Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 208 poz. 1604

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 22 października 2004 r. o ratyfikacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r., Protokołu do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzonego w Dublinie dnia 27 września 1996 r., Protokołu w sprawie interpretacji w trybie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzonego w Brukseli dnia 29 listopada 1996 r., oraz Drugiego Protokołu do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzonego w Brukseli dnia 19 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 273, poz. 2699) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 sierpnia 2008 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję i protokoły.

Przy składaniu dokumentu przystąpienia złożono następujące oświadczenie do Protokołu do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzonego w Dublinie dnia 27 września 1996 r.:

„Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż w przypadku popełnienia przez funkcjonariusza wspólnotowego, będącego cudzoziemcem, przestępstwa poza terytorium Polski, będzie stosować regułę jurysdykcyjną, o której mowa w artykule 6 ustęp 1 litera d wyłącznie w przypadku, kiedy funkcjonariusz przebywa na jej terytorium, i pod warunkiem, że nie postanowiono o jego wydaniu.”.

1. Konwencja o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, sporządzona w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 konwencji weszła ona w życie dnia 17 października 2002 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 konwencji w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej weszła ona w życie dnia 8 grudnia 2008 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach:

Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia następujące państwa złożyły oświadczenia:

Republika Austrii

„W odniesieniu do art. 7 ust. 2 Konwencji Republika Austrii niniejszym oświadcza, że nie będzie związana postanowieniami art. 7 ust. 1 Konwencji w następujących przypadkach:

(a) jeżeli czyny, w związku z którymi wydano orzeczenie, zostały popełnione w całości lub w części na jej terytorium; w tym ostatnim przypadku wyjątek ten nie będzie miał zastosowania, jeżeli czyn miał miejsce w części na terytorium państwa członkowskiego wydania orzeczenia,

(b) jeżeli czyny, w związku z którymi wydano orzeczenie za granicą, stanowią jedno z następujących przestępstw: wykorzystanie tajemnicy handlowej lub przemysłowej na korzyść interesów podmiotu zagranicznego (art. 124 Kodeksu karnego), zdrada główna oraz czynienie przygotowań do jej popełnienia (art. 242 i 244 Kodeksu karnego), działania wywrotowe (art. 246 Kodeksu karnego), znieważenie państwa oraz jego wizerunku (art. 248 Kodeksu karnego), zamach na najwyższe organy państwowe (art. 249–251 Kodeksu karnego), zdrada (art. 252–258 Kodeksu karnego), przestępstwa popełnione przeciwko narodowym siłom zbrojnym (art. 259 i 260 Kodeksu karnego), przestępstwa przeciwko funkcjonariuszowi austriackiemu popełnione podczas lub w związku z wykonywaniem jego obowiązków służbowych (art. 74 zdanie czwarte Kodeksu karnego), przestępstwa z ustawy „Zagraniczne Prawo Handlowe” oraz przestępstwa wojenne,

(c) jeżeli czyny, w związku z którymi wydano orzeczenie za granicą, zastały popełnione przez funkcjonariusza austriackiego (art. 74 zdanie czwarte Kodeksu karnego), w naruszeniu jego obowiązków służbowych.”

Republika Bułgarii

„W odniesieniu do art. 8 ust. 1 Konwencji Republika Bułgarii wyraża swoja zgodę, aby spory między państwami członkowskimi dotyczące wykładni i stosowania Konwencji były przekazywane do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.”

Królestwo Danii

„W odniesieniu do art. 7 ust. 2 lit. a–c Dania nie będzie związana art. 7 ust. 1 w przypadkach wymienionych w art. 7 ust. 2 lit. a, b i c.

W odniesieniu do czynów wskazanych w art. 7 ust. 2 lit. b oświadczenie niniejsze obejmuje przestępstwa zawarte w rozdziale 12 (Przestępstwa przeciwko niepodległości i bezpieczeństwu Państwa), rozdziale 13 (Przestępstwa przeciwko Konstytucji i najwyższym organom państwowym) i rozdziale 14 (Przestępstwa przeciwko władzy publicznej) Duńskiego kodeksu karnego oraz przestępstwa, które można podobnie sklasyfikować. Dania interpretuje art. 7 ust. 2 lit. b jako odnoszący się do czynów opisanych w § 8(1) Duńskiego kodeksu karnego. Ponadto Dania interpretuje art. 7 jako odnoszący się wyłącznie do możliwości wymierzenia kary, nie zaś do możliwości pozbawienia osób ich praw.

W chwili obecnej Wyspy Owcze oraz Grenlandia nie są objęte postanowieniami niniejszej konwencji.”

Republika Finlandii

„Art. 7 ust. 1 nie wiąże Finlandii w odniesieniu do spraw wymienionych w art. 7 ust. 2 lit. a–c.”

Republika Francuska

„W odniesieniu do art. 4 ust. 2: W odniesieniu do przestępstw określonych w art. 1 i art. 2 ust. 1 niniejszej konwencji popełnionych poza terytorium Republiki Francuskiej Francja oświadcza – na podstawie art. 4 ust. 2 – że zarzuty przeciwko osobom, o których mowa w art. 4 ust. 1 zdanie trzecie, mogą zostać postawione tylko na żądanie prokuratora. Ściganie musi być poprzedzone skargą pokrzywdzonego lub jego następcy prawnego albo też oficjalnym zawiadomieniem o przestępstwie, złożonym przez władze państwa miejsca popełnienia przestępstwa.”

Republika Grecka

„Zgodnie z art. 7 ust. 2 Konwencji Grecja nie będzie związana ust. 1 w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 lit. b i c Konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich.”

Republika Federalna Niemiec

„Republika Federalna Niemiec oświadcza, że nie jest związana postanowieniami art. 7 ust. 1, jeżeli czyn, w związku z którym wydano orzeczenie za granicą, popełniono w całości lub w części na jej terytorium oraz jednocześnie w części na terytorium państwa członkowskiego wydania orzeczenia.”

Republika Słowacka

„Republika Słowacka oświadcza, że nie jest związana art. 7 ust. 2 Konwencji, jeśli fakty, które były przedmiotem wyroku wydanego za granicą, stanowią przestępstwa wymierzone przeciwko bezpieczeństwu lub innym równie istotnym interesom Republiki Słowackiej.”

Republika Słowenii

„W nawiązaniu do art. 7 ust. 1 Konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich Republika Słowenii oświadcza, że nie jest związana art. 7 ust. 1 w odniesieniu do przypadków, o których mowa w art. 7 ust. 2 lit. b Konwencji.”

Królestwo Szwecji

„W odniesieniu do art. 7 ust. 2 lit. a i b Konwencji Szwecja zastrzega sobie prawo do prowadzenia postępowania karnego przeciwko osobie, która została skazana w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej za to samo przestępstwo, przy założeniu, że przestępstwo:

(a) zostało popełnione w całości bądź w części na terytorium Szwecji lub

(b) było wymierzone przeciwko bezpieczeństwu Szwecji lub innemu równie ważnemu interesowi państwa.”

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

„Zjednoczone Królestwo nie będzie stosować reguł określonych w art. 4 ust. 1 tiret trzecie.”

Republika Włoska

„W odniesieniu do art. 7 ust. 2 Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r., Włochy oświadczają, że nie będą związane art. 7 ust. 1 w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 lit. a, b i c.”

Wersja angielska

2. Protokół do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzony w Dublinie dnia 27 września 1996 r.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 protokołu wszedł on w życie dnia 17 października 2002 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 protokołu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wszedł on w życie dnia 8 grudnia 2008 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami protokołu w podanych niżej datach:

Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia następujące państwa złożyły oświadczenia:

Republika Austrii

„W odniesieniu do art. 6 ust. 2 Protokołu Republika Austrii niniejszym oświadcza, że będzie związana postanowieniami art. 6 ust. 1 lit. b Protokołu w stosunku do przestępstw popełnionych przez swoich obywateli tylko wtedy, gdy czyny te podlegają również ukaraniu w kraju miejsca ich popełnienia.”

Królestwo Danii

„W odniesieniu do art. 6 ust. 2 czyni się zastrzeżenie, że w okolicznościach wskazanych w pierwszej części art. 6 ust. 1 lit. b Dania może uzależnić swoją jurysdykcję od tego, czy czyn stanowi przestępstwo również w miejscu jego popełnienia (warunek podwójnej karalności).”

Republika Finlandii

„1. Finlandia stosuje się do reguł zawartych w art. 6 ust. 1 lit. b Protokołu w stosunku do swoich obywateli, zgodnie z rozdziałem 1(11) Fińskiego kodeksu karnego tylko wtedy, gdy czyn jest uznawany za przestępstwo także w miejscu jego popełnienia i może również być uznawany za przestępstwo przed sądem państwa obcego. W Finlandii żadne surowsze kary niż te, które są przewidziane w miejscu popełnienia przestępstwa, nie mogą zostać wymierzone.

2. Finlandia nie stosuje reguł wymienionych w art. 6 ust. 1 lit. c i d Protokołu.”

Republika Francuska

„W odniesieniu do art. 6 ust. 2: W odniesieniu do przestępstw określonych w art. 2, 3 i 4 niniejszego protokołu popełnionych poza terytorium Republiki Francuskiej Francja oświadcza – na podstawie art. 6 ust. 2 – że zarzuty przeciwko osobom, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b, c i d, mogą zostać postawione tylko na żądanie prokuratora. Ściganie musi być poprzedzone skargą pokrzywdzonego lub jego następcy prawnego albo też oficjalnym zawiadomieniem o przestępstwie, złożonym przez władze państwa miejsca popełnienia przestępstwa.”

Republika Litewska

„W nawiązaniu do art. 6 ust. 2 Protokołu przyjętego dnia 27 września 1996 r. Parlament Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska nie stosuje jurysdykcji w odniesieniu do art. 6 ust. 1 lit. c i d niniejszego protokołu.”

Wielkie Księstwo Luksemburga

„Wielkie Księstwo Luksemburga niniejszym oświadcza, że z zastrzeżeniem spraw objętych dyspozycją art. 6 ust. 1 lit. a Protokołu sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich będzie stosować reguły jurysdykcyjne, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b, c i d niniejszego Protokołu, tylko wtedy, gdy sprawca jest obywatelem Luksemburga.”

Królestwo Niderlandów

„Rząd Królestwa Niderlandów oświadcza, że w odniesieniu do art. 6 ust. 1 obejmuje swoją jurysdykcją następujące przypadki:

(a) przestępstwo zostało popełnione w całości lub części na terytorium Królestwa Niderlandów,

(b) przestępstwo, o którym mowa w art. 2, odnoszące się do funkcjonariuszy niderlandzkich oraz obywateli niderlandzkich niebędących funkcjonariuszami – o ile stanowi czyn podlegający ukaraniu na podstawie prawa obowiązującego w państwie jego popełnienia, a przestępstwo, o którym mowa w art. 3 i 4, odnoszące się do obywateli i funkcjonariuszy niderlandzkich – o ile stanowi czyn podlegający ukaraniu na podstawie prawa obowiązującego w państwie jego popełnienia.

(c) w odniesieniu do obywateli niderlandzkich, jeżeli przestępstwo stanowi czyn podlegający ukaraniu na podstawie prawa obowiązującego w miejscu jego popełnienia,

(d) w odniesieniu do funkcjonariuszy publicznych zatrudnionych w instytucjach Wspólnot Europejskich, które mają swoją główną siedzibę w Królestwie Niderlandów lub w instytucjach powołanych zgodnie z Traktatami ustanawiającymi Wspólnoty Europejskie, mających swoją siedzibę w Królestwie Niderlandów, jeśli przestępstwo stanowi czyn podlegający ukaraniu na podstawie prawa obowiązującego w miejscu jego popełnienia.

Informuje się również, że w odniesieniu do Królestwa Niderlandów przyjęcie niniejszego protokołu oznacza, że kompetencja Trybunału Sprawiedliwości do wydawania orzeczeń wstępnych zgodnie z Protokołem sporządzonym w Brukseli dnia 29 listopada 1996 r. nie będzie ograniczona jedynie do Konwencji sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r., ale może odnosić się również do Protokołu sporządzonego w Dublinie dnia 27 września 1996 r.”

Republika Portugalska

„a) Portugalia będzie stosować regułę jurysdykcyjną określoną w art. 6 ust. 1 lit. b Protokołu jedynie w sytuacji, gdy:

– sprawca przestępstwa został wykryty na terytorium Portugalii,

– czyny stanowią przestępstwa również w miejscu ich popełnienia, chyba że w tym miejscu prawo do ukarania nie jest wykonywane,

– czyny te stanowią dodatkowo przestępstwa ekstradycyjne, a ekstradycja nie może zostać przeprowadzona,

b) Portugalia nie będzie stosować reguły jurysdykcyjnej określonej w art. 6 ust. 1 lit. b Protokołu, jeżeli sprawca nie jest obywatelem Portugalii, nawet jeżeli w rozumieniu portugalskiego ustawodawstwa karnego jest on traktowany jako funkcjonariusz,

c) Portugalia nie będzie stosować reguły jurysdykcyjnej określonej w art. 6 ust. 1 lit. c i d Protokołu.”

Republika Słowacka

„Republika Słowacka oświadcza, że nie stosuje reguły określonej w art. 6 ust. 1 lit. c Protokołu.”

Królestwo Szwecji

„W odniesieniu do art. 6 ust. 2 Protokołu:

(a) Szwecja nie obejmie swoją jurysdykcją spraw o przestępstwo popełnione przeciwko funkcjonariuszowi Wspólnot, o którym mowa w art. 1, lub przeciwko członkowi jednej z instytucji, o którym mowa w art. 4 ust. 2, będącym jednocześnie obywatelem szwedzkim (art. 6 ust. 1 lit. c) oraz

(b) Szwecja nie obejmie swoją jurysdykcją spraw, w których sprawcą jest funkcjonariusz wspólnotowy zatrudniony w instytucji lub organie mających swoją siedzibę główną w Szwecji (art. 6 ust. 1 lit. d).”

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

„Zjednoczone Królestwo nie będzie stosować reguł jurysdykcyjnych określonych w art. 6 ust. 1 lit. b, c i d.”

Republika Włoska

„W stosunku do art. 6 ust. 2 pierwszego Protokołu do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, sporządzonego w Dublinie dnia 27 września 1996 r., Włochy oświadczają, że będą stosować bez zastrzeżeń reguły jurysdykcyjne określone w art. 6 ust. 1 lit. a i d Protokołu, natomiast reguły określone w art. 6 ust. 1 lit. b i c będą stosować zgodnie z przepisami art. 7, 9 i 10 Włoskiego kodeksu karnego.”

Wersja angielska

3. Protokół w sprawie interpretacji w trybie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzony w Brukseli dnia 29 listopada 1996 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 protokołu wszedł on w życie dnia 17 października 2002 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 protokołu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wszedł on w życie dnia 8 grudnia 2008 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach:

Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia następujące państwa złożyły oświadczenia:

Republika Austrii

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. b. Zastrzega sobie prawo do wprowadzenia w prawie krajowym przepisu, zgodnie z którym sąd lub trybunał, od orzeczenia których nie przysługują środki zaskarżenia według prawa krajowego, w sprawach toczących się przed nimi będą występować do Trybunału Sprawiedliwości z zapytaniem wstępnym w zakresie interpretacji przepisów Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich oraz pierwszego protokołu do niej.”

Królestwo Belgii

„Królestwo Belgii oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sposób przedstawiony w art. 2, zgodnie z warunkami określonymi w art. 2 ust. 2 lit. b.”

Republika Bułgarii

„W nawiązaniu do art. 2 Protokołu z dnia 29 listopada 1996 r. Republika Bułgarii oświadcza, że przyjmuje właściwość Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w odniesieniu do Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, zgodnie z procedurami określonymi w art. 2 ust. 2 lit a.”

Królestwo Danii

„W zakresie art. 2 ust. 1 Dania uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do wydawania orzeczeń wstępnych w zakresie interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do tej konwencji pod warunkami określonymi w art. 2 ust. 2 lit. b. Zatem sąd w Danii może występować do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich o wydanie orzeczenia wstępnego w kwestii powstałej w sprawie toczącej się przed tym sądem i dotyczącej interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do niej, jeśli odpowiedni sąd uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania przez ten sąd orzeczenia.”

Republika Finlandii

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. b.”

Republika Francuska

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. a.”

„Zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Francję dnia 14 marca 2000 r. według art. 35 Traktatu o Unii Europejskiej, Republika Francuska oświadcza niniejszym, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do wydawania orzeczeń wstępnych w zakresie interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do tej konwencji według warunków określonych w art. 2 ust. 2 lit. b.”

Republika Grecka

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. b. Zastrzega sobie prawo do wprowadzenia przepisu w prawie krajowym, zgodnie z którym w przypadku powstania kwestii odnoszącej się do interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do niej w postępowaniu toczącym się przed sądem krajowym lub trybunałem, od orzeczeń których nie przysługują według prawa krajowego środki zaskarżenia, sąd ten lub trybunał będzie występował do Trybunału Sprawiedliwości w tej sprawie.”

Królestwo Hiszpanii

„Zgodnie z art. 2 ust. 1 Hiszpania oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do wydawania orzeczeń wstępnych pod warunkami określonymi w art. 2 ust. 2 lit. a.

Hiszpania zastrzega sobie prawo do wprowadzenia w prawie krajowym przepisu, zgodnie z którym w sytuacji powstania kwestii dotyczącej interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich sąd, od decyzji którego nie przysługuje środek zaskarżenia według prawa krajowego, będzie występować o wydanie orzeczenia wstępnego.”

Irlandia

„Irlandia oświadcza zgodnie z art. 2 ust. 1 Protokołu, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do wydawania orzeczeń wstępnych w zakresie interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do tej konwencji według warunków określonych w art. 2 ust. 2 lit. a protokołu, a mianowicie że każdy sąd lub trybunał Irlandii, od którego decyzji zgodnie z prawem krajowym nie służy sądowy środek zaskarżenia, może zwracać się do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich o wydanie orzeczenia wstępnego w kwestii powstałej w sprawie toczącej się przed tym sądem lub trybunałem i dotyczącej interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i Pierwszego Protokołu do niej, jeśli uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania przez ten sąd lub trybunał orzeczenia.”

Republika Litewska

„W nawiązaniu do art. 2 ust. 1 Protokołu przyjętego dnia 29 listopada 1996 r. Parlament Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska przyjmuje właściwość Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do orzekania w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni Konwencji i Protokołu przyjętego dnia 27 września 1996 r., zgodnie z warunkami określonymi w art. 2 ust. 2 lit. b.”

Wielkie Księstwo Luksemburga

„Wielkie Księstwo Luksemburga uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na warunkach określonych w art. 2 ust. 2 lit. b Protokołu sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.”

Republika Łotewska

„W związku z art. 2 ust. 2 lit. a Protokołu sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich Republika Łotewska oświadcza, że każdy sąd Republiki Łotewskiej, którego orzeczenie nie podlega zaskarżeniu według prawa krajowego, może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich o rozpatrzenie w trybie prejudycjalnym pytania podniesionego w sprawie przed nim zawisłej i dotyczącego wykładni Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu, jeśli sąd taki uzna, że decyzja w danej sprawie jest niezbędna do wydania orzeczenia.”

Królestwo Niderlandów

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. b. Zastrzega sobie prawo do wprowadzenia przepisu w prawie krajowym, zgodnie z którym w przypadku powstania kwestii interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do niej, w sprawie toczącej się przed sądem krajowym lub trybunałem, od orzeczeń których nie przysługują zgodnie z prawem krajowym środki zaskarżenia, sąd ten lub trybunał będzie występował z tą sprawą do Trybunału Sprawiedliwości.”

Republika Federalna Niemiec

„Republika Federalna Niemiec oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. b.

Republika Federalna Niemiec zastrzega sobie prawo do wprowadzenia w prawie krajowym przepisu, zgodnie z którym sąd lub trybunał, od orzeczenia których nie przysługują środki zaskarżenia według prawa krajowego, w sprawach toczących się przed nimi będą występować do Trybunału Sprawiedliwości z zapytaniem wstępnym w zakresie interpretacji przepisów Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich oraz pierwszego Protokołu do niej.”

Republika Portugalska

„Oświadcza, że uznaje jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 2 ust. 2 lit. a.”

Republika Słowacka

„Republika Słowacka oświadcza, że przyjmuje właściwość Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do orzekania w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i niniejszego protokołu zgodnie z warunkami wyszczególnionymi w art. 2 ust. 2 lit. a Protokołu w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich.”

Republika Słowenii

„Zgodnie z art. 2 ust. 1 Protokołu sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich Republika Słowenii oświadcza, że przyjmuje właściwość Trybunału Sprawiedliwości na warunkach określonych w art. 2 ust. 2 lit. b Protokołu.”

Królestwo Szwecji

„Oświadcza, że zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 lit. b szwedzkie sądy są uprawnione do występowania o wydanie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich dotyczącego wykładni Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do tej konwencji. Ta możliwość nie będzie ograniczona do sądów ostatniej instancji.”

Republika Włoska

„W związku z art. 2 ust. 1 Protokołu w sprawie wykładni w trybie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich oraz Oświadczenia stanowiącego załącznik do tegoż, sporządzonego dnia 29 listopada 1996 r. w Brukseli, Włochy oświadczają, że uznają jurysdykcję Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do wydawania orzeczeń wstępnych w zakresie interpretacji Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich i pierwszego Protokołu do tej konwencji, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 2 lit. b.”

Wersja angielska

4. Drugi Protokół do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r., sporządzony w Brukseli dnia 19 czerwca 1997 r.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 protokołu wszedł on w życie dnia 19 maja 2009 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 protokołu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wszedł on w życie dnia 19 maja 2009 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami konwencji dnia 19 maja 2009 r.:

Republika Austrii

Królestwo Belgii

Republika Bułgarii

Republika Cypryjska

Królestwo Danii

Republika Estońska

Republika Finlandii

Republika Francuska

Republika Grecka

Królestwo Hiszpanii

Irlandia

Republika Litewska

Republika Łotewska

Wielkie Księstwo Luksemburga

Królestwo Niderlandów

Republika Federalna Niemiec

Republika Portugalska

Republika Słowacka

Republika Słowenii

Królestwo Szwecji

Rumunia

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Republika Włoska

Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego następujące państwa złożyły oświadczenie i zastrzeżenie:

Republika Austrii

„Zgodnie z art. 13 ust. 3 Republika Austrii zastrzega sobie prawo wprowadzenia do prawa krajowego przepisu zobowiązującego krajowy sąd lub trybunał, od decyzji którego zgodnie z prawem krajowym nie służy sądowy środek zaskarżenia, w sprawie toczącej się przed tym sądem lub trybunałem, do wystąpienia do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w kwestii dotyczącej interpretacji Drugiego Protokołu do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich.”

Królestwo Hiszpanii

„W odniesieniu do art. 18 Hiszpania zastrzega sobie prawo do uznania za przestępstwo „prania pieniędzy” tych czynów, z których przychody pochodzą z poważnych przypadków czynnej i biernej korupcji.”

Minister Spraw Zagranicznych: R. Sikorski