanieczyszczaniem,

pragnąc doprowadzić do całkowitego wyeliminowania umyślnego zanieczyszczania środowiska morskiego olejami i innymi substancjami szkodliwymi oraz do zmniejszenia przypadkowego zrzutu tych substancji,

uważając, że cel ten najlepiej można osiągnąć przez ustalenie zasad nie ograniczających się tylko do zanieczyszczenia olejami, lecz mających znaczenie uniwersalne,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Zobowiązania ogólne wynikające z konwencji

1. Strony konwencji zobowiązują się stosować postanowienia niniejszej konwencji i tych załączników, którymi są związane, w tym celu, aby zapobiegać zanieczyszczaniu środowiska morskiego przed zrzutami szkodliwych substancji lub wyciekami zawierającymi takie substancje, powodującymi naruszenie postanowień konwencji.

2. Jeżeli wyraźnie nie przewidziano inaczej, powołanie się na niniejszą konwencję oznacza jednocześnie powołanie się na protokoły i załączniki do niej.

Artykuł 2

Definicje

W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli wyraźnie nie przewidziano inaczej:

1) „prawidła” oznaczają przepisy zawarte w załącznikach do niniejszej konwencji,

2) „substancja szkodliwa” oznacza jakąkolwiek substancję, która, jeżeli zostanie wprowadzona do morza, może spowodować powstanie niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego albo zagrożenie dla żywych zasobów i życia w morzu, pogarszać walory rekreacyjne lub też utrudniać inne zgodne z prawem użytkowanie morza, oraz jakąkolwiek substancję podlegającą kontroli na podstawie niniejszej konwencji,

3a) „zrzut” w odniesieniu do substancji szkodliwych lub wycieków zawierających takie substancje oznacza każde usunięcie takich substancji ze statku i obejmuje każde ich przedostanie się do morza, pozbycie, rozlewanie, cieknięcie, pompowanie, wydzielanie lub opróżnianie;

b) „zrzut” nie obejmuje:

i) zatapiania w rozumieniu Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 13 listopada 1972 r., lub

ii) usuwania szkodliwych substancji powstałych bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i przetwarzania na morzu zasobów mineralnych dna morskiego, lub

iii) usuwania szkodliwych substancji w celach prawnie uznanych badań naukowych, odnośnie do likwidacji zanieczyszczenia lub jego kontroli,

4) „statek” oznacza jednostkę pływającą jakiegokolwiek typu, używaną w środowisku morskim, i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, urządzenia pływające oraz stale bądź pływające platformy,

5) „Administracja” oznacza rząd państwa, pod którego zarządem statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statków uprawnionych do podnoszenia bandery jakiegokolwiek państwa Administracja oznacza rząd tego państwa. W odniesieniu do stałych lub pływających platform używanych do badań i eksploatacji dna morskiego i jego wnętrza przyległego do wybrzeża, nad którym państwo nadbrzeżne wykonuje swoją jurysdykcję w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, Administracja oznacza rząd danego Państwa nadbrzeżnego,

6) „wypadek” oznacza jakiekolwiek zdarzenie obejmujące faktyczny lub domniemany zrzut do morza szkodliwej substancji lub wyciek zawierający taką substancję,

7) „Organizacja” oznacza Międzyrządową Morską Organizację Doradczą.*)

*) Obecnie Międzynarodowa Organizacja Morska.

Artykuł 3

Zastosowanie

1. Niniejszą konwencję stosuje się do:

a) statków uprawnionych do podnoszenia bandery Strony konwencji oraz

b) statków nieuprawnionych do podnoszenia bandery Strony, ale eksploatowanych pod zarządem Strony.

2. Żadne z postanowień tego artykułu nie może być interpretowane jako ograniczające lub rozszerzające jurysdykcję Stron, zgodnie z prawem międzynarodowym, nad dnem morskim i jego wnętrzem przyległym do ich wybrzeży, w celu poszukiwania i eksploatacji ich zasobów naturalnych.

3. Niniejszej konwencji nie stosuje się do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej ani do innych statków stanowiących własność państwa lub eksploatowanych przez nie i używanych czasowo wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej. Jednakże każda ze Stron zapewni przez podjęcie odpowiednich środków nie utrudniających operacji statkami lub zdolności operacyjnych statków stanowiących jej własność bądź przez nią eksploatowanych, że będą one postępować zgodnie z niniejszą konwencją w takim zakresie, w jakim jest to słuszne i wykonalne.

Artykuł 4

Naruszenie

1. Jakiekolwiek naruszenie wymagań niniejszej konwencji jest zakazane i za nie będą stosowane sankcje przewidziane zgodnie z prawem Administracji danego statku, gdziekolwiek naruszenie nastąpi. Jeżeli Administracja zostanie poinformowana o takim naruszeniu i uzna, ze zebrane dowody są wystarczające do wszczęcia postępowania, w związku z domniemanym naruszeniem, spowoduje ona, aby postępowanie zostało wszczęte zgodnie z jej prawem, tak szybko jak to jest możliwe.

2. Jakiekolwiek naruszenie wymagań niniejszej konwencji w granicach jurysdykcji którejkolwiek ze Stron konwencji jest zakazane i za nie stosowane będą sankcje ustanowione przez prawo tej Strony. Kiedykolwiek naruszenie takie nastąpi, Strona ta powinna;

a) albo spowodować wszczęcie postępowania zgodnie z jej prawem,

b) albo dostarczyć Administracji statku taką informację i dowód na to, że naruszenie nastąpiło, jakie mogą być w jej posiadaniu.

3. Jeżeli informacja lub dowód w sprawie jakiegokolwiek naruszenia niniejszej konwencji przez statek zostały dostarczone Administracji tego statku, Administracja niezwłocznie powiadomi o podjętym działaniu Stronę, która, dostarczyła tę informację lub dowód, oraz Organizację.

4. Kary przewidziane przez prawo Strony na podstawie niniejszego artykułu będą dostatecznie surowe, by odstraszyć od naruszeń niniejszej konwencji, oraz będą równie surowe niezależnie od tego, gdzie naruszenia nastąpiły.

Artykuł 5

Świadectwa i specjalne zasady dotyczące inspekcji statków

1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 niniejszego artykułu świadectwo wydane z upoważnienia Strony konwencji zgodnie z postanowieniami prawideł będzie akceptowane przez inne Strony i uznawane we wszystkich celach, jakich niniejsza konwencja dotyczy, za mające taką samą ważność jak świadectwo wydane przez nie.

2. Statek, który ma obowiązek posiadania świadectwa zgodnie z postanowieniami odpowiednich prawideł, podczas pobytu w portach lub przystaniach przeładunkowych na morzu, podległych jurysdykcji Strony, podlega inspekcji urzędników należycie upoważnionych przez tę Stronę. Każda taka inspekcja ograniczy się do sprawdzenia, czy na statku znajduje się ważne świadectwo, chyba że istnieją oczywiste podstawy, aby przypuszczać, że stan statku lub jego wyposażenie w istotny sposób nie odpowiadają danym tego świadectwa. W takim wypadku albo wówczas, gdy statek nie ma ważnego świadectwa, Strona dokonująca inspekcji podejmie takie kroki, które zapewnią, że statek ten nie wyjdzie w morze, dopóki nie będzie mógł odbywać żeglugi bez powodowania nadmiernego zagrożenia dla środowiska morskiego. Strona ta może jednak udzielić takiemu statkowi zezwolenia na opuszczenie portu lub przystani przeładunkowej na morzu w celu udania się do najbliższej odpowiedniej stoczni remontowej.

3. Jeżeli Strona nie wyrazi zgody na wejście obcego statku do jej portów lub przystani przeładunkowych na morzu podlegających jej jurysdykcji, lub podejmie jakiekolwiek działanie przeciwko takiemu statkowi, gdyż statek ten nie odpowiada postanowieniom niniejszej konwencji, powinna ona natychmiast poinformować konsula lub przedstawiciela dyplomatycznego Strony, której banderę statek ma prawo podnosić, lub, jeżeli to nie jest możliwe, Administrację danego statku. Przed odmówieniem zgody na wejście statku lub podjęciem takiego działania Strona może zażądać konsultacji z Administracją danego statku. Administracja będzie również powiadomiona, w razie gdy statek nie ma ważnego świadectwa, zgodnie z postanowieniami prawideł.

4. W stosunku do statków Państw nie będących Stronami konwencji Strony będą stosować wymagania konwencji w takim zakresie, w jakim będzie to niezbędne do zapewnienia, aby statki te nie były traktowane w sposób bardziej uprzywilejowany.

Artykuł 6

Wykrywanie naruszeń i zapewnienie przestrzegania konwencji

1. Strony konwencji będą współpracować w wykrywaniu naruszeń i zapewnianiu przestrzegania postanowień niniejszej konwencji, z użyciem wszystkich właściwych i dostępnych środków wykrywania i kontroli środowiska oraz odpowiednich sposobów przekazywania informacji i gromadzenia dowodów.

2. Statek, do którego stosuje się niniejszą konwencję, może w jakimkolwiek porcie Strony lub przystani przeładunkowej na morzu podlegać inspekcji, wykonywanej przez urzędników wyznaczonych lub upoważnionych przez Stronę, w celu ustalenia, czy ze statku nie dokonano zrzutu jakichkolwiek szkodliwych substancji z naruszeniem postanowień prawideł. Jeżeli inspekcja wykaże naruszenie konwencji, sprawozdanie z takiej inspekcji zostanie przesłane Administracji w celu podjęcia odpowiedniego działania,

3. Każda Strona dostarczy Administracji dowód na to, jeżeli taki istnieje, że statek dokonał zrzutu szkodliwych substancji lub spowodował wyciek zawierający takie substancje z naruszeniem postanowień prawideł. Jeżeli jest to wykonalne, właściwe władze tej Strony powiadomią kapitana statku o domniemanym naruszeniu.

4. Po otrzymaniu takiego dowodu Administracja poinformowana w ten sposób zbada sprawę i może zażądać, aby druga Strona dostarczyła dalszy lub bardziej przekonywający dowód dotyczący domniemanego naruszenia. Jeżeli Administracja uzna, że istnieje wystarczający dowód do wszczęcia postępowania w sprawie domniemanego naruszenia, spowoduje ona, aby postępowanie takie zostało wszczęte zgodnie z jej prawem, tak szybko, jak to jest możliwe. Administracja poinformuje niezwłocznie o podjętym działaniu Stronę, która powiadomiła o domniemanym naruszeniu, oraz Organizację.

5. Strona może także poddać inspekcji statek, do którego niniejszą konwencję się stosuje, gdy wejdzie on do portów lub przystani przeładunkowych na morzu, podlegających jej jurysdykcji, jeżeli otrzyma od jakiejkolwiek Strony prośbę o przeprowadzenie dochodzenia wraz z dostarczonymi dowodami na to, że statek w jakimkolwiek miejscu dokonał zrzutu szkodliwych substancji lub spowodował wyciek zawierający takie substancje. Sprawozdanie z takiego dochodzenia należy przesłać Stronie, która zgłosiła prośbę, oraz Administracji, tak aby odpowiednie działanie mogło być podjęte zgodnie z niniejszą konwencją.

Artykuł 7

Nie uzasadnione opóźnianie rejsu statków

1. Należy podjąć wszelkie możliwe starania, aby uniknąć nie uzasadnionego przetrzymania statku lub opóźniania jego rejsu podczas wykonywania uprawnień na podstawie artykułów 4, 5 lub 6 niniejszej konwencji.

2. Statek, który bez uzasadnienia został przetrzymany lub któremu opóźniono rejs podczas wykonywania uprawnień na podstawie artykułów 4, 5 lub 6 niniejszej konwencji, ma prawo do odszkodowania z tytułu jakiejkolwiek poniesionej z tego powodu straty lub szkody.

Artykuł 8

Sprawozdania dotyczące wypadków związanych z substancjami szkodliwymi

1. Zgodnie z postanowieniami protokołu I do niniejszej konwencji z każdego wypadku należy sporządzić sprawozdanie, bez zwłoki iw możliwie najpełniejszym zakresie.

2. Każda ze Stron konwencji:

a) stworzy niezbędne warunki do wyznaczenia właściwego urzędnika lub agencji do przyjmowania i sporządzania sprawozdań dotyczących wypadków oraz

b) zawiadomi Organizację z podaniem szczegółów o podjętych w tym kierunku krokach, w celu poinformowania innych Stron oraz państw członkowskich Organizacji.

3. Gdy Strona otrzyma sprawozdanie zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, Strona ta niezwłocznie przekaże sprawozdanie;

a) Administracji zainteresowanej statkiem oraz

b) jakiemukolwiek innemu Państwu, które może być dotknięte wypadkiem.

4. Każda Strona konwencji wyda instrukcje swoim morskim statkom i samolotom inspekcyjnym oraz innym właściwym służbom, aby zawiadamiały swe władze o jakichkolwiek wypadkach określonych w protokole I do niniejszej konwencji. Strona ta, jeżeli uzna to za słuszne, zawiadomi odpowiednio Organizację oraz każdą zainteresowaną Stronę,

Artykuł 9

Inne umowy i interpretacja

1. Niniejsza konwencja po jej wejściu w życie zastąpi Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza olejami z 1954 r. wraz z tymi poprawkami, które są obowiązujące dla Stron tamtej konwencji.

2. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie stoi na przeszkodzie kodyfikacji i rozwijaniu prawa morza przez Konferencję Prawa Morza Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwołaną na podstawie rezolucji 2750 C (XXV) Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, ani obecnych lub przyszłych roszczeń i poglądów prawnych jakiegokolwiek państwa, dotyczących prawa morza oraz charakteru i zasięgu jurysdykcji Państwa nadbrzeżnego i Państwa bandery.

3. Określenie „jurysdykcja” w niniejszej konwencji będzie interpretowane w świetle prawa międzynarodowego obowiązującego w czasie stosowania lub interpretacji niniejszej konwencji.

Artykuł 10

Rozstrzyganie sporów

Każdy spór między dwiema lub więcej Stronami konwencji, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, w razie gdy rozstrzygnięcie w drodze rokowań między zainteresowanymi Stronami nie byłoby możliwe i gdy Strony te nie uzgodnią inaczej, zostanie poddany na żądanie którejkolwiek z nich arbitrażowi, jak to przewidziano w protokole II do niniejszej konwencji.

Artykuł 11

Przekazywanie informacji

1. Strony konwencji zobowiązują się przekazywać Organizacji:

a) teksty ustaw, rozporządzeń, dekretów oraz innych aktów prawnych, które zostały ogłoszone, w odniesieniu do różnych zagadnień wchodzących w zakres niniejszej konwencji,

b) wykaz agencji pozarządowych upoważnionych do działania w ich imieniu w sprawach dotyczących projektowania, budowy i wyposażenia statków przewożących substancje szkodliwe, zgodnie z postanowieniami prawideł,

c) dostateczną liczbę wzorów świadectw wydawanych w myśl postanowień prawideł,

d) wykaz urządzeń odbiorczych wraz z podaniem ich lokalizacji, pojemności i posiadanych udogodnień oraz innych cech charakterystycznych,

e) sprawozdania urzędowe lub wyciągi ze sprawozdań urzędowych w takim zakresie, w jakim uwidaczniają one skutki stosowania niniejszej konwencji, oraz

f) roczne sprawozdania statystyczne, w formie ujednoliconej przez Organizację, dotyczące kar nałożonych z tytułu naruszenia postanowień niniejszej konwencji.

2. Organizacja powiadomi Strony o otrzymaniu wszelkich informacji na podstawie mniejszego artykułu i prześle wszystkim Stronom każdą informację przekazaną jej zgodnie z ust. 1 lit. b)–f).

Artykuł 12

Wypadki statków

1. Każda Administracja zobowiązuje się prowadzić dochodzenie w sprawie każdego wypadku, jakiemu uległ którykolwiek z jej statków objętych postanowieniami prawideł, jeżeli wypadek taki spowodował znaczne skutki szkodliwe w środowisku morskim,

2. Każda Strona konwencji zobowiązuje się przekazywać Organizacji informacje dotyczące wyników takiego dochodzenia, jeżeli uzna, że informacja taka może być pomocna w określaniu, jakie zmiany w konwencji mogłyby być pożądane.

Artykuł 13

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w siedzibie Organizacji od dnia 15 stycznia 1974 r. do dnia 31 grudnia 1974 r., a następnie otwarta do przystąpienia. Państwa mogą stać się Stroną niniejszej konwencji przez:

a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo

b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo

c) przystąpienie.

2. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje przez złożenie w tym celu odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

3. Sekretarz Generalny Organizacji poinformuje wszystkie Państwa, które podpisały niniejszą konwencję lub do niej przystąpiły, o każdym podpisaniu lub złożeniu każdego nowego dokumentu dotyczącego ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oraz o dacie jego złożenia.

Artykuł 14

Załączniki opcyjne*)

1. Państwo może w chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia niniejszej konwencji lub przystąpienia do niej oświadczyć, że nie przyjmuje któregokolwiek lub wszystkich załączników opcyjnych III, IV i V do niniejszej konwencji (zwanych dalej „załącznikami opcyjnymi”). Z zastrzeżeniem powyższego Strony konwencji będą związane załącznikami w całości.

2. Państwo, które oświadczyło, że nie jest związane załącznikiem opcyjnym, może w jakimkolwiek czasie przyjąć taki załącznik przez złożenie w Organizacji dokumentu, którego rodzaj został określony w artykule 13 ust. 2.

3. Państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z ust. 1 w odniesieniu do załącznika opcyjnego i które następnie nie przyjęło tego załącznika zgodnie z ust. 2, nie będzie miało żadnych zobowiązań ani też nie będzie uprawnione do żądania jakichkolwiek przywilejów przewidzianych w niniejszej konwencji w sprawach będących przedmiotem takiego załącznika i wszelkie powołania się na Strony w tej konwencji nie będą obejmowały tego Państwa w zakresie spraw będących przedmiotem danego załącznika.

4. Organizacja powiadomi Państwa, które podpisały niniejszą konwencją lub do niej przystąpiły, o każdym oświadczeniu złożonym w myśl niniejszego artykułu, a takie o otrzymaniu każdego dokumentu złożonego zgodnie z postanowieniami ust. 2 niniejszego artykułu.

*) Tekst załączników znajduje się w Polskim Rejestrze Statków.

Artykuł 15

Wejście w życie

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty, w której co najmniej 15 państw posiadających floty handlowe stanowiące łącznie nie mniej niż 50 procent pojemności brutto światowej floty handlowej stanie się jej Stronami zgodnie z artykułem 13 niniejszej konwencji.

2. Załącznik opcyjny wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty, w które] warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu zostaną spełnione w stosunku do tego załącznika.

3. Organizacja poinformuje Państwa, które podpisały niniejszą konwencją lub do niej przystąpiły, o dacie jej wejścia w życie oraz dacie wejścia w życie załącznika opcyjnego, zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W stosunku do Państw, które złożyły dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji lub do któregokolwiek załącznika opcyjnego po spełnieniu warunków wymaganych do ich wejścia w życie, lecz przed datą ich wejścia w życie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie nabierają mocy w dniu wejścia w życie konwencji lub takiego załącznika albo w trzy miesiące po złożeniu dokumentu, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza.

5. W stosunku do Państw, które złożyły dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie wejścia w życie konwencji lub załącznika opcyjnego, konwencja lub załącznik opcyjny wejdzie w życie w trzy miesiące po złożeniu tych dokumentów.

6. Po dacie, w której zostały spełnione wszystkie warunki wymagane zgodnie z artykułem 16 do wejścia w życie poprawki do niniejszej konwencji lub do załącznika opcyjnego, każdy dokument dotyczący ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będzie odnosić się do konwencji lub załącznika wraz z poprawkami.

Artykuł 16

Poprawki

1. Niniejsza konwencja może być zmieniona w jakimkolwiek trybie określonym w poniższych ustępach.

2. Poprawki rozpatrywane przez Organizację:

a) Każda poprawka zaproponowana przez Stroną konwencji powinna być przedstawiona Organizacji i przesłana przez jej Sekretarza Generalnego wszystkim członkom Organizacji oraz wszystkim Stronom co najmniej na sześć miesięcy przed jej rozpatrzeniem.

b) Każda poprawka zaproponowana i rozesłana w sposób określony wyżej zostanie przedstawiona odpowiedniemu organowi Organizacji w celu rozpatrzenia.

c) Strony konwencji, niezależnie od tego, czy są, czy też nie są członkami Organizacji, mają prawo uczestniczyć w pracach odpowiedniego organu.

d) Poprawki zostaną uchwalone większością dwóch trzecich wyłącznie Stron konwencji obecnych i biorących udział w głosowaniu.

e) Poprawki uchwalone zgodnie z lit. d) powinny być podane do wiadomości przez Sekretarza Generalnego Organizacji wszystkim Stronom konwencji w celu ich przyjęcia.

f) Poprawka będzie uważana za przyjętą w następujących okolicznościach:

i) Poprawka do artykułu konwencji będzie uważana za przyjętą w dniu, w którym została przyjęta przez dwie trzecie Stron posiadających floty handlowe stanowiące łącznie nie mniej niż 50 procent pojemności brutto światowej floty handlowej.

ii) Poprawka do załącznika do konwencji będzie uważana za przyjętą zgodnie z trybem ustalonym w lit. f) podpunkt iii), chyba że odpowiedni organ w czasie jej uchwalania określi, że poprawka będzie uważana za przyjętą w dniu, w którym zostanie przyjęta przez dwie trzecie Stron posiadających floty handlowe stanowiące łącznie nie mniej niż 50 procent pojemności brutto światowej floty handlowej. Niemniej jednak w każdym czasie przed wejściem w życie poprawki do załącznika do konwencji Strona może powiadomić Sekretarza Generalnego Organizacji, że konieczna będzie jej wyraźna zgoda, zanim poprawka wejdzie w życie w stosunku do tej Strony. Zawiadomienie takie oraz data jego otrzymania zostaną przekazane do wiadomości Stronom przez Sekretarza Generalnego Organizacji.

iii) Poprawka do uzupełnienia do załącznika do konwencji będzie uważana za przyjętą z upływem okresu, jaki zostanie wskazany przez odpowiedni organ w czasie jej uchwalenia, z tym że okres ten nie może być krótszy niż dziesięć miesięcy, chyba że w tym okresie Organizacji zostanie zgłoszony sprzeciw przez co najmniej jedną trzecią Stron lub przez Strony posiadające floty handlowe stanowiące łącznie nie mniej niż 50 procent pojemności brutto światowej floty handlowej, w zależności od tego, który z tych warunków jest spełniony.

iv) Poprawka do protokołu I do niniejszej konwencji będzie przedmiotem takiego samego trybu, jaki ma zastosowanie do poprawek do załączników do konwencji, jak to zostało przewidziane' w lit. f) podpunkt ii) lub iii).

v) Poprawka do protokołu II do niniejszej konwencji będzie przedmiotem takiego samego trybu, jaki stosuje się do poprawki do artykułu konwencji, jak to zostało przewidziane w lit. f) podpunkt i).

g) Poprawka wejdzie w życie na następujących warunkach:

i) Jeżeli chodzi o poprawkę do artykułu konwencji, do protokołu II lub do protokołu I albo do załącznika do konwencji, która nie została wprowadzona w trybie określonym w lit. f) podpunkt iii), poprawka przyjęta zgodnie z powyższymi postanowieniami wejdzie w życie w sześć miesięcy od daty jej przyjęcia w odniesieniu do Stron, które oświadczyły, że poprawkę przyjęły;

ii) Jeżeli chodzi o poprawkę do protokołu I, do uzupełnienia do załącznika lub do załącznika do konwencji, która została wprowadzona w trybie określonym w lit. f) podpunkt iii), poprawka będzie uważana za przyjętą zgodnie z powyższymi warunkami i wejdzie w życie w sześć miesięcy po jej przyjęciu przez wszystkie Strony konwencji, z wyjątkiem tych, które przed tą datą złożyły oświadczenie, że nie przyjmą poprawki, lub na mocy lit. f) podpunkt ii) oświadczyły, że konieczna jest ich wyraźna zgoda.

3. Poprawka rozpatrywana przez konferencję:

a) Na wniosek jednej ze Stron, uzgodniony co najmniej z jedną trzecią Stron, Organizacja zwoła konferencję Stron konwencji w celu rozpatrzenia poprawek do niniejszej konwencji.

b) Każda poprawka uchwalona przez taką konferencję większością dwóch trzecich Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu będzie przekazana przez Sekretarza Generalnego Organizacji wszystkim Umawiającym się Stronom do ich akceptacji.

c) Jeżeli konferencja nie postanowi inaczej, poprawka będzie uważana za przyjętą i wejdzie w życie zgodnie z trybem przewidzianym do tego celu w ust. 2 lit. f) i g).

4a) Jeżeli chodzi o poprawki do załącznika opcyjnego, będzie się uważać, że powołanie się w niniejszym artykule na Stronę konwencji oznacza powołanie się na Stronę związaną tym załącznikiem.

b) Każda Strona, która odmówiła przyjęcie poprawki do załącznika, nie będzie traktowana jako Strona, ale tylko w celu stosowania tej poprawki.

5. Przyjęcie i wejście w życie nowego załącznika nastąpi w takim samym trybie, jaki stosuje się dla przyjęcia i wejścia w życie poprawki do artykułu do konwencji.

6. Jeżeli wyraźnie nie przewidziano inaczej, jakakolwiek poprawka do niniejszej konwencji, wprowadzona zgodnie z niniejszym artykułem, dotycząca konstrukcji statku będzie miała zastosowanie jedynie do tych statków, których kontrakt na budowę został zawarty lub, w razie braku kontraktu na budowę, których stępki zostały położone w dniu wejścia w życie tej poprawki lub po tej dacie.

7. Każda poprawka do protokołu lub do załącznika powinna dotyczyć przedmiotu tego protokołu lub załącznika i powinna być zgodna z postanowieniami artykułów niniejszej konwencji.

8. Sekretarz Generalny Organizacji poinformuje wszystkie Strony o jakichkolwiek poprawkach, które wejdą w życie zgodnie z niniejszym artykułem, oraz o dacie, w której każda z nich wchodzi w życie.

9. Każde oświadczenie o przyjęciu poprawki lub sprzeciwie na podstawie niniejszego artykułu powinno być pisemnie notyfikowane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji, który listownie przekaże Stronom konwencji taką notyfikację oraz datę jej otrzymania.

Artykuł 17

Popieranie współpracy technicznej

Strony konwencji będą udzielały, w konsultacji Z Organizacją i innymi międzynarodowymi organami, przy pomocy i koordynacji Dyrektora Wykonawczego Programu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Środowiska, poparcia tym Stronom, które zwrócą się o pomoc techniczną w zakresie:

a) szkolenia personelu naukowego i technicznego;

b) dostarczania niezbędnego wyposażenia i urządzeń do odbioru i kontroli;

c) podejmowania innych kroków i rozwiązań w celu zapobiegania lub zmniejszania zanieczyszczania środowiska morskiego przez statki; oraz

d) podejmowania badań naukowych, przede wszystkim w ramach krajów zainteresowanych,

przyczyniając się w ten sposób do realizacji celów i zadań niniejszej konwencji.

Artykuł 18

Wypowiedzenie

1. Niniejsza konwencja lub jakikolwiek załącznik opcyjny mogą być wypowiedziane przez każdą Stronę w każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie konwencji lub takiego załącznika w stosunku do tej Strony.

2. „Wypowiedzenie powinno być dokonane w formie pisemnej notyfikacji Sekretarzowi Generalnemu Organizacji, który poinformuje wszystkie inne Strony o każdej takiej notyfikacji oraz o dacie jej otrzymania, jak również o dacie, w której wypowiedzenie to nabierze mocy.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego Organizacji notyfikacji o wypowiedzeniu albo po upływie dłuższego okresu wskazanego w tej notyfikacji.

Artykuł 19

Złożenie do depozytu i rejestracja

1. Niniejsza konwencja zostanie złożona do depozytu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji, który przekaże jej uwierzytelnione odpisy wszystkim Państwom, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły.

2. 2 chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji jej tekst zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego Organizacji Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i ogłoszenia, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 20

Języki

Niniejsza konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. Oficjalne tłumaczenie na języki arabski, niemiecki, wioski i japoński zostaną sporządzone i złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Londynie dnia drugiego listopada tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego trzeciego roku.

Protokół I

Postanowienia odnoszące się do sprawozdań dotyczących wypadków związanych z substancjami szkodliwymi
(zgodnie z artykułem 8 konwencji)

Artykuł I

Obowiązek składania sprawozdań

1. Kapitan statku uczestniczącego w wypadku, o którym mowa w artykule III niniejszego protokołu, albo inna osoba odpowiedzialna za statek powinna bez zwłoki złożyć sprawozdanie o szczegółach takiego wypadku w możliwie najpełniejszym zakresie, zgodnie z postanowieniami niniejszego protokółu.

2. W razie gdy statek określony w ust. 1 zostanie opuszczony lub w razie gdy sprawozdanie z takiego statku okaże się niekompletne lub niemożliwe do otrzymania, właściciel, czarterujący, zarządzający statkiem lub armator albo też ich przedstawiciele powinni w możliwie największym zakresie wziąć na siebie obowiązek nałożony na kapitana w myśl postanowień niniejszego protokółu.

Artykuł II

Sposoby składania sprawozdań

1. Gdy tylko jest to możliwe, sprawozdania należy przekazywać przez radio, a w każdym razie najszybszymi, dostępnymi kanałami w czasie składania sprawozdania. Sprawozdaniom przekazywanym przez radio należy zapewnić bezwzględne pierwszeństwo.

2. Sprawozdania należy kierować do odpowiedniego urzędnika lub agencji wymienionych w artykule 8 ust. 2 lit. a) konwencji.

Artykuł III

Kiedy składać sprawozdania

Sprawozdania należy składać, gdy wypadek dotyczy:

a) zrzutu innego niż dozwolony na podstawie niniejszej konwencji albo

b) zrzutu dozwolonego na podstawie niniejszej konwencji w związku z faktem, że:

i) dokonany został w celu zapewnienia bezpieczeństwa statku lub ratowania życia na morzu lub

ii) nastąpił wskutek uszkodzenia statku lub jego urządzeń, albo

c) zrzutu szkodliwej substancji w celu zwalczania incydentalnych, specyficznych zanieczyszczeń lub w celu przeprowadzenia prawnie dozwolonych badań naukowych dotyczących likwidacji lub kontroli zanieczyszczeń, albo

d) prawdopodobieństwa zrzutu określonego w lit. a), b) lub c).

Artykuł IV

Treść sprawozdania

1. Każde sprawozdanie powinno zawierać:

a) dane identyfikacyjne statku,

b) godzinę i datę wypadku,

c) położenie geograficzne statku w czasie wypadku,

d) dane o sile wiatru i stanie morza w czasie wypadku,

e) odpowiednie szczegóły dotyczące stanu statku.

2. Każde sprawozdanie będzie zawierać w szczególności:

a) wyraźne wskazanie lub opis szkodliwych substancji, których dotyczy wypadek, łącznie z podaniem, jeżeli to możliwe, ich prawidłowych nazw technicznych (nie należy używać nazw handlowych zamiast prawidłowych nazw technicznych),

b) stwierdzenie lub ocenę ilości, stężeń i prawdopodobnych stanów substancji szkodliwych, zrzucanych do morza lub których zrzut prawdopodobnie będzie dokonany,

c) opis znaków opakowań i identyfikacyjnych, gdy ma to znaczenie, oraz

d) nazwę nadawcy, odbiorcy lub producenta, jeżeli to jest możliwe.

3. Każde sprawozdanie powinno wyraźnie określać, czy zrzut substancji szkodliwej, dokonany lub który prawdopodobnie ma być dokonany, jest olejem, stałą, ciekłą lub gazową substancją szkodliwą oraz czy ta substancja była lub jest przewożona luzem lub w formie opakowanej, w kontenerach ładunkowych, przenośnych zbiornikach lub też w cysternach drogowych lub kolejowych.

4. W razie potrzeby każde sprawozdanie powinno być uzupełnione wszelkimi innymi odpowiednimi informacjami, o które prosi odbiorca sprawozdania, lub też takimi, jakie osoba wysyłająca sprawozdanie uzna za właściwe.

Artykuł V

Sprawozdanie uzupełniające

Każda osoba zobowiązana na podstawie postanowień niniejszego protokołu do wysłania sprawozdania powinna w miarę możliwości:

a) uzupełnić wstępne sprawozdanie informacjami o dalszym przebiegu wydarzenia, jeśli okaże się to potrzebne, oraz

b) uwzględnić prośby Państw dotkniętych wypadkiem o dodatkowe informacje dotyczące tego wypadku, tak dalece jak to jest możliwe.

Protokół II

Arbitraż
(zgodnie z artykułem 10 konwencji}

Artykuł I

Jeżeli Strony sporu nie postanowią inaczej, postępowanie arbitrażowe będzie prowadzone zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu.

Artykuł II

1. Powołanie Trybunału Arbitrażowego następuje na wniosek jednej ze Stron konwencji skierowany do drugiej Strony na podstawie artykułu 10 niniejszej konwencji. Wniosek o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego powinien zawierać przedstawienie powstałego wydarzenia, łącznie z wszelkimi potwierdzającymi je dokumentami.

2. Strona występująca z wnioskiem zawiadomi Sekretarza Generalnego Organizacji o swym wystąpieniu o powołanie Trybunału i poda nazwy Stron w sporze oraz te artykuły konwencji lub prawidła, co do których w jej opinii istnieje niezgodność w ich interpretacji lub stosowaniu. Sekretarz Generalny przekaże tę informację wszystkim Stronom.

Artykuł III

Trybunał będzie się składał z trzech członków; każda ze Stron sporu mianuje jednego arbitra, trzeci zaś arbiter, który będzie pełnił funkcję przewodniczącego, zostanie mianowany na podstawie porozumienia dwóch arbitrów wyżej wymienionych.

Artykuł IV

1. Jeżeli po upływie sześćdziesięciu dni od daty nominacji drugiego arbitra przewodniczący Trybunału nie będzie jeszcze mianowany, Sekretarz Generalny Organizacji na wniosek jednej ze Stron, w ciągu następnych sześćdziesięciu dni, dokona takiej nominacji, wybierając go z listy osób o odpowiednich kwalifikacjach, sporządzonej uprzednio przez Radę Organizacji.

2. Jeżeli w okresie sześćdziesięciu dni od daty otrzymania wniosku jedna ze Stron nie mianuje członka Trybunału, za którego nominację jest odpowiedzialna, druga Strona może poinformować o tym bezpośrednio Sekretarza Generalnego Organizacji, który w ciągu sześćdziesięciu dni mianuje przewodniczącego Trybunału, wybierając go z listy wymienionej w ust. 1.

3. Po tej nominacji przewodniczący Trybunału zażąda od Strony, która nie wybrała arbitra, aby uczyniła to w taki sam sposób i na takich samych warunkach. Jeżeli Strona nie dokona wymaganej nominacji, przewodniczący Trybunału zwróci się do Sekretarza Generalnego Organizacji o dokonanie nominacji w sposób i na warunkach określonych w poprzednim ustępie.

4. Przewodniczący Trybunału, który został mianowany na podstawie postanowień niniejszego artykułu, nie może posiadać aktualnie ani też w przeszłości obywatelstwa jednej ze Stron, chyba że druga Strona wyrazi na to zgodę,

5. W razie zgonu lab niestawiennictwa arbitra mianowanego przez jedną ze Stron, Strona ta mianuje jego następcę w okresie sześćdziesięciu dni od daty zgonu lub niestawiennictwa. Gdyby wspomniana Strona nie dokonała nominacji, postępowanie arbitrażowe będzie prowadzone z udziałem pozostałych arbitrów. W wypadku zgonu lub niestawiennictwa przewodniczącego Trybunału należy mianować jego następcę zgodnie z postanowieniami artykułu 3 lub – w razie niemożności osiągnięcia porozumienia między członkami Trybunału w okresie sześćdziesięciu dni od daty zgonu lub niestawiennictwa – zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

Artykuł V

Trybunał może rozpoznawać i rozstrzygać o roszczeniach wzajemnych wynikających bezpośrednio z przedmiotu sporu.

Artykuł VI

Każda ze Stron jest odpowiedzialna za wynagrodzenie swojego arbitra i związane z tym koszty oraz za koszty wynikłe z przygotowania swojej sprawy. Wynagrodzenie przewodniczącego Trybunału oraz wszelkie wydatki ogólne związane z postępowaniem arbitrażowym ponoszą obie Strony w równej wysokości. Trybunał będzie prowadził zapis wszystkich swoich wydatków i sporządzi ich ostateczne zestawienie.

Artykuł VII

Strona konwencji, która ma w tym interes prawny lub której może dotyczyć decyzja podjęta w danej sprawie, może za zgodą Trybunału przystąpić do postępowania arbitrażowego, zawiadamiając o tym pisemnie Strony, które pierwotnie wszczęły postępowanie.

Artykuł VIII

Trybunał Arbitrażowy powołany na podstawie postanowień niniejszego protokołu określi swoje zasady postępowania we własnym zakresie.

Artykuł IX

1. Decyzje Trybunału dotyczące zarówno trybu postępowania, jak i miejsca spotkania oraz wszelkich postawionych przed nim problemów będą podejmowane większością głosów jego członków; nieobecność lub wstrzymanie się od głosu jednego z członków Trybunału mianowanego przez Strony nie będzie stanowić dla Trybunału przeszkody w podjęciu decyzji. W razie równej liczby głosów, decyduje głos przewodniczącego.

2. Strony powinny ułatwiać pracę Trybunału, a w szczególności, zgodnie z ich ustawodawstwem i z użyciem wszystkich znajdujących się w ich dyspozycji środków:

a) dostarczyć Trybunałowi niezbędne dokumenty i informacje;

b) umożliwić Trybunałowi wstęp na swoje terytorium w celu przesłuchania świadków lub biegłych oraz dokonania wizji lokalnej.

3. Nieobecność lub niestawiennictwo jednej ze Stron nie stanowi przeszkody w prowadzeniu postępowania arbitrażowego.

Artykuł X

1. Trybunał wyda orzeczenie w okresie pięciu miesięcy od daty jego powołania, chyba że w razie konieczności zadecyduje o jego przedłużeniu na dalszy okres nie przekraczający trzech miesięcy. Do orzeczenia Trybunału będzie dołączone uzasadnienie. Orzeczenie jest ostateczne i nie podlega zaskarżeniu. O orzeczeniu zostanie powiadomiony Sekretarz Generalny Organizacji. Obie Strony powinny podporządkować się niezwłocznie wydanemu orzeczeniu.

2. Jakiekolwiek rozbieżności, które mogą powstać między Stronami w sprawie interpretacji lub wykonania orzeczenia, mogą być przedstawione przez każdą ze Stron w celu rozstrzygnięcia Trybunałowi, który wydał orzeczenie, lub, gdy będzie to możliwe, innemu Trybunałowi powołanemu w tym celu w taki sam sposób jak pierwszy Trybunał.

PROTOKÓŁ Z 1978 R.

dotyczący Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973,

sporządzony w Londynie dnia 17 lutego 1978 r.

Strony niniejszego protokołu,

uznając, że Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, może wnieść poważny wkład w ochronę środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem przez statki,

uznając także potrzebę dalszego postępu w zapobieganiu zanieczyszczaniu przez statki i w kontroli tych zanieczyszczeń, w szczególności w odniesieniu do zbiornikowców do przewozu oleju,

uznając ponadto potrzebę wprowadzenia w życie prawideł, w miarę możliwości wcześnie i w szerokim zakresie, dotyczących zapobiegania zanieczyszczaniu olejami, zawartych w załączniku I do wspomnianej konwencji,

stwierdzając jednak potrzebę odłożenia stosowania postanowień załącznika II do tej konwencji do czasu zadowalającego rozwiązania niektórych problemów technicznych,

uważając, że cele te najpełniej można osiągnąć przez przyjęcie protokołu dotyczącego Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł I

Zobowiązania ogólne

1. Strony niniejszego protokołu zobowiązują się stosować postanowienia:

a) niniejszego protokołu i załącznika*) do niego, który stanowi integralną część niniejszego protokołu, oraz

b) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973 (zwanej dalej „konwencją”), wraz z zastrzeżeniem zmian i uzupełnień zawartych w niniejszym protokole.

2. Postanowienia konwencji i niniejszego protokołu powinny być odczytywane i interpretowane łącznie, tak jakby stanowiły jeden dokument.

3. Każde powołanie się na niniejszy protokół stanowi jednocześnie powołanie się na załącznik do niego.

*) Załącznik da protokołu znajduje się w Polskim Rejestrze Statków.

Artykuł II

Stosowanie załącznika II do konwencji

1. Bez względu na postanowienia artykułu 14 ust. 1 konwencji, Strony niniejszego protokołu uzgadniają, że nie będą związane postanowieniami załącznika II do konwencji przez okres trzech lat od daty wejścia w życie tego protokołu lub przez okres dłuższy, który zostanie ustalony przez większość stanowiącą dwie trzecie liczby Stron tego protokołu w Komitecie Ochrony Środowiska Morskiego (zwanym dalej „Komitetem”) Międzyrządowej Morskiej Organizacji Doradczej (zwanej dalej „Organizacją”).

2. W okresie wymienionym w ust. 1 Strony tego protokołu nie będą miały żadnych zobowiązań ani też nie będą uprawnione do żądania jakichkolwiek przywilejów przewidzianych w konwencji w sprawach będących przedmiotem załącznika II do konwencji i wszelkie powołanie się w konwencji na Strony nie będzie odnosiło się do Stron niniejszego protokołu w zakresie spraw będących przedmiotem tego załącznika.

Artykuł III

Przekazywanie informacji

W artykule 11 w ust. 1 lit. b) konwencji otrzymuje następujące brzmienie:

„b) wykaz mianowanych inspektorów lub uznanych organizacji upoważnionych do działania w ich imieniu w zarządzaniu sprawami dotyczącymi projektowania, budowy, wyposażenia i użytkowania statków przewożących substancje szkodliwe, w celu udostępnienia wykazu Stronom, zgodnie z postanowieniami prawideł, do wiadomości ich urzędników. Administracja następnie notyfikuje Organizacji zakres odpowiedzialności i warunki wykonywania uprawnień danych mianowanym inspektorom lub uznanym organizacjom”.

Artykuł IV

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie ł przystąpienie

1. Niniejszy protokół pozostanie otwarty do podpisu w siedzibie Organizacji od dnia 1 czerwca 1978 r. do dnia 31 maja 1979 r., po czym będzie otwarty do przystąpienia. Państwa mogą stać się Stronami niniejszego protokołu przez:

a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia albo zatwierdzenia lub

b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia albo zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie albo zatwierdzenie, lub

c) przystąpienie.

2. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje przez złożenie w tym celu odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

Artykuł V

Wejście w życie

1. Niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia, w którym co najmniej piętnaście Państw posiadających floty handlowe stanowiące łącznie nie mniej niż 50 procent pojemności brutto światowej floty handlowej stanie się jego Stronami, zgodnie z artykułem IV niniejszego protokołu.

2. Każdy dokument dotyczący ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony po dacie wejścia w życie niniejszego protokołu, nabiera mocy po trzech miesiącach od daty jego złożenia.

3. Po dniu, w którym poprawka do niniejszego protokołu została przyjęta zgodnie z artykułem 16 konwencji, każdy złożony dokument dotyczący ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będzie odnosić się do niniejszego protokołu wraz z poprawką.

Artykuł VI

Poprawki

Procedury określone w artykule 16 konwencji, dotyczące poprawek do artykułów, załącznika i uzupełnienia do załącznika do konwencji, będą miały zastosowanie odpowiednio do poprawek do artykułów, załącznika i uzupełnienia do załącznika do niniejszego protokołu.

Artykuł VII

Wypowiedzenie

1. Niniejszy protokół może być wypowiedziany przez Stronę protokołu w każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie protokołu w stosunku do danej Strony.

2. Wypowiedzenie powinno być dokonane przez złożenie dokumentu wypowiedzenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji albo po upływie dłuższego okresu, który może być określony w tej notyfikacji.

Artykuł VIII

Depozytariusz

1. Niniejszy protokół zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji (zwanemu dalej „depozytariuszem”).

2. Depozytariusz:

a) zawiadomi wszystkie Państwa, które podpisały ten protokół lub przystąpiły do niego, o:

i) każdym nowym podpisaniu lub złożeniu dokumentu dotyczącego ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia i dacie powyższego,

ii) dacie wejścia w życie niniejszego protokołu,

iii) złożeniu każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszego protokołu wraz z datą jego otrzymania i datą, od której wypowiedzenie to nabiera mocy,

iv) jakiejkolwiek decyzji podjętej zgodnie z artykułem II ust. 1 niniejszego protokołu,

b) przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszego protokołu wszystkim Państwom, które podpisały protokół lub do niego przystąpiły.

3. Z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu depozytariusz przekaże jego uwierzytelniony odpis Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i ogłoszenia, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł IX

Języki

Niniejszy protokół został sporządzony w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. Oficjalne tłumaczenia na języki arabski, niemiecki, włoski i japoński zostaną sporządzone i złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie upoważnieni w tym celu przez swoje Rządy, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Londynie dnia siedemnastego lutego tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego ósmego roku.

Wersja w języku angielskim