RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty(¹), w szczególności jej art. 6,

uwzględniając wniosek Komisji(²),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(³),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego - Społecznego(⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu ochrony środowiska wodnego Wspólnoty przed zanieczyszczeniem spowodowanym przez substancje niebezpieczne, art. 3 dyrektywy 76/464/EWG wprowadza system uprzednich zezwoleń ustalający normy emisji dla zrzutów niebezpiecznych substancji z wykazu I Załącznika do niniejszej dyrektywy; art. 6 wspomnianej dyrektywy określa, iż wartości dopuszczalne będą ustalone dla norm emisji, a także dla wymagań jakościowych zanieczyszczonego przez wspomniane substancje środowiska wodnego;

Państwa Członkowskie są zobligowane do przestrzegania wartości dopuszczalnych, wyłączając przypadki, gdy mogą stosować wymagania jakościowe;

niebezpieczne substancje przedstawione w niniejszej dyrektywie zostały wybrane głównie na podstawie kryteriów przyjętych w dyrektywie 76/464/EWG;

jako, że zanieczyszczenie poprzez zrzucanie tych substancji do wodnego środowiska jest spowodowane dużym stopniem industrializacji, należy ustalić wartości dopuszczalne zrzucanych substancji, w zależności od rodzaju przemysłu i określić wymagania jakościowe dla środowiska wodnego, do którego zrzucane są substancje;

celem określania wartości dopuszczalnych i wymagań jakościowych jest eliminacja zanieczyszczenia różnych części środowiska wodnego, które może być spowodowane przez zrzucanie tych substancji;

wartości dopuszczalne i wymagania jakościowe muszą być ustalone dla tego celu i bez zamiaru ustanowienia zasad odnoszących się do ochrony konsumenta lub handlu produktami pochodzącymi ze środowiska wodnego;

w celu umożliwienia Państwom Członkowskim wykazania, iż wymagania jakościowe są przez nie przestrzegane, należy zastrzec konieczność składania sprawozdań do Komisji odnośnie każdego wybranego i stosowanego wymagania jakościowego;

Państwa Członkowskie powinny starać się zapewnić, iż środki podjęte na mocy niniejszej dyrektywy nie spowodują zwiększenia zanieczyszczenia gleb i powietrza;

ponadto w celu efektywnego wdrożenia niniejszej dyrektywy, należy przyjąć przepis odnośnie monitorowania przez Państwa Członkowskie nad środowiska wodnego zanieczyszczonego przez zrzuty danych substancji; kompetencje do wprowadzenia tej kontroli nie są określone przez dyrektywę 76/464/EWG; ze względu na brak określenia kompetencji w Traktacie, należy uciec się do jego art. 235;

w przypadku niektórych szczególnych źródeł zanieczyszczenia przez te substancje innych niż źródła zależne od wspólnotowych wartości dopuszczalnych lub krajowych norm emisji, należy opracować programy szczególne, których celem byłaby eliminacja zanieczyszczenia; niezbędne do tego uprawnienia nie zostały przewidziane w dyrektywie 76/464/EWG; ponieważ szczególne uprawnienia nie zostały przewidziane w Traktacie EWG, należy odnieść się do jego art. 235;

wody gruntowe wyłączone są z zakresu niniejszej dyrektywy, jako że są one przedmiotem dyrektywy 80/68/EWG(⁵);

w celu skutecznego wykonania niniejszej dyrektywy, jest istotne, aby Komisja przekazywała Radzie, co pięć lat, porównawczą ocenę wykonywania niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie;

niniejsza dyrektywa będzie musiała być zmieniana i uzupełniana na wniosek Komisji, w ślad za rozwojem nauki związanej głównie z toksycznością, trwałością i gromadzeniem się odnośnych substancji w żywych organizmach i osadach, lub w przypadku rozwoju dostępnych technik; należy w tym celu wprowadzić uzupełnienia do niniejszej dyrektywy odnoszące się do środków związanych z innymi substancjami niebezpiecznymi, i zmiany do treści załączników,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1.       Niniejsza dyrektywa:

-         ustala, na mocy art. 6 ust. 1 dyrektywy 76/464/EWG, wartości dopuszczalne dla norm emisji substancji określonych w art. 2 lit. a), zrzucanych z zakładów przemysłowych, jak określono w art. 2 lit. e) niniejszej dyrektywy,

-         ustala, na podstawie art. 6 ust. 2 dyrektywy 76/464/EWG, wymagania jakościowe dla substancji, określonych w art. 2 lit. a) niniejszej dyrektywy, w środowisku wodnym,

-         ustala, na mocy art. 6 ust. 4 dyrektywy 76/464/EWG, terminy jakie mają spełniać warunki określone w zezwoleniu przyznanym przez właściwe władze Państw Członkowskich na w odniesieniu do istniejących zrzutów,

-         ustala, na podstawie art. 12 ust. 1 dyrektywy 76/464/EWG, metody odniesienia dla pomiarów pozwalających na ustalenie zawartości substancji określonych w art. 2 lit. a) niniejszej dyrektywy w zrzutach i w środowisku wodnym.

-         ustanawia, na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 76/464/EWG, procedurę monitorowania,

-         nakłada na Państwa Członkowskie wymóg wzajemnej współpracy w przypadku zrzutów oddziaływujących na wody więcej niż jednego Państwa Członkowskiego,

-         nakłada na Państwa Członkowskie wymóg stworzenia programów mających na celu unikanie i eliminację zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł określonych w art. 5,

-         ustala w załączniku I zbiór ogólnych przepisów stosowanych do substancji określonych w art. 2 lit. a) i odnoszących się w szczególności do wartości dopuszczalnych dla normy emisji (pozycja A), wymagań jakościowych (pozycja B) i odnośnych metod pomiaru (pozycja C),

-         ustala w załączniku II przepisy szczególne, które rozszerzają i uzupełniają wspomniane pozycje dotyczące poszczególnych substancji.

2.       Niniejszą dyrektywę stosuje się do wód określonych w art. 1 dyrektywy 76/464/EWG, z wyjątkiem wód gruntowych.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a)       „substancje” oznaczają:

niebezpieczne substancje, należące do rodziny i grup substancji, podanych w wykazie I w Załączniku do dyrektywy 76/464/EWG, które są określone w załączniku II do niniejszej dyrektywy;

b)       „wartości dopuszczalne” oznaczają:

wartości określone w załączniku II, pozycja A, odnośnie substancji określonych w lit. a),

c)       „wymagania jakościowe” oznaczają:

wymogi określone w załączniku II, pozycja B, odnośnie substancji określonych w lit. a);

d)       „obchodzenie się z substancjami” oznacza:

każdy przemysłowy proces obejmujący produkcję, przetwarzanie lub używanie substancji, określonych w lit. a), lub wszystkie inne procesy przemysłowe, w których obecne są te substancje;

e)       „zakład przemysłowy” oznacza:

zakład, w którym stosowane są substancje określone w lit. a) lub wszystkie inne substancje, w skład których one wchodzą;

f)        „istniejący” zakład oznacza:

zakład przemysłowy, który będzie funkcjonował w terminie 12 miesięcy po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy lub, gdzie jest to stosowne, w terminie 12 miesięcy po ogłoszeniu jakiejkolwiek dyrektywy zmieniającej niniejszą dyrektywę, odnoszącej się do takiego zakładu;

g)       „nowy zakład” oznacza:

-         zakład przemysłowy, który zaczyna funkcjonować w terminie 12 miesięcy po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy lub, gdzie jest to stosowne, w terminie 12 miesięcy po ogłoszeniu jakiejkolwiek dyrektywy zmieniającej niniejszą dyrektywę, odnoszącej się do takiego zakładu,

-         istniejący zakład przemysłowy, którego zdolność obchodzenia się z substancjami zwiększa się istotnie po okresie dłuższym niż 12 miesięcy po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy lub, gdzie stosowne, w terminie 12 miesięcy po ogłoszeniu jakiejkolwiek dyrektywy zmieniającej niniejszą dyrektywę, odnoszącej się do takiego zakładu.

Artykuł 3

1.       Wartości dopuszczalne oraz ramy czasowe dla doprowadzenia do zgodności z nimi, a także procedury monitorowania zrzutów ustanowionych w załącznikach, pod pozycją A.

2.       Wartości dopuszczalne stosowane są normalnie w momencie, kiedy ścieki zawierające substancje określone w art. 2 lit. a), opuszczają zakład przemysłowy.

Jeżeli będzie konieczne, w przypadku niektórych substancji, ustalenie innych miejsc, do których będą stosować się wartości dopuszczalne, takie przypadki będą wymienione w załączniku II.

Kiedy ścieki zawierające te substancje są oczyszczane poza zakładem przemysłowym, w zakładzie przeznaczonym do ich odzysku Państwo Członkowskie może zezwolić na określanie wartości dopuszczalnych w momencie kiedy ścieki opuszczają dany zakład.

3.       Zezwolenia określone w art. 3 dyrektywy 76/464/EWG muszą zawierać przepisy tak surowe, jak te zamieszczone w pozycji A w załącznikach do niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem sytuacji, kiedy Państwo Członkowskie postępuje zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy 76/464/EWG na podstawie pozycji B załączników do niniejszej dyrektywy.

Zezwolenia są poddawane rewizji, co najmniej co cztery lata.

4.       Bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z ust. 1, 2 i 3 i dyrektywy 76/464/EWG, Państwa Członkowskie mogą udzielić zezwolenia dla nowych zakładów tylko w przypadku stosowania się tych zakładów do norm odpowiadających najlepszym dostępnym technikom, jeśli jest to konieczne, dla eliminacji zanieczyszczenia zgodnie z art. 2 wspomnianej dyrektywy lub dla zapobieżenia zakłóceń konkurencji.

Jakakolwiek metoda została przyjęta, dane Państwo Członkowskie przed autoryzacją dostarcza Komisji, gdy z przyczyn technicznym przewidziane środki nie odpowiadają najlepszym dostępnym technikom, dowód potwierdzającego te przyczyny.

Komisja niezwłocznie przekaże taki dowód innym Państwom Członkowskim oraz prześle im jak najszybciej sprawozdanie określające jej opinię w sprawie uchybienia określonego w drugim akapicie. Jeżeli zaistnieje taka konieczność, Komisja w tym samym czasie dostarczy odpowiednie wnioski do Rady.

5.       Referencyjna metoda analizy, która ma być zastosowana do określenia obecności substancji określonych w art. 2 lit. a) jest podana w pozycji C załącznika II. Mogą być użyte inne metody pod warunkiem, że ograniczenia wykrywania, precyzja i dokładność takowych metod jest co najmniej tak dobre, jak te ustanowione w pozycji C załącznika II.

6.       Państwa Członkowskie powinny starać się zapewnić, aby środki podjęte na mocy niniejszej dyrektywy nie spowodowały zwiększenia zanieczyszczenia innych elementów środowiska, gleby i powietrza przez te substancje.

Artykuł 4

Zainteresowane Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za monitorowanie wpływu jaki wywierają na środowisko wodne zrzuty z zakładów przemysłowych i inne źródła znacznych zrzutów.

W przypadku zrzutów oddziaływujących na wody więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, dane Państwa Członkowskie współpracują ze sobą w celu ujednolicenia procedur monitorowania.

Artykuł 5

1.       W przypadku substancji, do których poczyniono specjalne odniesienia w załączniku II, Państwa Członkowskie opracowują programy szczególne mające na celu uniknięcie i eliminację zanieczyszczenia pochodzącego z istotnych źródeł tych substancji (włączając liczne i rozproszone źródła) innych niż źródła zrzutów, do których stosowane są wspólnotowe zasady dotyczące wartości dopuszczalnych lub krajowe normy emisji.

2.       Programy zwierają najbardziej właściwe środki i techniki dla zastąpienia, retencji lub/i recyklingu substancji określonych w ust. 1.

3.       Programy szczególne muszą zostać wprowadzone w życie nie później niż pięć lat od terminu ogłoszenia dyrektywy, która odnosi się ściśle do danych substancji.

Artykuł 6

1.       Komisja przeprowadzi porównawczą ocenę wykonywania niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie na podstawie informacji dostarczonych Komisji, na jej żądanie, przez te Państwa na mocy art. 13 dyrektywy 76/464/EWG, który musi przedłożyć w odniesieniu do każdego przypadku. Takie informacje powinny w szczególności zawierać:

-         szczegóły zezwoleń ustanawiających normy emisji substancji niebezpiecznych,

-         zestawienie substancji zrzucanych do wód, określonych w art. 1 ust. 2,

-         zgodność z wartościami dopuszczalnymi lub z wymaganiami jakościowymi przedstawionymi w pozycjach A i B załącznika II,

-         rezultaty monitorowania określonego w art. 4, powierzchni środowiska wodnego, na które oddziaływają zrzuty,

-         szczególne programy eliminacji określone w art. 5.

2.       Komisja przesyła Radzie ocenę porównawczą, określoną w ust. 1, co pięć lat, a po raz pierwszy cztery lata po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy.

3.       W przypadku zmian w wiedzy naukowej związanej z toksycznością, trwałością i gromadzeniem się substancji, określonych w art. 2 lit. a), w żywych organizmach i osadach lub w przypadku rozwoju dostępnych najlepszych technicznych środków, Komisja dostarczy odpowiednie wnioski Radzie, w celu zaostrzenia wartości dopuszczalnych i wymagań jakościowych, gdzie stosowne, lub w celu ustalenia nowych wartości dopuszczalnych lub dodatkowych wymagań jakościowych.

Artykuł 7

1.       Państwa Członkowskie podejmą środki, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 1 stycznia 1988 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2.       Państwa Członkowskie przekażą Komisji, w trybie natychmiastowym zaraz po przyjęciu, teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie, której dotyczy niniejsza dyrektywa.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 12 czerwca 1986 r.