Akty ujednolicone - rok 1998 nr 163 poz. 1

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 213,

uwzględniając projekt rozporządzenia przestawiony przez Komisję (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu realizacji powierzonych zadań w zakresie wspólnej polityki transportowej, Komisja musi posiadać do swojej dyspozycji porównywalne, wiarygodne, zsynchronizowane, regularne i pełne dane statystyczne w sprawie skali i rozwoju transportu drogowego rzeczy pojazdami zarejestrowanymi we Wspólnocie oraz w sprawie stopnia wykorzystania pojazdów wykonujących te przewozy.

(2) Dyrektywa Rady 78/546/EWG z dnia 12 czerwca 1978 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy, jako część regionalnej statystyki (⁴), nie przewiduje przepisów dotyczących prowadzenia sprawozdań statystycznych w zakresie rodzajów transportu, które nie były dopuszczone w czasie przyjęcia tej dyrektywy; sprawozdania w odniesieniu do których przepisy zostały ustanowione przewidują różne informacje w zakresie krajowego i międzynarodowego transportu i nie zawierają informacji o zakresie wykorzystania pojazdów wykonujących ten transport.

(3) Opracowanie wyczerpujących regionalnych statystyk jest konieczne w odniesieniu do zarówno przewozu rzeczy, jak i kursów pojazdów.

(4) Właściwa jest zmiana systemu przewidzianego w dyrektywie 78/546/EWG w celu zapewnienia opisu pochodzenia regionalnego i przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego na tych samych podstawach, co transportu krajowego, i w celu zapewnienia powiązania między przewozem rzeczy i kursem pojazdów poprzez pomiar stopnia wykorzystania pojazdów wykonujących ten transport.

(5) Zgodnie z zasadą pomocniczości, tworzenie wspólnych standardów statystycznych pozwalających na stworzenie zharmonizowanych informacji może być skutecznie wykorzystywane tylko na poziomie wspólnotowym, dane zaś będą gromadzone w poszczególnych Państwach Członkowskich z upoważnienia organów i urzędów odpowiedzialnych za opracowywanie oficjalnych statystyk.

(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (⁵) ustanawia struktury wyjściowe dla przepisów określonych w tym rozporządzeniu, w szczególności tych dotyczących dostępu do źródeł danych administracyjnych, efektywności pod względem kosztów dla dostępnych źródeł oraz poufności informacji statystycznych.

(7) Przekazywanie danych indywidualnych, które stały się anonimowe jest niezbędne, żeby oszacować całkowitą dokładność wyników.

(8) Konieczne jest zapewnienie, że informacje statystyczne są odpowiednio upowszechnione.

(9) W początkowym okresie Wspólnota będzie wspierała finansowo Państwa Członkowskie w realizacji niezbędnych działań.

(10) Właściwym jest zapewnienie uproszczonych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia i dostosowania go do postępu ekonomicznego i technicznego.

(11) Komitet ds. Programu Statystycznego ustanowiony na podstawie dyrektywy 89/382/EWG, Euratom (⁶), udzielił konsultacji zgodnie z art. 3 niniejszej dyrektywy; wyraził pozytywną opinię co do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Każde Państwo Członkowskie opracowuje statystyki Wspólnoty w sprawie transportu drogowego rzeczy wykonywanego drogowymi pojazdami transportu towarowego zarejestrowanymi w danym Państwie Członkowskim oraz w sprawie kursów wykonywanych przez te pojazdy.

2. Rozporządzenia tego nie stosuje się do transportu drogowego rzeczy wykonywanego:

a) drogowymi pojazdami transportu towarowego których maksymalne dopuszczalne obciążenie lub wymiary przekraczają limity zwykle dopuszczane przez dane Państwo Członkowskie;

b) pojazdami rolniczymi, wojskowymi oraz pojazdami należącymi do jednostek administracji publicznej stopnia lokalnego lub centralnego, z wyłączeniem drogowych pojazdów transportu towarowego należących do przedsiębiorstw publicznych, w szczególności przedsiębiorstw kolejowych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

– „transport drogowy rzeczy”: każdy transport rzeczy wykonywany drogowymi pojazdami transportu rzeczy,

– „drogowy pojazd transportowy” : pojazd drogowy, który jest wyposażony w silnik, który stanowi jego jedyny środek napędu, normalnie wykorzystywany do przewozu osób lub rzeczy w transporcie drogowym lub do ciągnięcia po drodze pojazdów wykorzystywanych do przewozu osób lub rzeczy,

– „pojazd drogowy przeznaczony do transportu rzeczy”: pojazd drogowy przeznaczony wyłącznie lub głównie do przewozu rzeczy (samochód ciężarowy, przyczepa, naczepa),

– „drogowy pojazd transportu rzeczy”: każdy pojedynczy pojazd drogowy (samochód ciężarowy) lub zespół pojazdów drogowych, mianowicie pociąg drogowy (samochód ciężarowy z przyczepą) lub pojazd członowy (ciągnik z naczepą) przeznaczony do przewozu rzeczy,

– „samochód ciężarowy”: sztywny pojazd drogowy przeznaczony wyłącznie lub głównie do przewozu rzeczy,

– „ciągnik siodłowy” : drogowy pojazd silnikowy przeznaczony wyłącznie lub głównie do ciągnięcia innych pojazdów drogowych, które nie posiadają napędu własnego (przede wszystkim naczep),

– „przyczepa”: drogowy pojazd do transportu rzeczy, przeznaczony do bycia ciągnionym przez inne pojazdy drogowe,

– „naczepa”: drogowy pojazd do transportu rzeczy bez przedniej osi, zaprojektowany tak, że część pojazdu i znaczna część ładunku spoczywa na ciągniku siodłowym,

– „pojazd członowy”: ciągnik siodłowy połączony z naczepą,

– „pociąg drogowy”: drogowy pojazd transportu rzeczy połączony z przyczepą.

W tej kategorii mieszczą się również pojazdy członowe z kolejną przyczepą,

– „zarejestrowany”: umieszczony w rejestrze pojazdów drogowych, prowadzonym przez oficjalny organ w Państwie Członkowskim, bez względu na to, czy rejestracja związana jest z wydaniem tablicy rejestracyjnej.

W przypadku przewozów wykonywanych zespołem pojazdów, mianowicie pociągiem drogowym (samochód ciężarowy z przyczepą) lub pojazdami członowymi (ciągnik siodłowy z naczepą), w których pojazd drogowy (samochód ciężarowy lub ciągnik siodłowy) i przyczepa lub naczepa są zarejestrowane w różnych państwach, cały pojazd jest uważany za zarejestrowany w kraju rejestracji pojazdu drogowego do transportu rzeczy,

– „ładowność”: maksymalna masa towarów deklarowana jako dopuszczalna przez właściwe władze państwa rejestracji pojazdu.

Kiedy drogowy pojazd transportu rzeczy jest zespołem złożonym z samochodu ciężarowego i przyczepy, ładowność zespołu oznacza sumę ładowności samochodu ciężarowego i przyczepy,

– „maksymalna dopuszczalna masa”: masa całkowita pojazdu (lub zespołu pojazdów) na postoju, gotowego do drogi oraz masa ładunku deklarowana jako dopuszczalna przez właściwe władze państwa rejestracji pojazdu,

– „Eurostat”: departament Komisji odpowiedzialny za wykonywanie zadań spoczywających na tej instytucji w dziedzinie opracowywania statystyki Wspólnoty.

Artykuł 3

Gromadzenie danych

1. Państwa Członkowskie opracowują dane statystyczne dotyczące następujących obszarów:

a) dane dotyczące pojazdów;

b) dane dotyczące kursu pojazdów;

c) dane dotyczące towarów.

2. Zmienne statystyczne w każdym z tych obszarów, ich definicje i poziom klasyfikacji wykorzystywanej dla analiz są zawarte w załącznikach.

3. Podczas określania metod wykorzystywanych do opracowywania danych statystycznych, Państwa Członkowskie powstrzymują się od przewidywania formalności na granicach między Państwami Członkowskimi.

4. Dostosowanie charakterystyki gromadzenia danych i zawartość załączników są przyjęte zgodnie z procedurą opisaną w art. 10.

Artykuł 4

Dokładność wyników

Metody gromadzenia i przetwarzania danych są ustalone w taki sposób, aby wyniki statystyczne przekazane przez Państwa Członkowskie odpowiadały minimalnemu standardowi dokładności, biorąc pod uwagę charakterystykę struktury transportu drogowego w Państwach Członkowskich. Standardy te są ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 10.

Artykuł 5

Przekazywanie informacji do Eurostat

1. Państwa Członkowskie przekazują co kwartał do Eurostat dane jednostkowe należycie zweryfikowane, odpowiadające zmiennym określonym w art. 3 i wymienione w załączniku A, bez wskazywania nazwy, adresu i numeru rejestracyjnego.

Taki przekaz zawiera, w miarę potrzeby, dane dotyczące poprzednich kwartałów, dla których przekazano dane tymczasowe.

2. Ustalenia dotyczące przekazywania danych, do których odnosi się ust. 1, wraz z, o ile istnieją, tabelami statystycznymi utworzonymi na podstawie tych danych, są określane zgodnie z procedurą określoną w art. 10.

3. Przekazywanie jest wykonywane w terminie pięciu miesięcy od końca każdego kwartału obserwacji.

Pierwszy przekaz obejmuje pierwszy kwartał 1999 r.

4. Podczas okresu przejściowego począwszy od dnia 1 stycznia 1999 r. aż do daty określonej zgodnie z ust. 5, Państwo Członkowskie może wykorzystać uproszczone kodowanie zmiennych wymienionych w załączniku A, część A2, sekcja 3, 4, 8 i 9, i w części A3, sekcja 5 i 6.

Takie uproszczone kodowanie składa się z:

– dla transportu krajowego: kodowania zgodnego z załącznikiem G,

– dla transportu międzynarodowego: kodu dla każdego kraju.

5. Data wygaśnięcia okresu przejściowego określonego w ust. 4 jest ustalona, zgodnie z procedurą określoną w art. 10, tak szybko jak techniczne warunki umożliwią działanie skutecznego systemu kodowania regionalnego, do wykorzystania zarówno w transporcie krajowym, jak i międzynarodowym, zgodnie z załącznikiem G, sekcja 1 i 2.

Artykuł 6

Upowszechnianie wyników

Przepisy dotyczące upowszechniania wyników statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy, łącznie ze strukturą i zawartością wyników, które mają być upowszechniane, ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 10.

Artykuł 7

Sprawozdania

1. Państwa Członkowskie przesyłają do Eurostatu, nie później niż w dniu przekazania pierwszej kwartalnej informacji, sprawozdanie w sprawie metod wykorzystanych do opracowywania danych.

Państwa Członkowskie przekazują również szczegóły dotyczące jakichkolwiek znacznych zmian w metodach wykorzystywanych do gromadzenia danych.

2. Państwa Członkowskie dostarczają do Eurostatu coroczne informacje na temat wielkości prób, współczynników braku odpowiedzi, i w formie odchylenia standardowego lub przedziału ufności, wiarygodności głównych wyników.

3. Po trzech latach gromadzenia danych, Komisja przesyła sprawozdanie do Parlamentu Europejskiego i do Rady na temat doświadczeń zdobytych podczas działań wykonanych stosownie do przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Wkład finansowy

1. Podczas pierwszych trzech lat wprowadzania przepisów dotyczących sprawozdań statystycznych na podstawie niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie otrzymują wkład w postaci finansowej pomocy od Wspólnoty na pokrycie wydatków ponoszonych w związku z wykonywaniem związanych z tym działań.

2. Wysokość środków przeznaczonych na powyższe działania jest ustalana w ramach corocznej procedury budżetowej.

3. Władze budżetowe określają środki dostępne każdego roku.

4. W sprawozdaniu określonym w art. 7 ust. 3, Komisja wskazuje na wykorzystanie funduszy wspólnotowych przeznaczonych na te działania.

Na podstawie sprawozdania określonego w art. 7 ust. 3 Komisja oceni, czy inne wkłady finansowe są konieczne w okresie kolejnych trzech lat.

Artykuł 9

Procedury wykonawcze

Wprowadza się odpowiednie procedury do wykonania niniejszego rozporządzenia, wraz ze środkami potrzebnymi do ich dostosowania do ekonomicznego i technicznego postępu, w taki sposób, aby nie pociągały nieproporcjonalnego wzrostu kosztów ponoszonych przez Państwa Członkowskie i/lub obciążające respondentów, zgodnie z procedurą określoną w art. 10. Takie procedury będą dotyczyć w szczególności:

– dostosowania charakterystycznych cech gromadzenia danych oraz zawartości załączników,

– wymogów dokładności,

– ustaleń dotyczących przekazywania danych do Eurostatu, wraz z, o ile istnieją, tabelami statystycznymi utworzonymi na podstawie tych danych,

– upowszechniania wyników,

– wyznaczenia daty wygaśnięcia okresu przejściowego określonego w art. 5 ust. 5 dla przekazywania zmiennych wymienionych w art. 5 ust. 4.

Artykuł 10

Procedura

Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Programu Statystycznego, zwany dalej „komitetem”.

Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię na temat projektu w czasie określonym przez przewodniczącego, w zależności od pilności danej sprawy. Opinia jest wydana większością ustanowioną w art. 148 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada ma podjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich są ważone w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie głosuje.

Komisja przyjmuje środki, które stosuje się natychmiast. Jednakże, jeżeli te środki nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie zawiadamia o tym Radę. W tym przypadku:

– Komisja wstrzymuje stosowanie środków na czas trzech miesięcy od zawiadomienia,

– Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w terminie określonym w tiret pierwszym.

Artykuł 11

Dyrektywa 78/546/EWG

1. Państwa Członkowskie dostarczają wyniki za lata 1997 i 1998 zgodnie z dyrektywą 78/546/EWG.

2. Dyrektywa 78/546/EWG z dniem 1 stycznia 1999 r. traci moc.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwudziestu dni od daty jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 1998 r.

(¹) Dz.U. C 341 z 11.11.1997, str. 9.

(²) Dz.U. C 104 z 6.4.1998.

(³) Dz.U. C 95 z 30.3.1998, str. 33.

(⁴) Dz.U. L 168 z 26.6.1978, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia 1994 r.

(⁵) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, str. 1.

(⁶) Dz.U. L 181 z 28.6.1989, str. 47.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK A

WYKAZ ZMIENNYCH

Informacje, które powinny być ujęte w analizie dla każdego pojazdu:

A1. dane dotyczące pojazdu;

A2. dane dotyczące kursu pojazdu;

A3. dane dotyczące towarów (w podstawowej operacji transportowej).

A1. ZMIENNE DOTYCZĄCE POJAZDÓW.

Zgodnie z definicją określoną w art. 2 rozporządzenia, drogowym pojazdem transportu rzeczy może być jakikolwiek pojedynczy pojazd drogowy (samochód ciężarowy) lub zespół pojazdów drogowych, mianowicie pociąg drogowy (samochód ciężarowy z przyczepą) lub pojazd członowy (ciągnik siodłowy z naczepą), przeznaczony do przewozu rzeczy.

Dane dostarczane w odniesieniu do pojazdów:

1) możliwość wykorzystania pojazdów w transporcie kombinowanym (fakultatywnie);

2) konfiguracja osi zgodnie z załącznikiem B (fakultatywnie);

3) wiek pojazdu drogowego (samochodu ciężarowego lub ciągnika siodłowego) w latach (od daty jego pierwszej rejestracji);

4) maksymalna dopuszczalna masa w 100 kg;

5) ładowność w 100 kg;

6) kategoria działalności NACE Rev. 1 (czterocyfrowy poziom) operatora pojazdu (fakultatywnie) (¹);

7) rodzaj przewozu (zarobkowy lub na potrzeby własne);

8) liczba kilometrów objętych okresem przeprowadzonego pomiaru;

8.1) z ładunkiem;

8.2) bez ładunku (łącznie z przejazdem ciągnika bez naczepy) (fakultatywnie);

9) ważenie pojazdu, stosowane w celu uzyskania pełnych wyników na podstawie danych indywidualnych, o ile dane są gromadzone na podstawie losowej próby.

Kolejne konfiguracje

Kiedy wybrany do pomiaru pojazd drogowy jest pojedynczym samochodem ciężarowym bez przyczepy, w okresie pomiaru, staje się on pojazdem drogowym do transportu rzeczy.

Jednakże, kiedy wybranym do pomiaru pojazdem drogowym jest ciągnik siodłowy – w tym przypadku z naczepą – lub jest nim samochód ciężarowy, do którego doczepiono przyczepę, dane pozyskane zgodnie z rozporządzeniem dotyczą pojazdu drogowego do transportu rzeczy jako całości. W tym przypadku dopuszcza się zmianę konfiguracji podczas trwania pomiaru (do samochodu ciężarowego może być doczepiona lub zmieniona przyczepa albo zmienia się naczepę ciągnika drogowego). W takim przypadku, ta kolejna konfiguracja musi być zapisana i dane na temat pojazdu muszą być dostarczone na kolejnych odcinkach kursu. Jednakże, jeżeli nie jest możliwe zapisanie kolejnej konfiguracji, przyjmuje się, że dla zmiennych dotyczących pojazdu, odpowiadających konfiguracji na początku pierwszego kursu z załadunkiem licząc od początku okresu pomiaru lub konfiguracji wykorzystanej przez większą część tego okresu, konfiguracje będą zapisane.

Zmiany rodzajów transportu

W ten sam sposób, w zależności od kursu, transport może być wykonywany na potrzeby własne lub zarobkowo i rodzaj transportu musi być zapisany dla każdego kursu. Jednakże, jeżeli nie jest możliwe zapisanie tych zmian, przyjmuje się, że zapisany „rodzaj transportu” odpowiada głównemu sposobowi wykorzystania.

A2. ZMIENNE ODNOSZĄCE SIĘ DO KURSU

Podczas okresu pomiaru, drogowy pojazd transportu rzeczy wykonuje kursy bez ładunku (nie przewozi rzeczy lub pustych opakowań w samochodzie ciężarowym, przyczepie lub naczepie, które są w związku z tym „całkowicie puste”) lub z ładunkiem (samochód ciężarowy, przyczepa lub naczepa zawierają albo towary, albo puste opakowania, przy czym puste opakowania uznaje się za szczególny rodzaj towaru). Za odległość, jaką pokonuje drogowy pojazd transportu rzeczy w stanie załadowanym, uważa się odległość między pierwszym miejscem załadunku i ostatnim miejscem rozładunku (gdzie drogowy pojazd transportu rzeczy jest całkowicie rozładowany). Zatem przejazd pojazdu w stanie załadowanym może obejmować kilka podstawowych operacji transportowych.

Dane dostarczane dla każdego kursu:

1) rodzaj kursu zgodnie z klasyfikacją zamieszczoną w załączniku C;

2) masa przewożonych rzeczy w czasie kursu lub na jego odcinkach, masa brutto w 100 kg;

3) miejsce załadunku (drogowego pojazdu transportu rzeczy na trasie kursu z ładunkiem);

– definicja: za miejsce załadunku uważa się pierwsze miejsce, w którym następuje załadunek towarów na drogowy pojazd transportu rzeczy, a który był wcześniej całkowicie pusty (lub gdzie do ciągnika siodłowego została doczepiona załadowana naczepa). Dla przewozu bez ładunku, jest to miejsce rozładunku poprzednio załadowanego pojazdu (pojęcie „miejsca gdzie zaczyna się przejazd bez ładunku”),

– kodowanie: miejsce załadunku jest zakodowane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku G,

4) miejsce rozładunku (drogowego pojazdu transportu rzeczy w czasie przejazdu bez ładunku);

– definicja: za miejsce rozładunku uważa się ostatnie miejsce gdzie zostały rozładowane towary z drogowego pojazdu transportu rzeczy, który w następstwie jest całkowicie pusty (lub gdzie ciągnik siodłowy został odłączony od naczepy). Dla przewozu bez ładunku, jest to miejsce załadunku do następnego przewozu ładunku (pojęcie „ miejsca gdzie kończy się przejazd bez ładunku”),

– kodowanie: miejsce rozładunku jest zakodowane zgodnie z przepisami zawartymi w załączniku G;

5) przebyta droga: rzeczywista przebyta droga, za wyjątkiem drogi obejmującej transport drogowego pojazdu transportu rzeczy innym środkiem transportu;

6) tony/kilometr zrealizowane podczas kursu;

7) kraje w tranzycie (nie więcej niż pięć), oznaczone zgodne z Geonomenklaturą (²);

8) miejsce załadunku, o ile występuje, drogowego pojazdu transportowego rzeczy na inny środek transportu zgodnie z przepisami załącznika G (fakultatywnie);

9) miejsce rozładunku, o ile występuje, drogowego pojazdu transportowego rzeczy z innego środka transportu zgodnie z przepisami załącznika G (fakultatywnie);

10) sytuacja „w pełni załadowany” (procedura 2) lub sytuacja „nie w pełni załadowany” (procedura 1) drogowy pojazd transportu rzeczy podczas przejazdu, pod względem maksymalnej objętości przestrzeni wykorzystanej podczas przejazdu (procedura 0 – w przypadku przejazdu bez ładunku) (fakultatywnie).

A3. ZMIENNE DOTYCZĄCE TOWARÓW (w podstawowej operacji transportowej)

Podczas przejazdu z ładunkiem może mieć miejsce kilkanaście operacji transportowych, przy czym za podstawową operację transportową uważa się transport rzeczy jednego rodzaju (określonego w odniesieniu do poziomu szczególnej nomenklatury) między miejscem jego załadunku, a miejscem jego rozładunku.

Dane dostarczane na temat podstawowej operacji transportowej:

1) rodzaj towarów, zgodnie z grupą odnoszącą się do właściwej klasyfikacji (zobacz załącznik D);

2) masa towarów: waga brutto w 100 kg;

3) o ile istnieje potrzeba, klasyfikacja towarów uznanych za niebezpieczne zgodnie z głównymi klasami w dyrektywie 94/55/WE (³), wymienionymi w załączniku E;

4) rodzaj ładunku jak podano w załączniku F (fakultatywnie);

5) miejsce załadunku towarów, oznakowane zgodnie z przepisami załącznika G;

6) miejsce rozładunku towarów, oznakowane zgodnie z przepisami załącznika G;

7) przebyta droga: rzeczywista przebyta droga, za wyjątkiem drogi obejmującej przewóz drogowego pojazdu transportu rzeczy innym środkiem transportu.

OPERACJE TRANSPORTOWE PRZEPROWADZANE PODCZAS KURSU W RODZAJU „OBJAZD DOSTAWCÓW LUB ODBIORCÓW” (rodzaj przejazdu 3)

Przy tym rodzaju kursu, z kilkoma punktami załadunku i/lub rozładunku, jest praktycznie niemożliwe, aby przewoźnicy określili podstawową operację transportową.

Dla tych kursów, określonych jako takie, jednorazowa, hipotetyczna operacja transportowa ustalona jest na podstawie informacji dotyczących kursu.

Każde Państwo Członkowskie zawiadomi Komisję o swojej definicji tego rodzaju kursu i wytłumaczy założenia upraszczające, które należy zastosować podczas gromadzenia danych odnoszących się do operacji transportowych.

Załącznik metodologiczny

Przejazdy z ładunkiem i podstawowe operacje transportowe

W zależności od Państwa Członkowskiego, informacje są gromadzone na podstawie:

– opisu każdej podstawowej operacji transportowej (z dodatkowymi informacjami na temat kursów bez ładunku),

– albo opisu kursów wykonywanych przez pojazd, żeby zrealizować te podstawowe operacje transportowe.

W większości przypadków dotyczących kursu z ładunkiem, jest on wykonywany podczas podstawowej operacji transportowej tylko:

– kiedy załadowany jest jeden rodzaj towaru (w odniesieniu do klasyfikacji towarów używanych, w tym przypadku 24 grupy pochodzące z klasyfikacji NST) (⁴),

– kiedy istnieje jeden punkt załadunku towarów,

– kiedy istnieje jeden punkt rozładunku towarów.

W takiej sytuacji, dwie wykorzystane metody są sobie równe, zaś informacje zebrane przy pomocy jednej z nich pozwalają opisać równocześnie:

– transport rzeczy (wszystkie podstawowe operacje transportowe),

– kursy wykonane przez pojazdy wykonujące te operacje, z podaniem szczegółów dotyczących ładowności pojazdów i wykorzystania tych ładowności (kurs z ładunkiem, ze współczynnikiem wykorzystania; kurs bez ładunku).

Na mocy niniejszego rozporządzenia, transport rzeczy i kursy wykonywane przez pojazdy muszą być opisywane, lecz nie jest konieczne nakładanie na przewoźników nadmiernych obowiązków w zakresie szczegółowego opisywania transportu rzeczy i kursów.

Służby statystyczne w Państwach Członkowskich, podczas kodowania kwestionariuszy (statystycznych), odtworzą dane, które zostały pozyskane od przewoźników w sposób niebezpośredni, wychodząc od danych gromadzonych zgodnie z metodą „podstawowa operacja transportowa” albo z metodą „przejazd pojazdu”.

Powstaje jednak problem w przypadku kilku operacji transportowych wykonywanych podczas jednego przejazdu z ładunkiem, co może wynikać z powodu:

– istnienia kilku punktów załadunku i/lub rozładunku towarów (ale ograniczonych do kilku, inaczej taki przewóz można by uznać za „dostawę”, co pozwala na zastosowanie odrębnych przepisów), W tym przypadku, istnieje wykaz punktów załadunku i/lub rozładunku, w celu właściwego obliczenia ton/kilometrów przebytych podczas tego przejazdu, i służby statystyczne mogą odtworzyć poszczególne podstawowe operacje transportowe,

– i/lub faktu, że istnieje kilka różnych rodzajów przewożonych towarów podczas jednego przewozu z ładunkiem, co zazwyczaj jest faktem nie ujmowanym w statystyce, skoro opisuje się tylko rodzaj ładunku (pojedynczy lub główny). W tym przypadku dopuszcza się odpowiednią utratę informacji, Państwa Członkowskie stosujące tę formę uproszczenia wyraźnie o tym poinformują Komisję.

(¹) Klasyfikacja statystyczna działalności gospodarczej we Wspólnotach Europejskich.

(²) Nomenklatura krajów dla wspólnotowej statystyki handlu zagranicznego.

(³) Dyrektywa Rady 94/55/WE z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie drogowego transportu towarów niebezpiecznych (Dz.U. L 319 z 12.12.1994, str. 7). Dyrektywa zmieniona dyrektywą 96/86/WE (Dz.U. L 335 z 24.12.1996, str. 43). Ostatnie zmiany w załącznikach znajdują się w Dz.U. L 251 z 15.9.1997, str. 1.

(⁴) Jednolita nomenklatura towarów dla statystyki transportu.

ZAŁĄCZNIK B

KLASYFIKACJA KONFIGURACJI OSI

W przypadku przewozów wykonywanych zespołem pojazdów, konfigurację osi liczy się jako całkowitą liczbę osi, np. osie samochodu ciężarowego lub ciągnika siodłowego wraz z osiami przyczepy lub naczepy.

Bierze się pod uwagę następujące kategorie osi:

ZAŁĄCZNIK C

KLASYFIKACJA RODZAJÓW PRZEJAZDÓW

1. Przejazd z ładunkiem, zawierający pojedynczą operację transportową.

2. Przejazd z ładunkiem zawierający kilka operacji transportowych, nieuznany jako trasa dystrybucyjna lub dostawa.

3. Przejazd z ładunkiem uznany jako trasa dystrybucyjna i dostawa.

4. Przejazd bez ładunku.

ZAŁĄCZNIK D

KLASYFIKACJA TOWARÓW

Klasyfikacja towarów musi być zgodna z klasyfikacją NST, do czasu kiedy zostanie ustanowiona jej zamiana przez Komisję, po konsultacji z Państwami Członkowskimi

GRUPY TOWARÓW

ZAŁĄCZNIK E

KLASYFIKACJA KATEGORII TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH (*)

1. Materiały i przedmioty wybuchowe

2. Gazy sprzężone, skroplone lub rozpuszczone pod ciśnieniem

3. Materiały ciekłe zapalne

4.1 Materiały stałe zapalne

4.2 Materiały samozapalne

4.3 Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne

5.1 Materiały utleniające

5.2 Nadtlenki organiczne

6.1 Materiały trujące

6.2 Materiały zakaźne

7. Materiały promieniotwórcze

8. Materiały żrące

9. Różne materiały i przedmioty niebezpieczne

(*) Każda kategoria odpowiada klasie lub podklasie z klasyfikacji rodzajów towarów niebezpiecznych, określonych w dyrektywie 94/55/WE, załącznik A, część I, lm. 2002 r. (¹).

(¹) Załącznik A i B dyrektywy 94/55/WE. Ostatnio zmienione załącznikiem znajdującym się w Dz.U. L 251 z 15.9.1997, str. 1.

ZAŁĄCZNIK F

KLASYFIKACJA RODZAJÓW ŁADUNKÓW (*)

0 Towary luzem płynne (bez jednostki ładunku)

1 Towary luzem stałe (bez jednostki ładunku)

2 Wielkie kontenery

3 Inne kontenery

4 Towary paletyzowane

5 Towary zawieszone

6 Jednostki ruchome, napędzane silnikiem

7 Inne jednostki ruchome

8 (Zarezerwowane)

9 Inne rodzaje ładunków

(^*) EKG ONZ – kody dla rodzajów ładunku, opakowania i materiały do pakowania, zalecenie 21 przyjęte przez Grupę Roboczą ds. Uproszczeń Procedur Obowiązujących w Handlu Międzynarodowym, Genewa, Marzec 1986.

ZAŁĄCZNIK G

OZNAKOWANIE MIEJSC ZAŁADUNKU I WYŁADUNKU

1. Poziom 3 Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS), dla Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

2. Wykaz regionów administracyjnych dostarczony przez zainteresowane państwo trzecie, dla Państw, które nie są członkami Wspólnoty Europejskiej, ale które są Umawiającymi się Stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), mianowicie Islandia. Liechtenstein, Norwegia.

3. Nomenklatura państw stosowana w zakresie statystyki handlu zagranicznego Wspólnoty, wobec innych państw trzecich.