Akty ujednolicone - rok 2002 nr 124 poz. 1

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego artykuł 95,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

zgodnie z procedurą ustanowioną w artykule 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Dyrektywa Rady 92/61/EWG z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych (⁴) ustanowiła dla Wspólnoty procedurę homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych, części i oddzielnych zespołów produkowanych zgodnie z wymaganiami technicznymi określonymi w oddzielnych dyrektywach.

(2) Przyjęto wszystkie poszczególne dyrektywy, określone w wyczerpującej liście układów, części i oddzielnych zespołów regulowanych na szczeblu Wspólnoty.

(3) Rozpoczęcie stosowania dyrektywy 97/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych części i danych technicznych dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych (⁵) umożliwia pełne zastosowanie procedury homologacji typu.

(4)  Aby system homologacji typu mógł właściwie funkcjonować, koniecznym jest wyjaśnienie niektórych instrukcji administracyjnych i uzupełnienie norm określonych w załącznikach do dyrektywy 92/61/EWG. Z tego względu należy wprowadzić zharmonizowane normy dotyczące w szczególności nadawania numerów świadectwom homologacji typu, a także zwolnień dla ponadlimitowych ilości pojazdów oraz dla pojazdów, części i oddzielnych zespołów zawierających rozwiązania technologiczne, które nie są jeszcze objęte uzgodnieniami wspólnotowymi, w sposób taki jak w podobnych normach dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep (⁶).

(5) Uwzględniając obecnie przyjęte technologie, analiza części i danych technicznych pojazdów prowadzi do zachowania tych części i danych technicznych wymienionych w załączniku I do niniejszej dyrektywy, ponieważ wszystkie inne nie są odpowiednie do celów regulacyjnych. Jednakże ze względu na postęp i rozwój technologii, stosownym będzie przeanalizowanie innych części i danych technicznych, w szczególności tych, które zwiększają bezpieczeństwo, w celu dołączenia ich do części i danych technicznych już wymienionych we wspomnianym załączniku I.

(6) Procedura zatwierdzania we Wspólnocie ma na celu umożliwienie każdemu Państwu Członkowskiemu potwierdzenia, że każdy typ pojazdu został poddany kontroli przewidzianej w odrębnych dyrektywach i na tej podstawie wydano mu świadectwo homologacji. Procedura ma również na celu umożliwienie producentom przygotowanie świadectwa zgodności dla wszystkich pojazdów odpowiadającym zatwierdzonemu typowi. Z chwilą przyznania świadectwa pojazd można wprowadzić na rynek, sprzedać i zarejestrować w celu używania w całej Wspólnocie.

(7) Ze względu na fakt, że Państwa Członkowskie indywidualnie nie są w stanie poprawić w wystarczającym stopniu działania wspólnotowego systemu homologacji typu pojazdów, oraz że ze względu na skalę i wpływ proponowanych środków można tego dokonać na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą subsydiarności jak to określono w artykule 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia tych celów.

(8)  Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej dyrektywy należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(9) Ze względu na przejrzystość, wskazane jest uchylenie dyrektywy Rady 92/61/EWG i zastąpienie jej niniejszą dyrektywą,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa stosuje się do wszystkich dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych, z kołami podwójnymi lub innymi, przeznaczonych do poruszania się po drogach oraz do części lub oddzielnych zespołów takich pojazdów.

Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do następujących pojazdów:

a) pojazdów o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nieprzekraczającej 6 km/h;

b) pojazdów przeznaczonych do obsługiwania przez pieszego;

c) pojazdów przeznaczonych do użytku przez osoby fizycznie niepełnosprawne;

d)  pojazdów przeznaczonych do używania w zawodach sportowych, na drogach i poza nimi;

e) pojazdów będących w użyciu przed dniem wejścia w życie dyrektywy 92/61/EWG;

f) traktorów i maszyn stosowanych w rolnictwie lub do podobnych celów;

g) pojazdów przeznaczonych głównie do użytku rekreacyjnego poza drogami, mających koła umieszczone symetrycznie, z jednym kołem z przodu i dwoma kołami z tyłu pojazdu;

h) rowerów ze wspomaganymi pedałami, wyposażonych w pomocniczy silnik elektryczny o maksymalnej ciągłej mocy znamionowej równej 0,25 kW, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i w końcu spada do zera, gdy pojazd osiągnie prędkość 25 km/h lub wcześniej, jeśli rowerzysta przestanie pedałować,

ani do ich części lub zespołów, chyba że są one przeznaczone do stosowania w pojazdach objętych niniejszą dyrektywą.

Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do zatwierdzania pojedynczych pojazdów, chyba że Państwa Członkowskie dokonujące takiego zatwierdzenia akceptują homologację typu części i oddzielnych zespołów zgodnie z niniejszą dyrektywą, a nie na mocy odpowiednich krajowych regulacji.

2. Pojazdy, o których mowa w ust. 1, dzieli się dalej na:

a) motorowery, to jest pojazdy dwukołowe (kategoria L1e) lub pojazdy trzykołowe (kategoria L2e) o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nie większej niż 45 km/h i mające:

i) w przypadku pojazdu dwukołowego, którego silnik:

– pojemność skokowa nie przekracza 50 cm³ w przypadku silnika ze spalaniem wewnętrznym, lub

– w przypadku silnika elektrycznego, maksymalna ciągła moc znamionowa jest nie większa niż 4 kW;

ii) w przypadku pojazdu trzykołowego, którego silnik:

–  pojemność skokowa nie przekracza 50 cm³, w przypadku silnika z zapłonem iskrowym (dodatni), lub

– w przypadku innych silników ze spalaniem wewnętrznym, maksymalna użyteczna moc wyjściowa nie przekracza 4 kW, lub

– w przypadku silnika elektrycznego, maksymalna ciągła moc znamionowa jest nie większa niż 4 kW;

b) motocykle, to jest pojazdy dwukołowe bez bocznej przyczepy (kategoria L3e) lub z boczną przyczepą (kategoria L4e), wyposażone w silnik o pojemności skokowej większej niż 50 cm³, w przypadku silnika ze spalaniem wewnętrznym lub o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nie większej niż 45 km/h,

c) motocykle trzykołowe, to jest pojazdy posiadające trzy koła umieszczone symetrycznie (kategoria L5e), wyposażone w silnik o pojemności skokowej większej niż 50 cm³, w przypadku silnika ze spalaniem wewnętrznym lub o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nie większej niż 45 km/h.

3. Niniejsza dyrektywa stosuje się również do pojazdów czterokołowych, to jest do pojazdów mechanicznych o następujących właściwościach:

a)  lekkie pojazdy czterokołowe, których masa bez ładunku nie przekracza 350 kg (kategoria L6e), nie wliczając w to masy akumulatorów w przypadku pojazdów elektrycznych, których maksymalna prędkość konstrukcyjna nie przekracza 45 km/h, oraz

– których pojemność skokowa nie przekracza 50 cm³, w przypadku silnika z zapłonem iskrowym (dodatni), lub

– których maksymalna użyteczna moc wyjściowa nie przekracza 4 kW, w przypadku innych silników ze spalaniem wewnętrznym, lub

– których maksymalna ciągła moc znamionowa jest niewiększa niż 4 kW, w przypadku silnika elektrycznego.

Pojazdy te powinny spełniać wymagania techniczne stosowane do motorowerów trzykołowych kategorii L2e, chyba że odrębne dyrektywy stanowią inaczej;

b) pojazdy czterokołowe, inne niż te, o których mowa w lit. a), których masa bez ładunku nie przekracza 400 kg (kategoria L7e) (550 kg dla pojazdów przeznaczonych do przewożenia towarów), nie wliczając w to masy akumulatorów w przypadku pojazdów elektrycznych i których maksymalna moc użyteczna nie przekracza 15 kW. Te pojazdy należy uważać za motocykle trzykołowe i powinny one spełniać wymagania techniczne stosujące się do motocykli trzykołowych kategorii L5e, chyba że odrębne dyrektywy stanowią inaczej.

Artykuł 2

Ilekroć w dyrektywie jest mowa o:

1. „typie pojazdu”, oznacza to pojazd lub grupę pojazdów (warianty), które:

a) należą do jednej kategorii (motorowery dwukołowe L1e, motorowery trzykołowe L2e itp., jak określono w art. 1);

b) są wykonane przez tego samego producenta;

c) mają to samo podwozie, ramę, ramę pomocniczą, płytę podłogową lub strukturę, do której przymocowane są główne części;

d) mają zespół napędowy działający na tej samej zasadzie (spalanie wewnętrzne, elektryczny, mieszany itp.);

e) mają oznaczenie tego samego typu nadane przez producenta.

Typ pojazdu może obejmować warianty i wersje;

2. „odmianie”, oznacza to pojazd lub grupę pojazdów (wersje) należące do tego samego typu, w przypadku gdy:

a)  mają one ten sam kształt nadwozia (podstawowe dane techniczne);

b) w grupie pojazdów (wersje) różnica masy w stanie gotowym do drogi między najmniejszą i największą wartością nie przekracza 20  % wartości najmniejszej;

c) w grupie pojazdów (wersje) różnica w maksymalnej dopuszczalnej masie między największą i najmniejszą wartością nie przekracza 20 % wartości najmniejszej;

d)  mają one taki sam cykl pracy (dwusuw lub czterosuw, zapłon iskrowy lub wysokoprężny zapłon samoczynny);

e) w grupie pojazdów (wersje) różnica w pojemności skokowej silnika (w przypadku silnika ze spalaniem wewnętrznym) między najniższą i najwyższą wartością nie przekracza 30 % wartości najniższej;

f) mają taką samą ilość i takie samo usytuowanie cylindrów;

g) w grupie pojazdów (wersje) różnica w mocy wyjściowej silnika między najniższą i najwyższą wartością nie przekracza 30 % wartości najniższej;

h) mają taki sam rodzaj pracy (silników elektrycznych);

i) mają taki sam rodzaj skrzyni biegów (ręczna, automatyczna itp.);

3. „wersji”, oznacza to pojazd tego samego typu i odmiany, który może jednak zawierać dowolne wyposażenie, części lub układy wymienione w karcie informacyjnej w załączniku II, pod warunkiem że jest tylko:

a) jedna wartość podawana dla:

i) masy w stanie gotowym do drogi;

ii) maksymalnej dopuszczalnej masy;

iii) mocy wyjściowej silnika;

iv) pojemności skokowej silnika; oraz

b) jeden zestaw wyników badań podanych zgodnie z załącznikiem VII;

4. „układzie”, oznacza to każdy układ pojazdu jak hamulce, urządzenie kontroli emisji spalin itp. podlegający wymaganiom ustanowionym w odrębnych dyrektywach;

5. „oddzielnym zespole”, oznacza to urządzenie, takie jak wymienny tłumik układu wydechowego, podlegające wymaganiom odrębnej dyrektywy, stanowiące część pojazdu, które może uzyskiwać oddzielnie zatwierdzenie typu, ale tylko w odniesieniu do jednego lub więcej określonych typów pojazdów, w przypadku gdy odrębna dyrektywa wyraźnie przewiduje takie postępowanie;

6.  „części”, oznacza to urządzenie, takie jak reflektor, podlegające wymaganiom oddzielnej dyrektywy, stanowiące część pojazdu, które może uzyskiwać zatwierdzenie typu niezależnie od pojazdu, w przypadku gdy odrębna dyrektywa wyraźnie przewiduje takie postępowanie;

7. „homologacji typu”, oznacza to procedurę, zgodnie z którą Państwo Członkowskie zaświadcza, że dany typ pojazdu, układ, oddzielny zespół lub część spełnia wymagania techniczne określone w niniejszej dyrektywie lub odrębnych dyrektywach oraz badania poprawności danych producenta, przewidziane w liście podanej w załączniku I;

8. „podwójnych kołach”, oznacza to dwa koła umieszczone na tej samej osi, przy czym odległość między środkami ich powierzchni styku z nawierzchnią jest mniejsza niż 460 mm. Koła podwójne należy uważać za jedno koło;

9. „pojazdach o mieszanym napędzie”, oznacza to pojazdy o dwóch różnych systemach napędu, na przykład systemie elektrycznym i systemie cieplnym;

10. „ producencie”, oznacza to osobę lub podmiot odpowiedzialny wobec organu zatwierdzającego za wszystkie aspekty procedury homologacji typu i za zagwarantowanie zgodności produkcji. Nie jest istotne, aby osoba lub podmiot bezpośrednio uczestniczyły we wszystkich etapach wykonywania pojazdu, części lub oddzielnego zespołu objętych procedurą homologacji;

11. „służbie technicznej”, oznacza to organizację lub podmiot wyznaczony jako laboratorium badawcze do wykonywania badań i kontroli z ramienia organu zatwierdzającego Państwa Członkowskiego. Funkcje tę może wykonywać także sam organ zatwierdzający.

ROZDZIAŁ II

Procedury przyznawania homologacji typu

Artykuł 3

Wnioski o homologację typu producent składa do organu zatwierdzającego Państwa Członkowskiego. Do wniosku należy dołączyć kartę informacyjną, której wzór, w przypadku homologacji typu pojazdów, jest określony w załączniku II, a w przypadku homologacji typu układów, oddzielnych zespołów lub części znajduje się w załączniku lub dodatku do dyrektywy dotyczącej odpowiedniego układu, oddzielnego zespołu lub części, a także inne dokumenty wymienione w karcie informacyjnej. Wnioski dla danego typu pojazdu, układu, oddzielnego zespołu lub części można składać tylko w jednym Państwie Członkowskim.

Artykuł 4

1. Państwo Członkowskie dokonuje homologacji pojazdów wszystkich typów, układów, oddzielnych zespołów lub części, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

a) typ pojazdu spełnia wymogi techniczne określone w odrębnych dyrektywach i jest według opisu producenta zgodny z danymi przewidzianymi w liście przedstawionej w załączniku I;

b) układ, oddzielny zespół lub część spełnia wymogi techniczne odpowiedniej odrębnej dyrektywy i jest według opisu producenta zgodna z danymi w przewidzianymi w liście przedstawionej w załączniku I.

2. Przed przeprowadzeniem homologacji typu, właściwe organy w Państwie Członkowskim, które dokonują tych czynności, podejmują wszelkie niezbędne kroki celem upewnienia się, jeśli trzeba we współpracy z właściwymi organami w Państwie Członkowskim, w którym produkt jest wytwarzany lub sprowadzony do Wspólnoty, że istnieje zgodność z przepisami załącznika VI, aby nowe pojazdy, układy, oddzielne zespoły lub części produkowane, wprowadzane na rynek, oferowane do sprzedaży lub dopuszczane do ruchu były zgodne z zatwierdzonym typem.

3. Właściwe organy, o których mowa w ust.  2, upewniają się, jeśli trzeba we współpracy z właściwymi organami w Państwie Członkowskim, w którym produkt jest wytwarzany lub sprowadzony do Wspólnoty, czy przestrzega się przepisów załącznika VI.

4. W przypadku gdy do wniosku o homologację typu pojazdu jest dołączone jedno lub więcej świadectw homologacji układu, oddzielnego zespołu lub części wydanych przez jedno lub więcej Państw Członkowskich, Państwo Członkowskie dokonujące homologacji typu pojazdu jest zobowiązane przyjąć świadectwa i nie wykonywać badań, o których mowa w ust. 1 lit. b), dotyczących układów, oddzielnych zespołów lub części, które mają homologację.

5.  Państwo Członkowskie odpowiada za udzielone przez siebie homologacje typu układu, oddzielnego zespołu lub części. Właściwe organy w Państwie Członkowskim, przyznające homologację typu sprawdzają zgodność produkcji, w przypadku gdy jest to konieczne we współpracy z tymi właściwymi organami innych Państw Członkowskich, które wydały świadectwo homologacji typu układu, oddzielnego zespołu lub części.

6. Jednakże jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi, że pojazd, układ, oddzielny zespół lub część, pomimo iż zgodne z przepisami ust. 1 stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego, może ono odmówić udzielenia homologacji typu. W takim przypadku Państwo Członkowskie bezzwłocznie informuje o tym inne Państwa Członkowskie i Komisję, podając uzasadnienie decyzji.

Artykuł 5

1. Właściwy organ Państwa Członkowskiego wypełnia formularz homologacji typu znajdujący się w załączniku III dla wszystkich typów pojazdów, dla których dokonuje homologacji typu i ponadto wpisuje wyniki badań w odpowiednich rubrykach formularza załączonego do formularza homologacji pojazdu, którego wzór stanowi załącznik VII.

2. Właściwy organ Państwa Członkowskiego wypełnia formularz homologacji typu znajdujący się w załączniku lub dodatku do każdej odpowiedniej odrębnej dyrektywy, dla każdego typu układu, oddzielnego zespołu lub części, dla których dokonuje homologacji typu.

3.  Świadectwu homologacji typu pojazdu, układu, oddzielnego zespołu lub części nadaje się numer zgodnie z metodą określoną w załączniku V, część A.

Artykuł 6

1. Właściwy organ Państwa Członkowskiego przesyła właściwym organom pozostałych Państw Członkowskich, w ciągu miesiąca, kopię świadectwa homologacji typu, łącznie z załącznikami dla każdego typu pojazdu, dla których dokonuje lub odmawia dokonania homologacji typu.

2.  Właściwy organ Państwa Członkowskiego przesyła co miesiąc właściwym organom pozostałych Państw Członkowskich listę homologacji typu układu, oddzielnego zespołu lub części, których udzielił lub odmówił udzielenia w okresie tego miesiąca.

Ponadto, na wniosek właściwego organu drugiego Państwa Członkowskiego, przesyła bezzwłocznie kopię świadectwa homologacji typu łącznie z załącznikami dla każdego układu, oddzielnego zespołu lub części.

Artykuł 7

1. Świadectwo zgodności, którego wzór stanowi załącznik IV-A, wypełnia producent dla każdego pojazdu wyprodukowanego zgodnie z typem, który otrzymał homologację. Świadectwo załącza się do każdego pojazdu. Jednakże Państwa Członkowskie mogą wnioskować, z co najmniej trzymiesięcznym powiadomieniem Komisji i innych Państw Członkowskich, ze względów podatkowych lub celem wystawienia dowodu rejestracyjnego pojazdu, aby świadectwo zgodności zawierało szczegóły inne niż te wymienione w załączniku IV-A, pod warunkiem że szczegóły te są wyraźnie podane w karcie informacyjnej.

Świadectwo zgodności wydaje się w sposób zapobiegający jakiemukolwiek fałszerstwu. W tym celu drukuje się je na papierze z zabezpieczeniem w postaci kolorowej grafiki lub znaków wodnych odpowiadających znakom identyfikującym producenta pojazdu.

2. Świadectwo zgodności, którego wzór stanowi załącznik IV-B, wypełnia producent dla każdego nieoryginalnego oddzielnego zespołu lub części wyprodukowanych zgodnie z homologacją typu. Świadectwa tego nie wymaga się dla oryginalnych oddzielnych zespołów lub części.

3.  W przypadku gdy oddzielny zespół lub część, dla której dokonuje się homologacji typu, wykonuje swoją funkcję lub wykazuje określone cechy jedynie w połączeniu z innymi częściami pojazdu i z tego powodu zgodność z jednym lub wieloma wymogami można sprawdzić jedynie wówczas, gdy ten zatwierdzany oddzielny zespół lub część działa w połączeniu z innymi częściami pojazdu, rzeczywistymi lub symulowanymi, należy odpowiednio ograniczyć zakres homologacji typu tego oddzielnego zespołu lub części. Świadectwo homologacji typu dla oddzielnego zespołu lub części określa wówczas ograniczenia w ich stosowaniu i zawiera instrukcje montowania. Zgodność z tymi ograniczeniami i wymogami sprawdza się przy zatwierdzaniu typu pojazdu.

4. Z zachowaniem ust.  2, posiadacz homologacji typu na oddzielny zespół lub część, udzielonego zgodnie z art. 4, jest zobowiązany do umieszczenia na każdym takim oddzielnym zespole lub części wyprodukowanej zgodnie z homologacją, znaku swojej fabryki lub znaku towarowego, stwierdzenia typu i, jeśli odrębna dyrektywa tak stanowi, znaku homologacji typu określonego w art. 8. W tym ostatnim przypadku nie musi wypełniać świadectwa, o którym mowa w ust. 2.

5. Posiadacz świadectwa homologacji typu na oddzielny zespół lub część, które, zgodnie z ust. 3, zawiera ograniczenia w zakresie stosowania, musi dostarczyć szczegółowej informacji na temat tych ograniczeń i podać, w stosownych przypadkach, instrukcje montowania, dla każdego wyprodukowanego oddzielnego zespołu lub części.

6.  Posiadacz świadectwa homologacji typu na oddzielny zespół nieoryginalnego wyposażenia, wydanego w związku z jednym lub wieloma typami pojazdów, dostarcza szczegółowej informacji umożliwiającej identyfikację tych pojazdów.

Artykuł 8

1. Pojazd wyprodukowany zgodnie z typem mającym homologację typu powinien mieć znak homologacji typu utworzony zgodnie sekcją 1, 3 i 4 numeru homologacji typu, określonego w załączniku V, część A.

2.  Każdy oddzielny zespół i każda część wyprodukowane zgodnie z typem mającym homologację, powinny posiadać, jeśli odpowiednia odrębna dyrektywa tak stanowi, znak homologacji typu spełniający wymogi określone w załączniku V, część B. Numer homologacji typu wymieniony w załączniku V, część B, ust. 1 pkt 2 tworzy się zgodnie z sekcją 4 numeru homologacji typu określonego w załączniku V, część A.

Informację zawartą w znaku homologacji typu można uzupełnić dodatkową informacją umożliwiającą ustalenie niektórych parametrów szczególnych dla danego oddzielnego zespołu lub części. Ta dodatkowa informacja powinna być, w stosownych przypadkach, określona w odrębnej dyrektywie w sprawie tych oddzielnych zespołów lub części.

Artykuł 9

1. Producent jest odpowiedzialny za wykonanie każdego pojazdu lub produkcję każdego układu, oddzielnego zespołu lub części zgodnie z homologacją typu. Posiadacz homologacji typu powiadamia właściwe organy w Państwie Członkowskim, które wydały homologację o ostatecznym przerwaniu produkcji lub jakichkolwiek zmianach w informacji zawartej w karcie informacyjnej.

2. Jeśli właściwe organy Państwa Członkowskiego, o których mowa w ust. 1, uważają, że tego typu zmiana nie pociąga za sobą żadnej zmiany w istniejącym świadectwie homologacji typu lub konieczności sporządzenia nowego świadectwa, to stosownie informują one o tym producenta.

3.  Jeśli właściwe organy Państwa Członkowskiego, o których mowa w ust.  1, potwierdzą, że zmiana informacji określonej w karcie informacyjnej uzasadnia nową kontrolę lub nowe badania, to odpowiednio informują one o tym producenta i przeprowadzają kontrolę lub badania. Jeśli kontrola lub badania pociągają za sobą zmiany w istniejącym świadectwie homologacji typu lub konieczność sporządzenia nowego świadectwa, organy te powiadamiają, zgodnie z art.  6, właściwe organy pozostałych Państw Członkowskich.

4. W przypadku gdy dane szczegółowe zawarte w karcie informacyjnej do homologacji typu pojazdu uległy zmianie, producent przedstawia organowi zatwierdzającemu zrewidowane strony, wyraźnie pokazujące charakter zmiany i datę sporządzenia zrewidowanych stron. Jedynie w przypadku gdy zmiany dokonane w karcie informacyjnej wymagają zmiany jednej lub wielu pozycji w świadectwie zgodności, określonych w załączniku IV (z wyjątkiem pozycji 19.1 i 45 – 51), zmienia się numer referencyjny w karcie informacyjnej.

5. W przypadku gdy świadectwo homologacji typu traci ważność w wyniku ostatecznego przerwania produkcji typu pojazdu mającego homologację lub układu czy oddzielnego zespołu lub części, mających homologację typu, właściwe organy w Państwie Członkowskim, które dokonały tego zatwierdzenia, powiadamiają w ciągu miesiąca właściwe organy w pozostałych Państwach Członkowskich.

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie, które wydało homologację typu stwierdzi, że pojazdy, układy, oddzielne zespoły lub części nie są zgodne z homologacją, to podejmuje ono niezbędne środki celem zagwarantowania ponownej zgodności produkcji pozycji posiadających homologację typu. Właściwe organy tego Państwa Członkowskiego powiadamiają organy pozostałych Państw Członkowskich o podjętych środkach, które, jeśli potrzeba, mogą obejmować cofnięcie homologacji typu.

2. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi, że pojazdy, układy, oddzielne zespoły lub części nie są zgodne z homologacją typu, może wystąpić z wnioskiem do Państwa Członkowskiego, które wydało homologację, o sprawdzenie stwierdzonych nieprawidłowości. Państwo Członkowskie, które wydało homologację przeprowadza konieczną kontrolę w ciągu sześciu miesięcy od dnia otrzymania wniosku. W przypadku ustalenia braku zgodności, właściwe organy Państwa Członkowskiego, które wydały homologację, podejmują środki, o których mowa w ust. 1.

3. Właściwe organy Państw Członkowskich informują się wzajemnie, w ciągu miesiąca, o każdym cofnięciu homologacji typu i o powodach przyjęcia tego rodzaju środka.

4. Jeśli Państwo Członkowskie, które wydało homologację typu kwestionuje niezgodność, o której zostało powiadomione, to Państwa Członkowskie podejmują próby rozstrzygnięcia sprawy. Komisja powinna być informowana o postępach w sprawie i, jeśli potrzeba, przeprowadzić odpowiednie konsultacje celem osiągnięcia porozumienia.

Artykuł 11

Stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, Rada może uznać równoważność warunków lub przepisów w zakresie homologacji typu pojazdów, układów, oddzielnych zespołów i części ustanowionych niniejszą dyrektywą łącznie z odrębnymi dyrektywami, procedurami ustalonymi przepisami międzynarodowymi lub przepisami państw trzecich w ramach porozumień wielostronnych lub dwustronnych między Wspólnotą a państwami trzecimi.

Artykuł 12

Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi, że pojazdy, układy, oddzielne zespoły lub części stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego, nawet jeśli uzyskały homologację typu, to może ono, maksymalnie na okres sześciu miesięcy, zabronić na swoim terytorium ich sprzedaży, wprowadzenia do ruchu lub używania. Państwo Członkowskie bezzwłocznie informuje inne Państwa Członkowskie i Komisję, podając powody swojej decyzji.

Artykuł 13

Każda decyzja dotycząca odmowy lub cofnięcia homologacji typu, zakazu sprzedaży lub używania pojazdu, oddzielnego zespołu lub części, podjęta zgodnie z przepisami wdrażającymi niniejszą dyrektywę, powinna zawierać szczegółowe uzasadnienie jej podjęcia. Zostaje ona przedstawiona zainteresowanym stronom, które powinny być jednocześnie poinformowane o środkach zaradczych dostępnych zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Państwach Członkowskich i o ograniczeniach czasowych w stosowaniu takich środków.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o nazwach i adresach:

a) organów wydających homologację typu i w stosownych przypadkach, dziedziny, za które są odpowiedzialne;

b) uprawnionych przez nie służb technicznych, określając w zakresie jakich badań dana służba ma uprawnienia. Podane służby muszą spełniać wymagania zharmonizowanych norm w sprawie działania laboratoriów badawczych (EN 45001), podlegających następującym zastrzeżeniom:

i) producent nie może mieć uprawnień jako służba techniczna z wyjątkiem przypadku gdy przepisy odrębnej dyrektywy wyraźnie stanowią inaczej;

ii) do celów niniejszej dyrektywy, korzystanie przez służby techniczne ze sprzętu pochodzącego ze źródeł zewnętrznych nie uważa się za działanie wyjątkowe, z zastrzeżeniem wydania zgody przez organ zatwierdzający.

2. Przyjmuje się, że zgłoszona służba techniczna spełnia wymagania zharmonizowanych norm, jednakże w razie potrzeby Komisja może zwrócić się do Państwa Członkowskiego z prośbą o dostarczenie dowodu na poparcie tego faktu.

Służby państw trzecich zgłasza się jako uprawnione służby techniczne jedynie w ramach dwustronnych lub wielostronnych porozumień między Wspólnotą a państwami trzecimi.

ROZDZIAŁ III

Warunki związane ze swobodnym przepływem, tymczasowymi porozumieniami, zwolnieniami i procedurami alternatywnymi.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie nie zabraniają wprowadzania na rynek, sprzedaży, dopuszczania do ruchu lub używania nowych pojazdów zgodnych z niniejszą dyrektywą. Jedynie pojazdy zgodne z niniejszą dyrektywą można zgłaszać do pierwszej rejestracji.

2. Państwa Członkowskie nie zabraniają wprowadzania na rynek, sprzedaży lub używania nowych oddzielnych zespołów lub nowych części zgodnych z niniejszą dyrektywą. Jedynie oddzielne zespoły lub części zgodne z niniejszą dyrektywą mogą być wprowadzane na rynek i sprzedawane po raz pierwszy do użytku w Państwach Członkowskich.

3. W drodze odstępstwa od ust.  1 i 2:

a) Państwa Członkowskie mogą zwolnić pojazdy, układy, oddzielne zespoły i części przeznaczone:

i)  do produkcji w małych seriach maksymalnie do 200 sztuk rocznie na typ pojazdu, układ, część lub oddzielny zespół;

ii) lub dla sił zbrojnych, organów wymiaru sprawiedliwości, służb obrony cywilnej i instytucji prac publicznych,

z obowiązku zgodności z wymaganiami odrębnych dyrektyw.

Pozostałe Państwa Członkowskie są powiadamiane o tych zwolnieniach w ciągu miesiąca od ich przyznania. W ciągu trzech miesięcy powiadomione Państwa Członkowskie podejmują decyzję czy przyjmują homologację typu pojazdów, które mają być zarejestrowane na ich terytorium. Świadectwo takiego zatwierdzenia typu nie może nosić nagłówka „Świadectwo homologacji typu WE”;

b) świadectwa homologacji typu wydane na szczeblu krajowym przed dniem 17 czerwca 1999 r. pozostają ważne w Państwach Członkowskich wydających je, przez okres czterech lat począwszy od dnia, od którego wymagana jest zgodność krajowych przepisów prawnych z odpowiednimi dyrektywami.

Ten sam okres obejmuje także typy pojazdów, układy, części lub zespoły zgodne z krajowymi wymaganiami Państw Członkowskich, stosujących przepisy prawne inne niż przepisy w zakresie homologacji typu obowiązujące przed wdrożeniem odpowiednich dyrektyw.

Pojazdy objęte tym ostatnim zwolnieniem można w tym okresie wprowadzać na rynek, sprzedawać i dopuszczać do ruchu bez żadnego czasowego ograniczenia ich używania.

Wprowadzanie na rynek, sprzedaż i używanie układów, oddzielnych zespołów i części do tych pojazdów nie mają ograniczenia w czasie.

4. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na prawo Państw Członkowskich do ustanawiania – zgodnie z Traktatem – wymogów, które uznają one za konieczne do zapewnienia ochrony użytkowników w okresie używania odpowiednich pojazdów, pod warunkiem że nie pociąga to za sobą wprowadzania zmian w pojazdach.

Artykuł 16

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 15 ust. 1 i 2 oraz w granicach określonych w załączniku VIII, Państwa Członkowskie mogą, w określonym czasie, rejestrować i zezwolić na sprzedaż lub dopuszczanie do ruchu nowych pojazdów zgodnych z typem pojazdu, którego homologacja nie jest już ważna. Ta możliwość ogranicza się do okresu 12 miesięcy począwszy od dnia, w którym homologacja typu utraciła swoją ważność.

Pierwszy akapit stosuje się wyłącznie do pojazdów, które znajdowały się terytorium Wspólnoty i miały ważne świadectwo zgodności, które zostało wydane, gdy homologacja typu danego pojazdu była jeszcze ważna, ale który nie został zarejestrowany lub wprowadzony do ruchu przed utratą ważności wymienionej homologacji.

2. Zanim przepisy ust. 1 zacznie się stosować w stosunku do jednego lub większej liczby typów danej kategorii, producent powinien wystąpić z wnioskiem do właściwego organu Państwa Członkowskiego, którego dotyczy wprowadzenie do ruchu pojazdu tego typu. Wniosek powinien zawierać uzasadnienie techniczne lub ekonomiczne.

Wskazane Państwa Członkowskie w ciągu trzech miesięcy podejmują decyzję czy i w jakiej ilości przyjmują dany typ pojazdu do rejestracji na swoim terytorium. Państwo Członkowskie, którego dotyczy wprowadzenie do ruchu takiego typu pojazdu ponosi odpowiedzialność za zapewnienie, żeby producent postępował zgodnie z przepisami załącznika VIII. Państwa Członkowskie każdego roku przesyłają Komisji listę udzielonych zwolnień.

3. W zakresie dotyczącym pojazdów, części lub oddzielnych zespołów zawierających rozwiązania technologiczne lub koncepcyjne, które nie mogą spełniać, ze względu na ich szczególny charakter, jednego lub więcej wymogów jednej lub więcej odrębnych dyrektyw, stosuje się art. 8 ust. 2 lit c) dyrektywy 70/156/EWG.

ROZDZIAŁ IV

Procedura dostosowania do postępu technicznego

Artykuł 17

Wszelkie zmiany konieczne do celów dostosowania załączników do niniejszej dyrektywy lub przepisów dyrektyw odrębnych, określonych w załączniku I, do postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2.

Artykuł 18

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego, ustanowiony art. 13 dyrektywy 70/156/EWG (zwany dalej „Komitetem” ).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art.  8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

ROZDZIAŁ V

Przepisy końcowe

Artykuł 19

Dyrektywa Rady 92/61/EWG traci moc począwszy od dnia 9 listopada 2003  r. Odesłania do dyrektywy 92/61/EWG należy rozumieć jako odesłania do niniejszej dyrektywy i odczytywać zgodnie z tabelą korelacji z załącznika IX.

Artykuł 20

1. Przed dniem 9 maja 2003 r. Państwa Członkowskie zapewnią wejście w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przyjmując te przepisy, Państwa Członkowskie zapewnią, że będzie w nich zawarte odesłanie do niniejszej dyrektywy lub takie odesłanie będzie towarzyszyło ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie ustalą sposób zamieszczenia takiego odesłania.

2. Państwa Członkowskie stosują przepisy, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy począwszy od dnia 9 listopada 2003 r. Jednakże na wniosek producenta, dotychczasowy wzór świadectwa zgodności może być stosowany przez dalszych 12 miesięcy.

3. Od dnia 9 maja 2003 r. Państwa Członkowskie nie będą zabraniały pierwszego wprowadzenia do ruchu pojazdów zgodnych z niniejszą dyrektywą.

4. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty najważniejszych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 21

Niniejsza dyrektywa nie unieważnia żadnych homologacji typu przyznanych przed dniem 9 listopada 2003  r., ani nie powstrzymuje przed przedłużeniem takich homologacji zgodnie z warunkami dyrektywy, na mocy której były one pierwotnie przyznane. Jednakże od dnia 9 listopada 2004 r. świadectwa zgodności wydane przez producenta powinny być zgodne ze wzorem stanowiącym załącznik IV.

Artykuł 22

W oczekiwaniu na harmonizację rejestracji i systemów podatkowych w Państwach Członkowskich w odniesieniu do pojazdów objętych niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie mogą stosować krajowe systemy kodowania celem ułatwienia rejestracji i opodatkowania na ich terytorium. Państwa Członkowskie mogą także wnioskować, aby świadectwo zgodności zostało uzupełnione numerem kodu krajowego.

Artykuł 23

Niniejsza decyzja wchodzi w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 marca 2002 r.

(¹)  Dz.U. C 307 E, z 26.10.1999, str. 1.

(²)  Dz.U. C 368, z 20.12.1999, str. 1.

(³)  Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 1999  r. (Dz.U. C 154, z 5.6.2000, str. 50), wspólne stanowisko Rady z dnia 29 października 2001 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lutego 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(⁴)   Dz.U. L 225, z 10.8.1992, str. 72. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 106, z 3.5.2000, str. 1).

(⁵)  Dz.U. L 226, z 18.8.1997, str. 1.

(⁶)  Dz.U. L 42, z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/40/WE (Dz.U. L 203, z 10.8.2000, str. 9).

(⁷)  Dz.U. L 184, z 17.7.1999, str. 23.

LISTA ZAŁĄCZNIKÓW

ZAŁĄCZNIK I

LISTA WYMOGÓW, KTÓRE NALEŻY SPEŁNIĆ ABY OTRZYMAĆ HOMOLOGACJĘ TYPU POJAZDU

Na poniższej liście, obok kolumny, w której umieszczono części i dane techniczne pojazdu, wpisano „CONF” w przypadku gdy należy kontrolować zgodność części i danych technicznych pojazdu z danymi producenta, albo „SD” w przypadku gdy należy kontrolować zgodność części i danych technicznych pojazdu z wymogami określonymi w ustawodawstwie Wspólnoty.

(uwzględniając, w razie potrzeby, zakres i ostatnie zmiany w każdej z wymienionych poniżej odrębnych dyrektyw)

Uwaga:

Odrębne dyrektywy ustanowią szczegółowe wymogi dotyczące motorowerów o małych osiągach, to jest motorowerów na pedały, z silnikiem pomocniczym o mocy nieprzekraczającej 1 kW oraz o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nieprzekraczającej 25 km/h. Te szczegółowe dane techniczne stosują się w szczególności do części i parametrów technicznych objętych pozycjami 18, 19, 29, 32, 33, 34, 41, 43 i 46 niniejszego załącznika.

ZAŁĄCZNIK II

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK III

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK IV

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK V

NADAWANIE NUMERÓW I ZNAKOWANIE

A. SYSTEM NADAWANIA NUMERÓW ŚWIADECTW HOMOLOGACJI TYPU

(art. 5 ust.  3)

1. Numer homologacji typu składa się z:

– czterech sekcji w przypadku homologacji typu pojazdu i

– pięciu sekcji w przypadku homologacji układu, oddzielnego zespołu i części jak wyszczególniono poniżej. We wszystkich przypadkach poszczególne części rozdziela się znakiem „*”.

Sekcja 1: mała litera „e” i następujący po niej kod (liczba) wyróżniający Państwa Członkowskiego wydającego homologację typu: 1 – Niemcy; 2 – Francja; 3 – Włochy; 4 – Niderlandy; 5 – Szwecja; 6 – Belgia; 9 – Hiszpania; 11 – Zjednoczone Królestwo; 12 – Austria; 13 – Luksemburg; 17 – Finlandia; 18 – Dania; 21 – Portugalia; 23 – Grecja; 24 – Irlandia;

Sekcja 2: numer podstawowej dyrektywy;

Sekcja 3: numer ostatniej zmieniającej dyrektywy stosowanej do homologacji typu;

W przypadku homologacji typu pojazdu oznacza to ostatnią dyrektywę zmieniającą artykuły) niniejszej dyrektywy.

W przypadku homologacji typu układu, oddzielnego zespołu i części oznacza to ostatnią odrębną dyrektywę zawierającą faktyczne przepisy, z którymi jest zgodny układ, oddzielny zespół lub część.

Jednakże jeśli podstawowa dyrektywa nie została zmieniona, jej numer jest powtórzony w sekcji 3.

Jeśli dyrektywa zawiera różne terminy wdrożenia odnoszące się do różnych norm technicznych, to dodaje się znak alfabetu celem określenia normy, zgodnie z którą dokonano zatwierdzenia.

W przypadku gdy homologacja typu układu, części lub oddzielnego zespołu jest możliwe zgodnie z rozdziałami lub sekcjami tej samej odrębnej dyrektywy, to po numerze odrębnej dyrektywy następuje numer rozdziału 1¹, załącznika² i dodatku³ w celu wskazania przedmiotu homologacji typu. We wszystkich przypadkach numery te należy przedzielić znakiem „/”.

(¹): Cyframi arabskimi

(²): Cyframi rzymskimi

(³): Cyframi arabskimi i dużymi literami, w stosownych przypadkach;

Sekcja 4: czterocyfrowy kolejny numer (w razie konieczności z zerami na początku) dla oznaczenia podstawowego numeru identyfikacyjnego homologacji typu. Numeracja zaczyna się od 0001 dla każdej podstawowej dyrektywy;

Sekcja 5: dwucyfrowy kolejny numer (w razie konieczności z zerami na początku) dla oznaczenia przedłużenia. Numeracja zaczyna się od 00 dla każdego bazowego numeru identyfikacyjnego homologacji typu.

2.  W przypadku homologacji typu WE całego pojazdu, pomija się sekcję 2.

3. Wyłącznie na tabliczce obowiązkowej pojazdu pomija się sekcję 5.

4. Przykład drugiej homologacji typu udzielonej przez Niderlandy zgodnie z dyrektywą 97/24/WE, rozdział 5, załącznik II:

e4*97/24*97/24/5/II*0002*00

5. Przykład trzeciej homologacji typu (1 przedłużenie) udzielonej przez Włochy zgodnie dyrektywą 95/1/EC, załącznik I:

e3*95/1*95/1/I*0003*01

6.  Przykład dziewiątej homologacji typu (4 przedłużenie) udzielonej przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 93/29/EWG, zmienioną dyrektywą 2000/74/WE:

e11*93/29*2000/74*0009*04

7. Przykład czwartej homologacji typu pojazdu (2 przedłużenie) udzielonej przez Niemcy zgodnie z dyrektywą 92/61/EWG:

e1*92/61*0004*02

8. Przykład numeru identyfikacyjnego homologacji typu pojazdu wybitego na tablicy obowiązkowej pojazdu:

e1*92/61*0004

B. ZNAK HOMOLOGACJI TYPU

1. Znak homologacji typu części lub oddzielnego zespołu składa się z:

1.1.  prostokąta otaczającego małą literę „e”, z następującym po niej numerem wyróżniającym Państwa Członkowskiego, które wydało homologację typu, a mianowicie:

– 1 – Niemcy

– 3 – Francja

–  3 – Włochy

– 4 – Niderlandy

– 5 – Szwecja

–  6 – Belgia

– 9 – Hiszpania

– 11 – Zjednoczone Królestwo

–  12 – Austria

– 13 – Luksemburg

– 17 – Finlandia

–  18 – Dania

– 21 – Portugalia

– 23 – Grecja

–  24 – Irlandia.

1.2. Czterocyfrowego numeru z sekcji 4 numeru identyfikacyjnego homologacji typu, określonego w wypełnionym formularzu danego oddzielnego zespołu lub części. Numer wpisuje się poniżej i blisko prostokąta określonego w 1.1. Cyfry tworzące numer wpisuje się po tej samej stronie litery „e” i w tym samym kierunku. Aby uniknąć pomylenia z innymi symbolami, w numerze identyfikacyjnym homologacji typu nie należy stosować cyfr rzymskich.

2. Znak homologacji typu umieszcza się na oddzielnym zespole lub części w taki sposób, aby był on nieusuwalny i wyraźnie czytelny, nawet gdy oddzielny zespół lub część są zamontowane w pojeździe.

3.  Przykład znaku homologacji typu podany jest w dodatku do niniejszego załącznika.

Dodatek

Przykład znaku homologacji typu

Legenda: powyższa homologacja typu części lub oddzielnego zespołu została wydana przez Irlandię (e24) i ma numer 0676.

ZAŁĄCZNIK VI

PRZEPISY ODNOSZĄCE SIĘ DO KONTROLI ZGODNOŚCI PRODUKCJI

1.  Następujące przepisy stosuje się w celu kontrolowania czy pojazdy, układy, oddzielne zespoły i części produkuje się zgodnie z typem, który uzyskał homologację.

1.1. Posiadacz świadectwa homologacji typu jest zobowiązany:

1.1.1. zapewnić procedury skutecznej kontroli jakości wyrobu;

1.1.2. mieć dostęp do niezbędnych urządzeń kontrolnych w celu kontrolowania zgodności każdego typu pojazdu lub każdego układu, oddzielnego zespołu lub części, które uzyskały homologację;

1.1.3. zapewnić, aby dane dotyczące wyników badań były rejestrowane i załączone dokumenty były przechowywane przez okres 12 miesięcy po przerwaniu produkcji;

1.1.4. analizować wyniki każdego rodzaju badań celem kontrolowania i zapewnienia spójności parametrów technicznych wyrobu, z należnym uwzględnieniem rozrzutów dopuszczalnych w produkcji przemysłowej;

1.1.5. podjąć kroki celem zapewnienia, aby badania określone w odpowiedniej odrębnej dyrektywie były przeprowadzane dla każdego typu wyrobu;

1.1.6. podjąć kroki celem zapewnienia, aby po każdej grupie próbek lub badanych sztuk, które wykazują niezgodność z danym typem badań, pobierano świeże próbki do nowego badania. Należy w takim przypadku podjąć wszelkie niezbędne środki celem przywrócenia zgodności produkcji.

1.2. Właściwe organy, które wydały świadectwo homologacji typu, mogą w każdej chwili kontrolować stosowane w każdej jednostce produkcyjnej metody kontroli zgodności.

1.2.1. Kontrolerowi należy podczas każdej kontroli przekazać protokoły badań i produkcji.

1.2.2.  Do badań w laboratorium producenta inspektor może wybrać próbki w sposób przypadkowy. Minimalną ilość próbek można ustalić stosownie do wyników kontroli własnej producenta.

1.2.3. W przypadku gdy poziom jakości okazuje się niezadowalający lub w przypadku gdy wydaje się konieczne skontrolowanie ważności badań wykonanych zgodnie z 1.2.2, inspektor pobiera próbki, które przesyła się służbom technicznym, które wykonały badania do homologacji typu.

1.2.4. Właściwe organy mogą wykonać wszystkie badania określone w odrębnej dyrektywie(ach) stosujących się do danego wyrobu (danych wyrobów).

1.2.5. Właściwe organy zezwalają na jedną kontrolę rocznie. Jeśli konieczna jest inna liczba kontroli, to zostanie to określone w każdej z odrębnych dyrektyw. Jeśli podczas kontroli stwierdzono negatywne wyniki, to właściwy organ zapewnia podjęcie wszelkich niezbędnych środków celem jak najszybszego przywrócenia zgodności produkcji.

ZAŁĄCZNIK VII

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK VIII

PONADLIMITOWE ILOŚCI POJAZDÓW

(art. 16 ust.  1 i 2)

Maksymalną ilość pojazdów wprowadzoną do ruchu w każdym z Państw Członkowskich zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16 ust. 2, ogranicza się w jeden z następujących sposobów do wyboru przez Państwo Członkowskie:

a) maksymalna ilość pojazdów jednego lub większej liczby typów nie może przekraczać 10 % pojazdów wszystkich typów wprowadzonych do ruchu w okresie poprzedniego roku w tym Państwie Członkowskim. Jeśli 10 % stanowi mniej niż 100 pojazdów, wówczas Państwo Członkowskie może zezwolić na wprowadzenie do ruchu maksymalnie 100 pojazdów; albo

b) ilość pojazdów dowolnego typu ogranicza się do tych pojazdów, dla których ważne świadectwo zgodności zostało wydane w dniu lub po dacie wytworzenia i które pozostaje ważne przez co najmniej trzy miesiące po dacie jego wydania, ale następnie traci swą ważność ze względu na wejście w życie odrębnej dyrektywy.

Na świadectwie homologacji pojazdów wprowadzonych do ruchu zgodnie z tą procedurą, dodaje się specjalny wpis.

ZAŁĄCZNIK IX

TABELA KORELACJI, O KTÓREJ MOWA W ART. 19