Akty ujednolicone - rok 2002 nr 10 poz. 53

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niektóre pionowe dyrektywy dotyczące środków spożywczych powinny zostać uproszczone w celu uwzględnienia wyłącznie podstawowych wymogów, jakie mają spełniać przedmiotowe produkty, aby mogły one podlegać swobodnemu przepływowi na rynku wewnętrznym, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z Edynburga z dnia 11 i dnia 12 grudnia 1992 r., potwierdzonymi przez Radę Europejską z Brukseli w dniach 10 i 11 grudnia 1993 r.

(2) Dyrektywa Rady 73/437/EWG z dnia 11 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁴) była uzasadniona faktem, że różnice między ustawodawstwami krajowymi w sprawie niektórych kategorii cukru mogłyby skutkować powstawaniem warunków dla nieuczciwej konkurencji, mogących wprowadzać konsumentów w błąd, a tym samym mieć bezpośredni wpływ na utworzenie i funkcjonowanie wspólnego rynku.

(3) Zamierzeniem dyrektywy 73/437/EWG było ustanowienia definicji i wspólnych reguł dotyczących kwestii związanych z cechami produktu, opakowaniem i znakowaniem danych produktów, aby zapewnić ich swobodny przepływ we Wspólnocie.

(4) Możliwie jak najszybciej, a w każdym razie przed dniem 1 lipca 2000 r., Komisja zamierza zaproponować włączenie zakresu nominalnych mas produktów objętych niniejszą dyrektywą do dyrektywy Rady 80/232/EWG z dnia 15 stycznia 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do nominalnych ilości i nominalnych pojemności dopuszczalnych w odniesieniu do niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych (⁵).

(5) Dyrektywa 73/437/EWG powinna zostać opracowana na nowo w celu uczynienia bardziej przystępnymi reguł dotyczących warunków wytwarzania i obrotu w odniesieniu do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz, ponadto, w celu dostosowania jej do ogólnej legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych, w szczególności legislacji dotyczącej znakowania, substancji koloryzujących i innych dozwolonych dodatków, rozpuszczalników do ekstrakcji oraz metod analizy.

(6) Ogólne reguły dotyczące znakowania żywności, ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶), powinny być stosowane z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(7) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności ustanowionymi w art. 5 Traktatu cel ustanowienia wspólnych definicji i reguł dotyczących omawianych produktów oraz dostosowania przepisów do ogólnych zasad legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych nie może być skutecznie osiągnięty przez Państwa Członkowskie, a może, ze względu na charakter niniejszej dyrektywy, zostać osiągnięty w sposób bardziej skuteczny przez Wspólnotę. Dyrektywa niniejsza nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia wspomnianego celu.

(8) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(9) Aby uniknąć tworzenia nowych przeszkód dla swobodnego przepływu, Państwa Członkowskie powinny powstrzymać się od przyjmowania, w stosunku do omawianych produktów, przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do produktów określonych w części A Załącznika.

Jednakże niniejszej dyrektywy nie stosuje się odniesieniu do produktów określonych w części w A załącznika, jeżeli występują one w następujących formach: cukier puder, cukier lodowaty, cukier w głowach. [1]

Artykuł 2

Dyrektywa 2000/13/WE stosuje się do produktów określonych w części A Załącznika do niniejszej dyrektywy, z uwzględnieniem następujących warunków i odstępstw:

1) Bez uszczerbku dla poniższego pkt 5 nazwy produktów wymienione w części A Załącznika stosują się jedynie do produktów w nim określonych i są używane w handlu do ich oznaczania.

Nazwa produktu określona w części A pkt 2 Załącznika może być również stosowana do oznaczania produktu określonego w pkt 3 tego Załącznika.

Jednakże:

– produkty określone w części A Załącznika, oprócz obowiązującej nazwy, mogą także być opatrzone określeniami powszechnie stosowanymi w różnych Państwach Członkowskich,

– nazwy produktów mogą być również używane w nazwach produktów przygotowanych do oznaczenia innych produktów, zgodnie z przyjętymi zwyczajami,

z zastrzeżeniem, że takie nazwy nie będą wprowadzać konsumenta w błąd.

2) W przypadku produktów paczkowanych o masie poniżej 20 g nie ma obowiązku umieszczania na etykiecie masy netto.

3) Na etykiecie umieszcza się informacje dotyczące suchej masy i zawartości cukru inwertowanego w roztworze cukru, roztworze cukru inwertowanego i syropie z cukru inwertowanego.

4) Na etykiecie umieszcza się wyraz „krystalizowany” w odniesieniu do syropu z cukru inwertowanego zawierającego kryształy w roztworze.

5) W przypadku gdy wyroby określone w części A pkt 7 i 8 Załącznika zawierają fruktozę w ilości przekraczającej 5 % suchej masy, na etykiecie zawierającej nazwę i składniki umieszcza się odpowiednie określenie „syrop glukozowo-fruktozowy” lub „syrop fruktozowo-glukozowy” oraz „sproszkowany syrop glukozowo-fruktozowy” lub „sproszkowany syrop fruktozowo-glukozowy” , celem wskazania, czy składnikiem występującym w przeważającej ilości jest glukoza czy fruktoza.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie nie przyjmą przepisów prawa krajowego nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do produktów określonych w Załączniku.

Artykuł 4

Środki niezbędne dla wykonania niniejszej dyrektywy, odnoszące się do kwestii określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 5 ust. 2:

– dostosowanie niniejszej dyrektywy do ogólnej legislacji wspólnotowej dotyczącej środków spożywczych,

– dostosowanie do postępu technicznego.

Artykuł 5

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Środków Spożywczych (zwany dalej „Komitetem”) ustanowiony art. 1 decyzji 69/414/EWG (⁸).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje własny regulamin.

Artykuł 6

Dyrektywa 73/437/EWG traci moc z dniem 12 lipca 2003 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odwołania do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 12 lipca 2003 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Celem stosowanych środków jest:

– zezwolenie na wprowadzanie do obrotu produktów określonych w części A Załącznika, jeżeli są zgodne z definicjami i regułami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, ze skutkiem od dnia 12 lipca 2003 r.,

– zakaz wprowadzania do obrotu produktów, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, ze skutkiem od dnia 12 lipca 2004 r.

Niemniej jednak wprowadzanie do obrotu produktów, które nie są zgodne z wymogami niniejszej dyrektywy, ale zostały oznakowane przed dniem 12 lipca 2004 r. zgodnie z wymogami dyrektywy 73/437/EWG, może być kontynuowane do wyczerpania zapasów.

W przypadku przyjęcia przez Państwa Członkowskie tych środków muszą one zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie będzie towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określają metody dokonywania takich odniesień.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2001 r.

(¹) Dz.U. C 231 z 9.8.1996, str. 6.

(²) Dz.U. C279 z 1.10.1999, str. 90.

(³) Dz.U. C 56 z 24.2.1997, str. 20.

(⁴) Dz.U. L 356 z 27.12.1973, str. 71. Dyrektywa zmieniona Aktem Przystąpienia z 1985 r.

(⁵) Dz.U. L 51 z 25.2.1980, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 87/356/EWG (Dz.U. L 192 z 11.7.1987, str. 48).

(⁶) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29.

(⁷) Dz.U. 184 z 7.7.1999, str. 23.

(⁸) Dz.U. L 291 z 19.11.1969, str. 9.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz produktów zawierających cukier [2]

A. NAZWY I DEFINICJE PRODUKTU

B. METODA OKREŚLANIA TYPU ZABARWIENIA, ZAWARTOŚCI POPIOŁU KONDUKTOMETRYCZNEGO I ZABARWIENIA W ROZTWORZE CUKRU (BIAŁEGO) ORAZ CUKRU EKSTRA BIAŁEGO OKREŚLONEGO W PKT 2 I 3 CZĘŚCI A

„ Punkt” odpowiada:

a) w przypadku typu zabarwienia, 0,5 jednostki, według metody Instytutu Brunswick'a ds. Technologii Rolnictwa i Przemysłu Cukrowniczego, określonej w rozdziale A ust. 2 Załącznika do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1265/69 z dnia 1 lipca 1969 r. ustanawiającego metody określania jakości cukru skupowanego przez agencje skupu interwencyjnego (²);

b) w przypadku zawartości popiołu, 0,0018 %, według metody Międzynarodowej Komisji Jednolitych Metod Analityki Cukrowniczej (ICUMSA), określonej w rozdziale A ust. 1 Załącznika do rozporządzenia (EWG) nr 1265/69;

c) w przypadku zabarwienia w roztworze, 7,5 jednostkom, według metody ICUMSA, określonej w rozdziale A ust. 3 Załącznika do rozporządzenia (EWG) nr 1265/69.

(¹) Oznaczenie „biały” jest zastrzeżone dla:

a) roztworu cukru, gdy zabarwienie w roztworze nie przekracza 25 jednostek ICUMSA ustalonych zgodnie z metodą określoną w lit. c) części B;

b) roztworu z cukru inwertowanego lub syropu cukru inwertowanego, którego:

– zawartość popiołu konduktometrycznego nie przekracza 0,1 %,

– zabarwienie w roztworze nie przekracza 25 jednostek ICUMSA ustalonych zgodnie z metodą określoną w lit. c) części B.

(²) Dz.U. L 163 z 1.7.1969, str. 1.