Dziennik Ustaw - rok 2019 poz. 2051

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 19 kwietnia 1972 r. we Florencji została sporządzona Konwencja powołująca Europejski Instytut Uniwersytecki, w następującym brzmieniu:

Konwencja

powołująca

Europejski Instytut Uniwersytecki

Jego Królewska Mość Król Belgów,

Jej Królewska Mość Królowa Danii,

Prezydent Republiki Federalnej Niemiec,

Prezydent Republiki Greckiej,

Jego Królewska Mość Król Hiszpanii,

Prezydent Republiki Francuskiej,

Prezydent Irlandii,

Prezydent Republiki Włoskiej,

Jego Królewska Wysokość Wielki Książę Luksemburga,

Jej Królewska Mość Królowa Niderlandów,

Prezydent Republiki Portugalskiej,

Jej Królewska Mość Królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

ZDECYDOWANI wspierać rozwój nauczania w dziedzinach o szczególnym znaczeniu dla rozwoju Europy, w szczególności jej kultury, historii, prawa, ekonomii i instytucji;

PRAGNĄC wspierać współpracę w tych dziedzinach i stymulować wspólne badania;

ZDECYDOWAWSZY zrealizować zamiary wyrażone w tym przedmiocie w deklaracjach złożonych przez Szefów Państw i Rządów na posiedzeniu w Bonn dnia 18 lipca 1961 roku oraz w Hadze w dniach 1 i 2 grudnia 1969 roku;

UWZGLĘDNIAJĄC konieczność dalszego wkładu w intelektualne życie Europy i że w tym duchu należy powołać Instytut Europejski na najwyższym poziomie uniwersyteckim;

UWZGLĘDNIAJĄC fakt, że uzyskane doświadczenia i przyszłe perspektywy wzywają do dostosowania struktur administracyjnych i akademickich Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego;

POSTANOWILI, co następuje:

Na mocy niniejszej Konwencji, Państwa Członkowskie Wspólnot Europejskich (zwane dalej: „Umawiającymi się Państwami”) wspólnie powołują Europejski Instytut Uniwersytecki (zwany dalej: „Instytutem”). Instytut ma osobowość prawną. Siedzibą Instytutu jest Florencja.

1. Celem Instytutu jest przyczynianie się do rozwoju dziedzictwa kulturowego i naukowego Europy jako całości i w odniesieniu do jego poszczególnych elementów, poprzez działalność w dziedzinie szkolnictwa wyższego oraz badań. Praca Instytutu koncentruje się również na wielkich ruchach i instytucjach charakteryzujących historię i rozwój Europy. Uwzględnia także pluralizm kulturowy i językowy oraz stosunki z kulturami spoza Europy.

Cel ten jest osiągany poprzez nauczanie i badania na najwyższym poziomie uniwersyteckim.

W ramach ogólnego programu działań naukowych Instytut rozwija programy badań interdyscyplinarnych dotyczące najważniejszych kwestii, przed którymi staje współczesne społeczeństwo europejskie, w tym spraw dotyczących budowy Europy.

2. Na forum Instytutu prowadzona jest także wymiana informacji i dyskusje na temat poglądów i doświadczeń dotyczących tematów z dziedzin naukowych i badawczych, którymi zajmuje się Instytut.

1. Umawiające się Państwa, poprzez przestrzeganie swobody prowadzenia badań i nauczania, podejmą wszelkie środki niezbędne do ułatwienia dążenia do osiągnięcia celu Instytutu.

2. Umawiające się Państwa wspierają rozszerzanie się wpływu Instytutu w świecie nauki i w środowisku uniwersyteckim. W tym celu, udzielają Instytutowi pomocy w zakresie ustanawiania odpowiedniej współpracy z uniwersytetami i instytucjami naukowymi znajdującymi się na ich terytorium oraz z organami europejskimi i międzynarodowymi zajmującymi się działalnością oświatową, kulturalną i badawczą.

3. W ramach swojego zakresu uprawnień, Instytut współpracuje z uniwersytetami oraz wszelkimi krajowymi lub międzynarodowymi organami nauczania lub organami badawczymi, które wyrażają chęć współpracy. Instytut może zawierać umowy z państwami i organami międzynarodowymi.

Instytut i jego personel korzystają z przywilejów i immunitetów, jakie są niezbędne do realizacji ich zadań, na warunkach ustanowionych w Protokole załączonym do niniejszej Konwencji, stanowiącym jej integralną część.

Instytut zawiera z Rządem Republiki Włoskiej umowę dotyczącą siedziby, która zostanie jednomyślnie zatwierdzona przez Wysoką Radę.

Władzami Instytutu są:

a) Wysoka Rada,

b) Dyrektor Instytutu,

c) Rada Akademicka.

1. W skład Wysokiej Rady wchodzą przedstawiciele Rządów Umawiających się Państw; każdemu Rządowi przysługuje w Radzie jeden głos oraz deleguje on do niej dwóch przedstawicieli.

Posiedzenia Wysokiej Rady odbywają się we Florencji, co najmniej raz w roku.

2. Przedstawiciel każdego Umawiającego się Państwa pełni przez rok urząd Przewodniczącego Wysokiej Rady.

3. Dyrektor Instytutu, Sekretarz oraz przedstawiciel Wspólnot Europejskich biorą udział w posiedzeniach Wysokiej Rady bez prawa głosu.

4. Wysoka Rada odpowiedzialna jest za główne kierownictwo Instytutem; kieruje jego działalnością i nadzoruje jego rozwój. Ułatwia ona z jednej strony stosunki między Rządami w sprawach dotyczących Instytutu, a z drugiej strony, stosunki między Rządami a Instytutem.

Wysoka Rada podejmuje decyzje niezbędne do wykonania powierzonych jej zadań zgodnie z ustępami 5 i 6.

5. Stanowiąc jednomyślnie, Wysoka Rada:

a) opracowuje przepisy regulujące działania Instytutu oraz regulamin finansowy przewiedziany w Artykule 26;

b) przyjmuje procedurę wyboru języków roboczych zgodnie z Artykułem 27;

c) opracowuje regulamin służbowy personelu Instytutu; regulamin ten ustanawia procedurę rozwiązywania sporów między Instytutem a osobami nim objętymi;

d) decyduje o utworzeniu stałych etatów dla profesorów powołanych do pracy w Instytucie;

e) zaprasza, na warunkach jakie ustanowi, osoby wymienione w Artykule 9 ustęp 3, do uczestnictwa w działaniach Rady Akademickiej;

f) zawiera umowę dotyczącą siedziby między Rządem Republiki Włoskiej a Instytutem oraz wszelkie dokumenty określone w Artykule 3 ustęp 3;

g) mianuje pierwszego Dyrektora i pierwszego Sekretarza Instytutu;

h) w razie konieczności, zezwala na odstępstwo od Artykułu 8 ustęp 3;

i) zmienia strukturę dotyczącą wydziałów, przewidzianą w Artykule 11, lub tworzy nowe wydziały;

j) udziela zgody określonej w Artykule 33;

k) podejmuje środki określone w Artykule 34.

6. Stanowiąc większością kwalifikowaną, Wysoka Rada podejmuje decyzje, które nie są przewidziane w ustępie 5, w szczególności te dotyczące:

a) mianowania Dyrektora i Sekretarza Instytutu;

b) zatwierdzania budżetu Instytutu i udzielania absolutorium Dyrektorowi w odniesieniu do wykonania budżetu;

c) zatwierdzania ogólnej polityki nauczania na wniosek Rady Akademickiej;

d) powołania Rady Naukowej, której struktura i uprawnienia są określane po konsultacji z Radą Akademicką;

e) tworzenia lub zamykania centrów interdyscyplinarnych w ramach Instytutu po konsultacji z Radą Akademicką i Radą Naukową;

f) przyjmowania swojego regulaminu.

7. W przypadku, gdy przyjęcie decyzji wymaga większości kwalifikowanej, głosy ważone są w następujący sposób:

Decyzje zostają przyjęte pod warunkiem uzyskania co najmniej 83 głosów „za”, przy poparciu przynajmniej 15 Rządów.

8. Wstrzymanie się od głosu nie uniemożliwia Wysokiej Radzie przyjęcia decyzji, które wymagają jednomyślności.

1. Dyrektor kieruje Instytutem. Wykonuje on lub nadzoruje wykonanie aktów prawnych i decyzji na mocy niniejszej Konwencji oraz podejmuje wszelkie decyzje administracyjne pozostające poza zakresem uprawnień pozostałych władz Instytutu.

2. Dyrektor jest odpowiedzialny za zarządzaniem Instytutem. Jest jego prawnym przedstawicielem.

Dyrektor przygotowuje projekt rocznego budżetu i trzyletnich prognoz finansowych oraz przedkłada je Wysokiej Radzie, po konsultacji z Radą Akademicką.

Dyrektor mianuje kierowników wydziałów, dyrektorów centrów interdyscyplinarnych oraz innych członków personelu dydaktycznego, nominowanych zgodnie z Artykułem 9 ustęp 5 litera e) i Artykułem 9 ustęp 2.

Dyrektor mianuje członków personelu administracyjnego Instytutu.

3. Dyrektor Instytutu wybierany jest przez Wysoką Radę, po konsultacji z Radą Akademicką. Uzgodnienia dotyczące współpracy między Wysoką Radą a Radą Akademicką w związku z podjęciem takiej decyzji będą dokonywane przez Wysoką Radę, stanowiącą jednomyślnie, po konsultacji z Radą Akademicką.

Kadencja Dyrektora trwa pięć lat. Wysoka Rada, podejmując jednomyślną decyzję w uzgodnieniu z Radą Akademicką, może przedłużyć jego kadencję o maksymalny okres trwający trzy lata.

Przepisy zawarte w Artykule 6 ustęp 5 litera a) określają warunki, na jakich istnieje możliwość zakończenia kadencji z inicjatywy Dyrektora Instytutu lub Instytutu.

1. Sekretarz wspiera Dyrektora Instytutu w pełnieniu obowiązków organizacyjnych i administracyjnych.

2. Zakres obowiązków oraz czas trwania kadencji Sekretarza ustanowiony jest w przepisach przewidzianych w Artykule 6 ustęp 5 litera a).

3. Sekretarz i Dyrektor Instytutu nie mogą posiadać takiego samego obywatelstwa, chyba że Wysoka Rada jednomyślnie postanowi inaczej.

1. Rada Akademicka posiada ogólne uprawnienia w odniesieniu do prowadzenia badań i nauczania, bez uszczerbku dla zakresu uprawnień innych władz Instytutu.

Radzie Akademickiej przewodniczy Dyrektor Instytutu.

2. Komitet wykonawczy, któremu przewodniczy Dyrektor Instytutu korzystający z pomocy Sekretarza i składający się z Dyrektora, kierowników wydziałów, dyrektorów centrów przewidzianych w Artykule 11 ustęp 3 i jednego przedstawiciela studentów prowadzących badania, pomaga Dyrektorowi w realizowaniu zadań Instytutu działając na jego wniosek. Komitet wykonawczy przygotowuje prace Rady Akademickiej. Wyznacza członków personelu dydaktycznego innych niż wymienionych w ustępie 5 litera e). Sporządza listę członków Komisji Rekrutacyjnej i Komisji Dyplomowej.

Komitet wykonawczy spełnia określone zadania powierzane mu przez Radę Akademicką. Komitet wykonawczy składa regularne raporty do Rady Akademickiej i Wysokiej Rady na temat sposobu, w jaki spełnia powyższe cele.

3. Członkami Rady Akademickiej są:

a) Dyrektor Instytutu;

b) Sekretarz Instytutu, biorący udział w pracach bez prawa głosu;

c) kierownicy wydziałów;

d) dyrektorzy centrów interdyscyplinarnych;

e) wszyscy lub niektórzy profesorowie powołani do pracy w Instytucie;

f) wszyscy lub niektórzy asystenci powołani do pracy w Instytucie;

g) przedstawiciele innych członków personelu dydaktycznego;

h) przedstawiciele studentów prowadzących badania;

i) przedstawiciele członków innych kategorii uczestniczący w ramach Instytutu w spełnianiu jego celów.

Wysoka Rada, na warunkach które ustanowi, może zapraszać osoby o szczególnych kwalifikacjach, będące obywatelami Państw Członkowskich i reprezentujące różne aspekty życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego, do wzięcia udziału w pracach Rady Akademickiej.

4. Postanowienia przewidziane w Artykule 6 ustęp 5 litera a) określają:

a) liczbę członków Rady Akademickiej reprezentujących kategorie osób wskazanych w ustępie 3 litera e), f), g), h) oraz i), procedurę ich powoływania oraz długość kadencji;

b) zasady dotyczące większości głosów w Radzie Akademickiej;

c) zasady dotyczące działania komitetu wykonawczego.

5. Rada Akademicka:

a) zatwierdza programy studiów oraz, po konsultacji z Radą Naukową, programy badań wydziałów;

b) po konsultacji z Radą Naukową, zatwierdza programy badań centrów interdyscyplinarnych;

c) uczestniczy w przygotowaniu projektu rocznego budżetu oraz trzyletnich prognoz finansowych;

d) podejmuje wszelkie środki wykonawcze dotyczące badań i nauczania, które nie są objęte zakresem uprawnień żadnych innych władz Instytutu;

e) obraduje na sesjach w składzie ograniczonym do członków personelu dydaktycznego, posiadających przynajmniej taki sam status co osoby zainteresowane, nominuje kierowników wydziałów, dyrektorów centrów interdyscyplinarnych, profesorów i asystentów będących członkami personelu dydaktycznego Instytutu;

f) określa warunki przyznawania stopni i świadectw przewidzianych w Artykule 14;

g) bada projekt sprawozdania dotyczącego działalności, opracowany przez Dyrektora Instytutu i przedkładany Wysokiej Radzie.

6. Rada Akademicka może z własnej inicjatywy przedkładać Wysokiej Radzie wnioski dotyczące kwestii objętych zakresem uprawnień tej Rady.

Instytut dzieli się na wydziały, stanowiące podstawowe jednostki badawcze i naukowe; wydziały z kolei podzielone są na seminaria.

1. Od momentu powołania Instytut składa się z czterech wydziałów:

– historii i cywilizacji,

– ekonomii,

– prawa,

– nauk politycznych i społecznych.

Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, po konsultacji z Radą Akademicką i w świetle zdobytych doświadczeń , może zmienić powyższą strukturę lub utworzyć nowe wydziały. Rada Akademicka może w tym celu formułować zalecenia.

2. Każdy wydział korzysta z dużego stopnia niezależności w prowadzeniu studiów i prac badawczych oraz posiada do dyspozycji personel niezbędny do swej działalności w granicach funduszy na to przeznaczonych z budżetu i programów przyjętych przez Radę Akademicką.

3. Uwzględniając utworzone w ramach niego wydziały, Instytut może obejmować jedno lub więcej centrów studiów interdyscyplinarnych i badawczych. Decyzja o utworzeniu lub zamknięciu takich centrów oraz ich celu, strukturze i ogólnych warunkach działania jest podejmowana przez Wysoką Radę podejmującą decyzję kwalifikowaną większością głosów po konsultacji z Radą Akademicką i Radą Naukową.

1. Główne prace badawcze prowadzone są na seminariach lub przez zespoły badawcze. Prace jednego seminarium można połączyć z pracami innych seminariów, w ramach tego samego bądź innych wydziałów.

Kierownicy wydziałów odpowiedzialni są za organizację różnych seminariów i zespołów badawczych. Prace badawcze prowadzone są przy aktywnej współpracy personelu dydaktycznego i studentów prowadzących badania, którzy wspólnie ustanawiają metody pracy i kierunki prowadzenia działań.

2. Prace badawcze prowadzone na seminariach lub przez zespoły badawcze muszą być określone w granicach programów studiów i programów badawczych przewidzianych w Artykule 9 ustęp 5 oraz muszą uwzględniać cel Instytutu.

Kierownicy wydziałów, po uzyskaniu zgody profesorów i asystentów, powiadamiają Radę Akademicką o tematyce projektu prac, jakie mają być podejmowane na każdym seminarium i przez każdy zespół badawczy.

3. Instytut może organizować zajęcia praktyczne i kolokwia, w których mogą uczestniczyć osoby posiadające już doświadczenie zawodowe w dziedzinach, w których prowadzone są studia i prace badawcze w Instytucie.

1. Instytut jest wyposażony w bibliotekę i ośrodek dokumentacyjny, finansowane z rocznego budżetu operacyjnego.

2. Republika Włoska zobowiązuje się do podjęcia wszelkich niezbędnych środków oraz zawarcia wszystkich wymaganych umów, w celu zapewnienia personelowi dydaktycznemu i studentom prowadzącym badania dostępu do archiwów, bibliotek i muzeów we Florencji oraz, w razie konieczności, w innych miastach włoskich. Procedura stosowania niniejszego postanowienia ustalona zostanie w umowie dotyczącej siedziby.

1. W dziedzinach, w których prowadzone są studia i prace badawcze w Instytucie, Instytut ma prawo przyznać stopień doktora Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego studentom prowadzącym badania, którzy ukończyli co najmniej dwuletnie studia w Instytucie i przedłożyli oryginał pracy badawczej o wysokiej jakości, która została zatwierdzona przez Instytut i która musi zostać opublikowana zgodnie z przepisami ustanowionymi na mocy ustępu 4.

2. Instytut ma także prawo przyznawać stopnie niższe niż doktorat studentom prowadzącym badania, którzy ukończyli co najmniej roczne studia w Instytucie i spełnili warunki określone dla takiego stopnia zgodnie z ustępem 4.

3. Studenci prowadzący badania i kończący naukę w Instytucie, którym nie przyznano stopni przewidzianych w ustępach 1 i 2, otrzymują od Instytutu na wniosek świadectwo potwierdzające ukończenie studiów i badań które prowadzili w Instytucie.

4. Rada Akademicka ustanawia warunki przyznawania stopni i wydawania świadectw przewidzianych w niniejszym Artykule, warunki te wymagają zatwierdzenia przez Wysoką Radę.

B. Personel dydaktyczny i studenci prowadzący badania

1. Personel dydaktyczny składa się z kierowników wydziałów, dyrektorów centrów interdyscyplinarnych, profesorów, asystentów i innych nauczycieli.

2. Członkowie personelu dydaktycznego są wybierani spośród obywateli Umawiających się Państw, których kwalifikacje zapewniają wysoki poziom pracy Instytutu. Instytut może korzystać również z usług obywateli innych państw.

3. Umawiające się Państwa, w miarę swych możliwości, podejmą wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia przemieszczania się osobom będącym członkami personelu dydaktycznego Instytutu.

1. Do celów niniejszej Konwencji, „studenci Instytutu prowadzący badania” to studenci lub studenci prowadzący badania posiadający kwalifikacje z uniwersytetu krajowego wskazujące na stosowność podjęcia lub kontynuacji prac badawczych, spełniający warunki ustanowione w Artykule 27 ustęp 3, oraz którzy zostali przyjęci do Instytutu.

2. Obywatele Umawiających się Państw mają otwarty dostęp do Instytutu.

Obywatele innych państw mogą zostać przyjęci z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków, jakie zostaną ustanowione w przepisach przyjętych przez Wysoką Radę po konsultacji z Radą Akademicką.

3. O przyjęciu do Instytutu decyduje Komisja Rekrutacyjna, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji oraz przepisami przyjętymi przez Wysoką Radę. Komisja Rekrutacyjna bierze pod uwagę kwalifikacje kandydatów oraz, w miarę możliwości, miejsce ich pochodzenia.

Właściwe władze Umawiających się Państw wspomagają Instytut w przeprowadzaniu procedury przyjęcia.

1. Każde Umawiające się Państwo, w zakresie dostępnych funduszy, popiera przyznawanie stypendiów tym swoim obywatelom przyjętym do Instytutu, w przypadku których wymagają tego okoliczności, a także w razie konieczności podejmuje wszelkie właściwe środki w celu dostosowania przepisów regulujących przyznawanie stypendiów.

2. Regulamin finansowy może zawierać przepis dotyczący utworzenia specjalnego funduszu w zakresie przyznawania niektórych stypendiów. Fundusz ten mógłby być w szczególności wspomagany finansowo z dotacji prywatnych.

3. Poprzednie postanowienia nie stanowią przeszkody, aby studenci prowadzący badania w Instytucie otrzymywali stypendia przyznawane przez Wspólnoty Europejskie osobom prowadzącym prace badawcze związane z tworzeniem Europy.

1. Na każdy rok budżetowy przyjmowany jest budżet operacyjny.

2. Wszystkie pozycje dochodów i wydatków Instytutu są zawarte w preliminarzu, opracowywanym na każdy rok budżetowy oraz są wykazane w budżecie.

Budżet jest zrównoważony w odniesieniu do dochodów i wydatków.

Regulamin finansowy wyszczególnia dochody Instytutu.

3. Rok budżetowy rozpoczyna się dnia 1 stycznia i kończy się dnia 31 grudnia.

4. Dochody i wydatki wyrażane są w euro.

1. Wkłady finansowe Umawiających się Państw mające na celu pokrycie wydatków przewidzianych w budżecie Instytutu określane są według następującego podziału zgodnie z decyzją Wysokiej Rady nr 3/04 z dnia 10 czerwca 2004 roku:

2. Od dnia 1 stycznia 1978 roku, finansowanie odbywać się będzie na zasadach ustalonych w trakcie roku akademickiego, który rozpocznie się dnia 1 stycznia 1977 roku, w świetle rozwoju we Wspólnotach Europejskich do tego dnia oraz alternatywnego finansowania przez Wspólnotę.

1. Wydatki wskazane w budżecie zatwierdzane są na jeden rok budżetowy, z zastrzeżeniem innych przepisów ustanowionych zgodnie z Artykułem 26.

2. Zgodnie z warunkami ustanowionymi na mocy Artykułu 26, wszelkie środki inne niż odnoszące się do wydatków dotyczących personelu, które nie zostaną wykorzystane na koniec roku budżetowego, mogą być przeniesione wyłącznie na następny rok budżetowy.

3. Środki są klasyfikowane w rozdziały grupujące pozycje wydatków według ich charakteru i przeznaczenia oraz są dzielone dalej w niezbędnym zakresie, zgodnie z regulaminem finansowym.

1. Dyrektor wykonuje budżet zgodnie z regulaminem finansowym oraz w granicach przyznanych środków. Dyrektor składa Wysokiej Radzie sprawozdania ze swojego zarządu.

2. Regulamin finansowy może ustanawiać przepisy dotyczące przeniesienia środków z jednego rozdziału do innego lub pomiędzy jednostkami podziału.

Jeżeli na początku roku budżetowego, budżet nie był jeszcze poddany głosowaniu, kwota równa nie więcej niż jednej dwunastej środków budżetowych poprzedniego roku budżetowego może być wydana w każdym miesiącu w odniesieniu do każdego rozdziału lub innej jednostki podziału budżetu zgodnie z przepisami regulaminu finansowego; jednakże, powyższe ustalenie nie ma wpływu na pozostawienie do dyspozycji Instytutu środków w kwocie przewyższającej jedną dwunastą środków przewidzianych w przygotowywanym projekcie budżetu.

Wysoka Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zezwolić na wydatek powyżej jednej dwunastej pod warunkiem zachowania pozostałych warunków poprzedniego ustępu.

Umawiające się Państwa, na zasadzie tymczasowości i zgodnie z podziałem obowiązującym w poprzednim roku budżetowym, uiszczają miesięczne opłaty niezbędne do zapewnienia stosowania niniejszego Artykułu.

1. Wysoka Rada mianuje dwóch rewidentów, posiadających różne obywatelstwo, na okres czterech lat. Ich mandat jest odnawialny.

Celem audytu, który przeprowadzany jest na podstawie dokumentów i w razie potrzeby na miejscu, jest stwierdzenie czy otrzymano wszystkie wpływy oraz czy poczynione wydatki były legalne i prawidłowe oraz czy zarządzanie finansami jest należyte.

Rewidenci corocznie przedkładają swoje sprawozdania Wysokiej Radzie.

Dyrektor udziela wszelkich informacji oraz zapewnia rewidentom wsparcie, którego mogą potrzebować przy wykonywaniu swoich obowiązków.

2. Regulamin finansowy ustanawia warunki, na jakich udziela się Dyrektorowi absolutorium z wykonania budżetu.

1. Dyrektor opracowuje projekt trzyletniej prognozy finansowej oraz po konsultacji z Radą Akademicką przedkłada go Wysokiej Radzie w celu zbadania i oceny.

2. Procedura wykonania ustępu 1 jest ustanawiana w regulaminie finansowym.

1. Republika Włoska zapewnia Instytutowi wolny od opłat grunt we Florencji i budynki niezbędne do prowadzenia działalności Instytutu oraz podejmuje się ich utrzymania. Republika Włoska na tych samych warunkach pozostawia do dyspozycji personelu dydaktycznego, studentów prowadzących badania i pracowników administracyjnych Instytutu w pełni wyposażoną restaurację i pomieszczenie socjalne na terenie Instytutu.

2. Procedura wykonania ustępu 1 zostanie ustanowiona w umowie dotyczącej siedziby.

1. Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Dyrektora Instytutu lub jednego z członków Wysokiej Rady przyjmuje regulamin finansowy, określający w szczególności:

a) procedurę ustanawiania i wykonywania rocznego budżetu oraz przedstawiania i weryfikacji rozliczeń;

b) procedurę przygotowywania trzyletniej prognozy finansowej;

c) metodę i procedurę opłacania i wykorzystywania wkładów Państw Członkowskich;

d) zasady i procedurę dotyczące odpowiedzialności intendentów i księgowych.

2. Regulamin finansowy przewidziany w ustępie 1 może uwzględniać powołanie Komitetu do spraw budżetu i finansów, składającego się z przedstawicieli Umawiających się Państw, który odpowiadałby za przygotowanie obrad Wysokiej Rady dotyczących spraw budżetowych i finansowych.

1. Językami oficjalnymi Instytutu są bułgarski, duński, niderlandzki, angielski, estoński, fiński, francuski, niemiecki, grecki, włoski, łotewski, maltański, polski, portugalski, rumuński, słoweński, hiszpański oraz szwedzki.

2. Spośród języków wymienionych w ustępie 1, dla każdej działalności akademickiej wybierane są dwa języki robocze, uwzględniając znajomość języków oraz preferencje językowe personelu dydaktycznego i studentów prowadzących badania.

Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, określa procedurę wyboru tych języków.

3. Personel dydaktyczny i studenci prowadzący badania muszą posiadać odpowiednią znajomość dwóch spośród języków wymienionych w ustępie 1.

Rada Akademicka może wyrazić zgodę na wprowadzenie odstępstwa w przypadku specjalistów zaangażowanych w niektóre prace Instytutu.

W każdym z Umawiających się Państw, Instytutowi przysługuje zdolność prawna w najszerszym znaczeniu, przyznawana osobom prawnym przez ich przepisy prawne; Instytut może, w szczególności, nabywać lub zbywać mienie ruchome lub nieruchome, zawierać umowy oraz występować jako strona w postępowaniach sądowych. W tym celu Instytut jest reprezentowany przez Dyrektora.

Wszelkie spory między Umawiającymi się Państwami lub między jednym lub kilkoma Umawiającymi się Państwami a Instytutem, dotyczące stosowania lub interpretacji niniejszej Konwencji, w przypadku braki możliwości rozstrzygnięcia ich przez Wysoką Radę, na wniosek jednej ze stron sporu mogą zostać poddane arbitrażowi.

W takim przypadku, Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wskazuje organ arbitrażowy właściwy do rozstrzygnięcia sporu.

Umawiające się Państwa zobowiązują się wykonać decyzję organu arbitrażowego.

1. Wysoka Rada zbiera się niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej Konwencji.

2. Wysoka Rada zawiera umowę dotyczącą siedziby oraz powołuje inne władze, przewidziane w niniejszej Konwencji.

3. Pierwszych ośmiu członków personelu dydaktycznego Instytutu zostanie wybranych w wyniku jednomyślnej decyzji podjętej przez tymczasowy Komitet Naukowy składający się z dwóch przedstawicieli każdego Umawiającego się Państwa, z których przynajmniej jeden musi być nauczycielem na poziomie uniwersyteckim.

Od momentu mianowania Dyrektora, Sekretarza i ośmiu członków personelu dydaktycznego, środki podejmowane przez Radę Akademicką stają się wiążącymi decyzjami.

Pierwszy Dyrektor i pierwszy Sekretarz Instytutu są mianowani jednomyślnie przez Wysoką Radę.

1. Każde Państwo Członkowskie Wspólnot Europejskich, spoza Umawiających się Państw, może przystąpić do niniejszej Konwencji składając dokument przystąpienia Rządowi Republiki Włoskiej.

2. Przystąpienie staje się skuteczne w dniu, w którym Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie i w porozumieniu z przystępującym Państwem, określi dostosowania, jakie należy wprowadzić do postanowień niniejszej Konwencji, w szczególności do Artykułu 6 ustęp 7 i Artykułu 19 ustęp 1.

Rząd któregokolwiek z Umawiających się Państw, Dyrektor Instytutu lub Rada Akademicka mogą przedłożyć Wysokiej Radzie projekt zmiany niniejszej Konwencji. Jeżeli Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, zatwierdzi zwołanie konferencji przedstawicieli Umawiających się Państw, zostaje ona zwołana przez Rząd, którego przedstawiciel sprawuje w danym momencie urząd Przewodniczącego Wysokiej Rady.

Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, podejmie właściwe środki w przypadku, gdy działanie któregokolwiek z organów Instytutu wyda się być niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszej Konwencji, a Konwencja nie przewiduje niezbędnych uprawnień.

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do terytorium europejskiego Umawiających się Państw, Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, Ceuty i Melilli, francuskich departamentów zamorskich oraz francuskich terytoriów zamorskich.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, Konwencja nie ma zastosowania do terytoriów suwerennych baz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze; nie ma również zastosowania do Wysp Normandzkich i Wyspy Man, chyba że Rząd Zjednoczonego Królestwa zadeklaruje przystąpienie do niniejszej Konwencji bądź Konwencja będzie miała zastosowanie do jednego lub kilku z wymienionych terytoriów w terminie późniejszym.

3. Nie naruszając postanowień ustępu 1, Konwencja nie ma zastosowania do Wysp Owczych. Niemniej jednak, Rząd Królestwa Danii może notyfikować w drodze deklaracji złożonej najpóźniej do dnia 31 grudnia 1975 roku Rządowi Republiki Włoskiej, który przekaże jej uwierzytelnioną kopię wszystkim Rządom Umawiających się Państw, że niniejsza Konwencja ma zastosowanie także do tych wysp.

4. Każde Umawiające się Państwo, w momencie podpisania, przyjęcia, zatwierdzenia lub ratyfikacji niniejszej Konwencji lub w momencie przystąpienia do niej, albo w jakimkolwiek późniejszym terminie, może oświadczyć, poprzez notyfikowanie Rządowi Republiki Włoskiej, że niniejsza Konwencja ma zastosowanie do jednego lub kilku terytoriów danego państwa poza obrębem Europy, za których stosunki międzynarodowe odpowiada oraz które zostało wskazane w oświadczeniu.

Niniejsza Konwencja jest przedkładana do przyjęcia, zatwierdzenia lub ratyfikacji przez Umawiające się Państwa zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi.

Wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po otrzymaniu przez Rząd Republiki Włoskiej ostatniej notyfikacji informującej o dopełnieniu powyższych formalności.

Rząd Republiki Włoskiej notyfikuje Umawiającym się Państwom o:

a) każdym podpisaniu;

b) każdym złożeniu dokumentu przyjęcia, zatwierdzenia, ratyfikacyjnego lub przystąpienia, oraz o każdej deklaracji o której mowa w Artykule 35 ustęp 2;

c) wejściu w życie niniejszej Konwencji;

d) każdej zmianie wprowadzonej do niniejszej Konwencji zgodnie z Artykułem 33.

Niniejsza Konwencja, sporządzona w pojedynczym egzemplarzu w językach bułgarskim, duńskim, niderlandzkim, angielskim, estońskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim, irlandzkim, włoskim, łotewskim, maltańskim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słoweńskim, hiszpańskim oraz szwedzkim, przy czym wszystkie dziewiętnaście tekstów jest jednakowo autentycznych, zostaje zdeponowana w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże uwierzytelnione kopie Konwencji Rządom wszystkich pozostałych Umawiających się Państw.

Sporządzono we Florencji, dnia 19 kwietnia 1972 roku.

PROTOKÓŁ W SPRAWIE PRZYWILEJÓW I IMMUNITETÓW EUROPEJSKIEGO INSTYTUTU UNIWERSYTECKIEGO

PAŃSTWA STRONY KONWENCJI, ZMIENIAJĄC TREŚĆ KONWENCJI powołującej Europejski Instytutu Uniwersytecki, sporządzonej we Florencji dnia 19 kwietnia 1972 roku,

PRAGNĄC określić przywileje i immunitety niezbędne do zapewnienia sprawnego funkcjonowania Instytutu,

UZGODNIŁY, co następuje:

ROZDZIAŁ 1

UZGODNIENIA DOTYCZĄCE INSTYTUTUTU

Artykuł 1

Europejski Instytutu Uniwersytecki (zwany dalej „Instytutem”) korzysta z immunitetu egzekucyjnego w trakcie wykonywania swoich czynności urzędowych, z wyjątkiem:

a) przypadku powództwa cywilnego wniesionego przez stronę trzecią w związku ze szkodą powstałą na skutek wypadku spowodowanego przez pojazd silnikowy należący do Instytutu, bądź użytkowany w imieniu Instytutu, lub w związku z wykroczeniem drogowym z udziałem takiego pojazdu;

b) w związku z wykonywaniem orzeczenia arbitrażowego lub decyzji sądowej zgodnie z postanowieniami Konwencji lub niniejszego Protokołu;

c) przypadku gdy Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, zrzeknie się takiego immunitetu w poszczególnych sprawach.

Artykuł 2

1. Lokale i budynki Instytutu są nietykalne. Niniejsze postanowienie nie stanowi przeszkody dla wprowadzenia w życie środków podjętych na podstawie Artykułu 19 niniejszego Protokołu lub zatwierdzonych przez Wysoką Radę stanowiącą jednomyślnie.

2. Instytut nie zezwala na użytkowanie swoich lokali i budynków jako schronienia dla osoby ściganej w związku z ujęciem na gorącym uczynku, która właśnie popełniła przestępstwo lub w odniesieniu do której wydano nakaz aresztowania, lub która została skazana lub podlega nakazowi deportacji.

3. Archiwa Instytutu są nietykalne.

Artykuł 3

Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Artykule 1 litera a), b) i c), mienia i aktywa Instytutu nie podlegają żadnym środkom przymusu administracyjnego lub sądowego, takim jak rekwizycja, konfiskata, wywłaszczenie lub zajęcie.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla przepisów krajowych chroniących dziedzictwo kulturowe i artystyczne Umawiających się Państw, towary przywożone lub wywożone przez Instytut oraz ściśle niezbędne do wykonywania jego czynności urzędowych są wyłączone ze wszelkich podatków obrotowych, opłat celnych oraz innych podatków i opłat, oraz ze wszelkich zakazów i ograniczeń dotyczących przywozu oraz wywozu.

2. Obrót publikacjami i innymi materiałami informacyjnymi wysyłanymi przez Instytut lub do Instytutu w trakcie wykonywania jego czynności urzędowych nie jest w żaden sposób ograniczony.

3. W celu komunikacji urzędowej i przekazywania wszelkich dokumentów, Instytut korzysta na terytorium każdego z Umawiających się Państw z przywilejów przyznawanych przez dane państwo organizacjom międzynarodowym. Korespondencja urzędowa oraz inne środki komunikacji urzędowej Instytutu nie podlegają cenzurze.

Artykuł 5

1. W zakresie czynności urzędowych, Instytut, jego aktywa, dochody i inne mienie zwolnione są z wszelkich podatków bezpośrednich.

2. Jeżeli Instytut dokonuje znacznych zakupów, których cena zawiera podatki pośrednie lub podatki z tytułu sprzedaży, a które są ściśle niezbędne do wykonywania czynności urzędowych Instytutu, Umawiające się Państwa, w każdym przypadku gdy jest to możliwe, podejmują właściwe środki w celu umorzenia lub zwrotu kwot takich podatków.

3. Zwolnień nie udziela się w stosunku do podatków i opłat, których wysokość stanowi jedynie opłatę za usługi użyteczności publicznej.

Artykuł 6

Instytut może otrzymać i zachować wszelkie fundusze, waluty, środki pieniężne lub papiery wartościowe; z zastrzeżeniem przepisów krajowych w sprawie kontroli dewizowej, Instytut może zbywać je swobodnie w wykonywaniu swoich czynności urzędowych oraz prowadzić rozliczenia w dowolnej walucie do wysokości wymaganej do zaspokojenia zobowiązań.

ROZDZIAŁ II

UZGODNIENIA DOTYCZĄCE PRZEDSTAWICIELI UMAWIAJĄCYCH SIĘ PAŃSTW ORAZ DYREKTORA, SEKRETARZA, PERSONELU DYDAKTYCZNEGO ORAZ INNYCH OSÓB ZWIĄZANYCH Z INSTYTUTEM

Artykuł 7

Przedstawiciele Umawiających się Państw i ich doradcy biorący udział w posiedzeniach Wysokiej Rady Instytutu, w trakcie wykonywania swoich obowiązków oraz w trakcie podróży do i z miejsc posiedzeń korzystają z następujących przywilejów, immunitetów oraz udogodnień:

a) immunitetu od aresztowania osobistego lub zatrzymania i od zajęcia ich bagażu osobistego, z wyjątkiem, gdy osoba taka dopuściła się popełnienia przestępstwa;

b) immunitetu w zakresie postępowania sądowego, nawet po zakończeniu ich misji, w odniesieniu do działań wykonywanych przez nich w ramach ich uprawnień urzędowych i w granicach ich funkcji, włącznie z ich wypowiedziami ustnymi i pisemnymi;

c) nietykalności urzędowych pism oraz dokumentów;

d) wszelkich zwyczajowych udogodnień administracyjnych, szczególnie w odniesieniu do podróży lub pobytu.

Niniejszy artykuł stosuje się także do przedstawiciela Wspólnot Europejskich biorącego udział w posiedzeniach Wysokiej Rady.

Artykuł 8

Umawiające się Państwa, w ścisłej współpracy z Instytutem, podejmują wszelkie środki pozostające w zakresie ich uprawnień w celu zapewnienia, że wszelkie niezbędne udogodnienia administracyjne, szczególnie w odniesieniu do podróży, pobytu oraz wymiany walut są przyznane osobom biorącym udział w pracy Instytutu, w szczególności tym określonym w Artykule 9 ustęp 3 Konwencji.

Artykuł 9

1. Dyrektor, Sekretarz oraz, z zastrzeżeniem Artykułu 13, personel dydaktyczny oraz pozostały personel Instytutu:

a) korzystają z immunitetu w zakresie postępowania sądowego, nawet po zakończeniu pracy w Instytucie, w odniesieniu do działań podjętych przez nich w trakcie sprawowania i w granicach ich funkcji, włącznie z wypowiedziami ustnymi i pisemnymi; tego immunitetu nie stosuje się w przypadku przestępstwa komunikacyjnego popełnionego przez takie osoby oraz w przypadku szkody wyrządzonej przez pojazd silnikowy należący do lub prowadzony przez takie osoby;

b) wraz z członkami ich rodzin, którzy stanowią część ich gospodarstw domowych, korzystają z takich zwolnień z ograniczeń migracyjnych lub z formalności dotyczących rejestracji cudzoziemców, jak te, które są zwyczajowo przyznawane pracownikom organizacji międzynarodowych;

c) w zakresie przepisów walutowych, korzystają z takich samych udogodnień, jakie są zwyczajowo przyznawane pracownikom organizacji międzynarodowych;

d) mają prawo przywozu bez opłat swoich mebli, ruchomości oraz samochodu osobowego do użytku prywatnego w czasie swojego pierwszego objęcia stanowiska w danym państwie na okres jednego roku lub dłużej oraz prawo powrotnego wywozu bez opłat swoich mebli, rzeczy osobistego użytku oraz samochodu osobowego do użytku prywatnego po zakończeniu ich obowiązków w tym państwie, z zastrzeżeniem w obu przypadkach warunków i ograniczeń nałożonych przez prawo krajowe państwa, w którym to prawo jest wykonywane.

2. Umawiające się Państwa, w ścisłej współpracy z Instytutem, podejmują wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia wjazdu, pobytu oraz wyjazdu osób uprawnionych do korzystania z postanowień niniejszego Artykułu.

Artykuł 10

Umawiające się Państwa, w ścisłej współpracy z Instytutem, podejmują wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia wjazdu, pobytu oraz wyjazdu studentów prowadzących badania.

Artykuł 11

1. System świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego w odniesieniu do Dyrektora, Sekretarza, personelu dydaktycznego, pozostałego personelu oraz studentów prowadzących badania jest określony w regulaminie służbowym oraz w innych regulaminach.

Jeżeli nie ustanowiono przepisów dotyczących takich świadczeń, osoby określone w poprzednich akapitach mogą wybrać system zarówno zgodnie z ustawodawstwem państwa, w którym Instytut ma siedzibę, lub zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa, któremu ostatnio podlegały, lub zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa, którego są obywatelami.

Wybór ten może być dokonany tylko raz i staje się skuteczny od daty podjęcia zatrudnienia w Instytucie.

2. Członkowie personelu dydaktycznego oraz studenci prowadzący badania, którzy są obywatelami państw innych niż Umawiające się Państwa, podlegają właściwym przepisom regulaminu służbowego lub innym regulaminom.

Artykuł 12

1. Dyrektor, Sekretarz, personel dydaktyczny oraz pozostały personel Instytutu podlegają podatkowi na rzecz Instytutu od uposażeń, płac i honorariów wypłacanych przez Instytut, zgodnie z warunkami i procedurami ustanowionymi przez Wysoką Radę w ciągu roku od wejścia w życie Konwencji. Od dnia stosowania tego podatku, takie uposażenia i honoraria są zwolnione z krajowego podatku dochodowego; ale Umawiające się Państwa zachowują prawo do uwzględnienia takich uposażeń i honorariów do celów obliczenia opodatkowania stosowanego do dochodów z innych źródeł.

2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do emerytur i rent płaconych przez Instytut na rzecz byłych dyrektorów lub sekretarzy lub dawnych członków personelu dydaktycznego lub pozostałego personelu.

3. Przy stosowaniu podatku dochodowego, podatku od majątku oraz podatku od spadku, a także stosując konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte między Umawiającymi się Państwami, Dyrektora, Sekretarza, personel dydaktyczny oraz pozostały personel Instytutu, którzy osiedlają się na terytorium Umawiającego się Państwa innego niż ich kraj miejsca stałego zamieszkania do celów podatkowych w czasie rozpoczęcia pracy w Instytucie wyłącznie z powodu wykonywania swoich obowiązków na rzecz Instytutu, uznaje się za osoby, zarówno w kraju ich faktycznego zamieszkania i kraju miejsca stałego zamieszkania do celów podatkowych, zachowując miejsce zamieszkania w tym ostatnim pod warunkiem, że ten ostatni kraj jest Umawiającym się Państwem. Niniejsze postanowienie stosuje się także do współmałżonka, jeżeli nie wykonuje on innej pracy zarobkowej oraz do dzieci na utrzymaniu oraz dzieci pozostających pod opieką osób, wymienionych w niniejszym Artykule.

Artykuł 13

Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, ustala kategorie osób z personelu, do których stosuje się postanowienia Artykułów od 9 do 12, w całości lub w części.

ROZDZIAŁ III

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 14

1. Przywileje, immunitety i udogodnienia na podstawie niniejszego Protokołu są przyznawane wyłącznie w interesie Umawiających się Państw lub Instytutu, a nie dla osobistych korzyści beneficjentów.

2. Właściwe władze mają nie tylko prawo, ale także obowiązek uchylenia immunitetu, jeżeli taki immunitet utrudnia wydanie orzeczenia sądowego oraz jeżeli możliwe jest obycie się bez immunitetu bez narażania celów, w odniesieniu do których przyznano go.

3. Właściwymi władzami określonymi w ustępie 2 są:

– Umawiające się Państwa, w odniesieniu do ich przedstawicieli zasiadających w Wysokiej Radzie Instytutu;

– instytucje Wspólnot Europejskich, w odniesieniu do przedstawicieli Wspólnot Europejskich biorących udział w posiedzeniach Wysokiej Rady Instytutu;

– Wysoka Rada Instytutu, w odniesieniu do Dyrektora i Sekretarza;

– Dyrektor Instytutu w odniesieniu do członków personelu dydaktycznego oraz pozostałego personelu Instytutu.

Artykuł 15

Niniejszy Protokół w żaden sposób nie narusza prawa żadnego z Umawiających się Państw do podjęcia wszelkich środków ostrożności koniecznych w interesie jego bezpieczeństwa.

Artykuł 16

Żadne Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do przyznania przywilejów i immunitetów, określonych w Artykule 7, Artykule 9 ustęp 1 litera c) i d) oraz Artykule 10 swoim obywatelom oraz stałym rezydentom.

Artykuł 17

Do celów niniejszego Protokołu, czynności urzędowe Instytutu obejmują jego administracyjne działanie oraz jego działalność dydaktyczną i badawczą służącą celom określonym w Konwencji powołującej Europejski Instytut Uniwersytecki.

Artykuł 18

Bez uszczerbku dla postanowień Artykułu 9 ustęp 1 litera d), nie przyznaje się żadnych zwolnień w odniesieniu do towarów przeznaczonych do osobistego użytku personelu Instytutu. Towary przywożone lub nabyte na podstawie niniejszego Protokołu nie są sprzedawane, oddawane lub wypożyczane, z wyjątkiem warunków określonych przez Rządy Umawiających się Państw, które przyznały zwolnienia.

Artykuł 19

1. Postanowienia niniejszego Protokołu stosuje się w duchu ścisłej współpracy Dyrektora Instytutu oraz właściwych władz Umawiających się Państw w celu ułatwienia, z poszanowaniem niezależności Instytutu, właściwej administracji wymiarem sprawiedliwości, stosowania ustawodawstwa socjalnego, regulacji dotyczących policji, bezpieczeństwa lub zdrowia publicznego oraz zapobiegania wszelkim naruszeniom przywilejów, immunitetów oraz udogodnień przewidzianych w niniejszym Protokole. Procedura współpracy, wymieniona w niniejszym ustępie, może być ustanowiona w porozumieniach dodatkowych, o których mowa w Artykule 20.

2. Nazwisko, stanowisko oraz adres osoby korzystającej z postanowień Artykułów od 9 do 12 oraz uzgodnień ich dotyczących jest przekazywane od czasu do czasu Rządom Umawiających się Państw.

Artykuł 20

Mogą zostać zawarte dodatkowe porozumienia pomiędzy Instytutem a jednym lub więcej Umawiającymi się Państwami w celu wprowadzenia w życie i stosowania niniejszego Protokołu. Wysoka Rada, stanowiąc jednomyślnie, podejmuje decyzje dotyczące stosowania niniejszego Artykułu.

Artykuł 21

Postanowienia Artykułu 29 Konwencji stosuje się do sporów dotyczących niniejszego Protokołu.

AKT KOŃCOWY

PEŁNOMOCNICY WYSOKICH UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON,

zgromadzeni we Florencji w dniu 19 kwietnia 1972 roku w celu podpisania Konwencji powołującej Europejski Instytut Uniwersytecki,

PRZYJĘLI NASTĘPUJĄCE AKTY:

– Konwencję powołującą Europejski Instytut Uniwersytecki,

– Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego.

Podpisując te akty, Pełnomocnicy:

– przyjęli deklaracje zawarte w Załączniku I, oraz

– wzięli pod uwagę deklaracje Rządu Republiki Federalnej Niemiec zamieszczone w Załączniku II.

PRZEDSTAWICIELE WYSOKICH UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON,

w związku z Konferencją Przedstawicieli Rządów Umawiających się Państw, która odbyła się w Hadze dnia 20 marca 1992 roku,

spotykając się we Florencji dnia 18 czerwca 1992 roku w celu wprowadzenia zmian do Konwencji z dnia 19 kwietnia 1972 roku powołującej Europejski Instytut Uniwersytecki,

przyjęli tekst Konwencji zmieniający Konwencję florencką z dnia 19 kwietnia 1972 roku powołującą Europejski Instytut Uniwersytecki,

uzgodnili otwarcie Konwencji dla Państw Członkowskich Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego w celu złożenia podpisów przez ich właściwie upoważnionych przedstawicieli posiadających pełne uprawnienia, w okresie od 18 czerwca 1992 roku do 30 września 1992 roku, w siedzibie Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji.

Wersja w języku angielskim do pobrania tutaj

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,

– postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 17 września 2005 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka

ZAŁĄCZNIK I

I. Deklaracje odnoszące się do niektórych postanowień Konwencji

Artykuł 6 ustęp 1

a) Regulamin Wysokiej Rady określi warunki, zgodnie z którymi przedstawiciele Rządów mogą występować o wsparcie ze strony ekspertów.

b) Regulamin przewiduje, że Wysoka Rada zbiera się w każdym przypadku, gdy jest to konieczne oraz że zbiera się w miejscach znajdujących się na terytorium Umawiających się Państw poza Florencją.

c) Wysoka Rada podejmie niezbędne środki dotyczące oficjalnych publikacji Instytutu; w tym celu Wysoka Rada może korzystać z usług Urzędu Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.

Artykuł 6 ustęp 5 litera c)

Postanowienia Artykułu 6 ustęp 5 litera c) nie uniemożliwiają Wysokiej Radzie wyznaczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, po konsultacji z Prezesem tego Trybunału, jako organu powołanego do rozstrzygania sporów między Instytutem a jego personelem.

Artykuł 10

Przeprowadzanie prac badawczych w ramach danego wydziału oznacza jedynie, że wydział jest głównym prowadzącym te badania. Nie wyklucza to jednak występowania o usługi innych wydziałów w celu zapewnienia, że wszelkie czynności naukowe mają niezbędny charakter interdyscyplinarny.

Artykuł 12

a) Seminaria i zespoły badawcze zostaną ustanowione na tak długi okres, jak jest to niezbędne w celu przeanalizowania wybranego zagadnienia lub zakończenia danego programu badawczego.

b) W odniesieniu do metod pracy, nauczanie w Instytucie obejmuje głównie uczestnictwo w pracy badawczej. Okres poświęcony na takie badania może różnić się, ale do przyznania danego stopnia wymagana jest przynajmniej dwuletnia praca oraz przedłożenie oryginalnej pracy badawczej na warunkach określonych w Artykule 14 Konwencji.

Artykuł 14

a) Stopniami przewidzianymi w Artykule 14 ustęp 1 mogą być przykładowo:

„Doktor prawa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji”

„Doktor nauk politycznych Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji”.

b) Problem porównywalnego statusu doktoratów Instytutu będzie przeanalizowany w szerszym kontekście tak szybko, jak to jest możliwe; Wysoka Rada może, jeżeli jest to niezbędne, udzielić zaleceń w tej kwestii Rządom Umawiających się Państw.

c) Celem opublikowania pracy badawczej będzie udostępnienie jej każdemu zainteresowanemu. Dlatego też, przepisy przyjęte w celu wykonania Artykułu 14 ustęp 3 określą, że publikacja może zostać dokonana nie tylko w czasopiśmie lub książce lub w formie broszury, ale również we wszelkich innych odpowiednich formach (mikrofilm, reprint, itd.).

Artykuł 15 ustęp 1

Okres powołania profesorów do Instytutu na stałych zasadach będzie wynosił trzy lata i będzie mógł być odnawialny.

Artykuł 15 ustęp 3

Odnosi się to głównie do zachowania praw nabytych zgodnie z uzgodnieniami krajowymi, oraz, gdzie właściwe, nabycia takich praw, jak również możliwości powrotu do instytucji w kraju pochodzenia, szczególnie jeżeli okres pobytu w Instytucie jest krótki.

Artykuł 16 ustęp 1

Biorąc pod uwagę poziom akademicki i wymagania dotyczące organizacji pracy, liczba studentów prowadzących badania będzie, przynajmniej początkowo, wynosić między 250 a 600.

Artykuł 16 ustęp 3

a) Postanowienia odnoszące się do przyjmowania zwykłych studentów i studentów prowadzących badania muszą określać poziom akademicki, który zwykli studenci i studenci prowadzący badania musieli już osiągnąć oraz stopień znajomości języków urzędowych Instytutu wymaganych od nich.

b) Wyrazy „bierze pod uwagę w miarę możliwości miejsce ich pochodzenia” powinno być interpretowane jako oznaczające, że kwalifikacje akademickie będą głównym kryterium, które Komisja uwzględnia, ale że Komisja musi również utrzymać równą reprezentację studentów prowadzących badania o różnym obywatelstwie.

Artykuł 17

Wskazane jest, aby przedstawiciele Umawiających się Państw w Wysokiej Radzie zasięgali wzajemnych konsultacji, tak aby poziom stypendiów oraz procedury ich przyznawania były porównywalne we wszystkich państwach.

Artykuł 25

a) Koszty początkowego wyposażenia nowo wybudowanych lub rozbudowywanych budynków oddanych do dyspozycji Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego przez Rząd Republiki Włoskiej zostaną poniesione przez ten Rząd.

b) Meble i wyposażenie szkoleniowe jest rodzajem inwestycji, która może być zapisana poza zwykłymi środkami przyznanymi w budżecie i dlatego jest ściśle związana z funkcjonowaniem Instytutu; zapisy dotyczące takich środków dokonywane są zwykle w rocznym budżecie.

Wydatki odnoszące się do dodatkowego wyposażenia będą pochodzić z budżetu Instytutu i będą finansowane zgodnie ze zwykłymi zasadami finansowania wydatków Instytutu.

Artykuł 26

Regulamin finansowy określa, że jeżeli Umawiające się Państwa wnoszą wkłady w swoich walutach krajowych:

– rozporządzalne salda tych wkładów są deponowane w Skarbie Państwa każdego z Umawiających się Państw lub w wyznaczonych przez nie organach.

– pozostające w depozycie fundusze będą utrzymywać wartość odpowiadającą parytetowi w dniu depozytu w odniesieniu do jednostki pieniężnej, w której opracowany jest budżet Instytutu.

Artykuł 29 ustęp 2

Artykuł 29 Konwencji nie wyklucza powołania Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jako organu arbitrażowego przez Prezesa tego Trybunału.

Artykuł 30

Komitet Przygotowawczy złożony z przedstawicieli Rządów Umawiających się Państw oraz przedstawiciela Komisji (bez prawa głosu) spotka się po podpisaniu Konwencji. Komitet Przygotowawczy podejmie niezbędne prace przygotowawcze, w szczególności przygotowanie projektu umowy dotyczącej siedziby, tak żeby Instytut mógł być powołany tak szybko, jak to jest tylko możliwe po wejściu w życie Konwencji.

II. Deklaracje różne

A. Finansowanie oraz struktura Instytutu

a) Podczas swojej kadencji Dyrektor będzie otrzymywać uposażenie i dodatki profesorskie oraz dodatek administracyjny (około 20% uposażenia).

b) Uposażenie Sekretarza powinno być niższe niż uposażenie Dyrektora i może być równe uposażeniu profesora.

c) Wyniki badań Instytutu muszą być publikowane, a po drugim lub trzecim roku działalności Instytutu powinna zostać przewidziana specjalna pozycja budżetowa do tego celu.

B. Zakwaterowanie studentów prowadzących badania

Rząd Republiki Włoskiej zapewni zakwaterowanie studentom prowadzącym badania przy umiarkowanej wysokości czynszu.

Wszelkie środki, które mogą zostać podjęte w związku z tym, nie mogą być pokryte z budżetu Instytutu.

C. Możliwe przystąpienie Państw, które nie są członkami Wspólnoty Europejskiej

Cztery lata po wejściu w życie Konwencji, Wysoka Rada, po konsultacji z Radą Akademicką, przedłoży sprawozdanie Umawiającym się Państwom dotyczące możliwego włączenia do Konwencji klauzuli pozwalającej państwom innym niż Państwa Członkowskie Wspólnot Europejskich na przystąpienie do Konwencji.

D. Ponowne przeanalizowanie kwestii wypowiedzenia

Kwestia wypowiedzenia Konwencji będzie ponownie przeanalizowana w tym samym czasie co sprawozdanie przewidziane w punkcie C.

E. Kolegium Europejskie w Brugii

Umawiające się Państwa odnotowują następującą deklarację dokonaną na posiedzeniu Rady i Konferencji Ministrów Edukacji Państw Członkowskich w dniu 16 listopada 1971 roku:

„Władze akademickie Instytutów we Florencji i Brugii powinny współpracować w celu zorganizowania i ustanowienia w najbardziej odpowiedni sposób programów w odniesieniu do podobnych lub zbieżnych działań."

ZAŁĄCZNIK II

Deklaracje Rządu Republiki Federalnej Niemiec

„1. Rząd Republiki Federalnej Niemiec zastrzega sobie prawo do deklaracji, w momencie zdeponowania swojego dokumentu ratyfikacyjnego Konwencji powołującej Europejski Instytut Uniwersytecki, że ta Konwencja jednakowo stosuje się do landu Berlin.

2. W odniesieniu do definicji wyrażenia „krajowy", Rząd Republiki Federalnej Niemiec odnosi się do deklaracji, złożonej w dniu 25 marca 1957 roku w momencie podpisywania Traktatów ustanawiających Europejską Wspólnotę Gospodarczą oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej."