REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2016 poz. 1531
UKŁAD O STOWARZYSZENIU
między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony,
sporządzony w Brukseli dnia 27 czerwca 2014 r.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 27 czerwca 2014 r. w Brukseli został sporządzony Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony, w następującym brzmieniu:
UKŁAD O STOWARZYSZENIU
między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony
PREAMBUŁA
KRÓLESTWO BELGII,
REPUBLIKA BUŁGARII,
REPUBLIKA CZESKA,
KRÓLESTWO DANII,
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,
REPUBLIKA ESTOŃSKA,
IRLANDIA,
REPUBLIKA GRECKA,
KRÓLESTWO HISZPANII,
REPUBLIKA FRANCUSKA,
REPUBLIKA CHORWACJI,
REPUBLIKA WŁOSKA,
REPUBLIKA CYPRYJSKA,
REPUBLIKA ŁOTEWSKA,
REPUBLIKA LITEWSKA,
WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,
WĘGRY,
REPUBLIKA MALTY,
KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,
REPUBLIKA AUSTRII,
RZECZPOSPOLITA POLSKA,
REPUBLIKA PORTUGALSKA,
RUMUNIA,
REPUBLIKA SŁOWENII,
REPUBLIKA SŁOWACKA,
REPUBLIKA FINLANDII,
KRÓLESTWO SZWECJI,
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,
Umawiające się Strony Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwane dalej „państwami członkowskimi”,
UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią” lub „UE”, oraz
EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ, zwana dalej „Euratomem”,
z jednej strony, oraz
GRUZJA,
z drugiej strony,
zwane dalej łącznie „Stronami”,
UWZGLĘDNIAJĄC silne powiązania między Stronami i wspólne dla nich wartości, ustanowione w przeszłości przez umowę o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony, oraz rozwijane w ramach partnerstwa wschodniego, stanowiącego jeden z wymiarów europejskiej polityki sąsiedztwa, a także uznając wspólną dla Stron chęć dalszego rozwijania, wzmacniania i rozszerzania łączących je stosunków w sposób ambitny i innowacyjny;
DOSTRZEGAJĄC europejskie aspiracje i dążenia Gruzji;
UZNAJĄC, że wspólne wartości, na których opiera się UE – mianowcie demokracja, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządność – stanowią również kluczowe elementy stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej, które przewiduje niniejszy Układ;
UZNAJĄC, że Gruzja, jako państwo wschodnioeuropejskie, z zaangażowaniem stara się wdrażać i propagować te wartości; UZNAJĄC łączące Gruzję z państwami członkowskimi więzi historyczne i wspólne wartości;
BIORĄC pod uwagę, że niniejszy Układ nie będzie przesądzał o przyszłym, stopniowym rozwoju stosunków między UE a Gruzją, ale pozostawia tę kwestię otwartą;
ZOBOWIĄZUJĄC się do poprawy przestrzegania podstawowych wolności, praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości, zasad demokratycznych, praworządności i dobrych rządów, na podstawie wartości wspólnych dla obu Stron;
ROZUMIEJĄC, że reformy wewnętrzne zmierzające do wzmocnienia demokracji i gospodarki rynkowej ułatwią udział Gruzji w politykach, programach i agencjach UE. Proces ten i trwałe rozwiązywanie konfliktów będą się wzajemnie wzmacniać i przyczynią się do budowania zaufania między społecznościami podzielonymi konfliktem;
WYRAŻAJĄC GOTOWOŚĆ do zapewnienia wkładu w rozwój polityczny, społeczno-gospodarczy i instytucjonalny w Gruzji za pomocą szeroko zakrojonej współpracy w różnorodnych dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, takich jak rozwój społeczeństwa obywatelskiego, dobre rządy, w tym w obszarze podatków, integracji handlowej oraz zwiększonej współpracy gospodarczej, budowania instytucji, administracji publicznej i reformy służby cywilnej, zwalczania korupcji, zmniejszenia ubóstwa i współpracy w zakresie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, które są niezbędne do skutecznego wykonania niniejszego Układu, a także dostrzegając gotowość UE do wsparcia odnośnych reform w Gruzji;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do wdrażania wszystkich zasad i postanowień Karty Narodów Zjednoczonych oraz zasad i postanowień przyjętych przez Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), w szczególności aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. oraz dokumentów końcowych Konferencji w Madrycie, Stambule i Wiedniu z 1991 i 1992 r., Paryskiej karty dla nowej Europy z 1990 r., Powszechnej deklaracji praw człowieka ONZ z 1948 r. oraz europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r.;
PRZYWOŁUJĄC swoją chęć propagowania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego oraz angażując się w skuteczne działania wielostronne i pokojowe rozwiązywanie sporów, zwłaszcza poprzez odpowiednią do tego celu współpracę na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych i OBWE;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do wypełniania międzynarodowych zobowiązań w zakresie walki z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia oraz do współpracy w zakresie rozbrojenia;
UZNAJĄC wartość dodaną wynikającą z aktywnego udziału Stron w różnych strukturach współpracy regionalnej;
PRAGNĄC rozwijać regularny dialog polityczny na temat dwustronnych i międzynarodowych kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym ich aspektów regionalnych, uwzględniając wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa Unii Europejskiej (WPZiB), w tym wspólną politykę bezpieczeństwa i obrony (WPBiO);
W PEŁNI SZANUJĄC zasady niezależności, suwerenności, integralności terytorialnej i nienaruszalności granic międzypaństwowych uznanych w prawie międzynarodowym, Karcie Narodów Zjednoczonych, Akcie końcowym helsińskiej Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i odnośnych rezolucjach Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych;
UZNAJĄC znaczenie zaangażowania Gruzji w osiągnięcie pojednania i jej starania o przywrócenie integralności terytorialnej oraz pełnej i skutecznej kontroli nad gruzińskimi obszarami Abchazji i Regionu Cchinwali / Osetii Południowej, w dążeniu do pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu w oparciu o zasady prawa międzynarodowego, a także zaangażowania UE we wspieranie pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu;
UZNAJĄC w tym kontekście znaczenie, jakie mają: kontynuowanie wdrażania sześciopunktowego porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. i późniejszych środków wykonawczych do niego, znacząca obecność sił międzynarodowych dla utrzymania pokoju i bezpieczeństwa w kraju, realizowanie wzajemnie się uzupełniających polityk nieuznawania i zaangażowania, wspieranie międzynarodowych rozmów genewskich oraz bezpiecznego i godnego powrotu osób wewnętrznie przesiedlonych i uchodźców zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do zapewnienia wszystkim obywatelom Gruzji, w tym społecznościom podzielonym konfliktem, możliwości skorzystania z bliższego stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej Gruzji z UE;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do zwalczania przestępczości zorganizowanej i nielegalnego handlu oraz do wzmocnienia współpracy w ramach walki z terroryzmem;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do pogłębienia dialogu i współpracy w kwestiach mobilności, migracji, azylu i zarządzania granicami, biorąc również pod uwagę partnerstwo na rzecz mobilności UE-Gruzja, oparte na kompleksowym podejściu skupionym na legalnej migracji, w tym migracji cyrkulacyjnej, oraz na współpracy, której celem jest rozwiązanie problemu nielegalnej migracji, handlu ludźmi i sprawne wdrożenie umowy o readmisji;
UZNAJĄC znaczenie wprowadzenia z czasem ruchu bezwizowego dla obywateli Gruzji, o ile zapewnione zostaną warunki dla dobrze zarządzanej i bezpiecznej mobilności, w tym skuteczne wdrożenie umów o ułatwieniach wizowych i o readmisji;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do stosowania zasad gospodarki wolnorynkowej oraz wykorzystania gotowości UE, aby włożyć wkład w reformy gospodarcze w Gruzji, w tym w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do osiągnięcia integracji gospodarczej, zwłaszcza poprzez pogłębioną i kompleksową strefę wolnego handlu (DCFTA), która stanowi nieodłączny element niniejszego Układu, w tym poprzez zbliżenie przepisów oraz przestrzeganie praw i obowiązków wynikających z członkostwa Stron w Światowej Organizacji Handlu (WTO);
WIERZĄC, że niniejszy Układ stworzy nowy klimat sprzyjający stosunkom gospodarczym między Stronami, a nade wszystko rozwijaniu handlu i inwestycji i stymulowaniu konkurencji, które są konieczne do restrukturyzacji i modernizacji gospodarczej;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju, do ochrony środowiska i łagodzenia skutków zmiany klimatu, do stałej poprawy zarządzania w zakresie środowiska i spełniania potrzeb środowiska, w tym współpracy transgranicznej i wdrożenia wielostronnych umów międzynarodowych;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii, w tym do rozbudowy południowego korytarza gazowego, między innymi poprzez wspieranie rozwoju odnośnych projektów w Gruzji ułatwiających rozbudowę odpowiedniej infrastruktury, potrzebnej między innymi do tranzytu przez Gruzję, ściślejszą integrację rynku i stopniowe zbliżenie przepisów stosownie do kluczowych elementów dorobku prawnego UE, a także promowanie efektywności energetycznej i wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
DOSTRZEGAJĄC potrzebę wzmocnienia współpracy w zakresie energii oraz zobowiązanie Stron do wykonania Traktatu karty energetycznej;
PRAGNĄC podnieść poziom bezpieczeństwa w zakresie zdrowia publicznego oraz ochrony zdrowia ludzkiego, gdyż są one niezbędnym elementem zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego;
ANGAŻUJĄC SIĘ w zacieśnianie kontaktów międzyludzkich, w tym poprzez współpracę i kontakty w dziedzinie nauki i technologii, przedsiębiorstw, młodzieży, edukacji i kultury;
ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do propagowania współpracy transgranicznej i międzyregionalnej z obu stron w duchu stosunków dobrosąsiedzkich;
UZNAJĄC zaangażowanie Gruzji na rzecz stopniowego zbliżenia przepisów dotyczących odpowiednich sektorów do przepisów UE zgodnie z niniejszym Układem oraz na rzecz skutecznego ich wdrożenia;
UZNAJĄC zaangażowanie Gruzji w rozwój infrastruktury administracyjno-instytucjonalnej w zakresie niezbędnym do wyegzekwowania postanowień niniejszego Układu;
BIORĄC pod uwagę gotowość UE do wsparcia procesu wdrażania reform oraz do wykorzystania w tym celu wszystkich dostępnych instrumentów współpracy oraz pomocy technicznej, finansowej i gospodarczej;
POTWIERDZAJĄC, że postanowienia niniejszego Układu wchodzące w zakres części III tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie zaś jako część UE, chyba że UE wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią wspólnie powiadomią Gruzję, że Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są nimi związane jako część UE zgodnie z protokołem nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. leżeli Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane Układem jako część UE zgodnie z art. 4a tego protokołu, Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią natychmiast poinformują Gruzję o wszelkich zmianach w ich stanowisku, w którym to przypadku pozostaną nadal związane postanowieniami niniejszego Układu indywidualnie. To samo ma zastosowanie do Danii zgodnie z Protokołem nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączonym do Traktatów;
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE
Artykuł 1
Cele
1. Niniejszym ustanawia się stowarzyszenie między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony.
2. Cele stowarzyszenia to:
a) propagowanie stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej między Stronami w oparciu o wspólne wartości i bliskie związki, w tym poprzez zwiększenie udziału Gruzji w politykach UE, jej programach i działaniach jej agencji;
b) wzmocnienie ram zwiększonego dialogu politycznego we wszystkich obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, umożliwiającego rozwój bliskich stosunków politycznych między Stronami;
c) przyczynienie się do wzmocnienia demokracji oraz stabilizacji politycznej, gospodarczej i instytucjonalnej w Gruzji;
d) propagowanie, zachowanie i wzmocnienie pokoju i stabilizacji w wymiarze regionalnym i międzynarodowym zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych i Aktem końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r., w tym przez połączone starania, aby wyeliminować źródła napięć, zwiększyć bezpieczeństwo granic oraz wspierać współpracę transgraniczną i stosunki dobrosąsiedzkie;
e) wsparcie współpracy mającej na celu pokojowe rozwiązanie konfliktów;
f) wzmożenie współpracy w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w celu wzmocnienia praworządności oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności;
g) wsparcie starań Gruzji, aby rozwijać swój potencjał gospodarczy poprzez współpracę międzynarodową, w tym poprzez zbliżenie jej prawodawstwa do prawodawstwa UE;
h) osiągnięcie stopniowej integracji gospodarczej Gruzji z rynkiem wewnętrznym UE, zgodnie z postanowieniami niniejszego Układu, zwłaszcza poprzez ustanowienie pogłębionej i kompleksowej strefy wolnego handlu, która umożliwi szeroko zakrojony dostęp do rynku na podstawie trwałego i kompleksowego zbliżenia przepisów zgodnie z prawami i obowiązkami wynikającymi z członkostwa w WTO;
i) stworzenie warunków dla coraz bliższej współpracy w innych obszarach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania.
TYTUŁ I
ZASADY OGÓLNE
Artykuł 2
Zasady ogólne
1. Poszanowanie zasad demokratycznych, praw człowieka i podstawowych wolności proklamowanych w Powszechnej deklaracji praw człowieka ONZ z 1948 r. i określonych w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. oraz Paryskiej karcie dla nowej Europy z 1990 r. stanowi podstawę polityki wewnętrznej i zewnętrznej Stron, a także istotny element niniejszego Układu. Istotnym elementem niniejszego Układu jest także zwalczanie rozprzestrzeniania broni masowego rażenia, związanych z nią materiałów oraz systemów jej przenoszenia.
2. Strony ponawiają swoje zaangażowanie na rzecz stosowania zasad gospodarki wolnorynkowej, zrównoważonego rozwoju i skutecznego podejścia wielostronnego.
3. Strony potwierdzają poszanowanie zasad praworządności i dobrych rządów, a także swoje zobowiązania międzynarodowe, przede wszystkim w ramach ONZ, Rady Europy i OBWE. Strony zgodnie postanawiają propagować poszanowanie zasad suwerenności i integralności terytorialnej, nienaruszalności granic i niezależności.
4. Strony zobowiązują się do praworządności, dobrego sprawowania rządów, walki z korupcją, walki z różnymi formami międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i terroryzmu, promowania zrównoważonego rozwoju i skutecznych działań wielostronnych oraz walki z rozpowszechnianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia. Zobowiązanie to stanowi główny element rozwoju stosunków i współpracy między Stronami, przyczyniając się w ten sposób do pokoju i stabilizacji w regionie.
TYTUŁ II
DIALOG I REFORMY POLITYCZNE, WSPÓŁPRACA W DZIEDZINIE POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEŃSTWA
Artykuł 3
Cele dialogu politycznego
1. Strony rozwijają dalej i pogłębiają dialog polityczny we wszystkich dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym w kwestiach dotyczących polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a także reformy wewnętrznej. Pozwoli to na zwiększenie skuteczności współpracy politycznej i będzie sprzyjało zbieżności polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa, utrwalając stosunki w sposób ambitny i innowacyjny.
2. Cele dialogu politycznego to:
a) pogłębianie stowarzyszenia politycznego oraz większe zbliżenie i skuteczność w zakresie polityki bezpieczeństwa;
b) propagowanie zasad integralności terytorialnej, nienaruszalności granic uznanych przez społeczność międzynarodową, suwerenności i niezawisłości, zapisanych w Karcie Narodów Zjednoczonych i Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r.;
c) propagowanie pokojowego rozwiązywania konfliktów;
d) propagowanie stabilności i bezpieczeństwa międzynarodowego w oparciu o skuteczne działania wielostronne;
e) wzmocnienie współpracy i dialogu między Stronami w dziedzinie międzynarodowego bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, w szczególności w celu rozwiązywania światowych i regionalnych problemów i głównych zagrożeń;
f) wzmocnienie współpracy w zakresie walki z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia, w tym przenoszenia do innej pracy naukowców zatrudnionych wcześniej przy realizacji programów dotyczących BMR;
g) zwiększenie nakierowanej na wyniki praktycznej współpracy między Stronami na rzecz osiągnięcia pokoju, bezpieczeństwa i stabilności na kontynencie europejskim;
h) utrwalenie poszanowania zasad demokratycznych, praworządności i dobrych rządów, praw człowieka i podstawowych wolności, w tym wolności mediów i praw osób należących do mniejszości oraz przyczynianie się do ugruntowania krajowych reform politycznych;
i) rozwijanie dialogu i pogłębienie współpracy między Stronami w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony;
j) działanie na rzecz wzmocnienia współpracy regionalnej w różnych formach;
k) zapewnienie wszystkich korzyści płynących ze ściślejszego stowarzyszenia politycznego między UE a Gruzją, w tym z większej zbieżności polityki bezpieczeństwa wszystkim obywatelom Gruzji, wewnątrz jej uznanych przez społeczność międzynarodową granic.
Artykuł 4
Reforma wewnętrzna
Współpraca Stron ma na celu stworzenie, konsolidacje i zwiększenie stabilności i skuteczności instytucji demokratycznych oraz praworządności; zapewnienie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności; osiągnięcie dalszych postępów w reformie wymiaru sprawiedliwości i systemu prawnego, tak aby zagwarantować niezawisłość sądownictwa, wzmocnić jego zdolności administracyjne i zagwarantować bezstronność oraz skuteczność organów ścigania; dalsze wdrażanie reformy administracji publicznej oraz tworzenie rozliczalnej, efektywnej, skutecznej, przejrzystej i profesjonalnej służby cywilnej; oraz kontynuowanie skutecznej walki z korupcją, przede wszystkim, aby poprawić międzynarodową współpracę dotyczącą zwalczania korupcji oraz aby zapewnić skuteczne wykonanie odpowiednich międzynarodowych instrumentów prawnych, takich jak Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji z 2003 r.
Artykuł 5
Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
1. Strony wzmagają dialog i współpracę oraz zapewniają stopniowo zbieżność polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa, w tym wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, oraz zajmują się przede wszystkim kwestiami zapobiegania konfliktom, pokojowego rozwiązywania konfliktów i zarządzania kryzysowego, stabilizacji regionalnej, rozbrojenia, nieproliferacji, kontroli zbrojeń i kontroli wywozu broni. Współpraca opiera się na wspólnych wartościach i wspólnych interesach oraz ma na celu coraz większą zbieżność i skuteczność polityki, z wykorzystaniem forów dwustronnych, międzynarodowych i regionalnych.
2. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do poszanowania zasad integralności terytorialnej, nienaruszalności uznanych przez społeczność międzynarodową granic, suwerenności i niezależności, określonych w Karcie Narodów Zjednoczonych i Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r., a także zobowiązanie do propagowania tych zasad w stosunkach dwustronnych i wielostronnych. Strony podkreślają też pełne poparcie dla zasady uzyskania zgody państwa przyjmującego na stacjonowanie obcych sił zbrojnych na jego terytorium. Strony zgodnie postanawiają, że stacjonowanie obcych sił zbrojnych na ich terytorium powinno się odbywać za wyraźną zgodą państwa przyjmującego i zgodnie z prawem międzynarodowym.
Artykuł 6
Ciężkie przestępstwa wzbudzające zaniepokojenie społeczności międzynarodowej
1. Strony potwierdzają, że najcięższe przestępstwa wzbudzające niepokój całej społeczności międzynarodowej nie mogą pozostawać bezkarne i że należy zapewnić ich skuteczne ściganie poprzez podejmowanie środków na poziomie krajowym i międzynarodowym, w tym poprzez Międzynarodowy Trybunał Karny.
2. Strony uznają, że ustanowienie i skuteczne funkcjonowanie Międzynarodowego Trybunału Karnego stanowi ważne osiągnięcie na rzecz pokoju i sprawiedliwości na świecie. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do kontynuowania współpracy z Międzynarodowym Trybunałem Karnym poprzez wykonanie Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz związanych z nim instrumentów, przy należytym poszanowaniu jego integralności.
Artykuł 7
Zapobieganie konfliktom i zarządzanie kryzysowe
Strony wzmacniają praktyczną współpracę w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego, mając przede wszystkim na uwadze ewentualny udział Gruzji w prowadzonych przez UE cywilnych i wojskowych operacjach zarządzania kryzysowego, a także w odpowiednich działaniach szkoleniowych i ćwiczeniach, zależnie od konkretnego przypadku i na ewentualne zaproszenie ze strony UE.
Artykuł 8
Stabilność regionalna
1. Strony intensyfikują wspólne działania na rzecz promowania stabilności, bezpieczeństwa i rozwoju demokratycznego w regionie, a w szczególności dążą do pokojowego rozwiązania trwających tam nadal konfliktów.
2. Działania te powinny przebiegać w oparciu o wspólne zasady dotyczące utrzymywania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, ustanowione w Karcie Narodów Zjednoczonych, Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. i innych odpowiednich dokumentach wielostronnych. Strony w pełni wykorzystują też wielostronne ramy Partnerstwa Wschodniego, które umożliwia współpracę oraz otwarty i swobodny dialog, umacniając powiązania między krajami partnerskimi.
Artykuł 9
Pokojowe rozwiązywanie konfliktów
1. Strony ponawiają swoje zaangażowanie na rzecz pokojowe rozwiązywania konfliktów przy pełnym poszanowaniu suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji w ramach jej granic uznanych przez społeczność międzynarodową, a także na rzecz wspólnego ułatwiania starań na rzecz odbudowy pokonfliktowej i pojednania. Do czasu trwałego rozwiązania konfliktu i bez uszczerbku dla utrwalonej formuły negocjacyjnej pokojowe rozwiązanie konfliktu będzie jednym z głównych tematów dialogu politycznego między Stronami, a także dialogu z innymi zainteresowanymi podmiotami międzynarodowymi.
2. Strony uznają znaczenie zaangażowania Gruzji w pojednanie oraz jej starań o przywrócenie integralności terytorialnej w ramach dążenia do pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu, dalszego wdrożenia sześciopunktowego porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. i późniejszych środków wykonawczych do niego, realizowania wzajemnie się uzupełniających polityk nieuznawania i zaangażowania, wspierania międzynarodowych rozmów genewskich oraz bezpiecznego i godnego powrotu wszystkich osób wewnętrznie przesiedlonych i uchodźców do ich zwykłego miejsca pobytu zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego oraz znaczącego zaangażowania w terenie, w tym stosownego zaangażowania UE.
3. Strony koordynują swoje starania, także z innymi właściwymi organizacjami międzynarodowymi, aby przyczynić się do pokojowego rozwiązania konfliktu w Gruzji, w tym w kwestiach humanitarnych.
4. Wszystkie te starania powinny być oparte o wspólne zasady dotyczące utrzymywania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, ustanowione w Karcie Narodów Zjednoczonych, Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. i innych właściwych dokumentach wielostronnych.
Artykuł 10
Broń masowego rażenia
1. Strony uznają, że rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia zarówno wśród państw, jak podmiotów niepaństwowych, stanowi jedno z największych zagrożeń dla pokoju i stabilności w wymiarze międzynarodowym. Strony zgodnie postanawiają zatem współpracować i przyczyniać się do walki z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia poprzez pełne przestrzeganie istniejących zobowiązań Stron w ramach traktatów i układów międzynarodowych o rozbrojeniu i nierozprzestrzenianiu broni, jak również innych odpowiednich zobowiązań międzynarodowych, oraz ich wypełnianie na poziomie krajowym. Strony zgodnie postanawiają, że niniejsze postanowienie stanowi istotny element niniejszego Układu.
2. Strony zgodnie postanawiają ponadto współpracować i przyczyniać się do walki z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia poprzez:
a) podejmowanie działań mających na celu, w zależności od przypadku, podpisanie, ratyfikowanie lub przystąpienie do wszystkich innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych i ich pełne wdrożenie; oraz
b) ustanowienie skutecznego krajowego systemu kontroli wywozu, obejmującego kontrolę wywozu, jak również tranzytu towarów związanych z bronią masowego rażenia, w tym kontroli końcowego przeznaczenia technologii podwójnego zastosowania pod kątem broni masowego rażenia oraz przewidującego skuteczne sankcje w przypadku naruszenia kontroli wywozu.
3. Strony zgodnie postanawiają poruszyć te kwestie w swoim dialogu politycznym.
Artykuł 11
Kontrola wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz broni konwencjonalnej
1. Strony uznają, że nielegalna produkcja broni strzeleckiej i lekkiej, jej transfer i obrót nią, w tym amunicją do tej broni, a także jej nadmierne gromadzenie, nieprawidłowe zarządzanie, niewłaściwe zabezpieczanie zapasów oraz niekontrolowane rozprzestrzenianie nadal stwarzają poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
2. Strony zgodnie postanawiają wypełniać i w pełni wykonywać swoje odpowiednie zobowiązania w zakresie zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką, w tym amunicją do niej, zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi oraz rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, a także zobowiązaniami podjętymi przez Strony w ramach innych instrumentów międzynarodowych dotyczących tego obszaru, takich jak program działania Narodów Zjednoczonych dotyczący zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich jego aspektach.
3. Strony zobowiązują się do współpracy i do zapewnienia koordynacji, komplementarności i synergii działań podejmowanych w związku z nielegalnym handlem bronią strzelecką i lekką, w tym amunicją do niej oraz działań mających na celu niszczenie nadmiernych zapasów na poziomie globalnym, regionalnym, podregionalnym i krajowym.
4. Ponadto Strony zgodnie postanawiają kontynuować współpracę w obszarze kontroli wywozu broni konwencjonalnej w świetle wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określającego wspólne zasady kontroli wywozu technologu wojskowych i sprzętu wojskowego.
5. Strony zgodnie postanawiają poruszyć te kwestie w swoim dialogu politycznym.
Artykuł 12
Walka z terroryzmem
1. Strony podkreślają znaczenie walki z terroryzmem i zapobiegania temu zjawisku i zgodnie postanawiają współpracować na szczeblu dwustronnym, regionalnym i międzynarodowym, aby zapobiegać terroryzmowi i zwalczać go we wszystkich formach i przejawach.
2. Strony zgodnie postanawiają, że walka z terroryzmem musi być prowadzona przy pełnym poszanowaniu praworządności oraz w pełnej zgodności z prawem międzynarodowym, w tym międzynarodowymi przepisami dotyczącymi praw człowieka, praw uchodźców oraz międzynarodowym prawem humanitarnym, zasadami Karty Narodów Zjednoczonych oraz wszystkimi istotnymi międzynarodowymi instrumentami związanymi z przeciwdziałaniem terroryzmowi.
3. Strony podkreślają znaczenie powszechnej ratyfikacji i pełnego wdrożenia wszystkich konwencji i protokołów ONZ dotyczących zwalczania terroryzmu. Strony zgodnie postanawiają nadal wspierać dialog na temat projektu całościowej konwencji dotyczącej terroryzmu międzynarodowego oraz współpracować w ramach wdrażania globalnej strategii zwalczania terroryzmu Narodów Zjednoczonych, a także odnośnych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz konwencji Rady Europy. Strony zgodnie postanawiają też współpracować na rzecz osiągnięcia międzynarodowego konsensu w kwestii zapobiegania terroryzmowi i jego zwalczania.
TYTUŁ III
WOLNOŚĆ, BEZPIECZEŃSTWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ
Artykuł 13
Zasady praworządności oraz przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności
1. W ramach współpracy w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Strony przywiązują szczególną wagę do propagowania praworządności, w tym niezależności sądów, dostępu do wymiaru sprawiedliwości i prawa do rzetelnego procesu sądowego.
2. Strony podejmą pełną współpracę w zakresie skutecznego funkcjonowania instytucji w dziedzinach egzekwowania prawa i administrowania wymiarem sprawiedliwości.
3. Wszelka współpraca w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości będzie kierować się przestrzeganiem praw człowieka i podstawowych wolności.
Artykuł 14
Ochrona danych osobowych
Strony zgodnie postanawiają, że będą współpracować w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony danych osobowych zgodnie z aktami prawnymi i normami UE, Rady Europy oraz normami i międzynarodowymi aktami prawnymi, o których mowa w załączniku I do niniejszego Układu.
Artykuł 15
Współpraca w zakresie migracji, azylu i zarządzania granicami
1. Strony potwierdzają znaczenie wspólnego zarządzania przepływami migracyjnymi pomiędzy swoimi terytoriami oraz ustanawiają wszechstronny dialog na temat wszystkich kwestii związanych z migracją, w tym na temat legalnej migracji, ochrony międzynarodowej oraz walki z nielegalną migracją, przemytem i handlem ludźmi.
2. Współpraca będzie się opierać na – dokonanej w ramach wzajemnych konsultacji Stron – ocenie konkretnych potrzeb i wdrażana będzie zgodnie z ich obowiązującymi przepisami. Główne obszary współpracy to:
a) przyczyny i konsekwencje migracji;
b) opracowywanie oraz wykonywanie na szczeblu krajowym przepisów i praktyk w zakresie ochrony międzynarodowej, aby zapewnić zgodność z postanowieniami Konwencji genewskiej o statusie uchodźcy z 1951 r. oraz załączonego do niej protokołu o statusie uchodźcy z 1967 r., jak również innych odpowiednich aktów prawa międzynarodowego, takich jak europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., oraz aby zapewnić przestrzeganie zasady non-refoulement;
c) zasady przyjmowania, a także prawa i status osób przyjmowanych, równe traktowanie i integracja legalnie przebywających migrantów, ich kształcenie i szkolenie oraz środki zwalczania rasizmu i ksenofobii;
d) utrwalenie skutecznej i prewencyjnej polityki zwalczania nielegalnej migracji, przemytu migrantów i handlu ludźmi, w tym sposobów zwalczania sieci skupiających przemytników i handlarzy oraz ochrony ofiar takiego handlu;
e) wdrożenie porozumienia roboczego w sprawie ustanowienia współpracy operacyjnej pomiędzy Europejską Agencją Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach państw członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) a Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Gruzji, podpisanego w dniu 4 grudnia 2008 r.;
f) w obszarach bezpieczeństwa dokumentów i zarządzania granicami – takie kwestie, jak organizacja, szkolenia, najlepsze praktyki i inne środki operacyjne.
3. Współpraca może również służyć ułatwieniu migracji cyrkulacyjnej, która jest korzystna dla rozwoju.
Artykuł 16
Przepływ osób i readmisja
1. Strony będą zapewniać pełne wykonanie:
a) umowy między Unią Europejską a Gruzją o readmisji osób przebywających nielegalnie, która weszła w życie w dniu 1 marca 2011 r.; oraz
b) umowy miedzy Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w wydawaniu wiz, która weszła w życie w dniu 1 marca 2011 r.
2. Strony dokładają starań, aby zwiększać mobilność obywateli i podejmują stopniowo działania w kierunku realizacji wspólnego celu, jakim jest stworzenie we właściwym czasie ruchu bezwizowego, o ile spełnione zostaną warunki niezbędne dla dobrze zarządzanej i bezpiecznej mobilności, przedstawione w planie działania na rzecz liberalizacji reżimu wizowego.
Artykuł 17
Walka z przestępczością zorganizowaną i korupcją
1. Strony współpracują w zakresie zwalczania działalności przestępczej i nielegalnej oraz zapobiegania jej, zwłaszcza działalności międzynarodowej, zorganizowanej lub innej, takiej jak:
a) przemyt ludzi i handel ludźmi, a także bronią strzelecką i niedozwolonymi środkami odurzającymi;
b) przemyt towarów i nielegalny handel towarami;
c) nielegalna działalność gospodarcza i finansowa, np. podrabianie, oszustwa podatkowe i oszustwa przetargowe;
d) sprzeniewierzenie środków publicznych w ramach projektów finansowanych przez międzynarodowych darczyńców;
e) czynna i bierna korupcja, zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym;
f) fałszowanie dokumentów i składanie fałszywych oświadczeń; oraz
g) cyberprzestępczość.
2. Strony wzmacniają współpracę dwustronną, regionalną i międzynarodową organów ścigania, a także nawiązują współpracę między Europolem a właściwymi organami gruzińskimi. Strony angażują się w skuteczne wdrożenie odpowiednich norm międzynarodowych, zwłaszcza postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej z 2000 r. i trzech protokołów do niej oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji z 2003 r.
Artykuł 18
Niedozwolone środki odurzające
1. W granicach swoich uprawnień i kompetencji Strony współpracują w celu zapewnienia zrównoważonego i zintegrowanego podejścia do zagadnień związanych z narkotykami. Polityka i działania realizowane w kwestii środków odurzających mają na celu wzmocnienie struktur zajmujących się zapobieganiem obrotowi niedozwolonymi środkami odurzającymi i ich zwalczaniem, zmniejszenie podaży takich środków, ograniczenie handlu nimi i popytu na nie, radzenie sobie ze skutkami zdrowotnymi i społecznymi nadużywania środków odurzających w celu zmniejszenia szkód oraz skuteczniejsze zapobieganie wykorzystywaniu prekursorów chemicznych do nielegalnej produkcji środków odurzających i substancji psychotropowych.
2. Strony uzgadniają metody współpracy niezbędne do osiągnięcia tych celów. Działania opierają się na powszechnie uznanych zasadach zgodnie z odpowiednimi konwencjami międzynarodowymi, strategią antynarkotykową UE (2013–2020) oraz deklaracją polityczną w sprawie wytycznych zmierzających do redukcji popytu na środki odurzające, zatwierdzoną przez dwudziestą specjalną sesję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie środków odurzających w czerwcu 1998 r.
Artykuł 19
Pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu
1. Strony współpracują, aby zapobiegać wykorzystywaniu ich systemów finansowych oraz odnośnych systemów niefinansowych do celów prania dochodów z działalności przestępczej, zwłaszcza działalności związanej ze środkami odurzającymi, a także do celów finansowania terroryzmu.
Współpraca ta obejmuje również odzyskiwanie majątku lub środków uzyskanych z dochodów pochodzących z przestępstwa.
2. Współpraca w tym obszarze pozwala na wymianę istotnych informacji w ramach odpowiednich przepisów oraz przyjęcie odpowiednich norm potrzebnych do przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ich zwalczania, odpowiadających normom przyjętym przez odpowiednie podmioty międzynarodowe działające w tym obszarze, takie jak Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF).
Artykuł 20
Współpraca w zakresie walki z terroryzmem
1. Zgodnie z zasadami przyświecającymi walce z terroryzmem, określonymi w art. 12 niniejszego Układu, Strony podkreślają znaczenie egzekwowania prawa i orzecznictwa w walce z terroryzmem i zgodnie postanawiają współpracować w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego eliminowania, w szczególności przez następujące działania:
a) zapewnienie kryminalizacji przestępstw terrorystycznych zgodnie z definicją zawartą w decyzji ramowej Rady 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniającej decyzję ramową 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania terroryzmu;
b) wymianę informacji na temat grup terrorystycznych oraz pojedynczych osób prowadzących taką działalność, a także wspierających je sieci, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i krajowego, zwłaszcza dotyczącymi ochrony danych i ochrony prywatności;
c) wymianę doświadczeń w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego eliminowania, służących temu celowi środków i metod oraz ich aspektów technicznych, a także w zakresie odpowiednich szkoleń, zgodnie z przepisami obowiązującego prawa;
d) wymianę informacji na temat najlepszych praktyk służących eliminowaniu i przeciwdziałaniu radykalizacji i rekrutacji, a także na temat wspierania resocjalizacji;
e) wymianę poglądów i doświadczeń dotyczących ruchu transgranicznego oraz podróży osób podejrzanych o terroryzm, a także dotyczących gróźb terrorystycznych;
f) wymianę najlepszych praktyk w zakresie ochrony praw człowieka w ramach walki z terroryzmem, zwłaszcza w związku z postępowaniem karnym;
g) przeciwdziałanie zagrożeniu terroryzmem z użyciem broni chemicznej, biologicznej, radiologicznej i jądrowej oraz zapobieganie nabywaniu, przekazywaniu i wykorzystywaniu do celów terrorystycznych materiałów chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych, a także zapobieganie nielegalnym działaniom wymierzonym w chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe obiekty wysokiego ryzyka.
2. Współpraca oparta jest na stosownych ocenach, na przykład ocenach sporządzonych przez odnośne organy ONZ i Rady Europy w porozumieniu z obiema Stronami.
Artykuł 21
Współpraca prawna
1. Strony zgodnie postanawiają rozwijać współpracę sądową w sprawach cywilnych i handlowych w odniesieniu do negocjowania, ratyfikowania i wykonania wielostronnych konwencji dotyczących współpracy sądowej w sprawach cywilnych oraz przede wszystkim konwencji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego w zakresie międzynarodowej współpracy prawnej i sporów sądowych, jak również ochrony dzieci.
2. W odniesieniu do współpracy sądowej w sprawach karnych Strony będą dążyć do wzmocnienia współpracy w zakresie wzajemnej pomocy prawnej na podstawie stosownych umów wielostronnych. Obejmowałaby ona, w stosownych przypadkach, dostęp do odpowiednich międzynarodowych instrumentów ONZ i Rady Europy, oraz ich wdrożenie, a także bliższą współpracę z Eurojustem.
TYTUŁ IV
HANDEL I ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z HANDLEM
ROZDZIAŁ 1
Traktowanie narodowe i dostęp towarów do rynku
Sekcja 1
Postanowienia wspólne
Artykuł 22
Cel
Strony ustanawiają strefę wolnego handlu, począwszy od wejścia w życie niniejszego Układu zgodnie z postanowieniami niniejszego Układu oraz zgodnie z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 („GATT 1994”).
Artykuł 23
Zakres stosowania
1. Postanowienia niniejszego rozdziału mają zastosowanie do handlu towarami (1) między Stronami.
2. Do celów niniejszego rozdziału „pochodzące” oznacza kwalifikujące się zgodnie z regułami pochodzenia określonymi w protokole 1 do niniejszego Układu.
|
|
(1) Do celów niniejszej Umowy „towary” oznaczają produkty w rozumieniu GATT 1994, o ile w niniejszym Układzie nie postanowiono inaczej. Towary wchodzące w zakres Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa występują w niniejszym rozdziale jako „produkty rolne” lub „produkty”.
Sekcja 2
Zniesienie należności celnych, opłat i innych należności
Artykuł 24
Definicja należności celnych
Do celów niniejszego rozdziału „należności celne” obejmują każde cło lub wszelkiego rodzaju należności nałożone na przywóz lub wywóz towarów lub z nimi związane, w tym wszelkiego rodzaju podatki wyrównawcze lub należności dodatkowe nałożone na taki przywóz lub wywóz lub z nimi związane. „Należność celna” nie obejmuje:
a) należności równoważnych podatkom wewnętrznym, nałożonych zgodnie z art. 31 niniejszego Układu;
b) ceł nałożonych zgodnie z rozdziałem 2 (Środki ochrony handlu) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu;
c) opłat lub innych należności nałożonych zgodnie z art. 30 niniejszego Układu.
Artykuł 25
Klasyfikacja towarów
Klasyfikacja towarów będących przedmiotem handlu między Stronami określona jest w odpowiedniej nomenklaturze taryfowej każdej ze Stron, zgodnie z wersją z 2012 r. zharmonizowanego systemu opartego na Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r. (HS) z późniejszymi zmianami.
Artykuł 26
Zniesienie należności celnych przywozowych
1. Strony znoszą wszystkie należności celne od towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony, począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3 niniejszego artykułu i nie naruszając postanowień ust. 4 niniejszego artykułu.
2. Produkty wymienione w załączniku II-A do niniejszego Układu są w przywozie do Unii zwolnione z należności celnych w granicach kontyngentów taryfowych określonych w tym załączniku. W odniesieniu do przywozu przekraczającego próg kontyngentu taryfowego obowiązuje stawka należności celnej stosowana względem kraju najbardziej uprzywilejowanego (KNU).
3. Produkty wymienione w załączniku II-B do niniejszego Układu podlegają w przywozie do Unii należności celnej przywozowej z wyłączeniem składnika ad valorem tej należności.
4. Przywóz produktów pochodzących z Gruzji wymienionych w załączniku II-C do niniejszego Układu podlega mechanizmowi przeciwdziałającemu obchodzeniu ceł określonemu w art. 27 niniejszego Układu.
5. Po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu, na wniosek którejkolwiek ze Stron, Strony przeprowadzają konsultacje, aby rozważyć rozszerzenie zakresu liberalizacji należności celnych we wzajemnym handlu. Korekta progów jest przyjmowana decyzją Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
Artykuł 27
Mechanizm przeciwdziałający obchodzeniu ceł na produkty rolne i przetworzone produkty rolne
1. Produkty wymienione w załączniku II-C do niniejszego Układu podlegają mechanizmowi przeciwdziałającemu obchodzeniu ceł określonemu w niniejszym artykule. Średnią roczną wielkość przywozu z Gruzji do Unii dla każdej kategorii takich produktów przedstawiono w załączniku II-C do niniejszego Układu.
2. Kiedy wielkość przywozu w jednej lub kilku kategoriach produktów, o których mowa w ust. 1, osiągnie 70% wielkości określonej w załączniku II-C do niniejszego Układu w dowolnym roku rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia, Unia powiadamia Gruzję o wielkości przywozu odnośnych produktów. Po takim powiadomieniu i w ciągu 14 dni kalendarzowych od dnia, w którym wielkość przywozu w jednej lub kilku kategoriach produktów, o których mowa w ust. 1, osiągnie 80% wielkości określonej w załączniku II-C do niniejszego Układu, Gruzja przekazuje Unii należyte uzasadnienie dotyczące zdolności Gruzji do wytworzenia produktów przeznaczonych na wywóz do Unii w ilości większej, niż wynosi wielkość określona w tym załączniku. W przypadku gdy taki przywóz osiągnie 100% wielkości określonej w załączniku II-C do niniejszego Układu, a Gruzja nie przedstawi należytego uzasadnienia, Unia może tymczasowo zawiesić preferencyjne traktowanie odnośnych produktów.
Zawieszenie stosuje się przez okres sześciu miesięcy i staje się skuteczne z dniem opublikowania decyzji o zawieszeniu preferencyjnego traktowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
3. Wszystkie tymczasowe zawieszenia przyjęte zgodnie z ust. 2 są niezwłocznie zgłaszane Gruzji przez Unię.
4. Tymczasowe zawieszenie może zostać zniesione przez Unię przed upływem sześciu miesięcy od daty jego wejścia w życie, jeżeli Gruzja przedstawi na forum Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, solidne i wystarczające dowody potwierdzające, że wielkość przywozu produktów w odnośnej kategorii przekraczająca wielkość, o której mowa w załączniku II-C do niniejszego Układu, wynika ze zmiany poziomu produkcji i zdolności wywozowej Gruzji w przypadku odnośnych produktów.
5. Załącznik II-C do niniejszego Układu, podobnie jak wspomniane wielkości, może zostać zmieniony za obopólną zgodą Unii i Gruzji w ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu na wniosek Gruzji, aby odzwierciedlić zmiany w poziomie produkcji i zdolności wywozowej Gruzji w przypadku odnośnych produktów.
Artykuł 28
Klauzula zawieszająca
Żadna ze Stron nie może przyjmować jakichkolwiek nowych należności celnych w stosunku do towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony ani nie może podnosić jakichkolwiek należności celnych nałożonych w dniu wejścia w życie niniejszego Układu. Nie uniemożliwia to żadnej ze Stron utrzymania lub podniesienia należności celnej do wysokości zatwierdzonej przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO.
Artykuł 29
Należności celne wywozowe
Żadna ze Stron nie przyjmuje ani nie utrzymuje w odniesieniu do wywozu towarów na terytorium drugiej Strony ani w związku z tym wywozem jakichkolwiek należności celnych ani podatków innych niż należności wewnętrzne stosowane zgodnie z art. 30 niniejszego Układu.
Artykuł 30
Opłaty i inne należności
Każda ze Stron zapewnia, zgodnie z art. VIII GATT 1994 i jego uwagami interpretacyjnymi, aby wszystkie opłaty i należności jakiegokolwiek rodzaju inne niż należności celne lub inne środki, o których mowa w art. 26 niniejszego Układu, nałożone na przywóz lub wywóz bądź z nimi związane były ograniczone kwotowo do przybliżonych kosztów wyświadczonych usług oraz nie stanowiły pośredniej ochrony towarów krajowych ani opodatkowania przywozu lub wywozu do celów fiskalnych.
Sekcja 3
Środki pozataryfowe
Artykuł 31
Traktowanie narodowe
Każda ze Stron przyznaje traktowanie narodowe towarom drugiej Strony zgodnie z art. III GATT 1994, łącznie z uwagami interpretacyjnymi do niego. W tym celu art. III GATT 1994 i uwagi interpretacyjne do niego zostają włączone do niniejszego Układu i stanowią jego integralną część.
Artykuł 32
Ograniczenia w przywozie i wywozie
Żadna ze Stron nie przyjmuje ani nie utrzymuje zakazów ani ograniczeń względem przywozu jakichkolwiek towarów drugiej Strony ani wywozu lub sprzedaży eksportowej jakichkolwiek towarów z przeznaczeniem na terytorium drugiej Strony, chyba że postanowienia niniejszego Układu stanowią inaczej lub odbywa się to zgodnie z art. XI GATT 1994 i uwagami interpretacyjnymi do niego. W tym celu art. XI GATT 1994 i uwagi interpretacyjne do niego zostają włączone do niniejszego Układu i stanowią jego integralną część.
Sekcja 4
Postanowienia szczegółowe dotyczące towarów
Artykuł 33
Wyjątki ogólne
Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane w sposób uniemożliwiający przyjęcie lub egzekwowanie przez którąkolwiek ze Stron środków zgodnych z art. XX i XXI GATT 1994 oraz wszelkich odpowiednich uwag interpretacyjnych do tych artykułów na mocy GATT 1994, które zostają niniejszym włączone do niniejszego Układu i stanowią jego integralną część.
Sekcja 5
Współpraca administracyjna i koordynacja z innymi państwami
Artykuł 34
Tymczasowe zawieszenie preferencji
1. Strony zgodnie postanawiają, że współpraca i pomoc administracyjna są niezbędne do wdrażania i kontroli preferencyjnego traktowania taryfowego przyznanego na mocy niniejszego rozdziału i podkreślają swoje zobowiązanie do zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych w sprawach celnych i związanych z cłami.
2. W przypadku gdy Strona stwierdza, na podstawie obiektywnych informacji, brak współpracy lub pomocy administracyjnej drugiej Strony lub nieprawidłowości lub nadużycia finansowe w sprawach, o których mowa w niniejszym rozdziale, Strona ta może tymczasowo zawiesić odpowiednie traktowanie preferencyjne danego produktu lub danych produktów zgodnie z niniejszym artykułem.
3. Do celów niniejszego artykułu brak współpracy lub pomocy administracyjnej oznacza między innymi:
a) powtarzające się przypadki niedopełnienia obowiązku weryfikacji statusu pochodzenia danego produktu lub danych produktów;
b) powtarzające się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w przeprowadzaniu późniejszych weryfikacji dowodów pochodzenia lub przekazywaniu ich wyników;
c) powtarzające się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w wydawaniu zezwolenia na przeprowadzenie misji służących weryfikacji autentyczności dokumentów lub prawidłowości informacji mających znaczenie dla przyznania danego traktowania preferencyjnego.
4. Do celów niniejszego artykułu ustalenie istnienia nieprawidłowości lub nadużyć finansowych może mieć miejsce między innymi, w przypadku, gdy nastąpił gwałtowny, nie w pełni uzasadniony wzrost wielkości przywozu towarów, przekraczający tradycyjny poziom produkcji i zdolność wywozową drugiej Strony, związany z posiadaniem obiektywnych informacji dotyczących nieprawidłowości lub nadużyć finansowych.
5. Warunki wprowadzenia tymczasowego zawieszenia są następujące:
a) Strona, która stwierdziła, na podstawie obiektywnych informacji, brak współpracy lub pomocy administracyjnej drugiej Strony bądź nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, których dopuściła się druga Strona, bez zbędnej zwłoki powiadamia o tym Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, przekazując jednocześnie obiektywne informacje, oraz rozpoczyna konsultacje w ramach tego Komitetu w oparciu o wszelkie stosowne informacje i obiektywne ustalenia celem znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia dla obu Stron;
b) w przypadku gdy Strony rozpoczęły konsultacje w ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu i nie uzgodniły możliwego do przyjęcia rozwiązania w ciągu trzech miesięcy od dnia powiadomienia, zainteresowana Strona może tymczasowo zawiesić zastosowane traktowanie preferencyjne danego produktu lub danych produktów. O takim tymczasowym zawieszeniu powiadamia się, bez zbędnej zwłoki, Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu;
c) tymczasowe zawieszenie przewidziane w niniejszym artykule ogranicza się do środków niezbędnych do ochrony interesów finansowych zainteresowanej Strony. Nie może ono przekraczać okresu sześciu miesięcy, który może zostać odnowiony, jeżeli do dnia jego wygaśnięcia nie wystąpiły żadne zmiany w odniesieniu do warunków, które doprowadziły do pierwotnego zawieszenia. Stanowią one przedmiot okresowych konsultacji w ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, w szczególności w celu zniesienia tych tymczasowych zawieszeń bezzwłocznie po ustaniu warunków uzasadniających ich zastosowanie.
6. Każda ze Stron publikuje, zgodnie ze swoimi procedurami wewnętrznymi, zawiadomienia dla importerów dotyczące: wszelkich powiadomień, o których mowa w ust. 5 lit. a); decyzji, o których mowa w ust. 5 lit. b); oraz przypadków rozszerzenia lub zniesienia, o których mowa w ust. 5 lit. c).
Artykuł 35
Postępowanie w przypadku błędów administracyjnych
W przypadku popełnienia przez właściwe organy błędu we właściwym zarządzaniu systemem preferencyjnym dotyczącym wywozu, a zwłaszcza w stosowaniu postanowień protokołu II do niniejszego Układu dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej, w przypadku gdy błąd ten wywiera skutki w zakresie ceł przywozowych, Strona, której dotyczą takie skutki, może zwrócić się do Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o zbadanie możliwości podjęcia wszelkich stosownych środków w celu rozwiązania takiego problemu.
Artykuł 36
Umowy z innymi państwami
1. Niniejszy Układ nie wyklucza utrzymywania lub ustanawiania unii celnych, stref wolnego handlu lub dokonywania uzgodnień dotyczących ruchu granicznego, o ile ich skutkiem nie jest sprzeczność z uzgodnieniami dotyczącymi handlu przewidzianymi w niniejszym Układzie.
2. W ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, Strony prowadzą konsultacje dotyczące umów ustanawiających unie celne, strefy wolnego handlu lub uzgodnień w zakresie ruchu granicznego, a w razie potrzeby również innych istotnych kwestii związanych z ich polityką handlową wobec państw trzecich. Konsultacje takie prowadzone są w szczególności w przypadku przystąpienia do UE państwa trzeciego, aby zapewnić uwzględnienie wspólnych interesów Unii i Gruzji, określonych w niniejszym Układzie.
ROZDZIAŁ 2
Środki ochrony handlu
Sekcja 1
Ogólne środki ochronne
Artykuł 37
Postanowienia ogólne
1. Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki wynikające z art. XIX GATT 1994 oraz Porozumienia w sprawie środków ochronnych zawartego w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie w sprawie środków ochronnych”) i art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie w sprawie rolnictwa”).
2. Reguły preferencyjnego pochodzenia ustanowione na mocy rozdziału 1 (Traktowanie narodowe i dostęp towarów do rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie mają zastosowania do niniejszej sekcji.
3. Postanowienia niniejszej sekcji nie podlegają rozdziałowi 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Artykuł 38
Przejrzystość
1. Strona wszczynająca dochodzenie w sprawie środków ochronnych powiadamia o tym fakcie drugą Stronę, jeżeli druga Strona ma istotny interes gospodarczy.
2. Niezależnie od art. 37 niniejszego Układu, Strona wszczynająca dochodzenie w sprawie środków ochronnych i zamierzająca wprowadzić środki ochronne niezwłocznie przedkłada na wniosek drugiej Strony pisemne powiadomienie ad hoc dotyczące wszystkich ważnych informacji prowadzących do wszczęcia dochodzenia w sprawie środków ochronnych oraz nałożenia takich środków, w tym, w stosownych przypadkach, informacji na temat wszczęcia dochodzenia w sprawie środków ochronnych, na temat tymczasowych ustaleń oraz ustaleń końcowych wynikających z dochodzenia, jak również oferuje drugiej Stronie możliwość przeprowadzenia konsultacji.
3. Do celów niniejszego artykułu uważa się, że Strona ma istotny interes gospodarczy, jeżeli należy do pięciu największych dostawców produktu będącego przedmiotem przywozu w okresie ostatnich trzech lat, pod względem wielkości albo wartości w ujęciu bezwzględnym.
Artykuł 39
Zastosowanie środków
1. Nakładając środki ochronne, Strony starają się to czynić w sposób w najmniejszym stopniu wpływający na dwustronną wymianę handlową.
2. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli jedna Strona uzna wymogi prawne związane z nałożeniem ostatecznych środków ochronnych za spełnione i zamierza wprowadzić takie środki, powiadamia drugą Stronę i umożliwia przeprowadzenie dwustronnych konsultacji. Jeżeli nie znaleziono satysfakcjonującego rozwiązania w ciągu 30 dni od powiadomienia, Strona dokonująca przywozu może podjąć odpowiednie środki w celu rozwiązania problemu.
Sekcja 2
Środki antydumpingowe i wyrównawcze
Artykuł 40
Postanowienia ogólne
1. Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki na mocy art. VI GATT 1994, Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VI GATT 1994, zawartego w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie antydumpingowe”), oraz Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, zawartego w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych”).
2. Reguły preferencyjnego pochodzenia ustanowione na mocy rozdziału 1 (Traktowanie narodowe i dostęp towarów do rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie mają zastosowania do niniejszej sekcji.
3. Postanowienia niniejszej sekcji nie podlegają rozdziałowi 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Artykuł 41
Przejrzystość
1. Strony uzgadniają, że środki antydumpingowe i wyrównawcze powinny być stosowane w pełnej zgodności z wymogami zawartymi odpowiednio w Porozumieniu antydumpingowym oraz w Porozumieniu w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych i powinny opierać się na sprawiedliwym i przejrzystym systemie.
2. Strony zapewniają, niezwłocznie po wprowadzeniu tymczasowych środków i przed podjęciem ostatecznej decyzji, pełne i właściwe ujawnienie wszystkich zasadniczych faktów i ustaleń, które stanowią podstawę decyzji o zastosowaniu środków, bez uszczerbku dla art. 6 ust. 5 Porozumienia antydumpingowego i art. 12 ust. 4 Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych. Ujawnienie dokonywane jest w formie pisemnej oraz zapewnia zainteresowanym stronom odpowiedni czas na przedstawienie uwag.
3. Pod warunkiem, że nie powoduje to niepotrzebnego opóźnienia w zakresie prowadzonego dochodzenia, każdej zainteresowanej Stronie zapewnia się możliwość bycia wysłuchanym i wyrażenia swoich opinii podczas dochodzenia antydumpingowego lub dochodzenia antysubsydyjnego.
Artykuł 42
Uwzględnienie interesu publicznego
Strona może nie stosować środków antydumpingowych lub wyrównawczych, w przypadku, gdy na podstawie informacji udostępnionych w toku dochodzenia można jasno stwierdzić, że stosowanie takich środków nie leży w interesie publicznym. Ustalenie, czy występuje interes publiczny, opiera się na ocenie ogółu różnych interesów, w tym interesu przemysłu krajowego oraz użytkowników, konsumentów i importerów w zakresie, w jakim dostarczyli oni organom prowadzącym dochodzenie stosowne informacje.
Artykuł 43
Zasada niższego cła
W przypadku gdy Strona postanawia nałożyć tymczasowe lub ostateczne cło antydumpingowe lub wyrównawcze, kwota takiego cła nie może przekraczać marginesu dumpingu ani łącznej kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, natomiast powinna być niższa od marginesu dumpingu lub łącznej kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, jeżeli takie niższe cło będzie odpowiednie, aby usunąć szkodę wyrządzoną przemysłowi krajowemu.
ROZDZIAŁ 3
Bariery techniczne w handlu, normalizacja, metrologia, akredytacja i ocena zgodności
Artykuł 44
Zakres stosowania i definicje
1. Niniejszy rozdział ma zastosowanie do opracowywania, przyjmowania i stosowania norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności, określonych w Porozumieniu w sprawie barier technicznych w handlu, zawartym w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie TBT”), które mogą mieć wpływ na handel towarami między Stronami.
2. Niezależnie od ust. 1 niniejszy rozdział nie ma zastosowania do środków sanitarnych ani fitosanitarnych określonych w załączniku A do Porozumienia w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych zawartego w załączniku 1A do Porozumienia WTO („Porozumienie SPS”) ani do specyfikacji zakupów opracowanych przez organy władz publicznych, dotyczących ich własnych wymogów w zakresie produkcji lub konsumpcji.
3. Do celów niniejszego rozdziału zastosowanie mają definicje zawarte w załączniku I do Porozumienia TBT.
Artykuł 45
Uznanie postanowień Porozumienia TBT
Strony potwierdzają istniejące prawa i obowiązki wobec siebie nawzajem, wynikające z Porozumienia TBT, które zostaje niniejszym włączone do niniejszego Układu i stanowi jego integralną część.
Artykuł 46
Współpraca techniczna
1. Strony wzmacniają współpracę w dziedzinie norm, przepisów technicznych, metrologii, nadzoru rynku, akredytacji i systemów oceny zgodności w celu poszerzenia wzajemnego zrozumienia swoich systemów oraz ułatwienia dostępu do swoich rynków. W tym celu mogą one nawiązać dialog regulacyjny na poziomie horyzontalnym i sektorowym.
2. W ramach współpracy Strony starają się określić, rozwinąć i promować inicjatywy ułatwiające wymianę handlową, które mogą obejmować między innymi, lecz nie wyłącznie:
a) wzmacnianie współpracy regulacyjnej poprzez wymianę danych i doświadczeń oraz poprzez współpracę naukowo-techniczną w celu poprawy jakości swoich przepisów technicznych, norm, nadzoru rynku, oceny zgodności i akredytacji oraz efektywnego wykorzystania zasobów regulacyjnych;
b) promowanie i stymulowanie współpracy dwustronnej między swoimi – publicznymi lub prywatnymi – organizacjami odpowiedzialnymi za metrologię, normalizację, nadzór rynku, ocenę zgodności i akredytację;
c) sprzyjanie rozwojowi wysokiej jakości infrastruktury na potrzeby normalizacji, metrologii, akredytacji, oceny zgodności i systemu nadzoru rynku w Gruzji;
d) promowanie udziału Gruzji w pracach odpowiednich organizacji europejskich;
e) poszukiwanie rozwiązań w przypadku powstawania barier w handlu; oraz
f) podejmowanie starań w stosownych przypadkach, w celu skoordynowania swoich stanowisk w międzynarodowych organizacjach handlowych i regulacyjnych, takich jak WTO i Europejska Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych („EKG ONZ”).
Artykuł 47
Zbliżenie przepisów technicznych, norm i oceny zgodności
1. Mając na uwadze priorytety w kwestii zbliżenia przepisów w poszczególnych sektorach, Gruzja podejmuje niezbędne działania w celu stopniowego osiągnięcia zbliżenia z unijnymi przepisami technicznymi, normami, metrologią, akredytacją, oceną zgodności, odnośnymi systemami i systemem nadzoru rynku, oraz zobowiązuje się przestrzegać zasad i praktyk określonych w odnośnym dorobku prawnym Unii (załącznik III-B do niniejszego Układu zawiera orientacyjny wykaz przepisów). Załącznik III-A do niniejszego Układu zawiera wykaz środków służących zbliżeniu, który może zostać zmieniony decyzją Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, o którym mowa w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
2. Aby osiągnąć te cele, Gruzja:
a) uwzględniając swoje priorytety, dokonuje stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do odnośnego dorobku prawnego Unii; oraz
b) osiąga i utrzymuje poziom skuteczności administracyjnej i instytucjonalnej niezbędny do stworzenia skutecznego i przejrzystego systemu, którego wymaga wykonanie niniejszego rozdziału.
3. Gruzja powstrzymuje się od zmiany swoich przepisów horyzontalnych i sektorowych w obszarach priorytetowych pod względem zbliżenia, z wyjątkiem zmian koniecznych do stopniowego zbliżenia tych przepisów do odnośnego dorobku prawnego Unii i utrzymania tego zbliżenia; powiadamia także Unię o tego rodzaju zmianach w swoich przepisach krajowych.
4. Gruzja zapewnia i ułatwia udział swoich odpowiednich organów krajowych w europejskich i międzynarodowych organizacjach zajmujących się normalizacją, metrologią prawną i podstawową oraz oceną zgodności, w tym akredytacją, zgodnie z obszarem działalności tych organów i dostępnymi dla nich możliwościami członkostwa.
5. W celu zintegrowania swojego systemu normalizacji Gruzja dokłada wszelkich starań, aby zagwarantować, że jej organ normalizacyjny:
a) dokonuje stopniowej transpozycji ogółu norm europejskich do norm krajowych, co obejmuje również europejskie normy zharmonizowane, których dobrowolne stosowanie uznawane jest za zachowanie zgodności z przepisami unijnymi transponowanymi do prawodawstwa gruzińskiego;
b) wraz z transpozycją tych norm wycofuje sprzeczne z nimi normy krajowe;
c) stopniowo wypełnia pozostałe warunki pełnego członkostwa w europejskich organizacjach normalizacyjnych.
Artykuł 48
Układ w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania wyrobów przemysłowych (ACAA)
Strony mogą w późniejszym terminie zgodnie postanowić o dodaniu Układu w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania wyrobów przemysłowych (ACAA), jako protokołu do niniejszego Układu, obejmującego jeden lub kilka sektorów uzgodnionych po sprawdzeniu przez Unię, czy odpowiednie gruzińskie przepisy, instytucje i normy horyzontalne i sektorowe zostały w pełni zbliżone do unijnych. Układ ACAA będzie stanowić, że handel wyrobami w sektorach objętych tym układem odbywa się między Stronami na takich samych warunkach, jakie mają zastosowanie w handlu tymi wyrobami między państwami członkowskimi.
Artykuł 49
Oznakowywanie i etykietowanie
1. Bez uszczerbku dla art. 47 i 48 niniejszego Układu, w odniesieniu do przepisów technicznych dotyczących wymogów w zakresie etykietowania lub oznakowania, Strony potwierdzają zasady określone w rozdziale 2.2 Porozumienia TBT, stanowiące, że wymogi takie nie mogą być opracowywane, przyjmowane ani stosowane w celu tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym ani nie mogą mieć takiego skutku. Z tego względu wymogi dotyczące etykietowania lub oznakowania nie mogą ograniczać handlu w stopniu większym, niż to jest konieczne do osiągnięcia uzasadnionego celu, biorąc pod uwagę zagrożenia, jakie mogłoby wywołać nieosiągnięcie tego celu.
2. W kwestii obowiązkowego oznakowania lub etykietowania Strony zgodnie postanawiają, co następuje:
a) będą podejmować wysiłki w kierunku minimalizacji wymogów dotyczących oznakowania lub etykietowania, z wyjątkiem wymogów niezbędnych do przyjęcia dorobku prawnego Unii w tej dziedzinie oraz do ochrony zdrowia, bezpieczeństwa lub środowiska bądź z uwagi na inne uzasadnione cele polityki publicznej;
b) Strona może określić formę etykiet lub oznaczeń, nie wymaga jednak zatwierdzania, rejestracji ani certyfikacji etykiet; oraz
c) Strony zachowują prawo do wymagania, aby informacje umieszczane na oznaczeniach lub etykietach były w określonym języku.
ROZDZIAŁ 4
Środki sanitarne i fitosanitarne
Artykuł 50
Cel
1. Celem niniejszego rozdziału jest ułatwienie handlu między Stronami towarami, których dotyczą środki sanitarne i fitosanitarne (środki SPS), w tym wszystkie środki wymienione w załączniku IV do niniejszego Układu, przy równoczesnym zapewnieniu ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin poprzez:
a) zapewnienie pełnej przejrzystości w kwestii środków mających zastosowanie do handlu, wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu;
b) zbliżenie systemu regulacyjnego Gruzji do systemu regulacyjnego Unii;
c) uznawanie statusu Stron pod względem zdrowia zwierząt i roślin oraz stosowanie zasady regionalizacji;
d) ustanowienie mechanizmu uznawania równoważności środków utrzymywanych przez Stronę i wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu;
e) dalsze wykonywanie Porozumienia SPS;
f) ustanowienie mechanizmów i procedur w zakresie ułatwiania handlu; oraz
g) poprawę komunikacji i współpracy między Stronami w sprawie środków wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu.
2. Celem niniejszego rozdziału jest osiągnięcie porozumienia między Stronami w kwestii norm dotyczących dobrostanu zwierząt.
Artykuł 51
Zobowiązania wielostronne
Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki wynikające z porozumień WTO, a w szczególności Porozumienia SPS.
Artykuł 52
Zakres stosowania
Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszystkich środków sanitarnych i fitosanitarnych Strony, które mogą bezpośrednio lub pośrednio wpływać na handel między Stronami, w tym do wszystkich środków wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu. Powyższy zakres stosowania nie narusza zakresu zbliżenia określonego w art. 55 niniejszego Układu.
Artykuł 53
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:
1) „środki sanitarne i fitosanitarne” oznaczają środki zdefiniowane w pkt 1 załącznika A do Porozumienia SPS („środki SPS”);
2) „zwierzęta” oznaczają zwierzęta zdefiniowane w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych lub Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt („OIE”);
3) „produkty pochodzenia zwierzęcego” oznaczają produkty pochodzące od zwierząt, w tym produkty pochodzące od zwierząt wodnych, zdefiniowane w Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych OIE;
4) „produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi” oznaczają całe ciała zwierząt lub ich części, produkty pochodzenia zwierzęcego lub inne produkty otrzymane ze zwierząt nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, wymienione w części 2(II) załącznika IV-A do niniejszego Układu;
5) „rośliny” oznaczają żywe rośliny i określone żywe części roślin, w tym nasiona i zasoby genowe:
a) owoce w znaczeniu botanicznym, inne niż głęboko zamrożone;
b) warzywa, inne niż głęboko zamrożone;
c) bulwy, cebulki, cebule, kłącza;
d) kwiaty cięte;
e) gałęzie z liśćmi;
f) drzewa ścięte z zachowanym listowiem;
g) roślinne hodowle tkankowe;
h) liście, liście ozdobne;
i) aktywny pyłek; oraz
j) pączki, szczepy, sadzonki.
6) „produkty roślinne” oznaczają produkty pochodzenia roślinnego, nieprzetworzone lub poddane prostej obróbce, o ile nie są to rośliny, wymienione w części 3 załącznika FV-A do niniejszego Układu;
7) „nasiona” oznaczają nasiona w znaczeniu botanicznym, przeznaczone do siewu;
8) „agrofagi” lub „organizmy szkodliwe” oznaczają wszelkie gatunki, szczepy lub biotypy roślin, zwierząt lub czynników chorobotwórczych, szkodliwe dla roślin lub produktów roślinnych (organizmy szkodliwe);
9) „strefy chronione” oznaczają strefy w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie bądź ewentualnych późniejszych przepisów;
10) „choroba zwierząt” oznacza kliniczne lub patologiczne objawy zakażenia u zwierząt;
11) „choroba zwierząt akwakultury” oznacza zakażenie kliniczne lub niekliniczne jednym lub większą liczbą czynników etiologicznych chorób, o których mowa w Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych OIE;
12) „zakażenie u zwierząt” oznacza sytuację, w której zwierzęta są nosicielami czynnika zakaźnego, wykazując kliniczne lub patologiczne objawy zakażenia lub nie wykazując takich objawów;
13) „normy dotyczące dobrostanu zwierząt” oznaczają normy dotyczące ochrony zwierząt opracowane i stosowane przez Strony oraz, w stosownych przypadkach, zgodne z normami OIE;
14) „właściwy poziom ochrony sanitarnej i fitosanitarnej” oznacza właściwy poziom ochrony sanitarnej i fitosanitarnej określony w pkt 5 załącznika A do Porozumienia SPS;
15) „region”, w odniesieniu do zdrowia zwierząt, oznacza strefę lub region zdefiniowane w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych OIE, a w odniesieniu do akwakultury – strefę zdefiniowaną w Międzynarodowym kodeksie zdrowia zwierząt wodnych OIE. W odniesieniu do Unii termin „terytorium” lub „kraj” oznacza terytorium Unii;
16) „obszar wolny od agrofaga” oznacza obszar, w którym dany agrofag nie występuje, co wykazano na podstawie dowodów naukowych, oraz w którym, w stosownych przypadkach, stan ten jest utrzymywany urzędowo;
17) „regionalizacja” oznacza pojęcie regionalizacji opisane w art. 6 Porozumienia SPS;
18) „przesyłka zawierająca zwierzęta lub produkty zwierzęce” oznacza pewną ilość żywych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego tego samego typu, objętych tym samym świadectwem lub dokumentem, przemieszczaną tym samym środkiem transportu, wysłaną przez jeden podmiot i pochodzącą z terytorium tej samej Strony dokonującej wywozu lub regionu bądź regionów tej Strony. Przesyłka zawierająca zwierzęta może składać się z jednego lub różnych towarów bądź jednej lub większej liczby partii;
19) „przesyłka zawierająca rośliny lub produkty roślinne” oznacza pewną ilość roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, przemieszczaną z terytorium jednej Strony na terytorium drugiej Strony i objętą w razie konieczności jednym świadectwem fitosanitarnym. Przesyłka może składać się z jednego lub różnych towarów bądź jednej lub większej liczby partii;
20) „partia” oznacza pewną liczbę jednostek jednego towaru, która charakteryzuje się jednorodnością składu i pochodzenia i stanowi część przesyłki;
21) „równoważność do celów handlowych” („równoważność”) oznacza, że środki wymienione w załączniku IV do niniejszego Układu zastosowane przez Stronę wywozu, bez względu na to, czy są one inne od środków wymienionych w tym załączniku stosowanych przez Stronę przywozu, obiektywnie zapewniają właściwy poziom bezpieczeństwa lub możliwy do zaakceptowania poziom ryzyka Strony przywozu;
22) „sektor” oznacza strukturę produkcji i handlu w odniesieniu do produktu lub kategorii produktów Strony;
23) „podsektor” oznacza wyraźnie określoną i kontrolowaną część sektora;
24) „towar” oznacza produkty lub przedmioty, o których mowa w pkt 2–7;
25) „szczególne zezwolenie na przywóz” oznacza formalne uprzednie zezwolenie wydane przez właściwe organy Strony dokonującej przywozu, skierowane do indywidualnego importera jako warunek przywozu jednej lub wielu przesyłek towaru z terytorium Strony dokonującej wywozu w zakresie niniejszego rozdziału;
26) „dni robocze” oznaczają dni tygodnia z wyjątkiem niedziel, sobót oraz dni ustawowo wolnych od pracy w jednej ze Stron;
27) „inspekcja” oznacza sprawdzenie jakiegokolwiek aspektu paszy, żywności, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt w celu weryfikacji, czy w danym aspekcie lub aspektach zachowana jest zgodność z wymogami prawa paszowego i żywnościowego oraz prawa w zakresie zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt;
28) „inspekcja w zakresie zdrowia roślin” oznacza urzędowe wzrokowe sprawdzenie roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów regulowanych w celu ustalenia ewentualnej obecności agrofagów oraz ustalenia zgodności z przepisami fitosanitarnymi;
29) „weryfikacja” oznacza sprawdzenie, poprzez zbadanie i rozpatrzenie obiektywnych dowodów, czy spełnione zostały określone wymogi.
Artykuł 54
Właściwe organy
Podczas pierwszego posiedzenia Podkomitetu ds. Zarządzania Sanitarnego i Fitosanitarnego, o którym mowa w art. 65 niniejszego Układu („Podkomitet SPS”), Strony informują się nawzajem o strukturze i organizacji ich właściwych organów oraz podziale kompetencji między nimi. Strony informują się wzajemnie o wszelkich zmianach w zakresie struktury, organizacji i podziału kompetencji, w tym punktów kontaktowych, tych właściwych organów.
Artykuł 55
Stopniowe zbliżenie przepisów
1. Gruzja kontynuuje stopniowe zbliżenie swoich przepisów w kwestiach sanitarnych i fitosanitarnych i dotyczących dobrostanu zwierząt oraz innych obszarów, określonych w załączniku IV do niniejszego Układu, do przepisów Unii, zgodnie z zasadami i procedurą określonymi w załączniku XI do niniejszego Układu.
2. Strony współpracują w zakresie stopniowego zbliżenia przepisów i budowania zdolności.
3. Podkomitet SPS regularnie monitoruje postępy w procesie zbliżenia, określonym w załączniku XI do niniejszego Układu, w celu sformułowania niezbędnych zaleceń dotyczących zbliżenia przepisów.
4. Najpóźniej sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego Układu Gruzja przedkłada wykaz środków prawodawczych Unii dotyczących środków sanitarnych, fitosanitarnych, dobrostanu zwierząt i innych obszarów określonych w załączniku IV do niniejszego Układu, na podstawie których Gruzja dokona zbliżenia swoich przepisów. Wykaz ten jest podzielony na obszary priorytetowe, w przypadku których handel określonymi towarami lub grupą towarów zostanie ułatwiony dzięki zbliżeniu przepisów. Wykaz dotyczący zbliżenia służy za punkt odniesienia przy wykonywaniu niniejszego rozdziału.
Artykuł 56
Uznawanie, w celach handlowych, statusu pod względem zdrowia zwierząt i obecności agrofagów oraz warunków regionalnych
Uznawanie statusu w odniesieniu do chorób zwierząt, zakażeń u zwierząt lub agrofagów
1. W odniesieniu do chorób i zakażeń u zwierząt (w tym chorób odzwierzęcych) zastosowanie mają następujące postanowienia:
a) Strona dokonująca przywozu uznaje do celów handlowych status Strony dokonującej wywozu lub jej regionów pod względem zdrowia zwierząt, stwierdzony zgodnie z procedurą określoną w załączniku VI do niniejszego Układu, w zakresie chorób zwierząt określonych w załączniku V-A do niniejszego Układu;
b) w przypadku, gdy Strona uzna, że jej terytorium lub jeden z regionów ma szczególny status w odniesieniu do konkretnej choroby zwierząt, innej niż choroby wymienione w załączniku V-A do niniejszego Układu, może ona zażądać uznania tego statusu zgodnie z procedurą określoną w części C załącznika VI do niniejszego Układu. W tej kwestii Strona dokonująca przywozu może zażądać gwarancji, wraz z uzasadnieniem, w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, odpowiednio do uzgodnionego statusu Stron;
c) za podstawę wzajemnego handlu Strony uznają status terytoriów lub regionów bądź status w sektorze lub podsektorze Stron, związany z częstością występowania lub zachorowalnością dotyczącą choroby zwierząt innej niż choroby wymienione w załączniku V-A do niniejszego Układu, bądź z zakażeniami u zwierząt, lub w stosownych przypadkach – z zagrożeniem z nimi związanym, określonym przez OIE. W tej kwestii w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego Strona dokonująca przywozu może zażądać gwarancji odpowiednich do określonego statusu, zgodnie z zaleceniami OIE; oraz
d) bez uszczerbku dla art. 58, 60 i 64 niniejszego Układu i o ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie zażąda uzupełniających lub dodatkowych informacji, konsultacji lub weryfikacji, każda ze Stron bez zbędnej zwłoki podejmuje niezbędne środki prawodawcze i administracyjne w celu umożliwienia handlu na podstawie postanowień lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
2. W odniesieniu do agrofagów zastosowanie mają następujące postanowienia:
a) Strony uznają w celach handlowych ich status dotyczący obecności agrofagów określonych w załączniku V-B do niniejszego Układu określony w załączniku VI-B; oraz
b) bez uszczerbku dla art. 58, 60 i 64 niniejszego Układu i o ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie zażąda uzupełniających lub dodatkowych informacji, konsultacji lub weryfikacji, każda ze Stron podejmuje, bez zbędnej zwłoki, niezbędne środki prawodawcze i administracyjne w celu umożliwienia handlu na podstawie postanowień lit. a) niniejszego ustępu.
Uznawanie regionalizacji i podziału na strefy, obszarów wolnych od agrofaga i stref chronionych
3. Strony uznają pojęcia regionalizacji oraz obszarów wolnych od agrofaga, określone w odpowiedniej Międzynarodowej konwencji ochrony roślin z 1997 r. i międzynarodowych normach dotyczących środków fitosanitarnych Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z 1997 r., a także pojęcie stref chronionych określonych w dyrektywie 2000/29/WE, i zgodnie postanawiają stosować te pojęcia w handlu między sobą.
4. Strony zgodnie postanawiają, że decyzje dotyczące regionalizacji w sprawie chorób zwierząt i ryb wymienionych w załączniku V-A do niniejszego Układu oraz w sprawie agrofagów wymienionych w załączniku V-B do niniejszego Układu podejmuje się zgodnie z postanowieniami części A i B załącznika VI do niniejszego Układu.
5. Jeżeli chodzi o choroby zwierząt, zgodnie z postanowieniami art. 58 niniejszego Układu, Strona dokonująca wywozu starająca się o uznanie swojej decyzji w sprawie regionalizacji przez Stronę dokonującą przywozu powiadamia o zastosowanych przez siebie środkach, podając pełne wyjaśnienie i dane stanowiące podstawę dokonanych ustaleń i podjętych decyzji. Bez uszczerbku dla art. 59 niniejszego Układu i o ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie zażąda dodatkowych informacji, konsultacji lub weryfikacji w ciągu 15 dni roboczych po otrzymaniu powiadomienia, decyzje dotyczące regionalizacji, których dotyczyło powiadomienie, uznaje się za przyjęte.
Konsultacje, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, odbywają się zgodnie z art. 59 ust. 3 niniejszego Układu. Strona dokonująca przywozu dokonuje oceny dodatkowych informacji w ciągu 15 dni roboczych od dnia ich otrzymania. Weryfikację, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przeprowadza się zgodnie z art. 62 niniejszego Układu w ciągu 25 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o weryfikację.
6. W kwestii agrofagów każda ze Stron zapewnia, aby w handlu roślinami, produktami roślinnymi i innymi towarami był brany pod uwagę – odpowiednio – status pod względem obecności agrofagów na obszarze uznanym przez drugą Stronę za strefę chronioną lub za obszar wolny od agrofaga. Strona ubiegająca się o uznanie swojego obszaru wolnego od agrofaga przez drugą Stronę powiadamia o wprowadzonych przez siebie środkach oraz – na wniosek drugiej Strony – przedstawia pełne uzasadnienie i dane stanowiące podstawę ustanowienia i utrzymywania obszaru, zgodnie z odnośnymi wytycznymi FAO lub IPPC, w tym ISPM. Bez uszczerbku dla art. 64 niniejszego Układu i o ile Strona nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie zażąda dodatkowych informacji, konsultacji lub weryfikacji w ciągu trzech miesięcy następujących po notyfikacji, decyzje dotyczące regionalizacji obszarów wolnych od agrofaga, których dotyczyło powiadomienie, uznaje się za przyjęte.
Konsultacje, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, odbywają się zgodnie z art. 59 ust. 3 niniejszego Układu. Strona dokonująca przywozu przeprowadza ocenę dodatkowych informacji w ciągu trzech miesięcy od dnia ich otrzymania. Weryfikację, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przeprowadza się zgodnie z art. 62 niniejszego Układu w ciągu 12 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o weryfikację, z uwzględnieniem biologii agrofagów i upraw, których sprawa dotyczy.
7. Po zakończeniu procedur, o których mowa w ust. 4–6 oraz bez uszczerbku dla art. 64 niniejszego Układu, każda ze Stron podejmuje, bez zbędnej zwłoki, niezbędne środki prawodawcze i administracyjne w celu umożliwienia handlu na tej podstawie.
Podział na przedziały
8. Strony mogą podjąć dalsze dyskusje w kwestii podziału na przedziały.
Artykuł 57
Uznanie równoważności
1. Równoważność można uznać w odniesieniu do:
a) pojedynczego środka;
b) grupy środków; lub
c) systemu mającego zastosowanie do sektora, podsektora, towarów lub grup towarów.
2. W odniesieniu do uznawania równoważności Strony postępują zgodnie z procesem określonym w ust. 3 niniejszego artykułu. Proces ten obejmuje obiektywne wykazanie równoważności przez Stronę dokonującą wywozu oraz obiektywną ocenę wniosku przez Stronę dokonującą przywozu. Ocena może obejmować inspekcje lub weryfikacje.
3. Na wniosek Strony dokonującej wywozu w sprawie uznania równoważności zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu Strony bez zbędnej zwłoki, a najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania takiego wniosku przez Stronę dokonującą przywozu, rozpoczynają proces konsultacji obejmujący działania określone w załączniku VIII do niniejszego Układu. W przypadku złożenia wielu wniosków przez Stronę dokonującą wywozu Strony, na wniosek Strony dokonującej przywozu, uzgadniają w ramach Podkomitetu SPS, o którym mowa w art. 65 niniejszego Układu, harmonogram rozpoczęcia i przeprowadzenia procesu, o którym mowa w niniejszym ustępie.
4. Gruzja powiadamia Unię, gdy tylko ukończony zostanie proces zbliżenia przepisów w odniesieniu do środka, grupy środków lub systemu, określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, na podstawie wyników monitorowania przewidzianego w art. 55 ust. 3 niniejszego Układu. Fakt ten uznaje się za podstawę złożenia przez Gruzję wniosku o rozpoczęcie procesu uznania równoważności odnośnych środków, zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.
5. O ile nie postanowiono inaczej, Strona dokonująca przywozu finalizuje proces uznania równoważności, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w ciągu 360 dni po otrzymaniu od Strony dokonującej wywozu wniosku obejmującego dokumentację, w której wykazuje się równoważność. Termin ten może zostać wydłużony w przypadku upraw sezonowych, gdy uzasadnione jest opóźnienie oceny, aby umożliwić weryfikację w odpowiednim okresie wzrostu uprawy.
6. Strona dokonująca przywozu określa równoważność w odniesieniu do roślin, produktów roślinnych i innych towarów zgodnie z odpowiednimi ISPM.
7. Strona dokonująca przywozu może wycofać lub zawiesić równoważność na podstawie jakichkolwiek dokonanych przez jedną ze Stron zmian środków wpływających na równoważność, pod warunkiem że postępowanie odbywa się zgodnie z następującą procedurą:
a) zgodnie z postanowieniami art. 58 ust. 2 niniejszego Układu Strona dokonująca wywozu informuje Stronę dokonującą przywozu o wszelkich propozycjach zmian jej środków uznanych za równoważne, oraz o możliwym wpływie proponowanych środków na uznaną równoważność. W ciągu 30 dni roboczych od otrzymania tej informacji Strona dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu, czy równoważność będzie nadal uznawana na podstawie proponowanych środków;
b) zgodnie z postanowieniami art. 58 ust. 2 niniejszego Układu Strona dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o wszelkich propozycjach zmian jej środków, na których opiera się uznanie równoważności, oraz o możliwym wpływie proponowanych środków na uznaną równoważność. W przypadku gdy Strona dokonująca przywozu zaprzestaje uznawania równoważności. Strony mogą uzgodnić warunki ponownego rozpoczęcia procesu, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, na podstawie proponowanych środków.
8. Uznanie, zawieszenie lub wycofanie równoważności zależy wyłącznie od Strony dokonującej przywozu, która działa zgodnie ze swoimi własnymi ramami administracyjnymi i prawnymi. Strona ta dostarcza Stronie dokonującej wywozu na piśmie pełne uzasadnienie i dane stanowiące podstawę ustaleń i decyzji objętych niniejszym artykułem. W przypadku nieuznania, wycofania lub zawieszenia równoważności Strona dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o warunkach, jakie należy spełnić, aby ponownie rozpocząć proces, o którym mowa w ust. 3.
9. Bez uszczerbku dla art. 64 niniejszego Układu Strona dokonująca przywozu nie może wycofać ani zawiesić równoważności przed wejściem w życie proponowanych nowych środków którejkolwiek ze Stron.
10. W przypadku formalnego uznania równoważności przez Stronę dokonującą przywozu na podstawie procesu konsultacji określonego w załączniku VIII do niniejszego Układu Podkomitet SPS zgodnie z procedurą określoną w art. 65 ust. 5 niniejszego Układu potwierdza uznanie równoważności w handlu między Stronami. Decyzja potwierdzająca może również w stosownych przypadkach ustanawiać ograniczenie kontroli fizycznych na granicach, uproszczenie świadectw oraz procedury wstępnego sporządzania list dla zakładów.
Status równoważności ujmuje się w załączniku XII do niniejszego Układu.
Artykuł 58
Przejrzystość i wymiana informacji
1. Bez uszczerbku dla art. 59 niniejszego Układu Strony współpracują w celu zwiększenia wzajemnego zrozumienia w zakresie struktury kontroli urzędowych drugiej Strony oraz mechanizmów służących stosowaniu środków wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu, a także skuteczności takiej struktury i mechanizmu. Można to osiągnąć m.in. poprzez sprawozdania z międzynarodowych audytów przy ich podawaniu do publicznej wiadomości; Strony mogą w stosownych przypadkach wymieniać informacje na temat ich wyników oraz inne informacje.
2. W ramach zbliżenia przepisów, o którym mowa w art. 55 niniejszego Układu, lub uznawania równoważności, o którym mowa w art. 57 niniejszego Układu, Strony informują się nawzajem o zmianach legislacyjnych lub proceduralnych wprowadzonych w odnośnych obszarach.
3. W tym kontekście Unia informuje Gruzję z dużym wyprzedzeniem o zmianach w swoim prawodawstwie, aby umożliwić Gruzji rozważenie stosownych zmian w swoim prawodawstwie.
Należy osiągnąć odpowiedni poziom współpracy w celu usprawnienia przekazywania dokumentów legislacyjnych na wniosek jednej ze Stron.
W tym celu każda ze Stron powiadamia drugą Stronę o swoich punktach kontaktowych. Strony powiadamiają się również wzajemnie o wszelkich zmianach dotyczących punktów kontaktowych.
Artykuł 59
Powiadomienia, konsultacje i usprawnienie komunikacji
1. Każda ze Stron powiadamia drugą Stronę na piśmie w ciągu dwóch dni roboczych o wszelkim poważnym lub znaczącym ryzyku dla zdrowia ludzkiego bądź zdrowia zwierząt lub roślin, w tym o nagłych przypadkach związanych z kontrolą żywności lub sytuacjach, w których istnieje wyraźnie określone ryzyko poważnych skutków zdrowotnych związanych ze spożyciem produktów pochodzenia zwierzęcego lub produktów roślinnych, a w szczególności:
a) o wszelkich środkach wpływających na decyzje dotyczące regionalizacji, o których mowa w art. 56 niniejszego Układu;
b) o obecności lub rozwoju wszelkich chorób zwierząt wymienionych w załączniku V-A do niniejszego Układu lub agrofagów regulowanych, wymienionych w załączniku V-B do niniejszego Układu;
c) o ustaleniach mających znaczenie epidemiologiczne lub o istotnym związanym z tym ryzyku w zakresie chorób zwierząt i agrofagów, które nie są wymienione w załącznikach V-A ani V-B do niniejszego Układu lub które są nowymi chorobami zwierząt lub agrofagami; oraz
d) o wszelkich dodatkowych środkach wykraczających poza podstawowe wymogi mające zastosowanie do własnych środków podejmowanych w celu kontroli lub zwalczania chorób zwierząt lub agrofagów bądź w celu ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia roślin oraz o wszelkich zmianach w polityce dotyczącej profilaktyki, w tym w polityce dotyczącej szczepień.
2. Powiadomienia kieruje się na piśmie do punktów kontaktowych, o których mowa w art. 58 ust. 1 niniejszego Układu.
Powiadomienie na piśmie oznacza powiadomienie przesłane pocztą, faksem lub pocztą elektroniczną.
3. W przypadku gdy jedna ze Stron ma poważne obawy dotyczące ryzyka dla zdrowia ludzkiego bądź zdrowia zwierząt lub roślin, na wniosek tej Strony organizowane są konsultacje dotyczące tej sytuacji, które odbywają się w najbliższym możliwym terminie, a w każdym razie w ciągu 15 dni roboczych od dnia złożenia takiego wniosku. W takich sytuacjach każda ze Stron podejmuje wysiłki w celu zapewnienia wszelkich informacji niezbędnych do uniknięcia zakłóceń w handlu i do osiągnięcia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez obie Strony, zgodnego z ochroną zdrowia ludzkiego oraz zdrowia zwierząt i roślin.
4. Na wniosek Strony organizuje się konsultacje dotyczące dobrostanu zwierząt, które odbywają się w najbliższym możliwym terminie, a w każdym razie w ciągu 20 dni roboczych od dnia powiadomienia. W takich sytuacjach każda ze Stron dokłada starań w celu dostarczenia wszelkich żądanych informacji.
5. Na wniosek Strony konsultacje, o których mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, organizowane są w formie wideokonferencji lub audiokonferencji. Strona wnioskująca o konsultacje zapewnia przygotowanie protokołu z konsultacji, który jest formalnie zatwierdzany przez Strony. Do celów takiego zatwierdzenia mają zastosowanie postanowienia art. 58 ust. 3 niniejszego Układu.
6. W późniejszym terminie wdrożony zostanie obustronny system szybkiego powiadamiania i wczesnego ostrzegania o wszelkich nagłych sytuacjach w obszarze sanitarnym i fitosanitarnym, po wprowadzeniu przez Gruzję niezbędnych aktów prawnych w tej dziedzinie i stworzeniu warunków do właściwego funkcjonowania takich systemów na miejscu.
Artykuł 60
Warunki handlu
1. Warunki przywozu przed uznaniem równoważności:
a) Strony zgodnie postanawiają prowadzić przywóz wszelkich towarów ujętych w załączniku IV-A i załącznika IV-C pkt 2 i 3 do niniejszego Układu zgodnie z warunkami sprzed uznania równoważności. Bez uszczerbku dla decyzji podjętych zgodnie z artykułem 56 niniejszego Układu, warunki przywozu stosowane przez Stronę dokonującą przywozu mają zastosowanie do całego terytorium Strony dokonującej wywozu. W momencie wejścia w życie niniejszego Układu i zgodnie z postanowieniami jego art. 58 Strona dokonująca przywozu powiadamia Stronę dokonującą wywozu o swoich wymogach sanitarnych i fitosanitarnych dotyczących przywozu towarów, o których mowa w załącznikach IV-A i FV-C do niniejszego Układu. Informacje te obejmują w stosownych przypadkach wzory urzędowych świadectw, oświadczeń lub dokumentów handlowych, określone przez Stronę dokonującą przywozu; oraz
b) i) Wszelkie zmiany lub proponowane zmiany warunków, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu muszą być zgodne z odpowiednimi procedurami powiadomienia określonymi w Porozumieniu SPS;
(ii) Bez uszczerbku dla art. 64 niniejszego Układu, w celu określenia daty wejścia w życie zmienionych warunków, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, Strona dokonująca przywozu bierze pod uwagę czas transportu między Stronami; oraz
(iii) jeżeli Strona dokonująca przywozu nie spełni wyżej wspomnianych wymogów dotyczących powiadomienia, o których mowa w lit. a) niniejszego artykułu, nadal akceptuje ona świadectwa lub poświadczenia gwarantujące uprzednio obowiązujące warunki do 30 dni po wejściu w życie zmienionych warunków przywozu.
2. Warunki przywozu po uznaniu równoważności:
a) W ciągu 90 dni od dnia przyjęcia decyzji o uznaniu równoważności określone w art. 57 ust. 10 niniejszego Układu, Strony podejmują niezbędne działania legislacyjne i administracyjne w celu wdrożenia uznania równoważności, aby umożliwić na tej podstawie handel między Stronami towarami, o których mowa w załączniku FV-A oraz załącznika IV-C pkt 2 i 3 do niniejszego Układu. Dla tych towarów wzór urzędowego świadectwa lub urzędowego dokumentu wymaganego przez Stronę dokonującą przywozu może wówczas zostać zastąpiony świadectwem sporządzonym zgodnie z załącznikiem X-B do niniejszego Układu;
b) Dla towarów w sektorach lub podsektorach, w przypadku których nie wszystkie środki są uznane za równoważne, handel jest prowadzony nadal na podstawie zgodności z warunkami, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu. Na wniosek Strony dokonującej wywozu zastosowanie mają postanowienia ust. 5 niniejszego artykułu.
3. Od dnia wejścia w życie niniejszego Układu towary, o których mowa w załączniku FV-A oraz załącznika IV-C pkt 2 do niniejszego Układu, nie podlegają obowiązkowi uzyskania pozwolenia na przywóz między Stronami.
4. W odniesieniu do warunków wpływających na handel towarami, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, na wniosek Strony dokonującej wywozu Strony podejmują konsultacje w ramach Podkomitetu SPS zgodnie z postanowieniami art. 65 niniejszego Układu w celu uzgodnienia alternatywnych lub dodatkowych warunków przywozu Strony dokonującej przywozu. Takie alternatywne lub dodatkowe warunki przywozu mogą w stosownych przypadkach opierać się na środkach Strony dokonującej wywozu, uznanych za równoważne przez Stronę dokonującą przywozu. Jeśli tak zdecydowano, Strona dokonująca przywozu podejmuje w ciągu 90 dni niezbędne działania legislacyjne lub administracyjne w celu umożliwienia przywozu na podstawie uzgodnionych warunków przywozu.
5. Wykaz zakładów, tymczasowe zatwierdzenie
a) Przy przywozie produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w części 2 załącznika FV-A do niniejszego Układu, na wniosek Strony dokonującej wywozu uzupełniony o odpowiednie gwarancje, Strona dokonująca przywozu tymczasowo zatwierdza zakłady przetwórcze, o których mowa w pkt 2 załącznika VII do niniejszego Układu, które znajdują się na terytorium Strony dokonującej wywozu, bez wcześniejszych inspekcji poszczególnych zakładów. Takie zatwierdzenie musi być zgodne z warunkami i postanowieniami określonymi w załączniku VII do niniejszego Układu. O ile nie są wymagane dodatkowe informacje, Strona dokonująca przywozu podejmuje niezbędne działania legislacyjne lub administracyjne, aby umożliwić przywóz na tej podstawie w ciągu 30 dni roboczych od dnia otrzymania przez nią wniosku i odpowiednich gwarancji.
Wstępny wykaz zakładów zatwierdza się zgodnie z postanowieniami załącznika VII do niniejszego Układu.
b) Przy przywozie produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, Strona dokonująca wywozu informuje Stronę dokonującą przywozu o swoim wykazie zakładów spełniających wymogi Strony dokonującej przywozu.
6. Na wniosek jednej ze Stron druga Strona dostarcza niezbędne wyjaśnienia i dane będące podstawą dokonanych ustaleń i decyzji objętych niniejszym artykułem.
Artykuł 61
Procedura certyfikacji
1. Na potrzeby procedur certyfikacji oraz wydawania świadectw i dokumentów urzędowych Strony zgodnie przyjmują zasady określone w załączniku X do niniejszego Układu.
2. Podkomitet SPS, o którym mowa w art. 65 niniejszego Układu, może uzgodnić zasady, które należy stosować w przypadku certyfikacji elektronicznej, wycofania lub wymiany świadectw.
3. W ramach zbliżonych przepisów, o których mowa w art. 55 niniejszego Układu, Strony uzgadniają w stosownych przypadkach wspólne wzory świadectw.
Artykuł 62
Weryfikacja
1. W celu utrzymania pewności co do skutecznego wykonania postanowień niniejszego rozdziału każda ze Stron ma prawo:
a) do prowadzenia weryfikacji całości lub części systemu inspekcji i certyfikacji stosowanego przez organy drugiej Strony, bądź – w stosownych przypadkach – innych środków, zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi standardami, wytycznymi i zaleceniami zawartymi w Kodeksie Żywnościowym, OIE i IPPC;
b) do otrzymywania informacji od drugiej Strony o stosowanym przez nią systemie kontroli, a także do otrzymywania informacji o wynikach kontroli przeprowadzonych w ramach tego systemu, przestrzegając przepisów dotyczących poufności obowiązujących w każdej ze Stron.
2. Każda ze Stron może udostępniać osobom trzecim wyniki weryfikacji, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, oraz podawać je do wiadomości publicznej zgodnie z ewentualnymi wymogami, które mogą mieć zastosowanie do którejkolwiek ze Stron. W toku takiego udostępniania lub podawania do wiadomości publicznej przestrzega się ewentualnych wymogów poufności mających zastosowanie do danej Strony.
3. W przypadku gdy Strona dokonująca przywozu postanawia przeprowadzić wizytę w celu dokonania weryfikacji na terytorium Strony dokonującej wywozu, powiadamia o takiej wizycie Stronę dokonującą wywozu na co najmniej 60 dni roboczych przed terminem wizyty, z wyjątkiem sytuacji wyjątkowych lub jeśli Strony postanowią inaczej. Wszelkie zmiany dotyczące takiej wizyty są uzgadniane przez Strony.
4. Koszty poniesione w związku z przeprowadzeniem weryfikacji całości lub części systemów inspekcji i certyfikacji lub, w stosownych przypadkach, innych środków stosowanych przez właściwe organy drugiej Strony, pokrywa Strona, która przeprowadza weryfikację lub inspekcję.
5. Projekt pisemnego sprawozdania z weryfikacji jest przekazywany Stronie dokonującej wywozu w ciągu 60 dni roboczych po zakończeniu weryfikacji. Strona dokonująca wywozu ma 45 dni roboczych na przygotowanie uwag do projektu sprawozdania. Uwagi zgłoszone przez Stronę dokonującą wywozu zostają załączone do sprawozdania końcowego oraz, w stosownych przypadkach, uwzględnione w jego treści. Jednakże w przypadku gdy w trakcie weryfikacji wykryto znaczące ryzyko dla zdrowia ludzkiego lub zdrowia zwierząt lub roślin, Strona dokonująca wywozu zostaje poinformowana o tym najszybciej, jak to możliwe, a w każdym przypadku w ciągu 10 dni roboczych od zakończenia weryfikacji.
6. Dla potrzeb jasności wyniki weryfikacji mogą zostać wykorzystane w procedurach, o których mowa w art. 55, 57 i 63 niniejszego Układu prowadzonych przez Strony lub przez jedną ze Stron.
Artykuł 63
Kontrole przywozu i opłaty za inspekcje
1. Strony zgodnie postanawiają, że kontrole przywozu przesyłek z terytorium Strony dokonującej wywozu są prowadzone przez Stronę dokonującą przywozu z poszanowaniem zasad określonych w części A załącznika IX do niniejszego Układu. Wyniki tych kontroli mogą stanowić wkład do procesu weryfikacji, o którym mowa w art. 62 niniejszego Układu.
2. Częstości fizycznych kontroli przywozu stosowanych przez każdą ze Stron określone są w części B załącznika IX do niniejszego Układu. Strona może zmienić te częstości w ramach swoich kompetencji oraz zgodnie ze swoim prawodawstwem krajowym, w wyniku postępu dokonanego zgodnie z art. 55, 57 i 60 niniejszego Układu, lub w wyniku weryfikacji, konsultacji lub innych środków przewidzianych w niniejszym Układzie. Podkomitet SPS, o którym mowa w art. 65, odpowiednio zmienia część B załącznika IX do niniejszego Układu w drodze decyzji.
3. Opłaty za inspekcje, jeżeli zostaną nałożone, mogą obejmować wyłącznie koszty poniesione przez właściwe organy na przeprowadzenie kontroli przywozu. Wysokość tych opłat oblicza się na tej samej podstawie, co opłaty pobierane za inspekcje podobnych produktów krajowych.
4. Strona dokonująca przywozu na wniosek Strony dokonującej wywozu informuje ją o wszelkich zmianach, w tym również o powodach takich zmian, dotyczących środków wpływających na kontrole przywozu i opłaty za inspekcje oraz o wszelkich znaczących zmianach w postępowaniu administracyjnym w zakresie takich kontroli.
5. Począwszy od daty, która ma być ustalona przez Podkomitet SPS, o którym mowa w art. 65 niniejszego Układu, Strony mogą uzgodnić warunki wzajemnego zatwierdzania kontroli, o których mowa w art. 62 ust. 1 lit. b) niniejszego Układu, w celu dostosowania, a w stosownych przypadkach obustronnego ograniczenia, częstości fizycznych kontroli przywozu towarów, o których mowa w art. 60 ust. 2 lit. a) niniejszego Układu.
Począwszy od tej daty Strony mogą wzajemnie zatwierdzać swoje kontrole określonych towarów oraz, co za tym idzie, ograniczać lub zastępować kontrole przywozu tych towarów.
Artykuł 64
Środki ochronne
1. Jeżeli Strona dokonująca wywozu wprowadza na swoim terytorium środki w celu kontroli wszelkich czynników mogących stanowić poważne zagrożenie lub ryzyko dla zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt lub roślin, to Strona dokonująca wywozu, bez uszczerbku dla postanowień ust. 2 niniejszego artykułu, wprowadza równoważne środki, aby zapobiec wprowadzeniu czynników danego zagrożenia lub ryzyka na terytorium Strony dokonującej przywozu.
2. Z uwagi na ważne względy zdrowia ludzkiego lub zdrowia zwierząt lub roślin Strona dokonująca przywozu może wprowadzić tymczasowe środki niezbędne w celu ochrony zdrowia ludzkiego bądź zdrowia zwierząt lub roślin. W odniesieniu do przesyłek będących w transporcie między Stronami Strona dokonująca przywozu rozważa najbardziej odpowiednie i proporcjonalne rozwiązanie w celu uniknięcia zbędnych zakłóceń w handlu.
3. Strona wprowadzająca środki na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu informuje o tym drugą Stronę najpóźniej w ciągu jednego dnia roboczego od dnia wprowadzenia środków. Na wniosek którejkolwiek ze Stron, zgodnie z postanowieniami art. 59 ust. 3 niniejszego Układu, Strony przeprowadzają konsultacje dotyczące tej sytuacji w ciągu 15 dni roboczych od dnia powiadomienia. Strony należycie uwzględniają wszelkie informacje uzyskane w ramach takich konsultacji oraz dokładają starań w celu uniknięcia zbędnych zakłóceń w handlu, w stosownych przypadkach biorąc pod uwagę wynik konsultacji, o których mowa w art. 59 ust. 3 niniejszego Układu.
Artykuł 65
Podkomitet do Spraw Sanitarnych i Fitosanitarnych
1. Niniejszym powołuje się Podkomitet SPS. Zbiera się on w ciągu trzech miesięcy po dniu wejścia w życie niniejszego Układu, a następnie na wniosek którejkolwiek ze Stron lub co najmniej raz do roku. Z zastrzeżeniam zgody Stron, spotkanie Podkomitetu SPS może być zorganizowane w formie wideokonferencji lub audiokonferencji. Podkomitet SPS może również poruszać kwestie poza sesją w drodze korespondencyjnej.
2. Podkomitet SPS pełni następujące funkcje:
a) rozpatrywanie wszelkich kwestii związanych z niniejszym rozdziałem;
b) monitorowanie wykonywania niniejszego rozdziału, a także badanie wszelkich kwestii, które mogą wyniknąć w związku z jego wykonaniem;
c) dokonywanie przeglądów załączników IV–XII do niniejszego Układu, szczególnie w świetle postępu dokonanego w ramach konsultacji i procedur określonych w niniejszym rozdziale;
d) zmienianie, w drodze decyzji zatwierdzającej, załączników IV–XII do niniejszego Układu w świetle przeglądu przewidzianego w lit. c) niniejszego ustępu lub zgodnie z innymi postanowieniami niniejszego rozdziału; oraz
e) wydawanie opinii i zaleceń dla innych organów określonych w tytule VIII (Postanowienia instytucjonalne, ogólne i końcowe) niniejszego Układu w świetle przeglądu przewidzianego w lit. c) niniejszego ustępu.
3. Strony zgodnie postanawiają ustanawiać w stosownych przypadkach techniczne grupy robocze, składające się z przedstawicieli Stron w randze ekspertów, określające i poruszające kwestie techniczne i naukowe wynikające ze stosowania niniejszego rozdziału. W przypadku gdy wymagana jest dodatkowa wiedza fachowa, Strony mogą ustanawiać grupy doraźne, w tym grupy naukowe i grupy ekspertów. Członkostwo w grupach doraźnych nie musi ograniczać się do przedstawicieli Stron.
4. Podkomitet SPS regularnie informuje Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, za pomocą sprawozdań o swojej działalności i decyzjach podjętych w ramach swoich kompetencji.
5. Na pierwszym posiedzeniu Podkomitet SPS przyjmuje swój regulamin.
6. Wszelkie decyzje, zalecenia, sprawozdania i inne działania Podkomitetu SPS lub innej grupy ustanowionej przez Podkomitet SPS są przyjmowane w drodze konsensusu między Stronami.
ROZDZIAŁ 5
Ułatwienia celne i handlowe
Artykuł 66
Cele
1. Strony uznają znaczenie ułatwień celnych i handlowych w zmieniających się warunkach dwustronnej wymiany handlowej. Strony zgodnie postanawiają, że wzmocnią współpracę w tym obszarze, w celu zapewnienia, aby odpowiednie przepisy i procedury oraz zdolności administracyjne stosownych organów administracyjnych zasadniczo odpowiadały celom skutecznej kontroli oraz, wspierały ułatwienia w legalnym handlu.
2. Strony uznają, że należy zwrócić szczególną uwagę na uzasadnione cele polityki publicznej, w tym na ułatwienia w handlu, bezpieczeństwo i zapobieganie nadużyciom finansowym oraz zrównoważone podejście do tych kwestii.
Artykuł 67
Prawodawstwo i procedury
1. Strony uzgadniają, że ich odnośne prawodawstwo handlowe i celne musi być, co do zasady, stabilne i wszechstronne, a ich przepisy i procedury muszą być proporcjonalne, przejrzyste, przewidywalne, niedyskryminujące, bezstronne oraz stosowane jednolicie i skutecznie oraz służyć miedzy innymi:
a) ochronie i ułatwianiu legalnego handlu poprzez skuteczne egzekwowanie i przestrzeganie wymogów prawnych;
b) unikaniu zbędnych lub dyskryminujących obciążeń podmiotów gospodarczych, zapobieganiu nadużyciom finansowym i dalszemu ułatwianiu podmiotom gospodarczym osiągania wysokiego poziomu zgodności;
c) stosowaniu jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) do celów zgłoszeń celnych;
d) podjęcia środków, które przyczyniają się do zwiększenia skuteczności, przejrzystości i uproszczenia procedur i praktyk celnych na granicy;
e) stosowaniu nowoczesnych technik celnych, wraz z oceną ryzyka, kontroli po odprawie celnej i metod kontroli przedsiębiorstw w celu uproszczenia i ułatwienia wprowadzania, wyprowadzania i zwalniania towarów;
f) obniżeniu kosztów przestrzegania przepisów i zapewnieniu wszystkim podmiotom gospodarczym większej przewidywalności;
g) bez uszczerbku dla stosowania obiektywnych kryteriów oceny ryzyka – zapewnieniu niedyskryminacyjnego nakładania wymogów i procedur mających zastosowanie do przywozu, wywozu i towarów w tranzycie;
h) stosowaniu międzynarodowych instrumentów mających zastosowanie w obszarze ceł i handlu, w tym instrumentów opracowanych przez Światową Organizację Celną, Konwencji stambulskiej dotyczącej odprawy czasowej z 1990 r., Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r., instrumentów WTO, Konwencji celnej ONZ dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR z 1975 r., Konwencji w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach z 1982 r.; mogą też w stosownych przypadkach brać pod uwagę opracowane przez Światową Organizację Celną Ramy standardów dla zabezpieczenia i uproszczenia handlu globalnego oraz wytyczne Komisji Europejskiej, na przykład strategię celną;
i) podjęciu niezbędnych środków w celu odzwierciedlenia i wykonania postanowień zmienionej konwencji z Kioto dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego z 1973 r.;
j) wprowadzeniu wcześniejszych wiążących interpretacji dotyczących klasyfikacji taryfowej i reguł pochodzenia. Strony zapewniają, aby interpretacja mogła zostać uchylona lub unieważniona wyłącznie po powiadomieniu przedsiębiorcy, którego to dotyczy, i bez mocy wstecznej, chyba że interpretacja taka została sporządzona na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;
k) wprowadzeniu i stosowaniu uproszczonych procedur dla upoważnionych przedsiębiorców handlowych zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami;
I) określeniu zasad zapewniających, aby wszelkie kary nałożone w przypadku naruszeń przepisów celnych lub wymogów proceduralnych były proporcjonalne i niedyskryminujące oraz aby ich stosowanie nie było przyczyną nieuzasadnionych opóźnień; oraz
m) stosowaniu przejrzystych, niedyskryminujących i proporcjonalnych zasad, w przypadkach gdy agencje rządowe świadczą usługi zapewniane również przez sektor prywatny.
2. W celu usprawnienia metod pracy oraz zapewnienia niedyskryminacji, przejrzystości, efektywności, rzetelności i rozliczalności działań Strony:
a) podejmują dalsze działania na rzecz ograniczenia, uproszczenia i standaryzacji danych i dokumentacji wymaganych przez organy celne i inne właściwe organy;
b) w miarę możliwości upraszczają wymogi i formalności dotyczące szybkiego zwolnienia i odprawy towarów;
c) wprowadzają skuteczne, szybkie i niedyskryminujące procedury gwarantujące prawo do odwołania się od działań, orzeczeń i decyzji administracyjnych organów celnych i innych właściwych organów mających wpływ na towary dostarczone do organów celnych. Procedury odwoławcze muszą być łatwo dostępne, a wszelkie koszty z nimi związane muszą być uzasadnione i współmierne do kosztów poniesionych przez organy w celu zapewnienia prawa do odwołania;
d) podejmują działania w celu zapewnienia, aby – w przypadku odwołania się od zakwestionowanego działania, orzeczenia lub decyzji administracyjnej – towary były zwykle zwolnione, a płatności z tytułu cła mogły zostać odroczone, z zastrzeżeniem podjęcia wszelkich środków zabezpieczających uznanych za konieczne. W razie potrzeby zwolnienie towarów powinno być uzależnione od przedstawienia gwarancji w formie poręczenia lub depozytu; oraz
e) zapewniają utrzymanie najwyższych standardów etycznych, zwłaszcza na granicy, poprzez wykorzystanie środków odzwierciedlających zasady odpowiednich konwencji i instrumentów międzynarodowych w tym zakresie, w szczególności, w stosownych przypadkach, zmienionej deklaracji Światowej Organizacji Celnej z Aruszy z 2003 r. oraz strategii Komisji Europejskiej w sprawie etyki zawodowej w służbie celnej z 2007 r.
3. Strony zgodnie postanawiają wyeliminować:
a) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z usług pośredników celnych; oraz
b) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z inspekcji przedwysyłkowych lub inspekcji przeznaczenia.
4. W odniesieniu do tranzytu:
a) do celów niniejszego Układu mają zastosowanie zasady i definicje dotyczące tranzytu określone w postanowieniach WTO, w szczególności art. V GATT 1994 i postanowienia z nim związane, w tym wszelkie wyjaśnienia i zmiany wynikające z dauhańskiej rundy negocjacji w sprawie ułatwień w wymianie handlowej. Postanowienia te stosuje się także, gdy tranzyt towarów zaczyna się lub kończy na terytorium Strony;
b) Strony podejmują działania zmierzające do stopniowego wzajemnego połączenia swoich systemów tranzytu celnego, mając na uwadze przyszły udział Gruzji we wspólnym systemie tranzytowym (1);
|
|
(1) Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury tranzytowej.
c) Strony zapewniają współpracę i koordynację pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi organami na ich terytorium, aby ułatwić ruch tranzytowy. Strony wspierają również współpracę między organami a sektorem prywatnym w zakresie tranzytu.
Artykuł 68
Relacje ze środowiskiem gospodarczym
Strony zgodnie postanawiają:
a) zapewnić przejrzystość oraz publiczną dostępność swoich przepisów i procedur, w miarę możliwości w formie elektronicznej, wraz z odpowiednim uzasadnieniem ich przyjęcia. Potrzebne są regularne konsultacje i rozsądny przedział czasu pomiędzy publikacją nowych lub zmienionych przepisów a ich wejściem w życie;
b) przeprowadzać w odpowiednim terminie regularne konsultacje z przedstawicielami handlu na temat wniosków legislacyjnych, procedur celnych i kwestii handlowych;
c) udostępniać publicznie, w miarę możliwości drogą elektroniczną, stosowne komunikaty administracyjne, zawierające informacje o wymaganiach organów celnych i procedurach wprowadzenia lub wyprowadzenia, godzinach pracy i procedurach roboczych biur celnych w portach i na przejściach granicznych oraz o punktach kontaktowych udzielających informacji;
d) wspierać współpracę pomiędzy podmiotami gospodarczymi a właściwymi organami administracyjnymi poprzez stosowanie niearbitralnych i publicznie dostępnych procedur, przede wszystkim w oparciu o te publikowane przez Światową Organizację Celną; oraz
e) zapewniać, aby ich odnośne wymogi oraz procedury celne pozostawały zgodne z uzasadnionymi potrzebami podmiotów handlowych i z najlepszymi praktykami oraz aby ograniczały wymianę handlową w najmniejszym możliwym stopniu.
Artykuł 69
Opłaty i należności
1. Strony zakazują opłat administracyjnych o skutku równoważnym do należności celnych przywozowych lub wywozowych i stosownych opłat.
2. W odniesieniu do wszystkich opłat i należności jakiegokolwiek rodzaju nakładanych przez organy celne każdej ze Stron, w tym opłat i należności za zadania wykonane przez inną instancję w imieniu wyżej wymienionych organów, w ramach przywozu lub wywozu lub w związku z przywozem lub wywozem oraz bez uszczerbku dla odnośnych artykułów w rozdziale 1 (Traktowanie narodowe i dostęp towarów do rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu:
a) opłaty i należności można nałożyć jedynie na usługi świadczone na wniosek zgłaszającego poza normalnymi warunkami pracy, godzinami pracy i w miejscach innych niż te, o których mowa w przepisach celnych, lub tytułem formalności związanych ze świadczeniem takich usług i wymaganych do dokonania takiego przywozu lub wywozu;
b) opłaty i należności nie mogą przekraczać kosztu świadczonej usługi;
c) opłaty i należności nie mogą być obliczane ad valorem;
d) informacje dotyczące opłat i należności są publikowane poprzez urzędowo określony środek przekazu, a jeśli jest to możliwe, na oficjalnej stronie internetowej. Informacje te muszą obejmować przyczyny nałożenia opłat lub należności na świadczone usługi, nazwę odpowiedzialnego organu, opłaty i należności, jakie zostaną zastosowane, oraz termin i sposób dokonania zapłaty; oraz
e) nie nakłada się nowych ani zmienionych opłat i należności aż do czasu opublikowania i udostępnienia informacji o nich.
Artykuł 70
Ustalanie wartości celnej
1. Postanowienia porozumienia w sprawie wykonania art. VII GATT 1994 zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO wraz ze wszelkimi późniejszymi zmianami, regulują zasady ustalania wartości celnej towarów w wymianie handlowej między Stronami. Wspomniane postanowienia Porozumienia WTO zostają niniejszym włączone do niniejszego Układu i stanowią jego część. Nie stosuje się minimalnych wartości celnych.
2. Strony współpracują w celu wypracowania wspólnego podejścia do kwestii dotyczących ustalania wartości celnej.
Artykuł 71
Współpraca celna
Strony wzmacniają współpracę w obszarze ceł, aby zapewnić wykonanie celów niniejszego rozdziału, tak aby zwiększyć ułatwienia handlowe, a równocześnie zapewnić skuteczną kontrolę, bezpieczeństwo i zapobieganie nadużyciom finansowym. W tym celu, w stosownych przypadkach, Strony mogą się posłużyć strategią celną Komisji Europejskiej jako punktem odniesienia.
Aby zapewnić zgodność z postanowieniami niniejszego rozdziału Strony między innymi:
a) wymieniają informacje na temat przepisów i procedur celnych;
b) opracowują wspólne inicjatywy dotyczące procedur przywozu, wywozu i tranzytu, a także działają na rzecz zapewnienia skutecznych usług na rzecz środowiska gospodarczego;
c) współpracują w zakresie automatyzacji procedur celnych i innych procedur handlowych;
d) wymieniają, w stosownych przypadkach, informacje i dane z zastrzeżeniem przestrzegania poufności danych wrażliwych oraz ochrony danych osobowych;
e) współpracują w zakresie zapobiegania nielegalnemu transgranicznemu handlowi towarami, w tym wyrobami tytoniowymi, oraz jego zwalczania;
f) wymieniają informacje lub rozpoczynają konsultacje w celu wypracowania, w miarę możliwości, wspólnych stanowisk na forach organizacji międzynarodowych działających w dziedzinie ceł, takich jak WTO, WCO, ONZ, Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (UNCTAD) oraz EKG ONZ;
g) współpracują w zakresie planowania i świadczenia pomocy technicznej, zwłaszcza w celu ułatwienia reformy ułatwień celnych i handlowych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Układu;
h) wymieniają najlepsze praktyki w zakresie operacji celnych, zwłaszcza dotyczące systemów kontroli celnych opartych na ryzyku i egzekwowania praw własności intelektualnej, w szczególności w zakresie podrabianych produktów;
i) wspierają koordynację pomiędzy wszystkimi organami służb granicznych Stron w celu ułatwienia procedury przekraczania granic i poprawy kontroli, biorąc pod uwagę, jeśli to możliwe i właściwe, wspólne kontrole graniczne; oraz
j) ustanawiają, stosownie do potrzeb, wzajemne uznawanie programów partnerstwa handlowego i kontroli celnych, w tym równoważnych środków ułatwiających wymianę handlową.
Artykuł 72
Wzajemna pomoc administracyjna w sprawach celnych
Bez uszczerbku dla innych form współpracy przewidzianych w niniejszym Układzie, w szczególności w art. 71 niniejszego Układu, Strony udzielają wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych zgodnie z postanowieniami Protokołu II do niniejszego Układu dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.
Artykuł 73
Pomoc techniczna i budowanie zdolności
Strony współpracują w zakresie świadczenia pomocy technicznej i budowania zdolności w celu wdrożenia reformy ułatwień handlowych i celnych.
Artykuł 74
Podkomitet ds. Ceł
1. Niniejszym ustanawia się Podkomitet ds. Ceł. Podkomitet ten podlega Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
2. Zadania Podkomitetu obejmują systematyczne konsultacje i monitorowanie wykonania postanowień niniejszego rozdziału oraz administrowanie nimi, w tym kwestie dotyczące współpracy celnej, transgranicznej współpracy celnej i zarządzania, pomocy technicznej, reguł pochodzenia, ułatwień w handlu, a także wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.
3. Podkomitet ds. Ceł między innymi:
a) nadzoruje prawidłowe stosowanie niniejszego rozdziału oraz protokołów I i II do niniejszego Układu;
b) przyjmuje ustalenia praktyczne, środki i decyzje w celu wykonania niniejszego rozdziału oraz protokołów I i II do niniejszego Układu, w tym w zakresie wymiany informacji i danych, wzajemnego uznawania kontroli celnych i programów partnerstwa handlowego oraz wzajemnie uzgodnionych korzyści;
c) wymienia poglądy na wszelkie tematy będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym przyszłe środki i zasoby na ich wdrożenie i stosowanie;
d) w stosownych przypadkach – przedstawia zalecenia; oraz
e) przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
Artykuł 75
Zbliżenie przepisów celnych
Dokonuje się stopniowego zbliżenia do przepisów celnych Unii i niektórych aktów prawa międzynarodowego, jak przewidziano w załączniku XIII do niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 6
Prowadzenie przedsiębiorstwa, handel usługami i handel elektroniczny
Sekcja 1
Postanowienia ogólne
Artykuł 76
Cel i zakres stosowania
1. Strony, potwierdzając swoje zobowiązania w ramach Porozumienia WTO, ustanawiają niniejszym niezbędne uzgodnienia dotyczące stopniowej wzajemnej liberalizacji prowadzenia przedsiębiorstw i handlu usługami oraz współpracy w zakresie handlu elektronicznego.
2. Zamówienia publiczne objęte są rozdziałem 8 (Zamówienia publiczne) tytułu TV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu i żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane jako nakładające jakiekolwiek zobowiązania w zakresie zamówień publicznych.
3. Dotacje objęte są rozdziałem 10 (Konkurencja) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, a postanowienia niniejszego rozdziału nie mają zastosowania do dotacji przyznawanych przez Strony.
4. Zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału każda ze Stron zachowuje prawo do regulowania i wprowadzania nowych przepisów, aby osiągnąć uzasadnione cele polityczne.
5. Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do środków odnoszących się do osób fizycznych starających się o dostęp do rynku pracy Strony, ani do środków dotyczących obywatelstwa, stałego pobytu, czy też stałego zatrudnienia.
6. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie uniemożliwia Stronie stosowania środków regulujących wjazd lub czasowy pobyt osób fizycznych na ich terytorium, łącznie ze środkami niezbędnymi dla ochrony integralności granic i zapewnienia zorganizowanego przemieszczania się osób fizycznych przez ich granice, pod warunkiem że środki takie nie będą stosowane w sposób niweczący lub naruszający korzyści przypadające którejkolwiek ze Stron zgodnie z warunkami szczegółowego zobowiązania w niniejszym rozdziale i załączniku XIV do niniejszego Układu (1).
Artykuł 77
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału:
a) „środek” oznacza każdy środek Strony w formie ustawy, rozporządzenia, zasady, procedury, decyzji, działania administracyjnego lub w jakiejkolwiek innej formie;
|
|
(1) Sam fakt wymagania wizy od osób fizycznych pochodzących tylko z niektórych państw nie jest uznawany za niweczący lub naruszający korzyści wynikające ze szczegółowego zobowiązania.
b) „środki wprowadzone lub utrzymywane przez Stronę” oznaczają środki podjęte przez:
(i) administrację i organy stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; oraz
(ii) organy pozarządowe wykonujące uprawnienia delegowane przez administrację lub organy stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego;
c) „osoba fizyczna pochodząca ze Strony” oznacza obywatela państwa członkowskiego UE lub obywatela Gruzji zgodnie z ich właściwym prawodawstwem;
d) „osoba prawna” oznacza każdy podmiot prawny właściwie ustanowiony lub w inny sposób utworzony na podstawie właściwego prawa, dla celów komercyjnych lub innych, prywatny lub rządowy, włączając w to spółkę kapitałową, fundusz powierniczy, spółkę osobową, wspólne przedsięwzięcie, firmę jednoosobową lub stowarzyszenie;
e) „osoba prawna pochodząca ze Strony” oznacza osobę prawną zdefiniowaną w lit. d), ustanowioną zgodnie z przepisami, odpowiednio, jednego z państw członkowskich UE lub Gruzji i mającą siedzibę statutową, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności, odpowiednio, na terytorium (1), do którego zastosowanie ma Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub na terytorium Gruzji;
Jeżeli ta osoba prawna ma jedynie swoją siedzibę statutową lub zarząd odpowiednio na terytorium, do którego ma zastosowanie Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, lub na terytorium Gruzji, nie jest ona uznawana odpowiednio za osobę prawną pochodzącą z Unii ani za osobę prawną pochodzącą z Gruzji, chyba że jej działalność ma rzeczywisty i ciągły związek z gospodarką odpowiednio Unii lub Gruzji;
Niezależnie od postanowień poprzedniej litery, przedsiębiorstwa żeglugowe mające siedzibę poza terytorium Unii lub Gruzji i kontrolowane odpowiednio przez obywateli państwa członkowskiego UE lub Gruzji są także beneficjentami niniejszego Układu, jeżeli ich statki są zarejestrowane zgodnie z właściwym prawodawstwem w tym państwie członkowskim lub w Gruzji i pływają pod banderą państwa członkowskiego lub Gruzji;
f) „jednostka zależna” osoby prawnej pochodzącej z jednej ze Stron oznacza należącą do niej osobę prawną lub osobę prawną faktycznie przez nią kontrolowaną (2);
g) „oddział” osoby prawnej oznacza jednostkę nieposiadającą osobowości prawnej, o charakterze starym, powstałą na przykład w wyniku rozszerzenia działalności podmiotu macierzystego, posiadającą zarząd i wyposażoną materialnie w celu prowadzenia negocjacji handlowych z osobami trzecimi, aby osoby te, wiedząc, że w razie konieczności istnieje związek prawny z podmiotem macierzystym, którego siedziba zarządu znajduje się za granicą, nie były zobowiązane negocjować bezpośrednio z takim podmiotem macierzystym, lecz mogły dokonywać transakcji handlowych w miejscu prowadzenia działalności stanowiącej rozszerzenie działalności tego podmiotu;
h) „prowadzenie przedsiębiorstwa” oznacza:
(i) w odniesieniu do osób prawnych pochodzących z Unii lub z Gruzji prawo do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej poprzez ustanowienie, w tym nabycie, osoby prawnej lub założenie oddziału lub przedstawicielstwa odpowiednio w Gruzji lub w Unii;
(ii) w odniesieniu do osób fizycznych prawo osób fizycznych pochodzących z Unii lub z Gruzji do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej na zasadzie samozatrudnienia i do prowadzenia przedsiębiorstw, w szczególności spółek, które faktycznie kontrolują;
i) „działalność gospodarcza” obejmuje działalność o charakterze przemysłowym, handlowym i zawodowym oraz działalność rzemieślniczą, a nie obejmuje działalności prowadzonej w związku z wykonywaniem władzy publicznej;
j) „prowadzenie działalności” oznacza prowadzenie działalności gospodarczej;
k) „usługi” obejmują wszelkie usługi w jakichkolwiek sektorach z wyjątkiem usług świadczonych w ramach wykonywania władzy publicznej;
|
|
(1) W celu zapewnienia większej pewności terytorium to obejmuje wyłączną strefę ekonomiczną i szelf kontynentalny, określone w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS).
(2) Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę prawną, jeżeli ta ostatnia ma prawo do powołania większości członków jej zarządu lub do kierowania jej działaniami z prawnego punktu widzenia.
I) „usługi świadczone i inne działania prowadzone w ramach wykonywania władzy publicznej” oznaczają wszelkie usługi lub działania, które nie są wykonywane na zasadach handlowych ani w ramach konkurencji z jednym podmiotem gospodarczym lub większą ich liczbą;
m) „transgraniczne świadczenie usług” oznacza świadczenie usług:
(i) z terytorium Strony na terytorium drugiej Strony (sposób 1); lub
(ii) na terytorium Strony dla usługobiorcy pochodzącego z drugiej Strony (sposób 2);
n) „usługodawca” Strony oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną jednej ze Stron, która zamierza świadczyć lub świadczy usługi;
o) „przedsiębiorca” jednej ze Stron oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która zamierza prowadzić lub prowadzi działalność gospodarczą poprzez utworzenie przedsiębiorstwa.
Sekcja 2
Prowadzenie przedsiębiorstwa
Artykuł 78
Zakres stosowania
Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków wprowadzonych lub utrzymywanych przez Strony, wpływających na prowadzenie wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw z wyjątkiem:
a) wydobywania, wytwarzania i przetwarzania (1) materiałów jądrowych;
b) produkcji broni, amunicji i materiałów wojskowych lub handlu nimi;
c) usług audiowizualnych;
d) krajowego kabotażu morskiego (2); oraz
e) krajowych i międzynarodowych usług transportu lotniczego (3), regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio związanych z wykonywaniem praw przewozowych, innych niż:
(i) usługi naprawcze i konserwacyjne, podczas których statek powietrzny jest wycofany z użytku;
(ii) sprzedaż i marketing usług transportu lotniczego;
(iii) usługi związane z komputerowym systemem rezerwacji (CRS);
(iv) usługi obsługi naziemnej;
(v) usługi obsługi portów lotniczych.
|
|
(1) Dla większej pewności przetwarzanie materiałów jądrowych obejmuje wszystkie działania sklasyfikowane pod kodem 2330 według klasyfikacji UN ISIC Rev.3.1.
(2) Bez uszczerbku dla zakresu działalności, która może zostać uznana za kabotaż na podstawie odpowiedniego prawodawstwa krajowego, krajowy kabotaż morski w rozumieniu niniejszego rozdziału obejmuje przewozy pasażerskie lub przewozy towarów miedzy portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE a innym portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE, w tym na szelfie kontynentalnym, zgodnie z UNCLOS, oraz ruch rozpoczynający i kończący się w tym samym porcie lub miejscu znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE.
(3) Warunki wzajemnego dostępu do rynku w transporcie lotniczym są określone w Umowie pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a Gruzją w sprawie ustanowienia wspólnego obszaru lotniczego.
Artykuł 79
Traktowanie narodowe i zasada największego uprzywilejowania
1. Z uwzględnieniem zastrzeżeń wymienionych w załączniku XIV-E do niniejszego Układu, z datą wejścia w życie niniejszego Układu Gruzja przyznaje:
a) w odniesieniu do prowadzenia jednostek zależnych, oddziałów i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z Unii, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez Gruzję jej własnym osobom prawnym, oddziałom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, oddziałom i przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego, które jest korzystniejsze;
b) w odniesieniu do działalności założonych w Gruzji jednostek zależnych, oddziałów i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z Unii, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez Gruzję jej własnym osobom prawnym, oddziałom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, oddziałom i przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego, które jest korzystniejsze (1).
2. Z uwzględnieniem zastrzeżeń wymienionych w załączniku XIV-A do niniejszego Układu, z datą wejścia w życie niniejszego Układu Unia przyznaje:
a) w odniesieniu do prowadzenia jednostek zależnych, oddziałów i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z Gruzji, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez Unię jej własnym osobom prawnym, oddziałom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, oddziałom i przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego, które jest korzystniejsze;
b) w odniesieniu do działalności założonych w Unii jednostek zależnych, oddziałów i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z Gruzji, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez Unię jej własnym osobom prawnym, oddziałom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, oddziałom i przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego, które jest korzystniejsze (2).
3. Z uwzględnieniem zastrzeżeń wymienionych w załącznikach XIV-A i XIV-E do niniejszego Układu, Strony nie przyjmują żadnych nowych przepisów ani środków, które powodują dyskryminację w odniesieniu do prowadzenia osób prawnych pochodzących z Unii lub z Gruzji na ich terytorium lub w odniesieniu do prowadzenia działalności przez założone przedsiębiorstwa w porównaniu z ich własnymi osobami prawnymi.
|
|
(1) Obowiązek ten nie dotyczy postanowień w zakresie ochrony inwestycji nieobjętych niniejszym rozdziałem łącznie z postanowieniami dotyczącymi postępowania mającego na celu rozstrzygniecie sporu miedzy inwestorami a państwem, jak zapisano w innych umowach.
(2) Obowiązek ten nie dotyczy postanowień w zakresie ochrony inwestycji nieobjętych niniejszym rozdziałem łącznie z postanowieniami dotyczącymi procedur rozstrzygania sporów miedzy inwestorami a państwem, jak zapisano w innych umowach.
Artykuł 80
Przegląd
1. Mając na uwadze stopniową liberalizację warunków prowadzenia przedsiębiorstwa, Strony regularnie dokonują przeglądu postanowień niniejszej sekcji oraz wykazu zastrzeżeń, o których mowa w art. 79 niniejszego Układu, a także warunków prowadzenia działalności, zachowując spójność ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych.
2. W kontekście przeglądu, o którym mowa w ust. 1, Strony dokonują oceny wszelkich napotkanych przeszkód w prowadzeniu przedsiębiorstwa. W celu ugruntowania postanowień niniejszego rozdziału Strony szukają, w razie potrzeby, odpowiednich sposobów na wyeliminowanie takich przeszkód, co mogłoby obejmować dalsze negocjacje, w tym również w odniesieniu do ochrony inwestycji i postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporu między inwestorem a państwem.
Artykuł 81
Inne umowy
Niniejszy rozdział nie wpływa na prawa przedsiębiorstw pochodzących ze Stron wynikające z obecnych lub przyszłych umów międzynarodowych dotyczących inwestycji, zawartych przez poszczególne państwa członkowskie UE lub Gruzję.
Artykuł 82
Zasady traktowania oddziałów i przedstawicielstw
1. Postanowienia art. 79 niniejszego Układu nie stanowią przeszkody dla stosowania przez Stronę szczególnych zasad dotyczących prowadzenia oddziałów i przedstawicielstw osób prawnych drugiej Strony, niezarejestrowanych na terytorium pierwszej Strony, oraz prowadzenia przez nie działalności na jej terytorium, które to zasady są uzasadnione prawnymi lub technicznymi różnicami pomiędzy tymi oddziałami i przedstawicielstwami w porównaniu z oddziałami i przedstawicielstwami osób prawnych zarejestrowanych na jej terytorium lub, w odniesieniu do usług finansowych, ze względów ostrożnościowych.
2. Różnica w traktowaniu nie może wykraczać poza to, co jest ściśle konieczne w związku z istnieniem takich różnic prawnych lub technicznych lub, w odniesieniu do usług finansowych, ze względów ostrożnościowych.
Sekcja 3
Transgraniczne świadczenie usług
Artykuł 83
Zakres stosowania
Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków wprowadzanych przez Strony, które mają wpływ na transgraniczne świadczenie wszystkich rodzajów usług, z wyjątkiem:
a) usług audiowizualnych;
b) krajowego kabotażu morskiego (1); oraz
c) krajowych i międzynarodowych usług transportu lotniczego (2), regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio związanych z wykonywaniem praw przewozowych innych niż:
(i) usługi naprawcze i konserwacyjne, podczas których statek powietrzny jest wycofany z użytku;
(ii) sprzedaż i marketing usług transportu lotniczego;
(iii) usługi związane z komputerowym systemem rezerwacji (CRS);
(iv) usługi obsługi naziemnej;
(v) usługi obsługi portów lotniczych.
|
|
(1) Bez uszczerbku dla zakresu działalności, która może zostać uznana za kabotaż na podstawie odpowiedniego prawodawstwa krajowego, krajowy kabotaż morski w rozumieniu niniejszego rozdziału obejmuje przewozy pasażerskie lub przewozy towarów miedzy portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE a innym portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE, w tym na szelfie kontynentalnym, zgodnie z UNCLOS, oraz ruch rozpoczynający i kończący się w tym samym porcie lub miejscu znajdującym się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE;
(2) Warunki wzajemnego dostępu do rynku w transporcie lotniczym są określone w Umowie pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a Gruzją w sprawie ustanowienia wspólnego obszaru lotniczego.
Artykuł 84
Dostęp do rynku
1. W zakresie dostępu do rynku poprzez transgraniczne świadczenie usług każda ze Stron przyznaje usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie zapewniane na podstawie szczegółowych zobowiązań zawartych w załącznikach XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu.
2. W sektorach, w których podejmowane są zobowiązania związane z dostępem do rynku, środki, których Strona nie może utrzymywać ani wprowadzać na podstawie podziału regionalnego albo całego terytorium, o ile w załącznikach XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu nie postanowiono inaczej, są zdefiniowane jako:
a) ograniczenia liczby usługodawców, czy to w postaci kontyngentów określonych liczbowo, monopolów, wyłącznych usługodawców, czy też wymogów wykonania testu potrzeb ekonomicznych;
b) ograniczenia całkowitej wartości transakcji usługowych lub aktywów w postaci kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych; lub
c) ograniczenia całkowitej liczby transakcji usługowych lub całkowitej wielkości produktu wyrażonego w formie określonych liczbowo jednostek, kontyngentów lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych.
Artykuł 85
Traktowanie narodowe
1. W sektorach, w przypadku których zobowiązania dotyczące dostępu do rynku są zawarte w załącznikach XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu, oraz z zastrzeżeniem wszelkich określonych tam warunków i kompetencji, w odniesieniu do wszystkich środków wpływających na transgraniczne świadczenie usług, każda ze Stron przyznaje takim usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż to, które przyznaje podobnym usługom i usługodawcom krajowym.
2. Strona może spełniać wymóg określony w ust. 1 poprzez przyznanie usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowania identycznego albo innego z formalnego punktu widzenia niż to, które przyznaje własnym podobnym usługom i usługodawcom.
3. Identyczne lub różne z formalnego punktu widzenia traktowanie uważane jest za mniej korzystne, jeżeli zmienia ono warunki konkurencji na korzyść usług lub usługodawców danej Strony w porównaniu z podobnymi usługami lub usługodawcami drugiej Strony.
4. Szczególne zobowiązania podjęte na podstawie niniejszego artykułu nie mogą być interpretowane jako wymagające od którejkolwiek ze Stron rekompensaty za nieodłączne niekorzystne czynniki konkurencji, które wynikają z faktu, że odnośne usługi lub usługodawcy pochodzą z zagranicy.
Artykuł 86
Wykaz zobowiązań
Sektory zliberalizowane przez każdą ze Stron zgodnie z niniejszą sekcją oraz, w drodze zastrzeżeń, ograniczenia dotyczące dostępu do rynku i traktowania narodowego mające zastosowanie do usług i usługodawców drugiej Strony w tych sektorach są określone w wykazie zobowiązań zawartym w załącznikach XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu.
Artykuł 87
Przegląd
Mając na uwadze stopniową liberalizację transgranicznego świadczenia usług pomiędzy Stronami, Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, regularnie dokonuje przeglądu wykazu zobowiązań, o którym mowa w art. 86 niniejszego Układu. W przeglądzie tym uwzględniany jest proces stopniowego zbliżenia, o którym mowa w art. 103, 113, 122 i 126 niniejszego Układu, oraz jego wpływ na wyeliminowanie pozostałych przeszkód dla transgranicznego świadczenia usług między Stronami.
Sekcja 4
Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych
Artykuł 88
Zakres stosowania i definicje
1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków podejmowanych przez Strony dotyczących wjazdu oraz tymczasowego pobytu na ich terytorium kluczowego personelu, absolwentów odbywających staż, sprzedawców biznesowych, usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody, zgodnie z art. 76 ust. 5 niniejszego Układu.
2. Do celów niniejszej sekcji:
a) „personel kluczowy” oznacza osoby fizyczne zatrudnione przez osobę prawną pochodzącą z jednej ze Stron inną niż organizacja niedochodowa (1), które są odpowiedzialne za założenie przedsiębiorstwa lub faktyczną kontrolę nad nim, zarządzanie nim i jego działalność. „Personel kluczowy” obejmuje „osoby odbywające wizyty służbowe” do celów prowadzenia przedsiębiorstwa oraz „osoby przeniesione wewnątrz przedsiębiorstwa”:
(i) „osoby odbywające wizyty służbowe” do celów prowadzenia przedsiębiorstwa oznaczają osoby fizyczne pracujące na wyższych stanowiskach, które są odpowiedzialne za założenie przedsiębiorstwa. Nie oferują one ani nie świadczą usług, ani nie prowadzą działalności gospodarczej innej niż działalność wymagana do celów prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie otrzymują one wynagrodzenia ze źródła znajdującego się na terytorium Strony przyjmującej;
(ii) „osoby przeniesione wewnątrz przedsiębiorstwa” oznaczają osoby fizyczne, które zostały zatrudnione przez osobę prawną lub są jej partnerami co najmniej od roku oraz które są czasowo przeniesione do przedsiębiorstwa, które może być jednostką zależną, oddziałem lub jednostką dominującą przedsiębiorstwa lub osoby prawnej znajdującej się na terytorium drugiej Strony. Dana osoba fizyczna musi należeć do jednej z następujących kategorii:
1) kierownicy: osoby pracujące na wyższych stanowiskach w ramach osoby prawnej, które przede wszystkim kierują zarządzaniem przedsiębiorstwem, a podlegają ogólnemu nadzorowi rady dyrektorów lub udziałowców przedsiębiorstwa, bądź osób im równoważnych, lub otrzymują od nich wytyczne, w tym co najmniej:
– kierujący przedsiębiorstwem lub jego departamentem lub działem;
|
|
(1) Odniesienie do osoby prawnej „innej niż organizacja niedochodowa” dotyczy wyłącznie: Belgii, Republiki Czeskiej, Danii, Niemiec, Estonii, Irlandii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Wioch, Cypru, Łotwy, Litwy, Luksemburga, Malty, Niderlandów, Austrii, Portugalii, Słowenii, Finlandii i Zjednoczonego Królestwa.
– nadzorujący i kontrolujący pracę innych pracowników nadzoru i kierownictwa lub sprawujących funkcje specjalistyczne; oraz
– upoważnieni do osobistego naboru i zwalniania pracowników lub do wydawania zaleceń w kwestii naboru, zwalniania pracowników lub innych działań dotyczących personelu;
2) specjaliści: osoby pracujące w ramach osoby prawnej, posiadające rzadko spotykaną wiedzę niezbędną do produkcji prowadzonej przez przedsiębiorstwo, obsługi sprzętu badawczego, technik, procesów, procedur lub zarządzania. Przy ocenie takiej wiedzy brana będzie pod uwagę nie tylko wiedza specyficzna dla przedsiębiorstwa, ale również to, czy dana osoba posiada wysoki poziom kwalifikacji odnoszących się do rodzaju pracy lub branży, które wymagają określonej wiedzy technicznej, łącznie z akredytacją w zawodzie regulowanym;
b) „absolwenci odbywający staż” oznaczają osoby fizyczne, które przez przynajmniej rok były zatrudnione przez osobę prawną jednej ze Stron lub jej oddział, posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych oraz są czasowo przeniesione do przedsiębiorstwa założonego przez osobę prawną na terytorium drugiej Strony w celu rozwoju kariery lub odbycia szkolenia w zakresie technik lub metod biznesowych (1);
c) „sprzedawcy biznesowi” (2) oznaczają osoby fizyczne, które są przedstawicielami usługodawcy lub dostawcy towarów pochodzącego z jednej ze Stron, starające się o wjazd i czasowy pobyt na terytorium drugiej Strony w celu negocjowania sprzedaży usług lub towarów bądź zawarcia umów na sprzedaż usług lub towarów w imieniu tego usługodawcy lub dostawcy. Nie dokonują oni sprzedaży bezpośredniej klientom indywidualnym i nie otrzymują wynagrodzenia ze źródeł zlokalizowanych na terytorium przyjmującej Strony, nie są także komisantami;
d) „usługodawcy kontraktowi” oznaczają osoby fizyczne zatrudnione przez osobę prawną pochodzącą z jednej ze Stron, która nie jest agencją zajmującą się rekrutacją i pośrednictwem w zatrudnieniu pracowników ani nie działa za pośrednictwem takiej agencji, nie posiada przedsiębiorstwa na terytorium drugiej Strony oraz zawarła umowę w dobrej wierze o świadczenie usług z końcowym usługobiorcą pochodzącym z tej Strony, wymagającą czasowej obecności pracowników na terytorium tej Strony w celu wykonania umowy o świadczenie usług;
e) „osoby wykonujące wolny zawód” oznaczają osoby fizyczne świadczące usługi i prowadzące działalność na własny rachunek na terytorium Strony, które nie posiadają przedsiębiorstwa na terytorium drugiej Strony oraz które zawarły umowę w dobrej wierze o świadczenie usług (bez udziału agencji zajmującej się rekrutacją i pośrednictwem w zatrudnieniu pracowników) z końcowym usługobiorcą pochodzącym z tej Strony, wymagającą czasowej obecności pracowników na terytorium tej Strony w celu wykonania umowy o świadczenie usług;
f) „kwalifikacje” oznaczają dyplomy, świadectwa i inne dowody (formalnych kwalifikacji) wydane przez organ wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi oraz poświadczające pomyślne ukończenie szkolenia zawodowego.
Artykuł 89
Personel kluczowy i absolwenci odbywający staż
1. W przypadku każdego sektora zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa) oraz z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń wymienionych w załącznikach XIV-A i XIV-E do niniejszego Układu lub w załącznikach XIV-C i XIV-G do niniejszego Układu każda ze Stron umożliwia przedsiębiorcom drugiej Strony zatrudnianie w ich przedsiębiorstwach osób fizycznych drugiej Strony pod warunkiem, że tacy pracownicy są personelem kluczowym lub absolwentami odbywającymi staż, zdefiniowanymi w art. 88 niniejszego Układu. Czasowy wjazd i czasowy pobyt personelu kluczowego i absolwentów odbywających staż wynosi maksymalnie: trzy lata w przypadku przeniesień wewnątrz przedsiębiorstwa, dziewięćdziesiąt dni w dwunastomiesięcznym okresie dla osób odbywających wizyty służbowe do celów prowadzenia przedsiębiorstwa i jeden rok dla absolwentów odbywających staż.
2. W przypadku każdego sektora zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa) środki, których Strony nie utrzymują ani nie wprowadzają zarówno na obszarze całego terytorium, jak i w jednostkach podziału administracyjnego, o ile nie postanowiono inaczej w załącznikach XIV-C i XIV-G do niniejszego Układu, są zdefiniowane jako ograniczenia całkowitej liczby osób fizycznych, które przedsiębiorca może zatrudnić w charakterze personelu kluczowego i absolwentów odbywających staż w konkretnym sektorze, w formie kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych, i są one oznaczone jako ograniczenia dyskryminujące.
|
|
(1) Na przedsiębiorstwo przyjmujące może zostać nałożony wymóg przedstawienia, celem uprzedniego zatwierdzenia, programu szkolenia obejmującego okres pobytu i wskazującego, że celem pobytu jest szkolenie. W przypadku Republiki Czeskiej, Niemiec, Hiszpanii, Francji, Węgier i Austrii szkolenia muszą być powiązane z uzyskanym dyplomem ukończenia studiów wyższych.
(2) Zjednoczone Królestwo: kategoria sprzedawców biznesowych dotyczy jedynie usługodawców.
Artykuł 90
Sprzedawcy biznesowi
W przypadku każdego sektora zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa) lub sekcją 3 (Transgraniczne świadczenie usług) oraz z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń wymienionych w załącznikach XIV-A i XIV-E, a także XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu każda ze Stron zezwala na wjazd i czasowy pobyt sprzedawców biznesowych przez maksymalnie dziewięćdziesiąt dni w dwunastomiesięcznym okresie.
Artykuł 91
Usługodawcy kontraktowi
1. Strony potwierdzają swoje obowiązki wynikające z ich zobowiązań w ramach Układu ogólnego w sprawie handlu usługami („GATS”) w odniesieniu do wjazdu i czasowego pobytu usługodawców kontraktowych. Zgodnie z załącznikami XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu każda ze Stron zezwala na świadczenie usług na swoim terytorium przez usługodawców kontraktowych pochodzących z drugiej Strony z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu.
2. Zobowiązania podjęte przez Strony podlegają następującym warunkom:
a) osoby fizyczne muszą być czasowo zaangażowane w świadczenie usług jako pracownicy osoby prawnej, która zawarła umowę o świadczenie usług na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy;
b) osoby fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony powinny oferować takie usługi jako pracownicy osoby prawnej świadczącej usługi przez co najmniej rok bezpośrednio poprzedzający datę złożenia wniosku o wjazd na terytorium drugiej Strony. Ponadto osoby fizyczne muszą posiadać, w dniu złożenia wniosku o wjazd na terytorium drugiej Strony, przynajmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe (1) w sektorze działalności, który jest przedmiotem umowy;
c) osoby fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą posiadać:
(i) wyższe wykształcenie lub kwalifikacje potwierdzające wiedzę na równoważnym poziomie (2); oraz
(ii) kwalifikacje zawodowe, tam gdzie jest to niezbędne do wykonywania działalności zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi bądź wymogami prawnymi Strony, na terytorium której świadczona jest dana usługa;
d) z tytułu świadczenia usług na terytorium drugiej Strony osoby fizyczne nie otrzymują innego wynagrodzenia niż wynagrodzenie płacone przez osobę prawną zatrudniającą osobę fizyczną;
e) wjazd i czasowy pobyt osób fizycznych na terytorium zainteresowanej Strony jest możliwy na łączny okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, a w przypadku Luksemburga – 25 tygodni, w każdym dwunastomiesięcznym okresie, bądź na okres trwania umowy, w zależności od tego, który okres jest krótszy;
f) dostęp przyznany na mocy postanowień niniejszego artykułu odnosi się wyłącznie do działalności usługowej, która jest przedmiotem umowy, i nie uprawnia do posługiwania się tytułem zawodowym uznawanym na terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa;
g) liczba osób objętych umową o świadczenie usług nie może być większa, niż wynika to z konieczności zapewnienia wykonania umowy, co może być wymagane przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub innymi wymogami prawnymi Strony, na terytorium której świadczona jest usługa.
|
|
(1) Uzyskane po osiągnięciu pełnoletności, zdefiniowanej w obowiązujących przepisach krajowych.
(2) W przypadku, gdy dyplom lub kwalifikacje nie zostały uzyskane na terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa, Strona ta może ocenić, czy są one równoważne z wyższym wykształceniem wymaganym na jej terytorium.
Artykuł 92
Osoby wykonujące wolne zawody
1. Zgodnie z załącznikami XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu każda ze Stron zezwala na świadczenie usług na swoim terytorium przez osoby wykonujące wolne zawody pochodzące z drugiej Strony z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu.
2. Zobowiązania podjęte przez Strony podlegają następującym warunkom:
a) osoby fizyczne muszą być czasowo zaangażowane w świadczenie usług jako osoby prowadzące działalność na własny rachunek zarejestrowane na terytorium drugiej Strony i muszą uzyskać umowę o świadczenie usług na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy;
b) osoby fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą posiadać, w dniu złożenia wniosku o wjazd na terytorium drugiej Strony, przynajmniej sześcioletnie doświadczenie zawodowe w sektorze działalności, który jest przedmiotem umowy;
c) osoby fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą posiadać:
(i) wyższe wykształcenie lub kwalifikacje potwierdzające wiedzę na równoważnym poziomie (1); oraz
(ii) kwalifikacje zawodowe, w przypadkach, gdy są one niezbędne do wykonywania działalności zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub innymi wymogami prawnymi Strony, na terytorium której świadczona jest dana usługa;
d) wjazd i czasowy pobyt osób fizycznych na terytorium zainteresowanej Strony jest możliwy na łączny okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, a w przypadku Luksemburga – 25 tygodni, w każdym dwunastomiesięcznym okresie, bądź na okres trwania umowy, w zależności od tego, który okres jest krótszy;
e) dostęp przyznany na mocy postanowień niniejszego artykułu odnosi się wyłącznie do działalności usługowej, która jest przedmiotem umowy, i nie uprawnia do posługiwania się tytułem zawodowym uznawanym na terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa.
Sekcja 5
Ramy regulacyjne
Podsekcja 1
Regulacje krajowe
Artykuł 93
Zakres stosowania i definicje
1. Następujące ograniczenia mają zastosowanie do środków Stron dotyczących wymogów i procedur licencyjnych oraz wymogów i procedur kwalifikacyjnych wpływających na:
a) transgraniczne świadczenie usług;
b) prowadzenie działalności na ich terytorium przez osoby prawne i fizyczne w rozumieniu art. 77 ust. 9 niniejszego Układu; oraz
c) tymczasowy pobyt na ich terytorium kategorii osób fizycznych w rozumieniu w art. 88 ust. 2 lit. a)-e) niniejszego Układu.
2. W przypadku transgranicznego świadczenia usług ograniczenia te mają wyłącznie zastosowanie do sektorów, w odniesieniu do których Strona przyjęła określone zobowiązania i w zakresie, w jakim te zobowiązania mają zastosowanie, zgodnie z załącznikami XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu. W przypadku prowadzenia przedsiębiorstwa ograniczenia te nie mają zastosowania do sektorów w zakresie objętym zastrzeżeniem wymienionym zgodnie z załącznikami XIV-A i XIV-E do niniejszego Układu. W przypadku tymczasowego pobytu osób fizycznych ograniczenia te nie mają zastosowania do sektorów w zakresie objętym zastrzeżeniem wymienionym w załącznikach XIV-C, XIV-D, XIV-G i XIV-H do niniejszego Układu.
3. Wspomniane ograniczenia nie mają zastosowania do środków w zakresie, w jakim stanowią zastrzeżenia uwzględnione w odnośnych załącznikach do niniejszego Układu.
|
|
(1) Jeżeli dyplom lub kwalifikacje nie zostały uzyskane na terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa, Strona ta może ocenić, czy są one równoważne z wyższym wykształceniem wymaganym na jej terytorium.
4. Do celów niniejszej sekcji:
a) „wymogi licencyjne” oznaczają wymogi merytoryczne inne niż wymogi kwalifikacyjne, które musi spełnić osoba fizyczna lub prawna, aby uzyskać, zmienić lub przedłużyć zezwolenie na prowadzenie działalności określonej w ust. 1 lit. a)–c);
b) „procedury licencyjne” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, których osoba fizyczna lub prawna starająca się o zezwolenie na prowadzenie działalności określonej w ust. 1 lit. a)-c), w tym o zmianę lub przedłużenie licencji, musi przestrzegać, aby wykazać spełnienie wymogów licencyjnych;
c) „wymogi kwalifikacyjne” oznaczają wymogi merytoryczne dotyczące kwalifikacji osoby fizycznej do świadczenia usługi, których spełnienie należy wykazać w celu uzyskania zezwolenia na świadczenie danej usługi;
d) „procedury kwalifikacyjne” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, których osoba fizyczna musi przestrzegać, aby wykazać spełnienie wymogów kwalifikacyjnych w celu uzyskania zezwolenia na świadczenie danej usługi;
e) „właściwy organ” oznacza każdą instytucję rządową lub organ na szczeblu centralnym, regionalnym lub lokalnym bądź organ pozarządowy wykonujący uprawnienia delegowane mu przez instytucje rządowe lub organy na szczeblu centralnym, regionalnym lub lokalnym, podejmujący decyzję o udzieleniu zezwolenia na świadczenie usług, w tym poprzez ustanowienie nieusługowej działalności gospodarczej lub w odniesieniu do zezwolenia na ustanowienie takiej działalności.
Artykuł 94
Warunki udzielenia licencji i kwalifikacji
1. Każda ze Stron zapewnia, aby środki dotyczące wymogów i procedur licencyjnych oraz wymogów i procedur kwalifikacyjnych oparte były na kryteriach uniemożliwiających właściwym organom wykonywanie prawa do oceny w sposób uznaniowy.
2. Kryteria, o których mowa w ust. 1, muszą być;
a) proporcjonalne do celu z zakresu porządku publicznego;
b) jasne i jednoznaczne;
c) obiektywne;
d) określone z góry;
e) publikowane z wyprzedzeniem;
f) przejrzyste i dostępne.
3. Zezwolenie lub licencja przyznawane są natychmiast po ich wydaniu w świetle wyników stosownego badania stwierdzającego, że warunki ich uzyskania zostały spełnione.
4. Każda ze Stron utrzymuje lub ustanawia organy lub procedury sądowe, arbitrażowe lub administracyjne, które zapewniają, na wniosek poszkodowanego przedsiębiorcy lub usługodawcy, szybkie rozpatrzenie sprawy, a w uzasadnionych przypadkach także odpowiednie środki zaradcze dotyczące decyzji administracyjnych mających wpływ na prowadzenie przedsiębiorstw, transgraniczne świadczenie usług lub tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych. W przypadku gdy takie procedury nie są niezależne od agencji, której powierzono wydawanie odnośnych decyzji administracyjnych, każda ze Stron zapewnia rzeczywisty obiektywizm i bezstronność przy rozpatrywaniu odwołania.
5. W przypadku gdy liczba dostępnych licencji na dany rodzaj działalności jest ograniczona z powodu niedostatecznych zasobów naturalnych lub możliwości technicznych, każda ze Stron stosuje taką procedurę wyboru potencjalnych kandydatów, która w pełni gwarantuje bezstronność, przejrzystość, w tym między innymi wystarczające informowanie o uruchomieniu, przeprowadzeniu i ukończeniu procedury.
6. Z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym artykule, określając regulamin procedury kwalifikacji, każda ze Stron może uwzględniać uzasadnione cele związane z porządkiem publicznym, w tym względy zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i zachowania dziedzictwa kulturowego.
Artykuł 95
Procedury licencyjne i kwalifikacyjne
1. Procedury i formalności licencyjne i kwalifikacyjne muszą być jasne, publikowane z wyprzedzeniem oraz stanowić dla wnioskodawców gwarancję, że ich wniosek zostanie rozpatrzony w sposób obiektywny i bezstronny.
2. Procedury i formalności licencyjne i kwalifikacyjne muszą być tak proste, jak to możliwe, i nie mogą komplikować niepotrzebnie ani opóźniać świadczenia usługi. Wszelkie opłaty licencyjne (1), które wnioskodawcy mogą ponosić w związku ze złożeniem wniosku, powinny być uzasadnione i proporcjonalne do kosztów odnośnych procedur udzielania zezwoleń.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby procedury stosowane przez właściwe organy i podejmowane przez nie decyzje w ramach procesu udzielania licencji lub zezwolenia były bezstronne w odniesieniu do wszystkich wnioskodawców. Właściwy organ powinien podejmować decyzje w sposób niezależny i nie powinien odpowiadać przed jakimkolwiek podmiotem świadczącym usługi, które wymagają licencji lub zezwolenia.
4. W przypadku gdy istnieją określone terminy na składanie wniosków, wnioskodawca jest uprawniony do jego złożenia w rozsądnym terminie. Właściwy organ bez zbędnej zwłoki przystępuje do rozpatrzenia wniosku. W miarę możliwości wnioski powinny być przyjmowane w formacie elektronicznym na tych samych warunkach w zakresie autentyczności co wnioski papierowe.
5. Każda ze Stron zapewnia, aby rozpatrzenie wniosku, w tym podjęcie ostatecznej decyzji następowało w rozsądnym terminie od złożenia kompletnego wniosku. Każda ze Stron stara się ustanowić zwykłe ramy czasowe dla rozpatrywania wniosków.
6. W przypadku gdy właściwy organ otrzyma wniosek, który uzna za niekompletny, w rozsądnym terminie od jego otrzymania informuje o tym wnioskodawcę, w miarę możliwości wskazując dodatkowe informacje potrzebne do uzupełnienia wniosku i zapewnia mu możliwość poprawienia niedociągnięć.
7. W miarę możliwości uwierzytelnione kopie powinny być przyjmowane zamiast oryginalnych dokumentów.
8. W przypadku gdy właściwy organ odrzuci wniosek, wnioskodawca zostaje o tym powiadomiony pisemnie i bez zbędnej zwłoki. Co do zasady wnioskodawca jest też informowany, na wniosek, o powodach odrzucenia wniosku i o terminach odwołania od decyzji.
9. Każda ze Stron zapewnia, aby udzielona licencja lub zezwolenie wchodziły w życie bez zbędnej zwłoki zgodnie z określonymi w nich warunkami.
Podsekcja 2
Postanowienia o zasięgu ogólnym
Artykuł 96
Wzajemne uznawanie
1. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie uniemożliwia którejkolwiek ze Stron nakładania na osoby fizyczne obowiązku posiadania niezbędnych kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego wymaganego na terytorium, na którym świadczona jest usługa, w danym sektorze działalności.
2. Każda ze Stron zachęca właściwe organizacje zawodowe, istniejące na ich terytorium, do wydania Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, zaleceń dotyczących wzajemnego uznawania w celu wypełnienia przez przedsiębiorców i usługodawców, w całości lub częściowo, kryteriów stosowanych przez każdą ze Stron do wydawania zezwoleń, licencji, prowadzenia działalności i certyfikacji przedsiębiorców i usługodawców, w szczególności w zakresie usług świadczonych w ramach wolnych zawodów.
3. Po otrzymaniu zalecenia, o którym mowa w ust. 2, Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu dokonuje w rozsądnym czasie przeglądu tego zalecenia w celu stwierdzenia, czy jest ono spójne z niniejszym Układem i na podstawie informacji zawartych w zaleceniu ocenia przede wszystkim:
|
|
(1) Opłaty licencyjne nie obejmują płatności aukcyjnych, przetargowych lub innych niedyskryminacyjnych sposobów przyznawania koncesji ani obowiązkowych składek za świadczenie usługi powszechnej.
a) zakres, w jakim są ze sobą zbieżne standardy i kryteria stosowane przez każdą ze Stron w celu wydawania zezwoleń, licencji, prowadzenia działalności i certyfikacji usługodawców i przedsiębiorców; oraz
b) potencjalną wartość ekonomiczną umowy o wzajemnym uznaniu.
4. W przypadku spełnienia tych wymogów Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu określa działania niezbędne do rozpoczęcia negocjacji, a następnie Strony, za pośrednictwem swoich właściwych organów, przystępują do negocjacji w sprawie umowy o wzajemnym uznaniu.
5. Każda taka umowa musi być zgodna z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, w szczególności z art. VII GATS.
Artykuł 97
Przejrzystość i ujawnianie informacji poufnych
1. Każda ze Stron bezzwłocznie odpowiada na wszystkie wnioski drugiej Strony o szczegółowe informacje dotyczące wszelkich podejmowanych przez nią środków o zasięgu ogólnym lub umów międzynarodowych, odnoszących się do niniejszego Układu lub mających na niego wpływ. Każda ze Stron ustanawia także co najmniej jeden punkt informacyjny, który na wniosek udziela szczegółowych informacji przedsiębiorcom i usługodawcom drugiej Strony na temat wszystkich takich kwestii. Strony powiadamiają się wzajemnie o swoich punktach informacyjnych w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Punkty informacyjne nie muszą być depozytariuszami przepisów ustawowych i wykonawczych.
2. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie wymaga od którejkolwiek ze Stron dostarczenia informacji poufnych, których ujawnienie utrudniłoby egzekwowanie prawa lub w inny sposób byłoby sprzeczne z interesem publicznym, czy też naruszałoby uzasadnione interesy handlowe poszczególnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych.
Podsekcja 3
Usługi informatyczne
Artykuł 98
Uzgodnienia dotyczące usług informatycznych
1. W zakresie, w jakim handel usługami informatycznymi zostaje zliberalizowany zgodnie z sekcjami: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych), Strony stosują postanowienia ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.
2. CPC (1) 84 – kod ONZ wykorzystywany do opisu usług informatycznych i usług powiązanych obejmuje podstawowe funkcje stosowane przy świadczeniu takich usług:
a) oprogramowanie określone jako zestaw instrukcji wymaganych do pracy i komunikacji komputerów (łącznie z ich opracowaniem i wdrożeniem);
b) przetwarzanie i przechowywanie danych; oraz
c) usługi powiązane, takie jak doradztwo i szkolenie dla pracowników klienta.
Postęp technologiczny doprowadził do coraz częstszego oferowania takich usług w połączeniu z zakupem lub w formie pakietu usług powiązanych, które mogą obejmować niektóre lub wszystkie funkcje podstawowe. Przykładowo, usługi takie jak hosting stron i domen internetowych, usługi eksploracji danych i przetwarzanie siatkowe polegają na łączeniu podstawowych funkcji usług informatycznych.
3. Usługi informatyczne i usługi powiązane niezależnie od tego, czy są świadczone poprzez sieć, w tym Internet, obejmują wszystkie usługi zapewniające:
a) doradztwo, strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie, opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie, usuwanie błędów, aktualizowanie, wsparcie, pomoc techniczną lub zarządzanie komputerami albo systemami komputerowymi;
|
|
(1) CPC oznacza Centralną Klasyfikację Produktów określoną w dokumentach statystycznych Urzędu Statystycznego Narodów Zjednoczonych, seria M, nr 77, CPC prov, 1991.
b) oprogramowanie określone jako zestaw instrukcji wymaganych do pracy i komunikacji komputerów (zewnętrznej i wewnętrznej) oraz doradztwo, strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie, opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie, usuwanie błędów, aktualizowanie, dostosowanie, konserwację, wsparcie, pomoc techniczną, zarządzanie oprogramowaniem lub jego użytkowanie; lub
c) przetwarzanie danych, przechowywanie danych, składowanie danych lub usługi w zakresie baz danych; usługi konserwacji i naprawy maszyn biurowych oraz sprzętu, w tym komputerów; usługi w zakresie szkolenia pracowników klienta, związane z oprogramowaniem, komputerami lub systemami komputerowymi, gdzie indziej niesklasyfikowane.
4. Usługi informatyczne i usługi powiązane umożliwiają świadczenie pozostałych usług (np. bankowości) drogą elektroniczną i w inny sposób. Istnieje jednak zasadnicza różnica między usługami wspierającymi (np. hostingiem stron internetowych lub aplikacji) a usługami podstawowymi lub w zakresie treści, które są świadczone elektronicznie (np. bankowością). W takich przypadkach usługi podstawowe lub w zakresie treści nie są objęte CPC 84.
Podsekcja 4
Usługi pocztowe i kurierskie
Artykuł 99
Zakres stosowania i definicje
1. W niniejszej podsekcji określono zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług pocztowych i kurierskich objętych liberalizacją zgodnie z sekcjami: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału.
2. Do celów niniejszej podsekcji i sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału:
a) „zezwolenie” oznacza zezwolenie przyznane indywidualnemu usługodawcy przez organ regulacyjny, które jest wymagane przed rozpoczęciem świadczenia danej usługi;
b) „usługa powszechna” oznacza ciągłe świadczenie usług pocztowych o określonej jakości we wszystkich punktach na terytorium Strony po przystępnych cenach dla wszystkich użytkowników.
Artykuł 100
Usługa powszechna
Każda ze Stron ma prawo do określenia rodzaju obowiązku świadczenia usługi powszechnej, jaki zamierza utrzymać. Takie obowiązki nie będą uważane za antykonkurencyjne jako takie, pod warunkiem, że będą wprowadzane w sposób przejrzysty, niedyskryminacyjny i będą konkurencyjnie neutralne oraz że nie będą bardziej uciążliwe, niż to jest konieczne dla rodzaju usługi powszechnej określonej przez Stronę.
Artykuł 101
Zezwolenia
1. Zezwolenie może być wymagane tylko w przypadku usług, które wchodzą w zakres usługi powszechnej.
2. W przypadku, gdy wymagane jest posiadanie zezwolenia, do wiadomości publicznej podaje się następujące informacje:
a) wszystkie kryteria udzielania zezwolenia i termin, w jakim zwykle wydawana jest decyzja w sprawie wniosku o wydanie zezwolenia; oraz
b) warunki dotyczące zezwolenia.
3. Wnioskodawca otrzymuje, na wniosek, uzasadnienie odmowy wydania zezwolenia, a każda ze Stron ustanawia procedurę odwoławczą odbywającą się za pośrednictwem niezależnego organu. Procedura taka będzie przejrzysta, niedyskryminacyjna i oparta na obiektywnych kryteriach.
Artykuł 102
Niezależność organu regulacyjnego
Organ regulacyjny musi być prawnie odrębny od jakiegokolwiek podmiotu świadczącego usługi pocztowe i kurierskie i nie ponosi przed nim odpowiedzialności. Decyzje organu regulacyjnego i stosowane przez niego procedury muszą być bezstronne w odniesieniu do wszystkich uczestników rynku.
Artykuł 103
Stopniowe zbliżenie przepisów
Pragnąc rozważyć dalszą liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie stopniowego zbliżenia obowiązującego i przyszłego prawodawstwa Gruzji do wykazu unijnego dorobku prawnego Unii zawartego w załączniku XV-C do niniejszego Układu.
Podsekcja 5
Sieci i usługi łączności elektronicznej
Artykuł 104
Zakres stosowania i definicje
1. W niniejszej podsekcji określa się zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług łączności elektronicznej objętych liberalizacją zgodnie z sekcjami: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału.
2. Do celów niniejszej podsekcji i sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału:
a) „usługi łączności elektronicznej” oznaczają wszystkie usługi, które w całości lub w dużej części polegają na przekazywaniu sygnałów za pomocą sieci łączności elektronicznej, w tym usługi telekomunikacyjne i usługi transmisji w sieciach używanych do nadawania. Usługi te nie obejmują usług dostarczania treści przekazywanych za pomocą sieci lub usług łączności elektronicznej lub sprawowania kontroli edytorskiej nad tymi treściami;
b) „publiczna sieć łączności” oznacza sieć łączności elektronicznej wykorzystywaną w całości lub głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług łączności elektronicznej;
c) „sieć łączności elektronicznej” oznacza systemy transmisyjne oraz, w stosownych przypadkach, urządzenia przełączające lub routingowe oraz inne zasoby, które umożliwiają przekazywanie sygnałów przewodowo, za pomocą radia, środków optycznych lub innych środków elektromagnetycznych, w tym sieci satelitarne, stacjonarne (komutowane i pakietowe, w tym internet) i naziemne sieci przenośne, elektryczne systemy kablowe, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do przekazywania sygnałów, sieci nadawania radiowego i telewizyjnego oraz sieci telewizji kablowej, niezależnie od rodzaju przekazywanej informacji;
d) „organ regulacyjny” w sektorze łączności elektronicznej oznacza organ lub organy zajmujące się regulowaniem łączności elektronicznej, o której mowa w niniejszej podsekcji;
e) uznaje się, że usługodawca ma „znaczącą pozycję rynkową”, jeżeli samodzielnie albo wspólnie z innymi ma pozycję równoważną pozycji dominującej, tj. tak silną pozycję ekonomiczną, że uprawnia go ona do postępowania według swojego uznania, nie zważając na innych konkurentów, klientów i ostatecznych konsumentów;
f) „wzajemne połączenie” oznacza fizyczne lub logiczne połączenie publicznych sieci łączności wykorzystywanych przez tego samego usługodawcę lub przez różnych usługodawców, aby umożliwić użytkownikom jednego usługodawcy komunikowanie się z użytkownikami tego samego lub innego usługodawcy bądź uzyskiwanie dostępu do usług świadczonych przez innego usługodawcę. Świadczeniem usług mogą się zajmować zainteresowane strony lub inne podmioty, które mają dostęp do sieci. Wzajemne połączenie to szczególny rodzaj dostępu między operatorami sieci publicznych;
g) „usługa powszechna” oznacza zestaw usług o określonej jakości, które są udostępniane wszystkim użytkownikom na terytorium Strony, niezależnie od ich geograficznej lokalizacji i po przystępnych cenach. Zakres i zasady wdrażania usługi powszechnej ustala każda ze Stron;
h) „dostęp” oznacza udostępnienie obiektów lub usług innemu usługodawcy na określonych warunkach, na wyłączność albo nie, w celu świadczenia usług łączności elektronicznej. Obejmuje on między innymi: dostęp do elementów sieci i urządzeń towarzyszących, co może się wiązać z podłączeniem urządzeń za pomocą środków stacjonarnych lub niestacjonarnych (w szczególności obejmuje to dostęp do lokalnej pętli abonenckiej oraz urządzeń i usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej pętli abonenckiej); dostęp do infrastruktury fizycznej, w tym budynków, kanałów i masztów; dostęp do odpowiednich systemów oprogramowania, w tym do systemów wsparcia operacyjnego; dostęp do translacji numerów lub systemów zapewniających analogiczne funkcje; dostęp do stacjonarnych i ruchomych sieci, a w szczególności do roamingu; dostęp do systemów warunkowego dostępu dla usług telewizji cyfrowej; dostęp do usług sieci wirtualnych;
i) „użytkownik końcowy” oznacza użytkownika, który nie obsługuje publicznych sieci łączności ani nie świadczy publicznie dostępnych usług łączności elektronicznej;
k) „lokalna pętla abonencka” oznacza fizyczny obwód łączący urządzenie końcowe sieci w pomieszczeniach abonenta z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem w ramach stacjonarnej publicznej sieci łączności.
Artykuł 105
Organ regulacyjny
1. Każda ze Stron zapewnia, aby organy regulacyjne ds. usług łączności elektronicznej były prawnie odrębne i funkcjonalnie niezależne od dostawców usług łączności elektronicznej. Jeżeli jedna ze Stron zachowuje własność lub kontrolę nad dostawcą sieci lub usług łączności elektronicznej, zapewnia ona skuteczne oddzielenie strukturalne funkcji regulacyjnych od działalności związanej z własnością lub kontrolą.
2. Każda ze Stron zapewnia organowi regulacyjnemu wystarczające uprawnienia do regulacji sektora. Zadania, które ma wypełniać organ regulacyjny, są podawane do wiadomości publicznej w łatwo dostępny i zrozumiały sposób, zwłaszcza gdy takie zadania są powierzone większej liczbie organów.
3. Każda ze Stron zapewnia bezstronność decyzji organów regulacyjnych i stosowanych przez nie procedur w odniesieniu do wszystkich uczestników rynku oraz ich przejrzystość.
4. Organ regulacyjny ma uprawnienia do przeprowadzenia analizy rynków właściwych produktów i usług, które wymagają wcześniejszego uregulowania. W przypadku gdy organ regulacyjny ma obowiązek stwierdzenia zgodnie z art. 107 niniejszego Układu, czy należy nałożyć, utrzymać, zmienić lub wycofać obowiązki, stwierdza na podstawie analizy rynku, czy na rynku właściwym istnieje skuteczna konkurencja.
5. W przypadku gdy organ regulacyjny stwierdzi, że na rynku właściwym nie ma skutecznej konkurencji, określa on i wskazuje usługodawców mających znaczącą pozycję rynkową na tym rynku i w stosownych przypadkach nakłada na nich, utrzymuje lub zmienia szczegółowe obowiązki regulacyjne, o których mowa w art. 107 niniejszego Układu. W przypadku gdy organ regulacyjny uzna, że na rynku istnieje skuteczna konkurencja, nie nakłada on ani nie utrzymuje jakichkolwiek obowiązków regulacyjnych, o których mowa w art. 107 niniejszego Układu.
6. Każda ze Stron zapewnia usługodawcy, którego dotyczy decyzja organu regulacyjnego, prawo odwołania się od niej do niezależnego organu odwoławczego. Każda ze Stron zapewnia należyte uwzględnienie merytorycznych aspektów sprawy. Do czasu rozstrzygnięcia odwołania decyzja organu regulacyjnego pozostaje w mocy, o ile organ odwoławczy nie postanowi inaczej. W przypadku, gdy organ odwoławczy nie ma charakteru sądowego, jego decyzja jest zawsze uzasadniana na piśmie, a także podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez bezstronny i niezależny organ sądowy. Decyzje podejmowane przez organy odwoławcze są skutecznie egzekwowane.
7. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku gdy organy regulacyjne zamierzają podjąć środki dotyczące postanowień niniejszej podsekcji i mające znaczący wpływ na rynek właściwy, umożliwiały one zainteresowanym stronom przedstawienie uwag na temat projektu środków w rozsądnym terminie. Organy regulacyjne publikują swoje procedury konsultacji. Wyniki konsultacji są podawane do wiadomości publicznej, z wyjątkiem informacji poufnych.
8. Każda ze Stron zapewnia, aby dostawcy sieci i usług łączności elektronicznej udzielali wszelkich informacji, w tym informacji finansowych niezbędnych organom regulacyjnym do zapewnienia zgodności z postanowieniami niniejszej podsekcji lub z decyzjami podjętymi zgodnie z niniejszą podsekcją. Dostawcy ci udzielają takich informacji bezzwłocznie, na odpowiedni wniosek oraz w terminie wymaganym przez organ regulacyjny i zgodnie z oczekiwanym przezeń poziomem szczegółowości. Informacje wymagane przez organ regulacyjny muszą być proporcjonalne do wypełnienia tego zadania. Organ regulacyjny uzasadnia swój wniosek o udzielenie informacji.
Artykuł 106
Zezwolenie na świadczenie usług łączności elektronicznej
1. Każda ze Stron zapewnia, aby świadczenie usług było, w miarę możliwości, dopuszczane po zwykłym powiadomieniu.
2. Każda ze Stron zapewnia możliwość wprowadzenia wymogu uzyskania zezwolenia, by rozwiązać kwestię przydziału numerów i częstotliwości. Warunki uzyskania takiego zezwolenia podawane są do wiadomości publicznej.
3. W przypadku gdy wymagane jest zezwolenie, każda ze Stron zapewnia, aby:
a) wszystkie kryteria udzielania zezwolenia i rozsądny termin, w jakim zwykle należy podjąć decyzję w sprawie wniosku o wydanie zezwolenia, były podawane do wiadomości publicznej;
b) wnioskodawca otrzymywał, na wniosek, pisemne uzasadnienie odmowy wydania zezwolenia;
c) wnioskodawca miał możliwość odwołania się do organu odwoławczego w przypadku nieuzasadnionej odmowy wydania zezwolenia;
d) opłaty licencyjne (1) stosowane przez Strony za wydanie zezwolenia nie przekraczały kosztów administracyjnych zwykle ponoszonych w związku z zarządzaniem, kontrolą i egzekwowaniem obowiązujących zezwoleń. Opłaty licencyjne za korzystanie z widma radiowego i zasobów numeracyjnych nie podlegają wymogom określonym w niniejszym ustępie.
Artykuł 107
Dostęp i wzajemne połączenia
1. Każda ze Stron zapewnia, aby każdy usługodawca mający zezwolenie na świadczenie usług łączności elektronicznej miał prawo i obowiązek negocjowania dostępu i wzajemnych połączeń z innymi dostawcami publicznych sieci i usług łączności elektronicznej. Dostęp i połączenia wzajemne powinny być co do zasady uzgadniane w ramach negocjacji handlowych między zainteresowanymi usługodawcami.
2. Każda ze Stron zapewnia, aby usługodawcy uzyskujący informacje od innego usługodawcy podczas negocjowania uzgodnień o wzajemnych połączeniach wykorzystywali takie informacje wyłącznie do celów, dla których zostały one przekazane, i zawsze z poszanowaniem poufności przekazanych lub przechowywanych informacji.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby po ustaleniu zgodnie z art. 105 niniejszego Układu, że na rynku właściwym nie istnieje skuteczna konkurencja, organ regulacyjny miał uprawnienia, aby nałożyć na dostawcę, wskazanego jako mający znaczącą pozycję rynkową, jeden lub kilka z poniższych obowiązków w związku z wzajemnymi połączeniami lub dostępem:
a) obowiązek niedyskryminacji, tak aby zapewnić stosowanie przez operatora równoważnych warunków w równoważnych okolicznościach wobec innych dostawców świadczących równoważne usługi, a także świadczenie przezeń usług i udzielanie informacji innym operatorom na tych samych warunkach i z zachowaniem tej samej jakości, jak w przypadku własnych usług lub usług świadczonych przez swoje jednostki zależne lub swoich partnerów;
b) nałożony na pionowo zintegrowane przedsiębiorstwa obowiązek zapewnienia przejrzystości cen hurtowych i wewnętrznych cen transferowych w przypadku wymogu niedyskryminacji lub zapobiegania nieuczciwemu subsydiowaniu skrośnemu. Organ regulacyjny może sprecyzować format i metodologię rachunkowości, którą należy zastosować;
c) obowiązek uwzględnienia uzasadnionych wniosków o dostęp i użytkowanie specyficznych elementów sieci oraz urządzeń towarzyszących, w tym uwolniony dostęp do lokalnej pętli abonenckiej, między innymi w sytuacjach, gdy organ regulacyjny uznaje, że odmowa przyznania dostępu lub ustanowienie nieuzasadnionych warunków mających podobny skutek uniemożliwiłoby pojawienie się trwale konkurencyjnego rynku detalicznego lub nie byłoby w interesie użytkowników końcowych.
Do obowiązków wymienionych w niniejszej literze organy regulacyjne mogą dołączyć takie warunki jak uczciwość, uzasadniony charakter i terminowość;
d) obowiązek świadczenia określonych usług na zasadach hurtowych w celu odsprzedaży przez osoby trzecie; zapewnienia otwartego dostępu do interfejsów technicznych, protokołów lub innych kluczowych technologii, niezbędnych do interoperacyjności usług lub wirtualnych usług sieciowych; zapewnienia kolokacji lub innych form współkorzystania z urządzeń, takich jak kanały kablowe, budynki lub maszty; zapewnienia wyspecjalizowanych usług potrzebnych do zapewnienia interoperacyjności usług dla użytkowników typu koniec-koniec, w tym urządzeń potrzebnych do świadczenia usług w ramach sieci inteligentnych; zapewnienia dostępu do systemów wsparcia operacyjnego lub podobnych systemów oprogramowania niezbędnych do zagwarantowania uczciwej konkurencji w ramach świadczenia usług; oraz wzajemnego połączenia sieci lub urządzeń sieciowych.
Do obowiązków wymienionych w niniejszej literze organy regulacyjne mogą dołączyć takie warunki jak uczciwość, uzasadniony charakter i terminowość;
e) obowiązki związane ze zwrotem kosztów oraz kontrolą cen, w tym obowiązki związane z określaniem cen w zależności od ponoszonych kosztów oraz obowiązki dotyczące systemów księgowania kosztów, w odniesieniu do udostępniania szczególnych rodzajów wzajemnych połączeń lub dostępu, w sytuacjach gdy przeprowadzona analiza rynku wskazuje, że dany operator mógłby, w przypadku braku skutecznej konkurencji, utrzymywać ceny na nadmiernie wysokim poziomie lub stosować zaniżanie cen, ze szkodą dla użytkowników końcowych.
Organy regulacyjne biorą pod uwagę inwestycje operatora i umożliwiają mu uzyskanie rozsądnej stopy zwrotu ze stosownej kwoty zaangażowanego kapitału, z uwzględnieniem poziomu ryzyka;
f) obowiązek publikowania konkretnych obowiązków nałożonych na usługodawcę przez organ regulacyjny, ze wskazaniem konkretnych rynków produktów i usług oraz rynków geograficznych. Aktualne informacje, które nie mają charakteru poufnego i nie obejmują tajemnic handlowych, są udostępniane publicznie w sposób gwarantujący wszystkim zainteresowanym stronom łatwy dostęp;
g) obowiązki związane z przejrzystością wymagające od operatorów udostępniania określonych informacji; w szczególności w przypadku, gdy na operatorach spoczywa obowiązek zapewnienia niedyskryminacji, organ regulacyjny może wymagać od operatora opublikowania oferty referencyjnej, która zapewnia wystarczające rozdzielenie elementów działalności, w celu zapewnienia, aby usługodawcy nie musieli płacić za urządzenia, które nie są niezbędne do zapewnienia zamówionej usługi, i zawiera opis odnośnych ofert w rozbiciu na elementy odpowiadające potrzebom rynkowym oraz związane z nimi warunki, w tym ceny.
4. Każda ze Stron zapewnia, aby usługodawca wnioskujący o ustanowienie wzajemnego połączenia z dostawcą wskazanym jako mający znaczącą pozycję rynkową, miał możliwość odwołania się, w każdym momencie albo po upływie rozsądnego czasu, który był podany do wiadomości publicznej, do niezależnego organu krajowego, który może być organem regulacyjnym, o którym mowa w art. 104 ust. 2 lit. d) niniejszego Układu, w celu rozstrzygnięcia sporów dotyczących warunków wzajemnych połączeń lub dostępu.
Artykuł 108
Rzadkie zasoby
1. Każda ze Stron zapewnia przeprowadzanie wszelkich procedur dotyczących przydziału i wykorzystania rzadkich zasobów, w tym częstotliwości, numerów i pierwszeństwa, w sposób obiektywny, proporcjonalny, terminowy, przejrzysty i niedyskryminacyjny. Aktualny stan przyznanych częstotliwości podaje się do wiadomości publicznej, jednakże nie wymaga się szczegółowej identyfikacji częstotliwości przyznanych na realizację określonych zadań rządowych.
2. Każda ze Stron zapewnia skuteczne zarządzanie częstotliwościami radiowymi w odniesieniu do usług łączności elektronicznej świadczonych na swoim terytorium w celu zapewnienia skutecznego i efektywnego wykorzystania widma. W przypadku gdy zapotrzebowanie na określone częstotliwości przekracza ich dostępność, przy przyznawaniu tych częstotliwości stosuje się odpowiednie i przejrzyste procedury w celu optymalizacji ich wykorzystania oraz ułatwienia rozwoju konkurencji.
3. Każda ze Stron zapewnia powierzenie przyznawania krajowych zasobów numeracyjnych i zarządzanie krajowymi planami numeracyjnymi organowi regulacyjnemu.
4. W przypadku gdy organy władz państwowych lub lokalnych zachowują własność lub kontrolę nad dostawcami obsługującymi publiczne sieci lub usługi łączności, należy zapewnić skuteczne rozdzielenie strukturalne funkcji odpowiedzialnych za przyznawanie prawa pierwszeństwa od działalności związanej z własnością lub kontrolą.
Artykuł 109
Usługa powszechna
1. Każda ze Stron ma prawo do określenia rodzaju obowiązku świadczenia usługi powszechnej, jaki zamierza utrzymać.
2. Takie obowiązki nie będą uważane za antykonkurencyjne same w sobie, pod warunkiem że będą zarządzane w sposób przejrzysty, obiektywny i niedyskryminacyjny. Zarządzanie takimi obowiązkami musi być również neutralne w odniesieniu do konkurencji i nie może być bardziej uciążliwe, niż to jest konieczne dla rodzaju usługi powszechnej określonego przez Stronę.
|
|
(1) Opłaty licencyjne nie obejmują płatności aukcyjnych, przetargowych lub innych niedyskryminacyjnych sposobów przyznawania koncesji ani obowiązkowych składek za świadczenie usługi powszechnej.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby wszyscy usługodawcy kwalifikowali się do zapewnienia usługi powszechnej i aby żaden usługodawca nie był a priori wykluczony. Wyznaczanie odbywa się za pomocą efektywnego, przejrzystego, obiektywnego i niedyskryminacyjnego mechanizmu. Każda ze Stron ocenia, w miarę potrzeby, czy świadczenie usługi powszechnej stanowi niesprawiedliwe obciążenie dla organizacji wyznaczonych do świadczenia takiej usługi. W przypadkach uzasadnionych taką oceną i biorąc pod uwagę korzyści rynkowe, o ile takie występują, dla organizacji świadczącej usługę powszechną, organy regulacyjne określają, czy wymagany jest mechanizm służący wyrównaniu kosztów ponoszonych przez danego usługodawcę lub podziałowi kosztów netto wynikających z obowiązku świadczenia usługi powszechnej.
4. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku gdy użytkownikom udostępniany jest, w formie drukowanej lub elektronicznej, spis wszystkich abonentów, organizacje udostępniające taki spis stosowały zasadę niedyskryminacyjnego traktowania informacji, które zostały im dostarczone przez inne organizacje.
Artykuł 110
Transgraniczne świadczenie usług łączności elektronicznej
Żadna ze Stron nie może wymagać od usługodawcy drugiej Strony założenia przedsiębiorstwa, ustanowienia jakiejkolwiek formy obecności lub pobytu na jej terytorium jako warunku transgranicznego świadczenia usług.
Artykuł 111
Poufność informacji
Każda ze Stron zapewnia poufność łączności elektronicznej i związanych z nią danych o przekazie za pośrednictwem publicznej sieci łączności i publicznie dostępnych usług takiej łączności, w sposób nieograniczający handlu usługami.
Artykuł 112
Spory między usługodawcami
1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku sporu pomiędzy dostawcami sieci lub usług łączności elektronicznej w związku z prawami i obowiązkami, o których mowa w niniejszej sekcji, dany organ regulacyjny na wniosek jednej ze Stron wydawał wiążącą decyzję w celu rozstrzygnięcia sporu w najkrótszym możliwym terminie, a w każdym przypadku w ciągu czterech miesięcy.
2. Decyzja organu regulacyjnego jest podawana do wiadomości publicznej z uwzględnieniem wymogów tajemnicy handlowej. Dostawcy odnośnych usług i sieci łączności elektronicznej otrzymują pełne uzasadnienie decyzji.
3. Jeżeli spór dotyczy transgranicznego świadczenia usług, zainteresowane organy regulacyjne koordynują swoje działania, aby umożliwić rozwiązanie sporu.
Artykuł 113
Stopniowe zbliżenie przepisów
Pragnąc rozważyć dalszą liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie stopniowego zbliżenia obowiązującego i przyszłego prawodawstwa Gruzji do wykazu dorobku prawnego Unii zawartego w załączniku XV-B do niniejszego Układu.
Podsekcja 6
Usługi finansowe
Artykuł 114
Zakres stosowania i definicje
1. Niniejsza podsekcja określa zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług finansowych objętych liberalizacją na mocy postanowień sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Tansgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału.
2. Do celów niniejszej podsekcji i sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału:
a) „usługa finansowa” oznacza dowolną usługę o charakterze finansowym, oferowaną przez podmiot Strony świadczący usługi finansowe. Usługi finansowe obejmują następujące rodzaje działalności:
(i) usługi ubezpieczeniowe i związane z ubezpieczeniami:
1) ubezpieczenia bezpośrednie (w tym koasekuracja):
a) na życie;
b) ubezpieczenie inne niż na życie;
2) reasekuracja i retrocesja;
3) pośrednictwo ubezpieczeniowe, takie jak usługi brokerskie i agencyjne; oraz
4) pomocnicze usługi ubezpieczeniowe, takie jak doradztwo ubezpieczeniowe, usługi aktuarialne, ocena ryzyka oraz likwidacja szkód;
(ii) usługi bankowe i inne usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń):
1) przyjmowanie depozytów i innych funduszy zwrotnych od ludności;
2) udzielanie wszelkiego rodzaju pożyczek i kredytów, w tym kredytów konsumenckich i kredytów hipotecznych, faktoring oraz finansowanie transakcji handlowych;
3) leasing finansowy;
4) wszelkie usługi w sferze płatności i transferu środków pieniężnych, w tym kart kredytowych, obciążeniowych, debetowych, czeków podróżnych oraz czeków bankierskich;
5) gwarancje i zobowiązania;
6) operacje przeprowadzane na własny rachunek lub na zlecenie klientów, zarówno na giełdzie, jak i poza giełdą, lub w inny sposób za pomocą:
a) instrumentów rynku pieniężnego (w tym czeków, weksli, certyfikatów depozytowych);
b) walut obcych;
c) instrumentów pochodnych, w tym, ale nie wyłącznie, transakcji typu futures i opcji;
d) instrumentów kursu walutowego i instrumentów pochodnych stóp procentowych, w tym takich produktów, jak transakcje swapowe i kontrakty terminowe na stopę procentową;
e) zbywalnych papierów wartościowych;
f) innych zbywalnych papierów wartościowych i aktywów finansowych, w tym kruszcu;
7) udział w emisji wszelkiego rodzaju papierów wartościowych, w tym w gwarantowaniu i inwestycjach (publicznych lub prywatnych) w charakterze agenta oraz świadczenie usług z tym związanych;
8) pośrednictwo na rynku pieniężnym;
9) zarządzanie majątkiem, a szczególnie zarządzanie środkami pieniężnymi lub portfelem aktywów, wszystkie formy zarządzania inwestycjami zbiorowymi, zarządzanie funduszem emerytalnym oraz usługi w zakresie przechowywania, deponowania i powiernictwa;
10) usługi rozrachunkowe i rozliczeniowe w odniesieniu do aktywów finansowych, takich jak papiery wartościowe, instrumenty pochodne i inne instrumenty zbywalne;
11) dostarczanie i przekazywanie informacji finansowych, przetwarzanie danych finansowych i udostępnianie związanego z nimi oprogramowania;
12) doradztwo, pośrednictwo i inne pomocnicze usługi finansowe w odniesieniu wszystkich rodzajów działalności wymienionych w pkt 1–11, w tym badanie zdolności kredytowej i analiza kredytowa, badania i doradztwo w odniesieniu do inwestycji i tworzenia portfela aktywów, doradztwo w zakresie nabywania oraz restrukturyzacji i strategii przedsiębiorstw;
b) „podmiot świadczący usługi finansowe” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną pochodzącą ze Strony, która zamierza świadczyć lub świadczy usługi finansowe. Pojęcie „podmiot świadczący usługi finansowe” nie obejmuje podmiotów publicznych;
c) „podmiot publiczny” oznacza:
(i) rząd, bank centralny lub organ kształtujący politykę pieniężną i finansową Strony lub podmiot będący własnością Strony lub kontrolowany przez Stronę, który jest głównie zaangażowany w realizowanie funkcji publicznych lub działań do celów publicznych, wyłączając podmioty głównie zaangażowane w świadczenie usług finansowych na warunkach komercyjnych; lub
(ii) podmiot prywatny realizujący zadania wykonywane zwykle przez bank centralny lub organ kształtujący politykę pieniężną i finansową – w zakresie wykonywania tych zadań;
d) „nowa usługa finansowa” oznacza usługę o charakterze finansowym, w tym usługi związane z istniejącymi i nowymi produktami lub sposób, w jaki produkt jest dostarczany, która nie jest świadczona przez jakikolwiek podmiot świadczący usługi finansowe na terytorium Strony, ale która świadczona jest na terytorium drugiej Strony.
Artykuł 115
Wyłączenie ze względów ostrożności
1. Każda ze Stron może wprowadzać lub utrzymywać środki ze względów ostrożności, takie jak:
a) ochrona inwestorów, deponentów, ubezpieczonych lub osób, którym przysługuje zobowiązanie powiernicze z tytułu umów z podmiotami świadczącymi usługi finansowe;
b) zapewnienie integralności i stabilności systemu finansowego Strony.
2. Środki te nie mogą być bardziej uciążliwe, niż jest to konieczne do osiągnięcia ich celu i nie mogą dyskryminować podmiotów świadczących usługi finansowe pochodzących z drugiej Strony w porównaniu z własnymi podobnymi podmiotami świadczącymi usługi finansowe.
3. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie może być interpretowane jako nakładające na Stronę obowiązek ujawnienia informacji odnoszących się do interesów i rachunków indywidualnych klientów, ani jakiejkolwiek informacji poufnej lub informacji zastrzeżonej będącej w posiadaniu podmiotów publicznych.
Artykuł 116
Skuteczna i przejrzysta regulacja
1. Każda ze Stron dokłada wszelkich starań, aby udostępniać z wyprzedzeniem wszystkim zainteresowanym osobom treść wszystkich aktów o zasięgu ogólnym, które Strona ta zamierza przyjąć, w celu umożliwienia takim osobom zgłoszenia uwag do tych aktów. Akty te są udostępniane:
a) poprzez publikację urzędową; lub
b) w innej formie pisemnej lub elektronicznej.
2. Każda ze Stron udostępnia zainteresowanym osobom swoje wymogi dotyczące wypełniania wniosków odnoszących się do świadczenia usług finansowych.
Na wniosek wnioskodawcy zainteresowana Strona informuje wnioskodawcę o statusie jego wniosku. Zainteresowana Strona powiadamia, bez zbędnej zwłoki wnioskodawcę o konieczności przekazania przez niego dodatkowych informacji.
3. Każda ze Stron dokłada wszelkich starań, aby zapewnić wdrażanie i stosowanie na jej terytorium międzynarodowych norm dotyczących regulacji i nadzoru nad sektorem usług finansowych oraz dotyczących przeciwdziałania unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylaniu się od nich. Do takich międzynarodowych norm należą między innymi Podstawowe zasady efektywnego nadzoru bankowego przyjęte przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, Podstawowe Zasady Ubezpieczeń Międzynarodowego Stowarzyszenia Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego, Cele i zasady regulacji papierów wartościowych Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych, Umowa dotycząca wymiany informacji w zakresie spraw podatkowych przyjęta w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Deklaracja w sprawie przejrzystości i wymiany informacji w sprawach podatkowych przyjęta w ramach G-20 oraz Czterdzieści zaleceń w sprawie prania pieniędzy i Dziewięć specjalnych zaleceń w sprawie finansowania terroryzmu Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.
Strony uwzględniają również Dziesięć głównych zasad wymiany informacji przyjętych przez Ministrów Finansów państw G7 i podejmą wszelkie niezbędne działania na rzecz stosowania tych zasad w kontaktach dwustronnych.
Artykuł 117
Nowe usługi finansowe
Każda ze Stron zezwala podmiotom świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony na świadczenie wszelkich nowych usług finansowych podobnych do tych, na które Strona pozwoliłaby swoim własnym podmiotom świadczącym usługi finansowe w ramach swojego prawodawstwa krajowego w podobnych okolicznościach. Strona może określić formę prawną świadczonej usługi i może wymagać uzyskania zezwolenia na świadczenie danej usługi. W przypadkach, w których wymagane jest takie zezwolenie, decyzja w sprawie jego przyznania powinna zostać wydana w rozsądnym terminie, a odmowa może nastąpić wyłącznie ze względów ostrożności.
Artykuł 118
Przetwarzanie danych
1. Każda ze Stron zezwala podmiotom świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony na przekazywanie informacji w formie elektronicznej lub w innej formie, na i z jej terytorium, na potrzeby przetwarzania danych, w przypadku gdy takie przetwarzanie jest wymagane do zwykłego prowadzenia działalności przez taki podmiot świadczący usługi finansowe.
2. Każda ze Stron przyjmuje odpowiednie zabezpieczenia w celu ochrony prywatności oraz podstawowych praw i wolności osób, w szczególności w odniesieniu do przesyłania danych osobowych.
Artykuł 119
Szczególne wyjątki
1. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane jako uniemożliwiające którejkolwiek ze Stron, w tym ich podmiotom publicznym, wyłączne prowadzenie działalności lub świadczenie na jej terytorium usług w ramach powszechnego programu emerytalnego lub ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy działalność taka może być, w świetle przepisów krajowych Strony, realizowana przez podmioty świadczące usługi finansowe konkurujące z podmiotami publicznymi lub prywatnymi.
2. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie ma zastosowania do działalności banku centralnego lub władz monetarnych bądź innego podmiotu publicznego w wykonywaniu polityki pieniężnej lub kursowej.
3. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być rozumiane jako uniemożliwiające którejkolwiek ze Stron i ich podmiotom sektora publicznego realizowanie działań lub świadczenie usług na swoim terytorium na zasadzie wyłączności na rachunek Strony lub jej podmiotów sektora publicznego, z wykorzystaniem gwarancji przez nie udzielonych lub z użyciem ich zasobów finansowych.
Artykuł 120
Organizacje samoregulacyjne
W przypadku gdy Strona wymaga członkostwa lub uczestnictwa w jakimkolwiek organie samoregulacyjnym, giełdzie lub rynkach papierów wartościowych lub transakcji typu futures, instytucji dokonującej rozliczeń lub jakiejkolwiek innej organizacji lub stowarzyszeniu albo dostępu do nich w celu umożliwienia podmiotom świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony świadczenia usług finansowych na zasadach równorzędnych z zasadami dotyczącymi podmiotów świadczących usługi finansowe pochodzących z danej Strony lub jeżeli bezpośrednio lub pośrednio Strona zapewnia takim podmiotom przywileje lub korzyści w zakresie świadczenia usług finansowych, Strona ta zapewnia przestrzeganie zobowiązań wynikających z art. 79 i 85 niniejszego Układu.
Artykuł 121
Systemy rozliczeń i płatności
Na podstawie warunków, które przyznają traktowanie narodowe, każda ze Stron przyznaje podmiotom świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony, z siedzibą na jej terytorium, dostęp do systemów płatności i rozliczeń obsługiwanych przez podmioty publiczne oraz do możliwości związanych z urzędową konsolidacją długu i refinansowaniem, dostępnych w ramach zwykłego prowadzenia działalności. Niniejszy artykuł nie ma na celu przyznania dostępu do narzędzi kredytodawcy ostatniego stopnia Strony.
Artykuł 122
Stopniowe zbliżenie przepisów
Pragnąc rozważyć dalszą liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów Gruzji do najwyższych standardów praktyki międzynarodowej wymienionych w art. 116 ust. 3 niniejszego Układu, jak również do wykazu dorobku prawnego Unii określonego w załączniku XV-A do niniejszego Układu.
Podsekcja 7
Usługi transportowe
Artykuł 123
Zakres stosowania
Niniejsza podsekcja określa zasady dotyczące liberalizacji usług międzynarodowego transportu morskiego zgodnie z postanowieniami sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału.
Artykuł 124
Międzynarodowy transport morski
1. Do celów niniejszej podsekcji i sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału:
a) „międzynarodowy transport morski” obejmuje transport „od drzwi do drzwi” oraz transport multimodalny (wykorzystujący do transportu towarów więcej niż jeden rodzaj środków transportu), obejmujący odcinek morski, odbywający się w ramach jednolitego dokumentu przewozowego i obejmujący prawo do bezpośredniego zawierania umów z podmiotami świadczącymi usługi transportowe innego rodzaju;
b) „morskie usługi w zakresie obsługi ładunku” oznaczają działania wykonywane przez przedsiębiorstwa zajmujące się załadunkiem i rozładunkiem, w tym przez operatorów terminali portowych, jednak nieobejmujące działalności pracowników portowych w przypadkach, kiedy nie są oni pracownikami przedsiębiorstw zajmujących się załadunkiem i rozładunkiem lub operatorów terminali portowych. Do działań objętych powyższą definicją zalicza się organizacja i nadzór:
(i) załadunku ładunku na statek i jego rozładunku ze statku;
(ii) przycumowywania lub odcumowywania ładunku;
(iii) odbioru/dostawy i przechowywania ładunków przed załadunkiem lub po rozładunku;
c) „usługi w zakresie odprawy celnej” (wymiennie usługi „pośredników urzędów celnych”) oznaczają działalność polegającą na przeprowadzaniu w imieniu drugiej Strony formalności celnych dotyczących przywozu, wywozu lub przewozu ładunków, bez względu na to, czy usługa ta stanowi główny przedmiot działalności usługodawcy, czy zwyczajowe uzupełnienie jego głównego przedmiotu działalności;
d) „usługi w zakresie obsługi stacji kontenerowej i magazynowania” oznaczają działalność polegającą na przechowywaniu kontenerów, na terenie portu lub na lądzie, w celu ich zapełnienia/opróżnienia, napraw i udostępniania do załadunku;
e) „usługi agencji morskich” oznaczają działalność polegającą na reprezentowaniu, w ramach danego obszaru geograficznego, w charakterze agenta, interesów jednej lub większej liczby linii żeglugi morskiej lub przedsiębiorstw żeglugowych, do następujących celów:
(i) marketing i sprzedaż usług w zakresie transportu morskiego i usług pokrewnych, począwszy od podania ceny po fakturowanie oraz wystawianie listów przewozowych w imieniu spółek, nabywanie i odsprzedaż niezbędnych usług pokrewnych, przygotowanie dokumentów i dostarczanie informacji handlowych;
(ii) działanie w imieniu spółek organizujących zawinięcie statku do portu lub przejęcie ładunków, w razie potrzeby;
f) „usługi spedycyjne” oznaczają usługi polegające na organizowaniu i monitorowaniu operacji przewozu w imieniu przewoźników, poprzez nabywanie usług transportowych i pokrewnych, przygotowanie dokumentacji i dostarczenie informacji handlowych;
g) „usługi dowozowe” oznaczają morski przewóz ładunków, szczególnie w kontenerach, pomiędzy portami danej Strony przed ich przewozem międzynarodowym lub po nim.
2. W odniesieniu do międzynarodowego transportu morskiego Strony zgodnie postanawiają zapewnić skuteczne stosowanie zasady nieograniczonego dostępu do ładunków na zasadach komercyjnych, swobodę świadczenia międzynarodowych usług morskich, a także traktowania narodowego w odniesieniu do świadczenia takich usług.
Mając na uwadze obecny poziom liberalizacji między Stronami usług międzynarodowego transportu morskiego:
a) Każda ze Stron skutecznie stosuje zasadę nieograniczonego dostępu do międzynarodowego rynku i handlu morskiego na zasadach handlowych i na zasadzie braku dyskryminacji;
b) Każda ze Stron przyznaje statkom pływającym pod banderą drugiej Strony lub obsługiwanym przez usługodawców pochodzących z drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznane jej własnym statkom lub statkom jakiegokolwiek państwa trzeciego, zależnie od tego, które jest korzystniejsze, w zakresie m.in. dostępu do portów, korzystania z infrastruktury i usług portowych oraz korzystania z morskich usług pomocniczych, a także w zakresie związanych z tym prowizji i opłat, infrastruktury celnej oraz wyznaczania miejsca do cumowania statku w porcie oraz sprzętu do załadunku i rozładunku.
3. Stosując te zasady, Strony:
a) nie wprowadzają uzgodnień dotyczących dzielenia ładunku w przyszłych umowach z państwami trzecimi dotyczących usług międzynarodowego transportu morskiego, w tym handlu towarami masowymi w postaci płynnej i stałej i ładunków przewożonych liniowcami oraz zakończą w rozsądnym terminie obowiązywanie takich uzgodnień w przypadkach, gdy zostały one zawarte we wcześniej podpisanych umowach; oraz
b) po wejściu w życie niniejszego Układu znoszą jednostronne środki oraz przeszkody administracyjne, techniczne i inne, mogące stanowić ukryte ograniczenie lub mieć dyskryminujący skutek w stosunku do swobodnego świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim, i wstrzymują się od wprowadzania takich środków i przeszkód.
4. Każda ze Stron zezwala podmiotom drugiej Strony świadczącym usługi międzynarodowego transportu morskiego na posiadanie przedsiębiorstw na jej terytorium na warunkach zakładania i funkcjonowania przedsiębiorstw nie mniej korzystnych niż przyznane usługodawcom pochodzącym z tej Strony lub z państwa trzeciego, w zależności od tego, które są bardziej korzystne.
5. Każda ze Stron udostępnia podmiotom drugiej Strony świadczącym usługi transportu morskiego, na rozsądnych i niedyskryminujących warunkach, następujące usługi w porcie: pilotaż, holowanie i pomoc holowniczą, zaopatrzenie, uzupełnianie paliwa i wody, odbiór odpadów i utylizację odpadów balastowych, usługi kapitanatu portu, pomoc nawigacyjną, usługi operacyjne na nabrzeżu niezbędne dla funkcjonowania statku, włączając usługi komunikacyjne, dostawę wody i energii elektrycznej; usługi naprawcze w przypadku nagłych awarii; kotwiczenie, cumowanie i usługi związane z cumowaniem.
6. Każda ze Stron zezwala na przemieszczanie takiego sprzętu jak puste kontenery, nieprzewożonego odpłatnie jako ładunek pomiędzy portami państwa członkowskiego lub portami Gruzji.
7. Każda ze Stron, pod warunkiem zgody właściwego organu, zezwala podmiotom drugiej Strony świadczącym usługi międzynarodowego transportu morskiego na świadczenie usług dowozowych pomiędzy ich portami krajowymi.
Artykuł 125
Transport lotniczy
Stopniowa liberalizacja transportu lotniczego między Stronami, dostosowana do ich wzajemnego zapotrzebowania komercyjnego i warunków wzajemnego dostępu do rynku przebiega zgodnie z umową w sprawie ustanowienia Wspólnego Obszaru Lotniczego między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony.
Artykuł 126
Stopniowe zbliżenie przepisów
Pragnąc rozważyć dalszą liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów Gruzji do wykazu unijnych aktów prawnych zawartego w załączniku XV-D do niniejszego Układu.
Sekcja 6
Handel elektroniczny
Podsekcja 1
Postanowienia ogólne
Artykuł 127
Cel i zasady
1. Uznając, że handel elektroniczny zwiększa możliwości handlowe w wielu sektorach, Strony zgodnie postanawiają, że będą propagowały rozwój wzajemnego handlu elektronicznego, w szczególności poprzez współpracę w kwestiach z zakresu handlu elektronicznego, w ramach postanowień niniejszego rozdziału.
2. Strony zgadzają się, że rozwój handlu elektronicznego musi być w pełni zgodny z międzynarodowymi standardami w zakresie ochrony danych tak, by zdobyć zaufanie użytkowników handlu elektronicznego.
3. Strony uzgadniają, że przekaz elektroniczny uznaje się za świadczenie usług w rozumieniu sekcji 3 (Transgraniczne świadczenie usług) niniejszego rozdziału, które nie może być objęte należnościami celnymi.
Artykuł 128
Współpraca w zakresie handlu elektronicznego
1. Strony utrzymają dialog dotyczący kwestii regulacyjnych związanych z handlem elektronicznym, który obejmie między innymi następujące kwestie:
a) uznanie certyfikatów podpisów elektronicznych wydawanych użytkownikom oraz ułatwianie świadczenia transgranicznych usług certyfikacyjnych;
b) odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami w zakresie przesyłania lub przechowywania informacji;
c) traktowanie niezamówionych komercyjnych wiadomości elektronicznych;
d) ochrona konsumentów w dziedzinie handlu elektronicznego; oraz
e) wszelkie inne kwestie mające związek z rozwojem handlu elektronicznego.
2. Współpraca taka może obejmować wymianę informacji dotyczących prawodawstwa poszczególnych Stron na ten temat, jak również wdrażania tego prawodawstwa.
Podsekcja 2
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami
Artykuł 129
Korzystanie z usług pośredników
1. Strony zdają sobie sprawę, że usługi pośredników mogą być wykorzystywane przez strony trzecie do działań naruszających prawo i przyjmują względem usługodawców będących pośrednikami środki określone w niniejszej podsekcji (1).
2. Do celów art. 130 niniejszego Układu „dostawca usług” oznacza dostawcę transmisji, routingu lub połączeń dla cyfrowej komunikacji internetowej bez zmiany ich treści pomiędzy punktami określonymi przez użytkownika sprzętu, który został przez niego wybrany. Do celów art. 131 i 132 niniejszego Układu „dostawca usług” oznacza dostawcę lub operatora urządzeń do dostarczania usług internetowych lub dostępu do sieci.
|
|
(1) Gruzja wykonuje postanowienia niniejszej podsekcji w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu.
Artykuł 130
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami: „zwykły przekaz”
1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności informacji przekazanych przez usługobiorcę lub na zapewnianiu dostępu do sieci łączności, usługodawca nie był odpowiedzialny za przekazywane informacje, pod warunkiem, że:
a) nie jest inicjatorem transmisji;
b) nie wybiera odbiorcy transmisji; oraz
c) nie wybiera ani nie modyfikuje informacji zawartych w transmisji.
2. Czynności polegające na transmisji oraz zapewnianiu dostępu, o których mowa w ust. 1, obejmują automatyczne, pośrednie i krótkotrwałe przechowywanie przekazywanych informacji w zakresie, w jakim służy to wyłącznie wykonywaniu transmisji w sieci telekomunikacyjnej, oraz że okres przechowywania nie przekracza czasu rozsądnie koniecznego do transmisji.
3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.
Artykuł 131
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami: „caching”
1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności informacji przekazanych przez usługobiorcę, usługodawca nie był odpowiedzialny z tytułu automatycznego, pośredniego i krótkotrwałego przechowywania tej informacji, dokonywanego wyłącznie w celu usprawnienia późniejszej transmisji informacji na wniosek innych usługobiorców, pod warunkiem że:
a) usługodawca nie modyfikuje informacji;
b) usługodawca przestrzega warunków dostępu do informacji;
c) usługodawca przestrzega zasad dotyczących aktualizowania informacji, określonych w sposób szeroko uznany i używany w branży;
d) usługodawca nie zakłóca zgodnego z prawem posługiwania się technologią, szeroko uznaną i używaną w branży w celu uzyskania danych o korzystaniu z informacji; oraz
e) usługodawca podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia przechowywanych informacji lub uniemożliwienia dostępu do nich, gdy uzyska wiarygodną wiadomość (1), że informacje zostały usunięte z początkowego źródła transmisji lub dostęp do nich został uniemożliwiony albo gdy sąd lub organ administracyjny nakazał usunięcie informacji lub uniemożliwienie dostępu do niej.
2. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.
Artykuł 132
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami: „hosting”
1. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez usługobiorcę, usługodawca nie był odpowiedzialny za informacje przechowywane na wniosek usługobiorcy, pod warunkiem że:
a) usługodawca nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze czynów lub informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych – nie wie o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczą o tej bezprawności; lub
b) usługodawca podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyska takie wiadomości lub zostanie o nich powiadomiony.
|
|
(1) Do celów niniejszej podsekcji termin „wiarygodna wiadomość” jest interpretowany zgodnie z przepisami prawa krajowego każdej ze Stron.
2. Ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli usługobiorca działa z upoważnienia lub pod kontrolą usługodawcy.
3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł ani nie ma wpływu na możliwość ustanowienia przez jedną ze Stron procedur regulujących usuwanie lub uniemożliwianie dostępu do tych informacji.
Artykuł 133
Brak ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru
1. Strony nie nakładają na usługodawców świadczących usługi objęte art. 130, 131 i 132 niniejszego Układu ogólnego obowiązku nadzorowania informacji, które przekazują lub przechowują, ani ogólnego obowiązku aktywnego poszukiwania faktów lub okoliczności wskazujących na czyny bezprawne.
2. Strony mogą ustanowić w stosunku do usługodawców świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego obowiązek bezzwłocznego informowania właściwych organów publicznych o domniemanych bezprawnych działaniach podjętych przez ich usługobiorców lub o przekazanych przez nich informacjach o charakterze bezprawnym lub obowiązek przekazywania właściwym organom na ich wniosek informacji umożliwiających identyfikację usługobiorców, z którymi zawarli umowy dotyczące przechowywania.
Sekcja 7
Wyjątki
Artykuł 134
Wyjątki ogólne
1. Bez uszczerbku dla wyjątków ogólnych określonych w art. 415 niniejszego Układu postanowienia niniejszego rozdziału oraz załączników XIV-A i XIV-E, XIV-B i XIV-F, XIV-C i XIV-G, XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu podlegają wyjątkom określonym w niniejszym artykule.
2. Z zastrzeżeniem, że takie środki nie mogą być stosowane w sposób, który stanowiłby środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między państwami, w przypadku gdy obowiązują podobne warunki, lub ukryte ograniczenia dla zakładania przedsiębiorstw lub transgranicznego świadczenia usług, żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane jako zapobiegające przyjmowaniu lub stosowaniu przez którąś ze Stron środków:
a) niezbędnych do ochrony bezpieczeństwa publicznego lub moralności publicznej bądź do utrzymania porządku publicznego;
b) niezbędnych do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin;
c) odnoszących się do zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych, jeżeli środki te stosowane są w połączeniu z ograniczeniami dotyczącymi krajowych przedsiębiorców lub krajowej podaży lub konsumpcji usług;
d) niezbędnych do ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej;
e) niezbędnych dla zapewnienia przestrzegania przepisów ustawowych lub wykonawczych, które nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego rozdziału, łącznie z przepisami odnoszącymi się do:
(i) zapobiegania działaniom o charakterze oszukańczym i podstępnym lub postępowania ze skutkami niewykonania umów;
(ii) ochrony prywatności osób w odniesieniu do przetwarzania i rozpowszechniania danych osobowych i ochrony poufności akt i rachunków osobistych;
(iii) bezpieczeństwa;
f) niezgodnych z art. 79 i 85 niniejszego Układu, pod warunkiem, że zróżnicowane traktowanie ma na celu zapewnienie skutecznego lub sprawiedliwego opodatkowania lub poboru podatków bezpośrednich w odniesieniu do działalności gospodarczej, przedsiębiorców lub usługodawców drugiej Strony (1).
|
|
(1) Środki mające na celu zapewnienie sprawiedliwego lub skutecznego opodatkowania lub poboru podatków bezpośrednich obejmują środki podjęte przez Stronę w ramach jej systemu podatkowego, które:
a) mają zastosowanie do przedsiębiorców i podmiotów świadczących usługi, niebędących rezydentami, z uwzględnieniem faktu, że obowiązek podatkowy nierezydentów określony jest na podstawie pozycji podlegających opodatkowaniu pochodzących z terytorium Strony lub tam się znajdujących;
b) mają zastosowanie do nierezydentów w celu zapewnienia opodatkowania lub poboru podatków na terytorium Strony;
c) mają zastosowanie do nierezydentów lub rezydentów w celu zapobiegania unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylaniu się od nich, łącznie ze środkami zgodności;
d) mają zastosowanie do konsumentów usług dostarczonych na terytorium lub z terytorium drugiej Strony w celu zapewnienia opodatkowania takich konsumentów lub poboru od nich podatków pochodzących ze źródeł znajdujących się na terytorium Strony;
e) dokonują rozróżnienia między przedsiębiorcami i podmiotami świadczącymi usługi podlegającymi zobowiązaniom podatkowym od pozycji opodatkowanych na poziomie światowym a innymi przedsiębiorcami i podmiotami świadczącymi usługi ze względu na różnice w podstawie ich opodatkowania; lub
f) określają i przyznają dochody, zyski, korzyści, straty, odliczenia lub ulgi osobom i oddziałom będącym rezydentami bądź powiązanym osobom lub oddziałom należącym do tej samej osoby w celu zagwarantowania podstawy opodatkowania obowiązującej na terytorium Strony.
Terminologia podatkowa lub założenia systemu, o których mowa w lit. f) i w niniejszym przypisie są określane zgodnie z definicjami podatkowymi i założeniami systemowymi albo definicjami i założeniami systemowymi równorzędnymi lub podobnymi, w ramach prawa krajowego Strony stosującej dany środek.
3. Postanowienia niniejszego rozdziału oraz załączników XIV-A i XIV-E, XIV-B i XIV-F, XIV-C i XIV-G, XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu nie mają zastosowania do systemów zabezpieczenia społecznego każdej ze Stron ani do działań prowadzonych na ich terytorium, które związane są, nawet tylko sporadycznie, z wykonywaniem władzy publicznej.
Artykuł 135
Środki w zakresie opodatkowania
Uprzywilejowane traktowanie przyznane zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału nie ma zastosowania do traktowania w zakresie opodatkowania, którego Strony udzielają lub udzielą w przyszłości na podstawie zawartych między sobą umów mających na celu unikanie podwójnego opodatkowania.
Artykuł 136
Wyjątki ze względów bezpieczeństwa
1. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie może być interpretowane jako:
a) wymagające od Stron dostarczenia jakichkolwiek informacji, których ujawnienie uważa się za sprzeczne z ich podstawowymi interesami bezpieczeństwa;
b) uniemożliwiające którejkolwiek ze Stron przeprowadzenie jakiegokolwiek działania uznanego przez nią za niezbędne dla ochrony jej podstawowych interesów bezpieczeństwa:
(i) związanego z produkcją broni, amunicji lub materiałów wojskowych lub handlem nimi;
(ii) odnoszącego się do działalności gospodarczej prowadzonej bezpośrednio lub pośrednio dla celów zaopatrzenia sił zbrojnych;
(iii) odnoszącego się do materiałów rozszczepialnych lub materiałów do syntezy jądrowej lub materiałów służących do ich uzyskania; lub
(iv) podjętego w czasie wojny lub w obliczu innego zagrożenia w stosunkach międzynarodowych; lub
c) uniemożliwiające którejkolwiek ze Stron przeprowadzenie jakiegokolwiek działania w celu wywiązania się z zobowiązań podjętych w celu utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
ROZDZIAŁ 7
Płatności bieżące i przepływ kapitału
Artykuł 137
Płatności bieżące
Strony zobowiązują się nie nakładać jakichkolwiek ograniczeń i zezwolić na dokonywanie, w walucie w pełni wymienialnej, zgodnie z postanowieniami art. VIII Statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego, wszelkich płatności i transferów na rachunku bieżącym w ramach bilansu płatniczego między Stronami.
Artykuł 138
Przepływy kapitału
1. W odniesieniu do transakcji na rachunku kapitałowym i finansowym bilansu płatniczego od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Strony zapewniają swobodny przepływ kapitału związanego z inwestycjami bezpośrednimi, w tym nabyciem nieruchomości, dokonywanymi zgodnie z przepisami państwa przyjmującego, z inwestycjami dokonywanymi zgodnie z postanowieniami rozdziału 6 (Prowadzenie przedsiębiorstwa, handel usługami i handel elektroniczny) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, jak również z likwidacją lub wycofywaniem tego kapitału oraz wszelkiego wynikającego z niego zysku.
2. W odniesieniu do transakcji na rachunku kapitałowym i finansowym bilansu płatniczego, innych niż transakcje wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu, od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, bez uszczerbku dla innych jego postanowień, każda ze Stron zapewnia:
a) swobodny przepływ kapitału związanego z kredytami dotyczącymi transakcji handlowych lub ze świadczeniem usług, w których uczestniczy rezydent jednej ze Stron;
b) swobodny przepływ kapitału związanego z inwestycjami portfelowymi oraz pożyczkami i kredytami finansowymi udzielonymi przez inwestorów drugiej Strony.
Artykuł 139
Środki ochronne
W przypadku gdy w szczególnych okolicznościach płatności lub przepływ kapitału powoduje lub może spowodować poważne trudności w funkcjonowaniu polityki kursowej lub polityki pieniężnej, w tym poważne trudności w zrównoważeniu bilansu płatniczego, w jednym lub większej liczbie państw członkowskich lub w Gruzji, zainteresowane Strony mogą podjąć środki ochronne na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, jeżeli środki takie są absolutnie niezbędne. Strona przyjmująca środki ochronne bezzwłocznie informuje drugą Stronę o ich przyjęciu oraz przedstawia, najwcześniej jak to możliwe, harmonogram ich zniesienia.
Artykuł 140
Postanowienia dotyczące ułatwienia przepływu kapitału oraz postanowienia przejściowe
1. Strony konsultują się ze sobą w celu ułatwienia przepływu kapitału między nimi, mając na uwadze wspieranie celów niniejszego Układu.
2. W ciągu pierwszych czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Strony podejmują środki pozwalające na stworzenie warunków niezbędnych do dalszego stopniowego wprowadzania unijnych przepisów dotyczących swobodnego przepływu kapitału.
3. Przed upływem piątego roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, dokonuje przeglądu środków i określa zasady dalszej liberalizacji.
ROZDZIAŁ 8
Zamówienia publiczne
Artykuł 141
Cele
1. Strony uznają znaczenie przejrzystych, niedyskryminacyjnych, konkurencyjnych i otwartych procedur przetargowych dla zrównoważonego rozwoju gospodarczego i przyjmują za cel skuteczne, wzajemne i stopniowe otwarcie swoich rynków zamówień publicznych.
2. W niniejszym rozdziale przewidziano wzajemny dostęp do rynków zamówień publicznych na podstawie zasady traktowania narodowego na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym w odniesieniu do zamówień publicznych i koncesji w sektorze publicznym i w sektorze usług użyteczności publicznej. Niniejszy rozdział przewiduje stopniowe zbliżenie przepisów gruzińskich dotyczących zamówień publicznych do dorobku prawnego Unii dotyczącego tej dziedziny, opierającego się na zasadach regulujących zamówienia publiczne w Unii oraz warunków i definicji określonych w dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (dyrektywa 2004/18/WE) oraz dyrektywie 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (dyrektywa 2004/17/WE).
Artykuł 142
Zakres stosowania
1. Niniejszy rozdział ma zastosowanie do zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, jak również do zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi w sektorach użyteczności publicznej oraz, jeśli takie zamówienia są stosowane, do koncesji na roboty budowlane i usługi.
2. Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszelkich instytucji zamawiających oraz podmiotów zamawiających, które spełniają kryteria określone w definicjach zawartych w dorobku prawnym Unii dotyczącym zamówień publicznych (dalej łącznie zwanych „podmiotami zamawiającymi”). Obejmuje on również podmioty prawa publicznego i przedsiębiorstwa publiczne świadczące usługi użyteczności publicznej, takie jak przedsiębiorstwa państwowe prowadzące taką działalność oraz przedsiębiorstwa prywatne działające na podstawie szczególnych i wyłącznych praw, w sektorze usług użyteczności publicznej (1).
3. Niniejszy rozdział ma zastosowanie do zamówień o wartości przekraczającej progi ustanowione w załączniku XVI-A do niniejszego Układu.
|
|
(1) Wyrażenie „przedsiębiorstwa prywatne działające na podstawie szczególnych i wyłącznych praw” jest interpretowane zgodnie z Notą wyjaśniającą Komisji Europejskiej CC/2004/33 z dnia 18 czerwca 2004 r.
4. Podstawą obliczania szacunkowej wartości zamówienia publicznego jest całkowita kwota należna, bez podatku od wartości dodanej. Przy stosowaniu tych progów Gruzja oblicza i przelicza wartości zamówień na własną walutę krajową przy zastosowaniu kursu wymiany swojego banku narodowego.
5. Progi wartości podlegają regularnemu przeglądowi co dwa lata, począwszy od roku wejścia w życie niniejszego Układu, na podstawie średniej dziennej wartości euro, wyrażonej w specjalnym prawie ciągnienia, z okresu 24 miesięcy upływającego w ostatnim dniu sierpnia poprzedzającym korektę, ze skutkiem od dnia 1 stycznia. W razie konieczności wartość progów poddanych korekcie zostaje zaokrąglona w dół do najbliższego tysiąca euro. Korekta progów jest przyjmowana decyzją Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
Artykuł 143
Kontekst instytucjonalny
1. Każda ze Stron ustanawia lub utrzymuje odpowiednie ramy i mechanizmy instytucjonalne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu zamówień publicznych oraz do wdrażania postanowień niniejszego rozdziału.
2. Gruzja wyznacza w szczególności:
a) organ wykonawczy na poziomie centralnym, którego zadaniem jest zagwarantowanie spójnej polityki i jej wdrożenie we wszystkich obszarach związanych z zamówieniami publicznymi. Organ ten ułatwia i koordynuje wdrażanie niniejszego rozdziału i kieruje procesem stopniowego zbliżenia przepisów do dorobku prawnego Unii zgodnie z załącznikiem XVI-B do niniejszego Układu;
b) bezstronny, niezależny organ, którego zadaniem jest dokonywanie przeglądu decyzji podejmowanych przez instytucje lub podmioty zamawiające w trakcie udzielania zamówień. W tym kontekście „niezależny” oznacza, że jest to organ publiczny niepołączony z jakimkolwiek podmiotem zamawiającym ani podmiotem gospodarczym. Istnieje możliwość odwołania się do sądu od decyzji takiego organu.
3. Każda ze Stron zapewnia skuteczne egzekwowanie decyzji organów odpowiedzialnych za rozpatrywanie skarg podmiotów gospodarczych na naruszenia prawa krajowego.
Artykuł 144
Podstawowe normy regulujące udzielanie zamówień
1. Najpóźniej w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Strony zapewniają przestrzeganie szeregu podstawowych norm w zakresie udzielania zamówień, zgodnie z postanowieniami ust. 2–15 niniejszego artykułu. Te podstawowe normy wywodzą się bezpośrednio z zasad i warunków dotyczących zamówień publicznych, określonych w dorobku prawnym Unii regulującym te kwestie, w tym z zasad niedyskryminacji, równego traktowania, przejrzystości i proporcjonalności.
Publikacja
2. Każda ze Stron zapewnia publikację wszystkich planowanych zamówień w stosownych mediach (1) w sposób wystarczający:
a) aby umożliwić otwarcie rynku na konkurencję; oraz
b) aby umożliwić zainteresowanym podmiotom gospodarczym uzyskanie odpowiedniego dostępu do informacji dotyczących planowanych zamówień przed ich udzieleniem oraz wyrażenie zainteresowania ich uzyskaniem.
3. Publikacja musi być dostosowana do ekonomicznego znaczenia zamówienia dla podmiotów gospodarczych.
4. Publikacja zawiera co najmniej najważniejsze szczegóły zamówienia, które ma zostać udzielone, kryteria kwalifikacji podmiotowej, metodę udzielenia, kryteria udzielenia zamówienia oraz wszelkie dodatkowe informacje, których podmioty gospodarcze mogłyby w uzasadnionym zakresie potrzebować, aby podjąć decyzję o wyrażeniu zainteresowania zamówieniem.
Udzielanie zamówień
5. Wszystkie zamówienia udzielane są w toku przejrzystych i bezstronnych procedur, które zapobiegają działaniom korupcyjnym. Taką bezstronność zapewnia się w szczególności przez niedyskryminacyjny opis przedmiotu zamówienia, zapewnienie równego dostępu wszystkim podmiotom gospodarczym, odpowiednie ramy czasowe oraz przejrzyste i obiektywne podejście.
|
|
(1) W każdym przypadku gdy prawodawstwo Unii, które jest objęte procesem zbliżenia na podstawie niniejszego rozdziału, zawiera odniesienie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, uznaje się, że w Gruzji publikacji takiej dokonuje się za pomocą gruzińskiego urzędowego środka publikacji.
6. W opisie cech wymaganych robót budowlanych, dostaw lub usług, podmioty zamawiające muszą stosować ogólny opis zasad wykonania i funkcji oraz normy międzynarodowe, europejskie lub krajowe.
7. Opis wymaganych cech robót budowlanych, dostaw lub usług nie może zawierać odniesienia do konkretnej marki czy źródła ani też konkretnego procesu, znaku towarowego, patentu, rodzaju czy też określonego pochodzenia lub produkcji, chyba że takie odniesienie jest uzasadnione przedmiotem zamówienia i opatrzone słowami „lub równoważny”. Preferowane jest stosowanie ogólnych opisów zasad wykonania lub funkcji.
8. Podmioty zamawiające nie mogą nakładać warunków, które skutkowałyby bezpośrednią lub pośrednią dyskryminacją podmiotów gospodarczych drugiej Strony, takich jak wymóg, aby podmioty gospodarcze zainteresowane uzyskaniem zamówienia miały siedzibę w tym samym kraju, regionie lub terytorium co podmiot zamawiający.
Niezależnie od powyższego w przypadkach, w których jest to uzasadnione szczególnymi okolicznościami towarzyszącymi zamówieniu, na wyłonionego wnioskodawcę można nałożyć wymóg ustanowienia określonej infrastruktury gospodarczej na miejscu wykonania.
9. Terminy na wyrażenie zainteresowania i przedłożenie ofert muszą być wystarczająco długie, aby podmioty gospodarcze pochodzące z drugiej Strony mogły dokonać rzetelnej oceny przetargu i przygotować swoją ofertę.
10. Wszyscy uczestnicy muszą mieć możliwość zapoznania się z wyprzedzeniem z mającymi zastosowanie zasadami, kryteriami kwalifikacji i kryteriami udzielenia zamówienia. Zasady te muszą być stosowane jednakowo wobec wszystkich uczestników.
11. Podmioty zamawiające mogą zaprosić ograniczoną liczbę wnioskodawców do składania ofert, pod warunkiem że:
a) odbywa się to w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny; oraz
b) wyboru dokonuje się wyłącznie na podstawie obiektywnych czynników, takich jak doświadczenie wnioskodawców w danym sektorze, rozmiary i infrastruktura ich przedsiębiorstw lub ich możliwości techniczne i zawodowe.
Zapraszając ograniczoną liczbę wnioskodawców do składania ofert, bierze się pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniej konkurencji.
12. Podmioty zamawiające mogą korzystać z procedury negocjacyjnej wyłącznie w wyjątkowych i określonych przypadkach, gdy taka procedura rzeczywiście nie zakłóca konkurencji.
13. Podmioty zamawiające mogą korzystać z systemów kwalifikowania, tylko pod warunkiem że wykaz kwalifikowanych podmiotów zostanie sporządzony w drodze należycie ogłoszonego, przejrzystego i otwartego postępowania. Zamówienia wchodzące w zakres tego rodzaju systemów są również udzielane na niedyskryminacyjnych warunkach.
14. Każda ze Stron zapewnia, aby zamówienia były udzielane w sposób przejrzysty wnioskodawcom, którzy przedstawili ekonomicznie najkorzystniejszą lub najtańszą ofertę, na podstawie kryteriów przetargu i przepisów proceduralnych ustanowionych i ogłoszonych z wyprzedzeniem. Ostateczne decyzje muszą być przekazywane bez zbędnej zwłoki wszystkim wnioskodawcom. Na wniosek wnioskodawcy, który nie został wybrany, należy przedstawić dostatecznie szczegółowe uzasadnienie, umożliwiające weryfikację takiej decyzji.
Ochrona sądowa
15. Każda ze Stron zapewnia każdej osobie, która jest lub była zainteresowana uzyskaniem określonego zamówienia i która poniosła lub mogłaby ponieść szkodę z tytułu domniemanego naruszenia, prawo do skutecznej i bezstronnej ochrony sądowej przed jakakolwiek decyzją podmiotu zamawiającego dotyczącą udzielenia tego zamówienia. Decyzje podjęte w trakcie i na zakończenie takiej procedury weryfikacji są podawane do wiadomości publicznej w sposób wystarczający, aby poinformować wszystkie zainteresowane podmioty gospodarcze.
Artykuł 145
Planowanie stopniowego zbliżenia przepisów
1. Przed rozpoczęciem stopniowego zbliżenia przepisów Gruzja przedkłada Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, wyczerpujący harmonogram wdrożenia niniejszego rozdziału, wraz z terminami i najważniejszymi etapami, które obejmują wszystkie reformy w zakresie zbliżenia przepisów do dorobku prawnego Unii i budowania zdolności instytucjonalnych. Harmonogram ten musi być zgodny z etapami i terminami przedstawionymi w załączniku XVI-B do niniejszego Układu.
2. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu harmonogram zostaje uznany za dokument referencyjny do celów wdrożenia niniejszego rozdziału. Unia dokłada wszelkich starań, aby wesprzeć Gruzję we wdrożeniu harmonogramu.
Artykuł 146
Stopniowe zbliżenie przepisów
1. Gruzja zapewnia stopniowe dostosowanie swoich obowiązujących i przyszłych przepisów dotyczących zamówień publicznych do dorobku prawnego Unii w tej dziedzinie.
2. Zbliżenie przepisów do dorobku prawnego Unii odbywa się w kilku etapach przedstawionych w harmonogramie w załączniku XVI-B do niniejszego Układu i doprecyzowanych w załącznikach XVI-C do XVI-F, XVI-H, XVI-I i XVI-K. W załącznikach XVI-G i XVI-J do niniejszego Układu określono nieobowiązkowe elementy, które nie wymagają zbliżenia, a w załącznikach XVI-L do XV1-O do niniejszego Układu określono elementy dorobku prawnego Unii, które pozostają poza zakresem zbliżenia przepisów. W trakcie tego procesu uwzględnia się odpowiednie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz środki wykonawcze przyjmowane przez Komisję Europejską, jak również – w razie konieczności – wszelkie zmiany w dorobku prawnym Unii wprowadzone w trakcie jego trwania. Po ukończeniu każdego etapu wdrożenie podlega ocenie Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, a po wydaniu pozytywnej oceny przez ten Komitet następuje wzajemne udzielenie dostępu do rynku zgodnie z załącznikiem XVI-B do niniejszego Układu. Komisja Europejska bez zbędnej zwłoki powiadamia Gruzję o wszelkich zmianach dorobku prawnego Unii. Komisja zapewnia na wniosek stosowne doradztwo i pomoc techniczną, aby ułatwić wdrożenie takich zmian.
3. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu przystępuje do oceny kolejnego etapu dopiero gdy środki służące wdrożeniu poprzedniego etapu zostaną zrealizowane i zatwierdzone w trybie określonym w ust. 2.
4. Każda ze Stron zapewnia zgodność tych aspektów i obszarów zamówień publicznych, które nie są objęte niniejszym artykułem, z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji i równego traktowania, określonymi w art. 144 niniejszego Układu.
Artykuł 147
Dostęp do rynku
1. Strony zgodnie postanawiają, że będą stopniowo i równocześnie dążyć do skutecznego i wzajemnego otwarcia swoich rynków. W trakcie procesu zbliżenia przepisów zakres wzajemnie udzielanego dostępu do rynku jest powiązany z postępami w ramach tego procesu, wyszczególnionymi w załączniku XVI-B do niniejszego Układu.
2. Decyzję o przejściu do kolejnego etapu otwarcia rynku podejmuje się na podstawie oceny zgodności przyjętych przepisów z dorobkiem prawnym Unii oraz ich praktycznego wdrożenia. Ocenę tę regularnie przeprowadza Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
3. W zakresie, w jakim jedna Strona dokonała zgodnie z załącznikiem XV1-B do niniejszego Układu otwarcia rynku zamówień publicznych dla drugiej Strony:
a) Unia zapewnia dostęp do postępowań o udzielenie zamówienia przedsiębiorstwom z Gruzji – bez względu na to, czy mają one siedzibę w Unii – zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi zamówień publicznych i na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki stosowane względem przedsiębiorstw unijnych;
b) Gruzja zapewnia dostęp do postępowań o udzielenie zamówienia przedsiębiorstwom z Unii – bez względu na to, czy mają one siedzibę w Gruzji – zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi zamówień publicznych i na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki stosowane względem przedsiębiorstw gruzińskich.
4. Po wdrożeniu ostatniego etapu procesu zbliżenia przepisów Strony przeanalizują możliwość wzajemnego zapewnienia dostępu do rynku w przypadku zamówień publicznych o wartości poniżej progów określonych w załączniku XVI-A do niniejszego Układu.
5. Finlandia zastrzega swoje stanowisko w odniesieniu do Wysp Alandzkich.
Artykuł 148
Informacje
1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednie poinformowanie podmiotów zamawiających i podmiotów gospodarczych na temat postępowania o udzielenie zamówienia, w tym publikację wszystkich stosownych przepisów ustawodawczych i decyzji administracyjnych.
2. Każda ze Stron zapewnia skuteczne rozpowszechnianie informacji na temat możliwości składania ofert.
Artykuł 149
Współpraca
1. Strony wzmacniają współpracę poprzez wymianę doświadczeń i informacji dotyczących swoich najlepszych praktyk i ram regulacyjnych.
2. Unia ułatwia wdrożenie niniejszego rozdziału, w tym – w stosownych przypadkach – poprzez pomoc techniczną. Zgodnie z postanowieniami dotyczącymi współpracy finansowej w tytule VII (Pomoc finansowa oraz postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli) niniejszego Układu konkretne decyzje dotyczące pomocy finansowej są podejmowane z wykorzystaniem stosownych unijnych mechanizmów i instrumentów finansowych.
3. Orientacyjny wykaz zagadnień objętych współpracą zawarto w załączniku XVI-P do niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 9
Prawa własności intelektualnej
Sekcja 1
Postanowienia ogólne
Artykuł 150
Cele
Celem niniejszego rozdziału jest:
a) ułatwianie produkcji i komercjalizacji produktów innowacyjnych i kreatywnych między Stronami; oraz
b) osiągnięcie odpowiedniego i skutecznego poziomu ochrony oraz egzekwowania praw własności intelektualnej.
Artykuł 151
Charakter i zakres zobowiązań
1. Strony zapewniają odpowiednie i skuteczne wykonanie umów międzynarodowych dotyczących własności intelektualnej, których są stronami, w tym Porozumienia WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (porozumienie TRIPS). Postanowienia niniejszego rozdziału uzupełniają i szczegółowo określają prawa i obowiązki Stron zgodnie z porozumieniem TRIPS i innymi umowami międzynarodowymi w dziedzinie własności intelektualnej.
2. Do celów niniejszego Układu pojęcie „prawa własności intelektualnej” obejmuje co najmniej wszystkie rodzaje własności intelektualnej, o których mowa w art. 153 do 189 niniejszego Układu.
3. Ochrona własności intelektualnej obejmuje ochronę przed nieuczciwą konkurencją, o której mowa w art. 10a Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 1967 r. (konwencja paryska).
Artykuł 152
Wyczerpanie
Każda ze Stron ustanawia krajowy lub regionalny system wyczerpania praw własności intelektualnej.
Sekcja 2
Normy dotyczące praw własności intelektualnej
Podsekcja 1
Prawo autorskie i prawa pokrewne
Artykuł 153
Przyznana ochrona
Strony podkreślają swoje zobowiązanie do:
a) praw i obowiązków określonych w Konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych (konwencja berneńska);
b) Międzynarodowej konwencji rzymskiej o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych z 1961 r.;
c) porozumieniu TRIPS;
d) traktacie W1PO o prawie autorskim;
e) Traktacie WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach.
Artykuł 154
Autorzy
Każda ze Stron nadaje autorom prawo wyłączne do zezwolenia lub zakazu:
a) bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich utworów, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;
b) jakiejkolwiek formy publicznej dystrybucji poprzez sprzedaż lub w inny sposób oryginalnego utworu lub jego kopii;
c) jakiegokolwiek publicznego przekazu ich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, w tym publicznego udostępniania ich utworów w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.
Artykuł 155
Wykonawcy
Każda ze Stron nadaje wykonawcom prawo wyłączne do:
a) zezwolenia lub zakazu utrwalania (1) ich wykonań;
b) zezwolenia lub zakazu bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich wykonań, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;
c) publicznego udostępnienia, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, utrwalonych wykonań;
d) zezwolenia lub zakazu publicznego udostępniania utrwalonych wykonań, drogą przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie;
e) zezwolenia lub zakazu bezprzewodowego nadawania oraz publicznego przekazu ich wykonań artystycznych, chyba że wykonania te stanowią same w sobie nadawane wykonanie lub oparte są na utrwaleniu.
|
|
(1) Do celów niniejszego rozdziału „utrwalenie” oznacza zapis dźwięków lub obrazów bądź ich reprezentacji, z którego mogą być postrzegane, kopiowane lub przekazywane za pomocą odpowiednich urządzeń.
Artykuł 156
Producenci fonogramów
Każda ze Stron nadaje producentom fonogramów prawo wyłączne do:
a) zezwolenia lub zakazu bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich fonogramów, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;
b) publicznego udostępnienia, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, fonogramów lub ich kopii;
c) zezwolenia lub zakazu publicznego udostępniania ich fonogramów, drogą przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.
Artykuł 157
Organizacje nadawcze
Każda ze Stron nadaje organizacjom radiowym i telewizyjnym prawo wyłączne do zezwolenia lub zakazu:
a) utrwalenia ich audycji;
b) zwielokrotniania utrwalonych audycji;
c) publicznego udostępniania utrwalonych audycji, drogą przewodową lub bezprzewodową; oraz
d) bezprzewodowej retransmisji ich audycji oraz przekazu publicznego ich audycji, jeśli ten przekaz następuje w miejscach dostępnych publicznie za opłatą wstępu.
Artykuł 158
Nadawanie i przekaz publiczny
1. Każda ze Stron ustanawia prawo w celu zapewnienia wypłaty jednorazowego godziwego wynagrodzenia płatnego przez użytkownika, jeżeli fonogram opublikowany w celach handlowych lub zwielokrotniony egzemplarz takiego fonogramu zostaną użyte do nadania drogą bezprzewodową lub w jakikolwiek sposób odtworzone publicznie oraz zapewnienia jego podziału między odpowiednich wykonawców i producentów fonogramów.
2. W przypadku braku porozumienia w tej sprawie między wykonawcami i producentami fonogramów każda ze Stron może określić warunki podziału wynagrodzenia między nimi.
Artykuł 159
Okres ochrony
1. Prawa autora utworu literackiego lub artystycznego w rozumieniu art. 2 konwencji berneńskiej podlegają ochronie w okresie życia autora i przez okres 70 lat, licząc po dniu jego śmierci, niezależnie od daty zgodnego z prawem publicznego udostępnienia utworu.
2. Okres ochrony utworu muzycznego ze słowami wygasa po upływie 70 lat po dniu, śmierci ostatniej spośród niżej wymienionych osób, bez względu na to, czy zostały one wskazane jako współautorzy: autora tekstu i kompozytora utworu muzycznego, pod warunkiem że obydwa dzieła zostały stworzone specjalnie dla danego utworu muzycznego ze słowami.
3. Prawa artystów wykonawców wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu wykonania utworu. Jednakże:
a) jeżeli utrwalenie wykonania na innym nośniku niż fonogram jest zgodnie z prawem opublikowane lub zgodnie z prawem publicznie udostępnione w tym okresie, prawa te wygasają po upływie 50 lat, od dnia pierwszej takiej publikacji lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej;
b) jeżeli utrwalenie wykonania na fonogramie jest zgodnie z prawem opublikowane lub zgodnie z prawem publicznie udostępnione w tym okresie, prawa te wygasają po upływie 70 lat, od dnia pierwszej takiej publikacji lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej.
4. Prawa producentów fonogramów wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu sporządzenia utrwalenia. Jednakże:
a) jeżeli w tym okresie fonogram został opublikowany zgodnie z prawem, wspomniane prawa wygasają po upływie przynajmniej 70 lat, od dnia pierwszej publikacji dokonanej zgodnie z prawem. W przypadku braku publikacji dokonanej zgodnie z prawem w okresie określonym w zdaniu pierwszym oraz jeżeli fonogram został zgodnie z prawem publicznie udostępniony w tym okresie, prawa te wygasają po upływie przynajmniej 70 lat, od dnia pierwszego dokonanego zgodnie z prawem publicznego udostępnienia utworu;
b) jeżeli 50 lat po dniu dokonanej zgodnie z prawem publikacji lub publicznego udostępnienia fonogramu, producent fonogramu nie oferuje egzemplarzy fonogramu do sprzedaży w wystarczającej ilości, lub nie udostępnia go społeczeństwu, artysta wykonawca może rozwiązać umowę, poprzez którą przeniósł lub powierzył swoje prawa do utrwalenia jego wykonania producentowi fonogramu.
5. Prawa organizacji radiowych i telewizyjnych wygasają po okresie co najmniej 50 lat po dniu, pierwszej emisji audycji, niezależnie od tego, czy audycja emitowana jest przewodowo lub bezprzewodowo, w tym za pośrednictwem przekazu kablowego lub satelitarnego.
6. Okresy ochrony ustanowione w niniejszym artykule liczone są od dnia pierwszego stycznia roku następującego po zdarzeniu, które powoduje rozpoczęcie biegu okresu ochrony.
Artykuł 160
Ochrona środków technicznych
1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą obchodzeniu wszelkich skutecznych środków technicznych, którego dana osoba dokonuje wiedząc lub mając uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że dąży do osiągnięcia tego celu.
2. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą wytwarzaniu, przywozowi, dystrybucji, sprzedaży, wypożyczaniu, reklamowaniu sprzedaży lub wypożyczania lub posiadaniu w celach handlowych urządzeń, produktów lub części składowych, lub świadczeniu usług, które:
a) stanowią przedmiot promocji, reklamy lub sprzedaży w celu obejścia skutecznych środków technicznych;
b) mają jedynie ograniczony cel handlowy lub zastosowanie inne niż w celu obejścia skutecznych środków technicznych; lub
c) są zaprojektowane, produkowane, dostosowane lub świadczone głównie w celu umożliwienia lub ułatwienia obejścia skutecznych środków technicznych.
3. Do celów niniejszego Układu pojęcie „środki techniczne” oznacza wszelkiego rodzaju technologie, urządzenia lub części składowe, które, przy normalnym funkcjonowaniu, są przeznaczone do udaremnienia lub ograniczenia czynności w odniesieniu do utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną, które nie zostały dopuszczone przez posiadacza prawa autorskiego lub praw pokrewnych prawu autorskiemu zgodnie z prawodawstwem krajowym. Środki techniczne uważa się za „skuteczne”, w przypadku, gdy korzystanie z utworu lub z innego przedmiotu objętego ochroną jest kontrolowane przez posiadaczy prawa autorskiego poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, takiego jak szyfrowanie, kodowanie lub inna transformacja utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, lub mechanizmu kontroli kopiowania, które spełniają cel ochronny.
Artykuł 161
Ochrona informacji o zarządzaniu prawami
1. Każda ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą podejmowaniu przez kogokolwiek bez odpowiedniego zezwolenia któregokolwiek z następujących działań:
a) usunięcia lub zmiany jakichkolwiek elektronicznych informacji o zarządzaniu prawami; lub
b) dystrybucji, przywozu w celu dystrybucji, nadawania, przekazywania lub upublicznienia dzieł lub innych przedmiotów objętych ochroną zgodnie z niniejszym Układem, z których usunięto lub zmieniono bez odpowiedniego zezwolenia elektroniczne informacje o zarządzaniu prawami,
jeżeli taka osoba wie lub ma uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że poprzez to powoduje, umożliwia, ułatwia lub ukrywa naruszenie praw autorskich lub praw pokrewnych prawu autorskiemu przewidziane w prawie krajowym.
2. Do celów niniejszego rozdziału wyrażenie „informacje o zarządzaniu prawami” oznacza wszelkie informacje dostarczone przez posiadaczy prawa autorskiego, które identyfikują utwór lub inne przedmioty objęte ochroną na mocy niniejszego rozdziału, autora lub jakiegokolwiek innego posiadacza prawa autorskiego, lub informacje na temat warunków dotyczących wykorzystania utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, oraz wszelkie numery i kody, poprzez które takie informacje są wyrażane. Ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy którekolwiek ze wspomnianych informacji są powiązane z kopią utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną na mocy niniejszego rozdziału lub gdy informacje te pojawiają się w związku z ich publicznym przekazem.
Artykuł 162
Wyjątki i ograniczenia
1. Zgodnie z konwencjami i umowami międzynarodowymi, których są stronami, każda ze Stron może przewidzieć ograniczenia lub wyjątki od praw określonych w art. 154–159 niniejszego Układu tylko w pewnych szczególnych przypadkach, o ile nie stoi to w sprzeczności z normalnym wykorzystaniem przedmiotu objętego ochroną i nie przynosi nieuzasadnionego uszczerbku uzasadnionym interesom posiadaczy prawa autorskiego.
2. Każda ze Stron zapewnia, aby tymczasowe czynności zwielokrotniania, o których mowa w art. 155–158 niniejszego Układu, które mają charakter przejściowy lub przypadkowy, stanowią integralną i zasadniczą część procesu technologicznego, których jedynym celem jest umożliwienie:
a) transmisji w sieci między stronami trzecimi przez pośrednika; lub
b) zgodnego z prawem korzystania z utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, które nie mają odrębnego znaczenia ekonomicznego, tak aby były one wyłączone z prawa do zwielokrotniania określonego w art. 155–158 niniejszego Układu.
Artykuł 163
Prawo artysty do odsprzedaży dzieła sztuki
1. Każda ze Stron nadaje autorowi oryginalnego dzieła sztuki prawo do odsprzedaży tego dzieła, określone jako niezbywalne prawo, którego nie można się zrzec, nawet z góry, do otrzymania opłaty licencyjnej opartej na cenie sprzedaży uzyskanej z każdej odsprzedaży dzieła następującej po pierwszym rozporządzeniu dziełem przez autora.
2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do wszystkich czynności o charakterze odsprzedaży, w których w charakterze sprzedawców, kupujących lub pośredników uczestniczą podmioty zawodowo działające na rynku dziel sztuki, takie jak salony sprzedaży, galerie sztuki, oraz ogólnie wszelkie podmioty zajmujące się handlem dziełami sztuki.
3. Każda ze Stron może postanowić, że prawo, o którym mowa w ust. 1 nie ma zastosowania do czynności odsprzedaży, w przypadku gdy sprzedawca nabył dzieło bezpośrednio od autora mniej niż trzy lata przed tą odsprzedażą oraz w przypadku gdy cena odsprzedaży nie przekracza określonej kwoty minimalnej.
4. Opłata licencyjna jest wypłacana przez sprzedawcę. Każda ze Stron może postanowić, że jedna z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa w ust. 2, inna niż sprzedawca, jest wyłącznie odpowiedzialna lub odpowiedzialna wspólnie ze sprzedawcą za wypłatę opłat licencyjnych.
5. Ochrony można żądać jedynie w zakresie przewidzianym przez Stronę, na terytorium której wnosi się o tę ochronę. Procedury pobierania należnych kwot oraz ich wysokość określa prawo krajowe.
Artykuł 164
Współpraca w zakresie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi
Strony dążą do promowania dialogu i wzajemnej współpracy między ich organizacjami zbiorowego zarządzania prawami w celu propagowania dostępności utworów i innych przedmiotów objętych ochroną oraz przekazywania opłat licencyjnych za wykorzystanie tych utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną.
Podsekcja 2
Znaki towarowe
Artykuł 165
Umowy międzynarodowe
Strony potwierdzają swoje zobowiązania wynikające z:
a) Protokołu do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków; oraz
b) Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków.
Artykuł 166
Procedura rejestracji
1. Każda ze Stron przewiduje system rejestracji znaków towarowych, w którym ostateczne decyzje odmowne odpowiednich organów właściwych w obszarze znaków towarowych są przekazywane wnioskodawcy na piśmie wraz z należytym uzasadnieniem.
2. Każda ze Stron przewiduje możliwość złożenia sprzeciwu w odniesieniu do wniosków o rejestrację znaków towarowych. Takie postępowanie w sprawie sprzeciwu ma charakter kontradyktoryjny.
3. Strony przewidują publiczną elektroniczną bazę danych wniosków o rejestrację i zarejestrowanych znaków towarowych.
Artykuł 167
Znaki towarowe powszechnie znane
Strony nadają skuteczność art. 6bis konwencji paryskiej oraz art. 16 ust. 2 i 3 porozumienia TRIPS dotyczącym ochrony znaków towarowych powszechnie znanych; mogą także uwzględnić wspólne zalecenie dotyczące przepisów o ochronie znaków towarowych powszechnie znanych, przyjęte przez Zgromadzenie Unii paryskiej o ochronie własności przemysłowej oraz Zgromadzenie Ogólne Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) na 34. serii spotkań zgromadzeń państw członkowskich WIPO (wrzesień 1999 r.).
Artykuł 168
Wyjątki od praw związanych ze znakiem towarowym
Każda ze Stron przewiduje pewne wyjątki od praw związanych ze znakiem towarowym, takich jak uczciwe używanie terminów opisowych, ochrona oznaczeń geograficznych, zgodnie z art. 176, lub inne ograniczone wyjątki uwzględniające uzasadnione interesy właściciela znaku towarowego oraz stron trzecich.
Podsekcja 3
Oznaczenia geograficzne
Artykuł 169
Zakres stosowania
1. Niniejsza podsekcja ma zastosowanie do uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych pochodzących z terytoriów Stron.
2. Aby oznaczenie geograficzne jednej Strony było chronione przez drugą Stronę, musi ono dotyczyć produktów objętych zakresem prawodawstwa tej Strony, o których mowa w art. 170 niniejszego Układu.
Artykuł 170
Uznane oznaczenia geograficzne
1. Po przeanalizowaniu gruzińskiej ustawy o nazwach pochodzenia i oznaczeniach geograficznych produktów, przyjętej dnia 22 sierpnia 1999 r., Unia stwierdza, że ustawa ta jest zgodna z elementami określonymi w załączniku XVII-A do niniejszego Układu.
2. Po przeanalizowaniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 1601/91 z dnia 10 czerwca 1991 r. ustanawiającego ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych, rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych, wraz z ich przepisami wykonawczymi, w zakresie rejestracji, kontroli i ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych w Unii Europejskiej, sekcji I rozdziału I tytułu II części II rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, Gruzja stwierdza, że te akty prawne, zasady i procedury są zgodne z elementami określonymi w załączniku XVII-A do niniejszego Układu.
3. Gruzja, po zakończeniu procedury sprzeciwu zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XVII-B do niniejszego Układu oraz po przeanalizowaniu skróconych specyfikacji dotyczących produktów rolnych i środków spożywczych odpowiadających oznaczeniom geograficznym Unii wymienionym w załączniku XVII-C do niniejszego Układu oraz oznaczeń geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych wymienionych w załączniku XVII-D do niniejszego Układu, które zostały zarejestrowane przez Unię na mocy prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, chroni te oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem ochrony określonym w niniejszej podsekcji.
4. Unia, po zakończeniu procedury sprzeciwu zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XVII-B do niniejszego Układu oraz po przeanalizowaniu skróconych specyfikacji dotyczących produktów rolnych i środków spożywczych odpowiadających oznaczeniom geograficznym Gruzji wymienionym w załączniku XVII-C do niniejszego Układu oraz oznaczeń geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych wymienionych w załączniku XVII-D do niniejszego Układu, które zostały zarejestrowane przez Gruzję na mocy prawodawstwa, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, chroni te oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem ochrony określonym w niniejszej podsekcji.
5. Decyzje Wspólnego Komitetu ustanowionego na mocy art. 11 Umowy między Unią Europejską a Gruzją w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych dotyczące zmiany załączników III i IV do tej umowy, które zostały przyjęte przed wejściem w życie niniejszego Układu, uznaje się za decyzje Podkomitetu ds. Oznaczeń Geograficznych, a oznaczenia geograficzne dodane do załączników III i IV do tej umowy uważa się za część załączników XVII-C i XVII-D do niniejszego Układu. W związku z tym Strony chronią te oznaczenia geograficzne jako uznane oznaczenia geograficzne na mocy niniejszego Układu.
Artykuł 171
Dodawanie nowych oznaczeń geograficznych
1. Strony zgodnie postanawiają o możliwości dodawania nowych oznaczeń geograficznych obejmowanych ochroną do załączników XVII-C i XVII-D do niniejszego Układu, zgodnie z procedurą określoną w art. 179 ust. 3 niniejszego Układu, po zakończeniu procedury sprzeciwu i po zbadaniu skróconych specyfikacji, o których mowa w art. 170 ust. 3 i 4 niniejszego Układu, w sposób zadowalający obie Strony.
2. Strona nie jest zobowiązana do ochrony jako oznaczenia geograficznego nazwy sprzecznej z nazwą odmiany rośliny lub rasy zwierząt i w konsekwencji mogącej wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
Artykuł 172
Zakres ochrony oznaczeń geograficznych
1. Oznaczenia geograficzne wymienione w załącznikach XVII-C i XVII-D do niniejszego Układu, a także oznaczenia dodane na podstawie art. 171 do niniejszego Układu, są chronione:
a) przed wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem chronionej nazwy w celach handlowych:
(i) w odniesieniu do porównywalnych produktów niezgodnych ze specyfikacją produktu chronionej nazwy, lub
(ii) w stopniu, w jakim takie użycie wykorzystuje renomę oznaczenia geograficznego;
b) przed wszelkim niewłaściwym stosowaniem, naśladowaniem bądź przywołaniem (1), nawet jeśli podane jest prawdziwe pochodzenie produktu, lub chroniona nazwa jest podana w tłumaczeniu, lub z dodaniem takiego określenia jak: „w stylu”, „typu”, „zgodnie z metodą”, „jak produkowane w”, „imitacja”, „o smaku”, „podobne do” itp.
c) wszelkim innym nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu, znajdującym się na opakowaniu zewnętrznym lub wewnętrznym, w materiale reklamowym lub w dokumentach odnoszących się do danego produktu, jak również stosowaniem opakowań mogących stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;
d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
|
|
(1) Pojęcie „przywołanie” oznacza, w szczególności, wykorzystanie w jakikolwiek sposób w odniesieniu do produktów objętych pozycją HS 20.09, lecz jedynie w zakresie, w jakim są one określane jako wina objęte pozycją 22.04, wina aromatyzowane objęte pozycją 22.05 i napoje spirytusowe objęte pozycją 22.08 tego systemu.
2. W przypadku całkowicie lub częściowo jednobrzmiących oznaczeń geograficznych ochronę przyznaje się każdemu oznaczeniu, pod warunkiem że było ono użyte w dobrej wierze i z należytym uwzględnieniem zastosowań lokalnych i tradycyjnych oraz rzeczywistego ryzyka pomyłki. Bez uszczerbku dla art. 23 porozumienia TRIPS, Strony wspólnie uzgadniają praktyczne warunki zastosowania, na podstawie których jednobrzmiące oznaczenia geograficzne będą rozróżniane, uwzględniając przy tym konieczność zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów i uniknięcie sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. Nazwa jednobrzmiąca prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że produkty pochodzą z innego terytorium, nie jest rejestrowana nawet w przypadku, gdy nazwa ta odpowiada nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego produktu.
3. W przypadku gdy Strona, w kontekście negocjacji z państwem trzecim, proponuje ochronę oznaczenia geograficznego tego państwa trzeciego, a nazwa ta jest jednobrzmiąca z oznaczeniem geograficznym drugiej Strony, ta ostatnia jest o tym informowana i otrzymuje możliwość wyrażenia uwag na ten temat, zanim dana nazwa zostanie objęta ochroną.
4. Żadne postanowienia niniejszej podsekcji nie zobowiązują Stron do ochrony oznaczenia geograficznego, które nie jest lub przestało być chronione w jego państwie pochodzenia. Strony powiadamiają się wzajemnie, jeżeli oznaczenie geograficzne przestaje być chronione w swoim państwie pochodzenia.
Artykuł 173
Ochrona transkrypcji oznaczeń geograficznych
1. Oznaczenia geograficzne chronione na mocy niniejszej podsekcji, zapisane w alfabecie gruzińskim oraz alfabetach innych niż łaciński urzędowo stosowanych w państwach członkowskich, podlegają ochronie wraz z ich transkrypcją łacińską. Transkrypcja ta może być również stosowana do celów etykietowania odnośnych produktów.
2. Podobnie oznaczenia geograficzne zapisane w alfabecie łacińskim chronione na mocy niniejszej podsekcji, podlegają ochronie wraz z ich transkrypcją w alfabecie gruzińskim oraz alfabetach innych niż łaciński, urzędowo stosowanych w państwach członkowskich. Transkrypcja ta może być również stosowana do celów etykietowania odnośnych produktów.
Artykuł 174
Prawo do wykorzystania oznaczeń geograficznych
1. Nazwa chroniona na mocy niniejszej podsekcji może być wykorzystywana przez każdy podmiot wprowadzający do obrotu produkty rolne, środki spożywcze, wina, wina aromatyzowane lub napoje spirytusowe zgodne z odpowiednią specyfikacją.
2. Jeżeli oznaczenie geograficzne jest chronione na mocy niniejszej podsekcji, wykorzystanie tej nazwy chronionej nie podlega jakiejkolwiek rejestracji użytkowników ani dodatkowym kosztom.
Artykuł 175
Egzekwowanie ochrony
Strony egzekwują ochronę przewidzianą w art. 170–174 niniejszego Układu, poprzez odpowiednie działania administracyjne swoich organów. Strony egzekwują taką ochronę także na wniosek zainteresowanej strony.
Artykuł 176
Związek ze znakami towarowymi
1. Strony odmawiają rejestracji lub unieważniają rejestrację, z urzędu lub na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony, zgodnie z przepisami każdej ze Stron, znaku towarowego odpowiadającego którejkolwiek z sytuacji, o których mowa w art. 172 ust. 1 niniejszego Układu, w związku z chronionym oznaczeniem geograficznym dla podobnych produktów, o ile wniosek o rejestrację znaku towarowego został złożony po dacie złożenia wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego na danym terytorium.
2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych, o których mowa w art. 170 niniejszego Układu, datą złożenia wniosku o objęcie ochroną jest dzień 1 kwietnia 2012 r.
3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych, o których mowa w art. 171 niniejszego Układu, data złożenia wniosku o objęcie ochroną odpowiada dacie przekazania drugiej Stronie wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego.
4. Strony nie są zobowiązane do ochrony oznaczenia geograficznego, jeżeli – w świetle renomy lub popularności znaku towarowego – ochrona mogłaby wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwej tożsamości produktu.
5. Bez uszczerbku dla ust. 4, Strony chronią oznaczenia geograficzne również wtedy, gdy istnieje poprzedni znak towarowy. Przez poprzedni znak towarowy rozumie się znak towarowy, którego wykorzystanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 172 ust. 1 niniejszego Układu, i w odniesieniu do którego złożono wniosek bądź który został zarejestrowany lub ustanowiony poprzez użycie, jeżeli odnośne przepisy przewidują tę możliwość, na terytorium jednej ze Stron przed datą złożenia przez drugą Stronę wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego na mocy niniejszej podsekcji. Taki znak towarowy może nadal być używany i wznawiany pomimo ochrony oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że w przepisach Stron dotyczących znaków towarowych nie istnieje żaden powód nieważności lub cofnięcia znaku towarowego.
Artykuł 177
Zasady ogólne
1. Niniejsza podsekcja pozostaje bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron wynikających z Porozumienia WTO.
2. Przywóz, wywóz i wprowadzanie do obrotu wszelkich produktów, o których mowa w art. 170 i 171 niniejszego Układu, odbywają się zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi mającymi zastosowanie na terytorium Strony dokonującej przywozu.
3. Wszelkie kwestie wynikające ze specyfikacji technicznych zarejestrowanych nazw są rozstrzygane w ramach Podkomitetu ustanowionego na podstawie art. 179 niniejszego Układu.
4. Oznaczenia geograficzne chronione na mocy niniejszej podsekcji mogą być anulowane jedynie przez Stronę, z której pochodzi produkt.
5. Specyfikacja produktu, o której mowa w niniejszej podsekcji, to specyfikacja zatwierdzona, w tym wszelkie zmiany również zatwierdzone, przez organy Strony, z której pochodzi produkt.
Artykuł 178
Współpraca i przejrzystość
1. Strony pozostają w kontakcie bezpośrednim albo za pośrednictwem Podkomitetu ds. Oznaczeń Geograficznych ustanowionego na podstawie art. 179 niniejszego Układu we wszelkich kwestiach dotyczących wdrażania i funkcjonowania niniejszej podsekcji. W szczególności Strona może zwrócić się do drugiej Strony o informacje dotyczące specyfikacji produktów i zmian do nich, a do punktów kontaktowych w sprawie przepisów dotyczących kontroli.
2. Każda ze Stron może udostępnić publicznie specyfikacje lub ich skrócone wersje oraz punkty kontaktowe w sprawie przepisów dotyczących kontroli odpowiadające oznaczeniom geograficznym drugiej Strony chronionych na mocy niniejszego artykułu.
Artykuł 179
Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych
1. Niniejszym powołuje się Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych. Podkomitet ten składa się z przedstawicieli Unii oraz Gruzji i ma za zadanie monitorowanie funkcjonowania niniejszej podsekcji oraz wzmocnienie współpracy i dialogu w zakresie oznaczeń geograficznych. Podkomitet ten składa sprawozdania Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
2. Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych przyjmuje decyzje w drodze konsensusu. Podkomitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny. Podkomitet zbiera na wniosek którejkolwiek ze Stron, na przemian w UE i Gruzji, w terminie, w miejscu oraz w sposób (może to być również wideokonferencja) ustalony wspólnie przez Strony, lecz nie później niż 90 dni po dniu przedstawienia wniosku.
3. Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych dba również o prawidłowe funkcjonowanie niniejszej podsekcji i może rozpatrywać wszelkie sprawy związane z jej wdrożeniem i wykonaniem. Odpowiada on w szczególności za:
a) zmianę art. 170 ust. 1 i 2 niniejszego Układu w zakresie odniesień do przepisów mających zastosowanie na terytorium Stron;
b) zmianę załączników XVII-C i XVII-DD do niniejszego Układu w odniesieniu do oznaczeń geograficznych;
c) wymianę informacji na temat zmian w przepisach i polityce w zakresie oznaczeń geograficznych oraz wszelkich innych kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w obszarze oznaczeń geograficznych;
d) wymianę informacji na temat oznaczeń geograficznych w celu rozpatrzenia kwestii ich ochrony zgodnie z niniejszą podsekcją;
Podsekcja 4
Wzory
Artykuł 180
Umowy międzynarodowe
Strony potwierdzają zobowiązania zawarte w Akcie genewskim Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych z 1999 r.
Artykuł 181
Ochrona zarejestrowanych wzorów
1. Każda ze Stron zapewnia ochronę niezależnie stworzonym wzorom, które są nowe i oryginalne (1). Ochronę zapewnia się w drodze rejestracji, która przyznaje wyłączne prawa posiadaczom zarejestrowanych wzorów zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
2. Wzór naniesiony na produkt lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i oryginalny wyłącznie:
a) jeżeli dana część składowa po włączeniu do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas normalnego użytku tego produktu oraz
b) w stopniu, w jakim te widoczne cechy danej części składowej spełniają wymogi co do nowości i oryginalności.
3. „Normalny użytek”, o którym mowa w ust. 2 lit. a) oznacza stosowanie przez użytkownika końcowego, wyłączając konserwację, obsługę lub naprawę.
4. Posiadacz zarejestrowanego wzoru ma prawo do uniemożliwienia osobom trzecim nieposiadającym jego zgody co najmniej do wytwarzania, oferowania do sprzedaży, sprzedaży, przywozu, wywozu, przechowywania lub używania produktów noszących bądź reprezentujących chroniony wzór, jeżeli takie działania podejmowane są w celach handlowych, w sposób nieuzasadniony naruszają normalne wykorzystywanie wzoru lub są niezgodne z praktykami sprawiedliwego handlu.
5. Okres ochrony wynosi 25 lat od dnia złożenia wniosku o rejestrację lub od dnia ustalonego zgodnie z Porozumieniem haskim dotyczącym międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, bez uszczerbku dla konwencji paryskiej.
Artykuł 182
Wyjątki i ograniczenia
1. Każda ze Stron może ustanowić ograniczone wyjątki od ochrony wzorów, pod warunkiem że takie wyjątki nie będą bezzasadnie sprzeczne z normalnym wykorzystaniem chronionych wzorów i nie będą bezzasadnie naruszały uzasadnionych interesów właściciela chronionego wzoru, biorąc pod uwagę uzasadnione interesy stron trzecich.
|
|
(1) Do celów niniejszego artykułu Strony mogą uznać, że wzór posiadający indywidualny charakter jest oryginalny.
2. Ochrona wzoru nie obejmuje wzorów podyktowanych głównie względami technicznymi lub funkcjonalnymi. W szczególności prawo do wzoru nie obejmuje cech wyglądu produktu, które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby produkt, w który włączono wzór lub na którym jest on naniesiony, mógł zostać mechanicznie złożony lub połączony z innym produktem lub mógł zostać umieszczony w nim, na nim lub dookoła niego, tak aby oba produkty mogły spełniać swoje funkcje.
Artykuł 183
Stosunek do prawa autorskiego
Wzór może zostać również objęty ochroną na mocy prawa autorskiego danej Strony od dnia stworzenia wzoru lub jego utrwalenia w jakiejkolwiek formie. Zakres i warunki, zgodnie z którymi tego rodzaju ochrona jest przyznawana, łącznie z wymaganym stopniem oryginalności, są ustalane przez każdą ze Stron.
Podsekcja 5
Patenty
Artykuł 184
Umowy międzynarodowe
Strony potwierdzają zobowiązanie do przestrzegania postanowień Układu o współpracy patentowej WIPO.
Artykuł 185
Patenty a zdrowie publiczne
1. Strony uznają znaczenie Deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej przez konferencję ministerialną WTO w dniu 14 listopada 2001 r.
2. Strony przestrzegają decyzji Rady Generalnej WTO z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie ust. 6 deklaracji, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz wnoszą wkład w jej wdrażanie.
Artykuł 186
Dodatkowe świadectwo ochronne
1. Strony uznają, że produkty lecznicze oraz środki ochrony roślin chronione patentami na ich terytorium mogą podlegać administracyjnej procedurze wydawania pozwolenia przed wprowadzeniem ich do obrotu. Strony uznają one, że okres, który upływa między złożeniem wniosku o patent a wydaniem zezwolenia na wprowadzenie produktu do obrotu na odpowiednim rynku, zdefiniowanego w tym celu w prawie krajowym, może spowodować skrócenie okresu rzeczywistej ochrony w ramach patentu.
2. Każda ze Stron ustanawia dalszy okres ochrony produktu leczniczego lub środka ochrony roślin, który jest chroniony patentem i podlega administracyjnej procedurze wydawania pozwolenia, który to okres jest równy okresowi, o którym mowa w ust. 1 zdanie drugie, skróconemu o okres pięciu lat.
3. Niezależnie od ust. 2, kolejny okres ochrony nie może przekraczać pięciu lat.
4. W przypadku produktów leczniczych, w odniesieniu do których przeprowadzono badania pediatryczne, oraz pod warunkiem, że wyniki tych badań uwzględniono w informacjach o produkcie, Strony ustanawiają przedłużenie okresu ochrony, o którym mowa w ust. 2, o kolejne sześć miesięcy.
Artykuł 187
Ochrona danych przedłożonych w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych(1)
1. Strony wdrażają kompleksowy system gwarantujący poufność danych przedłożonych w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, nieujawnianie takich danych, a także niepowoływanie się na nie.
|
|
(1) Niniejszy artykuł nie narusza postanowień gruzińskiego rozporządzenia nr 188 z dnia 22 października 2009 r. w sprawie sporządzenia wykazu państw i właściwych organów kwalifikujących się do udziału w uproszczonym systemie rejestracji produktów leczniczych w Gruzji Wykaz sporządzony zgodnie z powyższym rozporządzeniem obejmuje następujące państwa/organy: EMA – Europejska Agencja Leków Australia; Austria; Belgia; Bułgaria; Kanada; Cypr; Republika Czeska; Dania; Estonia; Finlandia; Francja; Niemcy; Grecja; Węgry; Islandia; Irlandia; Wiochy; Japonia; Korea; Łotwa; Litwa; Luksemburg; Malta; Niderlandy; Nowa Zelandia; Norwegia; Polska; Portugalia; Rumunia; Słowacja; Słowenia; Hiszpania; Szwecja; Szwajcaria; Zjednoczone Królestwo; Stany Zjednoczone.
2. Każda ze Stron zapewnia w swoim systemie prawnym przepisy, na podstawie których wszelkie informacje, przedkładane w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu, pozostają poufne, nie są ujawniane osobom trzecim i są objęte ochroną przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych.
3. W tym celu każda ze Stron, przez okres co najmniej sześciu lat od momentu przyznania pierwszego pozwolenia przez jedną ze Stron, nie zezwala innym wnioskodawcom na wprowadzanie do obrotu takiego samego lub podobnego produktu na podstawie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przyznanego wnioskodawcy, który dostarczył wyniki badań lub opracowania, chyba że wnioskodawca, który dostarczył przedmiotowe wyniki badań lub opracowania wyraził na to zgodę. W trakcie tego okresu wyniki badań lub opracowania przekazane na potrzeby pierwszego pozwolenia nie są wykorzystywane dla korzyści kolejnych wnioskodawców ubiegających się o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, z wyjątkiem przypadków, gdy pierwszy wnioskodawca wyraził na to zgodę.
4. Okres sześciu lat, o którym mowa w ust. 3, zostaje przedłużony do maksymalnie siedmiu lat, jeżeli podczas pierwszych sześciu lat po uzyskaniu początkowego pozwolenia posiadacz uzyskał pozwolenie na jedno lub kilka nowych wskazań terapeutycznych uznanych za przynoszące znaczące korzyści kliniczne w porównaniu z istniejącymi metodami leczenia.
5. Gruzja zobowiązuje się dostosować swoje prawodawstwo dotyczące ochrony danych w zakresie produktów leczniczych do prawodawstwa Unii w terminie określonym przez Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
Artykuł 188
Ochrona danych służących uzyskaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin
1. Każda ze Stron przed wydaniem pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin ustala wymogi dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności.
2. Każda ze Stron zapewnia, aby dane złożone przez wnioskodawcę po raz pierwszy w celu uzyskania zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu objęte były ochroną przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych i nie są wykorzystywane na korzyść jakichkolwiek innych osób ubiegających się o uzyskanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, chyba że przedstawiono dowód na wyrażenie wyraźnej zgody przez pierwszego posiadacza.
3. Badanie lub sprawozdanie z badania złożone po raz pierwszy w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu musi spełniać następujące warunki:
a) jest niezbędne do udzielenia pozwolenia lub zmiany pozwolenia w celu dopuszczenia stosowania w odniesieniu do innej uprawy; oraz
b) uzyskało certyfikat zgodności z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej lub zasadami dobrej praktyki doświadczalnej.
4. Okres ochrony danych wynosi przynajmniej dziesięć lat od dnia otrzymania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium zainteresowanej Strony.
Artykuł 189
Odmiany roślin
Strony chronią prawa do ochrony odmian roślin zgodnie z Międzynarodową konwencją o ochronie nowych odmian roślin oraz współpracują w celu promowania i egzekwowania tych praw.
Sekcja 3
Egzekwowanie praw własności intelektualnej
Artykuł 190
Obowiązki ogólne
1. Strony potwierdzają swoje zobowiązania wynikające z porozumienia TRIPS, a w szczególności z jego części III, oraz wprowadzają ustanowione w niniejszej sekcji środki uzupełniające, procedury oraz środki zaradcze niezbędne dla zapewnienia egzekwowania praw własności Intelektualnej (1).
|
|
(1) Do celów niniejszej podsekcji pojęcie „prawa własności intelektualnej” obejmuje przynajmniej następujące prawa: prawo autorskie, prawa pokrewne prawu autorskiemu, prawo sui generis autora bazy danych, prawa twórcy topografii produktów półprzewodnikowych, prawa ze znaku towarowego, prawa ze wzoru, prawa z patentu, łącznie z prawami wynikającymi z dodatkowych świadectw ochronnych, oznaczenia geograficzne, prawa ze wzoru użytkowego, prawa do ochrony odmian roślin, oraz nazwy handlowe, w zakresie, w jakim są one chronione przez przepisy krajowe jako wyłączne prawa.
2. Te środki uzupełniające, procedury i środki zaradcze muszą być sprawiedliwe i słuszne, nie mogą być nadmiernie skomplikowane czy kosztowne ani też pociągać za sobą nierozsądnych ograniczeń czasowych lub nieuzasadnionych opóźnień.
3. Te środki uzupełniające i środki zaradcze muszą być również skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz muszą być stosowane w taki sposób, aby uniknąć tworzenia przeszkód dla handlu legalnego oraz zapewnić ochronę przed ich naruszeniem.
Artykuł 191
Podmioty uprawnione
Każda ze Stron za osoby uprawnione do występowania o zastosowanie środków, procedur i środków zaradczych, o których mowa w niniejszej sekcji oraz w części III Porozumienia TRIPS, uznaje:
a) posiadaczy praw własności intelektualnej zgodnie z przepisami prawa właściwego;
b) wszystkie inne osoby uprawnione do korzystania z tych praw, w szczególności licencjobiorców, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa właściwego i zgodnie z nimi;
c) organizacje zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które są prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania posiadaczy praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa właściwego i zgodnie z nimi;
d) profesjonalne organizacje zrzeszające pełnomocników, prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania posiadaczy praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa właściwego i zgodnie z nimi.
Podsekcja 1
Dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu cywilnym
Artykuł 192
Środki zabezpieczenia dowodów
1. Każda ze Stron zapewnia, aby nawet przed rozpoczęciem postępowania dotyczącego istoty sprawy, na wniosek podmiotu, który przedstawił rozsądnie dostępne dowody uzasadniające zarzut naruszenia jego prawa własności intelektualnej lub zagrożenie naruszenia tego prawa, właściwe organy sądowe mogły nakazać wprowadzenie natychmiastowych i skutecznych środków tymczasowych w celu zabezpieczenia odpowiednich dowodów dotyczących domniemanego naruszenia, z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych.
2. Środki takie mogą obejmować szczegółowy opis z pobieraniem próbek lub bez, lub zajęcie fizyczne domniemanych towarów naruszających prawo, a także, w stosownych przypadkach, materiałów i narzędzi użytych do produkcji lub dystrybucji tych towarów oraz związanych z nimi dokumentów. W razie konieczności środki te podejmuje się bez wysłuchania drugiej strony, w szczególności w przypadku, gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza praw nieodwracalną szkodę lub gdy istnieje wyraźne ryzyko, że dowody zostaną zniszczone.
3. Jeśli środki zabezpieczenia dowodów są przyjmowane bez wysłuchania drugiej strony, strony, których to dotyczy, informowane są o tych środkach bez zbędnej zwłoki i nie później niż w momencie ich egzekwowania.
Artykuł 193
Prawo do informacji
1. Każda ze Stron zapewnia, aby w kontekście postępowania dotyczącego naruszenia prawa własności intelektualnej oraz w odpowiedzi na uzasadnione i proporcjonalne żądanie strony skarżącej, właściwe organy sądowe mogły nakazać przedstawienie informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających prawo własności intelektualnej przez naruszającego lub przez jakąkolwiek inną osobę, która:
a) znajdowała się w posiadaniu towarów naruszających prawo na skalę handlową;
b) korzystała z usług naruszających prawo na skalę handlową;
c) świadczyła na skalę handlową usługi wykorzystywane w działaniach naruszających prawo; lub
d) była zaangażowana w produkcję, wytwarzanie lub dystrybucję towarów lub świadczenie usług naruszających prawo, co stwierdzono dzięki informacjom przekazanym przez osoby, o których mowa w lit. a), b) lub c).
2. W stosownych przypadkach, informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
a) nazwy i adresy producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub usług, jak również przewidywanych hurtowników i detalistów; oraz
b) informacje o produkowanych, wytworzonych, dostarczonych, otrzymanych lub zamówionych ilościach, jak również o cenie uzyskanej za dane towary lub usługi.
3. Ust. 1 i 2 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów, które:
a) przyznają podmiotowi uprawnionemu prawa do otrzymania pełniejszej informacji;
b) regulują wykorzystanie informacji przekazanej na podstawie niniejszego artykułu w postępowaniach cywilnych lub karnych;
c) regulują odpowiedzialność za niewłaściwe skorzystanie z prawa do informacji;
d) umożliwiają odmowę przekazania informacji, które zmusiłyby osobę, o której mowa w ust. 1, do przyznania się do udziału lub udziału jej bliskich krewnych w naruszeniu prawa własności intelektualnej; lub
e) regulują ochronę poufności źródeł informacji lub przetwarzania danych osobowych.
Artykuł 194
Środki tymczasowe
1. Każda ze Stron zapewnia, aby organy sądowe mogły – na wniosek wnioskodawcy – wydać przeciwko domniemanemu sprawcy naruszenia tymczasowy nakaz sądowy mający zapobiec jakiemukolwiek nieuchronnemu zagrożeniu naruszenia prawa własności intelektualnej lub zabronić, tymczasowo oraz, w stosownych przypadkach, pod rygorem okresowego uiszczania kary pieniężnej, w przypadku gdy taka kara przewidziana jest w prawie krajowym, dalszego domniemanego naruszania tego prawa, lub w przypadku jego kontynuowania, nakazać złożenie zabezpieczenia zapewniającego pokrycie strat poniesionych przez posiadacza prawa. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany na tych samych warunkach przeciwko pośrednikowi, którego usługi są używane przez osobę trzecią do naruszania prawa własności intelektualnej.
2. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany w celu zajęcia lub przekazania towarów, w stosunku do których istnieje podejrzenie, że naruszają prawo własności intelektualnej, aby zapobiec wprowadzeniu ich do obrotu lub przepływowi w kanałach handlowych.
3. W przypadku domniemanych naruszeń na skalę handlową Strony zapewniają, aby w przypadku, gdy wnioskodawca wskaże okoliczności, które mogłyby zagrozić naprawieniu szkód, organy sądowe mogły zarządzić tymczasowe zajęcie ruchomości i nieruchomości domniemanego sprawcy naruszenia, łącznie z zablokowaniem jego konta bankowego i innych aktywów. W tym celu właściwe organy mogą, we właściwych przypadkach, zarządzić dostęp do dokumentów bankowych, finansowych lub handlowych pozostających pod kontrolą domniemanego sprawcy naruszenia.
Artykuł 195
Środki wynikające z decyzji co do istoty sprawy
1. Każda ze Stron zapewnia, aby właściwe organy sądowe mogły nakazać, na wniosek wnioskodawcy i bez uszczerbku dla jakichkolwiek odszkodowań należnych uprawnionemu z tytułu naruszenia oraz bez żadnego rodzaju rekompensaty, przynajmniej ostateczne wycofanie z kanałów handlowych lub zniszczenie towarów, w przypadku których stwierdzono naruszenie prawa własności intelektualnej. W stosownych przypadkach właściwe organy sądowe mogą również nakazać zniszczenie głównych materiałów i narzędzi wykorzystywanych do tworzenia lub wytwarzania tych towarów.
2. Organy sądowe Stron mogą nakazać, aby środki te były podejmowane na koszt naruszającego, chyba że istnieją szczególne powody przemawiające za innym rozwiązaniem.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa własności intelektualnej w orzeczeniu sądowym, organy sądowe mogły wydać przeciwko naruszającemu lub przeciwko pośrednikowi, z usług których korzysta osoba trzecia do naruszania prawa własności intelektualnej, nakaz sądowy zakazujący dalszego naruszania.
4. Strony mogą postanowić, że w stosownych przypadkach i na wniosek osoby podlegającej środkom określonym w niniejszym artykule, właściwe organy sądowe mogą nałożyć odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej zamiast stosowania środków przewidzianych w niniejszym artykule, o ile osoba ta działała nieumyślnie i bez zaniedbania, jeżeli wykonanie przedmiotowych środków spowodowałoby dla niej niewspółmierną szkodę i jeżeli odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej jest stosunkowo satysfakcjonujące.
Artykuł 196
Odszkodowania
1. Każda ze Stron zapewnia, aby na wniosek poszkodowanej strony właściwe organy sądowe nakazywały naruszającemu, który świadomie lub mając rozsądne podstawy do posiadania takiej wiedzy, zaangażował się w naruszającą działalność, wypłacenie posiadaczowi prawa odszkodowań odpowiednich do rzeczywistego uszczerbku, jaki poniósł on w wyniku naruszenia. Ustanawiając wysokość odszkodowań, organy sądowe:
a) uwzględniają wszystkie odpowiednie kwestie, takie jak negatywne skutki gospodarcze, łącznie z utraconymi zyskami, poniesione przez stronę poszkodowaną, wszelki nieuczciwy zysk osiągnięty przez naruszającego oraz, w stosownych przypadkach, elementy inne niż czynniki gospodarcze, takie jak np. szkoda moralna, jaką uprawniony odniósł w związku z naruszeniem; lub
b) jako alternatywę do lit. a) mogą one, w stosownych przypadkach, wymierzyć odszkodowanie jako płatność ryczałtową na podstawie przynajmniej takich elementów, jak wysokość opłat licencyjnych lub opłat należnych w przypadku złożenia przez naruszającego wniosku o upoważnienie do wykorzystywania danych praw własności intelektualnej.
2. W przypadku, gdy naruszający nie zaangażował się w naruszającą działalność świadomie lub mając rozsądne podstawy do posiadania takiej wiedzy, Strony mogą postanowić, że organy sądowe mogą wydać – na korzyść strony poszkodowanej – nakaz zwrotu zysku lub zapłaty odszkodowań, których wysokość może być ustalona wcześniej.
Artykuł 197
Koszty sądowe
Każda ze Stron zapewnia, aby rozsądne i proporcjonalne koszty sądowe oraz inne wydatki poniesione przez stronę wygrywającą były co do zasady pokrywane przez stronę przegrywającą, chyba że jest to sprzeczne z zasadą sprawiedliwości oraz bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w krajowym prawie procesowym.
Artykuł 198
Publikowanie orzeczeń sądowych
Każda ze Stron zapewnia, aby w ramach postępowania sądowego wszczętego w przypadku naruszenia prawa własności przemysłowej lub w ramach postępowania sądowego wszczętego w przypadku naruszenia prawa własności intelektualnej lub w ramach obu tych rodzajów postępowań, organy sądowe mogły, na wniosek wnioskodawcy, a na koszt naruszającego, zarządzić odpowiednie środki w celu upowszechnienia informacji dotyczącej orzeczenia, w tym również jego wyeksponowania i publikacji w całości lub w części.
Artykuł 199
Domniemanie autorstwa lub własności
Do celów stosowania środków, procedur i środków zaradczych przewidzianych w niniejszej podsekcji:
a) umieszczenie nazwiska autora na utworze w sposób zwyczajowo przyjęty wystarcza autorowi utworu literackiego lub artystycznego, w przypadku braku dowodu przeciwnego, do uznania go za autora tego utworu i w konsekwencji uprawnia go do wszczynania postępowania w sprawie naruszenia;
b) postanowienia lit. a) stosuje się odpowiednio do posiadaczy praw pokrewnych prawu autorskiemu w odniesieniu do przedmiotów ich ochrony.
Podsekcja 2
Pozostałe postanowienia
Artykuł 200
Środki stosowane przy kontroli granicznej
1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 75 niniejszego Układu oraz załącznika XIII do niniejszego Układu, niniejszy artykuł ustanawia dla niniejszego Układu ogólne zasady dotyczące egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne oraz nakłada na organy celne Stron obowiązek współpracy w tym zakresie.
2. Przy stosowaniu w ramach kontroli granicznej środków mających na celu egzekwowanie praw własności intelektualnej Strony przestrzegają swoich zobowiązań na mocy GATT 1994 oraz porozumienia TRIPS.
3. Postanowienia niniejszego artykułu dotyczące środków stosowanych przy kontroli granicznej mają charakter proceduralny. Określają one warunki i procedury dla działania organów celnych, w przypadkach gdy towary mogące naruszać prawo własności intelektualnej znajdują się lub powinny były się znajdować w kontroli celnej. Nie mają one wpływu na prawo materialne Stron w dziedzinie własności intelektualnej.
4. W celu umożliwienia skutecznego egzekwowania praw własności intelektualnej organy celne stosują szereg sposobów wykrywania przesyłek zawierających towary mogące naruszać prawa własności intelektualnej. Sposoby te obejmują techniki oceny ryzyka oparte, między innymi, o informacje przekazywane przez posiadaczy praw, dane wywiadowcze oraz kontrolę ładunków.
5. Strony zgodnie postanawiają dokonać skutecznego wdrożenia art. 69 porozumienia TRIPS w odniesieniu do międzynarodowego handlu towarami, które mogą naruszać prawa własności intelektualnej. W tym celu Strony ustanawiają w swojej administracji celnej punkty kontaktowe i podają je do wiadomości oraz są gotowe prowadzić wymianę danych i informacji o handlu takimi towarami, który ma znaczenie dla obu Stron. Strony w szczególności wspierają wymianę informacji i współpracę między organami celnymi na temat handlu towarami oznaczonymi podrobionym znakiem towarowym lub pirackimi towarami naruszającymi prawa autorskie. Bez uszczerbku dla postanowień Protokołu II do niniejszego Układu, dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, we właściwych przypadkach organy celne wymieniają tego typu informacje bez zbędnej zwłoki i z zachowaniem przepisów Stron o ochronie danych.
6. Organy celne każdej ze Stron, na wniosek lub z własnej inicjatywy, współpracują w zakresie przekazywania odpowiednich dostępnych informacji organom celnym drugiej Strony, w szczególności na temat towarów będących w tranzycie przez terytorium jednej Strony docelowo na terytorium drugiej Strony (lub z terytorium drugiej Strony).
7. Podkomitet, o którym mowa w art. 74 niniejszego Układu, ustanawia konieczne aspekty praktyczne dotyczące wymiany danych i informacji, o których mowa w niniejszym artykule.
8. Protokół II do niniejszego Układu, dotyczący wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, będzie miał zastosowanie w odniesieniu do naruszeń prawa własności intelektualnej bez uszczerbku dla form współpracy wynikających ze stosowania ust. 5 do 7 niniejszego artykułu.
9. Podkomitet, o którym mowa w art. 74 niniejszego Układu, działa jako podkomitet odpowiedzialny za zapewnienie właściwego funkcjonowania i wdrażania niniejszego artykułu.
Artykuł 201
Kodeksy postępowania
Strony wspierają:
a) tworzenie przez stowarzyszenia lub organizacje handlowe lub zawodowe kodeksów postępowania, mających na celu poprawę egzekwowania praw własności intelektualnej;
b) przedkładanie właściwym organom Stron projektów kodeksów postępowania oraz wszelkich ocen stosowania tych kodeksów postępowania.
Artykuł 202
Współpraca
1. Strony zgodnie postanawiają współpracować w celu wspierania wdrażania praw i obowiązków podjętych w ramach niniejszego rozdziału.
2. W ramach współpracy podejmuje się między innymi następujące działania:
a) wymianę informacji na temat ram prawnych w dziedzinie praw własności intelektualnej oraz stosownych przepisów dotyczących ich ochrony i egzekwowania; wymianę doświadczeń w zakresie postępów w pracach legislacyjnych w tych obszarach;
b) wymianę doświadczeń i informacji na temat egzekwowania praw własności intelektualnej;
c) wymianę doświadczeń w zakresie egzekwowania prawa na szczeblu centralnym i podcentralnym przez organy celne, policję, organy administracyjne i sądowe; koordynację w celu zapobiegania wywozowi podrobionych towarów, w tym również z innymi krajami;
d) rozwijanie zdolności; wymianę oraz szkolenie pracowników;
e) promowanie i rozpowszechnienie informacji na temat praw własności intelektualnej, między innymi w środowisku przedsiębiorców i w społeczeństwie obywatelskim; promowanie świadomości społecznej konsumentów i posiadaczy praw;
f) wzmacnianie współpracy instytucjonalnej, przykładowo między urzędami własności intelektualnej;
g) aktywne zwiększanie świadomości i promowanie edukacji ogółu społeczeństwa w zakresie polityki dotyczącej prawa własności intelektualnej: formułowanie skutecznych strategii w celu określenia kluczowych odbiorców i tworzenie programów komunikacyjnych służących podniesieniu świadomości konsumentów i mediów w zakresie skutków naruszania własności intelektualnej, w tym zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa oraz powiązań z przestępczością zorganizowaną.
ROZDZIAŁ 10
Konkurencja
Artykuł 203
Zasady
Strony uznają znaczenie wolnej i niezakłóconej konkurencji w swoich stosunkach handlowych. Strony uznają, że antykonkurencyjne praktyki gospodarcze i interwencje państwowe (w tym dotacje) mogą zakłócać właściwe funkcjonowanie rynków i osłabiać korzyści płynące z liberalizacji handlu.
Artykuł 204
Przepisy dotyczące przeciwdziałania praktykom monopolistycznym i łączenia przedsiębiorstw oraz ich stosowanie
1. Każda ze Stron utrzymuje na swoim terytorium kompleksowe przepisy w dziedzinie konkurencji, które zapewniają skuteczne rozwiązania dla zwalczania porozumień antykonkurencyjnych, uzgodnionych praktyk oraz antykonkurencyjnych jednostronnych praktyk przedsiębiorstw o dominującej pozycji rynkowej, a także skuteczną kontrolę koncentracji w celu uniknięcia znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji i nadużywania pozycji dominującej.
2. Każda ze Stron utrzymuje odpowiednio wyposażony organ, odpowiedzialny za egzekwowanie przepisów w dziedzinie konkurencji, o których mowa w ust. 1.
3. Strony uznają znaczenie stosowania swoich wzajemnych przepisów w dziedzinie konkurencji w terminowy, przejrzysty i niedyskryminacyjny sposób, przy poszanowaniu zasady sprawiedliwości proceduralnej i prawa zaangażowanych przedsiębiorstw do obrony.
Artykuł 205
Monopol państwowy, przedsiębiorstwa państwowe i przedsiębiorstwa mające prawa specjalne lub wyłączne
1. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie stanowi przeszkody dla Stron do ustanowienia lub zachowania zgodnie z ich prawem krajowym monopolu państwowego lub przedsiębiorstw publicznych bądź przedsiębiorstw mających prawa specjalne lub wyłączne.
2. W odniesieniu do monopoli państwowych o charakterze handlowym, przedsiębiorstw publicznych i przedsiębiorstw mających prawa specjalne lub wyłączne, każda ze Stron zapewnia, aby przedsiębiorstwa takie podlegały przepisom w dziedzinie konkurencji, o których mowa w art. 204 ust. 1 – w zakresie, w jakim stosowanie tych przepisów nie zakłóca wykonywania, pod względem prawnym lub faktycznie, określonego zadania w interesie publicznym powierzonego tym przedsiębiorstwom.
Artykuł 206
Dotacje
1. Na potrzeby niniejszego artykułu „dotacje” oznaczają środki, które spełniają warunki określone w art. 1 Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, niezależnie od tego, czy zostały przyznane w związku z produkcją towarów lub świadczeniem usług, i które są specyficzne w rozumieniu art. 2 tego porozumienia.
2. Każda ze Stron zapewnia przejrzystość w dziedzinie dotacji. W tym celu każda ze Stron co dwa lata przedkłada drugiej Stronie sprawozdanie na temat podstawy prawnej, formy, wysokości lub puli środków oraz, w miarę możliwości, odbiorcy dotacji przyznanej przez rząd lub organ publiczny w związku z produkcją towarów. Sprawozdanie uważa się za przedłożone, gdy odpowiednie informacje zostały upublicznione przez Strony na ogólnodostępnej stronie internetowej.
3. Na wniosek jednej ze Stron druga Strona bez zbędnej zwłoki przekazuje informacje oraz udziela odpowiedzi na pytania dotyczące wskazanych dotacji w zakresie świadczenia usług.
Artykuł 207
Rozstrzyganie sporów
Postanowienia dotyczące mechanizmu rozstrzygania sporów określone w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie mają zastosowania do art. 203, 204 i 205 niniejszego Układu.
Artykuł 208
Relacje z WTO
Postanowienia niniejszego rozdziału pozostają bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron wynikających z Porozumienia WTO, w szczególności Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych oraz uzgodnienia w sprawie rozstrzygania sporów.
Artykuł 209
Poufność
Przy wymianie informacji w ramach niniejszego rozdziału, Strony uwzględniają ograniczenia wynikające z obowiązującego w ich prawie wymogu zachowania tajemnicy zawodowej i handlowej.
ROZDZIAŁ 11
Postanowienia dotyczące zagadnień energetycznych związanych z handlem
Artykuł 210
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału:
a) „towary energetyczne” oznaczają ropę naftową (kod HS 27.09), gaz ziemny (kod HS 27.11) i energię elektryczną (kod HS 27.16);
b) „infrastruktura transportu energii” oznacza wysokociśnieniowy gazociąg przesyłowy dla gazu ziemnego; sieci i linie przesyłowe wysokiego napięcia, w tym rurociąg międzysystemowy łączący różne sieci przesyłowe gazu lub energii elektrycznej; rurociąg przesyłowy dla ropy naftowej, linie kolejowe i inne rodzaje infrastruktury stałej służącej do transportu towarów energetycznych;
c) „tranzyt” oznacza przepływ towarów energetycznych przez terytorium jednej ze Stron, wraz z przeładunkiem, magazynowaniem, podziałem towaru czy zmianą środka transportu, lub bez nich, w przypadku gdy przepływ ten stanowi jedynie część łącznej trasy rozpoczynającej się i kończącej poza granicą Strony, przez terytorium której przesył przechodzi;
d) „nieuprawnione pobieranie” oznacza każdą czynność polegającą na niezgodnym z prawem pobieraniu towarów energetycznych z infrastruktury transportu energii.
Artykuł 211
Tranzyt
Strony zapewniają tranzyt, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi wynikającymi z GATT 1994 i Traktatu karty energetycznej.
Artykuł 212
Nieuprawnione pobieranie towarów w tranzycie
Każda ze Stron podejmuje wszelkie niezbędne środki w celu zakazania i udaremnienia wszelkiego nieuprawnionego pobierania przez jakikolwiek podmiot podlegający ich kontroli lub jurysdykcji towarów energetycznych będących w tranzycie przez jej terytorium.
Artykuł 213
Nieprzerwany tranzyt
1. Strony nie pobierają ani w żaden inny sposób nie zakłócają tranzytu towarów energetycznych przez swoje terytorium, z wyjątkiem przypadków, w których takie pobieranie lub innego rodzaju interwencja są wyraźnie przewidziane w umowie lub innym porozumieniu regulującym taki tranzyt lub gdy dalsze funkcjonowanie infrastruktury transportu energii bez niezwłocznych działań naprawczych stwarza niewspółmierne zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, dziedzictwa kulturowego, zdrowia, bezpieczeństwa lub środowiska, z zastrzeżeniem, że takie działanie nie jest prowadzone w sposób, który stanowiłby narzędzie służące arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji lub ukryte ograniczenie handlu międzynarodowego.
2. W przypadku sporu dotyczącego jakiejkolwiek kwestii angażującej Strony lub jeden lub większą liczbę podmiotów podlegających kontroli lub jurysdykcji jednej ze Stron, Strona przez której terytorium odbywa się tranzyt towarów energetycznych, do czasu zakończenia procedury rozstrzygania sporu w ramach odpowiedniej umowy lub procedury wyjątkowej na mocy załącznika XVIII do niniejszego Układu lub rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) do niniejszego Układu, nie przerywa ani nie ogranicza takiego tranzytu, nie zezwala także na takie przerwanie lub ograniczenie jakiemukolwiek podmiotowi podlegającemu jej kontroli lub jurysdykcji, w tym państwowemu przedsiębiorstwu handlowemu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ust. 1.
3. Strony nie odpowiadają za przerwanie lub ograniczenie tranzytu na mocy niniejszego artykułu, w przypadku, gdy nie są w stanie zapewnić dostaw lub tranzytu towarów energetycznych w wyniku działań państwa trzeciego lub podmiotu podlegającego kontroli lub jurysdykcji państwa trzeciego.
Artykuł 214
Zobowiązanie tranzytowe operatorów
Każda ze Stron zapewnia, aby operatorzy infrastruktury transportu energii podjęli wszelkie niezbędne kroki w celu:
a) zminimalizowania ryzyka nieprzewidzianych przerw w tranzycie lub ograniczenia tranzytu;
b) bezzwłocznego przywrócenia normalnego działania tranzytu w wypadku jego nieprzewidzianego przerwania lub ograniczenia.
Artykuł 215
Organy regulacyjne
1. Każda ze Stron wyznacza niezależne organy regulacyjne uprawnione do regulowania rynku gazu i energii elektrycznej. Organy regulacyjne są odrębne pod względem prawnym i niezależne w działaniu od innych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych, uczestników lub operatorów na rynku.
2. Decyzje organów regulacyjnych i stosowane przez nie procedury muszą być bezstronne w stosunku do wszystkich uczestników rynku.
3. Operator, którego dotyczy decyzja organu regulacyjnego, ma prawo odwołać się od niej do organu odwoławczego niezależnego od zainteresowanych stron. W przypadku gdy organ odwoławczy nie ma charakteru sądowego, jego decyzja musi być zawsze uzasadniana na piśmie, a także podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez bezstronny i niezależny organ sądowy. Decyzje podejmowane przez organy odwoławcze muszą być skutecznie egzekwowane.
Artykuł 216
Organizacje rynków
1. Strony zapewniają, aby funkcjonowanie rynków energii przebiegało w sposób zapewniający konkurencyjne, bezpieczne i zrównoważone ekologicznie warunki, bez dyskryminacji między przedsiębiorstwami w zakresie praw lub obowiązków.
2. Niezależnie od ust. 1 Strony mogą, w ogólnym interesie gospodarczym, nałożyć na przedsiębiorstwa zobowiązanie dotyczące bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa, regularności, jakości i ceny dostaw; oraz ochrony środowiska, w tym efektywności energetycznej, energii ze źródeł odnawialnych i ochrony klimatu. Zobowiązanie to jest jasno określone, przejrzyste, proporcjonalne i możliwe do zweryfikowania.
3. Jeżeli Strona reguluje cenę sprzedaży gazu i energii elektrycznej na rynku krajowym, zapewnia ona, aby podstawa wyliczenia ceny regulowanej została opublikowana przed wejściem tej ceny regulowanej w życie.
Artykuł 217
Dostęp do infrastruktury transportu energii
1. Każda ze Stron zapewnia na swoim terytorium wdrożenie systemu umożliwiającego stronom trzecim dostęp do infrastruktury transportu energii, instalacji skroplonego gazu ziemnego i instalacji magazynowych, mającego zastosowanie do wszystkich użytkowników i stosowanego w sposób przejrzysty, obiektywny i niedyskryminacyjny.
2. Każda ze Stron zapewnia, aby stawka taryfy wejściowej dla korzystania z infrastruktury transportu energii oraz wszystkie inne warunki dotyczące dostępu do infrastruktury transportu energii były obiektywne, rozsądne, przejrzyste i wolne od dyskryminacji ze względu na pochodzenie, własność lub przeznaczenie towarów energetycznych.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby wszystkie zdolności techniczne i zakontraktowane, zarówno fizyczne, jak i wirtualne, były alokowane przy użyciu przejrzystych i wolnych od dyskryminacji kryteriów i procedur.
4. W przypadku odmowy dostępu stronie trzeciej, Strony zapewniają, aby operatorzy infrastruktury transportu energii, na wniosek, przedstawiali wnioskodawcy należyte uzasadnienie, od którego przysługuje odwołanie.
5. W wyjątkowych przypadkach Strony mogą odstąpić od postanowień ust. 1 do 4, na podstawie obiektywnych kryteriów ustanowionych w ich prawodawstwie. W szczególności Strona może przewidzieć w swoich przepisach możliwość czasowego odstępstwa, w poszczególnych przypadkach, od zasad dostępu obowiązujących strony trzecie w odniesieniu do istotnej nowej infrastruktury transportu energii.
Artykuł 218 (1)
Powiązanie z Traktatem o Wspólnocie Energetycznej
1. W przypadku sprzeczności między postanowieniami niniejszego rozdziału a postanowieniami Traktatu o Wspólnocie Energetycznej lub przepisami unijnymi obowiązującymi na mocy Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, pierwszeństwo mają postanowienia Traktatu o Wspólnocie Energetycznej lub przepisy unijne obowiązujące na mocy Traktatu o Wspólnocie Energetycznej.
2. W ramach wdrażania niniejszego rozdziału pierwszeństwo ma przyjęcie aktów prawnych lub innych aktów zgodnych z Traktatem o Wspólnocie Energetycznej lub opierających się na prawodawstwie obowiązującym w Unii. W przypadku sporu dotyczącego niniejszego rozdziału przyjmuje się, że akty prawne lub inne akty spełniające powyższe kryteria są zgodne z postanowieniami niniejszego rozdziału. W ocenie, czy dane akty prawne lub inne akty spełniają te kryteria, uwzględnia się wszelkie odnośne decyzje podjęte na podstawie art. 91 Traktatu o Wspólnocie Energetycznej.
|
|
(1) Na potrzeby wdrażania postanowień niniejszego rozdziału przez Gruzję niniejszy artykuł ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy Gruzja stanie się stroną Traktatu o Wspólnocie Energetycznej i w zakresie, w jakim szczególne postanowienia Traktatu o Wspólnocie Energetycznej lub prawodawstwo Unii obowiązujące w myśl Traktatu o Wspólnocie Energetycznej mają zastosowanie do Gruzji.
ROZDZIAŁ 12
Przejrzystość
Artykuł 219
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału:
a) „środki o zasięgu ogólnym” obejmują przepisy ustawowe i wykonawcze, orzeczenia sądowe oraz procedury i decyzje administracyjne, które mogą mieć wpływ na wszelkie kwestie objęte tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Nie obejmują one aktów adresowanych do poszczególnych osób lub grup osób;
b) „zainteresowana osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która może podlegać prawom lub obowiązkom wynikającym ze środków o zasięgu ogólnym.
Artykuł 220
Cel
Uznając wpływ, jaki otoczenia regulacyjne mogą mieć na handel i inwestycje między nimi, Strony ustanawiają przewidywalne otoczenie regulacyjne dla podmiotów gospodarczych oraz skuteczne procedury, w tym w odniesieniu do małych i średnich przedsiębiorstw, z należytym uwzględnieniem wymogów pewności prawa i proporcjonalności.
Artykuł 221
Publikacja
1. Każda ze Stron dokłada wszelkich starań, aby akty o zasięgu ogólnym:
a) były bezzwłocznie publikowane i łatwo dostępne za pośrednictwem urzędowo wyznaczonego medium oraz, o ile to wykonalne, w wersji elektronicznej, tak aby zainteresowane osoby miały możliwość zapoznać się z ich treścią;
b) zawierały wyjaśnienie celów i uzasadnienie dla takich środków; oraz
c) przewidywały odpowiednio długi czas między publikacją a wejściem w życie takich środków, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, w tym sytuacji związanych z bezpieczeństwem lub sytuacji nadzwyczajnych.
2. Każda ze Stron:
a) dokłada starań w celu opublikowania z odpowiednim wyprzedzeniem wszelkich wniosków zmierzających do przyjęcia lub zmiany środków o zasięgu ogólnym, wraz z wyjaśnieniem celu oraz uzasadnieniem wniosku;
b) zapewnia zainteresowanym osobom odpowiednią możliwość wyrażenia uwag na temat takiego wniosku, a zwłaszcza zapewnia im odpowiednio dużo czasu w tym celu; oraz
c) dokłada starań w celu uwzględnienia uwag zainteresowanych podmiotów na temat takiego wniosku.
Artykuł 222
Zapytania i punkty kontaktowe
1. W celu ułatwienia komunikacji między Stronami we wszelkich kwestiach objętych tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu każda ze Stron wyznacza punkt kontaktowy, który będzie spełniał funkcję koordynacyjną.
2. Każda ze Stron ustanawia lub utrzymuje odpowiednie mechanizmy odpowiadania na zapytania od jakichkolwiek osób na temat wszelkich środków o zasięgu ogólnym, w sprawie których złożono wniosek lub które już obowiązują, oraz na temat ich stosowania. Zapytania można składać za pośrednictwem punktów kontaktowych ustanowionych na mocy ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, za pomocą innego mechanizmu.
3. Strony uznają, że wszelkie odpowiedzi przewidziane w ust. 2, mogą nie być definitywne ani prawnie wiążące, lecz są udzielane w celach wyłącznie informacyjnych, o ile odpowiednie przepisy ustawowe i wykonawcze Stron nie stanowią inaczej.
4. Na wniosek jednej ze Stron druga Strona bezzwłocznie przekazuje informacje oraz udziela odpowiedzi na pytania dotyczące jakiegokolwiek obowiązującego lub będącego przedmiotem wniosku dotyczącego środka o zasięgu ogólnym, który Strona kierująca zapytanie uznaje za mogący wpływać na funkcjonowanie tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, bez względu na to, czy Strona kierująca zapytanie została uprzednio powiadomiona o takim środku.
Artykuł 223
Stosowanie środków o zasięgu ogólnym
1. Każda ze Stron stosuje w sposób obiektywny, bezstronny i racjonalny wszystkie środki o zasięgu ogólnym.
2. W tym celu, stosując takie środki względem poszczególnych osób fizycznych lub prawnych, towarów lub usług drugiej Strony w konkretnych przypadkach, każda Strona:
a) dokłada wszelkich starań, aby z odpowiednim wyprzedzeniem zawiadamiać zainteresowane osoby, których bezpośrednio dotyczy postępowanie administracyjne, zgodnie ze swoimi procedurami, o wszczęciu postępowania, dołączając informację o rodzaju postępowania, oświadczenie organu wszczynającego postępowanie oraz ogólny opis każdej spornej kwestii;
b) daje takim zainteresowanym osobom odpowiednią możliwość przedstawienia faktów i argumentów na poparcie ich stanowiska przed ostatecznym etapem czynności administracyjnych, w zakresie, w jakim pozwala na to czas, rodzaj postępowania oraz interes publiczny; oraz
c) zapewnia, aby jej procedury były oparte na jej przepisach oraz zgodnie z nimi stosowane.
Artykuł 224
Przegląd i odwołanie
1. Każda ze Stron ustanawia lub utrzymuje sądy, sądy arbitrażowe lub administracyjne bądź procedury służące szybkiemu przeprowadzaniu przeglądu, a w stosownych przypadkach, również korygowaniu czynności administracyjnych w obszarach objętych tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Takie sądy lub procedury muszą być bezstronne i niezależne od urzędu lub organu odpowiedzialnego za egzekucję administracyjną i z wynikiem sprawy nie może wiązać się dla nich żaden istotny interes.
2. Każda ze Stron zapewnia, aby we wszelkich takich sądach lub procedurach strony postępowania miały zapewnione prawo do:
a) odpowiedniej możliwości uzasadnienia lub obrony swojego stanowiska; oraz
b) decyzji opartej na dowodach i złożonych oświadczeniach lub, gdy wymaga tego jej prawo krajowe, dokumentacji zgromadzonej przez organ administracyjny.
3. Każda ze Stron zapewnia, aby, z zastrzeżeniem odwołania lub późniejszego przeglądu zgodnie z jej prawem, decyzja taka była wykonywana przez urząd lub organ oraz regulowała stosowane przez nich praktyki w odniesieniu do spornej czynności administracyjnej.
Artykuł 225
Jakość i skuteczność regulacji oraz dobra praktyka administracyjna
1. Strony zgodnie postanawiają współpracować w zakresie promowania jakości i skuteczności regulacji, w tym poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk dotyczących ich własnej polityki regulacyjnej oraz ocen skutków regulacji.
2. Strony uznają znaczenie zasad dobrego postępowania administracyjnego (1) oraz zgodnie postanawiają współpracować na rzecz ich promowania, w tym poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk.
Artykuł 226
Zasady szczegółowe
Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się bez uszczerbku dla wszelkich szczegółowych zasad dotyczących przejrzystości określonych w innych rozdziałach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 13
Handel i zrównoważony rozwój
Artykuł 227
Kontekst i cele
1. Strony odwołują się do Agendy 21 Konferencji Narodów Zjednoczonych „Środowisko i Rozwój” z 1992 r., Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy z 1998 r., Planu działań w sprawie zrównoważonego rozwoju przyjętego w Johannesburgu w 2002 r., deklaracji ministerialnej Komisji Ekonomiczno-Społecznej ONZ w sprawie pełnego i produktywnego poziomu zatrudnienia i godnej pracy dla wszystkich z 2006 r. oraz deklaracji MOP dotyczącej sprawiedliwości społecznej na rzecz uczciwej globalizacji z 2008 r. Strony potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie promowania rozwoju handlu międzynarodowego w sposób przyczyniający się do realizacji celu zrównoważonego rozwoju, dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń, oraz zapewniający uwzględnianie i odzwierciedlanie tego celu na wszystkich poziomach swoich stosunków handlowych.
2. Strony potwierdzają zaangażowanie w podejmowanie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz uznają, że rozwój gospodarczy, społeczny oraz ochrona środowiska stanowią jego powiązane i wzajemnie uzupełniające się podstawy. Podkreślają one korzyści z uwzględnienia związanych z handlem zagadnień dotyczących pracy (2) i środowiska, jako części globalnego podejścia do handlu i zrównoważonego rozwoju.
|
|
(1) Zgodnie z zaleceniem Komitetu Ministrów Rady Europy dla państw członkowskich w sprawie dobrej administracji, CM/Rec(20O7)7 z dnia 20 czerwca 2007 r.
(2) W niniejszym rozdziale „praca” obejmuje zagadnienia odpowiadające strategicznym celom MOP, wyrażonym w programie godnej pracy, uzgodnionym w deklaracji dotyczącej sprawiedliwości społecznej na rzecz uczciwej globalizacji z 2008 r.
Artykuł 228
Prawo do regulacji oraz poziomy ochrony
1. Każda ze Stron uznaje wzajemne prawo do określenia polityki i priorytetów zrównoważonego rozwoju, ustanowienia własnych krajowych norm w zakresie ochrony środowiska i ochrony pracy oraz do przyjęcia lub zmiany w związku z tym odpowiednich przepisów ustawowych i polityk, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z uznanych na poziomie międzynarodowym norm i umów, o których mowa w art. 229 i 230 niniejszego Układu.
2. W tym kontekście każda ze Stron dąży do zapewnienia, aby jej krajowe przepisy i polityki przewidywały wysoki poziom ochrony środowiska i pracy i mu sprzyjały, i podejmują starania, by wciąż ulepszać te przepisy i polityki oraz podstawowe poziomy ochrony.
Artykuł 229
Wielostronne normy i umowy dotyczące pracy
1. Strony uznają pełne i wydajne zatrudnienie oraz godną pracę dla wszystkich za kluczowe elementy w kontekście globalizacji oraz potwierdzają swoje zobowiązanie do promowania rozwoju handlu międzynarodowego w sposób sprzyjający pełnemu i wydajnemu zatrudnieniu oraz godnej pracy dla wszystkich. W tym kontekście Strony zobowiązują się do konsultacji i współpracy, w stosownych przypadkach, na temat związanych z handlem zagadnień dotyczących pracy, będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.
2. Zgodnie ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z członkostwa w MOP oraz z Deklaracji MOP dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy oraz działań uzupełniających, przyjętej podczas 86. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy w 1998 r., Strony zobowiązują się do przestrzegania, promowania i stosowania w prawie i w praktyce, na całym swoim terytorium, uznanych na poziomie międzynarodowym podstawowych norm pracy, zapisanych w najważniejszych konwencjach MOP, takich jak w szczególności:
a) wolność zrzeszania się oraz skuteczne uznawanie prawa do negocjacji zbiorowych;
b) likwidacja wszelkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej,
c) skuteczne zniesienie pracy dzieci; oraz
d) likwidacja dyskryminacji w obszarze zatrudnienia i wykonywania zawodu.
3. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do skutecznego wdrożenia w prawie i w praktyce ratyfikowanych przez Gruzję i państwa członkowskie podstawowych, priorytetowych i innych konwencji MOP.
4. Strony rozważą również ratyfikację pozostałych, priorytetowych i innych konwencji, które MOP zaklasyfikowała jako aktualne. Strony prowadzą regularną wymianę informacji na temat swojej sytuacji i postępów w zakresie procesu ratyfikacyjnego.
5. Strony uznają, że naruszenie fundamentalnych zasad i praw w pracy nie może stanowić pretekstu ani być wykorzystane w jakikolwiek inny sposób jako uzasadniona przewaga komparatywna, a standardy pracy nie powinny być wykorzystywane dla protekcjonistycznych celów handlowych.
Artykuł 230
Wielostronne normy i umowy dotyczące środowiska
1. Strony uznają znaczenie wielostronnego zarządzania i umów dotyczących środowiska jako odpowiedzi wspólnoty międzynarodowej na światowe lub regionalne problemy związane ze środowiskiem oraz podkreślają konieczność wzmacniania wzajemnych powiązań między polityką w dziedzinie handlu oraz środowiska. W tym kontekście Strony zobowiązują się w stosownych przypadkach do konsultacji i współpracy w zakresie negocjacji na temat związanych z handlem zagadnień środowiskowych oraz z innych zagadnień środowiskowych związanych z handlem, będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.
2. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do skutecznego wdrożenia wielostronnych umów dotyczących środowiska, których są stronami, w swoich przepisach ustawowych i praktyce.
3. Strony prowadzą regularną wymianę informacji na temat sytuacji i postępów w zakresie procesu ratyfikacyjnego wielostronnych umów dotyczących środowiska lub zmian do tych umów.
4. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do osiągnięcia nadrzędnego celu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i protokołu do tej konwencji (Protokołu z Kioto). Strony zobowiązują się do współpracy w zakresie rozwijania przyszłych międzynarodowych ram dotyczących zmian klimatu w ramach UNFCCC i związanych z nią umów i decyzji.
5. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie stanowi przeszkody dla podjęcia lub zachowania przez Stronę jakichkolwiek środków w celu wdrożenia wielostronnych umów dotyczących środowiska, których są stronami, pod warunkiem że takie środki nie są stosowane w sposób, który stanowiłby narzędzie służące arbitralnemu lub nieuzasadnionemu wprowadzaniu różnic między Stronami lub ukryte ograniczenie handlu.
Artykuł 231
Handel i inwestycje wspierające zrównoważony rozwój
Strony potwierdzają zaangażowanie w intensywniejsze przyczynianie się handlu do celów zrównoważonego rozwoju w wymiarze gospodarczym, społecznym i środowiskowym. W związku z tym:
a) Strony uznają korzystny wpływ, jaki podstawowe normy pracy i godna praca mogą wywierać na efektywność gospodarczą, innowacyjność i wydajność, oraz dążą do większej spójności między politykami handlowymi a politykami pracy;
b) Strony podejmują wszelkie działania w celu ułatwienia i promowania handlu i inwestycji w przyjazne dla środowiska towary i usługi, w tym poprzez usuwanie związanych z nimi barier pozataryfowych;
c) Strony ułatwiają usuwanie przeszkód w handlu i inwestycjach w odniesieniu do towarów i usług mających szczególne znaczenie dla łagodzenia skutków zmiany klimatu, takich jak zrównoważone i odnawialne źródła energii, energooszczędne produkty i usługi. Może to obejmować wprowadzanie właściwych technologii oraz promowanie standardów zaspokajających potrzeby środowiskowe i gospodarcze, jak również zminimalizowanie barier technicznych w handlu;
d) Strony zgodnie postanawiają promować handel towarami, które sprzyjają lepszym warunkom socjalnym i praktykom przyjaznym dla środowiska, w tym towarami, które są objęte dobrowolnymi systemami zapewniania zgodności ze zrównoważonym rozwojem, takimi jak sprawiedliwy i etyczny handel oraz oznakowania ekologiczne;
e) Strony zgodnie postanawiają promować społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw, w tym poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk. W tym celu Strony korzystają z uznanych na szczeblu międzynarodowym odpowiednich zasad i porozumień, w szczególności Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych.
Artykuł 232
Różnorodność biologiczna
1. Strony uznają znaczenie zapewnienia ochrony i zrównoważonego korzystania z różnorodności biologicznej jako głównego elementu służącego osiągnięciu zrównoważonego rozwoju oraz potwierdzają swoje zaangażowanie w ochronę i zrównoważone korzystanie z różnorodności biologicznej, zgodnie z Konwencją o różnorodności biologicznej i innymi odpowiednimi instrumentami międzynarodowymi, których są stronami.
2. W tym celu Strony zobowiązują się do:
a) promowania handlu produktami opartymi na zasobach naturalnych otrzymanymi dzięki zrównoważonemu wykorzystaniu różnorodności biologicznej oraz do przyczyniania się do ochrony różnorodności biologicznej;
b) wymiany informacji na temat działań w zakresie handlu produktami opartymi na zasobach naturalnych, mającej na celu zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej i zmniejszenie presji na różnorodność biologiczną oraz, w stosownych przypadkach, współpracy w celu zmaksymalizowania wpływu oraz zapewnienia wzajemnego wspierania się polityk;
c) promowania wpisywania gatunków do wykazu w ramach Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) w przypadku, gdy stan ochrony tych gatunków wskazuje, iż są one zagrożone; oraz
d) współpracy na poziomie regionalnym i światowym w celu promowania ochrony i zrównoważonego wykorzystywania różnorodności biologicznej w ekosystemach naturalnych lub rolniczych, w tym zagrożonych gatunków, ich siedlisk, specjalnie chronionych obszarów naturalnych i różnorodności genetycznej, przywrócenie ekosystemów oraz wyeliminowanie lub zmniejszenie negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z wykorzystywania żywych i nieożywionych zasobów naturalnych lub ekosystemów.
Artykuł 233
Zrównoważone zarządzanie lasami i handel produktami leśnymi
1. Strony uznają znaczenie zapewnienia ochrony i zrównoważonego zarządzania lasami oraz przyczyniania się lasów do osiągania przez Strony celów gospodarczych, środowiskowych i społecznych.
2. W tym celu Strony zobowiązują się do:
a) wspierania handlu produktami leśnymi pochodzącymi z lasów o zrównoważonej gospodarce leśnej, pozyskanymi zgodnie z przepisami krajowymi kraju, w którym zostały pozyskane; może to obejmować zawarcie w tym celu dwustronnych lub regionalnych porozumień;
b) wymiany informacji na temat środków propagowania konsumpcji drewna i produktów z drewna pochodzących z lasów o zrównoważonej gospodarce leśnej, a w stosownych przypadkach, współpracy w rozwijaniu takich środków;
c) podejmowania środków promocji ochrony powierzchni terenów zalesionych i zwalczania nielegalnego wyrębu drzew oraz związanego z tym handlu, w tym w stosownych przypadkach, w odniesieniu do państw trzecich;
d) wymiany informacji na temat działań na rzecz poprawy gospodarki leśnej oraz, w stosownych przypadkach, współpraca na rzecz zmaksymalizowania wpływu i zapewnienia wzajemnego wspierania się polityk służących wykluczeniu nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna z przepływów handlowych;
e) promowania włączania gatunków drzew do wykazu CITES, w przypadku gdy stan ochrony tych gatunków wskazuje, iż są one zagrożone; oraz
f) współpracy na poziomie regionalnym i światowym w celu wspierania ochrony powierzchni terenów zalesionych i zrównoważonego gospodarowania wszelkimi rodzajami lasów.
Artykuł 234
Handel produktami rybnymi
Uwzględniając znaczenie odpowiedzialnego i zrównoważonego gospodarowania zasobami rybnymi oraz promowania dobrego zarządzania w handlu, Strony zobowiązują się do:
a) promowania najlepszych praktyk w zarządzaniu rybołówstwem w celu zapewnienia ochrony zasobów rybnych i gospodarowania nimi w sposób zrównoważony, zgodnie z podejściem ekosystemowym;
b) podejmowania skutecznych środków w celu monitorowania i kontroli działalności połowowej;
c) zapewnienia zgodności ze środkami długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów morskich, zgodnie z najważniejszymi instrumentami ONZ i FAO w tej dziedzinie;
d) wspierania skoordynowanych systemów gromadzenia danych i współpracy naukowej między Stronami w celu ulepszenia opinii naukowych na potrzeby zarządzania rybołówstwem;
e) jak najszerszej współpracy z odpowiednimi regionalnymi organizacjami ds. zarządzania rybołówstwem oraz w ramach tych organizacji; oraz
f) współpracy w zwalczaniu za pomocą kompleksowych, skutecznych i przejrzystych środków nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN) oraz działań związanych z połowami. Strony wprowadzają także w życie polityki oraz środki w celu wyłączenia z przepływów handlowych i swoich rynków produktów pochodzących z połowów NNN.
Artykuł 235
Utrzymywanie poziomów ochrony
1. Strony uznają za niewłaściwe stymulowanie handlu lub inwestycji przez obniżenie poziomu ochrony przewidzianego w prawie krajowym dotyczącym środowiska lub pracy.
2. Strony nie zaniechują ani nie odstępują od stosowania swoich przepisów w zakresie środowiska lub pracy ani nie oferują możliwości takiego zaniechania lub odstąpienia, jako zachęty do handlu lub ustanowienia, nabycia, rozwoju lub zachowania inwestycji inwestora na swoim terytorium.
3. Żadna Strona ani poprzez ciągłe lub powtarzające się działanie ani zaniechanie, nie może uchylać się od skutecznego egzekwowania swoich przepisów w zakresie środowiska i pracy, jako zachęty do handlu lub inwestycji.
Artykuł 236
Informacje naukowe
Podczas przygotowania i wdrażania środków służących ochronie środowiska lub warunków pracy, które mogą mieć wpływ na handel lub inwestycje, Strony uwzględniają dostępne informacje naukowe i techniczne oraz odpowiednie normy, wytyczne lub zalecenia międzynarodowe, o ile takie istnieją. W tym celu Strony mogą także stosować zasadę ostrożności.
Artykuł 237
Przejrzystość
Każda ze Stron, zgodnie ze swoim prawem krajowym oraz rozdziałem 12 (Przejrzystość) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, zapewnia, aby każdy środek, którego celem jest ochrona środowiska lub warunków pracy, który może mieć wpływ na handel lub inwestycje, był opracowywany, wprowadzany i wdrażany w sposób przejrzysty, towarzyszyły mu odpowiednie zawiadomienia i konsultacje publiczne, oraz był należycie i w odpowiednim czasie przekazywany i konsultowany z podmiotami niepaństwowymi.
Artykuł 238
Przegląd oddziaływania na zrównoważony rozwój
Strony zobowiązują się do przeprowadzania przeglądów, monitorowania i oceny wpływu wdrożenia tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu na zrównoważony rozwój poprzez własne odpowiednie procesy i instytucje partycypacyjne, a także procesy i instytucje ustanowione na mocy niniejszego Układu, na przykład poprzez związane z handlem oceny oddziaływania na zrównoważony rozwój.
Artykuł 239
Współpraca w dziedzinie handlu i zrównoważonego rozwoju
Strony uznają znaczenie współpracy w zakresie zagadnień związanych z handlem w polityce ochrony środowiska i pracy w dążeniu do osiągnięcia celów tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Mogą one współpracować, między innymi w następujących dziedzinach:
a) zagadnienia handlowe i z zakresu zrównoważonego rozwoju związane z pracą lub ochroną środowiska na forach międzynarodowych, w tym w szczególności w ramach WTO, MOP, Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska i wielostronnych umów dotyczących środowiska;
b) metodologia i wskaźniki dla związanych z handlem ocen oddziaływania na zrównoważony rozwój;
c) wpływ prawodawstwa, norm i zasad w dziedzinie pracy i środowiska na handel, jak również wpływ zasad w zakresie handlu i inwestycji na prawo pracy i prawo środowiska, w tym rozwijanie przepisów i polityki w dziedzinie pracy i ochrony środowiska;
d) dodatni i ujemny wpływ tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu na zrównoważony rozwój i sposoby – odpowiednio – wzmocnienia tego wpływu, zapobiegania mu lub łagodzenia jego skutków, z uwzględnieniem ocen oddziaływania na zrównoważony rozwój, przeprowadzanych przez jedną lub obie Strony;
e) wymiana opinii i najlepszych praktyk dotyczących promowania ratyfikacji i skutecznej realizacji podstawowych, priorytetowych i innych aktualnych konwencji MOP oraz wielostronnych umów dotyczących środowiska mających znaczenie z punktu widzenia handlu;
f) wspieranie prywatnych i publicznych systemów certyfikacji, identyfikowalności i etykietowania, w tym systemów oznakowania ekologicznego;
g) promowanie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, na przykład poprzez działania na rzecz podnoszenia świadomości, wdrażanie i rozpowszechnianie wytycznych i zasad uznanych na szczeblu międzynarodowym;
h) związane z handlem aspekty programu godnej pracy opracowanego przez MOP, łącznie ze wzajemnymi powiązaniami między handlem a pełnym i wydajnym zatrudnieniem, dostosowaniem rynku pracy, podstawowymi normami pracy, statystykami pracy, rozwojem zarządzania zasobami ludzkimi, kształceniem przez całe życie, ochroną socjalną i włączeniem społecznym, a także dialogiem społecznym i równouprawnieniem płci;
i) związane z handlem aspekty wielostronnych umów dotyczących środowiska, w tym współpraca celna;
j) związane z handlem aspekty obecnej i przyszłej międzynarodowej strategii przeciwdziałania zmianie klimatu, w tym środki na rzecz promocji technologii niskoemisyjnych i efektywności energetycznej;
k) związane z handlem środki promocji ochrony i zrównoważonego wykorzystania różnorodności biologicznej;
l) związane z handlem środki mające na celu promocję ochrony lasów i zrównoważonej gospodarki leśnej, a co za tym idzie – zmniejszenia wylesiania, w tym poprzez nielegalne pozyskiwanie drewna; oraz
m) związane z handlem środki promocji zrównoważonych praktyk połowowych oraz obrotu produktami rybnymi zarządzanymi w zrównoważony sposób.
Artykuł 240
Struktura instytucjonalna i mechanizmy nadzorowania
1. Każda ze Stron wyznacza w obrębie swojej administracji punkt kontaktowy dla drugiej Strony do celów wykonania niniejszego rozdziału.
2. Niniejszym ustanawia się Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju. Podkomitet ten składa sprawozdania ze swoich działań Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. W skład Podkomitetu wchodzą wysocy rangą urzędnicy reprezentujący administrację każdej ze Stron.
3. Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju zbiera się w ciągu pierwszego roku po dniu wejściu w życie niniejszego Układu, a następnie w zależności od potrzeb, w celu nadzorowania wykonywania niniejszego rozdziału, w tym wspólnych działań, podejmowanych na mocy art. 239 niniejszego Układu. Podkomitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
4. Każda ze Stron zwołuje nową krajową grupę doradczą ds. zrównoważonego rozwoju mającą za zadanie udzielać porad w kwestiach dotyczących niniejszego rozdziału lub konsultuje się z istniejącą taką grupą. Grupy mogą przedstawiać opinie lub zalecenia dotyczące wykonywania niniejszego rozdziału, również z własnej inicjatywy.
5. W skład krajowych grup doradczych wchodzą niezależne reprezentatywne organizacje społeczeństwa obywatelskiego, reprezentujące w sposób wyważony podmioty gospodarcze, społeczne i ekologiczne, w tym między innymi organizacje pracodawców i pracowników, organizacje pozarządowe, organizacje gospodarcze i inne odpowiednie zainteresowane strony.
Artykuł 241
Wspólne forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego
1. Strony prowadzą wspólne forum wraz z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego mającymi siedzibę na ich terytorium, które obejmuje członków ich krajowych grup doradczych i ogółu społeczeństwa, i którego celem jest prowadzenie dialogu na temat zagadnień niniejszego Układu związanych ze zrównoważonym rozwojem. Strony dążą do zapewnienia zrównoważonej reprezentacji poszczególnych grup interesów, w tym niezależnych reprezentatywnych organizacji pracodawców, pracowników, grup związanych z ochroną środowiska i grup przedsiębiorstw, jak również – w stosownych przypadkach – innych odpowiednich zainteresowanych stron.
2. Wspólne forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego zbiera się raz w roku, o ile Strony nie postanowią inaczej. Strony dokonają uzgodnień dotyczących działania wspólnego forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego najpóźniej w rok po wejściu w życie niniejszego Układu.
3. Strony przedstawiają wspólnemu forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego sprawozdanie z postępów w wykonywaniu niniejszego rozdziału. Poglądy i opinie wspólnego forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego są przedkładane Stronom i podawane do publicznej wiadomości.
Artykuł 242
Konsultacje z władzami publicznymi
1. We wszelkich kwestiach wynikających z niniejszego rozdziału Strony odwołują się wyłącznie do procedur ustanowionych w niniejszym artykule i w art. 243 niniejszego Układu.
2. Strona może zwrócić się do drugiej Strony o konsultację w każdej kwestii wynikającej z niniejszego rozdziału poprzez przedłożenie pisemnego wniosku w punkcie kontaktowym drugiej Strony. We wniosku wyraźnie przedstawia się sprawę, wskazując problem, którego dotyczy spór, i załączając zwięzłe przedstawienie zarzutów w ramach postanowień niniejszego rozdziału. Konsultacje rozpoczynają się bez zbędnej zwłoki po złożeniu przez Stronę wniosku o konsultacje.
3. Strony dokładają wszelkich starań w celu osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego porozumienia w danej kwestii. Strony uwzględniają działania MOP lub odpowiednich wielostronnych organizacji lub organów z zakresu ochrony środowiska, tak by promować szerszą współpracę i większą spójność między działaniami Stron i tych organizacji. W stosownych przypadkach Strony mogą zwracać się o opinię do tych organizacji lub organów lub jakiejkolwiek osoby lub podmiotu, które uznają za właściwe, w celu pełnego rozpatrzenia danej kwestii.
4. Jeśli jedna ze Stron uzna, że kwestia wymaga dalszego omówienia, może – składając pisemny wniosek w punkcie kontaktowym drugiej Strony – zwrócić się o zwołanie posiedzenia Podkomitetu ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju w celu rozpatrzenia tej kwestii. Podkomitet zbiera się bez zbędnej zwłoki i dokłada wszelkich starań w celu uzgodnienia rozwiązania tej kwestii.
5. W stosownych przypadkach Podkomitet może zasięgać porady krajowych grup doradczych jednej ze Stron lub obu Stron lub innej pomocy ekspertów.
6. Wszelkie rozwiązania osiągnięte przez strony biorące udział w konsultacjach podaje się do publicznej wiadomości.
Artykuł 243
Zespół ekspertów
1. Każda ze Stron może, po upływie 90 dni od złożenia wniosku o konsultacje zgodnie z art. 242 ust. 2 niniejszego Układu, wnioskować o zwołanie zespołu ekspertów w celu rozpatrzenia kwestii, która nie została w satysfakcjonujący sposób rozstrzygnięta w drodze konsultacji z władzami publicznymi.
2. O ile w niniejszym artykule nie postanowiono inaczej, zastosowanie mają postanowienia podsekcji 1 (Procedura arbitrażowa) i podsekcji 3 (Postanowienia wspólne) w sekcji 3 (Procedury rozstrzygania sporów) oraz postanowienia art. 270 rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, a także regulamin zawarty w załączniku XX do niniejszego Układu i kodeks postępowania arbitrów i mediatorów („kodeks postępowania”) zawarty w załączniku XXI do niniejszego Układu.
3. Na swoim pierwszym posiedzeniu po wejściu w życie niniejszego Układu Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju sporządza listę co najmniej 15 osób, które wyrażają chęć i są zdolne pełnić funkcję w zespole ekspertów. Każda ze Stron proponuje przynajmniej pięć osób mających pełnić rolę eksperta. Strony wybierają także przynajmniej pięć osób, niebędących obywatelami żadnej ze Stron, które mogą pełnić rolę przewodniczącego zespołu ekspertów. Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju zapewnia, aby na liście znajdowała się zawsze ta określona liczba osób.
4. Lista, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, obejmuje osoby posiadające specjalistyczną wiedzę lub doświadczenie w zakresie prawa, pracy lub ochrony środowiska, o których mowa w niniejszym rozdziale, lub rozstrzygania sporów wynikających z umów międzynarodowych. Muszą to być osoby niezależne, działające w imieniu własnym, nieprzyjmujące instrukcji od jakiegokolwiek rządu ani organizacji w odniesieniu do zagadnień związanych z przedmiotową kwestią, oraz niepowiązane z rządem którejkolwiek ze Stron, a ich postępowanie musi być zgodne z załącznikiem XXI do niniejszego Układu.
5. W kwestiach wynikających z niniejszego rozdziału, zespół ekspertów składa się z ekspertów z listy, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 249 niniejszego Układu i art. 8 regulaminu wewnętrznego określonego w załączniku XX do niniejszego Układu.
6. Zespół ekspertów może zasięgać informacji i porady od każdej ze Stron, krajowych grup doradczych lub z wszelkich innych źródeł, jakie uzna za właściwe. W kwestiach dotyczących przestrzegania umów wielostronnych, o których mowa w art. 229 i 230 niniejszego Układu, zespół ekspertów powinien zasięgać informacji i porady organów MOP lub wielostronnych umów dotyczących środowiska.
7. Zespół ekspertów przedkłada Stronom swoje sprawozdanie zgodnie z odpowiednimi procedurami określonymi w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, zawierające fakty ustalone w sprawie, odniesienie do odpowiednich mających zastosowanie przepisów oraz podstawowe uzasadnienie poczynionych ustaleń i wydanych zaleceń. Strony udostępniają sprawozdanie do publicznej wiadomości w ciągu 15 dni od jego wydania.
8. Strony omawiają odpowiednie środki, jakie należy wdrożyć w związku ze sprawozdaniem i zaleceniami zespołu ekspertów. Nie później niż trzy miesiące po publicznym udostępnieniu sprawozdania zainteresowana Strona informuje swoją grupę doradczą i drugą Stronę o swoich decyzjach dotyczących wszelkich działań lub środków, które mają zostać wdrożone. Działania następcze wynikające ze sprawozdania i zaleceń zespołu ekspertów są monitorowane przez Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju. Organy doradcze i wspólne forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego mogą przedstawiać swoje uwagi Podkomitetowi ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju.
ROZDZIAŁ 14
Rozstrzyganie sporów
Sekcja 1
Cel i zakres stosowania
Artykuł 244
Cel
Celem niniejszego rozdziału jest ustanowienie skutecznego i efektywnego mechanizmu unikania oraz rozstrzygania sporów między Stronami w zakresie interpretacji i stosowania tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, mając na uwadze poszukiwanie w miarę możliwości wspólnie uzgodnionych rozwiązań.
Artykuł 245
Zakres stosowania
Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszelkich sporów dotyczących interpretacji i stosowania postanowień tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, chyba że postanowiono inaczej.
Sekcja 2
Konsultacje i mediacje
Artykuł 246
Konsultacje
1. Strony dokładają wszelkich starań, aby rozstrzygnąć wszelkie spory, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, poprzez podejmowanie konsultacji prowadzonych w dobrej wierze w celu osiągnięcia wspólnie uzgodnionych rozwiązań.
2. Strona wnioskuje o przeprowadzenie konsultacji, kierując do drugiej Strony pisemny wniosek, którego kopia zostaje przesłana Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, zgodnie z art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, zawierający uzasadnienie, w tym identyfikację odnośnego środka oraz postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, które jej zdaniem mają zastosowanie.
3. Konsultacje przeprowadza się w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wniosku oraz, o ile Strony nie postanowiły inaczej, odbywają się one na terytorium Strony, do której kierowany jest wniosek. Konsultacje uznaje się za zakończone w ciągu 30 dni od daty otrzymania wniosku, chyba że obie Strony zgodnie postanawiają je kontynuować. Konsultacje, w szczególności wszystkie ujawnione informacje oraz stanowiska, jakie Strony zajęły podczas konsultacji, są poufne i pozostają bez uszczerbku dla praw każdej ze Stron w dalszych postępowaniach.
4. Konsultacje w pilnych kwestiach, w tym w kwestiach dotyczących towarów łatwo psujących się lub towarów lub usług sezonowych, przeprowadza się w ciągu 15 dni od daty otrzymania wniosku przez Stronę, do której kierowany jest wniosek, i uznaje się za zakończone w ciągu tych 15 dni, chyba że obie Strony zgodnie postanawiają je kontynuować.
5. Jeżeli Strona, do której kierowany jest wniosek, nie odpowie na wniosek o konsultacje w terminie dziesięciu dni od daty jego otrzymania, lub jeżeli konsultacje nie odbyły się w terminie określonym w ust. 3 lub w ust. 4 niniejszego artykułu, odpowiednio, lub jeśli Strony postanawiają nie przeprowadzać konsultacji lub jeżeli po zakończeniu konsultacji nie osiągnięto wspólnie uzgodnionego rozwiązania, Strona, która zwróciła się o konsultacje, może zastosować art. 248 niniejszego Układu.
6. Podczas konsultacji każda ze Stron przekazuje wystarczające rzeczowe informacje, aby umożliwić pełne zbadanie, w jaki sposób dany środek może wpłynąć na funkcjonowanie i stosowanie niniejszego Układu.
7. W przypadku, gdy konsultacje dotyczą przesyłu towarów energetycznych za pośrednictwem sieci, a jedna Strona uzna rozstrzygnięcie sporu za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej między Stronami, przeprowadza się je w ciągu trzech dni od daty złożenia wniosku i uznaje się za zakończone w ciągu trzech dni od daty złożenia wniosku, chyba że obie Strony zgodnie postanawiają je kontynuować.
Artykuł 247
Mediacja
Każda Strona może wystąpić do drugiej Strony z wnioskiem o rozpoczęcie mediacji zgodnie z załącznikiem XIX do niniejszego Układu w odniesieniu do wszelkich środków negatywnie wpływających na jej interesy handlowe.
Sekcja 3
Postępowania mające na celu rozstrzygnięcie sporu
Podsekcja 1
Postępowanie arbitrażowe
Artykuł 248
Wszczęcie postępowania arbitrażowego
1. W przypadku gdy Stronom nie uda się rozstrzygnąć sporu w drodze konsultacji przewidzianych w art. 246 niniejszego Układu, Strona, która wniosła o konsultacje, może na mocy niniejszego artykułu złożyć wniosek o powołanie organu arbitrażowego.
2. Wniosek o powołanie organu arbitrażowego kieruje się na piśmie do drugiej Strony i Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. Strona skarżąca określa w swoim wniosku środek, którego dotyczy skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten narusza postanowienia, o których mowa w art. 245; niniejszego Układu w sposób umożliwiający na wyraźne przedstawienie podstawy prawnej skargi.
Artykuł 249
Powołanie organu arbitrażowego
1. W skład organu arbitrażowego wchodzi trzech arbitrów.
2. Po otrzymaniu wniosku w sprawie powołania organu arbitrażowego Strony konsultują się bez zbędnej zwłoki i dążą do osiągnięcia porozumienia co do składu organu arbitrażowego. Niezależnie od postanowień ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, przed powołaniem organu arbitrażowego Strony mogą w każdej chwili podjąć decyzję o składzie organu arbitrażowego w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli nie osiągnięto porozumienia co do składu organu arbitrażowego, każda ze Stron może, w ciągu pięciu dni od wniosku w sprawie powołania organu arbitrażowego, wnieść o zastosowanie do określenia składu organu arbitrażowego procedury określonej w niniejszym ustępie. Każda ze Stron może wyznaczyć arbitra spośród osób znajdujących się na liście sporządzonej zgodnie z art. 268 niniejszego Układu, w ciągu 10 dni od momentu złożenia wniosku o zastosowanie procedury określonej w niniejszym akapicie. Jeżeli jedna ze Stron nie wyznaczy arbitra, jest on, na wniosek drugiej Strony, wybierany w drodze losowania przez przewodniczącego lub współprzewodniczących Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, lub osobę przez nich umocowaną, spośród osób wskazanych w części dotyczącej tej Strony w liście, sporządzonej zgodnie z art. 268 niniejszego Układu. O ile Strony nie osiągną porozumienia dotyczącego przewodniczącego organu arbitrażowego, przewodniczący lub współprzewodniczący Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu lub osoba przez nich umocowana, na wniosek którejkolwiek ze Stron, wyłania w drodze losowania przewodniczącego organu arbitrażowego spośród osób wskazanych w części zawierającej kandydatów na przewodniczącego w liście, sporządzonej zgodnie z art. 268 niniejszego Układu.
4. W przypadku losowania w celu wyłonienia arbitrów, losowanie przeprowadza się w ciągu pięciu dni od dnia złożenia wniosku o dokonanie wyboru w drodze losowania, o którym mowa w ust. 3.
5. Datą ustanowienia organu arbitrażowego jest dzień, w którym ostatni z trzech wybranych arbitrów akceptuje tę rolę zgodnie z regulaminem zawartym w załączniku XX do niniejszego Układu.
6. Jeżeli do czasu złożenia wniosku na podstawie ust. 3 któraś z list przewidzianych w art. 268 niniejszego Układu, nie zostanie sporządzona lub nie zawiera wystarczającej liczby nazwisk, arbitrów wyłania się w drodze losowania. W losowaniu uwzględnia się osoby formalnie zaproponowane przez jedną ze Stron lub – w przypadku braku propozycji jednej ze Stron – osoby formalnie zaproponowane przez drugą Stronę.
7. O ile Strony nie postanowią inaczej, w odniesieniu do sporów dotyczących rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, które jedna ze Stron uzna za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia między Stronami, zastosowanie ma procedura wyboru w drodze losowania, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, bez odwoływania się do postanowień ust. 2 niniejszego artykułu zdanie pierwsze ani do innych kroków, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, a okres, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, wynosi dwa dni.
Artykuł 250
Wstępna decyzja o pilnym charakterze sprawy
Na wniosek Strony organ arbitrażowy, w ciągu dziesięciu dni od jego powołania, wydaje wstępną decyzję o uznaniu sprawy za pilną.
Artykuł 251
Sprawozdanie organu arbitrażowego
1. Organ arbitrażowy przekazuje Stronom sprawozdanie wstępne przedstawiające ustalenia faktyczne, możliwość zastosowania odpowiednich postanowień oraz ogólne uzasadnienie każdego z jego ustaleń i zaleceń, nie później niż w terminie 90 dni po jego powołaniu. W przypadku, gdy organ arbitrażowy uzna, że nie zdoła dotrzymać tego terminu, jego przewodniczący zobowiązany jest powiadomić o tym na piśmie Strony oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, podając przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin przedstawienia sprawozdania wstępnego. W żadnym przypadku sprawozdanie wstępne nie może zostać przedstawione później niż w terminie 120 dni po powołaniu organu arbitrażowego. Sprawozdania wstępnego nie udostępnia się publicznie.
2. Każda ze Stron może złożyć pisemny wniosek do organu arbitrażowego o dokonanie przeglądu konkretnych elementów sprawozdania wstępnego w ciągu 14 dni od jego przekazania.
3. W pilnych przypadkach, w tym w przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się lub towarów lub usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby przekazać swoje sprawozdanie wstępne w ciągu 45 dni, a w żadnym przypadku nie później niż 60 dni po jego powołaniu. Każda ze Stron może w ciągu 7 dni od przekazania sprawozdania wstępnego złożyć pisemny wniosek do organu arbitrażowego o dokonanie przeglądu konkretnych elementów sprawozdania.
4. Po rozważeniu wszelkich pisemnych uwag dotyczących sprawozdania wstępnego przedstawionych przez Strony organ arbitrażowy może zmienić swoje sprawozdanie oraz przeprowadzić wszelkie dalsze badania, jakie uzna za właściwe. Ustalenia zawarte w ostatecznej decyzji organu arbitrażowego muszą zawierać wystarczające uzasadnienie argumentów przedstawionych na etapie przeglądu tymczasowego i jasno odpowiadać na pytania i uwagi obu Stron.
5. W przypadku sporu dotyczącego rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia, między Stronami, sprawozdanie wstępne przekazywane jest w terminie 20 dni po dniu powołania organu arbitrażowego, a wnioski na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu składane są w terminie 5 dni od dnia przekazania sprawozdania na piśmie. Organ arbitrażowy może również podjąć decyzję o odstąpieniu od sporządzenia sprawozdania wstępnego.
Artykuł 252
Procedura pojednawcza w przypadku pilnych sporów o energię
1. W przypadku sporu dotyczącego rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia między Stronami, każda ze Stron może w drodze wniosku do poinformowanego organu zwrócić się do przewodniczącego organu arbitrażowego o działanie w charakterze rozjemcy w odniesieniu do wszelkich kwestii związanych ze sporem.
2. Rozjemca dąży do rozstrzygnięcia sporu w drodze porozumienia lub do określenia postępowania mającego na celu osiągnięcie takiego rozstrzygnięcia, jeżeli w ciągu 15 dni od powołania rozjemcy nie uda się doprowadzić do takiego porozumienia, proponuje on rozstrzygnięcie sporu lub postępowanie mające na celu osiągnięcie takiego rozstrzygnięcia i decyduje o warunkach, jakie mają być przestrzegane od dnia, który określi, do dnia rozstrzygnięcia sporu.
3. Strony i podmioty przez nie kontrolowane lub podlegające ich jurysdykcji muszą przestrzegać zaleceń dotyczących warunków, dokonanych na mocy ust. 2, przez trzy miesiące od dnia decyzji rozjemcy lub do czasu rozstrzygnięcia sporu, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.
4. Rozjemca musi przestrzegać kodeksu postępowania określonego w załączniku XXI do niniejszego Układu.
Artykuł 253
Powiadomienie o decyzji organu arbitrażowego
1. Organ arbitrażowy przekazuje swoją ostateczną decyzję Stronom i Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, w ciągu 120 dni od dnia powołania organu arbitrażowego. W przypadku, gdy organ uzna, że nie zdoła dotrzymać tego terminu, przewodniczący organu arbitrażowego powiadamia o tym Strony oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu na piśmie, podając przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin wydania decyzji. W żadnym przypadku decyzja nie powinna zostać przekazana później niż 150 dni od dnia powołania organu arbitrażowego.
2. W pilnych przypadkach, w tym w przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się lub towarów lub usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby przekazać swoją decyzję w ciągu 60 dni od dnia jego powołania. W żadnym wypadku decyzja nie powinna zostać przekazana później niż w ciągu 75 dni od dnia powołania organu arbitrażowego.
3. W przypadku sporu dotyczącego rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia, między Stronami, organ arbitrażowy przekazuje swoją decyzję w ciągu 40 dni od dnia jego powołania.
Podsekcja 2
Zgodność
Artykuł 254
Wykonanie decyzji organu arbitrażowego
Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, podejmuje wszelkie środki niezbędne do wykonania bez zbędnej zwłoki i w dobrej wierze decyzji organu arbitrażowego.
Artykuł 255
Rozsądny termin wykonania decyzji
1. Jeśli bezzwłoczne wykonanie decyzji nie jest możliwe, Strony dokładają wszelkich starań, aby ustalić termin wykonania decyzji. W takim przypadku Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, nie później niż 30 dni po przekazaniu Stronom decyzji organu arbitrażowego, powiadamia Stronę skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o tym, ile czasu potrzebuje na wykonanie decyzji („rozsądny termin”).
2. Jeżeli Strony nie mogą się porozumieć co do rozsądnego terminu wykonania decyzji organu arbitrażowego, Strona skarżąca składa w ciągu 20 dni od otrzymania przez Stronę, przeciwko której wysunięto zarzut, powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, pisemny wniosek do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie w celu ustalenia rozsądnego terminu. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się jednocześnie drugą Stronę oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. W ciągu 20 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy w pierwotnym składzie przekazuje swą decyzję Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu.
3. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, pisemnie informuje Stronę skarżącą o swoich postępach w wykonaniu decyzji organu arbitrażowego nie później niż miesiąc przed upływem rozsądnego terminu.
4. Rozsądny termin może zostać przedłużony za zgodą obu Stron.
Artykuł 256
Przegląd środków podjętych w cela wykonania decyzji organu arbitrażowego
1. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, przed upływem rozsądnego terminu powiadamia Stronę skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o wszelkich środkach, które podjęła w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego.
2. W przypadku braku porozumienia Stron co do istnienia środka na podstawie ust. 1, podjętego w celu wykonania postanowień art. 245 niniejszego Układu lub zgodności takiego środka, Strona skarżąca może wystąpić z pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie decyzji w tej sprawie. We wniosku takim określa ona środek, którego dotyczy skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten narusza postanowienia, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu; dokonuje tego w sposób umożliwiający na wyraźne przedstawienie podstawy prawnej skargi. W ciągu 45 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy w pierwotnym składzie przekazuje swą decyzję Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu.
Artykuł 257
Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niewykonania decyzji
1. Jeżeli przed upływem rozsądnego terminu Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, nie powiadomi o podjęciu środków służących wykonaniu decyzji organu arbitrażowego lub jeżeli organ arbitrażowy uzna, że nie podjęto żadnego środka w celu wykonania decyzji lub że środek zgłoszony zgodnie art. 256 ust. 1 niniejszego Układu jest sprzeczny ze zobowiązaniem nałożonym na tę Stronę na mocy postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, na wniosek Strony skarżącej i po konsultacji z nią, jest zobowiązana do przedstawienia propozycji tymczasowej rekompensaty.
2. Jeżeli Strona skarżąca nie wniesie o przedstawienie propozycji tymczasowej rekompensaty zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu lub jeżeli po złożeniu wniosku nie osiągnięto porozumienia w sprawie rekompensaty w ciągu 30 dni od upływu rozsądnego terminu lub od wydania decyzji organu arbitrażowego na mocy art. 256 niniejszego Układu stwierdzającej, że nie podjęto żadnego środka w celu wykonania decyzji lub iż środek podjęty w celu wykonania decyzji jest sprzeczny z postanowieniami, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, Strona skarżąca jest uprawniona, po wcześniejszym powiadomieniu drugiej Strony i Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, do zawieszenia zobowiązań wynikających z postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, zakresie odpowiadającym zakresowi zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień. W powiadomieniu określa się zakres zawieszenia zobowiązań. Strona skarżąca może zastosować takie zawieszenie w każdej chwili po upływie 10 dni po dniu otrzymania powiadomienia przez Stronę, przeciwko której wysunięto zarzut, chyba że Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, złoży wniosek o arbitraż na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu.
3. Zawieszając swe zobowiązania, Strona skarżąca może podjąć decyzję o zwiększeniu swoich stawek celnych do poziomu stosowanego wobec innych członków WTO na wielkość handlu, którą należy określić w taki sposób, aby iloczyn wielkości handlu i zwiększenia stawek celnych był równy wartości zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień.
4. Jeżeli Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, uzna, że zakres zawieszenia nie odpowiada zakresowi zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień, może wystąpić z pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie decyzji w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się Stronę skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu przed upływem dziesięciu dni, o których mowa w ust. 2. Organ arbitrażowy w pierwotnym składzie w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku przekazuje Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu decyzję w sprawie zakresu zawieszenia zobowiązań. Zawieszenie zobowiązań nie może nastąpić przed przekazaniem decyzji przez organ arbitrażowy w pierwotnym składzie i musi być zgodne z decyzją tego organu.
5. Zawieszenie zobowiązań i rekompensata przewidziana w niniejszym artykule mają charakter tymczasowy i nie mogą być stosowane po:
a) wspólnym uzgodnieniu przez Strony rozwiązania zgodnie z art. 262 niniejszego Układu; lub
b) wspólnym uzgodnieniu przez Strony, że środek zgłoszony na mocy art. 256 ust. 1 niniejszego Układu powoduje, że Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, dostosowała się do postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu; lub
c) gdy środek uznany za sprzeczny z postanowieniami, o których mowa w art. 245, został wycofany lub zmieniony w sposób zapewniający jego zgodność z tymi postanowieniami, zgodnie z art. 256 ust. 2 niniejszego Układu.
Artykuł 258
Środki zaradcze w przypadku pilnych sporów o energię
1. W przypadku sporu dotyczącego rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia, między Stronami, stosuje się postanowienia niniejszego artykułu w sprawie środków zaradczych.
2. W drodze odstępstwa od art. 255, 256 i 257 niniejszego Układu, Strona skarżąca może zawiesić zobowiązania wynikające z tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu w zakresie odpowiadającym zakresowi zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego przez Stronę, która nie wykona decyzji organu arbitrażowego w ciągu 15 dni od dnia jej przekazania. Takie zawieszenie staje się skuteczne bezzwłocznie. Zawieszenie może pozostać w mocy do czasu, gdy Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, dostosuje się do decyzji organu arbitrażowego.
3. Jeżeli Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, kwestionuje istnienie braku wykonania lub zakres zawieszenia z powodu braku wykonania, może wszcząć postępowanie na mocy art. 257 ust. 4 i 259 niniejszego Układu, które przebiega w drodze procedury przyspieszonej. Strona skarżąca jest zobowiązana do rezygnacji z zawieszenia lub jego dostosowania dopiero po wydaniu przez organ arbitrażowy decyzji w tej sprawie i może ona utrzymać zawieszenie na czas trwania postępowania.
Artykuł 259
Przegląd środków podjętych w celu wykonania decyzji po przyjęciu tymczasowych środków zaradczych związanych z niewykonaniem decyzji
1. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, powiadamia Stronę skarżącą i Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określony w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o środkach, które podjęła w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego w związku z, odpowiednio, wprowadzeniem zawieszenia koncesji lub zastosowaniem czasowej rekompensaty. Z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, Strona skarżąca kończy zawieszenie koncesji w ciągu 30 dni od otrzymania powiadomienia. W przypadkach, w których zastosowano rekompensatę oraz z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, może zakończyć stosowanie takiej rekompensaty w ciągu 30 dni od powiadomienia, że dostosowała się do decyzji organu arbitrażowego.
2. Jeżeli Strony w ciągu 30 dni od daty takiego powiadomienia nie osiągną porozumienia w kwestii, czy zgłoszony środek powoduje, że Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, dostosowała się do postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, Strona skarżąca występuje do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie z pisemnym wnioskiem o wydanie decyzji w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się jednocześnie drugą Stronę oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. W ciągu 45 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy przekazuje swą decyzję Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że środki podjęte w celu wykonania decyzji są zgodne z postanowieniami, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, zawieszenie zobowiązań lub obowiązek rekompensaty ulega zakończeniu. W stosownych przypadkach Strona skarżąca dostosowuje poziom zawieszenia koncesji do poziomu określonego przez organ arbitrażowy.
Artykuł 260
Zastępowanie arbitrów
Jeżeli w postępowaniu arbitrażowym w ramach niniejszego rozdziału organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą uczestniczyć, wycofają się, lub muszą zostać zastąpieni, ponieważ nie spełniają wymogów kodeksu postępowania określonego w załączniku XXI do niniejszego Układu, zastosowanie ma procedura określona w art. 249 niniejszego Układu. Termin powiadomienia o decyzji organu arbitrażowego zostaje przedłużony o 20 dni, z wyjątkiem sporów rozpatrywanych w trybie pilnym, o których mowa w art. 249 ust. 7, dla których przedłużenie wynosi pięć dni.
Podsekcja 3
Postanowienia wspólne
Artykuł 261
Zawieszenie i zakończenie postępowania arbitrażowego i procedury zapewniania zgodności
Na pisemny wniosek obu Stron organ arbitrażowy może w dowolnej chwili zawiesić prace na uzgodniony przez Strony okres, nieprzekraczający 12 kolejnych miesięcy. Organ arbitrażowy wznawia prace przed końcem tego okresu na pisemny wniosek obu Stron lub na koniec tego okresu na pisemny wniosek jednej ze Stron. Strona składająca wniosek informuje o tym odpowiednio przewodniczącego lub współprzewodniczących Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, oraz drugą Stronę. Jeśli żadna Strona nie zawnioskuje o wznowienie prac organu arbitrażowego po upływie uzgodnionego okresu zawieszenia, procedura zostaje zakończona. Zawieszenie i zakończenie prac organu arbitrażowego pozostają bez uszczerbku dla praw każdej ze Stron w innym postępowaniu zgodnie z art. 269 niniejszego Układu.
Artykuł 262
Wspólnie uzgodnione rozwiązanie
Strony mogą w dowolnym momencie wspólnie uzgodnić rozwiązanie sporu podlegającego tytułowi IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Strony wspólnie zgłaszają Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, oraz przewodniczącemu organu arbitrażowego, w stosownych przypadkach, wszystkie takie rozwiązania. Jeżeli rozwiązanie wymaga zatwierdzenia zgodnie z odpowiednimi procedurami krajowymi Stron, powiadomienie odwołuje się do tego wymogu, a postępowanie mające na celu rozstrzygnięcie sporu zostaje zawieszone. Jeśli zatwierdzenie takie nie jest konieczne lub z chwilą powiadomienia o zakończeniu odpowiedniego postępowania krajowego, postępowanie mające na celu rozstrzygnięcie sporu, zostaje zakończone.
Artykuł 263
Regulamin wewnętrzny
1. Postępowania mające na celu rozstrzygnięcie sporu, o których mowa w niniejszym rozdziale, regulowane są przez regulamin wewnętrzny określony w załączniku XX do niniejszego Układu oraz Kodeks postępowania określony w załączniku XXI do niniejszego Układu.
2. Wszelkie rozprawy prowadzone przez organ arbitrażowy mają charakter otwarty, o ile regulamin wewnętrzny nie przewiduje inaczej.
Artykuł 264
Informacje i doradztwo techniczne
Na wniosek jednej ze Stron lub z własnej inicjatywy organ arbitrażowy może z dowolnego źródła, w tym również od Stron zaangażowanych w spór, pozyskiwać informacje, jakie uzna za stosowne dla prowadzonego postępowania. Organ arbitrażowy ma także prawo, jeśli uzna to za stosowne, zwrócić się o opinię ekspertów. Przed dokonaniem wyboru ekspertów organ arbitrażowy przeprowadza konsultacje ze Stronami. Osoby fizyczne lub prawne mające swoją siedzibę na terytorium Stron mogą przedkładać organowi arbitrażowemu raporty amicus curiae zgodnie z jego regulaminem wewnętrznym. Wszelkie informacje uzyskane zgodnie z niniejszym artykułem ujawnia się obu Stronom, dając im możliwość zgłoszenia swoich uwag.
Artykuł 265
Reguły interpretacji
Organ arbitrażowy interpretuje postanowienia, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, zgodnie ze zwyczajowymi zasadami interpretacji prawa międzynarodowego publicznego, w tym zasadami określonymi w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r. Organ arbitrażowy uwzględnia również właściwą interpretację zawartą w sprawozdaniach organów arbitrażowych oraz organu odwoławczego przyjętych przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO. Decyzje organu arbitrażowego nie mogą rozszerzać ani ograniczać praw i obowiązków Stron przewidzianych w niniejszym Układzie.
Artykuł 266
Decyzje organu arbitrażowego
1. Organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby jego decyzje podejmowane były w drodze konsensusu. Jednak w przypadku gdy decyzja nie może zostać podjęta w drodze konsensusu, sprawa będąca przedmiotem decyzji rozstrzygana jest większością głosów. Obrady organu arbitrażowego są niejawne, a odrębne opinie arbitrów nie są ujawniane.
2. Decyzje organu arbitrażowego są bezwarunkowo przyjmowane przez Strony. Decyzje te nie tworzą praw ani obowiązków względem osób prawnych lub fizycznych. W decyzji podaje się ustalenia faktyczne, zakres zastosowania odpowiednich postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu oraz ogólne uzasadnienie ustaleń i wniosków. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, podaje decyzje organu arbitrażowego do wiadomości publicznej w całości w terminie 10 dni od ich przekazania, chyba że postanowi inaczej ze względu na zapewnienie poufności informacji uznanych na mocy prawa krajowego za niejawne przez Stronę, która je przekazała.
Artykuł 267
Skargi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
1. Postępowania określone w niniejszym artykule mają zastosowanie do sporów dotyczących interpretacji i stosowania postanowień niniejszego Układu, które nakładają na Strony obowiązek określony w drodze odwołania do przepisów prawa Unii.
2. W przypadkach, w których spór porusza kwestię interpretacji przepisów prawa Unii, o których mowa w ust. 1, organ arbitrażowy nie podejmuje decyzji, lecz zwraca się o wydanie orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W takich przypadkach terminy mające zastosowanie do decyzji organu arbitrażowego zostają zawieszone do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest wiążące dla organu arbitrażowego.
Sekcja 4
Postanowienia ogólne
Artykuł 268
Listy arbitrów
1. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego Układu sporządza listę co najmniej 15 osób, które wyrażają chęć i są zdolne pełnić funkcję arbitra. Lista składa się z trzech części: po jednej części dla każdej Strony oraz jednej części dla osób niebędących obywatelami żadnej Strony, które mogą przewodniczyć organowi arbitrażowemu. Każda część listy obejmuje co najmniej pięć nazwisk. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zapewnia, aby na liście znajdowała się zawsze taka liczba nazwisk.
2. Kandydaci do funkcji arbitra muszą posiadać specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w dziedzinie prawa i handlu międzynarodowego. Muszą to być osoby niezależne, działające w imieniu własnym, nieprzyjmujące instrukcji od żadnego rządu ani organizacji, oraz niepowiązane z rządem żadnej ze Stron, a ich postępowanie musi być zgodne z kodeksem postępowania, znajdującym się w załączniku XXI do niniejszego Układu.
3. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu może sporządzić dodatkową listę dwunastu osób posiadających wiedzę i doświadczenie w sektorach objętych niniejszym Układem. Z zastrzeżeniem zgody Stron, te dodatkowe listy wykorzystywane są do powoływania składu organu arbitrażowego zgodnie z procedurą określoną w art. 249 niniejszego Układu.
Artykuł 269
Odniesienie do zobowiązań w ramach WTO
1. Odwołanie do postanowień niniejszego rozdziału dotyczących rozstrzygania sporów pozostaje bez uszczerbku dla wszelkich działań w ramach WTO, w tym również postępowania mającego na celu rozstrzygnięcie sporu.
2. Jeżeli jednak jedna ze Stron wszczęła w odniesieniu do konkretnego środka postępowanie w sprawie rozstrzygania sporu – albo to na mocy niniejszego rozdziału, albo Porozumienia WTO – do czasu zakończenia tego postępowania nie może ona wszcząć na innym forum postępowania mającego na celu rozstrzygnięcie sporu w odniesieniu do tego samego środka. Ponadto Strona nie może na obu forach dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia zobowiązania, które jest jednakowe w ramach niniejszego Układu i Porozumienia WTO. W takim przypadku, po wszczęciu postępowania w sprawie rozstrzygnięcia sporu, Strony dochodzą swoich roszczeń na wybranym forum, chyba że forum to z powodów proceduralnych lub jurysdykcyjnych nie umożliwia dokonania ustaleń dotyczących roszczeń związanych z naruszeniem tego zobowiązania.
3. Do celów ust. 2 niniejszego artykułu:
a) postępowanie mające na celu rozstrzygnięcie sporu na mocy Porozumienia WTO uznaje się za rozpoczęte z chwilą wniesienia przez jedną ze Stron wniosku o powołanie organu arbitrażowego na mocy art. 6 Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów zawartego w załączniku 2 do Porozumienia WTO (zwanego dalej „DSU”) i uznaje się je za zakończone, gdy Organ Rozstrzygania Sporów przyjmie sprawozdanie organu oraz, w zależności od przypadku, sprawozdanie Organu Apelacyjnego, zgodnie z art. 16 i art. 17 ust. 14 DSU; oraz
b) postępowanie mające na celu rozstrzygnięcie sporu na mocy niniejszego rozdziału uznaje się za rozpoczęte z chwilą wniesienia przez jedną ze Stron wniosku o powołanie organu arbitrażowego na mocy art. 248 niniejszego Układu i uznaje się za zakończone, gdy organ arbitrażowy zgodnie z art. 253 niniejszego Układu przekaże swoją decyzję Stronom oraz Komitetowi ds. Handlu w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu.
4. Żadne z postanowień niniejszego Układu nie wyklucza możliwości wprowadzenia zawieszenia zobowiązań przez jedną ze Stron, jeżeli zezwala na to Organ Rozstrzygania Sporów WTO. Nie można w oparciu o Porozumienie WTO uniemożliwić jednej ze Stron zawieszenia zobowiązań na mocy niniejszego rozdziału.
Artykuł 270
Terminy
1. Wszystkie terminy określone w niniejszym rozdziale, w tym terminy dotyczące przekazywania decyzji przez organy arbitrażowe, liczy się w dniach kalendarzowych od dnia następującego po dokonaniu czynności lub wystąpieniu zdarzenia, do którego się odnoszą, o ile nie postanowiono inaczej.
2. Terminy, o których mowa w niniejszym rozdziale, mogą zostać zmienione za obopólnym porozumieniem Stron sporu. Organ arbitrażowy może, podając przyczyny, w każdym momencie zaproponować Stronom zmianę terminów, o których mowa w niniejszym rozdziale.
ROZDZIAŁ 15
Ogólne postanowienia dotyczące zbliżenia przepisów w ramach tytułu iv
Artykuł 271
Postępy w zbliżeniu przepisów w dziedzinach związanych z handlem
1. W celu ułatwienia oceny zbliżenia przepisów Gruzji do unijnych przepisów w dziedzinach związanych z handlem określonych w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem), o którym to zbliżeniu mowa w art. 419 niniejszego Układu, Strony systematycznie i co najmniej raz do roku, omawiają postęp w zbliżeniu przepisów w świetle uzgodnionych ram czasowych określonych w rozdziałach 3, 4, 5, 6 i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu w ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, lub jednego z jego podkomitetów ustanowionych na mocy niniejszego Układu.
2. Na wniosek Unii oraz na potrzeby takich dyskusji Gruzja przedkłada Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu lub, w stosownych przypadkach, jednemu z jego podkomitetów, pisemne informacje na temat postępu w zbliżaniu przepisów oraz skutecznego wdrażania i egzekwowania dostosowanych przepisów krajowych dotyczących odpowiednich rozdziałów tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
3. Gruzja informuje Unię o zakończeniu w poszczególnych rozdziałach zbliżenia przepisów, o którym mowa w ust. 1.
Artykuł 272
Uchylenie niezgodnych przepisów krajowych
W ramach zbliżenia przepisów Gruzja dokonuje uchylenia przepisów swojego prawa krajowego lub zaniechania praktyk administracyjnych niezgodnych z prawem Unii, objętym zbliżeniem na mocy tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, lub z przepisami krajowymi dostosowanymi do prawa Unii.
Artykuł 273
Ocena zbliżenia przepisów w dziedzinach związanych z handlem
1. Unia rozpoczyna ocenę zbliżenia przepisów, o których mowa w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, po otrzymaniu od Gruzji informacji zgodnie z art. 271 ust. 3 niniejszego Układu, o ile postanowienia rozdziałów 4 i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie stanowią inaczej.
2. Unia ocenia, czy prawodawstwo Gruzji zostało zbliżone do prawa Unii oraz czy jest skutecznie wdrażane i egzekwowane. Gruzja przekazuje Unii we wspólnie uzgodnionym języku wszelkie niezbędne informacje w celu umożliwienia takiej oceny.
3. W ocenie przeprowadzanej przez Unię na mocy ust. 2 bierze się pod uwagę istnienie i funkcjonowanie w Gruzji odpowiedniej infrastruktury, organów i procedur niezbędnych do skutecznego wdrażania i egzekwowania przepisów Gruzji.
4. W ocenie przeprowadzanej przez Unię na mocy ust. 2 bierze się pod uwagę istnienie przepisów krajowych lub praktyk administracyjnych, niezgodnych z prawem Unii, objętym zbliżeniem na mocy tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, lub z przepisami krajowymi dostosowanymi do prawodawstwa Unii.
5. W terminie ustalonym zgodnie z art. 276 ust. 1 niniejszego Układu Unia informuje Gruzję o wynikach oceny, o ile nie postanowiono inaczej. Strony mogą omawiać ocenę na forum Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, lub odpowiednich podkomitetów, zgodnie z art. 419 ust. 4 niniejszego Układu, o ile nie postanowiono inaczej.
Artykuł 274
Zmiany prawodawstwa w trakcie procesu zbliżenia przepisów
1. Gruzja zapewnia skuteczne wdrożenie zbliżonych przepisów prawa krajowego w dziedzinach związanych z handlem objętych tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu i podejmuje wszelkie działania niezbędne dla odzwierciedlenia w prawie krajowym zmian w prawie Unii, zgodnie z art. 418 niniejszego Układu.
2. Unia informuje Gruzję o wszelkich ostatecznych wnioskach ustawodawczych Komisji Europejskiej w sprawie przyjęcia lub zmian prawa Unii odnoszących się do spoczywającego na Gruzji zobowiązania do zbliżenia przepisów w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
3. Gruzja informuje Unię o działaniach, w tym wnioskach prawodawczych i praktykach administracyjnych, które mogą wpłynąć na wypełnienie jej zobowiązań w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
4. Na wniosek, Strony omawiają wpływ wniosków ustawodawczych lub działań, o których mowa w ust. 2 i 3, na ustawodawstwo Gruzji lub na zgodność ze zobowiązaniami w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
5. Jeżeli po dokonaniu oceny na mocy art. 273 niniejszego Układu Gruzja wprowadza zmiany do swojego prawa krajowego w celu uwzględnienia zmian w rozdziałach 3, 4, 5, 6 i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, Unia przeprowadza nową ocenę zgodnie z art. 273 niniejszego Układu. Jeżeli Gruzja podejmie jakiekolwiek inne działania, które mogłyby mieć wpływ na wdrożenie i egzekwowanie dostosowanego prawa krajowego, Unia może przeprowadzić nową ocenę zgodnie z art. 273 niniejszego Układu.
6. Jeśli wymagają tego okoliczności, szczególne korzyści przyznane przez Unię w wyniku oceny zbliżenia przepisów Gruzji do prawa Unii i ich skutecznego wdrożenia i egzekwowania mogą zostać tymczasowo zawieszone, jeżeli Gruzja nie zbliży swoich przepisów krajowych w celu uwzględnienia zmian w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, w przypadku gdy z oceny, o której mowa w ust. 5 niniejszego artykułu wynika, że przepisy Gruzji przestało być dostosowane do prawa Unii, lub jeśli Rada Stowarzyszenia nie podejmie decyzji w sprawie aktualizacji tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu w świetle zmian w prawie Unii.
7. Jeżeli Unia zamierza wdrożyć takie zawieszenie, bez zbędnej zwłoki powiadamia o tym Gruzję. Gruzja może przekazać sprawę Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, w terminie trzech miesięcy od powiadomienia, wraz z uzasadnieniem na piśmie. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu omawia sprawę w ciągu trzech miesięcy od daty przekazania sprawy. Jeżeli sprawa nie zostaje przekazana Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu lub jeżeli Komitet ten nie znajdzie rozwiązania w terminie trzech miesięcy od wniesienia sprawy, Unia może zastosować takie zawieszenie korzyści. Zawieszenie zostaje bezzwłocznie cofnięte, jeżeli Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu znajdzie rozwiązanie powyższej kwestii.
Artykuł 275
Wymiana informacji
Wymiana informacji na temat zbliżenia przepisów w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu odbywa się za pośrednictwem punktów kontaktowych ustanowionych w art. 222 ust. 1 niniejszego Układu.
Artykuł 276
Postanowienia ogólne
1. Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, przyjmuje procedury w celu ułatwienia oceny zbliżenia przepisów i zapewnienia skutecznej wymiany informacji dotyczących zbliżenia przepisów, w tym harmonogramu oceny oraz formy, treści i języka przesyłanych informacji.
2. Wszelkie odniesienia do konkretnego aktu Unii w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu obejmują poprawki, uzupełnienia i przepisy zastępcze opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem 29 listopada 2013 r.
3. Postanowienia zawarte w rozdziałach 3, 4, 5, 6, i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu są nadrzędne w stosunku do postanowień niniejszego rozdziału w zakresie, w jakim są one sprzeczne.
4. Skarg dotyczących naruszenia postanowień niniejszego rozdziału nie rozpatruje się na podstawie rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
TYTUŁ V
WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA
ROZDZIAŁ 1
Dialog gospodarczy
Artykuł 277
1. UE i Gruzja ułatwiają proces reform gospodarczych poprzez dążenie do lepszego zrozumienia podstawowych zasad rządzących ich systemami gospodarczymi oraz formułowanie i realizację polityki gospodarczej.
2. Gruzja dąży do stworzenia sprawnie działającej gospodarki rynkowej oraz do stopniowego zbliżenia swoich przepisów gospodarczych i finansowych do przepisów unijnych, z zachowaniem stabilności makroekonomicznej.
Artykuł 278
W tym celu Strony zgodnie postanawiają prowadzić regularny dialog gospodarczy, którego celem jest:
a) wymiana informacji na temat tendencji makroekonomicznych i polityki makroekonomicznej oraz reform strukturalnych, w tym strategii rozwoju gospodarczego;
b) wymiana wiedzy fachowej i najlepszych praktyk w dziedzinach takich jak finanse publiczne, polityka pieniężna i kursowa oraz dotyczące ich zasady ramowe, polityka sektora finansowego i statystyka gospodarcza;
c) wymiana informacji i doświadczeń dotyczących regionalnej integracji gospodarczej, w tym funkcjonowania europejskiej unii gospodarczej i walutowej;
d) przegląd współpracy dwustronnej w dziedzinie gospodarki, finansów i statystyki.
ROZDZIAŁ 2
Zarządzanie finansami publicznymi i kontrola finansowa
Artykuł 279
Strony prowadzą współpracę w zakresie publicznej wewnętrznej kontroli finansowej i audytu zewnętrznego, której cele są następujące:
a) dalsze rozwijanie i wdrażanie systemu publicznej wewnętrznej kontroli finansowej zgodnie z zasadą odpowiedzialności kierowniczej oraz obejmującego funkcjonalnie niezależną jednostkę audytu wewnętrznego dla całego sektora państwowego, poprzez harmonizację z ogólnie przyjętymi międzynarodowymi standardami i metodami, a także dobrą praktyką stosowaną w UE, na podstawie dokumentu strategicznego na temat publicznej wewnętrznej kontroli finansowej zatwierdzonego przez rząd Gruzji;
b) odzwierciedlenie w dokumencie strategicznym na temat publicznej wewnętrznej kontroli finansowej, czy i na jakich warunkach można wprowadzić system kontroli finansowej, w jakich przypadkach jego funkcjonowanie będzie oparte na zasadzie skargowej i będzie uzupełnieniem jednostki audytu wewnętrznego, ale nie będzie jej powielać;
c) skuteczna współpraca między podmiotami wskazanymi w dokumencie strategicznym na temat publicznej wewnętrznej kontroli finansowej w celu stymulowania rozwoju sprawowania rządów;
d) wspieranie i podnoszenie zdolności centralnej jednostki odpowiedzialnej za harmonizację publicznej wewnętrznej kontroli finansowej;
e) dalsze wzmocnienie krajowego urzędu obrachunkowego w Gruzji, będącego najwyższym organem audytowym w Gruzji pod względem niezależności, zdolności organizacyjnej i audytowej, zasobów finansowych i ludzkich oraz wdrażanie uznanych na szczeblu międzynarodowym standardów audytu zewnętrznego opracowanych przez Międzynarodową Organizację Najwyższych Organów Kontroli (INTOSAI); oraz
f) wymiana informacji, doświadczeń i dobrych praktyk, między innymi przez osobiste kontakty i wspólne szkolenia w tych dziedzinach.
ROZDZIAŁ 3
Podatki
Artykuł 280
Strony współpracują w celu zwiększania dobrej administracji w dziedzinie podatków, z myślą o dalszej poprawie stosunków gospodarczych, handlu, inwestycji i uczciwej konkurencji.
Artykuł 281
W odniesieniu do art. 280 niniejszego Układu Strony uznają zasady dobrej administracji w dziedzinie podatków, tj. zasady przejrzystości, wymiany informacji i uczciwej konkurencji podatkowej, przyjęte przez państwa członkowskie na poziomie UE, i zobowiązują się do wdrażania tych zasad. W tym celu, bez uszczerbku dla kompetencji UE i państw członkowskich, Strony udoskonalą współpracę międzynarodową w dziedzinie podatków, usprawnią pobór należnych prawnie podatków oraz opracują środki skutecznego wdrażania wyżej wymienionych zasad.
Artykuł 282
Strony usprawniają i wzmacniają również swoją współpracę zmierzającą do rozwoju systemu podatkowego i administracji podatkowej Gruzji, co obejmuje poprawę zdolności w zakresie poboru i kontroli, zapewnienie skutecznego poboru podatków i zwiększenia skuteczności zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania. Strony dążą do wzmocnienia współpracy i wymiany doświadczeń w zakresie zwalczania oszustw podatkowych, w szczególności oszustwa karuzelowego.
Artykuł 283
Strony rozwijają swoją współpracę i harmonizują politykę w zakresie przeciwdziałania nadużyciom finansowym i przemytowi produktów podlegających akcyzie oraz w zakresie zwalczania takich praktyk. Współpraca ta obejmuje m.in. stopniowe zbliżenie stawek akcyzy na wyroby tytoniowe w maksymalnym możliwym zakresie, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z kontekstu regionalnego i zgodnie z Ramową konwencją Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu. W tym celu Strony będą dążyć do zacieśnienia współpracy w kontekście regionalnym.
Artykuł 284
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 285
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXII do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 4
Statystyka
Artykuł 286
Strony rozwijają i wzmacniają współpracę w kwestiach statystycznych, przyczyniając się w ten sposób do realizacji długoterminowego celu, jakim jest terminowe dostarczanie porównywalnych w skali międzynarodowej rzetelnych danych statystycznych. Trwały, efektywny i zawodowo niezależny krajowy system statystyczny powinien dostarczać informacje istotne dla obywateli, przedsiębiorstw i decydentów w Gruzji i w UE, umożliwiając im podejmowanie świadomych decyzji. Krajowy system statystyczny powinien być zgodny z podstawowymi zasadami ONZ dotyczącymi statystyk urzędowych, z uwzględnieniem dorobku prawnego UE w zakresie statystyki, w tym Europejskiego kodeksu praktyk statystycznych, w celu dostosowania krajowego systemu statystycznego do norm i standardów europejskich.
Artykuł 287
Celem współpracy jest:
a) dalsze zwiększanie zdolności krajowego systemu statystycznego, koncentrując się na solidnych podstawach prawnych, generowaniu odpowiednich danych i metadanych, polityce rozpowszechniania i łatwości użytkowania z uwzględnieniem różnych grup użytkowników, w tym z sektora publicznego i prywatnego, ze środowiska uniwersyteckiego i innych użytkowników;
b) stopniowe dostosowanie systemu statystycznego Gruzji do Europejskiego Systemu Statystycznego;
c) usprawnienie przekazywania danych do UE z uwzględnieniem stosowania odpowiednich metod międzynarodowych i europejskich, w tym klasyfikacji;
d) podnoszenie kwalifikacji zawodowych i umiejętności menedżerskich krajowych kadr statystycznych w celu ułatwienia stosowania europejskich standardów statystycznych i przyczynienia się do rozwoju systemu statystycznego Gruzji;
e) wymiana doświadczeń między Stronami w zakresie rozwoju wiedzy specjalistycznej w dziedzinie statystyki; oraz
f) propagowanie kompleksowej kontroli jakości wszystkich procesów sporządzania statystyk i ich rozpowszechniania.
Artykuł 288
Strony współpracują w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego, którego europejskim organem statystycznym jest Eurostat. Główne obszary współpracy to:
a) statystyki makroekonomiczne, w tym rachunki narodowe, statystyki dotyczące handlu zagranicznego, bilansu płatniczego oraz bezpośrednich inwestycji zagranicznych;
b) statystyki demograficzne, w tym spisy powszechne i statystyki socjalne;
c) statystyki rolne, w tym spisy rolne i statystyki dotyczące środowiska;
d) statystyki działalności gospodarczej, w tym rejestry działalności gospodarczej i wykorzystywanie źródeł administracyjnych do celów statystycznych;
e) statystyki dotyczące energii, w tym bilansów;
f) statystyki regionalne;
g) działania horyzontalne, w tym klasyfikacje statystyczne, zarządzanie jakością, szkolenia, rozpowszechnianie i wykorzystanie nowoczesnych technologii informacyjnych; oraz
h) inne właściwe obszary.
Artykuł 289
Strony wymieniają między innymi informacje i wiedzę specjalistyczną oraz rozwijają współpracę, z uwzględnieniem nabytych już doświadczeń w zakresie reformy systemu statystycznego rozpoczętej w ramach różnych programów pomocy. Podejmowane działania zmierzają do dalszego zbliżenia do dorobku prawnego UE w dziedzinie statystyki, opierając się na krajowej strategii rozwoju systemu statystycznego Gruzji, z uwzględnieniem rozwoju Europejskiego Systemu Statystycznego. W ramach procesu sporządzania danych statystycznych nacisk kładzie się na dalszy rozwój badań reprezentacyjnych oraz wykorzystanie danych administracyjnych, uwzględniając równocześnie konieczność zmniejszenia obciążenia, związanego z wypełnianiem kwestionariuszy. Dane muszą być adekwatne do celów opracowywania i monitorowania polityki w kluczowych dziedzinach życia społecznego i gospodarczego.
Artykuł 290
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale są omawiane w ramach regularnego dialogu. W miarę możliwości Gruzja powinna mieć możliwość uczestnictwa w działaniach prowadzonych w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego, w tym w szkoleniach.
Artykuł 291
Stopniowe zbliżenie, we właściwych przypadkach, przepisów Gruzji do dorobku prawnego UE w dziedzinie statystyki przebiega zgodnie z aktualizowanym corocznie kompendium wymogów statystycznych (Statistical Requirements Compendium), które Strony uznają za załącznik do niniejszego Układu (załącznik XXIII).
TYTUŁ VI
INNE POLITYKI OBJĘTE WSPÓPRACĄ
ROZDZIAŁ 1
Transport
Artykuł 292
Strony:
a) rozszerzają i zacieśniają współpracę w dziedzinie transportu w celu przyczynienia się do rozwoju zrównoważonych systemów transportu;
b) promują efektywne i bezpieczne funkcjonowanie transportu oraz intermodalność i interoperacyjność systemów transportu; oraz
c) dokładają starań w celu poprawy głównych połączeń transportowych między swoimi terytoriami.
Artykuł 293
Współpraca obejmuje między innymi następujące obszary:
a) opracowanie zrównoważonej krajowej polityki transportowej, obejmującej wszystkie rodzaje transportu, w szczególności w celu zapewnienia przyjaznych środowisku, efektywnych i bezpiecznych systemów transportowych oraz sprzyjania uwzględnianiu zagadnień związanych z transportem w innych obszarach polityki;
b) opracowanie strategii sektorowych w świetle krajowej polityki transportowej, w tym wymogów prawnych dotyczących modernizacji wyposażenia technicznego i flot transportowych w celu sprostania standardom międzynarodowym określonym w załącznikach XXIV i XV-D do niniejszego Układu, w zakresie transportu drogowego, kolejowego, lotniczego, morskiego oraz intermodalności, z uwzględnieniem ram czasowych i etapów wykonania, zakresów odpowiedzialności administracyjnej oraz planów finansowania;
c) usprawnienie polityki infrastrukturalnej w celu lepszej identyfikacji i oceny projektów infrastrukturalnych dotyczących różnych rodzajów transportu;
d) opracowywanie strategii finansowania koncentrujących się na utrzymaniu, ograniczeniach zdolności przewozowej oraz brakujących ogniwach infrastruktury, a także na stymulowaniu i promowaniu uczestnictwa sektora prywatnego w projektach transportowych;
e) przystąpienie do odpowiednich organizacji i umów międzynarodowych w dziedzinie transportu, w tym procedur zapewniających ścisłe wdrożenie i skuteczne egzekwowanie międzynarodowych umów i konwencji w dziedzinie transportu;
f) współpracę naukowo-techniczną oraz wymianę informacji służącą rozwojowi i doskonaleniu technologii transportowych, np. inteligentne systemy transportu; oraz
g) propagowanie stosowania inteligentnych systemów transportu oraz technologii informacyjnych w zarządzaniu wszystkimi odpowiednimi rodzajami transportu i w ich eksploatacji, a także wspieranie intermodalności i współpracy w wykorzystywaniu systemów kosmicznych i zastosowań komercyjnych usprawniających transport.
Artykuł 294
1. Współpraca służy również poprawie przepływu pasażerów i towarów oraz zwiększeniu płynności przepływów transportowych między Gruzją, UE i państwami trzecimi w regionie poprzez likwidację przeszkód administracyjnych, technicznych, i innych, poprawę stanu sieci transportowych i modernizację infrastruktury, w szczególności na głównych osiach łączących Strony. Współpraca obejmuje działania ułatwiające przekraczanie granic.
2. Współpraca obejmuje wymianę informacji i wspólne działania:
a) na poziomie regionalnym, w szczególności z uwzględnieniem postępu osiągniętego w ramach różnych umów dotyczących współpracy regionalnej w dziedzinie transportu, takich jak panel Partnerstwa Wschodniego ds. transportu, korytarz transportowy Europa-Kaukaz-Azja (TRACECA), proces z Baku i inne inicjatywy w zakresie transportu;
b) na poziomie międzynarodowym, w tym w odniesieniu do międzynarodowych organizacji w dziedzinie transportu oraz umów i konwencji międzynarodowych ratyfikowanych przez Strony; oraz
c) w ramach różnych agencji UE zajmujących się transportem.
Artykuł 295
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 296
Gruzja dokonuje zbliżenia swojego prawodawstwa do aktów; UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załącznikach XXIV i XV-D do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tych załącznikach.
ROZDZIAŁ 2
Współpraca w dziedzinie energii
Artykuł 297
Współpraca powinna przebiegać w oparciu o zasady partnerstwa, wspólnego interesu, przejrzystości i przewidywalności i służy zapewnieniu integracji rynków i zbieżności przepisów w sektorze energii, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia dostępu do bezpiecznej, zrównoważonej środowiskowo i przystępnej cenowo energii.
Artykuł 298
Współpraca powinna obejmować między innymi następujące obszary:
a) strategia i polityka energetyczna;
b) stworzenie konkurencyjnych, przejrzystych i efektywnych rynków energii, dających stronom trzecim dostęp do sieci i konsumentów na zasadach wolnych od dyskryminacji i zgodnie ze standardami UE, w tym stworzenie odpowiednich wymaganych ram regulacyjnych;
c) współpraca w zakresie regionalnych kwestii energetycznych oraz ewentualnego przystąpienia Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, w którym obecnie uczestniczy ona ze statusem obserwatora;
d) stworzenie atrakcyjnych i stabilnych warunków inwestycyjnych poprzez rozwiązanie kwestii instytucjonalnych, prawnych, podatkowych i innych;
e) infrastruktura energetyczna służąca wspólnym interesom, w celu zdywersyfikowania źródeł energii, dostawców i szlaków transportowych w sposób oszczędny i przyjazny dla środowiska;
f) zwiększanie bezpieczeństwa dostaw energii, zwiększanie integracji rynku i stopniowe zbliżenie przepisów do najważniejszych elementów dorobku prawnego UE;
g) rozwijanie i wzmacnianie długoterminowej stabilności i bezpieczeństwa handlu energią, tranzytu i transportu oraz polityki cenowej, w tym ogólnego systemu przesyłu zasobów energetycznych opartego na kosztach, w sposób przynoszący wzajemne korzyści i wolny od dyskryminacji, zgodnie z międzynarodowymi zasadami, w tym Traktatem karty energetycznej;
h) propagowanie efektywności energetycznej i oszczędności energii w sposób wydajny i przyjazny dla środowiska;
i) rozwijanie i wspieranie energii odnawialnej z głównym naciskiem na zasoby wodne oraz propagowanie dwustronnej i regionalnej integracji w tej dziedzinie;
j) współpraca naukowa i techniczna oraz wymiana informacji sprzyjające rozwojowi i udoskonalaniu technologii stosowanych w produkcji, transporcie, dostawach i końcowym zużyciu energii, ze zwróceniem szczególnej uwagi na technologie energooszczędne i ekologiczne; oraz
k) współpraca w obszarach: bezpieczeństwa jądrowego, ochrony obiektów jądrowych i ochrony przed promieniowaniem, zgodnie z zasadami i normami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) i odpowiednimi traktatami i konwencjami międzynarodowymi zawartymi w ramach MAEA, a także w stosownych przypadkach zgodnie z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
Artykuł 299
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 300
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXV do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 3
Środowisko
Artykuł 301
Strony rozwijają i wzmacniają współpracę w kwestiach dotyczących środowiska, przyczyniając się w ten sposób do realizacji długoterminowego celu, jakim jest zrównoważony rozwój i stworzenie zielonej gospodarki. Lepsza ochrona środowiska powinna przynieść korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom w Gruzji i UE, m.in. dzięki poprawie zdrowia publicznego, ochronie zasobów naturalnych, zwiększonej efektywności gospodarczej i środowiskowej oraz wykorzystaniu nowoczesnych czystszych technologii, które przyczyniają się do zrównoważonych wzorów produkcji. Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem interesów Stron na zasadach równości i obopólnej korzyści, przy poszanowaniu wzajemnych zależności między Stronami w dziedzinie ochrony środowiska oraz umów wielostronnych w tym obszarze.
Artykuł 302
1. Współpraca zmierza do zachowania, ochrony, poprawy i przywracania jakości środowiska, ochrony zdrowia ludzi, zrównoważonego korzystania z zasobów naturalnych oraz propagowania środków na poziomie międzynarodowym służących rozwiązywaniu regionalnych lub globalnych problemów dotyczących środowiska, m.in. w następujących dziedzinach:
a) zarządzanie w zakresie środowiska i kwestie horyzontalne, w tym planowanie strategiczne, ocena oddziaływania na środowisko i strategiczna ocena oddziaływania na środowisko, kształcenie i szkolenie, system monitorowania i informacji o środowisku, kontrole i egzekwowanie przepisów, odpowiedzialność za szkody w środowisku, zwalczanie przestępstw przeciwko środowisku, współpraca transgraniczna, dostęp do informacji o środowisku, proces podejmowania decyzji oraz skuteczne procedury kontroli administracyjnej i sądowej;
b) jakość powietrza;
c) jakość wód i gospodarka zasobami wodnymi, w tym zarządzanie ryzykiem powodziowym, niedobór wody i susze oraz środowisko morskie;
d) gospodarka odpadami;
e) ochrona przyrody, w tym leśnictwo i zachowanie różnorodności biologicznej;
f) zanieczyszczenia przemysłowe i zagrożenia przemysłowe oraz
g) zarządzanie chemikaliami.
2. Współpraca służy również uwzględnianiu kwestii środowiska w obszarach polityki niezwiązanych ze środowiskiem.
Artykuł 303
Strony w szczególności wymieniają się informacjami i wiedzą specjalistyczną, prowadzą współpracę dwustronną i regionalną, w tym poprzez istniejące na Kaukazie Południowym struktury współpracy, oraz międzynarodową, w szczególności w zakresie wielostronnych umów w dziedzinie środowiska ratyfikowanych przez Strony oraz, we właściwych przypadkach, prowadzą współpracę w ramach odpowiednich agencji.
Artykuł 304
1. Współpraca obejmuje między innymi następujące cele:
a) opracowanie krajowego planu działania na rzecz środowiska, obejmującego całościowo krajowe i sektorowe strategiczne wytyczne dotyczące środowiska w Gruzji oraz kwestie instytucjonalne i administracyjne;
b) propagowanie włączenia środowiska do pozostałych obszarów polityki oraz
c) określenie potrzebnych zasobów ludzkich i finansowych.
2. Krajowy plan działania na rzecz środowiska będzie podlegał okresowemu przeglądowi i zostanie przyjęty zgodnie z przepisami obowiązującymi w Gruzji.
Artykuł 305
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 306
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXVI do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 4
Działania w dziedzinie klimatu
Artykuł 307
Strony rozwijają i wzmacniają współpracę na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu. Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem interesów Stron na zasadach równości i obopólnej korzyści, przy poszanowaniu wzajemnych zależności między dwustronnymi i wielostronnymi zobowiązaniami w tym obszarze.
Artykuł 308
Współpraca ma na celu przeciwdziałanie zmianie klimatu i przystosowanie się do niej, a także propagowanie na szczeblu międzynarodowym środków, między innymi w następujących dziedzinach:
a) łagodzenie zmiany klimatu;
b) przystosowanie się do zmiany klimatu;
c) handel uprawnieniami do emisji;
d) badania, rozwój technologiczny i demonstracja, wdrażanie i rozpowszechnianie bezpiecznych i zrównoważonych technologii niskoemisyjnych i adaptacyjnych; oraz
e) uwzględnianie kwestii klimatu w polityce sektorowej.
Artykuł 309
Strony w szczególności wymieniają się informacjami i wiedzą specjalistyczną, prowadzą wspólne działania badawcze oraz wymianę informacji dotyczących czystszych technologii; prowadzą wspólne działania na poziomie regionalnym i międzynarodowym, w tym w odniesieniu do wielostronnych umów w dziedzinie środowiska ratyfikowanych przez Strony oraz – w stosownych przypadkach – wspólne działania w ramach odpowiednich agencji. Strony poświęcają szczególną uwagę kwestiom transgranicznym i współpracy regionalnej.
Artykuł 310
Współpraca przebiega w oparciu o wspólne interesy i obejmuje, między innymi, opracowanie i wdrażanie:
a) krajowego planu działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu;
b) strategii rozwoju niskoemisyjnego (LCDS), w tym właściwych w kontekście krajowym działań w zakresie łagodzenia zmiany klimatu;
c) środków wspierających transfer technologii na podstawie oceny potrzeb technologicznych;
d) środków związanych z substancjami zubożającymi warstwę ozonową i fluorowanymi gazami cieplarnianymi.
Artykuł 311
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 312
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXVII do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 5
Polityka w dziedzinie przemysłu I przedsiębiorstw oraz sektora wydobywczego
Artykuł 313
Strony rozwijają i wzmacniają współpracę w zakresie polityki w dziedzinie przemysłu i przedsiębiorstw, dokonując w ten sposób poprawy warunków prowadzenia działalności gospodarczej dla wszystkich podmiotów gospodarczych, jednak ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), zgodnie z ich definicją w przepisach – odpowiednio – UE i Gruzji. Wzmożona współpraca powinna korzystnie wpłynąć na ramy administracyjne i regulacyjne zarówno dla przedsiębiorstw unijnych, jak i gruzińskich, działających w UE i Gruzji, i powinna opierać się na polityce UE w odniesieniu do MŚP i przemysłu z uwzględnieniem uznanych na szczeblu międzynarodowym zasad i praktyk w tej dziedzinie.
Artykuł 314
W tym celu Strony współpracują w następujących obszarach:
a) wdrożenie polityki rozwoju MŚP, opierającej się na zasadach sformułowanych w programie Small Business Act, oraz monitorowanie procesu realizacji poprzez stały dialog. Współpraca ta będzie również koncentrować się na mikroprzedsiębiorstwach i przedsiębiorstwach rzemieślniczych, które mają ogromne znaczenie dla gospodarki zarówno UE, jak i Gruzji;
b) tworzenie lepszych warunków ramowych poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk, co przyczyni się do poprawy konkurencyjności. Współpraca ta będzie obejmować zarządzanie kwestiami strukturalnymi (restrukturyzacjami), m.in w dziedzinie środowiska i energii;
c) uproszczenie i racjonalizacja uregulowań i praktyki regulacyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem wymiany dobrych praktyk w zakresie technik regulacyjnych, w tym zasad obowiązujących w UE;
d) stymulowanie rozwoju polityki innowacji poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk w zakresie komercyjnego wykorzystywania wyników działań badawczo-rozwojowych (co obejmuje instrumenty wsparcia dla nowo tworzonych przedsiębiorstw technologicznych), rozwoju klastrów i dostępu do finansowania;
e) zachęcanie do rozwijania kontaktów między przedsiębiorstwami unijnymi a gruzińskimi oraz między przedsiębiorstwami a władzami w UE i Gruzji;
f) wspieranie działań w zakresie promocji eksportu między UE a Gruzją;
g) sprzyjanie modernizacji i restrukturyzacji określonych gałęzi przemysłu Gruzji i UE;
h) rozwijanie i wzmocnienie współpracy w zakresie przemysłu wydobywczego i produkcji surowców, w celu promowania wzajemnego zrozumienia, poprawy warunków prowadzenia działalności gospodarczej, wymiany informacji i współpracy w zakresie kwestii niedotyczących energetyki, odnoszących się w szczególności do wydobycia rud metali i minerałów przemysłowych. Wymiana informacji będzie dotyczyła wydarzeń w sektorze przemysłu wydobywczego i produkcji surowców, handlu surowcami, najlepszych praktyk w zakresie zrównoważonego rozwoju przemysłu wydobywczego oraz szkoleń, umiejętności, zdrowia i bezpieczeństwa.
Artykuł 315
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu. Obejmuje on przedstawicieli przedsiębiorstw unijnych i gruzińskich.
ROZDZIAŁ 6
Prawo spółek, rachunkowość i audyt oraz ład korporacyjny
Artykuł 316
Uznając, że dla ustanowienia w pełni funkcjonującej gospodarki rynkowej oraz dla sprzyjania wymianie handlowej między Stronami duże znaczenie ma istnienie skutecznego zbioru przepisów i praktyk w obszarze prawa spółek i ładu korporacyjnego, a także w dziedzinach rachunkowości i audytu, Strony zgodnie postanawiają współpracować w zakresie:
a) ochrony akcjonariuszy i wspólników, wierzycieli i innych zainteresowanych stron zgodnie z przepisami UE w tej dziedzinie;
b) wdrożenia odpowiednich międzynarodowych norm na poziomie krajowym oraz stopniowego zbliżenia do przepisów UE w dziedzinie rachunkowości i audytu oraz
c) dalszego rozwoju polityki ładu korporacyjnego zgodnie z międzynarodowymi standardami oraz stopniowego zbliżenia do przepisów i zaleceń UE w tej dziedzinie.
Artykuł 317
Strony będą czynić starania w celu wymiany informacji i wiedzy fachowej na temat istniejących systemów oraz istotnych zmian zachodzących w tych dziedzinach. Ponadto Strony będą dążyć do poprawy wymiany informacji między rejestrami spółek państw członkowskich UE a krajowym rejestrem spółek w Gruzji.
Artykuł 318
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 319
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXVIII do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 7
Usługi finansowe
Artykuł 320
Uznając, że dla ustanowienia w pełni funkcjonującej gospodarki rynkowej oraz dla sprzyjania wymianie handlowej między Stronami duże znaczenie ma istnienie skutecznego zbioru przepisów i praktyk w obszarze usług finansowych, Strony zgodnie postanawiają współpracować w dziedzinie usług finansowych, mając na względzie następujące cele:
a) wspieranie procesu dostosowywania uregulowań w dziedzinie usług finansowych do potrzeb otwartej gospodarki rynkowej;
b) zapewnienie skutecznej i odpowiedniej ochrony inwestorów i innych podmiotów korzystających z usług finansowych;
c) zapewnienie stabilności i integralności gruzińskiego systemu finansowego;
d) propagowanie współpracy między różnymi podmiotami działającymi w ramach systemu finansowego, w tym organami regulacji i nadzoru oraz
e) zapewnienie niezależnego i skutecznego nadzoru.
Artykuł 321
1. Strony stymulują współpracę między właściwymi organami regulacji i nadzoru, obejmującą wymianę informacji i wiedzy fachowej dotyczącej rynków finansowych oraz inne takie działania.
2. Szczególną uwagę zwraca się na rozwój zdolności administracyjnych tych organów, m.in. poprzez wymianę personelu i wspólne szkolenia.
Artykuł 322
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 323
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XV-A do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 8
Współpraca w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego
Artykuł 324
Strony wzmacniają współpracę w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego, przynoszącego korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom dzięki powszechnej dostępności technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) oraz lepszej jakości usług w przystępnych cenach. Celem współpracy powinno być ułatwianie dostępu do rynku usług łączności elektronicznej, wspieranie konkurencji i inwestycji w tym sektorze.
Artykuł 325
Współpraca obejmie między innymi następujące dziedziny:
a) wymiana informacji i najlepszych praktyk w zakresie wdrażania krajowych strategii na rzecz społeczeństwa informacyjnego, w tym między innymi, inicjatyw mających na celu propagowanie dostępu szerokopasmowego, poprawę bezpieczeństwa sieci i rozwój elektronicznych usług publicznych; oraz
b) wymiana informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń, tak aby pomóc w stworzeniu wszechstronnych ram regulacyjnych dla łączności elektronicznej, a w szczególności aby zwiększyć potencjał administracyjny niezależnego organu regulacyjnego, co ułatwi lepsze wykorzystanie dostępnego widma i zapewni interoperacyjność sieci w Gruzji oraz między Gruzją a UE.
Artykuł 326
Strony wspierają współpracę między organami regulacyjnymi UE a krajowymi organami regulacyjnymi Gruzji w sektorze łączności elektronicznej.
Artykuł 327
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XV-B do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 9
Turystyka
Artykuł 328
Strony współpracują w dziedzinie turystyki w celu utrwalenia rozwoju konkurencyjnej i zrównoważonej branży turystycznej jako sektora przyczyniającego się do wzrostu i potencjału gospodarczego, zatrudnienia oraz transakcji walutowych.
Artykuł 329
Współpraca na szczeblu dwustronnym i europejskim odbywa się na następujących zasadach:
a) poszanowanie integralności i interesu społeczności lokalnych, szczególnie na obszarach wiejskich, z uwzględnieniem lokalnego zapotrzebowania i priorytetów w zakresie rozwoju;
b) znaczenie dziedzictwa kulturowego; oraz
c) pozytywne powiązanie turystyki z ochroną środowiska.
Artykuł 330
Współpraca koncentruje się na następujących tematach:
a) wymiana informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń oraz wiedzy fachowej;
b) utrzymanie strategicznego partnerstwa łączącego interesy publiczne, prywatne i interesy wspólnotowe w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju turystyki;
c) promowanie i rozwój turystyki oraz produktów i rynków, infrastruktury, zasobów kadrowych i struktur instytucjonalnych w dziedzinie turystyki;
d) opracowywanie i realizacja efektywnych polityk;
e) szkolenie i budowanie zdolności w dziedzinie turystyki, służące poprawie standardów świadczenia usług;
f) rozwój i promowanie, między innymi, turystyki opartej na społeczności lokalnej.
Artykuł 331
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
ROZDZIAŁ 10
Rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich
Artykuł 332
Strony współpracują w celu promowania rozwoju rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, w szczególności poprzez stopniowe wprowadzanie zbieżności polityk i prawodawstwa.
Artykuł 333
Współpraca Stron w dziedzinie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich obejmuje między innymi następujące obszary:
a) sprzyjanie wzajemnemu zrozumieniu polityki rolnej i polityki rozwoju obszarów wiejskich;
b) zwiększanie zdolności administracyjnych na poziomie centralnym i lokalnym w zakresie planowania, oceny, wdrażania i egzekwowania polityk zgodnie z przepisami i najlepszymi praktykami obowiązującymi w UE;
c) propagowanie modernizacji i zrównoważonego charakteru produkcji rolnej;
d) dzielenie się wiedzą i najlepszymi praktykami w zakresie polityki rozwoju obszarów wiejskich w celu propagowania dobrobytu ekonomicznego społeczności wiejskich;
e) poprawa konkurencyjności sektora rolnego oraz wydajności i przejrzystości wszystkich podmiotów na rynkach;
f) propagowanie polityki zapewniania jakości i związanych z nimi mechanizmów kontroli, w tym w zakresie oznaczeń geograficznych i rolnictwa ekologicznego;
g) produkcja wina i agroturystyka;
h) upowszechnianie wiedzy oraz promowanie usług upowszechniania wiedzy wśród producentów rolnych oraz
i) dążenie do harmonizacji kwestii omawianych na forum organizacji międzynarodowych, do których obie Strony należą.
Artykuł 334
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
ROZDZIAŁ 11
Polityka rybołówstwa i gospodarka morska
Sekcja 1
Polityka rybołówstwa
Artykuł 335
1. Strony współpracują w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie rybołówstwa, przynoszących korzyści obu Stronom, w tym w obszarze ochrony żywych zasobów wodnych i gospodarowania nimi, inspekcji i kontroli, zbierania danych oraz zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów, zgodnie z międzynarodowym planem działań FAO z 2001 r. w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
2. Współpraca ta odbywa się z poszanowaniem międzynarodowych zobowiązań Stron dotyczących gospodarowania żywymi zasobami wodnymi i ich ochrony.
Artykuł 336
Strony podejmują wspólne działania, wymieniają informacje oraz wspierają się nawzajem w celu propagowania:
a) dobrego zarządzania i najlepszych praktyk w zarządzaniu rybołówstwem dla zapewnienia ochrony zasobów rybnych i gospodarowania nimi w sposób zrównoważony, zgodnie z podejściem ekosystemowym;
b) odpowiedzialnych połowów i zarządzania rybołówstwem w zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju w celu zachowania zasobów rybnych i ekosystemów w zdrowym stanie; oraz
c) we właściwych przypadkach, współpracy w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.
Artykuł 337
W kontekście art. 336 niniejszego Układu, uwzględniając najlepsze doradztwo naukowe, Strony intensyfikują współpracę i koordynacje działań w obszarze gospodarowania żywymi zasobami wodnymi Morza Czarnego i ich ochrony. Strony będą promować współpracę regionalną w obszarze Morza Czarnego oraz – w stosownych przypadkach – stosunki w ramach odpowiednich regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.
Artykuł 338
Strony wspierają inicjatywy takie jak wzajemna wymiana doświadczeń i wsparcie, zmierzające do wdrażania zrównoważonej polityki rybołówstwa, opartej na dorobku prawnym UE oraz priorytetowych obszarach zainteresowania Stron w tej dziedzinie, w tym w zakresie:
a) gospodarki żywymi zasobami wodnymi, nakładów połowowych i środków technicznych;
b) inspekcji i kontroli działalności połowowej z wykorzystaniem niezbędnego sprzętu służącego do nadzoru, w tym elektronicznych urządzeń do monitorowania i narzędzi do identyfikacji, a także zapewnienia przestrzegania przepisów i mechanizmów kontroli;
c) zharmonizowanego zbierania danych o zgodnych połowach, wyładunkach i flotach oraz danych biologicznych i gospodarczych;
d) zarządzania zdolnościami połowowymi, w tym działającego rejestru statków rybackich;
e) efektywności rynków, w szczególności poprzez promowanie organizacji producentów, oferowanie informacji konsumentom oraz normy rynkowe i identyfikowalność; oraz
f) opracowania polityki strukturalnej rybołówstwa, zrównoważonej pod względem gospodarczym, środowiskowym i społecznym.
Sekcja 2
Polityka morska
Artykuł 339
Uwzględniając współpracę w obszarach rybołówstwa, transportu, środowiska i innych polityk związanych z morzem, oraz zgodnie z właściwymi umowami międzynarodowymi o prawie morza opartymi na Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, Strony rozwijają też współpracę w zakresie zintegrowanego podejścia do spraw morskich, w szczególności poprzez:
a) promowanie zintegrowanego podejścia do spraw morza, dobrego zarządzania i wymiany najlepszych praktyk dotyczących wykorzystywania przestrzeni morskiej;
b) promowanie morskiego planowania przestrzennego jako narzędzia umożliwiającego udoskonalenie procesu decyzyjnego, służącego godzeniu rywalizujących ze sobą działań człowieka, zgodnie z podejściem ekosystemowym;
c) promowanie zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną, zgodnie z podejściem ekosystemowym, w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju na obszarach przybrzeżnych oraz zwiększenia odporności regionów przybrzeżnych na zagrożenia w strefach przybrzeżnych, w tym wpływ zmiany klimatu;
d) promowanie innowacji i zrównoważonego podejścia do zasobów w przemyśle morskim jako czynnika przyczyniającego się do wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, w tym poprzez wymianę najlepszych praktyk;
e) promowanie strategicznych sojuszy pomiędzy przemysłem morskim, usługami oraz instytucjami naukowymi specjalizującymi się w badaniach morskich;
f) starania w kierunku poprawy transgranicznego i międzysektorowego nadzoru morskiego w celu przeciwdziałania rosnącym zagrożeniom związanym z intensywnym ruchem morskim, zrzutami zanieczyszczeń ze statków, wypadkami na morzu i niezgodnymi z prawem działaniami na morzu oraz
g) ustanowienie regularnego dialogu i promowanie różnego rodzaju sieci między podmiotami zainteresowanymi kwestiami morskimi.
Artykuł 340
Współpraca ta obejmuje:
a) wymianę informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń oraz transfer wiedzy fachowej w dziedzinie morza, w tym dotyczących innowacyjnych technologii w sektorach morskich oraz problemów środowiska morskiego;
b) wymianę informacji i najlepszych praktyk w zakresie opcji finansowania projektów, w tym partnerstw publiczno-prywatnych; oraz
c) wzmocnienie współpracy między Stronami na odpowiednich międzynarodowych forach morskich.
Artykuł 341
W kwestiach objętych niniejszym rozdziałem Strony prowadzić będą regularny dialog.
ROZDZIAŁ II
Współpraca w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji
Artykuł 342
Strony promują współpracę we wszystkich obszarach cywilnych badań naukowych oraz rozwoju technologicznego i demonstracji na zasadach obopólnych korzyści i przy zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności intelektualnej.
Artykuł 343
Współpraca w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji obejmuje:
a) dialog polityczny i wymianę informacji z zakresu nauki i technologii;
b) ułatwianie należytego dostępu do odpowiednich programów Stron;
c) zwiększanie zdolności badawczych i udziału jednostek badawczych z Gruzji w ramowych programach badań UE;
d) wspieranie wspólnych projektów badawczych we wszystkich obszarach badań, rozwoju technologicznego i demonstracji;
e) działania szkoleniowe i programy mobilności dla naukowców, badaczy i innych pracowników badawczych zaangażowanych w badania, rozwój technologiczny i demonstracje prowadzonych przez Strony;
f) ułatwianie, w ramach mającego zastosowanie prawodawstwa, swobodnego przepływu badaczy uczestniczących w działaniach objętych niniejszym Układem i transgranicznego przemieszczania towarów przeznaczonych do stosowania w ramach tych działań; oraz
g) inne formy współpracy w ramach badań, rozwoju technologicznego i demonstracji na podstawie wspólnego porozumienia.
Artykuł 344
W ramach współpracy w tych dziedzinach należy szukać synergii z innymi działaniami realizowanymi w ramach współpracy finansowej między UE a Gruzją, zgodnie z postanowieniami tytułu VII (Pomoc finansowa oraz postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli) niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 13
Polityka ochrony konsumentów
Artykuł 345
Strony współpracują w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów oraz osiągnięcia zgodności między swoimi systemami ochrony konsumentów.
Artykuł 346
Współpraca zmierzająca do osiągnięcia tych celów może obejmować we właściwych przypadkach:
a) dążenie do zbliżenia przepisów w dziedzinie ochrony konsumentów, unikając przy tym tworzenia barier dla handlu;
b) wspieranie wymiany informacji na temat systemów ochrony konsumentów, w tym na temat przepisów o ochronie praw konsumenta i ich egzekwowania, bezpieczeństwa produktów dla konsumentów, systemów wymiany informacji, zwiększania świadomości wśród konsumentów i umacniania praw oraz środków odwoławczych do dyspozycji konsumentów;
c) szkolenie urzędników administracji i innych osób reprezentujących interesy konsumentów; oraz
d) stymulowanie działalności niezależnych zrzeszeń konsumentów oraz kontaktów między przedstawicielami konsumentów.
Artykuł 347
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXIX do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 14
Zatrudnienie, polityka społeczna i równość szans
Artykuł 348
Strony wzmacniają dialog i współprace w zakresie wspierania programu godnej pracy, polityki zatrudnienia, bezpieczeństwa i higieny pracy, dialogu społecznego, ochrony socjalnej, włączenia społecznego, równości płci i przeciwdziałania dyskryminacji oraz w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, przyczyniając się w ten sposób do tworzenia większej liczby lepszych miejsc pracy, zmniejszenia ubóstwa, zwiększenia spójności społecznej, zrównoważonego rozwoju i lepszej jakości życia.
Artykuł 349
Współpraca, realizowana na podstawie wymiany informacji i najlepszych praktyk, może obejmować wybraną liczbę zagadnień, które zostaną wskazane w następujących obszarach:
a) ograniczanie ubóstwa i zwiększenie spójności społecznej;
b) polityka zatrudnienia, której celem jest większa liczba lepszych miejsc pracy zapewniających godziwe warunki pracy, a także ograniczenie gospodarki nieformalnej i zatrudnienia nieformalnego;
c) propagowanie aktywnych instrumentów rynku pracy oraz efektywnych służb zatrudnienia w celu zmodernizowania rynków pracy i dostosowania do potrzeb Stron w zakresie rynków pracy;
d) wspieranie rynków pracy sprzyjających włączeniu społecznemu oraz systemów bezpieczeństwa socjalnego integrujących osoby w trudnej sytuacji, w tym osoby niepełnosprawne i osoby należące do mniejszości;
e) równość szans i brak dyskryminacji, których celem jest zwiększanie równości płci i zapewnienie równych szans kobietom i mężczyznom, a także zwalczanie dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną;
f) polityka społeczna służąca podniesieniu poziomu ochrony socjalnej, w tym systemów ochrony socjalnej pod względem ich jakości, dostępności i stabilności finansowania;
g) zwiększenie udziału partnerów społecznych oraz wspieranie dialogu społecznego, m.in. poprzez zwiększenie zdolności wszystkich zainteresowanych stron;
h) propagowanie bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy; oraz
i) podnoszenie świadomości i dialog w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw.
Artykuł 350
Strony zachęcają wszystkie zainteresowane strony, w tym organizacje społeczeństwa obywatelskiego, a w szczególności partnerów społecznych, do zaangażowania w zmiany i reformy polityczne oraz współpracę między Stronami, zgodnie z właściwymi postanowieniami tytułu VIII (Postanowienia instytucjonalne, ogólne i końcowe) niniejszego Układu.
Artykuł 351
Strony dążą do wzmocnienia współpracy w kwestiach zatrudnienia i polityki społecznej na wszystkich odpowiednich forach i we wszystkich odpowiednich organizacjach regionalnych, wielostronnych i międzynarodowych.
Artykuł 352
Strony propagują społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw i ich rozliczalność, a także zachęcają do prowadzenia działalności w sposób odpowiedzialny, na przykład zgodnie z szeregiem międzynarodowych wytycznych dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, a w szczególności z Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych.
Artykuł 353
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
Artykuł 354
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXX do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 15
Zdrowie publiczne
Artykuł 355
Strony zgodnie postanawiają rozwijać współpracę w dziedzinie zdrowia publicznego w celu podniesienia poziomu bezpieczeństwa w zakresie zdrowia publicznego i ochrony zdrowia ludzkiego, co stanowi niezbędny warunek zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego.
Artykuł 356
Współpraca obejmuje w szczególności następujące obszary:
a) wzmocnienie systemu zdrowia publicznego Gruzji, zwłaszcza przez dalszą realizację reformy sektora zdrowia, zapewnienie wysokiej jakości opieki podstawowej i poprawę zarządzania zdrowiem i finansowania opieki zdrowotnej;
b) nadzór epidemiologiczny i kontrolę chorób zaraźliwych, takich jak HlV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby i gruźlica oraz oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe, a także podwyższoną gotowość na zagrożenia dla zdrowia publicznego i sytuacje nadzwyczajne;
c) zapobieganie chorobom niezaraźliwym i ich kontrolę, przede wszystkim poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk, promowanie zdrowego trybu życia, ruchu, uwzględnienie najważniejszych uwarunkowań zdrowotnych, takich jak sposób odżywiania, uzależnienie od alkoholu, środków odurzających czy tytoniu;
d) jakość i bezpieczeństwo substancji pochodzenia ludzkiego;
e) informacje i wiedzę o zdrowiu; oraz
f) pełne wykonanie międzynarodowych umów w dziedzinie zdrowia, w których uczestniczą Strony, w szczególności Międzynarodowych przepisów zdrowotnych oraz ramowej konwencji antytytoniowej.
Artykuł 357
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXXI do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 16
Kształcenie i szkolenie oraz młodzież
Artykuł 358
Strony współpracują w zakresie kształcenia i szkolenia w celu wzmocnienia współpracy i dialogu, w tym dialogu na temat polityki, dążąc do zbliżenia do właściwych polityk i praktyk UE. Strony współpracują na rzecz promowania uczenia się przez całe życie i propagują współpracę i przejrzystość na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa wyższego.
Artykuł 359
Współpraca Stron w zakresie kształcenia i szkolenia koncentruje się między innymi na następujących obszarach:
a) propagowaniu uczenia się przez całe życie, gdyż jest ono istotne dla wzrostu i zatrudnienia i umożliwia obywatelom pełny udział w życiu społecznym;
b) modernizacji systemów kształcenia i szkolenia, poprawie jakości, przydatności i dostępu poprzez szczeble edukacji od wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem po szkolnictwo wyższe;
c) promowaniu jakości w szkolnictwie wyższym zgodnie z unijnym planem modernizacji europejskich systemów szkolnictwa wyższego i procesem bolońskim;
d) wzmocnieniu międzynarodowej współpracy akademickiej i ugruntowaniu uczestnictwa w unijnych programach współpracy oraz zwiększeniu mobilności studentów i nauczycieli;
e) zachęcaniu do nauki języków obcych;
f) wspieraniu postępów w osiągnięciu uznawania kwalifikacji i kompetencji oraz zapewnieniu przejrzystości w tej dziedzinie;
g) wspieraniu współpracy w dziedzinie kształcenia zawodowego i szkolenia, z uwzględnieniem odpowiednich dobrych praktyk UE oraz
h) zwiększeniu zrozumienia procesu integracji europejskiej i wiedzy na jego temat, zacieśnieniu dialogu akademickiego na temat stosunków z UE w ramach Partnerstwa Wschodniego oraz udziału we właściwych programach UE.
Artykuł 360
Strony zgodnie postanawiają współpracować w dziedzinie młodzieży, tak aby:
a) wzmocnić współpracę i kontakty w obszarze polityki dotyczącej młodzieży i kształcenia pozaformalnego dla młodzieży i młodych pracowników;
b) wspierać mobilność młodzieży i młodych pracowników, gdyż przyczynia się ona do wspierania dialogu międzykulturowego i zdobywania wiedzy, umiejętności i kompetencji poza systemami kształcenia formalnego, między innymi poprzez wolontariat;
c) propagować współpracę między organizacjami zrzeszającymi młodzież.
Artykuł 361
Gruzja będzie prowadzić i rozwijać politykę spójną z unijnymi politykami i praktykami, o których mowa w załączniku XXXII do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 17
Współpraca w dziedzinie kultury
Artykuł 362
Strony będą promowały współpracę kulturalną z odpowiednim uwzględnieniem zasad zawartych w Konwencji w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) z 2005 r. Strony będą dążyć do regularnego dialogu politycznego w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym do rozwoju sektora kultury w UE i Gruzji. Współpraca między Stronami sprzyjać będzie dialogowi międzykulturowemu, między innymi dzięki zaangażowaniu w nim sektora kultury i społeczeństwa obywatelskiego w UE i w Gruzji.
Artykuł 363
Współpraca Stron koncentruje się na następujących obszarach:
a) współpracy kulturalnej i wymianie kulturalnej;
b) mobilności sztuki i artystów i wzmocnieniu zdolności w sektorze kultury;
c) dialogu międzykulturowym;
d) dialogu na temat polityki kulturalnej; oraz
e) współpracy na forach międzynarodowych takich jak UNESCO czy Rada Europy, między innymi, w celu rozwijania różnorodności kulturowej oraz zachowania i podkreślenia wartości dziedzictwa kulturowego i historycznego.
ROZDZIAŁ 18
Współpraca w sektorze audiowizualnym i mediów
Artykuł 364
Strony będą promować współpracę w sektorze audiowizualnym i mediów. Współpraca służy wzmocnieniu przemysłu audiowizualnego w UE i Gruzji, w szczególności poprzez szkolenia zawodowe, wymianę informacji oraz promowanie koprodukcji kinowej i telewizyjnej.
Artykuł 365
1. Strony prowadzą regularny dialog w sektorze audiowizualnym i mediów oraz współpracują na rzecz zwiększenia niezależności i profesjonalizmu mediów, a także zacieśnienia związków z mediami UE zgodnie z odpowiednimi standardami europejskimi, w tym standardami wyznaczonymi przez Radę Europy oraz Konwencję UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego.
2. Współpraca może obejmować między innymi szkolenie dziennikarzy i innych osób zajmujących się zawodowo mediami.
Artykuł 366
Współpraca Stron koncentruje się na następujących obszarach:
a) dialogu na temat polityki audiowizualnej i dotyczącej mediów;
b) współpracy na forach międzynarodowych takich jak UNESCO czy Rada Europy; oraz
c) współpracy audiowizualnej i w zakresie mediów, w tym w zakresie kina.
Artykuł 367
Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXXIII do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
ROZDZIAŁ 19
Współpraca w dziedzinie sportu i aktywności fizycznej
Artykuł 368
Strony promują współpracę w obszarze sportu i aktywności fizycznej poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk, tak aby propagować zdrowy tryb życia, społeczne i edukacyjne walory sportu, mobilność w sporcie, oraz w celu zwalczania światowych problemów w sporcie, takich jak doping, rasizm czy przemoc.
ROZDZIAŁ 20
Współpraca społeczeństwa obywatelskiego
Artykuł 369
Strony zacieśniają dialog na temat współpracy społeczeństwa obywatelskiego, którego cele są następujące:
a) intensyfikacja kontaktów oraz wymiany informacji i doświadczeń między wszystkimi sektorami społeczeństwa obywatelskiego w UE i w Gruzji;
b) zapewnienie szerszej wiedzy na temat Gruzji i lepszego jej zrozumienia, w tym jej historii i kultury, w UE, a zwłaszcza wśród organizacji społeczeństwa obywatelskiego znajdujących się w państwach członkowskich, co pozwoli na lepszą świadomość szans i wyzwań w ramach przyszłych stosunków;
c) wzajemne zapewnienie szerszej wiedzy na temat UE i lepszego jej zrozumienia w Gruzji, a w szczególności wśród gruzińskich organizacji społeczeństwa obywatelskiego, gdzie nacisk kładzie się między innymi na wartości, na których UE jest oparta, jej polityki i jej funkcjonowanie.
Artykuł 370
Strony promują dialog i współpracę podmiotów społeczeństwa obywatelskiego z obu stron jako integralną część stosunków między UE a Gruzją. Cele takiego dialogu i takiej współpracy są następujące:
a) zapewnienie udziału społeczeństwa obywatelskiego w stosunkach między UE a Gruzją, zwłaszcza w wykonaniu postanowień niniejszego Układu;
b) zwiększenie udziału społeczeństwa obywatelskiego w publicznym procesie podejmowania decyzji, szczególnie przez otwarty, przejrzysty i regularny dialog między instytucjami publicznymi a stowarzyszeniami przedstawicielskimi i społeczeństwem obywatelskim;
c) ułatwienie i stworzenie warunków dla procesu budowania instytucji i rozwoju organizacji społeczeństwa obywatelskiego na różne sposoby, m.in. poprzez rzecznictwo, tworzenie nieformalnych i formalnych sieci, wzajemne wizyty i warsztaty, zwłaszcza w celu poprawy otoczenia prawnego dla funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego; oraz
d) umożliwienie przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego z każdej strony zaznajomienia się z procesami konsultacji i dialogu społeczeństwa obywatelskiego, w tym partnerami społecznymi i władzami publicznymi, w szczególności w celu włączenia społeczeństwa obywatelskiego w publiczny proces podejmowania decyzji.
Artykuł 371
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
ROZDZIAŁ 21
Współpraca w zakresie rozwoju regionalnego, współpraca transgraniczna i współpraca na szczeblu regionalnym
Artykuł 372
1. Strony promują wzajemne zrozumienie i współpracę dwustronną w dziedzinie polityki rozwoju regionalnego, z uwzględnieniem metod opracowywania i realizacji polityk regionalnych, wielopoziomowego sprawowania rządów oraz partnerstwa, ze szczególnym naciskiem na rozwój obszarów najmniej uprzywilejowanych oraz współpracy terytorialnej, z myślą o stworzeniu kanałów komunikacji i o rozwijaniu wymiany informacji i doświadczeń między organami władz krajowych i lokalnych oraz podmiotami społeczno-gospodarczymi i społeczeństwem obywatelskim.
2. Strony współpracują przede wszystkim w celu dostosowania praktyki stosowanej przez Gruzję do następujących zasad:
a) poprawa wielopoziomowego sprawowania rządów, które wpływa zarówno na poziom centralny rządów, jak i gmin, ze szczególnym uwzględnieniem sposobów większego zaangażowania podmiotów na szczeblu lokalnym;
b) konsolidacja partnerstwa wszystkich stron zaangażowanych w rozwój regionalny; oraz
c) współfinansowanie poprzez wkład finansowy podmiotów zaangażowanych w wykonanie programów i projektów rozwoju regionalnego.
Artykuł 373
1. Strony wspierają i stymulują zaangażowanie organów władz lokalnych we współpracę w zakresie polityki regionalnej, w tym współpracę transgraniczną, oraz w powiązane struktury zarządzania, wzmacniają współpracę poprzez ustanowienie sprzyjających ram prawnych, podtrzymują i rozwijają środki budowania zdolności oraz promują utrwalanie transgranicznych i regionalnych sieci gospodarczych i biznesowych.
2. Strony będą współpracować na rzecz konsolidacji instytucjonalnego i operacyjnego potencjału gruzińskich instytucji w dziedzinach rozwoju regionalnego i planowania przestrzennego, między innymi przez:
a) poprawę koordynacji międzyinstytucjonalnej, w szczególności mechanizmu kontaktów pionowych i poziomych organów administracji centralnej i lokalnej w procesie rozwijania i wdrażania polityki regionalnej;
b) budowanie możliwości organów władz lokalnych, tak aby wspierać wzajemną współpracę transgraniczną zgodnie z przepisami i praktykami UE;
c) wymianę wiedzy, informacji i najlepszych praktyk w zakresie polityki rozwoju regionalnego, aby wspierać dobrobyt gospodarczy społeczności lokalnych i jednolity rozwój regionów.
Artykuł 374
1. Strony wspierają i stymulują rozwój współpracy transgranicznej w innych obszarach objętych niniejszym Układem, między innymi takich jak transport, energia, sieci komunikacyjne, kultura, kształcenie, turystyka i zdrowie.
2. Strony wzmacniają współpracę między swoimi regionami w formie transgranicznych i międzyregionalnych programów, promując udział regionów Gruzji w europejskich strukturach i organizacjach regionalnych i wspierając ich rozwój gospodarczy i instytucjonalny poprzez wykonanie projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania.
3. Działania te będą prowadzone w kontekście:
a) kontynuowania współpracy terytorialnej z regionami europejskimi, w tym w ramach programów współpracy ponadnarodowej i transgranicznej;
b) współpracy w ramach Partnerstwa Wschodniego, z organami UE, w tym z Komitetem Regionów, a także udział w różnych europejskich projektach i inicjatywach regionalnych;
c) współpracy między innymi z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Europejską Siecią Obserwacyjną Planowania Przestrzennego.
Artykuł 375
Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale będą omawiane w ramach regularnego dialogu.
ROZDZIAŁ 22
Ochrona ludności
Artykuł 376
Strony rozwijają i wzmacniają współpracę w zakresie katastrof naturalnych i katastrof spowodowanych przez człowieka. Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem interesów Stron na zasadach równości i obopólnej korzyści, z uwzględnieniem wzajemnych zależności między Stronami oraz wielostronnych działań w tym obszarze.
Artykuł 377
Celem współpracy jest poprawa zapobiegania katastrofom naturalnym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, a także gotowości i reakcji na nie.
Artykuł 378
Strony w szczególności wymieniają informacje i wiedzę specjalistyczną oraz wdrażają wspólne działania na zasadach dwustronnych lub w ramach programów wielostronnych. Współpraca przebiega między innymi poprzez wykonanie konkretnych umów i porozumień administracyjnych w tej dziedzinie, zawartych między Stronami.
Artykuł 379
Współpraca może obejmować następujące cele:
a) wymianę i regularną aktualizację danych kontaktowych w celu zapewnienia ciągłości dialogu oraz całodobowej możliwości wzajemnego kontaktu;
b) we właściwych przypadkach i z zastrzeżeniem posiadania odpowiednich zasobów – ułatwienie wzajemnej pomocy w poważnych sytuacjach wyjątkowych;
c) całodobową wymianę wczesnych ostrzeżeń i zaktualizowanych informacji dotyczących sytuacji wyjątkowych o dużej skali dotykających UE lub Gruzję, w tym prośby o pomoc i oferty pomocy;
d) wymianę informacji na temat pomocy niesionej przez Strony państwom trzecim w sytuacjach wyjątkowych, które uruchamiają unijny mechanizm ochrony ludności;
e) współpracę w zakresie wsparcia ze strony kraju-gospodarza przy wnoszeniu o pomoc/niesieniu pomocy;
f) wymianę najlepszych praktyk i wytycznych w zakresie zapobiegania katastrofom, a także gotowości i reakcji na nie;
g) współpracę w zakresie zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi poprzez między innymi odwołanie się do powiązań między instytucjami i rzecznictwa; informowanie, kształcenie i komunikację; najlepsze praktyki mające na celu zapobieganie zagrożeniom naturalnym lub łagodzenie ich skutków;
h) współpracę w dążeniu do sprawniejszego gromadzenia wiedzy na temat katastrof i zagrożeń oraz oceny ryzyka na potrzeby zarządzania katastrofami;
i) współpracę w zakresie oceny wpływu katastrof na środowisko i zdrowie publiczne;
j) zapraszanie ekspertów na specjalistyczne warsztaty techniczne i sympozja poświęcone kwestiom ochrony ludności;
k) doraźne zapraszanie obserwatorów na poszczególne ćwiczenia i szkolenia organizowane przez UE lub Gruzję; oraz
l) wzmacnianie współpracy w zakresie jak najskuteczniejszego wykorzystania dostępnych możliwości ochrony ludności.
ROZDZIAŁ 23
Uczestnictwo w programach unii europejskiej i w działaniach jej agencji
Artykuł 380
Gruzja ma prawo uczestniczyć w działaniach wszystkich agencji UE, w przypadku których odnośne przepisy ustanawiające daną agencję dopuszczają uczestnictwo Gruzji. Gruzja zawiera z UE osobne umowy umożliwiające jej uczestnictwo w działaniach poszczególnych agencji i określające wysokość jej wkładu finansowego.
Artykuł 381
Gruzja ma prawo uczestniczyć we wszelkich obecnych i przyszłych programach Unii, w przypadku których odpowiednie przepisy ustanawiające te programy dopuszczają uczestnictwo Gruzji. Udział Gruzji w programach Unii jest zgodny z postanowieniami określonymi w Protokole III do niniejszego Układu w sprawie umowy ramowej między Unią Europejską a Gruzją dotyczącej ogólnych zasad uczestnictwa Gruzji w programach unijnych.
Artykuł 382
Strony będą prowadzić regularny dialog na temat uczestnictwa Gruzji w programach UE i działaniach jej agencji. UE informuje zwłaszcza Gruzję o ewentualnym ustanowieniu nowych agencji i programów Unii, a także o zmianach warunków udziału w programach Unii i działaniach agencji, o których mowa w art. 380 i 381 niniejszego Układu.
TYTUŁ VII
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH I KONTROLI
ROZDZIAŁ 1
Pomoc finansowa
Artykuł 383
Gruzja korzysta z pomocy finansowej kierowanej przez właściwe unijne mechanizmy i instrumenty finansowania. Gruzja może również korzystać ze współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EIB), Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju (EBOR) oraz innymi międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Pomoc finansowa ma przyczyniać się do realizacji celów niniejszego Układu i będzie świadczona zgodnie z niniejszym rozdziałem.
Artykuł 384
Podstawowe zasady pomocy finansowej są określone we właściwych rozporządzeniach dotyczących unijnych instrumentów finansowych.
Artykuł 385
Uzgodnione przez Strony priorytetowe obszary pomocy finansowej UE określa się w rocznych programach działań opartych w stosownych przypadkach o ramy wieloletnie, odzwierciedlające uzgodnione priorytety polityki. Wysokość pomocy określona w tych programach uwzględnia zapotrzebowanie Gruzji, zdolności sektorowe oraz postępy reform, w szczególności w obszarach objętych niniejszym Układem.
Artykuł 386
W celu optymalnego wykorzystania dostępnych środków Strony dążą do wdrażania pomocy UE w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi darczyńcami – państwami i organizacjami oraz międzynarodowymi instytucjami finansowymi, oraz zgodnie z międzynarodowymi zasadami dotyczącymi skuteczności pomocy.
Artykuł 387
Najważniejsze prawne, administracyjne i techniczne podstawy pomocy finansowej określa się w ramach właściwych umów między Stronami.
Artykuł 388
Rada Stowarzyszenia jest informowana o postępach we wdrażaniu pomocy finansowej oraz jej wpływie na realizację celów niniejszego Układu. W tym celu właściwe organy Stron dostarczają sobie wzajemnie i regularnie odpowiednich informacji w zakresie monitorowania i oceny.
Artykuł 389
Strony wdrażają pomoc zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami i współpracują w zakresie ochrony interesów finansowych UE i Gruzji zgodnie z rozdziałem 2 (Postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli) w niniejszym tytule.
ROZDZIAŁ 2
Postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli
Artykuł 390
Definicje
Do celów niniejszego rozdziału mają zastosowanie definicje zawarte w protokole IV do niniejszego Układu.
Artykuł 391
Zakres stosowania
Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszelkich dalszych umów lub instrumentów finansowania, jakie zostaną zawarte między Stronami, oraz wszelkich instrumentów finansowych UE, z jakimi Gruzja będzie stowarzyszona, bez uszczerbku dla wszelkich dodatkowych klauzul dotyczących audytu, kontroli na miejscu, inspekcji, kontroli i środków zwalczania nadużyć finansowych, prowadzonych między innymi przez Europejski Trybunał Obrachunkowy i Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF).
Artykuł 392
Środki mające na celu zapobieganie nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym działaniom oraz ich zwalczanie
Strony podejmują skuteczne środki w celu zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym działaniom związanym z wdrażaniem środków UE oraz ich zwalczania, między innymi poprzez wzajemną pomoc administracyjną i prawną w dziedzinach objętych niniejszym Układem.
Artykuł 393
Wymiana informacji i dalsza współpraca na szczeblu operacyjnym
1. Na potrzeby właściwego wykonania niniejszego rozdziału właściwe organy Gruzji i UE regularnie wymieniają informacje oraz, na wniosek jednej ze Stron, prowadzą konsultacje.
2. OLAF może uzgodnić ze swoim odpowiednikiem w Gruzji, zgodnie z gruzińskimi przepisami, dalszą współpracę w obszarze zwalczania nadużyć finansowych, w tym dokonać ustaleń operacyjnych z władzami Gruzji.
3. W odniesieniu do przekazywania i przetwarzania danych osobowych zastosowanie ma art. 14 tytułu III (Sprawiedliwość, wolność i bezpieczeństwo) niniejszego Układu.
Artykuł 394
Zapobieganie nadużyciom finansowym, korupcji i nieprawidłowościom
1. Władze Gruzji regularnie sprawdzają, czy operacje finansowane ze środków UE są realizowane należycie. Podejmują one wszelkie odpowiednie środki w celu zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz w celu ich naprawiania.
2. Władze Gruzji podejmują wszelkie stosowne środki w celu zapobiegania wszelkim praktykom korupcji czynnej lub biernej oraz w celu ich naprawiania, a także w celu wykluczenia konfliktu interesów na każdym etapie procedury związanej z wdrażaniem środków finansowych UE.
3. Władze Gruzji informują Komisję Europejską o wszelkich podjętych środkach prewencyjnych.
4. Komisja Europejska jest uprawniona do uzyskania dowodów zgodnie z art. 56 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.
5. W szczególności jest ona również uprawniona do uzyskiwania dowodów na to, że postępowania o udzielenie zamówienia i dotacji są zgodne z zasadami przejrzystości, równego traktowania oraz niedyskryminacji, zapobiegają wszelkim konfliktom interesów, oferują gwarancje odpowiadające przyjętym normom międzynarodowym oraz zapewniają zgodność z przepisami dotyczącymi należytego zarządzania finansami.
6. Zgodnie z własnymi procedurami Strony udostępniają sobie wzajemnie wszelkie informacje dotyczące wdrażania środków finansowych UE i informują się nawzajem bezzwłocznie o wszelkich zasadniczych zmianach w swoich procedurach lub systemach.
Artykuł 395
Kroki prawne, dochodzenie i ściganie
W następstwie kontroli krajowej lub kontroli UE, władze Gruzji podejmują kroki prawne, w tym we właściwych przypadkach, dochodzenie i ściganie domniemanych i stwierdzonych przypadków nadużyć finansowych, korupcji lub wszelkich innych nieprawidłowości, w tym konfliktów interesów. W stosownych przypadkach OLAF może wspierać właściwe organy Gruzji w realizacji tych zadań.
Artykuł 396
Informowanie o przypadkach nadużyć finansowych, korupcji i nieprawidłowości
1. Władze Gruzji bezzwłocznie przekazują Komisji Europejskiej wszelkie informacje, które są w ich posiadaniu, i które dotyczą domniemania lub stwierdzenia nadużyć finansowych, korupcji lub wszelkich innych nieprawidłowości, w tym konfliktu interesów, występujących w związku z wdrożeniem środków finansowych UE. W przypadku podejrzenia nadużycia finansowego lub korupcji informowane są również OLAF i Komisja Europejska.
2. Władze Gruzji zgłaszają również wszystkie środki podjęte w związku z faktami, o których zawiadamiają na podstawie niniejszego artykułu. Jeżeli nie wystąpiły przypadki nadużyć finansowych, korupcji lub jakichkolwiek innych nieprawidłowości, które podlegałyby zgłoszeniu, władze Gruzji informują Komisję Europejską po zakończeniu każdego roku kalendarzowego.
Artykuł 397
Kontrole
1. Komisja Europejska i Europejski Trybunał Obrachunkowy są uprawnieni do sprawdzenia, czy wszystkie wydatki związane z wykorzystaniem środków finansowych UE zostały poniesione prawidłowo, w sposób zgodny z prawem, oraz z zachowaniem przepisów o należytym zarządzaniu finansami.
2. Kontrole przeprowadza się na podstawie podjętych zobowiązań i dokonanych płatności. Opierają się one na rejestrach oraz, w razie potrzeby, obejmują kontrole w lokalu każdego podmiotu, który zarządza wdrażaniem środków finansowych UE lub bierze w nim udział. Kontrole mogą być przeprowadzane przed zamknięciem rozliczeń za dany rok budżetowy oraz za okres pięciu lat od dnia wypłaty salda.
3. Inspektorzy Komisji Europejskiej lub inne osoby, które zostały upoważnione przez Komisję Europejską lub Europejski Trybunał Obrachunkowy, mogą przeprowadzać kontrole dokumentacji lub kontrole na miejscu i kontrole w lokalu każdego podmiotu, który zarządza wdrażaniem środków finansowych UE lub bierze w nim udział, jak również każdego z ich podwykonawców na terytorium Gruzji.
4. Pracownicy Komisji Europejskiej lub inne osoby upoważnione przez Komisję Europejską lub Europejski Trybunał Obrachunkowy muszą mieć odpowiedni dostęp do miejsc, prac i dokumentów w celu przeprowadzenia takich kontroli, łącznie z informacjami w formie elektronicznej. Informacja o prawie dostępu powinna być przekazana wszystkim instytucjom państwowym w Gruzji i powinna być wyraźnie zawarta w umowach zawieranych celem wdrożenia instrumentów, o których mowa w niniejszym Układzie.
5. Inspekcje i kontrole, o których mowa w niniejszym artykule, mają zastosowanie do wszystkich wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymali środki finansowe UE. Realizując swoje zadania, Europejski Trybunał Obrachunkowy oraz organy kontrolne w Gruzji współpracują w duchu zaufania, z zachowaniem niezależności.
Artykuł 398
Kontrole na miejscu
1. W ramach niniejszego Układu OLAF uprawniony jest do przeprowadzania kontroli i inspekcji na miejscu w celu ochrony interesów finansowych UE przed nadużyciami finansowymi, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami.
2. Kontrole i inspekcje na miejscu są przygotowywane i przeprowadzane przez OLAF w ścisłej współpracy z właściwymi organami Gruzji i z uwzględnieniem właściwych gruzińskich przepisów.
3. Władze Gruzji są odpowiednio wcześnie powiadamiane o przedmiocie, celu i podstawie prawnej kontroli i inspekcji, tak aby mogły zapewnić wszelką wymaganą pomoc. W tym celu urzędnicy zatrudnieni we właściwych organach Gruzji mogą brać udział w kontrolach i inspekcjach na miejscu.
4. Jeśli zainteresowane władze Gruzji wyrażą takie zapotrzebowanie, kontrole i inspekcje na miejscu mogą być przeprowadzone wspólnie przez te władze i OLAF.
5. Jeżeli podmiot gospodarczy przeciwstawia się kontroli lub inspekcji na miejscu, władze Gruzji na mocy przepisów krajowych udzielają OLAF-owi potrzebnego wsparcia, aby umożliwić mu wykonanie jego zadań polegających na przeprowadzeniu kontroli lub inspekcji na miejscu.
Artykuł 399
Środki i sankcje administracyjne
Bez uszczerbku dla ustawodawstwa Gruzji Komisja Europejska może nakładać środki i sankcje administracyjne zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1605/2002, rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich oraz z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.
Artykuł 400
Odzyskanie środków
1. Władze Gruzji podejmują wszelkie stosowne środki w celu wdrożenia wymienionych poniżej postanowień dotyczących odzyskania przez rządową agencję finansującą nienależnie wypłaconych środków finansowych UE.
2. W przypadku gdy realizację środków finansowych UE powierzono władzom Gruzji, Komisja Europejska jest uprawniona do odzyskania nienależnie wypłaconych środków finansowych UE, zwłaszcza w drodze korekt finansowych. Komisja Europejska uwzględnia środki podjęte przez władze Gruzji w celu zapobieżenia utracie przedmiotowych środków finansowych UE.
3. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji w sprawie odzyskania środków Komisja Europejska konsultuje się w tej sprawie z Gruzją. Spory dotyczące odzyskania środków będą omawiane w Radzie Stowarzyszenia.
4. W przypadku, gdy Komisja Europejska realizuje środki finansowe UE pośrednio lub bezpośrednio poprzez powierzanie zadań związanych z wykonaniem budżetu osobom trzecim, decyzje podejmowane przez Komisję Europejską w ramach niniejszego tytułu, na mocy których na osoby inne niż państwa nakładane są zobowiązania pieniężne, podlegają wykonaniu na terytorium Gruzji zgodnie z następującymi zasadami:
a) ich wykonanie odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Gruzji przepisami z zakresu postępowania cywilnego. Klauzula wykonalności decyzji jest nadawana bez jakiejkolwiek kontroli wychodzącej poza weryfikację autentyczności decyzji przez wyznaczony w tym celu przez rząd Gruzji organ krajowy, o którym zostanie powiadomiona Komisja Europejska i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
b) po dopełnieniu tych formalności na wniosek zainteresowanej Strony może ona przystąpić do wykonywania zgodnie z ustawodawstwem Gruzji, wnosząc o rozpatrzenie sprawy bezpośrednio do właściwego organu;
c) Postępowanie egzekucyjne może zostać zawieszone tylko na podstawie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jednakże do rozpatrywania skarg na prawidłowość czynności egzekucyjnych właściwe są sądy Gruzji.
5. Tytuł egzekucyjny wydawany jest przez wyznaczone w tym celu przez rząd Gruzji organy, bez potrzeby przeprowadzania przez nie jakiejkolwiek kontroli wychodzącej poza weryfikację autentyczności aktu. Wykonanie tytułu egzekucyjnego odbywa się zgodnie z przepisami obowiązującymi w Gruzji. Zgodność z prawem decyzji właściwych organów UE o egzekucji podlega kontroli ze strony Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
6. Na tych samych zasadach wykonywane są orzeczenia wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na podstawie klauzuli arbitrażowej zawartej w danej umowie objętej zakresem niniejszego rozdziału.
Artykuł 401
Poufność
Informacje w jakiejkolwiek formie, które pozyskano lub nabyto na podstawie niniejszego rozdziału objęte są tajemnicą zawodową i chronione w taki sam sposób, w jaki podobne informacje chronione są prawem Gruzji oraz odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie w odniesieniu do instytucji UE. Takich informacji nie wolno przekazywać osobom innym niż osoby w instytucjach UE, państwach członkowskich lub w Gruzji, których funkcje wymagają posiadania takich informacji, nie wolno ich również wykorzystywać do celów innych niż zapewnienie skutecznej ochrony interesów finansowych Stron.
Artykuł 402
Zbliżenie przepisów
Gruzja podejmie zbliżenie swoich przepisów do aktów UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w załączniku XXXIV do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym załączniku.
TYTUŁ VIII
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE, OGÓLNE I KOŃCOWE
ROZDZIAŁ 1
Ramy instytucjonalne
Artykuł 403
Dialog polityczny i merytoryczny, w tym na temat kwestii dotyczących współpracy sektorowej między Stronami, może być prowadzony na wszelkich szczeblach. Okresowy dialog merytoryczny na wysokim szczeblu prowadzony jest w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej na mocy art. 404 oraz w ramach regularnych, odbywających się za wzajemnym porozumieniem spotkań przedstawicieli Stron szczebla ministerialnego.
Rada Stowarzyszenia
Artykuł 404
1. Niniejszym ustanawia się Radę Stowarzyszenia. Rada Stowarzyszenia nadzoruje i monitoruje stosowanie i wykonanie niniejszego Układu oraz prowadzi okresowe przeglądy funkcjonowania niniejszego Układu w świetle jego celów.
2. Posiedzenia Rady Stowarzyszenia odbywają się na szczeblu ministerialnym w regularnych odstępach czasu, co najmniej raz do roku, a także w przypadkach, gdy wymagają tego okoliczności. Rada Stowarzyszenia może odbywać spotkania w różnych składach za wzajemnym porozumieniem.
3. Poza nadzorowaniem i monitorowaniem stosowania i wykonania niniejszego Układu Rada Stowarzyszenia analizuje wszystkie najważniejsze kwestie wynikające z niniejszego Układu oraz wszelkie inne dwustronne lub międzynarodowe kwestie będące przedmiotem wspólnego zainteresowania.
Artykuł 405
1. Rada Stowarzyszenia składa się z jednej strony z członków Rady Unii Europejskiej i członków Komisji Europejskiej, a z drugiej strony – z członków rządu Gruzji.
2. Rada Stowarzyszenia przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
3. Radzie Stowarzyszenia przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel Unii i przedstawiciel Gruzji.
4. W stosownych przypadkach oraz za wzajemnym porozumieniem w pracach Rady Stowarzyszenia mogą uczestniczyć przedstawiciele innych podmiotów Stron w charakterze obserwatorów.
Artykuł 406
1. Dla osiągnięcia celów niniejszego Układu Rada Stowarzyszenia jest uprawniona do podejmowania decyzji w ramach zakresu stosowania niniejszego Układu. Decyzje te są wiążące dla Stron, które w celu ich wdrożenia podejmują odpowiednie środki, w tym w razie konieczności działania w ramach organów powołanych na mocy niniejszego Układu i na mocy jego postanowień. Rada Stowarzyszenia może również wydawać zalecenia. Decyzje i zalecenia Rady Stowarzyszenia przyjmuje się za porozumieniem Stron po wypełnieniu przez nie odpowiednich procedur wewnętrznych.
2. Zgodnie z wyznaczonym w niniejszym Układzie celem stopniowego zbliżenia przepisów Gruzji do przepisów UE Rada Stowarzyszenia będzie stanowić platformę wymiany informacji na temat będących w przygotowaniu i obowiązujących aktów prawnych Unii Europejskiej i Gruzji oraz na temat środków wdrażania, egzekwowania i zgodności.
3. Zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu Rada Stowarzyszenia może aktualizować lub zmieniać załączniki do niniejszego Układu bez uszczerbku dla postanowień szczegółowych tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Komitet Stowarzyszenia
Artykuł 407
1. Niniejszym powołuje się Komitet Stowarzyszenia. Komitet Stowarzyszenia wspomaga Radę Stowarzyszenia w wykonywaniu jej obowiązków i funkcji.
2. Komitet Stowarzyszenia składa się z przedstawicieli Stron, co do zasady na szczeblu wyższych urzędników państwowych.
3. Komitetowi Stowarzyszenia przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel UE i przedstawiciel Gruzji.
Artykuł 408
1. W swoim regulaminie Rada Stowarzyszenia określa obowiązki i zasady funkcjonowania Komitetu Stowarzyszenia, do którego zadań należy przygotowanie posiedzeń Rady Stowarzyszenia. Posiedzenia Komitetu Stowarzyszenia odbywają się co najmniej raz do roku, a także za porozumieniem Stron w przypadkach, gdy wymagają tego okoliczności.
2. Rada Stowarzyszenia może przekazać Komitetowi Stowarzyszenia wszystkie swoje uprawnienia, w tym uprawnienia do podejmowania wiążących decyzji.
3. Komitet Stowarzyszenia jest uprawniony do przyjmowania decyzji w przypadkach, określonych w niniejszym Układzie oraz w dziedzinach, w których Rada Stowarzyszenia przekazała mu uprawnienia, zgodnie z art. 406 ust. 1 niniejszego Układu. Decyzje te są wiążące dla Stron, które podejmują odpowiednie środki w celu ich wdrożenia. Komitet Stowarzyszenia przyjmuje decyzje na zasadzie porozumienia Stron, z uwzględnieniem ich procedur wewnętrznych.
4. Komitet Stowarzyszenia odbywa posiedzenia w szczególnym składzie w celu rozstrzygania kwestii dotyczących tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Posiedzenia Komitetu Stowarzyszenia w tym składzie odbywają się co najmniej raz w roku.
Artykuł 409
Specjalne komitety, podkomitety i organy
1. Komitet Stowarzyszenia wspierają podkomitety powołane na mocy niniejszego Układu.
2. Rada Stowarzyszenia może podjąć decyzję o utworzeniu w poszczególnych dziedzinach jakichkolwiek innych specjalnych komitetów lub organów, które są niezbędne do wykonania niniejszego Układu oraz określa ich skład, zadania i zasady funkcjonowania. Ponadto takie specjalne komitety lub organy mogą poddać dyskusji wszelkie kwestie, jakie uznają za istotne, bez uszczerbku dla postanowień szczegółowych tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
3. Komitet Stowarzyszenia może również tworzyć podkomitety, w tym w celu odnotowania postępu w zakresie regularnych dialogów, o których mowa w tytule V (Współpraca gospodarcza) oraz tytule VI (Inne polityki objęte współpracą) niniejszego Układu.
4. Podkomitety są uprawnione do podejmowania decyzji w przypadkach przewidzianych w niniejszym Układzie. Podkomitety przedstawiają zgodnie z wymogami regularne sprawozdania ze swoich działań Komitetowi Stowarzyszenia.
5. Podkomitety powołane na mocy tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu informują z odpowiednim wyprzedzeniem Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o terminach i porządku obrad swoich posiedzeń. Przedstawiają one sprawozdania ze swojej działalności na każdym posiedzeniu Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu.
6. Istnienie podkomitetów nie stanowi dla żadnej ze Stron przeszkody przed kierowaniem wszelkich kwestii bezpośrednio do Komitetu Stowarzyszenia, w tym do jego składu rozstrzygającego kwestie dotyczące handlu.
Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
Artykuł 410
1. Niniejszym powołuje się Komisję Parlamentarną Stowarzyszenia. Stanowi ona forum spotkań i wymiany poglądów miedzy członkami Parlamentu Europejskiego i Parlamentu Gruzji. Platforma zbiera się w określonych przez siebie odstępach czasu.
2. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia składa się z jednej strony z członków Parlamentu Europejskiego oraz z drugiej strony z członków Parlamentu Gruzji.
3. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
4. Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel Parlamentu Europejskiego i przedstawiciel Parlamentu Gruzji, zgodnie z przepisami ustanowionymi w regulaminie tej komisji.
Artykuł 411
1. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia może zażądać od Rady Stowarzyszenia istotnych informacji dotyczących wykonania niniejszego Układu, a Rada Stowarzyszenia dostarcza Komisji Parlamentarnej te informacje.
2. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia jest informowana o decyzjach i zaleceniach Rady Stowarzyszenia.
3. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia może kierować zalecenia do Rady Stowarzyszenia.
4. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia może powołać Podkomisje Parlamentarne Stowarzyszenia.
Platforma Społeczeństwa Obywatelskiego
Artykuł 412
1. Strony propagują również regularne spotkania przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, których celem jest przekazywanie im informacji na temat wykonania niniejszego Układu oraz pozyskiwanie od nich uwag na ten temat.
2. Niniejszym ustanawia się Platformę Społeczeństwa Obywatelskiego UE-Gruzja. W skład tej platformy, będącej forum spotkań i wymiany opinii, wchodzą przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego ze strony UE, w tym członkowie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, oraz przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego ze strony Gruzji, w tym przedstawiciele Gruzińskiej Krajowej Platformy Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego. Platforma zbiera się w określonych przez siebie odstępach czasu.
3. Platforma Społeczeństwa Obywatelskiego przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
4. Platformie Społeczeństwa Obywatelskiego przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz przedstawiciele społeczeństwa cywilnego Gruzji, zgodnie z przepisami ustanowionymi w regulaminie tej platformy.
Artykuł 413
1. Platforma Społeczeństwa Obywatelskiego jest informowana o decyzjach i zaleceniach Rady Stowarzyszenia.
2. Platforma Społeczeństwa Obywatelskiego może kierować zalecenia do Rady Stowarzyszenia.
3. Komitet Stowarzyszenia i Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia dbają o regularne kontakty z przedstawicielami Platformy Społeczeństwa Obywatelskiego w celu pozyskania ich opinii na temat realizacji celów niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 2
Postanowienia ogólne i końcowe
Artykuł 414
Dostęp do sądów i organów administracyjnych
W zakresie niniejszego Układu Strony zobowiązują się zagwarantować osobom fizycznym i prawnym drugiej Strony dostęp do właściwych sądów i organów administracyjnych na zasadach wolnych od dyskryminacji w porównaniu ze swoimi własnymi obywatelami, aby osoby te mogły tam dochodzić swoich praw osobistych i rzeczowych.
Artykuł 415
Wyjątki ze względów bezpieczeństwa
Żadne z postanowień niniejszego Układu nie stanowi przeszkody dla podjęcia przez Stronę jakichkolwiek środków, które:
a) Strona ta uważa za niezbędne w celu zapobieżenia ujawnieniu informacji szkodzących jej podstawowym interesom bezpieczeństwa;
b) odnoszą się do produkcji broni, amunicji lub materiałów wojskowych lub handlu nimi lub też do badań, rozwoju lub produkcji niezbędnej do celów obronnych, o ile środki te nie osłabiają warunków konkurencji w zakresie produktów nieprzeznaczonych na cele ściśle wojskowe;
c) Strona ta uznaje za istotne dla zapewnienia własnego bezpieczeństwa w przypadku poważnych niepokojów wewnętrznych naruszających utrzymanie porządku publicznego, w czasie wojny lub poważnych napięć międzynarodowych grożących wybuchem wojny, lub w celu wywiązania się z obowiązków, jakie na siebie przyjęła, aby zapewnić utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
Artykuł 416
Niedyskryminacja
1. W obszarach objętych niniejszym Układem oraz bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych postanowień w nim zawartych:
a) uregulowania stosowane przez Gruzję w stosunku do UE lub jej państw członkowskich nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek dyskryminacji między państwami członkowskimi, ich obywatelami, przedsiębiorstwami lub spółkami,
b) uregulowania stosowane przez UE lub jej państwa członkowskie w stosunku do Gruzji nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek dyskryminacji między obywatelami Gruzji, jej przedsiębiorstwami lub spółkami.
2. Postanowienia ust. 1 pozostają bez uszczerbku dla prawa Stron do stosowania właściwych przepisów ich ustawodawstwa podatkowego wobec podatników, którzy nie znajdują się w sytuacji identycznej jeżeli chodzi o miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 417
Stopniowe zbliżenie przepisów
Gruzja dokonuje stopniowego zbliżenia przepisów do prawa UE zgodnie z załącznikami do niniejszego Układu, w oparciu o zobowiązania określone w niniejszym Układzie i zgodnie z postanowieniami zawartymi w tych załącznikach. Niniejsze postanowienie pozostaje bez uszczerbku dla szczegółowych zasad i zobowiązań w zakresie zbliżenia przepisów w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Artykuł 418
Dynamiczne zbliżenie przepisów
W świetle celu, jakim jest stopniowe zbliżenie przepisów Gruzji do prawodawstwa UE, Rada Stowarzyszenia może okresowo aktualizować lub zmieniać załączniki do niniejszego Układu, uwzględniając zmiany w prawie UE oraz mających zastosowanie standardach określonych w międzynarodowych instrumentach uznanych przez Strony za właściwe oraz, we właściwych przypadkach, uwzględniając zakończenie odpowiednich procedur wewnętrznych przez Strony. Niniejsze postanowienie pozostaje bez uszczerbku dla postanowień szczegółowych w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Artykuł 419
Monitorowanie zbliżenia przepisów
1. Monitorowanie oznacza stałą ocenę postępów we wdrażaniu i realizacji środków objętych niniejszym Układem.
2. Monitoring obejmuje przeprowadzaną przez UE ocenę zbliżenia prawa Gruzji do prawa UE zgodnie z niniejszym Układem, w tym ocenę wdrażania i egzekwowania. Ocena może być przeprowadzana przez UE indywidualnie i z jej własnej inicjatywy, zgodnie z postanowieniami tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, przez UE w porozumieniu z Gruzją lub wspólnie przez Strony. Aby ułatwić proces oceny, Gruzja składa UE sprawozdania z postępów w zbliżeniu przepisów, w stosownych przypadkach przed zakończeniem okresów przejściowych określonych w niniejszym Układzie w odniesieniu do aktów prawnych UE. Proces sprawozdawczości i oceny, w tym sposób przeprowadzania oceny i jej częstotliwość, uwzględnia szczególne procedury określone w niniejszym Układzie lub decyzje organów instytucjonalnych powołanych niniejszym Układem.
3. Monitorowanie może obejmować kontrole na miejscu z udziałem instytucji, organów i agencji UE, organów pozarządowych, organów nadzorczych, niezależnych ekspertów oraz, w razie konieczności, innych organów i osób.
4. Wynik działań monitorujących, w tym oceny zbliżenia przepisów zgodnie z art. 2 niniejszego artykułu, poddawany jest dyskusji we wszystkich właściwych organach ustanowionych na mocy niniejszego Układu. Organy te mogą przyjmować wspólne zalecenia, które przedkłada się Radzie Stowarzyszenia.
5. Jeśli Strony zgadzają się, że konieczne środki objęte tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu zostały wdrożone i są realizowane, Rada Stowarzyszenia, na mocy uprawnień przyznanych jej przez art. 406 i 408 niniejszego Układu, wyraża zgodę na dalsze otwarcie rynku zgodnie z tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
6. Przedkładane Radzie Stowarzyszenia wspólne zalecenia, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, lub brak wydania takiego zalecenia, nie podlegają rozstrzyganiu sporów określonemu w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Decyzja podjęta przez właściwy organ ustanowiony na mocy niniejszego Układu lub brak takiej decyzji nie podlega rozstrzyganiu sporów określonemu w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Artykuł 420
Wypełnianie zobowiązań
1. Strony wprowadzają wszelkie ogólne lub szczególne środki wymagane w celu wypełnienia ich zobowiązań w ramach niniejszego Układu. Zapewniają one osiągnięcie celów określonych w niniejszym Układzie.
2. Strony zgodnie postanawiają prowadzić w trybie pilnym i właściwymi kanałami, na wniosek jednej ze Stron, konsultacje mające na celu rozpatrzenie wszelkich kwestii związanych z interpretacją, wdrażaniem lub stosowaniem w dobrej wierze niniejszego Układu oraz innymi istotnymi aspektami stosunków między Stronami.
3. Strony kierują do Rady Stowarzyszenia wszelkie spory dotyczące interpretacji, wdrażania lub stosowania w dobrej wierze niniejszego Układu zgodnie z jego art. 421. Rada Stowarzyszenia może rozstrzygać spory w drodze wiążących decyzji.
Artykuł 421
Rozstrzyganie sporów
1. W przypadku powstania sporu między Stronami dotyczącego interpretacji, wdrażania lub stosowania w dobrej wierze niniejszego Układu jedna ze Stron przekazuje drugiej Stronie oraz Radzie Stowarzyszenia formalny wniosek o rozstrzygnięcie spornej kwestii. W drodze odstępstwa spory dotyczące interpretacji, wdrażania lub stosowania w dobrej wierze tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu reguluje wyłącznie rozdział 14 (Rozstrzyganie sporów).
2. Strony dokładają wszelkich starań, aby rozstrzygnąć spór poprzez prowadzone w dobrej wierze konsultacje w ramach Rady Stowarzyszenia oraz innych właściwych organów, o których mowa w art. 407 i 409 niniejszego Układu, w celu jak najszybszego znalezienia rozwiązań możliwych do przyjęcia przez obie Strony.
3. Strony przekazują Radzie Stowarzyszenia i innym właściwym organom wszelkie informacje konieczne do dokładnego zbadania sytuacji.
4. Do czasu rozstrzygnięcia sporu jest on przedmiotem dyskusji na każdym posiedzeniu Rady Stowarzyszenia. Spór uznaje się za rozstrzygnięty, jeśli Rada Stowarzyszenia podjęła wiążącą decyzję rozstrzygającą zgodnie z art. 420 ust. 3 niniejszego Układu lub jeśli oświadczyła, że spór został zakończony. Konsultacje w sprawie sporu mogą również toczyć się na spotkaniach Rady Stowarzyszenia lub innych właściwych organów, ustanowionych zgodnie z art. 407 i 409 niniejszego Układu, zgodnie z uzgodnieniami między Stronami lub na wniosek jednej ze Stron. Konsultacje mogą być również prowadzone w formie pisemnej.
5. Wszystkie informacje ujawnione podczas konsultacji są poufne.
Artykuł 422
Środki właściwe w przypadku uchybienia zobowiązaniom
1. Strona może podjąć właściwe środki, jeśli sporna kwestia nie zostanie rozwiązana w ciągu trzech miesięcy od dnia przedłożenia formalnego wniosku o rozstrzygnięcie sporu zgodnie z art. 421 niniejszego Układu oraz jeśli Strona skarżąca nadal uznaje, że druga Strona uchybiła zobowiązaniom spoczywającym na niej na mocy niniejszego Układu. Warunek trzymiesięcznego okresu konsultacji może zostać zniesiony za porozumieniem Stron i nie ma zastosowania do wyjątkowych przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. W wyborze właściwych środków pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie niniejszego Układu. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, takie środki nie mogą obejmować zawieszenia praw ani obowiązków wynikających z niniejszego Układu, określonych w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem). Środki podjęte na mocy ust. 1 niniejszego artykułu są bezzwłocznie notyfikowane Radzie Stowarzyszenia i podlegają konsultacjom zgodnie z art. 420 ust. 2 niniejszego Układu oraz mechanizmowi rozstrzygania sporów zgodnie z art. 420 ust. 3 i art. 421 niniejszego Układu.
3. Wyjątki, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, mają zastosowanie do:
a) wypowiedzenia Układu, nieusankcjonowanego przez ogólne zasady prawa międzynarodowego; lub
b) naruszenia przez drugą Stronę któregokolwiek z istotnych elementów niniejszego Układu, o których mowa w art. 2 w tytule I (Zasady ogólne) niniejszego Układu.
Artykuł 423
Związek z innymi umowami
1. Niniejszym traci moc Umowa o partnerstwie i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony, podpisana w Luksemburgu w dniu 22 kwietnia 1996 r., która weszła w życie w dniu 1 lipca 1999 r.
2. Niniejszy Układ zastępuje umowę wskazaną w ust. 1. Odesłania do tej umowy we wszelkich innych umowach między Stronami są traktowane jako odesłania do niniejszego Układu.
3. Niniejszy Układ zastępuje Umowę między Unią Europejską a Gruzją w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych, podpisaną w Brukseli w dniu 14 lipca 2011 r., która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2012 r.
Artykuł 424
1. Do czasu przyznania równoważnych praw osobom i podmiotom gospodarczym na mocy niniejszego Układu pozostaje on bez wpływu na prawa gwarantowane tym osobom i podmiotom postanowieniami istniejących umów wiążących jedno lub kilka państw członkowskich z jednej strony i Gruzję z drugiej strony.
2. Obowiązujące umowy dotyczące szczegółowych obszarów współpracy, objętych zakresem niniejszego Układu, są uważane za część ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszym Układem oraz za część wspólnych ram instytucjonalnych.
Artykuł 425
1. Strony mogą uzupełnić niniejszy Układ poprzez zawarcie szczegółowych umów w którymkolwiek z obszarów objętych zakresem Układu. Takie umowy szczegółowe są integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszym Układem oraz stanowią część wspólnych ram instytucjonalnych.
2. Bez uszczerbku dla odpowiednich postanowień Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ani niniejszy Układ, ani działania podejmowane na jego podstawie, nie mają wpływu na uprawnienia państw członkowskich do podejmowania działań w ramach współpracy dwustronnej z Gruzją, bądź też do zawierania, w odpowiednich przypadkach, nowych umów o partnerstwie i współpracy z Gruzją.
Artykuł 426
Załączniki i protokoły
Załączniki i protokoły do niniejszego Układu stanowią integralną część niniejszego Układu.
Artykuł 427
Czas trwania
1. Niniejszy Układ zostaje zawarty na czas nieokreślony.
2. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszy Układ poprzez powiadomienie drugiej Strony. Niniejszy Układ przestaje obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania takiego powiadomienia.
Artykuł 428
Definicja Stron
Do celów niniejszego Układu termin „Strony” oznacza UE, państwa członkowskie UE lub UE i jej państwa członkowskie, zgodnie z właściwymi uprawnieniami przyznanymi na mocy Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz, we właściwych przypadkach, oznacza również Euratom, zgodnie z jego uprawnieniami przyznanymi na mocy Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, z jednej strony, oraz Gruzję, z drugiej strony.
Artykuł 429
Terytorialny zakres stosowania
1. Niniejszy Układ ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, do których stosuje się Traktat o Unii Europejskiej, Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, na warunkach określonych w tych Traktatach oraz, z drugiej strony, do terytorium Gruzji.
2. Stosowanie niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) w odniesieniu do Abchazji i Regionu Cchinwali/Osetii Południowej, nad którymi rząd Gruzji nie sprawuje faktycznej kontroli, rozpoczyna się w momencie, gdy Gruzja zapewni pełne wdrożenie i egzekwowanie niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) na całym swoim terytorium.
3. Rada Stowarzyszenia przyjmuje decyzję dotyczącą terminu pełnego wdrożenia i egzekwowania niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) na całym terytorium Gruzji.
4. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że pełne wdrożenie i egzekwowanie, odpowiednio, niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) przestaje być zapewnione w regionach Gruzji, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, Strona ta może złożyć wniosek do Rady Stowarzyszenia o ponowne rozważenie dalszego stosowania, odpowiednio, niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) w odniesieniu do przedmiotowych regionów. Rada Stowarzyszenia bada sytuację i przyjmuje decyzję w sprawie dalszego stosowania niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku. Jeżeli Rada Stowarzyszenia nie przyjmie decyzji w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku, stosowanie niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) zostaje zawieszone w odniesieniu do przedmiotowych regionów do dnia przyjęcia decyzji przez Radę Stowarzyszenia.
5. Decyzje Rady Stowarzyszenia na mocy niniejszego artykułu dotyczące stosowania tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu dotyczą całego tytułu V i nie mogą obejmować tylko jego poszczególnych części.
Artykuł 430
Depozytariusz Układu
Depozytariuszem niniejszego Układu jest Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej.
Artykuł 431
Wejście w życie i tymczasowe stosowanie
1. Strony ratyfikują lub zatwierdzają niniejszy Układ zgodnie z własnymi procedurami. Dokumenty ratyfikacyjne lub zatwierdzające składa się w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.
2. Niniejszy Układ wchodzi w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po dacie złożenia ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzającego.
3. Niezależnie od postanowień ust. 2 niniejszego artykułu Unia i Gruzja zgodnie postanawiają tymczasowo stosować niniejszy Układ w części ustalonej przez Unię, określonej w ust. 4 niniejszego artykułu, i zgodnie z właściwymi procedurami wewnętrznymi Stron i ich obowiązującym prawodawstwem.
4. Tymczasowe stosowanie niniejszego Układu staje się skuteczne od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dacie otrzymania przez depozytariusza niniejszego Układu następujących dokumentów:
a) od Unii – powiadomienia o ukończeniu procedur niezbędnych w tym celu, wskazującego części Układu, które stosuje się tymczasowo; oraz
b) od Gruzji – instrumentów ratyfikacyjnych złożonych zgodnie z jej krajowymi procedurami i przepisami mającymi zastosowanie.
5. Do celów odpowiednich postanowień niniejszego Układu, w tym jego odnośnych załączników i protokołów, wszelkie odniesienia w tych postanowieniach do „daty wejścia w życie niniejszego Układu” rozumie się jako „datę, od której niniejszy Układ stosuje się tymczasowo” zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.
6. W okresie tymczasowego stosowania nadal stosuje się postanowienia Umowy o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony a Gruzją z drugiej strony, podpisanej w Luksemburgu w dniu 22 kwietnia 1996 r., która weszła w życie w dniu 1 lipca 1999 r., o ile nie wchodzą one w zakres objęty tymczasowym stosowaniem niniejszego Układu.
7. Każda ze Stron może złożyć depozytariuszowi niniejszego Układu pisemne powiadomienie o zamiarze odstąpienia od tymczasowego stosowania niniejszego Układu. Wypowiedzenie tymczasowego stosowania staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia przez depozytariusza niniejszego Układu.
Artykuł 432
Teksty autentyczne
Niniejszy Układ sporządza się w dwóch egzemplarzach w każdym z następujących języków: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, rumuńskim, węgierskim, włoskim i gruzińskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.
W DOWÓD CZEGO, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie w tym celu umocowani, podpisali niniejszy Układ.
Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego siódmego czerwca roku dwa tysiące czternastego.
ZAŁĄCZNIK I
WOLNOŚĆ, BEZPIECZEŃSTWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ
W kontekście wdrażania niniejszego Układu lub innych umów Strony gwarantują poziom prawnej ochrony danych, który odpowiada co najmniej poziomowi określonemu w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych oraz Konwencji Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, podpisanej w dniu 28 stycznia 1981 r. (ETS nr 108) oraz protokołu dodatkowego do tej konwencji dotyczącego organów nadzoru i transgranicznych przepływów danych, podpisanego w dniu 8 listopada 2001 r. (ETS nr 181). W stosownych przypadkach Strony uwzględniają decyzje ramową Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych oraz Zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy nr R (87) 15 z dnia 17 września 1987 r. regulujące wykorzystywanie danych osobowych w sektorze policji.
ZAŁĄCZNIK II
ZNOSZENIE CEŁ
ZAŁĄCZNIK II-A
PRODUKTY OBJĘTE ROCZNYMI BEZCŁOWYMI KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI (UNIA)
| Kod CN 2012 | Opis produktu | Wielkość (tony) |
| 0703 20 00 | Czosnek, świeży lub schłodzony | 220 |
ZAŁĄCZNIK II-B
PRODUKTY OBJĘTE CENĄ WEJŚCIA (1),
które są zwolnione ze składnika ad valorem cła przywozowego (UNIA)
| Kod CN 2012 | Opis produktu | |
| 0702 00 00 | Pomidory, świeże lub schłodzone | |
| 0707 00 05 | Ogórki, świeże lub schłodzone | |
| 0709 91 00 | Karczochy, świeże lub schłodzone | |
| 0709 93 10 | Cukinia, świeża lub schłodzona | |
| 0805 10 20 | Pomarańcze słodkie, świeże | |
| 0805 20 10 | Klementynki | |
| 0805 20 30 | Monrealesy i satsumy | |
| 0805 20 50 | Mandarynki i wilkingi | |
| 0805 20 70 | Tangeryny | |
| 0805 20 90 | Tangele, ortaniki, malaguinas i podobne hybrydy cytrusowe (z wyjątkiem klementynek, monrealesów, satsumas, mandarynek, wilkingów i tangeryn) | |
| 0805 50 10 | Cytryny „Citrus limon, Citrus limonum” | |
| 0806 10 10 | Winogrona stołowe, świeże | |
| 0808 10 80 | Jabłka, świeże (z wyjątkiem jabłek na cydr (cidr), luzem, od dnia 16 września do dnia 15 grudnia) | |
| 0808 30 90 | Gruszki, świeże (z wyjątkiem gruszek na perry, luzem, od dnia 1 sierpnia do 31 grudnia) | |
| 0809 10 00 | Morele, świeże | |
| 0809 21 00 | Wiśnie „Prunus cerasus”, świeże | |
| 0809 29 00 | Czereśnie (z wyjątkiem wiśni), świeże | |
| 0809 30 10 | Nektaryny, świeże | |
| 0809 30 90 | Brzoskwinie (z wyjątkiem nektaryn), świeże | |
| 0809 40 05 | Śliwki, świeże | |
| 2009 61 10 | Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brbca <= 30 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) | |
| 2009 69 19 | Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 67 przy 20 „C, o wartości > 22 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) |
|
| 2009 69 51 | Skoncentrowany sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 30 lecz <= 67 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) |
|
| 2009 69 59 | Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 30 lecz <= 67 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem skoncentrowanego lub zawierającego alkohol) |
|
| 2204 30 92 | Moszcz gronowy, niesfermentowany, skoncentrowany w rozumieniu dodatkowej uwagi 7 do działu 22, o gęstości <= 1,33 g/cm3 w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5 % obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) |
|
| 2204 30 94 | Moszcz gronowy, niesfermentowany, nieskoncentrowany, o gęstości <= 1,33 g/cm3 w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5 % obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) |
|
| 2204 30 96 | Moszcz gronowy, niesfermentowany, skoncentrowany w rozumieniu dodatkowej uwagi 7 do działu 22, o gęstości > 1,33 g/cm3 w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5 % obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) |
|
| 2204 30 98 | Moszcz gronowy, niesfermentowany, nieskoncentrowany, o gęstości > 1,33 g/cm3 w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 %obj. lecz > 0,5 % obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) |
|
|
|
(1) Zob. załącznik 2 do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej.
ZAŁĄCZNIK ll-C
PRODUKTY OBJĘTE MECHANIZMEM PRZECIWDZIAŁAJĄCYM OBCHODZENIU CEŁ (UNIA)
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK III
ZBLIŻENIE PRZEPISÓW
ZAŁĄCZNIK III-A
WYKAZ PRZEPISÓW SEKTOROWYCH OBJĘTYCH ZBLIŻENIEM
Poniższy wykaz odzwierciedla priorytety Gruzji w odniesieniu do zbliżenia przepisów z dyrektywami UE opartymi na ogólnym i nowym podejściu, jak wskazano w strategii rządu Gruzji dotyczącej normalizacji, akredytacji, oceny zgodności, regulacji technicznych i metrologii oraz programie dotyczącym reform ustawodawczych i przyjęcia regulacji technicznych z marca 2010 r.
1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/9/WE z dnia 20 marca 2000 r. odnosząca się do urządzeń kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób
| Ramy czasowe: zbliżenie przepisów w 2011 r. |
2. Dyrektywa 95/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dźwigów
| Ramy czasowe: zbliżenie przepisów w 2011 r. |
3. Dyrektywa 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych
| Ramy czasowe: w ciągu 2013 r. |
4. Dyrektywa Rady 92/42/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie wymogów sprawności dla nowych kotłów wody gorącej opalanych paliwem płynnym lub gazowym
| Ramy czasowe: w ciągu 2013 r. |
5. Dyrektywa 2009/105/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. odnosząca się do prostych zbiorników ciśnieniowych
| Ramy czasowe: w ciągu 2013 r. |
6. Dyrektywa 94/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do rekreacyjnych jednostek pływających
| Ramy czasowe: w ciągu 2013 r. |
7. Dyrektywa Komisji 2008/43/WE z dnia 4 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z dyrektywą Rady 93/15/EWG
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
8. Dyrektywa 94/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem
| Ramy czasowe: w ciągu czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
9. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności
| Ramy czasowe: w ciągu czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
10. Dyrektywa 2004/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej
| Ramy czasowe: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
11. Dyrektywa 2006/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia
| Ramy czasowe: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
12. Dyrektywa Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
13. Dyrektywa 98/79/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
14. Dyrektywa Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
15. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/142/WE z dnia 30 listopada 2009 r. odnosząca się do urządzeń spalających paliwa gazowe
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
16. Dyrektywa Rady 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
17. Dyrektywa 98/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
18. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek
| Ramy czasowe: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
19. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych
| Ramy czasowe: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
20. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/23/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wag nieautomatycznych
| Ramy czasowe: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
21. Dyrektywa 2004/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie przyrządów pomiarowych
| Ramy czasowe: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu |
ZAŁĄCZNIK III-B
ORIENTACYJNY WYKAZ PRZEPISÓW HORYZONTALNYCH
Poniższy wykaz zawiera horyzontalne „zasady i praktyki ustanowione w unijnym dorobku” o którym mowa w art. 47 ust. 1 niniejszego Układu. Ma on służyć Gruzji jako ogólna wytyczna do celów zbliżenia przepisów z unijnymi środkami horyzontalnymi.
1. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu
2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu
3. Dyrektywa 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów
4. Dyrektywa Rady 80/181/EWG z dnia 20 grudnia 1979 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do jednostek miar, zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/3/WE
5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej
6. Dyrektywa Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe
ZAŁĄCZNIK IV
ZAKRES
ZAŁĄCZNIK IV-A
ŚRODKI SANITARNE I FITOSANITARNE
CZĘŚĆ 1
Środki mające zastosowanie do głównych kategorii zwierząt żywych
I. Koniowate (włączając zebry), osły lub potomstwo z krzyżówek tych gatunków
II. Bydło (włączając Bubalus bubalis oraz Bizon)
III. Owce i kozy
IV. Świniowate
V. Drób (w tym kury, indyki, perliczki, kaczki, gęsi)
VI. Ryby żywe
VII. Skorupiaki
VIII Mięczaki
IX. Jaja i gamety żywych ryb
X. Jaja wylęgowe
XI. Nasienie, zarodki i komórki jajowe
XII. Pozostałe ssaki
XIII. Pozostałe ptaki
XIV. Gady
XV. Płazy
XVI. Pozostałe kręgowce
XVII. Pszczoły
CZĘŚĆ 2
Środki mające zastosowanie do produktów zwierzęcych
I. Główne kategorie produktów zwierzęcych przeznaczonych do spożycia przez ludzi
1. Świeże mięso gospodarskich zwierząt kopytnych, drobiu i zajęczaków, hodowlanych i łownych, włączając podroby
2. Mięso mielone, przetwory mięsne, mięso oddzielone mechanicznie (MOM), produkty mięsne
3. Żywe małże
4. Produkty rybołówstwa
5. Surowe mleko, siara, produkty mleczne i produkty na bazie siary
6. Jaja i produkty jaj
7. Żabie udka i ślimaki
8. Wytopione tłuszcze zwierzęce i skwarki
9. Poddane obróbce żołądki, pęcherze i jelita
10. Żelatyna, surowce do produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi
11. Kolagen
12. Miód i produkty pszczelarskie
II. Główne kategorie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego
| W rzeźniach | Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do karmienia zwierząt futerkowych |
| Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych | |
| Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym | |
| Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do wyrobu produktów pochodnych stosowanych poza łańcuchem paszowym | |
| W zakładach mleczarskich | Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka |
| Siara i produkty z siary | |
| W innych zakładach zbierania lub przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (np. materiałów nieprzetworzonych/niepoddanych obróbce) | Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym |
| Niepoddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Poddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów wolnych od afrykańskiego pomoru świń | |
| Kości i produkty kostne (z wyjątkiem mączki kostnej), rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wykorzystania innego niż materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby | |
| Rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby | |
| Żelatyna nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi stosowana w przemyśle fotograficznym | |
| Wełna i włosy | |
| Poddane obróbce pióra, ich części i puch | |
| W zakładach przetwórstwa | Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko |
| Produkty z krwi, które można wykorzystać jako materiał paszowy | |
| Poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Poddane obróbce skóry i skórki przeżuwaczy i zwierząt koniowatych (21 dni) | |
| Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów, które nie są wolne od afrykańskiego pomoru świń | |
| Olej z ryb do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Tłuszcze wytopione do użycia jako materiały paszowe | |
| Tłuszcze wytopione do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Żelatyna lub kolagen do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Hydrolizat białkowy, fosforan diwapnia lub fosforan trójwapniowy do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Pszczele produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie | |
| Pochodne tłuszczów do użycia poza łańcuchem paszowym | |
| Pochodne tłuszczów do użycia jako pasza lub poza łańcuchem paszowym | |
| Produkty jajeczne, które można wykorzystać jako materiał paszowy | |
| W zakładach wytwarzających karmę dla zwierząt domowych (w tym w zakładach wytwarzających gryzaki dla psów i dodatki smakowe) | Karma dla zwierząt domowych w puszkach |
| Przetworzona karma dla zwierząt domowych, inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach | |
| Gryzaki dla psów | |
| Surowa karma dla zwierząt domowych do bezpośredniej sprzedaży | |
| Dodatki smakowe do użycia w produkcji karmy dla zwierząt domowych | |
| W zakładach wytwarzających trofea myśliwskie | Poddane obróbce trofea myśliwskie i inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych, składające się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek |
| Trofea myśliwskie lub inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych składające się z całych części anatomicznych, niepoddane obróbce | |
| W zakładach lub wytwórniach wytwarzających produkty pośrednie | Produkty pośrednie |
| Nawozy i środki uszlachetniające glebę | Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko |
| Przetworzony obornik, produkty pochodne z przetworzonego obornika i guano nietoperzy | |
| W magazynowaniu produktów pochodnych | Wszystkie produkty pochodne |
III. Czynniki chorobotwórcze
CZĘŚĆ 3
Rośliny, produkty roślinne i inne produkty
Rośliny, produkty roślinne i inne produkty (1) będące potencjalnymi nosicielami agrofagów, które ze względu na swój charakter lub przetworzenie mogą stwarzać ryzyko wprowadzenia i rozprzestrzenienia agrofagów.
CZĘŚĆ 4
Środki mające zastosowanie do żywności i dodatków paszowych
Żywność:
1. Dodatki do żywności (wszystkie dodatki do żywności i barwniki);
2. Substancje pomocnicze w przetwórstwie;
3. Środki aromatyzujące;
4. Enzymy spożywcze.
Pasze (2):
5. Dodatki paszowe;
6. Materiały paszowe;
7. Mieszanki paszowe i karma dla zwierząt domowych, o ile nie wchodzą w zakres części 2 (II);
8. Niepożądane substancje w paszy.
|
|
(1) Przesyłki masowe, przesyłki, pojemniki, gleba i podłoża uprawowe oraz wszelkie inne organizmy, przedmioty lub materiały, które mogą gromadzić lub rozprzestrzeniać agrofagi.
(2) Tylko produkty uboczne pochodzące od zwierząt lub części zwierząt, zgłoszone jako nadające się do spożycia przez ludzi, mogą dostać się do łańcucha paszowego zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych.
ZAŁĄCZNIK IV-B
NORMY DOTYCZĄCE DOBROSTANU ZWIERZĄT
Normy dotyczące dobrostanu zwierząt w zakresie:
1 ogłuszania i uboju zwierząt;
2 transportu zwierząt i powiązanych czynności;
3 chowu zwierząt.
ZAŁĄCZNIK IV-C
INNE ŚRODKI OBJĘTE TYTUŁEM IV ROZDZIAŁ 4
1. Chemikalia pochodzące z wydostawania się substancji z opakowań
2. Produkty złożone
3. Organizmy genetycznie zmodyfikowane (GMO)
4. Hormony wzrostu, ryreostatyki, niektóre hormony i beta-agoniści
Gruzja dokona zbliżenia swoich przepisów dotyczących GMO z przepisami Unii wskazanymi w wykazie przepisów objętych zbliżeniem, jak określono w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu.
ZAŁĄCZNIK IV-D
ŚRODKI, KTÓRE MAJĄ ZOSTAĆ WŁĄCZONE PO ZBLIŻENIU PRZEPISÓW Z PRAWODAWSTWEM UNIJNYM
1. Chemikalia do odkażania żywności
2. Klony
3. Napromieniowanie (jonizacja)
ZAŁĄCZNIK V
WYKAZ CHORÓB ZWIERZĄT I ZWIERZĄT AKWAKULTURY PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZGŁASZANIA ORAZ ZWALCZANYCH AGROFAGÓW, OD KTÓRYCH DANE REGIONY MOŻNA UZNAĆ ZA WOLNE
ZAŁĄCZNIK V-A
WYKAZ CHORÓB ZWIERZĄT I RYB PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZGŁASZANIA, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH UZNANO STATUS STRON I MOŻNA PODEJMOWAĆ DECYZJE DOTYCZĄCE REGIONALIZACJI
1. Pryszczyca
2. Choroba pęcherzykowa świń
3. Pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej
4. Afrykański pomór koni
5. Afrykański pomór świń
6. Choroba niebieskiego języka
7. Zjadliwa grypa ptaków
8. Rzekomy pomór drobiu
9. Księgosusz
10. Klasyczny pomór świń
11. Zaraza płucna bydła
12. Pomór małych przeżuwaczy
13. Ospa owiec i kóz
14. Gorączka doliny Rift
15. Choroba guzowatej skóry bydła
16. Wenezuelskie zapalenie mózgu i rdzenia koni
17. Nosacizna
18. Zaraza stadnicza
19. Enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń
20. Zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN)
21. Wirusowa posocznica krwotoczna (VHS)
22. Zakaźna anemia łososia (ISA)
23. Bonamioza (Bonamia ostrcac)
24. Zakażenie wywoływane przez Marteilia refringens
ZAŁĄCZNIK V-B
UZNANIE STATUSU DOTYCZĄCEGO AGROFAGÓW, OBSZARÓW WOLNYCH OD AGROFAGÓW ORAZ STREF CHRONIONYCH
A. Uznanie statusu dotyczącego obecności agrofagów
Każda ze Stron sporządza i przekazuje wykaz zwalczanych agrofagów w oparciu o następujące zasady:
1. Agrofagi, których występowania nie stwierdzono w żadnej części jej terytorium;
2. Agrofagi, których występowanie stwierdzono w części jej terytorium i pod urzędową kontrolą;
3. Agrofagi, których występowanie stwierdzono w części jej terytorium, pod urzędową kontrolą i dla których ustanowiono obszary wolne od agrofagów lub strefy chronione.
Każda zmiana w wykazie jest bezzwłocznie notyfikowana drugiej Stronie, oprócz przypadków, w których zmiana taka została notyfikowana właściwej organizacji międzynarodowej.
B. Uznanie obszarów wolnych od agrofaga i stref chronionych
Strony uznają strefy chronione i pojęcie obszarów wolnych od agrofaga oraz ich stosowanie zgodne z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami dla Środków Fitosanitarnych.
ZAŁĄCZNIK VI
REGIONAUZACJA/PODZIAŁ NA STREFY, OBSZARY WOLNE OD AGROFAGA I STREFY CHRONIONE
A. Choroby zwierząt i zwierząt akwakultury
1. Choroby zwierząt
Podstawowym elementem uznawania statusu chorobowego zwierząt terytorium lub regionu Strony jest Kodeks zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).
Podstawą decyzji w sprawie regionalizacji dotyczących chorób zwierząt jest Kodeks zdrowia zwierząt lądowych OIE.
2. Choroby zwierząt akwakultury
Podstawą decyzji w sprawie regionalizacji dotyczących chorób zwierząt akwakultury jest Kodeks zdrowia zwierząt wodnych OIE.
B. Agrofagi
Kryteria ustanawiania obszarów wolnych od agrofaga lub stref chronionych w odniesieniu do niektórych agrofagów muszą być zgodne z przepisami:
– Międzynarodowego Standardu dla Środków Fitosanitarnych nr 4 FAO dotyczącego wymogów ustanawiania obszarów wolnych od agrofaga oraz definicji odpowiednich Międzynarodowych Standardów dla Środków Fitosanitarnych albo
– art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie.
C. Kryteria uznawania szczególnego statusu chorób zwierząt na terytorium lub w regionie Strony
1. W przypadku gdy Strona dokonująca przywozu uzna, że jej terytorium lub jego część jest wolna od choroby zwierząt innej niż te wymienione w załączniku V-A do niniejszego Układu, przedstawia ona Stronie dokonującej wywozu właściwe dokumenty uzupełniające, określające w szczególności następujące kryteria:
– charakter choroby oraz historię jej występowania na swoim terytorium;
– wyniki testów nadzoru, oparte na badaniach serologicznych, mikrobiologicznych, patologicznych lub epidemiologicznych oraz na fakcie, że choroba musi z mocy prawa podlegać zgłoszeniu właściwym organom;
– okres, w którym przeprowadzano kontrole;
– w stosownych przypadkach, przedział czasu, w którym zakazano szczepień przeciwko tej chorobie oraz obszar geograficzny objęty zakazem;
– uzgodnienia dotyczące potwierdzenia braku występowania choroby.
2. Dodatkowe gwarancje, ogólne lub szczegółowe, jakie mogą być wymagane przez Stronę dokonującą przywozu, nie mogą przekraczać tych, które Strona dokonująca przywozu wykonuje na szczeblu krajowym.
3. Strony powiadamiają się wzajemnie o wszelkich zmianach kryteriów, określonych w lit. C) pkt 1 niniejszego załącznika, które odnoszą się do choroby. Dodatkowe gwarancje, określone zgodnie z lit. C) pkt 2 niniejszego załącznika, mogą w świetle takiego powiadomienia zostać zmienione lub wycofane przez Podkomitet SPS.
ZAŁĄCZNIK VII
TYMCZASOWE ZATWIERDZANIE ZAKŁADÓW
Warunki i postanowienia dotyczące tymczasowego zatwierdzania zakładów
1. Tymczasowe zatwierdzanie zakładów oznacza, że Strona dokonująca przywozu do celów przywozu zatwierdza tymczasowo zakłady Strony dokonującej wywozu na podstawie odpowiednich gwarancji dostarczonych przez tę Stronę, bez wcześniejszego przeprowadzania inspekcji przez Stronę dokonującą przywozu poszczególnych zakładów zgodnie z postanowieniami pkt 4 niniejszego załącznika. Procedura i warunki określone w pkt 4 niniejszego załącznika są stosowane w celu zmiany lub uzupełnienia wykazów przewidzianych w pkt 2 niniejszego załącznika, aby uwzględnić nowe otrzymane wnioski i gwarancje. Wyłącznie w odniesieniu do pierwotnego wykazu weryfikacja może stanowić część procedury zgodnie z postanowieniami pkt 4 lit. d).
2. Tymczasowe zatwierdzenie początkowo ograniczone jest do następujących kategorii zakładów:
2.1. Zakłady prowadzące działalność związaną z produktami pochodzenia zwierzęcego przeznaczonymi do spożycia przez ludzi:
– rzeźnie świeżego mięsa gospodarskich zwierząt kopytnych, drobiu i zajęczaków oraz dziczyzny hodowlanej (załącznik IV-A, część 1);
– zakłady przetwórstwa dziczyzny;
– zakłady rozbioru;
– zakłady wytwarzające mięso mielone, przetwory mięsne, mięso oddzielone mechanicznie (MOM) i produkty mięsne;
– zakłady oczyszczania i wysyłki żywych małży;
– zakłady prowadzące działalność związaną z:
– produktami jajecznymi,
– przetworami mlecznymi,
– produktami rybołówstwa,
– poddanymi obróbce żołądkami, pęcherzami i jelitami,
– żelatyną i kolagenem,
– olejem z ryb,
– statkami przetwórniami,
– statkami chłodniami.
2.2. Zatwierdzone lub zarejestrowane zakłady wytwarzające produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz główne kategorie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi
| Typ zatwierdzonych | Produkt |
| Rzeźnie | Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do karmienia zwierząt futerkowych |
| Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych | |
| Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym | |
| Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do wyrobu produktów pochodnych stosowanych poza łańcuchem paszowym | |
| Zakłady mleczarskie | Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka |
| Siara i produkty z siaty | |
| Inne zakłady zbierania lub przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (np. materiałów nieprzetworzonych/niepoddanych obróbce) | Krew i produkty z kiwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym |
| Niepoddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Poddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów wolnych od afrykańskiego pomoru świń | |
| Kości i produkty kostne (z wyjątkiem mączki kostnej), rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wykorzystania innego niż materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby | |
| Rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby | |
| Żelatyna nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi stosowana w przemyśle fotograficznym | |
| Wełna i włosy | |
| Poddane obróbce pióra, ich części i puch | |
| Zakłady przetwórcze | Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko |
| Produkty z krwi, które można wykorzystać jako materiał paszowy | |
| Poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych | |
| Poddane obróbce skóry i skórki przeżuwaczy i zwierząt koniowatych (21 dni) | |
| Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów, które nie są wolne od afrykańskiego pomoru świń | |
| Olej z ryb do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Tłuszcze wytopione do użycia jako materiały paszowe | |
| Tłuszcze wytopione do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych | |
| Żelatyna lub kolagen do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Hydrolizat białkowy, fosforan diwapnia lub Fosforan trójwapniowy do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym | |
| Pszczele produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie | |
| Pochodne tłuszczów do użycia poza łańcuchem paszowym | |
| Pochodne tłuszczów do użycia jako pasza lub poza łańcuchem paszowym | |
| Produkty jajeczne, które można wykorzystać jako materiał paszowy | |
| Zakłady wytwarzające karmę dla zwierząt domowych (w tym zakłady wytwarzające gryzaki dla psów i dodatki smakowe) | Karma dla zwierząt domowych w puszkach |
| Przetworzona karma dla zwierząt domowych, inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach | |
| Gryzaki dla psów | |
| Surowa karma dla zwierząt domowych do bezpośredniej sprzedaży | |
| Dodatki smakowe do użycia w produkcji karmy dla zwierząt domowych | |
| Zakłady wytwarzające trofea myśliwskie | Poddane obróbce trofea myśliwskie i inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych, składające się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek |
| Trofea myśliwskie lub inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych składające się z całych części anatomicznych, niepoddane obróbce | |
| Zakłady lub wytwórnie wytwarzające produkty pośrednie | Wyroby pośrednie |
| Nawozy i środki uszlachetniające glebę | Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko |
| Przetworzony obornik, produkty pochodne z przetworzonego obornika i guano nietoperzy | |
| Magazynowanie produktów pochodnych | Wszystkie produkty pochodne |
3. Strona dokonująca przywozu opracowuje wykazy tymczasowo zatwierdzonych zakładów, o których mowa w pkt 2.1 i 2.2 oraz udostępnia te wykazy publicznie.
4. Warunki i procedury tymczasowego zatwierdzania:
a) jeżeli przywóz danego produktu zwierzęcego ze Strony dokonującej wywozu został zatwierdzony przez Stronę dokonującą przywozu oraz odpowiednie warunki przywozu i wymogi w zakresie certyfikacji dla danych produktów zostały ustanowione;
b) jeżeli właściwy organ Strony dokonującej wywozu dostarczył Stronie dokonującej przywozu satysfakcjonujące gwarancje, że zakłady umieszczone w jego wykazie lub wykazach spełniają odpowiednie, dotyczące przetwarzanych produktów wymagania zdrowotne Strony dokonującej przywozu oraz oficjalnie zatwierdził zakłady umieszczone w wykazie do wywozu do Strony dokonującej przywozu;
c) w przypadku niezgodności z wymienionymi gwarancjami, właściwy organ Strony dokonującej wywozu musi mieć rzeczywiste uprawnienia do zawieszenia działalności związanej z wywozem do Strony dokonującej przywozu z zakładu, dla którego organ ten dostarczył gwarancje;
d) weryfikacja, zgodnie z postanowieniami art. 62 niniejszego Układu, prowadzona przez Stronę dokonującą przywozu może być częścią procedury tymczasowego zatwierdzenia. Weryfikacja ta dotyczy struktury i organizacji właściwego organu odpowiedzialnego za zatwierdzenie zakładu, jak również uprawnień dostępnych temu właściwemu organowi oraz gwarancji, jakie może on zapewnić w odniesieniu do wdrożenia zasad Strony dokonującej przywozu. Taka weryfikacja może obejmować inspekcje na miejscu pewnej reprezentatywnej liczby zakładów, umieszczonych w wykazie lub wykazach dostarczonych przez Stronę dokonującą wywozu.
Uwzględniając szczególny charakter podziału kompetencji w Unii Europejskiej, takie weryfikacje w Unii Europejskiej mogą dotyczyć poszczególnych państw członkowskich;
e) w oparciu o wyniki weryfikacji, określone w lit. d) niniejszego punktu, Strona dokonująca przywozu może zmienić istniejący wykaz zakładów.
ZAŁĄCZNIK VIII
PROCES UZNAWANIA RÓWNOWAŻNOŚCI
1. Zasady:
a) równoważność może być ustalana dla środka indywidualnego, dla grup środków lub systemów związanych z danym towarem lub kategoriami towarów lub wszystkimi towarami;
b) rozpatrywanie przez Stronę dokonującą przywozu wniosku dotyczącego uznania równoważności środków w odniesieniu do konkretnego towaru Strony dokonującej wywozu nie może być powodem zakłóceń handlu ani zawieszenia trwającego przywozu danego towaru ze Strony dokonującej wywozu;
c) proces uznawania równoważności środków jest procesem angażującym obie Strony, Stronę dokonującą przywozu i Stronę dokonującą wywozu. Proces ten polega na obiektywnym wykazaniu równoważności poszczególnych środków przez Stronę dokonującą wywozu oraz na obiektywnej ocenie równoważności w celu ewentualnego uznania równoważności przez Stronę dokonującą przywozu;
d) ostateczne uznanie równoważności odpowiednich środków Strony dokonującej wywozu należy wyłącznie do Strony dokonującej przywozu.
2. Warunki wstępne:
a) proces zależy od statusu zdrowotnego lub statusu dotyczącego obecności agrofagów, prawodawstwa oraz skuteczności systemu inspekcji i kontroli związanego z towarem na terytorium Strony dokonującej wywozu. W tym celu uwzględnia się prawodawstwo w sektorze, którego to dotyczy, jak również strukturę właściwego organu Strony dokonującej wywozu, łańcuch decyzyjny, organ, procedury i środki operacyjne oraz skuteczność właściwych organów w kwestii inspekcji i kontroli, włączając poziom egzekwowania przepisów związany z towarem oraz regularność i szybkość przekazywania informacji Stronie dokonującej przywozu w przypadku zidentyfikowania zagrożeń. Takie uznanie może zostać poparte dokumentacją, weryfikacją, sprawozdaniami i informacjami dotyczącymi udokumentowanych wcześniej doświadczeń z przeszłości, ocen i weryfikacji;
b) Strony rozpoczynają procedurę uznawania równoważności zgodnie z art. 57 niniejszego Układu po pomyślnym zakończeniu procesu zbliżania środka, grupy środków lub systemu objętych wykazem zbliżania przepisów wskazanym w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu;
c) Strona dokonująca wywozu może wszcząć procedurę wyłącznie w przypadku, gdy żadne środki ochronne wprowadzone przez Stronę dokonującą przywozu nie mają zastosowania do Strony dokonującej wywozu w odniesieniu do towaru.
3. Procedura:
a) Strona dokonująca wywozu wszczyna procedurę poprzez złożenie do Strony dokonującej przywozu wniosku o uznanie równoważności środka indywidualnego lub grupy środków lub systemu dla towaru lub kategorii towarów w sektorze lub podsektorze lub dla wszystkich towarów;
b) w stosownych przypadkach wniosek ten obejmuje również wniosek i wymagane dokumenty dotyczące zatwierdzenia przez Stronę dokonującą przywozu na podstawie równoważności jakiegokolwiek programu lub planu Strony dokonującej wywozu, wymaganego przez Stronę dokonującą przywozu, lub status zbliżenia przepisów, jak wskazano w załączniku XI niniejszego Układu, w odniesieniu do środków lub systemów opisanych w lit. a) niniejszego punktu, jako warunek zezwolenia na przywóz tego towaru lub kategorii towarów;
c) z tym wnioskiem Strona dokonująca wywozu:
(i) wyjaśnia znaczenie dla handlu tego towaru lub kategorii towarów;
(ii) określa środek indywidualny lub środki indywidualne, do których może się zastosować, spośród wszystkich środków wymienionych w warunkach przywozu Strony dokonującej przywozu, mających zastosowanie do tego towaru lub kategorii towarów;
(iii) określa środek indywidualny lub środki indywidualne, dla których stara się o równoważność, spośród wszystkich środków wymienionych w warunkach przywozu Strony dokonującej przywozu, mających zastosowanie do tego towaru lub kategorii towarów;
d) w odpowiedzi na ten wniosek Strona dokonująca przywozu wyjaśnia całkowite i poszczególne cele i ich uzasadnienie, leżące u podstaw jej środków, włączając określenie ryzyka;
e) wraz z tym wyjaśnieniem Strona dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o powiązaniach swoich środków krajowych i warunków przywozu tego towaru lub kategorii towarów;
f) strona dokonująca wywozu obiektywnie wykazuje Stronie dokonującej przywozu, że środki, jakie określiła, są równoważne warunkom przywozu tego towaru lub kategorii towarów;
g) Strona dokonująca przywozu ocenia obiektywnie wykazanie równoważności przez Stronę dokonującą wywozu;
h) Strona dokonująca przywozu decyduje, czy równoważność została osiągnięta czy nie;
i) Strona dokonująca przywozu dostarcza Stronie dokonującej wywozu wszelkie wyjaśnienia i dane uzupełniające, dotyczące jej uzasadnień i decyzji, jeżeli wymaga tego Strona dokonująca wywozu.
4. Wykazanie równoważności środków przez Stronę dokonującą wywozu i ocena tego wykazania przez Stronę dokonującą przywozu:
a) Strona dokonująca wywozu obiektywnie wykazuje równoważność dla każdego określonego środka Strony dokonującej wywozu w jej warunkach przywozu. W stosownych przypadkach równoważność zostaje obiektywnie wykazana dla każdego planu lub programu, wymaganego przez Stronę dokonującą przywozu, jako warunek dopuszczenia do przywozu (np. plany w zakresie kontroli pozostałości substancji chemicznych
b) obiektywne wykazanie i ocena w tym kontekście powinny być oparte, o ile to możliwe, na:
(i) uznanych normach międzynarodowych; lub
(ii) normach opartych na właściwych dowodach naukowych; lub
(iii) ocenie ryzyka; lub
(iv) dokumentach, sprawozdaniach i informacjach dotyczących doświadczeń z przeszłości; ocenach; lub
(v) weryfikacjach oraz
(vi) statusie prawnym lub poziomie statusu administracyjnego środków; oraz
(vii) poziomie wdrożenia i egzekwowania, w szczególności na podstawie:
– odpowiednich i właściwych wyników programów kontroli i monitoringu;
– wyników inspekcji Strony dokonującej wywozu;
– wyników analizy przy użyciu uznanych metod analizy;
– wyników weryfikacji i kontroli przywozu przez Stronę dokonującą przywozu;
– postępowania właściwych władz Strony dokonującej wywozu; oraz
– wcześniejszych doświadczeń.
5. Decyzja Strony dokonującej przywozu
Procedura może obejmować inspekcję lub weryfikację;
W przypadku gdy Strona dokonująca przywozu dochodzi do negatywnego wniosku, dostarcza ona Stronie dokonującej wywozu szczegółowych i uzasadnionych wyjaśnień.
6. W przypadku roślin i produktów roślinnych równoważność środków fitosanitarnych opiera się na warunkach, o których mowa w art. 57 ust. 6 niniejszego Układu.
ZAŁĄCZNIK IX
KONTROLE PRZYWOZU I OPŁATY ZA INSPEKCJE
A. Zasady kontroli przywozu
Kontrole przywozu polegają na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej.
W kwestii zwierząt i produktów zwierzęcych, kontrole fizyczne i ich częstotliwość oparte są na ryzyku związanym z danym przywozem.
Przeprowadzając kontrolę do celów zdrowia roślin Strona dokonująca przywozu zapewnia, aby rośliny, produkty roślinne i inne produkty zostały poddane starannej, urzędowej inspekcji, w całości albo na reprezentatywnej próbie, w celu upewnienia się, że nie są one zakażone przez agrofagi.
W przypadku gdy kontrole ujawnią brak zgodności z odnośnymi standardami lub wymogami, Strona dokonująca przywozu wprowadza środki proporcjonalne do ewentualnego ryzyka. W każdym przypadku, gdy to możliwe, importer lub jego przedstawiciel ma dostęp do przesyłki oraz możliwość dostarczenia wszelkich istotnych informacji w celu udzielenia pomocy Stronie dokonującej przywozu w podjęciu ostatecznej decyzji dotyczącej przesyłki. Taka decyzja musi być proporcjonalna do poziomu ryzyka związanego z takim przywozem.
B. Częstość kontroli fizycznych
B.1. Przywóz zwierząt i produktów zwierzęcych z Gruzji do Unii Europejskiej oraz z Unii Europejskiej do Gruzji
| Rodzaj kontroli na granicy | Częstość |
| 1. Kontrola dokumentów | 100% |
| 2. Kontrola tożsamości | 100% |
| 3. Kontrola fizyczna |
|
| Żywe zwierzęta 100 % | 100% |
| Kategoria l produktów |
|
| Świeże mięso, w tym podroby oraz produkty pochodzące od bydła, owiec, kóz, świń i koni określone w dyrektywie Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie warunków sanitarnych produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa, z późniejszymi zmianami | 20% |
| Produkty rybne w hermetycznie zamkniętych pojemnikach mających na celu utrzymanie ich w temperaturze otoczenia, ryby świeże i mrożone i suszone lub solone produkty rybołówstwa |
|
| Całe jaja |
|
| Smalec i wytopione tłuszcze |
|
| Osłonki zwierzęce |
|
| Jaja wylęgowe |
|
| Kategoria II produktów |
|
| Mięso drobiowe i drobiowe produkty mięsne |
|
| Mięso królicze, dziczyzna (mięso zwierząt łownych/mięso zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych) i jej produkty | 50% |
| Mleko i przetwory mleczne przeznaczone do spożycia przez ludzi |
|
| Produkty jajeczne |
|
| Przetworzone białko zwierzęce przeznaczone do spożycia przez ludzi (100% dla pierwszych sześciu przesyłek produktów masowych, dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Unii produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach unijnych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy Rady 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy Rady 90/425/EWG, z późniejszymi zmianami). |
|
| Produkty rybne inne niż wymienione w decyzji Komisji nr 2006/766/WE z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiającej wykazy państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonie, ślimaków morskich i produktów rybołówstwa (notyfikowanej jako dokument nr C(2006) 5171), z późniejszymi zmianami |
|
| Małże |
|
| Miód |
|
| Kategoria III produktów |
|
| Nasienie | Minimum 1% |
| Zarodki | Maksimum 0% |
| Obornik |
|
| Mleko i przetwory mleczne (nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi) |
|
| Żelatyna |
|
| Żabie udka i ślimaki |
|
| Kości i produkty kostne |
|
| Skóry i skórki |
|
| Szczeciny, wełna, włosy i pióra |
|
| Rogi i produkty z rogów, kopyta i produkty z kopyt |
|
| Produkty pszczelarskie |
|
| Trofea myśliwskie |
|
| Przetworzona karma dla zwierząt domowych |
|
| Surowiec do produkcji karmy dla zwierząt domowych |
|
| Surowiec, krew, produkty z krwi, gruczoły i organy do użytku farmaceutycznego lub technicznego |
|
| Siano i słoma |
|
| Patogeny |
|
| Przetworzone białko zwierzęce (w opakowaniach) |
|
| Przetworzone białko zwierzęce nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi (luzem) | 100 % za pierwsze sześć przesyłek (rozdział II pkt 10 i 11 załącznika VII do rozporządzenia 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, z późniejszymi zmianami. |
B.2. Przywóz żywności pochodzenia niezwierzęcego z Gruzji do Unii Europejskiej oraz z Unii Europejskiej do Gruzji
| – Chilli (Capsicum annuum), rozgniatane lub mielone – ex 0904 20 90 | 10% w odniesieniu do barwników Sudan |
| – Produkty na bazie chilli (curry) – 0910 91 05 | |
| – Kurkuma – 0910 30 00 | |
| (Żywność – suszone przyprawy) | |
| – Czerwony olej palmowy – ex 1511 10 90 |
B.3. Przywóz do Unii Europejskiej lub Gruzji roślin, produktów roślinnych i innych produktów.
Dla roślin, produktów roślinnych i innych produktów wymienionych w części B załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE:
Strona dokonująca przywozu przeprowadza kontrole w celu zweryfikowania statusu fitosanitarnego przesyłki lub przesyłek.
Strony oceniają konieczność kontroli zdrowia przywożonych roślin w handlu dwustronnym towarami określonymi w wyżej wymienionym załączniku jako pochodzące z krajów niebędących członkami UE.
Można wprowadzić mniejszą częstotliwość kontroli zdrowia przywożonych roślin w odniesieniu do towarów objętych regulacjami z wyłączeniem roślin przeznaczonych do sadzenia, produktów roślinnych i innych produktów zdefiniowanych zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1756/2004 z dnia 11 października 2004 r. określającym szczegółowe warunki dla wymaganych dowodów oraz kryteria rodzaju i poziomu redukcji kontroli zdrowia roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE.
ZAŁĄCZNIK X
CERTYFIKACJA
A. Zasady certyfikacji
Rośliny i produkty roślinne oraz inne produkty:
W kwestii certyfikacji roślin, produktów roślinnych i innych produktów właściwe organy stosują zasady ustanowione w odpowiednich Międzynarodowych Standardach dla Środków Fitosanitarnych.
Zwierzęta i produkty zwierzęce:
1. Właściwe organy Stron zapewniają, aby urzędnicy wydający świadectwa mieli wystarczającą wiedzę w zakresie przepisów weterynaryjnych, jeśli chodzi o zwierzęta lub produkty zwierzęce, które wymagają świadectwa, oraz, zasadniczo, byli zorientowani w kwestii zasad, jakie należy stosować w celu sporządzania i wydawania świadectw oraz, jeżeli to konieczne, w kwestii charakteru i zakresu dochodzeń, prób lub badań, które powinny zostać przeprowadzone przed wydaniem świadectwa.
2. Urzędnicy wydający świadectwa nie mogą potwierdzać danych, o których nie mają informacji lub których prawdziwości nie mogą stwierdzić.
3. Urzędnicy wydający świadectwa nie mogą podpisywać pustych lub niekompletnych świadectw lub świadectw odnoszących się do zwierząt lub produktów zwierzęcych, których nie poddali inspekcji lub które uniknęły ich kontroli. W przypadku gdy świadectwo jest podpisane na podstawie innego świadectwa lub poświadczenia, urzędnik wydający świadectwo musi posiadać taki dokument przed podpisaniem świadectwa.
4. Urzędnik wydający świadectwo może poświadczyć dane, które zostały:
a) stwierdzone na podstawie pkt 1, 2 i 3 niniejszego załącznika przez inną osobę do tego upoważnioną przez właściwy organ i działającą pod kontrolą tego organu, pod warunkiem że urzędnik wydający świadectwo może zweryfikować dokładność danych; lub
b) uzyskane w ramach programów monitorujących przez odniesienie do oficjalnie uznanych systemów zapewniania jakości lub poprzez system nadzoru epidemiologicznego, jeżeli jest on zatwierdzony na podstawie odpowiednich przepisów weterynaryjnych.
5. Właściwe organy podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia integralności certyfikacji. W szczególności zapewniają one, aby urzędnicy wydający świadectwa wyznaczeni przez nie:
a) posiadali status, który zapewnia ich bezstronność, i nie mieli bezpośredniego interesu komercyjnego związanego ze zwierzętami lub produktami, których dotyczą wydawane świadectwa lub z gospodarstwami lub zakładami, z których pochodzą oraz
b) byli w pełni świadomi znaczenia treści każdego świadectwa, które podpisują.
6. Świadectwa sporządzane są w celu zapewnienia, aby dane świadectwo odnosiło się do konkretnej przesyłki, w języku zrozumiałym dla urzędników wydających świadectwa i co najmniej w jednym z języków urzędowych Strony dokonującej przywozu, wymienionych w części C niniejszego załącznika.
7. Każdy właściwy organ musi być w stanie powiązać świadectwo z właściwym urzędnikiem wydającym świadectwa oraz zapewnić, aby kopie wszystkich wydanych świadectw były dostępne przez okres ustalony przez taki właściwy organ.
8. Każda ze Stron wprowadza takie kontrole i takie środki kontroli, jakie są konieczne do zapobiegania wydawaniu fałszywych lub wprowadzających w błąd świadectw lub nieuczciwemu wystawianiu lub korzystaniu ze świadectw mających uchodzić za wydane do celów określonych w przepisach weterynaryjnych.
9. Bez uszczerbku dla wszelkich postępowań sądowych lub sankcji, właściwe organy przeprowadzają dochodzenia lub kontrole oraz wprowadzają właściwe środki w celu ukarania wszystkich przypadków związanych z fałszywymi lub wprowadzającymi w błąd świadectwami, z którymi się spotykają. Środki te mogą obejmować czasowe zawieszenie w obowiązkach urzędników wydających świadectwa do czasu zakończenia dochodzenia. W szczególności:
a) jeżeli w trakcie kontroli zostaje stwierdzone, że urzędnik wydający świadectwa świadomie wydał fałszywe świadectwo, właściwy organ podejmuje wszelkie konieczne działania w celu zapewnienia, w stopniu, w jakim jest to możliwe, aby osoba, której to dotyczy, nie mogła ponownie popełnić takiego przestępstwa;
b) jeżeli w trakcie kontroli zostaje stwierdzone, że osoba lub przedsiębiorstwo wykorzystali świadectwo w nieuczciwy sposób lub wprowadzili do niego zmiany, właściwy organ wprowadza wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia, w stopniu, w jakim jest to możliwe, aby taka osoba lub przedsiębiorstwo nie mogło ponownie popełnić takiego przestępstwa. Takie środki mogą obejmować odmowę wydania urzędowego świadectwa danej osobie lub przedsiębiorstwu.
B. Świadectwo, o którym mowa w art. 60 ust. 2 lit. a) niniejszego Układu
Poświadczenie zdrowia w świadectwie odzwierciedla status równoważności danego towaru. Poświadczenie zdrowia oznacza zgodność ze standardami produkcji Strony dokonującej wywozu, uznanymi za równoważne przez Stronę dokonującą przywozu.
C. Języki urzędowe świadectw
1. Przywóz do Unii Europejskiej
Dla roślin, produktów roślinnych i innych produktów:
Świadectwa sporządza się w języku zrozumiałym dla urzędnika wydającego świadectwa i co najmniej w jednym z języków urzędowych Strony dokonującej przywozu.
Dla zwierząt i produktów zwierzęcych:
Świadectwo zdrowia musi być sporządzone co najmniej w jednym z urzędowych języków państwa członkowskiego UE przeznaczenia i w jednym z urzędowych języków państwa członkowskiego UE, gdzie odbywa się kontrola przywozu zgodnie z art. 63 niniejszego Układu. Państwo członkowskie UE może jednak wyrazić zgodę na użycie innego urzędowego języka unijnego niż jego język.
2. Przywóz do Gruzji
Świadectwo zdrowia musi być sporządzone w języku gruzińskim oraz co najmniej w jednym języku urzędowym państwa członkowskiego UE, w którym wydano świadectwo.
ZAŁĄCZNIK XI
ZBLIŻENIE PRZEPISÓW
ZAŁĄCZNIK Xl-A
ZASADY OCENY POSTĘPÓW W PROCESIE ZBLIŻANIA PRZEPISÓW DO CELÓW UZNANIA RÓWNOWAŻNOŚCI
CZĘŚĆ I
Stopniowe zbliżanie
1. Zasady ogólne
Przepisy sanitarne, fitosanitarne i dotyczące dobrostanu zwierząt w Gruzji są stopniowo zbliżane z przepisami unijnymi, na podstawie wykazu przepisów sanitarnych, fitosanitarnych i dotyczących dobrostanu zwierząt objętych zbliżeniem. Wykaz ten podzielony jest na obszary priorytetowe, które odnoszą się do środków, jak określono w załączniku IV do niniejszego Układu. Do tego celu Gruzja określa swoje obszary priorytetowe w dziedzinie handlu.
Gruzja dokonuje zbliżenia przepisów krajowych z dorobkiem prawnym UE poprzez:
a) wdrożenie i egzekwowanie odpowiedniego podstawowego dorobku UE za pośrednictwem przyjęcia dodatkowych przepisów i procedur krajowych; albo
b) zmianę odpowiednich przepisów i procedur krajowych w celu wprowadzenia przepisów z odpowiedniego dorobku UE.
W takich przypadkach Gruzja:
a) znosi wszelkie przepisy, regulacje lub inne środki, które nie są spójne z prawem krajowym objętym zbliżeniem;
b) zapewnia skuteczne wdrożenie prawa krajowego objętego zbliżeniem.
Gruzja dokumentuje takie zbliżenie przepisów w tabelach korelacji zgodnie z modelem, wskazując terminy, w których krajowe przepisy wchodzą w życie oraz dziennik urzędowy, w którym przepisy te zostały opublikowane. Model tabel korelacji do celów przygotowania i oceny znajduje się w części II niniejszego załącznika. Jeżeli zbliżenie przepisów nie jest zakończone, kontrolerzy (1) opisują niedociągnięcia w kolumnie przewidzianej na uwagi.
Niezależnie od określonego obszaru priorytetowego, Gruzja opracowuje specjalne tabele korelacji, wykazujące zbliżenie dotyczące innych ogólnych i szczegółowych przepisów, włącznie z przepisami ogólnymi obejmującymi:
a) systemy kontroli:
– rynek krajowy,
– przywóz;
b) zdrowie i dobrostan zwierząt:
– identyfikacja i rejestracja zwierząt oraz rejestracja ich przemieszczania;
– środki kontroli chorób zwierząt;
– handel krajowy żywymi zwierzętami, nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami;
– dobrostan zwierząt w gospodarstwach, podczas transportu i uboju;
c) bezpieczeństwo żywności:
– wprowadzanie do obrotu żywności i paszy;
– etykietowanie, prezentacja i reklama żywności zawierające oświadczenia żywieniowe i zdrowotne;
– kontrole pozostałości;
– przepisy szczegółowe dotyczące paszy;
d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego;
e) zdrowie roślin:
– organizmy szkodliwe;
– produkty ochrony roślin;
f) organizmy zmodyfikowane genetycznie:
– uwalniane do środowiska;
– żywność i pasza zmodyfikowane genetycznie.
CZĘŚĆ II
Ocena
1. Procedura i metoda
Gruzińskie przepisy sanitarne, fitosanitarne i dotyczące dobrostanu zwierząt objęte tytułem IV (Handel i kwestie związane z handlem) rozdział 4 (Środki sanitarne i fitosanitarne) niniejszego Układu podlegają stopniowemu zbliżeniu do przepisów Unii i muszą być skutecznie egzekwowane (2).
Tabele korelacji są opracowywane zgodnie z modelem wskazanym w pkt 2 niniejszego załącznika dla każdego pojedynczego aktu objętego zbliżeniem przepisów oraz są przedkładane w języku angielskim kontrolerom do przeglądu.
Jeżeli wynik oceny jest pozytywny w odniesieniu do konkretnego środka, grupy środków, systemu mającego zastosowanie do sektora, podsektora, towaru lub grupy towarów, stosowane są warunki określone w art. 57 ust. 4 niniejszego Układu.
2. Tabele korelacji
2.1. Przy opracowywaniu tabel korelacji uwzględnia się następujące kwestie:
Akty unijne służą za podstawę do opracowania tabeli korelacji. W tym celu wykorzystywana jest wersja obowiązująca w momencie zbliżania przepisów. Szczególną uwagę poświęca się dokładnemu tłumaczeniu pisemnemu na język krajowy, ponieważ niedokładności lingwistyczne mogą prowadzić do nieprawidłowej interpretacji, w szczególności gdy dotyczą one zakresu przepisów (3).
2. 2. Model tabeli korelacji:
Tabela korelacji
MIĘDZY
Tytuł aktu UE, ostatnie zmiany wprowadzone:
ORAZ
Tytuł aktu krajowego
(Opublikowany w)
Data publikacji:
Data wdrożenia:
| Akt UE | Przepisy krajowe | Uwagi | Uwagi kontrolera |
|
|
|
|
|
Legenda:
Akt UE: jego artykuły, ustępy, akapity itd. są wymienione wraz z pełnymi tytułami i odesłaniami (4) w lewej kolumnie tabeli korelacji.
Przepisy krajowe: przepisy prawa krajowego odpowiadające przepisom unijnym w lewej kolumnie są wymienione wraz z ich pełnym tytułem i odesłaniem. Ich zawartość jest opisana szczegółowo w drugiej kolumnie.
Uwagi ze strony Gruzji: w tej kolumnie Gruzja wskazuje odesłanie lub inne przepisy związane z danym artykułem, ustępem, akapitem itd., w szczególności jeżeli tekst przepisu nie został objęty zbliżeniem przepisów. Powody braku zbliżenia przepisów zostają wyjaśnione.
Uwagi kontrolerów, w przypadku gdy kontrolerzy uważają, że zbliżenie przepisów nie jest osiągnięte, uzasadniają oni taką ocenę oraz opisują odpowiednie niedociągnięcia w tej kolumnie.
|
|
(1) Kontrolerami są eksperci mianowani przez Komisję Europejską.
(2) Proces ten może być wspierany przez ekspertów państw członkowskich UE odrębnie lub w ramach kompleksowych programów rozwoju instytucjonalnego (projekty twinningowe, TAIEX itd.).
(3) Aby ułatwić proces zbliżania przepisów, skonsolidowane wersje niektórych przepisów unijnych dostępne są na stronie internetowej EUR-LEX:
http://eur-lex.europa.eu/RECH_menu.do?ihmlang=pl
(4) Przykładowo, jak wskazano na stronie EUR-LEX:
http://eur-Iex.eu ropa.eu/RECH_menu.do?ihmlang=pl
ZAŁĄCZNIK XI-B
WYKAZ PRZEPISÓW UE OBJĘTYCH ZBLIŻENIEM PRZEZ GRUZJĘ
Wykaz przepisów objętych zbliżeniem, o którym mowa w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu jest przedkładany przez Gruzję w terminie sześciu miesięcy po wejściu w życie niniejszego Układu.
ZAŁĄCZNIK XII
STATUS RÓWNOWAŻNOŚCI
ZAŁĄCZNIK XIII
ZBLIŻENIE PRZEPISÓW CELNYCH
| Kodeks celny |
| Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny |
| Ramy czasowe: zbliżenie z przepisami wyżej wymienionego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 1 do 3, 8 ust. 1) tiret pierwsze, 18, 19, 94 ust. 1, 97, 113, 117 lit. c), 129, 163 do 165, 174, 179, 209, 210, 211, 215 ust. 4, 247 do 253 jest przeprowadzane w terminie czterech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Strony dokonują przeglądu zbliżenia art. 84, 130-136 odnoszących się do przetwarzania pod kontrolą celną przed upływem ustalonego powyżej terminu zbliżenia. |
| Zbliżenie z art. 173, 221 ust. 3 oraz 236 ust. 2 odbywa się z zachowaniem zasady wszelkich starań. |
| Wspólny tranzyt i SAD |
| Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym |
| Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej |
| Ramy czasowe: Zbliżenie z postanowieniami wyżej wymienionych konwencji, włącznie z ewentualnym przystąpieniem Gruzji do tych konwencji, jest przeprowadzane w terminie czterech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Zwolnienia celne |
| Rozporządzenie Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych |
| Ramy czasowe: zbliżenie z przepisami tytułów I i II wyżej wymienionego rozporządzenia jest przeprowadzane w terminie czterech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Prawa własności intelektualnej |
| Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne |
| Ramy czasowe: zbliżenie z przepisami wyżej wymienionego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 26, jest przeprowadzane w terminie trzech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. Obowiązek przeprowadzenia zbliżenia z przepisami rozporządzenia nr 608/2013 nie nakłada żadnego obowiązku na Gruzję do stosowania środków, w przypadku gdy prawo własności intelektualnej nie jest chronione zgodnie z jej materialnymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi w dziedzinie własności intelektualnej. |
ZAŁĄCZNIK XIV
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PROWADZENIA PRZEDSIĘBIORSTW; WYKAZ ZOBOWIĄZAŃ DOTYCZĄCYCH TRANSGRANICZNEGO ŚWIADCZENIA USŁUG; WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PERSONELU KLUCZOWEGO; ABSOLWENTÓW ODBYWAJĄCYCH STAŻ ORAZ SPRZEDAWCÓW BIZNESOWYCH WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH USŁUGODAWCÓW KONTRAKTOWYCH I OSÓB WYKONUJĄCYCH WOLNE ZAWODY
Unia
1. Wykaz zastrzeżeń dotyczących prowadzenia przedsiębiorstw: Załącznik XIV-A
2. Wykaz zobowiązań dotyczących transgranicznego świadczenia usług: Załącznik XIV-B
3. Wykaz zastrzeżeń dotyczących personelu kluczowego, absolwentów odbywających staż oraz sprzedawców biznesowych: Załącznik XIV-C
4. Wykaz zastrzeżeń dotyczących usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody: Załącznik XIV-D
Gruzja
5. Wykaz zastrzeżeń dotyczących prowadzenia przedsiębiorstw: Załącznik XIV-E
6. Wykaz zobowiązań dotyczących transgranicznego świadczenia usług: Załącznik XIV-F
7. Wykaz zastrzeżeń dotyczących personelu kluczowego, absolwentów odbywających staż oraz sprzedawców biznesowych: Załącznik XIV-G
8. Wykaz zastrzeżeń dotyczących usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody: Załącznik XIV-H
Do celów załączników XIV-A, XIV-B, XIV-C i XIV-D stosowane są następujące skróty:
| AT | Austria | |
| BE | Belgia | |
| BG | Bułgaria | |
| CY | Cypr | |
| CZ | Republika Czeska | |
| DE | Niemcy | |
| DK | Dania | |
| UE | Unia Europejska, w tym jej wszystkie Państwa Członkowskie | |
| ES | Hiszpania | |
| EE | Estonia | |
| FI | Finlandia | |
| FR | Francja | |
| EL | Grecja | |
| HR | Chorwacja | |
| HU | Węgry | |
| IE | Irlandia | |
| IT | Włochy | |
| LV | Łotwa | |
| LT | Litwa | |
| LU | Luksemburg | |
| MT | Malta | |
| NL | Niderlandy | |
| PL | Polska | |
| PT | Portugalia | |
| RO | Rumunia | |
| SK | Republika Słowacka | |
| SI | Słowenia | |
| SE | Szwecja | |
| UK | Zjednoczone Królestwo | |
| Do celów załączników XIV-E, XIV-F, XIV-G i XIV-H stosowany jest następujący skrót: | ||
| GE | Gruzja | |
ZAŁĄCZNIK XIV-A
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PROWADZENIA PRZEDSIĘBIORSTW (UNIA)
1. W poniższym wykazie zastrzeżeń wskazano rodzaje działalności gospodarczej, w przypadku których zastrzeżenia Unii na podstawie art. 79 ust. 2 niniejszego Układu dotyczące traktowania narodowego lub traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania mają zastosowanie do zakładów i przedsiębiorców z Gruzji.
Wykaz składa się z następujących elementów:
a) wykazu zastrzeżeń horyzontalnych mających zastosowanie do wszystkich sektorów lub podsektorów;
b) wykazu szczególnych zastrzeżeń dotyczących sektorów lub podsektorów wskazujących konkretne sektory lub podsektory wraz ze stosowanymi zastrzeżeniami.
Zastrzeżenie odpowiadające działalności, która nie podlega liberalizacji (bez zobowiązań), jest wyrażone w sposób następujący: „bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania”.
Jeżeli zastrzeżenie, o którym mowa w lit. a) lub b), zawiera jedynie zastrzeżenia obowiązujące w określonych państwach członkowskich, państwa członkowskie niewymienione w nim przyjmują zobowiązania określone w art. 79 ust. 2 niniejszego Układu w danym sektorze bez zastrzeżeń (brak zastrzeżeń obowiązujących w określonych państwach członkowskich w danym sektorze pozostaje bez uszczerbku dla zastrzeżeń horyzontalnych lub zastrzeżeń obowiązujących w danym sektorze w całej Unii).
2. Zgodnie z art. 76 ust. 3 niniejszego Układu poniższy wykaz nie obejmuje środków dotyczących subsydiów przyznawanych przez Strony.
3. Prawa i obowiązki wynikające z poniższego wykazu nie są samowykonalne i w związku z tym nie przyznają bezpośrednio żadnych praw poszczególnym osobom fizycznym ani osobom prawnym.
4. Zgodnie z art. 79 niniejszego Układu niedyskryminacyjne wymogi, takie jak te dotyczące formy prawnej lub obowiązku uzyskania licencji lub zezwoleń, mające zastosowanie do wszystkich usługodawców działających na terytorium bez rozróżnienia pod względem obywatelstwa lub przynależności państwowej, miejsca zamieszkania lub równoważnych kryteriów, nie są wymienione w niniejszym załączniku, ponieważ Układ nie ma na nie wpływu.
5. W przypadku, gdy Unia utrzymuje zastrzeżenie, zgodnie z którym jako warunek dla możliwości świadczenia usług na jej terytorium wymagane jest, by usługodawca posiadał obywatelstwo, miejsce stałego zamieszkania lub był rezydentem na jej terytorium, zastrzeżenie wymienione w załączniku XIV-C do niniejszego Układu funkcjonuje jako zastrzeżenie w odniesieniu do prowadzenia przedsiębiorstwa zgodnie z niniejszym załącznikiem, w mającym zastosowanie zakresie.
Zastrzeżenia horyzontalne
Usługi użyteczności publicznej
UE: działalność gospodarcza uważana za usługi użyteczności publicznej na poziomie krajowym lub lokalnym może być przedmiotem monopoli państwowych lub wyłącznych praw przyznanych prywatnym podmiotom gospodarczym (1).
Rodzaje przedsiębiorstw
UE: traktowania przyznanego spółkom zależnym (przedsiębiorstw z Gruzji) utworzonym zgodnie z prawem państw członkowskich i posiadającym siedzibę statutową, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności na terytorium Unii nie rozszerza się na oddziały lub agencje utworzone w państwach członkowskich przez przedsiębiorstwa z Gruzji (2).
AT: dyrektorzy zarządzający oddziałów osób prawnych muszą być rezydentami w Austrii; osoby fizyczne odpowiedzialne w ramach osoby prawnej lub oddziału za przestrzeganie austriackiej ustawy handlowej muszą mieć miejsce stałego zamieszkania w Austrii.
EE: przynajmniej połowa członków zarządu przedsiębiorstwa musi mieć miejsce zamieszkania w UE.
FI: obcokrajowiec prowadzący działalność handlową jako prywatny przedsiębiorca i co najmniej jeden z partnerów w spółce jawnej lub jeden ze wspólników w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością muszą mieć miejsce stałego zamieszkania w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). Dla wszystkich sektorów przynajmniej jeden zwyczajny członek i zastępca w zarządzie oraz dyrektor zarządzający muszą mieć miejsce zamieszkania w państwie EOG, przy czym dopuszcza się odstępstwa dla niektórych spółek. Jeżeli podmiot gruziński zamierza prowadzić działalność gospodarczą lub handlową poprzez utworzenie oddziału w Finlandii, wymagane jest posiadanie pozwolenia na handel.
HU: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku nabywania własności należących do skarbu państwa.
IT: dostęp do działalności przemysłowej, handlowej i rzemieślniczej może wymagać zezwolenia na pobyt.
PL: przedsiębiorcy gruzińscy mogą podejmować i prowadzić działalność gospodarczą tylko w formie spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej (w przypadku usług prawnych wyłącznie w formie spółki jawnej i spółki komandytowej).
RO: członkowie zarządów jednoosobowych i prezesi zarządów oraz połowa łącznej liczby członków zarządu spółek handlowych muszą być obywatelami rumuńskimi, chyba że umowa spółki lub jej statut przewiduje inaczej. Większość audytorów spółek handlowych i ich zastępców musi być obywatelami rumuńskimi.
SE: spółka zagraniczna, która nie została ustanowiona jako podmiot prawny w Szwecji lub która prowadzi swoją działalność za pośrednictwem przedstawiciela handlowego, prowadzi działalność handlową za pośrednictwem oddziału, zarejestrowanego w Szwecji z niezależnym zarządem i oddzielnymi rachunkami. Dyrektor zarządzający oddziału oraz wicedyrektor zarządzający, jeśli został wyznaczony, muszą posiadać miejsce zamieszkania w EOG. Osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania w EOG, prowadząca działalność gospodarczą w Szwecji, wyznacza i rejestruje przedstawiciela mającego miejsce zamieszkania w Szwecji, odpowiedzialnego za tę działalność. Dla działalności prowadzonej w Szwecji muszą zostać otwarte oddzielne rachunki. Właściwy organ może w indywidualnych przypadkach przyznać zwolnienia z wymogów dotyczących oddziału i miejsca zamieszkania. Projekty budowlane, których okres realizacji jest krótszy niż rok, realizowane przez przedsiębiorstwo z siedzibą poza EOG lub przez osobę fizyczną zamieszkałą poza EOG, są zwolnione z wymogów ustanowienia oddziału lub wyznaczenia przedstawiciela mającego miejsce zamieszkania w Szwecji. Szwedzka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może zostać założona przez osobę fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w EOG, przez szwedzką osobę prawną lub przez osobę prawną utworzoną zgodnie z prawodawstwem w państwie EOG i posiadającą siedzibę statutową, siedzibę główną lub główne miejsce prowadzenia działalności w EOG. Spółka może być założycielem tylko, jeśli wszyscy właściciele z nieograniczoną odpowiedzialnością osobistą mają miejsce zamieszkania w EOG. Założyciele spoza EOG mogą złożyć do właściwego organu wniosek o pozwolenie. W przypadku przedsiębiorstw z ograniczoną odpowiedzialnością i spółdzielczych stowarzyszeń gospodarczych, co najmniej 50 % członków zarządu, co najmniej 50 % of the zastępców członków zarządu, dyrektor zarządzający, wicedyrektor zarządzający i co najmniej jedna z osób upoważnionych do składania podpisów w imieniu przedsiębiorstwa, o ile została wyznaczona, musi mieć miejsce zamieszkania w EOG. Właściwy organ może przyznać zwolnienia z tego wymogu. Jeżeli żaden z przedstawicieli przedsiębiorstwa/stowarzyszenia nie ma miejsca zamieszkania w Szwecji, zarząd musi wyznaczyć i zarejestrować osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwecji, która została upoważniona do korzystania z usług w imieniu przedsiębiorstwa/stowarzyszenia. Odpowiednie warunki obowiązują dla ustanawiania wszystkich pozostałych rodzajów podmiotów prawnych.
SK: gruzińska osoba fizyczna, której nazwisko należy wpisać do rejestru działalności gospodarczej jako osoby upoważnionej do występowania w imieniu przedsiębiorcy, musi przedstawić zezwolenie na pobyt na Słowacji.
Inwestycje
ES: inwestycje w Hiszpanii prowadzone przez rządy innych państw i podmioty publiczne innych państw (które zwykle mają wpływ na ekonomiczne, ale również nieekonomiczne interesy państwa), bezpośrednio lub przez firmy lub inne podmioty kontrolowane bezpośrednio lub pośrednio przez rządy innych państw, wymagają wcześniejszego zezwolenia rządu.
BG: inwestorzy zagraniczni nie mogą uczestniczyć w prywatyzacji. W przypadku inwestorów zagranicznych i bułgarskich osób prawnych z udziałem gruzińskim obejmującym większość udziałów wymagane jest zezwolenie na:
a) poszukiwanie, wykorzystywanie lub wydobywanie zasobów naturalnych z wód terytorialnych, szelfu kontynentalnego lub wyłącznej strefy ekonomicznej oraz
b) nabycie większości udziałów w spółkach prowadzących dowolną działalność określoną w lit. a).
FR: gruzińskie transakcje kupna przekraczające 33,33 % udziału w kapitale lub praw do głosowania w istniejących francuskich firmach lub 20 % we francuskich firmach notowanych publicznie, podlegają następującym regulacjom:
– inwestycje na kwotę niższą od 7,6 mln EUR w przedsiębiorstwa francuskie, których obrót nie przekracza 76 mln EUR nie są objęte ograniczeniami po upływie 15 dni od uprzedniego zgłoszenia i weryfikacji, że spełniony został wymóg dotyczący wysokości kwot;
– po upływie miesiąca od uprzedniego zgłoszenia, zezwolenie jest automatycznie przyznane dla innych inwestycji, chyba że Minister Gospodarki skorzystał, w wyjątkowych okolicznościach, z prawa do przesunięcia terminu inwestycji.
Udział zagraniczny w niedawno sprywatyzowanych przedsiębiorstwach może być ograniczony do zmiennej kwoty kapitału w ofercie publicznej, ustalanej przez rząd Francji na podstawie analizy każdego przypadku. W celu rozpoczęcia działalności w niektórych branżach handlowych, przemysłowych lub rzemieślniczych, wymagane jest specjalne zezwolenie, jeżeli dyrektor nie jest posiadaczem zezwolenia na stały pobyt.
HU: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do udziału gruzińskiego w niedawno sprywatyzowanych przedsiębiorstwach.
IT: rząd może korzystać z pewnych specjalnych uprawnień w przedsiębiorstwach działających w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa narodowego (w odniesieniu do wszystkich osób prawnych prowadzących działalność o strategicznym znaczeniu dla obronności i bezpieczeństwa narodowego), i w niektórych obszarach o strategicznym znaczeniu w dziedzinie energetyki, transportu i komunikacji.
PL: bezpośrednie i pośrednie nabycie nieruchomości przez cudzoziemców (zagraniczne osoby fizyczne lub zagraniczne osoby prawne) wymaga zezwolenia. Brak zobowiązań w odniesieniu do nabywania nieruchomości będących własnością skarbu państwa, tj. uregulowań dotyczących procesu prywatyzacji.
Nieruchomości
Zakup gruntów i nieruchomości podlega następującym ograniczeniom (3):
AT: nabywanie, zakup jak również najem lub dzierżawa nieruchomości przez zagraniczne osoby fizyczne i osoby prawne wymaga zezwolenia od właściwych władz lokalnych (Länder), które rozważą, czy istotne interesy gospodarcze, społeczne lub kulturowe są naruszone, czy też nie.
BG: zagraniczne osoby fizyczne i prawne (w tym działające poprzez oddziały) nie mogą nabywać praw własności gruntów. Bułgarskie osoby prawne z udziałem podmiotów zagranicznych nie mogą nabyć prawa własności do gruntów rolnych. Zagraniczne osoby prawne i obywatele mający miejsce stałego zamieszkania za granicą mogą nabyć budynki i ograniczone prawa rzeczowe (prawo do użytkowania, prawo do budowy, prawo do nadbudowy i służebności) do nieruchomości.
CZ: grunt rolny i leśny może zostać nabyty wyłącznie przez zagraniczne osoby fizyczne posiadające miejsce stałego zamieszkania w Republice Czeskiej oraz przedsiębiorstwa ustanowione jako osoby prawne posiadające stałą siedzibę w Republice Czeskiej. Szczegółowe zasady mają zastosowanie do gruntu rolnego i leśnego będącego własnością państwa. Grunty rolne będące własnością państwa mogą być nabywane wyłącznie przez obywateli Czech, przez gminy i przez uniwersytety publiczne (do celów szkoleń i badań). Osoby prawne (bez względu na formę lub miejsce rejestracji) mogą nabywać państwowe grunty rolne od państwa tylko, jeśli budynek, który już do nich należy, znajduje się na nim lub jeśli grunt ten jest niezbędny do celów korzystania z takiego budynku. Lasy państwowe mogą być nabywane wyłącznie przez gminy i publiczne uniwersytety.
CY: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania.
DK: ograniczenia dotyczące zakupu nieruchomości przez osoby fizyczne i prawne niebędące rezydentami. Ograniczenia dotyczące nieruchomości rolnych nabywanych przez zagraniczne osoby fizyczne i prawne.
HU: z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w prawodawstwie dotyczącym gruntów ornych, zagraniczne osoby fizyczne i prawne nie mogą nabywać gruntów ornych. Zakup nieruchomości przez obcokrajowców podlega otrzymaniu zezwolenia od właściwej krajowej agencji administracji publicznej na podstawie lokalizacji nieruchomości.
EL: zgodnie z ustawą nr 1892/90 na zakup gruntów położonych blisko granic wymagane jest zezwolenie Ministra Obrony. Zgodnie z praktyką administracyjną nietrudno jest uzyskać zezwolenie na inwestycje bezpośrednie.
HR: bez zobowiązań w odniesieniu do nabywania nieruchomości przez usługodawców, którzy nie mają siedziby w Chorwacji i nie są tam zarejestrowani. Zakup nieruchomości koniecznej do świadczenia usług przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i zarejestrowane w Chorwacji jako osoba prawna jest dozwolony. Zakup nieruchomości koniecznej do świadczenia usług przez oddziały wymaga zatwierdzenia przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Grunty rolne nie mogą być nabywane przez zagraniczne osoby prawne lub fizyczne.
IE: niezbędna jest wcześniejsza zgoda Komisji do spraw Własności Ziemskich w celu nabycia wszelkich praw do ziemi w Irlandii przez krajowe lub zagraniczne firmy lub cudzoziemców. W przypadku gdy grunty te mają przeznaczenie przemysłowe (inne niż rolnicze) odstępuje się od tego wymogu pod warunkiem potwierdzenia przeznaczenia gruntów przez Ministra ds. Przedsiębiorczości, Handlu i Zatrudnienia. Prawo to nie ma zastosowania do ziem wzdłuż granic miast i miejscowości.
IT: zakup nieruchomości przez zagraniczne osoby fizyczne i prawne możliwy jest pod warunkiem wzajemności.
LT: nabycie na własność gruntu, wód śródlądowych i lasów przez zagraniczne osoby fizyczne i prawne jest możliwe po spełnieniu kryteriów europejskiej i transatlantyckiej integracji. Procedura nabywania działek, zasady i warunki oraz ograniczenia w tym zakresie są określone w prawie konstytucyjnym.
LV: ograniczenia w zakresie nabywania gruntów na obszarach wiejskich oraz gruntu w miastach lub na obszarach miejskich; dozwolona jest dzierżawa gruntów nieprzekraczająca 99 lat.
PL: nabywanie nieruchomości, bezpośrednie i pośrednie, wymaga pozwolenia. Pozwolenie jest wydawane poprzez decyzję administracyjną ministra odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne, za zgodą Ministra Obrony, a w przypadku nieruchomości rolnej – również za zgodą Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
RO: osoby fizyczne nieposiadające obywatelstwa rumuńskiego i miejsca zamieszkania w Rumunii oraz osoby prawne nieposiadające rumuńskiej przynależności państwowej i siedziby głównej w Rumunii nie mogą nabywać praw własności do żadnego rodzaju działek drogą czynności prawnych między żyjącymi.
SI: oddziały mające siedzibę w Republice Słowenii przez osoby zagraniczne mogą nabywać wyłącznie nieruchomości, z wyjątkiem gruntów, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, dla której zostały ustanowione.
SK: grunty rolne i leśne nie mogą być nabywane przez zagraniczne osoby fizyczne lub prawne. Szczegółowe zasady mają zastosowanie do niektórych kategorii nieruchomości. Zagraniczne podmioty mogą nabywać nieruchomości poprzez założenie słowackich podmiotów prawnych lub udział we wspólnych przedsiębiorstwach. Na nabycie ziemi przez podmioty zagraniczne wymagane jest pozwolenie (dla sposobu 3 i 4).
Zastrzeżenia sektorowe
A. Rolnictwo, łowiectwo, leśnictwo i pozyskiwanie drewna
FR: prowadzenie przedsiębiorstw rolniczych przez przedsiębiorstwa spoza UE i nabywanie winnic przez przedsiębiorców spoza UE wymagają zezwolenia.
AT, HU, MT, RO: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku działalności rolniczej.
CY: udział inwestorów nie może przekraczać 49 %.
IE: ustanowienie działalności w sektorze młynarstwa przez rezydentów gruzińskich wymaga zezwolenia.
BG: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku działalności związanej z pozyskiwaniem drewna.
B. Rybołówstwo i Akwakultura
UE: dostęp do zasobów biologicznych i łowisk znajdujących się na wodach morskich podlegających suwerenności lub jurysdykcji państw członkowskich, jak również ich eksploatacja, mogą być zastrzeżone dla statków rybackich pływających pod banderą terytorium UE, chyba że postanowienia odrębne stanowią inaczej.
SE: statek uznaje się za szwedzki i mogący pływać pod szwedzką banderą, jeśli w ponad połowie należy do szwedzkich obywateli lub osób prawnych. Rząd może zezwolić zagranicznemu statkowi na pływanie pod szwedzką banderą, jeśli jej działania pozostają pod szwedzką kontrolą lub jej właściciel ma miejsce stałego zamieszkania w Szwecji. Statki, które w 50 % należą do obywateli EOG lub przedsiębiorstw posiadających statutową siedzibę, centralną administrację lub główne miejsce prowadzenia działalności w EOG i których działania są kontrolowane ze Szwecji, mogą również zostać zarejestrowane w szwedzkim rejestrze, profesjonalna licencja połowowa, niezbędna do prowadzenia połowów przemysłowych, wydawana jest wyłącznie, jeśli połowy mają związek ze szwedzką branżą rybacką. Związek taki może stanowić na przykład wyładowywanie w ciągu roku 50 % połowów (pod względem wartości) w Szwecji, rozpoczynanie połowy rejsów połowowych ze szwedzkiego portu lub posiadanie przez połowę rybaków we flocie miejsca stałego zamieszkania w Szwecji. W przypadku statków o długości przekraczającej pięć metrów, wraz z profesjonalną licencją połowową wymagane jest zezwolenie na działalność statku rybackiego. Zezwolenie jest przyznawane, jeśli między innymi statek jest zarejestrowany w rejestrze krajowym oraz statek ma rzeczywiste związki gospodarcze ze Szwecją.
UK: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do nabywania statków pływających pod banderą UK, jeżeli inwestycja nie jest w co najmniej 75 % własnością obywateli brytyjskich lub przedsiębiorstw, które są w co najmniej 75 % własnością obywateli brytyjskich, we wszystkich przypadkach będących rezydentami i mających miejsce stałego zamieszkania w UK. Statki muszą być zarządzane, kierowane i kontrolowane z terytorium UK.
C. Górnictwo i wydobywanie
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do osób prawnych kontrolowanych (4) przez osoby fizyczne lub prawne z państwa spoza UE, które reprezentuje ponad 5 % unijnego przywozu ropy naftowej lub gazu ziemnego. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do bezpośredniego tworzenia oddziałów (wymagana jest rejestracja).
D. Produkcja
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do osób prawnych kontrolowanych (5) przez osoby fizyczne lub prawne z państwa spoza UE, które reprezentuje ponad 5 % unijnego przywozu ropy naftowej lub gazu ziemnego. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do bezpośredniego tworzenia oddziałów (wymagana jest rejestracja).
HR: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania dotyczący działalności wydawniczej, poligrafii i reprodukcji zapisanych nośników informacji.
IT: właściciele wydawnictwa i drukarni oraz wydawcy muszą być obywatelami państwa członkowskiego. Przedsiębiorstwa muszą posiadać główne siedziby w państwie członkowskim.
SE: właściciele czasopism, które są drukowane i wydawane w Szwecji, którzy są osobami fizycznymi, muszą posiadać miejsce zamieszkania w Szwecji lub być obywatelami EOG. Właściciele takich czasopism, będący osobami prawnymi, muszą mieć siedzibę w EOG. Czasopisma, które są drukowane i wydawane w Szwecji, oraz nagrania techniczne muszą posiadać odpowiedzialnego za nie edytora, który musi posiadać miejsce stałego zamieszkania w Szwecji.
Samodzielne wytwarzanie, przesyłanie i dystrybucja energii elektrycznej, gazu, pary wodnej i gorącej wody (6) (z wyłączeniem produkcji elektryczności przy wykorzystaniu energii jądrowej)
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do wytwarzania energii elektrycznej, samodzielnego przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej oraz wytwarzania gazu metodami przemysłowymi i dystrybucji paliw gazowych.
Wytwarzanie, przesyłanie i dystrybucja pary wodnej i gorącej wody
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do osób prawnych kontrolowanych (7) przez osoby fizyczne lub prawne z państwa spoza UE, które reprezentuje ponad 5 % unijnego przywozu ropy naftowej, energii elektrycznej lub gazu ziemnego. Bez zobowiązań dla bezpośredniego tworzenia oddziałów (wymagana jest rejestracja).
FI: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku produkcji, transportu i dystrybucji pary i gorącej wody.
1. Usługi biznesowe
Wolne zawody
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w zakresie doradztwa prawnego oraz dokumentacji i świadectw prawnych, świadczonych przez prawników pełniących funkcje publiczne, takich jak notariusze, komornicy sądowi (huissiers de justice) lub inni urzędnicy państwowi (officiers publics et ministériels), a także w odniesieniu do usług świadczonych przez komorników sądowych wyznaczonych urzędowym aktem rządu.
UE: pełne członkostwo w organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne, wymagane do świadczenia usług prawnych w zakresie prawa krajowego (UE i państwa członkowskiego), podlega wymogowi obywatelstwa lub wymogowi w zakresie miejsca zamieszkania.
AT: w odniesieniu do usług prawnych, udział zagranicznych prawników (którzy muszą posiadać pełne kwalifikacje w swoim państwie rodzimym) w kapitale oraz w wynikach działalności operacyjnej spółki prawniczej nie może przekraczać 25 %. Nie mogą mieć oni decydującego wpływu w procesie podejmowania decyzji. W przypadku zagranicznych inwestorów mniejszościowych lub ich wykwalifikowanych pracowników, świadczenie usług prawnych jest dozwolone wyłącznie w odniesieniu do międzynarodowego prawa publicznego i prawodawstwa jurysdykcji, w której mają oni kwalifikacje do występowania jako prawnicy; świadczenie usług prawnych w odniesieniu do prawa krajowego (UE i państwa członkowskiego), w tym występowanie w roli pełnomocnika przed sądami, wymaga pełnego przyjęcia do organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne, które jest objęte warunkiem obywatelstwa.
W odniesieniu do usług w dziedzinie księgowości, rachunkowości, audytu i doradztwa podatkowego, udział w kapitale i prawo głosu osób upoważnionych do wykonywania zawodu zgodnie z prawem zagranicznym nie może przekraczać 25 %.
Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku usług medycznych (z wyjątkiem usług stomatologicznych, psychologów i psychoterapeutów) i weterynaryjnych.
BG: w odniesieniu do usług prawnych niektóre rodzaje form prawnych („advokatsko sadrujue” oraz „advokatsko drujestvo”) są zastrzeżone dla prawników przyjętych do organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne w Republice Bułgarii. W przypadku świadczenia usług mediacji wymagane jest miejsce stałego zamieszkania w Bułgarii. W odniesieniu do usług podatkowych zastosowanie ma warunek obywatelstwa UE. W odniesieniu do usług architektonicznych, planowania urbanistycznego i architektury krajobrazu oraz usług inżynierskich i kompleksowych usług inżynierskich zagraniczne osoby prawne i fizyczne posiadające kompetencje licencjonowanego projektanta uznane przez ich prawodawstwo krajowe, mogą niezależnie nadzorować i projektować prace w Bułgarii wyłącznie po pomyślnym przejściu procedury przetargowej oraz w przypadku, gdy zostali wybrani jako wykonawcy na warunkach i zgodnie z procedurą ustanowioną przez ustawę o zamówieniach publicznych; w przypadku gdy dany projekt ma istotne znaczenie na poziomie krajowym lub regionalnym, przedsiębiorcy gruzińscy muszą działać w ramach spółki osobowej z miejscowymi przedsiębiorcami lub jako ich podwykonawcy. W odniesieniu do usług w zakresie planowania urbanistycznego i architektury krajobrazu zastosowanie ma wymóg obywatelstwa. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług świadczonych przez położne, pielęgniarki, fizjoterapeutów i personel paramedyczny.
DK: zagraniczni audytorzy mogą wchodzić w spółki osobowe z duńskimi księgowymi uprawnionymi przez państwo po otrzymaniu zezwolenia od Duńskiego Urzędu ds. Działalności Gospodarczej.
FI: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług społecznych i usług w zakresie zdrowia finansowanych ze środków publicznych lub prywatnych (np. medycznych, w tym usług psychologów oraz stomatologicznych; położniczych, fizjoterapeutów i personelu paramedycznego).
FI: w odniesieniu do usług audytu – wymóg w zakresie miejsca zamieszkania przynajmniej jednego z audytorów fińskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
FR: w odniesieniu do usług prawnych niektóre rodzaje form prawnych („association d'avocats” i „société en participation d'avocat”) są zarezerwowane dla prawników w pełni przyjętych do organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne we Francji. W odniesieniu do usług architektonicznych, medycznych (w tym psychologów) i stomatologicznych, usług świadczonych przez położne i pielęgniarki, fizjoterapeutów i personel paramedyczny, przedsiębiorcy zagraniczni mają dostęp wyłącznie do następujących form prawnych: „société d'exercice libéral” (sociétés anonymes sociétés à responsabilité limitée lub sociétés en commandite par actions) oraz „société civile professionnelle”. W przypadku usług weterynaryjnych zastosowanie ma wymóg obywatelstwa i zasada wzajemności.
EL: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do techników dentystycznych. Obywatelstwo UE wymagane jest, aby uzyskać licencję biegłego rewidenta i w przypadku usług weterynaryjnych,
ES: biegli rewidenci oraz prawnicy zajmujący się własnością przemysłową podlegają wymogowi obywatelstwa UE.
HR: bez zobowiązań za wyjątkiem doradztwa w zakresie prawa kraju rodzimego, kraju obcego i prawa międzynarodowego. Występowanie jako pełnomocnik stron przed sądem może być świadczone jedynie przez członków Rady Adwokackiej Chorwacji („odvjetnici”). Wymóg obywatelstwa w zakresie członkostwa w Radzie Adwokackiej. W postępowaniach, w których występuje element międzynarodowy, strony mogą być reprezentowane przed sądami polubownymi – sądami ad hoc przez prawników będących członkami organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne w innych państwach.
Wymagana jest licencja na świadczenie usług audytorskich. Osoby fizyczne i osoby prawne mogą świadczyć usługi architektoniczne i inżynierskie za zgodą odpowiednio Chorwackiej Izby Architektów i Chorwackiej Izby Inżynierów.
HU: przedsiębiorstwo powinno przyjąć formę spółki osobowej z węgierskim adwokatem uprawnionym do występowania przed sądem (ügyvéd) lub spółki z kancelarią adwokacką uprawnioną do występowania przed sądem (ügyvédi iroda), albo z przedstawicielstwem. Wymóg w zakresie miejsca zamieszkania dla osób spoza EOG świadczących usługi weterynaryjne.
LV: w spółce handlowej biegłych rewidentów ponad 50 % udziału dającego prawo do głosowania muszą posiadać biegli rewidenci lub spółki handlowe biegłych rewidentów z UE lub EOG.
LT: w odniesieniu do usług audytu przynajmniej trzy czwarte udziałów przedsiębiorstwa audytorskiego musi należeć do audytorów lub przedsiębiorstw audytorskich z UE lub EOG.
PL: inne rodzaje formy prawnej są co prawda dostępne dla prawników z UE, jednak zagraniczni prawnicy mogą zakładać spółki wyłącznie w formie spółki jawnej i spółki komandytowej. Wymóg obywatelstwa UE w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych.
SK: w celu świadczenia usług z zakresu architektury, inżynieryjnych i weterynaryjnych wymagane jest miejsce zamieszkania.
SE: w przypadku usług prawnych, członkostwo w organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne, konieczne wyłącznie do stosowania szwedzkiego tytułu „advokat”, podlega wymogowi w zakresie miejsca zamieszkania. Wobec likwidatorów stosowany jest wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. Właściwy organ może przyznać zwolnienie z tego wymogu. Istnieją zobowiązania EOG związane z wyznaczaniem osoby zatwierdzającej plan ekonomiczny. Wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w EOG w przypadku usług audytorskich.
Usługi badawczo-rozwojowe
UE: w przypadku usług badawczo-rozwojowych finansowanych ze środków publicznych wyłączne prawa lub zezwolenie mogą być przyznane jedynie obywatelom UE i osobom prawnym UE, których główna siedziba znajduje się na terytorium UE.
Usługi najmu lub dzierżawy bez obsługi
A. W odniesieniu do statków:
LT: statki muszą stanowić własność litewskich osób fizycznych lub spółek założonych na terytorium Litwy.
SE: w przypadku udziału podmiotów gruzińskich we własności statku, w celu pływania pod szwedzką banderą konieczne jest wykazanie szwedzkiego większościowego wpływu operacyjnego.
B. W odniesieniu do statków powietrznych
UE: w odniesieniu do najmu lub dzierżawy statków powietrznych, chociaż możliwe jest przyznanie zwolnień w przypadku krótkoterminowych umów najmu, statek powietrzny musi być własnością osoby fizycznej spełniającej szczegółowe kryteria obywatelstwa lub osoby prawnej spełniającej szczegółowe kryteria dotyczące własności kapitału i kontroli (włącznie z obywatelstwem dyrektorów).
Pozostałe usługi biznesowe
UE, z wyjątkiem HU i SE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w zakresie pozyskiwania pracowników świadczących pomoc domową, innych niż pracownicy handlowi, przemysłowi, personel pielęgniarski i inny. Wymagane jest miejsce zamieszkania lub obecność handlowa oraz może istnieć wymóg obywatelstwa.
UE, z wyjątkiem BE, DK, EL, ES, FR, HU, IE, IT, LU, NL, SE i UK: wymóg obywatelstwa i wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w przypadku usług rekrutacji i pozyskiwania personelu.
UE, z wyjątkiem AT i SE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług detektywistycznych. Wymagane jest miejsce zamieszkania lub obecność handlowa oraz może istnieć wymóg obywatelstwa.
AT: w odniesieniu do usług wyszukiwania miejsc pracy i pracowników oraz leasingu pracowniczego, zezwolenie może zostać przyznane wyłącznie osobom prawnym posiadającym główną siedzibę w EOG, a członkowie zarządu lub partnerzy zarządzający/udziałowcy upoważnieni do reprezentowania osoby prawnej muszą być obywatelami EOG oraz posiadać miejsce stałego zamieszkania w EOG.
BE: przedsiębiorstwo posiadające główną siedzibę poza EOG musi udowodnić, że świadczy usługi wyszukiwania miejsc pracy w swoim państwie pochodzenia. W odniesieniu do usług ochroniarskich wymagane jest w przypadku kierowników obywatelstwo UE i miejsce zamieszkania w UE.
BG: obywatelstwo jest wymagane w przypadku działalności z zakresu fotografii lotniczej, geodezji, pomiarów katastralnych oraz kartografii. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług rekrutacji i pozyskiwania personelu, usług wyszukiwania miejsc pracy, usług pozyskiwania biurowego personelu pomocniczego, usług detektywistycznych, usług ochroniarskich, usług w zakresie badań i analiz technicznych, usług na zlecenie w zakresie naprawy i demontażu sprzętu wykorzystywanego na polach naftowych i gazowych. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do urzędowych tłumaczeń pisemnych i ustnych.
DE: wymóg obywatelstwa dla przysięgłych tłumaczy ustnych.
DK: w odniesieniu do usług ochroniarskich, wymóg obywatelstwa i wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w stosunku do większości członków zarządu i kierownictwa. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do świadczenia usług dozoru lotnisk.
EE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku usług ochroniarskich. Wymóg obywatelstwa państwa UE dla tłumaczy przysięgłych.
FI: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w EOG dla certyfikowanych tłumaczy pisemnych.
FR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do przyznawania praw w obszarze usług wyszukiwania miejsc pracy i pracowników.
FR: w przypadku przedsiębiorców zagranicznych wymagane jest specjalne zezwolenie na świadczenie usług w zakresie poszukiwań i badań złóż w związku z usługami w zakresie konsultingu naukowego i technicznego.
HR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług wyszukiwania miejsc pracy i pracowników, usług detektywistycznych i ochroniarskich.
IT: wymóg obywatelstwa Włoch lub państwa UE i wymóg w zakresie miejsca zamieszkania we Włoszech lub państwie UE w celu uzyskania zezwolenia niezbędnego do świadczenia usług ochrony. Właściciele wydawnictwa i drukarni oraz wydawcy muszą być obywatelami państwa członkowskiego. Przedsiębiorstwa muszą posiadać główne siedziby w państwie członkowskim. Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług świadczonych przez agencje inkasa oraz biura kredytowe.
LV: w przypadku usług detektywistycznych wyłącznie przedsiębiorstwa detektywistyczne, których kierownik i każda osoba posiadająca biuro w ramach ich administracji jest obywatelem UE lub EOG, może otrzymać zezwolenie. W odniesieniu do usług ochroniarskich przynajmniej połowa kapitału zakładowego powinna należeć do osób fizycznych lub prawnych UE lub EOG, aby możliwe było uzyskanie zezwolenia.
LT: działalność usług ochroniarskich może być podejmowana wyłącznie przez osoby będące obywatelami EOG lub państwa członkowskiego NATO.
PL: w odniesieniu do usług detektywistycznych licencja zawodowa może być przyznana osobie będącej obywatelem Polski lub obywatelowi innego państwa członkowskiego, państwa EOG lub Szwajcarii. W odniesieniu do usług ochroniarskich licencja zawodowa może być przyznana wyłącznie osobie będącej obywatelem Polski lub obywatelowi innego państwa członkowskiego, państwa EOG lub Szwajcarii. Wymóg obywatelstwa UE dla tłumaczy przysięgłych. Wymóg polskiego obywatelstwa w przypadku świadczenia usług fotografii lotniczej oraz w stosunku do redaktorów naczelnych gazet i czasopism.
PT: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku usług detektywistycznych. Wymóg obywatelstwa UE w stosunku do przedsiębiorców oferujących usługi świadczone przez agencje inkasa oraz usługi świadczone przez biura kredytowe. Wymóg obywatelstwa w przypadku specjalistycznego personelu świadczącego usługi ochroniarskie.
SE: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w przypadku wydawcy oraz właściciela wydawnictw i drukarni. Tylko Lapończycy mogą posiadać renifery i zajmować się ich hodowlą.
SK: w odniesieniu do usług detektywistycznych i ochroniarskich, licencje mogą być przyznawane wyłącznie, jeżeli nie występuje zagrożenie bezpieczeństwa oraz jeżeli wszyscy kierownicy są obywatelami UE, EOG lub Szwajcarii.
4. Usługi w zakresie dystrybucji
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do dystrybucji broni, amunicji i środków wybuchowych.
UE: wymóg obywatelstwa i wymóg w zakresie miejsca zamieszkania ma zastosowanie w niektórych państwach w przypadku osób prowadzących apteki oraz działających jako sprzedawcy wyrobów tytoniowych.
FR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do przyznawania praw wyłącznych w obszarze handlu detalicznego tytoniem.
FI: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do dystrybucji alkoholu i produktów farmaceutycznych.
AT: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do dystrybucji produktów farmaceutycznych.
BG: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do dystrybucji napojów alkoholowych, produktów chemicznych, tytoniu i produktów tytoniowych, produktów leczniczych, produktów medycznych i ortopedycznych, broni, amunicji i sprzętu wojskowego, ropy naftowej i produktów ropy naftowej, gazu, metali szlachetnych i kamieni szlachetnych.
DE: tylko osoby fizyczne mogą świadczyć publicznie detaliczne usługi sprzedaży produktów leczniczych i szczególnych produktów medycznych. Wymóg w zakresie miejsca zamieszkania w celu otrzymania licencji farmaceuty lub otwarcia apteki, w której sprzedawane są detalicznie produkty lecznicze i niektóre produkty medyczne. Obywatele innych państw i osoby, które nie zdały niemieckiego egzaminu na farmaceutę mogą otrzymać tylko licencję umożliwiającą przejęcie apteki, która funkcjonuje od co najmniej trzech lat.
HR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do dystrybucji wyrobów tytoniowych.
6. Usługi w zakresie ochrony środowiska
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do świadczenia usług związanych ze zbieraniem, oczyszczaniem i dystrybucją wody do gospodarstw domowych, użytkowników przemysłowych, handlowych i innych, w tym dostarczaniem wody pitnej, oraz gospodarką wodną.
7. Usługi finansowe (8)
UE: wyłącznie przedsiębiorstwa posiadające siedzibę statutową w UE mogą działać jako depozytariusze aktywów funduszy inwestycyjnych. Założenie wyspecjalizowanego przedsiębiorstwa zarządzającego posiadającego siedzibę zarządu i siedzibę statutową w tym samym państwie członkowskim jest wymagane w celu wykonywania czynności związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi i przedsiębiorstwami inwestycyjnymi.
AT: licencja dla oddziałów ubezpieczycieli zagranicznych nie zostanie wydane jeżeli ubezpieczyciel zagraniczny nie posiada formy prawnej, odpowiadającej lub porównywalnej do spółki akcyjnej lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. Zarząd oddziału musi składać się z dwóch osób fizycznych zamieszkałych w Austrii.
BG: ubezpieczenia emerytalne realizowane są poprzez udział w zarejestrowanych zakładach ubezpieczeń emerytalnych. Obowiązuje wymóg miejsca stałego zamieszkania w Bułgarii w odniesieniu do przewodniczącego zarządu i przewodniczącego rady dyrektorów. Przed założeniem oddziału lub agencji w celu obsługi niektórych grup ubezpieczeń, zagraniczny ubezpieczyciel musi posiadać zezwolenie na prowadzenie działalności w tych samych grupach ubezpieczeń w państwie pochodzenia.
CY: jedynie członkowie (maklerzy) Giełdy Cypryjskiej mogą prowadzić działalność pośrednictwa w zakresie papierów wartościowych na Cyprze. Przedsiębiorstwo maklerskie może zostać zarejestrowane jako członek Giełdy Cypryjskiej jedynie wówczas, gdy zostało założone i zarejestrowane zgodnie z cypryjskim prawem spółek (nie jest dozwolona forma oddziału).
EL: prawo przedsiębiorczości nie obejmuje tworzenia przedstawicielstw i innych stałych obecności spółek ubezpieczeniowych, poza przypadkami, w których przedstawicielstwa te zarejestrowane są jako agencje, oddziały lub siedziby główne.
ES: przed założeniem oddziału lub agencji w celu obsługi niektórych grup ubezpieczeń, zagraniczny ubezpieczyciel musi posiadać zezwolenie na prowadzenie działalności w tych samych grupach ubezpieczeń w państwie pochodzenia.
HU: oddziały zagranicznych instytucji nie mogą świadczyć usług w dziedzinie zarządzania aktywami dla prywatnych funduszy emerytalnych lub zarządzania kapitałem podwyższonego ryzyka. Zarząd instytucji finansowej powinien składać się z co najmniej dwóch członków będących obywatelami Węgier, rezydentami na Węgrzech w rozumieniu odpowiednich przepisów dotyczących obcokrajowców, i posiadających miejsce stałego zamieszkania na Węgrzech od co najmniej roku.
IE: w przypadku systemów zbiorowego inwestowania tworzonych jako fundusze powiernicze i przedsiębiorstwa o zmiennym kapitale (innych niż przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, UCITS), należy zarejestrować przedsiębiorstwo powiernicze lub depozytariuszowe i zarządzające w Irlandii lub w innym państwie członkowskim (nie jest dozwolona forma oddziału). W przypadku inwestycyjnych spółek komandytowych przynajmniej jeden komplementariusz musi być zarejestrowany w Irlandii. W celu funkcjonowania jako członek giełdy papierów wartościowych w Irlandii, podmiot:
a) musi być upoważniony w Irlandii, co wymaga, aby był on zarejestrowany lub był spółką osobową, z główną/prawną siedzibą w Irlandii; lub
b) musi być upoważniony w innym państwie członkowskim.
PT: usługi w zakresie zarządzania funduszami emerytalnymi mogą być świadczone wyłącznie przez przedsiębiorstwa zarejestrowane w Portugalii i wyspecjalizowane w tym celu oraz przez zakłady ubezpieczeń mające siedzibę w Portugalii i upoważnione do podejmowania działalności związanej z ubezpieczeniami na życie lub przez podmioty upoważnione do zarządzania funduszami emerytalnymi w innych państwach członkowskich.
W celu utworzenia oddziału w Portugalii, zagraniczne zakłady ubezpieczeń muszą wykazać wcześniejsze doświadczenie operacyjne wynoszące co najmniej pięć lat. Tworzenie oddziałów bezpośrednich nie jest dozwolone w przypadku pośrednictwa ubezpieczeniowego, które zarezerwowane jest dla przedsiębiorstw utworzonych zgodnie z prawem państwa członkowskiego.
FI: w przypadku zakładów ubezpieczeń zapewniających ustawowe ubezpieczenia emerytalne: przynajmniej połowa założycieli i członków rady dyrektorów oraz rady nadzorczej musi mieć miejsce zamieszkania w UE, chyba że właściwe organy przyznały zwolnienie.
Inne zakłady ubezpieczeń niż zakłady zapewniające ustawowe ubezpieczenia emerytalne: miejsce zamieszkania w UE wymagane w stosunku do co najmniej jednego członka rady dyrektorów i rady nadzorczej oraz dyrektora zarządzającego.
Agent gruzińskiego zakładu ubezpieczeń musi posiadać miejsce zamieszkania w Finlandii, chyba że towarzystwo posiada swoją główną siedzibę w UE.
Zagraniczni ubezpieczyciele nie mogą otrzymać licencji w Finlandii, jako oddział do prowadzenia ustawowych ubezpieczeń emerytalnych.
W przypadku usług bankowych: wymóg obywatelstwa w stosunku do co najmniej jednego z założycieli, jednego członka rady dyrektorów i rady nadzorczej, dyrektora zarządzającego i osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu instytucji kredytowej.
IT: w celu uzyskania zezwolenia na zarządzanie systemem rozliczeń papierów wartościowych we Włoszech, przedsiębiorstwo musi być zarejestrowane we Włoszech (nie jest dozwolona forma oddziału). W celu uzyskania zezwolenia na usługi związane z zarządzaniem centralnymi depozytami papierów wartościowych we Włoszech, przedsiębiorstwa muszą być zarejestrowane we Włoszech (nie jest dozwolona forma oddziału). W przypadku systemów zbiorowego inwestowania innych niż przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, UCITS, zharmonizowane z prawodawstwem UE, wymaga się, aby powiernik/depozytariusz był zarejestrowany we Włoszech lub w innym państwie członkowskim i posiadał oddział we Włoszech. Przedsiębiorstwa zarządzające UCITS niezharmonizowane w prawodawstwie UE również muszą być zarejestrowane we Włoszech (nie jest dozwolona forma oddziału). Wyłącznie banki, zakłady ubezpieczeń, przedsiębiorstwa inwestycyjne i zharmonizowane w prawodawstwie UE przedsiębiorstwa zarządzające UCITS, mające główną siedzibę w UE oraz UCITS zarejestrowane we Włoszech mogą prowadzić działalność w zakresie zarządzania środkami funduszu emerytalnego. Prowadząc działalność związaną ze sprzedażą bezpośrednią, pośrednicy muszą korzystać z uprawnionych sprzedawców usług finansowych wpisanych do rejestru we Włoszech. Przedstawicielstwa pośredników zagranicznych nie mogą prowadzić działalności mającej na celu świadczenie usług inwestycyjnych.
LT: dla celów zarządzania aktywami, wymagane jest założenie wyspecjalizowanego przedsiębiorstwa zarządzającego (nie jest dozwolona forma oddziału).
Wyłącznie przedsiębiorstwa posiadające swoją statutową siedzibę lub oddział na Litwie mogą działać jako depozytariusze funduszy emerytalnych.
Wyłącznie banki posiadające swoją statutową siedzibę lub oddział na Litwie i upoważnione do świadczenia usług inwestycyjnych w państwie członkowskim lub w państwie EOG mogą działać jako depozytariusze aktywów funduszy emerytalnych.
PL: pośrednicy ubezpieczeniowi podlegają obowiązkowi krajowej rejestracji (nie jest dozwolona forma oddziału).
SK: obywatele zagraniczni mogą założyć zakład ubezpieczeń w formie spółki akcyjnej lub mogą prowadzić działalność ubezpieczeniową poprzez swoje spółki zależne posiadające siedzibę statutową (nie jest dozwolona forma oddziału) na Słowacji.
Na Słowacji usługi inwestycyjne mogą być świadczone przez banki, przedsiębiorstwa inwestycyjne, fundusze inwestycyjne i pośredników w obrocie papierami wartościowymi ustanowionych w formie spółki akcyjnej o kapitale akcyjnym przewidzianym w przepisach prawa (nie jest dozwolona forma oddziału).
SE: przedsiębiorstwa prowadzące działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń, które nie zostały zarejestrowane w Szwecji, mogą być utworzone wyłącznie w formie oddziału Założyciel banku oszczędnościowego musi być osobą fizyczną zamieszkałą w UE.
8. Usługi w zakresie ochrony zdrowia, usługi społeczne oraz usługi w zakresie edukacji
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w zakresie ochrony zdrowia finansowanych ze środków publicznych, usług społecznych oraz usług w zakresie edukacji.
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do pozostałych usług w zakresie opieki zdrowotnej finansowanych ze środków prywatnych.
UE: w odniesieniu do usług w zakresie edukacji finansowanych ze środków publicznych wymogi obywatelstwa mogą mieć zastosowanie dla większości członków zarządu.
UE (z wyjątkiem NL, SE i SK): bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do świadczenia pozostałych usług w zakresie edukacji finansowanych ze środków prywatnych, tj. innych niż sklasyfikowane jako usługi w zakresie edukacji podstawowej, średniej, wyższej i dla dorosłych.
BE, CY, CZ, DK, FR, DE, EL, HU, IT, ES, PT i UK: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do świadczenia usług społecznych finansowanych ze środków prywatnych innych niż usługi związane z domami rekonwalescencji i opieki społecznej oraz domami spokojnej starości.
FI: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług społecznych i usług w zakresie zdrowia finansowanych ze środków prywatnych.
BG: zagraniczne szkoły wyższe nie mogą otwierać swoich oddziałów na terytorium Bułgarii. Zagraniczne szkoły wyższe mogą otwierać fakultety, departamenty, instytuty i kolegia w Bułgarii wyłącznie w ramach struktury wyższych szkół bułgarskich oraz we współpracy z nimi.
EL: w odniesieniu do usług szkolnictwa wyższego brak zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania dla tworzenia instytucji szkolnictwa wydających dyplomy uznawane przez państwo. Warunek obywatelstwa UE dla właścicieli i większości członków zarządu, nauczycieli w szkołach podstawowych i średnich finansowanych ze środków prywatnych.
HR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do szkolnictwa podstawowego.
SE: zastrzega prawo do wprowadzania i utrzymywania wszelkich środków w odniesieniu do dostawców usług w zakresie edukacji, którzy uzyskali zgodę organów publicznych na świadczenie usług edukacyjnych. To zastrzeżenie ma zastosowanie do dostawców usług w zakresie edukacji finansowanych ze środków publicznych i prywatnych, z pewnego rodzaju wsparciem państwa, między innymi dostawców usług w zakresie edukacji uznanych przez państwo, dostawców usług związanych z edukacją pod państwowym nadzorem lub edukacji upoważniającej do otrzymania stypendium.
UK: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do świadczenia usług pogotowia ratunkowego finansowanych ze środków prywatnych lub finansowanych ze środków prywatnych usług placówek opieki zdrowotnej zapewniających zakwaterowanie, innych niż usługi szpitalne.
9. Usługi turystyczne, związane z podróżami i pokrewne
BG, CY, EL, ES i FR: Wymóg obywatelstwa dla przewodników turystycznych.
BG: w przypadku hoteli, restauracji i usług cateringowych (z wyłączeniem cateringu w usługach transportu lotniczego) wymagana jest rejestracja (nie jest dozwolona forma oddziału).
IT: przewodnicy turystyczni z państw spoza UE muszą uzyskać specjalną licencję.
10. Usługi w zakresie rekreacji, kultury i sportu
Usługi agencji informacyjnych i prasowych
FR: udział zagraniczny w istniejących przedsiębiorstwach wydawniczych publikujących w języku francuskim nie może przekraczać 20 % kapitału lub praw do głosowania w przedsiębiorstwie. W odniesieniu do agencji prasowych, traktowanie narodowe w przypadku założenia przedsiębiorstwa przez osoby prawne podlega zasadzie wzajemności.
Usługi związane ze sportem oraz pozostałe usługi w zakresie rekreacji
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług związanych z grami losowymi i zakładami wzajemnymi. Do celów pewności prawa wyjaśnia się, że dostęp do rynku nie jest przyznawany.
AT: w odniesieniu do usług szkół narciarskich i przewodników górskich, dyrektorzy zarządzający w ramach osoby prawnej muszą być obywatelami EOG.
Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury
BE, FR, HR i IT: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury.
11. Transport
Transport morski
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku utworzenia spółki akcyjnej do celów obsługi floty pod banderą krajową państwa, w którym utworzono spółkę.
FI: w odniesieniu do usług pomocniczych w branży transportu morskiego, usługi mogą być świadczone jedynie przez jednostki pływające pod banderą fińską.
HR: w przypadku usług pomocniczych w branży transportu morskiego zagraniczna osoba prawna musi ustanowić spółkę w Chorwacji, która powinna otrzymać koncesję od władz zarządzających portem, na skutek procedury przetargu publicznego. Liczba usługodawców może być ograniczona w zależności od przepustowości portu.
Transport śródlądowymi drogami wodnymi (9)
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług krajowego kabotażu. Środki oparte na istniejących lub przyszłych umowach dotyczących dostępu do śródlądowych dróg wodnych (włączając umowy dotyczące połączenia Ren-Men-Dunaj) zastrzegają niektóre prawa dotyczące ruchu dla podmiotów gospodarczych zlokalizowanych w danych państwach i spełniających kryteria obywatelstwa lub przynależności państwowej dotyczące własności. Z zastrzeżeniem rozporządzeń wykonawczych do Konwencji z Mannheim w sprawie żeglugi po Renie.
AT i HU: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w przypadku utworzenia spółki akcyjnej do celów obsługi floty pod banderą krajową państwa, w którym utworzono spółkę.
AT: w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych koncesja jest przyznawana wyłącznie osobom prawnym EOG, a ponad 50 % kapitału akcyjnego, praw głosu i większość w zarządzie są zarezerwowane dla obywateli EOG.
HR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do transportu śródlądowymi drogami wodnymi.
Transport lotniczy
UE: warunki wzajemnego dostępu do rynku w transporcie lotniczym zostaną określone w Umowie w sprawie ustanowienia wspólnego obszaru lotniczego pomiędzy Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony.
UE: statki powietrzne używane przez przewoźników lotniczych UE muszą być zarejestrowane w państwie członkowskim wydającym licencję przewoźnikowi lub w innym miejscu w UE. W odniesieniu do wynajmu statków powietrznych z załogą, statek powietrzny musi stanowić własność osoby fizycznej spełniającej szczególne kryteria obywatelstwa lub przynależności państwowej lub osoby prawnej spełniającej szczególne kryteria dotyczące własności i kontroli kapitału. Statek powietrzny musi być obsługiwany przez przewoźnika lotniczego należącego do osoby fizycznej spełniającej szczególne kryteria obywatelstwa lub przynależności państwowej lub osoby prawnej spełniającej szczególne kryteria dotyczące własności i kontroli kapitału.
UE: w odniesieniu do usług systemów rezerwacji komputerowej (CRS), w przypadku gdy dostawcy usług systemu rezerwacji komputerowej (CRS) spoza UE nie zapewnią przewoźnikom lotniczym UE traktowania równoważnego (10) temu, jakie zapewnia się w UE, lub w przypadku gdy przewoźnicy lotniczy spoza UE nie zapewnią dostawcom usług CRS UE traktowania równoważnego temu, jakie zapewnia się w UE, mogą zostać wprowadzone środki w celu zapewnienia równoważnego traktowania wobec, odpowiednio, przewoźników lotniczych spoza UE ze strony dostawców usług CRS w UE lub wobec dostawców usług CRS spoza UE ze strony przewoźników lotniczych w UE.
Transport kolejowy
HR: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do transportu pasażerskiego i towarowego oraz usług pchania i holowania.
Transport drogowy
UE: w przypadku usług kabotażowych wymagana jest rejestracja (nie jest dozwolona forma oddziału). Wymóg miejsca zamieszkania w przypadku kierownika transportu.
AT: w przypadku transportu pasażerskiego i towarowego wyłączne prawa lub zezwolenie mogą być przyznane jedynie obywatelom państw członkowskich UE i osobom prawnym UE, których główna siedziba znajduje się na terytorium Unii.
BG: w przypadku transportu pasażerskiego i towarowego wyłączne prawa lub zezwolenie mogą być przyznane jedynie obywatelom państw członkowskich UE i osobom prawnym UE, których główna siedziba znajduje się na terytorium Unii. Wymagana jest rejestracja. Warunek obywatelstwa UE dla osób fizycznych.
EL: grecka licencja wymagana jest do prowadzenia działalności w zakresie wykonywania transportu drogowego rzeczy. Licencje są przyznawane na warunkach niedyskryminacyjnych. Przedsiębiorstwa zajmujące się towarowym transportem drogowym założone w Grecji mogą korzystać wyłącznie z pojazdów zarejestrowanych w Grecji.
FI: do świadczenia usług transportu drogowego wymagane jest zezwolenie, ale nie obejmuje ono pojazdów zarejestrowanych za granicą.
FR: zagraniczni przedsiębiorcy nie mogą świadczyć usług autobusowego transportu międzymiastowego.
LV: w przypadku usług transportu pasażerskiego i towarowego wymagane jest zezwolenie, ale nie obejmuje ono pojazdów zarejestrowanych za granicą. Przedsiębiorstwa założone na Łotwie muszą korzystać z pojazdów zarejestrowanych w kraju.
RO: aby uzyskać licencję, kierowcy pojazdów holujących oraz kierowcy zajmujący się przewozami pasażerskimi muszą korzystać wyłącznie z pojazdów zarejestrowanych w Rumunii, posiadanych i używanych zgodnie z przepisami rządowego rozporządzenia.
SE: szwedzka licencja wymagana jest do prowadzenia działalności w zakresie wykonywania transportu drogowego. Do kryteriów otrzymania licencji taksówkarskiej należy wyznaczenie przez przedsiębiorstwo osoby fizycznej działającej jako kierownik ds. transportu (czyli de facto jest to wymóg w zakresie miejsca zamieszkania – zob. szwedzkie zastrzeżenia dotyczące rodzajów przedsiębiorstw). Zgodnie z kryteriami otrzymania licencji przez kierowców innych środków transportu drogowego wymagane jest, by przedsiębiorstwo było założone w UE, posiadało siedzibę znajdującą się w Szwecji i wyznaczyło osobę fizyczną działającą jako kierownik ds. transportu, która musi posiadać miejsce zamieszkania w UE. Licencje są przyznawane na warunkach niedyskryminacyjnych, z tym wyjątkiem, że kierowcy pojazdów holujących oraz kierowcy zajmujący się przewozami pasażerskimi mogą co do zasady wykorzystywać wyłącznie pojazdy zarejestrowane w krajowym rejestrze ruchu drogowego. Jeśli pojazd jest zarejestrowany za granicą, należy do osoby fizycznej lub prawnej, której główne miejsce zamieszkania znajduje się za granicą, i został sprowadzony do Szwecji do tymczasowego użytku, może być tymczasowo wykorzystywany w Szwecji. Użytek tymczasowy jest zwyczajowo zdefiniowany przez Szwedzką Agencję ds. Transportu jako nieprzekraczający jednego roku.
14. Usługi w zakresie energii
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do gruzińskich osób prawnych kontrolowanych (11) przez osoby fizyczne lub prawne z państwa, które reprezentuje ponad 5 % unijnego przywozu ropy naftowej lub gazu ziemnego (12), o ile UE nie zapewni kompleksowego dostępu do tego sektora osobom fizycznym i prawnym danego państwa, w kontekście umowy o integracji gospodarczej z tym państwem.
UE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej przy wykorzystaniu energii jądrowej i w odniesieniu do przetwarzania paliwa nuklearnego.
UE: certyfikacja operatorów systemu przesyłowego, który jest kontrolowany przez osobę fizyczną lub prawną lub osoby z państwa trzeciego lub państw trzecich może być przedmiotem odmowy, jeżeli operator nie wykazał, że certyfikacja nie stanowi zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego w państwie członkowskim lub UE, zgodnie z art. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i art. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego.
AT, BE, BG, CY, CZ, DE, DK, ES, EE, FI, FR, EL, IE, IT, LV, LU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SI, SE i UK: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w dziedzinie transportu paliwa rurociągami, innych niż usługi doradztwa.
BE i LV: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w dziedzinie transportu gazu ziemnego rurociągami, innych niż usługi doradztwa.
AT, BE, BG, CY, CZ, DE, DK, ES, EE, FI, FR, EL, IE, HU, IT, LU, LT, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SE i UK: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług dodatkowych związanych z dystrybucją energii, innych niż usługi doradztwa.
SI: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług dodatkowych związanych z dystrybucją energii, innych niż usługi dodatkowe związane z dystrybucją gazu.
CY: zastrzega sobie prawo do wymagania wzajemności w zakresie wydawania zezwoleń na działalność dotyczącą poszukiwania, wydobywania i eksploatacji węglowodorów.
15. Pozostałe usługi gdzie indziej niesklasyfikowane
PT: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług związanych ze sprzedażą wyposażenia lub z przyznaniem patentu.
SE: bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług pogrzebowych, usług w zakresie kremacji zwłok i usług przedsiębiorstw pogrzebowych.
|
|
(1) Usługi użyteczności publicznej istnieją w sektorach takich jak usługi konsultingu naukowego i technicznego, usługi związane z badaniami i rozwojem w kwestii nauk społecznych i humanistycznych, usługi w zakresie badań i analiz technicznych, usługi w zakresie ochrony środowiska, usługi zdrowotne, usługi transportowe i usługi pomocnicze dla wszystkich środków transportu. Wyłączne prawa do takich usług są często przyznawane prywatnym podmiotom gospodarczym, na przykład podmiotom gospodarczym mającym koncesje od władz publicznych, podlegającym szczególnym zobowiązaniom, co do świadczenia usług. Mając na uwadze, że obiekty użyteczności publicznej często istnieją również na szczeblu podcentralnym, szczegółowe i wyczerpujące harmonogramy dla poszczególnych sektorów są nieuzasadnione. Powyższe zastrzeżenie nie ma zastosowania do usług telekomunikacyjnych i informatycznych.
(2) Zgodnie z art. 54 TFUE wspomniane spółki zależne są uznawane za osoby prawne UE. O ile są w sposób ciągły i rzeczywisty połączone z gospodarką UE, korzystają one z unijnego rynku wewnętrznego, co obejmuje między innymi swobodę prowadzenia przedsiębiorstw i świadczenia usług we wszystkich państwach członkowskich UE.
(3) w odniesieniu do sektorów usług ograniczenia te nie wykraczają poza ograniczenia odzwierciedlone w aktualnych zobowiązaniach wynikających z GATS.
(4) Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę fizyczną lub prawną, jeżeli te ostatnie mają prawo do powoływania większości członków zarządu danej osoby prawnej lub do kierowania jej działaniami z prawnego punktu widzenia. W szczególności posiadanie ponad 50 % udziałów w osobie prawnej jest uznane za sprawowanie nad nią kontroli.
(5) Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę fizyczną lub prawną, jeżeli te ostatnie mają prawo do powoływania większości członków zarządu danej osoby prawnej lub do kierowania jej działaniami z prawnego punktu widzenia. W szczególności posiadanie ponad 50 % udziałów w osobie prawnej jest uznane za sprawowanie nad nią kontroli.
(6) Stosuje się horyzontalne ograniczenie w zakresie usług użyteczności publicznej.
(7) Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę fizyczną lub prawną, jeżeli te ostatnie mają prawo do mianowania większości członków zarządu danej osoby prawnej lub do kierowania jej działaniami z prawnego punktu widzenia. W szczególności posiadanie ponad 50 % udziałów w osobie prawnej jest uznane za sprawowanie nad nią kontroli.
(8) Ograniczenie horyzontalne w zakresie różnic w traktowaniu oddziałów i jednostek zależnych ma zastosowanie. Zagraniczne oddziały mogą uzyskać zezwolenie na prowadzanie działalności na terytorium państwa członkowskiego wyłącznie po spełnieniu warunków przewidzianych w odpowiednim krajowym prawodawstwie danego państwa członkowskiego oraz mogą zostać zobowiązane do spełnienia pewnych określonych wymogów ostrożnościowych.
(9) Włącznie z usługami pomocniczymi w branży transportu śródlądowymi drogami wodnymi.
(10) Równoważne traktowanie oznacza traktowanie niedyskryminacyjne unijnych przewoźników lotniczych oraz unijnych dostawców usług CRS.
(11) Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę fizyczną lub prawną, jeżeli te ostatnie mają prawo do powoływania większości członków zarządu danej osoby prawnej lub do kierowania jej działaniami z prawnego punktu widzenia. W szczególności posiadanie ponad 50 % udziałów w osobie prawnej jest uznane za sprawowanie nad nią kontroli.
(12) Na podstawie danych liczbowych opublikowanych przez Dyrekcję Generalną ds. Energii w ostatnim roczniku statystycznym UE dotyczącym energii: przywóz ropy naftowej wyrażony w wadze, przywóz gazu wyrażony w wartości opałowej.
ZAŁĄCZNIK XIV-B
WYKAZ ZOBOWIĄZAŃ DOTYCZĄCYCH TRANSGRANICZNEGO ŚWIADCZENIA USŁUG (UNIA)
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK XIV-C
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PERSONELU KLUCZOWEGO, ABSOLWENTÓW ODBYWAJĄCYCH STAŻ ORAZ SPRZEDAWCÓW BIZNESOWYCH (UNIA)
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK XIV-D
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH USŁUGODAWCÓW KONTRAKTOWYCH I OSÓB WYKONUJĄCYCH WOLNE ZAWODY (UNIA)
1. Strony zezwalają na świadczenie usług na swoim terytorium przez usługodawców kontraktowych i osoby wykonujące wolne zawody pochodzące z drugiej Strony poprzez obecność osób fizycznych, zgodnie z art. 91 i 92 niniejszego Układu, w odniesieniu do rodzajów działalności gospodarczej wymienionych poniżej i z zastrzeżeniem odpowiednich ograniczeń.
2. Wykaz składa się z następujących elementów:
a) pierwszej kolumny, wskazującej sektor lub podsektor, w którym mają zastosowanie ograniczenia oraz
b) drugiej kolumny opisującej obowiązujące ograniczenia.
Unia nie podejmuje żadnych zobowiązań dotyczących usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody w żadnych sektorach działalności gospodarczej innych niż te wyraźnie wskazane w poniższym wykazie.
3. Przy identyfikacji poszczególnych sektorów lub podsektorów:
a) „CPC” oznacza Centralną Klasyfikację Produktów określoną w dokumentach statystycznych Urzędu Statystycznego Narodów Zjednoczonych, seria M, nr 77, CPC prov, 1991; oraz
b) „CPC ver. 1.0” oznacza Centralną Klasyfikację Produktów określoną w dokumentach statystycznych Urzędu Statystycznego Narodów Zjednoczonych, seria M, nr 77, CPC ver 1.0, 1998.
4. Zobowiązania dotyczące usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody nie mają zastosowania w przypadku, gdy zamiar lub rezultat związany z ich tymczasową obecnością zakłóca lub w inny sposób wpływa na wynik wszelkich sporów lub negocjacji między pracownikami i pracodawcami.
5. Poniższy wykaz nie obejmuje środków odnoszących się do wymogów i procedur kwalifikacyjnych, standardów technicznych oraz wymogów i procedur licencyjnych, jeżeli nie stanowią one ograniczenia w rozumieniu art. 91 i art. 92 niniejszego Układu. Środki te (np. konieczność uzyskania licencji, konieczność uznania kwalifikacji w sektorach podlegających regulacji, konieczność zdania określonych egzaminów, w tym egzaminów językowych, konieczność posiadania miejsca stałego zamieszkania na terytorium, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza), nawet jeśli nie zostały wymienione, znajdują zastosowanie w każdym przypadku do usługodawców kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody pochodzących z Gruzji.
6. Wszystkie inne wymogi przepisów ustawowych i wykonawczych UE i jej państw członkowskich dotyczące środków odnoszących się do wjazdu, pobytu, pracy i zabezpieczenia społecznego mają nadal zastosowanie, włączając regulacje dotyczące okresu pobytu, minimalnej płacy, jak również układów zbiorowych w sprawie płac.
7. Poniższy wykaz nie obejmuje środków dotyczących subsydiów przyznawanych przez jedną ze Stron.
8. Poniższy wykaz pozostaje bez wpływu na istnienie monopoli publicznych lub wyłącznych praw w odpowiednich sektorach, jak określiła Unia w załączniku XIV-A do niniejszego Układu.
9. W sektorach, w których stosuje się testy potrzeb ekonomicznych, ich głównym kryterium będzie ocena odpowiedniej sytuacji rynkowej w państwie członkowskim lub w regionie, gdzie ma być świadczona usługa, z uwzględnieniem liczby istniejących usługodawców i wpływu na ich sytuację.
10. Prawa i obowiązki wynikające z poniższego wykazu nie są samowykonalne i w związku z tym nie przyznają bezpośrednio jakichkolwiek praw osobom fizycznym lub prawnym.
Strony zezwalają na świadczenie usług na swoim terytorium przez usługodawców kontraktowych pochodzących z drugiej Strony poprzez obecność osób fizycznych, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 91 niniejszego Układu, w następujących podsektorach:
a) usługi prawne w odniesieniu do międzynarodowego prawa publicznego i prawa zagranicznego (tj. niebędącego prawem unijnym);
b) usługi rachunkowo-księgowe;
c) usługi w zakresie doradztwa podatkowego;
d) usługi architektoniczne, planowania urbanistycznego i architektury krajobrazu;
e) usługi inżynierskie, kompleksowe usługi inżynierskie;
i) usługi informatyczne;
g) usługi badawczo-rozwojowe;
h) reklama;
i) usługi konsultingu w zakresie zarządzania;
j) usługi związane z konsultingiem w zakresie zarządzania;
k) usługi w zakresie badań i analiz technicznych;
l) powiązane usługi w zakresie konsultingu naukowego i technicznego;
m) usługi w zakresie naprawy i konserwacji sprzętu w kontekście umów dotyczących usług posprzedażnych i poleasingowych;
n) usługi tłumaczeniowe;
o) usługi w zakresie badania terenu pod budowę;
p) usługi w zakresie ochrony środowiska;
r) usługi agencji turystycznych i biur podróży;
s) usługi rozrywkowe.
Strony zezwalają na świadczenie usług na swoim terytorium przez usługodawców kontraktowych pochodzących z drugiej Strony poprzez obecność osób fizycznych, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 92 niniejszego Układu, w następujących podsektorach:
a) usługi prawne w odniesieniu do międzynarodowego prawa publicznego i prawa zagranicznego (tj. niebędącego prawem unijnym);
b) usługi architektoniczne, planowania urbanistycznego i architektury krajobrazu;
c) usługi inżynierskie i kompleksowe usługi inżynierskie;
d) usługi informatyczne;
e) usługi konsultingu w zakresie zarządzania i usługi związane z konsultingiem w zakresie zarządzania;
f) usługi tłumaczeniowe.
| Sektor lub podsektor | Opis zastrzeżeń |
| WSZYSTKIE SEKTORY | Uznawanie |
|
| UE: dyrektywy UE w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów mają zastosowanie wyłącznie do obywateli państw członkowskich UE. Prawo do wykonywania zawodu objętego regulacjami w jednym państwie członkowskim nie przyznaje prawa do wykonywania tego zawodu w innym państwie członkowskim (1). |
| Usługi w zakresie doradztwa prawnego w odniesieniu do międzynarodowego prawa publicznego i prawa zagranicznego (tj. niebędącego prawem UE) (część CPC Sól) (2) | AT, CY, DE, EE, IE, LU, NL, PL, PT, SE i UK: bez ograniczeń BE, ES, HR, IT i EL: test potrzeb ekonomicznych dla IP. LV: test potrzeb ekonomicznych dla usługodawców kontraktowych (CSS) BG, CZ, DK, FI, HU, LT, MT, RO, SI i SK: test potrzeb ekonomicznych. DK: wykonywanie działalności związanej z doradztwem prawnym ograniczone jest do prawników posiadających duńską licencję na wykonywanie zawodu. Uzyskanie duńskiej licencji na wykonywanie zawodu uwarunkowane jest zdaniem duńskiego egzaminu z zakresu prawa. FR: wymagane jest pełne (uproszczone) przyjęcie do organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne w drodze testu kwalifikacji. Dostęp prawników do zawodów „avocat auprès de la Cour de cassation” i „avocat auprès du Conseil d'Etat” jest ograniczony określoną liczbą dostępnych miejsc oraz podlega wymogowi obywatelstwa. HR: pełne członkostwo w organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne, wymagane do świadczenia usług w zakresie przedstawicielstwa prawnego, podlega wymogowi obywatelstwa. |
| Usługi rachunkowo-księgowe (CPC 86212 inne niż „usługi audytorskie”, CPC 86213, CPC 86219 i CPC 86220) | BE, CY, DE, EE, ES, IE, IT, LU, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT: pracodawca musi być członkiem odpowiedniej organizacji zawodowej w państwie rodzimym, o ile taka istnieje. FR: wymóg uzyskania zezwolenia. Świadczenie usług rachunkowo-księgowych jest uzależnione od decyzji Ministerstwa Gospodarki, Finansów i Przemysłu w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. BG, CZ, DK, EL, FI, HU, LT, LV, MT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. HR: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. |
| Usługi w zakresie doradztwa podatkowego (CPC 863) (3) | BE, DE, EE, ES, FR, IE, IT, LU, NL, PL, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT: pracodawca musi być członkiem odpowiedniej organizacji zawodowej w państwie rodzimym, o ile taka istnieje; wymóg obywatelstwa dla występowania w roli przedstawiciela przed właściwymi organami. BG, CZ, DK, EL, FI, HU, LT, LV, MT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. CY: bez zobowiązań w zakresie zeznań podatkowych. PT: bez zobowiązań. HR, HU: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. |
| Usługi architektoniczne oraz Usługi w zakresie planowania urbanistycznego i architektury krajobrazu (CPC 8671 i CPC 8674) | EE, EL, FR, IE, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń BE, ES, HR, IT: test potrzeb ekonomicznych dla IP. LV: test potrzeb ekonomicznych dla usługodawców kontraktowych (CSS) FI: osoba fizyczna musi wykazać, że posiada specjalistyczną wiedzę niezbędną do świadczenia danej usługi. BG, CY, CZ, DE, FI, HU, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. AT: wyłącznie dla usług w zakresie planowania, gdzie wymagany jest: test potrzeb ekonomicznych. HR, HU i SK: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. |
| Usługi inżynierskie oraz Usługi inżynierskie kompleksowe (CPC 8672 i CPC 8673) | EE, EL, FR, IE, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń BE, ES, HR i IT: test potrzeb ekonomicznych dla IP. LV: test potrzeb ekonomicznych dla usługodawców kontraktowych (CSS) FI: osoba fizyczna musi wykazać, że posiada specjalistyczną wiedzę niezbędną do świadczenia danej usługi. BG, CY, CZ, DE, FI, HU, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. AT: wyłącznie dla usług w zakresie planowania, gdzie wymagany jest: Test potrzeb ekonomicznych. HR i HU: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. |
| Usługi informatyczne (CPC 84) | EE, EL, FR, IE, LU, MT, NL, PL, PT, SI i SE: bez ograniczeń ES i IT: test potrzeb ekonomicznych dla IP. LV: test potrzeb ekonomicznych dla usługodawców kontraktowych (CSS) BE: test potrzeb ekonomicznych dla IP. AT, DE, BG, CY, CZ, FI, HU, LT, RO, SK i UK: test potrzeb ekonomicznych. HR: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania dla CSS, bez zobowiązań dla osób wykonujących wolne zawody (IP). |
| Usługi badawczo-rozwojowe (CPC 851, 852, z wyjątkiem usług psychologów (4), 853) | UE, z wyjątkiem BE: wymagana jest umowa o przyjęciu podpisana z zatwierdzoną organizacją badawczą (5). CZ, DK i SK: test potrzeb ekonomicznych. BE i UK: bez zobowiązań. HR: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. |
| Reklama (CPC 871) | BE, CY, DE, EE, ES, FR, HR, IE, IT, LU, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT, BG, CZ, DK, FI, HU, LT, LV, MT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Usługi konsultingu w zakresie zarządzania (CPC 865) | DE, EE, EL, FR, IE, LV, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE, UK: bez ograniczeń ES i IT: test potrzeb ekonomicznych dla IP. BE i HR: test potrzeb ekonomicznych dla IP. AT, BG, CY, CZ, FI, HU, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Usługi związane z usługami konsultingowymi w zakresie zarządzania (CPC 866) | DE, EE, EL, FR, IE, LV, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń BE, ES, HR i IT: test potrzeb ekonomicznych dla IP. AT, BG, CY, CZ, DK, FI, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. HU: test potrzeb ekonomicznych, z wyjątkiem usług arbitrażowych i polubownych (CPC 86602), dla których: bez zobowiązań. |
| Usługi w zakresie badań i analiz technicznych (CPC 8676) | BE, DE, EE, EL, ES, FR, HR, IE, IT, LU, NL, PL, SI, SE, UK: bez ograniczeń AT, BG, CY, CZ, FI, HU, LT, LV, MT, PT, RO, SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Powiązane usługi konsultingu naukowego i technicznego (CPC 8675) | BE, EE, EL, ES, HR, IE, IT, LU, NL, PL, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT, CY, CZ, DE, DK, FI, HU, LT, LV, MT, PT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. DE: bez zobowiązań dla geodetów wyznaczanych przez organy publiczne. FR: bez zobowiązań dla wykonywania usług geodezyjnych związanych z ustanawianiem praw własności i prawem ziemskim. BG: bez zobowiązań. |
| Konserwacja i naprawa statków (część CPC 8868) | BE, CY, EE, EL, ES, FR, HR, IT, LV, LU, NL, PL, PT, SI i SE: bez ograniczeń AT, BG, CZ, DE, DK, FI, HU, IE, LT, MT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. UK: bez zobowiązań |
| Konserwacja i naprawa sprzętu transportu kolejowego (część CPC 8868) | BE, CY, EE, EL, ES, FR, HR, IT, LV, LU, MT, NL, PL, PT, SI i SE: bez ograniczeń AT, BG, CZ, DE, DK, FI, HU, IE, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. UK: bez zobowiązań |
| Konserwacja i naprawa pojazdów silnikowych, motocykli, skuterów śnieżnych oraz sprzętu transportu drogowego (CPC 6112, CPC 6122, część CPC 8867 i część CPC 8868) | BE, EE, EL, ES, FR, HR, IT, LV, LU, NL, PL, PT, SI i SE: bez ograniczeń AT, BG, CY, CZ, DE, DK, H, HU, IE, LT, MT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. UK: bez zobowiązań |
| Konserwacja i naprawa statków powietrznych i ich części (część CPC 8868) | BE, CY, EE, EL, ES, FR, HR, IT, LV, LU, MT, NL, PL, PT, SI i SE: bez ograniczeń AT, BG, CZ, DE, DK, FI, HU, IE, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. UK: bez zobowiązań |
| Konserwacja i naprawa wyrobów metalowych, urządzeń (nie biurowych), sprzętu (nie transportowego i nie biurowego) oraz artykułów użytku osobistego i domowego (6) (CPC 633, CPC 7545, CPC 8861, CPC 8862, CPC 8864, CPC 8865 i CPC 8866) | BE, EE, EL, ES, FR, HR, IT, LV, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT, BG, CY, CZ, DE, DK, H, HU, IE, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Tłumaczenia pisemne (CPC 87905, z wyjątkiem tłumaczeń urzędowych lub przysięgłych) | DE, EE, FR, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń BE, ES, IT i EL: test potrzeb ekonomicznych dla IP. CY i LV: test potrzeb ekonomicznych dla usługodawców kontraktowych (CSS) AT, BG, CZ, DK, FI, HU, IE, LT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. HR: bez zobowiązań dla osób wykonujących wolne zawody (IP). |
| Usługi w zakresie badania terenu pod budowę (CPC 5111) | BE, DE, EE, EL, ES, FR, HR, IE, IT, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT, BG, CY, CZ, FI, HU, LT, LV, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Usługi w zakresie ochrony środowiska (CPC 9401 (7), CPC 9402, CPC 9403, CPC 9404 (8), część CPC 94060 (9), CPC 9405, część CPC 9406 i CPC 9409) | BE, EE, ES, FR, HR, IE, IT, LU, MT, NL, PL, PT, SI, SE i UK: bez ograniczeń AT, BG, CY, CZ, DE, DK, EL, FI, HU. LT, LV, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. |
| Usługi biur podróży i organizatorów wyjazdów grupowych (włącznie z pilotami wycieczek (10) (CPC 7471) | AT, CZ, DE, EE, ES, FR, 1T, LU, NL, PL, SI i SE: bez ograniczeń BG, EL, HU, LT, LV, MT, PT, RO i SK: test potrzeb ekonomicznych. BE, CY, DK, FI i IE: bez zobowiązań, z wyjątkiem pilotów wycieczek (osób, których zadaniem jest towarzyszenie grupie wycieczkowej składającej się przynajmniej z 10 osób, bez występowania w charakterze przewodników w określonych miejscach) HR: wymóg w zakresie miejsca zamieszkania. UK: bez zobowiązań |
| Usługi rozrywkowe inne niż usługi audiowizualne (obejmujące m.in. teatr, koncerty na żywo, cyrk i dyskoteki) (CPC 9619) | BG, CZ, DE, DK, EE, EL, ES, FI, HU, IE, IT, LT, LU, LV, MT, NL, PL, PT, RO, SK i SE: mogą być wymagane zaawansowane kwalifikacje (11). Test potrzeb ekonomicznych. |
| AT: zaawansowane kwalifikacje i test potrzeb ekonomicznych, z wyjątkiem osób, których przedmiotem głównej działalności zawodowej są sztuki piękne, uzyskujących większą część swojego dochodu z tej działalności i pod warunkiem, że osoby takie nie mogą prowadzić żadnej innej działalności handlowej w Austrii, w którym to przypadku: bez ograniczeń | |
| CY : test potrzeb ekonomicznych dla usług w zakresie koncertów na żywo, cyrków i dyskotek. | |
| FR: bez zobowiązań dla CSS, z wyjątkiem przypadków gdy: | |
| – zezwolenie na pracę zostaje udzielone na okres nieprzekraczający dziewięciu miesięcy, z możliwością przedłużenia na okres trzech miesięcy. | |
| Test potrzeb ekonomicznych | |
| – przedsiębiorstwo rozrywkowe zobowiązane jest wpłacić podatek do Office Français de l'Immigration et de l'Intégration. | |
| SI: czas trwania pobytu jest ograniczony do 7 dni na jedną imprezę. W przypadku usług związanych z cyrkiem i parkami rozrywki, czas trwania pobytu jest ograniczony do maksymalnie 30 dni na rok kalendarzowy. | |
| BE i UK: bez zobowiązań. |
|
|
(1) W celu uzyskania przez obywateli państw trzecich obowiązującego na terytorium całej Unii uznania ich kwalifikacji, konieczne jest negocjowanie porozumienia o wzajemnym uznawaniu w ramach określonych w art. 96 niniejszego Układu.
(2) Świadczenie usług prawnych, podobnie jak świadczenie innych usług, podlega wymogowi uzyskania zezwolenia i procedurom mającym zastosowanie w państwach członkowskich UE. W przypadku prawników świadczących usługi prawne w zakresie międzynarodowego prawa publicznego i prawa zagranicznego mogą one między innymi przyjmować formę zachowania zgodności z miejscowymi kodeksami etyki, stosowania krajowych tytułów (chyba że uzyskano prawo noszenia tytułu stosowanego w państwie przyjmującym), wymogów w zakresie ubezpieczeń, zwykłej rejestracji w organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne państwa przyjmującego lub uproszczonego przyjęcia do organizacji zawodowej prawników świadczących usługi prawne państwa przyjmującego w drodze testu kwalifikacji i ustanowienia oficjalnego miejsca stałego zamieszkania lub zarejestrowania siedziby w państwie przyjmującym.
(3) Nie obejmuje doradztwa prawnego i usług w zakresie przedstawicielstwa prawnego w sprawach podatkowych, które znajdują się w punkcie „Usługi w zakresie doradztwa prawnego” w odniesieniu do międzynarodowego prawa publicznego i prawa zagranicznego.
(4) Część CPC 85201, która znajduje się w dziale „Usługi medyczne i stomatologiczne”.
(5) Dla wszystkich państw członkowskich UE z wyjątkiem DK zatwierdzenie organizacji badawczej oraz umowa o przyjęciu muszą spełniać warunki określone zgodnie z unijną dyrektywą 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych.
(6) Usługi konserwacji i naprawy maszyn biurowych oraz sprzętu, włącznie z komputerami (CPC 845) znajdują się pod pozycją „Usługi informatyczne”.
(7) Odpowiadają usługom kanalizacyjnym.
(8) Odpowiada usługom oczyszczania spalin.
(9) Odpowiada częściom pozycji „Usługi związane z ochroną przyrody i krajobrazu”.
(10) Usługodawcy, których zadaniem jest towarzyszenie grupie wycieczkowej składającej się przynajmniej z 10 osób, bez występowania w charakterze przewodników w określonych miejscach.
(11) Jeżeli kwalifikacje nie zostały uzyskane na terytorium UE i jej Państw Członkowskich, zainteresowane Państwo Członkowskie może ocenić, czy są one równoważne kwalifikacjom wymaganym na jego terytorium.
ZAŁĄCZNIK XIV-E
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PROWADZENIA PRZEDSIĘBIORSTW (GRUZJA) (1)
1. W poniższym wykazie wskazano rodzaje działalności gospodarczej, w przypadku których zastrzeżenia Gruzji na podstawie art. 79 ust. 1 niniejszego Układu dotyczące traktowania narodowego lub traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania mają zastosowanie do przedsiębiorstw i inwestorów z Unii.
Wykaz składa się z następujących elementów:
a) wykazu zastrzeżeń horyzontalnych mających zastosowanie do wszystkich sektorów lub podsektorów oraz
b) wykazu szczególnych zastrzeżeń dotyczących sektorów lub podsektorów wskazujących konkretne sektory lub podsektory wraz ze stosowanymi zastrzeżeniami.
Zastrzeżenie odpowiadające działalności, która nie podlega liberalizacji (bez zobowiązań), jest wyrażone w sposób następujący: „bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania”.
W sektorach, w których zastrzeżenia nie są określane przez Gruzję, państwo przyjmuje zobowiązania określone w art. 79 ust. 1 niniejszego Układu bez zastrzeżeń (brak zastrzeżeń obowiązujących w danym sektorze pozostaje bez uszczerbku dla zastrzeżeń horyzontalnych).
2. Zgodnie z art. 76 ust. 3 niniejszego Układu poniższy wykaz nie obejmuje środków dotyczących subsydiów przyznawanych przez Strony.
3. Prawa i obowiązki wynikające z poniższego wykazu nie są samowykonalne i w związku z tym nie przyznają bezpośrednio żadnych praw poszczególnym osobom fizycznym ani osobom prawnym.
4. Zgodnie z art. 79 niniejszego Układu niedyskryminacyjne wymogi, takie jak te dotyczące formy prawnej lub obowiązku uzyskania licencji lub zezwoleń, mające zastosowanie do wszystkich usługodawców działających na terytorium bez rozróżnienia pod względem obywatelstwa lub przynależności państwowej, miejsca zamieszkania lub równoważnych kryteriów, nie są wymienione w niniejszym załączniku, ponieważ Układ nie ma na nie wpływu.
5. W przypadku, gdy Gruzja utrzymuje zastrzeżenie, zgodnie z którym jako warunek dla możliwości świadczenia usług na jej terytorium wymagane jest, by usługodawca posiadał obywatelstwo, miejsce stałego zamieszkania lub był rezydentem na jej terytorium, zastrzeżenie wymienione w załączniku XIV-G do niniejszego Układu funkcjonuje jako zastrzeżenie w odniesieniu do prowadzenia przedsiębiorstwa zgodnie z niniejszym załącznikiem, w mającym zastosowanie zakresie.
Zastrzeżenia horyzontalne
Subsydia
Kwalifikowalność do otrzymywania subsydiów może być ograniczona do osób ustanowionych w konkretnych podregionach geograficznych Gruzji.
Prywatyzacja
Organizacja, w której udział rządu przekracza 25 %, nie ma prawa uczestniczyć jako kupujący w procesie prywatyzacyjnym (ograniczenie dostępu do rynku).
Co najmniej jeden kierownik „korporacji z ograniczoną odpowiedzialnością” musi posiadać miejsce stałego zamieszkania w Gruzji. Utworzenie oddziału wymaga przedstawiciela (osoby fizycznej) zamieszkałego w Gruzji, który jest właściwie upoważniony przez przedsiębiorstwo do tego, by je w pełni reprezentować.
Zakup nieruchomości
Bez zobowiązań, z wyjątkiem:
(i) kupowania gruntów nierolnych;
(ii) kupowania budynków potrzebnych do prowadzenia działalności usługowej;
(iii) dzierżawienia gruntów rolnych na okres nieprzekraczający 49 lat oraz gruntów nierolnych na okres nieprzekraczający 99 lat;
(iv) kupowania gruntów rolnych przez spółki joint venture.
Zastrzeżenia sektorowe
Rybołówstwo
Bez zobowiązań w zakresie dostępu do rynku, traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do rybołówstwa. Dostęp do wód gruzińskich w celu połowu ryb przyznawany jest na zasadzie wzajemności.
Usługi biznesowe
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do transplantacji oraz usług z zakresu autopsji (9312)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych wolnych zawodów (1,A(k)) (2)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług związanych z rolnictwem, łowiectwem i leśnictwem (CPC 881, z wył. 88110)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług związanych z produkcją koksu, rafinowanych produktów z ropy naftowej i paliwa jądrowego, na podstawie wynagrodzenia lub umowy (CPC 8845)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do fotografii lotniczej (część CPC 87504)
Usługi komunikacyjne
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług pocztowych (CPC 7511)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług związanych z łączonymi usługami produkcji i nadawania programów (96133)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług transmisji programów (CPC 7524)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług komunikacyjnych (2,E)*.
Budownictwo i pokrewne usługi inżynierskie
Nie mniej niż 50 % całego personelu muszą stanowić obywatele Gruzji.
Usługi w zakresie dystrybucji
bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług w zakresie dystrybucji (4,E)*.
Usługi w zakresie edukacji
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług szkolnictwa średniego finansowanych ze środków publicznych (CPC 922).
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług szkolnictwa wyższego finansowanych ze środków publicznych (CPC 923).
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług w zakresie pozostałych form kształcenia (CPC 929)
Usługi finansowe
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług finansowych, w tym odszkodowania dla pracowników (7,C)*.
Usługi w zakresie ochrony zdrowia i usługi społeczne
– znajomość języka gruzińskiego (języka urzędowego) jest obowiązkowa dla lekarzy pracujących w Gruzji.
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług w zakresie ochrony zdrowia i usług społecznych (8,D)*.
Usługi turystyczne, związane z podróżami i pokrewne
Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług związanych z turystyką i podróżami (9,D)*.
Usługi w zakresie rekreacji, kultury i sportu
Bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług w zakresie rekreacji, kultury i sportu (10,E)*.
Usługi transportowe
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do morskiego transportu pasażerskiego (CPC 7211) i usług wspierających w branży transportu morskiego (część CPC 745)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług transportu lotniczego, w tym przewozów pasażerskich (CPC 731), przewozów towarowych (CPC 732), wynajmowania środków transportu lotniczego z załogą (CPC 734) i usług wspierających w branży transportu lotniczego (CPC 746)
– usługi transportu kolejowego (CPC 7111, CPC 7112 i CPC 7113) – infrastruktura stanowi własność skarbu państwa i jej eksploatacja objęta jest monopolem. Bez ograniczeń dla transportu kolejowego.
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do usług wspierających w branży transportu kolejowego (CPC 743)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z klauzulą najwyższego uprzywilejowania w odniesieniu do usług transportu drogowego, w tym transportu pasażerskiego (CPC 7121 i CPC 7122), wynajmowania pojazdów komercyjnych z kierowcą (CPC 7124) i usług wspierających w branży transportu drogowego (CPC 744). Dwustronne umowy w zakresie transportu drogowego na zasadzie wzajemności, które pozwalają odpowiednim państwom prowadzić międzynarodowy transport pasażerski i towarowy.
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z klauzulą najwyższego uprzywilejowania w odniesieniu do transportu rurociągowego, w tym transportu paliw (CPC 7131) i transportu pozostałych towarów (CPC 7139)
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do innych usług transportowych (11,1)*.
– bez zobowiązań w zakresie traktowania narodowego i traktowania zgodnego z zasadą największego uprzywilejowania w odniesieniu do pozostałych usług gdzie indziej niesklasyfikowanych (CPC 95, CPC 97, CPC 98 i CPC 99)
(1) Niniejszy dokument przygotowano na podstawie sektorowego wykazu klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r.
(2) Klasyfikacja usług zgodnie z sektorowym wykazem klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r.
ZAŁĄCZNIK XIV-F
WYKAZ ZOBOWIĄZAŃ DOTYCZĄCYCH TRANSGRANICZNEGO ŚWIADCZENIA USŁUG (GRUZJA)
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK XIV-G
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH PERSONELU KLUCZOWEGO, ABSOLWENTÓW ODBYWAJĄCYCH STAŻ ORAZ SPRZEDAWCÓW BIZNESOWYCH (1) (GRUZJA)
1. W poniższym wykazie zastrzeżeń podano rodzaje działalności gospodarczej zliberalizowane zgodnie z tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) rozdział 6 (Prowadzenie przedsiębiorstw, handel usługami i handel elektroniczny) sekcje 2 i 3 niniejszego Układu, do których mają zastosowanie ograniczenia dotyczące personelu kluczowego i absolwentów odbywających staż zgodnie z art. 89 niniejszego Układu oraz sprzedawców biznesowych zgodnie z art. 90 niniejszego Układu i wymieniono takie ograniczenia. Wykaz ten składa się z następujących elementów:
a) pierwszej kolumny, wskazującej sektor lub podsektor, w którym mają zastosowanie ograniczenia oraz
b) drugiej kolumny opisującej obowiązujące ograniczenia.
Gruzja nie podejmuje żadnych zobowiązań w odniesieniu do personelu kluczowego, absolwentów odbywających staż i sprzedawców biznesowych w przypadku rodzajów działalności gospodarczej, które nie zostały zliberalizowane (pozostają bez zobowiązań) zgodnie z tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) rozdział 6 (Prowadzenie przedsiębiorstw, handel usługami i handel elektroniczny) sekcje 2 i 3 niniejszego Układu.
2. Przy identyfikacji poszczególnych sektorów i podsektorów „CPC” oznacza Centralną Klasyfikację Produktów określoną w sektorowym wykazie klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r.
3. Zobowiązania dotyczące personelu kluczowego, absolwentów odbywających staż, sprzedawców usług biznesowych oraz sprzedawców towarów nie mają zastosowania w przypadku, gdy zamiar lub rezultat związany z ich tymczasową obecnością zakłóca lub w inny sposób wpływa na wynik wszelkich sporów lub negocjacji między pracownikami i pracodawcami.
4. Poniższy wykaz nie obejmuje środków odnoszących się do wymogów i procedur kwalifikacyjnych, standardów technicznych oraz wymogów i procedur licencyjnych, jeżeli nie stanowią one ograniczenia w rozumieniu art. 89 i art. 90 niniejszego Układu. Środki te (np. konieczność uzyskania licencji, konieczność uznania kwalifikacji w sektorach podlegających regulacji, konieczność zdania określonych egzaminów, w tym egzaminów językowych, konieczność posiadania miejsca stałego zamieszkania na terytorium, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza), nawet jeśli nie zostały wymienione, znajdują zastosowanie w każdym przypadku do personelu kluczowego, absolwentów odbywających staż oraz sprzedawców biznesowych pochodzących z UE.
5. Wszystkie inne wymogi przepisów ustawowych i wykonawczych Gruzji dotyczące środków odnoszących się do wjazdu, pobytu, pracy i zabezpieczenia społecznego mają nadal zastosowanie, włączając regulacje dotyczące okresu pobytu, minimalnej płacy, jak również układów zbiorowych w sprawie płac.
6. Zgodnie z art. 76 ust. 3 niniejszego Układu poniższy wykaz nie obejmuje środków dotyczących subsydiów przyznawanych przez Stronę.
7. Poniższy wykaz nie ma wpływu na istnienie monopoli publicznych i wyłącznych praw opisanych w wykazie zobowiązań podejmowanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej.
8. W sektorach, w których stosuje się testy potrzeb ekonomicznych, ich głównym kryterium będzie ocena odpowiedniej sytuacji rynkowej w Gruzji lub w regionie, gdzie ma być świadczona usługa, z uwzględnieniem liczby istniejących usługodawców i wpływu na ich sytuację.
9. Prawa i obowiązki wynikające z poniższego wykazu nie są samo wykonalne i w związku z tym nie przyznają bezpośrednio żadnych praw osobom fizycznym lub prawnym.
Zastrzeżenia sektorowe
| Sektor lub podsektor | Opis zastrzeżeń |
| 1. USŁUGI BIZNESOWE | |
| A. Wolne zawody | |
| Transplantacje oraz usługi z zakresu autopsji | bez zobowiązań |
| Pozostałe wolne zawody (1, A(k))* (1) | bez zobowiązań |
| F) Pozostałe usługi biznesowe | |
| Usługi związane z rolnictwem, łowiectwem i leśnictwem | bez zobowiązań |
| Usługi związane z produkcją koksu, rafinowanych produktów z ropy naftowej i paliwa jądrowego, na podstawie wynagrodzenia lub umowy | bez zobowiązań |
| Usługi rekrutacji i pozyskiwania personelu | bez zobowiązań |
| Usługi dochodzeniowe, detektywistyczne i ochroniarskie | bez zobowiązań |
| Fotografia lotnicza | bez zobowiązań |
| 2 USŁUGI KOMUNIKACYJNE | |
| A. Usługi pocztowe | bez zobowiązań |
| 4. USŁUGI W ZAKRESIE DYSTRYBUCJI | |
| E. Pozostałe usługi w zakresie dystrybucji (4,E)* | bez zobowiązań |
| 5. USŁUGI W ZAKRESIE EDUKACJI | |
| E. Usługi w zakresie pozostałych form kształcenia | bez zobowiązań |
| 7. USŁUGI FINANSOWE | |
| A. Usługi ubezpieczeniowe i związane z ubezpieczeniami | |
| Ubezpieczenia związane z odszkodowaniem dla pracowników | bez zobowiązań |
| C. Inne usługi finansowe (7,C)* | bez zobowiązań |
| 8. USŁUGI W ZAKRESIE OCHRONY ZDROWIA I USŁUGI SPOŁECZNE | |
| Inne usługi w zakresie ochrony zdrowia i usługi społeczne (8,D)* | bez zobowiązań |
| 9. USŁUGI ZWIĄZANE Z TURYSTYKĄ I PODRÓŻAMI | |
| D. Pozostałe usługi związane z turystyką i podróżami (9,D)* | bez zobowiązań |
| 10. USŁUGI W ZAKRESIE REKREACJI, KULTURY I SPORTU | |
| E. Inne usługi w zakresie rekreacji, kultury i sportu (10,E)* | bez zobowiązań |
| 11. USŁUGI TRANSPORTOWE | |
| A. Usługi transportu morskiego | |
| a) Transport pasażerski | bez zobowiązań |
| f) Usługi wspierające w branży transportu morskiego | bez zobowiązań |
| Sektor lub podsektor | Opis zastrzeżeń |
| B. Transport śródlądowymi drogami wodnymi | |
| d) Konserwacja i naprawa statków | bez zobowiązań |
| f) Usługi wspierające w branży transportu śródlądowymi drogami wodnymi | bez zobowiązań |
| C. Usługi w zakresie przewozów lotniczych | |
| a) Transport pasażerski | bez zobowiązań |
| b) Transport towarowy | bez zobowiązań |
| c) Usługi wynajmu statków powietrznych z załogą | bez zobowiązań |
| e) Usługi wspierające w branży transportu lotniczego | bez zobowiązań |
| E. Usługi w zakresie transportu kolejowego | |
| a) Usługi wspierające dla usług transportu kolejowego | bez zobowiązań |
| F. Usługi w zakresie transportu drogowego | |
| a) Transport pasażerski | bez zobowiązań |
| c) Najem użytkowych pojazdów drogowych z kierowcą | bez zobowiązań |
| e) Usługi wspierające dla usług transportu drogowego | bez zobowiązań |
| G. Transport rurociągami | |
| a) Transport paliw | bez zobowiązań |
| b) Transport innych towarów | bez zobowiązań |
| Inne usługi transportowe (11,1)* | bez zobowiązań |
| 12. Pozostałe usługi gdzie indziej niesklasyfikowane | bez zobowiązań |
| (1) * Klasyfikacja usług zgodnie z sektorowym wykazem klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r. | |
|
|
(1) Niniejszy dokument przygotowano na podstawie sektorowego wykazu klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r.
ZAŁĄCZNIK XIV-H
WYKAZ ZASTRZEŻEŃ DOTYCZĄCYCH USŁUGODAWCÓW KONTRAKTOWYCH I OSÓB WYKONUJĄCYCH WOLNE ZAWODY (1) (GRUZJA)
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
|
|
(1) Niniejszy dokument przygotowano na podstawie sektorowego wykazu klasyfikacji usług WTO (MTN.GNS/W/120) z dnia 10 lipca 1991 r.
ZAŁĄCZNIK XV
ZBLIŻENIE PRZEPISÓW
ZAŁĄCZNIK XV-A
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO USŁUG FINANSOWYCH
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE we wskazanych ramach czasowych: |
| |
| A. USŁUGI BANKOWE |
| |
| Dyrektywa 2007/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 92/49/EWG oraz dyrektywy 2002/83/WE, 2004/39/WE, 2005/68/WE i 2006/48/WE w zakresie zasad proceduralnych i kryteriów oceny stosowanych w ramach oceny ostrożnościowej przypadków nabycia lub zwiększenia udziałów w podmiotach sektora finansowego |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2007/44/WE podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (1) |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (2) |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Gruzja może jednak rozważyć inne poziomy progów niż te, które wymieniono w tej dyrektywie i przedstawi Radzie Stowarzyszenia wniosek, uwzględniając rozwój sytuacji na lokalnym rynku w Gruzji, nie później niż pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2001/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. zmieniająca dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, a także banków oraz innych instytucji finansowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2001/65/WE podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniająca dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG, 86/635/EWG i 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2003/51/WE podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2006/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, 83/349/EWG w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych, 86/635/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/46/WE podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| B. UBEZPIECZENIA Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Rady 91/674/EWG z dnia 19 grudnia 1991 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyłączeniem art. 33, podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Wniosek dotyczący wdrożenia art. 33 tej dyrektywy jest kierowany do Rady Stowarzyszenia nie później niż pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| |
| Zalecenie Komisji z dnia 18 grudnia 1991 r. w sprawie pośredników ubezpieczeniowych (92/48/EWG) |
| |
| Ramy czasowe: nie dotyczy |
| |
| Dyrektywa 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności |
| |
| Ramy czasowe: wniosek dotyczący wdrożenia tej dyrektywy jest przedstawiany Radzie Stowarzyszenia z uwzględnieniem rozwoju sytuacji na lokalnym rynku w Gruzji, nie później niż pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| C. PAPIERY WARTOŚCIOWE Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2006/7 3/WE z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzająca środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Rozporządzenie Komisji (WE) NR 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonujące dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2007/14/WE z dnia 8 marca 2007 r. ustanawiająca szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy 2004/109/WE w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2007/14/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Gruzja może jednak rozważyć inne poziomy progów w odniesieniu do systemów rekompensat dla inwestorów i przedstawi Radzie Stowarzyszenia wniosek, uwzględniając rozwój lokalnego rynku w Gruzji, nie później niż pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2004/72/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonująca dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie dopuszczalnych praktyk rynkowych, definicji informacji wewnętrznej w odniesieniu do towarowych instrumentów pochodnych, sporządzania list osób mających dostęp do informacji wewnętrznych, powiadamiania o transakcjach związanych z zarządem oraz powiadamiania o podejrzanych transakcjach |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2004/72/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2003/124/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonująca dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie definicji i publicznego ujawniania informacji wewnętrznych oraz definicji manipulacji na rynku |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2003/124/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2003/125/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonująca dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie uczciwego przedstawiania rekomendacji inwestycyjnych oraz ujawniania konfliktów interesów |
| |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2003/125/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Rozporządzenie Komisji (WE) NR 2273/2003 z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonujące dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnień dla programów odkupu i stabilizacji instrumentów finansowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| D. PRZEDSIĘBIORSTWA ZBIOROWEGO INWESTOWANIA W ZBYWALNE PAPIERY WARTOŚCIOWE (UCITS) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/6 5/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) |
| |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| |
| Dyrektywa Komisji 2007/16/WE z dnia 19 marca 2007 r. dotycząca wykonania dyrektywy Rady 85/611/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) w zakresie wyjaśnienia niektórych definicji | ||
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2007/16/WE podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| E. INFRASTRUKTURA RYNKU Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych | ||
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych | ||
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/44/WE z dnia 6 maja 2009 r. zmieniająca dyrektywę 98/26/WE w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych oraz dyrektywę 2002/47/WE w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych w odniesieniu do systemów powiązanych i do wierzytelności kredytowych | ||
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2009/44/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| F. PŁATNOŚCI Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego | ||
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie | ||
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| G. PRZECIWDZIAŁANIE PRANIU PIENIĘDZY Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu | ||
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| Dyrektywa Komisji 2006/70/WE z dnia 1 sierpnia 2006 r. ustanawiająca środki wykonawcze do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do definicji osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne, jak również w odniesieniu do technicznych kryteriów stosowania uproszczonych zasad należytej staranności wobec klienta oraz wyłączenia z uwagi na działalność finansową prowadzoną w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie | ||
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/70/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
| Rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym | ||
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | ||
|
|
(1) Gruzja może jednak odłożyć w czasie realizacje bardziej zaawansowanego podejścia w odniesieniu do poszczególnych rodzajów ryzyka i wdrożenie zasad portfela handlowego. Gruzja będzie zachęcała do rozwoju zdolności wykorzystania w nadchodzących latach bardziej zaawansowanego podejścia przez sektor bankowy i organy regulacyjne, w celu ich wdrożenia w ciągu ośmiu lat. Gruzja zapewni, że tak długo, jak nie zostaną wdrożone zasady portfela handlowego, portfele handlowe gruzińskich banków i przedsiębiorstw inwestycyjnych będą znajdowały się poniżej progów de minimis, zgodnie z art. 18 ust 2 dyrektywy 2006/49/WE.
(2) Gruzja może jednak odłożyć w czasie realizację bardziej zaawansowanego podejścia w odniesieniu do poszczególnych rodzajów ryzyka i wdrożenie zasad portfela handlowego. Gruzja będzie zachęcała do rozwoju zdolności wykorzystania w nadchodzących latach bardziej zaawansowanego podejścia przez sektor bankowy i organy regulacyjne, w celu ich wdrożenia w ciągu ośmiu lat. Gruzja zapewni, że tak długo, jak nie zostaną wdrożone zasady portfela handlowego, portfele handlowe gruzińskich banków i przedsiębiorstw inwestycyjnych będą znajdowały się poniżej progów de minimis, zgodnie z art. 18 ust. 2 dyrektywy 2006/49/WE.
ZAŁĄCZNIK XV-B
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE WOBEC USŁUG TELEKOMUNIKACYJNYCH
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE we wskazanych ramach czasowych: | |
| Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa), zmieniona dyrektywą 2009/140/WE | |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 2002/21/WE: | |
| – zwiększenie niezależności i potencjału administracyjnego krajowego organu regulacyjnego w obszarze łączności elektronicznej, | |
| – ustanowienie procedur konsultacji publicznych dotyczących nowych środków regulacyjnych, | |
| – ustanowienie skutecznych mechanizmów apelacji przeciwko decyzjom krajowego organu regulacyjnego w obszarze łączności elektronicznej, | |
| – określenie odpowiednich rynków towarów i usług w sektorze łączności elektronicznej podlegających regulacji ex ante i przeanalizowanie tych rynków w celu stwierdzenia, czy istnieje na nich zjawisko znaczącej pozycji rynkowej. | |
| Ramy czasowe: powyższe przepisy dyrektywy 2002/21/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach), zmieniona dyrektywą 2009/140/WE | |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 2002/20/WE: | |
| – wdrożenie regulacji dotyczących udzielania ogólnych zezwoleń i ograniczenie potrzeby wydawania indywidualnych licencji do konkretnych, właściwie uzasadnionych przypadków. | |
| Ramy czasowe: powyższe przepisy dyrektywy 2002/20/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie), zmieniona dyrektywą 2009/140/WE | |
| W oparciu o analizy rynkowe, przeprowadzone zgodnie z dyrektywą 2002/21/WE, krajowy organ regulacyjny w obszarze łączności elektronicznej nakłada na operatorów, co do których stwierdzono, że posiadają znaczącą pozycję na danych rynkach, stosowne zobowiązania regulacyjne w odniesieniu do: | |
| – dostępu do konkretnych elementów infrastruktury sieciowej i korzystania z nich, | |
| – kontroli cen w zakresie dostępu i opłat za wzajemne połączenia, w tym obowiązków związanych z określaniem cen w zależności od ponoszonych kosztów, | |
| – przejrzystości, braku dyskryminacji i rozdziału rachunkowości. | |
| Ramy czasowe: powyższe przepisy dyrektywy 2002/19/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej), zmieniona dyrektywą 2009/136/WE | |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 2002/22/WE: |
|
| – wdrożenie regulacji w sprawie obowiązku świadczenia usługi powszechnej, w tym ustanowienie mechanizmów jej wyceny i finansowania, |
|
| – zapewnienie przestrzegania interesów i praw użytkowników, w szczególności wprowadzenie możliwości przenoszenia numeru i jednego europejskiego numeru alarmowego „112”. |
|
| Ramy czasowe: powyższe przepisy dyrektywy 2002/22/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej), zmieniona dyrektywą 2009/136/WE |
|
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 2002/58/WE: |
|
| – wdrożenie regulacji w celu zapewnienia ochrony podstawowych praw i wolności, w szczególności prawa do prywatności, w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w sektorze łączności elektronicznej oraz w celu zapewnienia swobodnego przepływu tego typu danych oraz urządzeń i usług łączności elektronicznej. |
|
| Ramy czasowe: powyższe przepisy dyrektywy 2002/58/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Decyzja nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej |
|
| – przyjęcie polityki i ram prawnych w celu zharmonizowania warunków dostępności i skutecznego korzystania ze spektrum. |
|
| Ramy czasowe: środki wynikające ze stosowania tej decyzji podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
ZAŁĄCZNIK XV-C
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE WOBEC USŁUG POCZTOWYCH I KURIERSKICH
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE we wskazanych ramach czasowych: |
| Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. zmieniająca dyrektywę 97/67/WE w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2002/39/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE z dnia 20 lutego 2008 r. zmieniająca dyrektywę 97/67/WE w odniesieniu do pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2008/6/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XV-D
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE WOBEC MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU MORSKIEGO
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych: | |
| Bezpieczeństwo morskie – państwo bandery/towarzystwa klasyfikacyjne | |
| Dyrektywa 2009/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Rozporządzenie (WE) nr 391/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach | |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Państwo bandery | |
| Dyrektywa 2009/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie zgodności z wymaganiami dotyczącymi państwa bandery | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Kontrola przeprowadzana przez państwo portu | |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (1) | |
| Zastosowanie mają przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem: | |
| – motywu 15 preambuły do tej dyrektywy, | |
| – załącznika XII, ust. 1 tiret czwarte tej dyrektywy (dotyczące ustalenia białej oraz szarej i czarnej listy państw bandery), | |
| – art. 16 tej dyrektywy, dotyczącego środków odmowy dostępu dotyczących określonych statków, | |
| – przepisów tej dyrektywy, które odnoszą się bezpośrednio do memorandum paryskiego dotyczące kontroli państwa portu, tj. motywów 9, 13, 14, 30 i 40 preambuły, art. 1 lit. b) i c), art. 2 pkt 2, 4 i 22, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 3, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 1 lit. a) i b) oraz ust. 3 lit. a), art. 10 ust. 3, art. 13 pkt 1 lit. b), art. 19 ust. 4, art. 24 ust. 1, art. 26, art. 32 lit. a) akapit pierwszy, art. 33, załącznika I część I sekcja 1 lit. c) ppkt (i) i (ii), załącznika I część I sekcja 1 lit. d) ppkt (i) i (ii), załącznika I część I sekcja 1 lit. e) ppkt (i) i (ii), załącznika I część II sekcja 1, 2A i 2 B, załącznika III lit. f), załącznika VI, załącznika VIII pkt 2 i 11, załącznika X pkt 3.2 ppkt 13, załącznika XII pkt 1 | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem powyższego wykazu, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Monitorowanie ruchu statków | |
| Dyrektywa 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dochodzenie w sprawie wypadku Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiająca podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Odpowiedzialność przewoźników pasażerskich Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 392/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźników pasażerskich na morskich drogach wodnych z tytułu wypadków |
|
| Ramy czasowe przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Rozporządzenie (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie wdrożenia we Wspólnocie Międzynarodowego kodeksu zarządzania bezpieczeństwem |
|
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Przepisy techniczne i operacyjne Statki pasażerskie Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Dyrektywa Rady 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Dyrektywa 2003/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych wymogów stateczności dotyczących statków pasażerskich typu ro-ro |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Zbiornikowce do przewozu ropy naftowej Rozporządzenie (WE) nr 417/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie przyspieszonego wprowadzania konstrukcji podwójnokadłubowej lub równoważnego rozwiązania w odniesieniu dla tankowców pojedynczokadłubowych |
|
| Kalendarz wycofywania zbiornikowców pojedynczokadłubowych będzie zgodny z ramami czasowymi określonymi w konwencji MARPOL. |
|
| Masowce Dyrektywa 2001/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2001 r. ustanawiająca zharmonizowane wymagania i procedury dotyczące bezpieczeństwa załadunku i wyładunku na masowcach |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Załoga Dyrektywa 2008/106/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy |
|
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
| Środowisko Dyrektywa 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Rozporządzenie (WE) nr 782/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicznych na statkach | |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Warunki techniczne Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Warunki społeczne Dyrektywa Rady 92/29/EWG z dnia 31 marca 1992 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu poprawy opieki medycznej na statkach | |
| Ramy czasowe harmonogram: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dyrektywa Rady 1999/63/WE z dnia 21 czerwca 1999 r. dotycząca Umowy w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy przyjętej przez Stowarzyszenie Armatorów Wspólnoty Europejskiej (ECSA) i Federację Związków Zawodowych Pracowników Transportu w Unii Europejskiej (FST) – Załącznik: Umowa Europejska w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Dyrektywa 1999/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 roku, dotycząca egzekwowania przepisów odnoszących się do godzin pracy marynarzy na pokładach statków zawijających do portów Wspólnoty | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Ochrona na morzu Dyrektywa 2005/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie wzmocnienia ochrony portów | |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy (z wyjątkiem przepisów dotyczących realizowanych przez Komisję inspekcji) podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
| Rozporządzenie (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wzmocnienia ochrony statków i obiektów portowych | |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia (z wyjątkiem przepisów dotyczących realizowanych przez Komisję inspekcji) podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. | |
|
|
(1) Uchylająca dyrektywę Rady 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącą przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu).
ZAŁĄCZNIK XVI
ZAMÓWIENIA PUBLICZNE
ZAŁĄCZNIK XVI-A
PROGI
1. Wartość progów wymienionych w art. 142 ust. 3 niniejszego Układu dla obu Stron wynosi:
a) 130 000 EUR dla zamówień publicznych na dostawy i usługi udzielanych przez instytucje administracji centralnej, z wyjątkiem zamówień publicznych na usługi zdefiniowanych w art. 7 lit. b) tiret trzecie dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi;
b) 200 000 EUR w przypadku zamówień publicznych na dostawy i usługi nie ujętych w lit. a);
c) 5 000 000 EUR dla zamówień publicznych i koncesji na roboty budowlane;
d) 5 000 000 EUR w przypadku zamówień na roboty budowlane w sektorze użyteczności publicznej;
e) 400 000 EUR w przypadku zamówień na dostawy i usługi w sektorze użyteczności publicznej.
2. Progi podane w ust. 1 dostosowuje się w celu odzwierciedlenia progów mających zastosowanie na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 1336/2013 z dnia 13 grudnia 2013 r. zmieniającego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/17/WE, 2004/18/WE i 2009/81/WE w odniesieniu do progów obowiązujących w zakresie procedur udzielania zamówień w chwili wejścia w życie niniejszego Układu.
ZAŁĄCZNIK XVI-B
ORIENTACYJNE RAMY CZASOWE REFORM INSTYTUCJONALNYCH, ZBLIŻENIA PRZEPISÓW I PRZYZNANIA DOSTĘPU DO RYNKU
| Etap |
| Orientacyjne ramy czasowe | Dostęp do rynku przyznany UE przez Gruzję | Dostęp do rynku przyznany Gruzji przez UE |
|
| 1 | Wdrożenie art. 143 ust. 2 i art. 144 niniejszego Układu Uzgodnienie strategii reformy określonej w art. 145 niniejszego Układu | Trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu | Dostawy dla instytucji administracji centralnej | Dostawy dla instytucji administracji centralnej |
|
| 2 | Zbliżenie i wdrożenie podstawowych elementów dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 89/665/EWG | Pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu | Dostawy dla władz państwowych, regionalnych i lokalnych oraz podmiotów prawa publicznego | Dostawy dla władz państwowych, regionalnych i lokalnych oraz podmiotów prawa publicznego | Załączniki XVI-C i XVI-D do niniejszego Układu |
| 3 | Zbliżenie i wdrożenie podstawowych elementów dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 92/13/EWG | Sześć lat po wejściu w życie niniejszego Układu | Dostawy dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej | Dostawy dla wszystkich zamawiających podmiotów | Załączniki XVI-E i XVI-F do niniejszego Układu |
| 4 | Zbliżenie i wdrożenie innych elementów dyrektywy 2004/18/WE | Siedem lat po wejściu w życie niniejszego Układu | Zamówienia na roboty budowlane i usługi oraz koncesje dla wszystkich instytucji zamawiających | Zamówienia na roboty budowlane i usługi oraz koncesje dla wszystkich instytucji zamawiających | Załączniki XVI-G, XVI-H i XVI-I do niniejszego Układu |
| 5 | Zbliżenie i wdrożenie innych elementów dyrektywy 2004/17/WE | Osiem lat po wejściu w życie niniejszego Układu | Zamówienia na roboty budowlane i usługi dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej | Zamówienia na roboty budowlane i usługi dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej | Załączniki XVI-J i XVI-K do niniejszego Układu |
ZAŁĄCZNIK XVI-C
PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1)
(ETAP 2)
TYTUŁ I
Definicje i zasady ogólne
Artykuł 1 Definicje (ust. 1, 2, 8, 9, 11 lit. a), lit. b) oraz lit. d), 12, 13, 14 i 15)
Artykuł 2 Zasady udzielania zamówień
Artykuł 3 Przyznawanie praw specjalnych lub wyłącznych: klauzula niedyskryminacji
TYTUŁ II
Reguły dotyczące zamówień publicznych
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 4 Wykonawcy
Artykuł 6 Poufność
ROZDZIAŁ II
Zakres obowiązywania
Sekcja 1 – Progi
Artykuł 8 Zamówienia subsydiowane w ponad 50 % przez instytucje zamawiające
Artykuł 9 Metody obliczania szacunkowych wartości zamówień publicznych, umów ramowych oraz dynamicznego systemu zakupów
Sekcja 2 – Sytuacje szczególne
Artykuł 10 Zamówienia w dziedzinie obronności
Sekcja 3 – Zamówienia objęte wyłączeniem
Artykuł 12 Zamówienia udzielane w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (tylko jeżeli nastąpiło zbliżenie podstawowych zasad dyrektywy 2004/17/WE)
Artykuł 13 Wyłączenia szczególne w dziedzinie telekomunikacji
Artykuł 14 Zamówienia tajne oraz zamówienia wymagające zastosowania szczególnych środków bezpieczeństwa
Artykuł 15 Zamówienia udzielone na podstawie procedur międzynarodowych
Artykuł 16 Wyłączenia szczególne
Artykuł 18 Zamówienia na usługi udzielane na podstawie prawa wyłącznego
Sekcja 4 – Przepisy szczególne
Artykuł 19 Zamówienia zastrzeżone
ROZDZIAŁ III
Przepisy dotyczące zamówień publicznych na usługi
Artykuł 20 Zamówienia na usługi wymienione w załączniku II A
Artykuł 21 Zamówienia na usługi wymienione w załączniku II B
Artykuł 22 Zamówienia mieszane, w tym zamówienia obejmujące usługi wymienione w załączniku II A oraz usługi wymienione w załączniku II B
ROZDZIAŁ IV
Zasady szczególne dotyczące specyfikacji i dokumentów zamówienia
Artykuł 23 Specyfikacje techniczne
Artykuł 24 Oferty wariantowe
Artykuł 25 Podwykonawstwo
Artykuł 26 Warunki realizacji zamówień
Artykuł 27 Obowiązki związane z podatkami, ochroną środowiska, przepisami o ochronie zatrudnienia oraz warunkami pracy
ROZDZIAŁ V
Procedury
Artykuł 28 Zastosowanie procedury otwartej, ograniczonej i negocjacyjnej oraz dialogu konkurencyjnego
Artykuł 30 Przypadki uzasadniające zastosowanie procedury negocjacyjnej z uprzednią publikacją ogłoszenia
Artykuł 31 Przypadki uzasadniające zastosowanie procedury negocjacyjnej bez publikacji ogłoszenia o zamówieniu
ROZDZIAŁ VI
Zasady dotyczące ogłoszeń i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 35 Ogłoszenia: ust. 1 mutatis mutandis; ust. 2; ust. 4 akapit pierwszy, trzeci i czwarty
Artykuł 36 Forma i sposób publikacji ogłoszeń: ust, 1; ust, 7
Sekcja 2 – Terminy
Artykuł 38 Terminy składania wniosków o dopuszczenie do udziału oraz ofert
Artykuł 39 Procedury otwarte: specyfikacje, dokumenty i informacje dodatkowe
Sekcja 3 – Treść i sposób przesyłania informacji
Artykuł 40 Zaproszenia do składania ofert, udziału w dialogu lub negocjacjach
Artykuł 41 Informowanie kandydatów i oferentów
Sekcja 4 – Komunikacja
Artykuł 42 Zasady dotyczące komunikacji
ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzenie procedury
Sekcja 1 – Przepisy ogólne
Artykuł 44 Weryfikacja predyspozycji i kwalifikacja uczestników oraz udzielanie zamówień
Sekcja 2 – Kryteria kwalifikacji podmiotowej
Artykuł 45 Podmiotowa sytuacja kandydata lub oferenta
Artykuł 46 Predyspozycje do prowadzenia działalności zawodowej
Artykuł 47 Sytuacja ekonomiczna i finansowa
Artykuł 48 Kwalifikacje techniczne lub zawodowe
Artykuł 49 Normy zapewniania jakości
Artykuł 50 Normy zarządzania środowiskiem
Artykuł 51 Dokumenty i informacje dodatkowe
Sekcja 3 – Udzielanie zamówienia
Artykuł 53 Kryteria udzielenia zamówienia
Artykuł 55 Rażąco niskie oferty
ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/18/WE
Załącznik I Wykaz działalności, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b)
Załącznik II Usługi, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. d)
Załącznik II A
Załącznik II B
Załącznik V Wykaz produktów, o których mowa w art. 7 w odniesieniu do zamówień udzielanych przez instytucje zamawiające w dziedzinie obronności
Załącznik VI Definicje niektórych specyfikacji technicznych
Załącznik VII Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach
Załącznik VII A Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniach publicznych
Załącznik X Wymagania dotyczące urządzeń do elektronicznego składania ofert, wniosków o dopuszczenie do udziału oraz planów i projektów w konkursach
|
|
(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
ZAŁĄCZNIK XVI-D
PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY(2)
(ETAP 2)
Artykuł 1 Zakres zastosowania i dostępność procedur odwoławczych
Artykuł 2 Wymogi dotyczące procedur odwoławczych
Artykuł 2a Okres zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu stanistill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. b)
Artykuł 2c Terminy na wniesienie odwołania
Artykuł 2d Nieskuteczność
Ustęp 1b)
Ustęp 2 i 3
Artykuł 2e Naruszenia niniejszej dyrektywy i inne kary
Artykuł 2f Terminy
|
|
(1) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-E
PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/17/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1)
(ETAP 3)
TYTUŁ I
Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i konkursów
ROZDZIAŁ I
Podstawowe terminy
Artykuł 1 Definicje (ustępy 2, 7, 9, 11, 12 i 13)
ROZDZIAŁ II
Określenie działalności i podmiotów objętych dyrektywą
Sekcja 1 – Podmioty
Artykuł 2 – Podmioty zamawiające
Sekcja 2 – Sektory działalności
Artykuł 3 Gaz, energia cieplna i energia elektryczna
Artykuł 4 Gospodarka wodna
Artykuł 5 Usługi transportowe
Artykuł 6 Usługi pocztowe
Artykuł 7 Postanowienia dotyczące poszukiwania i wydobycia ropy naftowej, gazu, węgla lub innych paliw starych, oraz portów i portów lotniczych
Artykuł 9 Zamówienia obejmujące kilka działalności
ROZDZIAŁ III
Ogólne zasady
Artykuł 10 Zasady udzielania zamówień
TYTUŁ II
Zasady stosowane do zamówień
ROZDZIAŁ I
Postanowienia ogólne
Artykuł 11 Wykonawcy
Artykuł 13 Poufność
ROZDZIAŁ II
Progi i przepisy dotyczące wykluczania
Sekcja 1 – Progi
Artykuł 16 Progi dotyczące zamówień
Artykuł 17 Metody obliczania szacunkowej wartości zamówień, umów ramowych i dynamicznych systemów zakupów
Sekcja 2 – Zamówienia i koncesje oraz zamówienia podlegające specjalnym postanowieniom
Podsekcja 2 – Wyłączenia stosowane do wszystkich podmiotów zamawiających i wszystkich rodzajów zamówień
Artykuł 19 Zamówienia udzielone w celu odsprzedaży lub najmu osobom trzecim
Artykuł 20 Zamówienia udzielone w innym celu niż wykonywanie odnośnej działalności lub w celu wykonywania takiej działalności w kraju trzecim: ustęp 1
Artykuł 21 Zamówienia tajne lub zamówienia wymagające szczególnych środków bezpieczeństwa
Artykuł 22 Zamówienia udzielone na podstawie procedur międzynarodowych
Artykuł 23 Zamówienia udzielone przedsiębiorstwu powiązanemu, spółce joint venture lub podmiotowi zamawiającemu stanowiącemu część spółki joint venture
Podsekcja 3 – Wyłączenia mające zastosowanie do wszystkich podmiotów zamawiających, przy zamówieniach na usługi
Artykuł 24 Zamówienia na określone rodzaje usług wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy
Artykuł 25 Zamówienia na usługi przyznawane na zasadzie prawa wyłączności
Podsekcja 4 – Wyłączenia mające zastosowanie tylko do niektórych podmiotów zamawiających
Artykuł 26 Zamówienia udzielane przez niektóre podmioty zamawiające na zakup wody oraz dostawę energii lub paliw do produkcji energii
ROZDZIAŁ III
Zasady stosowane do zamówień na usługi
Artykuł 31 Zamówienia na usługi wymienione w załączniku XVII A
Artykuł 32 Zamówienia na usługi wymienione w załączniku XVII B
Artykuł 33 Zamówienia na usługi mieszane obejmujące usługi wymienione w załączniku XVII A oraz usługi wymienione w załączniku XVII B
ROZDZIAŁ IV
Szczegółowe zasady mające zastosowanie do specyfikacji oraz dokumentacji zamówień
Artykuł 34 Specyfikacje techniczne
Artykuł 35 Przekazywanie informacji na temat specyfikacji technicznych
Artykuł 36 Oferty wariantowe
Artykuł 37 Podwykonawstwo
Artykuł 39 Zobowiązania w zakresie podatków, ochrony środowiska, przepisów dotyczących ochrony zatrudnienia oraz warunków pracy
ROZDZIAŁ V
Procedury
Artykuł 40 Zastosowanie procedury otwartej, ograniczonej i negocjacyjnej (z wyjątkiem ust. 3 lit. i) oraz lit. 1))
ROZDZIAŁ VI
Zasady publikacji i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 41 Okresowe ogłoszenia informacyjne oraz ogłoszenia o istnieniu systemu kwalifikowania
Artykuł 42 Ogłoszenia stanowiące zaproszenie do ubiegania się o zamówienie: ust. 1 i 3
Artykuł 43 Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia (z wyjątkiem ust. 1 akapit drugi i trzeci)
Artykuł 44 Forma i sposób publikacji ogłoszeń (z wyłączeniem ust. 2 akapit pierwszy i ust. 4, 5 i 7)
Sekcja 2 – Terminy
Artykuł 45 Terminy przesyłania wniosków o dopuszczenie do udziału oraz składania ofert
Artykuł 46 Procedury otwarte: specyfikacje, dodatkowe dokumenty i informacje
Artykuł 47 Zaproszenia do składania ofert lub do negocjacji
Sekcja 3 – Zasady komunikacji i przekazywania informacji
Artykuł 48 Zasady komunikacji
Artykuł 49 Informacje dla wnioskodawców w systemach kwalifikowania, informacje dla kandydatów oraz oferentów
ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzanie postępowania
Artykuł 51 Postanowienia ogólne
Sekcja 1 – Systemy kwalifikowania oraz kwalifikacja podmiotowa
Artykuł 52 Wzajemne uznawanie warunków administracyjnych, technicznych i finansowych oraz certyfikatów, testów i dowodów
Artykuł 54 Kryteria kwalifikacji podmiotowej
Sekcja 2 – Udzielanie zamówień
Artykuł 55 Kryteria udzielania zamówień
Artykuł 57 Rażąco niskie oferty
ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/17/WE
Załącznik XIII Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniu:
A. Procedury otwarte
B. Procedury ograniczone
C. Procedury negocjacyjne
Załącznik XIV Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniu o istnieniu systemu kwalifikowania
Załącznik XV A Informacje, które należy zamieścić w okresowym ogłoszeniu informacyjnym
Załącznik XV B Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o publikacji okresowego ogłoszenia informacyjnego na profilu nabywcy niestanowiących zaproszenia do ubiegania się o zamówienie
Załącznik XVI Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia
Załącznik XVII A Usługi w rozumieniu art. 31
Załącznik XVII B Usługi w rozumieniu art. 32
Załącznik XX Wymogi dotyczące publikacji
Załącznik XXI Definicje niektórych specyfikacji technicznych
Załącznik XXIII Międzynarodowe przepisy prawa pracy w rozumieniu art. 59 ust. 4
Załącznik XXIV Wymogi dotyczące urządzeń stosowanych do elektronicznego przesyłania ofert, wniosków o dopuszczenie do udziału, wniosków kwalifikacyjnych oraz planów i projektów w konkursach
|
|
(1) Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych.
ZAŁĄCZNIK XVI-F
PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (2)
(ETAP 3)
Artykuł 1 Zakres zastosowania i dostępność procedur odwoławczych
Artykuł 2 Wymogi dotyczące procedur odwoławczych
Artykuł 2a Okres zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. b)
Artykuł 2c Terminy na wniesienie odwołania
Artykuł 2d Nieskuteczność
Ustęp 1 lit. b)
Ustęp 2 i 3
Artykuł 2e Naruszenia niniejszej dyrektywy i inne kary
Artykuł 2f Terminy
|
|
(1) Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-G
INNE NIEOBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1)
(ETAP 4)
Elementy dyrektywy 2004/18/WE wymienione w niniejszym załączniku nie są obowiązkowe, są jednak zalecane w ramach zbliżania przepisów. Gruzja może dokonać zbliżenia tych elementów w terminie określonym w załączniku XVI-B.
TYTUŁ I
Definicje i zasady ogólne
Artykuł 1 Definicje (ustępy: 5, 6, 7, 10 i 11 lit. c))
TYTUŁ II
Reguły dotyczące zamówień publicznych
ROZDZIAŁ II
Zakres
Sekcja 2 – Sytuacje szczególne
Artykuł 11 Zamówienia publiczne oraz umowy ramowe udzielane przez centralne jednostki zakupujące
Sekcja 4 – Przepisy szczególne
Artykuł 19 Zamówienia zastrzeżone
ROZDZIAŁ V
Procedury
Artykuł 29 Dialog konkurencyjny
Artykuł 32 Umowy ramowe
Artykuł 33 Dynamiczne systemy zakupów
Artykuł 34 Zamówienia publiczne na roboty budowlane: zasady szczególne dotyczące programów subsydiowanego budownictwa mieszkaniowego
ROZDZIAŁ VI
Reguły dotyczące ogłoszeń i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 35 Ogłoszenia: ustęp 3 oraz ust. 4 akapit 2 i 3
ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzenie procedury
Sekcja 2 – Kryteria kwalifikacji podmiotowej
Artykuł 52 Urzędowe wykazy zatwierdzonych wykonawców oraz certyfikacja przez instytucje publiczne lub prywatne
Sekcja 3 – Udzielanie zamówienia
Artykuł 54 Zastosowanie aukcji elektronicznych
|
|
(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
ZAŁĄCZNIK XVI-H
INNE OBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1)
(ETAP 4)
TYTUŁ I
Definicje i zasady ogólne
Artykuł 1 Definicje (ustępy: 3, 4 i 11 lit. e))
TYTUŁ II
Reguły dotyczące zamówień publicznych
ROZDZIAŁ II
Zakres
Sekcja 3 – Zamówienia objęte wyłączeniem
Artykuł 17 Koncesje na usługi
TYTUŁ III
Reguły dotyczące koncesji na roboty budowlane
ROZDZIAŁ I
Zasady dotyczące koncesji na roboty budowlane
Artykuł 56 Zakres obowiązywania
Artykuł 57 Wyłączenia z zakresu obowiązywania (z wyjątkiem ostatniego akapitu)
Artykuł 58 Publikacja ogłoszenia dotyczącego koncesji na roboty budowlane
Artykuł 59 Termin
Artykuł 60 Podwykonawstwo
Artykuł 61 Udzielanie koncesjonariuszowi dodatkowych zamówień na roboty budowlane
ROZDZIAŁ II
Zasady dotyczące zamówień udzielanych przez koncesjonariuszy będących instytucjami zamawiającymi
Artykuł 62 Obowiązujące zasady
ROZDZIAŁ III
Zasady mające zastosowanie do zamówień udzielanych przez koncesjonariuszy, którzy nie są instytucjami zamawiającymi
Artykuł 63 Zasady ogłaszania: progi i wyjątki
Artykuł 64 Publikacja ogłoszenia
Artykuł 65 Termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału oraz ofert
TYTUŁ IV
Reguły dotyczące konkursów
Artykuł 66 Przepisy ogólne
Artykuł 67 Zakres obowiązywania
Artykuł 68 Wyłączenia z zakresu obowiązywania
Artykuł 69 Ogłoszenia
Artykuł 70 Forma i sposób publikacji ogłoszeń o konkursie
Artykuł 71 Środki komunikacji
Artykuł 72 Kwalifikacja uczestników
Artykuł 73 Skład sądu konkursowego
Artykuł 74 Decyzje sądu konkursowego
ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/18/WE
Załącznik VII B Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o koncesjach na roboty budowlane
Załącznik VII C Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniach na roboty budowlane udzielanych przez koncesjonariuszy, którzy nie są instytucjami zamawiającymi
Załącznik VII D Informacje, które muszą znaleźć się w ogłoszeniach o konkursach
|
|
(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
ZAŁĄCZNIK XVI-I
INNE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (2)
(ETAP 4)
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. c)
Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust. 1 lit. c)
Ustęp 5
|
|
(1) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-J
INNE NIEOBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/17/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1)
(ETAP 5)
Elementy dyrektywy 2004/17/WE wymienione w niniejszym załączniku nie są obowiązkowe, są jednak zalecane w ramach zbliżania przepisów. Gruzja może dokonać zbliżenia tych elementów w terminie określonym w załączniku XVI-B.
TYTUŁ I
Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i konkursów
ROZDZIAŁ I
Podstawowe terminy
Artykuł 1 Definicje (ustępy 4, 5, 6 i 8)
TYTUŁ II
Zasady stosowane do zamówień
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 14 Umowy ramowe
Artykuł 15 Dynamiczne systemy zakupów
Sekcja 2 – Zamówienia i koncesje oraz zamówienia podlegające specjalnym postanowieniom
Podsekcja 5 – Zamówienia podlegające szczególnym ustaleniom, przepisy dotyczące centralnych jednostek zakupujących oraz ogólna procedura w przypadku bezpośredniego podlegania konkurencji
Artykuł 28 Zamówienia zastrzeżone
Artykuł 29 Zamówienia oraz umowy ramowe zawierane przez centralne jednostki zakupujące
ROZDZIAŁ V
Procedury udzielania zamówień
Artykuł 40 ust. 3 lit. i) oraz 1)
ROZDZIAŁ VI
Zasady publikacji i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 42 Ogłoszenia stanowiące zaproszenie do ubiegania się o zamówienie: ust. 2
Artykuł 43 Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia (tylko w odniesieniu do ust. 1 akapit drugi i trzeci)
ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzenie postępowania
Sekcja 2 – Udzielanie zamówień
Artykuł 56 Zastosowanie aukcji elektronicznych
ZAŁĄCZNIK do dyrektywy 2004/17/WE
Załącznik XIII Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniu:
D. Uproszczone ogłoszenie o zamówieniu w ramach dynamicznego systemu zakupów
|
|
(1) Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych.
ZAŁĄCZNIK XVI-K
INNE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (2)
(ETAP 5)
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. c)
Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust.1 lit. c)
Ustęp 5
|
|
(1) Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-L
PRZEPISY DYREKTYWY 2004/18/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1) POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA
Elementy wymienione w niniejszym załączniku nie są objęte procesem zbliżenia.
TYTUŁ II
Reguły dotyczące zamówień publicznych
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 5 Warunki dotyczące porozumień zawartych w ramach Światowej Organizacji Handlu
ROZDZIAŁ VI
Reguły dotyczące ogłoszeń i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 36 Forma i sposób publikacji ogłoszeń: ustępy 2, 3, 4, 5, 6 i 8
Artykuł 37 Publikacja nieobowiązkowa
Sekcja 5 – Sprawozdania
Artykuł 43 Treść sprawozdań
TYTUŁ V
Obowiązki statystyczne, uprawnienia wykonawcze oraz postanowienia końcowe
Artykuł 75 Obowiązki statystyczne
Artykuł 76 Treść sprawozdania statystycznego
Artykuł 77 Komitet doradczy
Artykuł 78 Korekta progów
Artykuł 79 Zmiany
Artykuł 80 Wykonanie
Artykuł 81 Mechanizm monitorowania
Artykuł 82 Uchylenia
Artykuł 83 Wejście w życie
Artykuł 84 Adresaci
ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/18/WE
Załącznik III Wykaz podmiotów i kategorii podmiotów prawa publicznego, o których mowa w art. 1 ust. 9 akapit drugi
Załącznik IV Centralne organy rządowe
Załącznik VIII Wymogi dotyczące publikacji
Załącznik IX Rejestry
Załącznik IX A Zamówienia publiczne na roboty budowlane
Załącznik IX B Zamówienia publiczne na dostawy
Załącznik IX C Zamówienia publiczne na usługi
Załącznik XI Ostateczne terminy transpozycji i zastosowania przepisów (art. 80)
Załącznik XII Tabela korelacji
|
|
(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
ZAŁĄCZNIK XVI-M
PRZEPISY DYREKTYWY 2004/17/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (1) POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA
Elementy wymienione w niniejszym załączniku nie są objęte procesem zbliżenia.
TYTUŁ 1
Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i konkursów
ROZDZIAŁ II
Określenie działalności i podmiotów objętych dyrektywą
Sekcja 2 – Sektory działalności
Artykuł 8 Wykazy podmiotów zamawiających
TYTUŁ II
Zasady stosowane do zamówień
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 12 Warunki dotyczące porozumień zawartych w ramach Światowej Organizacji Handlu
Sekcja 2 – Zamówienia i koncesje oraz zamówienia podlegające specjalnym postanowieniom
Podsekcja 1
Artykuł 18 Koncesje na roboty budowlane i usługi
Podsekcja 2 – Wyłączenia stosowane do wszystkich podmiotów zamawiających i wszystkich rodzajów zamówień
Artykuł 20 Zamówienia udzielone w innym celu niż wykonywanie odnośnej działalności lub w celu wykonywania takiej działalności w kraju trzecim: ustęp 2
Podsekcja 5 – Zamówienia podlegające szczególnym ustaleniom, przepisy dotyczące centralnych jednostek zakupujących oraz ogólna procedura w przypadku bezpośredniego podlegania konkurencji
Artykuł 27 Zamówienia podlegające szczególnym ustaleniom
Artykuł 30 Procedura stwierdzająca, czy dana działalność jest bezpośrednio poddana konkurencji
ROZDZIAŁ IV
Szczegółowe zasady mające zastosowanie do specyfikacji oraz dokumentacji zamówień
Artykuł 38 Warunki realizacji zamówień
ROZDZIAŁ VI
Zasady publikacji i przejrzystości
Sekcja 1 – Publikacja ogłoszeń
Artykuł 44 Forma i sposób publikacji ogłoszeń (tylko w odniesieniu do ust. 2 akapit pierwszy i ust. 4, 5 i 7)
Sekcja 3 – Zasady komunikacji i przekazywania informacji
Artykuł 50 Przechowywane informacje dotyczące udzielonych zamówień
ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzanie postępowania
Sekcja 3 – Oferty obejmujące produkty pochodzące z państw trzecich oraz relacje z tymi państwami
Artykuł 58 Oferty obejmujące towary pochodzące z państw trzecich
Artykuł 59 Relacje z państwami trzecimi w zakresie zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi
TYTUŁ IV
Obowiązki statystyczne, uprawnienia wykonawcze oraz postanowienia końcowe
Artykuł 67 Obowiązki statystyczne
Artykuł 68 Procedura komitetowa
Artykuł 69 Korekta progów
Artykuł 70 Zmiany
Artykuł 71 Wykonanie dyrektywy
Artykuł 72 Mechanizmy monitorowania
Artykuł 73 Uchylenie
Artykuł 74 Wejście w życie
Artykuł 75 Adresaci
ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/17/WE
Załącznik I Podmioty zamawiające w sektorach transportu lub dystrybucji gazu lub energii cieplnej
Załącznik II Podmioty zamawiające w sektorach produkcji, transportu lub dystrybucji energii elektrycznej
Załącznik III Podmioty zamawiające w sektorach produkcji, transportu lub dystrybucji wody pitnej
Załącznik IV Podmioty zamawiające w zakresie usług kolejowych
Załącznik V Podmioty zamawiające w zakresie miejskich usług kolejowych, tramwajowych, trolejbusowych lub autobusowych
Załącznik VI Podmioty zamawiające w sektorze usług pocztowych
Załącznik VII Podmioty zamawiające w sektorach poszukiwania i wydobycia ropy lub gazu
Załącznik VIII Podmioty zamawiające w sektorach poszukiwania i wydobycia węgla i innych paliw stałych
Załącznik IX Podmioty zamawiające w sektorze portów morskich lub śródlądowych lub innych terminali
Załącznik X Podmioty zamawiające w zakresie urządzeń portów lotniczych
Załącznik XI Wykaz prawa wspólnotowego, o którym mowa w art. 30 ust. 3
Załącznik XII Wykaz czynności, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b)
Załącznik XXII Tabela podsumowująca terminy, o których mowa w art. 45
Załącznik XXV Terminy na transpozycję i wykonanie
Załącznik XXVI Tabela korelacji
|
|
(1) Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych.
ZAŁĄCZNIK XVI-N
PRZEPISY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (2) POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA
Elementy wymienione w niniejszym załączniku nie są objęte procesem zbliżenia.
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. a)
Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust.1 lit. a)
Ustęp 4
Artykuł 3 Mechanizm korygujący
Artykuł 3a Treść ogłoszenia o dobrowolnej przejrzystości ex ante
Artykuł 3b Procedura komitetu
Artykuł 4 Wykonanie
Artykuł 4a Przegląd
|
|
(1) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-O
PRZEPISY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG (1) ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (2) POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA
Elementy wymienione w niniejszym załączniku nie są objęte procesem zbliżenia.
Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. a)
Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust.1 lit. a)
Ustęp 4
Artykuł 3a Treść ogłoszenia o dobrowolnej przejrzystości ex ante
Artykuł 3b Procedura komitetu
Artykuł 8 Mechanizm korygujący
Artykuł 12 Wykonanie
Artykuł 12a Przegląd
|
|
(1) Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji.
(2) Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych.
ZAŁĄCZNIK XVI-P
GRUZJA: ORIENTACYJNY WYKAZ ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH WSPÓŁPRACĄ
1. Szkolenie, w państwach UE i w Gruzji, urzędników gruzińskich z organów rządowych zaangażowanych w zamówienia publiczne;
2. Szkolenie dostawców zainteresowanych uczestnictwem w zamówieniach publicznych;
3. Wymiana informacji i doświadczeń na temat najlepszych praktyk oraz zasad regulacyjnych w obszarze zamówień publicznych;
4. Zwiększenie funkcjonalności strony internetowej poświęconej zamówieniom publicznym oraz utworzenie systemu monitorowania zamówień publicznych;
5. Konsultacje i pomoc metodologiczna oferowana przez Unię w zakresie stosowania nowoczesnych technologii elektronicznych w obszarze zamówień publicznych;
6. Wzmocnienie organów odpowiedzialnych za zapewnienie spójnej polityki we wszystkich obszarach związanych z zamówieniami publicznymi oraz za niezależną i bezstronną weryfikację decyzji instytucji zmawiających, (zob. art. 143 ust. 2 niniejszego Układu)
ZAŁĄCZNIK XVII
OZNACZENIA GEOGRAFICZNE
—
ZAŁĄCZNIK XVII-A
ELEMENTY WYMAGANE DO REJESTRACJI I KONTROLI OZNACZEŃ GEOGRAFICZNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 170 UST. 1 I UST. 2
1. Rejestr zawierający oznaczenia geograficzne chronione na terytorium.
2. Postępowanie administracyjne pozwalające zweryfikować, czy oznaczenia geograficzne określają towar jako pochodzący z terytorium, regionu lub miejscowości jednego lub większej liczby państw, jeżeli pewna jakość, renoma lub inna cecha towaru jest przypisywana zasadniczo pochodzeniu geograficznemu tego towaru.
3. Wymóg, by zarejestrowana nazwa odpowiadała danemu produktowi lub danym produktom, dla których sporządzono specyfikacje, które mogą być zmieniane wyłącznie w drodze właściwego postępowania administracyjnego.
4. Postanowienia dotyczące kontroli mające zastosowanie do produkcji.
5. Prawo każdego producenta mającego siedzibę w regionie podlegającym systemowi kontroli do produkowania produktu oznakowanego chronioną nazwą, o ile spełnia on wymogi specyfikacji produktu.
6. Procedura sprzeciwu, która umożliwia uwzględnienie uzasadnionych interesów poprzednich użytkowników danej nazwy, bez względu na to, czy nazwa ta jest chroniona jako forma własności intelektualnej, czy nie.
7. Zasada, zgodnie z którą nazwy chronione nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.
8. Postanowienia dotyczące rejestracji, które mogą obejmować odmowę rejestracji, terminy homonimiczne lub częściowo homonimiczne z zarejestrowanymi terminami, terminy będące w powszechnym użyciu w języku codziennym jako rzeczowniki pospolite stanowiące nazwy towarów, terminy obejmujące nazwy odmian roślin i ras zwierząt. Postanowienia te uwzględniają uzasadnione interesy wszystkich zainteresowanych stron.
ZAŁĄCZNIK XVII-B
KRYTERIA, KTÓRE NALEŻY UWZGLĘDNIĆ W PROCEDURZE SPRZECIWU W ODNIESIENIU DO PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 170 UST. 2 I UST. 3
1. Wykaz nazw wraz z ich odpowiednią transkrypcją na alfabet łaciński lub gruziński;
2. informacje o klasie produktu;
3. wezwanie (Państw Członkowskich w przypadku UE) lub państw trzecich oraz wszelkich zasadnie zainteresowanych osób fizycznych lub prawnych, mających swoje miejsca zamieszkania lub siedziby w Państwie Członkowskim (w przypadku Unii Europejskiej), w Gruzji lub w państwie trzecim, do zgłaszania sprzeciwów wobec takiej ochrony przez złożenie odpowiednio uzasadnionego oświadczenia;
4. oświadczenia o sprzeciwie należy przekazać Komisji Europejskiej lub rządowi Gruzji w ciągu trzech miesięcy od daty opublikowania ogłoszenia informacyjnego;
5. oświadczenia o sprzeciwie są dopuszczalne jedynie, jeśli zostaną dostarczone w terminie ustalonym w ust. 4 i jeśli wykazane zostanie, że ochrona proponowanej nazwy:
a) jest sprzeczna z nazwą odmiany roślin, w tym odmiany winorośli lub rasy zwierząt, i może z tego powodu wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia danego produktu;
b) kolidowałaby z nazwą homonimiczną, prowadząc konsumenta do błędnych wniosków co do miejsca pochodzenia produktów;
c) przy uwzględnieniu renomy danego znaku towarowego, jego powszechnej znajomości oraz okresu, przez jaki jest on używany, może wprowadzić konsumenta w błąd, co do prawdziwego pochodzenia produktu;
d) zagraża istnieniu całkowicie lub częściowo identycznej nazwy lub znaku towarowego bądź istnieniu produktów, które były zgodnie z prawem wprowadzane do obrotu przez okres co najmniej pięciu lat poprzedzających publikację ogłoszenia informacyjnego;
e) jest sprzeczna z nazwą uznawaną za zwyczajową.
6. Kryteria wymienione w ust. 5 podlegają ocenie w odniesieniu do terytorium UE, które w przypadku praw własności intelektualnej odnosi się wyłącznie do terytorium lub terytoriów, na których wspomniane prawa są chronione, lub terytorium Gruzji.
ZAŁĄCZNIK XVII-C
OZNACZENIA GEOGRAFICZNE PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 170 UST. 3 I UST. 4
Produkty rolne i środki spożywcze inne niż wina, napoje spirytusowe i wina aromatyzowane Unii Europejskiej, które mają być chronione w Gruzji
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK XVII-D
OZNACZENIA GEOGRAFICZNE PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 170 UST. 3 I UST. 4
Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj
ZAŁĄCZNIK XVIII
MECHANIZM WCZESNEGO OSTRZEGANIA
1. Unia i Gruzja ustanawiają niniejszym mechanizm wczesnego ostrzegania w celu określenia praktycznych środków ukierunkowanych na zapobieganie i szybkie reagowanie w sytuacji nadzwyczajnej lub w przypadku zagrożenia wystąpieniem sytuacji nadzwyczajnej. W mechanizmie przewidziano wczesną ocenę potencjalnych zagrożeń i problemów powiązanych z dostawą gazu ziemnego, ropy naftowej i energii elektrycznej oraz popytem na gaz ziemny, ropę naftową lub energię elektryczną, a także zapobieganie i szybkie reagowanie w sytuacji nadzwyczajnej lub w przypadku zagrożenia wystąpieniem sytuacji nadzwyczajnej.
2. Do celów niniejszego załącznika sytuacja nadzwyczajna jest to sytuacja, która powoduje znaczące zakłócenie lub fizyczne przerwanie dostaw towarów energetycznych między Gruzją a Unią Europejską.
3. Na potrzeby niniejszego załącznika koordynatorami są właściwy minister rządu Gruzji oraz członek Komisji Europejskiej odpowiedzialny za energię.
4. Strony niniejszego Układu powinny wspólnie przeprowadzać regularne oceny potencjalnych zagrożeń i problemów powiązanych z dostawą surowców i produktów energetycznych i zapotrzebowania na te produkty oraz przekazywać ich wyniki koordynatorom.
5. Jeżeli jedna ze Stron niniejszego Układu dowie się o istnieniu sytuacji nadzwyczajnej lub sytuacji, która w jej opinii mogłaby prowadzić do zaistnienia sytuacji nadzwyczajnej, powiadamia ona o tym bezzwłocznie drugą Stronę.
6. W okolicznościach określonych w pkt 5 koordynatorzy powiadamiają się wzajemnie w możliwie najkrótszym czasie o konieczności uruchomienia mechanizmu wczesnego ostrzegania. W takim powiadomieniu wskazane zostają między innymi wyznaczone osoby, upoważnione przez koordynatorów do pozostawania ze sobą w stałym kontakcie.
7. Po dokonaniu powiadomienia zgodnie z pkt 6 każda Strona udostępnia drugiej Stronie swoją własną ocenę. Ocena taka obejmuje ocenę ram czasowych, w jakich możliwe jest wyeliminowanie sytuacji nadzwyczajnej lub zagrożenia w postaci sytuacji nadzwyczajnej. Strony reagują natychmiast na ocenę przedstawioną przez drugą Stronę i uzupełniają ją o dostępne informacje dodatkowe.
8. Jeżeli jedna Strona nie jest w stanie w odpowiedni sposób ocenić lub zaakceptować dokonanej przez drugą Stronę oceny sytuacji lub szacowanych ram czasowych, w jakich możliwe jest wyeliminowanie sytuacji nadzwyczajnej lub zagrożenia w postaci sytuacji nadzwyczajnej, odpowiedni koordynator może poprosić o konsultacje, które rozpoczynają się w okresie nieprzekraczającym trzech dni od momentu przekazania powiadomienia przewidzianego w pkt 6. Takie konsultacje odbywają się za pośrednictwem grupy ekspertów składającej się z przedstawicieli upoważnionych przez koordynatorów. Celem konsultacji jest:
a) wypracowanie wspólnej oceny sytuacji oraz ewentualnego dalszego rozwoju wydarzeń;
b) wypracowanie zaleceń w celu zapobiegania zagrożeniu w postaci sytuacji nadzwyczajnej, wyeliminowania tego zagrożenia lub w celu przezwyciężenia sytuacji nadzwyczajnej; oraz
c) wypracowanie zaleceń dotyczących wspólnego planu działania w odniesieniu do działań przewidzianych w pkt 8 lit. a) i b) niniejszego załącznika w celu zminimalizowania skutków sytuacji nadzwyczajnej oraz – w miarę możliwości – przezwyciężenia sytuacji nadzwyczajnej, włącznie z możliwością powołania specjalnej grupy monitorującej.
9. Konsultacje, wspólne oceny i proponowane zalecenia opierają się na zasadach przejrzystości, niedyskryminacji oraz proporcjonalności.
10. Koordynatorzy – w obrębie swoich kompetencji – pracują na rzecz wyeliminowania zagrożenia w postaci sytuacji nadzwyczajnej lub w celu przezwyciężenia sytuacji nadzwyczajnej, uwzględniając zalecenia, które zostały wypracowane w drodze konsultacji.
11. Grupa ekspertów, o której mowa w pkt 8, składa koordynatorom sprawozdanie ze swoich działań niezwłocznie po wdrożeniu każdego uzgodnionego planu działania.
12. Jeżeli wystąpi sytuacja nadzwyczajna, koordynatorzy mogą powołać specjalną grupę monitorującą, której zadaniem jest zbadanie istniejących okoliczności i dalszego rozwoju wydarzeń oraz ich obiektywne rejestrowanie. W skład grupy mogą wchodzić:
a) przedstawiciele Stron;
b) przedstawiciele przedsiębiorstw energetycznych Stron;
c) przedstawiciele międzynarodowych organizacji energii, których zaproponują i wzajemnie zaakceptują Strony; oraz
d) niezależni eksperci zaproponowani i wzajemnie zaakceptowani przez Strony.
13. Specjalna grupa monitorująca rozpoczyna swoją pracę bezzwłocznie i prowadzi działalność, zgodnie z potrzebą, do momentu rozwiązania sytuacji nadzwyczajnej. Decyzję o zakończeniu prac specjalnej grupy monitorującej podejmują wspólnie koordynatorzy.
14. Od momentu, w którym Strona poinformowała drugą Stronę o okolicznościach opisanych w pkt 5, do zakończenia procedur określonych w niniejszym załączniku, jak również do czasu zapobieżenia zagrożeniu w postaci sytuacji nadzwyczajnej lub wyeliminowania tego zagrożenia lub rozwiązania sytuacji nadzwyczajnej, każda ze Stron dokłada wszelkich starań w zakresie swoich kompetencji w celu zminimalizowania wszelkich negatywnych skutków dla drugiej Strony. Strony współpracują, mając na celu osiągnięcie bezpośredniego rozwiązania zgodnie z ideą przejrzystości. Strony powstrzymują się od wszelkich działań niepowiązanych z trwającą sytuacją nadzwyczajną, które mogłyby wywołać negatywne skutki dla dostaw gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej między Gruzją a Unią lub te skutki pogłębić.
15. Koszty związane z działaniami podjętymi w ramach niniejszego załącznika każda Strona ponosi niezależnie.
16. Strony poufnie traktują wszystkie wymieniane między sobą informacje, które określono jako mające poufny charakter. Strony podejmują wszelkie niezbędne działania w celu ochrony informacji poufnych w oparciu o odpowiednie akty prawne i normatywne obowiązujące w Gruzji lub w Unii, jak również zgodnie z obowiązującymi międzynarodowymi umowami i konwencjami.
17. We wzajemnym porozumieniu Strony mogą zapraszać do uczestnictwa w konsultacjach lub działaniach monitorujących, o których mowa w pkt 8 i 12, przedstawicieli stron trzecich.
18. Strony mogą zgodzić się na dostosowanie postanowień niniejszego załącznika, mając na uwadze stworzenie mechanizmu wczesnego ostrzegania między nimi a innymi stronami.
19. Naruszenie postanowień niniejszego załącznika nie może posłużyć jako podstawa dla postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporów w oparciu o tytuł IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu lub inne porozumienie stosowane do sporów pomiędzy Stronami. Ponadto w ramach takich postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporów Strona nie opiera się na żadnym z wymienionych poniżej elementów i nie przedstawia ich jako dowodów; chodzi tutaj o:
a) stanowiska zajęte przez drugą Stronę lub poczynione przez nią propozycje w czasie procedury określonej w niniejszym załączniku; lub
b) fakt, że druga Strona wykazała swoją gotowość do akceptacji rozwiązania w stosunku do sytuacji nadzwyczajnej objętej tym mechanizmem.
ZAŁĄCZNIK XIX
MECHANIZM MEDIACJI
Artykuł 1
Cel
Celem niniejszego załącznika jest ułatwienie znalezienia wspólnie uzgodnionego rozwiązania w drodze kompleksowej i szybkiej procedury przy pomocy mediatora.
SEKCJA 1
PROCEDURA W RAMACH MECHANIZMU MEDIACJI
Artykuł 2
Wezwanie do udzielenia informacji
1. Przed wszczęciem postępowania mediacyjnego Strona może w każdej chwili wezwać na piśmie do udzielenia informacji dotyczących środka negatywnie wpływającego na jej interesy handlowe. Strona, wobec której przedstawiono takie wezwanie, w ciągu 20 dni przekazuje pisemną odpowiedź zawierającą jej komentarze do informacji zawartych w wezwaniu.
2. Jeżeli Strona odpowiadająca uzna, że odpowiedź w ciągu 20 dni nie jest możliwa, informuje Stronę wnioskującą o przyczynach zwłoki oraz wskazuje najkrótszy czas, w którym będzie w stanie przedstawić swoją odpowiedź.
Artykuł 3
Wszczęcie postępowania
1. Strona może w każdym momencie zwrócić się o rozpoczęcie postępowania mediacyjnego między Stronami. Taki wniosek składa się na ręce drugiej Strony w formie pisemnej. Wniosek jest wystarczająco szczegółowy, by jasno przedstawić zastrzeżenia Strony wnioskującej oraz:
a) określa konkretny środek przedmiotowy;
b) przedstawia zestawienie domniemanych negatywnych skutków, które według Strony wnioskującej taki środek powoduje lub będzie powodował w odniesieniu do jej interesów handlowych; oraz
c) wyjaśnia, w jaki sposób według Strony wnioskującej takie skutki dla handlu są związane z danym środkiem.
2. Postępowanie mediacyjne można wszcząć wyłącznie za obopólnym porozumieniem Stron. Strona, do której wniosek jest skierowany zgodnie z ust. 1, przychylnie go rozważa i udziela odpowiedzi, zatwierdzając lub odrzucając wniosek na piśmie w ciągu dziesięciu dni od jego otrzymania.
Artykuł 4
Wybór mediatora
1. Po rozpoczęciu postępowania mediacyjnego Strony dokładają starań, by wyznaczyć mediatora nie później niż w ciągu 15 dni od otrzymania odpowiedzi na wniosek, o którym mowa w art. 3 niniejszego załącznika.
2. Jeżeli Strony nie są w stanie dokonać wyboru mediatora w czasie określonym w ust. 1, każda ze Stron może złożyć wniosek do przewodniczącego lub współprzewodniczących Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zgodnie z art. 408 ust. 4 niniejszego Układu lub do ich przedstawicieli o wybranie mediatora w drodze losowania z listy sporządzonej na mocy art. 268 niniejszego Układu. Przedstawiciele obu Stron zapraszani są z odpowiednim wyprzedzeniem do uczestnictwa w losowaniu. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się w obecności Strony/Stron.
3. Przewodniczący lub współprzewodniczący Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu lub ich przedstawiciele wyznaczają mediatora w ciągu pięciu dni roboczych od dnia złożenia wniosku przez którąkolwiek ze Stron na mocy ust. 2 niniejszego artykułu.
4. Jeżeli lista, o której mowa w art. 268 niniejszego Układu, nie zostanie sporządzona do czasu złożenia wniosku na podstawie art. 3 niniejszego załącznika, mediator zostanie wybrany losowo spośród osób formalnie zaproponowanych przez jedną ze Stron lub obie Strony.
5. O ile Strony nie uzgodnią inaczej, mediator nie może być obywatelem żadnej ze Stron.
6. Mediator w bezstronny i przejrzysty sposób pomaga Stronom w osiągnięciu jasności w odniesieniu do środka i jego możliwych skutków dla handlu oraz w opracowaniu wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów określony w załączniku XXI do niniejszego Układu stosuje się odpowiednio do mediatorów. Stosuje się także odpowiednio pkt 3–7 (zawiadomienia) oraz 41–45 (tłumaczenie pisemne i ustne) regulaminu wewnętrznego określonego w załączniku XX do niniejszego Układu.
Artykuł 5
Zasady dotyczące postępowania mediacyjnego
1. W ciągu dziesięciu dni od dnia wyznaczenia mediatora Strona, która wszczęła postępowanie mediacyjne, przedstawia mediatorowi i drugiej Stronie w formie pisemnej szczegółowy opis problemu, a zwłaszcza opis stosowania problematycznego środka i jego skutków dla handlu. W ciągu 20 dni od dnia dostarczenia takiego opisu druga Strona może w formie pisemnej przedstawić swoje komentarze do niego. W opisie lub w komentarzach każda ze Stron może zawrzeć wszelkie informacje, które uzna za istotne.
2. Mediator może podjąć decyzję w sprawie najwłaściwszego sposobu osiągnięcia jasności w odniesieniu do środka i jego możliwych skutków dla handlu. Mediator może w szczególności organizować spotkania między Stronami, konsultować się ze Stronami wspólnie lub indywidualnie, zwrócić się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub konsultować się z nimi oraz zapewnić dodatkowe wsparcie, o które wystąpią Strony. Zanim jednak mediator zwróci się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub skonsultuje się z nimi, przeprowadzi on konsultacje ze Stronami.
3. Mediator może zaoferować doradztwo i zaproponować rozwiązanie do rozważenia przez Strony, które mogą zaakceptować lub odrzucić proponowane rozwiązanie lub porozumieć się co do innego rozwiązania. Mediator nie doradza jednak i nie przedstawia uwag w sprawie zgodności przedmiotowego środka z niniejszym Układem.
4. Procedura zostaje przeprowadzona na terytorium Strony, do której skierowany był wniosek, lub w innym wspólnie uzgodnionym miejscu lub w każdy inny wspólnie uzgodniony sposób.
5. Strony dokładają starań, by osiągnąć wspólnie uzgodnione rozwiązanie w ciągu 60 dni od daty wyznaczenia mediatora. W oczekiwaniu na ostateczne porozumienie Strony mogą rozważyć potencjalne rozwiązania tymczasowe, zwłaszcza w sytuacji, gdy środek dotyczy towarów szybko psujących się.
6. Rozwiązanie można przyjąć w drodze decyzji Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zgodnie z art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. Każda ze Stron może uzależnić takie rozwiązanie od zakończenia niezbędnych procedur wewnętrznych. Wspólnie uzgodnione rozwiązania są udostępniane publicznie. Wersja dostępna publicznie może nie zawierać informacji oznaczonych jako poufne przez jedną ze Stron.
7. Na wniosek Stron mediator przedstawia im w formie pisemnej projekt sprawozdania merytorycznego zawierającego krótki opis: a) środka stanowiącego przedmiot procedur; b) przeprowadzonych procedur; oraz c) wszelkich wspólnie uzgodnionych rozwiązań stanowiących ostateczny rezultat tych procedur, w tym potencjalnych rozwiązań tymczasowych. Mediator daje Stronom 15 dni na przedstawienie uwag do projektu sprawozdania. Po rozpatrzeniu uwag przedstawionych przez Strony w wyznaczonym terminie mediator przekazuje Stronom w ciągu 15 dni w formie pisemnej ostateczne sprawozdanie merytoryczne. Sprawozdanie merytoryczne nie zawiera interpretacji postanowień niniejszego Układu.
8. Procedura zostaje zakończona:
a) poprzez przyjęcie przez Strony wspólnie uzgodnionego rozwiązania, w dniu jego przyjęcia;
b) za obopólną zgodą Stron w jakiejkolwiek fazie procedury, z dniem zawarcia takiego porozumienia;
c) poprzez wydanie przez mediatora po konsultacji ze Stronami pisemnego oświadczenia stwierdzającego, że dalsze próby mediacji byłyby bezskuteczne, z dniem wydania oświadczenia;
d) poprzez wydanie przez Stronę pisemnego oświadczenia po przeanalizowaniu wspólnie uzgodnionych rozwiązań w ramach postępowania mediacyjnego oraz po rozważeniu wszelkich opinii doradczych i rozwiązań proponowanych przez mediatora, z dniem wydania oświadczenia.
SEKCJA 2
WDROŻENIE
Artykuł 6
Wdrożenie wspólnie uzgodnionego rozwiązania
1. Jeżeli Strony uzgodniły rozwiązanie, każda ze Stron podejmuje wszelkie działania niezbędne do wdrożenia takiego wspólnie uzgodnionego rozwiązania w uzgodnionym terminie.
2. Wdrażająca Strona informuje drugą Stronę w formie pisemnej o wszelkich krokach lub działaniach podjętych w celu wdrożenia wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
SEKCJA 3
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 7
Poufność i związek z kwestią rozstrzygania sporów
1. O ile Strony nie postanowią inaczej i nie naruszając postanowień art. 5 ust. 6 niniejszego załącznika, wszystkie etapy procedury, w tym doradztwo lub zaproponowane rozwiązanie, są poufne. Każda Strona może jednak podać do wiadomości publicznej informację o toczącej się mediacji.
2. Postępowanie mediacyjne stosuje się bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron wynikających z postanowień w sprawie rozstrzygania sporów zawartych w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu lub z innego porozumienia.
3. Konsultacje na mocy rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie są wymagane przed wszczęciem postępowania mediacyjnego. Jednak przed wszczęciem postępowania mediacyjnego Strona z reguły powinna skorzystać z innych dostępnych postanowień dotyczących współpracy lub konsultacji zawartych w niniejszych Układzie.
4. W ramach innych postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporów na mocy niniejszego Układu lub innego porozumienia organ nie bierze pod uwagę, a Strona nie przedstawia jako dowodu ani nie opiera się na żadnej z następujących kwestii:
a) stanowiska zajęte przez drugą Stronę w czasie postępowania mediacyjnego lub informacje zgromadzone na mocy art. 5 ust. 1 i 2 niniejszego załącznika;
b) fakt, że druga Strona wykazała gotowość do akceptacji rozwiązania w stosunku do środka objętego mediacją; lub
c) rady udzielone lub propozycje złożone przez mediatora.
5. Mediator nie może pełnić roli członka zespołu w postępowaniu o rozstrzygnięcie sporu na mocy niniejszego Układu lub innego porozumienia WTO obejmującego ten sam przedmiot, w sprawie którego był on mediatorem.
Artykuł 8
Terminy
Każdy termin, o którym mowa w niniejszym załączniku, można zmienić za obopólnym porozumieniem Stron tych procedur.
Artykuł 9
Koszty
1. Każda ze Stron ponosi własne wydatki wynikające z jej udziału w postępowaniu mediacyjnym.
2. Strony dzielą między siebie na równych zasadach wydatki wynikające z kwestii organizacyjnych, w tym koszty wynagrodzenia i wydatki mediatora. Wynagrodzenie mediatora jest zgodne z postanowieniami pkt 8 lit. e) regulaminu wewnętrznego w sprawie wynagrodzenia przewodniczącego organu arbitrażowego.
REGULAMIN ROZSTRZYGANIA SPORÓW
Postanowienia ogólne
1. W rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu i w niniejszym regulaminie:
a) „doradca” oznacza osobę wyznaczoną przez Stronę sporu w celu doradzania lub pomocy tej Stronie w związku z postępowaniem organu arbitrażowego;
b) „arbiter” oznacza członka organu arbitrażowego powołanego na mocy art. 249 niniejszego Układu;
c) „asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra prowadzi badania lub pomaga temu arbitrowi (1);
d) „Strona skarżąca” oznacza Stronę wnoszącą o powołanie organu arbitrażowego zgodnie z art. 248 niniejszego Układu;
e) „Strona, przeciwko której wysunięto zarzut” oznacza Stronę, w stosunku do której istnieje domniemanie, że dopuściła się naruszenia postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu;
f) „organ arbitrażowy” oznacza organ ustanowiony zgodnie z art. 249 niniejszego Układu;
g) „przedstawiciel Strony” oznacza pracownika lub inną osobę powołaną przez departament lub agencję rządową lub jakikolwiek inny podmiot publiczny Strony, który reprezentuje Stronę podczas sporu rozstrzyganego na podstawie niniejszego Układu;
h) „dzień” oznacza dzień kalendarzowy.
2. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, odpowiedzialna jest za administrację logistyczną procedury rozstrzygania sporów, w szczególności za organizację postępowań, chyba że uzgodniono inaczej. Strony dzielą się wydatkami wynikającymi z kwestii organizacyjnych, w tym kosztami wynagrodzenia i wydatkami arbitrów.
Zawiadomienia
3. Każda ze Stron sporu oraz organ arbitrażowy przekazują wszelkie wnioski, zawiadomienia, oświadczenia pisemne lub inne dokumenty drugiej Stronie pocztą elektroniczną, a także oświadczenia pisemne i wnioski w ramach arbitrażu każdemu arbitrowi. Organ arbitrażowy również przekazuje Stronom dokumenty pocztą elektroniczną. Uznaje się, że wiadomość przesłaną pocztą elektroniczną otrzymano w dniu jej wysłania, chyba że zostaną przedstawione przeciwne dowody. Jeżeli rozmiar któregokolwiek z dokumentów potwierdzających przekracza 10 MB, przekazuje się go drugiej Stronie i w stosowanych przypadkach każdemu z arbitrów w innym formacie elektronicznym w ciągu dwóch dni od przesłania wiadomości pocztą elektroniczną.
4. Kopię dokumentów przekazanych zgodnie z pkt 3 powyżej przekazuje się drugiej stronie i w stosowanych przypadkach każdemu z arbitrów w dniu przesłania wiadomości pocztą elektroniczną faksem, listem poleconym, kurierem, za potwierdzeniem odbioru albo przy pomocy innego środka komunikacji, który zapewnia rejestrację wysłania przesyłki.
5. Wszelkie powiadomienia są adresowane odpowiednio do Ministra Gospodarki i Zrównoważonego Rozwoju Gruzji oraz do Dyrekcji Generalnej ds. Handlu Komisji Europejskiej.
6. Niewielkie błędy pisarskie występujące we wniosku, zawiadomieniu, oświadczeniu pisemnym lub innym dokumencie związanym z postępowaniem organu arbitrażowego można poprawić, dostarczając nowy dokument, w którym wyraźnie zaznaczono te zmiany.
7. Jeśli ostatni dzień na dostarczenie dokumentu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy w Gruzji lub w UE, dokument dostarczony w następnym dniu roboczym uznaje się za dostarczony w terminie.
|
|
(1) Arbiter nie może powołać więcej niż jednego asystenta.
Rozpoczęcie arbitrażu
8. a) Jeżeli zgodnie z art. 249 niniejszego Układu lub zgodnie z pkt 19, 20 lub 46 niniejszego regulaminu arbiter jest wybierany w drodze losowania, losowanie odbywa się w czasie i miejscu określonym przez Stronę skarżącą; Stronę, przeciwko której wysunięto zarzut, należy niezwłocznie powiadomić o czasie i miejscu losowania. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, może na swój wniosek być obecna podczas losowania. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się w obecności Strony/Stron.
b) Jeżeli zgodnie z art. 249 niniejszego Układu lub zgodnie z pkt 19, 20 lub 46 niniejszego regulaminu arbiter jest wybierany w drodze losowania, a Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zgodnie z art. 408 ust. 4 niniejszego Układu ma dwóch przewodniczących, losowanie przeprowadzają obaj przewodniczący albo ich przedstawiciele. Jeżeli jednak jeden z przewodniczących lub jego przedstawiciel nie zgadza się na udział w losowaniu, losowanie przeprowadza samodzielnie drugi przewodniczący.
c) Strony informują wybranych arbitrów o ich nominacji.
d) Arbiter, który został powołany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 249 niniejszego Układu, informuje Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, czy będzie mógł pełnić obowiązki członka organu arbitrażowego, w ciągu pięciu dni od dnia, w którym został powiadomiony o swojej nominacji.
e) O ile Strony sporu nie postanowią inaczej, spotykają się one z organem arbitrażowym w ciągu siedmiu dni od dnia jego powołania w celu ustalenia tych kwestii, które Strony lub organ arbitrażowy uznają za stosowne, włącznie z wypłacanym arbitrom wynagrodzeniem i zwrotem wydatków, które są zgodne ze standardami WTO. Wynagrodzenie asystenta arbitra nie przekracza 50 % wynagrodzenia tego arbitra. Arbitrzy i przedstawiciele Stron sporu mogą brać udział w tym spotkaniu za pośrednictwem telefonu lub wideokonferencji.
9. a) O ile w ciągu pięciu dni od dnia wyboru arbitrów Strony nie postanowią inaczej, zakres zadań organu arbitrażowego obejmuje: „zbadanie – w świetle odpowiednich postanowień Układu wskazanych przez Strony sporu – sprawy zgłoszonej we wniosku o powołanie organu arbitrażowego, wydanie decyzji w sprawie zgodności danego środka z postanowieniami, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu o stowarzyszeniu, oraz wydanie decyzji zgodnie z art. 251 niniejszego Układu”.
b) Strony przekazują organowi arbitrażowemu uzgodniony zakres zadań w ciągu trzech dni od dokonania uzgodnień.
Oświadczenia początkowe
10. Strona skarżąca składa początkowe oświadczenie pisemne nie później niż 20 dni od dnia powołania organu arbitrażowego. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, dostarcza pisemne oświadczenie przeciwne nie później niż 20 dni po dacie dostarczenia początkowego oświadczenia pisemnego.
Działanie organów arbitrażowych
11. Wszystkie posiedzenia organu arbitrażowego prowadzi jego przewodniczący. Organ arbitrażowy może przekazać przewodniczącemu prawo podejmowania decyzji administracyjnych i proceduralnych.
12. O ile rozdział 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu nie stanowi inaczej, organ arbitrażowy może wykonywać swoje działania przy użyciu wszelkich środków, włącznie z telefonem, faksem lub łączami komputerowymi.
13. W obradach organu arbitrażowego mogą brać udział wyłącznie arbitrzy, lecz organ arbitrażowy może zezwolić na uczestnictwo w obradach swoim asystentom.
14. Za sporządzenie decyzji odpowiada wyłącznie organ arbitrażowy; sporządzenie decyzji nie podlega delegacji.
15. W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu i jego załączników, organ arbitrażowy po konsultacji ze Stronami może przyjąć odpowiednią procedurę, która jest zgodna z tymi postanowieniami.
16. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że w ramach postępowania konieczna jest zmiana dowolnego terminu innego niż terminy określone w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu lub dokonanie innych zmian proceduralnych lub administracyjnych, informuje pisemnie Strony sporu o powodach takich zmian lub dostosowań, wskazując okres lub konieczną zmianę.
Zastępstwa
17. Jeżeli w ramach postępowania arbitrażowego arbiter nie może w nim uczestniczyć, wycofuje się z udziału lub musi zostać zastąpiony z powodu niespełnienia wymogów kodeksu postępowania, zgodnie z art. 249 niniejszego Układu i pkt 8 niniejszego regulaminu wybierany jest jego zastępca.
18. Jeśli jedna ze Stron sporu uzna, że arbiter nie spełnia wymogów kodeksu postępowania i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, Strona ta powinna powiadomić drugą Stronę sporu w ciągu 15 dni od dnia uzyskania dowodów potwierdzających okoliczności istotnego naruszenia kodeksu postępowania przez tego arbitra.
19. Jeśli jedna ze Stron sporu uzna, że arbiter inny niż przewodniczący nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, Strony sporu konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego arbitra zgodnie z art. 249 niniejszego Układu i pkt 8 niniejszego regulaminu.
Jeśli Strony sporu nie dojdą do porozumienia co do potrzeby wymiany arbitra, każda ze Stron sporu może wnioskować o przekazanie sprawy przewodniczącemu organu arbitrażowego, którego decyzja jest ostateczna.
Jeśli w wyniku złożenia wniosku przewodniczący ustali, że arbiter nie spełniał wymogów kodeksu postępowania, wybiera się nowego arbitra zgodnie z art. 249 niniejszego Układu i pkt 8 niniejszego regulaminu.
20. Jeśli Strona uzna, że przewodniczący organu arbitrażowego nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, Strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego przewodniczącego zgodnie z art. 249 niniejszego Układu i pkt 8 niniejszego regulaminu.
Jeśli Strony nie dojdą do porozumienia w kwestii potrzeby wymiany przewodniczącego, każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o przekazanie sprawy jednemu z pozostałych członków grona osób z części listy zawierającej przewodniczących sporządzonej na mocy art. 268 ust. 1 niniejszego Układu. Nazwisko tego członka jest losowane w ciągu pięciu dni od złożenia wniosku zgodnie z pkt 8 niniejszego regulaminu. Decyzja wybranej osoby dotycząca potrzeby zastąpienia przewodniczącego jest ostateczna.
Jeśli wybrana osoba uzna, że poprzedni przewodniczący nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, wybiera ona nowego przewodniczącego w drodze losowania spośród grona pozostałych osób z części tosty zawierającej przewodniczących, o której mowa w art. 268 ust. 1 niniejszego Układu. Wyboru nowego przewodniczącego dokonuje się w ciągu pięciu dni od dnia wydania decyzji przez wybraną osobę stwierdzającej, że poprzedni przewodniczący nie spełnia wymogów kodeksu postępowania.
21. Prowadzone przez organ arbitrażowy czynności zawiesza się na okres potrzebny do przeprowadzenia procedur przewidzianych w pkt 18, 19 i 20 niniejszego regulaminu.
Postępowania
22. Przewodniczący organu arbitrażowego wyznacza dzień i godzinę postępowania w porozumieniu ze Stronami sporu i innymi arbitrami i przekazuje Stronom pisemne potwierdzenie. Informację taką udostępnia również publicznie Strona odpowiedzialna za logistyczne zarządzanie postępowaniem, chyba że postępowanie ma charakter zamknięty. Jeśli żadna ze Stron nie wyrazi sprzeciwu, organ arbitrażowy może podjąć decyzję o niezwoływaniu postępowania.
Postępowanie ma charakter otwarty, chyba że musi zostać częściowo lub całkowicie zamknięte w celu zapewnienia poufności w odniesieniu do informacji poufnych. Strony mogą ponadto, za obopólnym porozumieniem, postanowić w oparciu o inne obiektywne względy, że postępowanie ma charakter częściowo lub całkowicie zamknięty.
23. O ile Strony nie postanowią inaczej, postępowanie odbywa się w Brukseli, gdy Stroną skarżącą jest Gruzja, lub w Tbilisi, gdy Stroną skarżącą jest UE.
24. Organ arbitrażowy może zwoływać dodatkowe postępowania, jeżeli Strony wyrażą na to zgodę.
25. W całości wszystkich postępowań uczestniczą wszyscy arbitrzy.
26. W postępowaniu mogą brać udział następujące osoby, niezależnie od tego, czy postępowanie ma charakter otwarty, czy nie:
a) przedstawiciele Stron sporu;
b) doradcy Stron sporu;
c) personel administracyjny, tłumacze ustni i pisemni i sprawozdawcy sądowi; oraz
d) asystenci arbitrów.
Do organu arbitrażowego zwracać się mogą wyłącznie przedstawiciele i doradcy Stron sporu.
27. Każda ze Stron sporu, nie później niż w ciągu pięciu dni przed datą postępowania, dostarcza organowi arbitrażowemu wykaz nazwisk osób przedstawiających w trakcie postępowania argumenty ustne lub oświadczenia w imieniu danej Strony i innych przedstawicieli lub doradców, którzy wezmą udział w postępowaniu.
28. Zespół arbitrażowy prowadzi postępowanie w następujący sposób, zapewniając, że Stronie skarżącej oraz Stronie, przeciwko której wysunięto zarzut, przyznano równą ilość czasu:
Argument
a) argument Strony skarżącej;
b) kontrargument Strony, przeciwko której wysunięto zarzut.
Argument przeciwny
a) argument Strony skarżącej;
b) kontrargument Strony, przeciwko której wysunięto zarzut.
29. Organ arbitrażowy może kierować pytania do każdej ze Stron sporu w dowolnym momencie postępowania.
30. Organ arbitrażowy zapewnia przygotowanie zapisu każdego postępowania i jego bezzwłoczne dostarczenie Stronom sporu. Strony sporu mogą zgłaszać uwagi dotyczące zapisu, a organ arbitrażowy może te uwagi uwzględnić.
31. W terminie 10 dni od daty przesłuchania każda ze Stron sporu może przedstawić dodatkowe oświadczenie pisemne dotyczące wszelkich kwestii, które pojawiły się w trakcie postępowania.
Pytania pisemne
32. Organ arbitrażowy może w każdym momencie postępowania zwracać się z pytaniami w formie pisemnej do jednej lub obu Stron sporu. Każda ze Stron sporu otrzymuje kopię wszystkich pytań zadanych przez organ arbitrażowy.
33. Strona sporu dostarcza również drugiej Stronie sporu kopię swoich pisemnych odpowiedzi na pytania organu arbitrażowego. Każdej Stronie sporu umożliwia się przedstawienie pisemnych komentarzy do odpowiedzi drugiej Strony w ciągu pięciu dni od daty otrzymania odpowiedzi.
Poufność
34. Każda ze Stron sporu i jej doradcy traktują jako poufne wszelkie informacje oznaczone jako poufne przez Stronę sporu, która przedstawiła je organowi arbitrażowemu. Przedstawiając organowi arbitrażowemu poufną wersję oświadczeń pisemnych, Strona sporu, na wniosek drugiej Strony, przedstawia również niemające poufnego charakteru streszczenie informacji znajdujących się w takich oświadczeniach, które może być ujawnione publicznie. Nie później niż 15 dni od dnia złożenia wniosku lub od dnia złożenia poufnej wersji, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza, Strona składa niemające poufnego charakteru streszczenie oraz objaśnienie, dlaczego informacje niejawne mają charakter poufny. Żadne z postanowień niniejszego regulaminu nie wyklucza możliwości publicznego ujawnienia przez Stronę sporu jej własnego stanowiska w zakresie, w jakim, odnosząc się do informacji przedstawionych przez drugą Stronę, Strona nie ujawnia żadnych informacji, które druga Strona oznaczyła jako poufne. Organ arbitrażowy zbiera się jednak przy drzwiach zamkniętych, jeżeli oświadczenia lub argumenty Strony zawierają informacje poufne. Strony sporu i ich doradcy zapewniają poufność postępowań organu arbitrażowego, jeżeli odbywają się one w formie sesji zamkniętej.
Kontakty ex parte
35. Organ arbitrażowy nie spotyka się ani nie kontaktuje się ze Stroną pod nieobecność drugiej Strony.
36. Żaden z arbitrów nie może omawiać żadnych aspektów przedmiotu postępowania z jedną Stroną lub z obiema Stronami sporu pod nieobecność pozostałych arbitrów.
Oświadczenia amicus curiae
37. W przypadku braku innych ustaleń Stron, w ciągu trzech dni od daty powołania organu arbitrażowego organ ten może otrzymać dobrowolne oświadczenia pisemne od osób fizycznych lub prawnych mających siedzibę na terytorium Strony sporu, niezależnych od rządów Stron sporu, pod warunkiem że oświadczenia te zostały złożone w ciągu 10 dni od dnia powołania organu arbitrażowego, są zwięzłe, a w każdym razie wraz z załącznikami nie przekraczają 15 stron maszynopisu z podwójnymi odstępami między wierszami, i mają bezpośredni związek z zagadnieniami faktycznymi i prawnymi rozpatrywanymi przez organ arbitrażowy.
38. Oświadczenie takie zawiera opis osoby je składającej, niezależnie od tego, czy jest to osoba fizyczna czy prawna, w tym jej obywatelstwo lub siedzibę, opis charakteru jej działalności, status prawny, ogólne cele oraz źródła finansowania, oraz określa, jaki dana osoba ma interes w danym postępowaniu arbitrażowym. Oświadczenie sporządza się w językach wybranych przez Strony sporu zgodnie z pkt 41 i 42 niniejszego regulaminu.
39. Organ arbitrażowy wymienia w swojej decyzji wszystkie otrzymane oświadczenia, które są zgodne z pkt 37 i 38 niniejszego regulaminu. Organ arbitrażowy nie jest zobowiązany do odnoszenia się w swojej decyzji do argumentów przedstawionych w takich oświadczeniach. Organ arbitrażowy powiadamia o wszelkich takich oświadczeniach Strony sporu, które mogą przedstawić swoje uwagi. Strony sporu zgłaszają swoje uwagi w ciągu 10 dni od powiadomienia przez organ arbitrażowy, a organ arbitrażowy uwzględnia te uwagi.
Sprawy pilne
40. W sprawach pilnych, o których mowa w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, organ arbitrażowy po konsultacji ze Stronami odpowiednio dostosowuje terminy, o których mowa w niniejszym regulaminie, i powiadamia Strony o tych dostosowaniach.
Tłumaczenia pisemne i ustne
41. Podczas konsultacji, o których mowa w art. 246 niniejszego Układu, a najpóźniej na posiedzeniu, o którym mowa w pkt 8 lit. e) niniejszego regulaminu, Strony sporu dokładają wszelkich starań, by ustalić wspólny język roboczy postępowań przed organem arbitrażowym.
42. Jeśli Strony sporu nie są w stanie uzgodnić wspólnego języka roboczego, każda ze Stron składa swoje oświadczenia pisemne w wybranym języku. Strona ta przedkłada jednocześnie tłumaczenie pisma na język wybrany przez drugą Stronę, chyba że oświadczenie sporządzono w jednym z języków roboczych WTO. Organizacją tłumaczenia ustnego oświadczeń ustnych na języki wybrane przez Strony sporu zajmuje się Strona, przeciwko której wysunięto zarzut.
43. Decyzje organu arbitrażowego są notyfikowane w języku lub językach wybranych przez Strony sporu.
44. Każda ze Stron sporu może przedstawić komentarze dotyczące poprawności tłumaczenia dowolnej przetłumaczonej wersji dokumentu przygotowanego zgodnie z tymi zasadami.
45. Każda ze Stron ponosi koszty tłumaczenia swoich oświadczeń pisemnych. Strony sporu ponoszą w równym stopniu wszelkie koszty przygotowania tłumaczenia decyzji organu arbitrażowego.
Pozostałe procedury
46. Niniejszy regulamin stosuje się również do procedur ustanowionych na mocy art. 246, art. 255 ust. 2, art. 256 ust. 2, art. 257 ust. 2 i art. 259 ust. 2 niniejszego Układu. Organ arbitrażowy dostosowuje jednak terminy określone w niniejszym regulaminie do specjalnych terminów przewidzianych przy wydawaniu decyzji przez organ arbitrażowy w ramach tych innych procedur.
ZAŁĄCZNIK XXI
KODEKS POSTĘPOWANIA ARBITRÓW I MEDIATORÓW
Definicje
1. W niniejszym kodeksie postępowania:
a) „arbiter” oznacza członka organu arbitrażowego powołanego na mocy art. 249 Układu;
b) „kandydat” oznacza osobę, której nazwisko znajduje się w wykazie arbitrów, o którym mowa w art. 268 niniejszego Układu, i którą to osobę bierze się pod uwagę przy wyborze arbitra zgodnie z art. 249 niniejszego Układu;
c) „asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra prowadzi badania lub pomaga temu arbitrowi;
d) „postępowanie”, o ile nie wskazano inaczej, oznacza postępowanie organu arbitrażowego na mocy rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu TV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu;
e) „pracownicy”, w stosunku do arbitra, oznaczają osoby, którymi kieruje i które kontroluje członek, inne niż asystenci.
f) „mediator” oznacza osobę, która prowadzi postępowanie mediacyjne zgodnie z załącznikiem XIX do niniejszego Układu.
Odpowiedzialność procesowa
2. Podczas postępowań każdy kandydat i arbiter unika niewłaściwych zachowań lub ich znamion, jest osobą niezależną i bezstronną, unika bezpośrednich lub pośrednich konfliktów interesów i przestrzega wysokich standardów postępowania, aby zachować integralność i niezależność mechanizmu rozstrzygania sporów. Byli arbitrzy muszą stosować się do zobowiązań ustanowionych w pkt 15, 16, 17 i 18 niniejszego kodeksu postępowania.
Obowiązek ujawnienia informacji
3. Przed potwierdzeniem, że kandydat został wybrany na arbitra na mocy rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, ujawnia on wszelkie interesy, związki lub kwestie, które mogą mieć wpływ na jego niezależność lub bezstronność lub które w normalnych okolicznościach mogą wywoływać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości w trakcie postępowania. W tym celu kandydat podejmuje wszelkie stosowne wysiłki, aby rozpoznać takie interesy, związki i kwestie.
4. Kandydat lub arbiter informuje o kwestiach dotyczących faktycznego lub potencjalnego naruszenia niniejszego kodeksu postępowania wyłącznie Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zgodnie z art. 408 ust. 4 niniejszego Układu; kwestie te są następnie rozważane przez Strony.
5. Po swoim wyborze arbiter nadal podejmuje wszelkie należne starania, aby rozpoznać wszelkie interesy, związki lub kwestie opisane w pkt 3 niniejszego kodeksu postępowania, oraz ujawnia je. Obowiązek ich ujawnienia ma charakter ciągły, co oznacza, że arbiter ma ujawniać wszelkie interesy, związki lub kwestie, które mogą wyniknąć na dowolnym etapie postępowania. Arbiter ujawnia takie interesy, związki lub kwestie, informując o nich na piśmie Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu; następnie są one rozważane przez Strony.
Obowiązki arbitrów
6. Po potwierdzeniu wyboru arbiter może wykonywać i wykonuje swoje obowiązki w sposób dokładny i sprawny w trakcie całego postępowania, przestrzegając przy tym zasad uczciwości i staranności.
7. Arbiter rozważa jedynie kwestie poruszane w trakcie postępowania i konieczne dla wydania decyzji i nie zleca wykonania tego obowiązku innej osobie.
8. Arbiter podejmuje wszystkie właściwe kroki w celu zapewnienia, aby jego asystenci i pracownicy znali pkt 2, 3, 4, 5, 16, 17 i 18 niniejszego kodeksu postępowania oraz ich przestrzegali.
9. Arbiter nie bierze udziału w kontaktach ex parte dotyczących postępowania.
Niezależność i bezstronność arbitrów
10. Arbiter jest niezależny i bezstronny oraz unika stwarzania wrażenia niewłaściwego zachowania lub stronniczości; nie działa pod wpływem własnych interesów, nacisków z zewnątrz, względów politycznych, żądań społecznych i lojalności w stosunku do jednej ze Stron lub z obawy przed krytyką.
11. Arbiter nie podejmuje w sposób bezpośredni lub pośredni jakichkolwiek zobowiązań ani nie przyjmuje korzyści mogących w jakikolwiek sposób zakłócić właściwe wykonywanie jego obowiązków lub stworzyć wrażenie zakłócenia ich właściwego wykonywania.
12. Arbiter nie może wykorzystywać swojego stanowiska w organie arbitrażowym do realizacji jakichkolwiek osobistych lub prywatnych interesów i unika podejmowania działań, które mogą sprawiać wrażenie, że inne osoby mogą wywierać na niego wpływ ze względu na swoją szczególną sytuację.
13. Arbiter nie może pozwolić na to, aby związki lub zobowiązania finansowe, handlowe, zawodowe, osobiste lub społeczne miały wpływ na jego postępowanie lub sądy.
14. Arbiter unika nawiązywania kontaktów lub uzyskiwania korzyści finansowych, które mogą mieć wpływ na jego bezstronność lub mogą stwarzać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości.
Zobowiązania byłych arbitrów
15. Wszyscy byli arbitrzy unikają działań mogących stwarzać wrażenie, że wykonując swoje obowiązki, byli stronniczy lub odnosili korzyści z decyzji lub orzeczenia organu arbitrażowego.
Poufność
16. Żaden arbiter ani były arbiter w żadnym momencie nie ujawnia ani nie wykorzystuje jakichkolwiek niedostępnych publicznie informacji dotyczących postępowania lub uzyskanych w trakcie postępowania, z wyjątkiem ich ujawnienia lub wykorzystania do celów tego postępowania, i w żadnym przypadku nie ujawnia ani nie wykorzystuje takich informacji dla uzyskania osobistych korzyści lub korzyści dla innych lub aby zaszkodzić interesom innych.
17. Arbiter nie ujawnia decyzji organu arbitrażowego, ani jej części, przed jej opublikowaniem zgodnie z rozdziałem 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
18. Arbiter ani były arbiter w żadnym momencie nie ujawnia treści obrad zespołu arbitrażowego ani poglądów innego arbitra.
Koszty
19. Każdy arbiter rejestruje czas poświęcony procedurom i sporządza końcowe rozliczenie czasu oraz poniesionych wydatków, a także czasu i wydatków swojego asystenta i pracowników.
Mediatorzy
20. Zasady opisane w niniejszym kodeksie postępowania jako mające zastosowanie do arbitrów lub byłych arbitrów stosuje się odpowiednio do mediatorów.
ZAŁĄCZNIK XXII
PODATKI
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Podatki pośrednie |
| Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. |
| Zastosowanie mają przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem następujących przepisów: |
| – zakres podatku od wartości dodanej: art. 2 ust. 1 lit. b) i ust. 2, art. 3 i 4; |
| – zakres terytorialny: cała treść tytułu: art. 5–8; |
| – podatnicy: art. 9 ust. 2; |
| – transakcje podlegające opodatkowaniu: art. 17 i art. 20–23; |
| – miejsce opodatkowania: art. 33, 34, 35, 36 ust. 2, art. 37, 40, 41, 42, art. 43 ust. 2, art. 50, 51, 52 i 57; |
| – zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku: art. 67, 68 i 69; |
| – podstawa opodatkowania: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów: art. 83 i 84: |
| – stawki: art. 100, 101 i odstępstwa przyznane niektórym Państwom Członkowskim: art. 104–129; |
| – zwolnienia: transakcje wewnątrzwspólnotowe: art. 138–142; import: art. 143 ust. 1 lit. d), art. 145; eksport: art. 146 ust. 1 lit. b); transport międzynarodowy: art. 149, art. 150 ust. 1; międzynarodowy obrót towarowy: art. 162, 164, 165 i 166; |
| – odliczenia: art. 171 ust. 1 i art. 172; |
| – obowiązki: art. 195, 196, 197, 200, 209, 210, 213 ust. 2, 214 ust. 1, z wyjątkiem art. 214 ust. 1 lit. a) i art. 216; |
| – fakturowanie: art. 237; |
| – rachunkowość; art. 243, 245 i 249; |
| – deklaracje: art. 253, 254, 257, 258 i 259: |
| – informacje podsumowujące: art. 262–270; |
| – obowiązki dotyczące niektórych transakcji importu i eksportu: art. 274–280; |
| – procedury szczególne: art. 293, 294 i 344–356; procedura szczególna dotycząca handlu elektronicznego: art. 357–369; |
| – odstępstwa dla niektórych Państw Członkowskich: art. 370–396; |
| – przepisy różne: art. 397–400; |
| – przepisy końcowe: art. 402–414. |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem przepisów wyszczególnionych powyżej, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Gruzja zachowuje prawo do zwolnienia z podatku dostaw towarów i usług, które są zwolnione z podatku na mocy kodeksu podatkowego Gruzji w chwili wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu z wyjątkiem art. 7 ust. 2, art. 8, 9, 10, 11, 12, art 14 ust. 1, art. 14 ust. 2, art. 14 ust. 4, art 18 i 19 tej dyrektywy, dla których przedłożony zostanie wniosek w sprawie decyzji Rady Stowarzyszenia dotyczącej ram czasowych w terminie jednego roku od daty wejścia w życie niniejszego Układu, uwzględniając konieczność walki Gruzji z przemytem i obrony jej dochodów podatkowych. |
| Dyrektywa Rady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z podatku od wartości dodanej i akcyzy |
| Zastosowanie ma następująca sekcja tej dyrektywy: – sekcja 3 dotycząca ograniczeń ilościowych |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Gruzja zachowa prawo do zwolnienia z akcyzy napojów spirytusowych wytwarzanych przez osoby prywatne w niewielkich ilościach na własne potrzeby i nieprzeznaczonych do obrotu. |
| Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem jej załącznika I, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego Zastosowanie ma następujący artykuł tej dyrektywy: – artykuł 1 |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Trzynasta dyrektywa Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXIII
STATYSTYKA
Dorobek prawny UE w dziedzinie statystyki, o którym mowa w art. 291, rozdział 4 (Statystyka), tytuł V (Współpraca gospodarcza) niniejszego Układu, jest określony w rocznie aktualizowanym kompendium wymogów statystycznych (Statistical Requirements Compendium), które Strony uznają za załącznik do niniejszego Układu.
Najnowszą dostępną wersję kompendium wymogów statystycznych można znaleźć w formie elektronicznej na stronie internetowej Urzędu Statystycznego Unii Europejskiej (Eurostat) pod adresem http://epp.eurostat.ec.europa.eu
ZAŁĄCZNIK XXIV
TRANSPORT
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Transport drogowy |
| Warunki techniczne |
| Dyrektywa Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy, już zarejestrowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu, przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy, przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2009/40/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu w przypadku autobusów i samochodów ciężarowych oraz w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu w przypadku innych kategorii pojazdów. |
| Warunki bezpieczeństwa |
| Dyrektywa 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – wprowadzenie kategorii praw jazdy (art. 4); |
| – warunki wydawania praw jazdy (art. 5, 6 i 7); |
| – wymogi związane z egzaminami na prawo jazdy (załącznik II i III). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Warunki społeczne |
| Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu wraz z wejściem w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy, już zarejestrowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu, przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu wraz z wejściem w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy, już zarejestrowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu, przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i nr 3821/85 dotyczących przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu wraz z wejściem w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1071/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tego rozporządzenia: |
| – art. 3, 4, 5, 6, 7 (bez wartości pieniężnej określającej sytuację finansową), 8, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 oraz załącznik I do rozporządzenia. |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób |
| Ramy czasowe: |
| w odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport międzynarodowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W odniesieniu do wszystkich pojazdów wykonujących transport krajowy przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Warunki fiskalne |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu po tym, jak Gruzja zdecyduje o wprowadzeniu opłat za przejazd lub za korzystanie z niektórych typów infrastruktury. |
| Transport kolejowy |
| Dostęp do rynku i infrastruktury |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – art. 1–9; |
| – art. 16–25; |
| – art. 26–57. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu do sierpnia 2022 r. |
| Rozporządzenie (UE) nr 913/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2010 r. w sprawie europejskiej sieci kolejowej ukierunkowanej na konkurencyjny transport towarowy |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Warunki techniczne i warunki bezpieczeństwa, interoperacyjność |
| Dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2007/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie przyznawania uprawnień maszynistom prowadzącym lokomotywy i pociągi w obrębie systemu kolejowego Wspólnoty |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/57/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Pozostałe aspekty |
| Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego transportu pasażerskiego podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Wniosek dotyczący wdrożenia przepisów tego rozporządzenia dotyczących usług publicznych w zakresie drogowego transportu pasażerskiego jest przedkładany Radzie Stowarzyszenia w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia (z wyjątkiem art. 9, 11, 12, 19, art. 20 ust. 1, art. 26) podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Art. 9, 11, 12, 19, art. 20 ust. 1, art. 26 tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Gruzja zachowuje prawo do stosowania załącznika I do tego rozporządzenia wyłącznie w odniesieniu do odcinka od stacji Gardabani do stacji Kartsakhi, do granicy państwa (244 km), po uruchomieniu tego połączenia. |
| Transport lotniczy |
| Stopniowe zbliżenie przepisów w sektorze transportu lotniczego odbywa się w ramach Umowy o wspólnym obszarze lotniczym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony, podpisanej dnia 2 grudnia 2010 r. w Brukseli, w której załączniku znajduje się wykaz aktów dorobku prawnego UE w dziedzinie lotnictwa i ramy czasowe ich wdrażania. |
ZAŁĄCZNIK XXV
ENERGIA
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Energia elektryczna |
| Dyrektywa 2009/72/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2005/89/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. dotycząca działań na rzecz zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i inwestycji infrastrukturalnych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2008 r. dotycząca wspólnotowej procedury w celu poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Gaz |
| Dyrektywa 2009/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2009/73/WE podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego, zmienione decyzją Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. |
| Ramy czasowe: przepisy rozporządzenia (WE) nr 715/2009 podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
|
Dyrektywa 2008/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2008 r. dotycząca wspólnotowej procedury w celu poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie nr 994/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 października 2010 r. w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Energia odnawialna |
| Dyrektywa 2009/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Ropa |
| Dyrektywa Rady 2009/119/WE z dnia 14 września 2009 r. nakładająca na państwa członkowskie obowiązek utrzymywania minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów ropopochodnych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Efektywność energetyczna |
| Dyrektywa 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2010/31/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzje w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywy/rozporządzenia wykonawcze: |
| – Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1059/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniające dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla zmywarek do naczyń dla gospodarstw domowych |
| – Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1060/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniające dyrektywę 2010/30/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla urządzeń chłodniczych dla gospodarstw domowych |
| – Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1061/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla pralek dla gospodarstw domowych |
| – Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów |
| – Dyrektywa Rady 92/75/EWG z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego |
| – Dyrektywa Komisji 2003/66/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. zmieniająca dyrektywę 94/2/WE wykonującą dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej chłodziarek, chłodziarko-zamrażarek i zamrażarek typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 2002/40/WE z dnia 8 maja 2002 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w sprawie etykiet efektywności energetycznej piekarników elektrycznych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 2002/31/WE z dnia 22 marca 2002 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w sprawie etykiet efektywności energetycznej urządzeń klimatyzacyjnych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 1999/9/WE z dnia 26 lutego 1999 r. zmieniająca dyrektywę 97/17/WE wykonującą dyrektywę Rady 92/75/EWG w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej zmywarek bębnowych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 98/11/WE z dnia 27 stycznia 1998 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykietowania energii lamp gospodarstwa domowego |
| – Dyrektywa Komisji 97/17/WE z dnia 16 kwietnia 1997 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej zmywarek bębnowych typu domowego – Dyrektywa Komisji 96/89/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. zmieniająca dyrektywę 95/12/WE wykonującą dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej pralek bębnowych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 96/60/WE z dnia 19 września 1996 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej pralko-suszarek bębnowych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 95/13/WE z dnia 23 maja 1995 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej suszarek bębnowych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 95/12/WE z dnia 23 maja 1995 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej pralek bębnowych typu domowego |
| – Dyrektywa Komisji 94/2/WE z dnia 21 stycznia 1994 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej chłodziarek, chłodziarko-zamrażarek i zamrażarek typu domowego |
| Ramy czasowe: przepisy wyżej wymienionych dyrektyw/rozporządzeń wykonawczych podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi ustalonymi przez Gruzję w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Poszukiwanie i badanie węglowodorów |
| Dyrektywa 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Efektywność energetyczna |
| Dyrektywa 2012/27/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu zgodnie z ramami czasowymi, jakie zostaną ustalone w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Jeśli przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej nie stanie się skuteczne w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, wniosek dotyczący ram czasowych zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2009/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów transportu drogowego |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 859/2009 z dnia 18 września 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 244/2009 w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu w zakresie promieniowania ultrafioletowego bezkierunkowych lamp do użytku domowego |
| Ramy czasowe: przepisy rozporządzenia (WE) nr 859/2009 podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
|
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 107/2009 z dnia 4 lutego 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla prostych set-top boksów |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1275/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 641/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych wolnostojących i pomp cyrkulacyjnych bezdławnicowych zintegrowanych z produktami |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 640/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla silników elektrycznych |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 643/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla urządzeń chłodniczych przeznaczonych dla gospodarstw domowych |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (WE) nr 642/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla telewizorów |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/42/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie wymogów sprawności dla nowych kotłów wody gorącej opalanych paliwem płynnym lub gazowym |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 106/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie wspólnotowego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1222/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie etykietowania opon pod kątem efektywności paliwowej i innych zasadniczych parametrów |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1015/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla pralek dla gospodarstw domowych |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1016/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zmywarek do naczyń dla gospodarstw domowych |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXVI
ŚRODOWISKO
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Zarządzanie w zakresie środowiska i włączenie środowiska do pozostałych obszarów polityki |
| Dyrektywa 2011/92/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów (art. 2 i 3); |
| – ustanowienie wymogu, aby projekty zaliczone do kategorii wymienionych w załączniku I podlegały ocenie oddziaływania na środowisko oraz procedury ustalenia, które z kategorii przedsięwzięć wymienionych w załączniku II podlegają ocenie oddziaływania na środowisko (art. 4). Przepisy dotyczące niektórych obszarów, które są ujęte odrębnie w tym rozdziale, podlegają wdrożeniu w terminach wskazanych w odnośnych dyrektywach; |
| – określenie zakresu informacji, które mają być dostarczone przez wykonawcę (art. 5); |
| – ustanowienie procedury konsultacji z władzami odpowiedzialnymi za środowisko oraz procedury konsultacji społecznej (art. 6); |
| – dokonanie uzgodnień dotyczących wymiany informacji i konsultacji z państwami członkowskimi UE, których środowisko może być znacząco dotknięte skutkami przedsięwzięcia (art. 7); |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| – ustalenie sposobów powiadamiania społeczeństwa o decyzji dotyczącej wniosku o zezwolenie na inwestycję (art. 9); |
| – wprowadzenie skutecznych, niezbyt drogich i terminowych procedur odwoławczych na szczeblu administracyjnym i sądowym, obejmujących społeczeństwo i organizacje pozarządowe (art. 11). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie procedury podejmowania decyzji odnośnie do tego, które plany lub programy wymagają przeprowadzenia strategicznych ocen wpływu na środowisko, oraz ustanowienie wymogów poddania ocenie planów lub programów, dla których niezbędne są strategiczne oceny wpływu (art. 3); – ustanowienie procedury konsultacji z władzami odpowiedzialnymi za środowisko oraz procedury konsultacji społecznej (art. 6); |
| – dokonanie uzgodnień w zakresie wymiany informacji i konsultacji z państwami członkowskimi UE, których środowisko potencjalnie może być znacząco zagrożone realizacją projektu (art. 7). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| – dokonanie praktycznych ustaleń pozwalających na udostępnianie informacji o środowisku społeczeństwu oraz obowiązujących wyjątków (art. 3 i 4); |
| – zapewnienie udostępniania społeczeństwu informacji o środowisku przez organy władzy publicznej (art. 3 ust. 1); |
| – ustanowienie procedur odwoławczych od decyzji o nieudostępnieniu informacji o środowisku lub jedynie jej częściowemu udostępnieniu (art. 6); |
| – ustanowienie systemu rozpowszechniania w społeczeństwie informacji o środowisku (art. 7). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidująca udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| należy interpretować w związku z dyrektywami 2008/50/WE, 91/676/EWG, 2008/98/WE, 2010/75/UE oraz 2011/92/UE |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy dyrektywy 2003/35/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie mechanizmu przekazywania społeczeństwu informacji (art. 2 ust. 2 lit. a) i d)); |
| – ustanowienie mechanizmu konsultacji społecznych (art. 2 ust. 2 lit. b) i art. 2 ust. 3); |
| – ustanowienie mechanizmu uwzględniania komentarzy i opinii społeczeństwa w procesie podejmowania decyzji (art. 2 ust. 2 lit. c)); |
| – gwarantowanie skutecznego, terminowego i niezbyt drogiego dostępu do wymiaru sprawiedliwości na szczeblu administracyjnym i sądowym w ramach tych procedur dla społeczności (w tym organizacji pozarządowych) (art. 3 ust. 7 i art. 4 ust. 4, oceny oddziaływania na środowisko oraz IPPC). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy dyrektywy 2003/35/WE podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwych organów (art. 11); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie zasad i procedur zapobiegania i zaradzenia szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (w wodzie, na lądzie oraz w odniesieniu do chronionych gatunków i siedlisk przyrodniczych), w oparciu o zasadę „zanieczyszczający płaci” (art. 5, 6, 7, załącznik II). Przepisy dotyczące oceny opcji środków zaradczych przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii podlegają wdrożeniu w terminach wskazanych w odnośnych dyrektywach; |
| – ustanowienie odpowiedzialności na zasadzie ryzyka w przypadku niebezpiecznej działalności zawodowej (art. 3 ust. 1 lit. a) oraz załącznik III). Należy interpretować w związku z odnośnymi dyrektywami wskazanymi w niniejszym rozdziale; |
| – nałożenie na podmioty gospodarcze obowiązku podejmowania niezbędnych środków zapobiegawczych i zaradczych, w tym odpowiedzialności finansowej (art. 5, 6, 7, 8, 9 i 10); |
| – ustanowienie mechanizmów pozwalających osobom dotkniętym szkodami, w tym organizacjom pozarządowym wspierającym ochronę środowiska, wystąpienie do właściwych władz z żądaniem podjęcia działań w przypadku szkody wyrządzonej środowisku naturalnemu, obejmujących niezależne procedury odwoławcze (art. 12 i 13); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Jakość powietrza |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wyznaczenie i klasyfikacja stref i aglomeracji (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu oceny obejmującego odpowiednie kryteria oceny jakości powietrza pod względem zanieczyszczeń powietrza (art. 5, 6 i 9); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie planów ochrony powietrza dla stref i aglomeracji, w których poziom zanieczyszczeń przekracza wartości dopuszczalne lub wartości docelowe (art. 23); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie planów działań krótkoterminowych dla stref i aglomeracji, w których istnieje zagrożenie przekroczenia progu alarmowego (art. 24); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu podawania informacji do wiadomości publicznej (art. 26). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, z wyjątkiem art. 26 ust. 1 lit. d), który podlega wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wyznaczenie i klasyfikacja stref i aglomeracji (art. 3 ust. 2); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu oceny obejmującego odpowiednie kryteria oceny jakości powietrza pod względem zanieczyszczeń powietrza (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – podjęcie środków w celu utrzymania/poprawy jakości powietrza w odniesieniu do istotnych zanieczyszczeń (art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 3). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. odnosząca się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 i dyrektywą 2005/33/WE |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 1999/32/WE: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie skutecznego systemu pobierania próbek i odpowiednich metod analitycznych przeprowadzania analizy (art. 6); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – zakaz stosowania ciężkiego oleju opałowego oraz oleju napędowego o wyższej zawartości siarki niż wartości dopuszczalne (art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – zastosowanie wartości dopuszczalnych w przypadku zawartości siarki w paliwach żeglugowych (art. 4a i 4b). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 94/63/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie kontroli emisji lotnych związków organicznych (LZO) wynikających ze składowania paliwa i jego dystrybucji z terminali do stacji paliw, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja wszystkich terminali dla magazynowania i załadunku paliw (art. 2); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie środków technicznych w celu zmniejszenia ubytków paliwa w urządzeniach do magazynowania w terminalach oraz stacjach paliw, a także podczas załadunku i rozładunku ruchomych cystern w terminalach (art. 3, 4 i 6 oraz załącznik III); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – zapewnienie spełniania wymogów przez wszystkie suwnice bramowe przeznaczone do załadunku samochodów-cystern oraz ruchome cysterny (art. 4 i 5). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczeń emisji lotnych związków organicznych w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – określenie maksymalnych dopuszczalnych zawartości LZO w odniesieniu do farb i lakierów (art. 3 i załącznik II); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie wymagań zapewniających etykietowanie produktów wprowadzanych do obrotu oraz wprowadzanie do obrotu produktów zgodnych ze stosownymi wymaganiami (art. 3 i 4). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Jakość wód i zarządzanie zasobami, w tym środowisko morskie |
| Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, zmieniona decyzją nr 2455/2001/WE |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja obszarów dorzeczy i opracowanie uzgodnień administracyjnych dotyczących międzynarodowych rzek, jezior i wód przybrzeżnych (art. 3 ust. 1–7): |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – analiza charakterystyki obszarów dorzeczy (art. 5); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – utworzenie programów monitorowania jakości wody (art. 8); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód podziemnych) podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód powierzchniowych) podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie planów gospodarowania wodami w dorzeczu, konsultacje ze społeczeństwem i publikowanie tych planów (art. 13 i 14). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziesięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – dokonanie wstępnej oceny ryzyka powodziowego (art. 4 i 5); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego (art. 6); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – opracowanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym (art. 7). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych, zmieniona dyrektywą 98/15/WE i rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 91/271/EWG: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ocena stanu zbierania i oczyszczania ścieków komunalnych; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja wrażliwych obszarów i aglomeracji (art. 5 i załącznik II); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie programu technicznego i programu inwestycji na potrzeby zbierania i oczyszczania ścieków komunalnych. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie norm dla wody pitnej (art. 4 i 5); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu monitorowania (art. 6 i 7); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie mechanizmu zapewniania informacji konsumentom (art. 13). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie programów monitorowania (art. 6); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód podziemnych) podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód powierzchniowych) podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja wód dotkniętych zanieczyszczeniami i wód zagrożonych zanieczyszczeniem, a także wyznaczanie stref zagrożonych zanieczyszczeniem azotanami (art. 3); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód podziemnych) podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy (dotyczące wód powierzchniowych) podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie programów działania i zbiorów dobrej praktyki rolniczej w odniesieniu do stref zagrożonych zanieczyszczeniem azotanami (art. 4 i 5). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – opracowanie strategii morskiej we współpracy z odpowiednimi państwami członkowskimi UE (art. 5 i 6) (w przypadku współpracy z państwami spoza UE zobowiązania Gruzji na mocy art. 6 ust. 2 zostaną dostosowane do zobowiązań przewidzianych w konwencji dotyczącej Morza Czarnego); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wstępna ocena wód morskich, określenie dobrego stanu środowiska oraz ustalenie celów środowiskowych i wskaźników (art. 5 oraz art. 8-10); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – opracowanie programu monitorowania dla bieżącej oceny oraz regularnego uaktualniania celów (art. 5 i 11); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie programu środków mających na celu osiągnięcie dobrego stanu środowiska (art. 5 i 13). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Gospodarka odpadami |
| Dyrektywa 2008/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów: |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie planów gospodarki odpadami zgodnie z pięciostopniową hierarchią postępowania z odpadami oraz programami zapobiegania powstawaniu odpadów (rozdział V, z wyjątkiem art. 29 ust. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie mechanizmu pokrycia kosztów zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” (art. 14); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu zezwoleń dla zakładów lub przedsiębiorstw wykonujących czynności unieszkodliwiania lub odzyskiwania, ze specjalnymi zobowiązaniami w odniesieniu do zarządzania odpadami niebezpiecznymi (rozdział IV); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie rejestru zakładów i przedsiębiorstw zajmujących się zbieraniem i transportem odpadów (rozdział IV). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – klasyfikowanie składowisk odpadów (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – przygotowanie strategii krajowej dotyczącej zmniejszenia ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, które trafiają na składowiska (art. 5); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy art. 5 ust. 1 tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Przed upływem tego okresu Rada Stowarzyszenia decyduje o terminach i wskaźnikach redukcji odpadów komunalnych ulegających biodegradacji przeznaczonych na składowiska oraz o określeniu roku referencyjnego. Przepisy art. 5 ust. 3 i 4 tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu składania wniosków i udzielania zezwoleń oraz procedur przyjmowania odpadów (art. 5, 6, 7, 11, 12 i 14, z wyjątkiem przepisów art. 7 lit. i), które odnoszą się do wymogów art. 8 lit. a) ppkt (iv)); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie procedur kontroli i nadzoru w fazie eksploatacji składowisk odpadów oraz procedur zamknięcia i poeksploatacyjnego nadzoru składowisk odpadów (art. 12 i 13); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie planu zagospodarowania dla istniejących składowisk odpadów (art. 14); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie mechanizmu kosztowego obejmującego ustanowienie i działalność składowiska odpadów oraz w zakresie, w jakim to możliwe – zamknięcie i poeksploatacyjny nadzór (art. 10, z wyjątkiem przepisów, które odnoszą się do wymogów art. 8 lit. a) ppkt (iv)); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – dopilnowanie, aby odpady były poddawane obróbce przed składowaniem (art. 6). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu gwarantującego sporządzanie przez operatorów planów gospodarowania odpadami; identyfikacja i klasyfikacja obiektów unieszkodliwiania odpadów (art. 4 i 9 oraz załącznik III tiret pierwsze); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu zezwoleń, gwarancji finansowych oraz systemu inspekcji (art. 7 i 17); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie procedur zarządzania wyrobiskami poeksploatacyjnymi i ich monitorowania (art. 10); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie procedur zamknięcia i po zamknięciu obiektów unieszkodliwiania odpadów górniczych (art. 12); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| sporządzenie spisu zamkniętych obiektów unieszkodliwiania odpadów górniczych (art. 20). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ochrona przyrody |
| Dyrektywa 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ocena gatunków ptactwa wymagających szczególnych środków ochrony i regularnie występujących gatunków wędrownych; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja i wyznaczenie obszarów specjalnej ochrony dla gatunków ptactwa (art. 4 ust. 1); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie szczególnych środków ochrony w celu ochrony regularnie występujących gatunków wędrownych (art. 4 ust. 2); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie powszechnego systemu ochrony wszystkich gatunków dzikiego ptactwa, z których szczególną grupą są gatunki, na które organizowane są polowania, a także zakaz określonych sposobów chwytania lub zabijania (art. 5, 6, 7, 8, art. 9 ust. 1 i art. 9 ust. 2). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Zakaz wykorzystywania broni automatycznej i półautomatycznej z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwie sztuki amunicji podlega wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/43/WE z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zmieniona dyrektywą 97/62/WE, 2006/105/WE oraz rozporządzeniem (WE) 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 92/43/WE: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – sporządzenie wykazu terenów w obrębie sieci Emerald, wyznaczanie tych terenów oraz ustalenie priorytetów w związku z zarządzaniem nimi (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie środków wymaganych na potrzeby ochrony takich terenów (art. 6); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu monitorowania stanu ochrony odnośnych siedlisk przyrodniczych i gatunków chronionych, stosownie do sytuacji Gruzji (art. 11); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu ścisłej ochrony gatunków w odniesieniu do gatunków wymienionych w załączniku IV tej dyrektywy, stosownie do sytuacji Gruzji oraz zgodnie z zastrzeżeniami sformułowanymi przez Gruzję w odniesieniu do niektórych gatunków w konwencji Rady Europy o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (art. 12); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie mechanizmu promowania edukacji oraz przekazywania ogólnych informacji do wiadomości publicznej (art. 22 lit. c)). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Zanieczyszczenia przemysłowe i zagrożenia przemysłowe |
| Dyrektywa 2010/75/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tej dyrektywy: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – identyfikacja instalacji, które wymagają pozwolenia; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Rada Stowarzyszenia ustali poszczególne wartości progowe w odniesieniu do instalacji, o których mowa w pkt 6.3, 6.4 i 6.6 załącznika I do tej dyrektywy. Wniosek dotyczący takiej decyzji zostanie przedłożony Radzie Stowarzyszenia w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wdrożenie zintegrowanego systemu pozwoleń (art. 4–6, 12, art. 17 ust. 2, art. 21 i 24 oraz załącznik IV); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu; w odniesieniu do instalacji, o których mowa w pkt 6.3, 6.4 i 6.6 załącznika I do tej dyrektywy w ciągu maksymalnie sześciu lat od dnia wydania decyzji przez Radę Stowarzyszenia. |
| – ustanowienie mechanizmu monitorowania zgodności (art. 8, art. 14 ust. 1 lit. d) oraz art. 23 ust. 1); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wykonanie BAT z uwzględnieniem konkluzji z dokumentów referencyjnych BAT (art. 14 ust. 3-6 i art. 15 ust. 2-4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu 12 lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie dopuszczalnych wielkości emisji dla obiektów energetycznego spalania (art. 30 i załącznik V); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu w odniesieniu do nowych instalacji, a w odniesieniu do istniejących instalacji – w ciągu 12 lat. |
| – przygotowanie przejściowych planów krajowych redukcji łącznej emisji rocznej z istniejących obiektów (rozwiązanie opcjonalne w stosunku do określania dopuszczalnych wielkości emisji dla istniejących obiektów) (art. 32). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu 12 lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi, zmieniona dyrektywą 2003/105/WE i rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 |
| Zastosowanie mają następujące przepisy dyrektywy 96/82/WE: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| – ustanowienie skutecznych mechanizmów koordynacji między właściwymi organami; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemów rejestrowania informacji o odnośnych instalacjach i zgłaszania poważnych awarii (art. 13 i 14). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Zarządzanie chemikaliami |
| Rozporządzenie (WE) nr 689/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tego rozporządzenia: – wdrożenie procedury powiadomienia o wywozie (art. 7); – wdrażanie procedur postępowania z powiadomieniami o wywozie przesłanymi przez inne państwa (art. 8); |
| – określenie procedur sporządzania i przedkładania powiadomień o ostatecznych działaniach regulacyjnych (art. 10); |
| – określenie procedur sporządzania i przedkładania decyzji w sprawie przywozu (art. 12); |
| – wdrożenie procedury PIC w odniesieniu do wywozu niektórych chemikaliów, w szczególności tych wymienionych w załączniku III do konwencji rotterdamskiej (art. 13); |
| – wdrażanie wymogów w zakresie etykietowania i pakowania wywożonych chemikaliów (art. 16); |
| – wyznaczanie organów krajowych kontrolujących przywóz i wywóz chemikaliów (art. 17). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tego rozporządzenia: |
| – wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów (art. 43); |
| – dokonywanie klasyfikowania, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – dokonywanie klasyfikowania, oznakowania i pakowania mieszanin (art. 4). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXVII
DZIAŁANIA W DZIEDZINIE KLIMATU
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Rozporządzenie (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tego rozporządzenia: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie/dostosowanie krajowych wymagań w odniesieniu do szkoleń i certyfikacji odpowiedniego personelu i przedsiębiorstw (art. 5); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie (wewnętrznych) systemów sprawozdawczości w celu uzyskiwania z odnośnych sektorów danych o emisji (art. 6); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu egzekwowania (art. 13). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1005/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową |
| Zastosowanie mają następujące przepisy tego rozporządzenia: |
| – przyjęcie ustawodawstwa krajowego i wyznaczenie właściwego organu/właściwych organów; |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wprowadzenie zakazu produkcji substancji kontrolowanych, z wyjątkiem szczególnych zastosowań (art. 4); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – wprowadzenie zakazu wprowadzania do obrotu i stosowania substancji kontrolowanych oraz zregenerowanych HCFC, które mogą być stosowane jako czynnik chłodniczy, zgodnie ze zobowiązaniami, jakie Gruzja przyjęła w ramach protokołu montrealskiego (art. 5 i 11). Gruzja utrzyma zużycie HCFC na poziomie podstawowym do 2013 r., zmniejszy je o 10 % w 2015 r., o 35 % w 2020 r., o 67,5 % w 2025 r. i całkowicie wycofa do 2030 r. (z wyjątkiem 2,5 % na potrzeby serwisowania do 2040 r.); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu 15 lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – określenie warunków produkcji, wprowadzania do obrotu i stosowania substancji kontrolowanych do wyłączonych zastosowań w charakterze substratów, czynników ułatwiających procesy chemiczne, nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, krytycznych zastosowań halonów (rozdział III). Bromek metylu będzie mógł być stosowany w Gruzji wyłącznie do zastosowań krytycznych oraz zastosowań do celów kwarantanny i przed wysyłką. |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie systemu licencjonowania przywozu i wywozu substancji kontrolowanych do wyłączonych zastosowań (rozdział IV) i obowiązków przedsiębiorstw w zakresie sprawozdawczości (art. 27); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie obowiązku odzyskiwania, poddawania recyklingowi, regenerowania lub niszczenia zużytych substancji kontrolowanych (art. 22); |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia dotyczące substancji zubożających warstwę ozonową podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| – ustanowienie procedur monitorowania i kontroli wycieku substancji kontrolowanych (art. 23). |
| Ramy czasowe: wspomniane przepisy tego rozporządzenia dotyczące substancji zubożających warstwę ozonową podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXVIII
PRAWO SPÓŁEK, RACHUNKOWOŚĆ I AUDYT ORAZ ŁAD KORPORACYJNY
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Do celów niniejszego załącznika pojęcie spółki akcyjnej oznacza w Gruzji każdą spółkę, w której odpowiedzialność jej akcjonariuszy ograniczona jest ich udziałami i której akcje są przedmiotem oferty publicznej lub publicznego obrotu (są notowane) na giełdzie. Różne nazwy tych spółek podlegających przepisom prawa gruzińskiego, odpowiadające nazwom znajdującym się w wykazie nazw krajowych zamieszczonym w dyrektywie 77/91/EWG, zostaną uzgodnione przez Radę Stowarzyszenia i zastąpią powyższą definicję spółki akcyjnej. Wniosek dotyczący takiej decyzji jest przedkładany Radzie Stowarzyszenia nie później niż rok od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Takie podejście ma zastosowanie do wszystkich wymienionych w niniejszym załączniku dyrektyw dotyczących spółek akcyjnych. |
| Prawo spółek |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/101/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 48 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Wniosek dotyczący typów spółek, jakie zostaną wyłączone z zakresu stosowania art. 2 lit. f) tej dyrektywy, jest przedkładany Radzie Stowarzyszenia nie później niż rok od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Druga dyrektywa Rady 77/91/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich w zakresie tworzenia spółki akcyjnej, jak również utrzymania i zmian jej kapitału, zmieniona dyrektywami 92/101/EWG, 2006/68/WE oraz 2009/109/WE |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 77/91/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Doprecyzowany zostaje wymóg kapitału minimalnego i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Trzecia dyrektywa Rady 78/855/EWG z dnia 9 października 1978 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, dotycząca łączenia się spółek akcyjnych, zmieniona dyrektywami 2007/63/WE oraz 2009/109/WE |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 78/855/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Szósta dyrektywa Rady 82/891/EWG z dnia 17 grudnia 1982 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu dotycząca podziału spółek akcyjnych, zmieniona dyrektywami 2007/63/WE oraz 2009/109/WE |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 82/891/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Jedenasta dyrektywa Rady 89/666/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. dotycząca wymogów ujawniania informacji odnośnie do oddziałów utworzonych w państwie członkowskim przez niektóre rodzaje spółek podlegające prawu innego państwa |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2009/102/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie prawa spółek, dotycząca jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, których obroty przekraczają 1 mln EUR, przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe stosowania tej dyrektywy do pozostałych jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zostaną doprecyzowany i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2007/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie wykonywania niektórych praw akcjonariuszy spółek notowanych na rynku regulowanym |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rachunkowość i audyt |
| Czwarta dyrektywa Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do spółek akcyjnych przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe stosowania tej dyrektywy do innych rodzajów spółek zostaną doprecyzowane i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Siódma dyrektywa Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do spółek akcyjnych przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe stosowania tej dyrektywy do innych rodzajów spółek zostaną doprecyzowane i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do spółek akcyjnych przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe stosowania tego rozporządzenia do innych rodzajów spółek zostaną doprecyzowane i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych |
| Ramy czasowe: w odniesieniu do spółek akcyjnych przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Ramy czasowe stosowania tej dyrektywy do innych rodzajów spółek zostaną doprecyzowane i ostateczna decyzja zostanie przedłożona Radzie Stowarzyszenia w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Zalecenie Komisji z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie zewnętrznego zapewniania jakości dla biegłych rewidentów i firm audytorskich dokonujących audytu jednostek interesu publicznego (2008/362/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 5 czerwca 2008 r. dotyczące ograniczenia odpowiedzialności cywilnej biegłych rewidentów oraz firm audytorskich przeprowadzających ustawowe badania sprawozdań finansowych (2008/473/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Ład korporacyjny Zasady OECD dotyczące ładu korporacyjnego |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie wspierania odpowiedniego systemu wynagrodzeń dyrektorów spółek notowanych na giełdzie (2004/913/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 15 lutego 2005 r. dotyczące roli dyrektorów niewykonawczych lub będących członkami rady nadzorczej spółek giełdowych i komisji rady (nadzorczej) (2005/162/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (2009/384/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 30 kwietnia 2009 r. uzupełniające zalecenia nr 2004/913/WE i nr 2005/162/WE w sprawie systemu wynagrodzeń dyrektorów spółek notowanych na rynku regulowanym (2009/385/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
ZAŁĄCZNIK XXIX
POLITYKA KONSUMENCKA
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Bezpieczeństwo produktów |
| Dyrektywa 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu wraz z wejściem w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 87/357/EWG z dnia 25 czerwca 1987 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów, których wygląd wskazuje na przeznaczenie inne niż rzeczywiste, zagrażających zdrowiu lub bezpieczeństwu konsumentów |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Decyzja Komisji 2009/251/WE z dnia 17 marca 2009 r. zobowiązująca państwa członkowskie do zagwarantowania, że produkty zawierające biocyd fumaran dimetylu nie będą wprowadzane do obrotu ani udostępniane na rynku |
| Wniosek dotyczący ram czasowych tej decyzji jest przedkładany Radzie Stowarzyszenia nie później niż rok od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Decyzja Komisji 2006/502/WE z dnia 11 maja 2006 r. zobowiązująca państwa członkowskie do podjęcia środków w celu zapewnienia, by na rynek wprowadzane były wyłącznie zapalniczki zabezpieczone przed uruchomieniem przez dzieci, oraz w celu zakazania wprowadzania na rynek zapalniczek-gadżetów |
| Ramy czasowe: przepisy tej decyzji podlegają wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Wprowadzanie do obrotu |
| Dyrektywa 98/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ochrony konsumenta przez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Prawo umów |
| Dyrektywa 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 85/577/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do umów zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2008/122/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Usługi finansowe |
| Dyrektywa 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Kredyt konsumencki |
| Dyrektywa 2008/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dochodzenie roszczeń |
| Zalecenie Komisji z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozstrzyganie sporów konsumenckich (98/257/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Komisji z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów pozasądowych zaangażowanych w polubowne rozstrzyganie sporów konsumenckich (2001/31 O/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Egzekwowanie przepisów |
| Dyrektywa 98/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Współpraca w dziedzinie ochrony konsumentów |
| Rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”) |
| Zbliżenie prawodawstwa Gruzji należy ograniczyć do następujących przepisów tego rozporządzenia: – art. 3 lit. c); art. 4 ust. 3 -7, art. 13 ust. 3 i 4. |
| Ramy czasowe: przepisy tego rozporządzenia podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXX
ZATRUDNIENIE, POLITYKA SPOŁECZNA I RÓWNOŚĆ SZANS
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Prawo pracy |
| Dyrektywa Rady 91/533/EWG z dnia 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotycząca Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) – załącznik: Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniająca środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej – Wspólna deklaracja Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie reprezentacji pracowniczej |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Przeciwdziałanie dyskryminacji i równość płci |
| Dyrektywa Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 92/85/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Bezpieczeństwo i zdrowie w miejscu pracy |
| Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: w przypadku nowych miejsc pracy przepisy dyrektywy 89/654/EWG, w tym minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W przypadku miejsc pracy już użytkowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu przepisy tej dyrektywy, w tym minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2009/104/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu roboczego przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG – ujednolicenie dyrektywy 89/655/EWG, zmienionej dyrektywami 95/63/WE i 2001/45/WE) |
| Ramy czasowe: w przypadku nowych miejsc pracy przepisy dyrektywy 2009/104/WE, w tym minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku II do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W przypadku miejsc pracy już użytkowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu przepisy tej dyrektywy, w tym minimalne wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku I do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 89/656/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników korzystających z wyposażenia ochronnego (trzecia dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 89/656/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/57/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych lub ruchomych budowach (ósma szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 92/57/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/148/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu w miejscu pracy |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2004/37/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2000/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy (siódma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2000/54/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 90/270/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe (piąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 87/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 90/270/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/58/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy (dziewiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 92/58/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/91/EWG z dnia 3 listopada 1992 r. dotycząca minimalnych wymagań mających na celu poprawę warunków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (jedenasta szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: w przypadku nowych miejsc pracy przepisy dyrektywy 92/91/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. W przypadku miejsc pracy już użytkowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu przepisy tej dyrektywy, w tym minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/104/EWG z dnia 3 grudnia 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego (dwunasta dyrektywa szczegółowa w znaczeniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: w przypadku nowych miejsc pracy przepisy dyrektywy 92/104/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| W przypadku miejsc pracy już użytkowanych w momencie wejścia w życie niniejszego Układu przepisy tej dyrektywy, w tym minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w załączniku do tej dyrektywy, podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 98/24/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 1999/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (piętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 1999/92/WE podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2002/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracji) (szesnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2002/44/WE podlegają wdrożeniu w ciągu siedmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/10/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (hałasem) (Siedemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2003/10/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2004/40/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (polami elektromagnetycznymi) (osiemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2004/40/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2006/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (sztucznym promieniowaniem optycznym) (dziewiętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/25/WE podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 93/103/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach rybackich (trzynasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 93/103/WE podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 92/29/EWG z dnia 31 marca 1992 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu poprawy opieki medycznej na statkach |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 90/269/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas ręcznego przemieszczania ciężarów w przypadku możliwości wystąpienia zagrożenia, zwłaszcza urazów kręgosłupa pracowników (czwarta szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 90/269/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 91/322/EWG z dnia 29 maja 1991 r. w sprawie ustanowienia indykatywnych wartości granicznych w wykonaniu dyrektywy Rady 80/1107/EWG w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 91/322/EWG podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2000/39/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. ustanawiająca pierwszą listę indykatywnych wartości granicznych narażenia na czynniki zewnętrzne podczas pracy w związku z wykonaniem dyrektywy Rady 98/24/EWG w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2000/39/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2006/15/WE z dnia 7 lutego 2006 r. ustanawiająca drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego w celu wykonania dyrektywy Rady 98/24/WE |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/15/WE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2009/161/UE z dnia 17 grudnia 2009 r. ustanawiająca trzeci wykaz wskaźnikowych wartości narażenia zawodowego w celu wykonania dyrektywy Rady 98/24/WE |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2009/161/UE podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Rady 2010/32/UE z dnia 10 maja 2010 r. w sprawie wykonania umowy ramowej dotyczącej zapobiegania zranieniom ostrymi narzędziami w sektorze szpitali i opieki zdrowotnej zawartej między HOSPEEM a EPSU |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu dziewięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
ZAŁĄCZNIK XXXI
ZDROWIE PUBLICZNE
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Tytoń |
| Dyrektywa 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu sześciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa 2003/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, odnoszących się do reklamy i sponsorowania wyrobów tytoniowych |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Zalecenie Rady z dnia 2 grudnia 2002 r. w sprawie zapobiegania paleniu i inicjatyw mających na celu wzmocnienie walki z tytoniem (2003/54/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zalecenie Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie środowisk wolnych od dymu tytoniowego (2009/C 296/02) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Choroby zaraźliwe |
| Decyzja nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. ustanawiająca sieć nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie |
| Ramy czasowe: przepisy tej decyzji podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Decyzja Komisji 2000/96/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie stopniowego obejmowania chorób zakaźnych siecią wspólnotową zgodnie z decyzją nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
| Ramy czasowe: przepisy decyzji 2000/96/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Decyzja Komisji 2002/253/WE z dnia 19 marca 2002 r. ustanawiająca definicje przypadku w celu zgłaszania chorób zakaźnych do sieci wspólnotowej na podstawie decyzji 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
| Ramy czasowe: przepisy decyzji 2002/253/WE podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Decyzja Komisji 2000/5 7/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
| Ramy czasowe: przepisy decyzji 2000/57/WE podlegają wdrożeniu w ciągu jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Krew |
| Dyrektywa 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiająca normy jakości i bezpiecznego pobierania, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania krwi ludzkiej i składników krwi |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2002/98/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2004/33/WE z dnia 22 marca 2004 r. wykonująca dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie niektórych wymagań technicznych dotyczących krwi i składników krwi |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2004/33/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2005/62/WE z dnia 30 września 2005 r. wykonująca dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie norm i specyfikacji wspólnotowych odnoszących się do systemu jakości obowiązującego w placówkach służby krwi |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2005/62/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2005/61/WE z dnia 30 września 2005 r. wykonująca dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie wymogów dotyczących śledzenia losów krwi oraz powiadamiania o poważnych, niepożądanych reakcjach i zdarzeniach |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2005/61/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Organy, tkanki i komórki |
| Dyrektywa 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie ustalenia norm jakości i bezpiecznego oddawania, pobierania, testowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2006/17/WE z dnia 8 lutego 2006 r. wprowadzająca w życie dyrektywę 2004/2 3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do niektórych wymagań technicznych dotyczących dawstwa, pobierania i badania tkanek i komórek ludzkich |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/17/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Komisji 2006/86/WE z dnia 24 października 2006 r. wykonująca dyrektywę 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie wymagań dotyczących możliwości śledzenia, powiadamiania o poważnych i niepożądanych reakcjach i zdarzeniach oraz niektórych wymagań technicznych dotyczących kodowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich |
| Ramy czasowe: przepisy dyrektywy 2006/86/WE podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/53/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie norm jakości i bezpieczeństwa narządów ludzkich przeznaczonych do przeszczepienia |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Zdrowie psychiczne – uzależnienie od narkotyków |
| Zalecenie Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie profilaktyki i ograniczania szkód zdrowotnych w związku z uzależnieniem od narkotyków (2003/488/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Alkohol |
| Zalecenie Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie spożywania alkoholu przez ludzi młodych, a zwłaszcza dzieci i młodzież (2001/458/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Rak |
| Zalecenie Rady z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie badań przesiewowych w kierunku nowotworów (2003/878/WE) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
| Zapobieganie urazom i propagowanie bezpieczeństwa |
| Zalecenie Rady z dnia 31 maja 2007 r. w sprawie zapobiegania urazom i propagowania bezpieczeństwa (2007/C 164/01) |
| Ramy czasowe: nie dotyczy. |
ZAŁĄCZNIK XXXII
KSZTAŁCENIE, SZKOLENIE I MŁODZIEŻ
Decyzja nr 2241/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie jednolitych ram wspólnotowych dla przejrzystości kwalifikacji i kompetencji (Europass)
Zalecenie Rady z dnia 24 września 1998 r. w sprawie europejskiej współpracy w zakresie zapewniania jakości w szkolnictwie wyższym (98/561/WE)
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie dalszej europejskiej współpracy w zakresie zapewniania jakości w szkolnictwie wyższym (2006/143/WE)
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (2006/962/WE)
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (2008/C 111/01)
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiego systemu transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET) (2009/C 155/02)
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram odniesienia na rzecz zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym (2009/C 155/01)
ZAŁĄCZNIK XXXIII
WSPÓŁPRACA W DZIEDZINIE AUDIOWIZUALNEJ I MEDIÓW
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Dyrektywa 2010/13/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) |
| Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, z wyjątkiem art. 23 tej dyrektywy, który podlega wdrożeniu w ciągu pięciu lat. |
ZAŁACZNIK XXXIV
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH I KONTROLI
| Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do następujących aktów prawnych UE i instrumentów międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. |
| Konwencja UE z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich; Zastosowanie mają następujące postanowienia tej Konwencji: |
| – Artykuł 1 – Postanowienia ogólne, definicje |
| – Artykuł 2 ust. 1 – niezbędne środki w celu zapewnienia, że działanie określone w art. 1 oraz udział w zachowaniu określonym w art. 1 ust. 1, nakłanianie do niego lub próba takiego zachowania, podlegają skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom karnym. |
| – Artykuł 3 – Odpowiedzialność karna szefów przedsiębiorstw |
| Ramy czasowe: te postanowienia powyższej Konwencji podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Protokół do Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich; zastosowanie mają następujące postanowienia tego Protokołu: |
| – Artykuł 1 ust. 1 lit. c) oraz artykuł 1 ust. 2 – Właściwe definicje |
| – Artykuł 2 – Korupcja bierna |
| – Artykuł 3 – Korupcja czynna |
| – Artykuł 5 ust. 1 – wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że zachowanie określone w art. 2 i 3, udział w takim zachowaniu oraz nakłanianie do niego podlegają skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom karnym. |
| – Artykuł 7 – w zakresie, w jakim odnosi się do art. 3 Konwencji |
| Ramy czasowe: te postanowienia powyższego Protokołu podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
| Protokół drugi do Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich; zastosowanie mają następujące postanowienia tego Protokołu: |
| – Artykuł 1 – Definicje |
| – Artykuł 2 – Pranie pieniędzy |
| – Artykuł 3 – Odpowiedzialność osób prawnych |
| – Artykuł 4 – Sankcje względem osób prawnych |
| – Artykuł 12 – w zakresie, w jakim odnosi się do art. 3 Konwencji |
| Ramy czasowe: te postanowienia powyższego Protokołu podlegają wdrożeniu w ciągu czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. |
PROTOKÓŁ I
dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej
Treść protokołu w formie PDF do pobrania tutaj
PROTOKÓŁ II
dotyczący wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych
Treść protokołu w formie PDF do pobrania tutaj
PROTOKÓŁ III
w sprawie umowy ramowej między Unią Europejską a Gruzją dotyczącej ogólnych zasad uczestnictwa Gruzji w programach unii
Treść protokołu w formie PDF do pobrania tutaj
PROTOKÓŁ IV
Definicje
Treść protokołu w formie PDF do pobrania tutaj
Po zaznajomieniu się z powyższym układem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,
– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
– będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 21 maja 2015 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: E. Kopacz
- Data ogłoszenia: 2016-09-23
- Data wejścia w życie: 2016-07-01
- Data obowiązywania: 2016-07-01
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA