Akty ujednolicone - rok 2024 poz. 897

1. Do dnia 31 stycznia każdego roku państwa członkowskie ustanawiają roczne plany połowowe i plany zarządzania zdolnością dla tuńczyka tropikalnego.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby ogólna zdolność połowowa floty ich taklowców i sejnerów była zarządzana zgodnie z rocznymi planami połowowymi i planami zarządzania zdolnością, o których mowa w ust. 1, w szczególności w celu ograniczenia połowów tuńczyków tropikalnych, zgodnie z limitami połowowymi ustanowionymi na podstawie prawa Unii.

3. Państwa członkowskie nie mogą zwiększać swojej liczby statków pomocniczych w stosunku do liczby odnotowanej w czerwcu 2023 r.

4. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji daty wykorzystania swojego całego limitu połowowego w odniesieniu do gatunków tuńczyków tropikalnych. Komisja niezwłocznie przesyła te informacje do sekretariatu ICCAT.

5. W przypadku sejnerów unijnych i dużych taklowców unijnych (długość całkowita wynosząca co najmniej 20 m) państwa członkowskie co miesiąc zgłaszają Komisji połowy tuńczyków tropikalnych, a po wykorzystaniu 80 % swoich limitów połowowych zgłaszają takie połowy co tydzień.

6. Co trzy miesiące państwa członkowskie zgłaszają Komisji informacje dotyczące złowionych przez statki pływające pod ich banderą ilości tuńczyków tropikalnych w podziale na gatunki, w terminie 15 dni kalendarzowych od zakończenia okresu, w którym dokonano połowów, czyli do dnia 15 kwietnia, do dnia 15 lipca i do dnia 15 października każdego roku oraz do dnia 15 stycznia kolejnego roku, chyba że takie informacje są przesyłane Komisji co miesiąc. Informacje te, niezależnie od tego, czy są przesyłane co trzy miesiące czy co miesiąc, przesyła się w formacie raportów skumulowanych połowów. Komisja przesyła te informacje do sekretariatu ICCAT do dnia 30 kwietnia, do dnia 30 lipca i do dnia 30 października każdego roku oraz do dnia 30 stycznia kolejnego roku.”

1. Sejnery unijne, które są upoważnione do połowów tuńczyków tropikalnych, zatrzymują na statku, wyładowują lub przeładowują do portu wszystkie złowione tuńczyki tropikalne.

2. Tuńczyków tropikalnych złowionych przez sejner unijny nie odrzuca się podczas wystawienia po całkowitym zamknięciu sieci i po wyciągnięciu ponad połowy sieci. Jeżeli w trakcie zamykania lub wyciągania sieci wystąpi problem techniczny, który uniemożliwia zastosowanie tego zakazu, kapitanowie lub członkowie załogi w ich imieniu dokładają wszelkich starań w celu jak najszybszego uwolnienia tuńczyków do wody.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 tuńczyki tropikalne mogą zostać odrzucone w następujących przypadkach:

4. Kapitanowie statków rybackich zgłaszają wszystkie zaobserwowane odrzuty państwom członkowskim bandery statków. Państwa członkowskie przesyłają Komisji sprawozdania dotyczące odrzutów jako część danych w ramach zadania I i II.”

1. Każdą niewykorzystaną część lub przekroczenie rocznej kwoty lub limitu połowowego danego państwa członkowskiego dla opastuna można dodać do odpowiedniej kwoty lub limitu połowowego lub odjąć od odpowiedniej kwoty lub limitu połowowego, stosownie do przypadku, w trakcie roku objętego korektą lub przed tym rokiem zgodnie z obowiązującymi zaleceniami ICCAT w odniesieniu do opastuna.

2. Maksymalna niewykorzystana ilość opastuna, jaką państwo członkowskie może przenieść w danym roku, nie może przekroczyć ilości dozwolonej w tym konkretnym roku przez ICCAT.”

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą nie rozmieszczały dryfujących FAD w okresie 15 dni przed rozpoczęciem okresów zamkniętych ustanowionych na podstawie prawa Unii.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą i upoważnione do prowadzenia połowów tuńczyków tropikalnych określiły minimalną obecność obserwatorów w następujący sposób:

Do dnia 30 kwietnia państwa członkowskie przekazują sekretariatowi ICCAT oraz Stałemu Komitetowi ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki, z uwzględnieniem wymogów poufności, o których mowa w art. 72, informacje za rok poprzedni zebrane przez obserwatorów lub przez zatwierdzony elektroniczny system monitorowania.”

1. Państwa członkowskie wydają upoważnienia do połowów, zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 (*1), statkom łowczym do połowów na skalę przemysłową pływającym pod ich banderą w odniesieniu do połowów tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku na obszarze objętym konwencją ICCAT.

2. Statki rybackie do połowów na skalę przemysłową niewpisane do rejestru ICCAT dotyczącego statków upoważnionych do połowów tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku nie mogą poławiać, zatrzymywać na statku, przeładowywać, transportować, przekazywać, przetwarzać ani wyładowywać tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku z obszaru objętego konwencją ICCAT. W takich przypadkach nie ma zastosowania art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

3. Unijne statki rybackie, które nie są upoważnione do połowów tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku na podstawie ust. 1, mogą zatrzymywać na pokładzie, przeładowywać, transportować, przetwarzać lub wyładowywać przyłów tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku zgodnie z maksymalnym limitem przyłowów na pokładzie dla takich statków. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji - w ramach sprawozdania rocznego - maksymalny limit przyłowów dozwolony dla statków pływających pod ich banderą.

1. Każdą niewykorzystaną część lub przekroczenie rocznej kwoty lub limitu połowowego danego państwa członkowskiego dla tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku można dodać do odpowiedniej kwoty lub limitu połowowego lub odjąć od odpowiedniej kwoty lub limitu połowowego, stosownie do przypadku, w trakcie roku objętego korektą lub przed tym rokiem zgodnie z obowiązującymi zaleceniami ICCAT w odniesieniu do tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku.

2. Maksymalna niewykorzystana ilość tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku, jaką państwo członkowskie może przenieść w tym konkretnym roku, nie może przekroczyć ilości dozwolonej w danym roku przez ICCAT.

1. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek zakazu połowów rekreacyjnych na podstawie prawa krajowego lub prawa Unii, osoby fizyczne lub prawne biorące udział w połowach rekreacyjnych mogą poławiać, zatrzymywać na statku, przeładowywać lub wyładowywać nie więcej niż trzy osobniki tuńczyka białego z Morza Śródziemnego na statek dziennie.

2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu tuńczyka białego złowionego w Morzu Śródziemnym w ramach połowów rekreacyjnych.

3. Państwa członkowskie przekazują Komisji i sekretariatowi ICCAT wykaz wszystkich statków rybackich prowadzących połowy rekreacyjne, upoważnionych do połowów tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym, co najmniej 15 dni przed rozpoczęciem przez nie działalności. Statki niewymienione w tym wykazie nie są upoważnione do prowadzenia połowów tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym.”;

1. Państwa członkowskie wydają upoważnienia do połowów, zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) 2017/2403, statkom łowczym do połowów na skalę przemysłową pływającym pod ich banderą w odniesieniu do połowów włócznika w północnym i południowym Atlantyku na obszarze objętym konwencją ICCAT.

2. Statki rybackie do połowów na skalę przemysłową niewpisane do rejestru ICCAT dotyczącego statków upoważnionych do połowów włócznika w północnym i południowym Atlantyku nie mogą poławiać, zatrzymywać na statku, przeładowywać, transportować, przekazywać, przetwarzać ani wyładowywać włócznika w północnym i południowym Atlantyku z obszaru objętego konwencją ICCAT. W takich przypadkach nie ma zastosowania art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

3. Unijne statki rybackie, które nie są upoważnione do połowów włócznika w północnym i południowym Atlantyku na podstawie ust. 1, mogą zatrzymywać na pokładzie, przeładowywać, transportować, przetwarzać lub wyładowywać przyłów włócznika w północnym i południowym Atlantyku zgodnie z maksymalnym limitem przyłowów na pokładzie dla takich statków. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji - w ramach sprawozdania rocznego - maksymalny limit przyłowów dozwolony dla statków pływających pod ich banderą.

1. Każdą niewykorzystaną część rocznej kwoty lub limitu połowowego danego państwa członkowskiego dla włócznika w północnym i południowym Atlantyku można dodać do odpowiedniej kwoty lub limitu połowowego w trakcie roku objętego korektą lub przed tym rokiem zgodnie z obowiązującymi zaleceniami ICCAT w odniesieniu do włócznika w północnym i południowym Atlantyku.

2. Maksymalna niewykorzystana ilość włócznika w północnym i południowym Atlantyku, jaką państwo członkowskie może przenieść w danym roku, nie może przekroczyć ilości dozwolonej w tym konkretnym roku przez ICCAT.”

1. W miarę możliwości unijne taklowce do połowów pelagicznych i unijne sejnery niezwłocznie uwalniają wszystkie marliny błękitne (Makaira nigricans), marliny białe (Tetrapturus albidus) oraz ryby z gatunku Tetrapturus georgii, które są żywe w momencie wciągnięcia sieci, z należytym uwzględnieniem bezpieczeństwa członków załogi, w sposób, który powoduje jak najmniejsze okaleczenia i maksymalizuje przeżywalność po uwolnieniu.

2. Państwa członkowskie zachęcają do wdrażania minimalnych norm dotyczących procedur bezpiecznego obchodzenia się z rybami i uwalniania żywych ryb, określonych w załączniku 1 do zalecenia ICCAT 19-05, poprzez opracowanie wytycznych dla swojej floty. Aby umożliwić bezpieczne uwolnienie złowionych marlinów błękitnych, marlinów białych oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii, na unijnych statkach rybackich w łatwo dostępnym dla członków załogi miejscu muszą znajdować się następujące elementy: podnośnik, obcinak, oczyszczacz haków i przecinak do lin.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby kapitanowie i członkowie załogi ich statków rybackich byli odpowiednio przeszkoleni w zakresie odpowiednich technik ograniczania uszkodzeń, identyfikacji ryb, obchodzenia się z nimi i ich uwalniania, aby znali te techniki i je stosowali, a także aby mieli na statku wszystkie urządzenia niezbędne do uwalniania marlinów błękitnych, marlinów białych oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii zgodnie z wytycznymi w sprawie minimalnych norm, o których mowa w ust. 2, dotyczących procedur bezpiecznego obchodzenia się z tymi rybami i uwalniania żywych ryb.

4. W połowach na obszarze konwencji ICCAT państwa członkowskie starają się zminimalizować śmiertelność marlinów błękitnych, marlinów białych oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii po uwolnieniu.

5. Państwa członkowskie mogą zezwolić taklowcom do połowów pelagicznych i sejnerom pływającym pod ich banderą na połowy i zatrzymywanie na statku, przeładunek lub wyładunek martwych marlinów błękitnych, marlinów białych oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii, w granicach przysługującego im limitu połowów.

1. Państwa członkowskie bandery statków, które dokonują połowów rekreacyjnych marlina błękitnego, marlina białego oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii, zapewniają program obecności obserwatorów naukowych obejmujący 5 % wyładunków marlina błękitnego, marlina białego oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii w ramach zawodów.

2. W rekreacyjnych połowach marlina błękitnego zastosowanie ma minimalny rozmiar do celów ochrony wynoszący 251 cm długości ogonowej.

3. W rekreacyjnych połowach marlina białego oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii zastosowanie ma minimalny rozmiar do celów ochrony wynoszący 168 cm długości ogonowej.

4. Zakazuje się sprzedaży lub oferowania do sprzedaży części lub całych tusz marlina błękitnego, marlina białego oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii złowionych w trakcie połowów rekreacyjnych.

5. Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby w połowach rekreacyjnych wszelkie wypuszczane ryby były uwalniane w sposób powodujący jak najmniej okaleczeń.

1. Państwa członkowskie wdrażają programy zbierania danych, które zapewniają przekazywanie ICCAT dokładnych danych dotyczących połowu, nakładu połowowego, wielkości i odrzutów w przypadku żaglicowatych, zgodnie z wymogami ICCAT dotyczącymi przekazywania danych w ramach zadania I i II.

2. Państwa członkowskie przedkładają Komisji swoje arkusze kontroli wdrażania przepisów dotyczących żaglicowatych określone w załączniku 1 do zalecenia ICCAT 18-05, w tym informacje na temat działań, które podjęły na poziomie krajowym w celu monitorowania połowów oraz ochrony żaglicowatych i zarządzania nimi.

3. Niezgłoszenie danych w ramach zadania I, w tym martwych odrzutów, w odniesieniu do marlina błękitnego, marlina białego oraz ryb z gatunku Tetrapturus georgii zgodnie z rezolucją ICCAT 01-06 i zaleceniem ICCAT 11-15 skutkuje zakazem zatrzymywania tych gatunków.”

1. Rekinów ostronosych złowionych przez unijne statki rybackie w północnym Atlantyku nie można okaleczać i niezwłocznie uwalnia się je do morza w miarę możliwości, z należytym uwzględnieniem bezpieczeństwa członków załogi.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą stosowały minimalne normy dotyczące procedur bezpiecznego obchodzenia się z rekinami ostronosymi w północnym Atlantyku i ich uwalniania, jak określono w załączniku IX.

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą stosowały minimalne normy dotyczące procedur bezpiecznego obchodzenia się z rekinami ostronosymi w południowym Atlantyku i ich uwalniania, jak określono w załączniku IX.

2. Państwa członkowskie co miesiąc zgłaszają Komisji wszystkie dopuszczalne wyładunki rekinów ostronosych w południowym Atlantyku dokonane przez statki pływające pod ich banderą. Zgłoszenia te przedkłada się Komisji w terminie 15 dni od końca miesiąca kalendarzowego, w którym dokonano połowów. Ponadto państwa członkowskie co roku zgłaszają Komisji martwe odrzuty, żywe uwolnienia oraz łączne połowy na statkach pływające pod ich banderą.

3. Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie bandery statków, które dokonały połowu (wyładunki i martwe odrzuty) rekinów ostronosych w południowym Atlantyku, informują Komisję o metodzie statystycznej zastosowanej do oszacowania martwych odrzutów i żywych uwolnień. Państwa członkowskie, w których prowadzi się tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne i rybołówstwo łodziowe, również przekazują informacje na temat swoich programów zbierania danych.

4. Przy okazji corocznego przekazywania danych w ramach zadania I i II państwa członkowskie przekazują Komisji wszystkie odpowiednie dane dotyczące rekina ostronosego w południowym Atlantyku, w tym dane dotyczące martwych odrzutów i żywych uwolnień oszacowane przy zastosowaniu metod zatwierdzonych przez Stały Komitet ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

5. Statki rybackie zatrzymujące rekina ostronosego w południowym Atlantyku nie mogą dokonywać przeładunku, częściowo ani w całości, rekinów ostronosych w południowym Atlantyku złowionych w związku z połowami na obszarze objętym konwencją ICCAT.”

1. Państwa członkowskie wdrażają programy zbierania danych, które zapewniają dokładne zgłaszanie ICCAT danych dotyczących połowu, nakładu połowowego, wielkości i odrzutów w przypadku rekinów, zgodnie z wymogami dotyczącymi przekazywania danych w ramach zadania I i II.

2. Państwa członkowskie przedkładają Komisji swoje arkusze kontroli wdrażania przepisów dotyczących rekinów określone w załączniku 1 do zalecenia ICCAT 18-06, w tym informacje na temat działań, które podjęły na poziomie krajowym w celu monitorowania połowów oraz ochrony rekinów i zarządzania nimi.”

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby każdy statek pływający pod ich banderą, na którym przebywa obserwator regionalny ICCAT, był podczas całego rejsu wyposażony w odpowiedni sprzęt bezpieczeństwa, w tym:

2. Każdy unijny statek rybacki, na którym przebywa obserwator regionalny ICCAT, opracowuje i wdraża plan działania na wypadek sytuacji nadzwyczajnej (EAP), który ma być realizowany w przypadku śmierci obserwatora, jego zaginięcia lub podejrzenia, że wypadł on za burtę, cierpi na poważną chorobę lub odniósł obrażenia zagrażające jego zdrowiu, bezpieczeństwu lub dobrostanowi, lub został zaatakowany, zastraszony, był nękany lub że kierowano groźby pod jego adresem. Taki EAP obejmuje między innymi elementy określone w załączniku 1 do zalecenia ICCAT 19-10.

3. Każdy unijny statek rybacki, na którym przebywa obserwator regionalny ICCAT, przedkłada swój EAP Komisji, która przekazuje go ICCAT w celu publikacji na stronie internetowej ICCAT. Nowy lub zmieniony EAP, gdy staje się dostępny, przekazywany jest Komisji, która przekazuje go ICCAT w celu publikacji na stronie internetowej ICCAT.

4. Obserwator regionalny ICCAT może przebywać na unijnym statku rybackim tylko wtedy, gdy statek ten przedłożył EAP. Ponadto jeżeli Komisja, na podstawie informacji zawartych w EAP, stwierdzi niezgodności z normami określonymi w załączniku 1 do zalecenia ICCAT 19-10, może podjąć decyzję o wstrzymaniu oddelegowania obserwatora na statek danego państwa członkowskiego bandery do czasu, gdy niespójność zostanie w wystarczającym stopniu usunięta.”

1. Każde państwo członkowskie wymaga, aby obserwatorzy wykonywali w szczególności następujące zadania:

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby obserwatorzy:

3. Kapitan statku, na który obserwator został oddelegowany:

4. Każde państwo członkowskie:

1. Państwa członkowskie gromadzą jak najwięcej informacji w ramach działań inspekcyjnych i nadzorczych, które ich właściwe organy prowadzą na obszarze objętym konwencją ICCAT, w przypadku zaobserwowania, że unijny statek rybacki, statek rybacki państwa trzeciego lub statek bez przynależności państwowej prowadzi połowy lub działania związane z połowami (na przykład przeładunek), co do których domniemywa się, że są związane z połowami NNN.

2. Państwa członkowskie gromadzą informacje na temat obserwacji statków zgodnie z arkuszem informacyjnym dotyczącym obserwacji określonym w załączniku do zalecenia ICCAT 19-09.

3. W przypadku gdy zostanie zaobserwowany statek na podstawie ust. 1, zainteresowane państwo członkowskie (zwane dalej »państwem członkowskim, które dokonało obserwacji«), bez zbędnej zwłoki zgłasza to właściwym organom państwa członkowskiego bandery lub CPC bandery lub państwa bandery niebędącego CPC zaobserwowanego statku i przekazuje tym organom wszelkie zarejestrowane obrazy statku oraz:

1. Nie zezwala się na automatyczne przenoszenie niewykorzystanej kwoty.

2. Państwo członkowskie może zwrócić się z wnioskiem o przesunięcie maksymalnego odsetka wynoszącego 5 % jego rocznych kwot z jednego roku na rok następny. Dane państwo członkowskie włącza ten wniosek do swojego rocznego planu połowowego i planu zarządzania zdolnością, który ma zostać włączony do unijnego planu połowowego i planu zarządzania zdolnością zatwierdzanego przez ICCAT.”

1. Każde państwo członkowskie przedkłada Komisji drogą elektroniczną, jako część swojego planu połowowego, wykaz miejsc hodowli lub tuczu upoważnionych do prowadzenia działalności związanej z tuńczykiem błękitnopłetwym we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym. Wykaz ten zawiera następujące informacje:

Komisja przekazuje te informacje Sekretariatowi ICCAT, tak aby miejsca hodowli lub tuczu mogły zostać wpisane do rejestru ICCAT dotyczącego miejsc hodowli lub tuczu tuńczyka błękitnopłetwego.

2. Miejsc hodowli lub tuczu, które nie zostały wpisane do rejestru ICCAT dotyczącego miejsc hodowli lub tuczu tuńczyka błękitnopłetwego, nie uznaje się za upoważnione do prowadzenia działalności związanej z tuńczykiem błękitnopłetwym we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

3. Nie zezwala się na działalność w zakresie hodowli, w tym karmienie w celu tuczenia lub odławianie, poza współrzędnymi geograficznymi zatwierdzonymi dla działalności w zakresie hodowli.

4. Państwa członkowskie natychmiast informują Komisję o wszelkich uzupełnieniach, usunięciach lub zmianach w swoich wykazach miejsc hodowli lub tuczu. Komisja bezzwłocznie przekazuje takie zmiany Sekretariatowi ICCAT.

5. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby żadnego tuńczyka błękitnopłetwego nie umieszczano w miejscu hodowli lub tuczu niewymienionym w rejestrze ICCAT dotyczącym miejsc hodowli lub tuczu tuńczyka błękitnopłetwego oraz aby takie miejsca hodowli lub tuczu nie odbierały tuńczyka błękitnopłetwego od statków niewymienionych w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zakazać wszelkiej działalności w miejscach hodowli lub tuczu niezarejestrowanych w rejestrze ICCAT dotyczącym miejsc hodowli lub tuczu tuńczyka błękitnopłetwego.”

1. Jeżeli nagranie wideo, o którym mowa w art. 43, nie spełnia minimalnych norm dotyczących procedur rejestracji wideo określonych w załączniku X, a w szczególności jeżeli jego jakość i jasność nie są wystarczające do określenia liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi, operator przekazujący może dokonać transferów dobrowolnych.

2. Jeżeli nie przeprowadzono transferu dobrowolnego lub jeżeli pomimo transferu dobrowolnego nadal nie jest możliwe określenie liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi, właściwy organ państwa członkowskiego bandery, tonara lub miejsca hodowli lub tuczu operatora przekazującego nakazuje transfer kontrolny, który powtarza się do czasu, gdy jakość nagrania wideo pozwoli określić liczbę osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi.

3. Transfery dobrowolne i kontrolne przeprowadza się do pustego sadza. Liczbę osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi, określoną w wyniku ważnego transferu dobrowolnego lub kontrolnego wpisuje się do dziennika połowowego, ITD oraz odpowiednich sekcji eBCD.

4. Sadza wykorzystywanego w transporcie nie można oddzielić od okrężnicowca, tonara lub sadza wykorzystywanego w hodowli, dopóki obserwator regionalny ICCAT obecny na pokładzie okrężnicowca, lub obecny w miejscu hodowli lub tuczu lub w miejscu tonara, nie wykona odpowiednich zadań.

5. Jeżeli jakość nagrań wideo transferów dobrowolnych nadal nie pozwala na określenie liczby osobników podlegających transferowi, właściwy organ państwa członkowskiego operatora przekazującego może zezwolić na oddzielenie sadzów wykorzystywanych w transporcie od okrężnicowca, tonara lub miejsca hodowli lub tuczu. W takim przypadku właściwy organ państwa członkowskiego operatora przekazującego nakazuje zaplombowanie drzwi odpowiednich sadzów wykorzystywanych w transporcie zgodnie z procedurą określoną w załączniku XVa oraz wymaga przeprowadzenia w określonym czasie i miejscu transferów kontrolnych, w obecności właściwego organu zainteresowanego państwa członkowskiego bandery, tonara lub miejsca hodowli lub tuczu.

6. W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego bandery, tonara lub miejsca hodowli lub tuczu nie mogą być obecne przy transferze kontrolnym, transfer kontrolny odbywa się w obecności obserwatora regionalnego ICCAT. W takim przypadku operator miejsca hodowli lub tuczu będący właścicielem osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi odpowiedzialny jest za oddelegowanie regionalnego obserwatora ICCAT do celów weryfikacji transferu kontrolnego.”

1. Właściwe organy państwa członkowskiego operatora przekazującego badają wszystkie przypadki, gdy:

Margines błędu wynoszący 10 %, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), wyraża się jako procent danych liczbowych przedstawionych przez operatora przekazującego.

W momencie wszczęcia postępowania wyjaśniającego właściwy organ państwa członkowskiego operatora przekazującego informuje o postępowaniu wyjaśniającym właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub CPC odnośnych holowników oraz zapewnia, aby do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego nie był dozwolony żaden transfer z lub do danego sadza wykorzystywanego w transporcie.

W stosownych przypadkach postępowanie wyjaśniające obejmuje analizę wszystkich odpowiednich nagrań wideo. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej takie postępowanie wyjaśniające zostaje zakończone przed umieszczeniem w sadzach w miejscu hodowli lub tuczu, a w każdym razie w ciągu 96 godzin od rozpoczęcia postępowania wyjaśniającego. Do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego nie zezwala się na umieszczanie w sadzach ani nie zatwierdza się odpowiedniej sekcji eBCD.

2. W odniesieniu do wszystkich operacji transferu, w przypadku których wymagana jest rejestracja wideo, różnica większa niż 10 % między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego podlegających transferowi zgłoszoną przez operatora przekazującego w ITD a liczbą określoną przez właściwy organ państwa członkowskiego lub CPC operatora przekazującego stanowi potencjalną niezgodność z przepisami danego statku rybackiego, tonara lub miejsca hodowli lub tuczu.”

1. Każde państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu wyznacza jeden właściwy organ odpowiedzialny za koordynację gromadzenia i weryfikacji informacji dotyczących operacji umieszczania w sadzach prowadzonych w ramach jego jurysdykcji, za kontrolę działalności w miejscach hodowli lub tuczu podlegających jego jurysdykcji, a także za składanie sprawozdań właściwym organom państw członkowskich bandery i tonara oraz CPC, których statki lub tonary złowiły tuńczyka umieszczonego w sadzach, oraz za współpracę z tymi organami.

2. Wszystkie połowy tuńczyka błękitnopłetwego oraz działalność w zakresie hodowli tuńczyka błękitnopłetwego podlegają kontroli określonej w rocznym planie monitorowania, kontroli i inspekcji przedłożonym na podstawie art. 14.

3. Państwa członkowskie zaangażowane w działania związane z umieszczaniem w sadzach wymieniają się informacjami oraz współpracują w celu zapewnienia, aby liczba i masa osobników tuńczyka błękitnopłetwego przeznaczonych do umieszczenia w sadzach były dokładne, zgodne z ilościami połowów zgłoszonymi przez kapitana okrężnicowca lub operatora tonara oraz zadeklarowanymi w odpowiednich sekcjach eBCD.

4. Państwa członkowskie miejsca hodowli lub tuczu zapewniają, aby operatorzy miejsca hodowli lub tuczu przez cały czas prowadzili dokładny schematyczny plan swoich miejsc hodowli lub tuczu, wskazujący niepowtarzalne numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 45c, wszystkich sadzów i ich odpowiednie położenie w miejscu hodowli lub tuczu. Plan ten musi być w każdym momencie udostępniany właściwemu organowi państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu do celów kontroli oraz regionalnemu obserwatorowi ICCAT oddelegowanemu w miejscu hodowli lub tuczu. Każda aktualizacja schematycznego planu podlega uprzedniemu zgłoszeniu właściwemu organowi państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu. Schematyczny plan aktualizuje się za każdym razem, gdy zmienia się liczba lub rozmieszczenie sadzów wykorzystywanych w hodowli.

5. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu przez okres co najmniej trzech lat przechowuje wszystkie informacje, dokumenty i materiały związane z operacjami umieszczania w sadzach w podlegających jego jurysdykcji miejscach hodowli lub tuczu oraz przechowuje te informacje tak długo, jak jest to konieczne do celów kontroli i egzekwowania przepisów. Niniejszy obowiązek ma zastosowanie odpowiednio do operatorów miejsc hodowli lub tuczu w odniesieniu do operacji umieszczania w sadzach prowadzonych w ich miejscach hodowli lub tuczu.

1. Przed rozpoczęciem kampanii połowowej tuńczyka błękitnopłetwego właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu przydziela niepowtarzalny numer identyfikacyjny (zwany dalej »numerem sadza«) każdemu sadzowi powiązanemu z miejscami hodowli lub tuczu podlegającymi jego jurysdykcji, w tym sadzom wykorzystywanym do transportu ryb do miejsca hodowli lub tuczu.

2. Numery sadzów nadaje się zgodnie z systemem niepowtarzalnej numeracji, obejmującym co najmniej kod alfa-3 odpowiadający państwu członkowskiemu miejsca hodowli lub tuczu, a następnie trzy cyfry. Numery sadzów są stałe i nie mogą być przenoszone z jednego sadza na drugi.

3. Numery sadzów są wybite lub namalowane na dwóch przeciwnych stronach obręczy sadza i powyżej linii wody, w kolorze kontrastującym z tłem, na którym są one namalowane lub wybite, oraz muszą być widoczne i czytelne w dowolnym momencie do celów kontroli. Wysokość liter i cyfr wynosi co najmniej 20 cm, a grubość linii - co najmniej 4 cm.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 dozwolone są alternatywne metody oznaczania numeru sadza na sadzu, pod warunkiem że oferują one taką samą gwarancję widoczności, czytelności i nienaruszalności.

1. Każda operacja umieszczania w sadzach podlega procedurze określonej w ust. 2-4.

2. Operator miejsca hodowli lub tuczu zwraca się o wydanie przez właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zezwolenia na umieszczenie w sadzach. Zezwolenie na umieszczenie w sadzach zawiera następujące informacje:

3. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, odpowiednim właściwym organom państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu, oraz zwraca się o potwierdzenie, że można zezwolić na operację umieszczenia w sadzach.

4. W terminie trzech dni roboczych właściwe organy państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu, powiadamiają właściwy organ państwa członkowskiego lub CPC miejsca hodowli lub tuczu, że można zezwolić na operację umieszczenia w sadzach lub odmawia się takiego zezwolenia. W przypadku odmowy właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonały połowu, podaje powody takiej odmowy. Odmowa obejmuje wynikający z tego faktu nakaz wypuszczenia.

5. Państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu wydaje zezwolenie na umieszczenie w sadzach natychmiast po otrzymaniu potwierdzenia od odpowiedniego właściwego organu państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu. W przypadku braku takiego potwierdzenia właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nie zezwala na operację umieszczenia w sadzach.

6. Operacje umieszczania w sadzach nie są dozwolone, jeżeli rybom objętym zezwoleniem na umieszczenie w sadzach nie towarzyszą pełne informacje wymagane na podstawie ust. 2.

7. Do czasu otrzymania wyników postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 44, prowadzonego przez właściwy organ państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu, nie zezwala się na operację umieszczania w sadzach ani nie zatwierdza się odpowiednich sekcji eBCD dotyczących informacji na temat połowów żywych ryb i informacji na temat handlu żywymi rybami.

8. Jeżeli w ciągu miesiąca po złożeniu przez operatora miejsca hodowli lub tuczu wniosku o udzielenie zezwolenia na umieszczenie w sadzach właściwy organ państwa członkowskiego lub CPC miejsca hodowli lub tuczu nie wydał zezwolenia na umieszczenie w sadzach, właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nakazuje wypuszczenie i przystępuje do wypuszczenia wszystkich ryb znajdujących się w danym sadzu wykorzystywanym w transporcie, zgodnie z załącznikiem XII. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu niezwłocznie informuje o wypuszczeniu właściwy organ danego państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu, oraz Sekretariat ICCAT.”

1. Właściwy organ państwa członkowskiego odpowiedzialnego za statek łowczy lub tonar odmawia zatwierdzenia umieszczania w sadzu, jeżeli uzna, że:

2. Jeżeli państwo członkowskie odpowiedzialne za statek łowczy lub tonar odmawia zatwierdzenia umieszczenia w sadzu, wówczas:

1. Po przybyciu holownika w pobliże miejsca hodowli lub tuczu właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia, aby holownik ten znajdował się w odległości co najmniej jednej mili morskiej od jakiegokolwiek obiektu miejsca hodowli lub tuczu do czasu, gdy zapewniona zostanie fizyczna obecność właściwego organu państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu. Pozycje i działania tego holownika muszą być stale monitorowane.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nie zezwala na rozpoczęcie umieszczania w sadzach bez obecności tego organu oraz regionalnego obserwatora ICCAT lub zanim odpowiednie sekcje eBCD dotyczące informacji na temat połowu i informacji na temat handlu w odniesieniu do handlu żywymi rybami nie zostaną wypełnione i zatwierdzone przez właściwe organy państwa członkowskiego lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowów.

3. W miejscu hodowli lub tuczu zakazuje się kotwiczenia sadzów wykorzystywanych w transporcie w charakterze sadzów wykorzystywanych w hodowli bez przeniesienia ryb umożliwiającego rejestrację kamerą stereoskopową.

4. Po transferze osobników tuńczyka błękitnopłetwego z sadza wykorzystywanego w holowaniu do sadza wykorzystywanego w hodowli organ kontrolny państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia, aby sadze wykorzystywane w hodowli zawierające osobniki tuńczyka błękitnopłetwego były przez cały czas zaplombowane. Odplombowanie jest możliwe wyłącznie w obecności właściwego organu państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu oraz po uzyskaniu jego zezwolenia. Organ kontrolny państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu ustanawia protokoły dotyczące plombowania sadzów wykorzystywanych w hodowli, zapewniające stosowanie plomb urzędowych oraz umieszczenie ich w taki sposób, aby uniemożliwić otwarcie drzwi bez zerwania plomb.

5. Państwa członkowskie miejsca hodowli lub tuczu zapewniają, aby złowiony tuńczyk błękitnopłetwy był umieszczany w oddzielnych sadzach lub szeregu sadzów i rozdzielany według państwa członkowskiego bandery lub CPC pochodzenia i według roku połowu. Jednak jeżeli tuńczyka błękitnopłetwego złowiono w ramach wspólnej operacji połowowej, takie połowy umieszcza się w oddzielnych sadzach lub szeregu sadzów i rozdziela według wspólnych operacji połowowych i według roku połowu.

6. Ryby umieszcza się w sadzach do dnia 22 sierpnia każdego roku, chyba że właściwe organy państwa członkowskiego odpowiedzialnego za miejsce hodowli lub tuczu podadzą uzasadnione powody, w tym wynikające z działania siły wyższej, które dołącza się do raportu z umieszczania w sadzach w momencie jego przedkładania. W każdym przypadku ryb nie umieszcza się w sadzach po dniu 7 września każdego roku. Terminy te nie mają zastosowania do transferów między miejscami hodowli lub tuczu.”

1. Państwa członkowskie miejsca hodowli lub tuczu zapewniają, aby operacje umieszczania w sadzach były monitorowane przez ich organy kontrolne przy użyciu zarówno kamer konwencjonalnych, jak i kamer stereoskopowych. Dla każdej operacji umieszczania w sadzach sporządza się nagrania wideo zgodnie z minimalnymi normami w zakresie procedur rejestracji wideo określonymi w załączniku X.

2. Jeżeli jakość rejestracji wideo z kamery kontrolnej wykorzystywanej do określenia liczby i masy osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonych w sadzach nie jest zgodna z minimalnymi normami w zakresie procedur rejestracji wideo określonymi w załączniku X, właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nakazuje kontrolne umieszczenie w sadzu do czasu, gdy możliwe będzie określenie liczby i masy osobników tuńczyka błękitnopłetwego. Powtórzenie operacji umieszczenia w sadzach nie wymaga nowego zezwolenia na umieszczenie w sadzach.

3. W przypadku kontrolnego umieszczenia w sadzu właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia, aby sadz w przekazującym miejscu hodowli lub tuczu został zaplombowany i aby nie można było nim manipulować przed nową operacją umieszczania w sadzach. Odbierające sadze wykorzystywane w hodowli wykorzystywane do kontrolnego umieszczenia w sadzu muszą być puste.

4. Po zakończeniu operacji umieszczania w sadzach właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia, aby regionalny obserwator ICCAT miał natychmiastowy dostęp do wszystkich nagrań wideo z kamery kontrolnej i mógł w razie potrzeby sporządzić kopię w celu zakończenia analizy tych nagrań wideo w innym czasie lub miejscu.

5. Państwa członkowskie miejsca hodowli lub tuczu zapewniają, aby operator miejsca hodowli lub tuczu w ciągu tygodnia po przeprowadzenia faktycznej operacji umieszczania w sadzach składał z każdej takiej operacji - przy użyciu wzoru określonego w załączniku XIV - deklarację ICCAT dotyczącą umieszczania w sadzach.

1. W przypadku gdy dla pojedynczej operacji połowowej różnica między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonych w sadzach, zgodnie z informacjami przekazanymi przez właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zgodnie z art. 51 ust. 3, a liczbą podaną w eBCD lub ITD jako złowione lub przekazane jest większa niż 10 %, właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonało połowu, wszczyna postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia dokładnej masy połowów, która ma zostać odjęta od krajowej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego.

2. W celu wsparcia postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonało połowu, zwraca się o wszelkie informacje uzupełniające oraz wyniki odpowiedniej analizy nagrań wideo przeprowadzonej przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery i miejsca hodowli lub tuczu, które uczestniczyły w danym transporcie i danej operacji umieszczania w sadzach.

3. Właściwe organy państw członkowskich, w tym państw członkowskich bandery statków, które uczestniczyły w transporcie ryb, współpracują aktywnie, w tym poprzez wymianę wszelkich informacji i dokumentacji, którymi dysponują.

4. Właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonały połowu, kończy postępowanie wyjaśniające w ciągu miesiąca od przekazania wyników umieszczania w sadzach przez właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu.

5. Różnica większa niż 10 % między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego zgłoszonych jako złowione przez dany statek lub tonar a liczbą ustaloną w wyniku postępowania wyjaśniającego przez właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonały połowu, stanowi potencjalną niezgodność z przepisami danego statku lub tonara.

6. Margines błędu wynoszący 10 %, o którym mowa w ust. 1 i 5, wyraża się jako procent danych liczbowych zgłoszonych przez kapitana statku rybackiego lub przedstawiciela kapitana, lub przez operatora tonara lub przedstawiciela operatora tonara, i ma zastosowanie na poziomie poszczególnych operacji umieszczania w sadzach.

7. Państwo członkowskie bandery lub tonara, które dokonały połowu, określa masę tuńczyka błękitnopłetwego, która ma zostać odjęta od jego krajowej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego, uwzględniając ilości umieszczone w sadzach obliczone zgodnie z załącznikiem XI, który zapewnia, aby masa przy umieszczaniu w sadzu była obliczana na podstawie stosunku długości do masy w przypadku ryb dzikich, oraz śmiertelność zgłoszoną zgodnie z załącznikiem XIII.

8. Jednakże w przypadku gdy w wyniku postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, stwierdzono, że osobniki tuńczyka błękitnopłetwego zostały utracone, jak określono w załączniku XIII, masę utraconych ryb odejmuje się od kwoty państwa członkowskiego zgodnie z załącznikiem XIII poprzez zastosowanie średniej indywidualnej masy przy umieszczaniu w sadzach podanej przez właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu do liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego w ramach połowu określonej przez właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara w wyniku analizy nagrania wideo z pierwszego transferu w kontekście postępowania wyjaśniającego.

9. Niezależnie od ust. 8, po konsultacji z właściwym organem państwa członkowskiego bandery uczestniczącym w transporcie ryb do docelowego miejsca hodowli lub tuczu właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara może zadecydować, że nie odejmie od kwoty państwa członkowskiego ryb uznanych w postępowaniu wyjaśniającym za utracone, w przypadku gdy straty zostały należycie udokumentowane przez operatora jako działanie siły wyższej (tj. zdjęcia uszkodzonych sadzów, raporty meteorologiczne), właściwemu organowi państwa członkowskiego operatora przekazano odpowiednie informacje natychmiast po zdarzeniu, a straty nie spowodowały znanej śmiertelności połowowej.

1. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu określa liczbę i masę osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczanych w sadzach na podstawie analizy nagrania wideo każdej operacji umieszczania w sadzach przekazanego przez operatora miejsca hodowli lub tuczu. W celu przeprowadzenia tej analizy właściwe organy państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu postępują zgodnie z procedurami określonymi w załączniku XI.

2. W przypadku gdy różnica między liczbą lub masą określoną przez właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu a odpowiednimi danymi liczbowymi podanymi w deklaracji ICCAT dotyczącej umieszczania w sadzach jest większa niż 10 %, właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu wszczyna postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyn rozbieżności oraz, w stosownych przypadkach, skorygowania liczby lub masy osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonych w sadzach. Ten margines błędu wynoszący 10 % wyraża się jako procent danych dostarczonych przez operatora miejsca hodowli lub tuczu.

3. Po zakończeniu operacji umieszczania w sadzach lub - w przypadku wspólnej operacji połowowej lub tonarów tego samego państwa członkowskiego - ostatniej operacji umieszczania w sadzach związanej z tą wspólną operacją połowową lub z tymi tonarami państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu przekazuje wyniki programu stereoskopowego, o którym mowa w załączniku XI, państwu członkowskiemu lub CPC bandery lub tonara, które dokonały połowu, zgodnie z załącznikiem XI sekcja B pkt 2.

4. Państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu przekazuje również wyniki programu stereoskopowego, o którym mowa w ust. 3, podmiotowi prowadzącemu w imieniu ICCAT program obecności obserwatorów regionalnych ICCAT.

5. Program stereoskopowy, o którym mowa w ust. 3, realizuje się zgodnie z procedurami określonymi w załączniku XI. Alternatywne metody mogą być stosowane tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez ICCAT podczas jej dorocznego posiedzenia.

6. Każde państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu przedkłada Komisji procedury i wyniki związane z programem kamer stereoskopowych lub metodami alternatywnymi, o których mowa w ust. 5, do dnia 30 września każdego roku w celu przekazania ich SCRS do dnia 31 października każdego roku.

7. Operator miejsca hodowli lub tuczu zgłasza zgodnie z załącznikiem XIII wszystkie osobniki tuńczyka błękitnopłetwego, które padły podczas umieszczania w sadzach.

8. Państwo członkowskie bandery lub tonara, które dokonały połowu, wydaje nakaz wypuszczenia, zgodnie z procedurami określonymi w załączniku XII, w odniesieniu do ilości umieszczonych w sadzach, które przekraczają zgłoszone ilości złowione i poddane transferowi, jeżeli:

Wypuszczenie ryb stanowiących nadwyżkę przeprowadza się w obecności organów kontrolnych.

9. Wyniki programu stereoskopowego wykorzystuje się w celu podjęcia decyzji, czy wypuszczenie jest konieczne, oraz odpowiednio wypełnia się deklaracje umieszczenia w sadzach i odpowiednie sekcje BCD. Jeżeli wydano nakaz wypuszczenia, operator miejsca hodowli lub tuczu występuje z wnioskiem o obecność krajowego organu kontrolnego i obserwatora regionalnego ICCAT w celu monitorowania operacji wypuszczania.

1. Określenie liczby ryb, które mają zostać wypuszczone, odbywa się zgodnie z załącznikiem XI sekcja B pkt 3.

2. Jeżeli masa tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonego w sadzach przekracza masę zadeklarowaną jako złowiona lub poddana transferowi, właściwy organ państwa członkowskiego bandery lub tonara, które dokonały połowu, wydaje nakaz wypuszczenia i bezzwłocznie informuje o tym właściwy organ danego państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu. Nakaz wypuszczenia wydaje się zgodnie z załącznikiem XI sekcja B pkt 3, z uwzględnieniem ewentualnego wyrównania na poziomie wspólnej operacji połowowej lub tonara, zgodnie z załącznikiem XI sekcja B pkt 5.

3. Operację wypuszczenia przeprowadza się zgodnie z protokołem określonym w załączniku XII.”

1. Statki przetwórnie zamierzające prowadzić działalność w miejscach hodowli lub tuczu lub w tonarach wysyłają uprzednie powiadomienie do państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu lub tonara co najmniej 48 godzin przed przybyciem statku do miejsca hodowli lub tuczu lub do tonara. Uprzednie powiadomienie musi zawierać co najmniej datę i przewidywaną godzinę przybycia oraz informację, czy na statku przetwórni znajduje się tuńczyk błękitnopłetwy, a jeżeli tak, podaje się szczegółowe informacje o ładunku, w tym ilości w masie po przetworzeniu i w masie w relacji pełnej oraz szczegółowe informacje o pochodzeniu tuńczyka błękitnopłetwego na statku (miejsce hodowli lub tuczu lub tonar oraz państwo członkowskie lub CPC).

2. Wszelkie operacje odławiania w miejscach hodowli lub tuczu lub w tonarach wymagają zezwolenia państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu lub tonara. W tym celu operator miejsca hodowli lub tuczu lub tonara zamierzający odławiać tuńczyka błękitnopłetwego przedkłada swojemu państwu członkowskiemu miejsca hodowli lub tuczu lub tonara, stosownie do przypadku, wniosek o zezwolenie, który zawiera co najmniej następujące informacje:

3. Z wyjątkiem osobników tuńczyka błękitnopłetwego, które są bliskie śmierci, nie zezwala się na jakiekolwiek operacje odławiania przed ustaleniem wyników wykorzystania kwot zgodnie z art. 50 ust. 7-9 i przed związanym z tym wypuszczeniem ryb.

4. Operacje odławiania nie mogą odbywać się bez obecności obserwatora krajowego w przypadku tonarów lub obserwatora regionalnego ICCAT w przypadku odławiania w miejscach hodowli lub tuczu. W przypadku ryb dostarczanych na statki przetwórnie obserwator krajowy lub obserwator regionalny ICCAT mogą wykonywać swoje odpowiednie zadania na statkach przetwórniach.

5. Właściwe organy państw członkowskich miejsca hodowli lub tuczu lub tonara przeprowadzają weryfikację i kontrolę krzyżową wyników wszystkich operacji odławiania realizowanych w miejscach hodowli lub tuczu lub w tonarach podlegających ich jurysdykcji, z wykorzystaniem wszystkich istotnych informacji, jakimi dysponują. Właściwe organy państw członkowskich miejsca hodowli lub tuczu lub tonara przeprowadzają inspekcje wszystkich operacji odławiania tuńczyka błękitnopłetwego przeznaczonego dla statków przetwórni oraz pewnego odsetka pozostałych operacji odławiania na podstawie analizy ryzyka.

6. Gdy miejscem docelowym tuńczyka błękitnopłetwego jest statek przetwórnia, kapitan statku przetwórni lub jego przedstawiciel wypełniają deklarację przetwarzania. Gdy odłowiony tuńczyk błękitnopłetwy ma być wyładowany bezpośrednio w porcie, operator miejsca hodowli lub tuczu lub tonara wypełnia deklarację odławiania. Deklaracje przetwarzania i odławiania zatwierdza obserwator krajowy lub obserwator regionalny ICCAT obecny podczas operacji odławiania.

7. Deklaracje przetwarzania i odławiania przesyła się pocztą elektroniczną właściwym organom państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu w ciągu 48 godzin od operacji odławiania z wykorzystaniem wzoru określonego w załączniku XVb.

1. Transfer w obrębie miejsca hodowli lub tuczu nie może odbywać się bez zezwolenia i obecności właściwego organu państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu. Każdy transfer rejestruje się za pomocą kamer kontrolnych w celu potwierdzenia liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego poddawanych transferowi. Rejestracja wideo musi być zgodna z minimalnymi normami w zakresie procedur rejestracji wideo określonymi w załączniku X. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu monitoruje i kontroluje te transfery oraz zapewnia rejestrowanie każdego transferu w obrębie miejsca hodowli lub tuczu w systemie eBCD.

2. Niezależnie od definicji umieszczenia w sadzu określonej w art. 5 pkt 30 przeniesienia osobników tuńczyka błękitnopłetwego między dwoma różnymi lokalizacjami w tym samym miejscu hodowli lub tuczu (transfer w obrębie miejsca hodowli lub tuczu) za pomocą sadza wykorzystywanego w transporcie nie uważa się za umieszczenie w sadzu do celów sekcji 7.

3. Podczas transferów w obrębie miejsca hodowli lub tuczu właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu może zezwolić na przegrupowanie ryb pochodzących ze statków tej samej bandery i z tej samej wspólnej operacji połowowej, pod warunkiem zachowania identyfikowalności i możliwości stosowania wskaźników wzrostu według SCRS.

4. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu i operator miejsca hodowli lub tuczu zatrzymują przez minimum trzy lata nagrania wideo z przeprowadzonych w podlegających ich jurysdykcji miejscach hodowli lub tuczu transferów w obrębie miejsca hodowli lub tuczu oraz przechowują te informacje tak długo, jak jest to konieczne do celów kontroli i egzekwowania przepisów.

1. Przed rozpoczęciem kolejnego okresu połowowego okrężnicowcami i tonarami właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu dokładnie ocenia żywego tuńczyka błękitnopłetwego przeniesionego do miejsc hodowli lub tuczu podlegających jego jurysdykcji. W tym celu żywego tuńczyka błękitnopłetwego przenosi się do pustego sadza i monitoruje za pomocą kamer kontrolnych, aby określić liczbę i masę osobników tuńczyka błękitnopłetwego poddanych transferowi.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 przeniesienie tuńczyka błękitnopłetwego z lat, w których nie przeprowadzono odłowu, i sadzów, z których nie przeprowadzono odłowu, podlega procedurze kontroli wyrywkowej określonej w art. 56e.

3. Przeniesiony żywy tuńczyk błękitnopłetwy jest umieszczany w oddzielnych sadzach lub szeregu sadzów w miejscu hodowli lub tuczu i rozdzielany według wspólnych operacji połowowych lub tego samego państwa członkowskiego tonara lub CPC pochodzenia i według roku połowu.

4. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia, aby nagranie wideo z kamery kontrolnej pochodzące z transferów oceny przeniesienia było zgodne z odpowiednimi minimalnymi normami w zakresie procedur rejestracji wideo określonymi w załączniku X oraz aby określenie liczby i masy przeniesionych osobników tuńczyka błękitnopłetwego było zgodne z załącznikiem XI sekcja A.

5. Do czasu opracowania przez SCRS algorytmu przeliczania długości na masę w przypadku ryb tuczonych lub hodowlanych, lub obu, masę przenoszonych osobników tuńczyka błękitnopłetwego określa się przy użyciu najbardziej aktualnych tabel wskaźników wzrostu opracowanych przez SCRS.

6. Różnicę między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego wynikającą z oceny przeniesienia a przewidywaną liczbą po odłowieniu należycie bada właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu oraz rejestruje w systemie eBCD. W przypadku nadwyżki właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nakazuje wypuszczenie odpowiedniej liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego. Operację wypuszczenia przeprowadza się zgodnie z załącznikiem XII. Nie jest dozwolone wyrównanie za różnice między różnymi sadzami w miejscu hodowli lub tuczu. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu może dopuścić margines błędu wynoszący do 5 % między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego wynikającą z oceny przeniesienia a spodziewaną liczbą osobników znajdujących się w sadzach.

7. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zatrzymuje przez minimum trzy lata nagranie wideo oraz wszelkie odpowiednie dokumenty dotyczące ocen przeniesienia przeprowadzonych w podlegających jego jurysdykcji miejscach hodowli lub tuczu oraz przechowuje te informacje tak długo, jak jest to konieczne do celów kontroli i egzekwowania przepisów.

1. Właściwe organy państw członkowskich miejsca hodowli lub tuczu w terminie 10 dni po zakończeniu oceny przeniesienia wypełniają i przekazują Komisji dołączoną do zmienionego planu zarządzania hodowlą roczną deklarację przeniesienia. Taka deklaracja zawiera co najmniej następujące informacje:

Komisja przekazuje tę roczną deklarację przeniesienia Sekretariatowi ICCAT w terminie 15 dni po zakończeniu operacji oceny przeniesienia.

2. Do rocznej deklaracji przeniesienia w stosownych przypadkach dołącza się raport z systemu stereoskopowego.

1. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu przeprowadza kontrole wyrywkowe w miejscach hodowli lub tuczu podlegających jego jurysdykcji. Minimalne kontrole wyrywkowe, o których mowa w ust. 2, odbywają się w miejscach hodowli lub tuczu w terminie przypadającym między zakończeniem operacji umieszczania w sadzach a pierwszym umieszczeniem w sadzu w kolejnym roku. Takie kontrole obejmują obowiązkowy transfer wszystkich osobników tuńczyka błękitnopłetwego z sadzów wykorzystywanych w hodowli do innych sadzów wykorzystywanych w hodowli w celu obliczenia liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego na podstawie nagrań wideo z kontroli.

2. Każde państwo członkowskie miejsca hodowli lub tuczu określa minimalną liczbę kontroli wyrywkowych, które należy przeprowadzić w każdym miejscu hodowli lub tuczu podlegającym jego jurysdykcji. Liczba kontroli wyrywkowych obejmuje co najmniej 10 % liczby sadzów w każdym miejscu hodowli lub tuczu po zakończeniu operacji umieszczania w sadzach i obejmuje co najmniej jedną kontrolę na miejsce hodowli lub tuczu, a w razie potrzeby liczbę tę zaokrągla się w górę. Wybór sadzów, które mają być poddane kontroli, opiera się na analizie ryzyka. Planowanie kontroli wyrywkowych, które mają zostać przeprowadzone, ujmuje się w planie monitorowania, kontroli i inspekcji państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 14.

3. Chociaż nie jest to obowiązkowe, właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu może z wyprzedzeniem maksymalnie dwóch dni kalendarzowych powiadomić dane miejsca hodowli lub tuczu, że odbędzie się kontrola wyrywkowa. W takich przypadkach właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu informuje operatora miejsca hodowli lub tuczu o wybranych sadzach dopiero po przybyciu do danego miejsca hodowli lub tuczu.

4. Operatorzy miejsc hodowli lub tuczu podejmują wszelkie odpowiednie działania w celu ułatwienia przeprowadzania kontroli wyrywkowych, a w przypadku uprzedniego powiadomienia zapewniają, aby właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu mógł przeprowadzić kontrole wyrywkowe w dowolnym czasie oraz w dowolnym sadzu w miejscu hodowli lub tuczu.

5. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu dąży do skrócenia czasu między wydaniem polecenia przeprowadzenia kontroli wyrywkowych a datą przeprowadzenia kontroli. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zapewnia podjęcie wszystkich niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby operator miejsca hodowli lub tuczu nie mógł manipulować danymi sadzami do czasu przeprowadzenia kontroli wyrywkowej.

6. Po kontroli wyrywkowej należycie bada się i rejestruje w systemie eBCD wszelkie różnice między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego ustaloną w wyniku kontroli wyrywkowych a spodziewaną liczbą osobników znajdujących się w sadzach. W przypadku nadwyżki właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu nakazuje wypuszczenie odpowiedniej liczby osobników tuńczyka błękitnopłetwego. Operację wypuszczenia przeprowadza się zgodnie z załącznikiem XII. Nie jest dozwolone wyrównanie za różnice między różnymi sadzami w miejscu hodowli lub tuczu. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu może dopuścić margines błędu wynoszący 5 % między liczbą osobników tuńczyka błękitnopłetwego wynikającą z transferu kontrolnego a spodziewaną liczbą osobników znajdujących się w sadzach.

7. Właściwy organ państwa członkowskiego miejsca hodowli lub tuczu zatrzymuje przez minimum trzy lata wszystkie nagrania wideo z kontroli wyrywkowych przeprowadzonych w podlegających jego jurysdykcji miejscach hodowli lub tuczu oraz przechowuje te informacje tak długo, jak jest to konieczne do celów kontroli i egzekwowania przepisów.

8. Komisja przekazuje wyniki kontroli wyrywkowych do Sekretariatu ICCAT przed rozpoczęciem nowego okresu połowowego okrężnicowców mającego zastosowanie do każdego państwa członkowskiego zgodnie z art. 17, w celu przekazania ich Komitetowi ICCAT ds. Przestrzegania Przepisów.

1. Transfer żywych osobników tuńczyka błękitnopłetwego między dwoma różnymi miejscami hodowli lub tuczu nie może odbywać się bez uprzedniego zezwolenia na piśmie od właściwych organów danych państw członkowskich miejsc hodowli lub tuczu.

2. Transfer z sadza w przekazującym miejscu hodowli lub tuczu do sadza wykorzystywanego w transporcie musi być zgodny z wymogami określonymi w sekcji 6, w tym z wymogiem sporządzenia nagrania wideo potwierdzającego liczbę osobników tuńczyka błękitnopłetwego poddanych transferowi, wypełnienia ITD oraz weryfikacji operacji przez obserwatora regionalnego ICCAT.

3. Niezależnie od ust. 2, w przypadkach gdy wszystkie ryby z sadza wykorzystywanego w hodowli mają zostać przeniesione do docelowego miejsca hodowli lub tuczu, nie jest konieczne sporządzanie nagrania wideo operacji, a podczas transportu do docelowego miejsca hodowli lub tuczu sadz musi być zaplombowany.

4. Umieszczanie tuńczyka błękitnopłetwego w sadzach w docelowym miejscu hodowli lub tuczu podlega wymogom dotyczącym operacji umieszczania w sadzach określonym w art. 46a i 49 oraz art. 51 ust. 1, 2 i 7, w tym wymogowi rejestracji wideo potwierdzającej liczbę i masę osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonych w sadzach oraz weryfikacji operacji przez obserwatora regionalnego ICCAT. Obowiązek określenia masy osobników tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonych w sadzach pochodzących z innego miejsca hodowli lub tuczu nie ma zastosowania do momentu opracowania przez SCRS algorytmu przeliczania długości na masę w przypadku ryb tuczonych lub hodowlanych.”;