Dziennik Ustaw - rok 2019 poz. 504

1) w art. 1 w pkt 2 na końcu części wspólnej kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) zasady wdrażania instrumentów finansowych w zakresie nieokreślonym w przepisach, o których mowa w pkt 1, lub przewidzianym w tych przepisach do określenia przez państwo członkowskie Unii Europejskiej.”;

2) w art. 2:

a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) instrumenty finansowe – instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 pkt 11 rozporządzenia nr 1303/2013;”,

b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

„6a) ostateczny odbiorca – ostateczny odbiorca w rozumieniu art. 2 pkt 12 rozporządzenia nr 1303/2013;”;

3) po rozdziale 6 dodaje się rozdział 6a w brzmieniu:

„Rozdział 6a Instrumenty finansowe

Art. 50a. 1. Instytucja zarządzająca może zapewnić wkład finansowy ze środków programu na rzecz instrumentów finansowych na zasadach określonych w części drugiej w tytule IV rozporządzenia nr 1303/2013.

2. Podmiotem, który wdraża instrument finansowy, może być podmiot wskazany w art. 38 ust. 4 lit. a i b rozporządzenia nr 1303/2013, w tym w szczególności Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „podmiotem, który wdraża instrument finansowy”.

3. Umowa o finansowaniu, o której mowa w art. 38 ust. 7 rozporządzenia nr 1303/2013, zwana dalej „umową o finansowaniu”, jest zawierana między instytucją zarządzającą a podmiotem, który wdraża instrument finansowy.

4. Niezwłocznie po zawarciu umowy o finansowaniu instytucja zarządzająca przekazuje kopię tej umowy do Agencji.

5. Agencja:

1) przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014 z dnia 3 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (Dz. Urz. UE L 138 z 13.05.2014, str. 5, z późn. zm.²⁾), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 480/2014”;

2) pozyskuje, gromadzi, opracowuje i przekazuje instytucji zarządzającej dane i informacje dotyczące wdrażania instrumentów finansowych, niezbędne do monitorowania realizacji i ewaluacji programu.

6. Kontrolom, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 480/2014, oprócz podmiotu, który wdraża instrument finansowy, podlegają instytucje finansowe współpracujące przy wdrażaniu instrumentów finansowych oraz ostateczni odbiorcy. Do tych kontroli stosuje się odpowiednio przepisy art. 47.

7. Instytucja zarządzająca sprawuje nadzór nad Agencją w zakresie realizacji zadań, o których mowa w ust. 5. Do tego nadzoru stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 2–4 oraz art. 9.

8. Instytucja zarządzająca może przeprowadzać kontrole podmiotu, który wdraża instrument finansowy, instytucji finansowych współpracujących przy wdrażaniu instrumentów finansowych oraz ostatecznych odbiorców w zakresie wdrażania instrumentów finansowych pod względem zgodności z przepisami prawa i programem. Do tych kontroli stosuje się odpowiednio przepisy art. 47.

9. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia:

1) określi wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych w ramach kontroli, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 480/2014 i ust. 8,

2) może określić warunki i tryb przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 480/2014 i ust. 8

– mając na względzie możliwość zweryfikowania tożsamości osoby uprawnionej do wykonywania czynności kontrolnych i zakresu czynności kontrolnych, do którego taka osoba została upoważniona, oraz zapewnienie, aby czynności kontrolne były wykonywane jednolicie na terenie całego kraju.

Art. 50b. Oprócz elementów określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 1303/2013 umowa o finansowaniu zawiera co najmniej:

1) oznaczenie jej przedmiotu i stron;

2) określenie warunków i terminów wypłaty środków finansowych;

3) zobowiązanie podmiotu, który wdraża instrument finansowy, do poddania się kontroli prowadzonej przez instytucję zarządzającą, agencję płatniczą, jednostkę certyfikującą, przedstawicieli Komisji Europejskiej oraz innych instytucji uprawnionych do przeprowadzenia kontroli;

4) określenie warunków rozwiązania umowy o finansowaniu;

5) określenie warunków i sposobu zwrotu środków finansowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia nr 480/2014.

Art. 50c. 1. Środki finansowe są wypłacane na wniosek o płatność składany do Agencji przez podmiot, który wdraża instrument finansowy.

2. Po zawarciu umowy o finansowaniu, Agencja dokonuje wypłaty środków finansowych niezwłocznie po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o płatność, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z warunkami określonymi w art. 41 rozporządzenia nr 1303/2013.

Art. 50d. 1. Środki finansowe przypisane do wkładu finansowego z programu oraz odsetki i inne przychody, a także zyski powstałe na skutek obrotu tymi środkami, po wykonaniu zobowiązań wynikających z umowy o finansowaniu podlegają zwrotowi na rachunek wskazany przez instytucję zarządzającą.

2. Dysponentem środków finansowych, odsetek i innych przychodów, a także zysków, o których mowa w ust. 1, jest minister właściwy do spraw rozwoju wsi.

3. Środki finansowe, odsetki i inne przychody, a także zyski, o których mowa w ust. 1, nie stanowią dochodu dysponenta ani podmiotów, którym mogą być przekazywane.

4. Środki finansowe, odsetki i inne przychody, a także zyski, o których mowa w ust. 1, przekazuje się w celu ponownego wykorzystania zgodnie z art. 45 rozporządzenia nr 1303/2013 na pokrycie kosztów i wydatków związanych z udzielaniem poręczeń i gwarancji, o których mowa w art. 34g ust. 2 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1808 oraz z 2019 r. poz. 492 i 504), na rzecz podmiotów działających w sektorze rolnym, leśnym lub na obszarach wiejskich. Z chwilą przekazania tych środków minister właściwy do spraw rozwoju wsi przestaje być ich dysponentem.”.

„53b) przychody podmiotu wdrażającego instrument finansowy, o którym mowa w rozdziale 6a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 627 oraz z 2019 r. poz. 83 i 504), w szczególności odsetki, opłaty gwarancyjne, dywidendy i inne przychody osiągnięte z inwestycji realizowanych przez ten podmiot – w części zwiększającej wkład finansowy z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich;”.

1) w art. 2 w ust. 1 pkt 9a otrzymuje brzmienie:

„9a) mikroprzedsiębiorcy, małym i średnim przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć mikroprzedsiębiorcę, małego i średniego przedsiębiorcę spełniającego warunki określone odpowiednio w:

a) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.⁴⁾),

b) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 193 z 01.07.2014, str. 1, z późn. zm.⁵⁾) lub

c) załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 369 z 24.12.2014, str. 37);”;

2) w art. 34a:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Poręczenie lub gwarancja, o których mowa w ust. 1, mogą stanowić pomoc publiczną, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki oraz tryb udzielania w ramach programów rządowych w formie poręczeń lub gwarancji Banku Gospodarstwa Krajowego:

1) pomocy publicznej,

2) pomocy de minimis,

3) pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie

– uwzględniając konieczność realizacji celów określonych w programach rządowych oraz efektywnego i skutecznego wykorzystania poszczególnych rodzajów pomocy, a także zapewnienia przejrzystości udzielania tej pomocy i jej zgodności z rynkiem wewnętrznym.”;

3) art. 34b otrzymuje brzmienie:

„Art. 34b. Do poręczenia i gwarancji stosuje się odpowiednio art. 2b ust. 1.”;

4) w art. 34g:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Środki Funduszu przeznacza się na pokrycie kosztów i wydatków związanych z udzielaniem poręczeń i gwarancji, w tym wypłat z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji stanowiących pomoc publiczną, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, na rzecz mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców.”,

b) w ust. 3 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) środków finansowych, odsetek i innych przychodów, a także zysków, o których mowa w art. 50d ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 627 oraz z 2019 r. poz. 83 i 504);”;

5) w art. 34h ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Plan finansowy Funduszu określa w szczególności:

1) łączną kwotę, do wysokości której Bank Gospodarstwa Krajowego może udzielać poręczeń i gwarancji stanowiących pomoc publiczną, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

2) przewidywane koszty i wydatki wynikające z udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego poręczeń i gwarancji stanowiących pomoc publiczną, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

3) przewidywaną kwotę wypłat z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji stanowiących pomoc publiczną, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

4) przewidywaną wysokość zasilenia Funduszu z poszczególnych źródeł.”.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

¹⁾ Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawę z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne.

²⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 102 z 21.04.2015, str. 33.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 1162, 1291, 1629, 1669, 1693, 2073, 2159, 2192, 2193, 2212, 2215, 2243, 2244, 2245, 2429 i 2500 oraz z 2019 r. poz. 37 i 326.

⁴⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 329 z 15.12.2015, str. 28, Dz. Urz. UE L 149 z 07.06.2016, str. 10, Dz. Urz. UE L 156 z 20.06.2017, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 236 z 14.09.2017, str. 28.

⁵⁾ Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 156 z 20.06.2017, str. 1.