Akty ujednolicone - rok 2013 poz. 1

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1 i art.  62,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (²) przewiduje nowoczesny, oparty na analizie ryzyka system regulacji i nadzoru zakładów ubezpieczeń i reasekuracji w Unii. Ten system jest konieczny w celu zapewnienia bezpiecznego i solidnego sektora ubezpieczeń, będącego w stanie dostarczać zrównoważone produkty ubezpieczeniowe i wspierać sferę realnej gospodarki poprzez zachęcanie do długoterminowych inwestycji oraz zapewnienie dodatkowej stabilności.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE (³) wprowadza pewne zmiany w art. 212–262 dyrektywy 2009/138/WE, które mają stosować się od dnia 10 czerwca 2013 r.

(3)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/23/UE (⁴) zmienia dyrektywę 2009/138/WE poprzez odroczenie terminu jej transpozycji z dnia 31 października 2012 r. na dzień 30 czerwca 2013 r., daty rozpoczęcia jej stosowania z dnia 1 listopada 2012 r. na dzień 1 stycznia 2014 r. oraz daty uchylenia obowiązujących dyrektyw dotyczących ubezpieczeń i reasekuracji (⁵) (określanych łącznie jako „ Wypłacalność I”) z dnia 1 listopada 2012 r. na dzień 1 stycznia 2014 r.

(4)  Dnia 19 stycznia 2011 r. Komisja przyjęła wniosek (dotyczący „ drugiej dyrektywy zbiorczej”) w sprawie m.in. zmiany dyrektywy 2009/138/WE, w celu uwzględnienia nowego systemu nadzoru w odniesieniu do ubezpieczeń, mianowicie utworzenia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) (EIOPA). Wniosek dotyczący drugiej dyrektywy zbiorczej zawiera również przepisy dotyczące odroczenia terminu transpozycji i daty rozpoczęcia stosowania dyrektywy 2009/138/WE i daty uchylenia dyrektyw „Wypłacalność I” oraz służy jako środek umożliwiający dostosowanie dyrektywy 2009/138/WE do wejścia w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej poprzez zmianę przepisów dających Komisji uprawnienia do przyjęcia środków wykonawczych w przepisy dające Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych i aktów wykonawczych.

(5) Biorąc pod uwagę złożoność wniosku dotyczącego drugiej dyrektywy zbiorczej, istnieje ryzyko, że nie wejdzie ona w życie przed upływem terminu transpozycji i datą rozpoczęcia stosowania dyrektywy 2009/138/WE. Pozostawienie tych terminów bez zmian spowodowałoby, że dyrektywa 2009/138/WE musiałaby zostać wdrożona przed wejściem w życie przepisów przejściowych oraz odpowiednich dostosowań, w tym dalszych doprecyzowań uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych i aktów wykonawczych, przewidzianych we wniosku dotyczącym drugiej dyrektywy zbiorczej.

(6)  W celu uniknięcia zbyt uciążliwych obowiązków prawodawczych dla państw członkowskich na mocy dyrektywy 2009/138/WE i później w ramach nowego systemu przewidzianego we wniosku dotyczącym drugiej dyrektywy zbiorczej, należy zatem odroczyć termin transpozycji i datę rozpoczęcia stosowania dyrektywy 2009/138/WE, tak by zapewnić organom nadzoru oraz zakładom ubezpieczeń i zakładom reasekuracji wystarczający okres czasu na przygotowanie się na stosowanie nowego systemu.

(7)  Z chronologii wydarzeń wynika, że odroczony termin transpozycji i odroczona data rozpoczęcia stosowania dyrektywy 2009/138/WE powinny również obowiązywać w stosunku do zmian tej dyrektywy, które zostały dokonane dyrektywą 2011/89/WE.

(8) Ze względu na konieczność zapewnienia pewności prawa należy odpowiednio odroczyć datę uchylenia dyrektyw „Wypłacalność I”.

(9)  Ze względu na bardzo krótki okres, jaki pozostał do upływu terminów określonych w dyrektywie 2009/138/WE, niniejsza dyrektywa powinna wejść w życie bezzwłocznie.

(10) W związku z tym, w kwestii przekazania niniejszego wniosku w sprawie dyrektywy parlamentom narodowym uzasadnione jest zastosowanie wyjątku dla pilnych przypadków przewidzianego w art. 4 Protokołu nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2009/138/WE wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 309 ust.  1 wprowadza się następujące zmiany:

a) w akapicie pierwszym datę „30 czerwca 2013 r.” zastępuje się datą „31 marca 2015 r.”;

b) w akapicie drugim datę „1 stycznia 2014 r.” zastępuje się datą „ 1 stycznia 2016 r.”;

2) w art. 310 akapit pierwszy datę „1 stycznia 2014 r.” zastępuje się datą „1 stycznia 2016 r.”;

3) w art. 311 akapit drugi datę „1 stycznia 2014 r.” zastępuje się datą „1 stycznia 2016 r.”.

Artykuł 2

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 11 grudnia 2013 r.

(¹)  Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 21 listopada 2013 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 5 grudnia 2013 r.

(²)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).

(³)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego (Dz.U. L 326 z 8.12.2011, s. 113).

(⁴)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/23/UE z dnia 12 września 2012 r. zmieniająca dyrektywę 2009/138/WE (Wypłacalność II) w odniesieniu do terminu jej transpozycji, daty rozpoczęcia jej stosowania oraz daty uchylenia niektórych dyrektyw (Dz.U. L 249 z 14.9.2012, s. 1).

(⁵)  Dyrektywa Rady 64/225/EWG z dnia 25 lutego 1964  r. w sprawie zniesienia ograniczeń swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług w dziedzinie reasekuracji i retrocesji (Dz.U. 56 z 4.4.1964, s. 878/64); pierwsza dyrektywa Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 3); dyrektywa Rady 73/240/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. znosząca ograniczenia swobody przedsiębiorczości w zakresie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 20); dyrektywa Rady 76/580/EWG z dnia 29 czerwca 1976 r. zmieniająca dyrektywę 73/239/EWG (Dz.U. L 189 z 13.7.1976, s. 13); dyrektywa Rady 78/473/EWG z dnia 30 maja 1978 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do koasekuracji we Wspólnocie (Dz.U. L 151 z 7.6.1978, s. 25); dyrektywa Rady 84/641/EWG z dnia 10 grudnia 1984  r. zmieniająca, szczególnie w zakresie ubezpieczenia świadczenia pomocy turystycznej, pierwszą dyrektywę (73/239/EWG) (Dz.U. L 339 z 27.12.1984, s. 21); dyrektywa Rady 87/344/EWG z dnia 22 czerwca 1987 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczenia ochrony prawnej (Dz.U. L 185 z 4.7.1987, s. 77); druga dyrektywa Rady 88/357/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług (Dz.U. L 172 z 4.7.1988, s. 1); dyrektywa Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz.U. L 228 z 11.8.1992, s. 1); dyrektywa 98/78/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998  r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń w grupach ubezpieczeniowych (Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 1); dyrektywa 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń (Dz.U. L 110 z 20.4.2001, s. 28); dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie (Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1) i dyrektywa 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji (Dz.U. L 323 z 9.12.2005, s. 1).