„Dodatek 4

ŻARÓWKA DWUŻARNIKOWA: WYMIENNOŚĆ

1.       Rysunek

W dodatku 4 pkt 3 Uwagi wprowadza się następujące zmiany:

Pkt 9 otrzymuje następujące brzmienie:

„9.      Listwy stykowe (XIV, XV i XVI) muszą być umieszczone w kolejności określonej powyżej oraz ustawione w położeniu w stosunku do uchwytów do ustawiania położenia tak, jak zostało to pokazane na rysunku, bądź też pod kątem 180º w stosunku do tego położenia, przy zachowaniu tolerancji ± 20º w każdym przypadku.”

W załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:

Pkt. 1.2.1.3. otrzymuje brzmienie:

„1.2.1.3.       Rysunek (w trzech egzemplarzach) dostatecznie szczegółowy, aby umożliwiał identyfikację typu, przedstawiający widok światła z przodu oraz, jeśli to konieczne, szczegóły dotyczące profilu soczewki oraz przekrój.

Rysunek musi pokazywać granice powierzchni świetlnej oraz miejsce umieszczenia znaku homologacji EWG części (zwłaszcza numer homologacji części oraz odniesienie do kategorii).”

Po ppkt 2.1.4. dodaje się ppkt 2.1.5. w brzmieniu:

„2.1.5.          We wszystkich przypadkach sposób postępowania przy stosowaniu procedury badania opisanej w załączniku VII ppkt 1.1.1.1. oraz dozwolone napięcie(-a) zgodnie z załącznikiem VII ppkt 1.1.1.2. muszą być wskazane na świadectwie homologacji EWG części.

Urządzenie musi być opatrzone następującym znakiem we właściwym miejscu:

-        w przypadku reflektorów, które zgodne są z przepisami niniejszej dyrektywy oraz które zostały zaprojektowane tak, aby wykluczyć równoczesne świecenie się żarnika światła mijania oraz żarnika jakiegokolwiek innego światła, z którym światła mijania mogą być wzajemnie sprzężone, ukośnik (/)umieszcza się po symbolu świateł mijania w ramach znaku homologacji części;

-        w przypadku reflektorów, które zgodne są z przepisami załącznika VII do niniejszej dyrektywy, tylko w przypadku napięcia 6 V lub 12 V, znak składający się z liczby 24 oznaczonej krzyżykiem (   ) umieszcza się obok gniazdka żarówki.”

Ppkt 4.2. otrzymuje brzmienie:

„4.2.             Oznaczenie składa się z prostokąta otaczającego małą literę „e”, po której następuje wyróżniający numer lub litera(-y) Państwa Członkowskiego, które udzieliło homologacji:

1        dla Niemiec

2        dla Francji

3        dla Włoch

4        dla Niderlandów

6        dla Belgii

9        dla Hiszpanii

11      dla Zjednoczonego Królestwa

13      dla Luksemburga

18      dla Danii

21      dla Portugalii

EL      dla Grecji

IRL     dla Irlandii

Musi ono także zawierać numer homologacji EWG części, który odpowiada numerowi świadectwa homologacji EWG części, wydanemu dla danego typu reflektorów i żarówek, poprzedzony przez jedną lub dwie cyfry oznaczające kolejny numer nadany ostatniej znaczącej zmianie technicznej dyrektywy 76/761/EWG, w dniu udzielenia homologacji EWG części. Dla niniejszej dyrektywy kolejny numer „2” dotyczy żarówek, natomiast numer „01” dotyczy reflektorów. Dla reflektorów numer ten umieszcza się nad prostokątem, dla żarówek obok prostokąta.”

Po ppkt 4.3.5. dodaje się ppkt 4.3.6. w brzmieniu.

„4.3.6.          Oznakowanie musi być ponadto zgodne z przepisami ppkt 2.1.5. niniejszego załącznika.”

W dodatku wprowadza się następujące zmiany:

Po rysunku 8 dodaje się rysunki 9 i 10 wraz z legendą:

Po załączniku VI dodaje się załącznik VII w brzmieniu:

„ZAŁĄCZNIK VII

BADANIA SPRAWDZAJĄCE STAŁOŚĆ OSIĄGÓW FOTOMETRYCZNYCH REFLEKTORÓW W CZASIE PRACY

Zgodność z wymogami zawartymi w niniejszym załączniku nie jest wystarczająca do udzielenia homologacji reflektorom, których soczewki są wykonane z tworzywa sztucznego.

BADANIA KOMPLETNYCH REFLEKTORÓW

Po dokonaniu pomiarów wartości fotometrycznych zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, w punktach E_max dla świateł drogowych oraz w punktach HV, 50r, oraz B50L dla świateł mijania (lub HV, 50L, B50R, jeżeli reflektory zaprojektowane zostały dla ruchu lewostronnego) próbkę kompletnego reflektora bada się pod względem stałości osiągów fotometrycznych w czasie pracy. Wyrażenie „kompletny reflektor” oznacza kompletne światło wraz z otaczającymi je elementami nadwozia oraz światłami, które mogą mieć wpływ na rozpraszanie energii cieplnej.

1.               BADANIE STAŁOŚCI OSIĄGÓW FOTOMETRYCZNYCH

Badania przeprowadza się w suchych i stałych warunkach atmosferycznych przy temperaturze otoczenia równej 23ºC ± 5ºC. Do celów badań kompletny reflektor montuje się na podstawie stanowiącej prawidłowe miejsce jego instalacji na pojeździe.

1.1.             Czysty reflektor

Reflektor pracuje przez 12 godzin, zgodnie z opisem w ppkt. 1.1.1. i sprawdza się go zgodnie z procedurą określoną w ppkt. 1.1.2.

1.1.1.          Procedura badania

Reflektor pracuje przez określony czas:

1.1.1.1.        a)       w przypadkach, gdy tylko jednemu źródłu świtała (światło drogowe lub światło mijania) ma zostać udzielona homologacja, odpowiedni żarnik świeci się w określonym czasie^**;

b)       w przypadku wzajemnie sprzężonych reflektorów świateł drogowych i świateł mijania (żarówka dwużarnikowa lub dwie żarówki):

-         jeżeli wnioskodawca oświadczy, że dany reflektor będzie używany, gdy będzie zapalony tylko jeden żarnik*, badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, a każde poszczególne źródło światła świeci się** przez połowę czasu określonego w ppkt 1.1.;

-         w pozostałych przypadkach^{* **} reflektor poddawany jest następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

przez 15 minut ze świecącym się żarnikiem światła mijania,

przez 5 minut ze świecącymi się wszystkimi żarnikami,

c)       w przypadku zgrupowanych funkcji świateł (źródeł), wszystkie pojedyncze źródła światła świecą się jednocześnie przez czas określony dla poszczególnych świateł a) biorąc pod uwagę także wzajemnie sprzężone źródła światła; b) zgodnie ze specyfikacjami producenta.

1.1.1.2.        Napięcie badawcze

Napięcie dostosowuje się tak, aby uzyskana moc była o 15% wyższa od mocy określonej w niniejszej dyrektywie dla 6 V i 12 V żarówek oraz wyższa o 26% w przypadku żarówek 24 V.

Stosowana moc musi w każdym przypadku być zgodna z odpowiednią wartością żarówki o napięciu znamionowym 12 V, poza przypadkami, kiedy wnioskujący o homologację podaje, że reflektor może być eksploatowany przy innym napięciu. W tym ostatnim przypadku badanie przeprowadzane jest za pomocą żarówki, której moc jest najwyższa możliwa do zastosowania.

1.1.2.           Wyniki badań

1.1.2.1.        Kontrola wzrokowa

Po tym jak dany reflektor osiągnął temperaturę otoczenia, wyciera się jego soczewkę i zewnętrzną soczewkę, jeżeli istnieje, czystą i wilgotną bawełnianą ściereczką. Następnie dokonuje się kontroli wzrokowej; na soczewce reflektora lub na soczewce zewnętrznym, jeżeli istnieje, każdego z reflektorów nie powinno być żadnych zniekształceń, deformacji, pęknięć lub przebarwień.

1.1.2.2.        Badanie fotometryczne

W celu spełnienia wymagań niniejszej dyrektywy, zostają zbadane wartości fotometryczne w następujących punktach:

Światła mijania:

50 R, B 50 L i HV dla reflektorów wykonanych lub przystosowanych do ruchu prawostronnego;

50 L, B 50 R, i HV dla reflektorów wykonanych lub przystosowanych do ruchu lewostronnego;

Światła drogowe:

Punkt E_max

Można dokonać dalszych regulacji, aby dopuścić do deformacji podstawy reflektora pod wpływem ciepła (aby ustalić linię graniczną światła - cienia patrz pkt 2).

Dopuszcza się istnienie rozbieżności do 10%, także w przypadku procedury pomiarów fotometrycznych, między właściwościami fotometrycznymi i wartościami zmierzonymi przed rozpoczęciem badania.

1.2.              Reflektor zabrudzony

Po dokonaniu badań zgodnie z ppkt. 1.1. reflektor przygotowuje się zgodnie z procedurą określoną w ppkt. 1.2.1., a następnie włącza się na 1 godzinę, zgodnie z ppkt. 1.1.1., po czym sprawdza się zgodnie z procedurą określoną w ppkt. 1.1.2.

1.2.1.           Przygotowanie reflektora

1.2.1.1         Mieszanina badawcza

Mieszanina wody i środka brudzącego, której działaniu zostanie poddany reflektor, składa się w dziewięciu częściach (według masy) z piasku krzemionkowego o wielkości ziaren od 0 do 100 µm, w jednej części (według masy) ze sproszkowanego roślinnego węgla drzewnego o wielkości ziaren od 0 do 100 µm, w 0,2 części (według masy) z NaCMC oraz właściwej ilości wody destylowanej, której przewodność elektryczna jest niższa niż 1 mS/m.

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

1.2.1.2.        Nanoszenie mieszaniny badawczej na reflektor

Mieszanina badawcza jest równomiernie nanoszona na całą powierzchnię wysyłającą światło i pozostawiona do wyschnięcia. Czynność tę należy powtarzać, aż do momentu, gdy zdolność oświetlająca spadnie o 15 do 20% w stosunku do wartości mierzonych dla każdego z następujących punktów w warunkach opisanych w niniejszym załączniku.

Punkt E_max rozsyłu fotometrycznego wiązki światła drogowego dla reflektora świateł drogowych / mijania;

Punkt E_max rozsyłu fotometrycznego wiązki tylko dla reflektora światła mijania,

50 R i 50 V*tylko dla reflektora światła mijania, wykonanego lub dostosowanego do ruchu prawostronnego;

50 L i 50 V^*tylko dla reflektora światła mijania wykonanego lub dostosowanego do ruchu lewostronnego;

1.2.1.3.        Aparatura pomiarowa

Urządzenie pomiarowe jest równoważne takiemu, które jest stosowane do badań homologacyjnych. Do pomiarów fotometrycznych stosuje się żarówkę standardową (wzorcową).

2.                BADANIE ZMIAN POŁOŻENIA PIONOWEGO LINII GRANICY ŚWIATŁA - CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA

Celem badania jest sprawdzenie czy pionowe odchylenia linii granicy światła - cienia pod wpływem ciepła dla świateł mijania nie przekraczają określonej wartości.

Po przeprowadzeniu badań zgodnie z pkt 1 dany reflektor poddaje się badaniom opisanym w ppkt 2.1. bez wyjmowania go lub ponownego dostosowywania do uchwytu badawczego.

2.1.              Badanie

Badanie przeprowadza się w suchym i bezwietrznym otoczeniu w temperaturze równej 23 ºC ± 5 ºC.

Przy zastosowaniu seryjnej żarówki, która była poddawana sezonowaniu co najmniej przez godzinę, reflektor działa jako światło mijania i nie jest demontowany ani też ponownie regulowany w stosunku do uchwytu badawczego.(Do celów badania napięcie prądu regulowane jest zgodnie z ppkt. 1.1.1.2. Położenie poziomej części linii granicy światła - cienia (między vv i linią poziomą przechodzącą przez punkt B 50 L, w przypadku ruchu prawostronnego lub przez punkt B 50 R, w przypadku ruchu lewostronnego) sprawdza się odpowiednio co 3 minuty (r₃) i co 60 minut (r60) po okresie świecenia.

Pomiary zmian w położeniu linii granicy światła - cienia, opisane powyżej, przeprowadza się przy zastosowaniu jakiejkolwiek metody o zadowalającej dokładności i dającej odtwarzalne wyniki.

2.2.              Wyniki badań

2.2.1.           Wyniki wyrażone w miliradianach (mrad) uważa się za zadowalające dla świateł mijania tylko wtedy, jeżeli wartość bezwzględna Δ r_I = [r₃-r₆₀] osiągnięta w przypadku danego reflektora nie jest większa niż 1,0 mrad (Δ r_I ≤ 1,0 mrad).

2.2.2.           Jeżeli jednak wartość ta jest większa niż 1,0 mrad ale nie większa niż 1,5 mrad (1,0 mr < Δ r_I ≤ 1,5 mrad) drugi reflektor bada się zgodnie z wymogami określonymi w ppkt 2.1., po trzykrotnym poddaniu cyklowi opisanemu poniżej, w celu ustabilizowania pozycji części mechanicznych reflektora, na podstawie zastępującej właściwe zamontowanie reflektora w pojeździe:

-        działanie reflektora świateł mijania przez okres jednej godziny (napięcie zostanie wyregulowane zgodnie z ppkt. 1.1.1.2.),

-        przerwa wynosząca jedną godzinę.

Dany typ reflektora uznaje się za zadowalający, jeżeli średnia wartość wartości bezwzględnych Δ r_I, zmierzonych w przypadku pierwszej próbki oraz Δ r_II w przypadku drugiej próbki, nie będzie większa niż 1,0 mrad.

3.                ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Jeden z reflektorów stanowiących próbki bada się zgodnie z procedurą określoną w ppkt. 2.1., po trzykrotnym przejściu cyklu opisanego w ppkt. 2.2.2.

Reflektor uważa się za zadowalający, jeżeli Δr nie przekroczy 1,5 mrad.

Jeżeli uzyskana wartość jest większa niż 1,5 mrad, ale nie większa niż 2,0 mrad, drugi reflektor poddaje się badaniom, po których średnia wartość wartości bezwzględnych osiągniętych w przypadku obu próbek nie może być większa niż 1,5 mrad.