Akty ujednolicone - rok 2008 nr 299 poz. 13

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (¹), w szczególności jego art. 31 ust. 1 i 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 przewiduje, iż nawóz należący do typu nawozów wymienionych w załączniku I do wyżej wymienionego rozporządzenia i spełniający warunki ustanowione w tym rozporządzeniu może być oznakowany jako „nawóz WE”.

(2) Zarówno siarczan amonu jak i azotan wapnia (saletra wapniowa) zostały wymienione jako typy nawozów w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003. Mieszanki tych dwóch typów nawozów nie mogą być jednak oznakowane jako „nawóz WE”. Jako że mieszanki siarczanu amonu i azotanu wapnia (saletra wapniowa) stosuje się powodzeniem w dwóch państwach członkowskich, mieszanki takie powinno się uznać za „nawozy WE”, aby ułatwić korzystanie z nich rolnikom w całej Wspólnocie.

(3) Wiele typów nawozów z podstawowymi składnikami pokarmowymi zawierających azot wymienionych w załączniku I zwykle uwalnia azot zbyt szybko, aby uprawy mogły w pełni z niego skorzystać, a co za tym idzie, nadmiar azotu może potencjalnie szkodzić środowisku naturalnemu.

(4) W odniesieniu do dwóch typów nawozów WE wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 dodanie dicyjanodiamidu, jednej z wielu substancji znanych jako inhibitory nitryfikacji, może zapobiec takiej potencjalnej szkodzie dla środowiska naturalnego. Pozostałe typy nawozów WE mogą zawierać azot w innej formie i w ich przypadku inhibitory nitryfikacji nie są skuteczne. Dla tych pozostałych typów inhibitory ureazy mogą stanowić satysfakcjonujące rozwiązanie.

(5) W celu otwarcia szerszego dostępu do agronomicznych i środowiskowych korzyści płynących ze stosowania inhibitorów nitryfikacji i ureazy używanie inhibitorów nitryfikacji i ureazy powinno być dozwolone dla większości typów nawozów azotowych, ponadto więcej typów inhibitorów powinno być dopuszczonych do obrotu.

(6) Wykaz dozwolonych inhibitorów nitryfikacji i ureazy powinien być zatem wprowadzony do załącznika I rozporządzenia (WE) nr 2003/2003.

(7) Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 przedstawia szczegółowe opisy metod analitycznych, które należy stosować dla pomiaru zawartości składnika pokarmowego w nawozach WE. Opisy te należy skorygować odnośnie do zawartości jodu, tak aby uzyskiwać prawidłowe wyniki analiz.

(8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2003/2003.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 32 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zmienia się zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zmienia się zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 listopada 2008 r.

(¹) Dz.U. L 304 z 21.11.2003, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1) w tabeli A.1 wpis dotyczący nawozu typu 4 „siarczan amonu” otrzymuje brzmienie:

 2) w tabeli A.1 zapisy dotyczące nawozów typów 16 i 17 oraz przypis a) zostają usunięte. Typ 18 zamienia się na typ 16;

3) dodaje się sekcję F w brzmieniu:

„F. Inhibitory nitryfikacji i ureazy

Inhibitory ureazy i nitryfikacji wymienione w tabelach F.1 i F.2 poniżej mogą być dodawane do nawozów azotowych typów wymienionych w sekcjach A.1, B.1, B.2, B.3, C.1 i C.2 załącznika I z zastrzeżeniem następujących postanowień:

(1) przynajmniej 50 % całkowitej zawartości azotu w nawozie składa się z form azotu wymienionych w kolumnie 3;

(2) nie należą one do typów nawozów wymienionych w kolumnie 4.

Nawozom, do których został dodany inhibitor nitryfikacji wymieniony w tabeli F.1, dodaje się do oznaczenia typu słowa »z inhibitorem nitryfikacji ([oznaczenie typu inhibitora nitryfikacji])«.

Nawozom, do których został dodany inhibitor ureazy wymieniony w tabeli F.2, dodaje się do oznaczenia typu słowa »z inhibitorem ureazy ([oznaczenie typu inhibitora ureazy])«.

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie nawozu do obrotu zapewnia, że każde opakowanie jednostkowe oraz opakowanie zbiorcze zawiera możliwie najpełniejszą informację techniczną. Informacja ta ma pozwolić użytkownikowi w szczególności na ustalenie dawek i okresów stosowania nawozu w odniesieniu do danej uprawy.

Nowe inhibitory nitryfikacji lub ureazy mogą zostać włączone odpowiednio do tabel F.1 lub F.2 po ocenie danych technicznych przekazanych zgodnie z wytycznymi, które będą opracowane dla tych składników.

F.1. Inhibitory nitryfikacji

F.2. Inhibitory ureazy

ZAŁĄCZNIK II

W sekcji B załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1) w uwadze w pkt 4.11 metody 2.3.2 akapity drugi, trzeci i czwarty otrzymują brzmienie:

„Następnie miareczkować roztworem jodu (I2) o stężeniu 0,05 mol/l w obecności roztworu skrobi jako wskaźnika.

1 ml roztworu jodu (I₂) 0,05 mol/l odpowiada 0,01128 g SnCl₂-2H₂O.

W tak przygotowanym roztworze co najmniej 80 % całkowitej zawartości cyny powinno występować w postaci jonów dwuwartościowych. Do miareczkowania należy użyć co najmniej 35 ml 0,05 mol/l roztworu jodu (I₂).”;

2) w uwadze w punkcie 4.11 metody 2.6.1 akapity drugi, trzeci i czwarty otrzymują brzmienie:

„Następnie miareczkować roztworem jodu (I₂) o stężeniu 0,05 mol/l w obecności roztworu skrobi jako wskaźnika.

1 ml roztworu jodu (I₂) 0,05 mol/l odpowiada 0,01128 g SnCl₂-2H₂O.

W tak przygotowanym roztworze co najmniej 80 % całkowitej zawartości cyny, powinno występować w postaci jonów dwuwartościowych. Do miareczkowania należy użyć co najmniej 35 ml 0,05 mol/l roztworu jodu (I₂).”