Dziennik Ustaw - rok 2016 poz. 1399

Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1789 oraz z 2015 r. poz. 277 i 1926) zarządza się, co następuje:

1) w gatunkach chronionych lub chronionych siedliskach przyrodniczych;

2) w wodach;

3) w powierzchni ziemi.

1) zniszczenie siedliska gatunku chronionego w całości lub w części;

2) pogorszenie stanu lub funkcji populacji gatunku chronionego, polegające w szczególności na:

a) zmniejszeniu liczebności populacji gatunku chronionego, zmniejszeniu jej zagęszczenia lub zmniejszeniu zajmowanej przez nią powierzchni lub

b) pogorszeniu możliwości rozmnażania się populacji gatunku chronionego, jej rozprzestrzeniania się lub pogorszeniu innych funkcji życiowych, lub

c) zwiększeniu śmiertelności, lub

d) ograniczeniu możliwości kontaktu populacji gatunku chronionego z populacjami sąsiednimi.

2. Kryterium oceny wystąpienia szkody w środowisku w chronionym siedlisku przyrodniczym jest zmiana lub zmiany powodujące jeden lub więcej z następujących mierzalnych skutków mających znaczący negatywny wpływ na osiągnięcie lub utrzymanie właściwego stanu ochrony tych siedlisk:

1) zniszczenie chronionego siedliska przyrodniczego w całości lub w części;

2) pogorszenie stanu lub funkcji chronionego siedliska przyrodniczego, polegające w szczególności na:

a) utracie części związanej z nim różnorodności biologicznej lub

b) utracie lub pogorszeniu specyficznych cech jego struktury, lub

c) pogorszeniu lub utracie realizacji jego funkcji ekosystemowych;

3) pogorszenie stanu ochrony gatunków typowych dla chronionego siedliska przyrodniczego.

1) potencjału ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych,

2) stanu ekologicznego jednolitych części wód powierzchniowych,

3) stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych,

4) stanu ilościowego jednolitych części wód podziemnych

– o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 38a ust. 1–3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469, 1590, 1642 i 2295 oraz z 2016 r. poz. 352 i 1250), z wyłączeniem zmian, które zostały dopuszczone na podstawie spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 38j tej ustawy.

2. Ocenę wystąpienia szkody w środowisku w powierzchni ziemi prowadzi się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 101a ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

Minister Środowiska: J. Szyszko

¹⁾ Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. poz. 1904 i 2095).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (Dz. Urz. UE L 143 z 30.04.2004, str. 56 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 8, str. 357; Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 15; Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 114 oraz Dz. Urz. L 178 z 28.06.2013, str. 66).

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie kryteriów oceny wystąpienia szkody w środowisku (Dz. U. poz. 501), które zgodnie z art. 38 pkt 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1101) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.