Akty ujednolicone - rok 2006 nr 178 poz. 1

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 40 ust. 1 lit. e) ppkt iii) i lit. f) oraz art. 44,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 1 ust. 1 Protokołu 3 o cukrze z AKP (zwanego dalej „Protokołem AKP”), załączonego do załącznika V do Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Cotonou dnia 23 czerwca 2000 r. (²) (zwanej dalej „Umową o partnerstwie AKP-WE”), i art. 1 ust. 1 Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Indii w sprawie cukru trzcinowego (³) (zwanej dalej „Umową z Indiami”) stanowią, że Wspólnota zobowiązuje się do kupna i przywozu po gwarantowanych cenach określonych ilości cukru trzcinowego, pochodzącego odpowiednio z państw AKP oraz Indii, które to ilości te państwa podejmują się dostarczyć.

(2) Artykuł 29 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że w celu zapewnienia odpowiednich dostaw do wspólnotowych zakładów rafineryjnych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zawiesza się stosowanie należności przywozowych na cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji, objęty kodem CN 17011110 i pochodzący z państw, o których mowa w załączniku VI, w odniesieniu do ilości uzupełniającej.

(3) Artykuł 4 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzającego nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (⁴), stanowi, że przywóz produktów cukrowniczych objętych kodami CN 1701 i 1702 pochodzących z Albanii, Bośni i Hercegowiny oraz obszarów celnych Czarnogóry, Serbii lub Kosowa (⁵) podlega rocznym bezcłowym kontyngentom taryfowym. Szczegółowe zasady dotyczące otwierania i zarządzania tymi kontyngentami zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1004/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady otwierania i zarządzania kontyngentami taryfowymi na produkty cukrownicze pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny oraz Serbii, Czarnogóry i Kosowa zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2007/2000 (⁶). W celu zachowania racjonalnego porządku rozporządzenie (WE) nr 1004/2005 należy uchylić, a szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych zebrać w jednym dokumencie.

(4) Zgodnie z art. 27 ust. 2 Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony (⁷), który wszedł w życie dnia 1 stycznia 2006 r., Wspólnota zezwala na stosowanie bezcłowego dostępu do przywozu do Wspólnoty produktów pochodzących z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii objętych pozycjami 1701 oraz 1702 Nomenklatury Scalonej w granicach rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 7000 ton (waga netto). Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2151/2005 z dnia 23 grudnia 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady otwierania i zarządzania kontyngentami taryfowymi na produkty cukrownicze pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii zgodnie z Układem o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony (⁸) kontyngent ten został otwarty, począwszy od dnia 1 stycznia 2006 r. W celu zachowania racjonalnego porządku należy w niniejszym rozporządzeniu ustalić szczegółowe zasady otwierania i zarządzania tym kontyngentem, począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 2151/2005, począwszy od tej daty.

(5) Zarządzanie tradycyjnymi zapotrzebowaniami rynku przemysłu rafineryjnego, przewidziane w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, wymaga szczegółowych zasad wykonawczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009. Zaleca się więc ograniczenie stosowania niniejszego rozporządzenia do tych lat gospodarczych.

(6) O ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej w odniesieniu do pozwoleń na przywóz wydanych w ramach niniejszego rozporządzenia, należy stosować rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu zwrotów dla produktów rolnych (⁹), a także specjalne zasady mające zastosowanie w sektorze cukru, ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (¹⁰) (nowe rozporządzenie „zarządzanie państwami trzecimi”). Ponadto w celu ułatwienia zarządzania przywozem na podstawie niniejszego rozporządzenia i zapewnienia przestrzegania rocznych limitów należy ustanowić szczegółowe zasady dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz cukru surowego wyrażonego jako ekwiwalent cukru białego.

(7) Artykuł 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że wnioskom o wydanie pozwolenia na przywóz cukru, któremu przysługują ceny gwarantowane, towarzyszy pozwolenie na wywóz wydane przez władze kraju wywozu, gwarantujące zgodność cukru z postanowieniami przewidzianymi w odnośnych umowach. W odniesieniu do Serbii, Czarnogóry i Kosowa, w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju gospodarczego sektorów cukru na tych terytoriach i biorąc pod uwagę względnie dużą ilość kontyngentu taryfowego, przywóz cukru w ramach kontyngentów powinien podlegać wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz. Należy zatem określić wzór i kształt tego pozwolenia oraz procedury dotyczące ich stosowania.

(8) Ponieważ nie przewidziano możliwości przekroczenia ilości ogólnych kontyngentów taryfowych, o których mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, pełna stawka celna określona we Wspólnej Taryfie Celnej musi być stosowana do wszystkich ilości, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego, przywożonych poza ilościami wyszczególnionymi w pozwoleniu na przywóz.

(9) W art. 29 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 ustala się potrzeby tradycyjnego zapotrzebowania rynku przemysłu rafineryjnego dla każdego państwa członkowskiego. W celu zagwarantowania rafineriom przemysłowym zainteresowanych państw członkowskich, że pozwolenia na przywóz cukru przeznaczonego do rafinacji będą dostępne dla ilości określonej w wyżej wymienionych ustępach, jak również uniknięcia nadużyć umożliwiających handel pozwoleniami, należy przewidzieć ograniczenie wniosków o pozwolenia na przywóz cukru przeznaczonego do rafinacji dla rafinerii przemysłowych zainteresowanego państwa członkowskiego do daty ustalonej w zależności od typu cukru preferencyjnego.

(10) W przypadku cukru preferencyjnego, o którym mowa w Protokole AKP i w Umowie z Indiami, zakładając możliwość zaistnienia nieprzewidzianych opóźnień między załadowaniem przesyłki cukru a jej dostarczeniem, należy dopuścić możliwość pewnej tolerancji w zastosowaniu okresów dostaw, aby uwzględnić opóźnienia. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z odpowiednimi umowami cukier ten jest przedmiotem zobowiązań dostawy, a nie kontyngentów taryfowych, należy przyjąć zgodnie z bieżącą praktyką handlową możliwość pewnej tolerancji, która dotyczy całkowitych ilości dostarczonych w okresie dostawy, a także w dniu rozpoczęcia tego okresu.

(11) Artykuł 7 Protokołu AKP oraz art. 7 Umowy z Indiami ustanawiają przepisy, które stosowane są w przypadku gdy państwo nie dostarczy umówionej ilości podczas okresu dostawy. W celu wdrożenia odnośnych przepisów należy ustalić metody określania daty dostawy przesyłki cukru preferencyjnego.

(12) Przepisy dotyczące dowodu pochodzenia, wspomniane w art. 14 protokołu 1 załączonego do załącznika V do Umowy o partnerstwie AKP-WE, w art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2007/2000 lub w art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (¹¹), stosowane są odpowiednio do produktów przywożonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(13) Po przystąpieniu Austrii, Finlandii, Szwecji, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji do Unii Europejskiej i w ramach zakończenia negocjacji na mocy art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) Wspólnota zobowiązała się do przywozu z państw trzecich pewnej ilości surowego cukru trzcinowego do rafinacji po stawce celnej 98 EUR za tonę.

(14) W celu zachowania tradycyjnej struktury przywozu ilości objętych kontyngentem taryfowym, stanowiącej część koncesji określonych na liście koncesyjnej „CXL (Wspólnoty Europejskie)”, o której mowa w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1095/96 z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie wprowadzenia koncesji określonych na liście CXL sporządzonej w wyniku zakończenia negocjacji GATT XXIV.6 (¹²), począwszy od dnia 1 lipca 2006 r. należy dokonać podziału kontyngentu w wysokości 96801 ton między kraje pochodzenia, stosując te same kryteria podziału jak dotychczas.

(15) Aby uwzględnić rok gospodarczy 2006/2007 trwający piętnaście miesięcy, należy dostosować roczne kontyngenty taryfowe na ten rok gospodarczy.

(16) Aby zapewnić skuteczne zarządzanie przywozem preferencyjnym na mocy niniejszego rozporządzenia, należy przyjąć środki umożliwiające państwom członkowskim prowadzenie dokumentacji na temat właściwych danych i dokonać podziału przekazywania jej Komisji. W celu ulepszenia kontroli należy przewidzieć, aby przywozy produktów w ramach rocznego kontyngentu taryfowego lub umowy preferencyjnej podlegały monitorowaniu zgodnie z art. 308d rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia w odniesieniu do lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 szczegółowe zasady stosowania dotyczące przywozu produktów cukrowniczych, o których mowa w:

a) artykule 1 ust. 1 Protokołu AKP;

b) artykule 1 ust. 1 Umowy z Indiami;

c) artykule 26 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) artykule 29 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) liście koncesyjnej „CXL (Wspólnoty Europejskie)”, o której mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1095/96;

f) artykule 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2007/2000;

g) artykule 27 ust. 2 Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii.

2. Ilości przywożone na mocy przepisów, o których mowa w ust. 1 lit. c)–g) (zwane dalej „kontyngentem taryfowym”) oraz przepisy, o których mowa w lit. a) i b) wyżej wymienionego ustępu (zwane dalej „zobowiązaniem dostawy”), na lata gospodarcze 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009, posiadają numery porządkowe, o których mowa w załączniku I.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) „cukier z AKP/Indii” oznacza cukier objęty kodem CN 1701, pochodzący z państw określonych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i przywieziony do Wspólnoty na mocy Protokołu AKP lub Umowy z Indiami;

b) „cukier uzupełniający” oznacza ilość uzupełniającą, o której mowa w art. 29 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, dla której zastosowanie należności przywozowych nakładanych na cukier trzcinowy przeznaczony do rafinacji objęty kodem CN 17011110 i pochodzący z państw, o których mowa w załączniku VI do wyżej wymienionego rozporządzenia, jest zawieszony;

c) „cukier wymieniony w koncesji CXL” oznacza surowy cukier trzcinowy wymieniony na liście koncesyjnej „CXL (Wspólnoty Europejskie)”, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1095/96;

d) „cukier z krajów bałkańskich” oznacza produkty cukrownicze objęte kodem CN 1701 i 1702 pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Kosowa lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i przywiezione do Wspólnoty na mocy rozporządzenia (WE) nr 2007/2000 oraz Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii;

e) „cukier pozakwotowy z przywozu” oznacza produkty określone w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) „cukier przemysłowy z przywozu” oznacza produkty określone w art. 26 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) „Protokół AKP” oznacza protokół 3 o cukrze z AKP załączony do załącznika V do Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Cotonou dnia 23 czerwca 2000 r. (zwanej dalej „Umową o partnerstwie AKP-WE”);

h) „Umowa z Indiami” oznacza Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Indiami w sprawie cukru trzcinowego;

i) „okres dostawy” oznacza okres, o którym mowa w art. 4 Protokołu AKP i art. 4 Umowy z Indiami;

j) „przesyłka” oznacza ilość cukru znajdującą się na określonym statku, która jest faktycznie wyładowana w porcie europejskim we Wspólnocie;

k) waga „tel quel” oznacza wagę cukru w stanie naturalnym;

l) „wykazany stopień polaryzacji” oznacza faktyczny odczyt polarymetryczny przywożonego cukru surowego, w miarę potrzeby sprawdzony przez właściwe organy przy użyciu metody polarymetrycznej i wyrażony w ułamkach dziesiętnych do szóstego miejsca dziesiętnego;

m) „dzień roboczy” oznacza dzień roboczy Komisji zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 (¹³);

n) „rafinacja” oznacza proces przetwarzania cukru surowego na cukier biały, określony w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, a także wszystkie równoznaczne procesy techniczne, którym poddany jest cukier biały luzem;

o) „rafinerie przemysłowe” oznacza rafinerie, o których mowa w art. 2 pkt 13 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

ROZDZIAŁ II

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 3

Przywóz dokonany na mocy przepisów, o których mowa w art. 1, wymaga pozwolenia na przywóz wydanego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1291/2000 i rozporządzeniem (WE) nr 951/2006, o ile w wyżej wymienionym rozporządzeniu nie określono inaczej.

Artykuł 4

1. Wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz przedstawiane są przez zainteresowane strony właściwym organom państw członkowskich.

2. Wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane każdego tygodnia, od poniedziałku do piątku, począwszy od daty, o której mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, do momentu przerwania wydawania pozwoleń, o którym mowa w art. 5 ust 3 akapit drugi.

Wnioskodawca przedkłada swój wniosek właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym jest zarejestrowany do celów podatku VAT.

Wnioskodawca może złożyć tylko jeden wniosek o wydanie pozwolenia w ciągu jednego tygodnia, który odpowiada danemu numerowi porządkowemu. Jeżeli w ciągu danego tygodnia wnioskodawca złoży więcej niż jeden wniosek odpowiadający danemu numerowi porządkowemu, wszystkie wnioski złożone w ciągu tego tygodnia i odpowiadające danemu numerowi porządkowemu są odrzucone, a zabezpieczenia wniesione w dniu złożenia wniosków przejęte przez zainteresowane państwo członkowskie.

3. Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz oraz pozwolenie zawierają w rubryce 20 jeden z następujących wpisów: „cukier do rafinacji” lub „cukier nieprzeznaczony do rafinacji”. Wpis nie jest objęty kodem CN, na który został złożony wniosek lub pod którym cukier zostanie przywieziony.

4. Do wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz należy załączyć:

a) dowód, że składający wniosek wniósł zabezpieczenie w wysokości 20 EUR na tonę ilości cukru wskazanej w rubryce 17 pozwolenia;

b) w przypadku cukru do rafinacji, zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, producent cukru posiadający uprawnienia jest zobowiązany zapewnić rafinację danej ilości cukru przed końcem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym kończy się ważność danego pozwolenia na przywóz.

5. W przypadku kontyngentów taryfowych pierwszy termin składania wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz rozpoczyna się w dniu otwarcia danego kontyngentu.

W przypadku cukru z AKP/Indii pierwszy termin składania wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz rozpoczyna się w poniedziałek poprzedzający dzień 10 czerwca okresu poprzedniej dostawy. Jednakże w przypadku gdy limit ilości cukru, który musi być dostarczony w danym okresie dostawy, został osiągnięty przez jeden z krajów wywozu, pierwszy termin składania wniosków na kolejną dostawę dla tego kraju rozpoczyna się w poniedziałek poprzedzający dzień 6 maja.

Artykuł 5

1. Najpóźniej w pierwszym dniu roboczym każdego tygodnia państwa członkowskie przedstawiają Komisji informacje na temat ilości cukru białego lub cukru surowego, odpowiednio wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, objętego wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz, złożonymi w poprzednim tygodniu i rozpatrywanymi po zastosowaniu w razie potrzeby współczynnika akceptacji przewidzianego w art. 10 ust. 2.

Wnioskowane ilości są podzielone według ośmioznakowego kodu CN i określają dany rok gospodarczy lub okres dostawy, ilości dla każdego kraju pochodzenia oraz wskazują, czy dotyczą wydania pozwolenia na cukier do rafinacji czy też na cukier nieprzeznaczony do rafinacji. W przypadku gdy żaden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz nie został złożony, państwa członkowskie informują o tym również Komisję.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia ilości, na które złożono wnioski o wydanie pozwolenia.

3. Jeżeli wnioski o wydanie pozwolenia osiągają lub przekraczają ilość jednego ze zobowiązań dostawy dla każdego państwa, określoną zgodnie z art. 12 w przypadku cukru z AKP/Indii, lub jednego z kontyngentów taryfowych w przypadku innych cukrów, Komisja określa współczynnik przydziału proporcjonalnie do dostępnej ilości, stosowany przez państwa członkowskie w odniesieniu do każdego wniosku.

Komisja informuje również państwa członkowskie o tym, że gdy dostępna ilość została wyczerpana, wnioski o wydanie pozwolenia nie są przyjmowane w odniesieniu do danego zobowiązania do dostawy lub danego kontyngentu taryfowego.

W przypadku gdy przekroczenie zobowiązania do dostawy cukru z AKP/Indii dla danego kraju jest mniejsze lub równe 5 % zobowiązania do dostawy i wynosi 5000 ton, współczynnik przydziału dla tego kraju wynosi 100 %.

4. W przypadku gdy Komisja poinformowała państwa członkowskie, że limit przyjmowania wniosków o pozwolenia został wyczerpany i że obliczenia, o których mowa w ust. 2, wykazują, że ilości cukru są jeszcze dostępne w ramach zobowiązania do dostawy cukru z AKP/Indii lub w ramach kontyngentów taryfowych na inne cukry, Komisja informuje państwa członkowskie o tym, że dany limit nie został wyczerpany.

Artykuł 6

1. Pozwolenia wydawane są w trzecim dniu roboczym od dnia przedstawienia informacji, o których mowa w art. 5 ust 1. W przypadku ilości, które mają być dostarczone, państwa członkowskie uwzględniają współczynnik przydziału ustalony w stosownych przypadkach, w tym terminie przez Komisję zgodnie z ust. 3 wymienionego artykułu.

2. W przypadku kontyngentów taryfowych pozwolenia ważne są do końca roku gospodarczego, do którego się odnoszą.

3. W pierwszym dniu roboczym każdego tygodnia państwa członkowskie informują Komisję, oddzielnie w przypadku każdego kontyngentu taryfowego lub zobowiązania do dostawy i oddzielnie w przypadku każdego kraju pochodzenia, o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz w ciągu poprzedniego tygodnia, wprowadzając rozróżnienie pomiędzy cukrem do rafinacji a cukrem nieprzeznaczonym do rafinacji.

4. W przypadku odstąpienia pozwolenia na przywóz, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, nabywca niezwłocznie powiadamia właściwy organ w państwie członkowskim, które wydało pozwolenie. Zobowiązania przywozowe i rafinacyjne nie mogą być przekazywane.

5. W przypadku pozwoleń na przywóz cukru nieprzeznaczonego do rafinacji i w drodze odstępstwa od art. 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) jeśli pozwolenie zostaje zwrócone organowi wydającemu w ciągu pierwszych sześćdziesięciu dni jego ważności, nabyte zabezpieczenie zostaje obniżone o 80 %;

b) jeśli pozwolenie zostaje zwrócone organowi wydającemu nie wcześniej niż w sześćdziesiątym pierwszym dniu ważności i przed dniem wygaśnięcia jego ważności, nabyte zabezpieczenie zostaje obniżone o 50 %.

6. Najpóźniej w pierwszym dniu roboczym każdego tygodnia państwa członkowskie informują Komisję o ilościach, na które pozwolenia zostały zwrócone w ciągu poprzedniego tygodnia, zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu. W granicach ilości zobowiązań dostawy ustalonych na mocy art. 12 i kontyngentów taryfowych, o których mowa w art. 19, 24 i 28, ilości określone w pozwoleniach zwróconych zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu są dodane do ilości zobowiązań dostawy lub danego kontyngentu taryfowego.

Artykuł 7

1. Każde państwo członkowskie dokonuje obliczenia ilości cukru białego i cukru surowego faktycznie przywiezionego na podstawie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 6 ust. 1, w odpowiednich przypadkach przeliczając ilości cukru surowego na ekwiwalent cukru białego na podstawie wskazanego stopnia polaryzacji, stosując metodę określoną w pkt III.3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. W przypadku gdy dopuszczenie do swobodnego obrotu nie ma miejsca w państwie członkowskim, które wydało pozwolenie na przywóz, państwo członkowskie, w którym nastąpi dopuszczenie do swobodnego obrotu, zachowuje oryginał pozwolenia na przywóz i w odpowiednim przypadku dokument dodatkowy, wypełniony zgodnie z art. 22 i 23, i przekazuje jego kopię państwu członkowskiemu, które wydało pozwolenie na przywóz.

3. Zgodnie z art. 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 pełna stawka celna Wspólnej Taryfy Celnej, obowiązująca w dniu dopuszczenia do swobodnego obrotu, ma zastosowanie, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 15 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, do wszystkich ilości cukru białego według wagi tel quel, cukru surowego przeliczonego na ekwiwalent cukru białego lub cukru wymienionego w koncesji CXL i cukru surowego według wagi tel quel przywiezionych w ilościach większych niż ilości wykazane w danym pozwoleniu na przywóz.

Artykuł 8

Państwa członkowskie, oddzielnie w przypadku każdego kontyngentu taryfowego lub zobowiązania dostawy oraz każdego kraju pochodzenia, przekazują Komisji:

a) przed końcem każdego miesiąca informacje na temat ilości cukru według wagi tel quel oraz w ekwiwalencie cukru białego faktycznie przywiezionego w okresie trzech poprzednich miesięcy;

b) przed dniem 1 marca w odniesieniu do poprzedniego roku gospodarczego lub poprzedniego okresu dostawy, w zależności od przypadku:

i) informacje na temat całkowitej, faktycznie przywiezionej ilości:

- w postaci cukru do rafinacji, według wagi tel quel i wyrażonej w ekwiwalencie cukru białego,

- w postaci cukru nieprzeznaczonego do rafinacji, według wagi tel quel i wyrażonej w ekwiwalencie cukru białego;

ii) informacje na temat ilości cukru według wagi tel quel i w ekwiwalencie cukru białego, który został faktycznie poddany rafinacji.

Artykuł 9

1. Informacje, o których mowa w art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 3 i 6 oraz art. 8, przekazywane są drogą elektroniczną, zgodnie z formularzami udostępnionymi w tym celu państwom członkowskim przez Komisję.

2. Na prośbę Komisji państwa członkowskie przekazują jej szczegółowe informacje dotyczące ilości produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu w ramach rocznych kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych w ciągu niektórych miesięcy, które mają być określone zgodnie z art. 308d rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

ROZDZIAŁ III

TRADYCYJNE ZAPOTRZEBOWANIE

Artykuł 10

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 1 i w granicach ilości przypadającej na każde państwo członkowskie, na które pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji mogą być wydane w ramach tradycyjnego zapotrzebowania, o którym mowa w art. 29 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) 318/2006, wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji przedłożone właściwemu organowi w danym państwie członkowskim mogą być składane wyłącznie przez:

a) rafinerie przemysłowe w tym państwie członkowskim, które zaczęły działalność do dnia 30 czerwca roku gospodarczego;

b) wszystkie rafinerie przemysłowe Wspólnoty, począwszy od dnia 30 czerwca do końca roku gospodarczego.

2. Dane państwa członkowskie dokonują każdego tygodnia obliczenia ilości wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji, z wyjątkiem wniosków nieobjętych obniżeniem pełnej stawki celnej stosowanej do przywozu.

Bez uszczerbku dla zastosowania ust. 3 niniejszego artykułu i art. 5 ust. 3, w przypadku gdy w państwie członkowskim wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji w ramach roku gospodarczego, z wyjątkiem wniosków nieobjętych obniżeniem pełnej stawki celnej stosowanej do przywozu, osiągają lub przekraczają wysokość, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, państwo członkowskie informuje Komisję o tym, że limit jego tradycyjnego zapotrzebowania dla przywozu został osiągnięty, i w stosownym przypadku ustala współczynnik przydziału proporcjonalnie do ilości dostępnej, który należy stosować do każdego wniosku o wydanie pozwolenia na cukier przeznaczony do rafinacji.

3. Bez uszczerbku dla art. 5 ust. 3, w przypadku gdy wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji są równe całkowitej ilości określonej w ust. 2 niniejszego artykułu, z wyjątkiem wniosków nieobjętych obniżeniem pełnej stawki celnej stosowanej do przywozu w ramach roku gospodarczego, Komisja informuje państwa członkowskie o tym, że limit zapotrzebowania tradycyjnego dla przywozu został osiągnięty na szczeblu wspólnotowym.

Począwszy od daty przedstawienia informacji, o których mowa w akapicie pierwszym, i do końca danego roku gospodarczego, każda zainteresowana osoba może ubiegać się o pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji, z wyjątkiem cukru z AKP/Indii w okresie dostawy rozpoczynającej się w tym roku gospodarczym. W tym przypadku wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz cukru z AKP/Indii do rafinacji przedstawia się zgodnie z ust. 1 lit. a) i rejestruje w ramach zapotrzebowania tradycyjnego na kolejny rok gospodarczy.

Artykuł 11

1. W ciągu sześciu miesięcy po upływie terminu ważności danego pozwolenia na przywóz, każdy posiadacz pozwolenia na przywóz cukru do rafinacji dostarcza państwu członkowskiemu, które wydało to pozwolenie, dowód przeprowadzenia takiej rafinacji zgodnie z wymogami państwa członkowskiego. W przypadku gdy cukier nie jest poddany rafinacji w terminie ustalonym w art. 4 ust. 4 lit. b), przed dniem 1 czerwca następującym po danym roku gospodarczym wnioskodawca uiszcza opłatę w wysokości 500 EUR za tonę za ilości cukru, które nie zostały poddane rafinacji, z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub z wyjątkowych powodów technicznych.

2. Przed dniem 1 marca następującym po danym roku gospodarczym każdy producent cukru zatwierdzony zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 zgłasza właściwemu organowi ilość cukru poddaną rafinacji we wspomnianym roku gospodarczym, określając:

a) ilości cukru odpowiadające pozwoleniom na przywóz cukru do rafinacji, wskazując numery referencyjne danych pozwoleń;

b) ilości cukru wyprodukowane we Wspólnocie, wskazując dane zatwierdzonego przedsiębiorstwa, które wyprodukowało ten cukier;

c) inne ilości cukru, wskazując jego pochodzenie.

3. Przed dniem 1 czerwca następującym po danym roku gospodarczym każdy zatwierdzony producent cukru uiszcza opłatę w wysokości 500 EUR za tonę za ilości cukru, w przypadku których:

a) nie został dotrzymany termin, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. b);

b) nie jest on w stanie dostarczyć dowodów zgodnych z wymogami państwa członkowskiego na to, że cukier, o którym mowa w ust. 2. lit. c) niniejszego artykułu, nie jest cukrem z przywozu nieprzeznaczonym do rafinacji lub - jeśli chodzi o cukier do rafinacji - nie został on poddany rafinacji z wyjątkowych powodów technicznych lub z powodu działania siły wyższej.

ROZDZIAŁ IV

CUKIER Z AKP/INDII

Artykuł 12

1. Ilości zobowiązań dostawy dla każdego zainteresowanego kraju wywozu ustalone są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zgodnie z art. 3 i art. 7 Protokołu AKP, art. 3 i art. 7 Umowy z Indiami oraz art. 14 i 15 niniejszego rozporządzenia.

2. Określenia ilości zobowiązań dostawy w okresie dostawy:

a) dokonuje się tymczasowo do dnia 1 maja poprzedzającego wymieniony okres;

b) przyjmuje się do dnia 1 lutego wymienionego okresu;

c) niekiedy dostosowuje się w trakcie trwania wymienionego okresu, jeśli wymagają tego nowe informacje, w szczególności w celu rozwiązania należycie uzasadnionych szczególnych przypadków.

Zobowiązania dostawy uwzględnione przy wydawaniu pozwoleń określonych w art. 5 są równe ilościom ustalonym na mocy ust. 1 niniejszego artykułu, i w stosownych przypadkach dostosowane zgodnie z decyzjami wydanymi na podstawie art. 3 i art. 7 Protokołu AKP oraz art. 3 i art. 7 Umowy z Indiami.

3. Ilości zobowiązań dostawy określa się przy uwzględnieniu:

a) faktycznych dostaw dokonanych w trakcie poprzednich okresów dostawy;

b) ilości zadeklarowanych jako ilości, których nie można było dostarczyć, zgodnie z art. 7 Protokołu AKP i art.7 Umowy z Indiami.

W przypadku gdy ilości, dla których wydane zostały pozwolenia na przywóz, przekraczają faktyczne ilości dostaw dokonanych w poprzednich okresach dostawy, bez uszczerbku dla wyników dochodzenia podejmowanego przez właściwe organy, ilości nominalne pozwoleń, których faktyczny przywóz do Wspólnoty nie mógł zostać dokonany, dodaje się do ilości, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a).

4. Dostosowania, o których mowa w ust. 2 lit. c), mogą obejmować przeniesienie ilości między dwoma następującymi po sobie okresami dostawy, pod warunkiem że nie narusza to uzgodnień w sprawie dostaw określonych w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

5. Dla każdego okresu dostawy całkowitą ilość zobowiązań dostawy dla poszczególnych zainteresowanych krajów wywozu przywozi się jako cukier z AKP-Indii w ramach zobowiązań dostawy, przy zerowej stawce celnej.

Artykuł 13

1. Formalną datą dostawy przesyłki cukru z AKP/Indii jest data zgłoszenia organom celnym przesyłki, o której mowa w art. 40 rozporządzenia Rady (WE) nr 2913/92 (¹⁴).

Zgłoszenie formalnej daty dostawy dostarcza się poprzez przedstawienie kopii dodatkowego dokumentu, o którym mowa, w zależności od przypadku w art. 17 ust. 1 lub art. 18 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku dostarczenia przez importera deklaracji dowódcy danego statku poświadczonej przez właściwe organy portowe, w której wykazano, że przesyłka jest gotowa do wyładunku w danym porcie, formalną datą dostawy jest wskazany w deklaracji dzień, w którym przesyłka jest gotowa do rozładunku.

Artykuł 14

1. W przypadku gdy ilość cukru z AKP/Indii stanowiąca całość lub część zobowiązań dostawy jest dostarczona po zakończeniu danego okresu dostawy, dostawa jest wliczana do tego okresu, jeżeli dana ilość została załadowana w porcie wywozu w terminie, przy uwzględnieniu normalnego czasu trwania transportu.

Normalny czas trwania transportu to ilość dni otrzymana po podzieleniu przez 480 odległości w milach morskich zwykłej trasy oddzielającej dwa przedmiotowe porty.

2. Ustępu 1 nie stosuje się do ilości, która była przedmiotem decyzji Komisji zgodnie z art. 7 ust. 1 lub ust. 2 Protokołu AKP bądź z art. 7 ust. 1 lub ust. 2 Umowy z Indiami.

Artykuł 15

1. W przypadku, gdy dla danego kraju wywozu całkowita ilość cukru z AKP/Indii wliczana do danego okresu dostawy jest mniejsza niż ilość zobowiązania dostawy, stosuje się przepisy art. 7 Protokołu AKP lub art. 7 Umowy z Indiami.

2. Ustępu 1 nie stosuje się w przypadkach gdy różnica między ilością zobowiązań dostawy a całkowitą wliczoną ilością cukru z AKP/Indii wynosi 5 % lub mniej niż ilość zobowiązania dostawy i 5000 lub mniej ton cukru wyrażonego jako cukier biały.

3. Nie naruszając art. 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, ilości przywożone w granicach dodatniego odchylenia przewidzianego w art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 kwalifikują się na mocy uzgodnień dotyczących cukru z AKP/Indii pod warunkiem że są one objęte świadectwem pochodzenia określonym w zależności od przypadku w art. 16 lub 17 niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku zastosowania ust. 2 i 3 saldo różnic jest w zależności od przypadku dodawane przez Komisję do ilości zobowiązań dostawy na kolejny okres dostawy lub od tej ilości odejmowane.

Artykuł 16

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwolenie zawierają następujące wpisy:

a) w rubryce 8: kraj pochodzenia (kraje objęte Protokołem AKP lub Indie);

b) w rubrykach 17 i 18: ilość cukru określona w ekwiwalencie cukru białego, która nie powinna przekroczyć zobowiązania dostawy dla danego kraju, ustalona zgodnie z art. 12;

c) w rubryce 20: okres dostawy do której się odnoszą i co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika III.

2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz należy dołączyć oryginał pozwolenia na wywóz ilości równej ilości wymienionej we wniosku o wydanie pozwolenia, wydany przez właściwe organy kraju wywozu zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku II. To pozwolenie na wywóz może zostać zastąpione kopią dowodu pochodzenia uwierzytelnioną przez właściwe organy kraju wywozu, przewidzianą w art. 17 dla krajów objętych Protokołem AKP lub art. 18 dla Indii.

3. Pozwolenia są ważne do końca trzeciego miesiąca następującego po dniu faktycznego wydania w przypadku cukru z AKP-Indii nieprzeznaczonego do rafinacji. W przypadku cukru z AKP/Indii przeznaczonego do rafinacji pozwolenia są ważne do końca okresu dostawy, do której się odnoszą, lub - w przypadku pozwoleń wydawanych od dnia 1 kwietnia - do końca trzeciego miesiąca następującego po dniu faktycznego wydania.

4. W drodze odstępstwa od art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, pozwolenie na przywóz zawierające w rubrykach 15 i 16 opis i kod CN 17019910 może być używane przy przywozie:

a) cukru objętego kodem CN 17011110 w przypadku pozwolenia na cukier do rafinacji;

b) cukru objętego kodem CN 17011190 w przypadku pozwolenia na cukier nieprzeznaczony do rafinacji.

Artykuł 17

1. Wraz ze świadectwem pochodzenia kreślonym w art. 14 protokołu 1 załączonego do załącznika V do Umowy o partnerstwie AKP-WE przy przywozie należy przedstawić dokument dodatkowy zawierający:

a) co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika III do niniejszego rozporządzenia;

b) datę załadunku towarów oraz dany okres dostawy;

c) podpozycję Nomenklatury Scalonej CN dla danego produktu.

Dowód pochodzenia jest ważny niezależnie od okresu dostawy określonego w lit b).

2. Dowód pochodzenia i dokument dodatkowy zawierający opis cukru objęty kodem CN 170199 może w odpowiednich przypadkach być wykorzystany przy przywozie cukru objętego kodem CN 170111.

3. Zainteresowana strona dostarcza właściwemu organowi w państwie członkowskim dopuszczającym do swobodnego obrotu, do celów kontroli okresu dostawy i ilości, kopię dokumentu dodatkowego, określonego w ust. 1, zawierającą:

a) datę zakończenia załadunku w porcie wywozu, ustanowioną na podstawie odpowiedniego dokumentu przewozowego;

b) datę, o której mowa w art. 13 ust. 1;

c) informacje dotyczące operacji przywozu, w szczególności wskazany stopień polaryzacji oraz faktycznie sprowadzoną ilość według wagi tel quel.

Artykuł 18

1. Do celów niniejszego rozdziału cukier, którego pochodzenie zostało określone zgodnie z przepisami obowiązującymi we Wspólnocie i dla którego dostarczony został dowód podchodzenia w postaci świadectwa pozwolenia wydanego zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, uważa się za cukier pochodzący z Indii.

2. Podczas przywozu organom celnym przedstawia się dokument dodatkowy zawierający:

a) co najmniej jeden z wpisów wymieniony w części A załącznika III;

b) datę załadunku towarów oraz dany okres dostawy; przy czym wskazany okres nie ma wpływu na ważność świadectwa pochodzenia w momencie przywozu;

c) podpozycję Nomenklatury Scalonej CN dla danego produktu.

3. Świadectwo przywozu i dokument dodatkowy zawierający opis cukru objęty kodem CN 170199 może w odpowiednich przypadkach być wykorzystany przy przywozie cukru objętego kodem CN 170111.

4. Strona zainteresowana dostarcza właściwemu organowi w państwie członkowskim dopuszczającym do swobodnego obrotu, w ramach kontroli okresu dostawy i ilości, kopię dokumentu dodatkowego, określonego w ust. 2, zawierającą:

a) datę zakończenia załadunku w porcie wywozu Indii, ustanowioną na podstawie odpowiedniego dokumentu przewozowego;

b) datę, o której mowa w art. 13 ust. 1;

c) informacje odnoszące się do czynności przywozowych, w szczególności wskazany stopień polaryzacji oraz faktycznie przywiezioną ilość cukru surowego według wagi tel quel.

ROZDZIAŁ V

CUKIER UZUPEŁNIAJĄCY

Artykuł 19

1. Ilości brakujące, o których mowa w art. 29 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 dla każdego roku gospodarczego lub części roku gospodarczego na podstawie wyczerpującej prognozy bilansu dostaw cukru surowego do Wspólnoty. Ilości te przywożone są jako cukier uzupełniający.

Do celów określenia takich ilości każdego roku na podstawie przekazanych Komisji przez państwa członkowskie danych dotyczących ostatnich lat gospodarczych szacuje się ilości cukru z francuskich departamentów zamorskich i ilości cukru preferencyjnego przeznaczonego do bezpośredniego spożycia, które powinny być uwzględnione w każdym bilansie.

2. Określenie ilości, o których mowa w ust. 1, po raz pierwszy odbywa się przed dniem 31 października i jest poddawane przeglądowi przed dniem 31 maja. Jeżeli nowe informacje tego wymagają, określenie ilości może być poddane przeglądowi w innym terminie w trakcie roku gospodarczego.

Artykuł 20

1. Minimalna cena nabycia cukru surowego standardowej jakości (wolna od cif, w europejskich portach Wspólnoty) płacona przez zakłady rafinacyjne ma zastosowanie do przywozu objętego ilościami, o których mowa w art. 19.

2. Minimalna cena zakupu dla każdego roku gospodarczego odpowiada cenie gwarantowanej, o której mowa w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 21

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwolenie zawierają następujące wpisy:

a) w rubryce 8: kraj lub kraje pochodzenia (kraje, o których mowa w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 318/2006);

b) w rubrykach 17 i 18: ilość cukru surowego wyrażona jako ekwiwalent cukru białego, która nie może przekroczyć początkowej ilości określonej zgodnie z art. 19;

c) w rubryce 20: rok gospodarczy, do którego się odnoszą, i co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika III.

2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz załącza się:

a) oryginał pozwolenia na wywóz wydany przez właściwe organy kraju wywozu lub jeden z krajów wywozu, zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku II dla ilości równej ilości wymienionej w pozwoleniu. To pozwolenie na wywóz może zostać zastąpione kopią świadectwa pochodzenia uwierzytelnioną przez właściwe organy kraju wywozu, przewidzianą w art. 22 dla krajów objętych Protokołem AKP lub art. 23 dla Indii;

b) zobowiązanie rafinerii zatwierdzonej zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 do zagwarantowania, że zapłacona cena jest co najmniej równa minimalnej cenie zakupu, o której mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 22

1. Wraz ze świadectwem pochodzenia, określonym w art. 14 protokołu 1 załączonego do załącznika V do Umowy o partnerstwie AKP-WE, przy przywozie należy przedstawić organom celnym dokument dodatkowy zawierający:

a) co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika III do niniejszego rozporządzenia;

b) kod CN 17011110.

2. Zainteresowana strona przedstawia właściwym organom państwa członkowskiego przywozu, do celów kontroli okresu dostawy i ilości, kopię dokumentu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, zawierającą informacje dotyczące czynności przywozowych, w szczególności wskazany stopień polaryzacji i ilości według wagi tel quel faktycznie dopuszczone do swobodnego obrotu.

Artykuł 23

1. Do celów niniejszego rozdziału cukier uzupełniający, którego pochodzenie zostało określone zgodnie z przepisami obowiązującymi we Wspólnocie i dla którego dostarczone zostało świadectwo podchodzenia w postaci świadectwa pochodzenia wydanego zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, uważa się za cukier pochodzący z Indii.

2. Podczas przywozu organom celnym przedstawia się dokument dodatkowy zawierający co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

3. Zainteresowana strona dostarcza właściwym organom państwa członkowskiego przywozu, w szczególności do celów kontroli ilości, kopię dokumentu dodatkowego, określonego w ust. 2, zawierającą informacje odnoszące się do operacji przywozu, w szczególności wskazany stopień polaryzacji oraz rzeczywiście sprowadzone ilości cukru surowego.

ROZDZIAŁ VI

CUKIER WYMIENIONY W KONCESJI CXL

Artykuł 24

1. W każdym roku gospodarczym ilość 96801 ton surowego cukru trzcinowego do rafinacji, objętego kodem CN 17011110, przywożona jest jako cukier wymieniony w koncesji CXL w ramach kontyngentów taryfowych po stawce celnej w wysokości 98 EUR za tonę.

Jednakże w roku gospodarczym 2006/2007 ilość ta wynosi 126671 ton surowego cukru trzcinowego.

2. Ilości, o których mowa w ust. 1, rozdziela się w zależności od kraju pochodzenia, jak następuje:

Jednakże na rok gospodarczy 2006/2007 podział w zależności od kraju pochodzenia jest następujący:

3. Stawka celna w wysokości 98 EUR za tonę dotyczy cukru surowego jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

W przypadku gdy ustalenie polaryzacji przywożonego cukru surowego odstępuje od 96 stopni, stawkę w wysokości 98 EUR za tonę zwiększa się lub zmniejsza w zależności od przypadku o 0,14 % za każdą jedną dziesiątą stopnia ustalonej różnicy.

Artykuł 25

Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwolenie zawierają następujące wpisy:

a) w rubryce 8: kraj pochodzenia (jeden z krajów, o którym mowa w art. 24 ust. 2);

b) w rubrykach 17 i 18: ilość cukru wyrażona jako ekwiwalent tel quel nie może przekroczyć początkowej ilości przewidzianej w art. 24 ust. 2;

c) w rubryce 20: okres roku gospodarczego, do którego się odnoszą, i co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części D załącznika III;

d) w rubryce 24: co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części E załącznika III.

Artykuł 26

1. Do celów niniejszego rozdziału cukier wymieniony w koncesji CXL, którego pochodzenie określone jest zgodnie z przepisami obowiązującymi we Wspólnocie, a którego dowód pochodzenia dostarczony jest w postaci świadectwa pochodzenia, wydanego zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, uważa się za cukier pochodzący z Australii, Kuby i Brazylii.

2. Podczas przywozu organom celnym przedstawia się dokument dodatkowy, zawierający co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

3. Zainteresowana strona dostarcza właściwym organom państwa członkowskiego przywozu, w szczególności do celów kontroli ilości, kopię dokumentu dodatkowego, określonego w ust. 2, zawierającą informacje odnoszące się do operacji przywozu, w szczególności wskazany stopień polaryzacji oraz rzeczywiście sprowadzone ilości cukru surowego.

Artykuł 27

W odniesieniu do ilości dotyczących Kuby, wskazanych w art. 24 ust. 2, i ilości 23930 ton pochodzących z Brazylii, dla których pozwolenia na przywóz nie zostały wydane przed dniem 1 lipca bieżącego roku gospodarczego, Komisja może postanowić, biorąc pod uwagę programy dostaw, że w granicach wyżej wymienionych ilości pozwolenia mogą być przyznawane innym państwom trzecim, o których mowa w tym artykule.

ROZDZIAŁ VII

CUKIER Z KRAJÓW BAŁKAŃSKICH

Artykuł 28

1. W każdym roku gospodarczym bezcłowe kontyngenty taryfowe, wynoszące łącznie 200000 ton produktów cukrowniczych objętych kodami CN 1701 i 1702, otwarte są jako bezcłowe kontyngenty cukru z krajów bałkańskich.

Jednakże na rok gospodarczy 2006/2007 ilość produktów cukrowniczych objętych kodami CN 1701 i 1702 wynosi 246500 ton.

2. Ilości, o których mowa w ust. 1, rozdziela się w zależności od kraju pochodzenia, jak następuje:

Jednakże na rok gospodarczy 2006/2007 podział w zależności od kraju pochodzenia jest następujący:

Kontyngent dla Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii na rok gospodarczy 2006/2007 zostaje otwarty dopiero, począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r.

Artykuł 29

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwolenie zawierają następujące wpisy:

a) w rubryce 8: kraj pochodzenia (jeden z krajów, o którym mowa w art. 28 ust. 2);

b) w rubrykach 17 i 18: ilość cukru według wagi tel quel nie może przekroczyć początkowej ilości przewidzianej w art. 28 ust. 2;

c) w rubryce 20: rok gospodarczy, do którego się odnoszą, i co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części G załącznika III.

2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz cukru z krajów bałkańskich, pochodzącego z obszarów celnych Czarnogóry, Serbii lub Kosowa, należy dołączyć oryginał pozwolenia na wywóz wydanego przez właściwe organy obszarów celnych Czarnogóry, Serbii lub Kosowa zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku II dla ilości równej ilości określonej w pozwoleniu.

ROZDZIAŁ VIII

CUKIER POZAKWOTOWYOWY I PRZEMYSŁOWY Z PRZYWOZU

Artykuł 30

1. Ilości cukru pozakwotowego z przywozu i/lub cukru przemysłowego z przywozu, dla których całość lub część należności przywozowych zostanie zawieszona, ustala się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, dla każdego roku gospodarczego lub części roku gospodarczego.

2. Do celów ustalenia ilości cukru przemysłowego z przywozu, o którym mowa w ust. 1, sporządza się wyczerpującą prognozę bilansu dostaw cukru do Wspólnoty niezbędnego do wytwarzania produktów określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Ten bilans dostaw uwzględnia w szczególności ilości i cenę cukru pozakwotowego dostępnego na rynku Wspólnoty i przewidzianą w art. 19 ust. 3 wymienionego rozporządzenia możliwość uwzględnienia cukru wycofanego z rynku jako nadwyżki cukru, który może być zaklasyfikowany jako cukier przemysłowy.

Artykuł 31

Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwolenie zawierają następujące wpisy:

a) w rubryce 8: kraj lub kraje pochodzenia;

b) w rubrykach 17 i 18: ilość cukru według wagi tel quel nie może przekroczyć początkowej ilości określonej zgodnie z art. 30;

c) w rubryce 20:

i) rok gospodarczy, do którego się odnoszą;

ii) co najmniej jeden z następujących wpisów:

- w części H załącznika III w przypadku cukru pozakwotowego z przywozu,

- w części I załącznika III w przypadku cukru przemysłowego z przywozu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY UCHYLAJĄCE I KOŃCOWE

Artykuł 32

Rozporządzenie (WE) nr 1004/2005 traci moc ze skutkiem od dnia 1 lipca 2006 r.

Rozporządzenie (WE) nr 2151/2005 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2007 r.

Artykuł 33

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Jednakże do kontyngentu, o którym mowa w art. 1 lit. g), niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 czerwca 2006 r.

(¹) Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1.

(²) Dz.U. L 317 z 15.12.2000, str. 3.

(³) Dz.U. L 190 z 23.7.1975, str. 36.

(⁴) Dz.U. L 240 z 23.9.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1946/2005 (Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 1).

(⁵) Zgodnie z rezolucją nr 1244 Rady Bezpieczeństwa ONZ.

(⁶) Dz.U. L 170 z 1.7.2005, str. 18.

(⁷) Dz.U. L 84 z 20.3.2004, str. 13.

(⁸) Dz.U. L 342 z 24.12.2005, str. 26.

(⁹) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 800/2006 (Dz.U. L 144 z 31.5.2006, str. 7).

(¹⁰) Patrz: 24 str. niniejszego Dziennika Urzędowego.

(¹¹) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 402/2006 (Dz.U. L 70 z 9.3.2006, str. 35).

(¹²) Dz.U. L 146 z 20.6.1996, str. 1.

(¹³) Dz.U. L 124 z 8.6.1971, str. 1.

(¹⁴) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Numery porządkowe dla cukru z AKP-Indii

Numery porządkowe dla cukru uzupełniającego

Numery porządkowe dla cukru wymienionego w koncesji CXL

Numery porządkowe dla cukru z krajów bałkańskich

Numery porządkowe dla cukru pozakwotowego i przemysłowego z przywozu

ZAŁĄCZNIK II

Wzór pozwolenia na wywóz, o którym mowa w art. 16 ust. 2, art. 21 ust. 2 lit. a) i art. 29 ust 2

ZAŁĄCZNIK III