Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 189 poz. 1470

Na podstawie art. 23a ust. 9 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) wymagania w zakresie jednoznacznego oznaczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego;

2) wzór jednoznacznego oznaczenia;

3) sposób oznaczenia kraju producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

4) wymagania w zakresie oznaczenia obiektu produkcyjnego oraz wzór wniosku o oznaczenie obiektu produkcyjnego;

5) sposób prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń oraz zakres informacji gromadzonych w tym rejestrze, niezbędnych do identyfikacji przedsiębiorcy, który wytwarza materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, oraz do ustalenia lokalizacji tych materiałów;

6) warunki przechowywania danych zgromadzonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń dotyczących materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego w sposób zapewniający ochronę przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem danych;

7) tryb postępowania przy przekazywaniu uprawnionym organom i służbom państwowym informacji dotyczących materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

1) dwóch liter wskazujących kraj producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

2) trzech cyfr stanowiących kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;

3) jednoznacznego kodu produktu i informacji logistycznej sporządzonej przez przedsiębiorcę wytwarzającego materiały wybuchowe, zwanego dalej „przedsiębiorcą”.

2. Oznaczenie kraju producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym powinno być zgodne z kodem nazw krajów oraz ich jednostek organizacyjnych określonym w części 1: Kody krajów, Polskiej Normy PN-ISO 3166-1:2008.

3. Każdemu obiektowi produkcyjnemu jest nadawany trzycyfrowy kod oznaczenia obiektu produkcyjnego. W przypadku kiedy kolejny numer kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego składa się z mniejszej niż trzy ilości cyfr – poprzedza się go odpowiednią liczbą zer.

4. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego umieszcza się w widocznym miejscu na tym obiekcie.

5. Wzór wniosku o nadanie kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

6. [2] (uchylony).

7. [3] (uchylony).

2. Oznaczenie do odczytu elektronicznego umieszcza się w formie kodu kreskowego lub kodu matrycowego.

2. W przypadku materiałów wybuchowych, które mają zbyt małe wymiary, aby umieścić na nich jednoznaczny kod produktu i informację logistyczną sporządzoną przez producenta, dopuszcza się umieszczenie na nich informacji określonych w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz § 4.

3. Wzór jednoznacznego oznaczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) nabojów lub pakowanych w worki – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na każdym naboju lub worku; na każdym opakowaniu z nabojami umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego naboju oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczany na każdym opakowaniu z nabojami;

2) materiałów wybuchowych składających się z dwóch składników – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na każdej najmniejszej jednostce opakowania zawierającej oba składniki;

3) spłonek lub zespołów zapalczych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk lub pieczęć na powłoce zapalnika; na każdym opakowaniu zawierającym spłonki lub zespoły zapalcze umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączany do każdej spłonki lub zespołu zapalczego oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczany na każdym opakowaniu ze spłonkami lub zespołami zapalczymi;

4) zapalników elektrycznych, nieelektrycznych i elektronicznych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej na przewodach lub tulei zapalnika albo etykiecie samoprzylepnej lub w postaci bezpośredniego nadruku lub pieczęci na osłonie zapalnika; na każdym opakowaniu z zapalnikami umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego zapalnika oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczany na każdym opakowaniu z zapalnikami;

5) zapłonników i pobudzaczy wybuchowych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na zapłonniku lub pobudzaczu wybuchowym; na każdym opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego zapłonnika lub pobudzacza wybuchowego oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczany na każdym opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami wybuchowymi;

6) lontów detonujących i lontów prochowych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na zwoju lontu; jednoznaczne oznaczenie umieszcza się co pięć metrów na zewnętrznej powłoce lontu detonującego lub prochowego albo na plastikowej wytłaczanej wewnętrznej warstwie znajdującej się bezpośrednio pod oplotem zewnętrznym lontu detonującego lub prochowego; na każdym opakowaniu z lontami detonującymi lub prochowymi umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny umieszczany wewnątrz lontu oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczany na każdym opakowaniu lontów detonujących lub prochowych;

7) puszek i bębnów – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na puszce lub bębnie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdej z puszek lub bębna.

2. Przedsiębiorca może dołączyć do materiałów wybuchowych wyraźnie oznaczone etykiety samoprzylepne będące kopią oryginalnego jednoznacznego oznaczenia, o którym mowa w § 5 ust. 1. Wzór wyraźnie oznaczonej kopii oryginalnego jednoznacznego oznaczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) jednoznacznym oznaczeniu każdego materiału wybuchowego;

2) osobie fizycznej lub prawnej, której powierzono nadzór nad materiałem wybuchowym;

3) lokalizacji materiału wybuchowego w okresie, gdy jest on w posiadaniu przedsiębiorcy, dopóki nie zostanie przemieszczony do innego przedsiębiorcy, zużyty lub unieszkodliwiony.

2. Rejestr jednoznacznych oznaczeń jest prowadzony w formie pisemnej, z zastrzeżeniem ust. 5.

3. Załącznikiem do rejestru są księgi ewidencyjne materiałów wybuchowych wraz z dokumentami ewidencyjnymi stanowiącymi podstawę wpisów do tych ksiąg.

4. Celem zapewnienia ochrony danych zgromadzonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem przedsiębiorca:

1) wskazuje osoby upoważnione do prowadzenia tego rejestru;

2) określa zasady udostępniania pozostałym pracownikom danych zawartych w tym rejestrze;

3) zapewnia przechowywanie rejestru w pomieszczeniu zabezpieczonym przed swobodnym dostępem osób innych niż wskazane w pkt 1 lub sejfie; w przypadku prowadzenia rejestru w sposób, o którym mowa w ust. 5, przedsiębiorca zobowiązany jest do tworzenia zapasowych kopii przechowywanych dokumentów oraz ochrony stanowiska komputerowego prowadzenia rejestru przed nieautoryzowanym dostępem.

5. Rejestr może być prowadzony wyłącznie z wykorzystaniem elektronicznych metod przetwarzania informacji, pod warunkiem stosowania rozwiązań systemowych umożliwiających:

1) ochronę zgromadzonych danych i ich zapasowych kopii przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem;

2) ochronę zgromadzonych danych przed kradzieżą, zmianą i dostępem przez osoby nieupoważnione, w tym kradzieżą, zmianą lub dostępem za pomocą wirusów lub programów szpiegujących;

3) weryfikację zgromadzonych danych na podstawie przechowywanej przez przedsiębiorcę dokumentacji ewidencyjnej.

6. Przedsiębiorca jest zobowiązany przynajmniej raz do roku sprawdzić prawidłowość prowadzenia rejestru oznaczeń, w szczególności pod względem bezpieczeństwa danych w nim zawartych oraz prawidłowości gromadzenia tych danych.

1) art. 23 ust. 2 oraz art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym – przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania materiałów wybuchowych lub obrotu materiałami wybuchowymi albo

2) art. 78 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947, z późn. zm.) – przez przedsiębiorców prowadzących działalność górniczą, albo

3) art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.) – przez przedsiębiorców, w tym jednostki naukowe, prowadzących prace z użyciem materiałów wybuchowych poza górnictwem na podstawie pozwolenia wojewody

– pod warunkiem uwzględnienia w niej informacji, o których mowa w § 7 ust. 1.

2. [5] Przedsiębiorca, mając na uwadze przepisy o ochronie danych osobowych, przekazuje komendantowi wojewódzkiemu Policji, właściwemu ze względu na siedzibę tego przedsiębiorcy, informację zawierającą imię i nazwisko oraz adres i numer telefonu osoby upoważnionej do udostępniania danych, o których mowa w ust. 1, umożliwiającą kontakt z osobą upoważnioną poza godzinami jej pracy.

¹⁾ Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 216, poz. 1593).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji dokonuje wdrożenia dyrektywy Komisji 2008/43/WE z dnia 4 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z dyrektywą Rady 93/15/EWG (Dz. Urz. UE L 94 z 05.04.2008, str. 8).

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1203, Nr 173, poz. 1808 i Nr 222, poz. 2249, z 2005 r. Nr 94, poz. 788 i Nr 184, poz. 1539, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 235, poz. 1700, z 2008 r. Nr 180, poz. 1112 i Nr 214, poz. 1347 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 125, poz. 1036.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 5 listopada 2009 r. (poz. 1470)

Załącznik nr 1

WZÓR WNIOSKU O NADANIE KODU OZNACZENIA OBIEKTU PRODUKCYJNEGO

Załącznik nr 2

WZÓR JEDNOZNACZNEGO OZNACZENIA MATERIAŁU WYBUCHOWEGO PRZEZNACZONEGO DO UŻYTKU CYWILNEGO [6]

^*) W przypadku wyraźnie oznaczonej kopii oryginalnego jednoznacznego oznaczenia pod kodem kreskowym lub matrycowym przedsiębiorca umieszcza wyraz „KOPIA”.

^**) W powyższym przykładzie kolejne litery lub grupy cyfr, ujęte w kodzie alfanumerycznym, oznaczają: