Akty ujednolicone - rok 2020 poz. 3

(1)

W dniu 14 sierpnia 2019 r. weszło w życie nowe rozporządzenie (UE) 2019/1241 w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych. W załączniku I do tego rozporządzenia ustanowiono wykaz gatunków objętych zakazem połowów, w załączniku V - przepisy szczególne dotyczące środków technicznych ustanowionych na poziomie regionalnym w odniesieniu do Morza Północnego, a w załączniku VII - przepisy szczególne dotyczące środków technicznych ustanowionych na poziomie regionalnym w odniesieniu do wód południowo-zachodnich.

(2)

W art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/1241 uprawniono Komisję do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 15 i art. 29 w celu zmiany tego rozporządzenia poprzez zapewnienie, aby odpowiednie przepisy art. 13 lub części A lub C załączników V-X miały zastosowanie także do połowów rekreacyjnych.

(3)

W art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2019/1241 uprawniono Komisję do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 29 w celu zmiany wykazu gatunków objętych zakazem połowów określonego w załączniku I.

(4)

W art. 15 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/1241 uprawniono Komisję do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 29 tego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (2) w celu zmiany, uzupełnienia, uchylenia lub odstąpienia od środków technicznych określonych w załącznikach do rozporządzenia (UE) 2019/1241, w tym przy wykonywaniu obowiązku wyładunku.

(5)

Załącznik I zawiera wykaz gatunków objętych zakazem połowów. W załącznikach V i VII do rozporządzenia (UE) 2019/1241 określono szczególne środki techniczne odpowiednio dla Morza Północnego i wód południowo-zachodnich.

(6)

Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy i Szwecja mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w Morzu Północnym. Po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Morza Północnego oraz Komitetu Doradczego ds. Zasobów Pelagicznych te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 4 maja 2020 r. wspólną rekomendację na potrzeby aktu delegowanego.

(7)

Belgia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Portugalia mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w wodach południowo-zachodnich. Po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego ds. Wód Południowo-Zachodnich oraz Komitetu Doradczego ds. Zasobów Pelagicznych te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 4 maja 2020 r. wspólną rekomendację na potrzeby aktu delegowanego.

(8)

Celem niniejszego rozporządzenia jest zawarcie w jednym akcie istniejących przepisów dotyczących środków technicznych, które w przeszłości przyjęto w ramach planów w zakresie odrzutów dla Morza Północnego i wód południowo-zachodnich, a także nowo zaproponowanych środków technicznych.

(9)

W oparciu o informacje dostarczone przez państwa członkowskie Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) pozytywnie ocenił dowody przedstawione przez grupy regionalne na poparcie środków technicznych zawartych w obydwu wspólnych rekomendacjach (3).

(10)

Środki uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu oceniono zgodnie z art. 2 ust. 2 oraz art. 10, 15 i 18 rozporządzenia (UE) 2019/1241. Państwa członkowskie przedstawiły dowody w celu wykazania, że wnioski są zgodne z art. 15 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2019/1241.

(11)

W dniu 28 lipca 2020 r. przeprowadzono konsultacje w sprawie wspólnej rekomendacji z Grupą Ekspertów ds. Rybołówstwa. Parlament Europejski uczestniczył w posiedzeniu w charakterze obserwatora.

(12)

We wspólnej rekomendacji przedstawionej przez państwa członkowskie mające interes połowowy na Morzu Północnym (wspólna rekomendacja państw basenu Morza Północnego) zasugerowano uwzględnienie ikrzycy homara europejskiego w zawartym w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/1241 wykazie gatunków, w przypadku których istnieje zakaz poławiania, zatrzymywania na statku, przeładunku, wyładunku, przechowywania, sprzedaży, wystawiania lub oferowania do sprzedaży. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie i stwierdził, że istnieją przekonujące dowody uzasadniające wprowadzenie tego środka. STECF zauważył, że podobne środki wprowadzono na innych obszarach i że przyniosły one długoterminowe korzyści gospodarcze wynikające ze zwiększonych wyładunków homara europejskiego związanych z odbudową stad. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(13)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zasugerowano zwiększenie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony w przypadku homara europejskiego w szwedzkiej wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) w rejonie ICES 3a. STECF wskazał, że pomimo braku konkretnych dowodów na poparcie tego wniosku, przedmiotowy środek obejmuje zwiększenie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony. Dzięki wprowadzeniu takiego środka stado będzie eksploatowane mniej intensywnie, co przyniesie oczywiste korzyści w kontekście jego ochrony. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(14)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zasugerowano również ujednolicenie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony w przypadku labraksa złowionego w ramach połowów rekreacyjnych w rejonie ICES 3a i podobszarze ICES 4 z minimalnym rozmiarem odniesienia do celów ochrony w przypadku labraksa złowionego w ramach połowów przemysłowych zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia Rady (UE) 2020/123 (4). W sprawozdaniu 20-04 STECF zauważył, że biorąc pod uwagę, iż połowy rekreacyjne przyczyniają się do ogólnej śmiertelność połowowej, stosowanie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony dla połowów przemysłowych również w odniesieniu do połowów rekreacyjnych stanowi pozytywny środek zarządzania. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(15)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zaproponowano kontynuację szeregu dodatkowych środków technicznych uzgodnionych między Unią a Norwegią w latach 2011 (5) i 2012 (6). Niektóre z tych szczególnych środków technicznych uwzględniono już w załączniku V do rozporządzenia (UE) 2019/1241, zaś inne uwzględniono - zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 na lata 2019-2021 - w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/2238 (7). Środki te mają na celu zwiększenie selektywności i ograniczenie niezamierzonych połowów w przypadku łowisk lub gatunków objętych obowiązkiem wyładunku i należy je włączyć do załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. Środki te należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(16)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zaproponowano również dalsze wykorzystywanie sieci SepNep dopuszczonych na mocy rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2238. STECF stwierdził, że dostarczone informacje są szczegółowe i wiarygodne oraz że przedstawiono dowody potwierdzające skuteczność sieci SepNep. STECF przeanalizował to urządzenie w poprzednich latach i jego wnioski są nadal aktualne (8). Na podstawie przedstawionych informacji STECF stwierdził również, że sieć SepNep jest zgodna z art. 15 ust. 5 rozporządzenia 2019/1241 jako urządzenie o równoważnej selektywności w kontekście przepisów technicznych określonych dla ukierunkowanych połowów homarca i nie doprowadzi do pogorszenia standardów selektywności. Środek ten należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(17)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zasugerowano także sezonowy zakaz połowów przemysłowych i rekreacyjnych w przypadku homara europejskiego w szwedzkiej wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) w rejonie ICES 3a. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie i zauważył, że chociaż nie przedstawiono żadnych konkretnych informacji potwierdzających, które umożliwiłyby ilościowe określenie potencjalnych korzyści płynących z tego środka, będzie się on wiązał ze zmniejszeniem śmiertelności połowowej, co - w połączeniu z pozostałymi zaproponowanymi środkami - będzie prawdopodobnie miało pozytywny wpływ na stada homara europejskiego. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(18)

We wspólnej rekomendacji państw basenu Morza Północnego zasugerowano wprowadzenie zakazu poławiania homara europejskiego w szwedzkiej wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) w rejonie ICES 3a przy użyciu narzędzi innych niż kosze do połowów homara. STECF stwierdził, że chociaż nie przedstawiono żadnych konkretnych informacji potwierdzających, które umożliwiłyby ilościowe określenie potencjalnych korzyści płynących z tego środka, zakaz stosowania sieci skrzelowych do poławiania homara europejskiego i langustowatych wywiera pozytywne skutki na innych obszarach i że środek prawdopodobnie będzie miał pozytywny wpływ na stada homara europejskiego. Środek ten należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(19)

We wspólnej rekomendacji przedstawionej przez państwa członkowskie mające interes połowowy na wodach południowo-zachodnich (wspólna rekomendacja państw wód południowo-zachodnich) zasugerowano utrzymanie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony w przypadku ostroboka poławianego w ramach tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w regionie Xávega w rejonie ICES 8c oraz podobszarze 9, który obecnie uregulowany jest w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1394/2014 (9). STECF odniósł się do swojej poprzedniej oceny, w której pozytywnie zaopiniował ten środek, i stwierdził (10), że w przypadku spełnienia warunków ustanowionych we wspólnej rekomendacji wniosek prawdopodobnie nie zmieni historycznego modelu eksploatacji stada. Biorąc pod uwagę, że warunki tego wniosku się nie zmieniły oraz że STECF stwierdził, iż model eksploatacji jest stabilny od co najmniej 20 lat, środek ten należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(20)

We wspólnej rekomendacji państw wód południowo-zachodnich zasugerowano ujednolicenie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony w przypadku następujących gatunków poławianych w ramach połowów rekreacyjnych w wodach południowo-zachodnich z minimalnym rozmiarem odniesienia do celów ochrony mającym zastosowanie do połowów przemysłowych: plamiaka, czarniaka, rdzawca, morszczuka europejskiego, smuklicy, soli, gładzicy, witlinka, molwy, molwy niebieskiej, makreli, śledzia atlantyckiego, ostroboka, sardeli europejskiej i sardynki europejskiej. We wspólnej rekomendacji zasugerowano wyższe minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony w przypadku dorsza atlantyckiego, morlesza bogara i labraksa poławianych w ramach połowów rekreacyjnych. STECF przeanalizował przedstawione dowody i stwierdził (11), że biorąc pod uwagę, iż połowy rekreacyjne przyczyniają się do ogólnej śmiertelność połowowej, stosowanie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony dla połowów przemysłowych również w odniesieniu do połowów rekreacyjnych stanowi pozytywny środek zarządzania. Środek ten należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(21)

W celu optymalizacji modeli eksploatacji, zwiększenia selektywności narzędzi połowowych i ograniczenia niezamierzonych połowów należy zatem przyjąć środki techniczne przedłożone przez państwa członkowskie.

(22)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowu statków unijnych oraz na powiązaną działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Ponieważ niektóre środki techniczne przyjęte w ramach planów w zakresie odrzutów wygasają z końcem 2020 r., niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2021 r.,

1)

w załączniku I dodaje się literę w brzmieniu:

2)

w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:

3)

w załączniku VII część A wprowadza się następujące zmiany:

•

Minimalny otwór oczek 120 mm (między węzłami)

•

Maksymalnie 80 oczek naokoło (w tym naty)

•

Minimalny otwór oczek 80 mm (między węzłami)

•

Maksymalnie 110 oczek naokoło (w tym naty)

•

Sieć przesiewająca powinna być przymocowana do całego materiału sieciowego włoka, tak aby jedynym sposobem na wejście ryb/homarca do dolnej części włoka było przejście przez oczka sieci przesiewającej. Sieć przesiewająca powinna kierować duże osobniki do wejścia górnej części worka włoka. Początek sieci przesiewającej powinien być połączony z fartuchem włoka.

•

Maksymalny otwór oczek 105 mm (między węzłami)

•

Minimalna długość sieci przesiewającej 100# oczek

•

Tylna krawędź sieci przesiewającej: maksymalna szerokość 16# oczek

•

Na przedniej krawędzi sieć przesiewająca powinna mieć maksymalną szerokość 88 % szerokości włoka. Jest to równe np. 2 oczkom sieci przesiewającej (105 mm) na 3 oczka włoka (80 mm).

•

Kratownica powinna być przymocowana do całego worka włoka lub przedłużenia materiału sieciowego wokół kratownicy, co zapobiega wszelkim formom swobodnego dostawania się do dolnej części worka włoka inaczej niż przez górne otwory w kratownicy.

•

Minimalny odstęp między prętami 17 mm

•

Kąt kratownicy powinien mieścić się w przedziale od 40 do 90 stopni, ale zaleca się 45 stopni.

•

Wejście do dolnej części worka włoka powinno być odbywać się przez górną część kratownicy.

•

Pionowa część kratownicy pozwalająca wejść do dolnej części worka włoka powinna wynosić maksymalnie 35 % łącznej długości otworów pionowych prętów i otworu w stronę dolnej części worka włoka.

•

Zasłona z lin z ciężarkami (72 gr/m, średnica 6 mm) jest połączona z górną częścią przedłużenia lub worka włoka i powinna znajdować się co najmniej 4 oczka przed dolną częścią kratownicy.

•

Zasłona z lin z ciężarkami powinna rozwijać się tak, aby dotrzeć do dolnych prętów kratownicy.