Dzienniki Urzędowe - rok 2003 nr 9 poz. 47

Na podstawie art. 20 ust. 19 oraz art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688) zarządza się, co następuje:

W zarządzeniu nr 6 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie uzyskiwania, przetwarzania i wykorzystywania przez Policję informacji oraz sposobów zakładania i prowadzenia zbiorów tych informacji (Dz. Urz. KGP Nr 8, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany:

1) załącznik nr 1 do zarządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego zarządzenia;

2) załącznik nr 2 do zarządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego zarządzenia;

3) w załączniku nr 3 do zarządzenia:

a) w § 1:

– w ust. 2 wyrazy „podstawowy zbiór informacji policyjnych, zwany dalej «PZIP»” zastępuje się wyrazami „krajowy system informacyjny Policji, zwany dalej «KSIP»”;

– w ust. 3 wyrazy „identyfikatorem PZIP” zastępuje się wyrazami „identyfikatorem KSIP”;

b) użyty w § 4 ust. 1, § 5 ust. 1, 2 pkt 2 i ust. 3, § 6 ust. 2, § 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2, § 8 ust. 1 i 4, § 9, 12 ust. 1 pkt 12, § 16 ust. 1 lit. i, § 18 ust. 2, § 23 ust. 2, § 27 ust. 1, § 33 ust. 1 i 3, § 34 ust. 2, § 35 ust. 1, § 49, 60 ust. 1 pkt 2, § 76 ust. 1, § 78 ust. 1, 2 i 4 oraz w § 79 ust. 1 i 2 skrót „PZIP” zastępuje się skrótem „KSIP”;

c) w § 21 w ust. 2 w pkt 2 po wyrazie „nieletniego” dodaje się wyrazy „lub przekazanie materiałów postępowania do sądu rodzinnego”.

Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

Komendant Główny Policji: gen. insp. Antoni Kowalczyk

Załączniki do zarządzenia nr 64 Komendanta
Głównego Policji z dnia 17 marca 2003 r.

Załącznik nr 1

Instrukcja
o szczegółowych zasadach prowadzenia zbiorów daktyloskopijnych i zdjęć sygnalitycznych oraz wzory dokumentów w tych sprawach

Rozdział 1

Zbiory daktyloskopijne

§ 1

1. Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Głównej Policji, zwane dalej „CLK”, prowadzi Centralną Registraturę Daktyloskopijną, zwaną dalej „CRD”.

2. Wojewódzkie laboratoria kryminalistyczne Policji, zwane dalej „WLK”, prowadzą wojewódzkie registratury daktyloskopijne, zwane dalej „WRD”.

3. W CRD i WRD gromadzone są karty odcisków palców rąk i dłoni osób podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego oraz nieletnich, którzy dopuścili się czynów zabronionych przez ustawę jako przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego.

4. W CRD na podstawie odrębnych przepisów prowadzony jest rejestr utrwalonych na kartach daktyloskopijnych odcisków linii papilarnych cudzoziemców, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1, art. 51c i art. 56 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739 z późn. zm.).

5. CLK prowadzi centralny system automatycznej identyfikacji daktyloskopijnej, zwany dalej „systemem AFIS” w którym:

1) pełnofunkcyjne stanowiska automatycznej identyfikacji daktyloskopijnej są wykorzystywane w WLK;

2) urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej osób są wykorzystywane w jednostkach Policji, które wskazuje dyrektor CLK po zasięgnięciu opinii dyrektora Biura Służby Kryminalnej i dyrektora Biura Łączności i Informatyki Komendy Głównej Policji.

6. Dane osobowe osób zarejestrowanych w zbiorach systemu AFIS gromadzi się w krajowym systemie informacyjnym Policji, zwanym dalej „KSIP”.

§ 2

1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 odciski linii papilarnych palców rąk i dłoni pobiera się od:

1) osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego;

2) nieletniego, który dopuścił się czynu zabronionego przez ustawę jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego;

3) osoby, której tożsamości nie można ustalić lub usiłującej ukryć swoją tożsamość;

4) zwłok, których tożsamość nie jest znana.

2. Można odstąpić od pobrania odcisków linii papilarnych (daktyloskopowania) osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli osobie tej zarzucono popełnienie przestępstwa:

1) przeciwko życiu i zdrowiu określonego w art. 149 – 155 i art. 157a Kodeksu karnego, przeciwko: bezpieczeństwu w komunikacji, środowisku, wolności sumienia i wyznania, rodzinie i opiece, prawom osób wykonujących pracę zarobkową, wyborom i referendum, ochronie informacji;

2) skarbowego;

3) określonego w ustawie innej niż Kodeks karny, z wyjątkiem przestępstwa określonego w ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 z późn. zm.).

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy z informacji uzyskanych na skutek sprawdzenia, o którym mowa w § 49 załącznika nr 3 do zarządzenia, wynika, że osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest zarejestrowana w KSIP i nie posiada karty daktyloskopijnej.

4. Można odstąpić od daktyloskopowania osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli tożsamość osoby nie budzi wątpliwości i:

1) z informacji uzyskanych na skutek sprawdzenia, o którym mowa w § 49 załącznika nr 3 do zarządzenia, wynika, że osoba ta w okresie jednego roku była daktyloskopowana w jednostce Policji, która wystąpiła z tym zapytaniem, albo

2) uzyskano pozytywny wynik po sprawdzeniu urządzeniem do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej osób, który potwierdzono w KSIP wpisem w uwagach rejestracji faktu daktyloskopowania.

§ 3

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, obowiązanym do niezwłocznego daktyloskopowania jest policjant prowadzący postępowanie przygotowawcze, czynności w sprawie nieletniego albo czynności wyjaśniające w sprawie ustalenia tożsamości osoby lub zwłok.

2. W przypadku daktyloskopowania zwłok policjant, o którym mowa w ust. 1, może skorzystać z pomocy specjalisty kryminalistyki.

§ 4

1. Do daktyloskopowania wykorzystuje się:

1) karty daktyloskopijne, których wzory określają załączniki nr 1 – 3 do instrukcji;

2) urządzenia do elektronicznego daktyloskopowania.

2. Sporządzenie kart daktyloskopijnych polega na wypełnieniu pól zgodnie z opisem oraz pobraniu czytelnych odcisków palców i dłoni.

3. Wpisów w pola karty daktyloskopijnej dokonuje się pismem ręcznym, w sposób czytelny trwałym środkiem kryjącym. Pisownia poszczególnych wyrazów i cyfr nie może budzić wątpliwości, przy czym imiona i nazwiska należy wpisywać literami drukowanymi.

4. W przypadku zastosowania środków przymusu bezpośredniego wobec osoby daktyloskopowanej w celu właściwego pobrania odcisków linii papilarnych informację o tym umieszcza się w górnej części odwrotnej strony karty daktyloskopijnej, której wzór określa załącznik nr 1 do instrukcji.

§ 5

1. Sporządzone dwa egzemplarze karty daktyloskopijnej palców i dwa egzemplarze kart daktyloskopijnych dłoni policjant, o którym mowa w § 3 ust. 1, przekazuje niezwłocznie specjaliście kryminalistyki, który po sprawdzeniu ich jakości i złożeniu podpisu w polu oznaczonym „Barcode” zwraca je temu policjantowi.

2. Policjant, o którym mowa w § 3 ust. 1, rejestruje w KSIP osobę daktyloskopowaną lub przekazuje kartę daktyloskopijną do wprowadzenia do KSIP.

3. Po zarejestrowaniu osoby daktyloskopowanej i opatrzeniu karty daktyloskopijnej numerem KSIP policjant, o którym mowa w § 3 ust. 1, przekazuje tę kartę w terminie do 10 dni od dnia daktyloskopowania do WLK właściwego ze względu na miejsce prowadzenia postępowania przygotowawczego, czynności w sprawie nieletniego albo czynności wyjaśniających w sprawie ustalenia tożsamości osób lub zwłok.

4. WLK:

1) sprawdza prawidłowość sporządzenia kart;

2) włącza do WRD jeden komplet kart odcisków palców i dłoni;

3) przekazuje drugi komplet kart do CRD w terminie nie dłuższym niż 20 dni od dnia otrzymania kart;

4) zwraca karty sporządzone w sposób nieprawidłowy do jednostki Policji, w której je sporządzono, w celu ich uzupełnienia lub sporządzenia nowych.

§ 6

Karty daktyloskopijne gromadzone w zbiorach WRD należy przechowywać w sposób umożliwiający ich wyszukiwanie według danych osobowych.

§ 7

1. CRD po powtórnym sprawdzeniu prawidłowości sporządzenia karty daktyloskopijnej nadaje jej numer ewidencyjny w systemie AFIS, zwany dalej „numerem AFIS”, a następnie:

1) wprowadza do systemu AFIS obrazy linii papilarnych wraz z numerem AFIS;

2) uzupełnia w KSIP dane osoby daktyloskopowanej o numer AFIS;

3) wprowadza do KSIP dane osoby daktyloskopowanej, jeżeli osoba ta nie została wcześniej zarejestrowana w KSIP.

2. Kartę daktyloskopijną rejestruje się w zbiorach CRD według numerów ewidencyjnych systemu AFIS.

3. Weryfikacja danych osobowych dokonywana jest w KSIP na zasadach określonych w instrukcji stanowiącej załącznik nr 3 do zarządzenia.

§ 8

1. Karty daktyloskopijne osób, które ukończyły 80 rok życia są niszczone, a pliki graficzne zawierające dane osobowe takich osób usuwa się z systemu AFIS.

2. Decyzję w sprawie usunięcia ze zbiorów plików graficznych i zniszczenia kart, o których mowa w ust. 1, podejmuje kierownik laboratorium kryminalistycznego, w którym karty lub pliki są przechowywane.

§ 9

1. W przypadku zabezpieczenia śladów linii papilarnych i ustalenia, że osoba, która mogła je pozostawić, była wcześniej daktyloskopowana, można zwrócić się do właściwej miejscowo WRD lub do CRD o nadesłanie kopii karty daktyloskopijnej tej osoby w celu przeprowadzenia badań porównawczych.

2. Wyniki badań przeprowadzonych przy wykorzystaniu kopii karty daktyloskopijnej nie mogą być przedstawione w formie opinii biegłego.

§ 10

1. W celu ustalenia lub potwierdzenia tożsamości osoby bądź zwłok przeprowadza się wywiad daktyloskopijny, który polega na dostarczeniu lub przesłaniu, za pomocą terminalu systemu AFIS albo innego systemu transmisji obrazów, do CRD karty daktyloskopijnej z odciskami palców.

2. Wywiad daktyloskopijny dotyczący osoby przeprowadza się, jeżeli uzyskano wynik negatywny po sprawdzeniu urządzeniem do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej osób.

3. Kartę daktyloskopijną, przekazaną w celu przeprowadzenia wywiadu daktyloskopijnego, oznacza się wyrazem „WYWIAD”, wpisując w pola karty posiadane dane o osobie albo zwłokach, lub wpisując odpowiednio wyrazy „osoba NN” bądź „NN zwłoki”.

4. Nadesłane w ramach wywiadu daktyloskopijnego odciski linii papilarnych porównywane są z odciskami zgromadzonymi w zbiorach CRD.

5. W przypadku stwierdzenia, że w zbiorach CRD znajduje się karta daktyloskopijna osoby lub zwłok, CRD przekazuje komórce organizacyjnej Policji zlecającej wywiad daktyloskopijny dane osobowe ze zidentyfikowanej karty daktyloskopijnej.

§ 11

1. CLK i WLK prowadzą zbiory fotogramów lub plików graficznych niezidentyfikowanych śladów linii papilarnych palców i dłoni ujawnionych w toku czynności procesowych, zwanych dalej „śladami NN sprawców”.

2. Przed włączeniem śladu linii papilarnych do zbioru śladów NN sprawców przeprowadza się badania eliminacyjne w celu wyłączenia śladów osób, które mogły te ślady pozostawić, a nie są podejrzane o popełnienie przestępstwa.

3. Do pobrania odcisków linii papilarnych w celu przeprowadzenia badań eliminacyjnych wykorzystuje się:

1) do odcisków palców – kartę daktyloskopijną, której wzór określa załącznik nr 2 do instrukcji;

2) do odcisków dłoni – drugą stronę karty daktyloskopijnej, o której mowa w pkt 1, lub arkusze białego papieru formatu A-4.

4. Do rejestracji śladów NN sprawców stosuje się kartę, której wzór określa załącznik nr 4 do instrukcji lub nośniki elektroniczne.

5. Fakt rejestracji śladu NN sprawców odnotowuje się w rejestrze śladów NN sprawców, który zawiera informacje określone w załączniku nr 4 do instrukcji.

§ 12

1. Obrazy śladów NN sprawców wprowadza się do systemu AFIS, porównuje z danymi zgromadzonymi w bazie danych i przechowuje do czasu przedawnienia ścigania danego przestępstwa.

2. W przypadku, gdy przeprowadzenie badań eliminacyjnych, o których mowa w § 11 ust. 2, nie jest możliwe, nadesłane do WRD ślady linii papilarnych można jednorazowo porównać z bazą danych. Decyzję o przyjęciu śladów NN sprawców do porównania podejmuje WLK lub CLK.

3. Wprowadzanie śladów linii papilarnych do systemu AFIS bezpośrednio z nośników, na których zostały zabezpieczone, nie wymaga ich uprzedniej rejestracji fotograficznej w zbiorze śladów NN sprawców.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, na odwrocie folii lub jej metryczce zapisuje się odpowiedni numer śladu NN sprawcy, natomiast w rejestrze śladów NN sprawców wpisuje się pozostałe informacje określone w załączniku nr 4 do instrukcji.

5. Wzór wniosku o zarejestrowanie śladów linii papilarnych w systemie AFIS określa załącznik nr 5 do instrukcji.

§ 13

1. Informację o identyfikacji śladu NN sprawcy otrzymuje jednostka lub komórka organizacyjna Policji, która wystąpiła z wnioskiem o rejestrację śladów NN sprawcy.

2. Policjant jednostki lub komórki organizacyjnej Policji, o której mowa w ust. 1, po otrzymaniu pisemnej informacji o identyfikacji śladu NN sprawcy, obowiązany jest do sprawdzenia, czy dana osoba jest zarejestrowana w KSIP.

3. Wynik przeprowadzonej przy wykorzystaniu systemu AFIS identyfikacji śladu NN sprawcy stanowi informację o źródle dowodowym, nie może on być przedstawiony w formie opinii biegłego i nie zastępuje dowodu z opinii biegłego.

4. Wzór formularza wyniku selekcji, sprawdzenia, rejestracji śladów linii papilarnych w systemie AFIS określa załącznik nr 6 do instrukcji.

Rozdział 2

Zbiory zdjęć sygnalitycznych i zdjęć zwłok

§ 14

1. Zdjęcia sygnalityczne wykonuje się:

1) osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego;

2) nieletniemu, który dopuścił się czynu zabronionego przez ustawę jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego;

3) osobie, której tożsamości nie można ustalić lub usiłującej ukryć swoją tożsamość.

2. Zdjęcia zwłok wykonuje się, gdy ich tożsamość nie jest znana.

3. Obowiązany do zlecenia niezwłocznego wykonania zdjęć jest policjant prowadzący postępowanie przygotowawcze, czynności w sprawie nieletniego albo czynności wyjaśniające w sprawie ustalenia tożsamości osoby lub zwłok.

§ 15

Zasady i warunki techniczne wykonywania zdjęć sygnalitycznych oraz zdjęć zwłok określa załącznik nr 7 do instrukcji.

§ 16

Zdjęcia sygnalityczne oraz zdjęcia zwłok są wykonywane przez komórki techniki kryminalistycznej po otrzymaniu zlecenia policjanta, o którym mowa w § 1 4 ust. 3.

§ 17

1. Zdjęcia sygnalityczne umieszcza się na karcie albumowej, której wzór określa załącznik nr 8 do instrukcji. Inne zdjęcia dołącza się do karty albumowej.

2. Kartę albumową rejestruje w KSIP jednostka lub komórka organizacyjna Policji, w której ją sporządzono. Zdjęcia rejestruje się przez zeskanowanie.

3. W przypadku braku możliwości technicznych zarejestrowania karty albumowej i zdjęć przez komórkę, o której mowa w ust. 2, rejestracji dokonuje komórka organizacyjna Policji wskazana przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji.

4. Karty albumowe kataloguje i przechowuje komórka organizacyjna Policji wskazana przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji.

§ 18

1. Zarejestrowane w KSIP karty albumowe wykorzystuje się do tworzenia albumów fotograficznych, które można okazywać w celach identyfikacyjnych lub wykrywczych.

2. Jednostki i komórki organizacyjne Policji zainteresowane wykorzystaniem w celach identyfikacyjnych albo wykrywczych albumów tematycznych, lub tablic poglądowych, mogą zlecić WLK wykonanie niezbędnych do tych celów kopii zdjęć.

§ 19

Negatywy służące do wykonywania zdjęć sygnalitycznych, także w formie elektronicznej, przekazywane są do archiwum komendy wojewódzkiej Policji właściwej dla miejsca zdarzenia.

Załącznik nr 1 do Instrukcji

Załącznik nr 2 do Instrukcji

WYŁĄCZNIE DO ELIMINACJI ŚLADÓW
Karta nie podlega rejestracji

Załącznik nr 2

Instrukcja
o szczegółowych zasadach prowadzenia zbiorów próbek biologicznych, służących do uzyskania danych osobowych dotyczących kodu genetycznego o niekodujących regionach genomu oraz wzory dokumentów w tych sprawach

§ 1

1. Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Głównej Policji, zwane dalej „CLK”, prowadzi Genetyczną Bazę Danych, zwaną dalej „bazą”, w celu gromadzenia, przetwarzania i udostępniania danych dotyczących kodu genetycznego.

2. Dyrektor CLK wyznacza wojewódzkie laboratoria kryminalistyczne, zwane dalej „WLK”, które wykonują na potrzeby bazy badania genetyczne.

3. CLK i WLK wykonują badania z zachowaniem jednolitych metod i wymogów określonych dla tego rodzaju badań.

§ 2

1. W bazie gromadzi się i przetwarza informacje dotyczące kodu genetycznego:

1) osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa określonego w:

a) art. 148 Kodeksu karnego, z wyłączeniem osoby podejrzanej będącej osobą najbliższą ofiary,

b) rozdziale XXV Kodeksu karnego,

c) art. 280 – 282 Kodeksu karnego;

2) nieletniego, który popełnił czyn zabroniony o znamionach określonych w przepisach, o których mowa w pkt 1 lit. a – c;

3) osoby o nieustalonej tożsamości lub usiłującej ukryć swoją tożsamość, zwanej dalej „osobą NN”;

4) niezidentyfikowanych zwłok, zwanych dalej „NN zwłokami”;

5) niezidentyfikowanego śladu biologicznego, zwanego dalej „śladem NN sprawcy”.

2. W bazie mogą być gromadzone i przetwarzane informacje dotyczące kodu genetycznego osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa:

1) przeciwko życiu i zdrowiu lub przeciwko mieniu, innego niż wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. a i c;

2) określonego w art.: 252, 253, 258, 264, 270, 299 i 310 Kodeksu karnego;

jeżeli zostało one popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa albo jeżeli osoba podejrzana z popełniania przestępstw uczyniła sobie stałe źródło dochodu lub popełniła przestępstwo, działając w zorganizowanej grupie, albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, albo wespół z nieletnim.

3. W bazie mogą być gromadzone i przetwarzane informacje dotyczące kodu genetycznego nieletniego, który popełnił czyn zabroniony o znamionach przestępstwa określonego w:

1) art.: 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 252, 253, 258, 264, 270, 278, 279 i 310 Kodeksu karnego;

2) ustawie z dnia 24 czerwca 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 75, poz. 468 z późn. zm.);

jeżeli został on popełniony wespół z dorosłym albo okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju nieletniego, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, w szczególności jeżeli poprzednio stosowano wobec niego środki wychowawcze lub poprawcze i okazały się one bezskuteczne.

4. Wzór protokołu pobrania próbek służących do uzyskania kodu genetycznego, zwanego dalej „protokołem”, określa załącznik nr 1 do instrukcji.

5. Wpisów w pola protokołu dokonuje się pismem ręcznym, w sposób czytelny, trwałym środkiem kryjącym. Pisownia poszczególnych wyrazów i cyfr nie może budzić wątpliwości, przy czym imiona i nazwiska należy wpisywać literami drukowanymi.

§ 3

1. Dane osobowe osób, od których pobrano próbki materiału genetycznego, gromadzi się w kartotece oraz w krajowym systemie informacyjnym Policji, zwanym dalej „KSIP”.

2. Weryfikacja danych osobowych dokonywana jest w KSIP na zasadach określonych w instrukcji stanowiącej załącznik nr 3 do zarządzenia.

§ 4

1. Zbiory bazy składają się z:

1) kartoteki;

2) zbioru próbek materiału genetycznego, zwanych dalej „próbkami”;

3) elektronicznej bazy danych.

2. Kartotekę stanowi usystematyzowany zbiór dokumentów zawierających dane o:

1) próbce,

2) śladzie NN sprawcy,

3) NN zwłokach.

3. Zbiór próbek stanowi usystematyzowany zestaw wymazów pobranych z jamy ustnej. W uzasadnionych przypadkach do zbioru próbek można włączyć próbkę krwi lub włosów.

4. Elektroniczną bazę danych stanowi, opatrzony kodowanym numerem ewidencyjnym, usystematyzowany zbiór informacji o kodzie genetycznym:

1) próbki,

2) śladu NN sprawcy,

3) NN zwłok.

§ 5

1. Do zadań CLK związanych z prowadzeniem bazy należy:

1) gromadzenie i przechowywanie próbek w warunkach uniemożliwiających degradację materiału genetycznego;

2) oznaczanie i gromadzenie kodu genetycznego próbek;

3) oznaczanie kodu genetycznego osoby NN i NN zwłok;

4) gromadzenie kodów genetycznych osób NN, NN zwłok i śladów NN sprawców;

5) przetwarzanie zgromadzonych informacji, w tym danych osobowych;

6) zabezpieczanie zgromadzonych danych osobowych przed dostępem osób nieuprawnionych;

7) udostępnianie zgromadzonych informacji, w tym danych osobowych, uprawnionym podmiotom.

2. Do zadań WLK związanych z prowadzeniem bazy należy:

1) oznaczanie kodu genetycznego śladów NN sprawców,

2) przekazywanie do CLK oznaczonych kodów genetycznych śladów NN.

3. Wzór karty rejestracyjnej przekazania kodu genetycznego śladu NN sprawcy lub NN zwłok określa załącznik nr 2 do instrukcji.

§ 6

1. Policjant prowadzący postępowanie przygotowawcze, czynności w sprawie nieletniego lub czynności wyjaśniające w sprawie ustalenia tożsamości osób lub zwłok jest obowiązany do niezwłocznego pobrania dwóch próbek od osoby, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 – 3, wykorzystując w tym celu oznakowany indywidualnym kodem paskowym specjalistyczny pakiet kryminalistyczny, zwany dalej „pakietem”. Pakiet, próbki i protokół oznakowane są tym samym kodem paskowym.

2. Policjant, o którym mowa w ust. 1, może pobrać próbki od osoby, o której mowa w § 2 ust. 2 i 3, jeżeli uzna, że informacja dotycząca kodu genetycznego tej osoby będzie przydatna w celach wykrywczych albo wykonanie czynności poleci mu przełożony.

3. Policjant prowadzący czynności w sprawie identyfikacji NN zwłok jest obowiązany do spowodowania pobrania tkanek od NN zwłok i ich przekazania do badań celem oznaczenia kodu genetycznego.

4. Pobrania próbek w postaci krwi, włosów lub innych tkanek od osoby lub od NN zwłok dokonuje w obecności policjanta, o którym mowa w ust. 1, biegły lub uprawniony pracownik służby zdrowia w trybie określonym w odrębnych przepisach.

5. W przypadku zastosowania środków przymusu bezpośredniego wobec osoby, od której próbki są pobierane, w celu właściwego ich pobrania, fakt ten odnotowuje się w dokumentacji sporządzonej przy pobieraniu próbek.

§ 7

1. Policjant, o którym mowa w § 6 ust. 1, niezwłocznie rejestruje w KSIP osobę, od której pobrano próbkę lub przekazuje dane tej osoby do wprowadzenia do KSIP.

2. Po zarejestrowaniu osoby i opatrzeniu pakietu numerem KSIP, policjant, o którym mowa w § 6 ust. 1, niezwłocznie przekazuje próbkę do CLK.

§ 8

1. CLK po otrzymaniu pakietu z próbkami:

1) sprawdza formalną i merytoryczną prawidłowość ich pobrania,

2) wpisuje w odpowiednie pole protokołu numer KSIP,

3) włącza protokół do kartoteki,

4) jedną próbkę poddaje badaniom w celu oznaczenia kodu genetycznego,

5) drugą próbkę włącza do zbioru próbek.

2. CLK zwraca się do komórki organizacyjnej Policji, która nadesłała pakiet, z poleceniem ponownego pobrania próbek, jeżeli:

1) pakiet jest uszkodzony lub uszkodzone jest choćby jedno z oznaczeń kodowych jego elementów,

2) protokół został sporządzony nieprawidłowo,

3) próbka została pobrana nieprawidłowo,

4) nie można oznaczyć kodu genetycznego żadnej z próbek.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do próbek, o których mowa w § 6 ust. 3 i 4.

§ 9

1. CLK po oznaczeniu kodu genetycznego próbki:

1) ewidencjonuje próbki według ich indywidualnego oznaczenia kodowego, zwanego dalej „numerem bazy”;

2) uzupełnia rejestracj_ę osoby w KSIP o numer bazy;

3) rejestruje w KSIP dane osobowe zawarte w protokole wraz z numerem bazy w przypadku, jeżeli osoba, od której pobrano próbkę, nie została wcześniej zarejestrowana w KSIP.

2. CLK po oznaczeniu kodu genetycznego próbki rejestruje go w elektronicznej bazie danych i porównuje ze zgromadzonymi w niej informacjami o kodach genetycznych osób, śladów NN sprawców i NN zwłok.

3. W przypadku pozytywnego wyniku porównania kodu genetycznego CLK przekazuje komórce organizacyjnej Policji, która:

1) pobrała próbki – pisemną informację o osobie, zwłokach lub przestępstwie, z którą lub którymi zarejestrowany kod genetyczny został powiązany;

2) zarejestrowała kod genetyczny powiązany z kodem rejestrowanym – pisemną informację o prowadzeniu przez inną komórkę organizacyjną Policji albo inny organ postępowania lub czynności dotyczących osoby, śladu NN sprawcy lub NN zwłok.

4. Po otrzymaniu pisemnej informacji, o której mowa w ust. 3, policjant jest obowiązany do sprawdzenia w KSIP, czy dana osoba jest zarejestrowana.

§ 10

1. W przypadku oznaczenia kodu genetycznego NN zwłok albo śladu NN sprawcy w laboratorium innym niż policyjne, organ zarządzający badania może wystąpić z pisemnym wnioskiem o zarejestrowanie oznaczonego kodu genetycznego w bazie.

2. Organ, o którym mowa w ust. 1, występuje o rejestrację kodu genetycznego za pośrednictwem jednostki Policji właściwej terytorialnie ze względu na miejsce ujawnienia NN zwłok lub śladu NN sprawcy.

3. W przypadku pozytywnego wyniku porównania kodu genetycznego NN zwłok lub śladu NN sprawcy CLK przekazuje pisemną informację, o której mowa w § 9 ust. 2, jednostce Policji, o której mowa w ust. 2. Przepis § 9 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

§ 11

Wynik przeprowadzonej przy wykorzystaniu bazy identyfikacji osoby, śladu NN sprawcy lub NN zwłok stanowi informację o źródle dowodowym, nie może być przedstawiony w formie opinii biegłego i nie zastępuje dowodu z opinii biegłego.

§ 12

1. Do wprowadzania i przetwarzania informacji w bazie są uprawnione osoby posiadające upoważnienie dyrektora CLK, który określa zakres uprawnień ze wskazaniem indywidualnego zakresu dostępu do bazy oraz indywidualnego hasła.

2. Dyrektor CLK sprawuje nadzór nad kontrolą dostępu do informacji zgromadzonych w bazie.

Załącznik nr 1 do instrukcji

Załącznik nr 2 do instrukcji