Akty ujednolicone - rok 1990 nr 225 poz. 6

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

konsolidacja spółek różnych Państw Członkowskich może okazać się konieczna dla stworzenia w ramach Wspólnoty warunków analogicznych do warunków rynku wewnętrznego oraz utworzenia i efektywnego funkcjonowania wspólnego rynku; takie operacje nie powinny być krępowane przez ograniczenia, niedogodności lub zakłócenia wynikające w szczególności z przepisów podatkowych Państw Członkowskich; stąd też, niezbędne jest wprowadzenie, w związku z konsolidacją spółek różnych Państw Członkowskich, zasad opodatkowania, które są neutralne w odniesieniu do konkurencji, w celu umożliwienia przedsiębiorstwom dostosowania się do wymagań wspólnego rynku, zwiększenia ich produktywności i zwiększenia ich siły konkurencyjnej na międzynarodowym poziomie;

taka konsolidacja spółek może prowadzić do powstawania grup kapitałowych, składających się ze spółek dominujących i spółek zależnych;

istniejące przepisy podatkowe, które regulują stosunki pomiędzy spółkami dominującymi i spółkami zależnymi różnych Państw Członkowskich, znacznie się między sobą różnią i są, ogólnie rzecz ujmując, mniej korzystne niż te, które są stosowane pomiędzy spółkami dominującymi i zależnymi tego samego Państwa Członkowskiego; współpraca między spółkami różnych Państw Członkowskich jest tym samym utrudniona, w porównaniu ze współpracą między spółkami z tego samego Państwa Członkowskiego; niezbędne jest zatem wyeliminowanie tych niedogodności przez wprowadzenie wspólnego systemu opodatkowania, który ułatwiłby konsolidację spółek;

jeśli spółka dominująca przez swój związek ze spółką zależną ma udział w zyskach podzielonych, to państwo siedziby spółki dominującej musi:

— bądź powstrzymać się od opodatkowania tych zysków,

— bądź opodatkować te zyski, jednocześnie upoważniając spółkę dominującą do odliczenia od kwoty podatku należnego tę część podatku dochodowego od osób prawnych, płaconego przez spółkę zależną, która odnosi się do tych zysków;

ponadto niezbędne jest, w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu;

jednakże, Republika Federalna Niemiec i Republika Grecka, z racji szczególnego charakteru ich systemu opodatkowania osób prawnych, oraz Republika Portugalii, z przyczyn budżetowych, otrzymały pozwolenie na czasowe utrzymanie podatku potrącanego u źródła dochodu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1.  Każde Państwo Członkowskie stosuje przepisy niniejszej dyrektywy w odniesieniu do:

— podziału zysków, które spółki Państwa Członkowskiego otrzymują od spółek zależnych innego Państwa Członkowskiego,

– podziału zysków spółek zależnych danego Państwa Członkowskiego do spółek w innych Państwach Członkowskich.

2.  Niniejsza dyrektywa nie wyklucza stosowania przepisów krajowych lub postanowień opartych na umowach mających na celu zapobieganie oszustwom i nadużyciom.

Artykuł 2

Dla celów niniejszej dyrektywy „spółka Państwa Członkowskiego” oznacza każdą spółkę, która:

a)  ma jedną z form prawnych wymienionych w załączniku do niniejszej dyrektywy;

b)  zgodnie z prawem podatkowym Państwa Członkowskiego dla celów podatkowych jest uważana za mającą stałą siedzibę w tym państwie oraz zgodnie z warunkami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem trzecim, nie jest uważana dla celów podatkowych za mającą stałą siedzibę poza Wspólnotą;

c)  ponadto podlega jednemu z poniższych podatków bez możliwości wyboru lub zwolnienia:

— impôt des sociétés / vennootschapsbelasting w Królestwie Belgii,

— selskabsskat w Królestwie Danii,

— Körperschaftsteuer w Republice Federalnej Niemiec,

— φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων κερδοσκοπικού χαρακτήρα w Republice Grecji,

— impuesto sobre sociedades w Królestwie Hiszpanii,

— impôt sur les sociétés w Republice Francji,

— corporation tax w Irlandii,

— imposta sul reddito delle persone giuridiche w Republice Włoskiej,

— impôt sur le revenu des collectivités w Wielkim Księstwie Luksemburga

— vennootschapsbelasting w Królestwie Niderlandów,

— imposto sobre o rendimento das pessoas colectivas w RepublicePortugalii,

— corporation tax w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

lub podlega innemu podatkowi, który może być zastąpiony przez którykolwiek z powyższych podatków.

Artykuł 3

1.  W celu stosowania niniejszej dyrektywy,

a)  „spółka dominująca” to każda spółka w Państwie Członkowskim, która spełnia warunki wymienione w art. 2 i posiada co najmniej 25% udziału w kapitale spółki w innym Państwie Członkowskim spełniającej te same warunki;

b)  „spółka zależna“ to spółka, w której kapitale posiada udział wymieniony w lit. a) inna spółka.

2.  W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, Państwa Członkowskie mogą wybrać jedno z następujących rozwiązań:

— zastąpić, na mocy umowy dwustronnej, kryterium udziału w kapitale kryterium prawa głosów,

— nie stosować niniejszej dyrektywy w odniesieniu do spółek Państwa Członkowskiego, które nie utrzymują nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat udziałów kwalifikujących je jako spółki dominujące lub do tych spółek, w których spółki z innych Państw Członkowskich nie utrzymują udziałów nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat.

Artykuł 4

1.  Jeśli spółka dominująca, przez swój związek ze spółką zależną, ma udział w zyskach podzielonych, to państwo siedziby spółki dominującej, z wyjątkiem sytuacji, gdy spółka ulega likwidacji:

— powstrzymuje się od opodatkowania takich zysków, albo

— opodatkowuje te zyski, jednocześnie upoważniając spółkę dominującą do odliczenia od kwoty podatku należnego tę część podatku dochodowego od osób prawnych, płaconego przez spółkę zależną, która odnosi się do tych zysków, oraz we właściwych przypadkach, kwotę podatku potrącanego u źródła dochodu, nałożonego w Państwie Członkowskim, w którym spółka zależna ma stałą siedzibę, z uwzględnieniem odstępstw przewidzianych w art. 5, do wysokości odpowiedniego podatku krajowego.

2.  Jednakże każde Państwo Członkowskie może ustalić, że opłaty odnoszące się do udziałów i strat wynikających z podziału zysków spółki zależnej nie mogą zostać odliczone od podlegającego opodatkowaniu zysku spółki dominującej. Jeśli koszty zarządzania związane z udziałami sá w takim przypadku ustalone według stawki ryczałtowej, to ustalona kwota nie może przekraczać 5% wypłaconych zysków spółki zależnej.

3.  ust. 1 stosuje się do czasu wejścia w życie wspólnego systemu opodatkowania spółek.

We właściwym czasie Rada zatwierdzi zasady, które znajdą zastosowane po dacie określonej w akapicie pierwszym.

Artykuł 5

1.  Zyski, które spółka zależna dzieli na rzecz spółki dominującej, są zwolnione z podatku dochodowego potrącanego u źródła dochodu, przynajmniej w przypadkach, kiedy ta ostatnia posiada minimum 25% kapitału spółki zależnej.

2.  Nie naruszając ust. 1, Republika Grecka może, tak długo jak nie będzie naliczać podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do zysków podzielonych, stosować podatek dochodowy potrącany u źródła dochodu od zysków podzielonych na rzecz spółek dominujących innych Państw Członkowskich. Stawka podatku potrącanego u źródła dochodu nie może jednak przekraczać stawki ustalonej w dwustronnych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania.

3.  Nie naruszając ust. 1, Republika Federalna Niemiec może, tak długo jak pobiera ona podatek dochodowy od osób prawnych w odniesieniu do zysków podzielonych według stawki o przynajmniej 11 punktów niższej od stawki stosowanej od zysków zatrzymanych, lecz nie dłużej niż do połowy 1996 r., stosować, jako podatek wyrównawczy, podatek potrącany u źródła dochodu w wysokości 5% od zysków podzielonych przez spółki zależne, mające siedzibę w Republice Federalnej Niemiec.

4.  Nie naruszając ust. 1, Republika Portugalii może pobierać podatek u źródła dochodu w odniesieniu do zysków podzielonych przez spółki zależne na rzecz spółek dominujących w innych Państwach Członkowskich, najpóźniej do końca ósmego roku następującego po dacie stosowania niniejszej dyrektywy.

Z zastrzeżeniem postanowień umów dwustronnych, zawartych przez Portugalię z danym Państwem Członkowskim, stawka tego podatku pobieranego u źródła dochodu nie może przekroczyć 15% w ciągu pierwszych pięciu lat i 10% w ciągu ostatnich trzech lat tego okresu.

Przed upływem ósmego roku Rada, na wniosek Komisji, jednomyślnie zadecyduje o możliwości przedłużenia stosowania przepisów niniejszego ustępu.

Artykuł 6

Państwo Członkowskie spółki dominującej może nie pobierać podatku potrącanego u źródła dochodu od zysków, które spółka otrzymuje od swojej spółki zależnej.

Artykuł 7

1.  Używany w niniejszej dyrektywie termin „podatek potrącany u źródła dochodu“ nie obejmuje zaliczek lub opłat z góry na podatek dochodowy od osób prawnych na rzecz Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się siedziba spółki zależnej, w związku z podziałem udziału w zyskach dokonanym przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej.

2.  Niniejsza dyrektywa nie narusza stosowania krajowych lub opartych na umowie postanowień, mających na celu unikanie lub zmniejszenie podwójnego opodatkowania dywidend, w szczególności nie narusza przepisów dotyczących zapłaty kredytu podatkowego na rzecz podmiotów otrzymujących dywidendy.

Artykuł 8

1.  Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1992 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2.  Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa jest skierowana do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 23 lipca 1990 r.

(¹) Dz. U. nr C 39, z 22.03.1969, str. 7 i poprawka przekazana 5 lipca 1985 r.

(²) Dz. U. nr C 51, z 29.04.1970, str. 6

(³) Dz. U. nr C 100, z 1.08.1969, str. 7

ZAŁĄCZNIK

Wykaz spółek wymienionych w art. 2 lit. a)

a)  spółki utworzone według prawa belgijskiego, określane jako: „société anonyme” / „naamloze vennootschap”, „société en commandite par actions” / „commandiaire vennootschap op aandelen”, „société privée à responsabilité limitée” / „besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid” oraz podmioty prawa publicznego, które działają według prawa prywatnego;

b)  spółki utworzone według prawa duńskiego, określane jako: „aktieselskab”, „anpartsselskab”;

c)  spółki utworzone według prawa niemieckiego, określane jako: „Aktiengesellschaft”, „Komanditgesellschaft auf Aktien”, „Gesellschaft mit beschränkter Haftung”, „bergrechtliche Gewerkschaft”;

d)  spółki utworzone według prawa greckiego, określane jako „anonymi etairia”;

e)  spółki utworzone według prawa hiszpańskiego, określane jako: „sociedad anonima“, „sociedad comaditaria por acciones”, „sociedad de responsabilidad limitada”, jak również te podmioty prawa publicznego, które działają według prawa prywatnego;

f)   spółki utworzone według prawa francuskiego, określane jako: “société anonyme”, „société en commandite par actions”, „société à responsabilité limitée”, jak również przemysłowe i handlowe instytucje publiczne oraz przedsiębiorstwa;

g)  spółki utworzone według prawa irlandzkiego, określane jako: „public companies limited by shares or by guarantee”, „private companies limited by shares or by guarantee”, podmioty zarejestrowane w „Industrial and Provident Societies Acts” lub oszczędnościowe kasy mieszkaniowe zarejestrowane na podstawie „Building Societies Acts“;

h)  spółki utworzone według prawa włoskiego, określane jako: „societa per azioni”, „societa in accomandita per azioni”, „societa a responsabilita limitata” oraz jednostki publiczne i prywatne prowadzące działalność przemysłową i handlową;

i)   spółki utworzone według prawa luksemburskiego, określane jako: „société anonyme”, „société en commandite par actions”, „société ù responsabilité limitée”;

j)   spółki utworzone według prawa holenderskiego, określane jako: „naamloze vennootschap”, „besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid”;

k)  spółki utworzone według prawa portugalskiego będące spółkami handlowymi, spółkami prawa cywilnego mających postać spółdzielni, jak również przedsiębiorstwa publiczne;

l)   spółki utworzone według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.