Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 1704

Na podstawie art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) przełożony właściwy w sprawach osobowych – Komendanta Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej i komendanta ośrodka Straży Granicznej,”;

2) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Plan urlopów ustalają:

1) Komendant Główny Straży Granicznej – dla swoich zastępców, komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej, komendantów ośrodków Straży Granicznej, kierowników komórek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej oraz innych funkcjonariuszy bezpośrednio podlegających Komendantowi Głównemu Straży Granicznej,

2) kierownicy komórek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej – dla podległych im funkcjonariuszy,

3) komendanci oddziałów, komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej oraz komendanci ośrodków Straży Granicznej – dla swoich zastępców, naczelników wydziałów, komendantów placówek Straży Granicznej, komendantów dywizjonów Straży Granicznej oraz innych funkcjonariuszy bezpośrednio podlegających komendantowi oddziału, ośrodka szkolenia lub ośrodka Straży Granicznej,

4) komendanci placówek i dywizjonów Straży Granicznej, dowódcy pododdziałów, naczelnicy wydziałów i kierownicy samodzielnych sekcji w oddziałach, ośrodkach szkolenia i ośrodkach Straży Granicznej, a także kierownicy zakładów i komendanci pododdziałów szkolnych w ośrodkach szkolenia Straży Granicznej – dla podległych im funkcjonariuszy.”;

3) § 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. Funkcjonariuszowi, na jego wniosek, udziela się urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po:

1) urlopie macierzyńskim albo urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego,

2) dodatkowym urlopie macierzyńskim albo dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego,

3) urlopie rodzicielskim.”;

4) w § 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Udzielenie urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego w całości lub w części z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz z ważnych względów służbowych, a także urlopu, którego termin został przesunięty na wniosek funkcjonariusza, następuje w terminie zgodnym z wnioskiem funkcjonariusza, pod warunkiem że nie zakłóca normalnego toku służby.”;

5) w § 13:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Urlop dodatkowy, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się funkcjonariuszowi z dniem upływu roku nieprzerwanego pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Jeżeli od dnia przyznania funkcjonariuszowi poprzedniego urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, pełnił on nieprzerwanie służbę w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, kolejny urlop dodatkowy przyznaje się na dzień 1 stycznia następnego roku kalendarzowego.”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Przerwy w pełnieniu służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, z powodu choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych czy wynikające z potrzeb służbowych, trwające łącznie nie dłużej niż 90 dni w ciągu roku, są wliczane do okresu, o którym mowa w ust. 2. Urlop dodatkowy, o którym mowa w ust. 1, traktuje się jako równorzędny z pełnieniem służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, bez względu na jego wymiar.”;

6) po § 22 dodaje się § 22a w brzmieniu:

„§ 22a. 1. W przypadku funkcjonariusza zawieszonego w czynnościach służbowych, w stosunku do którego postępowanie karne lub dyscyplinarne nie zostało zakończone w sposób, o którym mowa w art. 128 ust. 3 ustawy, urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy przysługuje w wymiarze proporcjonalnym do okresu służby w roku zawieszenia w czynnościach służbowych oraz ustania tego zawieszenia. Jeżeli urlopy za rok, w którym nastąpiło zawieszenie w czynnościach służbowych, zostały już wykorzystane, skróceniu ulegają urlopy przysługujące funkcjonariuszowi po ustaniu zawieszenia, proporcjonalnie do liczby miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych w danym roku.

2. Przy ustalaniu wymiaru urlopów, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis § 22.”.

Minister Spraw Wewnętrznych: wz. P. Stachańczyk

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 248, poz. 1491).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 677, Nr 170, poz. 1015, Nr 171, poz. 1016 i Nr 230, poz. 1371, z 2012 r. poz. 627, 664, 769 i 951 oraz z 2013 r. poz. 628, 675, 829, 1351 i 1650.