Akty ujednolicone - rok 2024 poz. 1106

1. Platforma informacji wewnętrznych może rozpocząć działalność dopiero po przeprowadzeniu przez Agencję oceny, czy spełnia ona wymogi określone w ust. 3, 4 i 5 i po udzieleniu przez Agencję zezwolenia na prowadzenie przez nią działalności. Agencja prowadzi rejestr platform informacji wewnętrznych, którym udzieliła zezwoleń zgodnie z niniejszym ustępem. Rejestr platform informacji wewnętrznych jest publicznie dostępny i zawiera informacje na temat usług, na świadczenie których platforma uzyskała zezwolenie. Agencja dokonuje regularnego przeglądu spełniania przez platformy informacji wewnętrznych wymogów przewidzianych w ust. 3, 4, i 5.

2. Platformy informacji wewnętrznych, które zostały przez Agencję zarejestrowane na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1348/2014 (*8) i umieszczone w prowadzonym przez Agencję wykazie platform informacji wewnętrznych, mogą kontynuować działalność do czasu podjęcia przez Agencję decyzji w sprawie zezwolenia na podstawie niniejszego artykułu.

3. Platforma informacji wewnętrznych posiada odpowiednie polityki i mechanizmy umożliwiające podawanie do publicznej wiadomości informacji wewnętrznych wymaganych na podstawie art. 4 ust. 1 w czasie jak najbardziej zbliżonym do czasu rzeczywistego, z zastosowaniem możliwych środków technicznych, na uzasadnionych zasadach komercyjnych. Informacje wewnętrzne muszą być łatwo dostępne i udostępniane nieodpłatnie do wszystkich celów, w tym za pośrednictwem strony internetowej lub interfejsu programowania aplikacji. Platforma informacji wewnętrznych rozpowszechnia takie informacje w sposób skuteczny i spójny, który zapewnia szybki dostęp do informacji wewnętrznych na zasadach niedyskryminacyjnych, oraz w sposób ułatwiający ich konsolidację z podobnymi informacjami pochodzącymi z innych źródeł.

4. Informacje wewnętrzne podawane do wiadomości publicznej za pośrednictwem platformy informacji wewnętrznych na podstawie ust. 3 zawierają co najmniej następujące szczegółowe dane, w zależności od rodzaju informacji wewnętrznych:

5. Platforma informacji wewnętrznych stosuje i utrzymuje skuteczne rozwiązania administracyjne mające na celu zapobieganie konfliktom interesów w stosunku do swoich klientów. W szczególności platforma informacji wewnętrznych będąca również zorganizowaną platformą obrotu lub uczestnikiem rynku traktuje wszystkie gromadzone informacje wewnętrzne w sposób niedyskryminacyjny oraz stosuje i utrzymuje odpowiednie rozwiązania mające na celu rozdzielenie poszczególnych funkcji biznesowych.

Platforma informacji wewnętrznych musi posiadać należyte mechanizmy bezpieczeństwa służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji wewnętrznych, w celu zminimalizowania ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz zapobiegać wyciekowi informacji wewnętrznych przed ich publikacją. Platforma informacji wewnętrznych utrzymuje odpowiednie zasoby oraz ma systemy zapasowe, aby oferować swoje usługi i je utrzymywać.

Platforma informacji wewnętrznych musi posiadać mechanizmy umożliwiające szybką i skuteczną kontrolę sprawozdań dotyczących informacji wewnętrznych pod kątem ich kompletności, wykrywanie przeoczeń i oczywistych błędów oraz żądanie przedstawienia poprawionej wersji takich sprawozdań.

6. W przypadku gdy Agencja stwierdzi, że platforma informacji wewnętrznych naruszyła którykolwiek z wymogów określonych w ust. 1-5 niniejszego artykułu, przed cofnięciem jej zezwolenia na podstawie ust. 7 niniejszego artykułu umożliwia danej platformie informacji wewnętrznych skorzystanie z odpowiednich zabezpieczeń proceduralnych, w tym wymienionych w art. 14 ust. 7 i 8 rozporządzenia (UE) 2019/942.

7. Agencja może w drodze decyzji cofnąć zezwolenie udzielone platformie informacji wewnętrznych i usunąć ją z rejestru, w przypadku gdy platforma informacji wewnętrznych:

W przypadku decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, Agencja wskazuje środki odwoławcze przysługujące na podstawie art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) 2019/942.

Platforma informacji wewnętrznych, w odniesieniu do której Agencja cofnęła zezwolenie, informuje wszystkich odpowiednich uczestników rynku oraz zapewnia uporządkowane zastąpienie, w tym przeniesienie danych do innych - wybranych przez uczestników rynku - platform informacji wewnętrznych oraz przekierowanie przepływów sprawozdawczych do innych platform informacji wewnętrznych. Agencja wyznacza na zapewnienie takiego uporządkowanego zastąpienia rozsądny okres wynoszący co najmniej sześć miesięcy. W tym okresie dana platforma informacji wewnętrznych zapewnia ciągłość świadczonych przez siebie usług. Agencja może jednak wyznaczyć krótszy okres, jeżeli dalsze działanie platformy informacji wewnętrznych może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu systemu, uwzględniając powagę okoliczności, które spowodowały cofnięcie zezwolenia.

Agencja bez zbędnej zwłoki powiadamia krajowy organ regulacyjny w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę platforma informacji wewnętrznych, o decyzji o cofnięciu zezwolenia udzielonego platformie informacji wewnętrznych na podstawie akapitu pierwszego i informuje o tym uczestników rynku.

8. Do dnia 8 maja 2025 r. Komisja przyjmie zgodnie z art. 20 akt delegowany uzupełniający niniejsze rozporządzenie, który określa:

1. Uczestnik rynku prowadzący handel algorytmiczny musi posiadać skuteczne systemy i mechanizmy kontroli ryzyka odpowiednie dla prowadzonej działalności, aby zapewnić odporność i wystarczającą zdolność swoich systemów transakcyjnych oraz zapewnić, aby podlegały one odpowiednim progom i limitom transakcyjnym oraz uniemożliwiały wysyłanie błędnych zleceń, a także aby nie dopuścić do sytuacji, w której funkcjonowanie systemów mogłoby doprowadzić lub przyczynić się do powstania zaburzeń rynkowych. Uczestnik rynku musi również posiadać skuteczne systemy i mechanizmy kontroli ryzyka, aby zapewnić zgodność systemów transakcyjnych z niniejszym rozporządzeniem oraz z zasadami zorganizowanej platformy obrotu, z którą jest połączony. Uczestnik rynku musi posiadać skuteczne rozwiązania w zakresie ciągłości działania, aby sprostać wszelkim awariom swoich systemów transakcyjnych, oraz zapewniać kompleksowe testowanie i właściwe monitorowanie swoich systemów, aby spełniały one wymogi określone w niniejszym ustępie.

2. Uczestnik rynku, który prowadzi handel algorytmiczny w państwie członkowskim, powiadamia o tym krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego, w którym jest zarejestrowany na podstawie art. 9 ust. 1, oraz Agencję.

Krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego, w którym uczestnik rynku jest zarejestrowany na podstawie art. 9 ust. 1, może wymagać, aby uczestnik rynku przedstawiał regularnie lub na zasadzie ad hoc opis charakteru swoich strategii handlu algorytmicznego, szczegółowe informacje na temat parametrów lub limitów transakcyjnych, którym podlega system obrotu, kluczowych mechanizmów kontroli przestrzegania przepisów i kontroli ryzyka służących zapewnieniu spełnienia wymogów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz szczegółowe informacje na temat procesu testowania swoich systemów obrotu.

Uczestnik rynku zapewnia przechowywanie przez pięć lat dokumentacji dotyczącej kwestii, o których mowa w niniejszym ustępie, oraz zapewnia, aby dokumentacja ta umożliwiała krajowemu organowi regulacyjnemu państwa członkowskiego, w którym uczestnik rynku jest zarejestrowany zgodnie z art. 9 ust. 1, monitorowanie zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

3. Uczestnik rynku, który zapewnia bezpośredni dostęp elektroniczny do zorganizowanej platformy obrotu, powiadamia o tym - odpowiednio - krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego, w którym jest zarejestrowany na podstawie art. 9 ust. 1, oraz Agencję.

Krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego, w którym uczestnik rynku jest zarejestrowany na podstawie art. 9 ust. 1, może wymagać, aby uczestnik rynku przedstawiał regularnie lub na zasadzie ad hoc opis systemów i mechanizmów kontroli ryzyka, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz wykazał, że są one stosowane.

Uczestnik rynku zapewnia przechowywanie przez pięć lat dokumentacji dotyczącej kwestii, o których mowa w niniejszym ustępie, oraz zapewnia, aby dokumentacja ta umożliwiała krajowemu organowi regulacyjnemu państwa członkowskiego, w którym uczestnik rynku jest zarejestrowany zgodnie z art. 9 ust. 1, monitorowanie zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

4. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków określonych w dyrektywie 2014/65/UE.”;

1. Agencja przeprowadza i publikuje dzienne oszacowanie ceny LNG i dzienny poziom odniesienia dla LNG. Na potrzeby oszacowania ceny LNG i poziomu odniesienia dla LNG Agencja systematycznie gromadzi i przetwarza dane dotyczące transakcji na rynku LNG. W oszacowaniu ceny uwzględnia się, w stosownych przypadkach, regionalne różnice i warunki rynkowe.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 4 lit. b) niniejszego rozporządzenia do uczestników rynku LNG zastosowanie mają obowiązki i zakazy, którym podlegają uczestnicy rynku, określone w niniejszym rozporządzeniu. Uprawnienia powierzone Agencji na podstawie niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1348/2014 mają również zastosowanie do uczestników rynku LNG, co obejmuje także przepisy dotyczące zachowania poufności.

1. Oszacowanie ceny LNG publikuje się codziennie, nie później niż o godz. 18:00 czasu środkowoeuropejskiego, dla oszacowania ceny w transakcji bezwarunkowej typu outright. Oprócz publikacji oszacowania ceny LNG Agencja publikuje również codziennie poziom odniesienia dla LNG nie później niż o godz. 19.00 czasu środkowoeuropejskiego lub tak szybko, jak to technicznie możliwe.

2. Do celów niniejszego artykułu Agencja może korzystać z usług strony trzeciej.

1. Uczestnicy rynku LNG nieodpłatnie przekazują codziennie Agencji dane dotyczące rynku LNG poprzez utworzone przez nią kanały sprawozdawcze, w znormalizowanym formacie, przy użyciu protokołu komunikacyjnego gwarantującego wysoką jakość przesyłu danych oraz w czasie jak najbardziej zbliżonym do czasu rzeczywistego przed publikacją dziennego oszacowania ceny LNG (godz. 18.00 czasu środkowoeuropejskiego).

2. Komisja może przyjąć akty wykonawcze określające moment, do kiedy przekazywane mają być dane dotyczące rynku LNG przed publikacją dziennego oszacowania ceny LNG, o której mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 21 ust. 2.

3. W stosownych przypadkach Agencja, po konsultacji z Komisją, wydaje wskazówki dotyczące:

1. Dane dotyczące rynku LNG obejmują:

2. Uczestnicy rynku LNG przekazują Agencji dane dotyczące rynku LNG w następujących jednostkach i walutach:

3. Agencja wydaje wskazówki dotyczące kryteriów, według których uznaje się, że pojedynczy podmiot przekazujący dane odpowiada za znaczną część danych dotyczących rynku LNG przedłożonych we wskazanym okresie odniesienia, oraz tego, w jaki sposób Agencja uwzględnia tę sytuację w swoich dziennym oszacowaniu ceny LNG i poziomie odniesienia dla LNG.

1. Prowadzenie działalności jako zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy wymaga uzyskania uprzedniego zezwolenia udzielanego przez Agencję zgodnie z niniejszym artykułem.

Agencja udziela zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowanego mechanizmu sprawozdawczego, w przypadku gdy:

Agencja udziela podmiotowi zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy w rozsądnym terminie i, w miarę możliwości, w ciągu trzech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku. Zezwolenie to jest skuteczne i ważne na całym terytorium Unii oraz umożliwia zarejestrowanemu mechanizmowi sprawozdawczemu świadczenie w całej Unii usług objętych zezwoleniem.

Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze, które zostały przez Agencję zarejestrowane na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1348/2014 i umieszczone w prowadzonym przez Agencję wykazie zarejestrowanych mechanizmów sprawozdawczych, mogą kontynuować działalność do czasu podjęcia przez Agencję decyzji w sprawie zezwolenia na podstawie niniejszego artykułu.

Zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy, który uzyskał zezwolenie, musi spełniać wymogi warunkujące uzyskanie zezwolenia, o których mowa w niniejszym ustępie i w ust. 3. Zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy, który uzyskał zezwolenie, powiadamia niezwłocznie Agencję o wszelkich istotnych zmianach dotyczących wymogów warunkujących uzyskanie zezwolenia.

Agencja tworzy rejestr zarejestrowanych mechanizmów sprawozdawczych, którym udzieliła zezwolenia zgodnie z niniejszym ustępem. Rejestr ten jest publicznie dostępny i zawiera informacje na temat usług, których świadczenie jest objęte zezwoleniem zarejestrowanego mechanizmu sprawozdawczego. Rejestr jest na bieżąco uaktualniany.

2. Agencja dokonuje regularnego przeglądu zgodności zarejestrowanego mechanizmu sprawozdawczego z ust. 1 i 3. W tym celu zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze co roku składają Agencji sprawozdania ze swojej działalności.

3. Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze mają odpowiednie polityki i rozwiązania zapewniające szybkie przekazywanie informacji wymaganych na podstawie art. 8.

Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze stosują i utrzymują skuteczne rozwiązania administracyjne mające na celu zapobieganie konfliktom interesów w stosunku do swoich klientów. W szczególności zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy będący również zorganizowaną platformą obrotu lub uczestnikiem rynku traktuje wszystkie gromadzone informacje w sposób niedyskryminacyjny oraz stosuje i utrzymuje odpowiednie rozwiązania mające na celu rozdzielenie poszczególnych funkcji biznesowych.

Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze mają należyte mechanizmy bezpieczeństwa służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji i ich uwierzytelnianiu, zminimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych oraz nieuprawnionego dostępu i zapobieganiu wyciekowi informacji, przy zachowaniu w każdym czasie poufności danych. Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze utrzymują odpowiednie zasoby oraz posiadają systemy zapasowe, aby oferować swoje usługi i je utrzymywać.

Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze posiadają mechanizmy umożliwiające skuteczną kontrolę sprawozdań dotyczących transakcji pod kątem ich kompletności, wykrywanie przeoczeń i oczywistych błędów spowodowanych przez uczestnika rynku, a w przypadku wystąpienia takiego błędu lub przeoczenia - przekazanie uczestnikowi rynku szczegółowych informacji o danym błędzie lub przeoczeniu oraz żądanie przedstawienia poprawionej wersji takich sprawozdań.

Zarejestrowane mechanizmy sprawozdawcze mają systemy umożliwiające im wykrywanie spowodowanych przez nie błędów lub przeoczeń oraz umożliwiające im skorygowanie i przekazanie lub, stosownie do przypadku, ponowne przekazanie Agencji prawidłowych i kompletnych sprawozdań dotyczących transakcji.

4. W przypadku gdy Agencja stwierdzi, że zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy naruszył ust. 1, 2 lub 3 niniejszego artykułu, przed cofnięciem zezwolenia na podstawie ust. 5 niniejszego artykułu zapewnia danemu zarejestrowanemu mechanizmowi sprawozdawczemu odpowiednie gwarancje proceduralne, w tym gwarancje, o których mowa w art. 14 ust. 6, 7 i 8 rozporządzenia (UE) 2019/942.

5. Agencja może w drodze decyzji cofnąć zezwolenie udzielone zarejestrowanemu mechanizmowi sprawozdawczemu i usunąć go z rejestru, w przypadku gdy zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy:

W przypadku decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, Agencja wskazuje środki odwoławcze przysługujące na podstawie art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) 2019/942.

Zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy, w odniesieniu do którego Agencja cofnęła zezwolenie, informuje wszystkich odpowiednich uczestników rynku oraz zapewnia uporządkowane zastąpienie, w tym przeniesienie danych do innych - wybranych przez uczestników rynku - zarejestrowanych mechanizmów sprawozdawczych oraz przekierowanie przepływów sprawozdawczych do innych zarejestrowanych mechanizmów sprawozdawczych. Agencja wyznacza na zapewnienie takiego uporządkowanego zastąpienia rozsądny okres wynoszący co najmniej sześć miesięcy. W tym okresie dany zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy zapewnia ciągłość świadczonych przez siebie usług. Agencja może jednak przewidzieć krótszy okres, jeżeli dalsze działanie zarejestrowanego mechanizmu sprawozdawczego może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu systemu, uwzględniając powagę okoliczności prowadzących do cofnięcia zezwolenia.

Agencja bez zbędnej zwłoki powiadamia krajowy organ regulacyjny w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę zarejestrowany mechanizm sprawozdawczy, o decyzji o cofnięciu zezwolenia udzielonego zarejestrowanemu mechanizmowi sprawozdawczemu na podstawie akapitu pierwszego i informuje o tym uczestników rynku.

6. Do dnia 8 maja 2025 r. Komisja przyjmie zgodnie z art. 20 akt delegowany uzupełniający niniejsze rozporządzenie określający:

1. Agencja przygotowuje i przeprowadza kontrole na miejscu w ścisłej współpracy i koordynacji z odpowiednimi organami zainteresowanego państwa członkowskiego.

2. Aby wypełnić swoje obowiązki określone w art. 13 ust. 5-8, Agencja może przeprowadzać wszelkie niezbędne kontrole na miejscu, w obiektach należących do osób objętych dochodzeniem, w których może być przechowywana dokumentacja handlowa. W przypadku gdy wymaga tego właściwe i skuteczne przeprowadzenie kontroli na miejscu, Agencja może przeprowadzić tę kontrolę bez uprzedzenia osób objętych dochodzeniem.

3. W zakresie niezbędnym do przeprowadzenia kontroli na miejscu urzędnicy Agencji i osoby upoważnione lub wyznaczone przez nią do przeprowadzenia tej kontroli są uprawnieni, w odniesieniu do osób objętych decyzją przyjętą przez Agencję na podstawie ust. 6 do:

Z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, plomby, o których mowa w lit. d), nakłada się na nie dłużej niż 72 godziny.

4. Jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie, że dokumentacja handlowa związana z przedmiotem kontroli na miejscu, która może mieć znaczenie dla udowodnienia naruszenia niniejszego rozporządzenia, jest przechowywana w prywatnych pomieszczeniach dyrektorów, kierowników lub innych pracowników przedsiębiorstw, których dotyczy dochodzenie, Agencja może po wydaniu odpowiedniej decyzji przeprowadzić kontrolę na miejscu w takich pomieszczeniach prywatnych. W takich przypadkach w decyzji, o której mowa w ust. 6, podaje się również powody, które doprowadziły Agencję do powzięcia takiego uzasadnionego podejrzenia.

5. Urzędnicy Agencji i osoby upoważnione lub wyznaczone przez Agencję do przeprowadzenia kontroli na miejscu wykonują swoje uprawnienia po przedstawieniu pisemnego upoważnienia określającego przedmiot i cel kontroli na miejscu.

6. Osoby objęte dochodzeniem poddają się kontrolom na miejscu zarządzonym w drodze decyzji przyjętej przez Agencję. W decyzji tej określa się przedmiot i cel kontroli na miejscu, wskazuje datę jej rozpoczęcia, okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 13g, w przypadku gdy dana osoba nie podda się kontroli na miejscu zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, oraz prawo do kontroli decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej »Trybunałem Sprawiedliwości«). Przed przyjęciem takiej decyzji Agencja konsultuje się z krajowym organem regulacyjnym państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzona kontrola na miejscu.

7. Urzędnicy krajowego organu regulacyjnego państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzana kontrola na miejscu, a także osoby upoważnione lub wyznaczone przez ten organ aktywnie pomagają na żądanie Agencji urzędnikom Agencji i osobom upoważnionym lub wyznaczonym przez Agencję. W tym celu przysługują im uprawnienia określone w niniejszym artykule. Na żądanie urzędnicy krajowego organu regulacyjnego mogą być również obecni podczas kontroli na miejscu.

8. W przypadku gdy urzędnicy Agencji oraz osoby przez nią upoważnione lub wyznaczone stwierdzą, że osoba sprzeciwia się kontroli na miejscu zarządzonej na podstawie niniejszego artykułu, krajowy organ regulacyjny zainteresowanego państwa członkowskiego udziela im lub innym odpowiednim krajowym organom regulacyjnym niezbędnej pomocy, zwracając się w stosownym przypadku o pomoc policji lub równorzędnego organu egzekwowania prawa, aby umożliwić im przeprowadzenie kontroli na miejscu.

9. Jeżeli kontrola na miejscu przewidziana w ust. 1 lub pomoc przewidziana w ust. 7 i 8 wymaga zgody krajowego organu sądowego zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, Agencja występuje o taką zgodę. Agencja może również wystąpić o taką zgodę zapobiegawczo. W przypadkach, o których mowa w ust. 4, kontrola na miejscu nie może zostać przeprowadzona bez uprzedniej zgody krajowego organu sądowego.

10. W przypadku gdy Agencja składa wniosek o zgodę, o której mowa w ust. 9, krajowy organ sądowy sprawdza:

Do celów akapitu pierwszego lit. b) niniejszego ustępu krajowy organ sądowy może zwrócić się do Agencji o szczegółowe wyjaśnienia, w szczególności dotyczące powodów, dla których Agencja podejrzewa, że doszło do naruszenia, o którym mowa w art. 13 ust. 3, a także powagi podejrzewanego naruszenia oraz charakteru, w jakim osoba, wobec której prowadzone jest dochodzenie, uczestniczyła w danym naruszeniu. Na zasadzie odstępstwa od art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) 2019/942 decyzja Agencji podlega kontroli wyłącznie ze strony Trybunału Sprawiedliwości.

1. Na wniosek Agencji każda osoba udziela jej informacji niezbędnych do wypełnienia obowiązków Agencji określonych w art. 13 ust. 5-8. W swoim wniosku Agencja:

2. Na potrzeby wniosków o udzielenie informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Agencja jest również uprawniona do przyjmowania decyzji. W takiej decyzji Agencja, oprócz elementów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, informuje osobę o obowiązku udzielenia odpowiedzi na taki wniosek, o okresowych karach pieniężnych przewidzianych w art. 13g - w przypadku gdy dana osoba nie zastosuje się do wniosku - oraz o prawie do kontroli decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości.

Na zasadzie odstępstwa od art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) 2019/942 decyzja Agencji podlega kontroli wyłącznie ze strony Trybunału Sprawiedliwości.

3. Osoby, do których skierowano wniosek o udzielenie informacji na podstawie ust. 1 lub 2, lub ich przedstawiciele przekazują żądane informacje. Osoby te ponoszą pełną odpowiedzialność za zapewnienie, by dostarczone informacje były kompletne, poprawne i nie wprowadzały w błąd.

4. W przypadku gdy urzędnicy Agencji lub osoby przez nią upoważnione lub wyznaczone stwierdzą, że dana osoba nie odpowiada na wniosek o udzielenie informacji, krajowy organ regulacyjny zainteresowanego państwa członkowskiego udziela Agencji - na jej wniosek - niezbędnej pomocy w wypełnieniu obowiązku określonym w ust. 3, w tym poprzez nakładanie kar pieniężnych zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym.

5. W przypadku gdy urzędnicy Agencji lub osoby upoważnione lub wyznaczone przez Agencję stwierdzą, że dana osoba odmawia dostarczenia żądanych informacji, Agencja może wyciągnąć wnioski na podstawie dostępnych informacji.

6. Agencja niezwłocznie przesyła egzemplarz wniosku, o którym mowa w ust. 1, lub decyzji, o której mowa w ust. 2, krajowym organom regulacyjnym zainteresowanych państw członkowskich.

1. W celu wypełnienia swoich obowiązków na podstawie art. 13 ust. 5-8 Agencja może wysłuchiwać wszelkie osoby, które wyrażą na to zgodę, w celu gromadzenia informacji dotyczących przedmiotu dochodzenia i przyjmować od nich oświadczenia. Agencja może rejestrować odpowiedzi.

2. W przypadku gdy wysłuchanie na podstawie ust. 1 jest przeprowadzane w pomieszczeniach danej osoby, Agencja informuje o tym krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego, na którego terytorium odbywa się wysłuchanie. Urzędnicy krajowego organu regulacyjnego tego państwa członkowskiego mogą wspomagać urzędników i inne osoby upoważnione lub wyznaczone przez Agencję do przeprowadzenia wysłuchania.

1. Agencja przeprowadza kontrole na miejscu, zwraca się o udzielenie informacji i przyjmuje oświadczenia z pełnym poszanowaniem zabezpieczeń proceduralnych osób objętych dochodzeniem, w tym:

Wezwanie do przedstawienia uwag na temat faktów zgodnie z lit. d) zawiera streszczenie faktów dotyczących danej osoby i wskazuje odpowiedni termin na zgłoszenie uwag. W należycie uzasadnionych przypadkach, gdy jest to konieczne do zachowania poufności kontroli na miejscu lub trwającego lub przyszłego postępowania administracyjnego lub karnego prowadzonego przez organ krajowy, Agencja może podjąć decyzję o odroczeniu wezwania do zgłaszania uwag.

2. Agencja dąży do pozyskania dowodów zarówno na rzecz osób objętych dochodzeniem, jak i przeciwko nim oraz przeprowadza kontrole na miejscu, zwraca się o udzielenie informacji oraz przyjmuje oświadczenia w sposób obiektywny i bezstronny oraz zgodnie z zasadą domniemania niewinności.

3. Agencja przeprowadza kontrole na miejscu, zwraca się o udzielenie informacji i przyjmuje oświadczenia z pełnym poszanowaniem mających zastosowanie przepisów dotyczących poufności oraz unijnych przepisów o ochronie danych.

4. Do decyzji Agencji przyjętych na podstawie art. 13a ust. 6 lub art. 13b ust. 2 nie ma zastosowania art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942.

1. Do celów wypełnienia swoich obowiązków na podstawie art. 13 ust. 5-8 Agencja - w przypadku gdy uzna to za stosowne dla zapewnienia skuteczności i wydajności dochodzenia oraz przy uwzględnieniu dostępnych zasobów wewnętrznych - może w ramach Agencji wyznaczyć specjalnego urzędnika dochodzeniowego, który będzie prowadził dochodzenie.

2. W celu realizacji swoich zadań urzędnik dochodzeniowy może wykonywać uprawnienia, którymi dysponuje Agencja, w tym uprawnienia określone w art. 13a, 13b i 13c, przy jednoczesnym przestrzeganiu zabezpieczeń proceduralnych określonych w art. 13d. W trakcie wykonywania swoich zadań urzędnik dochodzeniowy ma dostęp do wszystkich zebranych przez Agencję w czasie działań nadzorczych dokumentów i informacji, które mają znaczenie dla prowadzonego dochodzenia.

1. Agencja, w drodze decyzji, nakłada okresową karę pieniężną na osobę objętą dochodzeniem, aby spowodować, by osoba ta:

2. Okresowa kara pieniężna jest nakładana za każdy dzień, do momentu gdy dana osoba podporządkuje się odpowiednim decyzjom, o których mowa w art. 13a ust. 6 lub art. 13b ust. 2.

3. Okresowe kary pieniężne muszą być skuteczne i proporcjonalne. W tym celu wysokość okresowej kary pieniężnej wynosi w przypadku osób prawnych 3 % średniego dziennego obrotu w poprzedzającym roku obrotowym lub - w przypadku osób fizycznych - 2 % średniego dziennego dochodu w poprzedzającym roku kalendarzowym. Okresowa kara pieniężna jest obliczana od daty określonej w decyzji nakładającej okresową karę pieniężną.

4. Okresową karę pieniężną można nałożyć na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy od powiadomienia o decyzji Agencji.

5. Na zasadzie odstępstwa od art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) 2019/942 decyzja Agencji podlega kontroli wyłącznie ze strony Trybunału Sprawiedliwości.

1. Niezależnie od art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942 przed podjęciem decyzji o nałożeniu okresowej kary pieniężnej na podstawie art. 13g niniejszego rozporządzenia Agencja zapewnia osobom, do których taka decyzja ma być skierowana, możliwość przedstawienia stanowiska w odniesieniu do ustaleń Agencji. Podstawę decyzji Agencji stanowią wyłącznie ustalenia, do których dane osoby miały możliwość się odnieść.

2. W toku dochodzenia w pełni przestrzega się prawa do obrony przysługującego danym osobom. Mają one prawo dostępu do dokumentów znajdujących się w aktach Agencji, które mają znaczenie dla decyzji Agencji o nałożeniu okresowej kary pieniężnej, z zastrzeżeniem uzasadnionego interesu innych osób w zakresie ochrony ich tajemnic handlowych. Prawo dostępu do akt nie obejmuje dostępu do informacji poufnych ani wewnętrznych dokumentów przygotowawczych Agencji.

1. Okresowe kary pieniężne nałożone na podstawie art. 13g mają charakter administracyjny.

2. Okresowe kary pieniężne nałożone na podstawie art. 13g podlegają egzekucji.

Egzekucja podlega mającym zastosowanie krajowym przepisom proceduralnym danego państwa członkowskiego.

Decyzji Agencji nadawana jest klauzula wykonalności bez żadnych innych formalności poza weryfikacją jej autentyczności przez organ krajowy wyznaczony w tym celu przez rząd każdego państwa członkowskiego, który o tym wyznaczonym organie powiadamia Agencję i Trybunał Sprawiedliwości.

Po dopełnieniu przez wyznaczony organ krajowy określonych w akapicie trzecim formalności w odniesieniu do wniosku Agencji, Agencja może przystąpić do egzekucji zgodnie z mający m zastosowanie prawem krajowym, przedkładając sprawę bezpośrednio wyznaczonemu organowi krajowemu.

Egzekucję można zawiesić wyłącznie na mocy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości. Sądy zainteresowanych państw członkowskich są jednak właściwe w sprawie skarg, gdy egzekucja przebiega w sposób nieprawidłowy.

3. Kwoty okresowych kar pieniężnych stanowią przychód budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

1. Osoba zawodowo pośrednicząca w zawieraniu transakcji, których przedmiotem są produkty energetyczne sprzedawane w obrocie hurtowym, która ma uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że zlecenie lub transakcja, w tym ich anulowanie lub zmiana, niezależnie od ich złożenia na zorganizowanej platformie obrotu lub poza nią, może naruszać art. 3, 4 lub 5, powiadamia o tym Agencję i odpowiedni krajowy organ regulacyjny niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w terminie czterech tygodni od dnia, w którym osoba ta dowiedziała się o wystąpieniu podejrzanego zdarzenia.

2. Osoba zawodowo realizująca transakcje objęte art. 16 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, która ponadto realizuje transakcje, których przedmiotem są produkty energetyczne sprzedawane w obrocie hurtowym niebędące instrumentami finansowymi i która ma uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że zlecenie lub transakcja, w tym ich anulowanie lub zmiana, niezależnie od ich złożenia na zorganizowanej platformie obrotu lub poza nią, może naruszać art. 3, 4 lub 5 niniejszego rozporządzenia, powiadamia o tym Agencję i odpowiedni krajowy organ regulacyjny niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w terminie czterech tygodni od dnia, w którym osoba ta dowiedziała się o wystąpieniu podejrzanego zdarzenia.

3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ustanawiają i utrzymują skuteczne rozwiązania, systemy i procedury w celu:

4. Bez uszczerbku dla rozporządzenia (UE) nr 596/2014 osoby zawodowo pośredniczące w zawieraniu transakcji lub zawodowo realizujące transakcje podlegają przepisom dotyczącym powiadamiania państw członkowskich, w których jest zarejestrowany uczestnik rynku biorący udział w potencjalnym naruszeniu oraz w których dostarczany jest produkt energetyczny sprzedawany w obrocie hurtowym. Takie powiadomienie kieruje się do krajowego organu regulacyjnego w tych państwach członkowskich.

5. Do dnia 8 maja 2025 r., a następnie co roku Agencja we współpracy z krajowymi organami regulacyjnymi wydaje i podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie zawierające zagregowane informacje zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych, z wyłączeniem wrażliwych informacji handlowych, dotyczące wykonania niniejszego artykułu, w szczególności w odniesieniu do:

1. Za zgodą podmiotu, któremu przekazywane są uprawnienia, krajowe organy regulacyjne mogą przekazywać swoje zadania i obowiązki Agencji lub innemu krajowemu organowi regulacyjnemu z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które to warunki mają zostać spełnione, zanim krajowe organy regulacyjne tych państw zawrą umowy w sprawie przekazywania, oraz mogą ograniczyć zakres przekazania do elementów niezbędnych do skutecznego nadzoru nad uczestnikami rynków lub grupami.

Agencja może wspierać krajowe organy regulacyjne poprzez wydawanie niewiążących wytycznych lub wymianę najlepszych praktyk w zakresie przekazywania zadań i obowiązków między właściwymi krajowymi organami regulacyjnymi.

2. Przekazywanie zadań i obowiązków skutkuje ponownym przydzieleniem kompetencji określonych w niniejszym rozporządzeniu. Prawo państw członkowskich, w których znajduje się organ, któremu przekazano kompetencje, reguluje procedurę, egzekwowanie oraz kontrolę administracyjną i sądową w zakresie przekazanych obowiązków.

3. Krajowe organy regulacyjne powiadamiają Agencję o wszelkich umowach w sprawie przekazywania, które zamierzają zawrzeć. Umowy mogą być zawierane nie wcześniej niż po upływie miesiąca od poinformowania Agencji.

4. Agencja może wydać opinię na temat planowanej umowy w sprawie przekazywania zgłoszonej na podstawie ust. 3 w terminie miesiąca od otrzymania powiadomienia.

5. Agencja publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez krajowe organy regulacyjne umowy w sprawie przekazywania, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

1. W celu ustanowienia spójnych, wydajnych i skutecznych praktyk nadzorczych w Unii oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii Agencja wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do wszystkich krajowych organów regulacyjnych lub wszystkich uczestników rynku oraz wydaje zalecenia dla co najmniej jednego krajowego organu regulacyjnego lub co najmniej jednego uczestnika rynku w sprawie stosowania art. 3-5a, art. 8, 9 i 9a oraz art. 10 ust. 1.

2. Agencja, w odpowiednim i realistycznym terminie, przeprowadza stosowne konsultacje publiczne z odpowiednimi uczestnikami rynku w sprawie wytycznych i zaleceń, które wydaje, a także analizuje potencjalne koszty i korzyści związane z wydawaniem takich wytycznych i zaleceń. Te konsultacje i analizy muszą być proporcjonalne do zakresu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

3. Krajowe organy regulacyjne i uczestnicy rynku odpowiednio uwzględniają te wytyczne i zalecenia.

4. Krajowe organy regulacyjne mogą regularnie informować Agencję o wdrażaniu skierowanych do nich wytycznych lub zaleceń.

5. Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, uczestnicy rynku powiadamiają Agencję o wdrożeniu danej wytycznej lub danego zalecenia. Na żądanie Agencji uczestnicy rynku uzasadniają takie powiadomienie w jasny i szczegółowy sposób.

6. W ciągu 12 miesięcy od wydania na podstawie ust. 1 wytycznych lub zaleceń Agencja może przeprowadzić konsultacje, w tym z krajowymi organami regulacyjnymi lub uczestnikami rynku, aby ocenić stosowność i skuteczność tych wytycznych lub zaleceń.

7. Agencja uwzględnia wytyczne i zalecenia, które wydała, w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 lit. k) rozporządzenia (UE) 2019/942.”;

1. Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wykonania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, odstraszające i proporcjonalne oraz muszą odzwierciedlać charakter, czas trwania i wagę naruszeń, szkody wyrządzone klientom oraz potencjalne korzyści osiągnięte w wyniku obrotu prowadzonego w oparciu o informacje wewnętrzne i manipulację na rynku.

Bez uszczerbku dla sankcji karnych i dla uprawnień nadzorczych krajowych organów regulacyjnych na podstawie art. 13 państwa członkowskie, zgodnie z prawem krajowym, zapewniają krajowym organom regulacyjnym uprawnienia do przyjmowania odpowiednich administracyjnych kar pieniężnych i innych środków administracyjnych w związku z naruszeniami niniejszego rozporządzenia, o których mowa w art. 13 ust. 1.

Państwa członkowskie szczegółowo powiadamiają o tych przepisach Komisję i Agencję oraz niezwłocznie powiadamiają je o wszystkich późniejszych zmianach tych przepisów.

2. W przypadku gdy ustrój prawny państwa członkowskiego nie przewiduje administracyjnych kar pieniężnych, niniejszy artykuł można stosować w ten sposób, że procedura zastosowania kary pieniężnej jest inicjowana przez właściwy organ, a kary nakładają właściwe sądy krajowe, o ile zapewniona zostaje skuteczność tych środków ochrony prawnej i równoważność ich skutku względem administracyjnych kar pieniężnych nakładanych przez organy nadzoru. W każdym przypadku nakładane kary pieniężne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Te państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach swojego prawa, które przyjęły na podstawie niniejszego ustępu do dnia 8 maja 2026 r., a następnie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach mających wpływ na te przepisy.

3. Państwa członkowskie, zgodnie z prawem krajowym i zastrzeżeniem zasady ne bis in idem zapewniają, aby krajowe organy regulacyjne były uprawnione do nakładania co najmniej jednej z następujących kar administracyjnych lub co najmniej jednego z innych środków administracyjnych w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia:

4. W odniesieniu do osoby fizycznej maksymalna wysokość administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3 lit. e), wynosi:

Niezależnie od ust. 3 lit. e) kwota administracyjnej kary pieniężnej nie przekracza 20 % rocznego dochodu danej osoby fizycznej w poprzedzającym roku kalendarzowym. W przypadku gdy dana osoba fizyczna odniosła bezpośrednią lub pośrednią korzyść finansową z naruszenia, kwota administracyjnej kary pieniężnej musi być co najmniej równa wartości tej korzyści.

5. W odniesieniu do osoby prawnej maksymalna wysokość administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3 lit. e), wynosi:

Niezależnie od ust. 3 lit. e) wysokość administracyjnej kary pieniężnej nie może przekraczać 20 % całkowitego rocznego obrotu danej osoby prawnej w poprzednim roku obrotowym. W przypadku gdy osoba prawna odniosła bezpośrednią lub pośrednią korzyść finansową z naruszenia, kwota administracyjnej kary pieniężnej musi być co najmniej równa wartości tej korzyści.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby krajowy organ regulacyjny mógł podać do wiadomości publicznej środki lub kary nałożone za naruszenie niniejszego rozporządzenia, chyba że takie ujawnienie wyrządziłoby nieproporcjonalną szkodę zaangażowanym stronom.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy określaniu rodzaju i poziomu administracyjnych kar pieniężnych i innych środków administracyjnych krajowe organy regulacyjne brały pod uwagę wszystkie istotne okoliczności, w tym, w stosownych przypadkach:

8. W wykonywaniu swoich uprawnień do nakładania administracyjnych kar pieniężnych i stosowania innych środków administracyjnych na podstawie ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu krajowe organy regulacyjne ściśle współpracują w celu zapewnienia, aby wykonywanie przez nie uprawnień w zakresie nadzoru i dochodzeń oraz nakładane przez nie administracyjne kary pieniężne i stosowane przez nie inne środki administracyjne były skuteczne i odpowiednie na podstawie niniejszego rozporządzenia. Koordynują one swoje działania zgodnie z art. 16 ust. 2 w celu uniknięcia powtarzania i pokrywania się działań przy wykonywaniu przysługujących im uprawnień w zakresie nadzoru i dochodzeń oraz przy nakładaniu administracyjnych kar pieniężnych w sprawach transgranicznych.

9. Do dnia 8 maja 2027 r., a następnie co trzy lata Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające, czy zostały przewidziane sankcje za naruszenie niniejszego rozporządzenia i czy są one stosowane spójnie we wszystkich państwach członkowskich.

1. Do dnia 1 czerwca 2027 r., a następnie co pięć lat Komisja, po konsultacjach z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, oceni stosowanie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do jego wpływu na zachowania rynkowe, uczestników rynku, płynność, wymogi w zakresie sprawozdawczości, w tym dotyczące danych rynkowych LNG, oraz poziom obciążeń administracyjnych dla uczestników rynku, w tym potencjalne bariery wejścia na rynek dla nowych uczestników rynku, a także wyniki Agencji w odniesieniu do jej celów, mandatu i zadań. Na podstawie tych ocen Komisja sporządzi sprawozdanie i przedłoży je bez zbędnej zwłoki Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W stosownych przypadkach do tych sprawozdań dołącza się wnioski ustawodawcze.

2. Do dnia 1 czerwca 2025 r. Komisja oceni skuteczność wprowadzenia przez państwa członkowskie sankcji karnych za umyślne i poważne przypadki nadużyć na unijnych hurtowych rynkach energii i przedłoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W sprawozdaniu można zaproponować odpowiednie środki, które mogą obejmować przedłożenie wniosku ustawodawczego.”.