RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat o ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 57 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji1,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego2,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego3,

a także mając na uwadze, co następuje:

ustawodawstwa Państw Członkowskich dotyczące przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania różnią się w odczuwalnym stopniu pomiędzy sobą, w szczególności jeśli chodzi o obowiązki i środki kontroli nakładane na takie przedsiębiorstwa; różnice te zniekształcają warunki konkurencji pomiędzy tymi przedsiębiorstwami i nie zapewniają jednakowej ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa;

ustawodawstwa krajowe regulujące przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania powinny zostać skoordynowane w celu zbliżenia warunków konkurencji między tymi przedsiębiorstwami na poziomie wspólnotowym, a jednocześnie w celu zapewnienia bardziej skutecznej i bardziej jednolitej ochrony posiadaczy jednostek uczestnictwa; koordynacja taka ułatwi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania znajdującym się w jednym z Państw Członkowskich wprowadzenie do obrotu swoich jednostek uczestnictwa w innych Państwach Członkowskich;

osiągnięcie tych celów ułatwi usunięcie ograniczeń swobodnego obrotu jednostkami uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania we Wspólnocie, a koordynacja taka pomoże stworzyć europejski rynek kapitałowy;

uwzględniając te cele wskazane jest ustanowienie wspólnych podstawowych zasad dotyczących udzielania zezwoleń, nadzoru, struktury i działalności przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania mających swoją siedzibę w Państwach Członkowskich oraz informacji, jakie muszą one publikować;

stosowanie takich wspólnych zasad jest wystarczającą gwarancją, aby umożliwić przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania mającym swoją siedzibę w Państwach Członkowskich, z zastrzeżeniem stosowanych przepisów dotyczących przepływu kapitału, wprowadzanie do obrotu swoich jednostek uczestnictwa w innych Państwach Członkowskich, przy czym te Państwa Członkowskie nie będą mogły podporządkować takich przedsiębiorstw ani ich jednostek uczestnictwa żadnym innym przepisom niż przepisy, które w tych państwach regulowane są w zakresie niniejszej dyrektywy; niemniej jednak, jeżeli przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania mające swoją siedzibę w jednym z Państw Członkowskich wprowadza do obrotu swoje jednostki uczestnictwa w innym Państwie Członkowskim, musi ono podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia posiadaczom jednostek uczestnictwa w innym Państwie Członkowskim możliwości swobodnego wykonywania swoich praw finansowych oraz uzyskiwania wszystkich niezbędnych informacji;

koordynacja ustawodawstw Państw Członkowskich powinna na początku ograniczyć się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania innych typu zamkniętego, które promują sprzedaż swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie i których jedynym celem jest inwestowanie w zbywalne papiery wartościowe (będące zasadniczo zbywalnymi papierami wartościowymi notowanymi na giełdach papierów wartościowych lub na podobnych uregulowanych rynkach); uregulowania dotyczące przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, których dyrektywa nie obejmuje wiążą się z wieloma problemami, które muszą być uregulowane odrębnymi przepisami, i że takie przedsiębiorstwa będą w związku z tym przedmiotem koordynacji w późniejszym etapie; do czasu takiej koordynacji Państwa Członkowskie mogą, między innymi, zarządzić, że takie kategorie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) będą wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy ze względu na swoją politykę inwestycyjną i kredytową, oraz mogą ustanowić szczególne przepisy, którym UCITS będą podlegać w związku z prowadzeniem działalności na terytorium danego państwa;

swobodna wprowadzanie do obrotu jednostek uczestnictwa wyemitowanych przez UCITS, które posiadają zezwolenie na zainwestowanie do 100% swoich aktywów w zbywalne papiery wartościowe wyemitowane przez ten same organy (Państwo, władze lokalne itp.), nie może bezpośrednio ani pośrednio powodować zakłócenia funkcjonowania rynku kapitałowego lub finansowanie Państw Członkowskich, ani tworzyć sytuacji gospodarczych podobnych do sytuacji, którym mają zapobiec przepisy art. 68 ust. 3 Traktatu;

należy uwzględnić szczególną sytuację rynków finansowych Republiki Grecka i Republiki Portugalskiej, przyznając tym krajom dodatkowy okres czasu na wykonanie niniejszej dyrektywy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Sekcja I

Przepisy ogólne i zakres

Artykuł 1

1.       Państwa Członkowskie stosują niniejszą dyrektywę do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (zwanych dalej UCITS), mających swe siedziby na ich terytorium.

2.       Do celów niniejszej dyrektywy oraz z zastrzeżeniem przepisów art. 2, za UCITS uważa się przedsiębiorstwa:

-         których jedynym celem jest zbiorowe inwestowanie w papiery wartościowe kapitału pochodzącego od obywateli i które działają na zasadzie dywersyfikacji ryzyka,

-         których jednostki uczestnictwa są, na żądanie ich posiadaczy, odkupywane lub umarzane bezpośrednio lub pośrednio z aktywów tych przedsiębiorstw. Działania podjęte przez UCITS w celu zapewnienia, aby giełdowa wartość ich jednostek nie różniła się w znaczny sposób od ich nominalnej wartości netto, będzie uważane za równoznaczne z takim odkupieniem lub umorzeniem jednostek.

            Takie przedsiębiorstwa mogą być utworzone zgodnie z prawem - albo na podstawie prawa zobowiązań (jako wspólne fundusze zarządzane przez spółki zarządzające), albo na podstawie prawa powierniczego (jako fundusze powiernicze), albo na podstawie statutu (jako fundusze inwestycyjne).

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „wspólne fundusze” oznaczać również będzie fundusze powiernicze.

            Fundusze inwestycyjne, których aktywa inwestowane są za pośrednictwem spółek zależnych głównie w inny sposób, niż w papiery wartościowe, nie podlegają niniejszej dyrektywie.

            Państwa Członkowskie zabronią UCITS objętym niniejszą dyrektywą przekształcania się w przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, których niniejsza dyrektywa nie dotyczy.

6.       Z zastrzeżeniem przepisów dotyczących przepływu kapitału oraz przepisów art. 44, 45 i 52 ust. 2, żadne z Państw Członkowskich nie może stosować innych przepisów w zakresie objętym niniejszą dyrektywą w stosunku do UCITS mających siedzibę w innym Państwie Członkowskim, ani w stosunku do jednostek wyemitowanych przez te UCITS i wprowadzanych do obrotu przez nie na jego terytorium.

7.       Bez uszczerbku dla przepisów ust. 6, Państwo Członkowskie może stosować do UCITS mających siedzibę na jego terytorium surowsze i dodatkowe wymagania w stosunku do wymagań określonych w art. 4 i dalszych art. niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że  obowiązują one  w stosunku do wszystkich podmiotów i nie będą sprzeczne z przepisami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1.       Niniejsza dyrektywa nie obejmuje następujących UCITS:

-         UCITS typu zamkniętego;

-         UCITS, które pozyskują kapitał nie promując sprzedaży swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie lub w jej części;

-         UCITS, których jednostki uczestnictwa, zgodnie z regulaminem funduszu lub zgodnie z dokumentami założycielskimi funduszu inwestycyjnego, mogą być przedmiotem obrotu publicznego wyłącznie w państwach trzecich;

-         kategorii UCITS określonych przepisami Państw Członkowskich, w których mają swoją siedzibę, dla których zasady ustanowione w sekcji V i art. 36 są nieodpowiednie z uwagi na ich politykę inwestycyjną i kredytową.

2.       Po upływie pięciu lat od wykonania niniejszej dyrektywy Komisja przedstawi Radzie sprawozdanie z wykonania przepisów ust. 1, w szczególności jego tiret czwarte, oraz w razie potrzeby zaproponuje odpowiednie środki w celu rozszerzenia jego zakresu.

Artykuł 3

Do celów niniejszej dyrektywy przyjmuje się, że UCITS ma swoją siedzibę w tym Państwie Członkowskim, w którym znajduje się siedziba funduszu inwestycyjnego lub spółki zarządzającej funduszem powierniczym; Państwa Członkowskie muszą wymagać, aby siedziba zarządu znajdowała się w tym samym Państwie Członkowskim, w którym znajduje się statutowa siedziba.

Sekcja II

Zezwolenie na prowadzenie działalności przez UCITS

Artykuł 4

1.       Żadne UCITS nie będzie prowadzić swojej działalności jako przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania bez uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności od właściwych władz w Państwie Członkowskim, w którym ma siedzibę, zwanych dalej „właściwymi władzami”.

Zezwolenie takie jest ważne we wszystkich Państwach Członkowskich.

2.       Fundusz powierniczy uzyska zezwolenie na prowadzenie działalności tylko wtedy, jeżeli właściwe władze zatwierdzą spółkę zarządzającą, regulamin funduszu i wybór depozytariusza. Fundusz inwestycyjny uzyska zezwolenie tylko wtedy, jeżeli właściwe władze zatwierdzą zarówno jego dokumenty założycielskie, jak i wybór depozytariusza.

3.       Właściwe władze mogą nie udzielić UCITS zezwolenia na prowadzenie działalności, jeżeli dyrektorzy spółki zarządzającej, funduszu inwestycyjnego lub depozytariusza nie mają odpowiednio dobrej reputacji lub brakuje im doświadczenia wymaganego do wykonywania swoich obowiązków. W tym celu nazwiska dyrektorów spółki zarządzającej, funduszu inwestycyjnego i depozytariusza oraz każdej osoby przejmującej po nich urząd muszą być bezzwłocznie przekazywane właściwym organom.

Przez „dyrektorów” rozumie się takie osoby, które zgodnie z przepisami prawa lub dokumentami założycielskimi reprezentują spółkę zarządzającą, fundusz inwestycyjny lub depozytariusza, lub, które faktycznie określają politykę spółki zarządzającej, funduszu inwestycyjnego lub depozytariusza.

4.       Bez zgody właściwych władz nie można dokonać zmiany spółki zarządzającej ani depozytariusza, jak również regulaminu funduszu lub dokumentów założycielskich funduszu inwestycyjnego.

Sekcja III

Obowiązki dotyczące struktury funduszy powierniczych

Artykuł 5

Spółka zarządzająca musi posiadać do swojej dyspozycji wystarczające środki finansowe, pozwalające jej skutecznie prowadzić przedsiębiorstwo i wywiązywać się ze swoich zobowiązań.

Artykuł 6

Żadna spółka zarządzająca nie może prowadzić innej działalności niż zarządzanie funduszami powierniczymi i funduszami inwestycyjnymi.

Artykuł 7

1.       Aktywa funduszu powierniczego muszą być powierzone do przechowania depozytariuszowi.

2.       Na odpowiedzialność depozytariusza określoną w art. 9 nie wpływa fakt, że powierzył on osobie trzeciej wszystkie lub niektóre z przechowywanych przez siebie aktywów.

3.       Depozytariusz musi ponadto:

            zapewnić, aby sprzedaż, emisja, odkup, umorzenie i unieważnienie jednostek uczestnictwa, realizowane w imieniu funduszu powierniczego przez spółkę zarządzającą, wykonywane były zgodnie z przepisami prawa oraz regulaminem funduszu;

            zapewnić, aby wartość jednostek uczestnictwa obliczana była zgodnie z przepisami prawa oraz regulaminem funduszu;

            wykonywać polecenia spółki zarządzającej, o ile nie są one niezgodne z prawem lub regulaminem funduszu;

            zapewnić, aby w transakcjach związanych z aktywami funduszu powierniczego wszystkie płatności przekazywane mu były w zwyczajowo ustalonych terminach;

            zapewnić, aby dochody funduszu powierniczego były przeznaczane na cele zgodne z przepisami prawa oraz regulaminem funduszu.

Artykuł 8

1.       Depozytariusz musi mieć swoją statutową siedzibę w tym samym Państwie Członkowskim, w którym znajduje się statutowa siedziba spółki zarządzającej, albo prowadzić zarejestrowaną działalność w tym Państwie Członkowskim, jeżeli jego statutowa siedziba znajduje się w innym Państwie Członkowskim.

2.       Depozytariusz musi być instytucją podlegającą kontroli publicznej. Musi również przedstawić wystarczające finansowe i zawodowe gwarancje na to, że jest w stanie prowadzić działalność jako depozytariusz i wypełnić związane z tą funkcją zobowiązania.

3.       Państwa Członkowskie ustalą, które kategorie instytucji określonych w ust. 2 będą odpowiednie do pełnienia funkcji depozytariuszy.

Artykuł 9

Depozytariusz odpowiada, zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się statutowa siedziba spółki zarządzającej, przed spółką zarządzającą i posiadaczami jednostek uczestnictwa za wszelkie straty poniesione przez nich w wyniku nieuzasadnionego nie wykonania przez siebie obowiązków lub ich niewłaściwego wykonania. Odpowiedzialność wobec posiadaczy jednostek uczestnictwa można egzekwować bezpośrednio albo pośrednio przez spółkę zarządzającą, w zależności od prawnego charakteru stosunków między depozytariuszem, spółką zarządzającą a posiadaczami jednostek uczestnictwa.

Artykuł 10

1.       Żadna spółka nie może prowadzić działalności jednocześnie jako spółka zarządzająca i depozytariusz.

2.       W kontekście pełnionych przez siebie ról, spółka zarządzająca i depozytariusz muszą działać niezależnie i wyłącznie w interesie posiadaczy jednostek.

Artykuł 11

Przepisy prawa lub regulamin funduszu ustanowią warunki zmiany spółki zarządzającej i depozytariusza oraz zasady zapewnienia ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa w razie takiej zmiany.

Sekcja IV

Obowiązki w zakresie struktury funduszy inwestycyjnych i ich depozytariuszy

Artykuł 12

Państwa Członkowskie określą formę prawną, jaką musi przybrać fundusz inwestycyjny. Musi on posiadać wystarczający kapitał wpłacony umożliwiający mu prowadzenie w efektywny sposób przedsiębiorstwa i wywiązywanie się ze swoich zobowiązań.

Artykuł 13

Żaden fundusz inwestycyjny nie może prowadzić innej działalności niż określona w art. 1 ust. 2.

Artykuł 14

1.       Aktywa funduszu inwestycyjnego muszą być powierzone do przechowania depozytariuszowi.

2.       Odpowiedzialności depozytariusza określonej w art. 16 nie narusza fakt, że powierzył on osobie trzeciej wszystkie lub niektóre z aktywów będących u niego na przechowaniu.

3.       Depozytariusz musi ponadto:

zapewnić, aby sprzedaż, emisja, odkup, umorzenie i unieważnienie jednostek uczestnictwa, realizowane przez fundusz lub w imieniu funduszu wykonywane były zgodnie z przepisami prawa oraz dokumentami założycielskimi spółki;

zapewnić, aby w transakcjach związanych z aktywami funduszu wszystkie płatności przekazywane mu były w zwyczajowo ustalonych terminach;

zapewnić, aby dochody spółki były przeznaczane na cele zgodne z przepisami prawa oraz jej dokumentami założycielskimi.

4.       Państwo Członkowskie może podjąć decyzję, że fundusze inwestycyjne mające swe siedziby się na jego terytorium, które prowadzą obrót swoimi jednostkami wyłącznie za pośrednictwem jednej lub więcej giełd papierów wartościowych, na których ich jednostki są dopuszczone do oficjalnych notowań giełdowych, nie będą musiały posiadać depozytariuszy w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

Przepisów art. 34, 37 i 38 nie stosuje się do tych funduszy. Jednakże zasady wyceny aktywów tych funduszy muszą być zawarte w przepisach prawa lub w dokumentach założycielskich tych funduszy.

5.       Państwo Członkowskie może podjąć decyzję, że fundusze inwestycyjne mające swe siedziby na jego terytorium, które prowadzą obrót co najmniej 80% swoich jednostek za pośrednictwem jednej lub kilku giełd papierów wartościowych wskazanych w ich dokumentach założycielskich, nie będą musiały posiadać depozytariuszy w rozumieniu niniejszej dyrektywy, pod warunkiem, że ich jednostki są dopuszczone do oficjalnych notowań giełdowych na giełdach papierów wartościowych tych Państw Członkowskich, na terytorium których te jednostki znajdują się w obrocie, oraz pod warunkiem, że wszystkie transakcje, jakie dany fundusz realizuje poza giełdą papierów wartościowych będą realizowane wyłącznie po cenach giełdowych. Dokumenty założycielskie muszą wskazywać giełdę papierów wartościowych w kraju, w którym prowadzony jest obrót jednostkami danego funduszu, których ceny określać będą ceny, po których fundusz będzie realizować wszystkie transakcje pozagiełdowe w tym kraju.

Państwo Członkowskie skorzysta z opcji przewidzianej w poprzednim akapicie tylko wtedy, jeżeli uzna, że interesy posiadaczy jednostek są chronione tak samo jak interesy posiadaczy jednostek uczestnictwa w UCITS, posiadających depozytariuszy w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W szczególności, takie fundusze oraz fundusze określone w ust. 4, muszą:

            w przypadku braku odpowiedniego przepisu prawnego, określić w swoich dokumentach założycielskich metody obliczania wartości netto swoich jednostek;

            interweniować na rynku, w celu zapobiegania odchyleniom wartości giełdowej swoich jednostek o więcej niż 5% od ich nominalnej wartości netto;

            ustalać wartość netto swoich jednostek, podawać ją właściwym organom przynajmniej dwa razy w tygodniu i publikować ją dwa razy w miesiącu.

Przynajmniej dwa razy w miesiącu niezależny biegły rewident musi ustalać, czy obliczanie wartości jednostek jest wykonywane zgodnie z przepisami prawa i dokumentami założycielskimi funduszu. Przy tej okazji rewident księgowy musi uzyskać pewność, że aktywa funduszu są inwestowane zgodnie z zasadami określonymi w przepisach prawa i w dokumentach założycielskich funduszu.

6.       Państwa Członkowskie będą informować Komisję o tym, które fundusze korzystają z odstępstw przewidzianych w ust. 4 i 5.

Komisja będzie składać Komitetowi Kontaktowemu sprawozdania ze stosowania przepisów ust. 4 i 5 w czasie pięciu lat od wykonania niniejszej dyrektywy. Po otrzymaniu opinii Komitetu Kontaktowego, Komisja w razie potrzeby zaproponuje podjęcie odpowiednich środków.

Artykuł 15

1.       Depozytariusz musi mieć statutową siedzibę w tym samym Państwie Członkowskim, w którym znajduje się siedziba funduszu inwestycyjnego albo prowadzić zarejestrowaną działalność w tym Państwie Członkowskim, jeżeli jego statutowa siedziba znajduje się w innym Państwie Członkowskim.

2.       Depozytariusz musi być instytucją podlegającą kontroli publicznej. Musi również przedstawić wystarczające finansowe i zawodowe gwarancje na to, że jest w stanie prowadzić przedsiębiorstwo jako depozytariusz i wypełnić związane z tą funkcją zobowiązania.

3.       Państwa Członkowskie ustalą, które kategorie instytucji określonych w ust. 2 będą odpowiednie do pełnienia funkcji depozytariuszy.

Artykuł 16

Depozytariusz odpowiada, zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się statutowa siedziba funduszu inwestycyjnego, przed funduszem inwestycyjnym i posiadaczami jednostek uczestnictwa za wszelkie straty poniesione przez nich w wyniku nieuzasadnionego nie wykonania przez siebie obowiązków lub ich niewłaściwego wykonania.

Artykuł 17

1.       Żadna spółka nie może prowadzić działalności jednocześnie jako fundusz inwestycyjny i depozytariusz.

2.       W kontekście pełnionej przez siebie roli, depozytariusz musi działać wyłącznie w interesie posiadaczy jednostek uczestnictwa.

Artykuł 18

Przepisy prawa lub dokumenty założycielskie funduszu inwestycyjnego określają warunki zmiany depozytariusza oraz zasady zapewnienia ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa w razie takiej zmiany.

Sekcja V

Obowiązki dotyczące polityki inwestycyjnej UCITS

Artykuł 19

1.       Przedmiotem inwestycji funduszu powierniczego lub funduszu inwestycyjnego  są wyłącznie:

            zbywalne papiery wartościowe dopuszczone do obrotu giełdowego na giełdzie papierów wartościowych w Państwie Członkowskim i/lub;

            zbywalne papiery wartościowe będące w obrocie na innym uregulowanym rynku w Państwie Członkowskim, który funkcjonuje regularnie, jest uznany i otwarty dla ogółu obywateli i/lub;

            zbywalne papiery wartościowe dopuszczone do obrotu giełdowego na giełdzie papierów wartościowych w państwie trzecim lub będące w obrocie na innym uregulowanym rynku w państwie trzecim, który funkcjonuje regularnie, jest uznany i otwarty dla ogółu obywateli, pod warunkiem, że wybór giełdy lub rynku został zatwierdzony przez właściwe władze lub jest przewidziany w przepisach prawa albo w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego i/lub;

            emitowane ostatnio zbywalne papiery wartościowe, pod warunkiem, że:

-         warunki emisji obejmują zobowiązanie, że zostanie złożony wniosek o dopuszczenie do oficjalnych notowań na giełdzie lub na innym uregulowanym rynku, który funkcjonuje regularnie, jest uznany i otwarty dla ogółu obywateli, pod warunkiem, że wybór giełdy lub rynku został zatwierdzony przez właściwe władze lub jest przewidziany w przepisach prawa albo w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego;

-         dopuszczenie takie nastąpi w ciągu jednego roku od daty emisji.

2.       Jednakże:

UCITS nie może zainwestować więcej niż 10% swoich aktywów w zbywalne papiery wartościowe inne niż określono w ust. 1;

Państwo Członkowskie może podjąć decyzję, że UCITS nie może zainwestować więcej niż 10% swoich aktywów w papiery dłużne, które, do celów niniejszej dyrektywy, traktowane będą z uwagi na ich charakter jako równoważne ze zbywalnymi papierami wartościowymi i których cechy obejmują, między innymi, zbywalność, płynność oraz mają wartość, którą można dokładnie określić w dowolnym czasie lub tak często, jak przewiduje to art. 34;

fundusz inwestycyjny może nabywać majątek ruchomy i nieruchomy, mający istotne znaczenie dla bezpośredniego prowadzenia jego przedsiębiorstwa;

żadne UCITS nie może nabywać metali szlachetnych ani świadectw odnoszących się do metali szlachetnych.

3.       Łączna suma inwestycji określonych w ust. 2 lit. a) i b) nie może w żadnym przypadku przekroczyć 10% wartości aktywów danego UCITS.

4.       Fundusze powiernicze i fundusze inwestycyjne mogą posiadać pomocnicze aktywa płynne.

Artykuł 20

1.       Państwa Członkowskie prześlą do Komisji:

            nie później niż z chwilą wykonania niniejszej dyrektywy, wykazu papierów dłużnych które, zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. b), zamierzają traktować jako równoważne ze zbywalnymi papierami wartościowymi, podając cechy charakterystyczne tych papierów oraz powody swojej decyzji;

            szczegóły dotyczące wszystkich poprawek, jakie zamierzają wprowadzić do wykazów papierów określonych w ust. lit. a) lub wszelkich pozostałych papierów, które zamierzają traktować jako równoważne ze zbywalnymi papierami wartościowymi, podając powody swojej decyzji.

2.       Komisja niezwłocznie prześle te informacje do pozostałych Państw Członkowskich, wraz ze wszelkimi uwagami, jakie uzna za właściwe. Informacje te mogą być przedmiotem wymiany poglądów w ramach Komitetu Kontaktowego zgodnie z procedurą określoną w art. 53 ust. 4.

Artykuł 21

            Państwa Członkowskie mogą zezwolić UCITS na posługiwanie się metodami i instrumentami związanymi ze zbywalnymi papierami wartościowymi zgodnie z warunkami i w granicach ustanowionych przez te Państwa Członkowskie, pod warunkiem, że te metody i instrumenty wykorzystywane będą w celu sprawnego zarządzania portfelem papierów wartościowych.

2.       Państwa Członkowskie mogą również zezwolić UCITS na posługiwanie się metodami i instrumentami przeznaczonymi do zapewnienia ochrony przed ryzykiem walutowym w kontekście zarządzania swoimi aktywami i pasywami.

Artykuł 22

1.       UCITS nie może zainwestować więcej niż 5% swoich aktywów w zbywalne papiery wartościowe wyemitowane przez ten sam organ.

2.       Państwa Członkowskie mogą podwyższyć limit ustanowiony w ust. 1 maksymalnie do 10%. Jednakże całkowita wartość posiadanych przez UCITS zbywalnych papierów wartościowych tych organów emitujących, u każdego z których inwestuje więcej niż 5% swoich aktywów, nie może wówczas przekraczać 40% wartości aktywów UCITS.

3.       Państwa Członkowskie mogą podwyższyć limit ustanowiony w ust. 1 maksymalnie do 35%, jeżeli zbywalne papiery wartościowe są wyemitowane lub gwarantowane przez Państwo Członkowskie, przez jego władze lokalne, przez państwo trzecie lub przez organy międzynarodowe o charakterze publicznym, których członkiem jest jedno lub więcej Państw Członkowskich.

Artykuł 23

1.       W drodze odstępstwa od przepisów art. 22 oraz bez uszczerbku dla przepisów art. 68 ust. 3 Traktatu, Państwa Członkowskie mogą zezwolić UCITS na inwestowanie zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka do 100% swoich aktywów w różne zbywalne papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez Państwo Członkowskie, przez jego władze lokalne, przez państwo trzecie lub przez organy międzynarodowe o charakterze publicznym, których członkiem jest jedno lub więcej Państw Członkowskich.

Właściwe władze udzielą takiego odstępstwa tylko wtedy, jeżeli uznają, że interesy posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS mają zapewnioną taką samą ochronę jak interesy posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS, spełniających wymogi limitów ustanowionych w art. 22.

Takie UCITS musi posiadać papiery wartościowe przynajmniej sześciu różnych emisji, przy czym papiery wartościowe z jednej emisji nie mogą przekraczać 30% całości aktywów tego UCITS.

2.       UCITS określone w ust. 1 muszą wyraźnie wskazać w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego Państwa, władze lokalne lub międzynarodowe organy o charakterze publicznym, emitujące lub gwarantujące papiery wartościowe, w które zamierzają zainwestować więcej niż 35% swoich aktywów; przy czym regulamin funduszu powierniczego lub dokumenty założycielskie wymagają zatwierdzenia przez właściwe władze.

3.       Ponadto każde UCITS określone w ust. 1 musi umieścić w swoim prospekcie oraz materiałach promocyjnych wyraźne oświadczenie w sprawie powyższego zezwolenia, ze wskazaniem Państw, władz lokalnych i/lub organów międzynarodowych o charakterze publicznym, w których papiery wartościowe zamierza zainwestować lub już zainwestowało ponad 35% swoich aktywów.

Artykuł 24

1.       UCITS nie może nabyć jednostek innych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania typu otwartego, chyba że są to przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w rozumieniu art. 1 ust. 2 akapit pierwszy i drugi.

2.       UCITS może zainwestować nie więcej niż 5% swoich aktywów w jednostki takich przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania.

3.       Inwestowanie w jednostki uczestnictwa funduszu powierniczego zarządzanego przez tę samą spółkę zarządzającą lub przez inną spółkę, z którą owa spółka zarządzająca jest powiązana poprzez wspólne zarządzanie lub kontrolę, lub poprzez znaczny bezpośredni lub pośredni udział kapitałowy, dozwolone będzie tylko w przypadku funduszu powierniczego, który zgodnie ze swoimi zasadami specjalizuje się w inwestycjach na określonym obszarze geograficznym lub w określonym sektorze gospodarki, pod warunkiem, że na inwestycje takie właściwe władze wydadzą zezwolenie. Zezwolenie udzielane będzie tylko wtedy, jeżeli fundusz powierniczy ogłosi swój zamiar skorzystania z tej opcji i jeżeli opcja ta zostanie wyraźnie określona w jego regulaminie.

Spółka zarządzająca nie może pobierać żadnych opłat ani naliczać żadnych kosztów za transakcje dotyczące jednostek funduszu powierniczego, w ramach których pewne aktywa funduszu powierniczego są inwestowane w jednostki innego funduszu powierniczego zarządzanego przez tę samą spółkę zarządzającą lub przez inną spółkę, z którą owa spółka zarządzająca jest powiązana poprzez wspólne zarządzanie lub kontrolę, lub poprzez znaczny bezpośredni lub pośredni udział kapitałowy.

4.       Ust. 3 ma również zastosowanie w przypadku, jeżeli fundusz inwestycyjny nabywa jednostki w innym funduszu inwestycyjnym, z którym jest powiązany w rozumieniu ust. 3.

Ust. 3 stosuję się również w przypadku, jeżeli fundusz inwestycyjny nabywa jednostki funduszu powierniczego, z którym jest powiązany, oraz w przypadku jeżeli fundusz powierniczy nabywa jednostki funduszu inwestycyjnego, z którym jest powiązany.

Artykuł 25

1.       Fundusz inwestycyjny lub spółka zarządzająca działająca w związku ze wszystkimi funduszami powierniczymi, którymi zarządza i które podlegają zakresowi niniejszej dyrektywy, nie może nabywać żadnych akcji uprawniających do głosowania, które umożliwiłyby jej wywieranie istotnego wpływu na emitenta.

Do czasu wprowadzenia dalszych przepisów koordynujących, Państwa Członkowskie będą brać pod uwagę przepisy określające zasadę zawartą w ust. 1 stosownie do przepisów prawnych innych Państw Członkowskich.

2.       Ponadto fundusz inwestycyjny lub fundusz powierniczy może nabyć nie więcej niż:

-         10% akcji bez prawa głosu danego emitenta;

-         10% papierów dłużnych danego emitenta;

-         10% jednostek danego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w rozumieniu art. 1 ust. 2 akapit pierwszy i drugi.

Limity ustanowione w akapicie drugim i trzecim można pominąć przy nabywaniu, jeżeli nie możliwe jest w tym momencie obliczenie sumy brutto owych papierów dłużnych lub sumy netto emitowanych papierów wartościowych.

3.       Państwo Członkowskie może zrezygnować ze stosowania przepisów ust. 1 i 2 w odniesieniu do:

            zbywalnych papierów wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Państwo Członkowskie lub jego władze lokalne;

            zbywalnych papierów wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez państwo trzecie;

            zbywalnych papierów wartościowych emitowanych przez międzynarodowe organy o charakterze publicznym, których członkiem jest jedno lub więcej Państw Członkowskich;

            będących w posiadaniu UCITS udziałów w kapitale spółki założonej w państwie trzecim, inwestującej swoje aktywa głównie w papiery wartościowe emitentów mających swoje statutowe siedziby w tym Państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa danego Państwa taki pakiet udziałów stanowi jedyny sposób, w jaki dane UCITS może inwestować w papiery wartościowe emitowane w tym Państwie. Wyjątek ten będzie mieć jednak zastosowanie tylko wtedy, jeżeli w swojej polityce inwestycyjnej spółka z państwa trzecim przestrzega limitów ustanowionych w art. 22, 24 i 25 ust. 1 i ust. 2. W przypadku przekroczenia limitów określonych w art. 22 i 24, stosuje się art. 26 mutatis mutandis;

            będących w posiadaniu funduszu inwestycyjnego udziałów w kapitale jednostek zależnych zajmujących się zarządzaniem, doradztwem lub marketingiem wyłącznie w swoim własnym imieniu.

Artykuł 26

1.       UCITS nie musi przestrzegać limitów ustanowionych w niniejszej sekcji realizując prawa subskrybcji związane ze zbywalnymi papierami wartościowymi stanowiącymi część jego aktywów.

Przestrzegając zasady dywersyfikacji ryzyka, Państwa Członkowskie mogą pozwolić UCITS, które dopiero niedawno uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na odstępstwo od przepisów art. 22 i 23 przez okres sześciu miesięcy od daty uzyskania zezwolenia.

2.       Jeżeli limity określone w ust. 1 zostaną przekroczone z powodów niezależnych od danego UCITS lub w wyniku realizacji praw subskrybcji, wówczas UCITS musi przyjąć jako priorytetowy cel w swoich transakcjach sprzedaży poprawę tej sytuacji, uwzględniając interesy posiadaczy swoich jednostek.

Sekcja VI

Obowiązki dotyczące informacji, jakie mają być udzielane posiadaczom jednostek uczestnictwa

            Publikacja prospektu emisyjnego i raportów okresowych

Artykuł 27

1.       Fundusz inwestycyjny i spółka zarządzająca, dla każdego z zarządzanych przez siebie funduszy powierniczych, musi publikować:

-         prospekt emisyjny,

-         raport roczny za każdy rok obrotowy,

-         raport półroczny za pierwsze sześć miesięcy roku obrotowego.

2.       Raport roczny i raport półroczny muszą być publikowane w następujących terminach, licząc od zakończenia okresu, którego dotyczą:

-         w czasie czterech miesięcy w przypadku raportu rocznego,

-         w czasie dwóch miesięcy w przypadku raportu półrocznego.

Artykuł 28

1.       Prospekt emisyjny musi zawierać konieczne informacje umożliwiające inwestorom dokonanie odpowiedniej oceny proponowanej im inwestycji. Powinien on zawierać, jako minimum, informacje przewidziane w tabeli A, załączonej do niniejszej dyrektywy, jeżeli nie zostały one już podane w dokumentach załączonych do prospektu emisyjnego zgodnie z art. 29 ust. 1.

2.       Raport roczny musi zawierać bilans lub zestawienie aktywów i pasywów, szczegółowy rachunek dochodów i wydatków za dany rok obrotowy, sprawozdanie z działalności w danym roku obrotowym oraz inne informacje przewidziane w tabeli B, załączonej do niniejszej dyrektywy, jak również wszelkie istotne informacje, które umożliwią inwestorom dokonanie odpowiedniej oceny przebiegu działalności UCITS oraz wyników tej działalności.

3.       Raport półroczny musi zawierać, jako minimum, informacje przewidziane w sekcjach I -IV tabeli B, załączonej do niniejszej dyrektywy; w przypadku, gdy UCITS wypłaciło lub proponuje wypłacić dywidendę tymczasową, podawane w tym raporcie dane muszą obejmować orientacyjne wyniki po opodatkowaniu za półrocze oraz wypłaconą lub proponowaną dywidendę tymczasową.

Artykuł 29

1.       Regulamin funduszu powierniczego lub dokumenty założycielskie funduszu inwestycyjnego stanowić będą integralną część prospektu emisyjnego i muszą być do niego załączone.

            Dokumenty określone w ust. 1 mogą nie być załączone do prospektu emisyjnego, jeżeli posiadacz jednostek uczestnictwa zostanie poinformowany, iż na jego żądanie dokumenty te zostaną mu przysłane lub, jeśli wskazane mu zostanie miejsce w Państwie Członkowskim, w którym jednostki są wprowadzane do obrotu, gdzie może się zapoznać z tymi dokumentami.

Artykuł 30

Zasadnicze elementy prospektu emisyjnego muszą być na bieżąco aktualizowane.

Artykuł 31

Informacje księgowe podawane w raporcie rocznym muszą być sprawdzone przez jedną lub więcej osób uprawnionych na mocy prawa do sprawdzania ksiąg rachunkowych na podstawie dyrektywy Rady 84/253/EWG z dnia 10 kwietnia 1984 r. wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie zatwierdzania osób odpowiedzialnych za dokonywanie ustawowych kontroli dokumentów rachunkowych 4. Raport biegłych rewidentów, włącznie ze wszystkimi uwagami, będzie przedrukowany w całości w raporcie rocznym.

Artykuł 32

Każde UCITS musi wysyłać swój prospekt emisyjny wraz ze wszystkimi dokonanymi w nim poprawkami, jak również swoje raporty roczne i półroczne do właściwych władz.

Artykuł 33

1.       Prospekt emisyjny, ostatni raport roczny i ewentualne późniejszy opublikowany raport półroczny muszą być zaoferowane subskrybentom bezpłatnie przed zawarciem kontraktu.

2.       Ponadto raporty roczne i półroczne muszą być dostępne dla obywateli w miejscach podanych w prospekcie.

3.       Raporty roczne i półroczne dostarczane będą bezpłatnie posiadaczom jednostek na ich żądanie.

B.      Publikacja innych informacji

Artykuł 34

Każde UCITS musi w odpowiedni sposób podawać do wiadomości publicznej informacje na temat emisji, sprzedaży, ceny odkupu lub umorzenia jednostek za każdym razem, gdy je emituje, sprzedaje, odkupuje lub umarza, lecz nie rzadziej niż dwa razy w miesiącu. Właściwe władze mogą jednakże wyrazić zgodę na publikowanie tych informacji przez UCITS tylko raz w miesiącu, pod warunkiem, że takie odstępstwo pozostaje bez uszczerbku dla interesów posiadaczy jednostek.

Artykuł 35

Wszystkie podawane do wiadomości publicznej materiały, zachęcające do nabywania jednostek UCITS muszą zwierać informację o istnieniu prospektu emisyjnego oraz wskazywać miejsca, gdzie obywatele mogą go otrzymać.

Sekcja VII

Ogólne obowiązki UCITS

Artykuł 36

1.       Zarówno

            fundusz inwestycyjny, jak i

-         spółka zarządzająca bądź depozytariusz działający w imieniu funduszu powierniczego,

nie mogą zaciągać pożyczek.

UCITS może jednak pozyskiwać obcą walutę poprzez zaciąganie pożyczek typu back - to back.

2.       W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, Państwo Członkowskie może zezwolić UCITS na zaciągnięcie pożyczki:

a)       w wysokości do 10%:

swoich aktywów, w przypadku funduszu inwestycyjnego, lub

-         wartości funduszu, w przypadku funduszu powierniczego,

pod warunkiem, że zaciągnięcie pożyczki ma charakter tymczasowy;

b)       do wysokości 10% swoich aktywów, w przypadku funduszu inwestycyjnego, pod warunkiem, że zaciągnięcie pożyczki ma na celu umożliwienie nabycia majątku nieruchomego mającego istotne znaczenie dla bezpośredniego prowadzenia jej przedsiębiorstwa; w takim przypadku pożyczka ta oraz pożyczka określona w lit. a) nie może w żadnym razie przekroczyć 15% wartości aktywów pożyczkobiorcy.

Artykuł 37

1.       UCITS może odkupić lub umorzyć swoje jednostki na żądanie każdego z posiadaczy jednostek uczestnictwa.

2.       Na zasadzie odstępstwa od ust. 1:

a)       UCITS może, w przypadkach przewidzianych przepisami prawa i zgodnie z procedurami przewidzianymi w przepisach prawa albo w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego, czasowo zawiesić odkup lub umorzenie swoich jednostek. Zawieszenie może być przewidziane tylko w wyjątkowych przypadkach, w których wymagają tego okoliczności, a zawieszenie jest uzasadnione z uwagi na interesy posiadaczy jednostek;

b)       Państwa Członkowskie mogą pozwolić właściwym władzom zażądać zawieszenia odkupu lub umorzenia jednostek w interesie posiadaczy jednostek lub w interesie publicznym.

3.       W przypadkach wymienionych w ust. 2 lit. a), UCITS musi niezwłocznie powiadomić o swojej decyzji właściwe władze oraz władze Państwa Członkowskiego, w którym prowadzi obrót swoimi jednostkami.

Artykuł 38

Zasady wyceny aktywów oraz zasady obliczania ceny sprzedaży lub kursu emisji oraz ceny odkupu lub umorzenia jednostek UCITS muszą być zawarte w przepisach prawa albo w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego.

Artykuł 39

Podział lub ponowna inwestycja dochodu funduszu powierniczego lub funduszu inwestycyjnego dokonywane będą zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach prawa albo w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego.

Artykuł 40

Jednostka UCITS może nie być wyemitowana dopóki równowartość jej ceny emisyjnej netto nie zostanie pokryta w zwyczajowo przyjętym terminie. Przepis ten nie wyklucza możliwości rozprowadzania jednostek bezpłatnych.

Artykuł 41

1.       Bez uszczerbku dla stosowania art. 19 i 21, zarówno:

-         fundusz inwestycyjny, jak i

-         spółka zarządzająca bądź depozytariusz działający w imieniu funduszu powierniczego, nie może udzielać pożyczek ani działać jako poręczyciel w imieniu osoby trzeciej.

2.       Przepisy ust. 1 nie będą stanowić przeszkody dla nabywania przez te przedsiębiorstwa zbywalnych papierów wartościowych, które nie są całkowicie opłacone.

Artykuł 42

Zarówno:

            fundusz inwestycyjny, jak i

-         spółka zarządzająca bądź depozytariusz działający w imieniu funduszu powierniczego,

nie może prowadzić sprzedaży nie pokrytych zbywalnych papierów wartościowych.

Artykuł 43

Przepisy prawa lub regulamin funduszu powierniczego muszą określać wynagrodzenie i wydatki, jakie spółka zarządzająca ma prawo ustalać dla funduszu powierniczego, jak również metodę obliczania takiego wynagrodzenia.

Przepisy prawa lub dokumenty założycielskie funduszu inwestycyjnego muszą określać charakter kosztów, jakie fundusz ma ponosić.

Sekcja VIII

Przepisy szczególne dotyczące UCITS prowadzących obrót swoimi jednostkami w Państwach Członkowskich, w których nie mają swojej siedziby

Artykuł 44

1.       UCITS, które prowadzi obrót swoimi jednostkami w innym Państwie Członkowskim musi przestrzegać przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych obowiązujących w tym Państwie, które nie wchodzą w zakres objęty niniejszą dyrektywą.

2.       Każde UCITS może reklamować swoje jednostki w Państwie Członkowskim, w którym znajdują się one w obrocie, przestrzegając obowiązujących w tym Państwie przepisów dotyczących reklamy.

3.       Przepisy określone w ust. 1 i 2 muszą być stosowane bez dyskryminacji.

Artykuł 45

W przypadku określonym w art. 44 UCITS muszą, między innymi, zgodnie przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi obowiązującymi w Państwie, w którym ich jednostki znajdują się w obrocie, podejmować środki niezbędne do stworzenia w tym Państwie ułatwień dla dokonywania płatności przez posiadaczy jednostek, odkupu lub umorzenia jednostek oraz udostępniania informacji, do dostarczania których UCITS są zobowiązane.

Artykuł 46

Jeżeli UCITS proponuje wprowadzenie do obrotu swoich jednostek w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym posiada swoją siedzibę, musi najpierw odpowiednio poinformować o tym właściwe władze oraz władze tego Państwa Członkowskiego oraz jednocześnie przesłać władzom tego Państwa Członkowskiego:

-         wydane przez właściwe władze oświadczenie, że spełnia warunki nałożone na mocy niniejszej dyrektywy,

-         regulamin funduszu powierniczego lub dokumenty założycielskie,

-         prospekt emisyjny,

-         gdzie sytuacja tego wymaga, ostatni raport roczny i ewentualny późniejszy raport półroczny, oraz

-         szczegóły i ustalenia na temat przygotowań poczynionych w kierunku wprowadzenia do obrotu swoich jednostek w innym Państwie Członkowskim.

UCITS może rozpocząć prowadzenie obrotu swoimi jednostkami w innym Państwie Członkowskim dwa miesiące po przesłaniu tych informacji, o ile władze tego Państwa Członkowskiego nie stwierdzą, w uzasadnionej decyzji wydanej przed upływem powyższego dwumiesięcznego terminu, że przygotowania poczynione w kierunku wprowadzenia do obrotu jednostek są niezgodne z przepisami zawartymi w art. 44 ust. 1 i 45.

Artykuł 47

Jeżeli UCITS prowadzi obrót swoimi jednostkami w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym posiada swoją siedzibę, musi w tym Państwie Członkowskim rozprowadzić, przynajmniej w jednym z języków urzędowych tego Państwa, dokumenty i informacje, jakie muszą być publikowane w Państwie Członkowskim, w którym posiada swoją siedzibę, zgodnie z takimi samymi procedurami, jakie przewidziane są w Państwie Członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba.

Artykuł 48

Do celów prowadzonej przez siebie działalności UCITS może używać tej samej nazwy źródłowej (jak np. fundusz inwestycyjny lub fundusz powierniczy) we Wspólnocie, jakiej używa w Państwie Członkowskim, w którym mieści się jego siedziba. W przypadku jakiegokolwiek niebezpieczeństwa mylnego rozumienia nazw, goszczące Państwo Członkowskie może zażądać, aby do nazwy dodać pewne elementy wyjaśniające.

Sekcja IX

Przepisy dotyczące władz odpowiedzialnych za wydawanie zezwoleń i nadzór

Artykuł 49

1.       Państwa Członkowskie wyznaczą władze, które będą wykonywać funkcje przewidziane w niniejszej dyrektywie oraz będą informować o tym Komisję, określając, jak ustalony został jakikolwiek podział obowiązków.

2.       Władze, o których mowa w ust. 1 muszą być organami publicznymi lub instytucjami wyznaczonymi przez organy publiczne.

3.       Władze Państwa, w którym UCITS posiada swoją siedzibę, będą właściwe do nadzorowania tego UCITS. Natomiast władze Państwa, w którym dane UCITS prowadzi obrót swoimi jednostkami zgodnie z art. 44, będą właściwe do nadzorowania zgodności z przepisami sekcji VIII.

4.       Powyższym władzom muszą być przyznane wszystkie kompetencje konieczne do wykonywania ich zadań.

Artykuł 50

1.       Władze Państw Członkowskich, określone w art. 49 będą ściśle ze sobą współpracować w celu wykonania swoich zadań i w tym tylko celu muszą przekazywać sobie wzajemnie wszystkie wymagane informacje.

2.       Państwa Członkowskie wprowadzą obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej przez osoby aktualnie lub uprzednio zatrudnione przez władze określone w art. 49. Oznacza to, że żadne informacje poufne otrzymane w trakcie pełnienia przez te osoby swoich obowiązków nie mogą być ujawnione żadnej osobie czy instytucji, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez przepisy prawa

3.       Przepisy ust. 2 nie uniemożliwiają jednak wymiany informacji między władzami różnych Państw Członkowskich określonymi w art. 49, na warunkach przewidzianych w niniejszej dyrektywie. Informacje wymienione w ten sposób będą podlegać obowiązkowi zachowania tajemnicy zawodowej przez osoby aktualnie lub poprzednio zatrudnione przez władze otrzymujące te informacje.

4.       Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących przypadków podlegających prawu karnemu, władze, określone w art. 49, otrzymujący takie informacje, może je wykorzystywać wyłącznie w ramach wykonywanych obowiązków lub w związku z odwołaniami w sprawach administracyjnych lub postępowania sądowego związanego z wykonywanymi obowiązkami.

Artykuł 51

1.       Władze określone w art. 49 muszą uzasadniać każdą decyzję o odmowie udzielenia zezwolenia, oraz każdą negatywna decyzję podjętą w ramach wykonywania ogólnych środków podejmowanych w związku ze stosowaniem przepisów niniejszej dyrektywy, oraz podania ich wnioskodawcom.

2.       Państwa Członkowskie zapewnią, aby od decyzji podjętych w sprawie UCITS zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi przyjętymi zgodnie z niniejszą dyrektywą, przysługiwało prawo odwoływania się od decyzji na drodze sądowej; zasada ta będzie mieć również zastosowanie w przypadku nie podjęcia żadnej decyzji w terminie sześciu miesięcy od daty złożenia przez UCITS wniosku o wydanie zezwolenia, zawierającego wszystkie informacje wymagane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Artykuł 52

1.       Tylko władze Państwa Członkowskiego, w którym dane UCITS ma swoją siedzibę będą mieć prawo do podejmowania działań przeciw temu UCITS, jeżeli naruszy przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, lub też przepisy ustanowione w regulaminie funduszu powierniczego lub w dokumentach założycielskich funduszu inwestycyjnego.

2.       Niemniej jednak, władze Państwa Członkowskiego, w którym jednostki danego UCITS znajdują się w obrocie, mogą podjąć działania przeciw temu UCITS, jeśli naruszy ono przepisy określone w sekcji VIII.

3.       O każdej decyzji o cofnięciu zezwolenia, lub o jakichkolwiek innych poważnych środkach podjętych wobec UCITS, lub o zawieszeniu odkupu bądź umorzenia, władze Państwa Członkowskiego, w którym dane UCITS na swoją siedzibę muszą niezwłocznie poinformować władze tego Państwa Członkowskiego, w którym jednostki uczestnictwa tego UCITS znajdują się w obrocie.

Sekcja X

Komitet Kontaktowy

Artykuł 53

1.       Przy Komisji utworzony zostanie Komitet Kontaktowy, zwany dalej „Komitetem”. Do jego zadań należeć będzie:

            bez uszczerbku dla przepisów art. 169 i 170 Traktatu, ułatwianie zharmonizowanego wykonywania niniejszej dyrektywy poprzez regularne konsultacje w sprawie konkretnych problemów wynikających ze stosowania niniejszej dyrektywy, w przypadku których uważać się będzie za wskazaną wymianę poglądów;

            ułatwianie konsultacji między Państwami Członkowskimi w sprawie bardziej surowych lub dodatkowych zobowiązań, które Państwa Członkowskie mogą przyjąć zgodnie z art. 1 ust. 7 lub w sprawie przepisów, jakie mogą przyjąć zgodnie z art. 44 i 45;

            doradzanie Komisji, w razie potrzeby, w sprawie uzupełnień lub poprawek do niniejszej dyrektywy.

2.       Do zadań Komitetu nie będzie należała merytoryczna ocena decyzji podejmowanych w poszczególnych sprawach przez właściwe władze określone w art. 49.

3.       W skład Komitetu wejdą osoby mianowane przez Państwa Członkowskie i przedstawiciele Komisji. Przewodniczącym będzie przedstawiciel Komisji. Obsługę sekretariatu zapewni Komisja.

4.       Posiedzenia Komitetu zwoływane będą przez przewodniczącego Komitetu, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek delegacji Państwa Członkowskiego. Komitet opracowuje swój regulamin.

Sekcja XI

Przepisy przejściowe, odstępstwa i przepisy końcowe

Artykuł 54

Wyłącznie do celów duńskich UCITS, pantebreve emitowane w Danii traktowane będą jako równoważne zbywalnym papierom wartościowym określonym w art. 19 ust. 1 lit. b).

Artykuł 55

Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 7 ust. 1 i art. 14 ust. 1, właściwe władze mogą zezwolić tym UCITS, które w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy miały dwóch lub więcej depozytariuszy zgodnie ze swoim prawem krajowym, na zachowanie tej liczby depozytariuszy, jeżeli władze te mają gwarancje, że funkcje, jakie mają być wykonywane zgodnie z art. 7 ust. 3 i art. 14 ust. 3 będą rzeczywiście wykonywane.

Artykuł 56

1.       Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 6, Państwa Członkowskie mogą zezwolić spółkom zarządzającym na wydawanie świadectw na okaziciela, reprezentujących papiery wartościowe innych spółek.

2.       Państwa Członkowskie mogą zezwolić tym spółkom zarządzającym, które w dniu przyjęcia niniejszej dyrektywy prowadzą również inne rodzaje działalności niż określone w art. 6, na kontynuowanie owych innych rodzajów działalności przez okres pięciu lat od tej daty.

Artykuł 57

1.       Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż dnia 1 października 1989r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

2.       Państwa Członkowskie mogą przyznać UCITS istniejącym w dniu wykonania niniejszej dyrektyw okres czasu nie dłuższy niż 12 miesięcy na dostosowanie się do nowego prawa krajowego.

3.       Republika Grecka i Republika Portugalska otrzymają zezwolenie na odroczenie terminu wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 kwietnia 1992r.

Raz w roku przed upływem tego terminu Komisja będzie składać Radzie sprawozdanie z postępu wykonania dyrektywy, informując o wszelkich ewentualnych trudnościach, na jakie Republika Grecka lub Republika Portugalska może napotkać wykonując niniejsza dyrektywę przed upływem terminu określonego w ust. 1.

Komisja zaproponuje w razie potrzeby, aby Rada przedłużyła wspomniany okres odroczenia o okres nieprzekraczający czterech lat.

Artykuł 58

Państwa Członkowskie przekażą Komisji podstawowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przyjęte na podstawie niniejszej dyrektywy

Artykuł 59

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 1985 r.

W imieniu Rady

R. KRIEPS

Przewodniczący