REKLAMA

Dzienniki Urzędowe - rok 2004 nr 2 poz. 24

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 14 ust. 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) ustala się, co następuje:

§ 1

Wprowadza się Program Szczepień Ochronnych na 2004 rok, zawierający jednolity schemat stosowania poszczególnych szczepionek oraz wskazania do szczepień obowiązkowych i zalecanych, który stanowi załącznik do komunikatu.

§ 2

Komunikat wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Główny Inspektor Sanitarny

Załącznik 1. [PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH NA ROK 2004]

Załącznik do Komunikatu
Głównego Inspektora Sanitarnego
w sprawie zasad przeprowadzania szczepień ochronnych
przeciw chorobom zakaźnym w 2004 roku

PROGRAM

SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH NA ROK 2004

Program Szczepień Ochronnych (PSO) składa się z następujących części:

l.* Szczepienia obowiązkowe – kalendarz szczepień

A. Szczepienia obowiązkowe dzieci i młodzieży według wieku

B. Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie

II.* Szczepienia zalecane – niefinansowane ze środków znajdujących się w budżecie Ministra Zdrowia

III.* Informacje uzupełniające

* Szczepienia określone w części l. i II. są szczepieniami zleconymi przez Ministra Zdrowia do wykonania Narodowemu Funduszowi Zdrowia w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391)

PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH

l. A. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE DZIECI l MŁODZIEŻY WEDŁUG WIEKU

Wiek		Szczepienie przeciw	Uwagi
1	2	3	4
1 rok życia	w ciągu 24 godzin po urodzeniu	WZW typu B – domięśniowo	Szczepienie noworodków przeciw gruźlicy winno być wykonane jednocześnie lub nie później niż w 24 godz. od szczepienia przeciw WZW typu B.
		GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG
	2 miesiąc życia (po 6 tygodniach od szczepienia przeciw gruźlicy i WZW typu B)	WZW typu B – domięśniowo	Druga dawka szczepienia podstawowego przeciw WZW typu B podawana jest w odstępie sześciotygodniowym od pierwszej dawki a trzecia dawka uzupełniająca szczepienia podstawowego po 6 miesiącach od pierwszej dawki.
		BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
	przełom 3 i 4 miesiąca życia (po 6 tygodniach od poprzedniego szczepienia)	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP	Dawkę drugą szczepionki WZW typu B należy podać w 2 miesiącu życia jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki DTP, a dawkę trzecią na przełomie 6 i 7 miesiąca życia.
		POLIOMYELITIS – podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV (1, 2, 3 typ wirusa) pierwsza dawka	Przeciw POLIOMYELITIS dzieci w 1 roku życia pierwsze dwie dawki – szczepionką inaktywowaną IPV. Pierwsza dawka na przełomie 3 i 4 miesiąca życia jednocześnie z drugą dawką szczepionki DTP. Druga dawka w 5 miesiącu życia jednocześnie z trzecią dawką szczepionki DTP.
	5 miesiąc życia (po 6 tygodniach od poprzedniego szczepienia)	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP
		POLIOMYELITIS – podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV (1, 2, 3 typ wirusa) druga dawka	Trzy pierwsze dawki szczepienia podstawowego DTP podawane są w odstępach sześciotygodniowych.
			Dzieciom z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw krztuścowi nie wykonuje się szczepienia DTP. Dzieciom tym można:
1 rok życia	przełom 6 i 7 miesiąca życia (po 6 tygodniach od poprzedniego szczepienia)	WZW typu B – domięśniowo	a) zastosować szczepionkę DT – według zaleceń producenta. Wówczas w 2 miesiącu życia trzeba podać domięśniowo szczepionkę przeciw WZW typu B, a po 6 tygodniach jednocześnie zaszczepić pierwszą dawką DT (podskórnie) i pierwszą dawką szczepionki POLIO (IPV – podskórnie). Po następnych 6 tygodniach podać: drugą dawkę szczepionki DT (podskórnie) i jednocześnie – drugą dawkę szczepionki POLIO (IPV – podskórnie)
			b) rozważyć zastosowanie szczepionki DTaP (z bezkomórkowym komponentem krztuścowym), w cyklu obowiązkowego szczepienia DTP, w ramach szczepień zalecanych.
			Patrz również – „Informacje uzupełniające" – część III PSO
	12 miesiąc życia	GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Szczepione są dzieci, u których w wyniku pierwszego szczepienia BCG nie wystąpiły blizny bądź wystąpiły blizny poszczepienne o średnicy mniejszej niż 3 mm. Dzieciom ze styczności z chorym na gruźlicę należy wykonać próbę tuberkulinową i szczepić dzieci tuberkulinoujemne w dniu odczytania próby.
2 rok życia	13–14 miesiąc życia	Odrze, śwince, różyczce, żywą szczepionką skojarzoną	Szczepienie podstawowe. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie dwóch miesięcy od wyzdrowienia.
2 rok życia	16–18 miesiąc życia	BŁONICY, tężcowi, KRZTUŚCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP	Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego DTP i trzecia dawka uzupełniająca szczepienia podstawowego przeciw polio.

1	2	3	4
		POLIOMYELITIS – podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV (1, 2, 3 typ wirusa) – trzecia dawka	Dzieci, które w pierwszym roku życia otrzymały dwie dawki DT, należy zaszczepić podskórnie trzecią dawką DT.
	Według zaleceń producenta, w 1 i 2 roku życia	Haemophilus influenzae typu b.*	Szczepionkę przeciw zakażeniu HiB stosować według zaleceń producenta w pierwszym i drugim roku życia wyłącznie dzieciom z domów dziecka. Można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, w oddzielnych iniekcjach.
Okres przedszkolny	6 rok życia	BŁONICY, tężcowi, KRZTUŚCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTaP zawierająca acelularny komponent krztuśca	Pierwsza dawka przypominająca szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (komponent acelularny).
			Patrz również – „Informacje uzupełniające" – część III PSO
		POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką atenuowaną poliwalentną OPV (1, 2, 3 typ wirusa)	Dawka przypominająca
	7 rok życia	ODRZE – podskórnie lub domięśniowo szczepionką żywą – wg zaleceń producenta	Dawka przypominająca. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie, co najmniej dwóch miesięcy od wyzdrowienia.
			Szczepienie przeciw odrze wykonuje się dzieciom podejmującym naukę w szkole.
			Zamiast monowalentnej szczepionki przeciw odrze można podać szczepionkę potrójną przeciw odrze, śwince i różyczce na zasadzie szczepienia zalecanego.
	po 6 tygodniach od szczepienia przeciw ODRZE	GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Szczepienie bez próby tuberkulinowej. Dzieciom ze styczności z chorym na gruźlicę należy wykonać próbę tuberkulinową Mantoux i szczepić dzieci tuberkulinoujemne w dniu odczytania próby.
Szkoła podstawowa i gimnazjum	12 rok życia	GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Tylko dzieci z ujemnym wynikiem próby tuberkulinowej Mantoux. Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby.
	13 rok życia	RÓŻYCZCE – podskórnie lub domięśniowo – wg zaleceń producenta	Tylko dziewczęta.
	14 rok życia	WZW typu B – domięśniowo	Szczepienie należy podać młodzieży w gimnazjum (l lub II klasa).
		3-krotnie w cyklu 0; 1; 6 miesięcy	Nie należy szczepić osób uprzednio szczepionych podstawowo przeciw WZW typu B w ramach szczepień zalecanych.
		3-krotnie w cyklu 0; 1; 6 miesięcy	Nie przewiduje się dawek przypominających.
		BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie lub domięśniowo szczepionką Td	Druga dawka przypominająca. Szczepienie można podać jednocześnie (tzn. w ciągu 24 godz.) ze szczepieniem przeciw WZW typu B.
Szkoła ponadpodstawowa	19 rok życia lub ostatni rok nauki w szkole	BŁONICY, tężcowi – podskórnie lub domięśniowo szczepionką Td	Trzecia dawka przypominająca; nie powinna być podana wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej dawki szczepionki Td.

* Szczepienia przeciwko Haemophilus influenzae typu b zostaną wprowadzone jako szczepienia obowiązkowe dla całej populacji dzieci w 1 i 2 roku życia po nowelizacji rozporządzenia Ministra Zdrowia, z dnia 19.12.2002 roku, w sprawie wykazu obowiązkowych szczepień ochronnych.

l. B. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE OSÓB NARAŻONYCH W SPOSÓB SZCZEGÓLNY NA ZAKAŻENIE

Szczepienie przeciw	Osoby podlegające szczepieniu	Uwagi
1	2	3
GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	– tuberkulinoujemni studenci akademii medycznych i uczniowie policealnych szkół medycznych (w pierwszym miesiącu nauki) niezbadani próbami tuberkulinowymi w ciągu ostatnich 12 miesięcy.	Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby tuberkulinowej Mantoux.
WZW typu B – domięśniowo	– osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie	Szczepienia podstawowe wg schematu:
	– uczniowie średnich i policealnych szkół medycznych oraz studenci akademii medycznych w ciągu pierwszego roku szkolnego/akademickiego	0; 1; 6 miesięcy. Nieszczepienie osób uprzednio szczepionych podstawowe p/WZW typu B.
	– osoby z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych)	Szczepień przypominających nie przewiduje się
	– chorzy z przewlekłym uszkodzeniem nerek, zwłaszcza osoby dializowane oraz z przewlekłym uszkodzeniem wątroby o etiologii wirusowej, autoimmunologicznej, metabolicznej lub alkoholowej, przede wszystkim z przewlekłym zakażeniem HCV	Przewiduje się dawkę szczepionki zalecaną przez producenta dla osób z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza dializowanych. Schemat szczepienia według wskazań producenta. Dawki przypominające według zaleceń lekarza leczącego.
	– zakażeni HIV a także dzieci z wrodzonym lub nabytym defektem odporności
	– osoby przygotowywane do zabiegów wykonywanych w krążeniu pozaustrojowym
BŁONICY – podskórnie szczepionką monowalentną (d, D), lub skojarzoną ze szczepionką przeciwtężcowi (Td, DT)	– ze wskazań indywidualnych	Szczepienia w zależności od sytuacji epidemiologicznej – o ile obowiązek szczepień zostanie nałożony w drodze rozporządzenia przez Ministra Zdrowia lub w drodze rozporządzeń wydawanych przez wojewodów
	– osoby ze styczności z chorymi na błonicę
	– w zależności od sytuacji epidemiologicznej
DUROWI BRZUSZNEMU – podskórnie szczepionką monowalentną (Ty), lub skojarzoną ze szczepionką przeciwtężcowi (TyT)	– ze wskazań indywidualnych
	– w zależności od sytuacji epidemiologicznej

1	2	3
WŚCIEKLIŹNIE – domięśniowo lub podskórnie	– ze wskazań indywidualnych, osoby podejrzane o zakażenie wirusem wścieklizny	Patrz również – „Informacje uzupełniające" – część III PSO
TĘŻCOWI – podskórnie	– ze wskazań indywidualnych, narażone na zakażenie tężcem

II. SZCZEPIENIA ZALECANE

NIEFINANSOWANE ZE ŚRODKÓW ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W BUDŻECIE MINISTRA ZDROWIA patrz „Informacje uzupełniające" (cz. IV PSO)

Szczepienie przeciw	Szczególnie zalecane osobom	Uwagi
1	2	3
WZW typu B – domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień wg zaleceń producenta szczepionki	– osobom, które ze względu na tryb życia lub wykonywane zajęcia są narażone na zakażenia związane z uszkodzeniem ciągłości tkanek lub poprzez kontakt seksualny	Zaleca się szczepienia podstawowe, w cyklu 0, 1, 6. Nieszczepienie osób uprzednio zaszczepionych podstawowo. Nie stosować dawek przypominających
	– przewlekle chorym o wysokim ryzyku zakażenia nieszczepionym w ramach szczepień obowiązkowych
	– chorym przygotowywanym do zabiegów operacyjnych
	– dzieciom i młodzieży, nie objętym dotąd szczepieniami obowiązkowymi
	– osobom dorosłym, zwłaszcza w wieku starszym
WZW typu A – domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień wg zaleceń producenta szczepionki	– osobom wyjeżdżającym do krajów o wysokiej zapadalności na WZW typu A
	– osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności
	– dzieciom w wieku przedszkolnym, szkolnym i młodzieży, które nie chorowały na WZW typu A
ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE – podskórnie jedną dawką szczepionki skojarzonej	– dzieciom w 7 roku życia zamiast obowiązkowego szczepienia przeciw odrze	Podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie 2 miesięcy od wyzdrowienia
ŚWINCE – podskórnie jedną dawką szczepionki pojedynczej	– dzieciom od 2 roku życia i młodzieży nieszczepionym przeciw śwince w ramach szczepienia obowiązkowego lub szczepień zalecanych w tym szczepionkami skojarzonymi	Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na świnkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, szczepionkę należy podać po upływie 2 miesięcy od wyzdrowienia
GRYPIE – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki	ze wskazań klinicznych i indywidualnych:	Według zaleceń producenta. Szczepionki ważne są tylko jeden rok ze względu na coroczne zmiany składu według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia
	– przewlekle chorym (astma, cukrzyca, niewydolność układu krążenia, oddychania, nerek)
	– w stanach obniżonej odporności
	– w podeszłym wieku
	ze wskazań epidemiologicznych:
	– pracownikom ochrony zdrowia, szkół, handlu, transportu, budownictwa oraz osobom narażonym na kontakty z dużą liczbą ludzi, bądź pracującym na otwartej przestrzeni

1	2	3
KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU – dawkowanie i cykl szczepień wg zaleceń producenta szczepionki	– przebywającym na terenach o nasilonym występowaniu tej choroby: w szczególności osobom zatrudnionym przy eksploatacji lasu, stacjonującemu wojsku, funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej, rolnikom, młodzieży odbywającej praktyki oraz turystom i uczestnikom obozów i kolonii	Szczepienie według wskazań producenta
Zakażeniom wywoływanym przez HAEMOPHILUS INFLUNZAE typu b – domięśniowo lub podskórnie, dawkowanie i cykl szczepień wg zaleceń producenta szczepionki	– dzieciom od 2 miesiąca życia nie objętym szczepieniami obowiązkowymi dla zapobiegania zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy, zapaleniom nagłośni itp.	Szczepienia przeciw zakażeniu Hib stosować według zaleceń producenta. Można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami np. DTP w oddzielnych iniekcjach
BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie lub domięśniowo, Td, dawkowanie i cykl szczepień wg zaleceń producenta szczepionki	– osobom dorosłym powyżej 19 roku życia (szczepionym podstawowe) pojedyncze dawki przypominające, co 10 lat, a nieszczepionym w przeszłości – szczepienie podstawowe.
	– osobom w podeszłym wieku, które ze względu na wykonywane zajęcia są narażone na zakażenie
RÓŻYCZCE – podskórnie lub domięśniowo – dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki	– młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie), dla zapobiegania różyczce wrodzonej szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub, jeżeli od szczepienia podstawowego w 13 roku życia minęło więcej niż 10 lat	Nie szczepić w okresie ciąży. Przez trzy miesiące po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę
Zakażeniom wywoływanym przez STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE – domięśniowo lub podskórnie pojedynczą dawką wg wskazań producenta szczepionki	– osobom w wieku powyżej 65 lat	Nie szczepić w okresie ciąży
	– dzieciom powyżej 2 roku życia oraz dorosłym z grup podwyższonego ryzyka zakażeń (chorującym na przewlekłe choroby serca i płuc, cukrzycę, chorobę alkoholową, anemię sierpowatokrwinkową, zespół nerczycowy, nabyte i wrodzone niedobory odporności)
	– osobom po zabiegu usunięcia śledziony
	– osobom z chorobą Hodgkina
Zakażeniom wywołanym przez NElSSERlA MENINGITIDIS z gr. C – szczepionka monowalentna skoniugowana	– dzieciom powyżej 2 miesiąca życia i dla dorosłych	Osobom podróżującym w tereny endemicznego występowania zachorowań zaleca się szczepionkę poliwalentną A+C+W 135+Y
	– osobom po splenektomii
ŻÓŁTEJ GORĄCZCE	– wyjeżdżającym za granicę, wg wymogów kraju docelowego, zgodnie z zaleceniami Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych. Dotyczy w szczególności krajów Afryki oraz Azji Południowej	Nie szczepić osoby uczulonej na białko kurze. Uwaga: również wykonanie szczepienia jest odpłatne
JAPOŃSKIEMU ZAPALENIU MÓZGU	– osobom podróżującym w rejony Azji Południowo-Wschodniej i Australii. Szczepienie uzależnione od sytuacji endemicznej rejonu występowania choroby	Zalecane osobom podróżującym do terenów wiejskich i leśnych. Uwaga: wykonanie szczepienia jest odpłatne

1	2	3
WIETRZNEJ OSPIE – podskórnie dawkowanie wg zaleceń producenta szczepionki	– osobom, które nie chorowały na ospę wietrzną
	– dzieciom i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji

III. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

A. SZCZEPIENIA PRZECIW WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY TYPU B (WZW typu B)

1. Szczepienia podstawowe noworodków i niemowląt wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu zbliżonym do: 0; 1; 6 miesięcy. Pierwsza dawka podawana jest w ciągu 24 godzin po urodzeniu (najlepiej w ciągu 12 godzin), jednocześnie ze szczepieniem przeciw gruźlicy. Druga dawka szczepienia pierwotnego po 6 tygodniach od poprzedniej, jednocześnie ze szczepieniem przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecia dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego, po 6 miesiącach od pierwszej dawki.

2. Szczepienia młodzieży w 14 roku życia (gimnazjaliści). Szczepienie należy wykonać dawką dla dzieci lub dla dorosłych w zależności od wieku dziecka i zaleceń producenta w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy w czasie nauki w l lub II klasie. Szczepienia zaleca się rozpoczynać wiosną uczniom klasy l podając przed wakacjami dwie dawki, a dawkę trzecią – jesienią (w klasie II).

3. Szczepienia osób z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV narażonych w sposób szczególny na zakażenie (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych) wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy. Nie przewiduje się podawania dawek przypominających.

4. Szczepienia osób poddawanych zabiegom dializ wykonuje się z zastosowaniem dawek szczepionki zalecanych przez producenta dla osób dializowanych.

5. Niedopuszczalne jest odmawianie wykonania zabiegu medycznego związanego z naruszeniem ciągłości tkanek w przypadku nieprzeprowadzenia szczepienia przeciw WZW typu B.

B. SZCZEPIENIE PRZECIW ODRZE

1. Szczepienie przypominające w 7 roku życia należy wykonać przed przypadającym w tym samym roku życia szczepieniem przeciw gruźlicy ze względu na długie gojenie się zmian po szczepieniu przeciw gruźlicy w czasie pierwszych dwóch miesięcy od podjęcia nauki w szkole.

2. Konieczne jest uzupełnienie dawki przypominającej szczepienia przeciw odrze dzieciom w 8–15 roku życia, które nie otrzymały jej we właściwym terminie, tj. w 7 rok życia.

C. SZCZEPIENIA PRZECIW ODRZE, ŚWINCE l RÓŻYCZCE

1. Szczepienie szczepionką potrójną przeciw odrze, śwince i różyczce należy podać w 13–14 miesiącu życia oraz w miejsce przypominającego szczepienia przeciw odrze w 7 roku życia.

2. Dzieciom w 7 roku życia, które są szczepione przeciw odrze, a nie są szczepione szczepionką potrójną przeciw odrze śwince i różyczce można zastosować monowalentną szczepionkę przeciw śwince, na zasadzie szczepienia zalecanego, najlepiej jednocześnie ze szczepieniem przeciw odrze.

D. PRÓBY TUBERKULINOWE l SZCZEPIENIA PRZECIW GRUŹLICY

1. Próbę tuberkulinową przed szczepieniem BCG dzieciom zdrowym, nie pozostającym w styczności z chorym na gruźlicę, należy wykonywać w przypadku szczepienia dokonywanego w 12 roku życia lub później.

2. Szczepienia dzieci ze styczności z chorym na gruźlicę należy poprzedzić próbą tuberkulinową Mantoux i szczepić dzieci tuberkulinoujemne w dniu odczytania próby.

3. Studenci akademii medycznych i uczniowie policealnych szkół medycznych rozpoczynający naukę i niezbadani próbami tuberkulinowymi w ciągu ostatnich 12 miesięcy powinni wykonać to badanie w pierwszym miesiącu nauki, a osoby tuberkulinoujemne poddać się szczepieniu.

E. SZCZEPIENIA PRZECIW POLIOMYELITIS

1. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Komitetu Certyfikacji Eradykacji Poliomyelitis, w celu wyeliminowania zachorowań towarzyszących szczepieniom, wprowadzono dla wszystkich niemowląt szczepionkę zabitą (IPV) jako pierwsze dwie dawki szczepienia. l dawkę podaje się podskórnie lub domięśniowo na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6 tygodniach od szczepienia poprzedniego) jednocześnie z drugą dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi, a II dawkę po 6 tygodniach jednocześnie z trzecią dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecią dawkę szczepionki IPV w ramach szczepienia podstawowego (uzupełniającą) należy podać w 16–18 miesiącu życia jednocześnie ze szczepionką DTP.

2. W 6 roku życia należy podać szczepionkę OPV.

3. Dzieciom mającym trwałe przeciwwskazania do szczepienia szczepionką żywą (OPV) proponuje się wykonanie szczepienia szczepionką zabitą (IPV) podskórnie w cyklu jak szczepionką żywą.

F. SZCZEPIENIA PRZECIW BŁONICY, TĘŻCOWI l KRZTUŚCOWI

1. Szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi wykonywane są szczepionką DTP, trzykrotnie w odstępach, co 6 tygodni w pierwszym roku życia (szczepienie pierwotne) oraz jeden raz w 2 roku życia (szczepienie uzupełniające).

Pierwsza dawka szczepionki podawana jest w 2 miesiącu życia, po 6 tygodniach od szczepienia przeciw gruźlicy i WZW B, jednocześnie z drugą dawką szczepionki przeciw WZW B. Druga dawka – na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6 tygodniach od szczepienia poprzedniego) jednocześnie ze szczepionką przeciw poliomyelitis (IPV). Trzecia dawka – w 5 miesiącu życia (po 6 tygodniach od szczepienia poprzedniego), jednocześnie z II dawką szczepionki przeciw poliomyelitis (IPV). Dawka czwarta – w 16–18 miesiącu życia, jednocześnie ze szczepionką inaktywowaną przeciw poliomyelitis (IPV).

2. Dzieciom mającym trwałe przeciwwskazania do szczepienia szczepionką komórkową przeciw krztuścowi zaleca się wykonanie szczepień szczepionką DT – dwukrotnie w pierwszym roku życia i jeden raz w drugim roku lub szczepionką DTaP, według schematu DTP z bezkomórkowym komponentem krztuścowym, jeżeli nie ma przeciwwskazań do szczepienia komponentem acelularnym

G. ORGANIZACJA SZCZEPIEŃ

1. Obowiązkowe szczepienia ochronne wykonują wyłącznie ŚWIADCZENIODAWCY w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie podstawowej opieki zdrowotnej lub innego zakresu świadczeń (np. z zakresu medycyny szkolnej), o ile tak przewiduje zawarta umowa.

2. Przeprowadzanie szczepień dzieci w wieku szkolnym na jesieni, tj. u rozpoczynających naukę, jest uzasadnione następującymi względami:

– chroni dzieci w nowym środowisku przed zakażeniami kontaktowymi,

– dopiero na jesieni większość dzieci urodzonych w danym roku osiąga wiek wskazany w programie szczepień ochronnych.

– zwykle wyprzedza sezonową zwyżkę zachorowań (styczeń – maj następnego roku kalendarzowego).

Jeżeli duża koncentracja szczepień utrudnia ich wykonanie, albo przemawiają za tym ważne względy organizacyjne, część szczepień (zwłaszcza u dzieci kończących szkoły podstawowe lub ponadpodstawowe) można przeprowadzić w l połowie roku kalendarzowego. Wówczas należy szczepić wcześniej (przed wakacjami) dzieci kończące określony wiek w danym roku kalendarzowym – tzn. dopuszcza się wcześniejsze o około pół roku szczepione dzieci w wieku szkolnym, a nie przekładanie ich na kolejny rok kalendarzowy.

1. Określony w części IA PSO wiek dziecka należy rozumieć jak w przykładzie: dziecko, które ukończyło 3 lata jest w czwartym roku życia.

Szczepienia określone w części l są szczepieniami zleconymi przez Ministra Zdrowia do wykonania Narodowemu Funduszowi Zdrowia w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391).

H. SZCZEPIENIA PRACOWNICZE

Z wyjątkiem szczepień przeciw WZW B pracowników wykonujących zawód medyczny, które to szczepienia są finansowane z budżetu Ministra Zdrowia, szczepienia ochronne wykonywane pracownikom zatrudnionym lub podejmującym pracę na stanowiskach, których wykaz podany jest w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 stycznia 2003 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach (Dz. U. Nr 5, poz. 60) są szczepieniami finansowanymi w całości przez pracodawców.

l. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE)

Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania wściekliźnie u osób mających kontakt ze zwierzęciem chorym lub podejrzanym o zachorowanie na wściekliznę. Przedstawiono również zasady immunoprofilaktyki czynno-biernej

Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem	Stan zdrowia zwierzęcia		Zapobieganie
Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem	w chwili narażenia	podczas obserwacji weterynaryjnej 10-dniowa obserwacja weterynaryjna może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do zwierząt takich ja pies i kot	Zapobieganie
1	2	3	4
Brak ran lub kontakt pośredni	–	–	nie wymaga
Oślinienie zdrowej skóry	–	–	nie wymaga

1	2	3	4
Oślinienie uszkodzonej skóry, lekkie pogryzienia i zadrapania	zwierzę zdrowe	objawy wścieklizny	Rozpoczęcie podawania szczepionki z chwilą zaobserwowania objawów wścieklizny u zwierzęcia
	zwierzę podejrzane o wściekliznę	zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy)	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki – przerwać gdy zwierzę zdrowe
	zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, nie badane	–	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki
Głębokie pogryzienia, zadrapania, oślinienie błon śluzowych	zwierzę zdrowe	objawy wścieklizny	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy)
	zwierzę podejrzane o wściekliznę	zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy)	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) – można przerwać gdy zwierzę zdrowe
	zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, nie badane	–	natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy)

Swoiste zapobieganie czynne:

rozpoczęcie szczepienia wg skróconego (tj. poekspozycyjnego) schematu szczepień zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki – schemat podawania kolejnych dawek – w 0; 3; 7; 14; 30 dobie.

Swoiste zapobieganie czynno-bierne:

jak wyżej

jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki podaje się swoistą immunoglobulinę ludzką – 20 jm/kg mc Immunoglobulinę można podać do 7 dnia od czasu podania 1 dawki szczepionki.

lub surowicę końską przeciw wściekliźnie – 40 j.m./kg mc zgodnie z zaleceniami producenta

Uwaga:

Rozpoczęcie postępowania poekspozycyjnego można odłożyć do czasu potwierdzenia wścieklizny u zwierzęcia, o ile zwierze, które naraziło człowieka nie wykazywało objawów choroby podczas ekspozycji i jest możliwa jego 10-dniowa obserwacja weterynaryjna – dotyczy wyłącznie psa i kot.

Jeżeli została narażona osoba uprzednio szczepiona przeciwko wściekliźnie podaje się tylko dwie dawki przypominające szczepionki wg schematu szczepienia w 0; 3 dobie. Nie należy wówczas podawać swoistej immunoglobuliny (lub surowicy).

J. SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI U OSÓB ZRANIONYCH

Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania tężcowi u zranionych osób.

Historia pacjenta	Ryzyko wystąpienia tężca
	Niskie	Wysokie
1	2	3
nie szczepieni	szczepionka Td lub T następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego wg schematu 0; 1; 6 miesiąc	szczepionka Td lub T
		+
lub		antytoksyna (LIT – swoista immunoglobulina 250/500 j. m. lub KAT – surowica przeciwtężcowa 3000 j. m.)
niekompletnie szczepieni
lub		następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego wg schematu 0; 1; 6 miesiąc
historia szczepień niepewna
szczepienie podstawowe lub przypominające	szczepionka Td lub T	szczepionka Td lub T
		– 1 przypominająca dawka
		+
– ostatnia dawka więcej niż 10 lat temu	– 1 przypominająca dawka	antytoksyna (LIT – swoista immunoglobulina 250/500 j. m. lub KAT – surowica przeciwtężcowa 3000 j. m.)
szczepienie podstawowe lub przypominające	szczepionka Td lub T	szczepionka Td lub T – 1 przypominająca dawka
– ostatnia dawka 5–10 lat temu	– 1 przypominająca dawka
szczepienie podstawowe lub przypominające	nie wymaga	nie wymaga
– ostatnia dawka mniej niż 5 lat temu		ew. gdy szczególnie wysokie ryzyko rozważyć
		szczepionka Td lub T – 1 przypominająca dawka