Dziennik Ustaw - rok 2011 nr 206 poz. 1225

815a

V48

Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) Przeciwciała (anty-HCV)

255a

86.04

Nacięcie lub drenaż skóry lub tkanki podskórnej – inne

302a

60.111

Biopsja stercza przezodbytnicza wielomiejscowa

306a

64.0

Operacja stulejki

4.

Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych:

Wymagania formalne

1) oddział szpitalny prowadzący leczenie żywieniowe;

2) apteka szpitalna;

3) poradnia prowadząca leczenie chorych żywionych pozajelitowo w warunkach domowych.

99.153

Całkowite żywienie pozajelitowe

Personel

1) lekarze – lekarz specjalista w dziedzinie medycyny,
w której program szkolenia do uzyskania specjalizacji obejmuje żywienie pozajelitowe, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu
żywienia pozajelitowego w warunkach domowych, a w przypadku leczenia dzieci – lekarz specjalista w dziedzinie pediatrii, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych, lub udokumentowany dostęp do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie pediatrii, posiadającego zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych;

2) pielęgniarki – posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego;

3) farmaceuta – posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego w warunkach domowych;

4) dietetyk.

Wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną

1) sprzęt do założenia permanentnego dostępu żylnego (w sali operacyjnej z ramieniem C do śródoperacyjnej oceny położenia cewnika);

2) sprzęt do naprawy cewników permanentnych;

3) pompy infuzyjne do żywienia pozajelitowego w przypadku wskazań (dzieci, młodzież, dorośli wymagający sterowanego wlewu).

Zapewnienie realizacji badań

1) laboratoryjnych: gazometria, jonogram, glikemia, stężenie triglicerydów, cholesterolu, mocznika i kreatyniny w surowicy, białko i albuminy, bilirubina, AspAT, AlAT, GGTP, AP, morfologia, CRP, układ krzepnięcia, badanie ogólne moczu – co najmniej raz na kwartał;

2) densytometria DXA – w ciągu pierwszych sześciu miesięcy leczenia dorosłych, a następnie według potrzeb, a w przypadku leczenia dzieci według potrzeb;

3) pozostałych:

a) USG jamy brzusznej,

b) badania kontrastowe naczyń,

c) diagnostyka mikrobiologiczna

– według potrzeb.

Pozostałe wymagania

Dostęp do badań i procedur medycznych:

1) laboratorium diagnostycznego biochemicznego, czynnego całą dobę;

2) laboratorium mikrobiologicznego z możliwością wykonywania posiewów krwi w kierunku bakterii i grzybów;

3) zakładu radiologii, czynnego całą dobę;

4) pracowni tomografii komputerowej z możliwością uwidocznienia żył centralnych;

5) pracowni densytometrycznej.

Kwalifikacja pacjenta do leczenia pozajelitowego następuje w warunkach szpitalnych. Świadczenie dotyczy pacjentów, którzy z powodu braku możliwości podaży substancji odżywczych w ilości wystarczającej do utrzymania przy życiu drogą naturalną wymagają długotrwałego podawania substancji odżywczych w sposób inny niż drogą przewodu pokarmowego. Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych polega na podawaniu substancji odżywczych drogą dożylną w domu pacjenta wraz z kompleksową opieką nad pacjentem, wynikającą z choroby podstawowej i prowadzonego leczenia, obejmującą:

1) przygotowanie pacjenta lub opiekunów do leczenia w warunkach domowych;

2) zapewnienie ciągłego kontaktu telefonicznego z pacjentem lub opiekunami;

3) program badań kontrolnych zgodnie z terminarzem wizyt oraz według potrzeb w:

a) poradni prowadzącej leczenie pacjentów żywionych pozajelitowo w warunkach domowych lub

b) domu pacjenta

– co najmniej raz na kwartał;

4) dostarczanie preparatów, sprzętu i niezbędnych środków opatrunkowych do domu pacjenta;

5) zapewnienie hospitalizacji w ośrodku prowadzącym leczenie żywieniowe w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań oraz innych wskazań wymagających leczenia szpitalnego, pozostających w związku z leczeniem żywieniowym;

6) transport pacjenta do ośrodka w celu badań lub hospitalizacji w przypadku wskazań do transportu medycznego.

Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych: podawanie białka i energii oraz elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody drogą dożylną prowadzone w domu pacjenta. Immunomodulujące żywienie pozajelitowe w warunkach domowych:

podawanie białka i energii oraz elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody drogą dożylną z dodaniem substancji modulujących działanie układu immunologicznego – glutaminy lub omega-3 kwasów tłuszczowych (w postaci oleju rybiego) w dawce nie mniejszej niż 0,2 g glutaminy/kg masy ciała/dobę lub 0,1 g oleju rybiego/kg masy ciała/dobę żywienia pozajelitowego u chorych dorosłych i 0,5–1 g/kg masy ciała/dobę oleju rybiego u niemowląt i małych dzieci.

5.

Żywienie dojelitowe w warunkach domowych:

Wymagania formalne

1) dostęp do apteki szpitalnej;

2) poradnia prowadząca leczenie pacjentów żywionych dojelitowo w warunkach domowych.

99.87

Żywienie dojelitowe

Personel

1) lekarze – lekarz specjalista w dziedzinie medycyny, w której program szkolenia do uzyskania specjalizacji obejmuje żywienie dojelitowe, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych, a w przypadku leczenia dzieci – lekarz specjalista w dziedzinie pediatrii, posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych, lub udokumentowany dostęp do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie pediatrii, posiadającego zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych;

2) pielęgniarki – posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego;

3) farmaceuta – posiadający zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu żywienia dojelitowego w warunkach domowych;

4) dietetyk.

Wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną

1) zgłębniki nosowo-żołądkowe, nosowo-jelitowe;

2) sprzęt do założenia/naprawy/wymiany przetoki odżywczej;

3) pompy do żywienia dojelitowego.

Zapewnienie realizacji badań

1) laboratoryjnych: jonogram, glikemia, mocznik i kreatynina w surowicy, białko i albuminy, bilirubina, AspAT, AlAT, GGTP, AP, morfologia, stężenie triglicerydów, cholesterolu, CRP, układ krzepnięcia, badanie ogólne moczu – co najmniej raz na kwartał;

2) pozostałych:

a) diagnostyka obrazowa, w tym USG,

b) diagnostyka mikrobiologiczna

– według potrzeb.

Pozostałe wymagania

Dostęp do badań i procedur medycznych:

1) laboratorium diagnostycznego biochemicznego, czynnego całą dobę;

2) laboratorium mikrobiologicznego z możliwością wykonywania posiewów krwi w kierunku bakterii i grzybów;

3) zakładu radiologii diagnostyki obrazowej, czynnego całą dobę;

4) pracowni endoskopii przewodu pokarmowego;

5) współpracującego oddziału szpitalnego.

Kwalifikacja pacjenta do leczenia dojelitowego następuje w warunkach szpitalnych lub w poradni prowadzącej leczenie żywieniowe.

Świadczenie dotyczy pacjentów, którzy z powodu braku możliwości podaży substancji odżywczych w ilości wystarczającej do utrzymania przy życiu drogą naturalną wymagają długotrwałego podawania substancji odżywczych (diet przemysłowych) w sposób inny niż drogą doustną.

Żywienie dojelitowe w warunkach domowych polega na podawaniu – w domu pacjenta – substancji odżywczych innych niż naturalne, w dawce pokrywającej dobowe zapotrzebowanie na energię, w sposób inny niż doustnie (przetoka odżywcza, zgłębnik wprowadzony do żołądka, dwunastnicy lub jelita cienkiego), wraz z kompleksową opieką nad pacjentem, wynikającą z choroby podstawowej i prowadzonego leczenia, obejmującą:

1) przygotowanie pacjenta lub opiekunów do leczenia w warunkach domowych;

2) zapewnienie ciągłego kontaktu telefonicznego z pacjentem lub opiekunami;

3) program badań kontrolnych zgodnie z terminarzem wizyt oraz według potrzeb w:

a) poradni prowadzącej leczenie pacjentów żywionych dojelitowo w warunkach domowych lub

b) domu pacjenta

– co najmniej raz na kwartał;

4) dostarczanie preparatów, sprzętu (w tym nieodpłatne wypożyczanie pomp do żywienia dojelitowego w przypadku wskazań) i niezbędnych środków opatrunkowych do domu pacjenta;

5) zapewnienie hospitalizacji w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań leczenia oraz innych wskazań wymagających leczenia szpitalnego związanych z leczeniem żywieniowym;

6) udrożnienie lub poprawę mocowania zgłębnika lub naprawę zgłębnika lub przetoki – według potrzeb, kontrolę rtg położenia zgłębnika – według potrzeb;

7) transport pacjenta do ośrodka w celu badań lub hospitalizacji w przypadku wskazań do transportu medycznego.

13.

Leczenie insuliną z zastosowaniem pompy insulinowej:

Personel

Lekarz specjalista w dziedzinie diabetologii lub lekarz w trakcie specjalizacji w dziedzinie diabetologii, posiadający wcześniejsze doświadczenie w prowadzeniu dzieci z pompą insulinową.

Świadczenie dotyczy pacjentów do ukończenia 26. roku życia, u których stwierdza się występowanie co najmniej jednego z poniższych stanów (kryteriów):

1) powtarzające się ciężkie hipoglikemie;

2) powtarzające się hiperglikemie o brzasku;

3) niestabilność glikemii wymagająca co najmniej 7 pomiarów na dobę;

4) obecność powikłań cukrzycy;

5) występowanie kwasicy ketonowej.

Świadczenie ma na celu zaopatrzenie pacjenta w pompę insulinową oraz edukację umożliwiającą w pełni samodzielne (przez pacjenta lub opiekuna) posługiwanie się pompą i wymianę osprzętu.

86.081

Założenie pompy insulinowej