REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2019 poz. 103

Tekst pierwotny

Przekład

REZOLUCJA MSC.416(97)
(przyjęta 25 listopada 2016)

ZMIANY DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O WYMAGANIACH W ZAKRESIE WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT (STCW) z 1978 r., Z PÓŹNIEJSZYMI ZMIANAMI

KOMITET BEZPIECZEŃSTWA NA MORZU,

POWOŁUJĄC SIĘ na artykuł 28 lit. b) Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Morskiej dotyczący funkcjonowania Komitetu,

POWOŁUJĄC SIĘ TAKŻE na artykuł XII Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht z 1978 r. (zwanej dalej "Konwencją"), dotyczący procedur dokonywania zmian do Konwencji,

PRZYPOMINAJĄC PONADTO, że Komitet, na mocy rezolucji MSC368(94), przyjął, między innymi, nowy rozdział XIV Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS) z 1974 r., ze zmianami,

PRZYPOMINAJĄC TAKŻE, że Komitet, na mocy rezolucji MSC385 (94), przyjął Międzynarodowy Kodeks dla statków eksploatowanych na wodach polarnych (Kodeks polarny), który zacznie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r., z chwilą wejścia w życie nowego XIV rozdziału Konwencji SOLAS,

STWIERDZAJĄC, ze będzie okres przejściowy między wejściem w życie Kodeksu polarnego i zmian do Konwencji STCW, oraz to, że sekcja B-V/g Kodeksu STCW zapewnia wskazówki dotyczące szkolenia kapitanów i oficerów na statkach pływających na wodach polarnych, które powinny być stosowane przez administracje w okresie przejściowym,

PRZYPOMINAJĄC TAKŻE, że Komitet, na 96. sesji postanowił przekazać państwom członkowskim jedną rezolucję dotyczącą zmian do Konwencji, łącznie ze zmianami dotyczącymi Kodeksu polarnego oraz szkoleń i wydawania świadectw personelowi statków pasażerskich,

UWZGLĘDNIAJĄC na swojej 97. sesji zmiany do Konwencji zaproponowane i przesłane zgodnie z jej artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (I),

1 PRZYJMUJE, zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (iv) Konwencji, zmiany do Konwencji, których tekst jest zapisany w załączniku do niniejszej rezolucji;

2 POSTANAWIA, zgodnie z artykułem XII pkt 1) lit. a) ppkt (vii) akapit drugi Konwencji, że wspomniane zmiany uznaje się za przyjęte z dniem 1 stycznia 2018 r., chyba że przed tym dniem, więcej niż jedna trzecia Stron lub Stron, których łączna flota handlowa stanowi nie mniej niż 50 % pojemności brutto światowej floty handlowej obejmującej statki z rejestru brutto 100 ton lub większej, przekazały Sekretarza Generalnego Organizacji sprzeciw wobec zmian;

3 ZACHĘCA Strony do zwrócenia uwagi, że zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (ix) Konwencji, zmiany zawarte w załączniku do niej wchodzę w życie z dniem 1 lipca 2018 r. po ich akceptacji, zgodnie z pkt 2 powyżej;

4 ZALECA Stronom wdrożenie zmian do prawidła I/1.1, prawidła I/11 i prawidła V/4 na wczesnym etapie;

5 ZACHĘCA Strony, aby uznawały świadectwa wydane marynarzom przez Stronę na wczesnym etapie, zgodnie z pkt 4 powyżej i przed wejściem w życie zmian do prawidła V/4;

6 ZWRACA SIĘ do Sekretarza Generalnego, dla celów artykułu XII pkt 1) lit. a) ppkt (v) Konwencji, o przekazanie wszystkim Stronom Konwencji poświadczonych kopii niniejszej rezolucji i tekstu zmian zapisanych w załączniku;

7 ZWRACA SIĘ TAKŻE do Sekretarza Generalnego o przekazanie kopii niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem członkom Organizacji, którzy nie są Stronami Konwencji.

ZAŁĄCZNIK

ZMIANY DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O WYMAGANIACH W ZAKRESIE WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT (KONWENCJA STCW) z 1978 r., Z PÓŹNIEJSZYMI ZMIANAMI

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

1 W prawidle l/1.1 dodaje się definicje w brzmieniu:

".42 Kodeks polarny oznacza Międzynarodowy kodeks dla statków eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z definicją zawartą w Konwencji SOLAS, prawidło XIV/1.1.

.43 Wody polarne oznaczają wody arktyczne i/lub obszar Antarktydy, w rozumieniu prawideł XIV/1.2 do XIV/1.4 Konwencji SOLAS.

2 W prawidle I/11, po istniejącym pkt 3 dodaje się nowy ustęp w poniższym brzmieniu, a kolejne ustępy zostają odpowiednio przenumerowane:

"4 Każdy kapitan lub oficer, w celu dalszej praktyki pływania na statkach eksploatowanych na wodach polarnych, spełnia wymagania określone w pkt 1 niniejszego prawidła i jest zobowiązany, w odstępach czasu nieprzekraczających pięciu lat, wykazać ciągłość kompetencji zawodowych w odniesieniu do statków eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z sekcją A-1/11, pkt 4 Kodeksu STCW."

ROZDZIAŁ V

Szczególne wymagania szkoleniowe dotyczące personelu na statkach niektórych typów

3 W rozdziale V, dotychczasowe prawidło V/2 otrzymuje brzmienie:

"Prawidło V/2

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich

1 Niniejsze prawidło stosuje się do kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich uprawiających żeglugę międzynarodową. Administracje określają stosowanie tych wymogów względem personelu na statkach pasażerskich uprawiających żeglugę krajową.

2 Wszystkie osoby pełniące służbę na statku pasażerskim, przed powierzeniem im obowiązków pokładowych, muszą spełniać wymagania określone w sekcji A-VI/1 pkt 1 Kodeksu STCW.

3 Kapitanowie, oficerowie, marynarze oraz inny personel na statkach pasażerskich muszą ukończyć szkolenie określone w ustępach 5 do 9 poniżej, zgodnie z ich stanowiskiem, obowiązkami i zakresem odpowiedzialności.

4 Kapitanowie, oficerowie, marynarze i inne osoby zobowiązane odbyć szkolenie zgodnie z pkt 7 do 9 poniżej, w odstępach czasu nieprzekraczających pięciu lat, podejmują odpowiednie szkolenie odnawiające lub przedkładają dowody osiągnięcia wymaganego poziomu kompetencji w ciągu ostatnich pięciu lat.

5 Personel pełniący służbę na statkach pasażerskich przechodzi szkolenie zapoznawcze dotyczące sytuacji zagrożeń na statkach pasażerskich, odpowiednie do ich stanowiska, obowiązków i zakresu odpowiedzialności, określone w sekcji A-V/2 pkt 1 Kodeksu STCW.

6 Personel bezpośrednio obsługujący pasażerów w części pasażerskiej statku przechodzi szkolenie w zakresie bezpieczeństwa określone w sekcji A-V/2 pkt 2 Kodeksu STCW.

7 Kapitanowie, oficerowie i marynarze posiadający kwalifikacje zgodnie z rozdziałami ll, III i VII, oraz inny personel wyznaczony w rozkładzie alarmowym do pomocy pasażerom w przypadkach zagrożenia na statkach pasażerskich, przechodzą szkolenie kierowania tłumem na statku pasażerskim określone w sekcji A-V/2 pkt 3 Kodeksu STCW.

8 Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby zgodnie z rozkładem alarmowym odpowiedzialne za bezpieczeństwo pasażerów w sytuacjach zagrożenia na statkach pasażerskich przechodzą zatwierdzone szkolenie w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich, określone w sekcji A-V/2 pkt 4 Kodeksu STCW.

9 Kapitanowie, starsi oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby bezpośrednio odpowiedzialne za zaokrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, załadunek, wyładunek lub zabezpieczenie ładunku, lub za zamykanie otworów w kadłubie na pokładzie statków pasażerskich typu ro-ro, przechodzą zatwierdzone szkolenie w zakresie bezpieczeństwa pasażerów i ładunku oraz szczelności kadłuba, określone w sekcji A-V/2 pkt 5 Kodeksu STCW.

10 Administracje zapewniają wydanie dokumentu poświadczającego ukończenie szkolenia wszystkim osobom, których kwalifikacje uznano zgodnie z pkt 6 do 9 niniejszego prawidła."

4 W rozdziale V dodaje się prawidło w brzmieniu:

"Prawidło V/4

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów i oficerów pokładowych na statki eksploatowane na wodach polarnych.

1 Kapitanowie, starsi oficerowie oraz oficerowie wachtowi na statkach eksploatowanych na wodach polarnych muszą posiadać świadectwo podstawowego szkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych, zgodnie z wymogami zawartymi w Kodeksie polarnym.

2 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia podstawowego na statki eksploatowane na wodach polarnych musi przejść zatwierdzone szkolenie podstawowe na statki eksploatowane na wodach polarnych oraz spełniać standard kompetencji określony w sekcji A-V/4 pkt 1 Kodeksu STCW.

3 Kapitanowie i starsi oficerowie na statkach eksploatowanych na wodach polarnych posiadają świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych, zgodnie z wymogami Kodeksu polarnego.

4 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych:

.1 spełnia wymogi do wydania świadectwa podstawowego przeszkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych;

.2 ma co najmniej dwa (2) miesiące poświadczonej praktyki pływania w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, lub pełnienia obowiązków wachtowych na poziomie operacyjnym na wodach polarnych, lub inną równoważną poświadczoną praktykę pływania; oraz

.3 odbył zatwierdzone zaawansowane szkolenie na statki eksploatowane na wodach polarnych oraz spełnia standard kompetencji określony w sekcji A-V/4 pkt 2 Kodeksu STCW.

5 Administracje zapewniają wydawanie świadectw przeszkolenia marynarzom, którzy posiadają kwalifikacje zgodnie z pkt 2 lub 4.

Przepisy przejściowe

6 Do 1 lipca 2020 r., marynarze którzy rozpoczęli poświadczoną praktykę pływania na wodach polarnych przed 1 lipca 2018 r. powinni wykazać, że spełniają wymogi określone w pkt 2 poprzez:

.1 odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie operacyjnym lub zasądzania, przez łączny okres co najmniej trzech miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 ukończenie szkolenia na statki eksploatowane na wodach polarnych, spełniającego wytyczne ustanowione przez Organizację.

7 Do 1 lipca 2020 r., marynarze, którzy rozpoczęli poświadczoną praktykę pływania na wodach polarnych przed 1 lipca 2018 r. powinni wykazać, że spełniają wymogi określone w pkt 4 poprzez:

.1 odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, przez łączny okres co najmniej trzech miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 ukończenie szkolenia spełniającego wytyczne ustanowione przez Organizację dla statków eksploatowanych na wodach polarnych¹ oraz odbycie poświadczonej praktyki pływania na statku eksploatowanym na wodach polarnych lub równoważnej poświadczonej praktyki pływania, pełniąc obowiązki w dziale pokładowym na poziomie zarządzania, przez łączny okres co najmniej dwóch miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat."

REZOLUCJA MSC.417(97)
(przyjęta 25 listopada 2016)

ZMIANY DO CZĘŚCI A KODEKSU WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW I PEŁNIENIA WACHT (STCW)

KOMITET BEZPIECZEŃSTWA NA MORZU,

POWOŁUJĄC 5IĘ na artykuł 28 lit. b) Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Morskiej dotyczący funkcjonowania Komitetu,

POWOŁUJĄC SIĘ TAKŻE na artykuł XII i prawidło I/1.2.3 Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht, z 1978 r. (zwanej dalej "Konwencją"), dotyczące procedur wprowadzania zmian do części A Kodeksu wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht (Kodeks STCW),

STWIERDZAJĄC, że będzie okres przejściowy między wejściem w życie Kodeksu polarnego przyjętego przez rezolucję MSC.385 (94) i poprawkami do Konwencji STCW, oraz to, że sekcja B-V/g Kodeksu STCW, zapewnia wskazówki dotyczące szkolenia kapitanów i oficerów na statkach pływających na wodach polarnych, które powinny być stosowane przez administracje w okresie przejściowym,

PO UWZGLĘDNIENIU na 97. sesji zmian do części A Kodeksu STCW, zaproponowane i rozesłane zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (i) Konwencji,

1 PRZYJMUJE, zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit a) ppkt (iv), zmiany do Kodeksu STCW, których tekst znajduje się w załączniku do niniejszej rezolucji;

2 POSTANAWIA, zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (vii) akapit drugi Konwencji, że wspomniane zmiany do Kodeksu STCW uznaje się za przyjęte z dniem [1 stycznia 2018 r.], chyba że przed tym dniem, więcej niż jedna trzecia Stron Konwencji lub Stron, których połączone floty handlowe stanowią nie mniej niż 50% pojemności brutto światowej floty handlowej obejmującej statki z rejestru brutto o pojemności 100 ton lub więcej, zgłosi Sekretarzowi Generalnemu sprzeciw wobec tych zmian;

3 ZACHĘCA Strony do zwrócenia uwagi, iż zgodnie z artykułem XII pkt 1 lit. a) ppkt (ix) Konwencji, zawarte w załączniku zmiany do Kodeksu STCW wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2018 r., po ich akceptacji zgodnie z pkt 2 powyżej;

4 ZALECA Stronom wdrożenie zmian do sekcji A-l/11 i A-V/4 na wczesnym etapie;

5 ZWRACA SIĘ do Sekretarza Generalnego, dla celów artykułu XII pkt 1 lit. a) ppkt (v) Konwencji, o przekazanie poświadczonych kopii niniejszej rezolucji i tekstu zmian zawartych w załączniku wszystkim Stronom Konwencji;

6 ZWRACA SIĘ RÓWNIEŻ do Sekretarza Generalnego o przekazanie kopii niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem członkom Organizacji nie będącym Stronami Konwencji.

ZAŁĄCZNIK

ZMIANY DO CZĘŚCI A KODEKSU WYSZKOLENIA MARYNARZY, WYDAWANIA IM ŚWIADECTW ORAZ PEŁNIENIA WACHT (STCW)

ROZDZIAŁ I - Przepisy ogólne

1 W sekcji A-l/11, po istniejącym pkt 3 dodaje się nowy pkt 4 w brzmieniu:

"4 Ciągłość kompetencji zawodowych kapitanów i oficerów na statkach eksploatowanych na wodach polarnych, zgodnie z wymogami prawidła I/11, stwierdza się na podstawie:

.1 poświadczonej praktyki pływania, obejmującej pełnienie funkcji odpowiednich do posiadanego dyplomu, przez łączny okres co najmniej dwóch miesięcy w okresie ostatnich pięciu lat; lub

.2 pełnienie funkcji uważanych za równoważne z praktyką pływania wymaganą zgodnie z pkt 4.1; lub

.3 zdania zatwierdzonego egzaminu; lub

.4 pomyślne ukończenie zatwierdzonego kursu lub kursów szkoleniowych.

2 W sekcji A-l/14, po istniejącym pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

"4 Armatorzy zapewniają ukończenie przez kapitanów i oficerów swoich statków pasażerskich szkolenia zapoznawczego mającego na celu nabycie umiejętności odpowiednich do stanowiska jakie mają zajmować, podejmowanych obowiązków i zakresu odpowiedzialności, biorąc pod uwagę wytyczne podane w sekcji B-l/14, pkt 3 niniejszego Kodeksu."

ROZDZIAŁ V - Standardy dotyczące szczególnych wymagań szkoleniowych dla personelu na statkach niektórych typów

3 W rozdziale V, dotychczasowa sekcja V/2 otrzymuje brzmienie:

"Sekcja A-V/2

Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów, oficerów, marynarzy oraz innego personelu na statkach pasażerskich

Szkolenie zapoznawcze dotyczące zagrożeń na statkach pasażerskich

1 Przed przydzieleniem obowiązków, każdy członek załogi statków pasażerskich uprawiających żeglugę międzynarodową uzyskuje umiejętności odpowiednie do swoich obowiązków i zakresu odpowiedzialności:

Udział w realizacji planów awaryjnych, instrukcji i procedur

.1 zapoznanie się z:

.1.1 ogólnymi środkami bezpieczeństwa na statku;

.1.2 rozmieszczeniem niezbędnego wyposażenia zapewniającego bezpieczeństwo

i wyposażenia awaryjnego, obejmującego środki ratunkowe;

.1.3 znaczeniem własnego zachowania w sytuacji zagrożenia; oraz

.1.4 ograniczeniami w korzystaniu z wind podczas zagrożenia.

Udział w skutecznej komunikacji z pasażerami w sytuacji zagrożenia

.2 Zdolność do:

.2.1 porozumiewania się w języku roboczym używanym na statku;

.2.2 niewerbalnego przekazywania informacji dotyczących bezpieczeństwa; oraz

.2.3 rozumienia jednego z języków, w których komunikaty o zagrożeniu mogą być ogłaszane na statku w sytuacji zagrożenia lub podczas alarmów próbnych.

Szkolenie dotyczące bezpieczeństwa dla personelu bezpośrednio obsługującego pasażerów w części pasażerskiej

2 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, dodatkowe szkolenia w zakresie bezpieczeństwa wymagane przez prawidło V/2, pkt 6, zapewnia osiągnięcie przez personel następujących umiejętności:

Komunikacja

.1 Zdolność do porozumiewania się z pasażerami w sytuacji zagrożenia, biorąc pod uwagę:

.1.1 język lub języki jakimi pasażerowie posługują się najczęściej na danej trasie;

.1.2 prawdopodobieństwo, iż umiejętność posługiwania się podstawowym zasobem słów w języku angielskim przy udzielaniu instrukcji może umożliwić porozumiewanie się z pasażerem potrzebującym pomocy, bez względu na to czy pasażer i członek załogi posługują się wspólnym językiem;

.1.3 ewentualną potrzebę porozumiewania się w sytuacji zagrożenia w inny sposób, np. poprzez demonstrację, sygnały ręczne lub zwracanie uwagi na rozmieszczenie instrukcji, miejsc zbiórki, środków ratunkowych lub dróg ewakuacyjnych, kiedy komunikacja ustna jest niepraktyczna;

.1.4 zakres, w jakim pełne instrukcje dotyczące bezpieczeństwa zostały przekazane pasażerom w ich ojczystym języku lub językach;

.1.5 języki, w jakich komunikaty o zagrożeniu mogą być nadawane w sytuacji zagrożenia, lub podczas alarmów ćwiczebnych, aby przekazać pasażerom istotne wskazówki i ułatwić członkom załogi udzielanie pomocy pasażerom.

Środki ratunkowe

.2 Umiejętność zademonstrowania pasażerom, jak korzystać z indywidualnych środków ratunkowych.

Procedury okrętowania pasażerów

.3 Zaokrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy.

Szkolenie w zakresie kierowania tłumem na statku pasażerskim

3 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, oficerowie, marynarze, posiadający kwalifikacje zgodne z rozdziałami II, III i VII oraz personel wyznaczony w rozkładzie alarmowym do pomocy pasażerom w przypadkach zagrożenia muszą:

.1 przejść szkolenie w zakresie kierowania tłumem zgodnie z wymogami prawidła V/2, pkt 7, jak określono w tabeli A-V/2-1;

.2 spełnić wymóg okazania dowodów, iż ukończyli szkolenie zgodnie z wymaganiami zawartymi w tabeli A-V/2-1.

Szkolenie w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich

4 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, oficerowie mechanicy, starsi oficerowie, drudzy oficerowie mechanicy oraz wszystkie inne osoby wyznaczone w rozkładzie alarmowym jako odpowiedzialne za bezpieczeństwo pasażerów w sytuacjach zagrożenia muszą:

.1 pomyślnie ukończyć zatwierdzone szkolenie z zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich wymagane prawidłem V/2, pkt 8, jak określono w tabeli V/2-2;

.2 spełniać wymóg okazania dowodów, że osiągnęli wymagany standard kompetencji zgodnie z metodami i kryteriami oceny kompetencji określonymi w kolumnach 3 i 4 w tabeli V/2-2.

Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa pasażerów, ładunku i szczelności kadłuba

5 Przed przydzieleniem obowiązków na statku, kapitanowie, starsi oficerowie, starsi oficerowie mechanicy, drudzy oficerowie mechanicy i osoby bezpośrednio odpowiedzialne za okrętowanie i wyokrętowanie pasażerów, załadunek, wyładunek i zabezpieczenie ładunku, lub za zamykanie otworów w kadłubie na statkach pasażerskich typu ro-ro, jak wymaga tego prawidło V/2, pkt 9, muszą ukończyć szkolenie gwarantujące co najmniej osiągnięcie umiejętności odpowiednich do swoich obowiązków i zakresu odpowiedzialności:

Procedury załadunkowe i okrętowania

.1 umiejętność prawidłowego stosowania procedur ustanowionych dla statku dotyczące:

.1.1 załadunku i wyładunku pojazdów, wagonów kolejowych i innych jednostek transportujących ładunek, oraz związanej z tym komunikacji;

.1.2 opuszczania i podnoszenia ramp;

.1.3 układania i składowania chowanych pokładów samochodowych; oraz

.1.4 okrętowania i wyokrętowania pasażerów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy.

Przewóz towarów niebezpiecznych.

.2 Umiejętność stosowania specjalnych zabezpieczeń, procedur oraz spełniania wymagań dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych na statkach pasażerskich typu ro-ro.

Mocowanie ładunków

.3 Umiejętność:

.3.1 prawidłowego stosowania przepisów Kodeksu bezpiecznego postępowania przy rozmieszczaniu i mocowaniu ładunków odnośnie pojazdów, wagonów kolejowych i innych jednostek transportujących ładunek;

.3.2 właściwego użycia sprzętu i materiałów do mocowania ładunku, biorąc pod uwagę ich ograniczenia.

Obliczenia stateczności, przegłębienia i naprężeń

.4 Umiejętność:

.4.1 właściwego korzystania z dostępnych informacji o stateczności i naprężeniach;

.4.2 obliczenia stateczności i przegłębienia dla różnych warunków załadowania, korzystając z dostępnych kalkulatorów załadunku lub programów komputerowych;

.4.3 obliczania współczynników obciążenia pokładów; oraz

.4.4 obliczenia wpływu przepompowania balastu i paliwa na stateczność, przegłębienie i naprężenia.

Otwieranie, zamykanie i zabezpieczanie otworów w kadłubie

.5 Umiejętność:

.5.1 prawidłowego stosowania ustalonych procedur otwierania, zamykania i zabezpieczania furty dziobowej, rufowej i furt bocznych oraz ramp, a także prawidłowego obsługiwania związanych z nimi systemów; oraz

.5.2 przeprowadzania kontroli uszczelnień,

Skład atmosfery na pokładach ro-ro

.6 Umiejętność:

.6.1 wykorzystania urządzeń, jeśli są na wyposażeniu statku, do monitorowania składu atmosfery pomieszczeń ro-ro; oraz

.6.2 prawidłowego stosowania ustalonych dla statku procedur wentylacji pomieszczeń ro-ro podczas załadunku i wyładunku pojazdów, podczas podróży i w sytuacji zagrożenia.

Tabela A-V/2-1

Minimalny standard kompetencji w zakresie kierowania tłumem na statku pasażerskim

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Udział w realizacji statkowych planów awaryjnych i procedur zbiórki i ewakuacji pasażerów.	Znajomość statkowych planów awaryjnych, instrukcji i procedur związanych z kierowaniem i ewakuacją pasażerów. Znajomość technik stosowanych podczas kierowania tłumem i odpowiednich urządzeń używanych do pomocy pasażerom w sytuacji awaryjnej. Znajomość rozkładów alarmowych i instrukcji awaryjnych.	Ocena dowodów uzyskanych po przeszkoleniu i/lub instruktażu.	Działania podejmowane w przypadku sytuacji zagrożenia są odpowiednie i zgodne z ustalonymi procedurami.
Pomoc pasażerom w drodze do miejsca zbiórki i stanowisk łodziowych.	Umiejętność wydawania jasnych i uspokajających poleceń. Umiejętność kierowania pasażerami na korytarzach, klatkach schodowych i przejściach. Zrozumienie znaczenia i umiejętność utrzymywania pełnej drożności dróg ewakuacyjnych. Znajomość dostępnych metod ewakuacji osób niepełnosprawnych i wymagających szczególnej pomocy. Znajomość metod przeszukiwania pomieszczeń pasażerskich i ogólnodostępnych. Umiejętność sprowadzania pasażerów na ląd, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby niepełnosprawne i wymagające pomocy. Znaczenie skutecznych procedur dotyczących ' zbiórki, w tym: .1 znaczenie utrzymania porządku. .2 umiejętność stosowania procedur w celu zmniejszenia i unikania paniki. .3 umiejętność korzystania w stosownych przypadkach z list pasażerów w celu Ich policzenia przed ewakuacją. .4 znaczenie, o ile to możliwe, odpowiedniej odzieży pasażerów podczas zbiórki; oraz .5 umiejętność sprawdzenia, czy pasażerowie poprawnie założyli swoje kamizelki ratunkowe.	Ocena dowodów uzyskanych po szkoleniu praktycznym i/lub instruktażu.	Podjęte działania są zgodne z planami awaryjnymi, instrukcjami i procedurami. Informacje przekazywane osobom, sekcjom awaryjnym i pasażerom są dokładne, istotne i aktualne.

Tabela A-V/2-2

Minimalny standard kompetencji w zakresie zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Organizacja procedur awaryjnych na statku.	Znajomość: .1 ogólnego planu i budowy statku. .2 przepisów bezpieczeństwa. .3 planów awaryjnych Procedur. Znaczenie zasad opracowania procedur awaryjnych dla określonego statku, w tym: .1 konieczność wstępnego zaplanowania i wypróbowania statkowych procedur awaryjnych. .2 potrzeba znajomości i jak najściślejszego przestrzegania przez cały personel zaplanowanych procedur awaryjnych w przypadku sytuacji zagrożenia.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, ćwiczeń na podstawie jednego lub kilku przygotowanych planów awaryjnych oraz praktyczna demonstracja.	Procedury awaryjne na statku zapewniają stan gotowości do działania w sytuacji zagrożenia.
Optymalne wykorzystanie zasobów.	Umiejętność optymalnego wykorzystania zasobów, biorąc pod uwagę: .1 to, że zasoby dostępne w sytuacji zagrożenia mogą być ograniczone. .2 potrzebę pełnego wykorzystania personelu i urządzeń bezpośrednio dostępnych i, gdy zajdzie potrzeba, improwizowania. Umiejętność zorganizowania realistycznych alarmów ćwiczebnych w celu utrzymania stanu gotowości, biorąc pod uwagę doświadczenia z poprzednich wypadków z udziałem statków pasażerskich; omówienie przebiegu ćwiczeń.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	W planach awaryjnych dostępne zasoby są optymalnie wykorzystane. Przydzielanie zadań i obowiązków odpowiada znanym kompetencjom poszczególnych osób. Role i obowiązki sekcji i poszczególnych osób są jasno określone.
Kontrola reagowania na zagrożenia.	Umiejętność dokonania wstępnej oceny i zapewnienia skutecznej reakcji na sytuacje zagrożenia zgodnie z ustalonymi procedurami awaryjnymi. Umiejętności przywódcze Umiejętność przewodzenia i kierowania innymi w sytuacjach zagrożenia, w tym potrzeba: .1 dawania przykładu w sytuacjach zagrożenia. .2 skupienia się na podejmowaniu decyzji, biorąc pod uwagę potrzebę szybkiego działania w sytuacji zagrożenia. .3 motywowania, zachęcania i uspokojenia pasażerów i innych osób Radzenie sobie ze stresem Umiejętność identyfikacji objawów nadmiernego stresu u siebie i u innych członków sekcji awaryjnej. Zrozumienie, że stres spowodowany sytuacjami zagrożenia może wpływać na funkcjonowanie osób i ich zdolność do postępowania według instrukcji i procedur.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	Procedury i działania są zgodne z ustalonymi zasadami i planami zarządzania kryzysowego na statku. Cele i strategia są odpowiednie do charakteru zagrożenia, biorąc pod uwagę ewentualności i optymalnie wykorzystują dostępne zasoby. Działania członków załogi przyczyniają się do utrzymania porządku i kontroli.
Kontrola nad pasażerami i innymi osobami w sytuacjach zagrożenia.	Zachowania i reakcje ludzkie Umiejętność panowania nad pasażerami i innymi osobami w sytuacjach zagrożenia, w tym: .1 świadomość ogólnych wzorców reakcji pasażerów i innych osób w sytuacjach zagrożenia, uwzględniająca następujące prawidłowości: 1.1 na ogół upływa trochę czasu zanim ludzie przyjmą fakt istnienia sytuacji zagrożenia; 1.2 niektórzy mogą panikować i nie zachowywać racjonalnie, że ich zdolność rozumienia może być zaniżona i mogą nie reagować na instrukcje tak, jak w sytuacjach braku zagrożenia. .2 świadomość, że pasażerowie i inne osoby mogą między Innymi: .2.1 zacząć szukać krewnych, znajomych i/lub swoich rzeczy w reakcji na to, że dzieje się coś złego; .2.2 szukać schronienia w swoich kabinach lub innych miejscach na statku, gdzie, jak sądzą, mogą uniknąć zagrożenia; .2.3 z reguły przechodzą na wyżej położoną burtę, gdy statek ma przechył. .3 ocena ewentualnej paniki wynikającej z rozdzielenia członków rodziny.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, praktycznej demonstracji i przeszkolenia na statku oraz ćwiczeń procedur awaryjnych.	Działania członków załogi przyczyniają się do utrzymania porządku i kontroli.
Nawiązanie i utrzymywanie skutecznej komunikacji.	Umiejętność nawiązywania i utrzymywania skutecznej komunikacji, w tym: .1 znaczenie jasnych i zwięzłych instrukcji i meldunków. .2 potrzebę zachęcenia pasażerów i innych osób do przekazywania informacji i udzielania odpowiedzi. Umiejętność przekazywania istotnych informacji pasażerom i innym osobom w sytuacji zagrożenia, aby na bieżąco powiadamiać ich o ogólnej sytuacji i komunikować Im jakie czynności mają podjąć, biorąc pod uwagę: .1 język lub języki, jakimi posługuje się większość pasażerów i innych osób na danej trasie. .2 ewentualną potrzebę porozumiewania się w sytuacji zagrożenia w inny sposób, np. poprzez demonstrację, sygnały ręczne lub zwracanie uwagi na lokalizację instrukcji, miejsc zbiórki, urządzeń ratunkowych lub dróg ewakuacyjnych, kiedy komunikacja ustna jest niepraktyczna. 3 język w którym komunikaty o zagrożeniu mogą być nadawane w sytuacji zagrożenia lub ćwiczenia aby przekazać pasażerom kluczowe wskazówki i ułatwić członkom załogi udzielanie pasażerom pomocy.	Ocena dowodów uzyskanych z zatwierdzonego szkolenia, ćwiczeń i praktycznej demonstracji.	Informacje ze wszystkich dostępnych źródeł są otrzymywane, oceniane i potwierdzone jak najszybciej i weryfikowane w trakcie zagrożenia. Informacje przekazywane osobom, sekcjom awaryjnym i pasażerom są dokładne, istotne i aktualne. Pasażerowie cały nas otrzymują informacje o charakterze zagrożenia i czynnościach, jakie mają wykonywać.

4 Dodaje się nową sekcję A-V/4 w brzmieniu:

"Sekcja A-V/4

"Obowiązkowe minimalne wymagania dotyczące wyszkolenia i kwalifikacji kapitanów i oficerów pokładowych na statkach eksploatowanych na wodach polarnych.

Standard kompetencji

1 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia podstawowego na statki eksploatowane na wodach polarnych jest zobowiązany do:

.1 wykazania kompetencji do podjęcia zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-V/4-1; oraz

.2 przedłożenia dowodów na osiągnięcie:

.1 minimalnej wiedzy, zrozumienia i umiejętności wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/4-1; oraz

.2 wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania kompetencji oraz kryteriów oceny kompetencji określonymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/4-1,

2 Każdy kandydat ubiegający się o świadectwo przeszkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych jest zobowiązany do:

.1 wykazania kompetencji do podjęcia zadań, obowiązków i odpowiedzialności wymienionych w kolumnie 1 tabeli A-A//4-2; oraz

.2 przedłożenia dowodów na osiągnięcie:

.1 minimalnego poziomu wiedzy, zrozumienia i umiejętności wymienionych w kolumnie 2 tabeli A-V/4-2; oraz

.2 wymaganego standardu kompetencji zgodnie z metodami demonstrowania kompetencji oraz kryteriów oceny kompetencji określonymi w kolumnach 3 i 4 tabeli A-V/4-2.

Tabela A-V/4-1

Minimalny standard kompetencji w zakresie szkolenia podstawowego na statki eksploatowane na wodach polarnych

Kolumna 1

Kolumna 2

Kolumna 3

Kolumna 4

Kompetencje

Wiedza, zrozumienie
i umiejętności

Metody demonstrowania
kompetencji

Kryteria oceny
kompetencji

Udział w bezpiecznej eksploatacji statku na wodach polarnych.

Podstawowa znajomość właściwości lodu i akwenów gdzie mogą występować różne rodzaje lodu w rejonie eksploatacji statku:

.1 fizyka lodu, warunki, powstawanie, wzrost, starzenie i faza topnienia.

.2 rodzaje i koncentracja kry lodowej.

.3 napór i rozmieszczenie lodu.

.4 tarcie o lód pokryty śniegiem.

.5 skutki oblodzenia od bryzgów fal; ryzyko oblodzenia; środki ostrożności aby uniknąć oblodzenia i procedury postępowania podczas oblodzenia.

.6 reżimy lodowe w różnych regionach; znaczne różnice między Arktyką a Antarktyką, lód jednoroczny i wieloletni, lód morski i lądowy.

.7 wykorzystanie zdjęć zalodzenia w celu rozpoznania skutków szybkich zmian lodu i warunków pogodowych.

.8 znajomość zjawiska poświaty lodowej i nieba bez poświaty.

.9 znajomość zróżnicowanego przepływu gór lodowych i paku lodowego.

.10 znajomość pływów i prądów w lodach,

.11 znajomość wpływu wiatru i prądu na lód.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania.

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku.

.4 zatwierdzony program szkolenia.

Identyfikacja i charakterystyka właściwości lodu i ich znaczenie dla bezpiecznej eksploatacji statku.

Informacje uzyskane od służb informujących o lodach i z publikacji są interpretowane prawidłowo i właściwie wykorzystane.

Wykorzystanie zdjęć satelitarnych w paśmie widzialnym i w podczerwieni.

Korzystanie z map o odwzorowaniu owalnym.

Łączenie danych meteorologicznych i oceanograficznych z danymi o lodach.

Pomiary i obserwacje pogody i warunków lodowych są dokładne i odpowiednie do planowania bezpiecznego przejścia.

Podstawowa znajomość zachowania się statku w lodach i niskiej temperaturze powietrza:

.1 charakterystyka statku.

.2 typy statków, konstrukcje kadłuba.

.3 wymagania techniczne dotyczące eksploatacji statku w lodach.

.4 wymagania dotyczące wzmocnienia lodowego.

.5 ograniczenia klas lodowych.

.6 przygotowanie statku do żeglugi w warunków polarnych i gotowość statku, w tym pokładu i maszyny.

.7 działanie systemów niskotemperaturowych.

.8 ograniczenia maszyn i urządzeń w warunkach lodowych i niskiej temperaturze powietrza.

.9 monitorowanie naporu lodu na kadłub.

.10 zawory zaburtowe, pobór wody, izolacja nadbudówki i systemy specjalne.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania.

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku.

4. zatwierdzony program szkolenia.

Identyfikacja charakterystyk statku i ograniczeń w różnych warunkach lodowych i wpływ otaczającego zimna,

Procedury oceny ryzyka są opracowywane przed wejściem w lody.

Świadomość zamarzania słodkiej wody balastowej w zbiornikach balastowych.

Działania są przeprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami w celu przygotowania statku i załogi na operacje w wodach i niskiej temperaturze powietrza.

Komunikacja jest cały czas jasna, zwięzła i skuteczna i prowadzona fachowo.

Stosowanie Kodeksu polarnego i podręcznika eksploatacji statku na wodach polarnych do prawidłowego określenia zalecanych procedur do za/wyładunku i/lub wy/okrętowania pasażerów w niskich temperaturach, monitorowania wody balastowej czy nie zamarza.

Monitorowanie temperatur silnika, wachty kotwicznej w lodach, i przejścia statku w pobliżu akwenów zalodzonych.

Interpretacja i analiza informacji z radaru są zgodne z procedurami prowadzenia obserwacji, ze szczególną uwagą w celu identyfikacji niebezpiecznych form zalodzenia.

Informacje uzyskane z map nawigacyjnych, w tym map elektronicznych i publikacji są istotne, analizowane, interpretowane prawidłowo i właściwie wykorzystane.

Główna metoda określania pozycji jest często stosowana i najbardziej odpowiednia do panujących warunków i planowania trasy przez lody.

Sprawdzanie działania i testy systemów nawigacyjnych i łączności są zgodne z zaleceniami dla operacji na dużej szerokości geograficznej i w niskich temperaturach powietrza.

Podstawowa znajomość i umiejętność operowania i manewrowania statkiem w lodach:

.1 bezpieczna prędkość w obecności lodu i gór lodowych.

.2 monitorowanie zbiorników balastowych,

.3 operacje ładunkowe na wodach polarnych

.4 świadomość obciążeń i problemów chłodzenia silnika.

.5 procedury bezpieczeństwa podczas przejścia w lodach.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania.

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku,

.4 zatwierdzony program szkolenia,

Monitorowanie i zapewnienie zgodności z wymogami prawnymi.

Podstawowa znajomość przepisów:

.1 Traktat antarktyczny i Kodeks polarny.

.2 raporty powypadkowe dotyczące statków na wodach polarnych.

.3 standardy IMO dotyczące eksploatacji statku na odległych akwenach.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania,

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku.

.4 zatwierdzony program szkolenia.

Znajdowanie i stosowanie odpowiednich części podręcznika eksploatacji statku na wodach polarnych.

Komunikacja jest zgodna z lokalnymi/regionalnymi i międzynarodowymi standardowymi procedurami.

Wymogi prawne związane

z odpowiednimi przepisami, kodeksami i praktykami są identyfikowane.

Stosowanie zasad bezpiecznej pracy, reagowanie na sytuacje zagrożenia.

Podstawowa znajomość przygotowania załogi, warunków pracy i bezpieczeństwa:

.1 uznanie ograniczeń odpowiedzialności i gotowości służb poszukiwawczych i ratowniczych, obejmujących obszar morski A4 i ograniczenia urządzeń łączności w poszukiwaniu i ratowaniu.

.2 świadomość planowania awaryjnego.

.3 jak opracować i wdrożyć specjalne procedury bezpiecznej pracy dla załóg w warunkach środowiska polarnego, takich jak niskie temperatury, oblodzone powierzchnie, środki ochrony osobistej, system koleżeński i skracanie czasu pracy.

.4 rozpoznanie zagrożeń w sytuacjach ekspozycji załogi na niskie temperatury.

.5 czynniki ludzkie, w tym zmęczenie od zimna, aspekty pierwszej pomocy medycznej, dobre warunki bytowe załogi.

.6 warunki przetrwania, w tym stosowanie osobistych i grupowych środków ratunkowych.

.7 świadomość najczęstszych uszkodzeń kadłuba i wyposażenia i sposoby ich unikania.

.8 oblodzenie nadbudówki i pokładu, w tym wpływ na stateczność i przegłębienie.

.9 zapobieganie oblodzeniu i usuwanie lodu, w tym czynniki narastania oblodzenia.

.10 rozpoznawanie problemów zmęczenia z powodu hałasu i drgań.

.11 identyfikacja potrzeby dodatkowych zapasów, takich jak paliwo, żywność i dodatkowa odzież.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania.

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku.

.4 zatwierdzony program szkolenia.

Identyfikacja i początkowe działania po stwierdzeniu sytuacji niebezpiecznych dla statku i poszczególnych członków załogi.

Działania są przeprowadzane zgodnie z podręcznikiem eksploatacji statku na wodach polarnych, przyjętymi zasadami i procedurami, aby zapewnić bezpieczeństwo operacji i aby uniknąć zanieczyszczenia środowiska morskiego.

Zasady bezpiecznej pracy są przestrzegane i cały czas stosowane jest odpowiednie wyposażenie ochronne.

Reagowanie na zagrożenie jest zgodne z ustalonymi planami i odpowiednie do sytuacji i charakteru zagrożenia.

Poprawna identyfikacja i stosowanie wymogów prawnych związanych z odpowiednimi przepisami, kodeksami i praktykami.

Odpowiedni sprzęt ochronny i zabezpieczenia są prawidłowo stosowane.

Usterki i uszkodzenia są wykrywane i poprawnie zgłaszane.

Zapewnienie przestrzegania wymagań związanych z zapobieganiem i zanieczyszczeniom i zagrożeniom dla środowiska.

Podstawowa znajomość czynników środowiskowych i przepisów w zakresie:

.1 Identyfikacji szczególnie wrażliwych obszarów morskich w związku ze zrzutami.

.2 identyfikacji akwenów zakazanych dla żeglugi lub których należy unikać.

.3 obszarów specjalnych określonych w Konwencji MARPOL

.4 znajomości ograniczeń sprzętu do rozlewów olejowych.

.5 planu radzenia sobie ze zwiększoną ilością śmieci, wód zęzowych, ścieków, itp.

.6 braku Infrastruktury.

.7 wycieku oleju i zanieczyszczenia w lodach i jego skutki.

Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań:

.1 poświadczona praktyka pływania.

.2 poświadczona praktyka na statku szkolnym.

.3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku.

.4 zatwierdzony program szkolenia.

Wymogi prawne związane z odpowiednimi przepisami, kodeksami i praktykami są identyfikowane.

Prawidłowa identyfikacja /
wybór ograniczeń w dokonywaniu zrzutów ze statku określonych w Kodeksie polarnym.

Właściwe stosowanie podręcznika eksploatacji statku na wodach polarnych/planu zagospodarowania odpadów w celu ustalenia ograniczeń w zrzutach ze statku i planowania składowania odpadów.

identyfikacja publikacji zawierających informacje o obszarach których należy unikać, np. ostoje dzikiej przyrody, parki dziedzictwa ekologicznego, szlaki migracyjnej itp. (MARPOL Traktat antarktyczny, itp.)

Identyfikacja czynników jakie trzeba rozważyć w celu zarządzania strumieniem odpadów podczas podróży polarnych.

Tabela A-V/4-2

Minimalny standard kompetencji w zakresie szkolenia stopnia wyższego na statki eksploatowane na wodach polarnych

Kolumna 1	Kolumna 2	Kolumna 3	Kolumna 4
Kompetencje	Wiedza, zrozumienie i umiejętności	Metody demonstrowania kompetencji	Kryteria oceny kompetencji
Planowanie i prowadzenie podróży na wodach polarnych.	Znajomość planowania podróży i meldowania .1 źródła informacji. .2 systemy zgłaszania się na wodach polarnych. .3 opracowanie bezpiecznego wyznaczania trasy i planowanie przejścia w celu ewentualnego uniknięcia lodów. .4 umiejętność rozpoznawania ograniczeń Informacji hydrograficznych i map rejonów polarnych, oraz ustalania czy informacje są przydatne do celów bezpiecznej żeglugi. .5 odchylenia i modyfikacje w planowaniu przejścia ze względu na dynamiczne warunki lodowe. Znajomość ograniczeń urządzeń .1 rozumienie i identyfikacja zagrożeń związanych z ograniczonymi naziemnymi pomocami nawigacyjnymi w rejonach polarnych. .2 rozumienie i rozpoznawanie błędów kompasu z powodu dużej szerokości geograficznej. .3 zrozumienie i identyfikacja ograniczeń w rozróżnianiu obiektów na radarze i form lodowych spowodowanych zakłóceniami od lodu, .4 zrozumienie i rozpoznanie ograniczeń elektronicznych systemów pozycjonowania na dużej szerokości geograficznej. .5 zrozumienie i rozpoznanie ograniczeń na mapach morskich i w locjach. .6 zrozumienie i rozpoznanie ograniczeń systemów łączności.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczona praktyka pływania. .2 poświadczona praktyka na statku szkolnym. .3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku. .4 zatwierdzony program szkolenia.	Urządzenia, mapy i publikacje nawigacyjne wymagane na podróż są wymienione i odpowiednie do bezpiecznego przebiegu podróży. Uzasadnienie planowanej trasy jest poparte faktami uzyskanymi z odpowiednich źródeł i publikacji, danych statystycznych i ograniczeniami systemów łączności i nawigacyjnych. Plan podróży prawidłowo uwzględnia odpowiednie systemy regulacyjne dla rejonów polarnych i potrzebę pilotażu w lodach i/lub pomoc lodołamacza. Wszystkie potencjalne zagrożenia nawigacyjne są prawidłowo identyfikowane. Obliczenia pozycji, kursów, odległości i czasu są poprawne w granicach akceptowanych standardów dokładności dla urządzeń nawigacyjnych.
Kierowanie bezpieczną eksploatacją statków na wodach polarnych.	Znajomość i umiejętność operowania i manewrowania statkiem w lodach: .1 przygotowanie i ocena ryzyka przed zbliżeniem się do akwenu lodowego, w tym obecność gór lodowych, oraz uwzględnienie wiatru, ciemności, martwej fali, mgły i naporu lodu. .2 utrzymanie łączności z lodołamaczem, innymi statkami na akwenie i ośrodkami koordynującymi akcje ratownicze. .3 zrozumienie i opis warunków bezpiecznego wejścia na akwen lodowy lub wolny od zalodzenia i wyjście z niego, np. przejście w kanałach i szczelinach, unikanie gór lodowych i niebezpiecznych warunków lodowych, utrzymanie bezpiecznej odległości do gór lodowych. .4 zrozumienie i opis procedur taranowania lodu, w tym podwójne i pojedyncze łamanie lodu. .5 rozpoznanie i określenie potrzeby zwiększenia obsady mostka stosownie do warunków otoczenia, wyposażenia statku, klasy lodowej statku. .6 rozpoznawanie przedstawionych na radarze różnych warunków lodowych. .7 rozumienie terminologii i zwrotów stosowanych w konwoju z lodołamaczem, podążanie za lodołamaczem w konwoju. .8 sposoby unikania utknięcia statku w lodach oraz skutków takiego utknięcia. .9 zrozumienie zasad holowania i ratowania w lodach, łącznie z ryzykiem związanym z takimi operacjami. .10 prowadzenie statku w różnych stanach zwartości lodu i pokrywy lodowej, w tym ryzyko związane z nawigacją w lodach, oraz unikanie zwrotów i zawracania. .11 stosowanie różnych typów napędu i steru, w tym ograniczenia w celu uniknięcia uszkodzenia podczas pracy w lodach. .12 użycie systemów kontroli przechyłu i przegłębienia, zagrożenia związane z balastem i przegłębieniem w lodach. .13 dokowanie i wydokowanie na wodach pokrytych lodem, w tym zagrożenia związane z taką operacją i różnymi technikami bezpiecznego dokowania i wydokowania na wodach pokrytych lodem. .14 kotwiczenie w lodach, w tym zagrożenia dla systemu kotwiczenia - oblodzenie kluzy kotwicznej i urządzeń kotwicznych. .15 rozpoznanie czynników które wpływają na widzialność w rejonie polarnym i mogą wskazywać lokalne warunki lodowe i wodne, w tym dymienie morza, odblask lodowy i refrakcja.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego tub kliku następujących wymagań; .1 poświadczona praktyka pływania, .2 poświadczona praktyka na statku szkolnym. .3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku. .4 zatwierdzony program szkolenia.	Wszystkie decyzje dotyczące nawigacji w lodach są podejmowane na podstawie odpowiedniej oceny charakterystyk manewrowych statku, maszyny i działania sił, jakie mogą występować na wodach polarnych. Wykazanie umiejętności komunikacji, zwrócenie się o wyznaczenie trasy w lodach, wykreślenie trasy i rozpoczęcie podróży w lodach. Wszystkie potencjalne zagrożenia w lodach są prawidłowo Identyfikowane. Wszystkie decyzje dotyczące cumowania, kotwiczenia, operacji ładunkowych i balastowych są podejmowane z uwzględnieniem charakterystyk manewrowych i napędowych (działania przewidywanych sił, zgodnie z wytycznymi Kodeksu polarnego l obowiązujących umów międzynarodowych. Zademonstrowanie bezpiecznego posuwania się statku w lodach, manewrowanie statkiem przez lód o umiarkowanej koncentracji lodu (w zakresie 1/10 do 5/10) Zademonstrowanie bezpiecznego posuwania się statku w lodach, manewrowanie statkiem przez duże koncentracje lodu (w zakresie 1/10 do 5/10 Operacje są planowane i przeprowadzane zgodnie z ustalonymi zasadami i procedurami, aby zapewnić bezpieczeństwo operacji i uniknąć zanieczyszczenia środowiska morskiego. Bezpieczeństwo nawigacji jest utrzymywane poprzez strategię nawigacji i dostosowanie prędkości statku i kursu przez różne rodzaje zalodzenia. Zrozumienie działań pozwalających na użycie systemu kotwiczenia w niskich temperaturach. Działania są przeprowadzane zgodnie z przyjętymi zasadami i procedurami w celu przygotowania holowania przez lodołamacz, w tym holowanie na holu krótkim.
Zapewnianie bezpieczeństwa załogi i pasażerów, a także sprawności systemów ratunkowych, przeciwpożarowych i innych systemów bezpieczeństwa.	Znajomość zasad bezpieczeństwa: .1 zrozumienie procedur i technik opuszczenia statku i przetrwania na lodzie) na wodach pokrytych lodem. .2 rozpoznanie ograniczeń systemów przeciwpożarowych i środków ratunkowych z powodu niskiej temperatury powietrza. .3 zrozumienie szczególnych problemów podczas prowadzenia alarmów ćwiczebnych w lodach i niskich temperaturach. .4 zrozumienie szczególnych problemów w trakcie reagowania na zagrożenia w lodach i niskiej temperaturze powietrza i wody.	Egzamin i ocena zaświadczeń uzyskanych w zakresie jednego lub kilku następujących wymagań: .1 poświadczona praktyka pływania. .2 poświadczona praktyka na statku szkolnym. .3 poświadczone szkolenie na symulatorze, stosownie do przypadku. .4 zatwierdzony program szkolenia.	Środki reagowania są zgodne z ustalonymi planami i procedurami, odpowiednie do sytuacji i charakteru zagrożenia.