Akty ujednolicone - rok 2003 nr 24 poz. 2

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2002/960/WPZiB z dnia 10 grudnia 2002 r. dotyczące środków ograniczających w odniesieniu do Somalii(¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 23 stycznia 1992 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 733 (1992 r.) nakładającą ogólne i całkowite embargo na wszystkie dostawy broni i sprzętu wojskowego do Somalii (zwane dalej „embargiem na broń”).

(2) 19 czerwca 2001 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1356 (2001 r.) zezwalającą na niektóre wyłączenia z embarga na broń.

(3) 22 lipca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1425 (2002 r.) rozszerzającą embargo na broń, zakazując bezpośredniego lub pośredniego dostarczania Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkolenia związanego z działaniami wojskowymi.

(4) Niektóre z tych środków podlegają zakresowi Traktatu i dlatego, szczególnie w celu unikania zakłócania konkurencji, dla ustawodawstwa Wspólnoty niezbędne jest wykonanie odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa w zakresie w jakim dotyczy to terytorium Wspólnoty. Terytorium to obejmuje, w celu wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, na mocy postanowień ustalonych w tym Traktacie.

(5) Komisja i Państwa Członkowskie powinny powiadamiać się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz o innych istotnych informacjach będących w ich posiadaniu w związku z niniejszym rozporządzeniem oraz powinny współpracować z Komitetem ustanowionym na mocy pkt 11 rezolucji 733 (1992 r.), w szczególności poprzez dostarczanie mu informacji;

(6) Naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia powinno podlegać sankcjom, a Państwa Członkowskie powinny nakładać w tym celu właściwe sankcje. Jest również pożądane aby sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia mogły być nakładane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i aby Państwa Członkowskie wnosiły skargę na każdą osobę, podmiot lub organ podlegający ich jurysdykcji, który naruszył te przepisy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla kompetencji Państw Członkowskich w zakresie wykonywania władzy publicznej, zakazane jest:

- zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i pokrewnego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii,

- zapewnianie, sprzedaż, dostarczanie lub przekazywanie doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności szkolenia i pomocy związanych z produkcją, utrzymaniem i korzystaniem z broni i pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Somalii.

Artykuł 2

Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest, bezpośrednio albo pośrednio, wspieranie transakcji określonych w art. 1 jest zabroniony.

Artykuł 3

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

- dostarczania finansowania i pomocy finansowej na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz nieśmiercionośnośnego sprzętu przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, bądź materiałów przeznaczonych dla programów rozwoju instytucjonalnego Unii, Wspólnoty lub Państw Członkowskich, w tym także w dziedzinie bezpieczeństwa, realizowanych w ramach procesu pokojowego i procesu pojednania,

- dostarczania doradztwa, pomocy lub szkolenia technicznego związanego z tego rodzaju nieśmiercionośnośnym sprzętem,

jeżeli działania takie zostały wcześniej zatwierdzone przez Komitet ustanowiony na mocy ust. 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku.

3. Art. 2 nie ma zastosowania do uczestnictwa w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie działań zatwierdzonych przez Komitet ustanowiony na mocy pkt 11 rezolucji 751 (1992 r.) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 4

Nie naruszając praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, Komisja, w celu skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia, zachowuje wszystkie niezbędne kontakty z Komitetem Rady Bezpieczeństwa wymienionym w art. 3 ust. 1.

Artykuł 5

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie informują się wzajemnie o środkach przyjmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie posiadane informacje związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń, a także trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na jakiekolwiek przyznane prawa lub obowiązki nałożone przez jakąkolwiek podpisaną umowę międzynarodową lub każdą inną zawartą umowę lub udzieloną licencję czy pozwolenie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

1. Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje winny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do czasu przyjęcia, stosownie do potrzeb, ustawodawstwa w tym celu, sankcjami nakładanymi w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są – w razie potrzeby - sankcje ustalone przez Państwa Członkowskie w celu wykonania art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Liberii(²).

2. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za wszczęcie postępowania przeciwko każdej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi podlegającemu jego jurysdykcji, w sprawach o naruszenie któregokolwiek z zakazów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przez każdą taką osobę, podmiot lub organ.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

- na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną,

- na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego,

- wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego, przebywającego poza Wspólnotą,

- wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 27 stycznia 2003 r.

(¹) Dz.U. L 334 z 11.12.2002, str. 1.

(²) Dz.U. L 194 z 23.7.2002, str. 1.