Dziennik Ustaw - rok 2020 poz. 1711

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1140) zarządza się, co następuje:

1) w § 3:

a) w ust. 3:

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) imię i nazwisko,”,

– po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) określenie podmiotu, o którym mowa w ust. 5, w którym lekarz weterynarii planuje odbyć szkolenie specjalizacyjne w danym obszarze,”,

– uchyla się pkt 6,

b) w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) deklarację pokrycia kosztów specjalizacji przez lekarza weterynarii lub jednostkę organizacyjną kierującą lekarza weterynarii na szkolenie specjalizacyjne.”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Szkolenie specjalizacyjne jest prowadzone przez uczelnie publiczne posiadające uprawnienie do nadawania stopnia doktora w dyscyplinie naukowej weterynaria oraz Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy.”,

d) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Nabór na szkolenie specjalizacyjne prowadzone w podmiocie, o którym mowa w ust. 5, ogłasza, w porozumieniu z Komisją, ten podmiot.”;

2) § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. 1. Do zadań Komisji należy:

1) ustalanie programów szkolenia specjalizacyjnego dla poszczególnych obszarów weterynarii,

2) powoływanie zespołów egzaminacyjnych dla poszczególnych obszarów weterynarii i ustalanie terminów egzaminów,

3) podejmowanie uchwał o nadaniu tytułu specjalisty,

4) wydawanie dyplomów, o których mowa w § 7 ust. 1.

2. Kadencja Komisji trwa 4 lata.

3. Członków Komisji powołuje minister właściwy do spraw rolnictwa.

4. W skład Komisji wchodzi 26 lekarzy weterynarii wyróżniających się wiedzą lub umiejętnościami w obszarach weterynarii, posiadających tytuł specjalisty w co najmniej jednym z tych obszarów weterynarii lub co najmniej stopień naukowy doktora, w tym nie mniej niż 14 lekarzy weterynarii wybranych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa spośród kandydatów, o których mowa w ust. 5.

5. Kandydatów na członków Komisji zgłasza ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, w liczbie nie większej niż:

1) 10 osób – Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna,

2) 8 osób – Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy,

3) 3 osoby – każda z uczelni publicznych prowadzących szkolenie specjalizacyjne.

6. Kandydatami na członków Komisji, o których mowa w ust. 5 pkt 2 i 3, mogą być lekarze weterynarii posiadający co najmniej stopień naukowy doktora.”;

3) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu:

„§ 4a. 1. Komisja wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego i sekretarza oraz krajowych kierowników specjalizacji.

2. Komisja powołuje spośród swoich członków, na okres kadencji Komisji, po jednym zespole dla każdego obszaru weterynarii, którego zadaniem jest rekomendowanie Komisji kandydatów na szkolenie specjalizacyjne w danym obszarze weterynarii.

3. Komisja obraduje na posiedzeniach. Za zgodą większości członków posiedzenie może odbyć się za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344).

4. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków.

5. Pierwsze posiedzenie Komisji nowej kadencji zwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa.

6. Posiedzenia Komisji odbywają się w siedzibie Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego.

7. Szczegółowy tryb pracy Komisji określa regulamin uchwalony przez Komisję.

8. Obsługę administracyjną Komisji oraz przeprowadzania egzaminów specjalizacyjnych zapewnia Weterynaryjne Centrum Kształcenia Podyplomowego Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego.

§ 4b. 1. Członkostwo w Komisji wygasa w przypadku:

1) śmierci,

2) złożenia rezygnacji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa powołuje członka Komisji na opróżnione miejsce.

3. Kadencja członka Komisji powołanego zgodnie z ust. 2 upływa z końcem kadencji Komisji.”;

4) w § 5:

a) w ust. 1:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) dwie osoby posiadające co najmniej stopień naukowy doktora, specjalizujące się w danym obszarze weterynarii, wybrane spośród osób zgłoszonych przez uczelnie publiczne, które prowadzą szkolenie spe-cjalizacyjne,”,

– pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4) przedstawiciel Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego,

5) przedstawiciel ministra właściwego do spraw rolnictwa.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Egzamin specjalizacyjny przeprowadza zespół egzaminacyjny w składzie co najmniej 4 osób.

1b. Egzaminy specjalizacyjne przeprowadza się w siedzibie Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego.”;

5) w § 7:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Rejestr lekarzy weterynarii, którzy uzyskali tytuł specjalisty, prowadzi Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy.”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Dokumentacja dotycząca przebiegu szkolenia specjalizacyjnego lekarza weterynarii przechowywana jest przez podmiot, który przeprowadził to szkolenie.”;

6) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia;

7) użyty w § 1, § 2, § 3 ust. 1, § 6 ust. 1 i § 8, w różnej liczbie, wyraz "dziedzinie” zastępuje się użytym w odpowiedniej liczbie wyrazem "obszarze”.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: wz. S. Giżyński

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. poz. 2258).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 25 września 2020 r. (poz. 1711)

Załącznik nr 1

OBSZARY WETERYNARII, W KTÓRYCH LEKARZ WETERYNARII MOŻE UZYSKAĆ TYTUŁ SPECJALISTY

1. Choroby przeżuwaczy

2. Choroby koni

3. Choroby świń

4. Choroby psów i kotów

5. Choroby drobiu

6. Choroby gospodarskich i towarzyszących zwierząt futerkowych

7. Użytkowanie i patologia zwierząt laboratoryjnych, w tym towarzyszących

8. Choroby ryb i zwierząt akwakultury

9. Choroby owadów użytkowych

10. Choroby zwierząt nieudomowionych

11. Rozród zwierząt

12. Chirurgia weterynaryjna

13. Weterynaryjna diagnostyka obrazowa

14. Higiena pasz i prewencja weterynaryjna

15. Higiena zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego

16. Weterynaryjna diagnostyka laboratoryjna

17. Epizootiologia i administracja weterynaryjna

18. Choroby ptaków ozdobnych i gołębi

19. Dobrostan zwierząt

Załącznik nr 2

DYPLOM