Dzienniki Urzędowe - rok 2009 nr 11 poz. 54

Na podstawie § 6 zarządzenia nr 1144 Komendanta Głównego Policji z dnia 2 listopada 2004 r. w sprawie metod i form wykonywania w Policji zadań w zakresie legislacji pomocy prawnej i informacji prawnej (Dz. Urz. KGP Nr 21, poz. 131, z 2006 r. Nr 4, poz. 10 oraz z 2007 r. Nr 13, poz. 101) postanawia się, co następuje:

Decyzja określa sposób gospodarowania materiałami pędnymi i smarami w Policji, stosowanymi w eksploatacji:

a) sprzętu transportowego,

b) agregatów,

c) sprzętu gospodarczego.

Użyte w decyzji określenia oznaczają:

1) sprzęt transportowy – pojazdy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.¹⁾) – z wyjątkiem rowerów, jednostki pływające oraz śmigłowce stanowiące własność Policji lub będące w użytkowaniu Policji;

2) gospodarka transportowa – zadania związane z planowaniem, nabywaniem, zaopatrywaniem, użytkowaniem, zapewnieniem sprawności technicznej, zbywaniem, nadzorem, kontrolą oraz ewidencją i sprawozdawczością, dotyczące sprzętu transportowego oraz z prowadzeniem gospodarki materiałami pędnymi i smarami;

3) gospodarka mps – zadania związane z planowaniem, zaopatrywaniem, rozliczaniem, ewidencją, sprawozdawczością, nadzorem i kontrolą oraz zbywaniem materiałów pędnych i smarów w odniesieniu do użytkowanego sprzętu transportowego;

4) jednostka prowadząca gospodarkę transportową:

a) Biuro Logistyki Policji Komendy Głównej Policji – w odniesieniu do sprzętu transportowego użytkowanego w komórkach organizacyjnych Komendy Głównej Policji,

b) komendy wojewódzkie (Stołeczna) Policji

– w odniesieniu do sprzętu transportowego użytkowanego w:

– komendach wojewódzkich (Stołecznej) Policji,

– komendach powiatowych (miejskich) Policji i rejonowych Policji oraz podległych jednostkach organizacyjnych Policji w zakresie niezastrzeżonym do kompetencji tych komend,

– komórkach organizacyjnych biur Komendy Głównej Policji, znajdujących się na terenie tych komend, w zakresie niezastrzeżonym do kompetencji innych jednostek organizacyjnych Policji lub komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji,

c) Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie i szkoły policyjne – w odniesieniu do sprzętu transportowego użytkowanego w tych jednostkach organizacyjnych Policji;

5) jednostka użytkująca – jednostka lub komórka organizacyjna Policji, której przyznano do użytkowania służbowy sprzęt transportowy zgodnie z ustalonymi normami wyposażenia;

6) kierownik jednostki prowadzącej gospodarkę transportową – komendant wojewódzki (Stołeczny) Policji, komendant-rektor Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, komendant szkoły policyjnej i Dyrektor Biura Logistyki Policji Komendy Głównej Policji;

7) jednostka nadzorująca – Biuro Logistyki Policji Komendy Głównej Policji;

8) komórka transportowa – komórka wykonująca zadania w zakresie gospodarki transportowej w jednostce prowadzącej gospodarkę transportową;

9) normy wyposażenia w sprzęt transportowy – wskaźniki wyposażenia w sprzęt transportowy oraz wynikające z tych wskaźników należności sprzętu transportowego;

10) pracownik – osoba pełniąca służbę lub zatrudniona w Policji;

11) specjalista samochodowy – pracownik zatrudniony na stanowisku mechanika samochodowego, blacharza samochodowego, diagnosty samochodowego, elektryka samochodowego, lakiernika samochodowego lub na innym stanowisku związanym z wykonywaniem obsługi i naprawy sprzętu transportowego;

12) agregat – urządzenie techniczne niebędące pojazdem silnikowym, napędzane silnikiem spalinowym lub zużywające do swojej pracy paliwa płynne;

13) sprzęt gospodarczy – urządzenie techniczne niebędące pojazdem silnikowym ani agregatem, napędzane silnikiem spalinowym zasilanym paliwami płynnymi lub gazowymi, stosowane do prac gospodarczych wykonywanych na terenie obiektów Policji;

14) materiały pędne i smary, zwane dalej „mps”, w szczególności:

a) paliwa – benzyna, olej napędowy, gaz płynny (LPG) oraz nafta lotnicza,

b) oleje smarowe – oleje silnikowe, przekładniowe, maszynowe, konserwacyjne, hydrauliczne i inne,

c) smary plastyczne – smary łożyskowe, maszynowe, ochronne itp.,

d) płyny eksploatacyjne – płyny chłodzące, hamulcowe, nafty itp.,

e) produkty przepracowane – materiały wymienione w pkt b – d, które w trakcie eksploatacji utraciły swoje pierwotne właściwości fizyko-chemiczne i nie nadają się do dalszego użytkowania zgodnego z ich przeznaczeniem.

1. Jednostka prowadząca gospodarkę transportową dokonuje zakupu mps zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

2. Dyrektor Biura Logistyki Policji KGP, mając na uwadze potrzeby organizacyjne lub mobilizacyjne, może wskazać jednostce, o której mowa w ust. 1, źródła zaopatrywania w mps.

1. Jednostka prowadząca gospodarkę transportową przesyła do Biura Logistyki Policji Komendy Głównej Policji, w terminie do dnia 31 października, zatwierdzony przez kierownika tej jednostki, roczny plan potrzeb mps na rok następny, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do decyzji.

2. Roczny plan potrzeb mps oraz nafty lotniczej jednostki prowadzące gospodarkę transportową opracowują na podstawie:

1) wielkości przewidywanych potrzeb finansowych na zakup mps, wynikającej z planu eksploatacji sprzętu transportowego i przewidywanych środków finansowych na eksploatację;

2) zużycia mps w roku ubiegłym;

3) stanu aktualnych zapasów mps.

3. Do obliczania wartości planowanych i zamawianych mps należy stosować uśrednione ceny produktów danego okresu rozliczeniowego.

1. Sprzęt transportowy podlega zaopatrywaniu w mps w policyjnej stacji paliw lub w innej stacji paliw w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zlokalizowanych w najbliższym rejonie codziennej eksploatacji.

2. Zaopatrywanie sprzętu transportowego w stacji paliw innych jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji będzie realizowane na podstawie porozumienia zawieranego przez uprawnionych przedstawicieli zainteresowanych stron zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie integracji zaplecza logistycznego Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu z dnia 31 grudnia 2008 r.

3. W sytuacji, gdy przemawiają za tym względy ekonomiczne, organizacyjne lub służbowe, można zaopatrywać sprzęt transportowy w mps w stacjach paliw innych niż wymienione w ust. 1, za zgodą kierownika jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub osoby przez niego upoważnionej.

Kierownik jednostki prowadzącej gospodarkę transportową ma obowiązek:

1) prowadzenia bieżącej kontroli zużycia mps;

2) inicjowania i wdrażania działań zmierzających do racjonalnego gospodarowania mps.

1. Policyjne stacje paliw mogą zaopatrywać w mps odbiorców z jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji zgodnie z zasadami określonymi w wytycznych, o których mowa w § 5 ust. 2, o ile nie wpłynie to ujemnie na realizację zadań wykonywanych przez Policję.

2. Policyjne stacje paliw prowadzą odrębne wykazy rozchodów mps na sprzęt transportowy:

1) własny;

2) innych jednostek Policji;

3) jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.

3. Policyjne stacje paliw wydają paliwa dla policyjnego sprzętu transportowego, podlegającego innemu kierownikowi jednostki prowadzącej gospodarkę transportową, ujmując rozchód w ewidencji po cenie zakupu.

4. Rozliczenie wydanych mps należy prowadzić w cyklu miesięcznym.

5. Jednostki użytkujące sprzęt transportowy przesyłają do jednostki prowadzącej gospodarkę transportową rozliczenie kwartalne gospodarki mps do 15 dnia miesiąca po upływie kwartału. Wzór rozliczenia stanowi załącznik nr 2 do decyzji.

6. Produkty przepracowane podlegają sprzedaży lub utylizacji zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska.

1. Kierownik jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub osoby przez niego pisemnie upoważnione mogą uznać za uzasadnione podwyższone zużycie mps, jeżeli:

1) powstało ono z przyczyn niezależnych od kierującego pojazdem;

2) zostało spowodowane szczególnymi warunkami eksploatacji, o których mowa w ust. 2, co zostało potwierdzone w dokumentacji pojazdu.

2. Szczególne warunki eksploatacji to:

1) użytkowanie pojazdu w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys.;

2) eksploatacja pojazdu w warunkach, gdy odległość pomiędzy kolejnymi punktami zatrzymania (np. w celu załadunku lub wyładunku) nie przekracza 2 km;

3) eksploatacja pojazdu na terenie jednostki (szkoły) w celach zaopatrzenia tej jednostki (szkoły);

4) jazda pojazdu w kolumnie składającej się z co najmniej 3 pojazdów lub pilotującego taką kolumnę;

5) jazda pojazdu w konwoju przewożącym wartości pieniężne lub materiały niebezpieczne;

6) eksploatacja sprzętu transportowego w okresie zimowym (od dnia 1 listopada do dnia 31 marca) w szczególnie trudnych warunkach pogodowych i drogowych (niska temperatura, zaspy śnieżne, gołoledź);

7) używanie pojazdu lub jednostki pływającej w celach szkoleniowych (np. do doszkolenia kierowców lub stermotorzystów);

8) używanie pojazdu do działań operacyjnych oraz do zabezpieczenia miejsca zdarzenia;

9) pojazd, w którym w czasie wykonywania czynności służbowych, obsługi lub naprawy zaistniała konieczność pracy silnika podczas postoju i powstało w związku z tym podwyższone zużycie paliwa.

3. Przebieg lub czas pracy sprzętu transportowego oraz czas pracy silnika podczas postoju w warunkach szczególnych, wymienionych w ust. 2, powinien być każdorazowo potwierdzony w książce kontroli pracy sprzętu transportowego przez osobę korzystającą z niego lub nim kierującą.

4. Czas pracy sprzętu transportowego i agregatu nieposiadającego licznika przepracowanych motogodzin oraz urządzeń ogrzewczych działających niezależnie od silnika napędowego pojazdu powinien być każdorazowo odnotowany w książce kontroli pracy sprzętu transportowego i potwierdzony przez osobę nim dysponującą.

1. Badanie zużycia paliwa, zwane dalej „badaniem”, należy przeprowadzać:

1) po zgłoszeniu przez osobę, której sprzęt transportowy powierzono do stałego prowadzenia, zwiększonego zużycia paliwa przez sprzęt transportowy;

2) na wniosek kierownika komórki transportowej.

2. Badanie przeprowadza się:

1) w odniesieniu do sprawnego technicznie sprzętu transportowego i agregatu;

2) w typowych warunkach eksploatacji;

3) w trakcie próby drogowej lub na wodzie, na wyznaczonej trasie:

a) dla pojazdu - obejmującej odcinek drogi w warunkach drogowych i natężeniu ruchu zbliżonych do typowych warunków eksploatacji, o długości co najmniej:

- 30 km z zastosowaniem urządzenia pomiarowego,

- 50 km w odniesieniu do pojazdu wyposażonego w instalację zasilania gazem płynnym (LPG) - bez stosowania urządzenia pomiarowego,

- 50 km przy zastosowaniu metody pełnego zbiornika,

b) dla jednostki pływającej - w czasie co najmniej 30 min w typowych warunkach eksploatacji;

4) przy prędkości poruszania zbliżonej do najczęściej stosowanej w typowych warunkach eksploatacyjnych;

5) przy obciążeniu wynoszącym dla:

a) sprzętu transportowego przeznaczonego do przewozu osób - 75% dopuszczalnej liczby osób i bagażu,

b) sprzętu transportowego przeznaczonego do przewozu ładunku - 50% dopuszczalnej ładowności,

c) agregatu - 75% obciążenia znamionowego oraz na biegu jałowym, łącznie w czasie co najmniej 30 min.

3. Pomiar ilości paliwa zużytego podczas badania pojazdów w warunkach eksploatacyjnych wykonuje się metodą pełnego zbiornika dla pojazdów zasilanych gazem płynnym (LPG), a w przypadku zasilania pojazdów innymi rodzajami paliw płynnych przy użyciu specjalistycznych urządzeń pomiarowych np. wyskalowanych zbiorników.

4. W przypadku, gdy niemożliwe jest zastosowanie specjalistycznych urządzeń pomiarowych dopuszcza się. możliwość badania metodą „pełnego zbiornika” w taki sposób, aby zatankowane paliwo było widoczne we wlewie zbiornika paliwa.

5. Badanie przeprowadzają wyznaczeni pracownicy jednostki użytkującej i w miarę, możliwości w obecności osoby, której powierzono sprzęt transportowy lub agregat do stałego prowadzenia lub konserwacji.

6. Z badania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do decyzji.

1. Każda ilość mps wydanych kierującemu sprzętem transportowym, konserwatorowi agregatu i obsługującemu sprzęt gospodarczy powinna być wpisana przez nich lub osobę wydającą do książki kontroli pracy sprzętu transportowego.

2. Rozliczenie kierującego, konserwatora lub osoby obsługującej sprzęt ze zużycia paliwa odbywa się po zakończeniu okresu rozliczeniowego, który stanowi miesiąc kalendarzowy, do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu rozliczanym. Okres rozliczeniowy może być przedłużony do trzech miesięcy kalendarzowych za zgodą kierownika jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub osoby przez niego pisemnie upoważnionej.

3. Rozliczenie ze zużycia paliwa oblicza się z dokładnością do 1 dm³ dla paliw oraz do 0,1 dm³ lub 0,1 kg dla pozostałych mps.

4. Ilość mps rzeczywiście zużytych w okresie rozliczeniowym ustala się przez zsumowanie wszystkich pobrań odnotowanych w książce kontroli pracy sprzętu transportowego.

1. Podczas każdego tankowania oraz na koniec okresu rozliczeniowego należy bezwzględnie przestrzegać zasady „pełnego zbiornika” paliwa.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można rozliczyć pojazd z niepełnym zbiornikiem paliwa.

3. Ilość przejechanych kilometrów lub przepracowanych motogodzin ustala się na podstawie wskazań licznika.

4. W przypadku wystąpienia niesprawności licznika przejechanych kilometrów, przepracowanych motogodzin eksploatację sprzętu transportowego i agregatu należy wstrzymać i niezwłocznie usunąć stwierdzoną niesprawność.

5. W przypadku sprzętu transportowego i agregatów nieposiadających liczników przepracowanych motogodzin oraz urządzeń ogrzewczych działających niezależnie od silnika napędowego pojazdu łączny czas pracy określa się przez zsumowanie wpisów dokonanych w książce kontroli pracy sprzętu transportowego.

6. Zapisy wskazujące na zbyt duże zużycie mps niemożliwe do osiągnięcia w typowych dla danego sprzętu transportowego warunkach eksploatacji wyjaśnia się z osobą upoważnioną przez kierownika jednostki prowadzącej gospodarkę transportową.

7. Pojazdy wyposażone w elektroniczne przepływomierze rozlicza się w cyklu miesięcznym na podstawie wykazanego przez to urządzenie faktycznego zużycia paliwa.

8. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się do rozliczenia motogodzin pracy agregatu.

1. Rozliczenie mps wydanych na potrzeby stacji obsługi przeprowadza osoba wyznaczona do prowadzenia gospodarki mps w jednostce użytkującej, na podstawie sporządzonego przez stację protokołu zużycia i rozliczenia mps w stacji obsługi, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do decyzji.

2. Protokół zużycia i rozliczenia należy sporządzić po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie ewidencji pomocniczej, założonej i prowadzonej przez stację obsługi w celu bieżącej kontroli zużycia mps używanych do smarowania, mycia, konserwacji itp. oraz paliw używanych do zasilania badanych na hamowni silników.

Sprzęt i urządzenia do mps stanowią w szczególności zbiorniki podziemne i naziemne, odmierzacze paliw, instalacje elektryczne, odgromowe i uziemiające, urządzenia oraz przyrządy pomiarowe niezbędne do przyjmowania i wydawania mps.

Sprzęt i urządzenia do mps w jednostkach organizacyjnych Policji dzieli się na:

1) sprzęt stanowiący indywidualne wyposażenie sprzętu transportowego, agregatu lub sprzętu gospodarczego;

2) sprzęt stanowiący wyposażenie magazynowe jednostek;

3) sprzęt i urządzenia stacji paliw płynnych w jednostkach prowadzących gospodarkę, transportową i użytkujących.

Gospodarkę, sprzętem do mps regulują przepisy dotyczące sposobu i trybu gospodarowania składnikami majątku ruchomego.

1. Sprzęt i urządzenia do mps podlegają przeglądom technicznym i zabiegom konserwacyjnym, zgodnie z wymaganiami odpowiednich instrukcji eksploatacyjnych.

2. Przeprowadzanie czynności, o których mowa w ust. 1, potwierdza się wpisem w książce przeglądów kontrolnych sprzętu do mps, której wzór stanowi załącznik nr 5 do decyzji.

1. Do eksploatacji sprzętu może być dopuszczony uprawniony pracownik posiadający odpowiednie, wymagane przepisami przeszkolenie i kwalifikacje.

2. Przełożony pracownika sprawdza przed dopuszczeniem go do pracy posiadane kwalifikacje, o których mowa w ust. 1.

1. Kontroli stanu technicznego podlega każdy rodzaj sprzętu do mps.

2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się:

1) w ramach sprawowanej funkcji oraz nadzoru służbowego i fachowego w jednostce;

2) przy przyjmowaniu lub przekazywaniu sprzętu;

3) dla oceny stanu sprawności, kompletności i utrzymania - okresowo;

4) zgodnie z wymogami dozoru technicznego.

3. Fakt przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, potwierdza się protokołem stanu technicznego sprzętu do mps, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do decyzji.

Pracownicy zobowiązani są do przechowywania i zabezpieczenia sprzętu do mps w sposób, który gwarantuje prawidłowe i niepowodujące uszkodzeń magazynowanie.

1. Do magazynu jednostki przyjmowany jest mps oraz sprzęt do mps dostarczony bądź odebrany bezpośrednio z magazynu dostawcy lub producenta.

2. Odbiór mps i sprzętu do mps od dostawcy lub producenta, w tym z jego magazynu, może być dokonany jednoosobowo, jeżeli ilość i jakość dostawy są zgodne z dokumentacją.

3. Przyjmowanie mps i sprzętu do mps do magazynu odbywa się na podstawie dokumentów stosowanych zgodnie z odrębnymi przepisami.

4. Potwierdzeniem przyjęcia do magazynu mps i sprzętu do mps, stanowiącym podstawę do zapisów w ewidencji magazynowej jest:

1) dowód wydania - przyjęcia;

2) protokół przyjęcia mps, którego wzór określa załącznik nr 7 do decyzji;

3) zapisy w ewidencji wymienione w pkt 2 są stosowane w przypadku:

a) stwierdzenia niezgodności w ilości rzeczywistej dostawy z ilością wyszczególnioną na fakturze (dowodzie wydania - przyjęcia) - w ewidencji ujmuje się wartości rzeczywiste,

b) ustalenia ilości dostarczonych, przyjmowanych mps metodą pomiaru w zbiorniku - w ewidencji ujmuje się ustaloną ilość rzeczywistą.

1. Przy dostawach mps należy żądać od dostawcy aktualnego orzeczenia laboratoryjnego lub innego uwierzytelnionego dokumentu stwierdzającego, że dostarczone przez niego produkty odpowiadają obowiązującym w tym zakresie normom.

2. Jednostki dokonujące zakupu mps każdorazowo ustalają ciężar właściwy pobieranych produktów, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), i wpisują go do dokumentów przychodowych. Ewidencja smarów plastycznych prowadzona jest w jednostkach masy.

1. Przy przyjmowaniu mps dostarczonych w cysternach dostawcy lub własnych należy sprawdzić czy:

1) wszystkie plomby umieszczone na cysternie są w stanie nienaruszonym, a ich liczba jest zgodna z listem przewozowym;

2) numery cysterny zgodne są z listem przewozowym: należy porównać umieszczone na cysternie orzeczenie laboratoryjne z zamówieniem i danymi zawartymi w liście przewozowym;

3) cysterna nie wykazuje śladów wycieku lub nie ma uszkodzeń mechanicznych.

2. Ilość przyjętego produktu, z zastrzeżeniem ust. 3, ustala się przez pomiar napełnienia zbiornika oraz gęstości i temperatury produktu w zbiorniku przed i po wlewie. Zbiornik musi posiadać ważną legalizację.

3. Ilość przyjmowanego gazu płynnego (LPG) ustala się na podstawie wskazań legalizowanego urządzenia zamontowanego na autocysternie.

4. W czasie przyjmowania produktów naftowych do zbiorników należy wstrzymać wydawanie paliwa z tych zbiorników.

1. Przed przystąpieniem do zlewania produktu do zbiornika magazynowego należy dokonać pomiaru napełnienia zbiornika.

2. Przy zlewaniu mps do zbiorników, w tym beczek, należy pozostawić w nich wolną pojemność na zmianę, objętości zależną od temperatury:

1) dla mps, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG):

a) w zbiornikach cylindrycznych leżących - pozostawia się nie mniej niż 5% całkowitej pojemności,

b) w beczkach - pozostawia sie. 6 - 7 cm poniżej krawędzi gniazda korka,

c) w kanistrach - pozostawia się 3 - 4 cm poniżej krawędzi zamknięcia;

2) w zbiornikach dla gazu płynnego (LPG) - pozostawia się nie mniej niż 15% pojemności.

Jeżeli nabywane mps przyjmowane są według miar objętościowych w dm³, a opłata należności dokonywana jest według miar masowych w kg to w protokole przyjęcia, należy określić dane dotyczące:

1) ilości produktu w kg i dm³;

2) ciężaru właściwego oraz temperatury produktu, przy jakiej go pobrano;

3) wartości w złotych wyliczonych z jednostek kg lub dm³, według których dokonuje się zapłaty.

Sposób magazynowania mps określają przepisy bezpieczeństwa higieny pracy i przeciwpożarowe.

1. Wydawanie mps i sprzętu do mps z magazynu jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub użytkującej sprzęt transportowy odbywa się na podstawie dokumentów uprawniających do wydania i ujęcia w ewidencji rozchodu.

2. Mps przeznaczone dla sprzętu transportowego innych jednostek Policji prowadzących gospodarkę transportową lub użytkujących sprzęt transportowy, niepodlegające stałemu zaopatrzeniu, oraz sprzęt do mps wydaje się osobom upoważnionym w treści dowodu wydania-przyjęcia lub posiadającym upoważnienie do odbioru.

3. Odbierający powinien w obecności wydającego sprawdzić asortyment, ilość i jakość mps. W dowodzie wydania-przyjęcia w rubryce uwagi należy wpisać zmierzone gęstości i temperatury mps. W przypadku wydawania paliw w dużych ilościach pomiaru ich gęstości i temperatury należy dokonywać w obecności odbierającego.

1. Mpsi sprzęt do mps wydaje się z magazynu jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub go użytkującej:

1) do magazynu w innych jednostkach organizacyjnych Policji;

2) do stacji obsługi własnej jednostki;

3) pojazdom własnej jednostki oraz przyjętym na zaopatrzenie (paliwa, oleje i płyny eksploatacyjne wydane w celu uzupełnienia danego mps do poziomu określonego przez producenta);

4) innym odbiorcom.

2. Mps do sprzętu transportowego i agregatów innych jednostek Policji wydaje się na podstawie właściwych dokumentów dowód wydania-przyjęcia.

3. Stacji obsługi wydaje się mps przeznaczone do smarowania, mycia, konserwacji oraz zasilania naprawianych pojazdów. Wydawanie wpisuje się do książek kontroli pracy sprzętu transportowego z adnotacją, że zostały pobrane przez personel stacji obsługi.

4. Przy wydawaniu mps na sprzęt transportowy:

1) kierujący lub kierownik stacji obsługi kwituje otrzymane ilości mps w okresowym wykazie przychodów-rozchodów lub w dowodzie wydania-przyjęcia, którego wzór stanowi załącznik nr 8 do decyzji;

2) magazynier wpisuje w książce kontroli pracy sprzętu transportowego wydane ilości i asortyment mps wraz z numerem okresowego wykazu przychodów-rozchodów.

5. W przypadku stosowania urządzeń do bezobsługowego tankowania pojazdów kierowca wpisuje ilość pobranego mps do książki kontroli pracy pojazdu oraz stan licznika i datę pobrania mps. Dane wpisane do książki kontroli pojazdów powinny być zgodne z raportem tankowań.

6. Sprzęt do mps wraz z zestawem jego wyposażenia wydaje się na podstawie dowodów wydania-przyjęcia. Wydany sprzęt i wyposażenie powinny być sprawne i kompletne.

1. Przy używaniu olejów smarowych oraz płynów eksploatacyjnych należy stosować się do zaleceń producenta sprzętu transportowego i agregatu.

2. Produkty przepracowane należy zlewać do specjalnie na ten cel przeznaczonych pojemników i przekazywać je podmiotom posiadającym uprawnienia do zbiórki takich produktów.

3. Jednorazowe opakowania metalowe do mps należy przekazywać podmiotom posiadającym uprawnienia do zbiórki takich produktów.

1. Ubytkiem naturalnym jest zmniejszenie się początkowej ilości mps, wywołane charakterystycznymi dla danego produktu właściwościami fizyko-chemicznymi, w szczególności intensywnością parowania oraz innymi przyczynami niemożliwymi do usunięcia.

2. W zależności od miejsca powstania oraz czynności związanych z obrotem ubytki naturalne mps dzielą się na:

1) magazynowe - powstające w czasie przechowywania produktów;

2) manipulacyjne - powstające w czasie przyjmowania i wydawania produktów oraz innych czynności przeładunkowych;

3) transportowe - powstające podczas przewozu produktów.

3. Sposób ustalania i obliczania ubytków określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 18 do decyzji.

4. Ubytki mps podlegają spisaniu ze stanu ewidencji magazynowej w trybie określonym w decyzji. Do obliczania dopuszczalnych ubytków naturalnych poszczególnych rodzajów mps stosuje się normy ubytków naturalnych, których wzór stanowi załącznik nr 9 do decyzji.

5. Ustalenie faktycznych ubytków magazynowych i manipulacyjnych może być dokonane wyłącznie przez przeprowadzenie komisyjnego spisu zapasów z natury i sporządzenie protokołu ubytków wg wzoru określonego w załączniku nr 10 do decyzji.

1. Rzeczywiste ubytki mps mieszczące sie. w granicach normatywnych ubytków naturalnych spisuje się z ewidencji magazynowej na podstawie protokołu zatwierdzonego przez kierownika jednostki prowadzącej gospodarkę, transportową lub osobę, przez niego pisemnie upoważnioną.

2. Rzeczywiste ubytki mps wykraczające poza granice, normatywnych ubytków naturalnych stanowią ubytki ponadnormatywne.

3. W przypadku stwierdzenia ubytków ponadnormatywnych stanowiących szkodę, w majątku Policji prowadzi się postępowanie na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

1. Ustalenia stanu faktycznego mps przechowywanych w zbiornikach magazynowych dokonuje się:

1) w dniu, wydania lub przyjęcia paliwa;

2) przy wydaniu lub przyjęciu paliwa w ilości przekraczającej 1 m³:

a) przed przyjęciem do zbiornika i po przyjęciu,

b) przed wydaniem ze zbiornika i po wydaniu,

c) przed i po dokonaniu czynności związanych z mps wewnątrz magazynu;

3) okresowo co 15 dni.

2. W przypadku wątpliwości co do szczelności zbiornika kierownik jednostki prowadzącej gospodarkę transportową lub użytkującej może polecić dokonywanie częstszego pomiaru produktów w zbiorniku.

3. Adnotacje o dokonanych pomiarach stanu ilościowego mps w zbiornikach magazynowych wpisuje się do książki pomiarów i ewidencji materiałów pędnych w zbiornikach, której wzór stanowi załącznik nr 11 do decyzji.

4. W zakresie pomiaru mps w zbiornikach magazynowych przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do gazu płynnego (LPG). Stan faktyczny tego gazu ustala się na podstawie procentowego napełnienia zbiornika według ewidencji przychodowo-rozchodowej.

1. Do pomiaru ilości paliwa w zbiorniku służy listwa (łata) pomiarowa lub elektroniczne urządzenia pomiarowe.

2. Listwa pomiarowa z najmniejszym odkształceniem nie może być używana do pomiarów ilości produktu w zbiornikach.

3. W celu pomiaru ilości produktów naftowych w zbiornikach wykonuje się następujące czynności:

1) w razie potrzeby wypuszcza się wodę ze zbiorników posiadających odpowiednie urządzenie lub ustala się ilości dm³ wody w zbiorniku nieposiadającym urządzenia do wypuszczania wody. Pomiar na zawartość wody powinien być dokonywany nie rzadziej niż co 6 miesięcy;

2) mierzy się wysokości słupa cieczy;

3) wylicza się na podstawie tabeli litrażowej ilości produktu w zbiorniku.

4. Pomiary wysokości słupa cieczy powinny być wykonywane co najmniej dwukrotnie. Jeżeli odchylenie z obydwu pomiarów mieści się w przedziale 1 mm, uznaje się je za prawidłowe. Jeżeli rozbieżność jest większa, należy pomiary powtórzyć, obliczając następnie wynik średni.

5. W celu ustalenia ilości produktu w kg należy dokonać pomiaru jego gęstości, temperatury oraz wysokości słupa cieczy w zbiorniku i na tej podstawie wyliczyć jego ilość.

6. Pomiaru gęstości i temperatury paliwa dokonuje się za pomocą aerometrów na podstawie próbki paliwa pobranej ze zbiornika.

1. Różnica między ilością wykazaną w dokumentach a stanem faktycznym obliczonym według tablic objętości zbiorników, wynikająca z dopuszczalnych błędów pomiarowych, nie powinna przekroczyć 0,5% w zbiornikach stojących i leżących.

2. Jeżeli przeprowadzone pomiary wykażą, że różnica jest większa lub mniejsza niż określona w ust. 1 należy spisać ubytki naturalne. W przypadku braków stanowiących szkodę w majątku Policji prowadzi się postępowanie na zasadach określonych w § 30 ust. 3. Przychodu nadwyżki albo rozchodu braku należy dokonać na podstawie protokołu sporządzonego przez komisję dokonującą pomiar.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do gazu płynnego (LPG).

1. Ustaleniastanu faktycznego mps przechowywanych w beczkach, kanistrach i innych opakowaniach dokonuje się przez zważenie pełnych opakowań i odjęcie tary lub przez orientacyjny pomiar przy pomocy listew pomiarowych.

2. Wyniki pomiarów orientacyjnych przelicza się na jednostki masy po ustaleniu gęstości i temperatury płynnego produktu.

3. Pomiar w beczkach i kanistrach może być obliczony z błędem ok. 1 %.

4. Ilość mps w oryginalnych opakowaniach o pojemności do 30 dm³ przyjmuje się wg ilości deklarowanej przez producenta.

5. Stan ilościowy sprzętu do mps ustala się przez przeliczenie sztuk oraz sprawdzenie kompletności jego wyposażenia.

Inwentaryzację mps i sprzętu do mps należy przeprowadzać w terminie i w sposób określony w dokumentacji dotyczącej zasad rachunkowości w jednostce Policji, określonych w odrębnych przepisach.

1. Wzory dokumentów ewidencyjnych określają:

1) książka ewidencji obrotów materiałów pędnych i smarów - załącznik nr 12 do decyzji;

2) książka ewidencji przychodów ilościowo-wartościowych mps - załącznik nr 13 do decyzji;

3) książka ewidencji obrotów sprzętu do mps - załącznik nr 14 do decyzji;

4) książka magazynowa materiałów pędnych i smarów - załącznik nr 15 do decyzji;

5) pomocnicza książka ewidencji zużycia mps - załącznik nr 16 do decyzji;

6) książka ewidencji sprzętu do mps w użytkowaniu - załącznik nr 17 do decyzji.

2. Wzory pomocniczych dokumentów ewidencyjnych określają:

1) rozliczenie gospodarki mps w jednostce użytkującej, zawierające:

a) rozliczenie zbiorcze przychodów i rozchodów mps,

b) zestawienie miesięczne zużycia mps - załącznik nr 2 do decyzji;

2) protokół zużycia i rozliczenia mps w stacji obsługi - załącznik nr 4 do decyzji;

3) okresowy wykaz przychodów-rozchodów - załącznik nr 8 do decyzji;

4) książka pomiarów i ewidencji materiałów pędnych w zbiornikach - załącznik nr 11 do decyzji.

3. Podstawowe źródłowe dowody materiałowe stanowią w szczególności:

1) dowód wydania - przyjęcia lub asygnata materiałowa;

2) protokół przyjęcia, którego wzór stanowi załącznik nr 7 do decyzji;

3) protokół ubytków, którego wzór stanowi załącznik nr 10 do decyzji.

4. Zapisy działań gospodarczych w dokumentach ewidencyjnych w ewidencji jednostki prowadzącej gospodarkę transportową powinny być dokonywane nie później niż w ciągu 14 dni po zakończeniu kwartału.

5. Dopuszcza się prowadzenie ewidencji za pomocą techniki informatycznej na warunkach określonych w § 38.

1. W książce kontroli pracy sprzętu transportowego i agregatu oraz sprzętu gospodarczego w zakresie produktów naftowych zapisów dokonuje:

1) magazynier mps - w przypadku wydawania produktów z magazynu mps na sprzęt transportowy, agregat lub sprzęt gospodarczy;

2) kierujący - w przypadku stacji bezobsługowej, który wpisuje przebieg całkowitego licznika kilometrów;

3) osoba kupująca produkty naftowe - w przypadku zakupów bieżących tych produktów.

2. Prowadzący gospodarkę mps w jednostce użytkującej powinien skontrolować prawidłowość dokonanego wpisu przy przyjmowaniu rachunku do rozliczenia.

3. Magazynier mps zobowiązany jest do każdorazowego wpisywania stanu licznika sprzętu transportowego, przy którym wydano produkty. Kierowcy i dyspozytor powinni dokonywać oceny zużycia paliwa w okresach pomiędzy poszczególnymi tankowaniami. W przypadku stwierdzenia braku proporcjonalności zużycia paliwa w stosunku do ilości przejechanych kilometrów lub przepracowanych motogodzin dyspozytor informuje o tym fakcie kierownika komórki transportowej.

4. Jeżeli zachodzi konieczność wydania paliwa w kanistrach, wydaną ilość wpisuje się do okresowego wykazu przychodów-rozchodów i do książki kontroli pracy sprzętu transportowego, agregatu lub sprzętu gospodarczego oraz rozlicza się na zasadach określonych w rozdziale 3 decyzji.

1. Ewidencję mps prowadzi się w jednostkach masy kg lub objętości dm³.

2. Ewidencję smaru plastycznego prowadzi się w jednostkach masy kg.

3. Ewidencję benzyny, oleju napędowego i gazu płynnego (LPG) - w okresowym wykazie przychodów i rozchodów oraz książce kontroli pracy sprzętu transportowego - prowadzi się w jednostkach objętości dm³.

4. Decyzję o prowadzeniu ewidencji w sposób określony w ust. 1 podejmuje kierownik jednostki prowadzącej gospodarkę transportową.

5. Przeliczania ilości mps wyrażonej w jednostkach objętości dm³ na jednostki masy kg należy dokonywać przyjmując do przeliczeń średnią gęstość danego mps.

6. Do przeliczeń zmian gęstości mps, w zależności od temperatury, stosuje się tabele przeliczeniowe zawarte w aktualnych Polskich Normach.

1. Budynki magazynowe przeznaczone do składowania mps i sprzętu do mps powinny być dostosowane do rodzaju przechowywanych środków materiałowych oraz uwzględniać wymagania przepisów przeciwpożarowych i ochrony środowiska.

2. Rozmieszczenie mps i sprzętu do mps w budynkach magazynowych powinno zapewnić efektywne wykorzystanie powierzchni magazynowej w sposób umożliwiający sprawne wydawanie, przyjmowanie, kontrolę ilościową i jakościową sprzętu do mps oraz zapewnić sprawną ewakuację personelu.

3. Stacje paliw powinny spełniać wymagania wynikające z przepisów dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów i ich usytuowanie.

4. Zabrania się przechowywania paliw w zbiornikach nieposiadających aktualnych świadectw legalizacji, tablic objętości oraz orzeczeń o stanie technicznym.

5. Zabrania się eksploatacji odmierzaczy paliw, które nie posiadają aktualnej legalizacji lub z naruszonymi cechami Urzędu Miar.

6. Stacje paliw powinny odpowiadać wymaganiom stawianym przez dozór techniczny.

1. Stosowane w gospodarce mps narzędzia pomiarowe podlegają obowiązkowi legalizacji, wynikającemu z przepisów o miarach.

2. Bezpośrednią odpowiedzialność za stan techniczny narzędzi pomiarowych oraz legalność dokonywanych pomiarów ponoszą magazynierzy użytkujący i przechowujący narzędzia pomiarowe oraz osoby ich nadzorujące.

Traci moc decyzja nr 51 Komendanta Głównego Policji z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie gospodarowania materiałami pędnymi i smarami w Policji (Dz. Urz. KGP Nr 7, poz. 30).

Decyzja wchodzi w życie z dniem podpisania, z mocą od dnia 1 sierpnia 2009 r.

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486, i Nr 180, poz. 1494, z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410 i Nr 235, poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99 poz. 661, Nr 123 poz. 845 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 38 poz. 214, Nr 100 poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209, poz. 1320, Nr 220, poz. 1411, Nr 223, poz. 1461, Nr 223, poz. 1462, Nr 234, poz. 1573 i Nr 234, poz. 1 574 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 663, Nr 91, poz. 739 i Nr 92, poz. 753.

Załączniki do decyzji nr 311
Komendanta Głównego Policji
z dnia 13 sierpnia 2009 r.

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

Załącznik nr 8

Załącznik nr 9

NORMY UBYTKÓW NATURALNYCH PRODUKTÓW NAFTOWYCH

Załącznik nr 10

Załącznik nr 11

KSIĄŻKA
pomiarów i ewidencji materiałów pędnych w zbiornikach

Załącznik nr 12

KSIĄŻKA
EWIDENCJI OBROTÓW MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW

Załącznik nr 13

KSIĄŻKA EWIDENCJI
PRZYCHODÓW ILOŚCIOWO-WARTOŚCIOWYCH MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW

Załącznik nr 14

KSIĄŻKA EWIDENCJI OBROTÓW SPRZĘTU DO MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW

Załącznik nr 15

KSIĄŻKA MAGAZYNOWA MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW

Załącznik nr 16

POMOCNICZA KSIĄŻKA EWIDENCJI ZUŻYCIA MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW

Załącznik nr 17

KSIĄŻKA EWIDENCJI SPRZĘTU DO MPS W UŻYTKOWANIU

Załącznik nr 18

Instrukcja określająca sposób obliczania ubytków