Akty ujednolicone - rok 2006 nr 365 poz. 64

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006 z dnia 18 września 2006 r. ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (¹), w szczególności jego art. 14,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Uwzględniając zmiany wprowadzone rozporządzeniem (WE) nr 1405/2006 i zdobyte doświadczenie oraz uproszczenie legislacyjne, należy uchylić rozporządzenia Komisji: (EWG) nr 2837/93 z dnia 18 października 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 w odniesieniu do utrzymania gajów oliwnych na tradycyjnych obszarach uprawy oliwek (²), (EWG) nr 2958/93 z dnia 27 października 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 w odniesieniu do szczególnych uzgodnień dotyczących dostaw niektórych produktów rolnych (³), (WE) nr 3063/93 z dnia 5 listopada 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 w odniesieniu do systemu pomocy do produkcji miodu określonej jakości (⁴), (WE) nr 3175/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania szczególnych uzgodnień dotyczących dostaw produktów zbożowych na mniejsze wyspy Morza Egejskiego i ustanawiające prognozę bilansu dostaw (⁵), (WE) nr 1517/2002 z dnia 23 sierpnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 wprowadzającego szczególne środki dla mniejszych wysp Morza Egejskiego, w odniesieniu do upraw niektórych produktów rolnych, ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz sadzeniaków (⁶), (WE) nr 1999/2002 z dnia 8 listopada 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 w zakresie szczególnych uzgodnień dotyczących pomocy dla mniejszych wysp Morza Egejskiego w odniesieniu do winnic (⁷) oraz (WE) nr 2084/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2837/93 w odniesieniu do terminu wypłacania pomocy na utrzymanie gajów oliwnych na tradycyjnych obszarach uprawy oliwek na mniejszych wyspach Morza Egejskiego (⁸) i zastąpić je jednym rozporządzeniem ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1405/2006.

(2) Należy ustanowić szczegółowe zasady wdrażania szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw oraz działań wspierających lokalną produkcję, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1405/2006.

(3) Konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad ustalania wysokości kwot pomocy w odniesieniu do dostaw produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw. Wyżej wymienione szczegółowe zasady powinny uwzględniać dodatkowe koszty dostaw na mniejsze wyspy Morza Egejskiego wynikające z ich oddalenia i wyspiarskiego charakteru, co stwarza obciążenia, które znacznie utrudniają ich sytuację.

(4) W zarządzaniu programem pomocy przyznawanej na dostawy produktów na podstawie szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw należy posługiwać się świadectwem, zwanym „świadectwem pomocy”, używając formularza pozwolenia na przywóz.

(5) Zarządzanie szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw wymaga ustanowienia szczegółowych zasad dotyczących wydawania świadectwa pomocy, wprowadzając odstępstwo od zwykłych zasad stosowanych w odniesieniu do pozwoleń na przywóz, ustanowionych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁹).

(6) Zarządzanie szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw powinno pozwolić na realizację dwóch zadań. Z jednej strony jest to ułatwienie szybkiego wydawania pozwolenia, w szczególności dzięki zniesieniu powszechnego obowiązku uprzedniego złożenia zabezpieczenia, jak również sprawne wypłacanie kwot pomocy na dostawy produktów. Z drugiej strony należy zapewnić kontrolę i monitorowanie działań oraz wyposażyć organy zarządzające w odpowiednie instrumenty niezbędne do osiągnięcia celów określonych w szczególnych uzgodnieniach, a mianowicie zapewnienia regularnych dostaw niektórych produktów rolnych i zrekompensowania negatywnych skutków położenia geograficznego mniejszych wysp na Morzu Egejskim poprzez rzeczywiste przeniesienie korzyści na etap wprowadzania do obrotu produktów przeznaczonych dla odbiorcy końcowego.

(7) Rejestracja podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w ramach szczegółowych uzgodnień w sprawie dostaw stanowi jeden z takich instrumentów. Rejestracja ta powinna upoważniać do korzystania ze szczegółowych uzgodnień w sprawie dostaw w zamian za wypełnianie obowiązków wynikających z przepisów wspólnotowych i krajowych. Rejestracja wnioskującego powinna dokonywać się automatycznie, jeżeli spełnia on pewną liczbę obiektywnych warunków dostosowanych do wymogów związanych z zarządzaniem szczegółowymi uzgodnieniami w sprawie dostaw.

(8) Szczegółowe zasady zarządzania szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw powinny zapewnić zarejestrowanemu podmiotowi, w ramach ilości ustanowionych w prognozowanych bilansach dostaw, otrzymanie świadectwa w odniesieniu do produktów i ilości stanowiących przedmiot operacji handlowej, którą przeprowadza na własne konto, w oparciu o dokumenty zaświadczające o rzeczywistym charakterze operacji i o zgodności z wnioskiem o przyznanie świadectwa.

(9) Monitorowanie operacji objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw wymaga, między innymi, spełnienia obowiązku udowodnienia szybkiego dokonania dostawy, której dotyczy świadectwo oraz wprowadzenia zakazu zbywania praw i obowiązków nabytych przez posiadacza świadectwa.

(10) Korzyści w formie pomocy wspólnotowej muszą znajdować odzwierciedlenie w kosztach produkcji i poziomie cen obowiązujących na etapie odbiorcy końcowego. Konieczne są więc kontrole sprawdzające rzeczywiste przenoszenie korzyści.

(11) Rozporządzenie (WE) nr 1405/2006 stanowi, iż produkty objęte szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw mogą być wywożone do państw trzecich lub wysyłane do pozostałych państw Wspólnoty wyłącznie na określonych zasadach. Należy więc przewidzieć odpowiednie, szczegółowe zasady. Wskazane jest zwłaszcza ustanowienie maksymalnych ilości produktów przetworzonych będących przedmiotem tradycyjnego wywozu i wysyłki.

(12) W celu ochrony konsumentów oraz interesów handlowych podmiotów produkty nie posiadające solidnej, właściwej jakości handlowej w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (¹⁰) należy wykluczyć z objęcia szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw najpóźniej przed pierwszym wprowadzeniem takich produktów do obrotu oraz przewidzieć właściwe środki, na wypadek gdyby wymóg ten nie został spełniony.

(13) Właściwe organy powinny określić szczegółowe przepisy administracyjne niezbędne do zarządzania i monitorowania szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw. Ponadto w celu zapewnienia właściwego monitorowania realizacji wspomnianych uzgodnień należy sprecyzować przepisy dotyczące kontroli, jakie mają być przeprowadzane. Należy zatem określić rodzaj kar administracyjnych, których zadaniem będzie zapewnienie właściwego funkcjonowania stosowanych mechanizmów.

(14) Od właściwych organów należy wymagać przedkładania Komisji regularnych sprawozdań, aby możliwa była ocena realizacji uzgodnień.

(15) W odniesieniu do każdego programu pomocy na rzecz produkcji lokalnej należy uzgodnić treść wniosku oraz określić dołączane do wniosku dokumenty umożliwiające ocenę jego zasadności.

(16) Należy zapewnić możliwość poprawienia w dowolnym momencie wniosków o pomoc zawierających oczywiste błędy.

(17) Nieprzekraczalne terminy składania wniosków o przyznanie pomocy i dokonywania w nich zmian muszą być przestrzegane w celu umożliwienia organom krajowym planowania i następnie przeprowadzania skutecznych kontroli poprawności wniosków o przyznanie pomocy na rzecz produkcji lokalnej. Należy zatem ustalić terminy, poza którymi wnioski nie są przyjmowane. Ponadto w celu skłonienia podmiotów gospodarczych do przestrzegania terminów należy stosować mechanizm obniżki procentowej.

(18) Beneficjent powinien mieć możliwość wycofania wniosków o przyznanie pomocy na rzecz lokalnej produkcji lub ich części w dowolnym momencie, pod warunkiem że właściwy organ nie poinformował wcześniej beneficjenta o błędach we wniosku o pomoc lub nie zapowiedział kontroli na miejscu ujawniającej błędy w tej części wniosku, która miała zostać wycofana.

(19) Należy skutecznie monitorować przestrzeganie zasad dotyczących programów pomocy zarządzanych przy pomocy zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. W tym celu należy szczegółowo określić kryteria i procedury techniczne kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu. W odpowiednich przypadkach Grecja powinna dołożyć starań w celu połączenia różnych kontroli przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu z kontrolami przewidzianymi w innych przepisach wspólnotowych.

(20) Należy określić minimalną liczbę beneficjentów objętych kontrolą na miejscu w ramach różnych programów pomocy.

(21) Minimalną liczbę kontroli na miejscu należy wykonać na próbie wybranej po części na podstawie analizy ryzyka, a po części przypadkowo. Należy określić główne czynniki uwzględniane w analizie ryzyka.

(22) W przypadku wykrycia znacznych nieprawidłowości należy zwiększyć liczbę kontroli na miejscu w danym roku i w przyszłych latach, celem uzyskania wystarczającej pewności co do poprawności odpowiednich wniosków o pomoc.

(23) Aby kontrole na miejscu były skuteczne, konieczne jest poinformowanie inspektorów o przyczynach, dla których poszczególni beneficjenci zostali wybrani do kontroli. Grecja powinna przechowywać tego rodzaju informacje.

(24) Aby umożliwić organom krajowym i właściwym organom Wspólnoty monitorowanie kontroli na miejscu, należy sporządzać szczegółowe sprawozdania z takich kontroli. Beneficjentom lub ich przedstawicielom należy umożliwić podpisywanie takich sprawozdań. Jednakże w przypadku kontroli przy zastosowaniu teledetekcji należy zezwalać, aby Grecja korzystała z takiej możliwości jedynie w przypadkach, gdy kontrola ujawnia nieprawidłowości. Ponadto niezależnie od rodzaju przeprowadzonej kontroli na miejscu, beneficjent powinien otrzymać egzemplarz sprawozdania, o ile podczas kontroli zostały wykryte nieprawidłowości.

(25) W celu skutecznej ochrony interesów finansowych Wspólnoty należy podjąć odpowiednie środki zwalczające nadużycia i nieprawidłowości.

(26) Obniżki procentowe i wykluczenia należy ustalać z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz szczególnych problemów powstałych w wyniku wystąpienia siły wyższej, okoliczności wyjątkowych oraz klęsk żywiołowych. Rodzaj popełnionej nieprawidłowości decyduje o wspomnianych obniżkach procentowych lub wykluczeniach, wraz z całkowitym wykluczeniem na określony okres z jednego lub kilku programów pomocy na rzecz lokalnej produkcji.

(27) Z zasady obniżki procentowe i wykluczenia nie powinny być stosowane w przypadku, gdy beneficjent przedstawił prawdziwe informacje lub jest w stanie udowodnić, że nieprawidłowości powstały bez jego winy.

(28) Beneficjent, który w dowolnym momencie poinformuje właściwe organy krajowe o nieprawidłowościach we wniosku o przyznanie pomocy, nie podlega wykluczeniu ani obniżce procentowej, bez względu na przyczyny zaistniałych błędów, pod warunkiem że dany beneficjent nie został wcześniej poinformowany o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu oraz że właściwy organ nie powiadomił wcześniej beneficjenta o nieprawidłowościach we wniosku.

(29) Obniżki procentowe i wykluczenia przewidziane na podstawie niniejszego rozporządzenia należy stosować bez uszczerbku dla kar dodatkowych z tytułu jakichkolwiek innych przepisów ustawodawstwa krajowego.

(30) Beneficjenci, którzy nie są w stanie sprostać wymaganiom przedstawionym w szczegółowych zasadach wdrażania programów w wyniku działania siły wyższej lub zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych nie powinni tracić prawa do uzyskania pomocy.

(31) W celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady działania w dobrej wierze w całej Wspólnocie w przypadku odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot należy określić warunki, w których można się powoływać na tę zasadę, bez uszczerbku dla sposobu traktowania odnośnych wydatków w kontekście rozliczenia rachunków.

(32) Grecję obowiązuje ogólna zasada podejmowania dalszych działań mających na celu zagwarantowanie właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia.

(33) Tam, gdzie to stosowne, należy powiadamiać Komisję o działaniach podejmowanych przez Grecję w celu wdrażania programów pomocy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. Aby umożliwić Komisji skuteczny nadzór, Grecja powinna regularnie przesyłać Komisji pewne statystyki dotyczące programów pomocy.

(34) Działania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu pozostają w zgodzie z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, w szczególności w odniesieniu do programu dotyczącego szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw dla mniejszych wysp na Morzu Egejskim, o których mowa w rozdziale II tego rozporządzenia oraz środków wspierających lokalną produkcję na tych wyspach, o których mowa w rozdziale III tego rozporządzenia.

Artykuł 2

Definicje

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia:

a) „mniejsze wyspy” oznaczają wyspy Morza Egejskiego, z wyjątkiem wysp Kreta i Evia;

b) „właściwe organy” oznaczają organy wyznaczone przez Grecję do wdrażania niniejszego rozporządzenia;

c) „program” oznacza program wsparcia, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006.

TYTUŁ II

SZCZEGÓLNE UZGODNIENIA W SPRAWIE DOSTAW

ROZDZIAŁ I

Prognozowany bilans dostaw

Artykuł 3

Ustalanie i przyznawanie pomocy

1. Do celów stosowania art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, Grecja określa, w kontekście programu, kwotę pomocy mającej na celu złagodzenie skutków oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, biorąc pod uwagę:

a) szczególne potrzeby mniejszych wysp i dokładne wymogi jakościowe;

b) tradycyjną wymianę handlową z portami w kontynentalnej części Grecji i między wyspami na Morzu Egejskim;

c) aspekt ekonomiczny proponowanej pomocy;

d) w odpowiednich przypadkach - potrzebę nieutrudniania potencjalnego rozwoju lokalnej produkcji;

e) jeśli chodzi o dodatkowe koszty transportu, koszty bezpośredniego przeładunku związane z dostawami produktów na mniejsze wyspy;

f) jeśli chodzi o szczególne koszty dodatkowe związane z przetwórstwem lokalnym, niewielkie rozmiary rynku i konieczność zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw produktów na mniejsze wyspy.

2. Pomoc nie przysługuje w przypadku dostaw produktów na mniejsze wyspy, które wcześniej skorzystały ze szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw na inne mniejsze wyspy.

ROZDZIAŁ II

Świadectwo pomocy, płatności, rejestracja, odbiorca końcowy, jakość i zabezpieczenia

Artykuł 4

Świadectwo pomocy i wypłata kwoty pomocy

1. Pomoc, o której mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 wypłacana jest na podstawie całkowicie wykorzystanego świadectwa, zwanego dalej „świadectwem pomocy” i dołączonej faktury zakupu oraz oryginału bądź uwierzytelnionego odpisu lotniczego listu przewozowego lub konosamentu.

Okazanie świadectwa pomocy właściwym organom jest równoznaczne z wnioskiem o przyznanie pomocy i - z wyjątkiem przypadku zaistnienia siły wyższej lub anomalii klimatycznej -musi zostać dokonane w ciągu 30 dni od dnia wydania świadectwa pomocy. W przypadku przekroczenia wspomnianego terminu kwota pomocy jest zmniejszana o 5 % za każdy dzień zwłoki.

Właściwe organy dokonują wypłaty kwoty pomocy w terminie dziewięćdziesięciu dni od dnia złożenia wykorzystanego świadectwa pomocy, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) siła wyższa lub anomalie klimatyczne;

b) wszczęcie postępowania administracyjnego dotyczącego uprawnienia do otrzymania pomocy; w takich przypadkach płatność ma miejsce dopiero po stwierdzeniu uprawnienia do otrzymania pomocy.

2. Świadectwa pomocy należy sporządzać na druku pozwolenia na przywóz, którego wzór znajduje się z załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Artykuł 8 ust. 5, art. 13, 15, 17, 18, 21, 23, 26, 27, 29 do 33 oraz 36 do 41 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stosuje się, mutatis mutandis, bez uszczerbku dla przepisów niniejszego rozporządzenia.

3. Wpis „świadectwo pomocy” jest drukowany lub nanoszony przy pomocy pieczęci w rubryce 20 (specjalne dane szczegółowe) świadectwa.

4. Skreśla się rubryki 7 i 8 świadectwa.

5. W rubryce 12 świadectwa pomocy wpisuje się ostatni dzień obowiązywania.

6. Pomoc wypłacana jest w kwocie obowiązującej w dniu złożenia wniosku o świadectwo pomocy.

7. Świadectwa pomocy wydawane są przez właściwy organ na wniosek zainteresowanych stron, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.

Artykuł 5

Przeniesienie korzyści na odbiorcę końcowego

1. Do celów stosowania niniejszego Tytułu:

a) „korzyść”, o której mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 oznacza dofinansowanie przyznane przez Wspólnotę, o którym mowa w powyższym rozporządzeniu;

b) „odbiorca końcowy” oznacza:

i) w przypadku produktów do bezpośredniego spożycia: konsumenta;

ii) w przypadku produktów do przetworzenia bądź pakowania z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi: końcowy zakład zajmujący się pakowaniem lub przetwórstwem;

iii) w przypadku produktów do przetworzenia bądź pakowania z przeznaczeniem do karmienia zwierząt: rolnika.

2. Właściwe organy podejmują odpowiednie działania mające na celu kontrolę przenoszenia korzyści na odbiorcę końcowego. Mogą one oceniać marże handlowe i ceny stosowane przez poszczególne podmioty.

O działaniach, o których mowa w powyższym akapicie, a w szczególności o elementach kontroli mających na celu stwierdzenie przeniesienia korzyści, jak również o ewentualnych zmianach, informuje się Komisję w ramach sprawozdań, o których mowa w art. 33.

Artykuł 6

Rejestr podmiotów gospodarczych

1. Świadectwa pomocy wydawane są wyłącznie podmiotom gospodarczym wpisanym do rejestru prowadzonego przez właściwy organ (zwanego dalej „rejestrem”).

2. O wpis do rejestru może starać się każdy podmiot gospodarczy działający na terenie Wspólnoty.

O wpisie do rejestru decydują następujące warunki:

a) podmiot gospodarczy posiada środki, struktury i pozwolenia konieczne do prowadzenia określonej działalności oraz, w szczególności, wypełnia obowiązki związane z prowadzeniem księgowości i przepisami podatkowymi;

b) podmiot gospodarczy jest w stanie zagwarantować prowadzenie działalności na mniejszych wyspach.

c) w ramach szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw produktów na mniejsze wyspy oraz w zgodzie z wynikającymi z nich celami, podmiot gospodarczy zobowiązuje się:

i) udostępniać na żądanie właściwych organów odpowiednie informacje na temat prowadzonej działalności handlowej, zwłaszcza w odniesieniu do stosowanych cen i marż;

ii) działać wyłącznie we własnym imieniu i na własny rachunek;

iii) składać wnioski o świadectwa proporcjonalne do obiektywnie stwierdzonych, rzeczywistych możliwości zbytu produktów;

iv) powstrzymywać się od działań mających na celu doprowadzenie do sztucznego niedoboru produktów i od sprzedaży produktów po sztucznie zaniżonych cenach;

v) udowodnić właściwym organom przenoszenie korzyści na odbiorców końcowych w przypadku sprzedaży produktów na mniejszych wyspach.

3. Podmiot gospodarczy planujący wysyłkę przetworzonych lub nieprzetworzonych produktów do pozostałych państw członkowskich lub ich wywóz do krajów trzecich na mocy warunków określonych w art. 13, deklaruje taki zamiar w chwili składania wniosku o wpis do rejestru lub później, podając, tam gdzie to właściwe, lokalizację zakładu zajmującego się pakowaniem.

4. Przetwórca planujący wysyłkę przetworzonych produktów do pozostałych państw członkowskich lub ich wywóz do krajów trzecich na mocy warunków określonych w art. 13 lub 14 deklaruje taki zamiar w chwili składania wniosku o wpis do rejestru lub później, podając lokalizację zakładu przetwórstwa oraz analityczny wykaz przetwarzanych produktów.

Artykuł 7

Dokumenty składane przez podmioty gospodarcze oraz ważność świadectw

1. Właściwe organy przyjmują wnioski o świadectwo składane przez podmioty gospodarcze dla każdej partii towaru, pod warunkiem że są do nich dołączone oryginały lub uwierzytelnione odpisy faktur zakupu.

Faktura zakupu, lotniczy list przewozowy lub konosament muszą być wystawione na nazwisko wnioskującego.

2. Świadectwo pozostaje ważne przez okres 45 dni. W szczególnych przypadkach, jeśli poważne i nieprzewidziane przeszkody opóźniają transport, okres ten może zostać przedłużony przez właściwy organ, jednak nie może on przekroczyć dwóch miesięcy od daty wystawienia świadectwa.

Artykuł 8

Okazywanie świadectw i produktów; niezbywalność świadectw

1. W przypadku produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw świadectwa pomocy należy okazać wyznaczonym organom w ciągu 15 dni roboczych od daty rozładunku produktów. Właściwe organy mają prawo skrócić ten termin.

2. Towary są przedstawiane luzem lub w osobnych partiach, zgodnie z okazywanym świadectwem.

3. Świadectwa pomocy są niezbywalne.

Artykuł 9

Jakość produktów

Szczególne uzgodnienia w sprawie dostaw dotyczą wyłącznie produktów o solidnej, właściwej jakości handlowej w rozumieniu art. 21 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999.

Zgodność produktów z wymogami, o których mowa w pierwszym akapicie, sprawdzana jest najpóźniej przed ich pierwszym wprowadzeniem do obrotu, zgodnie z normami i praktykami obowiązującymi we Wspólnocie.

Jeśli produkt nie spełnia wymogów, o których mowa w ustępie pierwszym, uprawnienia wynikające ze szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw zostają cofnięte, a odpowiednia kwota ponownie wliczona do prognozowanego bilansu dostaw. Jeśli została udzielona pomoc zgodnie z art. 4, pomoc taka zostaje zwrócona.

Artykuł 10

Wnoszenie zabezpieczeń

W momencie składania wniosków o świadectwa nie są wymagane żadne zabezpieczenia.

Jednakże w szczególnych przypadkach właściwe organy mogą wymagać wniesienia zabezpieczenia w kwocie równej przyznanej korzyści, o ile służy to właściwemu stosowaniu niniejszego rozporządzenia. W takich przypadkach ma zastosowanie art. 35 ust. 1 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Artykuł 11

Znaczący wzrost liczby wniosków o świadectwo pomocy

1. Jeśli stan realizacji prognozowanego bilansu dostaw wskazuje na znaczący wzrost liczby wniosków o świadectwo pomocy dla danego produktu, co może przeszkodzić w osiągnięciu jednego lub więcej celów szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw, Grecja podejmuje konieczne działania celem zapewnienia dostaw produktów pierwszej potrzeby na mniejsze wyspy, uwzględniając dostępne dostawy oraz potrzeby sektorów priorytetowych.

2. W razie ograniczenia ilości wydawanych świadectw właściwe organy stosują jednolitą obniżkę procentową wobec wszystkich złożonych wniosków.

Artykuł 12

Ustalanie ilości maksymalnej na jeden wniosek o wydanie świadectwa

Na tyle, na ile jest to absolutnie niezbędne celem uniknięcia zakłóceń na rynkach mniejszych wysp lub działań spekulacyjnych mogących poważnie zaszkodzić sprawnemu funkcjonowaniu uzgodnień w sprawie dostaw, właściwe organy ustalają ilość maksymalną przyznawaną na jeden wniosek o świadectwo.

Właściwe organy niezwłocznie powiadamiają Komisję o każdym przypadku zastosowania niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ III

Wywóz do państw trzecich i wysyłka do reszty wspólnoty

Artykuł 13

Warunki wywozu i wysyłki

1. Wywóz i wysyłka nieprzetworzonych produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw lub produktów przetworzonych bądź zapakowanych, zawierających produkty objęte szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw, odbywają się na warunkach przewidzianych w ust. 2-3 poniżej.

2. Ilości produktów, na które przyznano pomoc, a które są wywożone bądź wysyłane, zostaną ponownie wliczone do prognozowanego bilansu dostaw, natomiast podmiot gospodarczy wywożący bądź wysyłający produkty zwraca otrzymaną pomoc najpóźniej w momencie wywozu lub wysyłki.

Produkty takie nie mogą być wywiezione ani wysłane do momentu dokonania zwrotu, o którym mowa w pierwszym akapicie niniejszego ustępu.

W przypadku, gdy niemożliwe jest ustalenie wysokości przyznanej pomocy, uznaje się, że produkty otrzymały największą stawkę pomocy ustaloną przez Wspólnotę dla tego typu produktów w okresie sześciu miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku o zezwolenie.

Produkty takie podlegają refundacjom wywozowym, o ile spełniają one odpowiednie kryteria.

3. Właściwe organy zezwalają na wywóz lub wysyłkę przetworzonych produktów w ilościach innych niż te, o których mowa w ust. 2 i w art. 14 wyłącznie w przypadku, gdy przetwórca lub wywożący oświadczy, że produkty te nie zawierają surowców objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw.

Właściwe organy zezwalają na ponowny wywóz lub wysyłkę produktów nieprzetworzonych lub produktów opakowanych innych niż te, o których mowa w ust. 2 wyłącznie w przypadku, gdy podmiot wywożący zaświadczy, że produkty te nie były objęte szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw.

Właściwe organy przeprowadzają konieczne kontrole sprawdzające prawdziwość oświadczeń, o których mowa w pierwszym i drugim akapicie niniejszego ustępu oraz, w stosownych przypadkach, odzyskują przyznane korzyści.

Artykuł 14

Tradycyjny wywóz i wysyłki przetworzonych produktów

1. Przetwórcy, którzy złożyli oświadczenie, zgodnie z art. 6 ust. 4, o zamiarze wywozu lub wysyłki w ramach tradycyjnego handlu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 produktów przetworzonych i zawierających surowce objęte szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw, mogą dokonywać wywozu lub wysyłki takich produktów w granicach ilości rocznych wyznaczonych w zatwierdzonym programie i przedstawionych w formularzu, którego wzór stanowi załącznik do niniejszego rozporządzenia. Właściwe organy udzielają koniecznych zezwoleń w taki sposób, aby mieć pewność, iż transakcje nie przekraczają maksymalnych ilości rocznych.

2. Wywóz produktów, o których mowa w niniejszym artykule nie wymaga okazania pozwolenia na wywóz.

ROZDZIAŁ IV

Kontrole i kary

Artykuł 15

Kontrole

1. Kontrole administracyjne przeprowadzane w trakcie wprowadzenia do obrotu, wywozu i wysyłki produktów rolnych mają charakter wyczerpujący i składają się między innymi z kontroli krzyżowych dokumentów, o których mowa w art. 7 ust. 1.

2. Kontrole fizyczne przeprowadzane na mniejszych wyspach podczas wprowadzania do obrotu, wywozu i wysyłki produktów rolnych dotyczą reprezentatywnej próby co najmniej 5 % świadectw okazanych zgodnie z art. 8.

Kontrole fizyczne są przeprowadzane, mutatis mutandis, zgodnie z procedurami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 386/90 (¹¹).

W szczególnych przypadkach Komisja może zlecić przeprowadzenie kontroli na innej próbie świadectw.

Artykuł 16

Kary

1. W odniesieniu do podmiotów nie spełniających wymogów art. 6, właściwe organy mogą, z wyjątkiem działania siły wyższej lub anomalii klimatycznych i bez uszczerbku dla kar przewidzianych w ustawodawstwie krajowym:

a) odzyskać przyznane korzyści posiadaczowi świadectwa pomocy;

b) czasowo zawiesić bądź unieważnić wpis podmiotu gospodarczego do rejestru, w zależności od wagi wykroczenia.

Korzyści, o których mowa w lit. a) równe są kwocie pomocy określonej zgodnie z art. 13 ust. 2.

2. Z wyjątkiem działania siły wyższej lub anomalii klimatycznych, posiadacze świadectwa pomocy, którzy nie dokonali planowanego wprowadzenia do obrotu, tracą prawo do ubiegania się o świadectwa na okres 60 dni od daty wygaśnięcia danego świadectwa. Po tym okresie kolejne świadectwa będą wystawiane po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości równej korzyści przyznawanej w okresie wyznaczonym przez właściwe organy.

3. Właściwe organy podejmują działania prowadzące do ponownego wykorzystania produktów dostępnych na skutek niezrealizowania, zrealizowania częściowego lub unieważnienia świadectw lub odzyskania korzyści.

ROZDZIAŁ V

Przepisy krajowe

Artykuł 17

Krajowe przepisy dotyczące zarządzania i monitorowania

Właściwe organy przyjmują dodatkowe zasady konieczne do zarządzania i monitorowania w czasie rzeczywistym szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw.

Organy te powiadamiają Komisję o wszelkich planowanych działaniach, o których mowa w pierwszym akapicie niniejszego artykułu, przed ich wprowadzeniem w życie.

TYTUŁ III

DZIAŁANIA WSPIERAJĄCE PRODUKCJĘ LOKALNĄ

ROZDZIAŁ I

Pomoc wspierająca produkcję lokalną

Artykuł 18

Kwota pomocy

1. Wysokość pomocy przyznawanej w ramach działań wspierających lokalną produkcję, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, nie przekracza kwot przewidzianych w art. 12 tego rozporządzenia.

2. Warunki przyznawania pomocy, linie produktów rolnych oraz odpowiednie kwoty określa program zatwierdzony zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006.

ROZDZIAŁ II

Wnioski o przyznanie pomocy i płatność pomocy

Artykuł 19

Składanie wniosków

Wnioski o przyznanie pomocy na dany rok kalendarzowy należy składać w urzędzie wyznaczonym przez właściwe organy Grecji, korzystając z wzorów sporządzonych przez te organy i w określonych przez nie terminach. Terminy są ustalane w taki sposób, aby możliwe było przeprowadzenie koniecznych kontroli na miejscu i trwają najdłużej do dnia 28 lutego następnego roku kalendarzowego.

Artykuł 20

Poprawianie oczywistych błędów

Wnioski o pomoc zawierające oczywiste błędy wykazane przez właściwy organ można poprawiać w dowolnym momencie po złożeniu wniosku.

Artykuł 21

Składanie wniosków po terminie

Z wyjątkiem działania siły wyższej i zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych, złożenie wniosku po upływie terminu ustanowionego zgodnie z art. 19 wiąże się z obniżeniem o 1 % za każdy dzień roboczy pomocy, do której beneficjent byłby uprawniony, gdyby wniosek został złożony w terminie. Nie przyjmuje się wniosków złożonych po upływie 25 dni kalendarzowych od daty wygaśnięcia terminu.

Artykuł 22

Wycofywanie wniosków o pomoc

1. Wnioski o przyznanie pomocy można wycofywać w całości bądź w części w dowolnym momencie.

Jednakże jeżeli właściwy organ powiadomił beneficjenta o nieprawidłowościach we wniosku lub o planowanej kontroli na miejscu, jeśli w wyniku takiej kontroli zostaną wykryte nieprawidłowości, nie można wycofywać tych części wniosków, których dotyczą nieprawidłowości.

2. Wycofanie wniosku lub części wniosku na mocy ust. 1 oznacza cofnięcie wnioskodawcy do sytuacji sprzed złożenia danego wniosku lub jego części.

3. Najpóźniej do dnia 31 marca każdego roku należy przeprowadzić analizę wniosków wycofanych w poprzednim roku kalendarzowym, celem ustalenia głównych przyczyn i potencjalnych tendencji na poziomie lokalnym.

Artykuł 23

Wypłacanie pomocy

Po sprawdzeniu wniosku o przyznanie pomocy i odpowiedniej dokumentacji towarzyszącej oraz po wyliczeniu kwot przyznawanych w ramach środków wspierających, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, właściwe organy wypłacają pomoc na dany rok kalendarzowy przez okres:

- zgodny z artykułem 28 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 (¹²) w przypadku płatności bezpośrednich, oraz

- od dnia 16 października roku bieżącego do dnia 30 czerwca następnego roku w przypadku innych płatności.

ROZDZIAŁ III

Kontrole

Artykuł 24

Zasady ogólne

Weryfikacji dokonuje się w drodze kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu.

Kontrole administracyjne mają charakter wyczerpujący i zawierają kontrole krzyżowe przy użyciu, między innymi, danych ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli przewidzianego w rozdziale 4 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Na podstawie analizy ryzyka zgodnie z art. 26 ust. 1, właściwe organy przeprowadzają wyrywkowe kontrole na miejscu dotyczące co najmniej 5 % złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Badana próba musi również odpowiadać co najmniej 5 % kwot objętych pomocą.

W uzasadnionych przypadkach Grecja korzysta ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli.

Artykuł 25

Kontrole na miejscu

1. Kontrole na miejscu są niezapowiedziane. Możliwe jest jednak powiadomienie o planowanej kontroli w możliwie najkrótszym czasie, o ile nie kłóci się to z celem kontroli. Z wyjątkiem uzasadnionych przypadków o planowanej kontroli można powiadamiać z wyprzedzeniem do maksymalnie 48 godzin.

2. O ile jest to możliwe, kontrole na miejscu, o których mowa w niniejszym rozdziale, należy przeprowadzać razem z innymi kontrolami przewidzianymi w prawie wspólnotowym.

3. Wniosek lub wnioski o pomoc odrzuca się w przypadku, gdy beneficjenci lub ich przedstawiciele uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu.

Artykuł 26

Wybór beneficjentów poddawanych kontroli na miejscu

1. Właściwe organy dokonują wyboru beneficjentów do kontroli na podstawie analizy ryzyka i reprezentatywności złożonych wniosków o pomoc. W analizie ryzyka uwzględnia się odpowiednio poniższe czynniki:

a) kwotę pomocy;

b) liczbę działek rolnych i obszar objęty wnioskiem o pomoc lub ilość wytworzonych, przetransportowanych, przetworzonych lub sprzedanych produktów;

c) zmiany w stosunku do poprzedniego roku;

d) wnioski z kontroli przeprowadzonych w latach ubiegłych;

e) inne parametry wyznaczone przez Grecję.

Aby przebadana próba była reprezentatywna, Grecja wybiera losowo 20 %-25 % minimalnej liczby beneficjentów poddawanych kontroli na miejscu.

2. Właściwy organ rejestruje przyczyny, dla których poszczególni beneficjenci zostali wyznaczeni do kontroli na miejscu. O tych przyczynach informuje się inspektora przed rozpoczęciem kontroli.

Artykuł 27

Sprawozdanie z kontroli

1. Z każdej przeprowadzonej kontroli na miejscu sporządza się szczegółowe sprawozdanie zawierające przede wszystkim następujące informacje:

a) badane programy pomocy oraz wnioski;

b) osoby obecne w trakcie kontroli;

c) skontrolowane działki rolne, zmierzone działki rolne, wyniki pomiarów poszczególnych działek oraz użyte metody pomiarowe;

d) ilości wytworzonych, przetransportowanych, przetworzonych lub sprzedanych produktów poddanych kontroli;

e) czy beneficjent został powiadomiony o planowanej kontroli, a jeżeli tak, to z jakim wyprzedzeniem;

f) inne przeprowadzone działania kontrolne.

2. Beneficjentom lub ich przedstawicielom umożliwia się podpisywanie sprawozdań na dowód obecności w trakcie kontroli, jak też zgłaszanie uwag do sprawozdań. W przypadku zaobserwowania nieprawidłowości, beneficjenci otrzymują egzemplarz sprawozdania z kontroli.

W przypadku kontroli na miejscu przy zastosowaniu teledetekcji Grecja nie ma obowiązku umożliwiać beneficjentom lub ich przedstawicielom podpisywania sprawozdań z kontroli, o ile takie kontrole nie wykazały nieprawidłowości.

ROZDZIAŁ IV

Obniżki i wykluczenia oraz płatności nienależne

Artykuł 28

Obniżki i wykluczenia

W przypadku rozbieżności pomiędzy informacjami podanymi we wniosku o pomoc a wnioskami z kontroli, o których mowa w rozdziale III, Grecja stosuje obniżki lub wykluczenia z pomocy. Obniżka lub wykluczenie z pomocy jest wiążące i proporcjonalne do stwierdzonych nieprawidłowości oraz stanowi czynnik odstraszający.

Artykuł 29

Wyjątki od obniżek i wykluczeń

1. Obniżki i wykluczenia z pomocy, o których mowa w art. 28, nie mają zastosowania w przypadku przedstawienia przez beneficjenta prawdziwych informacji lub jeśli jest on w stanie udowodnić, że nieprawidłowości powstały bez jego winy.

2. Obniżki i wykluczenia z pomocy nie mają zastosowania do tych części wniosków o przyznanie pomocy, co do których beneficjent poinformował na piśmie właściwy organ o nieprawidłowościach zaistniałych przed lub po złożeniu wniosku, pod warunkiem, że właściwy organ nie poinformował wcześniej beneficjenta o planowanej kontroli na miejscu lub o nieprawidłowościach zaobserwowanych w danym wniosku.

Wnioski poprawia się na podstawie informacji udzielonych przez beneficjenta zgodnie z powyższym akapitem.

Artykuł 30

Kary oraz zwrot nienależnych płatności

1. W przypadku nienależnie wypłaconych kwot ma zastosowanie, mutatis mutandis, art. 73 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 (¹³).

2. Jeśli nienależne kwoty zostały wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń, fałszywych dokumentów lub w wyniku poważnego zaniedbania za strony beneficjenta, stosuje się kary w wysokości nienależnie wypłaconych kwot wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z art. 73 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Artykuł 31

Siła wyższa i okoliczności nadzwyczajne

O działaniu siły wyższej lub zaistnieniu okoliczności nadzwyczajnych w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 informuje się właściwy organ zgodnie z art. 72 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

TYTUŁ IV

ZAPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 32

Powiadomienia

1. W odniesieniu do szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw właściwe organy wysyłają do Komisji, nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po zakończeniu każdego kwartału, następujące informacje dotyczące poprzednich miesięcy danego roku kalendarzowego, z podziałem na produkty, kody CN oraz, w razie potrzeby, miejsca przeznaczenia:

a) ilości produktów z podziałem na miejsce wysyłki, czyli kontynentalną część Grecji bądź inne wyspy;

b) kwotę pomocy oraz rzeczywiste wydatki poniesione na poszczególne produkty;

c) ilości produktów, w stosunku do których nie wykorzystano świadectw pomocy;

d) wszelkie ilości wywiezione do krajów trzecich lub wysłane do reszty Wspólnoty po przetworzeniu, zgodnie z art. 13;

e) przesunięcia w obrębie ilości ogólnej w odniesieniu do jednej kategorii produktów oraz zmiany prognozowanych bilansów dostaw wprowadzone w danym okresie;

f) dostępne saldo i procent wykorzystania.

Dane, o których mowa w akapicie pierwszym, są przekazywane w oparciu o wykorzystane świadectwa.

2. W odniesieniu do wspierania lokalnej produkcji Grecja informuje Komisję o:

a) złożonych wnioskach o przyznanie pomocy i kwocie odpowiadającej poprzedniemu rokowi kalendarzowemu -w terminie do dnia 31 marca każdego roku;

b) ostatecznie zakwalifikowanych wnioskach o przyznanie pomocy i kwocie odpowiadającej poprzedniemu rokowi kalendarzowemu - w terminie do dnia 31 lipca każdego roku.

Artykuł 33

Sprawozdania

1. Sprawozdanie przewidziane w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 zawiera w szczególności:

a) informację o ewentualnych znaczących zmianach dotyczących otoczenia społeczno-gospodarczego i rolnego;

b) streszczenie dostępnych danych fizycznych i finansowych dotyczących realizacji każdego działania, poparte analizą tych danych, oraz, jeśli to konieczne, przedstawieniem i analizą sektora gospodarki, którego dotyczy dane działanie;

c) informację o stanie zaawansowania działań i priorytetów w stosunku do ich celów ogólnych i szczegółowych w dniu przedstawienia sprawozdania, w ujęciu ilościowym;

d) krótką prezentację ważnych problemów napotkanych podczas zarządzania i realizacji działań wraz z wnioskami z analizy, o której mowa w art. 22 ust. 3;

e) badanie wyników wszystkich działań przy uwzględnieniu ich wzajemnych zależności;

f) w odniesieniu do szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw:

- dane i analizę dotyczącą zmiany cen oraz sposobu przenoszenia korzyści, jak również informację o powziętych środkach i kontrolach przeprowadzonych w celu zapewnienia przekazania korzyści,

- uwzględniając inne istniejące rodzaje pomocy, analizę proporcjonalności pomocy w stosunku do dodatkowych kosztów związanych z dostawą do mniejszych wysp i do stosowanych cen, a w odniesieniu do produktów przeznaczonych do przetworzenia lub wykorzystania jako nakłady rolnicze, dodatkowych kosztów związanych z wyspiarskim charakterem i peryferyjnością;

g) stopień realizacji celów poszczególnych działań zawartych w programie, mierzony za pomocą obiektywnych wskaźników;

h) dane dotyczące rocznego bilansu dostaw dla mniejszych wysp, w szczególności jeśli chodzi o spożycie, rozwój pogłowia, produkcję i handel;

i) dane dotyczące rzeczywistych przyznanych kwot na realizację działań w ramach programu, na podstawie kryteriów określonych przez Grecję, takich jak np. liczba benefi-cjentów, obszary objęte pomocą lub liczba gospodarstw;

j) dane finansowe dotyczące realizacji działań w ramach programu;

k) dane statystyczne dotyczące kontroli przeprowadzonych przez właściwe organy i ewentualnych nałożonych kar;

l) uwagi Grecji dotyczące realizacji programu.

2. Sprawozdanie za rok 2007 zawiera ocenę wpływu na hodowlę i gospodarkę rolną mniejszych wysp programu pomocy na rzecz tradycyjnej działalności gospodarczej związanej z produkcją mięsa wołowego, cielęcego, baraniego i koziego.

Artykuł 34

Zmiana programów

1. Zmiany programów zatwierdzonych na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 są przedstawiane do zatwierdzenia Komisji.

Jednakże zatwierdzenie to nie jest konieczne w przypadku następujących zmian:

a) w odniesieniu do prognozowanych bilansów dostaw Grecja może zmieniać poziom pomocy i ilości produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw;

b) w odniesieniu do wspólnotowych programów wspierania produkcji lokalnej Grecja może zmieniać w granicach 20 % przydział finansowy przeznaczony na każde działanie i jednostkową kwotę pomocy powyżej lub poniżej kwot obowiązujących w momencie złożenia wniosku o zmianę.

2. Raz w roku Grecja informuje Komisję o zamierzonych zmianach. Jednakże Grecja może informować o zmianach w dowolnym momencie w przypadku zaistnienia siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności. O ile Komisja nie wyrazi sprzeciwu zamierzone zmiany stosuje się od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym informacje zostały przekazane.

Artykuł 35

Finansowanie badań, projektów demonstracyjnych, szkoleń i środków pomocy technicznej

Finansowanie badań, projektów demonstracyjnych, szkoleń i środków pomocy technicznej, przewidziane w programie zatwierdzonym na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006 dla celów jego realizacji, nie może przekraczać 1 % całkowitej sumy finansowania danego programu.

Artykuł 36

Dodatkowe środki krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie dodatkowe działania konieczne do należytego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 37

Zmniejszenie zaliczek

Bez uszczerbku dla zasad ogólnych ustanowionych w zakresie dyscypliny budżetowej, jeżeli informacje przekazane Komisji przez Grecję na mocy art. 32 i 33 są niekompletne lub jeżeli został przekroczony termin ich przekazania, Komisja może dokonać czasowego i ryczałtowego zmniejszenia zaliczek przekazywanych na konto wydatków rolniczych.

Artykuł 38

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 2837/93, (EWG) nr 2958/93, (WE) nr 3063/93, (WE) nr 3175/94, (WE) nr 1517/2002, (WE) nr 1999/2002, oraz (WE) nr 2084/2004 z dniem 1 stycznia 2007 r.

Artykuł 39

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2006 r.

(¹) Dz.U. L 265 z 26.9.2006, str. 1.

(²) Dz.U. L 260 z 19.10.1993, str. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2384/2002 (Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 124).

(³) Dz.U. L 267 z 28.10.1993, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1820/2002 (Dz.U. L 276 z 12.10.2002, str. 22).

(⁴) Dz.U. L 274 z 6.11.1993, str. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 780/2002 (Dz.U. L 123 z 9.5.2002, str. 32).

(⁵) Dz.U. L 335 z 23.12.1994, str. 54. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2119/2005 (Dz.U. L 340 z 23.12.2005, str. 20).

(⁶) Dz.U. L 228 z 24.8.2002, str. 12.

(⁷) Dz.U. L 308 z 9.11.2002, str. 11.

(⁸) Dz.U. L 360 z 7.12.2004, str. 19.

(⁹) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 410/2006 (Dz.U. L 71 z 10.3.2006, str. 7).

(¹⁰) Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 671/2004 (Dz.U. L 105 z 14.4.2004, str. 5).

(¹¹) Dz.U. L 42 z 16.2.1990, str. 6.

(¹²) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1.

(¹³) Dz.U. L 141 z 30.4.2004, str. 18.

ZAŁĄCZNIK

Maksymalne ilości roczne przetworzonych produktów wywożonych lub wysyłanych z mniejszych wysp, w ramach wywozu tradycyjnego