REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 954
OBWIESZCZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 18 kwietnia 2013 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania
1. Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234, poz. 1974), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439).
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439), który stanowi:
„§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.”.
Minister Pracy i Polityki Społecznej: W. Kosiniak-Kamysz
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 18 kwietnia 2013 r. (poz. 954)
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ1)
z dnia 18 grudnia 2002 r.
w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania
Na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wniosek o jednorazowe odszkodowanie, zwany dalej „wnioskiem”, do płatnika składek składa ubezpieczony lub uprawniony członek rodziny, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
2. Wniosek zawiera następujące dane identyfikacyjne:
1) płatnika składek: numery NIP i REGON, a w przypadku gdy płatnikowi nie nadano obu tych numerów lub jednego z nich – numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu;
2)3) ubezpieczonego: numer PESEL, a w przypadku gdy ubezpieczonemu nie nadano numeru PESEL – serię i numer dowodu osobistego lub paszportu.
§ 2. Płatnik składek, po otrzymaniu wniosku, kompletuje dokumentację niezbędną do ustalenia uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, spowodowanego wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, w szczególności:
1) protokół powypadkowy;
2) prawomocny wyrok sądu pracy;
3) kartę wypadku;
4) decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej;
5) zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką znajduje się ubezpieczony;
6) odpis aktu zgonu – w przypadku zgonu osoby, która uległa wypadkowi przy pracy, lub u której stwierdzono chorobę zawodową.
§ 3. Płatnik składek, po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez ubezpieczonego, przekazuje wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją, o której mowa w § 2, terenowej jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej „Zakładem”, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego, w celu skierowania ubezpieczonego na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu.
§ 4. 1. Ubezpieczony będący płatnikiem składek, osoby z nim współpracujące, a także uprawniony członek rodziny, o którym mowa w § 1 ust. 1, kompletują dokumentację i przekazują ją wraz z wnioskiem o jednorazowe odszkodowanie bezpośrednio do właściwej terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio także w przypadku:
1) braku płatnika obowiązanego do skompletowania dokumentacji;
2) zgłaszania przez ubezpieczonego wniosku o jednorazowe odszkodowanie w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
§ 5. Zakład ustala, w ciągu 7 dni od dnia otrzymania wniosku, termin badania ubezpieczonego przez lekarza orzecznika.
§ 6. 1. Lekarz orzecznik ustala stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową na podstawie bezpośredniego badania ubezpieczonego i posiadanej dokumentacji medycznej oraz dokumentacji dotyczącej tego wypadku przy pracy albo tej choroby zawodowej.
2. Lekarz orzecznik, po dokonaniu ustaleń, o których mowa w ust. 1, wydaje orzeczenie o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, zwane dalej „orzeczeniem”, w którym stwierdza stopień uszczerbku na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
3. Lekarz orzecznik może, przed wydaniem orzeczenia, zlecić uzupełnienie dokumentacji medycznej o opinię właściwego lekarza konsultanta, a także o wyniki badań dodatkowych i specjalistycznych.
4. Jeżeli lekarz orzecznik nie może wydać orzeczenia na podstawie wyników bezpośredniego badania i posiadanej dokumentacji, może odroczyć jego wydanie w celu uzupełnienia niezbędnej dokumentacji. Po uzupełnieniu niezbędnej dokumentacji orzeczenie może być wydane bez ponownego badania.
§ 7. Przy orzekaniu o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową, lekarz orzecznik jest związany decyzją organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o stwierdzeniu choroby zawodowej.
§ 8. 1. Lekarz orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej dalej „oceną procentową”, która jest określona w załączniku do rozporządzenia.
2. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku ocena procentowa określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, lekarz orzecznik określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania.
3. Jeżeli w ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla danego przypadku, lekarz orzecznik ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji oceny procentowej.
§ 9. 1. Jeżeli wypadek przy pracy lub choroba zawodowa spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%.
2. Przy wielomiejscowym uszkodzeniu kończyny ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku, ustalonych za poszczególne uszkodzenie w sposób określony w ocenie procentowej, z tym że procent ten nie może być wyższy od procentu przewidzianego za utratę uszkodzonej części kończyny.
§ 10. 1. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, którego funkcje były naruszone przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w wysokości różnicy pomiędzy stwierdzonym stopniem tego uszczerbku a stopniem naruszenia istniejącego bezpośrednio przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
2. Jeżeli nie jest możliwe określenie, w jakim stopniu organ, narząd lub układ był upośledzony przed wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, przyjmuje się, że upośledzenia nie było.
§ 11. 1. Orzeczenie lekarza orzecznika zawiera:
1) opis naruszenia sprawności organizmu;
2) procentowe ustalenie stopnia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz numer pozycji w ocenie procentowej.
2. W przypadku, o którym mowa w § 8 ust. 3, orzeczenie zawiera uzasadnienie przyczyn zastosowania określonej pozycji oceny procentowej.
3. Związek śmierci ubezpieczonego z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową stwierdza lekarz orzecznik w orzeczeniu.
§ 11a.4) Do orzekania przez komisje lekarskie stosuje się odpowiednio przepisy § 6–11.
§ 12. Orzeczenie lekarza orzecznika otrzymuje ubezpieczony.
§ 13. Wypłata jednorazowego odszkodowania jest dokonywana w trybie przewidzianym dla wypłaty świadczeń określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.5)
|
|
1) Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 248, poz. 1485).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 122, poz. 696 i Nr 138, poz. 808 oraz z 2012 r. poz. 637.
3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 kwietnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. poz. 439), które weszło w życie z dniem 23 kwietnia 2012 r.
4) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 3.
5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), zachowanym w mocy na podstawie art. 59 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673).
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 18 grudnia 2002 r.
OCENA PROCENTOWA STAŁEGO LUB DŁUGOTRWAŁEGO USZCZERBKU NA ZDROWIU
| A. Uszkodzenia głowy | |||
|
|
| Procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu | |
| 1. | Uszkodzenie powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych): |
|
|
|
| a) znaczne uszkodzenie powłok czaszki, rozległe, ściągające blizny – w zależności od rozmiaru |
| 5–10 |
|
| b) oskalpowanie |
| 25 |
| 2. | Uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki (wgłobienia, szczeliny, fragmentacja) – zależnie od rozległości uszkodzeń |
| 5–10 |
| 3. | Ubytek w kościach czaszki: |
|
|
|
| a) o średnicy poniżej 2,5 cm |
| 7 |
|
| b) o średnicy powyżej 2,5 cm – w zależności od rozmiarów |
| 10–25 |
|
| Uwaga: Jeżeli przy uszkodzeniach i ubytkach kości czaszki (poz. 2 i 3) występują jednocześnie uszkodzenia powłok czaszki (poz. 1), należy osobno oceniać stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku za uszkodzenia lub ubytki kości według poz. 2 lub 3 i osobno za uszkodzenia powłok czaszki według poz. 1. |
|
|
| 4. | Powikłania towarzyszące uszkodzeniom wymienionym w poz. 1, 2, 3 w postaci: nawracającego się wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, przewlekłego zapalenia kości, ropowicy podczepcowej leczonej operacyjnie, zakrzepicy powłok, przepukliny mózgowej – ocenia się dodatkowo – w zależności od rodzaju i stopnia powikłań |
| 5–15 |
| 5. | Porażenia i niedowłady: |
|
|
|
| a) porażenie połowicze lub paraplegie (porażenia kończyn dolnych) uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie 0–1° wg Skali Lovette'a |
| 100 |
|
| b) głęboki niedowład połowiczy lub parapareza 2° wg Skali Lovette'a |
| 60–80 |
|
| c) średniego stopnia niedowład połowiczy lub parapareza kończyn dolnych 3° wg Skali Lovette'a |
| 40–60 |
|
| d) niewielki lub dyskretny niedowład połowiczy lub niedowład kończyn dolnych 4° wg Skali Lovette'a, dyskretny deficyt siły przy obecności zaburzeń napięcia mięśniowego, niedostateczności precyzji ruchów itp. |
| 5–35 |
|
| e) monoparezy pochodzenia ośrodkowego: |
|
|
|
| – kończyna górna |
|
|
|
| wg Skali Lovette'a |
|
|
|
| 0° | prawa lewa | 40 30 |
|
| 1–2° | prawa lewa | 30–35 20–25 |
|
| 3–4° | prawa lewa | 5–25 5–15 |
|
| – kończyna dolna |
|
|
|
| wg Skali Lovette'a |
|
|
|
| 0° |
| 40 |
|
| 1–2° |
| 30 |
|
| 3–4° |
| 5–20 |
| 6. | Zespoły pozapiramidowe: |
|
|
|
| a) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju i wymagający opieki innych osób |
| 100 |
|
| b) zespół pozapiramidowy naruszający sprawność ustroju z zaburzeniami mowy, napadami ocznymi itp. |
| 80 |
|
| c) zaznaczony zespół pozapiramidowy |
| 30 |
| 7. | Zaburzenia równowagi pochodzenia móżdżkowego: |
|
|
|
| a) uniemożliwiające chodzenie i samodzielne funkcjonowanie |
| 100 |
|
| b) utrudniające chodzenie i sprawność ruchową w stopniu znacznym |
| 70–80 |
|
| c) miernego stopnia utrudnienie chodu i sprawności ruchowej |
| 30–60 |
|
| d) dyskretnie wpływające na sposób chodu i niewielkie upośledzenie zborności i precyzji ruchów |
| 5–25 |
| 8. | Padaczka: |
|
|
|
| a) z licznymi napadami ze współistnieniem zaburzeń psychicznych, charakteropatii, otępienia wymagających opieki innej osoby |
| 100 |
|
| b) padaczka z zaburzeniami psychicznymi w zależności od ich nasilenia |
| 30–70 |
|
| c) padaczka bez zaburzeń psychicznych w zależności od częstości napadów |
| 20–40 |
|
| Uwaga: Podstawą rozpoznania padaczki są obserwacje przez lekarza napadu, typowe zmiany eeg, dokumentacja ambulatoryjna bądź szpitalna. |
|
|
| 9. | Zaburzenia neurologiczne i psychiczne uwarunkowane organicznie (encefalopatie): |
|
|
|
| a) otępienie lub ciężkie zaburzenia zachowania i emocji uniemożliwiające samodzielną egzystencję |
| 100 |
|
| b) encefalopatie ze zmianami charakterologicznymi w zależności od stopnia |
| 50–70 |
|
| c) encefalopatie bez zmian charakterologicznych |
| 30 |
|
| Uwaga: Za encefalopatią poza zespołem psychoorganicznym przemawiają odchylenia przedmiotowe w stanie neurologicznym, zmiany w zapisie eeg. Encefalopatia powinna być potwierdzona badaniami dodatkowymi. |
|
|
| 10. | Zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń OUN: |
|
|
|
| a) utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo-mózgowym |
| 5–10 |
|
| b) ujawnienie się psychozy w następstwie ciężkiego stresu |
| 50–80 |
| 11. | Zaburzenia mowy: |
|
|
|
| a) afazja całkowita (sensoryczna lub sensoryczno-motoryczna) z agrafią i aleksją |
| 80 |
|
| b) afazja całkowita motoryczna |
| 60 |
|
| c) afazja znacznego stopnia utrudniająca porozumiewanie się |
| 40 |
|
| d) afazja nieznacznego stopnia |
| 20 |
| 12. | Zespoły podwzgórzowe pourazowe (cukrzyca, moczówka prosta, nadczynność tarczycy i inne zaburzenia wewnątrzwydzielnicze pochodzenia ośrodkowego): |
|
|
|
| a) znacznie upośledzające czynność ustroju |
| 60 |
|
| b) nieznacznie upośledzające czynność ustroju |
| 30 |
| 13. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów ruchowych gałki ocznej: |
|
|
|
| a) nerwu okoruchowego: |
|
|
|
| w zakresie mięśni wewnętrznych oka – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 5–15 |
|
| w zakresie mięśni zewnętrznych oka – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 10–30 |
|
| b) nerwu bloczkowego |
| 3 |
|
| c) nerwu odwodzącego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 1–15 |
| 14. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu trójdzielnego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 10–20 |
| 15. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu twarzowego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 10–20 |
|
| Uwaga: Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej należy ocenić według poz. 49. |
|
|
| 16. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów językowo-gardłowego i błędnego – w zależności od stopnia zaburzeń mowy, połykania, oddechu, krążenia i funkcji przewodu pokarmowego |
| 10–50 |
| 17. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu dodatkowego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 5–15 |
| 18. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu podjęzykowego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 10–20 |
| B. Uszkodzenia twarzy | |||
| 19. | Uszkodzenia powłok twarzy (blizny i ubytki): |
|
|
|
| a) oszpecenia bez zaburzeń funkcji – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy |
| 1–10 |
|
| b) oszpecenia z miernymi zaburzeniami funkcji – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji |
| 10–30 |
|
| c) oszpecenia połączone z dużymi zaburzeniami funkcji (przyjmowanie pokarmów, zaburzenia oddychania, mowy, ślinotok i zaburzenia funkcji powiek itp.) – w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji |
| 30–60 |
| 20. | Uszkodzenia nosa: |
|
|
|
| a) uszkodzenie nosa bez zaburzeń oddychania i powonienia – zależnie od rozległości uszkodzenia |
| 1–10 |
|
| b) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania – zależnie od rozległości uszkodzenia i stopnia zaburzeń oddychania |
| 5–20 |
|
| c) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania i powonienia – w zależności od stopnia zaburzeń w oddychaniu i powonieniu |
| 10–25 |
|
| d) utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego |
| 5 |
|
| e) utrata nosa w całości (łącznie z kośćmi nosa) |
| 30 |
|
| Uwaga: Jeżeli uszkodzenie nosa wchodzi w zespół uszkodzeń objętych poz. 19, należy stosować ocenę według tej pozycji (tj. według poz. 19). |
|
|
| 21. | Utrata zębów: |
|
|
|
| a) siekacze i kły – za każdy ząb |
| 1 |
|
| b) pozostałe zęby począwszy od dwóch – za każdy ząb (niezależnie od zaprotezowania) |
| 1 |
| 22. | Utrata części szczęki lub żuchwy (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów) – staw rzekomy – zależnie od rozległości ubytków, stanu odżywiania i powikłań |
| 15–30 |
| 23. | Utrata szczęki (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów): |
|
|
|
| a) szczęki |
| 40 |
|
| b) żuchwy |
| 50 |
| 24. | Złamania szczęki i/lub żuchwy wygojone z przemieszczeniem odłamów: |
|
|
|
| a) bez zaburzeń czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zniekształcenia i rozwarcia szczęk |
| 1–5 |
|
| b) z zaburzeniami czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zaburzeń żucia i rozwarcia szczęk |
| 5–10 |
| 25. | Ubytek podniebienia: |
|
|
|
| a) z zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń |
| 10–30 |
|
| b) z dużymi zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń |
| 25–40 |
| 26. | Ubytki języka: |
|
|
|
| a) bez zaburzeń mowy i połykania |
| 3 |
|
| b) z zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń |
| 5–15 |
|
| c) z dużymi zaburzeniami mowy – w zależności od stopnia zaburzeń |
| 15–40 |
|
| d) całkowita utrata języka |
| 50 |
| C. Uszkodzenia narządu wzroku | |||
| 27. | a) przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie wzroku jednego lub obojga oczu stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu określa się według następującej tabeli: |
|
|
|
| Uwaga: Ostrość wzroku zawsze określa się po korekcji szkłami zarówno przy zmętnieniu rogówki lub soczewki, jak i przy współistnieniu uszkodzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego. |
|
|
|
| b) utrata wzroku jednego oka z jednoczesnym wyłuszczeniem gałki ocznej |
| 38 |
| 28. | Porażenie nastawności (akomodacji) – przy zastosowaniu szkieł poprawczych: |
|
|
|
| a) jednego oka |
| 15 |
|
| b) obojga oczu |
| 30 |
| 29. | Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów tępych: |
|
|
|
| a) rozdarcie naczyniówki jednego oka |
| wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) |
|
| b) zapalenie naczyniówki i siatkówki jednego oka, powodujące zaburzenia widzenia środkowego lub obwodowego |
| " |
|
| c) przedziurawienie plamki żółtej jednego oka |
| " |
|
| d) zanik nerwu wzrokowego |
| " |
| 30. | Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów drążących: |
|
|
|
| a) blizny rogówki lub twardówki (garbiak twardówki) |
| wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) |
|
| b) zaćma urazowa (uszkodzenie soczewki) |
| " |
|
| c) ciało obce wewnątrzgałkowe powodujące obniżenie ostrości wzroku |
| " |
| 31. | Uszkodzenia gałki ocznej wskutek urazów chemicznych i termicznych (oparzenia itp.) |
| wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) |
| 32. | Koncentryczne zwężenie pola widzenia ocenia się według niżej podanej tabeli: |
|
|
| Zwężenie do | Przy nienaruszonym drugim oku | W obojgu oczach | Przy ślepocie drugiego oka |
| 60° | 0 | 0 | 35% |
| 50° | 5% | 15% | 45% |
| 40° | 10% | 25% | 55% |
| 30° | 15% | 50% | 70% |
| 20° | 20% | 80% | 85% |
| 10° | 25% | 90% | 95% |
| Poniżej 10° | 35% | 95% | 100% |
| 33. | Połowicze niedowidzenia: |
|
|
|
| a) dwuskroniowe |
| 60 |
|
| b) dwunosowe |
| 30 |
|
| c) jednoimienne |
| 25 |
|
| d) jednoimienne górne |
| 10 |
|
| e) jednoimienne dolne |
| 40 |
| 34. | Utrata funkcji soczewki po operacyjnym usunięciu zaćmy pourazowej, bezsoczewkowość pourazowa, przy braku jednoczesnego pojedynczego widzenia obuocznego: |
|
|
|
| a) w jednym oku |
| 25 |
|
| b) w obojgu oczach |
| 40 |
| 35. | Usunięcie zaćmy pourazowej ze wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej: |
|
|
|
| a) w jednym oku |
| 15 |
|
| b) w obojgu oczach |
| 30 |
| 36. | Zaburzenia w drożności przewodów łzowych (łzawienie) |
|
|
|
| a) w jednym oku |
| 10 |
|
| b) w obojgu oczach |
| 15 |
| 37. | Odwarstwienie siatkówki jednego oka – oceniać według tabeli ostrości wzroku poz. 27a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia poz. 32 |
|
|
| 38. | Jaskra – oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32), z tym zastrzeżeniem, że ogólny procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu nie może wynosić więcej niż 35% za jedno oko i 100% za oboje oczu |
|
|
| 39. | Wytrzeszcz tętniący – w zależności od stopnia |
| 50–100 |
| 40. | Zaćma urazowa |
| wg tabeli ostrości wzroku (poz. 27a) |
| 41. | Przewlekłe zapalenie spojówek |
| 10 |
| D. Uszkodzenia narządu słuchu | |||
| 42. | Przy upośledzeniu ostrości słuchu procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się według niżej podanej tabeli: |
|
|
| Uwaga: oblicza się średnią dla ucha prawego i lewego oddzielnie dla 500, 1000 i 2000 Hz. | |||
| 43. | Urazy małżowiny usznej: |
|
|
|
| a) utrata części małżowiny |
| 5 |
|
| b) zniekształcenie małżowiny (blizny, oparzenia i odmrożenia) |
| 5–10 |
|
| – w zależności od stopnia |
|
|
|
| c) utrata jednej małżowiny |
| 15 |
|
| d) utrata obu małżowin |
| 25 |
| 44. | Zwężenie lub zarośnięcie zewnętrznego przewodu słuchowego: |
| oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42) |
|
| a) jednostronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu |
| " |
|
| b) obustronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu |
| " |
| 45. | Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego: |
|
|
|
| a) jednostronne |
| 5 |
|
| b) obustronne |
| 10 |
| 46. | Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego powikłane perlakiem, próchnicą kości lub polipem ucha – w zależności od stopnia powikłań: |
|
|
|
| a) jednostronne |
| 5–15 |
|
| b) obustronne |
| 10–20 |
| 47. | Uszkodzenie ucha środkowego w następstwie złamania kości skroniowej z upośledzeniem słuchu |
| oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42) |
| 48. | Uszkodzenie ucha wewnętrznego: |
|
|
|
| a) z uszkodzeniem części słuchowej |
| oceniać wg tabeli ostrości słuchu (poz. 42) |
|
| b) z uszkodzeniem części statycznej – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 20–50 |
|
| c) z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 30–60 |
| 49. | Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej: |
|
|
|
| a) jednostronne – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 25–40 |
|
| b) dwustronne |
| 60 |
| E. Uszkodzenia szyi, krtani, tchawicy i przełyku | |||
| 50. | Uszkodzenie gardła z upośledzeniem funkcji |
| 5–25 |
| 51. | Uszkodzenie lub zwężenie krtani pozwalające na obchodzenie się bez rurki tchawiczej – w zależności od stopnia zwężenia |
| 10–30 |
| 52. | Uszkodzenie krtani, powodujące konieczność stałego noszenia rurki tchawiczej: |
|
|
|
| a) z zaburzeniami głosu – w zależności od stopnia |
| 35–50 |
|
| b) z bezgłosem |
| 60 |
| 53. | Uszkodzenie tchawicy – w zależności od stopnia jej zwężenia |
| 20–60 |
| 54. | Uszkodzenie przełyku powodujące: |
|
|
|
| a) częściowe trudności w odżywianiu – w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywienia |
| 10–30 |
|
| b) odżywianie tylko płynami |
| 50 |
|
| c) całkowitą niedrożność przełyku ze stałą przetoką żołądkową |
| 80 |
| 55. | Uszkodzenia tkanek miękkich (skóry i mięśni) szyi z ograniczeniem ruchomości szyi – w zależności od stopnia uszkodzenia i ustawienia głowy |
| 10–30 |
|
| Uwaga: Uszkodzenia tkanek miękkich z jednoczesnym uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego należy oceniać według poz. 89. |
|
|
| F. Uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa | |||
| 56. | Blizny powłok klatki piersiowej ograniczające ruchomość klatki piersiowej – w zależności od stopnia ograniczenia ruchomości klatki piersiowej |
| 10–30 |
| 57. | Utrata gruczołu piersiowego w części lub w całości |
| 10–25 |
| 58. | Uszkodzenie przynajmniej 2 żeber (złamanie itp.): |
|
|
|
| a) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc |
| 10 |
|
| b) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i zmniejszenia pojemności życiowej płuc – w zależności od stopnia zmniejszenia pojemności życiowej |
| 15–25 |
| 59. | Złamanie mostka ze zniekształceniami |
| 10 |
| 60. | Zapalenie kości (przetoki) żeber lub mostka |
| 20 |
| 61. | Uszkodzenia płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytki tkanki płucnej, ciała obce itp.): |
|
|
|
| a) bez niewydolności oddechowej |
| 10 |
|
| b) z niewydolnością oddechową – w zależności od stopnia |
| 20–40 |
| 62. | Uszkodzenia tkanki płucnej powikłane przetokami, ropniem płuc – w zależności od stopnia niewydolności oddechowej |
| 40–80 |
|
| Uwaga: Przy orzekaniu według pozycji 61 i 62 stopień uszkodzenia tkanki płucnej i niewydolności oddechowej potwierdzić badaniem spirometrycznym i badaniem rentgenowskim. |
|
|
| 63. | Uszkodzenie serca lub osierdzia: |
|
|
|
| a) z wydolnym układem krążenia |
| 10 |
|
| b) z objawami względnej wydolności układu krążenia |
| 30 |
|
| c) z objawami niewydolności krążenia – w zależności od stopnia niewydolności |
| 40–90 |
|
| Uwaga: Stopień uszkodzenia serca oceniać należy na podstawie badania radiologicznego, elektrokardiograficznego i badania ECHO. |
|
|
| 64. | Przepukliny przeponowe – w zależności od stopnia zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego, oddychania i krążenia |
| 20–40 |
| G. Uszkodzenia brzucha i ich następstwa | |||
| 65. | Uszkodzenia powłok jamy brzusznej (przepukliny urazowe, wysiłkowe, przetoki itd.) – w zależności od umiejscowienia i rozmiarów uszkodzenia powłok jamy brzusznej |
| 5–30 |
|
| Uwaga: 1. Za przepukliny urazowe uważa się przepukliny spowodowane pourazowym uszkodzeniem powłok brzusznych (np. po rozerwaniu mięśni powłok brzusznych). 2. Za przepukliny tzw. wysiłkowe uważa się przepukliny spowodowane nagłym wysiłkiem fizycznym lub gwałtownym ruchem. |
|
|
| 66. | Uszkodzenie żołądka, jelit i sieci: |
|
|
|
| a) bez zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego i przy dostatecznym stanie odżywienia |
| 10 |
|
| b) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywienia – w zależności od stopnia zaburzeń i stanu odżywienia |
| 15–50 |
| 67. | Przetoki jelitowe, kałowe i odbyt sztuczny – w zależności od stopnia zanieczyszczania się i zmian zapalnych tkanek otaczających przetokę: |
|
|
|
| a) jelita cienkiego |
| 30–80 |
|
| b) jelita grubego |
| 20–50 |
| 68. | Przetoki okołoodbytnicze |
| 15 |
| 69. | Uszkodzenie zwieracza odbytu, powodujące stałe, całkowite nietrzymanie kału i gazów |
| 60 |
| 70. | Wypadnięcie odbytnicy – w zależności od stopnia wypadnięcia |
| 10–30 |
| 71. | Utrata śledziony: |
|
|
|
| a) bez większych zmian w obrazie krwi |
| 15 |
|
| b) ze zmianami w obrazie krwi lub i ze zrostami otrzewnowymi |
| 30 |
| 72. | Uszkodzenia wątroby, dróg żółciowych lub trzustki: |
|
|
|
| a) bez zaburzeń ich czynności |
| 5–10 |
|
| b) z zaburzeniami ich czynności w zależności od stopnia |
| 20–60 |
| H. Uszkodzenia narządów moczowo-płciowych | |||
| 73. | Uszkodzenie jednej nerki lub obu nerek powodujące upośledzenie ich funkcji – w zależności od stopnia |
| 10–25 |
| 74. | Utrata jednej nerki przy drugiej zdrowej i prawidłowo działającej |
| 35 |
| 75. | Utrata jednej nerki przy upośledzeniu funkcjonowania drugiej nerki – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji pozostałej nerki |
| 40–75 |
| 76. | Uszkodzenie moczowodu powodujące zwężenie jego światła |
| 20 |
| 77. | Uszkodzenie pęcherza – w zależności od stopnia zmniejszenia jego pojemności, zaburzeń w oddawaniu moczu, przewlekłych stanów zapalnych |
| 10–30 |
| 78. | Przetoki dróg moczowych i pęcherza moczowego – w zależności od stopnia stałego zanieczyszczania się moczem |
| 20–50 |
| 79. | Zwężenie cewki moczowej: |
|
|
|
| a) powodujące trudności w oddawaniu moczu |
| 15 |
|
| b) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu |
| 30–50 |
|
| c) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu z powikłaniami |
| 50–60 |
| 80. | Utrata prącia |
| 40 |
| 81. | Częściowa utrata prącia |
| 20 |
| 82. | Utrata jednego jądra lub jajnika |
| 20 |
| 83. | Utrata obu jąder lub obu jajników |
| 40 |
| 84. | Wodniak jądra |
| 10 |
| 85. | Utrata macicy: |
|
|
|
| a) w wieku do 50 lat |
| 40 |
|
| b) w wieku powyżej 50 lat |
| 20 |
| 86. | Uszkodzenie krocza powodujące wypadnięcie narządów rodnych: |
|
|
|
| a) pochwy |
| 10 |
|
| b) pochwy i macicy |
| 30 |
| I. Ostre zatrucia i ich następstwa | |||
| (Orzekać nie wcześniej niż po 6 miesiącach) | |||
| 87. | Nagłe zatrucie gazami lub/i substancjami (z wyjątkiem zatruć pokarmowych): |
|
|
|
| a) ze stwierdzoną utratą przytomności, lecz bez wtórnych powikłań |
| 10 |
|
| b) powodujące uszkodzenie układu krwiotwórczego i narządów wewnętrznych (rozedma, przewlekły nieżyt krtani, tchawicy i oskrzeli) – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 10–25 |
|
| Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego spowodowane nagłym zatruciem gazami należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego. |
|
|
| 88. | Nagłe zatrucie pokarmami powodujące uszkodzenie narządów miąższowych przewodu pokarmowego – w zależności od stopnia uszkodzenia |
| 5–15 |
|
| Uwaga: 1. Uszkodzenia układu nerwowego wskutek nagłych zatruć pokarmowych należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego. 2. Zatrucie włośniami nie pozostawia w zasadzie trwałych następstw. |
|
|
| J. Uszkodzenia kręgosłupa, rdzenia kręgowego i ich następstwa | |||
| 89. | Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym: |
|
|
|
| a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji lub zginania powyżej 20 stopni |
| 15 |
|
| b) całkowite zesztywnienie |
| 35 |
|
| c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem głowy |
| 50 |
| 90. | Uszkodzenie kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym: |
|
|
|
| a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji powyżej 20 stopni lub zginania do 50 cm |
| 15 |
|
| b) całkowite zesztywnienie |
| 25 |
|
| c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem tułowia |
| 40 |
| 91. | Izolowane uszkodzenia wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych – w zależności od ich liczby i zaburzeń funkcji |
| 3–10 |
| 92. | Uszkodzenia kręgosłupa powikłane zapaleniem kręgów, obecnością ciała obcego itp. ocenia się według poz. 89–91, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu |
| 10 |
| 93. | Uszkodzenia rdzenia kręgowego: |
|
|
|
| a) przy objawach poprzecznego przecięcia rdzenia z całkowitym porażeniem lub niedowładem dużego stopnia dwóch lub czterech kończyn |
| 100 |
|
| b) niedowład kończyn dolnych bez uszkodzenia górnej części rdzenia (kończyn górnych), umożliwiający poruszanie się za pomocą dwóch lasek |
| 70 |
|
| c) niedowład kończyn dolnych umożliwiający poruszanie się o jednej lasce |
| 40 |
|
| d) porażenie całkowite obu kończyn górnych z zanikami mięśniowymi, zaburzeniami czucia i zmianami troficznymi bez porażenia kończyn dolnych (po wylewie śródrdzeniowym) |
| 100 |
|
| e) niedowład znacznego stopnia obu kończyn górnych znacznie upośledzający czynność kończyn (po wylewie śródrdzeniowym) |
| 70 |
|
| f) niedowład nieznacznego stopnia obu kończyn górnych (po wylewie śródrdzeniowym) |
| 30 |
|
| g) zaburzenia ze strony zwieraczy i narządów płciowych bez niedowładów (zespół stożka końcowego) |
| 40 |
|
| h) zaburzenia czucia, zespoły bólowe bez niedowładów – w zależności od stopnia zaburzeń |
| 10–30 |
| 94. | Urazowe zespoły korzonkowe (bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane) – w zależności od stopnia: |
|
|
|
| a) szyjne |
| 5–20 |
|
| b) piersiowe |
| 5–10 |
|
| c) lędźwiowo-krzyżowe |
| 5–25 |
|
| d) guziczne |
| 5 |
| K. Uszkodzenia miednicy | |||
| 95. | Utrwalone rozejście się spojenia łonowego lub rozerwanie stawu krzyżowo-biodrowego – w zależności od stopnia przemieszczenia i zaburzeń chodu |
| 10–35 |
| 96. | Złamanie miednicy z przerwaniem obręczy biodrowej jedno- lub wielomiejscowe – w zależności od zniekształcenia i upośledzenia chodu: |
|
|
|
| a) w odcinku przednim (kość łonowa, kulszowa) |
| 5–20 |
|
| b) w odcinku przednim i tylnym (typ Malgaigne'a) |
| 15–45 |
| 97. | Złamanie dna panewki – w zależności od upośledzenia funkcji stawu i zmian zniekształcających: |
|
|
|
| a) bez zwichnięcia centralnego |
| 10–20 |
|
| b) ze zwichnięciem centralnym |
| 20–40 |
| 98. | Izolowane złamanie miednicy (talerz biodrowy, kolce biodrowe, guz kulszowy) – w zależności od zniekształcenia i zaburzeń funkcji |
| 5–20 |
|
| Uwaga: Towarzyszące uszkodzenia narządów miednicy i objawy neurologiczne ocenia się dodatkowo według pozycji dotyczących odpowiednich uszkodzeń narządów miednicy lub uszkodzeń neurologicznych. |
|
|
| L. Uszkodzenia kończyny górnej | |||
|
| Uwaga: Przy uszkodzeniach kończyn górnych u osób leworęcznych stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się według zasad przewidzianych w tabeli, przyjmując dla uszkodzeń ręki prawej procenty ustalone dla ręki lewej, a dla uszkodzenia ręki lewej procenty ustalone dla ręki prawej. |
|
|
| Łopatka | |||
| 99. | Złamanie łopatki: |
|
|
|
| a) wygojone złamanie łopatki z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyny |
| 5 |
|
| b) wygojone z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny w zależności od stopnia | prawa lewa | 10–40 5–30 |
|
| Uwaga: Normy pozycji 99 uwzględniają również ewentualne powikłania neurologiczne. |
|
|
| Obojczyk | |||
| 100. | Wadliwe wygojone złamanie obojczyka – w zależności od stopnia zniekształcenia i ograniczenia ruchów | prawy lewy | 5–25 5–20 |
| 101. | Staw rzekomy obojczyka ograniczający ruchy kończyny | prawy lewy | 25 20 |
| 102. | Zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego lub obojczykowo-mostkowego – w zależności od ograniczenia ruchów, upośledzenia zdolności dźwigania i stopnia zniekształcenia | prawy lewy | 5–25 5–20 |
| 103. | Uszkodzenia obojczyka powikłane przewlekłym zapaleniem kości i obecnością ciał obcych ocenia się według pozycji 100–102, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o: |
| 5 |
|
| Uwaga: Przy współistniejących powikłaniach neurologicznych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń odpowiednich odcinków kończyny – w zależności od stopnia wypadnięcia funkcji. |
|
|
| Bark | |||
| 104. | Przewlekłe zmiany stawu barkowego – w zależności od stopnia ograniczenia funkcji i przykurczu | prawy lewy | 5–30 5–25 |
| 105. | Zastarzałe nieodprowadzone zwichnięcie stawu barkowego – w zależności od zakresu ruchów i ustawienia kończyny | prawy lewy | 20–30 15–30 |
| 106. | Nawykowe zwichnięcia barku potwierdzone dokumentacją medyczną | prawy lewy | 25 20 |
| 107. | Staw cepowy w następstwie pourazowych ubytków kości – w zależności od zaburzeń funkcji | prawy lewy | 25–40 20–35 |
|
| Uwaga: Staw wiotki z powodu porażeń ocenia się według norm neurologicznych. |
|
|
| 108. | Zesztywnienie stawu barkowego: |
|
|
|
| a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym (w odwiedzeniu około 70°, antepozycja 35° i rotacja zewnętrzna około 25°) w zależności od ustawienia i funkcji | prawy lewy | 20–35 15–30 |
|
| b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym | prawy lewy | 40 35 |
| 109. | Bliznowaty przykurcz stawu barkowego w zależności od zaburzeń czynności stawu | prawy lewy | 5–15 5–10 |
| 110. | Uszkodzenie barku powikłane przewlekłym zapaleniem kości, obecnością ciał obcych, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 104–109, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu – w zależności od stopnia powikłań i upośledzenia funkcji | prawy lewy | 5–35 5–25 |
| 111. | Utrata kończyny w barku | prawa lewa | 75 70 |
| 112. | Utrata kończyny wraz z łopatką | prawa lewa | 80 75 |
| Ramię | |||
| 113. | Złamanie kości ramiennej – w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji kończyny: |
|
|
|
| a) z niewielkim przemieszczeniem i zaburzeniem osi | prawa lewa | 5–15 5–10 |
|
| b) ze znacznym przemieszczeniem i skróceniem | prawa lewa | 15–30 10–25 |
|
| c) złamania powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, brakiem zrostu, stawem rzekomym, ciałami obcymi i zmianami neurologicznymi | prawa lewa | 30–55 25–50 |
| 114. | Uszkodzenia mięśni, ścięgien i ich przyczepów w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji: |
|
|
|
| a) mięśnia dwugłowego | prawa lewa | 5–15 5–10 |
|
| b) uszkodzenia innych mięśni ramienia | prawa lewa | 5–20 5–15 |
| 115. | Utrata kończyny w obrębie ramienia: |
|
|
|
| a) z zachowaniem tylko 1/3 bliższej kości ramiennej | prawa lewa | 70 65 |
|
| b) przy dłuższych kikutach | prawa lewa | 65 60 |
| 116. | Przepukliny mięśniowe ramienia |
| 3 |
| Staw łokciowy | |||
| 117. | Złamanie obwodowej nasady kości ramiennej – w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym: |
|
|
|
| a) bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczenia ruchomości | prawa lewa | 5–15 5–10 |
|
| b) z dużym zniekształceniem i ze znacznym przykurczem | prawa lewa | 15–30 10–25 |
| 118. | Zesztywnienie stawu łokciowego: |
|
|
|
| a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i z zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia (75°–110°) | prawy lewy | 30 25 |
|
| b) z brakiem ruchów obrotowych | prawy lewy | 35 30 |
|
| c) w ustawieniu wyprostnym lub zbliżonym (160°–180°) | prawy lewy | 50 45 |
|
| d) w innych ustawieniach – zależnie od przydatności czynnościowej kończyny | prawy lewy | 30–45 25–40 |
| 119. | Przykurcz w stawie łokciowym – w zależności od zakresu zgięcia, wyprostu i stopnia zachowania ruchów obrotowych przedramienia: |
|
|
|
| a) przy niemożności zgięcia do 90° | prawy lewy | 10–30 5–25 |
|
| b) przy możliwości zgięcia ponad kąt prosty | prawy lewy | 5–20 5–15 |
|
| Uwaga: Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie stawu łokciowego należy oceniać według pozycji 117–119. |
|
|
| 120. | Cepowy staw łokciowy – w zależności od stopnia wiotkości i stanu mięśni | prawy lewy | 15–30 10–25 |
| 121. | Uszkodzenia stawu łokciowego powikłane przewlekłym stanem zapalnym, przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według pozycji 117–120, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o: |
| 5 |
| Przedramię | |||
| 122. | Złamania w obrębie dalszych nasad jednej lub obu kości przedramienia, powodujące ograniczenia ruchomości nadgarstka i zniekształcenia – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych: |
|
|
|
| a) ze zniekształceniem | prawy lewy | 5–15 5–10 |
|
| b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.) | prawy lewy | 15–25 10–20 |
| 123. | Złamania trzonów jednej lub obu kości przedramienia – w zależności od przemieszczeń, zniekształceń i zaburzeń czynnościowych: |
|
|
|
| a) ze zniekształceniem i zaznaczonymi zaburzeniami funkcji | prawe lewe | 5–15 3–10 |
|
| b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.) | prawe lewe | 15–35 10–30 |
| 124. | Staw rzekomy kości promieniowej | prawy lewy | 30 25 |
| 125. | Staw rzekomy kości łokciowej | prawy lewy | 20 15 |
| 126. | Brak zrostu, staw rzekomy obu kości przedramienia | prawe lewe | 40 35 |
| 127. | Uszkodzenie przedramienia powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, obecnością ciał obcych, ubytkiem tkanki kostnej i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 122–126, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań |
| 5–15 |
| 128. | Utrata kończyny w obrębie przedramienia – w zależności od charakteru kikuta i jego przydatności do oprotezowania | prawa lewa | 55–65 50–60 |
| 129. | Utrata przedramienia w sąsiedztwie stawu nadgarstkowego | prawe lewe | 55 50 |
| Nadgarstek | |||
| 130. | Ograniczenia ruchomości w obrębie nadgarstka w następstwie jego uszkodzeń (skręcenia, zwichnięcia, złamania kości nadgarstka, martwice aseptyczne tych kości) – w zależności od ustawienia, zakresu ruchów, objawów bólowych i troficznych oraz funkcji palców: |
|
|
|
| a) ograniczenie ruchomości | prawy lewy | 5–10 3–8 |
|
| b) ograniczenie ruchomości dużego stopnia | prawy lewy | 10–20 8–15 |
|
| c) ograniczenia ruchomości dużego stopnia z ustawieniem ręki czynnościowo niekorzystnym | prawy lewy | 20–30 15–25 |
| 131. | Całkowite zesztywnienie w obrębie nadgarstka: |
|
|
|
| a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców | prawy lewy | 15–30 10–25 |
|
| b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców | prawy lewy | 25–45 20–40 |
| 132. | Uszkodzenia nadgarstka powikłane głębokimi, trwałymi zmianami troficznymi, przewlekłym ropnym zapaleniem kości nadgarstka, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 130 i 131, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o: |
| 1–10 |
| 133. | Utrata ręki na poziomie nadgarstka | prawa lewa | 55 50 |
| Ł. Śródręcze i palce | |||
| Kciuk | |||
| 134. | Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) – w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka: |
|
|
|
| a) z przemieszczeniem | prawy lewy | 5–10 3–8 |
|
| b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem | prawy lewy | 10–20 8–15 |
|
| Uwaga: Przy ocenie stopnia zaburzeń czynności kciuka należy brać pod uwagę przede wszystkim zdolność przeciwstawienia i chwytu. |
|
|
| 135. | Utraty w obrębie kciuka: |
|
|
|
| a) utrata opuszki | prawy lewy | 5 3 |
|
| b) utrata paliczka paznokciowego | prawy lewy | 10 8 |
|
| c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka) | prawy lewy | 15 10 |
|
| d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza | prawy lewy | 20 15 |
|
| e) utrata obu paliczków z kością śródręcza | prawy lewy | 30 25 |
| 136. | Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: |
|
|
|
| a) ograniczenie funkcji | prawy lewy | 3–10 1–8 |
|
| b) znaczne ograniczenie funkcji | prawy lewy | 10–20 8–15 |
|
| c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka | prawy lewy | 20–30 15–25 |
| Palec wskazujący | |||
| 137. | Utraty w obrębie palca wskazującego: |
|
|
|
| a) utrata opuszki | prawy lewy | 5 3 |
|
| b) utrata paliczka paznokciowego | prawy lewy | 7 5 |
|
| c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowego | prawy lewy | 8 5 |
|
| d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/3 | prawy lewy | 12 10 |
|
| e) utrata trzech paliczków | prawy lewy | 17 15 |
|
| f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza | prawy lewy | 23 20 |
| 138. | Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: |
|
|
|
| a) ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia | prawy lewy | 3–8 1–5 |
|
| b) znaczne ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia | prawy lewy | 8–12 5–10 |
|
| c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela | prawy lewy | 17 15 |
| Palec trzeci, czwarty i piąty | |||
| 139. | Utrata całego paliczka lub części paliczka: |
|
|
|
| a) palca trzeciego i czwartego – za każdy paliczek | prawy lewy | 3 2 |
|
| b) palca piątego – za każdy paliczek | prawy lewy | 1 1 |
| 140. | Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza | prawy lewy | 12 8 |
| 141. | Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: |
|
|
|
| a) ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia | prawy lewy | 2 1 |
|
| b) znaczne ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia | prawy lewy | 4 3 |
|
| c) bezużyteczność palca granicząca z utratą | prawy lewy | 7 5 |
|
| Uwaga: Przy uszkodzeniach obejmujących większą liczbę palców globalna ocena musi być niższa niż całkowita utrata tych palców i odpowiadać stopniowi użyteczności ręki. Uszkodzenia obejmujące wszystkie palce z pełną utratą użyteczności ręki nie mogą przekroczyć dla ręki prawej 55% a dla lewej 50%. |
|
|
| M. Uszkodzenia kończyny dolnej | |||
| Biodro | |||
| 142. | Utrata kończyny dolnej przez wyłuszczenie jej w stawie biodrowym lub odjęcie w okolicy podkrętarzowej |
| 85 |
| 143. | Przykurcze i ograniczenia ruchów w stawie biodrowym w następstwie uszkodzeń tkanek miękkich – w zależności od stopnia |
| 5–25 |
| 144. | Zesztywnienie stawu biodrowego – w zależności od ustawienia i wtórnych zaburzeń statyki i dynamiki: |
|
|
|
| a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym |
| 20–35 |
|
| b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym |
| 30–60 |
| 145. | Inne następstwa uszkodzeń stawu biodrowego (zwichnięć, złamań bliższej nasady kości udowej, złamań szyjki, złamań przezkrętarzowych i podkrętarzowych, złamań krętarzy itp.) – w zależności od zakresu ruchów przemieszczeń, skrócenia, zniekształceń i różnego rodzaju zmian wtórnych oraz dolegliwości subiektywnych: |
|
|
|
| a) ze zmianami miernego stopnia |
| 5–20 |
|
| b) ze zmianami dużego stopnia |
| 20–40 |
|
| c) z bardzo ciężkimi zmianami miejscowymi i dolegliwościami wtórnymi (kręgosłup, staw krzyżowo-biodrowy, kolano itp.) |
| 40–65 |
| 146. | Przykurcze i zesztywnienia powikłane przewlekłym zapaleniem tkanki kostnej, z przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według pozycji 142–145, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o: |
| 5–15 |
|
| Uwaga: Jako wynik urazowego uszkodzenia biodra zgłaszane są często następujące zmiany chorobowe: krwiopochodne ropne zapalenie kości, gruźlica kostno-stawowa, nowotwory, martwice aseptyczne kości, biodro szpotawe dorastających i inne zniekształcenia powodujące zaburzenia statyki. Przy tego rodzaju stanach chorobowych należy szczególną uwagę zwracać na istnienie związku przyczynowego między tymi schorzeniami a wypadkiem. |
|
|
| Udo | |||
| 147. | Złamanie kości udowej – w zależności od zniekształceń, skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach: |
|
|
|
| a) z nieznacznymi zmianami i skróceniem do 4 cm |
| 5–15 |
|
| b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm |
| 15–30 |
|
| c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami |
| 30–40 |
| 148. | Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych |
| 40–60 |
| 149. | Uszkodzenia skóry, mięśni, ścięgien (oparzenia, przecięcia, pęknięcia podskórne, przepukliny mięśniowe itp.) – w zależności od zaburzeń funkcji itp. |
| 5–20 |
| 150. | Uszkodzenia dużych naczyń, tętniaki pourazowe – w zależności od stopnia wtórnych zaburzeń troficznych |
| 5–30 |
| 151. | Uszkodzenia uda powikłane przewlekłym ropnym zapaleniem kości, przetokami, ciałami obcymi, skostnieniem pozaszkieletowym i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 147–150, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o: |
| 1–10 |
| 152. | Uszkodzenia uda powikłane współistniejącym uszkodzeniem nerwu kulszowego ocenia się według pozycji 147–150, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów uszkodzenia nerwu o: |
| 10–65 |
|
| Uwaga: Łączny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ocenianego według pozycji 147–150 i 152 nie może przekroczyć 70%. |
|
|
| 153. | Utrata kończyny – zależnie od długości kikuta i przydatności jego cech do oprotezowania |
| 50–70 |
| Kolano | |||
| 154. | Zesztywnienie stawu kolanowego: |
|
|
|
| a) w pozycji funkcjonalnej korzystnej 0–15° |
| 30 |
|
| b) przy większych stopniach zgięcia lub przeproście powyżej –10° (minus 10°) stosuje się ocenę wg pp. a) – zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu za każde 4° odchylenie ponad granicę 15° lub –10° o: |
| 1 |
| 155. | Trwałe ograniczenia ruchomości stawu kolanowego w następstwie uszkodzeń samego stawu (uszkodzenia więzadłowe, torebkowe, łąkotek, kości tworzących staw kolanowy itd.) – w zależności od charakteru przykurczu i zakresu ubytku funkcji: |
|
|
|
| a) utrata ruchomości w zakresie 0–40° za każde 2° ubytku ruchu |
| 1 |
|
| b) utrata ruchomości w zakresie 40°–90° za każde 5° ubytku ruchu |
| 1 |
|
| c) utrata ruchomości w zakresie 90°–120° za każde 10° ubytku ruchu |
| 1 |
|
| Uwaga: prawidłowo funkcjonalny zakres ruchów przyjmuje się w granicach 0°–120°. |
|
|
| 156. | Inne następstwa uszkodzeń kolana: skrócenie kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłe zapalne, zapalenia ropne, ciała obce, przetoki itp. – w zależności od stopnia |
| 1–20 |
| 157. | Utrata kończyny na poziomie stawu kolanowego |
| 65 |
| Podudzie | |||
| 158. | Złamanie kości podudzia – w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny itp.: |
|
|
|
| a) ze zmianami lub skróceniem do 4 cm |
| 5–15 |
|
| b) z dużymi wtórnymi zmianami lub ze skróceniem od 4 cm do 6 cm |
| 15–25 |
|
| c) ze skróceniem powyżej 6 cm lub bardzo rozległymi zmianami wtórnymi i dodatkowymi powikłaniami w postaci przewlekłego zapalenia kości, przetok, zmian troficznych skóry z owrzodzeniami, stawów rzekomych, ubytków kostnych i zmian neurologicznych |
| 25–50 |
| 159. | Izolowane złamania strzałki (oprócz kostki bocznej) |
| 3 |
| 160. | Uszkodzenia tkanek miękkich podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien – zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy |
| 5–20 |
| 161. | Utrata kończyny w obrębie podudzia – w zależności od charakteru kikuta, długości, przydatności do oprotezowania i zmian wtórnych w obrębie kończyny: |
|
|
|
| a) przy długości kikuta do 8 cm mierząc od szpary stawowej |
| 60 |
|
| b) przy dłuższych kikutach |
| 40–55 |
| Stawy skokowe, stopa | |||
| 162. | Ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) – w zależności od ich stopnia i dolegliwości: |
|
|
|
| a) bez zniekształceń |
| 1–15 |
|
| b) ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy |
| 15–25 |
|
| c) powikłane przewlekłym zapaleniem kości i stawu, przetokami, martwicą aseptyczną, zmianami neurologicznymi itp. |
| 25–40 |
| 163. | Zesztywnienie stawu skokowego – w zależności od ustawienia stopy, zmian wtórnych i powikłań: |
|
|
|
| a) pod kątem zbliżonym do prostego |
| 10–20 |
|
| b) w innych ustawieniach czynnościowo niekorzystnych |
| 20–40 |
| 164. | Złamania kości piętowej lub skokowej z przemieszczeniem, zniekształceniem i innymi zmianami wtórnymi: |
|
|
|
| a) miernego stopnia – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych |
| 5–15 |
|
| b) znacznego stopnia lub z powikłaniami – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych |
| 15–30 |
| 165. | Utrata kości piętowej lub skokowej |
| 40 |
| 166. | Uszkodzenia kości stępu z przemieszczeniem, zniekształceniami i innymi zmianami wtórnymi: |
|
|
|
| a) miernego stopnia – zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych |
| 5–10 |
|
| b) znacznego stopnia lub innymi powikłaniami – zależnie od wielkości zaburzeń |
| 10–20 |
| 167. | Złamania kości śródstopia z przemieszczeniem, zniekształceniem stopy: |
|
|
|
| a) złamania I lub V kości z wyraźnym przemieszczeniem – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych |
| 5–15 |
|
| b) złamania II, III lub IV kości śródstopia – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych |
| 3–10 |
|
| c) złamania trzech i więcej kości śródstopia – w zależności od zaburzeń czynnościowych |
| 10–20 |
| 168. | Złamania kości śródstopia powikłane zapaleniem kości, przetokami, wtórnymi zmianami troficznymi i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 167, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o: |
| 1–10 |
| 169. | Inne uszkodzenia stopy pozostawiające zmiany bliznowate i zniekształcające – w zależności od stopnia upośledzenia czynności |
| 1–15 |
| 170. | Utrata stopy w całości |
| 50 |
| 171. | Utrata stopy na poziomie stawu Choparta |
| 40 |
| 172. | Utrata stopy w stawie Lisfranka |
| 35 |
| 173. | Utrata stopy w obrębie kości śródstopia – zależnie od rozległości utraty przedstopia i cech kikuta |
| 20–30 |
| Palce stopy | |||
| 174. | Utrata paliczka paznokciowego palucha |
| 5 |
| 175. | Utrata całego palucha |
| 7 |
| 176. | Utrata palucha wraz z kością śródstopia – w zależności od rozmiaru utraty kości śródstopia |
| 10–20 |
| 177. | Utrata palców II–V w części lub całości – za każdy palec |
| 2 |
| 178. | Utrata V palca wraz z kością śródstopia – zależnie od wielkości utraty kości śródstopia |
| 5–10 |
| 179. | Utrata palców II–IV z kością śródstopia – zależnie od wielkości utraty kości śródstopia, za każdy palec |
| 3–5 |
| 180. | Inne uszkodzenia i zniekształcenia palców – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji |
| 1–5 |
| N. Porażenia lub niedowłady poszczególnych nerwów obwodowych | |||
| 181. | Uszkodzenie częściowe lub całkowite – w zależności od stopnia zaburzeń: |
|
|
|
| a) nerwu przeponowego poniżej jego połączenia z nerwem podobojczykowym |
| 5–15 |
|
| b) nerwu piersiowego długiego | prawy lewy | 5–15 5–10 |
|
| c) nerwu pachowego | prawy lewy | 15–25 10–20 |
|
| d) nerwu mięśniowo-skórnego | prawy lewy | 10–25 5–20 |
|
| e) nerwu promieniowego powyżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia | prawy lewy | 15–45 5–35 |
|
| f) nerwu promieniowego poniżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia | prawy lewy | 10–30 5–25 |
|
| g) nerwu promieniowego nad wejściem do kanału mięśnia odwracacza przedramienia | prawy lewy | 5–25 5–15 |
|
| h) nerwu promieniowego po wyjściu z kanału mięśnia odwracacza przedramienia | prawy lewy | 5–15 1–10 |
|
| i) nerwu pośrodkowego w zakresie ramienia | prawy lewy | 10–40 5–30 |
|
| j) nerwu pośrodkowego w zakresie nadgarstka | prawy lewy | 5–25 5–15 |
|
| k) nerwu łokciowego | prawy lewy | 10–30 5–20 |
|
| l) splotu barkowego części nadobojczykowej (górnej) | prawy lewy | 15–25 10–20 |
|
| m) splotu barkowego części podobojczykowej (dolnej) | prawy lewy | 25–45 20–40 |
|
| n) pozostałych nerwów odcinka szyjno-piersiowego |
| 1–15 |
|
| o) nerwu zasłonowego |
| 5–15 |
|
| p) nerwu udowego |
| 10–30 |
|
| q) nerwów pośladkowych (górnego i dolnego) |
| 10–20 |
|
| r) nerwu sromowego wspólnego |
| 5–25 |
|
| s) nerwu kulszowego przed podziałem na nerw piszczelowy i strzałkowy (normę w wysokości ponad 50% stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach) |
| 20–60 |
|
| t) nerwu piszczelowego (normę w wysokości ponad 30% stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach) |
| 10–40 |
|
| u) nerwu strzałkowego |
| 10–20 |
|
| v) splotu lędźwiowo-krzyżowego |
| 40–70 |
|
| w) pozostałych nerwów odcinka lędźwiowo-krzyżowego |
| 1–10 |
|
| Uwaga: Według pozycji 181 ocenia się tylko uszkodzenia nerwów obwodowych. W przypadkach współistnienia uszkodzeń kostnych, mięśniowych i nerwowych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń kończyn górnych i dolnych. |
|
|
| 182. | Kauzalgie potwierdzone obserwacją szpitalną – w zależności od stopnia zmian troficznych i nasilenia bólów | prawy lewy | 30 50 |
| O. Choroby zawodowe | |||
| 183. | Zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje chemiczne |
| 0–100 |
|
| Uwaga: Procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w zależności od rodzaju substancji chemicznej, rodzaju uszkodzenia, tj. zespołu objawów klinicznych i stopnia upośledzenia sprawności ustroju, obniżającego zdolność do pracy zarobkowej. Przy ocenie należy również posługiwać się ustaleniami określonymi w poz. 87 i 88 tabeli wraz z uwagami zawartymi w tych pozycjach. |
|
|
| 184. | Pylice płuc: |
|
|
|
| 1) pylica krzemowa |
|
|
|
| 2) pylica górników kopalń węgla |
|
|
|
| 3) pylico-gruźlica |
|
|
|
| 4) pylica spawaczy |
|
|
|
| 5) pylica azbestowa |
|
|
|
| 6) inne rodzaje pylic |
|
|
|
| a. pylice płuc bez zaburzenia sprawności układu oddechowego stanowiące profilaktyczne przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie pyłu zwłókniającego w stężeniach przekraczających NDS |
| 10–20 |
|
| b. pylice płuc z zaburzeniami sprawności wentylacyjnej lub wymiany gazów w płucach z ograniczeniem wydolności wysiłkowej układu oddechowego |
| 21–60 |
|
| c. pylice płuc z objawami przewlekłego serca płucnego lub niewydolności oddechowo-krążeniowej |
| 61–100 |
| 185. | Przewlekłe nieodwracalne schorzenia układu oddechowego powstałe w następstwie działania substancji: toksycznych, drażniących, uczulających (alergenów) w razie stwierdzenia niewydolności układu oddechowego: |
|
|
|
| a) przewlekłe nieswoiste choroby układu oddechowego (PNChUO) w okresie wydolności układu oddechowego, stanowiące profilaktycznie uzasadnione przeciwwskazanie do dalszej pracy w narażeniu na kontakt z czynnikami zawodowymi, uszkadzającymi układ oddechowy |
| 10–20 |
|
| b) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc) w okresie względnej wydolności układu oddechowego (ograniczenie wydolności wentylacyjnej po obciążeniu wysiłkiem fizycznym) |
| 20–40 |
|
| c) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc i innymi chorobami układu oddechowego) w okresie niewydolności oddechowej |
| 40–80 |
|
| d) rozwinięty, zaawansowany, przewlekły zespół płucno-sercowy w okresie niewydolności układu krążeniowo-oddechowego, który może wymagać opieki innych osób |
| 80–100 |
| 186. | Byssinoza |
|
|
|
| a) postać bez upośledzenia sprawności z powodu zmniejszonej tolerancji wysiłku lub zmniejszonej sprawności wentylacyjnej płuc |
| 10–20 |
|
| b) postać z trwałym upośledzeniem sprawności z powodu zmniejszonej tolerancji wysiłku lub zmniejszonej sprawności wentylacyjnej płuc |
| 20–60 |
| 187. | Zapalenie obrzękowe krtani o podłożu alergicznym |
| oceniać według poz. 51 i 52 |
| 188. | Przedziurawienie przegrody nosa wywołane substancjami o działaniu żrącym lub drażniącym |
| oceniać według poz. 20 |
| 189. | Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat: |
|
|
|
| a) guzki głosowe twarde |
| 10–30 |
|
| b) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych |
| 10–40 |
|
| c) niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią |
| 10–30 |
| 190. | Choroby wywołane działaniem promieniowania jonizującego |
| 0–100 |
| 191. | Nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi |
| 20–100 |
|
| Uwaga: Stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od lokalizacji zmian nowotworowych i ich zaawansowania. |
|
|
| 192. | Choroby skóry w zależności od lokalizacji, rozległości i natężenia zmian |
| 0–50 |
| 193. | Schorzenia nerwów, mięśni, ścięgien, pochewek ścięgnistych, kaletek maziowych, tkanek okołostawowych – powodujące nieodwracalne zmiany w układzie ruchowym, wywołane sposobem wykonywania pracy |
| 5–50 |
| 194. | Uszkodzenia narządu słuchu związane ze stałym narażeniem na działanie nadmiernego hałasu |
|
|
|
| Uwaga: Oceny stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu należy dokonywać na podstawie ustaleń określonych w poz. 42 tabeli. |
|
|
| 195. | Zespół wibracyjny: |
|
|
|
| a) choroba wibracyjna wyrównana (postać parestezyjno-czuciowa, wstępne stadium zmian naczyniowych, drobne zmiany kostne wykryte radiologicznym badaniem układu kostno-stawowego), stanowiąca przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie wibracji |
| 25–40 |
|
| b) choroba wibracyjna niewyrównana |
| 45–80 |
| 196. | Choroby wywołane pracą w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego: |
| 0–100 |
|
| a) choroba dekompresyjna |
|
|
|
| b) urazy ciśnieniowe |
|
|
|
| c) następstwa oddychania mieszaninami gazowymi pod zwiększonym ciśnieniem |
|
|
| 197. | Choroby wywołane działaniem wysokich albo niskich temperatur otoczenia: |
| 0–100 |
|
| a) udar cieplny albo jego następstwa |
|
|
|
| b) wyczerpanie cieplne albo jego następstwa |
|
|
|
| c) odmroziny |
|
|
| 198. | Choroby narządu wzroku wywołane czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi |
| 0–100 |
|
| Uwaga: Przy ocenie stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu należy posiłkować się ustaleniami określonymi w poz. 27–41 tabeli. |
|
|
| 199. | Choroby zakaźne lub pasożytnicze |
| 0–100 |
Uwaga:
Stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od skutków, jakie choroba pozostawiła w narządach i układach.
- Data ogłoszenia: 2013-08-22
- Data wejścia w życie: 2013-08-22
- Data obowiązywania: 2019-01-11
- Dokument traci ważność: 2020-02-12
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA