Akty ujednolicone - rok 2021 poz. 159

(1)

Art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że w celu wzmocnienia swojej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unia powinna zmierzać do zmniejszenia dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych lub wysp oraz że szczególną uwagę należy poświęcać obszarom wiejskim, obszarom podlegającym przemianom przemysłowym i regionom, które cierpią na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych. Regiony te w szczególności czerpią korzyści z polityki spójności. Art. 175 TFUE wymaga, aby Unia wspierała osiąganie tych celów przez działania, które podejmuje za pośrednictwem Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej - Sekcja Orientacji, Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz innych instrumentów. Art. 322 TFUE stanowi podstawę do przyjęcia zasad finansowych określających procedurę uchwalania i wykonywania budżetu oraz przedstawiania i kontrolowania rachunków, jak również kontroli odpowiedzialności podmiotów upoważnionych do działań finansowych.

(2)

Aby dodatkowo zwiększyć koordynację i harmonizację wdrażania funduszy unijnych w ramach zarządzania dzielonego, a mianowicie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+), Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (FST) oraz środków finansowanych w ramach zarządzania dzielonego z Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury (EFMRA), Funduszu Azylu, Migracji i Integracji (FAMI), Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (FBW) i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (IZGW), należy w odniesieniu do wszystkich tych funduszy (zwanych dalej „Funduszami”) ustanowić zasady finansowe w oparciu o art. 322 TFUE, jasno określając zakres stosowania odnośnych przepisów. Należy ponadto ustanowić wspólne przepisy w oparciu o art. 177 TFUE obejmujące szczegółowe przepisy dotyczące danej polityki w odniesieniu do EFRR, EFS+, Funduszu Spójności, FST oraz EFMRA.

(3)

Ze względu na specyfikę poszczególnych Funduszy przepisy szczegółowe mające zastosowanie do każdego z nich oraz do celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) w ramach EFRR należy określić w odrębnych rozporządzeniach (zwanych dalej „rozporządzeniami dotyczącymi poszczególnych Funduszy”) w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia.

(4)

Regiony najbardziej oddalone powinny korzystać ze szczególnych środków oraz dodatkowego finansowania w celu skompensowania strukturalnej sytuacji społecznej i gospodarczej tych regionów oraz niekorzystnych warunków wynikających z czynników, o których mowa w art. 349 TFUE.

(5)

Północne słabo zaludnione regiony powinny korzystać ze szczególnych środków oraz dodatkowego finansowania w celu skompensowania poważnych lub niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych na podstawie art. 2 Protokołu nr 6 do Aktu przystąpienia z 1994 r.

(6)

Przy wdrażaniu Funduszy należy przestrzegać zasad horyzontalnych określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz w art. 10 TFUE, w tym zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w art. 5 TUE, z uwzględnieniem Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Państwa członkowskie powinny również przestrzegać obowiązków określonych w Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka i Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych oraz zapewniać dostępność zgodnie z jej art. 9 oraz z przepisami prawa Unii harmonizującymi wymogi dostępności produktów i usług. W tym kontekście Fundusze powinny być wdrażane w sposób promujący przejście od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej i środowiskowej. Państwa członkowskie i Komisja powinny dążyć do wyeliminowania nierówności i do promowania równości kobiet i mężczyzn oraz do uwzględniania perspektywy płci, a także do zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Fundusze nie powinny wspierać działań przyczyniających się do jakichkolwiek form segregacji lub wykluczenia, a w przypadku finansowania infrastruktury powinny zapewniać dostępność dla osób z niepełnosprawnościami. Cele Funduszy powinny być osiągane w ramach zrównoważonego rozwoju oraz zgodnie z promowanym przez Unię celem polegającym na zachowaniu, ochronie i poprawie jakości środowiska, w myśl art. 11 i art. 191 ust. 1 TFUE, z uwzględnieniem zasady „zanieczyszczający płaci”, celów ONZ dotyczących zrównoważonego rozwoju i porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (5) (zwanego dalej „porozumieniem paryskim”). W celu ochrony integralności rynku wewnętrznego operacje, których beneficjentami są przedsiębiorstwa, mają być zgodne z unijnymi zasadami pomocy państwa określonymi w art. 107 i 108 TFUE. Ubóstwo jest jednym ze szczególnie istotnych wyzwań w Unii. Cele Funduszy powinny być zatem realizowane z myślą o przyczynianiu się do eliminacji ubóstwa. Cele Funduszy powinny być realizowane z myślą o zapewnieniu odpowiedniego wsparcia, w szczególności władzom lokalnym i regionalnym obszarów przybrzeżnych i miejskich, aby sprostać społeczno-gospodarczym wyzwaniom związanym z integracją obywateli państw trzecich, oraz o zapewnieniu odpowiedniego wsparcia obszarom i społecznościom będącym w niekorzystnej sytuacji w ramach obszarów miejskich.

(7)

Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne zasady finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 TFUE. Zasady te, ustanowione w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (6) (zwanym dalej „rozporządzeniem finansowym”), określają w szczególności procedurę uchwalania i wykonywania budżetu Unii w drodze dotacji, zamówień, nagród, zarządzania pośredniego, instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych, pomocy finansowej oraz zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych oraz przewidują kontrolę odpowiedzialności podmiotów upoważnionych do działań finansowych. Zasady przyjęte na podstawie art. 322 TFUE obejmują także ogólny system warunkowości służący ochronie budżetu Unii.

(8)

W przypadku gdy Komisji wyznaczono termin na podjęcie jakiegokolwiek działania wobec państw członkowskich, powinna ona uwzględnić wszelkie niezbędne informacje i dokumenty w sposób terminowy i efektywny. W przypadku gdy informacje przekazywane przez państwa członkowskie w dowolnej formie na podstawie niniejszego rozporządzenia są niekompletne lub niezgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzeniami dotyczącymi poszczególnych Funduszy, co nie pozwala Komisji na podjęcie działań w pełni opartych na merytorycznej ocenie, należy zawiesić bieg wyznaczonego terminu do momentu, kiedy państwa członkowskie zastosują się do wymogów regulacyjnych. Ponadto z uwagi na fakt, że Komisja nie może dokonywać płatności z tytułu wydatków poniesionych przez beneficjentów i zapłaconych w ramach wdrażania operacji powiązanych z celami szczegółowymi, w odniesieniu do których nie są spełnione warunki podstawowe, ujętych we wnioskach o płatność, termin na dokonanie płatności przez Komisję nie powinien być uruchamiany w odniesieniu do takich wydatków.

(9)

Aby przyczynić się do realizacji unijnych priorytetów, należy skoncentrować wsparcie z Funduszy na ograniczonej liczbie celów polityki zgodnie z właściwymi dla poszczególnych Funduszy zadaniami i ich celami określonymi w Traktacie. Cele polityki w odniesieniu do FAMI, FBW i IZGW należy określić w odpowiednich rozporządzeniach dotyczących poszczególnych Funduszy. FST i wszelkie zasoby z EFRR i EFS+, które są przesuwane dobrowolnie jako wsparcie uzupełniające do FST, powinny przyczyniać się do realizacji jedynego celu szczegółowego.

(10)

Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianom klimatu zgodnie z zobowiązaniami Unii na rzecz realizacji porozumienia paryskiego i celów Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących zrównoważonego rozwoju, Fundusze powinny przyczyniać się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu i do osiągnięcia celu ogólnego zakładającego, że 30 % wydatków budżetowych Unii zostanie przeznaczonych na wspieranie celów klimatycznych. W tym kontekście Fundusze powinny wspierać działania, które byłyby prowadzone z poszanowaniem norm i priorytetów Unii w zakresie klimatu i środowiska i które nie czyniłyby poważnych szkód dla celów środowiskowych w rozumieniu art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 (7). Integralną częścią programowania i wdrażania Funduszy powinny być adekwatne mechanizmy zapewniające uodparnianie na zmiany klimatu w przypadku objętych wsparciem inwestycji w infrastrukturę.

(11)

Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania utracie różnorodności biologicznej, Fundusze powinny przyczyniać się do uwzględnienia działań na rzecz różnorodności biologicznej w politykach Unii oraz do zrealizowania ambicji przeznaczenia 7,5 % rocznych wydatków w ramach wieloletnich ram finansowych (WRF) na cele dotyczące różnorodności biologicznej w 2024 r. oraz 10 % rocznych wydatków w ramach WRF na cele dotyczące różnorodności biologicznej w latach 2026 i 2027, przy uwzględnieniu faktu, że cele klimatyczne i cele dotyczące różnorodności biologicznej częściowo się pokrywają.

(12)

Część budżetu Unii alokowana na Fundusze powinna być wykonywana przez Komisję w ramach zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi w rozumieniu rozporządzenia finansowego. W związku z tym, wdrażając Fundusze w ramach zarządzania dzielonego, Komisja i państwa członkowskie powinny przestrzegać zasad, o których mowa w rozporządzeniu finansowym, takich jak należyte zarządzanie finansami, przejrzystość oraz niedyskryminacja.

(13)

Za przygotowywanie oraz wdrażanie programów powinny być odpowiedzialne państwa członkowskie na odpowiednim szczeblu terytorialnym, zgodnie z ramami instytucjonalnymi, prawnymi i finansowymi właściwymi dla danego państwa członkowskiego, oraz wyznaczone przez nie w tym celu podmioty. Unia i państwa członkowskie powinny powstrzymać się od nakładania zbędnych przepisów powodujących nadmierne obciążenia administracyjne dla beneficjentów.

(14)

Kluczowym elementem wdrażania Funduszy jest zasada partnerstwa, której podstawę stanowi podejście oparte na wielopoziomowym zarządzaniu i która zapewnia udział władz regionalnych, lokalnych i miejskich oraz innych instytucji publicznych, społeczeństwa obywatelskiego, partnerów gospodarczych i społecznych oraz, w stosownych przypadkach, organizacji badawczych i uniwersytetów. Aby zapewnić ciągłość struktury partnerstwa, do Funduszy objętych niniejszym rozporządzeniem nadal powinien mieć zastosowanie europejski kodeks postępowania w sprawie umów o partnerstwie i programów wspieranych z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych ustanowiony rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 240/2014 (8) (zwany dalej „europejskim kodeksem postępowania w sprawie partnerstwa”).

(15)

Na poziomie Unii, semestr europejski na rzecz koordynacji polityki gospodarczej, obejmujący zasady Europejskiego filaru praw socjalnych, zapewnia ramy określania krajowych priorytetów w zakresie reform oraz monitorowania ich realizacji. W celu wspierania tych reform państwa członkowskie opracowują swoje własne krajowe wieloletnie strategie inwestycyjne. Strategie te powinny być przedstawiane wraz z rocznymi krajowymi programami reform jako sposób na określenie i koordynowanie priorytetowych projektów inwestycyjnych, które mają być wspierane z finansowania krajowego lub unijnego. Powinny one również pomóc w wykorzystywaniu unijnego finansowania w spójny sposób oraz w maksymalizowaniu wartości dodanej wsparcia finansowego otrzymywanego w szczególności z Funduszy, Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 (9), oraz Programu InvestEU ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 (10) (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie InvestEU”).

(16)

Podczas przygotowywania dokumentów programowych państwa członkowskie powinny uwzględniać stosowne zalecenia dla poszczególnych krajów przyjmowane zgodnie z art. 121 ust. 2 TFUE i stosowne zalecenia Rady przyjmowane zgodnie z art. 148 ust. 4 TFUE oraz uzupełniające zalecenia Komisji wydane zgodnie z art. 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 (11), a w odniesieniu do FAMI, FBW i IZGW - inne odpowiednie zalecenia Unii skierowane do państwa członkowskiego. W okresie programowania 2021-2027 (zwanym dalej „okresem programowania”) państwa członkowskie powinny regularnie przedstawiać komitetowi monitorującemu i Komisji postępy we wdrażaniu programów wspierających realizację zaleceń dla poszczególnych krajów. W trakcie przeglądu śródokresowego państwa członkowskie powinny między innymi rozważyć ewentualną konieczność zmian programu w celu uwzględnienia nowych wyzwań wskazanych w stosownych zaleceniach dla poszczególnych krajów przyjętych lub zmienionych od początku okresu programowania.

(17)

Państwa członkowskie powinny uwzględniać treść swoich zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu, które to projekty mają zostać opracowane na mocy rozporządzenia (UE) 2018/1999, a także wynik procesu prowadzącego do wydania zaleceń Unii dotyczących tych planów, w kontekście swoich programów, również w trakcie przeglądu śródokresowego, a także potrzeb finansowych związanych z inwestycjami w technologie niskoemisyjne.

(18)

Przygotowane przez poszczególne państwa członkowskie umowy partnerstwa powinny stanowić zwięzły i strategiczny dokument, na podstawie którego Komisja i zainteresowane państwo członkowskie negocjują kształt programów w ramach EFRR, EFS+, Funduszu Spójności, FST i EFMRA. Aby usprawnić proces zatwierdzania, Komisja powinna w trakcie dokonywania oceny przestrzegać zasady proporcjonalności, w szczególności w odniesieniu do długości tekstu umowy partnerstwa i wniosków o dodatkowe informacje. W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych zmiana umów partnerstwa w okresie programowania nie powinna być konieczna. Jeżeli jednak państwo członkowskie sobie tego życzy, powinno mieć ono możliwość przedłożenia Komisji jednej zmiany w swojej umowie partnerstwa, aby uwzględnić wyniki przeglądu śródokresowego. Aby ułatwić programowanie i uniknąć pokrywania się treści dokumentów programowych, umowę partnerstwa można uwzględnić jako część programu.

(19)

Aby zapewnić państwom członkowskim wystarczającą elastyczność we wdrażaniu swych alokacji w ramach zarządzania dzielonego, powinna istnieć możliwość przesunięcia niektórych poziomów finansowania między Funduszami oraz między instrumentami objętymi zarządzaniem dzielonym a instrumentami zarządzanymi bezpośrednio i pośrednio. Jeżeli uzasadniają to szczególne okoliczności gospodarcze i społeczne danego państwa członkowskiego, poziom tego przesunięcia powinien być wyższy.

(20)

Każde państwo członkowskie powinno mieć swobodę wnoszenia wkładu do Programu InvestEU na potrzeby tworzenia rezerw na gwarancję UE oraz na rzecz Centrum Doradztwa InvestEU w odniesieniu do inwestycji w tym państwie członkowskim, zgodnie z określonymi w niniejszym rozporządzeniu warunkami.

(21)

Aby zapewnić spełnienie warunków koniecznych do skutecznego i efektywnego wykorzystania unijnego wsparcia udzielonego z Funduszy, należy opracować ograniczony wykaz warunków podstawowych, a także zwięzły i wyczerpujący zestaw obiektywnych kryteriów ich oceny. Każdy warunek podstawowy powinien być powiązany z celem szczegółowym i mieć automatycznie zastosowanie, w przypadku gdy dany cel szczegółowy zostaje wybrany do objęcia wsparciem. Bez uszczerbku dla zasad dotyczących umorzeń zobowiązań, w przypadku gdy wspomniane warunki nie zostaną spełnione, wydatki dotyczące operacji wdrażanych w ramach danych celów szczegółowych nie powinny być refundowane przez Komisję. W celu utrzymania korzystnych ram inwestycyjnych należy regularnie monitorować, czy warunki podstawowe są nadal spełniane. Na wniosek państwa członkowskiego EBI powinien mieć możliwość wniesienia wkładu w ocenę spełniania warunków podstawowych. Ważne jest również zapewnienie, aby operacje wybrane do objęcia wsparciem były wdrażane spójnie z obowiązującymi strategiami i dokumentami dotyczącymi planowania, na podstawie których określono spełnione warunki podstawowe, co ma służyć zapewnieniu, aby wszystkie dofinansowane operacje były zgodne z ramami polityki Unii.

(22)

W dążeniu do osiągnięcia celów spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, wsparcie z EFRR i Funduszu Spójności na rzecz rozwoju połączeń sieci powinno mieć na celu uzupełnienie brakujących połączeń z transeuropejską siecią transportową.

(23)

Na potrzeby każdego programu państwa członkowskie powinny ustanowić ramy wykonania obejmujące wszystkie wskaźniki, cele pośrednie i cele końcowe, umożliwiające monitorowanie i ewaluację wykonania programu oraz składanie sprawozdań na ten temat. Powinno to umożliwić monitorowanie i ewaluację wykonania oraz składanie stosownych sprawozdań w trakcie wdrażania i przyczyniać się do pomiaru ogólnych wyników Funduszy.

(24)

Państwa członkowskie powinny dokonać przeglądu śródokresowego każdego programu wspieranego z EFRR, EFS+, Funduszu Spójności i FST. Przegląd ten powinien umożliwić pełne dostosowanie programów w oparciu o wykonanie programu, a także dać okazję do uwzględnienia nowych wyzwań i stosownych zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych w 2024 r., a także postępów w realizacji zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu oraz zasad Europejskiego filaru praw socjalnych. Do celów przeglądu śródokresowego należy uwzględnić sytuację społeczno-gospodarczą danego państwa członkowskiego lub regionu, w tym wszelkie poważne negatywne zmiany finansowe, gospodarcze lub społeczne lub wyzwania demograficzne oraz również postępy w osiąganiu celów końcowych dotyczących wkładu w działania w dziedzinie klimatu na poziomie krajowym. Komisja powinna przygotować sprawozdanie na temat wyników przeglądu śródokresowego, w tym swojej oceny stosowania kosztów zarządzania i opłat za zarządzanie w ramach instrumentów finansowych zarządzanych przez podmioty wybrane w drodze bezpośredniego udzielenia zamówienia.

(25)

Należy dodatkowo dopracować mechanizmy zapewniające powiązanie unijnych polityk finansowania z zarządzaniem gospodarczym w Unii, umożliwiając Komisji wystąpienie do Rady z wnioskiem, by zawiesić całość lub część zobowiązań lub płatności w odniesieniu do jednego programu lub większej liczby takich programów danego państwa członkowskiego, w przypadku gdy to państwo członkowskie nie podejmie skutecznych działań w kontekście procesu zarządzania gospodarczego. Obowiązek Komisji w zakresie zaproponowania zawieszenia powinien być zawieszony, jeżeli uruchomiona zostanie tzw. ogólna klauzula wyjścia w ramach paktu stabilności i wzrostu i na czas jej trwania. Aby zapewnić jednolite wdrażanie i mając na uwadze znaczenie skutków finansowych nakładanych środków, należy powierzyć uprawnienia wykonawcze Radzie, która powinna podjąć działania na podstawie wniosku Komisji. Aby ułatwić przyjmowanie decyzji, które są wymagane w celu zapewnienia skutecznych działań w kontekście procesu zarządzania gospodarczego, należy stosować głosowanie odwróconą kwalifikowaną większością głosów. Z uwagi na rodzaj operacji wspieranych z EFS+ oraz programów Interreg, EFS+ oraz te programy należy wyłączyć z zakresu takich mechanizmów.

(26)

W celu umożliwienia szybkiego reagowania na wyjątkowe lub nadzwyczajne okoliczności, jak wskazano w pakcie stabilności i wzrostu, które mogą wystąpić w okresie programowania, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania środków tymczasowych, aby ułatwić wykorzystanie Funduszy w odpowiedzi na takie okoliczności. Komisja powinna przyjmować środki, które są najbardziej stosowne w świetle wyjątkowych lub nadzwyczajnych okoliczności, w jakich znalazło się dane państwo członkowskie, przy jednoczesnym zachowaniu celów Funduszy. Komisja powinna również monitorować wdrażanie tych środków i oceniać ich stosowność.

(27)

Należy określić wspólne wymogi w odniesieniu do treści programów, biorąc pod uwagę specyfikę każdego z Funduszy. Te wspólne wymogi można uzupełnić przepisami dotyczącymi poszczególnych Funduszy. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (12) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie Interreg”) powinno określać przepisy szczegółowe dotyczące treści programów Interreg.

(28)

Aby zapewnić elastyczność we wdrażaniu programów i zmniejszyć obciążenia administracyjne, należy zezwolić na ograniczone przesunięcia środków finansowych pomiędzy poszczególnymi priorytetami tego samego programu bez konieczności przyjmowania przez Komisję decyzji zmieniającej program. Zmienione tabele finansowe należy przedłożyć Komisji w celu zapewnienia aktualnych informacji na temat alokacji finansowych przeznaczonych na poszczególne priorytety.

(29)

W celu zwiększenia skuteczności FST powinna istnieć możliwość dobrowolnego udostępniania na rzecz FST zasobów uzupełniających z EFRR i EFS+. Te uzupełniające zasoby należy zapewnić przez szczególne dobrowolne przesunięcie tych funduszy do FST z uwzględnieniem wyzwań związanych z transformacją, które zostały określone w terytorialnych planach sprawiedliwej transformacji i wymagają podjęcia działań. Kwoty, które mają zostać przesunięte, powinny pochodzić z zasobów tych kategorii regionu w których zlokalizowane są terytoria wskazane w terytorialnych planach sprawiedliwej transformacji. Biorąc pod uwagę te szczególne zasady dotyczące wykorzystania zasobów FST, w odniesieniu do utworzenia zasobów FST powinien mieć zastosowanie wyłącznie szczególny mechanizm przesunięć. Ponadto należy wyjaśnić, że do FST oraz do zasobów EFRR i EFS+ przesuniętych do FST, które stają się również wsparciem FST, zastosowanie powinny mieć jedynie niniejsze rozporządzenie oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (13) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie FST”). Ani rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (14) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie EFRR i Funduszu Spójności”), ani rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (15) (zwane dalej rozporządzeniem w sprawie EFS+”) nie powinny mieć zastosowania do wsparcia uzupełniającego. Zasoby EFRR przesunięte jako wsparcie uzupełniające do FST powinny zatem zostać wyłączone z podstawy obliczania wymogów koncentracji tematycznej określonych w rozporządzeniu w sprawie EFRR i Funduszu Spójności oraz z podstawy obliczania minimalnych alokacji na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich, jak określono w rozporządzeniu w sprawie EFRR i Funduszu Spójności. To samo ma zastosowanie do zasobów EFS+ przesuniętych jako wsparcie uzupełniające do FST, jeśli chodzi o wymogi koncentracji tematycznej określone w rozporządzeniu w sprawie EFS+.

(30)

Aby ugruntować podejście oparte na zintegrowanym rozwoju terytorialnym, inwestycje w formie narzędzi terytorialnych, takich jak zintegrowane inwestycje terytorialne, rozwój lokalny kierowany przez społeczność, zwany LEADER w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) lub wszelkie inne narzędzia terytorialne wspierające inicjatywy opracowane przez państwa członkowskie, powinny opierać się na strategiach rozwoju terytorialnego i lokalnego. To samo powinno mieć zastosowanie do powiązanych inicjatyw, takich jak idea „inteligentna wieś”. Do celów zintegrowanych inwestycji terytorialnych i narzędzi terytorialnych opracowanych przez państwa członkowskie należy określić minimalne wymogi w odniesieniu do treści strategii terytorialnych. Za opracowanie i zatwierdzenie tych strategii terytorialnych powinny być odpowiedzialne odpowiednie instytucje lub podmioty. Aby zapewnić zaangażowanie odpowiednich instytucji lub podmiotów we wdrażanie strategii terytorialnych, takie instytucje lub podmioty powinny być odpowiedzialne za wybór operacji, które mają otrzymać wsparcie, lub też uczestniczyć w tym wyborze. Promując inicjatywy w zakresie zrównoważonej turystyki, strategie terytorialne powinny zapewniać odpowiednią równowagę między potrzebami zarówno mieszkańców, jak i turystów, takimi jak tworzenie wzajemnych połączeń między sieciami rowerowymi i kolejowymi.

(31)

Aby skutecznie sprostać wyzwaniom rozwojowym na obszarach wiejskich, należy ułatwić skoordynowane wsparcie z Funduszy i EFRROW. Państwa członkowskie i regiony powinny zapewnić, by interwencje wspierane z Funduszy i EFRROW wzajemnie się uzupełniały i były realizowane w sposób skoordynowany z myślą o stworzeniu synergii oraz w celu zmniejszenia kosztów i obciążeń administracyjnych dla podmiotów zarządzających i beneficjentów.

(32)

Aby lepiej wykorzystać potencjał na szczeblu lokalnym, konieczne jest wzmocnienie i ułatwienie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność. Powinien on uwzględniać lokalne potrzeby i potencjał, a także istotne charakterystyczne cechy społeczno-kulturowe oraz powinien również przewidywać zmiany strukturalne, budować potencjał społeczności i stymulować innowacje. Należy wzmocnić bliską współpracę i zintegrowane wykorzystanie Funduszy i EFRROW w celu realizacji strategii rozwoju lokalnego. Kluczowe jest, aby odpowiedzialność za opracowanie i realizację strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność spoczywała na lokalnych grupach działania reprezentujących interesy społeczności. Aby ułatwić skoordynowane wsparcie z poszczególnych Funduszy i EFRROW na rzecz strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność oraz ułatwić ich realizację, należy wspierać podejście zakładające wykorzystanie funduszu wiodącego. W przypadku wyboru EFRROW jako funduszu wiodącego powinien on stosować się do zasad ustanowionych na potrzeby podejścia zakładającego wykorzystanie funduszu wiodącego.

(33)

Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne, powinno być możliwe wdrożenie pomocy technicznej powiązanej z wdrażaniem programu, z inicjatywy państwa członkowskiego, przy zastosowaniu stawki ryczałtowej w oparciu o dotychczasowe postępy we wdrażanie programu; pomoc ta może również obejmować zadania horyzontalne. Jednak w celu uproszczenia wdrażania FAMI, FBW i IZGW oraz programów Interreg należy stosować wyłącznie podejście oparte na stawce ryczałtowej. W celu ułatwienia zarządzania finansowego państwa członkowskie powinny mieć możliwość wskazania co najmniej jednego podmiotu, na rzecz którego powinny być dokonywane odnośne refundacje. Ponieważ refundacje te opierają się na zastosowaniu stawki ryczałtowej, weryfikacje i audyty powinny ograniczać się do sprawdzenia, czy spełnione są warunki uruchamiające refundacje wkładu Unii, a wydatki leżące u podstaw nie powinny podlegać weryfikacji ani audytom. Niemniej jednak, w przypadku gdy preferowana jest ciągłość z okresem 2014-2020, państwo członkowskie powinno również mieć możliwość dalszego otrzymywania refundacji kosztów kwalifikowalnych faktycznie poniesionych przez beneficjenta i zapłaconych w ramach wdrażania operacji dotyczących pomocy technicznej wdrażanej za pomocą jednego lub kilku odrębnych programów lub jednego lub kilku priorytetów w ramach programów. Państwo członkowskie powinno w umowie partnerstwa wskazać swój wybór dotyczący formy wkładu Unii na pomoc techniczną na cały okres programowania. Niezależnie od tego, jaki wariant został wybrany, powinno być możliwe, aby pomocy technicznej towarzyszyły ukierunkowane środki na rzecz budowania zdolności administracyjnej wykorzystujące metody refundacji niepowiązane z kosztami. Powinno być także możliwe, aby działania oraz zakładane wyniki, jak również odpowiadające płatności unijne zostały uzgodnione w planie działania i prowadziły do płatności za rezultaty.

(34)

W przypadku gdy państwo członkowskie proponuje Komisji, by dany priorytet programu lub jego część były wspierane poprzez schemat finansowania niepowiązanego z kosztami, uzgodnione działania, wyniki oraz warunki powinny być związane z rzeczywistymi inwestycjami realizowanymi w ramach programów objętych zarządzaniem dzielonym w danym państwie członkowskim lub regionie. W tym kontekście należy zapewnić poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami. W szczególności w odniesieniu do adekwatności kwot powiązanych ze spełnieniem odnośnych warunków lub osiągnięciem rezultatów Komisja i dane państwo członkowskie powinny zapewnić, aby wykorzystane zasoby były adekwatne do prowadzonych inwestycji. W przypadku gdy schemat finansowania niepowiązanego z kosztami jest wykorzystywany w danym programie, koszty związane z wdrożeniem tego schematu nie powinny podlegać żadnym weryfikacjom ani audytom, ponieważ Komisja - w programie lub akcie delegowanym - udziela zgody ex ante co do kwot związanych ze spełnieniem warunków lub osiągnięciem rezultatów. W zamian weryfikacje i audyty powinny ograniczać się do sprawdzenia, czy spełnione są warunki lub osiągnięte rezultaty uruchamiające refundację wkładu Unii.

(35)

W celu analizy wykonania programów państwa członkowskie powinny utworzyć komitety monitorujące, w których skład powinni wchodzić przedstawiciele odpowiednich partnerów. W przypadku EFRR, EFS+, Funduszu Spójności oraz EFMRA roczne sprawozdania z wdrażania powinny zostać zastąpione rocznym ustrukturyzowanym dialogiem merytorycznym opartym na najnowszych informacjach i danych dotyczących wdrażania programu udostępnianych przez dane państwo członkowskie. Spotkanie w sprawie przeglądu powinno być również organizowane w przypadku programów obejmujących FST.

(36)

Zgodnie z pkt 22 i 23 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (16) Fundusze powinny być poddane ewaluacji w oparciu o informacje zgromadzone zgodnie ze szczególnymi wymogami dotyczącymi monitorowania, przy czym należy unikać obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich i nadmiernej regulacji. Wymogi te powinny, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki jako podstawę ewaluacji rzeczywistych efektów Funduszy. Wymogi te powinny również umożliwiać monitorowanie wsparcia na rzecz równouprawnienia płci.

(37)

Aby zapewnić dostępność kompleksowych i aktualnych informacji na temat wdrażania programów, należy wprowadzić wymóg skutecznego i terminowego przekazywania danych ilościowych drogą elektroniczną.

(38)

Aby wspierać przygotowanie odnośnych programów i działań w ramach kolejnego okresu programowania, Komisja powinna dokonać śródokresowej oceny Funduszy. Pod koniec okresu programowania Komisja powinna przeprowadzić ewaluacje retrospektywne Funduszy; ewaluacje te powinny się koncentrować na efektach Funduszy. Wyniki tych ewaluacji należy podać do wiadomości publicznej.

(39)

Instytucje programu, jego beneficjenci i zainteresowane podmioty w państwach członkowskich powinny zwiększać świadomość na temat osiągnięć uzyskanych dzięki unijnemu finansowaniu oraz informować o nich społeczeństwo. Działania związane z przejrzystością, komunikacją i widocznością mają podstawowe znaczenie dla zapewnienia widoczności działań Unii w terenie i powinny opierać się na prawdziwych, rzetelnych i aktualnych informacjach. Aby wymogi te można było egzekwować, instytucje programu oraz, w przypadku nieprzestrzegania wymogów Komisja, powinny być w stanie stosować środki zaradcze.

(40)

Instytucje zarządzające powinny publikować ustrukturyzowane informacje na temat wybranych operacji i beneficjentów na stronie internetowej programu, w ramach którego dane operacje są wspierane, uwzględniając przy tym wymogi dotyczące ochrony danych osobowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (17).

(41)

Mając na uwadze uproszczenie wykorzystania Funduszy oraz ograniczenie ryzyka błędu, należy określić zarówno formy wkładu Unii przekazywanego państwom członkowskim, jak i formy wsparcia udzielanego przez państwa członkowskie beneficjentom. Instytucje zarządzające powinny mieć również możliwość przekazywania dotacji w formie finansowania niepowiązanego z kosztami, jeżeli dotacje te są pokrywane z refundacji wkładu Unii w oparciu o tę samą formę, aby zdobyć większe doświadczenie w korzystaniu z takiej możliwości uproszczenia.

(42)

W odniesieniu do dotacji przekazywanych beneficjentom, państwa członkowskie powinny w coraz większym stopniu korzystać z uproszczonych metod rozliczania wydatków. Próg w odniesieniu do obowiązkowego korzystania z uproszczonych metod rozliczania wydatków powinien być powiązany z łącznymi kosztami danej operacji, aby zapewnić identyczne traktowanie wszystkich operacji poniżej tego progu, niezależnie od tego, czy otrzymywane wsparcie ma charakter publiczny czy prywatny. W przypadku gdy instytucja zarządzająca zamierza zaproponować w naborze wniosków zastosowanie uproszczonej metody rozliczania wydatków, powinno być możliwe skonsultowanie się z komitetem monitorującym. Kwoty i stawki ustalane przez państwa członkowskie muszą mieć wiarygodne odzwierciedlenie w kosztach rzeczywistych. Okresowe dostosowania są dobrą praktyką w kontekście wdrażania programu wieloletniego w celu uwzględnienia czynników wpływających na stawki i kwoty. Aby ułatwić korzystanie z uproszczonych metod rozliczania wydatków, niniejsze rozporządzenie powinno również przewidywać metody i stawki, które mogą być stosowane bez wymogu przeprowadzania przez państwa członkowskie obliczeń lub określania metodyki.

(43)

Aby umożliwić natychmiastowe stosowanie stawek ryczałtowych, takie stawki ustanowione przez państwa członkowskie w okresie 2014-2020 na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń powinny być nadal stosowane w odniesieniu do podobnych operacji wspieranych na podstawie niniejszego rozporządzenia bez wymogu określania nowej metody obliczeń.

(44)

Aby zoptymalizować wykorzystanie dofinansowanych inwestycji środowiskowych, należy zapewnić synergie z Programem działań na rzecz środowiska i klimatu-LIFE ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/783 (18), w szczególności za pomocą realizowanych w ramach programu LIFE strategicznych projektów zintegrowanych oraz strategicznych projektów przyrodniczych, a także z projektami finansowanymi w ramach programu „Horyzont Europa” ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/695 (19) (zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie programu Horyzont Europa”) i innych programów unijnych.

(45)

Aby zapewnić jasność prawa, należy ustalić okres kwalifikowalności w odniesieniu do wydatków lub kosztów związanych z operacjami wspieranymi z Funduszy na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz ograniczyć wsparcie dla ukończonych operacji. Należy również doprecyzować, od kiedy wydatki stają się kwalifikowalne do wsparcia z Funduszy w przypadku przyjęcia nowych programów lub zmian programów, w tym przewidzieć możliwość wyjątkowego przedłużenia okresu kwalifikowalności do początku klęski żywiołowej, jeżeli istnieje pilna potrzeba uruchomienia zasobów w odpowiedzi na taką klęskę. Jednocześnie należy przewidzieć elastyczność we wdrażaniu programu w odniesieniu do kwalifikowalności wydatków na operacje, które przyczyniają się do osiągnięcia celów programu, niezależnie od tego, czy są one realizowane poza terytorium państwa członkowskiego lub Unii czy też w ramach tej samej kategorii regionu w danym państwie członkowskim.

(46)

Aby zapewnić niezbędną elastyczność w realizacji partnerstw publiczno-prywatnych (PPP), w umowie o PPP należy określić, kiedy wydatki uznaje się za kwalifikowalne, a w szczególności, na jakich warunkach ponosi je beneficjent lub prywatny partner PPP, niezależnie od tego, kto dokonuje płatności w ramach wdrażania operacji PPP.

(47)

W celu zapewnienia skuteczności, rzetelności i trwałych efektów Funduszy powinny istnieć przepisy gwarantujące trwałość inwestycji w infrastrukturę lub inwestycji produkcyjnych i pozwalające zapobiegać wykorzystywaniu tych Funduszy do osiągania nienależnych korzyści. Instytucje zarządzające powinny zwrócić szczególną uwagę na to, by przy wyborze operacji nie wspierać przenoszenia produkcji oraz by kwoty, które zostały nienależnie wypłacone na rzecz operacji niespełniających wymogu trwałości, były uznawane jako nieprawidłowości.

(48)

W celu poprawy komplementarności i uproszczenia wdrażania powinna istnieć możliwość połączenia wsparcia z EFRR, Funduszu Spójności oraz FST ze wsparciem z EFS+ we wspólnych programach w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu”.

(49)

Aby zoptymalizować wartość dodaną wniesioną przez inwestycje finansowane w całości lub w części z budżetu Unii, należy dążyć do synergii, w szczególności między Funduszami a innymi odpowiednimi instrumentami, w tym Instrumentem na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz pobrexitową rezerwą dostosowawczą. Synergie te należy osiągać za pomocą przyjaznych użytkownikowi kluczowych mechanizmów, takich jak uznanie stawek ryczałtowych w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych ponoszonych w ramach programu „Horyzont Europa” na rzecz podobnych operacji, a także możliwość łączenia finansowania z różnych instrumentów unijnych na rzecz tej samej operacji, o ile unika się podwójnego finansowania. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem ustanawiać zasady dotyczące finansowania uzupełniającego z Funduszy.

(50)

Instrumenty finansowe nie powinny być wykorzystywane do wspierania działań w zakresie refinansowania, takich jak zastępowanie istniejących umów pożyczek lub innych form finansowania inwestycji, które zostały już fizycznie ukończone lub w pełni wdrożone w momencie przyjęcia decyzji inwestycyjnej, lecz powinny wspierać wszelkiego rodzaju nowe inwestycje zgodnie z odnośnymi celami polityki.

(51)

Podjęcie przez instytucje zarządzające decyzji o finansowaniu środków wsparcia z instrumentów finansowych powinno się opierać na ocenie ex ante. Niniejsze rozporządzenie powinno określać obowiązkowe elementy ocen ex ante, w odniesieniu do których należy dostarczyć indykatywne informacje dostępne w dniu ich ukończenia, oraz umożliwiać państwom członkowskim korzystanie z ocen ex ante przeprowadzonych w odniesieniu do okresu 2014-2020 i w razie potrzeby uaktualnionych, aby uniknąć obciążeń administracyjnych i opóźnień w ustanawianiu instrumentów finansowych.

(52)

Aby ułatwić wdrażanie niektórych rodzajów instrumentów finansowych, w przypadku gdy przewidywane jest wsparcie programu w formie dotacji, w tym w formie rabatów kapitałowych, możliwe jest stosowanie zasad dotyczących instrumentów finansowych w odniesieniu do takiego łączenia wsparcia w ramach jednej operacji instrumentu finansowego. Należy jednak określić warunki takiego wsparcia programu i szczególne warunki zapobiegające podwójnemu finansowaniu.

(53)

W pełnym poszanowaniu mających zastosowanie zasad pomocy państwa oraz zasad udzielania zamówień publicznych, wyjaśnionych już na potrzeby okresu programowania 2014-2020, instytucje zarządzające powinny mieć możliwość zdecydowania, jakie są najodpowiedniejsze warianty wdrażania instrumentów finansowych w celu zaspokojenia szczególnych potrzeb wspieranych regionów. Ponadto, aby zapewnić ciągłość z okresem programowania 2014-2020, instytucje zarządzające powinny mieć możliwość wdrażania instrumentów finansowych poprzez bezpośrednie udzielenie zamówienia EBI i międzynarodowym instytucjom finansowym, w których dane państwo członkowskie posiada akcje lub udziały. Instytucje zarządzające powinny mieć również możliwość bezpośredniego udzielania zamówień publicznym bankom lub instytucjom spełniającym te same rygorystyczne warunki, jak warunki przewidziane rozporządzeniem finansowym w okresie programowania 2014-2020. Niniejsze rozporządzenie powinno określać jasne warunki w celu zapewnienia, by możliwość bezpośredniego udzielania zamówień pozostała zgodna z zasadami rynku wewnętrznego. W tym kontekście Komisja powinna zapewnić audytorom, instytucjom zarządzającym i beneficjentom wsparcie w celu zapewniania zgodności z zasadami pomocy państwa.

(54)

Z uwagi na utrzymujące się niskie stopy procentowe oraz aby w nieuzasadniony sposób nie karać podmiotów wdrażających instrumenty finansowe, konieczne jest, z zastrzeżeniem aktywnego zarządzania zasobami finansowymi, umożliwienie finansowania ujemnych odsetek powstałych w wyniku inwestycji w ramach Funduszy z zasobów zwróconych na rzecz danego instrumentu finansowego. Poprzez aktywne zarządzanie zasobami finansowymi podmioty wdrażające instrumenty finansowe powinny dążyć do optymalizacji zysków i minimalizacji opłat w ramach dopuszczalnego poziomu ryzyka.

(55)

Zgodnie z zasadą zarządzania dzielonego i regulującymi je przepisami państwa członkowskie i Komisja powinny być odpowiedzialne za zarządzanie programami i ich kontrolę oraz gwarantować zgodne z prawem i prawidłowe wykorzystanie Funduszy. Jako że państwa członkowskie powinny ponosić główną odpowiedzialność za takie zarządzanie i kontrolę oraz zapewniać, by operacje wspierane z Funduszy były zgodne z mającym zastosowanie prawem, należy określić ich obowiązki w tym zakresie. Należy również określić uprawnienia i obowiązki Komisji w tym kontekście.

(56)

Aby przyspieszyć rozpoczęcie wdrażania programów, należy ułatwić utrzymanie rozwiązań dotyczących realizacji przyjętych w poprzednim okresie programowania. O ile nie zachodzi konieczność wykorzystania nowej technologii, należy w dalszym ciągu korzystać z systemów komputerowych wprowadzonych już na potrzeby poprzedniego okresu programowania i w razie konieczności dostosowanych.

(57)

W celu wsparcia skutecznego wykorzystywania Funduszy wsparcie EBI powinno być dostępne dla wszystkich państw członkowskich na ich wniosek. Takie wsparcie mogłoby obejmować budowanie zdolności, wspieranie identyfikacji projektów, ich przygotowywania i wdrażania, jak również doradztwo w zakresie instrumentów finansowych i platform inwestycyjnych.

(58)

Państwo członkowskie powinno mieć możliwość wskazania z własnej inicjatywy instytucji koordynującej, która będzie współpracowała z Komisją i dostarczała jej informacji i która będzie koordynowała działania instytucji programu w tym państwie członkowskim.

(59)

Aby usprawnić wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem programem, należy utrzymać połączenie zadań w zakresie księgowania wydatków z zadaniami instytucji zarządzającej w odniesieniu do programów wspieranych z FAMI, FBW i IZGW oraz przewidzieć taką możliwość w przypadku pozostałych Funduszy.

(60)

Jako że instytucja zarządzająca ponosi główną odpowiedzialność za skuteczne i efektywne wdrażanie Funduszy, w związku z czym wykonuje szeroki zakres zadań, należy szczegółowo określić jej funkcje odnoszące się do wyboru operacji, zarządzania programem oraz wspierania komitetu monitorującego. Procedury wyboru operacji mogą być konkurencyjne lub niekonkurencyjne, pod warunkiem że zastosowane kryteria i procedury są niedyskryminujące, włączające i przejrzyste, a wybrane operacje maksymalizują wkład finansowania unijnego i są zgodne z zasadami horyzontalnymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Z myślą o realizacji celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej Unii do 2050 r., państwa członkowskie powinny zapewnić uodparnianie na zmiany klimatu w przypadku inwestycji w infrastrukturę, a przy wyborze takich inwestycji priorytetowo traktować operacje zgodne z zasadą „efektywność energetyczna przede wszystkim”.

(61)

Należy zoptymalizować synergie między Funduszami a instrumentami objętymi zarządzaniem bezpośrednim. Należy ułatwić udzielanie wsparcia za pomocą wkładu z Funduszy na operacje, które już otrzymały „pieczęć doskonałości” lub były dofinansowane z programu „Horyzont Europa”. Warunki, których spełnienie zostało już ocenione na poziomie Unii, przed przyznaniem znaku jakości „pieczęć doskonałości” lub dofinansowaniem z programu „Horyzont Europa”, nie powinny podlegać ponownej ocenie pod warunkiem że operacje te spełniają ograniczony zestaw wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Powinno to również ułatwić stosowanie odpowiednich zasad określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 (20).

(62)

W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy skutecznym i efektywnym wdrażaniem Funduszy a związanymi z tym kosztami i obciążeniami administracyjnymi częstotliwość, wymiar i zakres weryfikacji zarządczych powinny opierać się na ocenie ryzyka uwzględniającej czynniki, takie jak liczba, rodzaj, rozmiar i treść wdrażanych operacji, beneficjenci, jak również poziom ryzyka stwierdzonego w toku poprzednich weryfikacji zarządczych i audytów. Weryfikacje zarządcze powinny być proporcjonalne do ryzyk wynikających z tej oceny ryzyka, a audyty powinny być proporcjonalne do poziomu ryzyka dla budżetu Unii.

(63)

Instytucja audytowa powinna przeprowadzać audyty i zapewniać, aby opinie audytowe przedstawiane Komisji były wiarygodne. Opinia audytowa powinna dawać Komisji pewność co do trzech kwestii, mianowicie zgodności z prawem i prawidłowości deklarowanych wydatków, skutecznego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli, a także kompletności, rzetelności i prawdziwości zestawień wydatków. W przypadku gdy niezależny audytor przeprowadził - w oparciu o przyjęte na szczeblu międzynarodowym standardy audytu - zapewniający wystarczającą pewność audyt sprawozdania finansowego i sprawozdań, w których przedstawiono wykorzystanie wkładów Unii, audyt ten powinien stanowić podstawę ogólnej pewności, którą instytucja audytowa daje Komisji, pod warunkiem że istnieją wystarczające dowody na niezależność i kompetencję audytora zgodnie z art. 127 rozporządzenia finansowego.

(64)

Zmniejszenie wymogów w zakresie weryfikacji i audytu powinno być możliwe w przypadku gdy istnieje pewność, że przez ostatnie dwa kolejne lata program funkcjonował skutecznie, ponieważ dowodzi to, że Fundusze są wdrażane w skuteczny i efektywny sposób w dłuższym okresie.

(65)

Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne dla beneficjentów i koszty administracyjne, a także aby uniknąć powielania się audytów i weryfikacji zarządczych w odniesieniu do tych samych wydatków deklarowanych Komisji, należy - w odniesieniu do Funduszy - określić konkretne stosowanie zasady „jednego audytu”.

(66)

W celu wzmocnienia zapobiegawczej roli audytu, zapewnienia przejrzystości prawnej i wymiany dobrych praktyk Komisja powinna mieć możliwość udostępniania sprawozdań z audytu na żądanie państw członkowskich za zgodą państwa członkowskiego objętego audytem.

(67)

Aby poprawić zarządzanie finansowe, należy przewidzieć uproszczony system płatności zaliczkowych. System płatności zaliczkowych powinien zapewnić, aby dane państwo członkowskie miało środki do udzielania wsparcia beneficjentom od początku wdrażania programu.

(68)

Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne państw członkowskich, a także Komisji, należy ustanowić harmonogram wniosków o płatność. Płatności dokonywane przez Komisję powinny podlegać zasadzie, zgodnie z którą 5 % wypłacanej kwoty podlega zatrzymaniu do momentu wypłacenia rocznego salda zestawienia wydatków, kiedy to Komisja będzie mogła stwierdzić, że zestawienie wydatków jest kompletne, rzetelne i prawdziwe.

(69)

W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych należy uprościć - poprzez ustanowienie prostszych procedur dokonywania płatności i odzyskiwania środków - procedurę corocznego zatwierdzania zestawień wydatków, w przypadku gdy nie ma różnicy zdań między Komisją a danym państwem członkowskim.

(70)

W celu ochrony interesów finansowych i budżetu Unii należy ustanowić i wdrożyć proporcjonalne środki na szczeblu państw członkowskich i Komisji. Komisja powinna mieć możliwość wstrzymania biegu terminów płatności, zawieszenia płatności okresowych i stosowania korekt finansowych, w przypadku gdy spełnione są odpowiednie warunki. Komisja powinna przestrzegać zasady proporcjonalności, uwzględniając charakter, wagę i częstotliwość występowania nieprawidłowości oraz ich skutki finansowe dla budżetu Unii. W przypadku gdy Komisja nie jest w stanie dokładnie określić kwoty nieprawidłowych wydatków w celu zastosowania korekt finansowych powiązanych z poszczególnymi przypadkami, powinna zastosować stawkę ryczałtową korekty finansowej lub statystyczną ekstrapolację korekty finansowej. Zawieszenie płatności okresowych w oparciu o uzasadnioną opinię wydaną przez Komisję zgodnie z art. 258 TFUE powinno być możliwe, pod warunkiem że między sprawą, której dotyczy uzasadniona opinia, a odnośnymi wydatkami, istnieje wystarczająco bezpośredni związek, aby zagrozić zgodności z prawem i prawidłowości tych wydatków.

(71)

Państwa członkowskie powinny zapobiegać nieprawidłowościom, w tym nadużyciom finansowym, jakich dopuszczają się podmioty gospodarcze, a także je wykrywać i skutecznie się nimi zajmować. Ponadto, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 (21) oraz rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (22) i (Euratom, WE) nr 2185/96 (23) Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) jest uprawniony do prowadzenia dochodzeń administracyjnych, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycia finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii. Prokuratura Europejska (EPPO) jest uprawniona zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 (24) do prowadzenia postępowań przygotowawczych oraz wnoszenia i popierania oskarżeń w sprawie nadużyć finansowych i innych przestępstw naruszających interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 (25). Państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia, aby każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracowały w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznały Komisji, OLAF, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz EPPO w przypadku państw członkowskich, które uczestniczą we wzmocnionej współpracy na mocy rozporządzenia (UE) 2017/1939 niezbędne prawa i dostęp, a także zapewniały, aby wszelkie osoby trzecie włączone we wdrażanie środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa. Państwa członkowskie powinny niezwłocznie zgłaszać Komisji wykryte nieprawidłowości, w tym nadużycia finansowe, oraz działania następcze, a także działania podjęte w następstwie dochodzeń prowadzonych przez OLAF.

(72)

Aby wzmocnić ochronę budżetu Unii, Komisja powinna udostępnić zintegrowany i interoperacyjny system do celów informowania i monitorowania, w tym jednolite narzędzie eksploracji danych i punktowej analizy ryzyka służące do dostępu do odnośnych danych i ich analizy, a Komisja powinna zachęcać do jego użycia z myślą o powszechnym zastosowaniu przez państwa członkowskie.

(73)

Zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych (26), w celu wzmocnienia ochrony budżetu Unii i Next Generation EU przed nieprawidłowościami, w tym nadużyciami finansowymi, należy wprowadzić - na potrzeby kontroli i audytu - ustandaryzowane środki służące zbieraniu, porównywaniu i agregowaniu informacji i danych liczbowych dotyczących odbiorców unijnego finansowania. Aby zapewnić skuteczne kontrole i audyty, konieczne jest zbieranie danych o podmiotach, które ostatecznie korzystają - bezpośrednio lub pośrednio - z unijnego finansowania w ramach zarządzania dzielonego, w tym danych o beneficjentach rzeczywistych odbiorców finansowania unijnego.

(74)

W celu zwiększenia ochrony budżetu Unii przed nieprawidłowościami, w tym nadużyciami finansowymi, konieczne jest przetwarzanie danych osobowych beneficjentów rzeczywistych będących osobami fizycznymi. W szczególności, w celu skutecznego wykrywania, prowadzenia dochodzeń oraz ścigania takich nadużyć finansowych lub dochodzenia naprawienia nieprawidłowości, konieczne jest umożliwienie zidentyfikowania beneficjentów rzeczywistych będących osobami fizycznymi, którzy rzeczywiście uzyskali korzyści z nieprawidłowości, w tym z nadużyć finansowych. W tym celu, a także na potrzeby uproszczenia oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych państwa członkowskie powinny mieć możliwość wywiązania się ze swoich obowiązków w zakresie informacji o beneficjentach rzeczywistych poprzez korzystanie z danych gromadzonych w rejestrach już wykorzystywanych na potrzeby dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 (27). W tym względzie cele przetwarzania danych osobowych beneficjentów rzeczywistych na podstawie niniejszego rozporządzenia, mianowicie zapobieganie nieprawidłowościom, w tym nadużyciom finansowym, ich wykrywanie i korygowanie oraz zgłaszanie, są zgodne z celami przetwarzania danych osobowych na mocy dyrektywy (UE) 2015/849.

(75)

W celu wspierania dyscypliny finansowej należy określić rozwiązania dotyczące umarzania zobowiązań budżetowych na poziomie programu.

(76)

W celu zapewnienia państwom członkowskim odpowiedniego czasu na zadeklarowanie Komisji wydatków do dostępnego poziomu zasobów w przypadku przyjęcia nowych przepisów lub programów w ramach zarządzania dzielonego po dniu 1 stycznia 2021 r., kwoty odpowiadające alokacjom niewykorzystanym w 2021 r. powinny zostać przesunięte w równych częściach na lata 2022-2025, zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (28).

(77)

Cel „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” powinien wspierać wszystkie regiony, tak aby promować zapisane w TFUE cele dotyczące spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Aby zapewnić zrównoważone i stopniowe wsparcie oraz odzwierciedlić poziom rozwoju gospodarczego i społecznego, zasoby z EFRR i EFS+ w ramach tego celu należy alokować na podstawie klucza alokacji opierającego się w głównej mierze na produkcie krajowym brutto (PKB) na mieszkańca. Państwa członkowskie, których dochód narodowy brutto (DNB) na mieszkańca wynosi mniej niż 90 % średniej unijnej, powinny korzystać w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” z Funduszu Spójności.

(78)

Zasoby na cel „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) należy alokować państwom członkowskim na podstawie metody alokacji, która uwzględnia w szczególności gęstość zaludnienia na obszarach przygranicznych. Ponadto, aby zapewnić ciągłość istniejących programów, w odpowiednim rozporządzeniu dotyczącym poszczególnych Funduszy należy określić szczegółowe przepisy w zakresie określania obszarów objętych programem i kwalifikowalności regionów w ramach poszczególnych komponentów Interreg.

(79)

Należy ustanowić obiektywne kryteria wyznaczania regionów i obszarów kwalifikujących się do wsparcia z Funduszy. W tym celu identyfikacja regionów i obszarów na poziomie Unii powinna się opierać na wspólnym systemie klasyfikacji regionów ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (29), zmienionym rozporządzeniem Komisji (UE) 2016/2066 (30).

(80)

W celu stworzenia odpowiednich ram finansowych na potrzeby EFRR, EFS+, Funduszu Spójności oraz FST Komisja powinna określić roczny podział dostępnych alokacji dla poszczególnych państw członkowskich w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” wraz z wykazem kwalifikujących się regionów, jak również alokacji w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg).

(81)

Projekty dotyczące transeuropejskiej sieci transportowej w ramach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego instrument „Łącząc Europę” i uchylającego rozporządzenia (UE) nr 1316/2013 i (UE) nr 283/2014 (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie CEF) mają być nadal finansowane z Funduszu Spójności w ramach zarówno zarządzania dzielonego, jak i wykonania bezpośredniego na podstawie instrumentu „Łącząc Europę” (CEF). Mając na uwadze zakończone sukcesem podejście zastosowane w okresie programowania 2014-2020, należy w tym celu przesunąć z Funduszu Spójności kwotę 10 000 000 000 EUR na rzecz CEF.

(82)

Pewną ilość zasobów z EFRR, EFS+ i Funduszu Spójności należy przeznaczyć na cel „Europejska inicjatywa miejska”, który powinien być realizowany w drodze zarządzania bezpośredniego lub pośredniego przez Komisję.

(83)

W celu zapewnienia odpowiednich alokacji na kategorie regionu, co do zasady łączne alokacje dla państw członkowskich w odniesieniu do regionów słabiej rozwiniętych, regionów w okresie przejściowym i regionów lepiej rozwiniętych nie powinny być objęte możliwością przesuwania między kategoriami. Niemniej jednak, aby państwa członkowskie mogły stawiać czoła szczególnym wyzwaniom, powinny one mieć możliwość zwrócenia się o przesunięcie środków ze swojej alokacji dla regionów lepiej rozwiniętych lub regionów w okresie przejściowym na rzecz regionów słabiej rozwiniętych oraz z regionów lepiej rozwiniętych na rzecz regionów w okresie przejściowym i w tym przypadku powinny przy tym uzasadnić swój wybór. Aby zapewnić wystarczające zasoby finansowe regionom słabiej rozwiniętym, należy ustalić pułap w odniesieniu do przesunięć środków na rzecz regionów lepiej rozwiniętych lub regionów w okresie przejściowym. Przesunięcia zasobów między celami nie powinny być możliwe, z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w rozporządzeniu.

(84)

W przypadku gdy dany region był sklasyfikowany jako region lepiej rozwinięty w okresie 2014-2020, ale w okresie 2021-2027 jest sklasyfikowany jako region w okresie przejściowym, a zatem otrzymałby niższe wsparcie w okresie 2021-2027 w oparciu o metodę alokacji, dane państwo członkowskie proszone jest o uwzględnienie tego czynnika przy podejmowaniu decyzji o wewnętrznym podziale finansowania.

(85)

W kontekście wyjątkowych i szczególnych okoliczności na wyspie Irlandii, mając na względzie wsparcie współpracy Północ-Południe na podstawie porozumienia wielkopiątkowego, należy kontynuować program transgraniczny PEACE PLUS, korzystając z wyników poprzednich programów, Peace i Interreg, między hrabstwami granicznymi Irlandii i Irlandii Północnej. Z uwagi na jego znaczenie praktyczne program ten należy wesprzeć szczególną alokacją, co umożliwi dalsze wspieranie działań na rzecz pokoju i pojednania; należy ponadto zapewnić, aby na program ten została też przeznaczona odpowiednia część alokacji dla Irlandii w ramach Interreg.

(86)

Konieczne jest ustanowienie maksymalnych stóp dofinansowania w obszarze polityki spójności według kategorii regionu, w stosownym przypadku, w celu zapewnienia poszanowania zasady współfinansowania poprzez odpowiedni poziom publicznego lub prywatnego wsparcia krajowego. Stopy te powinny odzwierciedlać stopień rozwoju gospodarczego regionów pod względem PKB na mieszkańca w stosunku do średniej UE-27, przy jednoczesnym zapewnieniu nie mniej korzystnego traktowania ze względu na zmiany w ich kategoryzacji.

(87)

W ramach stosownych zasad paktu stabilności i wzrostu, wyjaśnionych w europejskim kodeksie postępowania w sprawie partnerstwa, państwa członkowskie mogą wystąpić z należycie uzasadnionym wnioskiem o dodatkową elastyczność w zakresie wydatków publicznych lub równoważnych wydatków strukturalnych wspieranych przez administrację publiczną w drodze współfinansowania inwestycji.

(88)

W celu uzupełnienia i zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany elementów zawartych w niektórych załącznikach do niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wymiarów i kodów rodzajów interwencji, wzorów umowy partnerstwa i programów, wzorów do przekazywania danych, wzoru prognoz wniosków o płatność kierowanych do Komisji, zasad wykorzystywania symbolu Unii, elementów umów o dofinansowaniu i dokumentów strategicznych, systemu elektronicznej wymiany danych między państwami członkowskimi i Komisją, wzorów opisu systemu zarządzania i kontroli, deklaracji zarządczej, rocznej opinii audytowej, rocznego sprawozdania z kontroli, rocznego sprawozdania z audytu w odniesieniu do instrumentów finansowych wdrażanych przez EBI lub inne międzynarodowe instytucje finansowe, wzorów strategii audytu, wniosków o płatność, zestawień wydatków, szczegółowych zasad oraz wzoru do celów zgłaszania nieprawidłowości, jak również wzorów formularzy na potrzeby określenia poziomu korekt finansowych.

(89)

Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany europejskiego kodeksu postępowania w sprawie partnerstwa w celu dostosowania tego kodeksu postępowania do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do określania na poziomie Unii stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych, stawek ryczałtowych i finansowania niepowiązanego z kosztami mających zastosowanie do wszystkich państw członkowskich, a także w odniesieniu do ustanowienia standardowych gotowych metod doboru próby.

(90)

Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne, przejrzyste konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(91)

W celu zapewnienia jednolitych warunków przyjmowania umów partnerstwa, przyjmowania lub zmiany programów, a także stosowania korekt finansowych, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do określenia podziału alokacji finansowych na EFRR, EFS+ i Fundusz Spójności powinny być przyjmowane bez procedury komitetowej, ponieważ odzwierciedlają jedynie stosowanie z góry określonych metod obliczeniowych. Podobnie uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do środków tymczasowych dotyczących wykorzystania Funduszy w odpowiedzi na wyjątkowe okoliczności powinny być przyjmowane bez procedury komitetowej, ze względu na fakt, że zakres stosowania jest określony w pakcie stabilności i wzrostu oraz jest ograniczony do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(92)

Uprawnienia wykonawcze dotyczące wzoru końcowego sprawozdania z wykonania powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (31). Mimo, iż ten akt wykonawczy ma charakter ogólny, do celów jego przyjęcia, należy stosować procedurę doradczą z uwagi na to, że określa on wyłącznie aspekty techniczne, formularze i wzory.

(93)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (32) lub wszelkie akty prawne mające zastosowanie do okresu programowania 2014-2020 powinny mieć nadal zastosowanie w odniesieniu do programów i operacji wspieranych z Funduszy w ramach okresu programowania 2014-2020, a ponieważ można oczekiwać, że okres wdrażania tego rozporządzenia rozciągnie się na okres programowania objęty niniejszym rozporządzeniem, a także w celu zapewnienia ciągłości wdrażania niektórych operacji zatwierdzonych tym rozporządzeniem, należy ustanowić przepisy dotyczące fazowania operacji. Każda poszczególna faza operacji wdrażanej w kilku fazach, która służy temu samemu celowi ogólnemu, powinna być realizowana zgodnie z zasadami odpowiedniego okresu programowania, w ramach którego otrzymuje finansowanie, przy czym instytucja zarządzająca może przystąpić do wybrania drugiej fazy na podstawie procedury wyboru przeprowadzonej w okresie programowania 2014-2020 w odniesieniu do danej operacji, pod warunkiem że upewni się, że spełnione są określone w niniejszym rozporządzeniu warunki dotyczące operacji wdrażanych w fazach.

(94)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wzmocnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz ustanowienie wspólnych zasad finansowych w odniesieniu do części budżetu Unii wykonywanej w ramach zarządzania dzielonego, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z uwagi na stopień dysproporcji w poziomach rozwoju poszczególnych regionów, wyzwania, przed jakimi stoją regiony najmniej uprzywilejowane, ograniczone zasoby finansowe państw członkowskich i regionów oraz konieczność spójnych ram wdrażania obejmujących kilka unijnych funduszy w ramach zarządzania dzielonego, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(95)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(96)

Z uwagi na fakt przyjęcia niniejszego rozporządzenia po rozpoczęciu okresu programowania oraz z uwzględnieniem potrzeby wdrażania Funduszy unijnych objętych niniejszym rozporządzeniem w sposób skoordynowany i zharmonizowany oraz w celu umożliwienia jego szybkiego wdrożenia, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

TYTUŁ I

Rozdział I

Artykuł 1

Artykuł 2

Artykuł 3

Artykuł 4

Rozdział II

Artykuł 5

Artykuł 6

Artykuł 7

Artykuł 8

Artykuł 9

TYTUŁ II

Rozdział I

Artykuł 10

Artykuł 11

Artykuł 12

Artykuł 13

Artykuł 14

Rozdział II

Artykuł 15

Artykuł 16

Artykuł 17

Artykuł 18

Rozdział III

Artykuł 19

Artykuł 20

TYTUŁ III

Rozdział I

Artykuł 21

Artykuł 22

Artykuł 23

Artykuł 24

Artykuł 25

Artykuł 26

Artykuł 27

Rozdział II

Artykuł 28

Artykuł 29

Artykuł 30

Artykuł 31

Artykuł 32

Artykuł 33

Artykuł 34

Rozdział III

Artykuł 35

Artykuł 36

Artykuł 37

TYTUŁ IV

Rozdział I

Artykuł 38

Artykuł 39

Artykuł 40

Artykuł 41

Artykuł 42

Artykuł 43

Rozdział II

Artykuł 44

Artykuł 45

Rozdział III

Sekcja I

Artykuł 46

Artykuł 47

Artykuł 48

Sekcja II

Artykuł 49

Artykuł 50

TYTUŁ V

Rozdział I

Artykuł 51

Rozdział II

Artykuł 52

Sekcja I

Artykuł 53

Artykuł 54

Artykuł 55

Artykuł 56

Artykuł 57

Sekcja II

Artykuł 58

Artykuł 59

Artykuł 60

Artykuł 61

Artykuł 62

Rozdział III

Artykuł 63

Artykuł 64

Artykuł 65

Artykuł 66

Artykuł 67

Artykuł 68

TYTUŁ VI

Rozdział I

Artykuł 69

Artykuł 70

Artykuł 71

Rozdział II

Artykuł 72

Artykuł 73

Artykuł 74

Artykuł 75

Artykuł 76

Artykuł 77

Artykuł 78

Artykuł 79

Artykuł 80

Artykuł 81

Artykuł 82

Rozdział III

Artykuł 83

Artykuł 84

Artykuł 85

TYTUŁ VII

Rozdział I

Sekcja I

Artykuł 86

Artykuł 87

Artykuł 88

Sekcja II

Artykuł 89

Artykuł 90

Artykuł 91

Artykuł 92

Artykuł 93

Artykuł 94

Artykuł 95

Sekcja III

Artykuł 96

Artykuł 97

Rozdział II

Artykuł 98

Artykuł 99

Artykuł 100

Artykuł 101

Artykuł 102

Rozdział III

Artykuł 103

Artykuł 104

Rozdział IV

Artykuł 105

Artykuł 106

Artykuł 107

TYTUŁ VIII

Artykuł 108

Artykuł 109

Artykuł 110

Artykuł 111

Artykuł 112

TYTUŁ IX

Rozdział I

Artykuł 113

Artykuł 114

Artykuł 115

Rozdział II

Artykuł 116

Artykuł 117

Artykuł 118

Artykuł 119

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

ZAŁĄCZNIK III

ZAŁĄCZNIK IV

ZAŁĄCZNIK V

ZAŁĄCZNIK VI

ZAŁĄCZNIK VII

ZAŁĄCZNIK VIII

ZAŁĄCZNIK IX

ZAŁĄCZNIK X

ZAŁĄCZNIK XI

ZAŁĄCZNIK XII

ZAŁĄCZNIK XIII

ZAŁĄCZNIK XIV

ZAŁĄCZNIK XV

ZAŁĄCZNIK XVI

ZAŁĄCZNIK XVII

ZAŁĄCZNIK XVIII

ZAŁĄCZNIK XIX

ZAŁĄCZNIK XX

ZAŁĄCZNIK XXI

ZAŁĄCZNIK XXII

ZAŁĄCZNIK XXIII

ZAŁĄCZNIK XXIV

ZAŁĄCZNIK XXV

ZAŁĄCZNIK XXVI

a)

zasady finansowe na potrzeby Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+), Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (FST), Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury (EFMRA), Funduszu Azylu, Migracji i Integracji (FAMI), Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (FBW) i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (IZGW) (zwanych dalej łącznie „Funduszami”);

b)

wspólne przepisy mające zastosowanie do EFRR, EFS+, Funduszu Spójności, FST i EFMRA.

a)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (33) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie EFRR i Funduszu Spójności”);

b)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (34) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie EFS+”);

c)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (35) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie Interreg”);

d)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (36) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie FST”);

e)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie EFMRA”);

f)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające Fundusz Azylu, Migracji i Integracji (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie FAMI”);

g)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie FBW”);

h)

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, Instrument Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzenia Granicami i Polityki Wizowej (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie IZGW”).

1)

„stosowne zalecenia dla poszczególnych krajów” oznaczają zalecenia Rady przyjęte zgodnie z art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4 TFUE odnoszące się do wyzwań strukturalnych, jak również uzupełniające zalecenia Komisji wydane zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) 2018/1999, które należy uwzględnić w ramach wieloletnich inwestycji objętych zakresem Funduszy określonym w rozporządzeniach dotyczących poszczególnych Funduszy;

2)

„warunek podstawowy” oznacza warunek konieczny do skutecznej i efektywnej realizacji celów szczegółowych;

3)

„mające zastosowanie prawo” oznacza prawo Unii oraz odnoszące się do jego stosowania przepisy prawa krajowego;

4)

„operacja” oznacza:

5)

„operacja o znaczeniu strategicznym” oznacza operację, która wnosi znaczący wkład w osiąganie celów programu i która podlega szczególnym środkom dotyczącym monitorowania i komunikacji;

6)

„priorytet” w kontekście FAMI, FBW i IZGW oznacza cel szczegółowy;

7)

„priorytet” w kontekście EFMRA, wyłącznie do celów tytułu VII, oznacza cel szczegółowy;

8)

„instytucja pośrednicząca” oznacza podmiot publiczny lub prywatny, za którego działania odpowiedzialność ponosi instytucja zarządzająca lub który wykonuje obowiązki lub zadania w imieniu takiej instytucji;

9)

„beneficjent” oznacza:

10)

„fundusz małych projektów” oznacza operację w ramach programu Interreg mającą na celu wybranie i wdrażanie projektów, w tym działań opartych na kontaktach międzyludzkich o ograniczonej wartości finansowej;

11)

„cel końcowy” oznacza ustaloną wcześniej wartość, jaką należy osiągnąć pod koniec okresu kwalifikowalności w odniesieniu do wskaźnika przypisanego do danego celu szczegółowego;

12)

„cel pośredni” oznacza pośrednią wartość, jaką należy osiągnąć w określonym momencie okresu kwalifikowalności w odniesieniu do wskaźnika produktu przypisanego do danego celu szczegółowego;

13)

„wskaźnik produktu” oznacza wskaźnik służący do pomiaru konkretnych zakładanych wyników danej interwencji;

14)

„wskaźnik rezultatu” oznacza wskaźnik służący do pomiaru efektów wspieranych interwencji, szczególnie w odniesieniu do bezpośrednich adresatów, populacji docelowej lub użytkowników infrastruktury;

15)

„operacja PPP” oznacza operację, która jest wdrażana w ramach partnerstwa między podmiotami publicznymi i sektorem prywatnym, zgodnie z umową o PPP, i która ma na celu świadczenie usług publicznych w oparciu o podział ryzyka między partnerów, przewidująca wykorzystanie specjalistycznej wiedzy sektora prywatnego, albo dodatkowych źródeł kapitału, albo obu tych elementów;

16)

„instrument finansowy” oznacza formę wsparcia udzielanego w ramach struktury, z wykorzystaniem której produkty finansowe są dostarczane ostatecznym odbiorcom;

17)

„produkt finansowy” oznacza inwestycje kapitałowe lub quasi-kapitałowe oraz pożyczki i gwarancje, zgodnie z definicją w art. 2 rozporządzenia finansowego;

18)

„ostateczny odbiorca” oznacza osobę prawną lub fizyczną, która otrzymuje wsparcie z Funduszy za pośrednictwem beneficjenta funduszu małych projektów lub z instrumentu finansowego;

19)

„wkład z programu” oznacza wsparcie z Funduszy oraz jakiegokolwiek krajowego publicznego i prywatnego współfinansowania na rzecz instrumentu finansowego;

20)

„fundusz powierniczy” oznacza fundusz utworzony na odpowiedzialność instytucji zarządzającej w ramach co najmniej jednego programu w celu wdrażania co najmniej jednego funduszu szczegółowego;

21)

„fundusz szczegółowy” oznacza fundusz, za pomocą którego instytucja zarządzająca lub fundusz powierniczy dostarczają produkty finansowe ostatecznym odbiorcom;

22)

„podmiot wdrażający instrument finansowy” oznacza podmiot prawa publicznego lub prywatnego realizujący zadania funduszu powierniczego lub funduszu szczegółowego;

23)

„efekt dźwigni” oznacza kwotę finansowania podlegającego zwrotowi przekazywaną ostatecznym odbiorcom, podzieloną przez kwotę wkładu z Funduszy;

24)

„współczynnik mnożnikowy” w kontekście instrumentów gwarancyjnych oznacza stosunek - ustalony na podstawie ostrożnej oceny ryzyka ex ante w odniesieniu do każdego produktu gwarancyjnego, który ma być oferowany - między wartością potwierdzonych gwarancją nowych wypłaconych pożyczek oraz dokonanych inwestycji kapitałowych lub quasi-kapitałowych, a zarezerwowaną kwotą wkładu z programu, przeznaczoną na umowy gwarancji mające pokryć oczekiwane i nieoczekiwane straty z tytułu tych nowych pożyczek oraz inwestycji kapitałowych lub quasi-kapitałowych;

25)

„koszty zarządzania” oznaczają koszty bezpośrednie lub pośrednie zwracane na podstawie dowodów poniesienia wydatków w związku z wdrażaniem instrumentów finansowych;

26)

„opłaty za zarządzanie” oznaczają cenę za świadczone usługi, określoną w umowie o finansowaniu między instytucją zarządzającą a podmiotem wdrażającym fundusz powierniczy lub fundusz szczegółowy; oraz, w stosownych przypadkach, między podmiotem wdrażającym fundusz powierniczy a podmiotem wdrażającym fundusz szczegółowy;

27)

„przeniesienie produkcji” oznacza przeniesienie tej samej lub podobnej działalności lub jej części w rozumieniu art. 2 pkt 61a) rozporządzenia (UE) nr 651/2014;

28)

„wkład publiczny” oznacza każdy wkład w finansowanie operacji, który pochodzi z budżetu krajowych, regionalnych lub lokalnych władz publicznych lub europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) ustanowionego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (39), z budżetu Unii udostępnianego na potrzeby Funduszy, z budżetu podmiotów prawa publicznego lub też z budżetu związków władz publicznych lub podmiotów prawa publicznego oraz - do celów określania stopy dofinansowania dla programów lub priorytetów EFS+ - może obejmować wszelkie zasoby finansowe wspólnie wniesione przez pracodawców i pracowników;

29)

„rok obrachunkowy” oznacza okres od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca kolejnego roku, z wyjątkiem pierwszego roku obrachunkowego w okresie programowania, w odniesieniu do którego oznacza on okres od terminu rozpoczęcia kwalifikowalności wydatków do dnia 30 czerwca 2022 r.; w przypadku ostatniego roku obrachunkowego oznacza okres od dnia 1 lipca 2029 r. do dnia 30 czerwca 2030 r.;

30)

„podmiot gospodarczy” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub inny podmiot biorący udział we wdrażaniu Funduszy, z wyjątkiem państwa członkowskiego podczas wykonywania uprawnień władzy publicznej;

31)

„nieprawidłowość” oznacza każde naruszenie mającego zastosowanie prawa, wynikające z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które ma lub może mieć szkodliwy wpływ na budżet Unii poprzez obciążenie go nieuzasadnionym wydatkiem;

32)

„poważne uchybienie” oznacza uchybienie w skutecznym funkcjonowaniu systemu zarządzania i kontroli danego programu, w odniesieniu do którego konieczne są znaczne udoskonalenia systemu zarządzania i kontroli, oraz w przypadku gdy którykolwiek z kluczowych wymogów 2, 4, 5, 9, 12, 13 i 15, o których mowa w załączniku X, lub co najmniej dwa z pozostałych kluczowych wymogów zostały wskutek oceny zaszeregowane do kategorii 3 i 4 określonych w tym załączniku;

33)

„nieprawidłowość systemowa” oznacza każdą nieprawidłowość, która może mieć charakter powtarzalny, o wysokim prawdopodobieństwie wystąpienia w podobnych rodzajach operacji, która wystąpiła na skutek poważnego uchybienia, w tym braku ustanowienia odpowiednich procedur zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z przepisami dotyczącymi poszczególnych Funduszy;

34)

„łączne błędy” oznaczają sumę przewidywanych błędów losowych oraz, w stosownych przypadkach, określonych błędów systemowych i nieskorygowanych anormalnych błędów;

35)

„łączny poziom błędu” oznacza łączne błędy podzielone przez wielkość populacji objętej audytem;

36)

„poziom błędu rezydualnego” oznacza łączne błędy pomniejszone o korekty finansowe zastosowane przez państwa członkowskie w celu ograniczenia ryzyk stwierdzonych przez instytucję audytową, podzielone przez wydatki, które mają zostać zadeklarowane w zestawieniu wydatków;

37)

„ukończona operacja” oznacza operację, która została fizycznie ukończona lub w pełni wdrożona i w odniesieniu do której beneficjenci dokonali wszystkich powiązanych płatności oraz otrzymali odpowiedni wkład publiczny;

38)

„jednostka próby” oznacza jedną z jednostek, którymi mogą być operacja, projekt wdrażany w ramach danej operacji lub wniosek o płatność złożony przez beneficjenta, na jakie podzielono daną populację objętą audytem do celów doboru próby;

39)

„rachunek powierniczy” oznacza w przypadku operacji PPP rachunek bankowy prowadzony na podstawie pisemnej umowy zawartej między podmiotem publicznym będącym beneficjentem i partnerem prywatnym i zatwierdzoną przez instytucję zarządzającą lub pośredniczącą, wykorzystywany do płatności w trakcie okresu kwalifikowalności lub po jego upływie;

40)

„uczestnik” oznacza osobę fizyczną, która odnosi bezpośrednio korzyści z danej operacji, przy czym nie jest odpowiedzialna ani za inicjowanie operacji, ani jednocześnie za jej inicjowanie, i wdrażanie i która, w kontekście EFMRA, nie otrzymuje wsparcia finansowego;

41)

„efektywność energetyczna przede wszystkim” oznacza, że w decyzjach dotyczących planowania, polityki i inwestycji w dziedzinie energii w najwyższym stopniu uwzględnia się racjonalne pod względem kosztów alternatywne środki służące efektywności energetycznej, by zwiększać efektywność zapotrzebowania na energię i dostaw energii, zwłaszcza dzięki racjonalnym pod względem kosztów oszczędnościom końcowego zużycia energii, inicjatywom dotyczącym odpowiedzi odbioru, efektywniejszej konwersji i dystrybucji oraz efektywniejszemu przesyłowi energii, a przy tym nadal osiągać cele tych decyzji;

42)

„uodparnianie na zmiany klimatu” oznacza proces mający na celu zapobieganie podatności infrastruktury na potencjalne długoterminowe skutki zmian klimatu, przy jednoczesnym zapewnieniu przestrzegania zasady „efektywności energetycznej przede wszystkim” oraz zgodności poziomu emisji gazów cieplarnianych wynikających z projektu z celem osiągnięcia neutralności klimatycznej w 2050 r.;

43)

„dotacje warunkowe” oznaczają kategorię dotacji, której zwrot jest uzależniony od określonych warunków;

44)

„EBI” oznacza Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Fundusz Inwestycyjny lub dowolną jednostkę zależną Europejskiego Banku Inwestycyjnego;

45)

„pieczęć doskonałości” oznacza znak jakości przyznawany przez Komisję w odniesieniu do wniosku, wskazujący, że wniosek, który został oceniony w zaproszeniu do składania wniosków w ramach instrumentu unijnego uznaje się za spełniający minimalne wymogi jakościowe tego instrumentu unijnego, lecz nie mógł on otrzymać finansowania z uwagi na brak dostępnego budżetu w tym naborze wniosków, natomiast może otrzymać wsparcie z innych unijnych lub krajowych źródeł finansowania.

a)

bardziej konkurencyjna i inteligentna Europa dzięki wspieraniu innowacyjnej i inteligentnej transformacji gospodarczej oraz regionalnej łączności cyfrowej;

b)

bardziej przyjazna dla środowiska, niskoemisyjna i przechodząca w kierunku gospodarki zeroemisyjnej oraz odporna Europa dzięki promowaniu czystej i sprawiedliwej transformacji energetycznej, zielonych i niebieskich inwestycji, gospodarki o obiegu zamkniętym, łagodzenia zmian klimatu i przystosowania się do nich, zapobiegania ryzyku i zarządzania ryzykiem, oraz zrównoważonej mobilności miejskiej;

c)

lepiej połączona Europa dzięki zwiększeniu mobilności;

d)

Europa o silniejszym wymiarze społecznym, bardziej sprzyjająca włączeniu społecznemu i wdrażająca Europejski filar praw socjalnych;

e)

Europa bliższa obywatelom dzięki wspieraniu zrównoważonego i zintegrowanego rozwoju wszystkich rodzajów terytoriów i inicjatyw lokalnych.

a)

cel „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” w państwach członkowskich i regionach - cel wspierany z EFRR, EFS+, Funduszu Spójności oraz FST; oraz

b)

cel „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) - cel wspierany z EFRR.

a)

władze regionalne, lokalne i miejskie oraz inne instytucje publiczne;

b)

partnerów gospodarczych i społecznych;

c)

właściwe podmioty reprezentujące społeczeństwo obywatelskie, takie jak partnerzy działający na rzecz środowiska, organizacje pozarządowe, oraz podmioty odpowiedzialne za promowanie włączenia społecznego, praw podstawowych, praw osób z niepełnosprawnościami, równouprawnienia płci i niedyskryminacji;

d)

w stosownych przypadkach, organizacje badawcze i uniwersytety.

a)

wybrane cele polityki i cel szczegółowy FST wskazujące, z których funduszy objętych umową partnerstwa i w ramach których programów te cele będą realizowane, wraz z podaniem uzasadnienia, z uwzględnieniem stosownych zaleceń dla poszczególnych krajów, zintegrowanego krajowego planu w dziedzinie energii i klimatu, zasad Europejskiego filaru praw socjalnych oraz, w stosownych przypadkach, wyzwań regionalnych;

b)

w odniesieniu do każdego z wybranych celów polityki i celu szczegółowego FST:

c)

wstępną alokację finansową z poszczególnych funduszy objętych umową partnerstwa według celu polityki na poziomie krajowym i, w stosownych przypadkach, regionalnym, przy poszanowaniu przepisów dotyczących poszczególnych Funduszy w odniesieniu do koncentracji tematycznej, a także wstępną alokację finansową na rzecz celu szczegółowego FST, w tym wszelkie zasoby z EFRR i EFS+, które mają zostać przesunięte do FST zgodnie z art. 27;

d)

wstępny cel końcowy dotyczący wkładu w działania w dziedzinie klimatu zgodnie z art. 6 ust. 2;

e)

w stosownych przypadkach - podział zasobów finansowych według kategorii regionu sporządzony zgodnie z art. 108 ust. 2 oraz kwoty alokacji, które proponuje się przesunąć zgodnie z art. 26 i art. 111, w tym uzasadnienie takich przesunięć;

f)

w przypadku pomocy technicznej - wybór dokonany przez państwo członkowskie co do formy wkładu Unii na mocy art. 36 ust. 3 i, w stosownych przypadkach, wstępną alokację finansową z poszczególnych funduszy objętych umową partnerstwa na poziomie krajowym oraz podział zasobów finansowych według programu i kategorii regionu;

g)

kwoty, które mają zostać wniesione do programu InvestEU, według Funduszu i kategorii regionu, w stosownych przypadkach;

h)

wykaz programów planowanych w ramach funduszy objętych umową partnerstwa wraz z odpowiednimi wstępnymi alokacjami finansowymi w podziale na fundusz i z odpowiadającym wkładem krajowym, według kategorii regionu, w stosownych przypadkach;

i)

zestawienie działań, które zainteresowane państwo członkowskie planuje podjąć, na rzecz zwiększenia zdolności administracyjnych w zakresie wdrażania funduszy objętych umową partnerstwa;

j)

w stosownych przypadkach - zintegrowane podejście do działań podejmowanych w odpowiedzi na wyzwania demograficzne lub szczególne potrzeby regionów i obszarów.

a)

wskaźniki produktu i wskaźniki rezultatu powiązane z celami szczegółowymi określonymi w rozporządzeniach dotyczących poszczególnych Funduszy i wybrane dla danego programu;

b)

cele pośrednie, które mają zostać osiągnięte do końca 2024 r., dotyczące wskaźników produktu; oraz

c)

cele końcowe, które mają zostać osiągnięte do końca 2029 r., dotyczące wskaźników produktu i wskaźników rezultatu.

a)

kryteria stosowane przez państwo członkowskie przy wyborze wskaźników;

b)

wykorzystywane dane lub dowody, zapewnienie jakości danych i metodę kalkulacji;

c)

czynniki mogące wpływać na osiągnięcie celów pośrednich i celów końcowych oraz sposób ich uwzględnienia.

a)

nowe wyzwania wskazane w stosownych zaleceniach dla poszczególnych krajów przyjętych w 2024 r.;

b)

w stosownych przypadkach - postępy w realizacji zintegrowanego krajowego planu w dziedzinie energii i klimatu;

c)

postępy w realizacji zasad Europejskiego filaru praw socjalnych;

d)

sytuację społeczno-gospodarczą danego państwa członkowskiego lub regionu, ze szczególnym naciskiem na potrzeby terytorialne, z uwzględnieniem wszelkich istotnych negatywnych zmian finansowych, gospodarczych lub społecznych;

e)

najważniejsze efekty stosownych ewaluacji;

f)

postępy w osiąganiu celów pośrednich przy uwzględnieniu istotnych trudności napotkanych podczas wdrażania programu;

g)

w przypadku programów wspieranych z FST - ocenę przeprowadzoną przez Komisję zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1999.

a)

alokacje zasobów finansowych w podziale na priorytety;

b)

zmienione lub nowe cele końcowe;

c)

kwoty, które mają zostać wniesione do Programu InvestEU, w podziale na Fundusz i kategorię regionu, w stosownych przypadkach.

a)

przyjmuje decyzję w terminie trzech miesięcy od dnia przedłożenia oceny, o której mowa w ust. 2, potwierdzającej ostateczną alokację kwoty elastyczności; albo

b)

zwraca się do państwa członkowskiego w terminie dwóch miesięcy od dnia przedłożenia oceny, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, aby przedstawiło zmieniony program zgodnie z art. 24.

a)

w celu wsparcia wykonania stosownego zalecenia dla poszczególnych krajów przyjętego zgodnie z art. 121 ust. 2 TFUE oraz stosownego zalecenia Rady przyjętego zgodnie z art. 148 ust. 4 TFUE, skierowanych do danego państwa członkowskiego;

b)

w celu wsparcia wykonania stosownych zaleceń Rady skierowanych do danego państwa członkowskiego i przyjętych zgodnie z art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 (41), pod warunkiem że takie zmiany uznaje się za konieczne do korekty zakłóceń równowagi makroekonomicznej.

a)

gdy Rada przyjmie dwa kolejne zalecenia w ramach tej samej procedury dotyczącej nadmiernego zakłócenia równowagi zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z racji tego, że państwo członkowskie przedstawiło niewystarczający plan działań naprawczych;

b)

gdy Rada przyjmie dwie następujące po sobie decyzje w ramach tej samej procedury dotyczącej nadmiernego zakłócenia równowagi zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 stwierdzające, że dane państwo członkowskie nie zastosowało się do zaleceń, ponieważ nie podjęło zalecanych działań naprawczych;

c)

gdy Komisja stwierdzi, że państwo członkowskie nie zastosowało środków, o których mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 332/2002 (43), i w związku z tym postanowi nie zatwierdzać wypłaty pomocy finansowej przyznanej temu państwu członkowskiemu;

d)

gdy Rada uzna, że dane państwo członkowskie nie realizuje programu dostosowań makroekonomicznych, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 (44), lub środków wymaganych na mocy decyzji Rady przyjętej zgodnie z art. 136 ust. 1 TFUE.

a)

w przypadku pierwszej niezgodności z procedurą nadmiernego deficytu, o której mowa w ust. 7;

b)

w przypadku pierwszej niezgodności związanej z planem działań naprawczych zgodnie z procedurą dotyczącą nadmiernego zakłócenia równowagi, o której mowa w ust. 8 lit. a);

c)

w przypadku niezgodności z zalecanym działaniem naprawczym zgodnie z procedurą dotyczącą nadmiernego zakłócenia równowagi, o której mowa w ust. 8 lit. b);

d)

w przypadku pierwszej niezgodności, o której mowa w ust. 8 lit. c) i d).

a)

jeżeli procedura nadmiernego deficytu zostaje zawieszona zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 lub jeżeli Rada zdecydowała zgodnie z art. 126 ust. 12 TFUE o uchyleniu decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu;

b)

jeżeli Rada zatwierdziła plan działań naprawczych przedstawiony przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 lub gdy zawieszona zostaje procedura dotycząca nadmiernego zakłócenia równowagi zgodnie z art. 10 ust. 5 tego rozporządzenia, lub jeżeli Rada zamknęła procedurę dotyczącą nadmiernego zakłócenia równowagi zgodnie z art. 11 tego rozporządzenia;

c)

jeżeli Komisja stwierdziła, że dane państwo członkowskie podjęło właściwe środki, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 332/2002;

d)

jeżeli Komisja stwierdziła, że zainteresowane państwo członkowskie podjęło stosowne działania w celu realizacji programu dostosowań makroekonomicznych, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 472/2013, lub środki wymagane na mocy decyzji Rady przyjętej zgodnie z art. 136 ust. 1 TFUE.

a)

na wniosek co najmniej jednego zainteresowanego państwa członkowskiego - zwiększyć płatności okresowe o 10 punktów procentowych powyżej mającej zastosowanie stopy dofinansowania, nie przekraczając 100 %, w drodze odstępstwa od art. 112 ust. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia, a także od art. 40 rozporządzenia w sprawie EFMRA, art. 15 rozporządzenia w sprawie FAMI, art. 12 rozporządzenia w sprawie FBW i art. 12 rozporządzenia w sprawie IZGW;

b)

umożliwić instytucjom państwa członkowskiego, by do otrzymania wsparcia mogły wybrać operacje, które zostały fizycznie ukończone lub w pełni wdrożone przed należytym przedłożeniem do instytucji zarządzającej wniosku o dofinansowanie w ramach programu, w drodze odstępstwa od art. 63 ust. 6, pod warunkiem że dana operacja stanowi odpowiedź na wyjątkowe okoliczności;

c)

zdecydować, że wydatki przeznaczone na operacje w odpowiedzi na takie okoliczności mogą się kwalifikować od dnia zatwierdzenia przez Radę wystąpienia tych okoliczności, w drodze odstępstwa od art. 63 ust. 7;

d)

przedłużyć terminy przedkładania dokumentów i przekazywania danych do Komisji o maksymalny okres 3 miesięcy, w drodze odstępstwa od art. 41 ust. 6, art. 42 ust. 1, art. 44 ust. 2 i art. 49 ust. 3 akapit pierwszy.

a)

podsumowanie głównych wyzwań przy uwzględnieniu:

Lit. a) ppkt (i), (ii) i (viii) nie mają zastosowania do programów wspieranych z FAMI, FBW ani IZGW;

b)

uzasadnienie wybranych celów polityki, odpowiadających priorytetów, celów szczegółowych i form wsparcia;

c)

w odniesieniu do każdego priorytetu, z wyjątkiem pomocy technicznej - cele szczegółowe;

d)

w odniesieniu do poszczególnych celów szczegółowych:

e)

w odniesieniu do każdego priorytetu dotyczącego pomocy technicznej wdrażanego na podstawie art. 36 ust. 4:

f)

planowane wykorzystanie pomocy technicznej zgodnie z art. 37, w stosownych przypadkach, i odpowiednie rodzaje interwencji;

g)

plan finansowy zawierający:

h)

działania podejmowane w celu zaangażowania odpowiednich partnerów, o których mowa w art. 8 ust. 1, w przygotowanie programu oraz rolę tych partnerów we wdrażaniu, monitorowaniu i ewaluacji programu;

i)

w przypadku każdego warunku podstawowego powiązanego z wybranym celem szczegółowym, ustanowionego zgodnie z art. 15 oraz załącznikami III i IV - ocenę, czy warunek podstawowy jest spełniony w dniu przedłożenia programu;

j)

planowane podejście do informowania o programie i jego widoczności poprzez określenie jego celów, grup docelowych, kanałów komunikacyjnych, w tym wykorzystania mediów społecznościowych, w stosownych przypadkach, planowanego budżetu i odpowiednich wskaźników monitorowania i ewaluacji;

k)

instytucje programu oraz podmiot lub w przypadku pomocy technicznej zgodnie z art. 36 ust. 5, w stosownych przypadkach, podmioty otrzymujące płatności od Komisji.

a)

opis początkowej sytuacji, wyzwań i rozwiązań wspieranych z danego Funduszu;

b)

wskazanie środków realizacji;

c)

indykatywny wykaz działań i ich oczekiwany wkład w osiąganie celów szczegółowych;

d)

w stosownych przypadkach, uzasadnienie wsparcia operacyjnego, działań szczególnych, pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych i działań, o których mowa w art. 19 i 20 rozporządzenia w sprawie FAMI;

e)

wskaźniki produktu i wskaźniki rezultatu wraz z odpowiadającymi celami pośrednimi i celami końcowymi;

f)

indykatywny podział zaprogramowanych zasobów według rodzaju interwencji.

a)

zintegrowane inwestycje terytorialne;

b)

rozwój lokalny kierowany przez społeczność; lub

c)

inne narzędzie terytorialne wspierające inicjatywy opracowane przez państwo członkowskie.

a)

obszar geograficzny, którego dotyczy dana strategia;

b)

analizę potrzeb rozwojowych i potencjału danego obszaru, w tym wzajemnych powiązań gospodarczych, społecznych i środowiskowych;

c)

opis zintegrowanego podejścia służącego zaspokojeniu zidentyfikowanych potrzeb rozwojowych i wykorzystaniu potencjału danego obszaru;

d)

opis udziału partnerów zgodnie z art. 8 w przygotowaniu strategii i jej realizacji.

a)

koncentrował się na obszarach poniżej poziomu regionalnego;

b)

był kierowany przez lokalne grupy działania, w skład których wchodzą przedstawiciele publicznych i prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych i w których żadna pojedyncza grupa interesu nie kontroluje procesu podejmowania decyzji;

c)

przebiegał na podstawie strategii zgodnie z art. 32;

d)

wspierał tworzenie sieci kontaktów, dostępność, innowacyjne elementy w kontekście lokalnym i, w stosownych przypadkach, współpracę z innymi podmiotami terytorialnymi.

a)

obszar geograficzny i populację, których dotyczy dana strategia;

b)

opis procesu udziału społeczności w opracowywaniu strategii;

c)

analizę potrzeb rozwojowych i potencjału danego obszaru;

d)

cele strategii, w tym wymierne cele końcowe dotyczące rezultatów, oraz odnośne planowane działania;

e)

ustalenia w zakresie zarządzania, monitorowania i ewaluacji, pokazujące zdolność lokalnej grupy działania do realizacji strategii;

f)

plan finansowy, w tym planowaną alokację z każdego Funduszu, oraz,w stosownych przypadkach, planowaną alokację z EFRROW, i z każdego odnośnego programu.

a)

rozwijanie zdolności podmiotów lokalnych do opracowywania i wdrażania operacji;

b)

opracowanie niedyskryminującej i przejrzystej procedury i kryteriów wyboru, które pozwalają uniknąć konfliktu interesów i zapewniają, aby żadna pojedyncza grupa interesu nie kontrolowała decyzji w sprawie wyboru;

c)

przygotowywanie i publikowanie naborów wniosków;

d)

wybór operacji i ustalanie kwoty wsparcia oraz przedstawianie wniosków podmiotowi odpowiedzialnemu za ostateczną weryfikację kwalifikowalności przed ich zatwierdzeniem;

e)

monitorowanie postępów w osiąganiu celów wyznaczonych w strategii;

f)

ewaluacja realizacji strategii.

a)

budowanie zdolności i działania przygotowawcze wspierające opracowywanie i przyszłą realizację strategii;

b)

wdrażanie operacji, w tym działań w zakresie współpracy wraz z ich przygotowaniem, wybranych na podstawie strategii;

c)

zarządzanie strategią, jej monitorowanie i ewaluację oraz jej animowanie, w tym ułatwianie wymiany między zainteresowanymi stronami.

a)

pomoc w przygotowaniu i ocenie projektów;

b)

wsparcie na rzecz wzmocnienia struktur instytucjonalnych i budowania zdolności administracyjnych w celu skutecznego zarządzania Funduszami;

c)

analizy związane ze sprawozdawczością Komisji na temat Funduszy oraz sprawozdaniem na temat spójności;

d)

działania związane z analizą, zarządzaniem, monitorowaniem, wymianą informacji oraz wdrażaniem Funduszy, a także działania odnoszące się do wdrażania systemów kontroli oraz pomocy technicznej i administracyjnej;

e)

ewaluacje, ekspertyzy, statystyki i analizy, w tym o charakterze ogólnym, dotyczące bieżącego i przyszłego funkcjonowania Funduszy;

f)

działania mające na celu rozpowszechnianie informacji, wspieranie w stosownych przypadkach tworzenia sieci, prowadzenie działań komunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem rezultatów oraz wartości dodanej wsparcia z Funduszy, a także zwiększanie świadomości oraz promowanie współpracy i wymiany doświadczeń, w tym z państwami trzecimi;

g)

instalację, obsługę i wzajemne połączenie komputerowych systemów zarządzania, monitorowania, audytu, kontroli i ewaluacji;

h)

działania na rzecz udoskonalenia metod ewaluacji oraz wymiany informacji na temat praktyk w zakresie ewaluacji;

i)

działania związane z audytem;

j)

wzmocnienie potencjału krajowego i regionalnego w zakresie planowania inwestycji, potrzeb w zakresie finansowania, przygotowywania, opracowywania i wdrażania instrumentów finansowych, wspólnych planów działania oraz dużych projektów;

k)

rozpowszechnianie dobrych praktyk, aby pomóc państwom członkowskim we wzmacnianiu potencjału odpowiednich partnerów, o których mowa w art. 8 ust. 1, i ich organizacji patronackich.

a)

pomoc techniczna przyjmuje formę priorytetu dotyczącego pojedynczego Funduszu w co najmniej jednym programie lub odrębnego programu lub kombinacji obu tych form;

b)

kwota przeznaczona z Funduszy na pomoc techniczną jest ograniczona do następującej wysokości:

a)

kwota przeznaczona z Funduszy na pomoc techniczną jest określona jako część alokacji finansowych dla każdego priorytetu programu zgodnie z art. 22 ust. 3 lit. g) ppkt (ii), a w przypadku EFMRA - każdego celu szczegółowego zgodnie z lit. g) ppkt (iii) tego ustępu. Kwota ta nie może mieć formy odrębnego priorytetu lub odrębnego programu, z wyjątkiem programów wspieranych z FAMI, FBW lub IZGW, w przypadku których kwota ta przybiera formę celu szczegółowego;

b)

zwrotu dokonuje się przez zastosowanie wartości procentowych określonych w ppkt (i)-(vii) w odniesieniu do wydatków kwalifikowalnych ujętych w każdym wniosku o płatność na podstawie art. 91 ust. 3 lit. a) lub c), stosownie do przypadku, oraz z tego samego funduszu, do którego zwracane są kwalifikowalne wydatki, na rzecz jednego lub większej liczby podmiotów otrzymujących płatności od Komisji zgodnie z art. 22 ust. 3 lit. k);

c)

kwoty przeznaczone na pomoc techniczną określone w programie odpowiadają wartościom procentowym określonym w lit. b) ppkt (i)-(vi) dla każdego priorytetu i funduszu.

a)

postępy we wdrażaniu programu oraz osiąganiu celów pośrednich i celów końcowych;

b)

wszelkie kwestie mające wpływ na wykonanie programu i środki podjęte w celu zaradzenia tym kwestiom;

c)

wkład programu w sprostanie powiązanym z wdrażaniem programu wyzwaniom wskazanym w stosownych zaleceniach dla poszczególnych krajów;

d)

elementy oceny ex ante wymienione w art. 58 ust. 3 i dokument strategiczny, o którym mowa w art. 59 ust. 1;

e)

postęp dokonany w przeprowadzaniu ewaluacji, syntez, ich wyników i wszelkich działaniach następczych podjętych na ich podstawie;

f)

realizację działań w zakresie komunikacji i widoczności;

g)

w stosownych przypadkach, postępy we wdrażaniu operacji o znaczeniu strategicznym;

h)

spełnienie warunków podstawowych i ich stosowanie przez cały okres programowania;

i)

w stosownych przypadkach, postępy w budowaniu zdolności administracyjnych instytucji publicznych, partnerów i beneficjentów;

j)

informacje dotyczące realizacji wkładu programu na rzecz Programu InvestEU zgodnie z art. 14 lub zasobów przesuniętych zgodnie z art. 26, w stosownych przypadkach.

a)

metodykę i kryteria stosowane przy wyborze operacji, w tym wszelkie ich zmiany, nie naruszając przepisów art. 33 ust. 3 lit. b), c) i d). Na wniosek Komisji metodyka i kryteria stosowane przy wyborze operacji, w tym wszelkie ich zmiany, przedkłada się Komisji co najmniej 15 dni roboczych przed ich przedłożeniem komitetowi monitorującemu;

b)

roczne sprawozdania z wykonania dotyczące programów wspieranych z FAMI, FBW i IZGW i końcowe sprawozdanie z wykonania dotyczące programów wspieranych z EFRR, EFS+, Funduszu Spójności, FST i EFMRA;

c)

plan ewaluacji i wszelkie zmiany w tym planie;

d)

wszelkie propozycje instytucji zarządzającej dotyczące zmiany programu, w tym w zakresie przesunięć zgodnie z art. 24 ust. 5 i art. 26, z wyjątkiem programów wspieranych z EFMRA.

a)

liczby wybranych operacji, ich łącznego kosztu kwalifikowalnego, wkładu z Funduszy i łącznych wydatków kwalifikowalnych zadeklarowanych instytucji zarządzającej przez beneficjentów, wszystkie według rodzaju interwencji;

b)

wartości wskaźników produktu i wskaźników rezultatu dla wybranych operacji oraz wartości osiągniętych w wyniku wdrożenia operacji.

a)

wydatków kwalifikowalnych według rodzaju produktu finansowego;

b)

kwot kosztów zarządzania i opłat za zarządzanie, zadeklarowanych jako wydatki kwalifikowalne;

c)

kwot środków prywatnych i publicznych uruchomionych w uzupełnieniu środków pochodzących z Funduszy, według rodzaju produktu finansowego;

d)

odsetek i innych zysków generowanych dzięki wsparciu z Funduszy na rzecz instrumentów finansowych, o których to odsetkach i zyskach mowa w art. 60, oraz zwróconych zasobów związanych ze wsparciem z Funduszy, o których to zwróconych zasobach mowa w art. 62;

e)

całkowitej wartości pożyczek, inwestycji kapitałowych lub quasi-kapitałowych na rzecz ostatecznych odbiorców, które były gwarantowane zasobami programu i które zostały faktycznie wypłacone ostatecznym odbiorcom.

a)

widoczność wsparcia we wszystkich działaniach związanych z operacjami wspieranymi z Funduszy, ze szczególnym uwzględnieniem operacji o znaczeniu strategicznym;

b)

informowanie obywateli Unii o roli i osiągnięciach Funduszy za pośrednictwem jednego portalu internetowego, który zapewnia dostęp do wszystkich programów, obejmujących dane państwo członkowskie.

a)

przedstawicielstwa Komisji Europejskiej i biura kontaktowe Parlamentu Europejskiego w państwach członkowskich, a także centra informacyjne Europe Direct i inne stosowne sieci, instytucje edukacyjne i organizacje badawcze;

b)

innych odpowiednich partnerów, o których mowa w art. 8 ust. 1.

a)

obszaru geograficznego, którego dotyczy nabór wniosków;

b)

danego celu polityki lub celu szczegółowego;

c)

rodzaju kwalifikujących się wnioskodawców;

d)

łącznej kwoty wsparcia w ramach naboru wniosków;

e)

daty rozpoczęcia i zakończenia procedury naboru wniosków.

a)

w przypadku podmiotów prawnych - nazwę beneficjenta i, w przypadku zamówień publicznych, wykonawcy;

b)

w przypadku gdy beneficjent jest osobą fizyczną - jego imię i nazwisko;

c)

w przypadku operacji EFMRA związanych ze statkiem rybackim - numer identyfikacyjny w rejestrze floty rybackiej UE, o którym mowa w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/218 (47);

d)

nazwę operacji;

e)

cel operacji i jej oczekiwane lub faktyczne osiągnięcia;

f)

datę rozpoczęcia operacji;

g)

oczekiwaną lub faktyczną datę ukończenia operacji;

h)

łączny koszt operacji;

i)

dany fundusz;

j)

dany cel szczegółowy;

k)

stopę dofinansowania unijnego;

l)

oznaczenie lokalizacji lub geolokalizację dla danej operacji i danego państwa;

m)

w przypadku operacji mobilnych lub operacji obejmujących kilka lokalizacji - lokalizację beneficjenta, gdy beneficjent jest podmiotem prawnym, lub region na poziomie NUTS 2, gdy beneficjent jest osobą fizyczną;

n)

rodzaj interwencji w przypadku operacji zgodnie z art. 73 ust. 2 lit. g).

a)

zamieszczenie na oficjalnej stronie internetowej beneficjenta, jeżeli taka strona istnieje, lub na jego stronach mediów społecznościowych, krótkiego - stosownie do poziomu wsparcia - opisu operacji, w tym jej celów i rezultatów, z podkreśleniem faktu otrzymania wsparcia finansowego z Unii;

b)

zamieszczenie w widoczny sposób informacji z podkreśleniem faktu otrzymania wsparcia z Unii w dokumentach i materiałach związanych z komunikacją dotyczących wdrażania operacji, przeznaczonych dla opinii publicznej lub uczestników;

c)

umieszczenie trwałych tablic informacyjnych lub tablic pamiątkowych w sposób wyraźnie widoczny dla społeczeństwa, które przedstawiają symbol Unii zgodnie z parametrami technicznymi określonymi w załączniku IX, niezwłocznie po rozpoczęciu fizycznej realizacji operacji obejmujących inwestycje rzeczowe lub zainstalowaniu zakupionego sprzętu, w odniesieniu do:

d)

w przypadku operacji niewchodzących w zakres lit. c) - umieszczenie w miejscu dobrze widocznym dla ogółu co najmniej jednego plakatu o wymiarze minimum A3 lub podobnej wielkości elektronicznego wyświetlacza, na których znajdą się informacje o operacji z podkreśleniem faktu otrzymania wsparcia z Funduszy; w przypadku gdy beneficjent jest osobą fizyczną, zapewnia on w miarę możliwości dostępność stosownych informacji, z podkreśleniem faktu otrzymania wsparcia z Funduszy, w miejscu widocznym dla ogółu lub za pośrednictwem elektronicznego wyświetlacza.

e)

w przypadku operacji o znaczeniu strategicznym i operacji, których łączny koszt przekracza 10 000 000 EUR, zorganizowanie wydarzenia informacyjnego lub działań komunikacyjnych, stosownie do sytuacji, oraz włączenie w te działania Komisji i odpowiedzialnej instytucji zarządzającej w odpowiednim terminie.

a)

finansowanie niepowiązane z kosztami stosownych operacji zgodnie z art. 95 i w oparciu o:

b)

refundację wsparcia udzielonego beneficjentom zgodnie z rozdziałami II i III niniejszego tytułu;

c)

stawki jednostkowe zgodnie z art. 94, obejmujące wszystkie koszty kwalifikowalne lub pewne szczególne ich kategorie, które są jasno określone z góry poprzez odniesienie do kwoty stawki jednostkowej;

d)

kwoty ryczałtowe zgodnie z art. 94, obejmujące ogólnie wszystkie koszty kwalifikowalne lub pewne szczególne ich kategorie, które są jasno określone z góry;

e)

finansowanie w oparciu o stawki ryczałtowe zgodnie z art. 94 lub art. 36 ust. 5, obejmujące szczególne kategorie kosztów kwalifikowalnych, które są jasno określone z góry, z zastosowaniem wartości procentowej;

f)

kombinację form, o których mowa w lit. a)-e).

a)

refundację kosztów kwalifikowalnych faktycznie poniesionych przez beneficjenta lub partnera prywatnego w ramach operacji PPP i zapłaconych w okresie wdrażania operacji, wkładów rzeczowych i amortyzacji;

b)

stawki jednostkowe;

c)

kwoty ryczałtowe;

d)

finansowanie w oparciu o stawki ryczałtowe;

e)

kombinacja form, o których mowa w lit. a)-d), pod warunkiem że każda z nich obejmuje inne kategorie kosztów lub w przypadku gdy są one stosowane do odrębnych projektów stanowiących część operacji lub do kolejnych faz operacji;

f)

finansowanie niepowiązane z kosztami, pod warunkiem że takie dotacje są pokrywane w drodze refundacji wkładu Unii zgodnie z art. 95.

a)

za pomocą rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń w oparciu o:

b)

projekt budżetu ustalany indywidualnie dla każdego przypadku i uzgadniany ex ante przez podmiot dokonujący wyboru operacji, gdy jej łączny koszt nie przekracza 200 000 EUR;

c)

zgodnie z zasadami stosowania odpowiednich stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych i stawek ryczałtowych mających zastosowanie w ramach polityk Unii w odniesieniu do podobnego rodzaju operacji;

d)

zgodnie z zasadami stosowania odpowiednich stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych i stawek ryczałtowych mających zastosowanie w ramach systemów dotacji finansowanych w całości przez państwo członkowskie w odniesieniu do podobnego rodzaju operacji;

e)

stawki ryczałtowe i konkretne metody ustalone z mocy lub na podstawie niniejszego rozporządzenia lub rozporządzeń dotyczących poszczególnych Funduszy.

a)

do 7 % kwalifikowalnych kosztów bezpośrednich, w którym to przypadku państwo członkowskie nie jest zobowiązane do dokonania obliczeń w celu ustalenia stawki mającej zastosowanie;

b)

do 15 % kwalifikowalnych bezpośrednich kosztów personelu, w którym to przypadku państwo członkowskie nie jest zobowiązane do dokonania obliczeń w celu ustalenia stawki mającej zastosowanie;

c)

do 25 % kwalifikowalnych kosztów bezpośrednich, pod warunkiem że stawka ta jest obliczana zgodnie z art. 53 ust. 3 lit. a).

a)

przez podzielenie najbardziej aktualnych udokumentowanych rocznych kosztów zatrudnienia brutto przez 1 720 godzin w przypadku osób pracujących w pełnym wymiarze czasu pracy lub przez odpowiedni proporcjonalny odsetek1 720 godzin w przypadku osób pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy;

b)

przez podzielenie najbardziej aktualnych udokumentowanych miesięcznych kosztów zatrudnienia brutto przez średni miesięczny czas pracy danej osoby zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi, o których mowa w umowie o pracę lub decyzji o powołaniu (obu zwanych dalej „dokumentem zatrudnienia”).

a)

proponowaną kwotę wkładu z programu do instrumentu finansowego i szacowany efekt dźwigni, wraz z krótkim uzasadnieniem;

b)

proponowane oferowane produkty finansowe, w tym ewentualną potrzebę zróżnicowanego traktowania inwestorów;

c)

proponowaną docelową grupę ostatecznych odbiorców;

d)

oczekiwany wkład instrumentu finansowego w osiąganie celów szczegółowych.

a)

inwestycją zasobów programu w kapitał podmiotu prawnego;

b)

odrębnymi blokami finansowymi lub rachunkami powierniczymi.

a)

EBI;

b)

międzynarodowym instytucjom finansowym, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały;

c)

publicznemu bankowi lub publicznej instytucji, ustanowionym jako podmioty prawne prowadzące profesjonalną działalność finansową, które spełniają wszystkie następujące warunki:

d)

innym podmiotom, które również wchodzą w zakres stosowania art. 12 dyrektywy 2014/24/UE.

a)

należycie umocowanymi przedstawicielami instytucji zarządzającej i podmiotu wdrażającego fundusz powierniczy, w stosownych przypadkach;

b)

należycie umocowanymi przedstawicielami instytucji zarządzającej lub - w stosownych przypadkach - podmiotu wdrażającego fundusz powierniczy i podmiotu wdrażającego fundusz szczegółowy.

a)

wsparcia z innego Funduszu lub z instrumentu unijnego; ani

b)

wsparcia z tego samego Funduszu w ramach innego programu.

a)

odsetki od zadłużenia, z wyjątkiem przypadków związanych z dotacjami udzielonymi w formie dotacji na spłatę odsetek lub dotacji na opłaty gwarancyjne;

b)

zakup gruntów za kwotę przekraczającą 10 % łącznych wydatków kwalifikowalnych na daną operację; w przypadku terenów opuszczonych oraz poprzemysłowych, na których znajdują się budynki, limit ten zostaje podniesiony do 15 %; w przypadku instrumentów finansowych te wartości procentowe mają zastosowanie do wkładu z programu wypłaconego na rzecz ostatecznego odbiorcy lub, w przypadku gwarancji, do kwoty pożyczki potwierdzonej gwarancją;

c)

podatek od wartości dodanej (VAT), z wyjątkiem:

a)

zaprzestanie lub przeniesienie działalności produkcyjnej poza region na poziomie NUTS 2, w którym dana operacja otrzymała wsparcie;

b)

zmiana własności elementu infrastruktury, która daje przedsiębiorstwu lub podmiotowi publicznemu nienależną korzyść;

c)

istotna zmiana wpływająca na charakter operacji, jej cele lub warunki wdrażania, mogąca doprowadzić do naruszenia pierwotnych celów operacji.

a)

wsparcie publiczne wypłacone na rzecz operacji obejmującej wkłady rzeczowe nie przekracza łącznych wydatków kwalifikowalnych, z wyłączeniem wkładów rzeczowych, na koniec operacji;

b)

wartość przypisana wkładom rzeczowym nie przekracza kosztów ogólnie przyjętych na danym rynku;

c)

wartość i dostarczenie wkładów rzeczowych mogą być poddane niezależnej ocenie i zweryfikowane;

d)

w przypadku udostępnienia gruntu lub nieruchomości można do celów umowy dzierżawy dokonać płatności nominalnej kwoty rocznej nieprzekraczającej jednej jednostki waluty państwa członkowskiego;

e)

w przypadku wkładów rzeczowych w formie nieodpłatnej pracy wartość takiej pracy jest określana z uwzględnieniem zweryfikowanego czasu poświęconego na pracę i stawki wynagrodzenia za pracę równoważną.

a)

pozwalają na to zasady kwalifikowalności programu;

b)

kwota wydatków jest należycie uzasadniona dokumentami potwierdzającymi o wartości dowodowej równoważnej fakturom obejmującym koszty kwalifikowalne, w przypadku gdy koszty te zostały refundowane w formie, o której mowa w art. 53 ust. 1 lit. a);

c)

koszty odnoszą się wyłącznie do okresu wsparcia dla operacji;

d)

dotacje publiczne nie zostały wykorzystane do celów nabycia zamortyzowanych aktywów.

a)

płatnościom na rzecz ostatecznych odbiorców, w przypadku pożyczek, inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych;

b)

zasobom zaangażowanym w ramach umów gwarancyjnych, zaległych lub takich, których termin zapadalności już upłynął, w celu pokrycia ewentualnych strat, wynikających z żądania wypłaty środków z gwarancji, obliczonych na podstawie współczynnika mnożnikowego ustanowionego na potrzeby odpowiednich potwierdzonych gwarancją nowych wypłaconych pożyczek, inwestycji kapitałowych lub quasi-kapitałowych na rzecz ostatecznych odbiorców;

c)

płatnościom dla lub na rzecz ostatecznych odbiorców, w przypadku gdy instrumenty finansowe łączone są z innymi wkładami Unii w ramach pojedynczej operacji instrumentu finansowego zgodnie z art. 58 ust. 5;

d)

płatnościom z tytułu opłat za zarządzanie i refundacjom kosztów zarządzania poniesionych przez podmioty wdrażające instrument finansowy.

a)

z wyjątkiem pilnych przypadków, Komisja zawiadamia właściwą instytucję programu o audycie z wyprzedzeniem co najmniej 15 dni roboczych; w takich audytach mogą uczestniczyć urzędnicy lub upoważnieni przedstawiciele państwa członkowskiego;

b)

w przypadku gdy przepisy krajowe zastrzegają pewne działania dla podmiotów specjalnie wyznaczonych w prawodawstwie krajowym, urzędnicy Komisji oraz upoważnieni przedstawiciele mają dostęp do uzyskanych w ten sposób informacji bez uszczerbku dla kompetencji sądów krajowych i z pełnym poszanowaniem praw podstawowych zainteresowanych podmiotów prawnych;

c)

Komisja przekazuje właściwej instytucji państwa członkowskiego wstępne ustalenia z audytu nie później niż 3 miesiące od ostatniego dnia audytu;

d)

Komisja przekazuje sprawozdanie z audytu nie później niż 3 miesiące od dnia otrzymania kompletnej odpowiedzi od właściwej instytucji państwa członkowskiego dotyczącej wstępnych ustaleń z audytu; odpowiedź państwa członkowskiego uznaje się za kompletną w przypadku braku prośby ze strony Komisji o przekazanie dalszych informacji lub poprawionego dokumentu w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania odpowiedzi państwa członkowskiego.