Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 158 poz. 990

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 10 września 1998 r. została sporządzona w Rotterdamie Konwencja w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami

Strony niniejszej konwencji,

świadome, że niektóre niebezpieczne substancje chemiczne i pestycydy będące przedmiotem międzynarodowego obrotu handlowego wywierają szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka i na środowisko,

odwołując się do odnośnych postanowień Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju oraz rozdziału 19 Agendy 21 dotyczącego „Rozważnej gospodarki substancjami chemicznymi z poszanowaniem środowiska, w tym zapobieganiu nielegalnemu, międzynarodowemu obrotowi produktami toksycznymi i niebezpiecznymi”,

doceniając wkład Programu Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP) oraz Organizacji Wyżywienia i Rolnictwa Narodów Zjednoczonych (FAO) w funkcjonowanie dobrowolnej procedury zgody po uprzednim poinformowaniu, określonej w Poprawionych Wytycznych Londyńskich UNEP dotyczących wymiany informacji o substancjach chemicznych w handlu międzynarodowym, zwanych dalej „Poprawionymi Wytycznymi Londyńskimi”, oraz w Międzynarodowym kodeksie postępowania podczas dystrybucji stosowania pestycydów FAO, zwanym dalej „Międzynarodowym kodeksem postępowania”,

mając na względzie warunki, a także specyficzne potrzeby krajów rozwijających się i krajów będących w okresie przemian gospodarczych, a w szczególności potrzebę zwiększenia zdolności i możliwości poszczególnych krajów w zakresie kontroli gospodarki substancjami chemicznymi, w tym transferu technologii, zapewnienia pomocy finansowej i technicznej oraz rozwoju współpracy między Stronami,

biorąc pod uwagę szczególne potrzeby niektórych krajów w zakresie informacji o ruchu tranzytowym,

uznając, że prawidłowe formy kontroli gospodarki substancjami chemicznymi powinny być upowszechniane we wszystkich krajach, z uwzględnieniem między innymi dobrowolnych norm określonych w Międzynarodowym kodeksie postępowania oraz w kodeksie etycznym w międzynarodowym handlu substancjami chemicznymi UNEP,

pragnąc zapewnić opakowanie i oznakowanie niebezpiecznych substancji chemicznych, eksportowanych z terytorium ich państwa, w sposób zapewniający właściwą ochronę zdrowia człowieka i środowiska i zgodny z zasadami zawartymi w Poprawionych Wytycznych Londyńskich oraz w Międzynarodowym kodeksie postępowania,

uznając, że handel i polityka w zakresie ochrony środowiska powinny wspierać się wzajemnie, mając na względzie osiągnięcie zrównoważonego rozwoju,

podkreślając, że żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako narzucające jakiekolwiek zmiany w prawach i obowiązkach Stron, które wynikają z istniejących międzynarodowych porozumień w dziedzinie międzynarodowego handlu produktami chemicznymi lub w zakresie ochrony środowiska,

rozumiejąc, że celem powyższego akapitu nie jest wprowadzenie hierarchii w odniesieniu do niniejszej konwencji i innych międzynarodowych porozumień,

zdecydowane chronić zdrowie człowieka, w tym zdrowie konsumentów i pracowników, oraz środowisko przed potencjalnie szkodliwym wpływem niektórych niebezpiecznych substancji chemicznych i pestycydów będących przedmiotem handlu międzynarodowego,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Cel niniejszej konwencji

Celem niniejszej konwencji jest popieranie wysiłków na rzecz wzajemnej odpowiedzialności i współpracy Stron w dziedzinie międzynarodowego handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi zmierzających do ochrony zdrowia człowieka i środowiska przed potencjalnym zagrożeniem oraz działanie na rzecz ich stosowania w sposób bezpieczny dla środowiska, poprzez ułatwianie wymiany informacji o ich właściwościach, pomoc w podejmowaniu na szczeblu krajowym decyzji odnośnie do ich importu i eksportu oraz przekazywanie Stronom informacji o podejmowanych decyzjach.

Artykuł 2

Definicje

W rozumieniu niniejszej konwencji:

(a) „substancja chemiczna” oznacza substancję w jej postaci własnej lub w mieszaninie albo w preparacie, wyprodukowaną lub pochodzenia naturalnego, nie obejmuje jednak żadnego organizmu żywego. W definicji tej mieszczą się następujące kategorie: pestycydy (w tym bardzo szkodliwe formy użytkowe pestycydów) i substancje o znaczeniu przemysłowym;

(b) „zabroniona substancja chemiczna” oznacza substancję, której wszelkie zastosowania w jednej lub większej liczbie kategorii zastosowań zostały zabronione na mocy ostatecznych regulacji prawnych w celu ochrony zdrowia człowieka lub środowiska. Dotyczy to substancji chemicznej, której nie dopuszczono do obrotu po raz pierwszy albo która została wycofana przez przemysł z rynku krajowego lub z dalszych etapów krajowego procesu dopuszczania do obrotu, gdy istnieją niezbite dowody, że takie działanie zostało podjęte w celu ochrony zdrowia człowieka lub środowiska;

(c) „substancja chemiczna o znacznie ograniczonym zakresie stosowania” oznacza substancję, której prawie wszystkie zastosowania w jednej lub większej liczbie kategorii zastosowań są zabronione na mocy ostatecznych regulacji prawnych w celu ochrony zdrowia człowieka lub środowiska, ale której niektóre szczególne zastosowania są nadal dopuszczone. Dotyczy to substancji chemicznej, której dopuszczenie prawie we wszystkich zastosowaniach spotkało się z odmową albo która została wycofana przez przemysł z rynku krajowego lub z dalszych etapów krajowego procesu dopuszczania do obrotu, gdy istnieją niezbite dowody, że takie działanie zostało podjęte w celu ochrony zdrowia człowieka lub środowiska;

(d) „bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu” oznacza substancję chemiczną przeznaczoną do stosowania jako środek ochrony roślin, powodującą bardzo poważne skutki dla zdrowia człowieka lub środowiska, które można zaobserwować w krótkim czasie po jednorazowym lub wielokrotnym narażeniu na jego działanie w warunkach jego stosowania;

(e) „ostateczna regulacja prawna” oznacza kroki podjęte przez daną Stronę, które nie wymagają dalszych działań prawnych w tym zakresie, a których celem jest zakaz lub znaczne ograniczenie stosowania danej substancji chemicznej;

(f) pojęcia „eksport” i „import” oznaczają, w ich odpowiednich konotacjach, przemieszczanie substancji chemicznej między terytorium jednej Strony a terytorium drugiej Strony, z wyłączeniem jednak standardowych operacji tranzytowych;

(g) „Strona” oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się postanowieniami niniejszej konwencji i dla której niniejsza konwencja pozostaje w mocy;

(h) „regionalna organizacja integracji gospodarczej” oznacza organizację powołaną do życia przez suwerenne państwa danego regionu, na którą państwa członkowskie scedowały kompetencje dotyczące spraw regulowanych postanowieniami niniejszej konwencji i która została, zgodnie z przepisami wewnętrznymi, należycie upoważniona do podpisywania, ratyfikowania, przyjmowania, zatwierdzania lub przystępowania do niniejszej konwencji;

(i) „Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych” oznacza organ pomocniczy, o którym jest mowa w artykule 18 ustęp 6.

Artykuł 3

Zakres stosowania niniejszej konwencji

1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się w odniesieniu do:

(a) substancji chemicznych, których stosowanie jest zabronione lub znacznie ograniczone;

(b) bardzo szkodliwych form użytkowych pestycydów.

2. Postanowień niniejszej konwencji nie stosuje się w odniesieniu do:

(a) środków odurzających i substancji psychotropowych;

(b) materiałów radioaktywnych;

(c) odpadów;

(d) broni chemicznej;

(e) farmaceutyków, obejmujących leki dla ludzi i zwierząt;

(f) substancji chemicznych stosowanych jako substancje dodatkowe do żywności;

(g) żywności;

(h) substancji chemicznych w ilościach, które nie mają wpływu na zdrowie człowieka lub środowisko, z zastrzeżeniem że są importowane:

(i) do celów badawczych lub analitycznych albo

(ii) przez osobę fizyczną w rozsądnej ilości do jej celów osobistych.

Artykuł 4

Wyznaczone organy krajowe

1. Każda Strona wyznaczy jeden lub więcej organów krajowych upoważnionych do podejmowania działań w jej imieniu w wykonywaniu funkcji administracyjnych wymaganych niniejszą konwencją.

2. Każda Strona zapewni wyznaczonemu przez siebie organowi lub organom odpowiednie środki niezbędne do efektywnego wykonywania ich zadań.

3. Każda Strona, najpóźniej do dnia wejścia w życie niniejszej konwencji, zgłosi do Sekretariatu nazwę i adres wyznaczonego przez siebie organu lub organów. Każda Strona powiadomi niezwłocznie Sekretariat o jakiejkolwiek zmianie w nazwie i adresie takiego organu lub organów.

4. Sekretariat niezwłocznie powiadomi Strony o zgłoszeniach otrzymanych zgodnie z ustępem 3.

Artykuł 5

Procedury wymagane w stosunku do substancji chemicznych, których stosowanie jest zabronione lub znacznie ograniczone

1. Każda Strona, która przyjęła ostateczną regulację prawną, powiadomi w formie pisemnej Sekretariat o podjętym działaniu. Zgłoszenie zostanie skierowane możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż w terminie dziewięćdziesięciu dni od daty, gdy ostateczna regulacja prawna znajduje zastosowanie i będzie zawierać, jeżeli to możliwe, informacje wymagane w załączniku I do niniejszej konwencji.

2. Każda Strona w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji powiadomi w formie pisemnej Sekretariat o krajowych ostatecznych regulacjach prawnych będących w tym czasie w mocy. Obowiązek ten nie dotyczy Stron, które przedłożyły informację o ostatecznych regulacjach prawnych zgodnie z Poprawionymi Wytycznymi Londyńskimi lub Międzynarodowym kodeksem postępowania.

3. Sekretariat sprawdzi, możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż w terminie sześciu miesięcy po otrzymaniu zgłoszenia na mocy ustępów 1 i 2, czy zawiera ono informacje wymagane zgodnie z załącznikiem I. Jeżeli zgłoszenie zawiera wymagane informacje, Sekretariat niezwłocznie przekaże wszystkim Stronom streszczenie otrzymanych informacji. Natomiast jeżeli zgłoszenie nie zawiera wymaganych danych, Sekretariat powiadomi o tym Stronę zgłaszającą.

4. Sekretariat przekazuje Stronom, w odstępach sześciomiesięcznych, streszczenie informacji otrzymywanych stosownie do ustępów 1 i 2, włącznie z informacją o tych zgłoszeniach, które nie zawierają wszystkich informacji wymaganych zgodnie z załącznikiem I.

5. Sekretariat po otrzymaniu od każdego z dwóch regionów ds. zgody po uprzednim poinformowaniu przynajmniej jednego zgłoszenia danej substancji chemicznej, którego sprawdzenie wykaże, że spełnia wymagania określone w załączniku I, przedłoży ją Komitetowi ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych. Skład regionów ds. zgody po uprzednim poinformowaniu zostanie określony w drodze decyzji podjętej jednomyślnie podczas pierwszego posiedzenia Konferencji Stron.

6. Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych dokona przeglądu informacji przekazanych w formie zgłoszeń i zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku II do niniejszej konwencji przekaże Konferencji Stron swoje zalecenie, czy dana substancja chemiczna powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu i zostać w następstwie włączona do załącznika III.

Artykuł 6

Procedury dla bardzo szkodliwych form użytkowych pestycydów

1. Każda Strona, która należy do krajów rozwijających się lub do krajów będących w okresie przemian gospodarczych i stoi wobec problemów wynikających ze stosowania na jej terytorium bardzo szkodliwych form użytkowych pestycydów, może zaproponować Sekretariatowi włączenie tej formy użytkowej pestycydu do załącznika III. Strona, opracowując propozycję, może oprzeć się na technicznej ekspertyzie pochodzącej z każdego stosownego źródła. Propozycja powinna zawierać informacje wymagane zgodnie z częścią 1 załącznika IV.

2. Sekretariat sprawdzi, możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania propozycji wymienionej w ustępie 1, czy zawiera ona informacje wymagane zgodnie z częścią 1 załącznika IV. Jeżeli propozycja zawiera wymagane informacje, Sekretariat niezwłocznie przekaże wszystkim Stronom podsumowanie otrzymanych informacji. Jeżeli propozycja nie zawiera wymaganych informacji, Sekretariat powiadomi o tym Stronę zgłaszającą.

3. Sekretariat gromadzi dodatkowe informacje określone w części 2 załącznika IV, dotyczące propozycji przekazanej zgodnie z ustępem 2.

4. Po spełnieniu wymagań określonych w ustępach 2 i 3 w odniesieniu do określonej, bardzo szkodliwej formy użytkowej pestycydu Sekretariat przedłoży Komitetowi ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych propozycję i powiązane z nią informacje.

5. Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych dokona weryfikacji informacji przekazanej w propozycji oraz zebranej dodatkowo i, zgodnie z kryteriami określonymi w części 3 załącznika IV, przekaże Konferencji Stron swoje zalecenie, czy dana bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu i zostać w następstwie włączona do załącznika III.

Artykuł 7

Włączenie substancji chemicznych do załącznika III

1. Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych opracuje dla każdej substancji chemicznej, co do której podjął decyzję o zaleceniu włączenia jej do załącznika III, projekt dokumentu uzasadniającego podjętą decyzję. Dokument uzasadniający decyzję powinien opierać się co najmniej na informacjach określonych odpowiednio w załączniku I lub w załączniku IV i zawierać informację na temat zastosowań danej substancji chemicznej w kategorii innej niż ta, której dotyczy ostateczna regulacja prawna.

2. Zalecenie, o którym mowa w ustępie 1, wraz z projektem dokumentu uzasadniającego decyzję przedkłada się Konferencji Stron. Konferencja Stron podejmuje decyzję, czy dana substancja chemiczna powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu i odpowiednio dokonuje jej włączenia do załącznika III oraz zatwierdza projekt dokumentu uzasadniającego decyzję.

3. Sekretariat po podjęciu przez Konferencję Stron decyzji odnośnie do włączenia danej substancji chemicznej do załącznika III i zatwierdzeniu przez nią dokumentu uzasadniającego decyzję przekaże niezwłocznie wszystkim Stronom stosowną informację.

Artykuł 8

Substancje chemiczne objęte dobrowolną procedurą zgody po uprzednim poinformowaniu

Konferencja Stron w stosunku do każdej substancji chemicznej, innej niż wymieniona w załączniku III, która przed datą pierwszego posiedzenia Konferencji Stron była objęta dobrowolną procedurą zgody po uprzednim poinformowaniu, podejmie na pierwszym posiedzeniu decyzję o włączeniu danej substancji chemicznej do załącznika III, jeżeli uzna, że zostały spełnione wszystkie wymagania pozwalające na włączenie jej do tego załącznika.

Artykuł 9

Usunięcie substancji chemicznych z załącznika III

1. Jeżeli jedna ze Stron przedstawi Sekretariatowi informację, która była niedostępna w czasie podejmowania decyzji dotyczącej włączenia substancji chemicznej do załącznika III, a która wskazuje na to, że w świetle kryteriów określonych odpowiednio w załączniku II lub w załączniku IV obecność tej substancji w załączniku III nie znajduje już uzasadnienia, Sekretariat przekaże taką informację Komitetowi ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych.

2. Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych oceni informację otrzymaną zgodnie z ustępem 1. Dla każdej substancji chemicznej, odnośnie do której podejmie on decyzję, zgodnie z kryteriami określonymi odpowiednio w załączniku II lub w załączniku IV, zalecającą usunięcie danej substancji chemicznej z załącznika III, Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych przygotuje poprawiony projekt dokumentu uzasadniającego decyzję.

3. Zalecenie, o którym mowa w ustępie 2, zostanie przedłożone Konferencji Stron wraz z poprawionym projektem dokumentu uzasadniającego decyzję. Konferencja Stron podejmie decyzję, czy dana substancja chemiczna powinna zostać usunięta z załącznika III oraz czy zatwierdzić poprawiony projekt dokumentu uzasadniającego decyzję.

4. Sekretariat, po podjęciu przez Konferencję Stron decyzji odnośnie do usunięcia danej substancji chemicznej z załącznika III i zatwierdzeniu przez nią poprawionego dokumentu uzasadniającego decyzję, przekaże niezwłocznie wszystkim Stronom stosowną informację.

Artykuł 10

Zobowiązania związane z importem substancji chemicznych wymienionych w załączniku III

1. Każda Strona zastosuje odpowiednie środki prawne lub administracyjne gwarantujące podejmowanie w stosownym czasie decyzji dotyczących importu substancji chemicznych wymienionych w załączniku III.

2. Każda Strona, możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż w terminie dziewięciu miesięcy od dnia wysłania dokumentu uzasadniającego decyzję wymienioną w artykule 7 ustęp 3, przekaże do Sekretariatu odpowiedź dotyczącą przyszłego importu danej substancji chemicznej. Jeżeli Strona wprowadzi zmiany do swojej odpowiedzi, niezwłocznie przekaże Sekretariatowi jej zmodyfikowaną wersję.

3. Sekretariat, po wygaśnięciu okresu, o którym mowa w ustępie 2, niezwłocznie wyśle Stronie, która nie przekazała takiej odpowiedzi, pisemną prośbę o jej nadesłanie. Jeżeli Strona nie jest w stanie jej przekazać, Sekretariat udzieli, o ile zajdzie taka potrzeba, pomocy w przygotowaniu odpowiedzi w czasie określonym w ostatnim zdaniu artykułu 11 ustęp 2.

4. Odpowiedź, o której mowa w ustępie 2, zawiera:

(a) albo ostateczną decyzję, stosownie do środków prawnych lub administracyjnych, odnośnie do:

(i) zgody na import;

(ii) braku zgody na import;

(iii) zgody na import jedynie pod określonymi warunkami;

(b) albo tymczasową odpowiedź, która może zawierać:

(i) tymczasową decyzję wyrażającą zgodę na import pod lub bez określonych warunków lub niewyrażającą zgody na import w okresie przejściowym;

(ii) stanowisko mówiące o tym, że ostateczna decyzja jest przedmiotem aktualnych rozważań;

(iii) prośbę o dodatkowe informacje, skierowaną do Sekretariatu lub do Strony, która zgłosiła ostateczną regulację prawną;

(iv) prośbę skierowaną do Sekretariatu o udzielenie pomocy w dokonaniu oceny substancji chemicznej.

5. Odpowiedź wymieniona w ustępie 4 litera (a) lub (b) dotyczy kategorii zastosowań określonej lub określonych dla danej substancji chemicznej w załączniku III.

6. Do ostatecznej decyzji powinien być dołączony opis wszelkich regulacji prawnych lub administracyjnych, które stanowiły jej podstawę.

7. Każda Strona, najpóźniej do dnia wejścia w życie niniejszej konwencji, przekaże do Sekretariatu odpowiedzi dotyczące każdej substancji chemicznej wymienionej w załączniku III. Obowiązek ten nie dotyczy Strony, która udzieliła takich odpowiedzi w ramach Poprawionych Wytycznych Londyńskich lub Międzynarodowego kodeksu postępowania.

8. Każda Strona udostępni udzielone przez siebie odpowiedzi określone niniejszym artykułem wszystkim zainteresowanym na terytorium swojej jurysdykcji, stosownie do krajowych regulacji prawnych lub administracyjnych.

9. Strona, która zgodnie z ustępami 2 i 4 oraz artykułem 11 ustęp 2 podejmie decyzję o niewyrażeniu zgody na import substancji chemicznej albo wyrażeniu zgody na jej import pod określonymi warunkami, dokona jednocześnie, o ile nie dokonała tego wcześniej, zakazu lub nałoży takie same warunki odnośnie do:

(a) importu danej substancji chemicznej niezależnie od źródła dostawy;

(b) produkcji krajowej danej substancji chemicznej na użytek krajowy.

10. Sekretariat co sześć miesięcy informuje wszystkie Strony o otrzymanych odpowiedziach. Przekazywana informacja zawiera opis regulacji prawnych lub administracyjnych, na których została oparta decyzja, jeżeli dane takie są dostępne. Ponadto Sekretariat informuje Strony o każdym przypadku zaniedbania obowiązku przekazania odpowiedzi.

Artykuł 11

Zobowiązania związane z eksportem substancji chemicznych wymienionych w załączniku III

1. Każda eksportująca Strona:

(a) wdroży stosowne regulacje prawne lub administracyjne służące upowszechnianiu odpowiedzi przekazywanych przez Sekretariat zgodnie z artykułem 10 ustęp 10 wśród wszystkich zainteresowanych podlegających jej jurysdykcji;

(b) podejmie stosowne środki legislacyjne lub administracyjne mające na celu zagwarantowanie, że eksporterzy podlegający jej jurysdykcji stosują się do decyzji zawartych w każdej odpowiedzi, nie później niż w terminie sześciu miesięcy od daty poinformowania przez Sekretariat po raz pierwszy Stron o takiej odpowiedzi, zgodnie z artykułem 10 ustęp 10;

(c) udzieli rady i pomocy importującym Stronom, które zwróciły się z taką prośbą i odpowiednio:

(i) w celu zdobycia dalszych informacji umożliwiających Stronom podjęcie działań zgodnie z artykułem 10 ustęp 4 i ustępem 2 litera (c) poniżej;

(ii) w celu poszerzenia ich zdolności i możliwości w zakresie zapewniającej bezpieczeństwo kontroli gospodarki substancjami chemicznymi w okresie całego ich istnienia.

2. Każda Strona zagwarantuje, że substancja chemiczna wymieniona w załączniku III nie będzie eksportowana z jej terytorium do żadnej Strony importującej, która w wyjątkowych okolicznościach zaniedbała obowiązku przekazania odpowiedzi lub przekazała odpowiedź tymczasową niezawierającą tymczasowej decyzji, chyba że:

(a) jest to substancja chemiczna, która w czasie importu była zarejestrowana jako substancja chemiczna w kraju Strony importującej albo

(b) jest to substancja chemiczna, odnośnie do której istnieją dowody potwierdzające, że była ona uprzednio stosowana lub importowana przez Stronę importującą i w stosunku do której nie przyjęto żadnych regulacji prawnych mających na celu zakazanie jej stosowania, albo

(c) wystąpiono o formalną zgodę na import, która została udzielona eksporterowi za pośrednictwem wyznaczonego organu krajowego Strony importującej. Strona importująca udzieli odpowiedzi na takie wystąpienie w terminie sześćdziesięciu dni i powiadomi Sekretariat w trybie pilnym o swojej decyzji.

Zobowiązania Stron eksportujących określone w niniejszym ustępie mają moc obowiązującą przez okres jednego roku od upływu sześciu miesięcy od dnia, w którym Sekretariat przekazał po raz pierwszy Stronom, zgodnie z artykułem 10 ustęp 10, informację o zaniedbaniu obowiązku przekazania odpowiedzi albo o przekazaniu odpowiedzi tymczasowej niezawierającej tymczasowej decyzji.

Artykuł 12

Zgłoszenie eksportu

1. W przypadku eksportu substancji chemicznej z terytorium Strony, która zabrania lub znacznie ogranicza jej stosowanie, Strona ta przekaże Stronie importującej zgłoszenie o eksporcie. Zgłoszenie zawiera informacje określone w załączniku V.

2. Zgłoszenie eksportu wystawiane jest dla danej substancji chemicznej przed pierwszym eksportem po przyjęciu odpowiedniej ostatecznej regulacji prawnej. Kolejne zgłoszenia przekazywane są przed pierwszym eksportem w każdym roku kalendarzowym. Wymóg zgłoszenia poprzedzającego eksport może być uchylony przez wyznaczony organ krajowy Strony importującej.

3. Strona eksportująca przekaże uaktualnione zgłoszenie eksportu po przyjęciu przez nią ostatecznych regulacji prawnych wprowadzających istotną zmianę dotyczącą zakazu lub znacznych ograniczeń w stosowaniu danej substancji chemicznej.

4. Strona importująca potwierdzi odbiór pierwszego zgłoszenia eksportu otrzymanego po przyjęciu ostatecznej regulacji prawnej. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni od daty wysłania zgłoszenia Strona eksportująca nie otrzyma potwierdzenia odbioru, wyśle wtedy drugie zgłoszenie. Strona eksportująca podejmie rozsądne starania w celu zapewnienia, że Strona importująca otrzyma drugie zgłoszenie.

5. Zobowiązania Strony określone w ustępie 1 wygasają z chwilą:

(a) włączenia substancji chemicznej do załącznika III;

(b) udzielenia Sekretariatowi przez Stronę importującą odpowiedzi dotyczącej substancji chemicznej zgodnie z artykułem 10 ustęp 2;

(c) przekazania Stronom przez Sekretariat odpowiedzi zgodnie z artykułem 10 ustęp 10.

Artykuł 13

Informacja towarzysząca eksportowanym substancjom chemicznym

1. Konferencja Stron zaproponuje Światowej Organizacji Celnej nadanie specjalnych kodów Zharmonizowanego Systemu Celnego poszczególnym substancjom chemicznym lub grupom substancji chemicznych wymienionych w załączniku III. Z chwilą opatrzenia substancji chemicznej odpowiednim kodem każda ze Stron będzie wymagać jego umieszczenia w dokumentacji wysyłkowej przy eksporcie substancji chemicznej.

2. Z zastrzeżeniem, że nie narusza to żadnych wymagań Strony importującej, każda ze Stron będzie wymagać, żeby zarówno substancje chemiczne wymienione w załączniku III, jak i substancje chemiczne, których stosowanie zostało zabronione lub znacznie ograniczone na jej terytorium, podlegały – w przypadku eksportu – oznakowaniu zgodnie z wymaganiami zapewniającymi odpowiedni dostęp do informacji w zakresie ryzyka lub zagrożenia dla zdrowia człowieka lub środowiska, z uwzględnieniem odpowiednich standardów międzynarodowych.

3. Z zastrzeżeniem, że nie narusza to żadnych wymagań Strony importującej, każda ze Stron może wymagać, żeby substancje chemiczne wymagające oznakowania pod kątem bezpieczeństwa dla środowiska lub zdrowia, obowiązującego na jej terytorium, podlegały – w przypadku eksportu – oznakowaniu zgodnie z wymaganiami zapewniającymi odpowiedni dostęp do informacji w zakresie ryzyka lub zagrożenia dla zdrowia człowieka lub środowiska, z uwzględnieniem odpowiednich standardów międzynarodowych.

4. W odniesieniu do substancji chemicznych wymienionych w ustępie 2 przeznaczonych do stosowania w działalności zawodowej każda eksportująca Strona będzie wymagać przekazywania każdemu importerowi kart charakterystyki tych substancji, opracowanych według przyjętego międzynarodowo formatu, zawierających najnowsze dostępne informacje.

5. Informacje zawarte na etykiecie oraz w karcie charakterystyki powinny być, w miarę możliwości, przekazywane w jednym lub więcej oficjalnych językach Strony importującej.

Artykuł 14

Wymiana informacji

1. Każda Strona ułatwia, w razie potrzeby i zgodnie z celami niniejszej konwencji:

(a) wymianę informacji naukowej, technicznej, ekonomicznej i prawnej o substancjach chemicznych podlegających przepisom niniejszej konwencji, w tym informacji toksykologicznej, ekotoksykologicznej i dotyczącej bezpieczeństwa;

(b) przekazywanie ogólnie dostępnych informacji o krajowych regulacjach prawnych dotyczących zakresu niniejszej konwencji;

(c) przekazywanie drugim Stronom, bezpośrednio lub za pośrednictwem Sekretariatu, informacji o krajowych regulacjach prawnych mających na celu znaczne ograniczenie jednego lub większej liczby zastosowań danej substancji chemicznej.

2. Strony uczestniczące w wymianie informacji, stosownie do postanowień niniejszej konwencji, chronią każdą informację uznaną wspólnie za poufną.

3. W rozumieniu niniejszej konwencji informacje wymienione poniżej nie mają charakteru poufnego:

(a) informacje wymienione w załącznikach I i IV, przekazywane odpowiednio zgodnie z artykułami 5 i 6;

(b) informacje zawarte w karcie charakterystyki, o których mowa w artykule 13 ustęp 4;

(c) data wygaśnięcia ważności substancji chemicznej;

(d) informacje dotyczące środków zapobiegawczych, w tym klasyfikacja zagrożeń, rodzaj ryzyka oraz odpowiednie zalecenia dotyczące bezpieczeństwa;

(e) podsumowanie wyników badań toksykologicznych i ekotoksykologicznych.

4. Na potrzeby niniejszej konwencji data produkcji substancji chemicznej nie będzie na ogół traktowana jako poufna.

5. Każda Strona, której niezbędne są informacje dotyczące ruchu tranzytowego przez jej terytorium substancji chemicznych wymienionych w załączniku III, może zgłosić tego rodzaju potrzebę do Sekretariatu, który następnie poinformuje o tym wszystkie Strony.

Artykuł 15

Wdrożenie postanowień niniejszej konwencji

1. Każda Strona podejmie środki konieczne do ustanowienia i wzmocnienia krajowej infrastruktury i instytucji w celu skutecznego wdrożenia postanowień niniejszej konwencji. Środki te mogą obejmować, zależnie od potrzeby, przyjęcie nowych albo nowelizację istniejących przepisów prawnych lub administracyjnych, jak również:

(a) stworzenie krajowych rejestrów i baz danych, w tym informacji na temat bezpieczeństwa w odniesieniu do poszczególnych substancji chemicznych;

(b) popieranie inicjatyw zgłaszanych przez przemysł mających na celu promocję bezpieczeństwa chemicznego;

(c) popieranie dobrowolnych porozumień, mając na uwadze postanowienia zawarte w artykule 16.

2. Każda Strona zapewni, w miarę możliwości, ogólny dostęp do informacji na temat postępowania z substancjami chemicznymi i postępowania w sytuacji awarii, a także dotyczących substancji alternatywnych bardziej bezpiecznych dla zdrowia człowieka lub środowiska niż substancje chemiczne wymienione w załączniku III.

3. Strony wyrażają gotowość współpracy na rzecz realizacji postanowień niniejszej konwencji na poziomie subregionu, regionu lub w skali globalnej, w sposób bezpośredni albo, w razie potrzeby, za pośrednictwem organizacji międzynarodowych.

4. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako ograniczające prawo Stron do podejmowania działań, które bardziej zdecydowanie chronią zdrowie człowieka i środowisko niż te, do których zobowiązują postanowienia niniejszej konwencji, pod warunkiem że tego rodzaju działanie jest spójne z postanowieniami niniejszej konwencji oraz jest zgodne z przepisami prawa międzynarodowego.

Artykuł 16

Pomoc techniczna

Strony, uwzględniając szczególnie potrzeby krajów rozwijających się oraz krajów będących w okresie przemian gospodarczych, współpracują w zakresie udzielania pomocy technicznej na rzecz rozwoju infrastruktury oraz zdolności niezbędnych do kontroli gospodarki substancjami chemicznymi, w celu wdrożenia postanowień niniejszej konwencji. Strony posiadające bardziej zaawansowane programy kontroli użytkowania substancji chemicznych powinny udzielać innym Stronom pomocy technicznej, w tym w postaci szkoleń, w rozwijaniu ich infrastruktury i zdolności do kontroli gospodarki substancjami chemicznymi przez cały okres ich istnienia.

Artykuł 17

Nieprzestrzeganie postanowień niniejszej konwencji

Konferencja Stron opracuje i zatwierdzi tak szybko, jak to możliwe, tryb postępowania i mechanizmy instytucjonalne do wykrywania nieprzestrzegania niniejszej konwencji oraz postępowania ze Stronami winnymi nieprzestrzegania konwencji.

Artykuł 18

Konferencja Stron

1. Ustanawia się niniejszym Konferencję Stron.

2. Pierwsze posiedzenie Konferencji Stron zostanie zwołane przez Dyrektora Wykonawczego UNEP i Dyrektora Generalnego FAO, działających wspólnie, nie później niż w terminie roku od wejścia w życie niniejszej konwencji. Kolejne zwyczajne posiedzenia Konferencji Stron będą odbywać się w równomiernych odstępach czasu określonych przez Konferencję.

3. Nadzwyczajne posiedzenia Konferencji Stron zwoływane są przez Konferencję w innych terminach, w jakich uzna to za konieczne, albo na pisemne żądanie jednej ze Stron poparte przez co najmniej jedną trzecią Stron.

4. Konferencja Stron na swoim pierwszym posiedzeniu jednomyślnie ustali i przyjmie własne zasady proceduralne i finansowe, jak również dla wszystkich organów pomocniczych, oraz przepisy finansowe regulujące funkcjonowanie Sekretariatu.

5. Konferencja Stron dokonuje regularnie weryfikacji i oceny wdrożenia postanowień niniejszej konwencji. Konferencja Stron wykonuje funkcje jej wyznaczone postanowieniami niniejszej konwencji i w tym celu:

(a) powołuje do życia, w uzupełnieniu wymagań określonych w ustępie 6 niniejszego artykułu, takie organy pomocnicze, jakie uzna za konieczne do wdrożenia postanowień niniejszej konwencji;

(b) współpracuje, w razie potrzeby, z właściwymi organizacjami międzynarodowymi oraz organami międzyrządowymi i organizacjami pozarządowymi;

(c) rozważa i podejmuje dodatkowe działania, które mogą okazać się konieczne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.

6. Konferencja Stron powoła na swoim pierwszym posiedzeniu organ pomocniczy, pod nazwą Komitetu ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych, który będzie pełnić funkcje wyznaczone mu postanowieniami niniejszej konwencji. W tym zakresie:

(a) Członkowie Komitetu ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych powoływani są przez Konferencję Stron. Komitet składa się z ograniczonej liczby ekspertów w dziedzinie kontroli gospodarki substancjami chemicznymi, wyznaczonych przez poszczególne rządy. Członkowie Komitetu powoływani są na zasadzie równego podziału geograficznego, z uwzględnieniem zachowania równowagi między Stronami reprezentującymi kraje rozwinięte i rozwijające się;

(b) Konferencja Stron określa zakres obowiązków, strukturę i procedury postępowania Komitetu;

(c) Komitet dołoży wszelkich starań, żeby przyjmować zalecenia jednomyślnie. Po wyczerpaniu wszelkich możliwości osiągnięcia zgody Komitet w ostateczności przyjmuje zalecenia większością dwóch trzecich głosów obecnych i głosujących członków Komitetu.

7. Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowane agendy oraz Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, a także każde państwo niebędące Stroną niniejszej konwencji, może być reprezentowane na posiedzeniach Konferencji Stron w charakterze obserwatorów. Każda organizacja lub agencja krajowa lub międzynarodowa, rządowa lub pozarządowa, kompetentna w kwestiach objętych zakresem niniejszej konwencji, która zgłosiła Sekretariatowi życzenie wysłania swego przedstawiciela na posiedzenie Konferencji Stron w charakterze obserwatora, może być dopuszczona, chyba że przynajmniej jedna trzecia obecnych Stron zgłosi sprzeciw. Dopuszczenie do udziału i uczestnictwo obserwatorów podlega zasadom proceduralnym przyjętym przez Konferencję Stron.

Artykuł 19

Sekretariat

1. Powołuje się niniejszym Sekretariat.

2. Do zadań Sekretariatu należy:

(a) przygotowywanie posiedzeń Konferencji Stron i jej organów pomocniczych oraz zapewnienie im obsługi zgodnie z potrzebami;

(b) umożliwianie na prośbę Stron, szczególnie tych należących do krajów rozwijających się oraz krajów będących w okresie przemian gospodarczych, udzielania pomocy we wdrażaniu niniejszej konwencji;

(c) zapewnianie niezbędnej koordynacji z sekretariatami innych odpowiednich organów międzynarodowych;

(d) wchodzenie, pod ogólnym nadzorem Konferencji Stron, do struktur administracyjnych i umownych, jakie mogą okazać się niezbędne do efektywnego wykonywania własnych obowiązków;

(e) pełnienie innych funkcji sekretarskich określonych postanowieniami niniejszej konwencji oraz realizacja zadań zleconych przez Konferencję Stron.

3. Funkcje sekretariatu dla potrzeb niniejszej konwencji pełnione są wspólnie przez Dyrektora Wykonawczego UNEP i Dyrektora Generalnego FAO, stosownie do wzajemnych uzgodnień między nimi i zatwierdzonych przez Konferencję Stron.

4. Konferencja Stron może podjąć decyzję, większością trzech czwartych głosów Stron obecnych i głosujących, o powierzeniu funkcji sekretariatu jednej lub większej liczbie innych właściwych organizacji międzynarodowych, w przypadku stwierdzenia, że Sekretariat nie funkcjonuje zgodnie z oczekiwaniami.

Artykuł 20

Rozstrzyganie sporów

1. Jakikolwiek spór między Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji rozstrzygany jest w drodze negocjacji lub za pomocą innych środków pokojowych według ich wyboru.

2. W czasie ratyfikowania, przyjęcia, zatwierdzania lub przystąpienia do niniejszej konwencji lub w każdym innym późniejszym terminie Strona niebędąca regionalną organizacją integracji gospodarczej może złożyć deklarację w formie pisemnego dokumentu złożonego u Depozytariusza, że w odniesieniu do każdego sporu dotyczącego interpretowania lub stosowania niniejszej konwencji uznaje jedną lub obydwie wymienione poniżej procedury rozstrzygania sporów jako obowiązujące w stosunku do każdej Strony przyjmującej takie samo zobowiązanie:

(a) arbitraż zgodnie z procedurą przyjętą możliwie najwcześniej przez Konferencje Stron w załączniku;

(b) wniesienie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

3. Strona będąca regionalną organizacją integracji gospodarczej może złożyć deklarację z podobnym skutkiem w odniesieniu do arbitrażu zgodnie z procedurą określoną w ustępie 2 litera (a).

4. Deklaracja złożona zgodnie z ustępem 2 pozostaje w mocy aż do wygaśnięcia zgodnie z określonymi w niej warunkami albo przez okres trzech miesięcy od momentu odwołania jej w formie pisemnej noty złożonej u Depozytariusza.

5. Wygaśnięcie ważności deklaracji, odwołanie lub nowa deklaracja nie wpływają w żaden sposób na postępowanie rozpoczęte przed sądem arbitrażowym lub Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, o ile strony sporu nie poczynią innych uzgodnień.

6. Jeżeli strony będące w sporze nie akceptują takiej samej lub którejkolwiek z procedur rozstrzygnięcia sporu określonych w ustępie 2, a także jeżeli nie są w stanie rozstrzygnąć sporu w ciągu dwunastu miesięcy od momentu poinformowania jednej strony przez drugą stronę o zaistnieniu między nimi sporu, na prośbę jednej ze stron spór zostaje wniesiony do komisji pojednawczej. Komisja pojednawcza przedstawi raport wraz z zaleceniami. Dodatkowe procedury odnośnie do komisji pojednawczej zostaną zawarte w załączniku przyjętym przez Konferencję Stron nie później niż na drugim posiedzeniu Konferencji.

Artykuł 21

Poprawki do konwencji

1. Każda Strona może proponować poprawki do niniejszej konwencji.

2. Poprawki do niniejszej konwencji zostaną przyjęte na posiedzeniu Konferencji Stron. Tekst każdej zaproponowanej poprawki zostanie przekazany przez Sekretariat Stronom przynajmniej na sześć miesięcy przed posiedzeniem, na którym propozycja ma być zgłoszona do zatwierdzenia. Sekretariat przekaże proponowaną poprawkę także sygnatariuszom niniejszej konwencji oraz do wiadomości Depozytariusza.

3. Strony dołożą wszelkich starań, żeby osiągnąć jednomyślną zgodę odnośnie do każdej proponowanej poprawki do niniejszej konwencji. Po wyczerpaniu wszelkich możliwości uzyskania jednomyślności poprawka zostanie ostatecznie przyjęta większością trzech czwartych głosów Stron obecnych na posiedzeniu i głosujących.

4. Depozytariusz przekaże wszystkim Stronom przyjętą poprawkę do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

5. Ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie poprawki zostanie zgłoszone Depozytariuszowi w formie pisemnej notyfikacji. Poprawka przyjęta zgodnie z ustępem 3 wejdzie w życie dla Stron, które ją zaakceptowały, dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia przez przynajmniej trzy czwarte Stron. Od tego momentu poprawka wejdzie w życie dla każdej z pozostałych Stron dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia przez tę Stronę jej dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia danej poprawki.

Artykuł 22

Przyjmowanie i nowelizacja załączników

1. Załączniki do niniejszej konwencji stanowią jej część integralną i odwołanie się do niniejszej konwencji stanowi jednocześnie odwołanie się do jej załączników, chyba że wyraźnie postanowiono inaczej.

2. Treść załączników ograniczona jest do kwestii proceduralnych, naukowych, technicznych lub administracyjnych.

3. Propozycja wprowadzenia dodatkowych załączników, ich przyjęcie i wejście w życie zachodzi zgodnie z poniższą procedurą:

(a) dodatkowe załączniki są proponowane i przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w ustępach 1, 2 i 3 artykułu 21;

(b) każda Strona, która nie jest w stanie zaakceptować dodatkowego załącznika, poinformuje o tym fakcie, w drodze pisemnej notyfikacji, Depozytariusza w ciągu jednego roku od daty przekazania przez Depozytariusza informacji o przyjęciu dodatkowego załącznika. Depozytariusz powiadomi niezwłocznie wszystkie Strony o każdej otrzymanej notyfikacji. Strona może w każdej chwili wycofać poprzednią notyfikację o odmowie zaakceptowania dodatkowego załącznika, w wyniku czego załącznik wejdzie w życie dla tej Strony zgodnie z literą (c) poniżej;

(c) po upływie jednego roku od daty przekazania przez Depozytariusza informacji o przyjęciu dodatkowego załącznika, wejdzie on w życie dla wszystkich Stron, które nie przekazały notyfikacji zgodnie z postanowieniami litery (b) powyżej.

4. Z wyjątkiem załącznika III, propozycja, przyjęcie i wejście w życie poprawek do załączników do niniejszej konwencji podlega takiej samej procedurze, jak w przypadku propozycji, przyjęcia i wejścia w życie dodatkowych załączników do niniejszej konwencji.

5. Proponowanie poprawek do załącznika III, ich przyjęcie i wejście w życie zachodzi zgodnie z poniższą procedurą:

(a) poprawki do załącznika III proponuje się i przyjmuje zgodnie z procedurą określoną w artykułach 5–9 i w artykule 21 ustęp 2;

(b) Konferencja Stron podejmuje decyzję o przyjęciu poprawki jednomyślnie;

(c) decyzję odnośnie do wniesienia poprawki do załącznika III Depozytariusz niezwłocznie przekazuje wszystkim Stronom. Poprawka wchodzi w życie dla wszystkich Stron w dniu określonym w decyzji.

6. Jeżeli dodatkowy załącznik lub poprawka do załącznika wiąże się z poprawką do niniejszej konwencji, dodatkowy załącznik lub poprawka wchodzą w życie w tym samym czasie, w jakim wchodzi w życie poprawka do niniejszej konwencji.

Artykuł 23

Głosowanie

1. Każda Strona niniejszej konwencji dysponuje jednym głosem, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2.

2. Regionalna organizacja integracji gospodarczej, w sprawach należących do jej kompetencji, korzysta z prawa głosu w liczbie głosów równej liczbie zrzeszonych w niej państw członkowskich będących Stronami niniejszej konwencji. Organizacja ta nie korzysta ze swego prawa głosu, o ile korzysta z niego którekolwiek z jej państw członkowskich i odwrotnie.

3. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie „Strony obecne i głosujące” oznacza Strony obecne i oddające głos za lub przeciw.

Artykuł 24

Składanie podpisów

Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu w Rotterdamie dla wszystkich Stron i regionalnych organizacji integracji gospodarczej w dniu 11 września 1998 r., a następnie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 12 września 1998 r. do dnia 10 września 1999 r.

Artykuł 25

Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie

1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa i przez regionalne organizacje integracji gospodarczej. Jest ona otwarta do przystąpienia przez państwa i przez regionalne organizacje integracji gospodarczej pierwszego dnia po zamknięciu jej do podpisu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia składa się u Depozytariusza.

2. Wszystkie zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji są wiążące dla regionalnej organizacji integracji gospodarczej będącej Stroną niniejszej konwencji, której Stroną nie jest żadne państwo członkowskie. W przypadku organizacji, których jedno lub więcej państw członkowskich jest Stroną niniejszej konwencji, organizacja i jej państwa członkowskie określą zakres swej odpowiedzialności za wykonywanie zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji. W takich przypadkach organizacja i państwa członkowskie nie mogą korzystać jednocześnie z praw wynikających z niniejszej konwencji.

3. W swoich dokumentach ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia regionalna organizacja integracji gospodarczej określa zakres swej właściwości w odniesieniu do spraw będących przedmiotem niniejszej konwencji. Organizacja taka informuje także Depozytariusza o jakichkolwiek stosownych zmianach w zakresie swojej właściwości, a ten z kolei informuje o tym Strony.

Artykuł 26

Wejście w życie

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2. W stosunku do każdego państwa lub do regionalnej organizacji integracji gospodarczej, które dokonają ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji lub przystąpią do niej po złożeniu pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od dnia złożenia przez to państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

3. W rozumieniu ustępów 1 i 2 jakikolwiek dokument złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie jest traktowany jako dodatkowy w stosunku do dokumentów złożonych przez państwa członkowskie tej organizacji.

Artykuł 27

Zastrzeżenia

Nie przewiduje się składania żadnych zastrzeżeń do niniejszej konwencji.

Artykuł 28

Wypowiedzenie

1. Każda Strona, po upływie trzech lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji dla tej Strony, może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję, składając w tym celu Depozytariuszowi odpowiednią pisemną notyfikację.

2. Każde takie wypowiedzenie nabiera mocy po upływie roku od daty otrzymania przez Depozytariusza notyfikacji o wypowiedzeniu lub też w późniejszym terminie, który może być określony w notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł 29

Depozytariusz

Depozytariuszem niniejszej konwencji jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 30

Autentyczność tekstów

Oryginał niniejszej konwencji, której teksty w języku arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję.

SPORZĄDZONO w Rotterdamie w dniu 10 września 1998 r.

Załącznik I

WYMAGANIA ODNOŚNIE DO TREŚCI ZGŁOSZEŃ SKŁADANYCH ZGODNIE Z ARTYKUŁEM 5

Zgłoszenia zawierają następujące informacje:

1. W zakresie właściwości, identyfikacji i zastosowania:

(a) nazwę powszechnie stosowaną;

(b) nazwę chemiczną zgodną z przyjętą, o ile taka istnieje, terminologią międzynarodową (na przykład Międzynarodowej Unii Chemii Teoretycznej i Stosowanej, IUPAC);

(c) nazwy handlowe oraz nazwy preparatów;

(d) numery kodu: numer Chemicals Abstract Service (CAS), Zharmonizowane Kody Taryf Celnych oraz inne numery;

(e) klasyfikację zagrożeń, o ile dany produkt chemiczny podlega klasyfikacji;

(f) zastosowanie lub zastosowania substancji chemicznej;

(g) właściwości fizykochemiczne, toksyczność i ekotoksyczność.

2. W zakresie ostatecznej regulacji prawnej:

(a) informacje dotyczące ostatecznej regulacji prawnej:

(i) streszczenie ostatecznej regulacji prawnej;

(ii) odnośnik do odpowiedniej regulacji prawnej;

(iii) datę wejścia w życie ostatecznej regulacji prawnej;

(iv) informację, czy ostateczna regulacja prawna została przyjęta na podstawie oceny ryzyka lub oceny zagrożeń, a jeżeli tak, to należy dołączyć informację na temat tej oceny i odnośniki do stosownej dokumentacji;

(v) przyczyny wprowadzenia ostatecznej regulacji prawnej dotyczące zdrowia człowieka, w tym zdrowia pracowników i konsumentów oraz stanu środowiska;

(vi) podsumowanie zagrożeń i ryzyka stwarzanych przez substancję chemiczną dla zdrowia człowieka, w tym dla zdrowia pracowników i konsumentów, oraz dla środowiska i spodziewane skutki wprowadzenia ostatecznej regulacji prawnej;

(b) kategorię zastosowania lub kategorie zastosowań, do których odnosi się ostateczna regulacja prawna. Dla każdej kategorii podaje się:

(i) zastosowanie lub zastosowania substancji chemicznej zabronione przez ostateczną regulację prawną;

(ii) zastosowanie lub zastosowania dozwolone;

(iii) ilości szacunkowe, jeżeli są dostępne, substancji chemicznej wyprodukowanej, importowanej, eksportowanej oraz stosowanej;

(c) wskazanie, w granicach możliwości, na ewentualne znaczenie ostatecznej regulacji prawnej dla innych państw lub regionów;

(d) inne stosowne informacje, które mogą obejmować:

(i) ocenę skutków socjoekonomicznych ostatecznej regulacji prawnej;

(ii) informacje dotyczące alternatywnych rozwiązań i związanego z nimi względnego ryzyka, gdzie dostępne, takie jak:

– strategia zintegrowanego zwalczania szkodników;

– praktyka i procesy stosowane w przemyśle, w tym mniej zanieczyszczające technologie.

Załącznik II

KRYTERIA WPROWADZANIA DO ZAŁĄCZNIKA III SUBSTANCJI CHEMICZNYCH ZABRONIONYCH LUB O ZNACZNIE OGRANICZONYM ZAKRESIE STOSOWANIA

Dokonując przeglądu zgłoszeń przedkładanych przez Sekretariat zgodnie z artykułem 5 ustęp 5, Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych:

(a) potwierdzi, że ostateczna regulacja prawna została przyjęta w celu ochrony zdrowia człowieka lub środowiska;

(b) ustali, że ostateczna regulacja prawna została przyjęta jako rezultat oceny ryzyka, opierając się na analizie danych naukowych pod kątem warunków dominujących w kraju danej Strony. W tym zakresie przekazana dokumentacja powinna wykazać, że:

(i) dane zostały uzyskane uznanymi metodami naukowymi;

(ii) analiza danych została dokonana i udokumentowana zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami i procedurami naukowymi;

(iii) ostateczna regulacja prawna została oparta na ocenie ryzyka, z uwzględnieniem warunków dominujących w kraju Strony przyjmującej taką regulację;

(c) rozważy, czy ostateczna regulacja prawna daje wystarczająco szerokie podstawy uzasadniające włączenie danej substancji chemicznej do załącznika III, biorąc pod uwagę, czy:

(i) doprowadziła lub można oczekiwać, że doprowadzi do istotnego zmniejszenia ilości stosowanej substancji chemicznej lub jej zastosowań;

(ii) doprowadziła lub można oczekiwać, że doprowadzi do istotnego zmniejszenia ryzyka dla zdrowia człowieka lub środowiska w kraju Strony, która wniosła zgłoszenie;

(iii) przyczyny, które doprowadziły do przyjęcia ostatecznej regulacji prawnej mają zastosowanie jedynie w ograniczonej strefie geograficznej lub w innych ograniczonych okolicznościach;

(iv) istnieją dowody na to, że dana substancja chemiczna znajduje się aktualnie w obrocie międzynarodowym;

(d) weźmie pod uwagę fakt, że umyślne niewłaściwe zastosowanie nie stanowi samo w sobie wystarczającego powodu do włączenia danej substancji chemicznej do załącznika III.

Załącznik III

SUBSTANCJE CHEMICZNE PODLEGAJĄCE PROCEDURZE ZGODY PO UPRZEDNIM POINFORMOWANIU

Załącznik IV

INFORMACJE I KRYTERIA, NA PODSTAWIE KTÓRYCH BARDZO SZKODLIWE FORMY UŻYTKOWE PESTYCYDÓW WŁĄCZA SIĘ DO ZAŁĄCZNIKA III

Część 1. Dokumentacja wymagana od Strony składającej propozycje

Propozycje składane stosownie do artykułu 6 ustęp 1 zawierają odpowiednią dokumentację, obejmującą następujące informacje:

(a) nazwę szkodliwej formy użytkowej pestycydu;

(b) nazwę aktywnego składnika lub aktywnych składników danej formy użytkowej;

(c) względną zawartość każdego aktywnego składnika w danej formie użytkowej;

(d) rodzaj formy użytkowej;

(e) nazwy handlowe i nazwy producentów, o ile są dostępne;

(f) powszechne i przyjęte wzorce stosowania danej formy użytkowej w kraju Strony składającej propozycję;

(g) dokładny opis przypadków zatruć, w tym szkodliwe skutki oraz sposób, w jaki dana forma użytkowa była zastosowana;

(h) wszelkie działania prawne, administracyjne lub inne, podjęte lub planowane przez Stronę składającą propozycję w związku z wystąpieniem opisanych przypadków zatruć.

Część 2. Informacje gromadzone przez Sekretariat

Stosownie do artykułu 6 ustęp 3, Sekretariat gromadzi właściwe informacje dotyczące form użytkowych, a w tym:

(a) właściwości fizykochemiczne, toksyczność i ekotoksyczność form użytkowych;

(b) istniejące ograniczenia w zakresie obchodzenia się i stosowania w innych państwach;

(c) doniesienia o przypadkach zatruć spowodowanych daną formą użytkową w innych państwach;

(d) dane przekazywane przez inne Strony, organizacje międzynarodowe i pozarządowe oraz przez inne odnośne źródła czy to krajowe, czy też międzynarodowe;

(e) ocenę ryzyka lub szkodliwości, o ile są dostępne;

(f) wskazania, o ile są dostępne, co do zakresu stosowania danej formy użytkowej, takie jak liczba rejestracji lub wielkość produkcji lub obrotu;

(g) inne formy użytkowe tego pestycydu oraz zatrucia, o ile takie występowały, w przypadku stosowania tych form użytkowych;

(h) alternatywne sposoby kontroli szkodników;

(i) wszelkie inne informacje, które Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych może uznać za stosowne.

Część 3. Kryteria służące za podstawę włączania bardzo szkodliwych form użytkowych pestycydów do Załącznika III

W toku analizy propozycji przedłożonych przez Sekretariat stosownie do artykułu 6 ustęp 5 Komitet ds. Weryfikacji Substancji Chemicznych bierze pod uwagę:

(a) rzetelność dowodów wskazujących na to, że stosowanie danej formy użytkowej zgodnie z powszechnymi lub przyjętymi praktykami w kraju Strony proponującej doprowadziło do relacjonowanych przypadków zatruć;

(b) możliwość wystąpienia takich przypadków w innych państwach posiadających podobny klimat, warunki i wzorce stosowania danej formy użytkowej;

(c) istnienie ograniczeń w obchodzeniu się lub stosowaniu wymagających technologii lub technik, które mogą nie być dostępne i szeroko stosowane w państwach nieposiadających niezbędnej infrastruktury;

(d) znaczenie zgłaszanych skutków w stosunku do zastosowanej ilości danej formy użytkowej;

(e) fakt, że umyślne niewłaściwe stosowanie nie stanowi samo w sobie wystarczającego powodu do włączenia danej formy użytkowej do załącznika III.

Załącznik V

WYMAGANIA DOTYCZĄCE TREŚCI ZGŁOSZENIA EKSPORTU

1. Zgłoszenie eksportu zawiera następujące informacje:

(a) nazwę i adres odpowiedniego wyznaczonego krajowego organu Strony eksportującej i Strony importującej;

(b) planowaną datę eksportu do Strony importującej;

(c) nazwę substancji chemicznej zabronionej lub o znacznie ograniczonym zakresie stosowania oraz streszczenie informacji określonej w załączniku I, która ma być przekazana do Sekretariatu zgodnie z artykułem 5. W przypadku gdy więcej niż jedna taka substancja chemiczna zawarta jest w mieszaninie lub preparacie, przekazywana informacja musi dotyczyć każdej pojedynczej substancji;

(d) oświadczenie wskazujące, o ile jest to znane, na przewidywaną kategorię zastosowania substancji chemicznej i jej przewidywane zastosowanie w ramach tej kategorii w kraju Strony importującej;

(e) informację dotyczącą środków ostrożności pozwalających na zmniejszenie narażenia na działanie danej substancji lub jej emisję;

(f) w przypadku mieszaniny lub preparatu – stężenie substancji chemicznej zabronionej (substancji chemicznych zabronionych) lub o znacznie ograniczonym zakresie stosowania;

(g) nazwę i adres importera;

(h) każdą dodatkową informację, która jest aktualnie dostępna dla odpowiedniego wyznaczonego krajowego organu Strony eksportującej i która może okazać się użyteczna dla odpowiedniego wyznaczonego krajowego organu Strony importującej.

2. W uzupełnieniu do informacji wymienionej w ustępie 1, Strona eksportująca przekaże te dodatkowe informacje określone w załączniku I, których może zażądać Strona importująca.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,

– postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 19 lipca 2005 r.

Wersja angielska

Wersja francuska

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka