Dziennik Ustaw - rok 2016 poz. 943

Na podstawie art. 179a § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

2. Zniszczenie przedmiotów następuje w warunkach uzależnionych od:

1) ich rodzaju;

2) technologicznych możliwości podmiotów wyspecjalizowanych w ich niszczeniu;

3) kosztów zniszczenia;

4) wymogów wynikających z przepisów odrębnych, w szczególności dotyczących postępowania z wyrobami akcyzowymi, ochrony środowiska, w tym postępowania z odpadami, ochrony zdrowia i życia ludzi oraz prawa energetycznego.

1) zastosowanie technologii przetwarzania odpadów, powodujących brak możliwości ich ponownego wykorzystania zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem;

2) spalenie w przystosowanej do tego instalacji;

3) przetwarzanie w biostabilizatorze.

1) biodegradację w instalacjach przemysłowych lub komunalnych oczyszczalniach ścieków;

2) zastosowanie technologii przetwarzania odpadów, powodujących brak możliwości ich ponownego wykorzystania zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem;

3) spalenie lub odparowanie w przystosowanych do tego celu instalacjach.

1) zastosowanie technologii przetwarzania odpadów, w tym odpadów medycznych, powodujących brak możliwości ich ponownego wykorzystania zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem;

2) mechaniczne uszkodzenie.

1) demontaż, polegający na rozbiórce na poszczególne elementy składowe,

2) uszkodzenie mechaniczne, powodujące brak możliwości ich ponownego użycia zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem

– w wyniku czego elementy składowe tych urządzeń lub tego sprzętu nie są tożsame z przedmiotem, z którego pochodzą, i stanowią pozostałości po zniszczeniu, wobec których stosuje się, odpowiednio, przepisy dotyczące postępowania z odpadami, w tym ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym.

1) posiadanie przez nie urządzeń i technologii stosowanych w procesie niszczenia, zapewniających, w szczególności, nieodwracalną utratę pierwotnych wartości użytkowych przedmiotów podlegających zniszczeniu;

2) posiadanie przez nie odpowiednich zezwoleń właściwych organów na przeprowadzanie procesów niszczenia przedmiotów określonego rodzaju;

3) koszty zniszczenia.

2. Zniszczenie przedmiotów następuje pod nadzorem organu postępowania wykonawczego i w obecności jego przedstawiciela.

1) datę i miejsce dokonania zniszczenia;

2) oznaczenie podmiotu, który dokonał zniszczenia;

3) oznaczenie orzeczenia o przepadku przedmiotów i, ewentualnie, o zarządzeniu ich zniszczenia;

4) informację o rodzaju i liczbie zniszczonych przedmiotów;

5) imiona i nazwiska osób obecnych przy czynności zniszczenia;

6) sposób dokonania zniszczenia;

7) opis odpadów pochodzących ze zniszczenia oraz wskazanie miejsca ich składowania lub opis pozostałości po zniszczeniu, nieodpłatnie przekazanych na rzecz podmiotu, albo przeznaczonych do sprzedaży;

8) podpisy osób, o których mowa w pkt 5.

Minister Sprawiedliwości: Z. Ziobro

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1036, 1149, 1247 i 1304, z 2014 r. poz. 312, 1215 i 1328, z 2015 r. poz. 396, 1269, 1479, 1649, 1712, 1855 i 1932 oraz z 2016 r. poz. 178 i 437.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 grudnia 2005 r. w sprawie niszczenia przedmiotów, których przepadek orzeczono na rzecz Skarbu Państwa (Dz. U. poz. 2075), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 27 pkt 3 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396).